background image

1

Własności magnetyczne

materii

Najprostsz

ą

 „struktur

ą

 magnetyczn

ą

” s

ą

 magnetyczne 

dipole

Kompas, Chiny

220 p.n.e

Fe

3

O

4

Dipole magnetyczne

background image

2

Ź

ródłem magnetyzmu substancji s

ą

 atomowe momenty magnetyczne

Elektron kr

ążą

cy wokół j

ą

dra w atomie posiada magnetyczny 

moment dipolowy zwi

ą

zany z orbitalnym momentem p

ę

du 

L

.

L

µ

e

m

e

2

=

Podobnie jak z orbitalnym momentem p

ę

du elektronu 

równie

ż

 z jego spinem zwi

ą

zany jest moment 

magnetyczny tzw. spinowy moment magnetyczny.

Moment magnetyczny atomu to suma jego momentów magnetycznych orbitalnych i 
spinowych. 

Własno

ś

ci magnetyczne ciał s

ą

 okre

ś

lone przez zachowanie si

ę

 elementarnych 

momentów (dipoli)

magnetycznych w polu magnetycznym.

( )

2

2

v

2

2

e

e

r

e

µ

IS

r

m

r

m

r

T

m

T

m

π

π

=

=

=

⋅ =

Przy opisie własno

ś

ci magnetycznych ciał posługujemy si

ę

 poj

ę

ciem wektora 

polaryzacji magnetycznej 

nazywanej te

ż

 namagnesowaniem lub magnetyzacj

ą

Wektor ten okre

ś

la sum

ę

 wszystkich momentów magnetycznych, czyli wypadkowy 

moment magnetyczny jednostki obj

ę

to

ś

ci. 

V

=

µ

M

M

M

M

Je

ż

eli próbk

ę

 zawieraj

ą

c

ą

 elementarne dipole magnetyczne umie

ś

cimy w 

jednorodnym polu magnetycznym o indukcji B

0

to pole to d

ąż

y do ustawienia dipoli 

w kierunku pola i w efekcie powstaje w próbce wypadkowe pole o indukcji 

0

0

0

B

B

B

r

µ

µ

=

+

=

M

M

M

M

χ

µ

µ

+

=

+

=

1

1

0

0

B

M

r

χ

- podatno

ść

 magnetyczna

µ

r

- wzgl

ę

dna przenikalno

ść

 magnetyczna o

ś

rodka 

µ

0

- przenikalno

ść

 magnetyczna pró

ż

ni

background image

3

Diamagnetyzm

Własno

ś

ci magnetyczne ciał

Materiały diamagnetyczne s

ą

 wypychane z pól magnetycznych.

Ś

cisłe wytłumaczenie diamagnetyzmu wynika z mechaniki kwantowej (rozpatruje si

ę

 

precesj

ę

 momentu magnetycznego elektronu w polu 

B)

W nieobecno

ś

ci zewn

ę

trznego pola, orbitalne momenty magnetyczne maj

ą

 

przypadkowe kierunki 

(namagnesowanie 

M

=0)

, ale obecno

ść

 zewn

ę

trznego pola 

prowadzi do zmiany tych momentów (wskutek zmian pr

ą

dów zwi

ą

zanych z ruchem 

elektronów w ka

ż

dym atomie), która to zmiana stara si

ę

 skompensowa

ć

 obecno

ść

 

zewn

ę

trznego pola  

(

M

<0).

Podobnie jak w przypadku reguły przekory.

W zewn

ę

trznym polu magnetycznym zostaje wyindukowany moment magnetyczny, o 

zwrocie przeciwnym do B.

1

<

r

µ

0

<

χ

Zewn

ę

trzne pole magnetyczne wpływa na ruch elektronów (= −ev×B).  Zmiana ta 

zale

ż

y od kierunku ruchu elektronu wzgl

ę

dem pola i nie jest jednakowa dla 

wszystkich elektronów. Diamagnetyzm wyst

ę

puje w ka

ż

dym materiale umieszczonym 

w polu magnetycznym (w ka

ż

dym materiale s

ą

 elektrony). 

Paramagnetyzm

…. jest głównie zwi

ą

zany ze spinowym momentem 

magnetycznym elektronu w atomie.

namagnesowanie 

M

=0

W paramagnetykach atomowe momenty magnetyczne 
słabo oddziaływuj

ą

.

W nieobecno

ś

ci zewn

ę

trznego pola, spiny ró

ż

nych 

atomów maja przypadkowe orientacje.

Diamagnetyzm mozna zaobserwowa

ć

 

tylko w ciałach, w których momenty 
magnetyczne elektronów 
wchodz

ą

cych w skład danego atomu 

znosz

ą

 si

ę

 wzajemnie (kompensuj

ą

tak, 

ż

e moment magnetyczny atomu 

jest równy zeru (gazy szlachetne oraz 
np. bizmut, krzem, cynk, magnez, 
złoto, mied

ź

, fosfor, grafit, woda).  

Nadprzewodniki mo

ż

na traktowa

ć

 jako doskonałe diamagnetyki ( 

χ

= −1), poniewa

ż

 

wypieraj

ą

 linie pola magnetycznego (efekt Meissnera). 

background image

4

B

µ

Moment magnetyczny w polu 

B

0

doznaje działania momentu sił:

B

µ

M

×

=

Moment sił stara si

ę

 uporz

ą

dkowa

ć

 go zgodnie z 

kierunkiem pola (przeszkadzaj

ą

 ruchy termiczne)

W obecno

ś

ci pola porz

ą

dkuj

ą

 si

ę

 tworz

ą

c wypadkowy 

moment magnetyczny, którego kierunek jest zgodny z 
kierunkiem zewn

ę

trznego pola 

B

0

.

Paramagnetykami s

ą

 ciała, których atomy posiadaj

ą

 wypadkowy moment magnetyczny 

ż

ny od zera (np. mangan Mn, platyna Pt, wolfram W, tlen O). 

Dla paramagnetyków 

χ

10

-9

– 10

-3

, a 

µ

r

1.

1

>

r

µ

0

>

χ

namagnesowanie 

M

0

Ferromagnetyzm

....silnie oddziaływuj

ą

ce atomowe momenty magnetyczne 

Momenty magnetyczne lokalnie porz

ą

dkuj

ą

 si

ę

 

wzajemnie(równoległe uło

ż

enie).  

Ferromagnetyzm jest zwi

ą

zany z silnym oddziaływaniem 

jakie wyst

ę

puje pomi

ę

dzy spinowymi momentami 

magnetycznymi atomów. Ferromagnetyzm jest wi

ę

własno

ś

ci

ą

 

kryształów

, a nie pojedynczych atomów 

(pierwiastki: 

ż

elazo Fe, kobalt Co, nikiel Ni, oraz pierwiastki 

ziem rzadkich: gadolin Gd, terb Tb, dysproz Dy, holm Ho, 
erb Er.

Momenty magnetyczne w wyniku oddziaływania 
wymiennego, ustawiaj

ą

 si

ę

 równolegle do siebie 

w du

ż

ych obszarach kryształu zwanych 

domenami.

Ka

ż

da domena jest wi

ę

c całkowicie 

magnetycznie uporz

ą

dkowana.

Natomiast kierunki momentów magnetycznych 
poszczególnych domen s

ą

 ró

ż

ne i próbka jako 

cało

ść

 mo

ż

e nie mie

ć

 wypadkowego 

namagnesowania 

(

M

=0)

.

Ni

background image

5

W nieobecno

ś

ci zewn

ę

trznego 

B

0

momenty magnetyczne domen s

ą

 

nieuporz

ą

dkowane

W obecno

ś

ci zewn

ę

trznego 

B

0

momenty 

magnetyczne domen porz

ą

dkuj

ą

 si

ę

 

zgodnie z polem

Wi

ę

ksze pola sprzyjaj

ą

 powstawaniu wi

ę

kszych domen:

χ

~ 1∼10

4

1

>>

r

µ

0

>>

χ

obszar paramagnetyczny: 
wysokie temperatury 
(powy

ż

ej temperatury Curie)

obszar ferromagnetyczny: 
niskie temperatury 
(poni

ż

ej temperatury Curie)

wzrost T

Ferromagnetyki w T pokojowej:

ż

elazo Fe

T

C

=1043 K

kobalt Co

T

C

=1388 K

nikiel Ni

T

C

=627K

gadolin Gd

T

C

=292 K

M

T

T

C

background image

6

Zewn

ę

trzne pole magnetyczne B

0

porz

ą

dkuje 

momenty magnetyczne w obszarze 
ferromagnetycznym

(a)  materiał nienamagnesowany
(b)  namagnesowanie nasycenia
(c)  pozostało

ść

 magnetyczna

(d)  pole koercji
(e)  namagnesowanie nasycenia

Magnesowanie materiałów magnetycznych -
p

ę

tla histerezy

B

0

B

0

= 0

B

0

B

0

(b)

(c)

(d)

(e)

materiały magnetyczne: 

0

0

0

B

B

B

r

µ

µ

=

+

=

M

M

M

M

0

0

/

µ

B

H

=

=

2

1

H

H

BdH

W

Magnesy miękkie (małe pole koercji, 
µ

r

=10

4

10

6

)

stal niskowęglowa (ferrytyczna), 

stal krzemowa (Fe-Si), stopy żelazo-nikiel 
(permalloy Ni-Fe, superpermaloy Ni-Fe-Mo-Mn), 
ferryty (słabo przewodzą prąd – brak prądów 
wirowych) . 

ferryty : ceramiki, spiekane proszki Fe

2

O

3

z tlenkami metali  (MnO, CuO, NiO, MgO) mogą 

być zarówno miękkie jak i twarde. Słabo przewodzą prąd i są 

ferrimagnetykami

.

Magnesy trwałe (twarde – duże pole koercji, 
pozostałość magnetyczna ~1T)
:

alnico - wykonane ze związków glinu, niklu i 

kobaltu (Al-Ni-Co),

spiekane proszki na bazie ziem rzadkich 

(neodymowe Nd

2

Fe

14

B, samarowo-kobaltowe  

SmCo

5

), 

magnesy niemetaliczne, zbudowane z  

polimerów  zawierających nikiel.

Magnesy półtwarde (małe pole koercji

napylane warstwy magnetyczne, dyski 
magnetyczne (Fe

2

O

3

+ Co) , taśmy 

magnetyczne CrO

2

, Fe

2

O

3

)