Przedszkole trzylatka Przewodnik metodyczny Część 2

Przedszkole trzylatka

Przewodnik metodyczny

Część 2

Autor

Małgorzata Marta Skrobacz

Projekt okładki

Tomasz Kozłowski

Opracowanie graﬁ czne
Magdalena Pilch

Redaktor inicjujący
Ewelina Sęk

Redakcja merytoryczna
Elżbieta Czapara
Wiesława Żaba-Żabińska

Redakcja językowa i korekta
Beata Pędziwilk

Skład i łamanie
Paweł Kowalski

 Grupa Edukacyjna S.A. 2009

ISBN 978-83-7491-181-8

Wydawca oświadcza, że dołożył wszelkich starań, aby dotrzeć do wszystkich właścicieli
i dysponentów praw autorskich.
Piosenki autorstwa K. Bayer pochodzą z wydawnictwa Akord Śpiewające Brzdące.
Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie publikacji w całości lub fragmentach bez zgody
wydawnictwa zabronione.

Grupa Edukacyjna S.A.
25-655 Kielce, ul. Łódzka 308
tel. 041 366 53 66, faks 041 366 55 55
e-mail: mac@mac.pl; www.mac.pl

styczeń – luty – marzec

Oznaczenia:

– zajęcia wynikające z realizacji zadań programowych

– zabawy ruchowe

Karty pracy A – rozwijanie percepcji wzrokowej i słuchowej

Karty pracy B – rozwijanie mowy i aktywności twórczej

ROZKŁAD MATERIAŁU

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

STYCZEŃ – TYDZIEŃ PIERWSZY

Poznajemy przyrodę
– Zima:
• dokarmianie i dopajanie zwie-

rząt w trudnych, zimowych
warunkach.

(Nasze przedszkole. Program
edukacji przedszkolnej wspoma-
gający rozwój aktywności dzieci,
Grupa Edukacyjna S.A., Kielce
2009, s. 43).

Co r

obią zwierzęta zimą?

Słuchanie opowiadania
L. Krzemienieckiej
Przyjaciel zza okna ilu-
strowanego sylwetami.

Zabawy przy piosence
Wróbelki zimą.

Nasze ptaszki – wyko-
nanie z kół przestrzen-
nych ptaszków techniką
origami.

Ćwiczenia liczbowe
w formie opowieści
matematycznej Ptaszki
i kot.

Spotkanie z leśnikiem;
rozmowa na temat
sposobów pomagania
leśnym zwierzętom
w zimie.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

STYCZEŃ – TYDZIEŃ PIERWSZY

– uświadomienie

konieczności
dokarmiania
ptaków zimą

Dziecko:
– dokarmia ptaki

Ćwiczenia plastyczne,
ćw. nr 11

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Ptaszki do domków,
Zwierzęta w lesie,
Wróbelki i kot.

• Zabawy ruchowo-
-naśladowcze:

Ptaszki szukają
jedzenia, Ostrożne
koty, Co robią
ptaszki?

• Zabawa muzyczno-
-ruchowa Ptaszki
w karmnikach.
• Zabawa paluszko-

wa Sroczka.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie

wrażliwości
muzycznej

– ilustruje piosenkę

ruchem

– poszerzanie

doświadczeń
plastycznych

– wykonuje formę

przestrzenną

techniką origami

s. 16

– rozwijanie

umiejętności
liczenia w za-
kresie trzech

– liczy w zakresie

trzech

– uwrażliwianie

na potrzeby
zwierząt żyją-
cych w lesie

– dba zimą o leśne

zwierzęta

s. 17

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

STYCZEŃ – TYDZIEŃ DRUGI

Dbamy o nasze zdrowie
– Dbałość o higienę:
• przebywanie na świeżym

powietrzu; uczestniczenie w
spacerach, zabawach.

Nasze bezpieczeństwo na co
dzień
– Uświadomienie niebezpie-

czeństw wynikających z nie-
przestrzegania zakazów:

• poznawanie sytuacji zagrażają-

cych bezpieczeństwu:
bezpieczne korzystanie

z urządzeń znajdujących się
na placu zabaw.

(Nasze przedszkole. Program edu-
kacji przedszkolnej wspomagający
rozwój aktywności dzieci, Grupa
Edukacyjna S.A., Kielce 2009, s.
61, 63).

Zimo, baw się z nami

Nauka wiersza I. Salach
Śnieg.

Rysujemy zimowe ob-
razki – rysowanie białą
kredą na granatowym
tle.

Zabawa dydaktyczna
Co było najpierw, a co
potem?

Zabawy przy piosence
Tak się zachmurzyło.

Zabawa dydaktyczna
na podstawie wiersza
Cz. Janczarskiego
Sopelki.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

STYCZEŃ – TYDZIEŃ DRUGI

– rozwijanie

pamięci

Dziecko:
– recytuje wiersz

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Płatki śniegu, Na
saneczkach, Jedzie-
my na sankach.

• Zabawa ruchowa

rozwijająca koor-
dynację ruchową
Jedziemy na nar-
tach.

• Zabawy mu-

zyczno-ruchowe:
Taniec na lodzie,
Kulig.

• Zabawa ruchowa

z elementem tocze-
nia Toczymy kule
śniegowe.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora

– rozwijanie

sprawności ma-
nualnych

– rysuje zimowy

obrazek

A nr 10

– rozwijanie

myślenia
przyczynowo-
-skutkowego

– stosuje słowa:

najpierw, potem

– rozwijanie

wrażliwości
muzycznej

– rytmicznie

klaszcze; ilustruje
piosenkę ruchem

– rozwijanie

umiejętności
określania
długości przed-
miotów

– stosuje słowa:

długi, krótki

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

STYCZEŃ – TYDZIEŃ TRZECI

Nasze rodziny
– Podawanie informacji na temat

swojej rodziny:

• podawanie informacji: jak mają

na imię mama, tata,

• nazywanie członków bliższej

i dalszej rodziny, np.: mama,
tata, brat, siostra, ciocia, bab-
cia, dziadek, wujek.

– Organizowanie świąt o charak-

terze rodzinnym:

• uczestniczenie w krótkich pro-

gramach artystycznych.

(Nasze przedszkole. Program
edukacji przedszkolnej wspoma-
gający rozwój aktywności dzieci,
Grupa Edukacyjna S.A., Kielce
2009, s. 16).

Babcia i dziadek

Nauka wiersza
G. Klimowskiej
Wyliczanka na Dzień
Babci i Dziadka.

Nauka piosenki Droga
babciu, drogi dziadku.

Kula śnieżna – wykona-
nie prezentu dla babci
i dziadka.

Słuchanie opowiadania
I. Salach Najlepszy
prezent.

Przedszkolna uroczy-
stość z udziałem dzieci,
babć i dziadków.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

STYCZEŃ – TYDZIEŃ TRZECI

– rozwijanie

mowy i pamięci

Dziecko:
– recytuje wiersz

Ćwiczenia plastyczne,
ćw. nr 12

• Zabawa ruchowa
z elementem rów-

nowagi Śniadanie
dla babci i dziadka.

• Zabawa ruchowo-
-naśladowcza

Babcia wypoczęta,
babcia zmęczona.

• Zabawy muzyczno-
-ruchowe: Jedzie-

my samochodem do
dziadków, Taniec
dla babci i dziadka.

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Ukłony dla babci
i dziadka, Idziemy
na spacer z babcią
lub z dziadkiem,
Powitania.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie

możliwości
wokalnych,
poczucia rytmu
i umiejętności
poruszania się
przy muzyce

– śpiewa piosenkę;
rytmicznie klasz-

cze i porusza się
przy piosence

A nr 11

– rozwijanie

sprawności ma-
nualnych

– zachęcanie

do sprawiania
przyjemności
bliskim oso-
bom

– wykonuje formę

przestrzenną we-
dług wzoru

– chętnie sprawia

przyjemność bli-
skim osobom

– rozwijanie

umiejętności
uważnego słu-
chania tekstu
mówionego

– ukazanie spo-

sobu niesienia
pomocy oso-
bom starszym

– uważnie słucha

opowiadania

– wie, że osobom

starszym należy
pomagać

– rozwijanie

umiejętności
prezentowa-
nia własnych
umiejętności

– prezentuje swoje

umiejętności

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

LUTY – TYDZIEŃ PIERWSZY

Nasza miejscowość, nasz region
– Poznanie osób pracujących

w bliskim otoczeniu przedszko-
la:

• poznawanie czynności, jakie

wykonują osoby z najbliższego
otoczenia, nazywanie narzędzi
pracy, zwrócenie uwagi na ich
ubiór.

Dbamy o nasze zdrowie
– Zdrowa żywność:
• spożywanie zdrowej żywno-

ści: warzyw, owoców, mięsa,
nabiału (ograniczanie spożycia
słodyczy, chipsów), picie kom-
potów, soków (ograniczanie
napojów gazowanych).

(Nasze przedszkole. Program edu-
kacji przedszkolnej wspomagający
rozwój aktywności dzieci, Grupa
Edukacyjna S.A., Kielce 2009, s.
20, 60).

Jesteśmy samodzielni w kuchni

Zwiedzanie kuchni
w przedszkolu; zapo-
znanie z jej wyglądem
i wyposażeniem.

Wykonanie kolorowych
kanapek z produktów
lubianych przez dzieci.

Zabawy przy piosence
Wesoły czajnik.

Słuchanie opowiadania
Cz. Janczarskiego Gość.

Nasze sztućce – stem-
plowanie wzorów na
rysunku łyżki lub wi-
delca z wykorzystaniem
stempli z ziemniaków.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

LUTY – TYDZIEŃ PIERWSZY

– zapoznanie

z wyglądem

i wyposaże-
niem przed-

szkolnej kuchni

– poznanie pracy

kucharki

Dziecko:
– wie, do czego służy

przedszkolna kuch-
nia i co się w niej
znajduje

– wyjaśnia, na czym

polega praca ku-
charki

B nr 10

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Z garnka do garn-
ka, Zagwiżdż jak
czajnik, Zamienia-
my się kubeczkami,
Przyjaciele Misia
Uszatka.

• Zabawa ruchowa

z elementem rzutu
Celujemy do garn-
ka.

• Zabawa ruchowa

rozwijająca szybką
reakcję na sygnał
Nasze gotowanie.

• Zabawa muzyczno-

-ruchowa Taniec
łyżki i widelca.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie

umiejętności
samodziel-
nego przygo-
towywania
kanapek

– samodzielnie przy-

gotowuje kanapki

– określanie

charakteru
piosenki

– rozwijanie

poczucia rytmu

– uważnie słucha

piosenki; wypowia-
da się na jej temat

– rytmicznie klaszcze

– uświadamianie

znaczenia
właściwego
zachowania się
przy stole

– prawidłowo

zachowuje się przy
stole

A nr 12

– rozwijanie

sprawności
manualnych;
poszerzanie
doświadczeń
plastycznych

– ozdabia rysunek;
prawidłowo

posługuje się
stemplami

B nr 11

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

LUTY – TYDZIEŃ DRUGI

Nasza edukacja matematyczna
– Rozwijanie umiejętności szere-

gowanie i klasyﬁ kowania:

• porządkowanie jednorodnych

obiektów w otoczeniu na
postawie różnic występujących
między nimi,

• dostrzeganie podobieństw mię-

dzy przedmiotami ze względu
na ich wspólne położenie w
przestrzeni.

– Mierzenie przedmiotów, rozu-

mienie stałości miary (wyso-
kość, długość, szerokość):

• używanie określeń: wysoki,

niski, długi, krótki.

(Nasze przedszkole. Program edu-
kacji przedszkolnej wspomagający
rozwój aktywności dzieci, Grupa
Edukacyjna S.A., Kielce 2009, s.
39, 40).

Próbujemy mierzyć

Słuchanie opowiadania
D. Głośnickiej Kokard-
ka inscenizowanego
maskotkami.

Zabawa dydaktyczna
Wysoki czy niski?

Zabawy z wykorzys-
taniem wiersza I. Su-
chorzewskiej Leciutki
żarcik.

Kolorowa waga – ozda-
bianie rysunku wagi
łazienkowej elementami
wyciętymi z koloro-
wego papieru według
pomysłów dzieci.

Zabawy przy piosence
Miś z laleczką.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

LUTY – TYDZIEŃ DRUGI

– rozwijanie

umiejętności
uważnego
słuchania
i wypowiadania
się na temat
wysłuchanego
utworu

– porównywanie

długości przed-
miotów

Dziecko:
– uważnie słucha

opowiadania,

wypowiada się na

temat jego treści

– porównuje dłu-

gość przedmiotów

• Zabawa ruchowa
z elementem biegu

Zamieniamy się
miejscami.

• Zabawa ruchowa
z elementem rów-

nowagi Utrzymaj
równowagę.

• Zabawa muzyczno-
-ruchowa Wędrują-

ca piłka.

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Ciężko – lekko, Jak
misie i laleczki.

• Zabawa ruchowo-
-naśladowcza We-

sołe i smutne kotki.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie mo-

wy i myślenia

– prawidłowe

posługiwanie się
określeniami:
wysoki, niski

– dopowiada słowa

o znaczeniu
przeciwnym do
podanego

– stosuje słowa:

wysoki, niski

– rozwijanie

umiejętności
określania
ciężaru przed-
miotów

– podaje przykłady

lekkich i ciężkich
przedmiotów

– rozwijanie

sprawności
manualnych

– ozdabia rysunek

wagi według wła-
snych pomysłów

– rozwijanie

umiejętności
ilustrowania pio-
senki ruchem

– rozwijanie

poczucia rytmu

– porusza się przy

piosence

– rytmicznie

klaszcze

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

LUTY – TYDZIEŃ TRZECI

Nasz kontakt z techniką
– Środki transportu:
• poznawanie wybranych

środków transportu: lądowego,
wodnego, powietrznego.

Opowiadamy
– Rozwijanie umiejętności płyn-

nego mówienia:

• wypowiadanie się na temat ob-

razka, ilustracji, wysłuchanego
tekstu.

(Nasze przedszkole. Program edu-
kacji przedszkolnej wspomagający
rozwój aktywności dzieci, Grupa
Edukacyjna S.A., Kielce 2009, s.
25, 55).

Czy jesteśmy sami w kosmosie?

Słuchanie opowiadania
J. Papuzińskiej Jak na-
sza mama zreperowała
księżyc ilustrowanego
przez nauczyciela.

Jak wyobrażamy sobie
kosmitę? – malowanie
palcem.

Rozmowa na temat ży-
cia na naszej planecie.

Zabawa dydaktyczna
Co robimy w dzień? Co
robimy w nocy?

Zabawy przy piosence
Gwiazdka.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

LUTY – TYDZIEŃ TRZECI

– uważne

słuchanie
opowiadania

– rozwijanie

mowy

Dziecko:
– uważnie słucha

opowiadania,
wypowiada się na
temat jego treści

• Zabawa ruchowa
z elementem biegu

Statki kosmiczne.

• Zabawa ruchowa

rozwijająca szybką
reakcję na sygnał
Słońce i księżyc.

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Ufoludki, Pogu-
bione gwiazdki,
Mieszkańcy Ziemi,
Dzień – noc.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie

wyobraźni

i sprawności

manualnych

– wyraża swoje

pomysły

w ekspresji

plastycznej

– rozwijanie

umiejętności
wypowiadania
się na określony
temat

– wypowiada się

na temat życia na
naszej planecie

– zapoznanie

dzieci ze
zjawiskiem
powstawania
dnia i nocy

– wie, kiedy jest

dzień, a kiedy –
noc

B nr 12

– rozwijanie

umiejętności
słuchania
piosenek
i wyrażania
muzyki ruchem

– uważnie słucha

piosenki, ilustruje
ją ruchem

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

MARZEC – TYDZIEŃ PIERWSZY

Nasza miejscowość, nasz region
– Poznawanie osób pracujących

w bliskim otoczeniu przedszko-
la:

• poznawanie czynności, jakie

wykonują osoby z najbliższego
otoczenia, nazywanie narzędzi
pracy, zwrócenie uwagi na ich
ubiór.

(Nasze przedszkole. Program
edukacji przedszkolnej wspoma-
gający rozwój aktywności dzieci,
Grupa Edukacyjna S.A., Kielce
2009, s. 20).

Poznajemy pracę krawcowej

Słuchanie wiersza
H. Golcowej Mała
krawcowa ilustrowane-
go sylwetami.

Historyjka obrazkowa
Ola u krawcowej.

Projektujemy materiał
na bluzkę lub sukienkę
– rysowanie wzorów
mazakami na kawałku
białego płótna w kształ-
cie wybranego ubrania.

Nauka zabaw w kole
przy piosenkach:
Nożyce, nożyce, Mam
chusteczkę haftowaną.

Słuchanie opowiadania
M. M. Skrobacz Kło-
poty krawca Niteczki
ilustrowanego przez
nauczyciela.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

MARZEC – TYDZIEŃ PIERWSZY

– zapoznanie

z pracą kraw-
cowej

– zwrócenie

uwagi na przy-
bory potrzebne
jej do pracy

Dziecko:
– wie, na czym

polega praca
krawcowej

– rozpoznaje
i nazywa przybory

potrzebne jej do
pracy

• Zabawa ruchowa
z elementem skoku

Szyjemy.

• Zabawa ruchowa

rozwijająca inwen-
cję ruchową Taniec
niteczek.

• Zabawa ruchowa

rozwijająca zwin-
ność i szybkość
Zamień koszulki.

• Zabawa rucho-

wa rozwijająca
spostrzegawczość
Wkładamy ubrania
do właściwej szafy.

• Zabawa ruchowo-
-naśladowcza

Smutny krawiec
i wesoły krawiec.

• Zabawa ruchowa
z elementem rów-

nowagi Zszywamy
koszulę.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– poznanie

etapów
powstawania
ubrania

– zna etapy powsta-

wania ubrania

B nr 13

– rozwijanie

sprawności
manualnych
i inwencji
twórczej

– ozdabia

ograniczoną
powierzchnię

– zachęcanie do

śpiewania pros-
tych piosenek

– poruszanie się

po obwodzie
koła

– śpiewa z pomocą

nauczyciela proste
piosenki

– sprawnie porusza

się po obwodzie
koła

– rozwijanie

umiejętności
uważnego
słuchania

– wypowiadanie

się na określony
temat

– uważnie słucha

opowiadania

– wypowiada się na

temat jego treści

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

MARZEC – TYDZIEŃ DRUGI

Poznajemy przyrodę
– Wiosna:
• obserwowanie zmian zachodzą-

cych w przyrodzie przed zbliża-
jącą się wiosną, np.: topnienie
śniegu, powracające pierwsze
ptaki (bociany), pojawiające się
pierwsze kwiaty (krokusy).

(Nasze przedszkole. Program
edukacji przedszkolnej wspoma-
gający rozwój aktywności dzieci,
Grupa Edukacyjna S.A., Kielce
2009, s. 43).

iosna tuż-tuż

Słuchanie opowiadania
Cz. Janczarskiego Do
widzenia, bałwanku
ilustrowanego sylweta-
mi postaci.

Rozmowa na temat
kaprysów wczesno-
wiosennej (marcowej)
pogody.

Wykonanie formy
przestrzennej Wiosenny
wazonik.

Zabawy przy piosence
Wiosenny spacerek.

Słuchanie wiersza
H. Szayerowej Pierwsze
kwiatki.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

MARZEC – TYDZIEŃ DRUGI

– rozwijanie umie-

jętności uważ-
nego słuchania
i wypowiadania
się na dany temat

– zapoznanie
z charakterys-

tycznymi oznaka-
mi wiosny

Dziecko:
– uważnie słucha

opowiadania,

wypowiada się na

jego temat

– wie, jakie są

charakterystyczne
oznaki wiosny

Ćwiczenia plastyczne,
ćw. nr 13

• Zabawa ruchowa
z elementem

wyprostnym Dotyk
słońca.

• Zabawy ruchowe

rozwijające szybką
reakcję na sygnał:

Z kry na krę,

Wiosenny spacer,
Jaskółki do gniazd.

• Zabawa ruchowa

kształtująca posta-
wę ciała Kwiatki
budzą się – kwiatki
zasypiają.

• Zabawa orienta-

cyjno-porządkowa
Słońce świeci –
deszczyk pada.

• Zabawa ruchowa

ilustracyjna Kapry-
sy pogody.

• Zabawa ruchowa

twórcza Taniec
kwiatów.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– zwrócenie uwagi

na kaprysy mar-
cowej pogody

– zapoznanie
z przysłowiem

ludowym W mar-
cu jak w garncu

– dostrzega zmien-

ność marcowej
pogody

– wyjaśnia znacze-

nie przysłowia
W marcu jak
w garncu

– rozwijanie

sprawności
manualnych

– wykonuje formę

przestrzenną
według wzoru

– uważne słucha-

nie piosenek

– rozwijanie

umiejętności wy-
rażania muzyki
ruchem

– uważnie słucha

piosenki, wypo-
wiada się na jej
temat

– ilustruje piosenkę

ruchem

– zapoznanie
z wybranymi

wczesnowiosen-
nymi kwiatami

– rozwijanie mowy

i myślenia

– rozpoznaje
i nazywa wybrane

wczesnowiosenne
kwiaty

– wypowiada się na

ich temat

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

MARZEC – TYDZIEŃ TRZECI

Poznajemy przyrodę
– Wiosna:
• omawianie życia ptaków wio-

sną (budowanie gniazd).

(Nasze przedszkole. Program
edukacji przedszkolnej wspoma-
gający rozwój aktywności dzieci,
Grupa Edukacyjna S.A., Kielce
2009, s. 43).

iosna idzie przez świat

Słuchanie opowiadania
Cz. Janczarskiego List
od bociana ilustrowane-
go sylwetami postaci.

Historyjka obrazkowa
Rodzina bocianów.

Żabka – zamalowy-
wanie ograniczonej
powierzchni.

Zabawy przy piosence
Przyloty ptaków.

Słuchanie wiersza
K. Różyckiej Wiosenne
porządki.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

MARZEC – TYDZIEŃ TRZECI

– rozwijanie umie-

jętności wypo-
wiadania się na
określony temat

– poznanie nazw
wybranych pta-

ków powracają-
cych do nas wiosną
z ciepłych krajów

Dziecko:
– słucha opowiada-

nia, wypowiada
się na jego temat

– wymienia nazwy

kilku ptaków
powracających
wiosną z ciepłych
krajów

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Ptaszki do gniazd,
Wiosenny spacer.

• Zabawy ruchowe

rozwijające szybką
reakcję na sygnał:
Bocian i żabki,
Przestraszone
żabki.

• Zabawy ruchowo-

-naśladowcze:
Bocian długonogi,
Prace w ogrodzie.

• Zabawa rozwija-

jąca inwencję twór-
czą Nasze ptaszki.

• Zabawa ruchowa

z wykorzystaniem
wiersza I. Salach
Ogrodnicy.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie logicz-

nego myślenia

– opowiadanie

historyjki zgodnie

z następstwem

czasowym

– wskazuje kolejne

rysunki historyjki

– opowiada z po-

mocą nauczyciela
historyjkę zgodnie
z następstwem
czasowym

B nr 14

–

rozwijanie spraw-

ności manualnych

– zamalowuje

ograniczoną
powierzchnię;
wykonuje formę
przestrzenną
według wzoru

–

rozwijanie słuchu

i poczucia rytmu

–

rozwijanie umie-

jętności wyrażania
muzyki ruchem

– rozpoznaje instru-

menty po dźwiękach,

jakie wydają

– ilustruje piosenkę

ruchem

–

rozwijanie mowy

i myślenia

– poznanie nazw

wiosennych prac

wykonywanych

w ogrodzie

– uważnie słucha wier-

sza, wypowiada się
na temat jego treści

– nazywa czynności

wykonywane
wiosną w ogrodzie

Treści

programowe

Temat

tygodnia

Dzień

tygodnia

Aktywność

i działalność dziecka

MARZEC – TYDZIEŃ CZWARTY

Nasze rodziny
– Wzmacnianie więzów w rodzi-

nie:

• wzajemne okazywanie sobie

uczuć przez członków rodziny.

(Nasze przedszkole. Program
edukacji przedszkolnej wspoma-
gający rozwój aktywności dzieci,
Grupa Edukacyjna S.A., Kielce
2009, s. 17).

ielkanoc

Słuchanie opowiadania
G. Kasdepke Najpięk-
niejsze... ilustrowanego
przez nauczyciela.

Zabawa matematyczna
Trzy kurki.

Słuchanie wiersza
B. Mściwujewskiej
Mokre święta.

Zabawy przy piosence
Zajączek szaraczek.

Nasze mazurki – wyko-
nanie słodkich niespo-
dzianek dla rodziców
z okazji świąt.

Cele ogólne

Cele operacyjne

Przedszkole trzylatka,

Ćwiczenia plastyczne,

karty pracy A, B

Zabawy

ruchowe

MARZEC – TYDZIEŃ CZWARTY

– rozwijanie kon-

centracji uwagi

– wypowiadanie

się na określony
temat

Dziecko:
– uważnie słucha

opowiadania

– wypowiada się

na temat jego
treści

s. 18

• Zabawy orienta-

cyjno-porządkowe:
Kurki szukają
ziarenek, Zajączki
i lisy, Przestraszo-
ne zajączki.

• Zabawa ruchowa

z elementem wy-
prostnym Kurcząt-
ka.

• Zabawy ruchowo-

-naśladowcze:
Kurki i polecenia,
Pieczemy ciasto.

• Zabawa z wyko-

rzystaniem rymo-
wanki Wędrująca
pisanka.

Wszystkie zabawy
zostały ułożone przez
autora.

– rozwijanie umie-

jętności liczenia
w zakresie trzech

– prawidłowe

posługiwanie
się liczebnika-
mi głównymi
i porządkowymi
w zakresie trzech

– liczy do trzech

– stosuje prawi-

dłowo liczebniki
główne i porząd-
kowe w zakresie
trzech

A nr 13

– rozwijanie mowy

– poznanie zwycza-

jów wielkanoc-
nych

– wypowiada się

na temat wiersza

– wymienia zwy-

czaje wielkanoc-
ne

– rozwijanie umie-

jętności słucha-
nia i śpiewania
piosenek

– wyrażanie muzyki

ruchem

– uważnie słucha

piosenki, próbuje
ją śpiewać

– ilustruje piosen-

kę ruchem

Ćwiczenia plastyczne,
ćw. nr 14

– zachęcanie do

sprawiania przy-
jemności bliskim
osobom

– rozwijanie spraw-

ności manualnych

– sprawia przyjem-

ność bliskim
osobom

– wykonuje słodką

niespodziankę

s. 19

Tematyka tygodnia: Co robią zwierzęta zimą.

Temat dnia: Głodny ptaszek.

Cele ogólne: uświadomienie konieczności dokarmiania ptaków zimą.

Cele operacyjne:

Dziecko: dokarmia ptaki.

Środki dydaktyczne: opowiadanie L. Krzemienieckiej Przyjaciel zza okna, obrazki wy-
branych ptaków, krążki, elementy do ułożenia ptaka, tamburyn, obrazek i sylwety do opo-
wiadania, Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 11.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia artykulacyjne Głosy ptaków.
Dzieci oglądają obrazki przedstawiające wronę, wróbla i gołębia. Wskazują różnice i po-

dobieństwa. Dzielą razem z nauczycielem nazwy obrazków na sylaby z klaskaniem,
tupaniem, podskakiwaniem. Naśladują głosy ptaków znajdujących się na obrazkach:
wrony – kra, kra, wróbla – ćwir, ćwir, gołębia – gruchu, gruchu, sikorki – pi, pi (ciche
i głośne) oraz odgłosy odlatujących ptaków – frrr, frrr.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do domków.
Dzieci-ptaszki skaczą obunóż wokół krążków (domków) rozłożonych na dywanie. Na

hasło Ptaszki do domków – przykucają na najbliższym krążku.

Słuchanie opowiadania L. Krzemienieckiej Przyjaciel zza okna ilustrowanego syl-
wetami.

1. Ćwiczenia plastyczne Ptaszek.
Dzieci układają postać ptaka z elementów wyciętych z kolorowego papieru; nazywają

poszczególne części jego ciała.

2. Zapoznanie z treścią opowiadania ilustrowanego obrazkiem parapetu okiennego oraz

sylwetami – chłopca i wróbla.
Puk! Puk!
– Kto tam?
– Otwórz. To ja, wróbel.
– A, dzień dobry. Co słychać?
– Bardzo źle. Śniegu dużo i do tego zawieja. Jeszcze dzisiaj nic nie jadłem. Rano żona
moja była w lesie, myślałem, że coś przyniesie. Potem synkowie byli w ogródku – też bez
skutku.

STYCZEŃ

Tydzień

pierwszy

Dzień 1.

O sobie już nie mówię: byłem i za górką, i za topolami dwiema – nigdzie nic nie ma.
Myślałem już, że zginę, bo wszystko dziś śnieg zaściela, ale przypomniałem sobie, że
mam jeszcze ciebie, przyjaciela!

3. Rozmowa na temat opowiadania.
– Kto zapukał w okno?
– Na co skarżył się wróbel?
– Kto może być przyjacielem ptaków?
– Co robi przyjaciel ptaków?

Podkreślenie znaczenia dokarmiania ptaków pozostających w Polsce na zimę.

•
4. Ćwiczenie spostrzegawczości Ukryte ptaszki.
Dzieci rozchodzą się po sali i szukają ukrytych wcześniej przez nauczyciela obrazków

wybranych ptaków. Po ich znalezieniu słuchają nazw ptaków: wróbel, wrona, gawron,
sroka, gil.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Ptaszki szukają jedzenia.
Dzieci-ptaszki poruszają się przy dźwiękach tamburynu, machając rączkami jak skrzy-

dełkami i kręcąc głowami w różnych kierunkach (rozglądają się, szukając jedzenia).
Cisza jest sygnałem, że ptaszki znalazły pożywienie – dzieci przykucają i stukają zgiętym
palcem wskazującym (dziobkiem) o podłogę.

III

1. Wskazywanie ptaka, który je ziarenka. Kolorowanie mu brzuszka czerwoną kredką. Ko-

lorowanie brzuszka drugiego ptaka żółtą kredką, a skrzydło – zieloną. Rysowanie mu
żółtą kredką dużej liczby ziarenek – Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 11.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Ptaszki szukają jedzenia (patrz: przewodnik..., s. 25).
2. Zabawa rozwijająca twórcze myślenie Co by było, gdyby...? (z chętnymi dziećmi).
Nauczyciel zadaje dzieciom pytania, np.: Co by było, gdyby ptaki umiały mówić (gdyby

nie miały skrzydeł)? Dzieci próbują na nie odpowiedzieć.

Temat dnia: Pomagamy ptakom.

Cele ogólne: rozwijanie wrażliwości muzycznej.

Cele operacyjne:

Dziecko: ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: wiersz W. Chotomskiej Wróbel, piosenka Wróbelki zimą, karmnik,
opaski z obrazkami ptaków, kołatka, bębenek, tamburyn, obrazki wybranych ptaków pocię-
te na części, pojemniki po jogurtach, smalec, różne ziarna.

Przebieg dnia

1. Oglądanie karmnika przyniesionego przez nauczyciela; zwrócenie uwagi, z jakich ele-

mentów się składa; wyjaśnienie, do czego służy. Umieszczenie karmnika na parapecie
okiennym lub w ogrodzie przedszkolnym; systematyczne wykładanie w nim pożywienia
dla ptaków. Obserwowanie gości odwiedzających ptasią stołówkę; zwrócenie uwagi na
ich płochliwość.

Dzień 2.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Ptaszki szukają jedzenia (patrz: przewodnik..., s. 25).
2. Zabawy z wykorzystaniem wiersza W. Chotomskiej Wróbel.
Dzieci rytmizują tekst wspólnie z nauczycielem. Powtarzają poszczególne wersy z róż-

nym natężeniem głosu: cicho, głośno, coraz głośniej, coraz ciszej, i w różnym nastroju,
np.: wesoło, smutno.
Interpretacja ruchowa wiersza.

•
Dzieci naśladują gesty nauczyciela.

Dzieci:

Skacze wróbel po ulicy

skaczą obunóż w różnych kierunkach, ręce mają splecione

z tyłu,

i kiwa ogonem.

kręcą pośladkami na boki,

Szuka owsa i pszenicy

wykonują skrętoskłony w jedną i w drugą stronę w lekkim

pod moim balkonem.

skłonie,

Nie mam owsa ni pszenicy, wykonują przed sobą palcem wskazującym gest przeczenia,
tylko bułkę pszenną.

wysuwają złączone dłonie przed siebie,

Fruń na balkon, przyjacielu, naśladują lot ptaków,
zjesz ją razem ze mną.

przykucają, stukają ugiętym palcem o podłogę.

Zabawy przy piosence Wróbelki zimą.

1. Zabawa Wróbelki i gawrony.
Dzieci podzielone są na dwie grupy: wróbelki i gawrony (mają opaski z obrazkami ptaków).

Przy dźwiękach kołatki poruszają się wróbelki, przy dźwiękach bębenka – gawrony.

2. Słuchanie piosenki Wróbelki zimą (sł. W. Broniewski, muz. K. Kwiatkowska).

Dzieci:

I. Ćwir, ćwir, ćwir, zima biała

zamykają i otwierają dłonie – robią dziobki,

podwóreczko przysypała.

naśladują palcami padający śnieg,

W białym puchu cała ziemia,

zataczają przed sobą półkola,

nic nie widać do jedzenia,

kiwają na boki głową trzymaną rękami,

ćwir, ćwir, ćwir, do jedzenia.

II. Ćwir, ćwir, ćwir, na podwórko

zamykają i otwierają dłonie – robią dziobki,

wyglądamy z gniazda dziurką.

kucają, wyglądają przez dziurkę utworzoną

ze złożonego palca wskazującego z kciukiem,

Czy na zimę dla wróbelków

podnoszą się powoli, naśladują ręką wysypywanie

nie wysypią kartofelków,

pokarmu przed sobą.

ćwir, ćwir, ćwir, kartofelków.

3. Rozmowa na temat piosenki.
– Dlaczego wróbelki nie mogą znaleźć pożywienia?
– Przez co wyglądają z gniazdka?
– Jakie pożywienie chciałyby otrzymać?
• Określenie jej tempa i nastroju.
4. Zabawa rytmiczna Ćwir, ćwir.

Dzieci poruszają się jak ptaszki w różnych kierunkach, w rytmie wystukiwanym na tam-
burynie. Podczas przerwy w grze klaszczą w ręce i rytmizują wspólnie z nauczycielem
tekst: Ćwir, ćwir, ćwir, zima biała podwóreczko przysypała. Podczas powtórzenia zaba-
wy śpiewają tekst: Ćwir, ćwir, ćwir, na podwórko wyglądamy z gniazda dziurką.

5. Zabawa Wesołe i smutne wróbelki.
Przy cichej melodii piosenki wróbelki skaczą obunóż po sali – są smutne, przy głośnej

melodii – dobierają się parami lub w większe zespoły i podskakują w kółeczkach – cie-
szą się, że znalazły przyjaciół.

6. Ilustrowanie ruchem piosenki Wróbelki zimą (patrz: przewodnik..., s. 26–27).
Zabawa orientacyjno-porządkowa Wróbelki i kot.

Dzieci-wróbelki poruszają się w różnych kierunkach, naśladując ptaszki. Uderzenie
w bębenek jest sygnałem pojawienia się kota – wróbelki zastygają w bezruchu. Podwój-
ne uderzenie w bębenek jest sygnałem do ponownego ruchu.

Spacer w pobliżu przedszkola: zachęcanie do obserwowania ptaków znajdujących się

w najbliższej okolicy; prawidłowe nazywanie ich; szukanie na śniegu ptasich śladów.

III

1. Ćwiczenia indywidualne lub w małych zespołach, rozwijające analizę i syntezę wzroko-

wą, Jaki to ptak?
Dzieci składają obrazki wybranych ptaków pocięte na części. Prawidłowo nazywają pta-
ki przedstawione na obrazkach.

2. Ilustrowanie ruchem piosenki Wróbelki zimą (patrz: przewodnik..., s. 26–27).
3. Inicjowanie rozmów związanych z dokarmianiem ptaków.

Wspólne wykonanie wiszących karmników: mieszanie smalcu z ziarnami zbóż i kaszą;

•

wypełnianie nim pojemników po jogurtach z przewleczonym przez dno sznurkiem. Za-
wieszenie przez nauczyciela otrzymanych karmników, podczas pobytu na placu przed-
szkolnym, na krzewach i niskopiennych drzewach. Zachęcanie do obserwacji przez
przedszkolne okna przylatujących do nich sikorek i innych ptaków.

Temat dnia: Robimy papierowe ptaki.

Cele ogólne: poszerzanie doświadczeń plastycznych.

Cele operacyjne:

Dziecko: wykonuje formę przestrzenną techniką origami.

Dzień 3.

Środki dydaktyczne: kolorowe piórka, nagranie muzyki tanecznej, poprzecinane na po-
łowy obrazki wybranych ptaków, tamburyn, bębenek, obręcze, brązowe koła różnej wiel-
kości (po sześć dla każdego dziecka), klej, ziarna zbóż i fasoli, tacki, gałązka, duży wazon,
krążki, Przedszkole trzylatka, s. 16.

Przebieg dnia

1. Oglądanie obrazków. Wypowiedzi dzieci na temat, co się zmieniło – Przedszkole trzylat-

ka, s. 16.

2. Zabawy piórkami Kolorowe piórka.

Dzieci dmuchają na piórka umieszczone na dłoniach; dobierają się w pary – głaszczą
piórkami różne części swojego ciała, a następnie części ciała partnera z pary (wskazane
przez nauczyciela lub zgodnie z wyborem dzieci).
Improwizują przy muzyce tanecznej z piórkami w danym kolorze. (Dzieci posiadające
piórka w innym kolorze niż wskazany przez nauczyciela czekają w przysiadzie).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do domków (patrz: przewodnik..., s. 24).

Nasze ptaszki – wykonanie z kół przestrzennych ptaszków techniką origami.

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Pomieszane połowy.

Dzieci układają obrazki ptaków z pomieszanych połówek. Słuchają nazw ptaków przed-
stawionych na obrazkach, np.: wróbel, sikorka, wrona.

2. Zabawa rytmiczna Lata ptaszek.

Dzieci biegają po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie, naśladując ptaszki. Pod-
czas przerwy w grze klaszczą w ręce i rytmicznie wypowiadają tekst: Lata ptaszek po
ulicy, szuka sobie ziarnek pszenicy.

3. Rozwiązywanie zagadki.

Do okienka stuka,

pożywienia szuka,

niechaj każda z dziewczynek

nie żałuje okruszynek. (ptaszek)

4. Wykonanie pracy.
• Pokaz gotowego ptaszka i sposobu jego wykonania przez nauczyciela; zwrócenie uwagi,

z jakich elementów się składa; podkreślenie, że są to koła.

• Rozdanie każdemu dziecku kół wyciętych z obustronnie kolorowego brązowego pa-

pieru: jednego dużego, o średnicy 8 cm (brzuszek), trzech średnich, o średnicy 5 cm
(skrzydełka, ogonek), jednego małego, o średnicy 3 cm (głowa), jednego malutkiego
o średnicy 1,5 cm (dziób).

• Wykonanie ptaszka (z pomocą nauczyciela): składanie kół (oprócz jednego małego)

na połowy; przyklejenie do brzuszka, powstałego z największego koła (linia zagięcia
u góry), z jednej i z drugiej strony skrzydełek powstałych ze złożenia na pół średnich kół;
doklejenie głowy ptaszka z jednej strony przy końcu zagięcia dużego koła – brzuszka.
Rysowanie oczu po obu stronach główki; doklejenie dzioba z brzegu główki, pośrod-
ku najmniejszego kółka złożonego na pół; doklejenie po przeciwnej stronie głowy, do
brzuszka, złożonego na pół średniego koła – ogonka.

• Oglądanie powstałych ptaszków.
• Zorganizowanie wystawy: powieszenie ptaszków na prawdziwej gałązce umieszczonej

w dużym wazonie w kąciku dla rodziców.

Zabawa muzyczno-ruchowa Ptaszki w karmnikach.

Dzieci-ptaszki poruszają się w rytmie wystukiwanym na bębenku wokół obręczy poło-
żonych na dywanie. Podczas przerwy w grze kucają w obręczach (po trzy osoby w każ-
dej).

III

Zabawa ruchowo-naśladowcza Co robią ptaszki?

Dzieci podają przykłady czynności, które mogą wykonywać ptaszki, np.: latają, skaczą,
chodzą, zbierają ziarenka, siedzą na gałązkach, piją. Następnie nauczyciel mówi: Ptasz-
ki... i podaje nazwę czynności, np. latają, a dzieci pokazują, w jaki sposób one to robią.
W razie trudności pomaga nauczyciel.

1. Ćwiczenie klasyﬁ kacyjne Pomieszane ziarenka (dla chętnych dzieci).

Dzieci rozdzielają pomieszane ziarenka: grochu, pszenicy i drobnej fasolki na odpo-
wiednie tacki.

Zabawa muzyczno-ruchowa Ptaszki w karmnikach (patrz: przewodnik..., s. 29).

Temat dnia: Liczymy ptaszki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie trzech.

Cele operacyjne:

Dziecko: liczy w zakresie trzech.

Środki dydaktyczne: rymowanka Mały ptaszek, plastelina, kolorowe piórka, opowieść
matematyczna Ptaszki i kot, sylwety do opowieści, obrazki karmników, sylwety ptaków,
karmników (dla każdego dziecka), klej, klocki w kształcie ﬁ gur geometrycznych, tekturo-
we podstawki, kartoniki z kołami, bębenek.

Przebieg dnia

1. Ilustracja ruchowa rymowanki Mały ptaszek.

Nauczyciel mówi tekst, a dzieci pokazują czynności, o których jest w nim mowa.

Mały ptaszek kiwa głową,

Wolno lata dookoła,

tupie jedną, drugą nogą.

robi małe, duże koła.

Swe skrzydełka już prostuje

Dziobkiem w okno postukuje,

i do lotu się szykuje.

przyjaciela poszukuje.

2. Ćwiczenie sprawności manualnych i inwencji twórczej Plastelinowe ptaszki.

Dzieci lepią z plasteliny małe i większe kulki; przyklejają je do siebie; wykonują skrzy-
dła i ogon ptaszka z kolorowych piórek według własnych pomysłów. Przyklejają ptaszka
do tekturowej podstawki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Wróbelki i kot (patrz: przewodnik..., s. 27).

Dzień 4.

Ćwiczenia liczbowe w formie opowieści matematycznej Ptaszki i kot.

1. Zabawa rozwijająca szybką reakcję Spłoszone wróbelki.

Dzieci-wróbelki latają po sali. Na hasło Idzie kot – wróbelki chowają się w wyznaczo-
nym miejscu, np. przykucają przy ścianie.

2. Opowiadanie nauczyciela Na podwórku ilustrowane sylwetami.

Na podwórku przed domem stały trzy karmniki, do których zimą przylatywały ptaszki,
aby się pożywić. Pewnego dnia do pierwszego karmnika przyleciały dwa gołąbki i usia-
dły na daszku; do drugiego karmnika przyleciały trzy wróbelki i usiadły w środku, a do
trzeciego karmnika przyleciała jedna sikorka i latała nad nim, obserwując, czy gdzieś
nie czai się kot.

Nauczyciel pyta dzieci:
– Jakie ptaszki przyleciały do pierwszego (drugiego, trzeciego) karmnika?
– Ile ich było?
– Gdzie usiadły ptaki?
Kontynuuje opowiadanie.
Nagle, nie wiadomo skąd, pojawił się czarny kot. Stanął pod pierwszym karmnikiem.
Następnie zwinnie wspiął się do góry i już po chwili był w jego środku. Spłoszone gołąb-
ki, które siedziały na daszku, szybko odleciały. Wróbelki z drugiego karmnika i sikorka
latająca nad trzecim karmnikiem, kiedy tylko zobaczyły niebezpieczeństwo, uciekły. Kot,
który liczył na pyszne śniadanko, niestety musiał obejść się smakiem. Nie udało mu się
nic upolować. Zły zeskoczył z karmnika na ziemię i poszedł na inne podwórko, licząc na
to, że może tam będzie miał więcej szczęścia.

Nauczyciel pyta dzieci:
– Jakie zwierzę znalazło się pod karmnikiem?
– Co zrobił kot?
– Co zrobiły ptaszki?

Zabawa ruchowo-naśladowcza Ostrożne koty.

Dzieci naśladują sposób poruszania się kotów – chodzą jak najciszej na czworakach, aby
nie spłoszyć ptaków.

3. Ćwiczenia w liczeniu w zakresie trzech Ptaszki w karmniku.

Dzieci otrzymują obrazki przedstawiające karmniki. Układają na nich określoną liczbę
sylwet ptaków zgodnie z poleceniami nauczyciela, a następnie według wskazań karto-
ników z określoną liczbą kół. Zwracają uwagę, w jakich miejscach znajdują się ptaki:
w karmniku, pod karmnikiem, nad karmnikiem, na daszku karmnika.
Przykładowe polecenia dla dzieci: Do waszego karmnika przyleciały dwa ptaki i usiadły
pod karmnikiem. Do waszego karmnika przyleciało tyle ptaków, ile kółek jest na moim
kartoniku (trzy). Usiadły w karmniku. Ułóżcie taki sam obrazek jak mój: jeden ptak na
daszku, jeden w środku karmnika, jeden pod karmnikiem.

4. Ćwiczenia graﬁ czne W karmniku.

Dzieci przyklejają sylwety ptaków w karmniku lub wokół karmnika według własnych
pomysłów.

Zabawa ruchowa przy piosence Wróbelki zimą (patrz: przewodnik..., s. 26–27).

III

1. Ilustracja ruchowa rymowanki Mały ptaszek (patrz: przewodnik..., s. 29).
2. Budowanie karmnika z klocków w kształcie ﬁ gur geometrycznych według wzoru poka-

zanego przez nauczyciela lub pomysłów dzieci. Utrwalanie nazw kolorów.

3. Ćwiczenia indywidualne: rozwijanie syntezy słuchowej.

Dzieci składają w całość słowa związane z tematem, wypowiedziane przez nauczyciela
z podziałem na sylaby, np.: karm-nik, pta-szek, wró-bel, si-kor-ka.

Temat dnia: Kto pomaga zwierzętom w zimie?

Cele ogólne: uwrażliwianie na potrzeby zwierząt żyjących w lesie.

Cele operacyjne:

Dziecko: dba zimą o leśne zwierzęta.

Środki dydaktyczne: wiersz M. Buczkówny Sarenka w zimie, maskotka sarenka, obrazki
leśnych zwierząt, pokarm dla zwierząt, opowieść ruchowa Spacer po lesie, po kilka jed-
nakowych obrazków zwierzęcych śladów, tamburyn, kołatka, znaczki z rysunkami sarny,
zająca, dwustronna taśma, krążki, Przedszkole trzylatka, s. 17.

Przebieg dnia

Zabawa paluszkowa Sroczka (ludowa).

Dzieci naśladują ruchy nauczyciela, który mówi tekst i pokazuje to, o czym mówi.

Nauczyciel:

Sroczka kaszkę warzyła,

naśladuje mieszanie kaszki w garnuszku

dzieci swoje karmiła.

we wgłębieniu lewej dłoni,

Temu dała na łyżeczce.

dotyka małego palca,

Temu dała na miseczce.

dotyka serdecznego palca,

Temu dała na spodeczku.

dotyka środkowego palca,

Temu dała w garnuszeczku.

dotyka wskazującego palca,

A dla tego nic nie miała!

podnosi kciuk i rękę.

Frrr! – po więcej poleciała.
1. Kończenie kolorowania rysunku sroki – Przedszkole trzylatka, s. 17.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do domków (patrz: przewodnik..., s. 24).

Spotkanie z leśnikiem; rozmowa na temat sposobów pomagania leśnym zwierzętom
w zimie.

1. Słuchanie wiersza M. Buczkówny Sarenka w zimie ilustrowanego maskotką sarny.

Miś ma kożuch, ptaszek – piórka,

zając, lisy – futro grube mają.

ciepłe futro ma wiewiórka,

A ja?

wilk ma ciepłą szubę,

Dzień 5.

Trawa zasypana,

Może dzieci dadzą

śnieg jeszcze nie odtajał,

siana w karmniku?

lód na strumyku.

2. Powitanie zaproszonego gościa, przedstawienie go.
• Pokaz obrazków przedstawiających zwierzęta żyjące w lesie; nazywanie ich przez dzieci.
• Wyjaśnienie, na czym polega praca leśnika zimą; zwrócenie uwagi na sposoby opieko-

wania się zwierzętami.

• Wręczenie gościowi pokarmu (owoce, warzywa, suchy chleb, siano) zgromadzonego

przez dzieci w przedszkolu, przeznaczonego na pożywienie do paśników dla zwierząt
żyjących w lesie.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zwierzęta w lesie.

Dzieci podzielone są na dwie grupy: sarenki i zajączki (mają przyklejone do ubranek
znaczki z rysunkami). Sarenki poruszają się przy dźwiękach tamburynu – chodzą na
czworakach, zajączki skaczą w przysiadzie przy dźwiękach kołatki. Po pewnym czasie
następuje zmiana ról.

III

Opowieść ruchowa Spacer po lesie.

Nauczyciel proponuje dzieciom spacer po lesie. Opowiada, wykonując odpowiednie ru-
chy, gesty. Dzieci wykonują czynności, o których jest mowa w opowiadaniu.

Idziemy przez zimowy las. Jest dużo śniegu. Podnosimy wysoko kolana, aby nie wpaść
w zaspy. (Dzieci maszerują z wysokim unoszeniem kolan). Dookoła jest dużo małych
choinek. (Rysują obiema rękami w powietrzu kształt choinki). Delikatnie odsuwamy na
boki ich gałązki, aby nie porysowały nam twarzy. (Naśladują odsuwanie gałązek). Zaczy-
na padać śnieg. (Naśladują ruchami palców padający śnieg). W oddali widać siedzącego
małego zajączka. Przestraszony, rozgląda się na boki. (Dzieci przykucają, przykładają
ręce do głowy – tworzą uszy zajączka, kręcą głową raz w jedną stronę, raz w drugą).
Zobaczył nas i szybko ucieka. (Wykonują zajęcze skoki w różnych kierunkach). Nie bój
się, zajączku! Nie zrobimy ci krzywdy. Ale już go nie widać. Na polanie stoi paśnik dla
sarenek. Ma duży opadający daszek. (Rysują obiema rękami w powietrzu daszek). Pa-
dający śnieg przysypał jednak drogi, które do niego prowadzą. Zamieciemy ścieżki, aby
zwierzątkom łatwiej było do niego dotrzeć. (Naśladują zamiatanie). Dołożymy także sia-
na do paśnika, aby sarenki nie były głodne. Mamy je w swoich plecakach. (Wykonują
skłony, naśladują wyciąganie siana z plecaka i wkładanie go do paśnika). Jesteśmy już
zmęczeni i zmarznięci, biegniemy więc cichutko do przedszkola, aby nie płoszyć zwierzą-
tek. (Biegną za nauczycielem). Siadamy przy kaloryferze i rozcieramy zmarznięte ręce
i policzki. Uśmiechamy się do sąsiada siedzącego z jednej i z drugiej strony. Jesteśmy
zadowoleni z zimowego spaceru. (Dzieci uśmiechają się do kolegów siedzących po swo-
ich obu stronach).

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Ślady na śniegu.

Chętne dzieci wyszukują obrazki przedstawiające takie same ślady zwierząt.

Zabawa paluszkowa Sroczka (patrz: przewodnik..., s. 31).

Tematyka tygodnia: Zimo, baw się z nami.

Temat dnia: Śniegu coraz więcej.

Cele ogólne: rozwijanie pamięci.

Cele operacyjne:

Dziecko: recytuje wiersz.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Salach Śnieg, nagranie utworu C. Debussy’ego Śnieg tań-
czy, obrazki przedstawiające dzieci bawiące się na śniegu, bębenek, bibułkowe śniegowe
gwiazdki, koszyk, słomki, słoiki, konfetti, obrazki przedstawiające oznaki charakterystycz-
ne dla różnych pór roku.

Przebieg dnia

1. Oglądanie obrazków przedstawiających dzieci bawiące się na śniegu; próby wypowiadania

się na ich temat. Nazywanie sprzętu używanego przez dzieci (sanki, łyżwy, narty) oraz wy-
konywanych przez nie czynności (jazda na sankach, nartach, łyżwach, lepienie bałwana, rzu-
canie śnieżkami, budowanie igloo). Zwrócenie uwagi na zachowanie zasad bezpieczeństwa.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Płatki śniegu.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
wykonują obrót wokół własnej osi z rękami uniesionymi do góry i opadają wolno do
przysiadu – są spadającymi płatkami śniegu.

Nauka wiersza I. Salach Śnieg.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybkość Zbieramy płatki śniegu.

Dzieci gromadzą się przy nauczycielu, który ma w koszyku wycięte z bibułki śniegowe
gwiazdki. Na hasło Pada śnieg – nauczyciel rozsypuje gwiazdki w różnych kierunkach
sali, a dzieci starają się jak najszybciej je pozbierać i ponownie włożyć do koszyka.

1. Zapoznanie z tekstem wiersza recytowanym przez nauczyciela.

Dzieci:

Przez styczniową nockę całą

naśladują ruchem palców padający śnieg,

dużo śniegu napadało.

zataczają półkola przed sobą,

To uciecha jest dla dzieci.

kołyszą się na boki, ręce trzymają na biodrach,

Patrzcie! Z nieba puszek leci.

wskazują ręką na niebo,

Zabierzemy łyżwy,

wskazują na nogi,

sanki,

ręce trzymają z tyłu, wykonują powolny obrót

w miejscu,

STYCZEŃ

Tydzień

drugi

Dzień 1.

ulepimy

naśladują toczenie kuli,

dwa

pokazują dwa palce,

bałwanki.

rysują w powietrzu równocześnie obiema rękami

sylwetę bałwanka,

Koleżanki z kolegami

wskazują jedną ręką w jedną stronę, drugą – w drugą stronę,

będą rzucać się śnieżkami. naśladują lepienie śnieżek i rzucanie nimi przed siebie.

2. Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.
3. Ilustrowanie wiersza ruchem (patrz: przewodnik..., s. 33–34).
Zabawa orientacyjno-porządkowa Na saneczkach.

Dzieci dobierają się parami, stają jedno za drugim, podają sobie ręce i poruszają się
w rytmie wystukiwanym na bębenku (wolno lub szybko). Przerwa w grze jest sygnałem
do zmiany w parach. Dziecko będące z tyłu staje na początku i prowadzi.

Spacer w pobliżu przedszkola – obserwowanie zimowego krajobrazu.

III

1. Ćwiczenia oddechowe przy muzyce C. Debussy’ego Śnieg tańczy.

Dzieci siedzą przy stolikach, przed sobą mają słoiki z płatkami śniegu (kółkami powyci-
nanymi dziurkaczem lub konfetti). Wraz z rozpoczęciem muzyki dzieci zaczynają lekko
dmuchać przez słomki do słoików. Kółka poruszają się. Dzieci obserwują ich taniec
i dmuchają tak, aby płatki nie wydostały się ze słoika.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Na saneczkach (patrz: przewodnik..., s. 34).
2. Ćwiczenia indywidualne Co kojarzy się z zimą?

Dzieci wyszukują wśród obrazków umieszczonych na tablicy takie, które przedstawiają
oznaki charakterystyczne dla zimy, np.: bałwana, śniegową gwiazdkę, choinkę, Mikoła-
ja, sanki, narty, łyżwy.

Temat dnia: Zimowe obrazki.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne:

Dziecko: rysuje zimowy obrazek.

Środki dydaktyczne: trójkąt, bębenek, biała kreda, granatowe kartki, zimowy obrazek na-
rysowany świecą, niebieska farba, nagranie muzyki tanecznej, pocięte na części obrazki
wybranego sprzętu sportowego, obrazki do zabawy Dobrze czy źle?, Karta pracy A nr 10.

Przebieg dnia

1. Dzielenie na sylaby z pomocą nauczyciela nazw przedmiotów: nar-ty, san-ki, bał-wan,

klaszcząc. Potem dzielenie samodzielne – nauczyciel pokazuje rysunek, a dziecko dzieli
nazwę – Karta pracy A nr 10.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Płatki śniegu (patrz: przewodnik..., s. 33).
2. Zabawa rytmiczna Zimowe sopelki (według M. Staniek).

Dzień 2.

Dzieci wyobrażają sobie, że są sopelkami lodu wiszącymi pod dachem (nawiązanie do
spaceru). Stoją w szeregu jedno obok drugiego i wraz akompaniamentem nauczyciela
wykonują następujące czynności:

• słysząc odgłos trójkąta – każdy przedszkolak-sopelek delikatnie porusza swoim ciałem

(sopelek drży na mrozie),

• słysząc odgłos tamburynu – każde dziecko dotyka swojego sąsiada; dzieci wychylają się

mocniej na boki, bo wieje wiatr, który silniej porusza sopelkami lodu,

• słysząc odgłos bębenka – dzieci naśladują swoim ciałem opadanie sopla lodu na zie-

mię.

Rysujemy zimowe obrazki – rysowanie białą kredą na granatowym tle.

1. Zabawa graﬁ czna Ukryty obrazek.

Dzieci zamalowują niebieską farbą (po fragmencie) powierzchnię kartki przypiętej do
tablicy. Ukazuje się obrazek narysowany przez nauczyciela świecą. Dzieci omawiają,
co przedstawia obrazek i z jaką porą roku się kojarzy (np. dzieci zjeżdżające z górki
na sankach i nartach, z boku chłopiec lepiący bałwana i dwie dziewczynki rzucające
w siebie śnieżkami).

2. Zabawa rytmiczna Zimowa zawierucha.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy
w grze zatrzymują się, rytmicznie powtarzają tekst i ilustrują go ruchem.

Dzieci:

Śnieżek sypie,

naśladują ruchami palców padający śnieg,

wicher dmucha.

naśladują gałęzie drzew poruszające się na wietrze,

Jaka straszna zawierucha!

zakreślają przed sobą dłońmi (w przeciwnych

kierunkach) koła.

Dźwięki bębenka są sygnałem do swobodnego ruchu.

• Wyjaśnienie przez nauczyciela terminu zawierucha.
3. Wykonanie prac przez dzieci.
• Zaproponowanie przez nauczyciela narysowania białą kredą zimowych obrazków na

granatowej kartce. Zwrócenie uwagi na różnej grubości linie w zależności od stosowa-
nego nacisku i szerokości kredy przykładanej do kartki.

• Omówienie, jakie elementy mogą znaleźć się na obrazku.
• Samodzielne działania dzieci.
• Oglądanie powstałych prac; zachęcanie do wypowiedzi, co się na nich znajduje. Zorga-

nizowanie wystawy w kąciku dla rodziców.

Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec na lodzie – improwizacje ruchowe przy muzyce ta-

necznej.

Dzieci naśladują jazdę ﬁ gurową na lodzie. (Nauczyciel przestrzega przed jazdą na łyż-

wach po zamarzniętych zbiornikach wodnych).

III

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Sprzęt sportowy.

Dzieci składają w całość pocięte na części obrazki sanek, nart i łyżew. Wypowiadają się
na temat, w jakich miejscach można ich bezpiecznie używać.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Na saneczkach (patrz: przewodnik..., s. 34).
2. Zabawa rozwijająca umiejętność oceny postępowania dzieci Dobrze czy źle?

Dzieci oglądają obrazki dzieci bezpiecznie i niebezpiecznie bawiących się na śniegu.
Układają obrazki, na których dzieci postępują właściwie, pod obrazkiem uśmiechniętej
buzi, a te, na których postępują niewłaściwie, pod obrazkiem smutnej buzi (indywidual-
nie lub w małych zespołach).

Temat dnia: Przygoda na górce.

Cele ogólne: rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego.

Cele operacyjne:

Dziecko: stosuje słowa: najpierw, potem.

Środki dydaktyczne: obrazki przedstawiające sytuacje wcześniejszą i późniejszą, zabawy
dzieci na śniegu, rysunki sanek, plastelina.

Przebieg dnia

1. Ilustracja ruchowa wiersza I. Salach Śnieg (patrz: przewodnik..., s. 33–34).
2. Zagadki pantomimiczne Co można robić na śniegu?

Chętne dzieci za pomocą ruchu, gestów, mimiki pokazują, w jaki sposób można bawić
się na śniegu. Pozostałe odgadują, o jaką zabawę chodzi.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Płatki śniegu (patrz: przewodnik..., s. 33).

Zabawa dydaktyczna Co było najpierw, a co potem?

1. Wprowadzenie do zabawy.

Dzieci oglądają obrazki przedstawiające zabawy dzieci na śniegu. Opowiadają, co robią
dzieci, z jakiego sprzętu korzystają, czy zachowują się bezpiecznie.

2. Przebieg zabawy.

Nauczyciel przygotowuje pary obrazków przedstawiających sytuacje wcześniejsze i później-
sze, zabawy dzieci na śniegu. Umieszcza kolejno na tablicy obrazki przedstawiające sytuacje
wcześniejsze. Dzieci wskazują obrazki, które przedstawiają sytuację późniejszą.
Np.: dzieci lepią bałwana – ulepiony bałwan;chłopiec wkłada narty – chłopiec zjeżdża na nartach
z górki; dziewczynka biega bez czapki, w rozpiętej kurtce – chora dziewczynka leży w łóżku.

Zabawa ruchowa rozwijająca koordynację ruchową Jedziemy na nartach.

Dzieci naśladują jazdę na nartach – naprzemiennie ślizgają się na stopach, naśladując
rękami odpychanie się kijkami narciarskimi.

III

1. Ćwiczenie sprawności manualnej Kolorowe sanki.

Dzieci wyklejają prosty rysunek sanek kulkami plasteliny. Dorysowują sznurek.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Na saneczkach (patrz: przewodnik..., s. 34).

Dzień 3.

2. Ćwiczenia syntezy słuchowej Co powiedziałam?

Nauczyciel mówi słowa związane z zimą, dzieląc je na sylaby. Dzieci syntezują słowa,
podając całe nazwy, np.: san-ki, gór-ka, nar-ty, łyż-wy.

Temat dnia: Na saneczkach.

Cele ogólne: rozwijanie wrażliwości muzycznej.

Cele operacyjne:

Dziecko: rytmicznie klaszcze; ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: piosenka Tak się zachmurzyło, bębenek, piłki (dla każdego dziecka),
obrazki czapek i szalików tworzących komplety, obrazki pocięte na części.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia ortofoniczne – naśladowanie dźwięków wydawanych podczas jazdy na san-

kach – szu, szu szu; jazdy na nartach – wiu, wiu, wiu; chodzenia po śniegu – skrzyp,
skrzyp, skrzyp; przez dzwonki sań – dzyń, dzyń, dzyń.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Płatki śniegu (patrz: przewodnik..., s. 33).

Zabawy przy piosence Tak się zachmurzyło.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jedziemy na sankach.

Dzieci dobierają się parami, stają jedno za drugim i podają sobie ręce – tworzą sanki.
Sanki poruszają się po sali w różnych kierunkach, w rytmie wystukiwanym na tamburynie.
Uderzenie w bębenek jest sygnałem do przewrócenia się na śniegu – dzieci puszczają ręce
i kładą się na podłodze. Dźwięk tamburynu jest sygnałem do ponownego ruchu.

1. Słuchanie piosenki Tak się zachmurzyło (sł. autor nieznany, muz. Z. Dyktor-Dąbrowska).

Dzieci:

I. Tak się zachmurzyło,

wskazują ręką na niebo,

słonko się ukryło,

kiwają na boki głową przytrzymywaną rękami,

Dzień 4.

pada, pada śnieżek biały,

poruszają palcami, wolno opuszczają ręce, przykucają,

dawno go nie było. (bis)

II. Chodźcie na saneczki,

wykonują ugiętą ręką gest zaproszenia do zabawy,

chłopcy i dzieweczki,

chłopcy wykonują ukłon – skinięcie głową,

dziewczynki – dygają,

pojedziemy wszyscy razem

tworzą w parach saneczki, poruszają się

po obwodzie koła,

z wysokiej góreczki. (bis)

III. Pędzimy, pędzimy,

poruszają się saneczkami po obwodzie koła,

nic się nie boimy.
Aż tu nagle bęc na śnieżek,

przy słowie bęc – przykucają.

wszyscy już leżymy. (bis)

2. Rozmowa na temat piosenki.
• Określenie tempa i nastroju.
– Co padało z nieba? Kto poszedł na saneczki?
– Skąd zjeżdżały dzieci? Co się stało podczas jazdy?
3. Zabawa rytmiczna Pada śnieżek.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy
w grze rytmicznie klaszczą w ręce i powtarzają tekst: Pada, pada śnieżek biały.

4. Ilustracja ruchowa piosenki Tak się zachmurzyło (patrz: przewodnik..., s. 37–38).
Zabawa ruchowa z elementem toczenia Toczymy śniegowe kule.
Dzieci turlają piłki w różnych kierunkach.

III

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Tworzymy komplety.

Dzieci dobierają w pary pasujące do siebie obrazki czapek i szalików (taki sam kolor i wzory).

2. Ilustracja ruchowa piosenki Tak się zachmurzyło (patrz: przewodnik..., s. 37–38).
3. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Zabawy na śniegu.

Dzieci układają (indywidualnie lub w małych zespołach) obrazki pocięte na części (licz-
ba części uzależniona jest od możliwości dzieci).

Temat dnia: Sople, sopelki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności określania długości przedmiotów.

Cele operacyjne:

Dziecko: stosuje słowa: długi, krótki.

Środki dydaktyczne: wiersze: W. Grodzieńskiej Na saneczkach, Cz. Janczarskiego So-
pelki, utwór A. Mozarta Sanna – Symfonia dziecięca, słoiki, woda, farby, foremki do lodu,
dwie duże obręcze, obrazki trzech domów, celofanowe sople różnej długości, kartoniki
z rysunkami sopli w trzech rozmiarach, rysunki dachu, kartonowe sople, klej, książeczki
o tematyce zimowej.

Dzień 5.

Przebieg dnia

1. Zabawy badawcze Kolorowa woda i lód.

Nauczyciel barwi wodę w słoikach farbkami w kolorach wybranych przez dzieci. Przele-
wa kolorową wodę do foremek do lodu. Wystawia je na parapet za okno podczas mrozu
lub wkłada do zamrażalnika.

2. Badanie właściwości kolorowego lodu; omawianie jego wyglądu; dotykanie go; obser-

wowanie topnienia pod wpływem ciepła dłoni; porównywanie czasu topnienia lodu wło-
żonego do słoików – ustawionego w pobliżu źródła ciepła i z dala od niego. Dzielenie
się spostrzeżeniami przez dzieci.

Zabawa muzyczno-ruchowa Kulig przy muzyce A. Mozarta Sanna – Symfonia dziecięca.

Nauczyciel wyjaśnia, na czym polega kulig. Zaprasza dzieci na wielką wyprawę saniami.
Przed rozpoczęciem zabawy nauczyciel ustawia dzieci w dwóch rzędach, na początku któ-
rych stoi trzyosobowy zaprzęg: dwoje dzieci to konie, za nimi stoi woźnica. Przy każdym
zaprzęgu nauczyciel układa dużą obręcz. Słysząc muzykę, woźnica podnosi obręcz i na-
kłada ją na konie. Następnie pokazuje ruchem ręki, aby pierwsza osoba wsiadła do zaprzę-
gu. Następnie dziecko, które zostało zaproszone do zabawy, daje znak kolejnemu koledze
itd. Kiedy wszyscy już wstaną, dzieci kładą ręce na ramiona osoby stojącej przed nimi i po-
ruszają się przy muzyce po sali za swoimi saniami. Co pewien czas sanie zatrzymują się.
Dzieci naśladują lepienie kulek i obrzucanie nimi kolegów z drugiego rzędu, a następnie
jadą dalej. Podczas powtórzeń zabawy nauczyciel zmienia osoby prowadzące zaprzęgi.

Zabawa dydaktyczna na podstawie wiersza Cz. Janczarskiego Sopelki.

1. Słuchanie fragmentu wiersza ilustrowanego soplami wykonanymi z przezroczystego ce-

lofanu, przypinanymi do obrazków trzech domków.

Wiszą sobie pod strzechą

i pod oknem Anielki.

Krótkie, dłuższe, najdłuższe

przezroczyste sopelki.

Wiszą także pod dachem,

wokół izby Weronki. (...)

2. Wyjaśnienie niezrozumiałych terminów: strzecha, przezroczyste, izba.
3. Wypowiedzi na temat miejsc, w których znajdowały się sopelki – stosowanie przyim-

ków, np.: pod strzechą, pod oknem, pod dachem, wokół izby. (Zwrócenie uwagi na
zachowanie ostrożności podczas poruszania się w miejscach występowania sopli).

• Określanie, jakie były sopelki; stosowanie określeń: krótkie, dłuższe, najdłuższe.
4. Zabawa Zagubione sopelki.

Dzieci otrzymują kartoniki z rysunkami sopli. Poruszają się w rytmie wystukiwanym na
tamburynie. Podczas przerwy w grze szukają innych dzieci mających kartoniki z takimi
samymi soplami. Co pewien czas następuje zamiana kartonikami.

5. Zabawa Sopelkowy wzorek.

Dzieci układają z sopli wyciętych z kartonu wzór pokazany przez nauczyciela, np. dwa
małe sopelki, jeden duży, dwa małe... lub duży, mały, duży, mały...

6. Ćwiczenia graﬁ czne Sopelki pod dachem.

Dzieci naklejają kartonowe sople pod rysunkiem dachu według własnych pomysłów.

7. Zabawa rytmiczna Zimowe sopelki (patrz: przewodnik..., s. 34–35).

III

1. Zabawy z wykorzystaniem wiersza W. Grodzieńskiej Na saneczkach.

Śnieżek skrzy się od słoneczka.

Jedzie Krysia na saneczkach.

Lala Ala w dole stoi,

bo się lala śniegu boi.

A ten misio, niedźwiedź bury,

zjeżdża pędem z Krysią z góry.

• Rytmiczne powtarzanie poszczególnych wersów za nauczycielem.
• Rytmizowanie tekstu z jednoczesnym wykonywaniem ruchu zaproponowanego przez

dzieci: klaskaniem, tupaniem, uderzaniem o różne części ciała.

• Dopowiadanie przez dzieci brakujących słów (gdy nauczyciel przerwie recytację).
2. Ilustracja ruchowa piosenki Tak się zachmurzyło (patrz: przewodnik..., s. 37–38).
3. Czytanie przyniesionych przez dzieci książeczek o tematyce zimowej. Zachęcanie dzieci

do słuchania, wspólnego oglądania ilustracji; wypowiadanie się przez chętne dzieci na
temat wysłuchanego tekstu.

Tematyka tygodnia: Babcia i dziadek.

Temat dnia: Nasi dziadkowie.

Cele ogólne: rozwijanie mowy i pamięci.

Cele operacyjne:

Dziecko: recytuje wiersz.

Środki dydaktyczne: wiersz G. Klimowskiej Wyliczanka na Dzień Babci i Dziadka, ilustracje,
zdjęcia przedstawiające babcie i dziadków oraz ich wnuczęta w różnych sytuacjach, krążki, ku-
beczki po jogurtach, portrety babci i dziadka przecięte na połowy, kartonowe serduszka w dwóch
rozmiarach, kwiatowe płatki wycięte z kolorowego papieru, koła (środki kwiatów) z obrazkami
babć i dziadków, farba: czerwona, zielona, czarna, Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 12.

Przebieg dnia

1. Oglądanie ilustracji, zdjęć z kolorowych czasopism, przedstawiających babcie i dziad-

ków oraz ich wnuczęta w różnych sytuacjach. Zachęcanie dzieci do wypowiadania się na
temat, w jaki sposób spędzają czas dzieci i dziadkowie przedstawieni na ilustracjach.

STYCZEŃ

Tydzień

trzeci

Dzień 1.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Śniadanie dla babci i dziadka.

Dzieci stoją w dwóch szeregach naprzeciwko siebie; trzymają w rękach krążki (tace), na
których mają po jednym kubeczku po jogurcie (lub innym przedmiocie, podczas kolej-
nych powtórzeń zabawy). Na sygnał – dzieci przenoszą ostrożnie kubeczki, aby ich nie
przewrócić albo nie zgubić, i zamieniają się miejscami z dziećmi stojącymi naprzeciwko
w drugim szeregu.

2. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki Babcia i dziadek.

Dzieci rytmizują tekst, wykonując jednocześnie proste ruchy (klaskanie, tupanie, podskoki,
uderzanie o różne części ciała). Powtarzają go z różnym natężeniem głosu: cicho, głośno,
coraz głośniej, coraz ciszej; z różną intonacją: wesoło, smutno, ze złością, ze strachem.

Babcia i dziadek zawsze mają czas.

Babcia i dziadek kochają nas.

Nauka wiersza G. Klimowskiej Wyliczanka na Dzień Babci i Dziadka.

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Pomieszane portrety.

Dzieci wskazują nieprawidłowości w złożonych z połówek portretach babci i dziadka
(połowa portretu babci połączona jest z połową portretu dziadka, a połowa portretu
dziadka – z połową portretu babci). Układają je poprawnie.

2. Kończenie zdań: Moja babcia jest... Mój dziadek jest...

Nauczyciel zapisuje propozycje dzieci na kwiatowych płatkach wyciętych z kolorowego
papieru i przyklejonych wokół kół (środków kwiatków) z obrazkami babci i dziadka.

3. Słuchanie wiersza Wyliczanka na Dzień Babci i Dziadka.

Kto nas kocha najgoręcej?

bo nawet w środku nocy

Kogo my kochamy?

nie odmówi nam pomocy.

Komu dziś życzenia gorące składamy?

Gdy sytuacja jest groźna,

To jest nasza Babcia, której pokażemy,

liczyć na niego można

jak dzielić uczucia i słowa umiemy.

Niechaj więc nadstawi ucha

Bab-cia! Bab-cia!

i swoich wnuków posłucha: .

To niezwykły przypadek,

Dzia-dek! Dzia-dek!

super także jest dziadek,

4. Omówienie treści wiersza.
– Komu składamy życzenia? Kto nas bardzo kocha?
– Jaki jest dziadek? Czego nam nigdy nie odmawia?
– Kiedy można na niego liczyć?
5. Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.
Zabawa ruchowo-naśladowcza Babcia wypoczęta, babcia zmęczona.

Dzieci naśladują ruchem sposób poruszania się człowieka wypoczętego i człowieka
zmęczonego.

III

1. Malowanie na rysunku palcem umoczonym w czerwonej farbie garnka dużego bałwana,

a palcem umoczonym w zielonej farbie – garnka małego bałwanka. Malowanie palcem
umoczonym w czarnej farbie wesołej miny jednemu bałwankowi, a smutnej – drugiemu;
odciskanie określonej liczby guzików: dwóch – małemu bałwankowi, trzech – dużemu
– Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 12.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Idziemy na spacer z babcią lub z dziadkiem.

Dzieci dobierają się parami: jedno dziecko jest babcią lub dziadkiem, a drugie – dziec-
kiem. Babcia (dziadek) idzie z małym wnuczkiem na spacer. Trzyma za rękę dziecko,
które porusza się w przysiadzie. Co pewien czas następuje zmiana ról.

2. Ćwiczenia indywidualne w rozpoznawaniu wielkości przedmiotów i odtwarzaniu wzo-

rów Pomieszane serduszka.
Dzieci segregują kartonowe serduszka na małe i duże; odtwarzają zaproponowane przez
nauczyciela wzory w układzie pasowym, np. jedno serduszko małe, jedno duże, jedno
małe, jedno duże... (ułożone trzy sekwencje).

Temat dnia: Śpiewamy piosenkę babci i dziadkowi.

Cele ogólne: rozwijanie możliwości wokalnych, poczucia rytmu i umiejętności poruszania
się przy muzyce.

Cele operacyjne:

Dziecko: śpiewa piosenkę; rytmicznie klaszcze i porusza się przy piosence.

Środki dydaktyczne: piosenka Droga babciu, drogi dziadku, zdjęcia babć i dziadków
przyniesione przez dzieci, nagranie głosów babci i dziadka, krążki, kubeczki po jogurtach,
Karta pracy A nr 11.

Przebieg dnia

1. Oglądanie zdjęć babć i dziadków przyniesionych przez dzieci – zachęcanie do opowia-

dania o swojej babci i o swoim dziadku (jak mają na imię, gdzie mieszkają, co lubią
najbardziej robić, gdzie (i jak często) spotykają się z wnukami, w jaki sposób spędzają
wtedy czas, co sprawia im największą przyjemność).

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Śniadanie dla babci i dziadka (patrz: prze-

wodnik..., s. 41).

Nauka piosenki Droga babciu, drogi dziadku.

1. Zagadki słuchowe.

Dzieci słuchają nagrań głosów babci i dziadka czytających fragment baśni. Odgadują,
które z nich czyta w danym momencie.

2. Słuchanie piosenki Droga babciu, drogi dziadku (sł. i muz. K. Bayer).

Dzień 2.

I. Jest taka pani, piękna jak kwiat,

II. Gdy nie ma mamy, on zawsze jest,

ogromne serce dla wszystkich ma.

co mi dolega, najlepiej wie.

Bardzo ją kocham, ona mnie też,

Zawsze zaradzi, kiedy jest źle,

być blisko przy niej codziennie chcę.

być blisko przy nim codziennie chcę.

Ref.: Dziś wnuczka i wnuczek

życzeń mają sto.

Żyj, babciu ma droga,

Żyj, dziadziusiu drogi,

żyj nam latek sto. (bis)

3. Rozmowa na temat piosenki.
– Czy podobała wam się piosenka?
– Jaka jest babcia? Jakie ma serce?
– Dlaczego chcemy codziennie być przy niej?
– Kiedy dziadek jest przy nas? O czym najlepiej wie?
– Co zrobi, kiedy jest nam źle?
4. Zabawa rytmiczna Sto życzeń.

Dzieci poruszają się po sali przy melodii piosenki. Podczas przerwy rytmicznie klaszczą
i powtarzają tekst refrenu (najpierw o babci, a podczas powtórzenia zabawy – o dziadku).

5. Nauka piosenki fragmentami, metodą ze słuchu.
6. Zabawa Tańczymy przy piosence.

Dzieci stoją parami w półkolu. Podczas zwrotek piosenki poruszają się w parach w kó-
łeczko, podczas refrenu opierają ręce na biodrach, rytmicznie wystawiają do przodu raz
jedną nogę, raz drugą.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ukłony dla babci i dziadka.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze wykonują ukłon.

III

1. Ćwiczenie graﬁ czne: ozdabianie mazakami ciasteczek – tak samo, jak zrobiła to Ola.

Wypowiadanie się na temat prezentów przygotowanych dla babci i dziadka – Karta pra-
cy A nr 11.

2. Ilustracja ruchowa piosenki Droga babciu, drogi dziadku (patrz: przewodnik..., s. 42–43).

Temat dnia: Robimy prezenty.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych; zachęcanie do sprawiania przyjemności
bliskim osobom.

Cele operacyjne:

Dziecko: wykonuje formę przestrzenną według wzoru; chętnie sprawia przyjemność
bliskim osobom.

Środki dydaktyczne: piosenka Dla mojej babci, przykładowe kule śnieżne, materiały do
wykonania kuli śnieżnej dla każdego dziecka (słoiczek po koncentracie pomidorowym,
kawałek zielonej słomki do napojów, główka małego sztucznego kwiatka, plastelina, plasti-
kowy listek, brokat, woda), nagranie muzyki tanecznej, kolorowa mozaika, po trzy obrazki
babć i dziadków w różnym wieku, krążki, kubeczki po jogurtach.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia słuchowe Zaklaszcz tak jak ja.

Dzieci słuchają prostych tematów rytmicznych wyklaskiwanych przez nauczyciela; po-
wtarzają je.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Śniadanie dla babci i dziadka (patrz: prze-

wodnik..., s. 41).

2. Ilustracja ruchowa piosenki Dla mojej babci (sł. G. Karasiewicz, muz. M. Cukierówna).

Dzieci:

Zimowe słonko

wskazują ręką w górę – na słońce,

wesoło patrzy

tworzą z rąk daszek nad oczami, kiwają głową na boki,

i ciepły uśmiech

rysują palcem wskazującym przy ustach uśmiech,

posyła babci.

wskazują rękami przed siebie,

I ja też, babciu,

wskazują na siebie, kołyszą się na boki,

mam dziś dla ciebie

kłaniają się,

uśmiech jak słonko

rysują palcem wskazującym uśmiech,

jasne na niebie. (bis)

wskazują ręką w górę – na niebo.

Dzień 3.

Kula śnieżna – wykonanie prezentu dla babci i dziadka.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Powitania.

Dzieci stoją w kole. Nauczyciel wita je, podając przykłady czynności, które sprawiają
przyjemność babci i dziadkowi, nazwy potraw, które lubią jeść, np. Witam dzieci, któ-
rych babcie lubią ciasto (których dziadkowie lubią spacerować, których babcie lubią
zupę pomidorową, których dziadkowie lubią jeździć samochodem). Dzieci, które uznają,
że zostały powitane, wbiegają do środka koła, machając w górze rękami, a następnie
wracają na swoje miejsca.

1. Wypowiedzi dzieci na temat, co może sprawić radość, przyjemność babci, dziadziusiowi

w dniu ich święta.

2. Wykonanie pracy plastycznej.
• Oglądanie śnieżnych kul przyniesionych przez nauczyciela.
• Zaproponowanie wykonania prezentu – kuli śnieżnej – dla babci i dziadziusia z wyko-

rzystaniem słoiczka po koncentracie pomidorowym, kawałka zielonej słomki do napo-
jów, główki sztucznego małego kwiatka, listka z zielonego plastiku (wyciętego z zielo-
nej plastikowej butelki po napojach), plasteliny, brokatu i wody.

• Pokaz gotowej pracy przez nauczyciela; omówienie sposobu jej wykonania.
• Samodzielne działania dzieci:
– przyklejenie na denku słoiczka (od wewnętrznej strony) kulki z plasteliny,
– umieszczenie w niej słomki i listka,
– doklejenie z drugiej strony słomki kulki z plasteliny, osadzenie w niej główki kwiatka,
– wsypanie brokatu do słoiczka,
– wlanie wody do słoiczka (pomaga nauczyciel),
– zakręcenie zakrętki,
– wprawienie wody z brokatem w ruch, odwrócenie słoiczka i postawienie na pokrywce,
– obserwowanie poruszającego się w środku brokatu,
– podpisanie prac przez nauczyciela; przygotowanie do wręczenia podczas uroczystości

przedszkolnej.

Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec dla babci i dziadka.

Dzieci wykonują improwizację ruchową przy muzyce tanecznej: indywidualnie, w pa-
rach lub większych zespołach.

III

1. Układanie kompozycji kwiatowych z kolorowej mozaiki według pomysłów dzieci;

utrwalanie nazw kolorów.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Idziemy na spacer z babcią lub z dziadkiem (patrz:

przewodnik..., s. 42).

2. Zabawa Zmieniamy się z wiekiem.

Dzieci oglądają trzy obrazki przedstawiające babcię i dziadka w różnym wieku; układa-
ją je zgodnie z następstwem czasowym, zwracając uwagę na zmiany w ich wyglądzie
w związku z upływem czasu. Stosują określenia: najmłodsza (najmłodszy), najstarsza
(najstarszy), najmniej lat, najwięcej lat.

Temat dnia: Pomagamy starszym.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności uważnego słuchania tekstu mówionego; ukazanie
sposobu niesienia pomocy osobom starszym.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania; wie, że osobom starszym należy pomagać.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Salach Idzie babcia, opowiadanie I. Salach Najlepszy pre-
zent, kolorowa włóczka, obrazki do opowiadania, tamburyn, krążki, kartonowe serduszka,
elementy kwiatów, listki wycięte z kolorowego papieru, klej, kartki z życzeniami podpisane
imionami dzieci, kubeczki po jogurtach.

Przebieg dnia

1. Ilustracja ruchowa wiersza I. Salach Idzie babcia.

Dzieci:

Idzie babcia tup, tup, tup.

maszerują w miejscu, mocniej wytupują słowa:

tup, tup, tup,

Stuka laską stuk, stuk, stuk!

klaszczą w ręce,

A za babcią hop, hop, hop,

podskakują obunóż w miejscu,

skacze wnusio w trop.
Idzie babcia tup, tup, tup.

maszerują w miejscu, mocniej wytupują słowa:

tup, tup, tup,

Do drzwi puka puk, puk, puk!

stukają zgiętym palcem wskazującym o podłogę,

– Otwierajcie szybko drzwi,
z zakupami ciężko mi.

naśladują dźwiganie ciężkich zakupów.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Śniadanie dla babci i dziadka (patrz: prze-

wodnik..., s. 41).

2. Zabawa rozwijająca inwencję twórczą Niezwykłe kwiaty.

Dzieci układają na dywanie z kolorowej włóczki kwiaty dla babci i dziadka o wymyślo-
nych przez siebie kształtach. Oglądają powstałe kompozycje.

Słuchanie opowiadania I. Salach Najlepszy prezent.

1. Słuchanie opowiadania ilustrowanego obrazkami.

Marta i Michał bawili się jak zwykle razem. Całe stosy zabawek i książek piętrzyły się
na środku pokoju.
– Ale bałagan! – zawołała babcia, wchodząc do pokoju. – Kto to posprząta?
– Później, później posprzątamy – odpowiedziały dzieci.
– No dobrze – zgodziła się babcia. – Bawcie się, a ja na chwilę wyjdę do sklepu. Zapom-
niałam kupić chleb i mleko.

Dzień 4.

– To może trochę potrwać – zaniepokoiła się. – Zostaniecie sami?
– Tak! Nie martw się, mamy doskonałą zabawę – uśmiechnął się Michał.
Po chwili dzieci usłyszały zamykanie drzwi. Babcia wyszła.
– Michał... – zaczęła nieśmiało Marta. – A może posprzątamy?
– Coś ty! – obruszył się Michał. – Przecież zabawa dopiero się zaczyna.
– Tak, ale... – ciągnęła Marta. – Jutro jest Dzień Babci, a ona ma tyle pracy. Może po-
możemy jej, zamiast się bawić?
Michał spojrzał na Martę. Był zły. „Z dziewczynami to tak zawsze! – myślał rozgory-
czony. – Nie można się z nimi bawić”. Po chwili jednak zmienił zdanie. „Rzeczywiście
– rozmyślał dalej – babcia ma tyle na głowie. Trzeba jej pomóc”.
– Dobra! – krzyknął. – Powycieraj kurze z półek, a ja poukładam książki.
Zabrali się razem do pracy i po chwili zabawki stały równo na półkach.
– Zobacz – zauważył Michał. – Wczoraj babcia sprzątała, a na podłodze jest tyle papier-
ków i okruchów z ciastek.
– Zamiotę podłogę – zawołała Marta i już biegła do kuchni po miotełkę. – No, teraz
może być – odetchnęła zadowolona. – Ale zobacz! – dodała. – Chodnik jest brudny. Nie
wytarłeś dobrze butów przed wejściem do domu.
– Wytrzepię go. Jest taki mały, że dam sobie radę – powiedział Michał.
– To ja wypiorę bluzkę, którą namoczyła babcia – dodała Marta.
I znowu zabrali się raźno do pracy. Gdy Michał wrócił z chodnikiem, Marta zdążyła
wyprać bluzkę i chowała w kuchni naczynia do szafy.
– To ja zamiotę jeszcze podłogę w kuchni – zaproponował Michał.
– A co to? Babcia już wraca? Tak szybko?
– Jak tam zabawa? Nie dłużyło się wam? – zawołała od progu.
Dzieci stały w przedpokoju zadowolone. Michał wziął od babci zakupy, a Marta przy-
niosła jej kapcie.
– Co to, nie bawicie się? – zdziwiła się babcia. – Dlaczego macie takie tajemnicze
miny?
– Sama zobacz – powiedziała Marta.
Babcia rozejrzała się po mieszkaniu i aż klasnęła w ręce: zabawki poukładane, podłogi
zamiecione, chodniczek wytrzepany, bluzka uprana. A kuchnia – jaka czysta!
– Moje kochane zuchy! – zawołała, przytulając dzieci.
– Babciu... – zaczął nieśmiało Michał. – Jutro twoje święto, a mama wyjechała i my...
wiesz... nie mamy dla ciebie prezentu...
– Ależ, dzieci – przerwała babcia – to jest najlepszy prezent na świecie!

2. Rozmowa na temat opowiadania.
– W jaki sposób Marta i Michał pomogli babci?
• Wyjaśnienie, dlaczego babcia uznała porządki zrobione przez dzieci za najlepszy pre-

zent.

3. Zabawa Dobre i złe zachowania.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze nauczyciel opisuje sytuacje przedstawiające różne sposoby zachowania się dzieci
wobec starszych osób. Jeśli zachowania są właściwe – dzieci klaszczą w ręce, jeśli nie
– przykucają i uderzają rękami o podłogę. Np. Ania pomaga pozbierać babci rozsypane
zakupy; Michał siedzi w autobusie. Nad nim stoi starszy pan z laską; Dorota myje razem
z dziadkiem talerze; Tomek podaje babci laskę, którą upuściła itp.

Zabawa muzyczno-ruchowa Jedziemy samochodem do dziadków.

Kiedy nauczyciel szybko gra na tamburynie, dzieci poruszają się po sali do przodu,
trzymając w rękach krążki-kierownice. Kiedy gra wolno, ostrożnie się cofają. Przerwa
w grze jest sygnałem do zatrzymania się.

III

1. Zabawa naśladowcza Jak pomagamy babci i dziadkowi?

Dzieci podają propozycje prac, w jakich mogą pomagać babci i dziadkowi, a następnie
starają się pokazać je za pomocą ruchu, np. zamiatanie podłogi, wycieranie kurzu, mycie
naczyń, podlewanie kwiatów.

Zabawa muzyczno-ruchowa Jedziemy samochodem do dziadków (patrz: przewodnik..., s. 48).
2. Wykonanie laurki dla babci i dziadka.

Dzieci otrzymują kartonowe serduszka. Naklejają na nich kwiatki i listki, wycięte przez
nauczyciela z kolorowego papieru, według własnych pomysłów. Na odwrocie laurki
przyklejają wydrukowane życzenia ze swoim imieniem.

Temat dnia: Gościmy babcie i dziadków w przedszkolu.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności prezentowania własnych umiejętności.

Cele operacyjne:

Dziecko: prezentuje swoje umiejętności.

Środki dydaktyczne: nagrania: odgłosów dochodzących z kuchni, muzyki tanecznej
o zmiennym tempie, okulary przeciwsłoneczne, prezenty wykonane przez dzieci, krążki,
kubeczki po jogurtach, ciastka przygotowane przez rodziców.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia słuchowe połączone z oddechowymi U babci w kuchni.

Dzieci rozpoznają nagrane odgłosy dochodzące z kuchni. Poszerzają pojemność płuc
poprzez dmuchanie na wyobrażony sobie talerz z gorącą zupą.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Śniadanie dla babci i dziadka (patrz: prze-

wodnik..., s. 41).

2. Porządkowanie sali przed przybyciem zaproszonych gości; układanie zabawek w kąci-

kach zainteresowań oraz na indywidualnych półkach.

Przedszkolna uroczystość z udziałem dzieci, babć i dziadków.

• Powitanie zebranych gości przez nauczyciela.
• Prezentowanie przez dzieci wiersza i piosenki o babci i dziadku oraz wierszy i piosenek

poznanych wcześniej w przedszkolu.

• Wspólny taniec dzieci z dziadkami przy muzyce o zmiennym tempie.

Przy muzyce wolnej dzieci i dziadkowie spacerują po sali, przy szybkiej – odszukują się

Dzień 5.

i wspólnie tańczą w kołach. Zmiana muzyki na wolną jest sygnałem do rozdzielenia się
i spaceru po sali, muzyka szybka zaprasza do ponownego tańca.

• Składanie życzeń przez dzieci; wręczanie prezentów wykonanych w przedszkolu.
• Swobodne rozmowy przy herbacie i ciastkach przygotowanych przez rodziców.
• Złożenie życzeń przez nauczyciela; pożegnanie gości.

III

1. Swobodne rozmowy dotyczące spotkania z dziadkami.
– Jak mieli na imię babcia i dziadek obecni w przedszkolu?
– Czyimi są oni rodzicami?
– Gdzie mieszkają? Co robią na co dzień?
Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec dla babci i dziadka (patrz: przewodnik..., s. 45).
2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Zgubione okulary.

Nauczyciel prosi dzieci, aby odszukały w sali okulary zgubione przez dziadka. Dzieci
rozchodzą się po sali i szukają. Po znalezieniu określają, gdzie leżały okulary. (Do zaba-
wy mogą być użyte prawdziwe okulary przeciwsłoneczne lub obrazki wycięte z kartonu.
O liczbie schowanych okularów decyduje nauczyciel).

Tematyka tygodnia: Jesteśmy samodzielni w kuchni.

Temat dnia: W przedszkolnej kuchni.

Cele ogólne: zapoznanie z wyglądem i wyposażeniem przedszkolnej kuchni; poznanie pra-
cy kucharki.

Cele operacyjne:

Dziecko: wie, do czego służy przedszkolna kuchnia i co się w niej znajduje; wyjaśnia,
na czym polega praca kucharki.

Środki dydaktyczne: wiersz A. Rżysko-Jamrozik W kuchni, rymowanka Kuchareczka,
przedmioty wykorzystywane w kuchni, kółka do sersa, rysunki garnków, elementy zdobni-
cze z kolorowego papieru, klej, kubeczki po jogurcie, tamburyn, obrazki przedstawiające
produkty spożywcze, małe i duże łyżki, garnek, Karta pracy B nr 10.

Przebieg dnia

1. Rozpoznawanie na rysunku przedmiotów wykorzystywanych w pracach kuchennych;

nazywanie ich i określanie, do czego służą – Karta pracy B nr 10.
Nauczyciel układa przed dziećmi przedmioty przyniesione z przedszkolnej kuchni.
Dzieci oglądają je, podają ich nazwy, np.: deska do krojenia, sitko, czajnik, łyżka ce-
dzakowa, tarka; wyjaśniają, do czego służą i kto ich używa (w razie trudności pomaga
nauczyciel).

LUTY

Tydzień

pierwszy

Dzień 1.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Z garnka do garnka.

Dzieci kucają w kółkach do sersa rozłożonych na dywanie. Na hasło Z garnka – wy-
skakują z kółek i biegają swobodnie po sali. Na hasło Do garnka – szybko przykucają
w najbliższym kółku.

2. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki Kuchareczka.

Dzieci rytmicznie powtarzają tekst razem z nauczycielem.

Dzieci:

Kuchareczka mała

wskazują ręką na siebie,

zupę gotowała.

naśladują mieszanie zupy w garnku,

Kroiła warzywa,

naśladują krojenie kantem dłoni na drugiej dłoni,

do garnka wkładała.

zbierają warzywa jedną dłonią, wykonują gest wkładania

do garnka,

Zupa już gotowa,

tworzą przed sobą z dłoni miseczki, pokazują je na boki,

smaczna jest i zdrowa,

głaszczą się po brzuchu,

choć kucharka mała

wskazują ręką na siebie,

jej nie próbowała.

wykonują palcem wskazującym gest przeczenia przed sobą.

Zwiedzanie kuchni w przedszkolu; zapoznanie z jej wyglądem i wyposażeniem.

1. Słuchanie wiersza A. Rżysko-Jamrozik W kuchni – wprowadzenie do tematyki zajęć.

Nauczyciel recytuje wiersz. W miejscach, w których w wierszu przedmioty wykonują
jakieś czynności, przerywa recytację. Dzieci starają się pokazać, w jaki sposób one wy-
konują te czynności.

W kuchni zawsze coś się dzieje,

piec coś mruczy,

w kuchni nigdy nie jest nudno,

ogniem zieje,

tyle dźwięków,

kocioł się na nogach chwieje,

tyle głosów,

zaś widelec zęby szczerzy

że wyliczyć trudno.

do kłócących się talerzy.

Bo na przykład czajnik

Patelnia o pomoc woła,

ziewa,

dym się snuje, pachną zioła.

garnek wzdycha,

Coś wam powiem po kryjomu:

woda śpiewa,

dla mnie kuchnia

groch kapuście szepcze

to najmilsze

na ucho,

miejsce w całym domu.

a z ciastkami w piecu krucho,

2. Wyjście do kuchni.
• Oglądanie wyposażenia kuchni; rozpoznawanie i nazywanie znajdujących się tam przed-

miotów służących do przygotowywania posiłków; obserwowanie kucharek przy pracy;
rozmowa na temat posiłku, który przygotowują, produktów i urządzeń potrzebnych do
jego wykonania.

3. Ćwiczenia graﬁ czne Kolorowy garnek.

Dzieci ozdabiają rysunek garnka elementami wyciętymi przez nauczyciela z kolorowe-
go papieru (według własnych pomysłów).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zamieniamy się kubeczkami.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie, trzymając w rękach
kubeczki po jogurcie. Podczas przerwy w grze zamieniają się z innymi dziećmi kubecz-

kami, aż do chwili, kiedy usłyszą dźwięki tamburynu, które są sygnałem do ponownego
ruchu.

III

1. Zabawa dydaktyczna Gotujemy zupę.

Nauczyciel stawia przed dziećmi garnek i proponuje ugotowanie w nim zaproponowanej
przez nie zupy. Obok garnka układa obrazki przedstawiające różne produkty, z których
gotuje się zupy (np.: warzywa, śmietanę, makaron, kaszę, ryż, sól, pieprz). Dzieci wkła-
dają kolejno do garnka obrazki tych produktów, które potrzebne im będą do ugotowania
zupy, np. pomidorowej (marchewka, pietruszka, seler, pomidory, śmietana, przyprawy,
ryż).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zamieniamy się kubeczkami (patrz: przewodnik...,

s. 50–51).

2. Ćwiczenia klasyﬁ kacyjne.

Dzieci segregują łyżki według wielkości (ćwiczenia indywidualne); prawidłowo posłu-
gują się wyrazami: mała, duża.

Temat dnia: Kolorowe kanapki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności samodzielnego przygotowywania kanapek.

Cele operacyjne:

Dziecko: samodzielnie przygotowuje kanapki.

Środki dydaktyczne: obrazki przedmiotów związanych z różnymi zawodami, różne
przedmioty z kuchni, produkty do wykonania kanapek, plastikowe nożyki, talerze, ser-
wetki, fartuszki dla dzieci, woreczki z grochem, garnek, rysunki fartuchów kuchennych,
obrazek W kuchni, kółka do sersa.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia klasyﬁ kacyjne Czego kucharka potrzebuje do pracy?

Dzieci segregują obrazki (lub prawdziwe przedmioty) ze względu na ich przeznaczenie
(potrzebne do kuchni), np. młotek, deska do krojenia, grabie, garnek, parasol, miska,
łyżka wazowa.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Z garnka do garnka (patrz: przewodnik..., s. 50).
2. Zabawa rozwijająca umiejętność rozróżniania dźwięków Odgłosy dochodzące z kuchni.

Nauczyciel pokazuje różne przedmioty znajdujące się w kuchni. Wydobywa z nich
odgłosy. Następnie chowa się za parawanem, wydobywa dźwięki z przedstawionych
przedmiotów, np. uderza łyżeczką o łyżeczkę, pociera nożem o tarkę, stuka szklankami
o siebie, miesza łyżeczką w szklance, uderza drewnianą łyżką o deskę do krojenia. Dzie-
ci odgadują nazwy tych przedmiotów.

Wykonanie kolorowych kanapek z produktów lubianych przez dzieci.

Dzień 2.

• Wypowiedzi dzieci na temat swoich ulubionych potraw; próby wyjaśniania, dlaczego

one im najbardziej smakują. Zwrócenie uwagi na jedzenie zdrowych produktów.

• Rozpoznawanie i nazywanie przygotowanych i pokrojonych przez nauczyciela produk-

tów: jasnego i ciemnego pieczywa, masła, ogórka, pomidora, rzodkiewki, sałaty, natki
pietruszki, sera żółtego, sera białego, jajka ugotowanego na twardo, wędliny.

• Zaproponowanie dzieciom wykonania kanapek z wybranych przez nie produktów.

Zwrócenie uwagi na zachowanie higieny (umycie rąk przed pracą, założenie fartusz-
ków), ładną kompozycję produktów na kanapce.

• Samodzielne działania dzieci: smarowanie białego lub ciemnego pieczywa masłem przy

użyciu plastikowych nożyków; układanie na kanapce ulubionych produktów; odkłada-
nie gotowych kanapek na talerzyk z serwetką.

• Degustacja przygotowanych kanapek; wypowiedzi dzieci na temat smaku kanapek. (Je-

śli zajęcia podobają się dzieciom, mogą one wykonać po kilka kanapek, którymi poczę-
stują dzieci z innej grupy).

Zabawa ruchowa z elementem rzutu Celujemy do garnka.

Dzieci celują do garnka woreczkami z grochem.

III

1. Ćwiczenie graﬁ czne Fartuch dla kucharki.

Dzieci kolorują rysunek fartucha według własnych pomysłów; nazywają kolory, których
użyły.

Zabawa ruchowa z elementem rzutu Celujemy do garnka (patrz: przewodnik..., s. 52).
2. Swobodne rozmowy na temat obrazka W kuchni.

Temat dnia: A czajnik gwiżdże i gwiżdże.

Cele ogólne: określanie charakteru piosenki; rozwijanie poczucia rytmu.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha piosenki, wypowiada się na jej temat; rytmicznie klaszcze.

Środki dydaktyczne: piosenka Wesoły czajnik, pocięty na części obrazek czajnika, gwizd-
ki od czajników, po dwie małe łyżeczki dla każdego dziecka, bębenek, tamburyn, plasteli-
na, kółka do sersa.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Czajnik z gwizdkiem.

Dzieci układają pocięty na części obrazek czajnika. Nazywają przedstawiony na nim
przedmiot.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Z garnka do garnka (patrz: przewodnik..., s. 50).
2. Zabawy gwizdkami od czajników Gwizdane melodie.

Dzieci wydobywają dźwięki o różnym natężeniu z gwizdków od czajników.

Zabawy przy piosence Wesoły czajnik.

Dzień 3.

1. Zabawa rytmiczna Grające łyżeczki.

Dzieci otrzymują po dwie małe łyżeczki. Poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym
na bębenku. Podczas przerwy w grze stukają wypukłymi stronami łyżeczek o siebie (wy-
stukują dowolny rytm).

2. Słuchanie piosenki Wesoły czajnik (sł. A. Bernat, muz. A. Szaliński).

I. Już w czajniku woda gra,

II. Już na stole obrus

par, par, par i tra ta ta,

i ﬁ liżanki, spodki trzy,

na herbatę tratatatę

lecz nie widać koleżanek,

czajnik gra.

nie ma ich...

Już na stole obrus

A w czajniku woda gra,

i ﬁ liżanki, spodki trzy,

par, par, par i tra ta ta,

na herbatę koleżanki

na herbatę tratatatę

dziś mają przyjść!

czajnik wciąż gra...

3. Rozmowa na temat piosenki.
• Wypowiedzi dzieci na temat tempa i nastroju.
– Co grało w czajniku? Jak grała woda?
– Po co gotowała się woda? Co stało na obrusie?
– Kto miał przyjść? Czy przyszedł?
4. Zabawa rytmiczna Woda gra.

Dzieci poruszają się po sali przy melodii piosenki. Podczas przerwy w grze rytmicznie
klaszczą i powtarzają tekst: Już w czajniku woda gra, par, par, par i tra ta ta.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zagwiżdż jak czajnik.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze zatrzymują się i starają się zagwizdać w dowolny sposób. Dźwięki tamburynu są
sygnałem do ponownego ruchu.

III

1. Zabawa rozwijającą sprawność manualną Robimy kluseczki.

Dzieci lepią z plasteliny owalne kulki oraz długie węże.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zagwiżdż jak czajnik (patrz: przewodnik..., s. 53).

Temat dnia: Potrafimy zachować się przy stole.

Cele ogólne: uświadamianie znaczenia właściwego zachowania się przy stole.

Cele operacyjne:

Dziecko: prawidłowo zachowuje się przy stole.

Środki dydaktyczne: opowiadanie Cz. Janczarskiego Gość, wiersz Z. Jerzyny Stół, tekst
do zabawy Kucharka gotuje, pary obrazków przedstawiających przedmioty związane z jedze-
niem, obrazki do opowiadania, zastawa do nakrycia stołu, opaska z rysunkiem prosiaczka, ko-
łatka, bębenek, zabawki do zabawy Przyjęcie dla lalek, kółka do sersa, Karta pracy A nr 12.

Przebieg dnia

1. Zabawa Co do czego pasuje?

Dzieci oglądają obrazki przedmiotów związanych z jedzeniem. Łączą je w pary, np.
ﬁ liżanka i spodek, łyżka i widelec, garnek i łyżka wazowa, talerz płytki i talerz głęboki,
deska do krojenia i duży nóż.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Z garnka do garnka (patrz: przewodnik..., s. 50).
2. Zabawa relaksacyjna Kucharka gotuje (masaż).

Dzieci dobierają się parami. Wykonują na plecach partnera ruchy pokazywane przez
nauczyciela zgodnie z tekstem.

Dzieci:

Kucharka warzywa kroiła.

naśladują dłonią krojenie,

W garnku mieszała.

kreślą piąstką koła,

Kotlety ubijała,

naprzemiennie klepią plecy partnera całymi dłońmi,

w górę i w dół,
obrus wygładzała,

masują plecy rękami w górę i w dół oraz na boki,

zupę przyprawiała.

lekko podszczypują obiema rękami,

Gdy obiad skończyła,

kłaniają się przed parterem,

to wesoła była.

szeroko się uśmiechają.

Słuchanie opowiadania Cz. Janczarskiego Gość.

1. Swobodna rozmowa na temat Nakrywamy do stołu.
• Wypowiedzi dzieci dotyczące sposobu przygotowywania stołu przed przyjściem gości

na obiad.

• Wspólne nakrycie stołu z wykorzystaniem zastawy przyniesionej z przedszkolnej kuchni

przez nauczyciela (obrus, talerze, sztućce, szklanki, dzbanek, wazon z kwiatami, serwetki).

2. Słuchanie opowiadania ilustrowanego przez nauczyciela.

Miś Uszatek przykrył stół w altance białym obrusem. Zajączek postawił bukiet kwiatów
na środku stołu. Kogucik i Kruczek ułożyli nakrycia. Wtedy właśnie skrzypnęły wrota. Na
podwórko wszedł Różowy Ryjek.

Dzień 4.

– Witamy miłego gościa! Prosimy do stołu! – zawołali przyjaciele.
Prosiaczek rozsiadł się wygodnie na krześle. Zajączek wniósł półmisek sałaty. Kruczek
miskę gorącej kaszy ze skwarkami. Kogucik przyniósł w dziobie rzodkiewki, czerwone
jak różyczki. Miś powiedział:
– A oto piernik i budyń czekoladowy. Możemy teraz rozpocząć śniadanie.
Różowy Ryjek chrząknął: – Chrum, chrum. Wszystko wygląda wspaniale! – I natych-
miast zabrał się do jedzenia. Zaczął cmokać, mlaskać, oblizywać się szeroko. Nie nakła-
dał potraw na talerzyk. Jadł wprost z półmiska. Nie widelcem – ale ryjkiem i łapkami.
Sałatę przegryzał piernikiem, a budyń jadł razem z rzodkiewką.
– Chrum, chrum, chrum... – chrząkał przez cały czas z wielkim zadowoleniem. Przyja-
ciele oniemieli z przerażenia. Różowy Ryjek poplamił obrus i przewrócił kwiaty! A kiedy
zjadł wszystko i zobaczył, że stół jest pusty – usnął. Nawet nie otarł ryjka. Przyjaciele
patrzyli, milcząc, na zrujnowany stół i na śpiącego obżartucha.
Miś zapytał szeptem: – Czy zaprosimy jeszcze kiedyś Różowego Ryjka?
– Jak myślicie, co odpowiedzieli mu przyjaciele?

3. Rozmowa na temat opowiadania.
• Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu stołu, podanych potraw, zachowania prosiaczka

podczas posiłku. Zwrócenie przez nauczyciela uwagi na niewłaściwe zachowania. Po-
dawanie sposobów na ich poprawę. Ukazanie konsekwencji niewłaściwych zachowań
przy stole (np. poplamienie obrusu, przewrócenie kwiatów, zakrztuszenie się podczas
zbyt łapczywego jedzenia, niechęć innych do spożywania z nami posiłków).

4. Zabawa Poprawiamy zachowanie prosiaczka.

Nauczyciel wciela się w rolę prosiaczka (ma opaskę z rysunkiem prosiaczka). Dzieci
podchodzą do niego i mówią, w jaki sposób powinien zachować się na przyjęciu.

5. Rytmizowanie tekstu Z. Jerzyny Stół.

Dzieci powtarzają wiersz za nauczycielem, rytmicznie klaszcząc.

Przy stole się wszyscy spotykamy

na śniadaniu i na obiedzie.

Jest naszym wiernym przyjacielem,

więc będę grzecznie przy nim siedzieć.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Przyjaciele Misia Uszatka.

Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy: pieski, koguty i zajączki. Pieski poruszają się na
czworakach przy dźwiękach bębenka; koguty chodzą, wysoko podnosząc kolana i ma-
chając rękami jak skrzydłami na boki przy dźwiękach kołatki; zajączki skaczą w przy-
siadzie przy dźwiękach tamburynu.

III

1. Rysowanie baloników po śladzie; kolorowanie jednego na zielono, dwóch na niebiesko

– Karta pracy A nr 12.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Przyjaciele Misia Uszatka (patrz: przewodnik...,

s. 55).

2. Zabawa tematyczna w kąciku lalek Przyjęcie dla lalek.

Dzieci nakrywają do stołu; przygotowują wymyślone potrawy, prowadzą rozmowy.

Temat dnia: Łyżka i widelec.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych; poszerzanie doświadczeń plastycznych.

Cele operacyjne:

Dziecko: ozdabia rysunek; prawidłowo posługuje się stemplami.

Środki dydaktyczne: wiersz T. Śliwiaka Łyżka i widelec, obrazki: warzyw, produktów
spożywczych, sznurek, produkty spożywcze do zagadek smakowych, apaszka do zasłonię-
cia oczu, rysunki łyżki i widelca, stemple z ziemniaków, farby, kukiełki wykonane z drew-
nianych sztućców, drewniane łyżki różnych rozmiarów, łyżki i widelce, nagranie muzyki
tanecznej, papierowe talerzyki, klej, groch, fasola, kółka do sersa, dwustronna taśma, po-
jemniki, Karta pracy B nr 11.

Przebieg dnia

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Nasze gotowanie.

Dzieci wybierają obrazki warzyw (w zestawie po kilka danego rodzaju), nazywają je
i przyklejają dwustronną taśmą do ubrań. Poruszają się swobodnie przy muzyce. Na
hasło Warzywa, hop – do garnka, wszystkie dzieci wskakują do ułożonego ze sznurka
na dywanie konturu garnka. Na kolejne hasła: Marchewki, hop – wskakują tylko dzieci-
-marchewki; Ziemniaki, hop – tylko dzieci-ziemniaki itd.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Z garnka do garnka (patrz: przewodnik..., s. 50).
1. Zagadki smakowe Co tak smakuje?

Dzieci oglądają i nazywają produkty spożywcze przyniesione przez nauczyciela. Próbu-
ją ich z zasłoniętymi oczami. Odgadują, co to za produkt, np.: jajko na twardo, ser żółty,
ser biały, rzodkiewka, szczypiorek, cytryna, kiełbasa, jabłko.

Nasze sztućce – stemplowanie wzorów na rysunku łyżki lub widelca z wykorzysta-
niem stempli z ziemniaków.

1. Zabawa Gramy na drewnianych łyżkach.

Dzieci wydobywają dźwięki w dowolny sposób, wykorzystując drewniane łyżki różnej
wielkości.

2. Określanie, co jemy łyżką, co łyżeczką, a co widelcem. Łączenie na rysunku liniami

łyżki, łyżeczki i widelca z odpowiednimi potrawami – Karta pracy B nr 11.

3. Inscenizacja wiersza T. Śliwiaka Łyżka i widelec z wykorzystaniem kukiełek wykona-

nych z drewnianych sztućców.

Narrator:

Siostra łyżka, brat widelec

– ona gruba, on chudzielec.

Nie przybywa nic na wadze.

Rzekła łyżka: – Ja ci radzę, zupki jedz, bo z zup się tyje.

Popatrz, jaką ty masz szyję! Wszystkie ci wystają kości.

Dzień 5.

Długo tak zamierzasz pościć?

Widelec:

– Nie chcę zup, bo ich nie znoszę!

Jedz je sama, bardzo proszę!

Dość już twego mam gadania.

Ja jem tylko drugie dania!

4. Rozmowa na temat, kiedy używa się widelca, a kiedy – łyżki.
• Rysowanie kształtu widelca (łyżki) palcem wskazującym w powietrzu, na dywanie.
5. Zabawa Pomieszane sztućce.

Dzieci segregują pomieszane łyżki i widelce; wkładają je do odpowiednich pojemni-
ków.

6. Wykonywanie prac.
• Zaproponowanie ozdobienia rysunków przedstawiających łyżkę i widelec stemplami

z ziemniaków.

• Pokaz stempli oraz sposobu ich używania na przykładowym rysunku.
• Samodzielne działania dzieci.
• Oglądanie powstałych prac; umieszczanie ich w kąciku dla rodziców.
Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec łyżki i widelca.

Dziewczynki są łyżkami, chłopcy – widelcami. Poruszają się swobodnie po sali. Kiedy
usłyszą dźwięki muzyki tanecznej, dobierają się w pary – łyżka z widelcem – i tańczą
w kołach.

III

1. Zabawa rozwijająca inwencję twórczą Moje ulubione danie.

Dzieci przyklejają na papierowych talerzykach obrazki produktów wycięte z koloro-
wych czasopism przez nauczyciela. Komponują ulubione drugie danie. Wypowiadają
się na temat powstałych kompozycji. Próbują wyjaśnić dobór produktów.

Zabawa muzyczno-ruchowa Taniec łyżki i widelca (patrz: przewodnik..., s. 57).
2. Zabawa rozwijająca sprawność manualną Fasola i groch.

Chętne dzieci segregują nasiona grochu i fasoli. Wkładają je do odpowiednich pojem-
ników.

3. Zabawa inscenizowana Rozmowy łyżki i widelca.

Dzieci bawią się kukiełkami wykonanymi z łyżki i widelca (wykorzystanymi do insceni-
zacji wiersza w II części dnia). Nauczyciel zachęca je do zabawy w teatr.

Tematyka tygodnia: Próbujemy mierzyć.

Temat dnia: Długie wstążki i krótkie wstążeczki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności uważnego słuchania i wypowiadania się na temat
wysłuchanego utworu; porównywanie długości przedmiotów.

LUTY

Tydzień

drugi

Dzień 1.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania, wypowiada się na temat jego treści; porównuje
długość przedmiotów.

Środki dydaktyczne: opowiadanie D. Głośnickiej Kokardka, przedmioty należące do kon-
kretnych dzieci i nauczyciela, kocyk, elementy do ułożenia sylwety kotka, maskotka kotek,
lalka, błękitna wstążeczka, wstążki różnej długości, w różnych kolorach, papierowe paski
różnej długości.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania rzeczy oraz grupowania ich Do kogo to

należy?
Nauczyciel układa przed dziećmi kilka przedmiotów należących do konkretnych dzieci,
np.: czapki, rękawiczki, buty, i kilka należących do niego, np.: torebka, korale, branso-
letka, apaszka. Przykrywa je kocem, potem kolejno wyjmuje, pytając: Co to jest? Czyje
to jest? Dzieci ustalają, do kogo należą wyjmowane przedmioty. Nauczyciel grupuje je
zgodnie z regułą – osobno swoje rzeczy, osobno Tomka, Ewy. Kiedy to zrobi, pokazuje
każdą grupę przedmiotów i mówi, czyje one są. To są rzeczy Tomka. To są rzeczy Marysi.
Podczas powtórzeń zabawy dzieci same grupują przedmioty i określają, do kogo one
należą.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami.

Dzieci stoją w dwóch szeregach naprzeciwko siebie. Na hasło Zamieniamy się miejscami
– dzieci biegną, wymijają się i zajmują miejsca po przeciwnej stronie.

2. Zabawa integracyjna Bawimy się imionami.

Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel, śpiewając, zadaje pytanie, w którym wymienia imię
wybranego dziecka z grupy, np. Gdzie jest Dorotka? Dzieci wskazują na dziewczynkę
i odpowiadają: Dorotka jest tu.

Słuchanie opowiadania D. Głośnickiej Kokardka inscenizowanego maskotkami.

1. Ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej Kotek.

Dzieci układają sylwety kotków z elementów wyciętych z kolorowego papieru; nazywa-
ją poszczególne części ciała kota.

2. Pokaz maskotki kotka. Przedstawienie go jako kotka Filutka; zaproponowanie wysłu-

chania opowiadania o nim.

3. Opowiadanie nauczyciela na podstawie utworu D. Głośnickiej.

Kot Filutek dostał od swojej pani piękną błękitną wstążkę. Paulinka zawiązała mu ją
dookoła szyi. (Nauczyciel zawiązuje niebieską kokardkę na szyi kotka maskotki). Kotek
chodzi teraz po pokoju i wcale nie wygląda na szczęśliwego. Wstążka ociera się, drapie
go i przeszkadza w wesołych zabawach.
– Koty nie noszą niczego na szyi! – skarży się Filutek.
– Co to za życie. Nawet na dwór nie można wyjść z tą dziwaczną tasiemką. Wstyd!
– Co tam mruczysz pod nosem? – słyszy cienki głosik, docierający z najniższej półki z za-
bawkami. – Ale masz piękną kokardę! Pasowałaby do mojej sukienki – to lalka Monika

zachwyca się wstążką Filutka. (Nauczyciel manipuluje lalką w niebieskiej sukience).
– Chcesz? Podaruję ci ją. Tylko pomóż mi ją rozwiązać.
– Zgoda – odpowiada Monika i już za chwilę siedzi dumnie na półce z kokardą we wło-
sach. (Nauczyciel zawiązuje kokardę na włosach lalki).
A kot uciekł szybko na podwórko, bo znowu poczuł się prawdziwym kocurem.

4. Rozmowa na temat opowiadania.
– Jak miał na imię kotek?
– Co zawiązała mu na szyi jego pani?
– Jak kotek czuł się z kokardą? Dlaczego?
– Komu podobała się jego kokarda?
– Co kotek podarował lalce?
– Czy lalka była z tego powodu szczęśliwa? Dlaczego?
5. Zabawa Kolorowe wstążeczki.

Dzieci segregują wstążki przyniesione przez nauczyciela zgodnie z ich kolorem, a na-
stępnie ze względu na ich długość. Posługują się określeniami: długa, krótka.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Wesołe i smutne kotki.

Dzieci poruszają się po sali na czworakach, starają się pokazać, jak zachowuje się smut-
ny kotek, a jak – wesoły kotek.

III

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Zgadnij, co rysuję.

Nauczyciel rysuje kolejne elementy rysunku. Dziecko odgaduje, co to jest (np. słonko,
grzybek, domek, kwiatek), a następnie koloruje rysunek.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami (patrz: przewodnik..., s. 58).
2. Ćwiczenia klasyﬁ kacyjne Długie paski i krótkie paseczki.

Chętne dzieci segregują papierowe paski na długie i krótkie; układają je według rytmu
zaproponowanego przez nauczyciela, np. dwa długie, jeden krótki, dwa długie, jeden
krótki...

Temat dnia: Co można zmierzyć?

Cele ogólne: rozwijanie mowy i myślenia; prawidłowe posługiwanie się określeniami: wy-
soki, niski.

Cele operacyjne:

Dziecko: dopowiada słowa o znaczeniu przeciwnym do podanego; stosuje słowa: wy-
soki, niski.

Środki dydaktyczne: wiersz T. Fiutowskiej Przeciwnie, obrazki do wiersza, sylwety trzech
chłopców (trzech dziewczynek) różnego wzrostu, miarka wzrostu dla dzieci, piłka (kilka
piłek), części garderoby w różnych rozmiarach, linijka, ﬂ amastry.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca umiejętność wypowiadania się zdaniami Słuchaj i dokończ.

Dzień 2.

Nauczyciel zaczyna wypowiedź, mówiąc np. W kąciku lalek jest duża lalka i... (Za-
wiesza głos, dając dzieciom do zrozumienia, że mają dokończyć wypowiedź). Dzieci
wymieniają inne przedmioty, które można znaleźć w tym miejscu.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami (patrz: przewodnik...,

s. 58).

Zabawa dydaktyczna Wysoki czy niski?

1. Zabawa Przeciwieństwa (z wykorzystaniem obrazków i wiersza T. Fiutowskiej Przeciw-

nie).
Nauczyciel mówi tekst. Dzieci dopowiadają słowa o znaczeniu przeciwnym do poda-
nego.

Coś jest duże, a coś...(małe),

coś jest czarne, a coś...(białe).

Jedno tłuste, inne...(chude),

tamto cienkie, a to...(grube).

To głębokie, a to...(płytkie),

może piękne być i...(brzydkie).

Wiele jest przeciwstawnych słów,

więc się pobawimy znów.

Dzieci układają w pary obrazki na zasadzie przeciwieństwa, np. duży dom – mały dom;
biały kot – czarny kot; cienka książka – gruba książka; szeroki pasek – wąski pasek; wy-
soki pan – niski pan; ładna sukienka – brzydka sukienka; chudy miś – gruby miś.

2. Zabawa Kto jest wysoki, a kto niski?

Dzieci porównują wielkość trzech sylwet chłopców (następnie trzech sylwet dziewczy-
nek) przez przykładanie ich do siebie. Określają, który chłopiec jest najwyższy, a który
najniższy; układają sylwety w kolejności od najniższego do najwyższego i odwrotnie.
Porównują wzrost dzieci z grupy poprzez ustawianie ich obok siebie i za sobą; określają,
które dziecko jest wyższe, a które niższe.
Nauczyciel zaznacza wzrost dzieci na miarce wzrostu przyklejonej do ściany. Dzie-
ci określają, kto z grupy jest najwyższy, kto najniższy, kto jest tego samego wzrostu.
Sprawdzają za jakiś czas, ile urosły.

Zabawa muzyczno-ruchowa Wędrująca piłka.

Dzieci stoją w kole, w pewnych odstępach od siebie. Podają sobie piłkę do tyłu nad głowa-
mi, kiedy nauczyciel gra w rejestrze wiolinowym (dźwięki wysokie). Jeśli gra w rejestrze
basowym (dźwięki grube), wówczas dzieci pochylają się i przekładają piłkę pomiędzy
swoimi nogami. Zabawę można przeprowadzić w dwóch rzędach, z dwoma piłkami.

III

1. Zabawa W przymierzalni.

Chętne dzieci zakładają (z pomocą nauczyciela) zgromadzone za parawanem części gar-
deroby w różnych rozmiarach. Prezentują wybrane stroje. Pozostałe dzieci określają,
czy założone ubrania pasują rozmiarem do dziecka (czy są dobre, za duże, za małe, za
długie, za krótkie). Nauczyciel zwraca uwagę dzieci, że ubrania dobiera się do wzrostu
osoby, która będzie je nosiła.

Zabawa muzyczno-ruchowa Wędrująca piłka (patrz: przewodnik..., s. 60).
2. Ćwiczenie rozwijające sprawność manualną Rysujemy od linijki.

Chętne dzieci rysują ﬂ amastrem kreski z wykorzystaniem linijki.

Temat dnia: Lekkie jak...

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności określania masy przedmiotów.

Cele operacyjne:

Dziecko: podaje przykłady lekkich i ciężkich przedmiotów.

Środki dydaktyczne: wiersz I. Suchorzewskiej Leciutki żarcik, obrazki ciężkich przed-
miotów, obrazki przedmiotów wymienionych w wierszu.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca myślenie przyczynowo-skutkowe Co zrobisz?

Nauczyciel przedstawia jakąś problemową sytuację, np. Miś jest głodny. Lalka jest cho-
ra. Zajączek skaleczył łapkę. Prosi dzieci, aby powiedziały, co (i w jaki sposób) trzeba
zrobić, aby ta sytuacja uległa zmianie na lepsze.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami (patrz: przewodnik...,

s. 58).

Zabawy z wykorzystaniem wiersza I. Suchorzewskiej Leciutki żarcik.

1. Słuchanie wiersza.
• Dopowiadanie przez dzieci brakujących słów w wierszu zgodnie ze wskazanymi obraz-

kami.

Leciutki jest balonik,

– I co jeszcze?

puszek mlecza na wiosnę,

– Motylek, ptasie piórko,

a w zimie śniegu płatek.

mała kropelka rosy...

A poza tym?

No i komar,

– Bańka z mydła, latawiec,

który zaraz

listek suchy na wietrze.

wejdzie na twój nosek!

• Zwrócenie uwagi, o jakich lekkich przedmiotach była mowa w utworze.
2. Oglądanie obrazków ciężkich przedmiotów, np.: samochodu ciężarowego, samolotu,

wieżowca; nazywanie ich.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ciężko – lekko.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Na hasło Ciężko – naśladują sposób poruszania
się człowieka dźwigającego ciężar. Na hasło Lekko – biegają na palcach.

III

1. Ćwiczenia słuchowe: rytmiczny podział (na sylaby) nazw obrazków, np.: waga, motyl,

wagon, balon, igła, samolot, za nauczycielem.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami (patrz: przewodnik...,

s. 58).

Dzień 3.

Temat dnia: Bawimy się wagą.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne:

Dziecko: ozdabia rysunek wagi według własnych pomysłów.

Środki dydaktyczne: przedmioty o różnej masie, pocięty na części obrazek wagi, waga ła-
zienkowa, elementy zdobnicze wycięte z kolorowego papieru lub papierów dekoracyjnych,
klej, rysunki wagi łazienkowej, tamburyn, ﬂ amastry.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania masy przedmiotów.
Nauczyciel układa przed dziećmi ciężkie i lekkie przedmioty. Dzieci kolejno podchodzą,

wybierają sobie po dwa przedmioty i określają, który ich zdaniem jest cięższy, a który
lżejszy. Następnie biorą każdy przedmiot do jednej ręki i porównują ich masę, sprawdza-
jąc, czy ich wcześniejsze przewidywania sprawdziły się.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami (patrz: przewodnik...,

s. 58).

2. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Waga.

Dzieci składają obrazek wagi, pocięty na 3 – 4 części.

Kolorowa waga – ozdabianie rysunku wagi łazienkowej elementami wyciętymi z ko-
lorowego papieru według pomysłów dzieci.

1. Ważenie chętnych dzieci na wadze łazienkowej; określanie, kto waży najwięcej, a kto

najmniej.

2. Wykonanie pracy plastycznej.

Nauczyciel pokazuje dzieciom wagę łazienkową. Zwraca uwagę na jej wygląd: wzór
i kolorystykę. Proponuje ozdobienie rysunków wagi według własnych pomysłów dzieci
z wykorzystaniem przygotowanych przez niego elementów wyciętych z kolorowego pa-
pieru lub papierów do pakowania prezentów.

• Pokaz ozdabiania rysunku wagi przez nauczyciela.
• Samodzielne działania dzieci: naklejanie dowolnych kompozycji z wykorzystaniem

przygotowanych elementów.

• Oglądanie powstałych prac; wypowiedzi dzieci na temat, jakich elementów używały;

prezentacja prac w kąciku dla rodziców.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Utrzymaj równowagę.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze próbują stać na jednej nodze z ramionami wyciągniętymi w bok i chwilę wytrzy-
mać w tej pozycji.

Spacer do pobliskiego sklepu spożywczego; oglądanie wagi elektronicznej; obserwowa-

nie ważenia różnych produktów; dzielenie się swoimi spostrzeżeniami.

Dzień 4.

III

1. Zabawa Rysunek pod dyktando.

Nauczyciel siada przy stole naprzeciwko dziecka i rysuje dziecko według jego opisu.
Podczas tej zabawy powstają dwa wizerunki: jeden słowny – opis dziecka, a drugi – ry-
sunek nauczyciela. Jeśli taka zabawa podoba się dziecku, nauczyciel proponuje zmianę
ról: on opisuje swój wygląd, a dziecko rysuje, nazywając poszczególne elementy jego
ciała.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Utrzymaj równowagę (patrz: przewodnik...,

s. 62).

Temat dnia: Bawimy się przy muzyce.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności ilustrowania piosenki ruchem, poczucia rytmu.

Cele operacyjne:

Dziecko: porusza się przy piosence; rytmicznie klaszcze.

Środki dydaktyczne: piosenka Miś z laleczką, przedmioty z najbliższego otoczenia dzieci,
grzechotka, kołatka, trzy sylwety misiów różnej wielkości, pasujące do nich rozmiarem
sylwety bluzek, misek i łyżeczek, plastelina.

Przebieg dnia

1. Zabawa dydaktyczna Czego potrzebuję?

Nauczyciel gromadzi przed dziećmi przedmioty z ich najbliższego otoczenia, np.:
szczotkę do paznokci, grzebień, śmietniczkę i zmiotkę, pędzel, kredkę, trzepaczkę do
ubijania piany, łyżkę, widelec, ścierkę do kurzu. Dzieci rozpoznają je i nazywają. Na
początku zabawy nauczyciel pokazuje, np. grzebień i wykonuje nim ruchy związane
z jego przeznaczeniem – czesze się. Prosi dzieci, aby naśladowały jego ruchy. Następnie
proponuje im zabawę w zgadywanie. Nauczyciel pokazuje określoną czynność, a dzieci
odgadują, co takiego robi i jakiego przedmiotu potrzebuje. Kiedy dzieci trafnie odgadną,
jedno z nich wskazuje przedmiot potrzebny do wykonania danej czynności. Podczas
powtórzeń zabawy dzieci mogą pokazywać czynności, a nauczyciel – odgadywać.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Zamieniamy się miejscami (patrz: przewodnik...,

s. 58).

Zabawy przy piosence Miś z laleczką.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Jak misie i laleczki.

Dziewczynki-laleczki poruszają się przy dźwiękach grzechotki, chłopcy-misie – przy
dźwiękach kołatki. Nauczyciel zwraca uwagę, że laleczki poruszają się delikatnie, a mi-
sie – ciężko.

1. Słuchanie piosenki Miś z laleczką (sł. i muz. M. Kaczurbina) śpiewanej przez nauczyciela.

Dzieci ustawione są parami na obwodzie koła.

Dzień 5.

Dzieci:

I. Miś z laleczką podskakują tak,

chłopiec z dziewczynką w parze chodzą w koło,

podskakują tak: raz i dwa,

na słowa: Raz i dwa wykonują dwa podskoki,

gdy poleczkę wytupują tak,

jak wyżej – ze zmianą kierunku ruchu,

wytupują tak: raz i dwa!

na słowa: Raz i dwa – tupią dwa razy,

Miś zabawnie głową kiwa tak,

chłopcy poruszają głową raz w jedną stronę, raz

w drugą,

głową kiwa tak: raz i dwa.

w tym czasie dziewczynki kołyszą się na boki –

ręce trzymają na biodrach,

A laleczka się zaśmiewa tak,

dziewczynki obracają się wolno wokół swojej osi,

chłopcy kołyszą się na boki z rękami na biodrach,

się zaśmiewa tak: cha, cha, cha!

na słowa: cha, cha, cha dziewczynki klaszczą

w ręce,

II. Miś z laleczką tańczą ładnie tak,

jak wyżej,

tańczą ładnie tak: raz i dwa.
Już poleczka idzie składnie tak,
idzie składnie tak: raz i dwa.

III. I my także spróbujemy tak,

tworzą jedno wspólne koło, maszerują po jego

obwodzie,

spróbujemy tak: raz i dwa.

na słowa: Raz i dwa wykonują dwa podskoki,

I poleczkę wytupiemy tak,

zmieniają kierunek ruchu w kole,

wytupiemy tak: raz i dwa.

na słowa: Raz i dwa wykonują dwa tupnięcia.

2. Rozmowa na temat piosenki.
• Wypowiedzi dzieci na temat tempa i nastroju piosenki, jej bohaterów, ich zachowania.

Pokaz przez chętne dzieci, jak poruszał się miś, a jak – laleczka.

3. Zabawa rozwijająca umiejętność zapamiętywania melodii piosenki Taniec misia i laleczki.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki, dobierają się

parami – chłopiec z dziewczynką – i podskakują w kółeczkach.

4. Zabawa rytmiczna Rytmicznie klaszczemy.

Dzieci wspólnie z nauczycielem rytmizują z klaskaniem tekst: Miś z laleczką tańczą
ładnie tak: raz i dwa. Miś zabawnie głową kiwa tak, tak, tak. Nasza lalka się zaśmiewa:
cha, cha, cha.

Zabawa rytmiczna przy piosence Miś z laleczką (patrz: przewodnik..., s. 64).

III

1. Zabawa rozwijająca umiejętność porównywania wielkości Porównujemy misie.

Dzieci układają trzy sylwety misiów w kolejności od największej do najmniejszej i od-
wrotnie. Prawidłowo posługują się określeniami: mały, duży, większy, mniejszy; najwięk-
szy, najmniejszy. Dopasowują do sylwet misiów pasujące do nich rozmiarem papierowe
bluzeczki, miski i łyżeczki; wyjaśniają swój wybór.

Zabawa rytmiczna przy piosence Miś z laleczką (patrz: przewodnik..., s. 64).
2. Lepienie misia z plasteliny przez chętne dzieci: modelowanie poszczególnych części

jego ciała, łączenie ich zgodnie z wzorem pokazywanym przez nauczyciela.

Tematyka tygodnia: Czy jesteśmy sami w kosmosie?

Temat dnia: Zmartwienie księżyca.

Cele ogólne: uważne słuchanie opowiadania; rozwijanie mowy.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania, wypowiada się na temat jego treści.

Środki dydaktyczne: opowiadanie J. Papuzińskiej Jak nasza mama zreperowała księżyc,
ilustracje: związane z tematyką kosmiczną, do opowiadania, różne rodzaje klocków, tekst
zagadki, obrazki księżyca w różnych fazach, duże i małe obrazki księżyca o różnym kształ-
cie, tamburyn, kołatka, grzechotka, rysunki zabawnego księżyca.

Przebieg dnia

1. Oglądanie ilustracji przedstawiających przestrzeń kosmiczną, statki kosmiczne, różne

planety; zachęcanie dzieci do nazywania tego, co one ukazują.

2. Zabawy konstrukcyjne Budujemy statek kosmiczny.

Dzieci budują z różnych klocków statek kosmiczny, którym można byłoby udać się
w podróż kosmiczną.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Statki kosmiczne.

Dzieci dobierają się dwójkami; stają w parze jedno za drugim, opierając ręce na ramio-
nach partnera. Przy dźwiękach tamburynu dzieci poruszają się w różnych kierunkach –
odbywają kosmiczną podróż. Podczas przerwy w grze przykucają – ich statek wylądował
na nieznanej planecie.

LUTY

Tydzień

trzeci

Dzień 1.

Słuchanie opowiadania J. Papuzińskiej Jak nasza mama zreperowała księżyc ilustro-
wanego przez nauczyciela.

1. Rozwiązywanie zagadki.

Dzieci oglądają obrazki przedstawiające księżyc w kształcie koła i rogalika. Rysują te kształ-
ty palcem w powietrzu. Wypowiadają się na temat, czy widziały księżyc, i jak on wyglądał.

Czasem ma kształt bułki,

Wśród gwiazdek, wysoko,

czasem srebrnego rogala.

świeci się z daleka,

Kiedy słońce gaśnie,

można już do niego

on na niebie się zapala.

dolecieć rakietą. (księżyc)

2. Zapoznanie z tekstem opowiadania ilustrowanego przez nauczyciela.

Mama opowiadała potem, że obudziła się w nocy, bo księżyc świecił jej prosto w twarz.
Wstała z łóżka, aby zasłonić okno. I wtedy usłyszała, że ktoś pochlipuje na dworze. Więc
wyjrzała przez okno, ciekawa, co tam się dzieje. I zobaczyła, że księżyc świeci na niebie
z bardzo smutną miną, a po brodzie, osłoniętej małą, białą chmurką, płyną mu łzy.
– Co się stało? – spytała nasza mama. – Dlaczego płaczesz?
– Buuu!.... – rozpłakał się wtedy księżyc na cały głos. – Chciałem zobaczyć, jak wygląda
z bliska wielkie miasto, spuściłem się na dół, zaczepiłem o wysoką wieżę i obtłukłem
sobie rożek!
Księżyc odsunął białą chmurkę i mama zobaczyła, że ma utrącony dolny róg. Wyglądał
zupełnie jak nadłamany rogalik.
– Co to będzie! – lamentował księżyc. – Kiedy zrobię się znów okrągły, będę wyglądał jak
plasterek sera nadgryziony przez myszy! Wszyscy mnie wyśmieją!
– Cicho – powiedziała mama. – Cicho, bo pobudzisz dzieci. Chodź tu na balkon, połóż
się na leżaku i poświeć mi, a ja spróbuję wymyślić jakąś radę na twoje zmartwienie.
Księżyc podpłynął do balkonu i ułożył się ostrożnie na leżaku. A mama nałożyła szlafrok,
pantoﬂ e i poszła do kuchni. Cichutko wyciągnęła stolnicę, mąkę, jaja, śmietanę i zagnio-
tła wielki kawał żółciutkiego ciasta. Z tego ciasta ulepiła rożek, taki, jakiego brakowało
księżycowi.
– Siedź teraz spokojnie – powiedziała – to ci przyprawię ten twój nieszczęsny rożek.
Okleiła mama księżycowi brodę ciastem, równiutko, i wylepiła taki sam rożek, jak ten,
co się obtłukł. Potem wzięła jeszcze parę skórek pomarańczowych i tymi skórkami, jak
plastrem, przylepiła ciasto do księżyca.
– Gotowe! – powiedziała. – Za kilka dni rożek ci przyrośnie i będziesz mógł te plasterki
wyrzucić. Ale pamiętaj, na drugi raz nie bądź gapą, omijaj sterczące dachy i wysokie
wieże. Przecież mogłeś się rozbić na kawałki!

3. Rozmowa na temat opowiadania.
– Kto płakał w nocy i obudził mamę? Co stało się księżycowi?
– O co martwił się księżyc? Na jaki pomysł wpadła mama?
– Z jakich składników zrobiła ciasto?
– Czego użyła do przyklejenia brakującego rożka?
– O co mama poprosiła księżyc?
Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Słońce i księżyc.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy – słoneczka i księżyce (np. chłopcy i dziewczyn-
ki). Wszystkie dzieci przykucają w rozsypce. Przy dźwiękach grzechotki poruszają się
słoneczka, przy dźwiękach kołatki – księżyce. Cisza jest sygnałem do przykucnięcia.

III

1. Ćwiczenie graﬁ czne Kolorowy księżyc.

Dzieci kolorują rysunki zabawnego księżyca z wykorzystaniem wybranych przez siebie
kolorów. Nazywają kolory, których użyły.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Słońce i księżyc (patrz: przewod-

nik..., s. 66).

2. Zabawa słowna rozwijająca myślenie Co by było, gdyby...?

Chętne dzieci odpowiadają na pytania, np.: Co by było, gdyby ktoś ukradł księżyc?, Co
by było, gdyby księżyc i słońce świeciły w dzień?

Temat dnia: Przybysze z kosmosu.

Cele ogólne: rozwijanie wyobraźni i sprawności manualnych.

Cele operacyjne:

Dziecko: wyraża swoje pomysły w ekspresji plastycznej.

Środki dydaktyczne: rymowanka Spotkanie z ufoludkiem, opowieść ruchowa Kosmiczna
wyprawa, pocięty na części obrazek kosmonauty, nagranie spokojnej muzyki, rysunek ufo-
ludka, farby, bębenek, drewniane klocki.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Kosmonauta.

Dzieci układają obrazek kosmonauty pocięty na części. Nazywają postać, którą przed-
stawia. Próbują wyjaśnić, kim jest kosmonauta. Omawiają jego wygląd. Wypowiadają
słowo kosmonauta z podziałem na sylaby (za nauczycielem); z różnym natężeniem gło-
su – cicho, głośno.

2. Opowieść ruchowa Kosmiczna wyprawa przy spokojnej muzyce.

Dzieci naśladują czynności, o których opowiada nauczyciel.
Pewnego dnia dzieci postanowiły wybrać się w kosmiczną podróż, aby sprawdzić, czy
w kosmosie można spotkać żywe istoty. Założyły kosmiczne skafandry, weszły po dra-
bince do statku kosmicznego, zapięły pasy bezpieczeństwa i wystartowały. Leciały,
leciały, omijały inne statki, machały rękami do pilotujących je kosmonautów, aż wylą-
dowały na nieznanej planecie. Po drabince wysiadły ze statku i przeskakiwały z nogi
na nogę po kamieniach, których pełno było dookoła. Następnie czołgały się przez gęste
trawy do małego jeziorka. Wrzucały do niego drobne kamyczki, aby przekonać się, czy
jest głębokie. Nagle zobaczyły dziwną postać. Poruszała się, stawiając duże kroki, na
szeroko rozstawionych nogach. Co pewien czas podskakiwała w górę. Dzieci bardzo
się przestraszyły. Zaczęły biec w kierunku swojego statku. Dopiero kiedy w nim usia-
dły, poczuły się bezpieczne, chociaż nieco zmartwione, że bliżej nie poznały mieszkań-
ca planety, którą odwiedziły.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Statki kosmiczne (patrz: przewodnik..., s. 65).

Dzień 2.

Jak wyobrażamy sobie kosmitę? – malowanie palcem.

1. Słuchanie rymowanki Spotkanie z ufoludkiem, recytowanej przez nauczyciela z wyko-

rzystaniem rysunku opisywanej postaci.

To jest Zieluś piegowaty.

Brzuch okrągły tak jak bania.

Ma ubranko w białe łaty.

Małe czułki do wąchania.

Uszy wielkie jak u słonia,

Skrzydła z ramion mu wystają,

gruby nos i zęby konia.

śmieszne nóżki zasłaniają.

Oczka małe, rozbiegane,

Dwa ogony zakrzywione,

włosy długie, rozczochrane.

stopy wielkie i czerwone.

• Wypowiedzi dzieci na temat wyglądu ufoludka.
2. Wykonanie pracy plastycznej.
• Zaproponowanie namalowania wymyślonej przez dzieci postaci palcem maczanym

w farbach w różnych kolorach.

• Omówienie i pokaz sposobu malowania.
• Samodzielne działania dzieci.
• Oglądanie powstałych prac.
• Zachęcanie do opowiadania o namalowanej postaci (z jakich części się składa); nadawa-

nie jej imienia; wymyślanie nazwy planety, z której pochodzi.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ufoludki.

Dzieci biegają po sali w różnych kierunkach przy dźwiękach bębenka. Na hasło Ufo-
ludki, zamieniają się w przybyszów z nieznanej planety i wymyślają różne sposoby ich
poruszania się.

III

1. Zabawa rytmiczna Kosmiczne echo.

Dzieci realizują proste tematy rytmiczne zaproponowane przez nauczyciela poprzez wy-
klaskiwanie, wytupywanie, uderzanie o drewniane klocki.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ufoludki (patrz: przewodnik..., s. 68).
2. Ćwiczenia syntezy słuchowej Co powiedziałam?

Nauczyciel wypowiada słowa dotyczące tematu z podziałem na sylaby, np. ra-kie-ta,
kos-mi-ta, pla-ne-ta, księ-życ, nie-bo, gwia-zdy. Dzieci powtarzają całe słowa.

Temat dnia: Planeta Ziemia.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat.

Cele operacyjne:

Dziecko: wypowiada się na temat życia na naszej planecie.

Środki dydaktyczne: wiersz A. H. Murgrabi Halo, to mówi Ziemia, rymowanka Ziemia
– nasza planeta, nagrania i obrazki do zagadek słuchowych, opaska z rysunkiem kuli ziem-
skiej i słońca, dzwoneczek, zielone kartki w kształcie koła, obrazki roślin, zwierząt, ludzi
wycięte z kolorowych czasopism, dwa obrazki różniące się szczegółami, klej.

Dzień 3.

Przebieg dnia

1. Nauka rymowanki Ziemia – nasza planeta.
• Zwrócenie uwagi dzieci na nazwę planety, na której żyją; wypowiadanie jej z różną in-

tonacją i różnym natężeniem głosu.

• Powtarzanie rymowanki fragmentami, ze słuchu; recytacja zespołowa i indywidualna.

Ziemia to nasza planeta

i na niej wszyscy mieszkamy.

Jest domem dla ludzi i zwierząt,

więc za to ją bardzo kochamy.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Statki kosmiczne (patrz: przewodnik..., s. 65).
2. Zagadki słuchowe Gdzie się znajdujemy?

Nauczyciel proponuje dzieciom przeniesienie się w różne zakątki na Ziemi. Włącza im
nagrania różnych odgłosów. Po wysłuchaniu nagrań dzieci odgadują, w jakim miejscu
się znalazły, np. nad morzem – nagranie szumu morza; na stacji kolejowej – nagranie
jazdy pociągu; na łące – nagranie rechotu żab, cykania świerszczy; w lesie – nagranie
śpiewu ptaków. (W celu ułatwienia zadania, nauczyciel może ułożyć przed dziećmi ob-
razki poszczególnych miejsc, aby łatwiej było im skojarzyć nagranie z charakterystycz-
nym dla niego miejscem).

Rozmowa na temat życia na naszej planecie.

1. Słuchanie fragmentów wiersza A. H. Murgrabi Halo, to mówi Ziemia.

Nauczyciel recytuje wiersz, wcielając się w postać Ziemi – zakłada na głowę opaskę
z rysunkiem kuli ziemskiej.

Dzień dobry, dzieci! Jestem Ziemia,

wielka, okrągła jak balonik.

Z tej strony Słońce mnie opromienia,

a z tamtej nocy cień przesłonił.

Gdy jedna strona jest oświetlona,

to zaciemniona jest druga strona. (...)

Bo ja się kręcę w krąg,

jak bardzo duży bąk.

– Dobranoc! – wołam.

– Dzień dobry! – wołam.

To znaczy zrobiłam obrót dookoła.

A oprócz tego wciąż, bez końca,

muszę się kręcić wokół Słońca. (...)

• Uświadomienie dzieciom, na podstawie wiersza, że Ziemia jest kulą (nauczyciel wyja-

śnia, że kształt kuli ma piłka), która krąży wokół Słońca.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Mieszkańcy Ziemi.

Dzieci wcielają się w wybrane postacie – rośliny, zwierzęta, ludzi żyjących na naszej
planecie. Wszyscy przykucają – mieszkańcy Ziemi śpią. Na dźwięk dzwoneczka budzą
się i naśladują postać, w jaką się wcieliły. Dwa dźwięki dzwoneczka są sygnałem do
przykucnięcia – zapadania w sen.

III

1. Ćwiczenia plastyczne Ziemia – zielona planeta.

Dzieci naklejają na zielone kartki w kształcie koła obrazki roślin, zwierząt, ludzi powy-
cinane przez nauczyciela z kolorowych czasopism. Oglądają powstałe prace. Nauczyciel
zachęca je do wypowiedzi na temat Co (kogo) można zobaczyć (spotkać) na Ziemi?

Zabawa orientacyjno-porządkowa Mieszkańcy Ziemi (patrz: przewodnik..., s. 69).
2. Ćwiczenie rozwijające spostrzegawczość Porównujemy obrazki.

Chętne dzieci oglądają dwa obrazki różniące się kilkoma szczegółami; wskazują różnice.

Temat dnia: Dzień i noc.

Cele ogólne: zapoznanie dzieci ze zjawiskiem powstawania dnia i nocy.

Cele operacyjne:

Dziecko: wie, kiedy jest dzień, a kiedy – noc.

Środki dydaktyczne: nagranie utworu muzycznego R. Straussa 2001 A Space Odyssey,
ćwiczenie graﬁ czne Promienie słońca, żółte kredki, paski bibuły różnej długości, szeroko-
ści, w różnych kolorach, obrazki przedstawiające ludzi pracujących w nocy, śpiące dziecko,
dzieci bawiące się w różnych miejscach, kartoniki z obrazkiem słońca, księżyca, Karta
pracy B nr 12.

Przebieg dnia

1. Zabawa przy muzyce R. Straussa 2001 A Space Odyssey (według M. Staniek).

Nauczyciel mówi:
Dzieci z przedszkola wybierają się w kosmiczną podróż. Aby bezpiecznie przebyć tak
daleką drogę, konieczny jest lot statkiem kosmicznym, który bezpiecznie przeniesie je do
świata ufoludków i kosmitów.
Przed rozpoczęciem zabawy dzieci kucają na podłodze w różnych miejscach sali, two-
rząc lotnisko. Wraz z rozpoczęciem muzyki mali kosmonauci wykonują ruchy (wraz
z nauczycielem).
Dzieci siedzą skulone, poruszają dłońmi po podłodze, wykonując dowolne ruchy – na-
śladują ruch maszyny szykującej się do startu.
Wraz z pierwszymi dźwiękami muzyki dzieci rozpoczynają prostowanie pleców. W punk-
cie kulminacyjnym mają wyprostowane plecy oraz opuszczone w dół ręce, które spo-
czywają na kolanach.
Kiedy usłyszą dźwięki bębna, kreślą na kolanach jedną ręką kółeczka.
Gdy skończy się gra na bębnach, wraz z muzyką dzieci powoli unoszą tę samą rękę
w górę, nadal wykonując okrężne ruchy. W punkcie kulminacyjnym dłonie dzieci leży
z boku na podłodze – statek kosmiczny wyciągnął pierwsze skrzydło. Potem takie same
czynności dzieci wykonują przeciwną ręką. Następnie powoli i płynnie poruszają obie-
ma rękami raz w górę, a raz w dół. Powoli wstają i w punkcie kulminacyjnym wznoszą
obie ręce (w tempie zgodnym z muzyką) wysoko do góry i złączają je nad głową – statek
jest gotowy do startu.

Dzień 4.

2. Rysowanie postaci ufoludka według pomysłów dzieci – Karta pracy B nr 12.
Zabawa ruchowa z elementem biegu Statki kosmiczne (patrz: przewodnik..., s. 65).

Zabawa dydaktyczna Co robimy w dzień? Co robimy w nocy?

1. Zabawa pantomimiczna Co można robić w dzień?

Nauczyciel pokazuje różne czynności, a dzieci odgadują, co dzisiaj robił. Następnie
chętne dzieci pokazują wykonywane przez siebie czynności, a nauczyciel lub koledzy
z grupy odgadują.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzień – noc.

Dzieci spacerują po sali. Na hasło Dzień – naśladują zabawy piłką (np.: odbijanie, rzuca-
nie), na hasło Noc – układają się na dywanie i zasypiają.

2. Ćwiczenia klasyﬁ kacyjne.

Dzieci oglądają obrazki (np. dziecka śpiącego nocą w łóżeczku, kierowcy jadącego nocą
tirem, dzieci spacerujących w parku, bawiących się w piaskownicy, w sali, karetki pogo-
towia jadącej nocą). Umieszczają przy nich kartoniki z obrazkami słońca lub księżyca,
w zależności od tego, czy dana sytuacja ma miejsce w dzień, czy w nocy.

3. Ćwiczenie graﬁ czne Promienie słońca.

Dzieci dorysowują żółtą kredką promyki (kreski różnej długości) dookoła koła wycięte-
go z żółtego papieru, naklejonego na kartce, symbolizującego słońce.

III

1. Zabawa rozwijająca inwencję twórczą Nasze statki kosmiczne.

Chętne dzieci układają na dywanie statki kosmiczne z pasków bibuły różnej długości,
szerokości, w różnych kolorach według własnych pomysłów. Oglądają powstałe kompo-
zycje; wymyślają nazwy planet, na które poleciałyby takimi statkami.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Statki kosmiczne (patrz: przewodnik..., s. 65).

Temat dnia: A na niebie pełno gwiazd.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności słuchania piosenek i wyrażania muzyki ruchem.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha piosenki, ilustruje ją ruchem.

Środki dydaktyczne: wiersz E. Szelburg-Zarembiny Idzie niebo, piosenka Gwiazdka, opa-
ski z rysunkami gwiazdek, nagranie muzyki tanecznej, papierowe gwiazdki w różnych i
takich samych rozmiarach, granatowe kartki, klej, tace.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość oraz sprawność manualną Gwiazdki, gwiazdeczki.
Dzieci wyszukują papierowe gwiazdki w takich samych rozmiarach, ozdabiają je we-

dług własnych pomysłów.

Dzień 5.

Zabawa ruchowa z elementem biegu Statki kosmiczne (patrz: przewodnik..., s. 65).
2. Zabawy z wykorzystaniem wiersza E. Szelburg-Zarembiny Idzie niebo.

Dzieci:

Idzie niebo ciemną nocą,

maszerują w miejscu,

ma w fartuszku pełno gwiazd.

kołyszą się na boki, tworzą przed sobą fartuszek

z rąk,

Gwiazdy błyszczą i migocą,

ręce podnoszą do góry, szybko obracają dłońmi

z rozpostartymi palcami,

aż wyjrzały ptaszki z gniazd.

kołyszą się na boki, ręce trzymają na biodrach,

Jak wyjrzały – zobaczyły

tworzą z rąk daszek nad oczami, wykonują skręty

głowy w jedną i w drugą stronę,

i nie chciały dalej spać,

wykonują gest przeczenia palcem wskazującym

przed sobą,

kaprysiły, grymasiły,

swobodnie poruszają różnymi częściami ciała,

żeby im po jednej dać!

kłaniają się,

– Gwiazdki nie są do zabawy,

wskazują na niebo,

tożby nocka była zła!

rękami trzymają głowę, kiwają nią na boki,

Ej! Usłyszy kot kulawy.

kładą palec wskazujący na ustach,

Cicho bądźcie! A a a...

układają złożone ręce przy uchu – jak poduszeczki,

powoli przykucają.

• Słuchanie wiersza; rozmowa na temat jego treści; próby przedstawienia przez dzieci, jak

się złoszczą.

• Rytmiczne powtarzanie wybranych fragmentów za nauczycielem.
• Ilustracja ruchowa wiersza (opis powyżej).

Zabawy przy piosence Gwiazdka.

1. Improwizacje ruchowe przy muzyce tanecznej Taniec gwiazdeczek.

Dzieci otrzymują opaski z rysunkami gwiazd. Swobodnie tańczą przy muzyce. Podczas
przerwy w grze zatrzymują się w dowolnej pozie.

2. Słuchanie piosenki Gwiazdka (sł. i muz. K. Przybylska).

Dzieci:

I. Świeci gwiazdka jedna, druga,

poruszają dłońmi z szeroko rozstawionymi palcami

w górze – nad głową,

główką kręci, oczkiem mruga.

kręcą głowami, mrugają oczami,

Wszystkie gwiazdki zaświeciły,

naśladują świecenie się gwiazdek (jak wyżej),

wszystkie razem zatańczyły.

obracają się wokół własnej osi z rękami uniesio-

nymi do góry,

II. Chodź, gwiazdeczko,

podchodzą do wybranego dziecka, szukają pary,

chodź, gwiazdeczko,

zapraszają gestem dłoni do wspólnej zabawy,

zabawimy się w kółeczko.

tworzą kółeczka z partnerem,

Chodź, gwiazdeczko,
chodź, gwiazdeczko,
zabawimy się w kółeczko.

III. Krążą w kółko gwiazdki obie,

tańczą w kółeczkach,

czasem nogą tupną sobie.

wykonują jedno tupnięcie,

Czasem głową pokiwają

zatrzymują się, kiwają głowami,

i mrugają, wciąż mrugają.

zamykają i otwierają oczy.

3. Rozmowa na temat piosenki.
• Zwrócenie uwagi na nastrój piosenki; omówienie, jak zachowywały się gwiazdki i w co

się bawiły.

4. Zabawa rozwijająca umiejętność rozpoznawania dźwięków wysokich i niskich Sięgamy

do gwiazd.
Dzieci spacerują po sali. Kiedy usłyszą melodię piosenki w wiolinie – wspinają się na
palce i wyciągają ręce do góry, jakby chciały dosięgnąć gwiazdek na niebie. Melodia
w basie jest sygnałem do siadania skrzyżnie i kołysania się na boki.

5. Ilustrowanie piosenki ruchem (opis powyżej).
Zabawa orientacyjno-porządkowa Pogubione gwiazdki.

Dzieci-gwiazdki przykucają w rozsypce. Noc (nauczyciel) spaceruje pomiędzy nimi.
Gwiazdka, która zostanie dotknięta, wstaje i idzie za Nocą. Kiedy wszystkie gwiazdki
zostaną zebrane, tworzą koło i podskakują po jego obwodzie.

III

1. Zabawa klasyﬁ kacyjna Od największej do najmniejszej.

Dzieci zbierają gwiazdki rozsypane przez nauczyciela na dywanie. Układają je na tac-
kach zgodnie z ich wielkością.
Układają łańcuch z gwiazdek z zastosowaniem rytmu: mała, większa, największa, mała,
większa, największa (trzy sekwencje).

Zabawa orientacyjno-porządkowa Pogubione gwiazdki (patrz: przewodnik..., s. 73).
2. Zabawa rozwijająca inwencję twórczą Niebo pełne gwiazd.

Chętne dzieci przyklejają gwiazdki różnych rozmiarów na granatowych kartkach – two-
rzą własne kompozycje.

Tematyka tygodnia: Poznajemy pracę krawcowej.

Temat dnia: Przybory potrzebne krawcowej.

Cele ogólne: zapoznanie z pracą krawcowej; zwrócenie uwagi na przybory potrzebne jej
do pracy.

Cele operacyjne:

Dziecko: wie, na czym polega praca krawcowej; rozpoznaje i nazywa przybory potrzeb-
ne jej do pracy.

Środki dydaktyczne: wiersz H. Golcowej Mała krawcowa, obrazki: Krawcowa przy pra-
cy, czerwonej nitki rozwiniętej ze szpulki, jednym końcem nawleczonej na igłę, zielonej
nitki, teksty zagadek, przedmioty związane z pracą krawcowej, sznurek, kilka różnych czę-
ści garderoby, sylwety do wiersza, duża tekturowa igła, pasek bibuły, nagranie muzyki
tanecznej, odtwarzacz CD, różne guziki.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca logiczne myślenie Rozwiązujemy zagadki.

Nauczyciel mówi teksty zagadek, a dzieci podają odpowiedzi, wyszukując spośród zgro-
madzonych przed nimi przedmiotów (związanych z pracą krawcowej) te, które są ich
rozwiązaniami.
Przedmiot niezbędny,

Mają dwa ucha,

chociaż nieduży,

lecz nie słyszą wcale,

do prasowania

ciąć papier i materiał

ubranek służy. (żelazko)

potraﬁ ą wspaniale. (nożyczki)

Biegnie za igłą cieniutka pani,

Do jej ucha nić się wkłada,

zszywa materiał równymi ściegami. (nitka)

kiedy uszyć coś wypada. (igła)

• Oglądanie przyborów krawieckich; prawidłowe nazywanie ich; omówienie sposobu ich

wykorzystywania; nazwanie osoby, która szyje ubrania. Zwrócenie uwagi na zachowa-
nie zasad bezpieczeństwa podczas posługiwania się przyborami krawieckimi.

Zabawa ruchowa z elementem skoku Szyjemy.

Nauczyciel układa na dywanie sznurek. Dzieci-igiełki kolejno przeskakują przez niego
w dowolny sposób lub zaproponowany przez nauczyciela.

2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość oraz orientację przestrzenną Ukryte ubrania.

Dzieci rozchodzą się po sali i szukają kilku części garderoby wcześniej schowanych
przez nauczyciela. Dziecko, które pierwsze je znajdzie, woła pozostałe dzieci. Wszyscy
wspólnie określają, gdzie schowane było ubranie (na czym, pod czym, za czym, obok
czego, wysoko, nisko). Następnie szukają kolejnego ubrania.

MARZEC

Tydzień

pierwszy

Dzień 1.

Słuchanie wiersza H. Golcowej Mała krawcowa ilustrowanego sylwetami.

1. Zabawa rozwijająca sprawność manualną Nawlecz igiełkę.

Chętne dzieci przewlekają pasek bibuły przez dużych rozmiarów dziurkę igły wyciętej
z kartonu.

2. Słuchanie wiersza.

Ania ma nożyczki,

przyszyj mi pętelkę,

naparstek, guziczki,

zaceruj ubranie”.

i ciągle coś szyje

Babcia kiwa głową:

dla swojej siostrzyczki.

„No, no, daję słowo,

Siostra prosi Anię:

chyba nasza Ania

„Aneczko, kochanie,

zostanie krawcową”.

3. Oglądanie obrazka Krawcowa przy pracy – zwrócenie uwagi na to, co robi krawcowa,

jakie przedmioty są jej potrzebne, co musi zrobić, aby uszyć sukienkę. Podkreślenie
znaczenia postępu technicznego (elektryczna maszyna do szycia, elektryczne żelazko).

4. Zabawa graﬁ czna rozwijająca spostrzegawczość i koncentrację uwagi Poplątane niteczki.

Dzieci wodzą palcem po narysowanej nitce w czerwonym kolorze od szpulki do igły,
a następnie po nitce w zielonym kolorze.

Zabawa ruchowa rozwijająca inwencję ruchową Taniec niteczek – improwizacje rucho-

we przy muzyce.
Dzieci tworzą kilka wężyków-niteczek. Poruszają się przy muzyce w dowolny sposób.
Co pewien czas następuje zmiana prowadzącego.

III

1. Zabawy guzikami Guziki i guziczki.

Dzieci opisują wygląd zgromadzonych guzików (kolor, kształt, liczbę dziurek). Określa-
ją ich wielkość. Układają guzikowy obrazek według własnych pomysłów.

Zabawa ruchowa rozwijająca inwencję ruchową Taniec niteczek (patrz: przewodnik...,

s. 75).

2. Zabawa słowna rozwijająca pamięć Co uszyje krawcowa?

Chętne dzieci podają nazwy ubrań, jakie może uszyć krawcowa, np. bluzka, spodnie.
Starają się zapamiętać poprzednie nazwy i dodać swoją. Wygrywa to dziecko, które
powtórzy jak najwięcej słów.

Temat dnia: Jak powstaje ubranie.

Cele ogólne: poznanie etapów powstawania ubrania.

Cele operacyjne:

Dziecko: zna etapy powstawania ubrania.

Środki dydaktyczne: historyjka obrazkowa Ola u krawcowej, ścinki różnych materiałów,
ulubione ubrania dzieci, tamburyn, kilka kolorowych bawełnianych koszulek, obręcze,
maszyna do szycia, materiał na spódniczkę dla lalki, gumka, sznurek, nożyce krawieckie,
kreda, bębenek, centymetr krawiecki, Karta pracy B nr 13.

Dzień 2.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość O który materiał proszę?

Dzieci oglądają ścinki różnych materiałów. Nauczyciel zwraca uwagę na ich kolory-
stykę, zdobnictwo, grubość, fakturę. Opisuje wybrany kawałek materiału, a dzieci go
wskazują.

Zabawa ruchowa z elementem skoku Szyjemy (patrz: przewodnik..., s. 74).

Historyjka obrazkowa Ola u krawcowej.

1. Prezentowanie ulubionych ubrań dzieci przyniesionych do przedszkola. Prawidłowe na-

zywanie poszczególnych części garderoby; próby wyjaśniania swojego wyboru – odpo-
wiadanie na pytanie: Dlaczego to ubranie lubię najbardziej?

2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Odszukaj swoje ubranie.

Nauczyciel rozkłada ubrania dzieci w rozsypce na dywanie. Dzieci poruszają się pomię-
dzy ubraniami w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze odszu-
kują swoje ubrania i siadają przy nich.

3. Zapoznanie z historyjką.

Nauczyciel opowiada historyjkę o pobycie Oli z mamą u krawcowej na podstawie po-
większonych obrazków z Karty pracy B nr 13 (Ola z mamą u krawcowej, która mierzy Olę
miarą krawiecką – uszyje jej spódniczkę z falbankami; krawcowa kroi nożycami krawiec-
kimi materiał leżący na stole; krawcowa zszywa materiał na maszynie; pokazuje gotową
spódniczkę mamie i Oli). Nauczyciel wyjaśnia poszczególne etapy powstawania ubrania
(zdjęcie miary; wykrojenie formy; szycie na maszynie; pokaz gotowego ubrania).
Dzieci z pomocą nauczyciela układają pomieszane obrazki historyjki we właściwej ko-
lejności. Opowiadają, jak powstawała spódniczka Oli.

4. Pokazywanie przez dzieci czynności wykonywanych przez krawcową oraz używanych

przez nią przedmiotów na poszczególnych rysunkach opisywanych przez nauczyciela
(umieszczonych na dole kartki) – Karta pracy B nr 13.

Zabawa ruchowa rozwijająca zwinność i szybkość Zamień koszulki.

Nauczyciel ustawia dzieci w trzech lub czterech rzędach, w pewnej odległości przed ob-
ręczami, w których znajdują się kolorowe bawełniane koszulki. Pierwsze dziecko z każ-
dego rzędu ma w ręce jedną koszulkę (każde w innym kolorze). Na uderzenie w bębenek
dzieci biegną do obręczy, zostawiają w nich swoje koszulki, zabierają koszulki, które
w nich leżą, i wracają z powrotem. Po przybiegnięciu do swojego rzędu podają koszulki
następnym dzieciom, które znowu biegną je wymienić, a same idą na koniec swoich
rzędów. (Gdyby zabawa w kilku rzędach sprawiała dzieciom kłopot, można ją wykonać
w jednym rzędzie).

III

1. Zapoznanie z wyglądem i sposobem działania maszyny do szycia; pokaz jej działania

podczas szycia spódniczki dla wybranej lalki; omówienie kolejnych etapów powstawa-
nia ubranka (zdjęcie miary centymetrem krawieckim, narysowanie formy kredą na ma-
teriale, wycięcie formy z materiału, zszycie materiału na maszynie, zrobienie tunelu na
gumkę w pasie, wciągnięcie gumki).

• Ubranie lalki przez dzieci w nową spódniczkę.
Zabawa ruchowa rozwijająca zwinność i szybkość Zamień koszulki (patrz: przewod-

nik..., s. 76).

2. Zabawa słowna Co robi krawcowa?

Chętne dzieci podają przykłady słów oznaczających czynności wykonywane przez
krawcową, np.: szyje, mierzy, wycina.

Temat dnia: Bawimy się w projektantów.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych i inwencji twórczej.

Cele operacyjne:

Dziecko: ozdabia ograniczoną powierzchnię.

Środki dydaktyczne: wiersz E. Szelburg-Zarembiny Szyjemy, ilustracje do wiersza, igła,
nitka, szpulki z nićmi w różnych kolorach, katalogi mody, pocięte na części obrazki róż-
nych części garderoby, białe płótno w kształcie bluzki lub sukienki przypięte spinaczami do
tekturki (dla każdego dziecka), grube mazaki, obręcze, duże i małe kartoniki z obrazkami
różnych części garderoby, przedmioty związane z pracą krawcowej, nożyczki, sznurek.

Przebieg dnia

1. Zabawy z wykorzystaniem wiersza E. Szelburg-Zarembiny Szyjemy.

Mamy igłę, mamy nić,

Teraz igłę z uszkiem złotym

raz, dwa, trzy – będziemy szyć!

bierz w palce i – do roboty!

To igiełka stalowa,

Dalej, palce, nie próżnujcie,

nawleczemy ją. Gotowa.

igiełeczką wymachujcie!

• Recytowanie wiersza przez nauczyciela połączone z inscenizowaniem go igłą i nitką.
• Dopowiadanie przez dzieci słów ilustrowanych obrazkami przez nauczyciela (pokaz ob-

razka danego przedmiotu lub czynności).

• Rytmiczne wypowiadanie pierwszego i drugiego wersu razem z nauczycielem, z kla-

skaniem, tupaniem, podskokami; powtarzanie ich z różnym natężeniem głosu (cicho,
głośno, coraz ciszej, coraz głośniej) oraz z różną intonacją (wesoło, smutno, ze złością,
z płaczem).

Zabawa ruchowa z elementem skoku Szyjemy (patrz: przewodnik..., s. 74).
2. Zabawa rozwijająca zręczność i sprawność manualną Nawijamy nitkę.
Dzieci nawijają nici na szpulki.

Projektujemy materiał na bluzkę lub sukienkę – rysowanie wzorów mazakami na
kawałku białego płótna w kształcie wybranego ubrania.

1. Oglądanie zdjęć w katalogach mody; nazywanie poszczególnych części garderoby;

zwrócenie uwagi na różnorodność kolorystyczną i zdobniczą. Wypowiedzi dzieci na te-
mat strojów, jakie najchętniej lubią nosić; próby uzasadniania swoich wypowiedzi.

Dzień 3.

2. Zabawa rozwijająca analizę i syntezę wzrokową Co to za ubranie?

Dzieci układają pocięte na części obrazki różnych części garderoby (każde dziecko je-
den obrazek).

3. Wykonanie pracy plastycznej.
• Pokaz sposobu rysowania wzorów na materiale kolorowymi grubymi mazakami.
• Nazywanie rysowanych przez nauczyciela wzorów, np.: kropki, paski, kratka, kółka,

zygzaki, fale, kreski; rysowanie ich palcem w powietrzu.

• Samodzielne działania dzieci – rysowanie mazakami wzorów na kawałkach białego

płótna w kształcie bluzki (dla chłopców) lub sukienki (dla dziewczynek). Aby materiał
się nie przesuwał, należy przypiąć go z czterech stron spinaczami do tekturki w rozmia-
rze nieco większym od rozmiaru ubranka.

• Oglądanie powstałych prac; wypowiedzi dzieci na temat elementów zdobniczych oraz

ich kolorystyki.

• Prezentowanie prac w kąciku dla rodziców.
Zabawa ruchowa rozwijająca spostrzegawczość Wkładamy ubrania do właściwej szafy.

Nauczyciel rozkłada na dywanie kilka obręczy. Umieszcza w nich duże kartoniki z ob-
razkami różnych części garderoby, np.: spodni, sukienki, spódniczki, bluzki, koszuli.
Kartoniki z takimi samymi obrazkami, tylko mniejszych rozmiarów, otrzymują dzieci,
które poruszają się pomiędzy obręczami (szafami) w rytmie wystukiwanym na tambu-
rynie. Podczas przerwy w grze dzieci siadają przy tej obręczy, w której znajduje się kar-
tonik z takim samym ubraniem jak to na ich obrazku. Co pewien czas dzieci zamieniają
się kartonikami z obrazkami.

III

1. Zabawa słowna wzbogacająca słownictwo Zdrobnienia.

Nauczyciel pokazuje dzieciom przedmiot i pyta, co to jest. Dzieci podają nazwę przed-
miotu, a następnie próbują podać jej zdrobnienie (pomaga nauczyciel), np. nożyce, no-
życzki; nici, nitki, niteczki, niteńki; igła, igiełka, igiełeczka.

Zabawa ruchowa rozwijająca spostrzegawczość Wkładamy ubrania do właściwej szafy

(patrz: przewodnik..., s. 78).

2. Zabawy nożyczkami, z zachowaniem zasad ostrożności, w małych zespołach – cięcie

papieru na paski, wycinanie zdjęć, obrazków ubrań z katalogów mody.

Temat dnia: Pobawmy się w koło, będzie nam wesoło.

Cele ogólne: zachęcanie do śpiewania prostych piosenek; poruszanie się po obwodzie koła.

Cele operacyjne:

Dziecko: śpiewa z pomocą nauczyciela proste piosenki; sprawnie porusza się po obwo-
dzie koła.

Środki dydaktyczne: piosenki: Nożyce, nożyce, Mam chusteczkę haftowaną, szpulki z nić-
mi w różnych kolorach, haftowane serwetki, nici do haftowania, tamborek, igła, opaski
z rysunkami przyborów krawieckich (po kilka danego rodzaju), chusteczka, gruba włóczka,
tekturowe koła lub kwadraty z dziurkami, poprzecinane na połowy obrazki różnych ubrań,
tacki, kolorowe kartoniki, sznurek, bębenek, kołatka, grzechotka, trójkąt.

Dzień 4.

Przebieg dnia

1. Zabawa klasyﬁ kacyjna Kolorowe nici.

Dzieci oglądają szpulki z nićmi w różnych kolorach. Prawidłowo nazywają kolory.
Układają szpulki na tackach oznaczonych kartonikiem w danym kolorze.

Zabawa ruchowa z elementem skoku Szyjemy (patrz: przewodnik..., s. 74).
2. Oglądanie serwetek z wyhaftowanymi wzorami; opisywanie wzorów, ich ksztłtów, ko-

lorystyki. Pokaz nici do haftowania, tamborka; wyjaśnienie, w jaki sposób się haftuje;
pokaz haftowania prostego wzoru przez nauczyciela.

Nauka zabaw w kole przy piosenkach: Nożyce, nożyce, Mam chusteczkę haftowaną.

1. Zagadki słuchowe – rozpoznawanie brzmienia bębenka, kołatki, grzechotki i trójkąta.

Nauczyciel pokazuje dzieciom poszczególne instrumenty i wydobywa z nich dźwięki.
Dzieci odwracają się, słuchają gry na wybranym instrumencie, a następnie wskazują
instrument, na którym grał nauczyciel.

2. Zabawa Nożyce, nożyce (według J. Gorzechowskiej, M. Kaczurbiny).

Nauczyciel śpiewa piosenkę. Dzieci rytmicznie (razem z nim) wymawiają jej tekst,
a następnie próbują śpiewać. Następnie nauczyciel wyjaśnia dzieciom, na czym będzie
polegała zabawa. Dzieci wybierają sobie opaski z rysunkami różnych przyborów kra-
wieckich, np.: nożyc, igły, nici, naparstka, szpulki, szpilki, poduszki do igieł, żelazka.
Stają w dużym kole, w którego środku stoi krawiec lub krawcowa (najpierw jest to na-
uczyciel, a potem – chętne dzieci). Wspólnie z nauczycielem śpiewa on (ona) słowa:

Nożyce, nożyce,

gdzieście się zgubiły?

Może u was będą,

gospodarzu miły?

Wywołane tą piosenką dzieci-nożyce odpowiadają:
Moja rada: u sąsiada.
Następnie jak najszybciej starają się zamienić miejscami z najbliższym sąsiadem. Kiedy
to zrobią, krawiec podchodzi do wybranego dziecka i zamienia się z nim miejscem.
Nowy krawiec wywołuje z koła dalsze przedmioty.

3. Zabawa Mam chusteczkę haftowaną (według J. Gorzechowskiej, M. Kaczurbiny).

Dzieci tworzą koło wiązane, krążą po kole przy śpiewie nauczyciela. W środku koła

spaceruje wybrane dziecko, trzymając w ręce chusteczkę. Pod koniec śpiewanej piosen-
ki rzuca ją przed wybraną przez siebie osobą z koła. Oboje przyklękają na chusteczce,
a następnie zamieniają się miejscami. Zabawa zaczyna się na nowo ze zmianą kierunku
ruchu. Nauczyciel zachęca dzieci do wspólnego śpiewania piosenki.

Mam chusteczkę haftowaną,
wszystkie cztery rogi.
Kogo kocham, kogo lubię,
rzucę mu pod nogi.

III

1. Zabawa rozwijająca sprawność manualną i koncentrację uwagi Obszywamy serwetki.

Dzieci przeciągają kawałki grubej włóczki przez otwory wykonane dziurkaczem na ob-
wodzie tekturowego koła lub kwadratu.

2. Ilustracja ruchowa piosenki Mam chusteczkę haftowaną (patrz: przewodnik..., s. 79–80).
3. Ćwiczenia percepcji wzrokowej Pomieszane ubranka (ćwiczenia indywidualne).

Dzieci dopasowują do siebie połowy obrazków różnych ubrań (wyciętych z katalogów
mody i naklejonych na tekturki); prawidłowo nazywają poszczególne części garderoby.

Temat dnia: Kłopoty krawca Niteczki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności uważnego słuchania; wypowiadanie się na określony
temat.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania; wypowiada się na temat jego treści.

Środki dydaktyczne: opowiadanie M. M. Skrobacz Kłopoty krawca Niteczki, wiersz
J. Brzechwy Tańcowała igła z nitką, ilustracje do opowiadania, różne poduszeczki na igły,
bębenek, kołatka, grzechotka, sznurek, opaski z rysunkami różnych przyborów krawiec-
kich, obrazki przedstawiające smutną buzię i wesołą buzię, igła z nitką.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze Naśladujemy odgłosy przyborów krawieckich.

Dzieci powtarzają za nauczycielem odgłosy wydawane podczas cięcia nożyczkami:
ciach, ciach, ciach; szycia na maszynie: ter, ter, ter; uderzania igłą o naparstek: stuk,
stuk, stuk; szelestu przesuwanego materiału: szu, szu, szu.

Dzień 5.

Zabawa ruchowa z elementem skoku Szyjemy (patrz: przewodnik..., s. 74).
2. Zabawa ze śpiewem Nożyce, nożyce (patrz: przewodnik..., s. 79).

Słuchanie opowiadania M. M. Skrobacz Kłopoty krawca Niteczki ilustrowanego
przez nauczyciela.

1. Ćwiczenia językowe Jaka jest igła?

Dzieci podają jak najwięcej słów określających igłę, np.: ostra, mała, cienka, srebrna.

2. Słuchanie opowiadania M. M. Skrobacz ilustrowanego przez nauczyciela.

Pan Niteczka był bardzo dobrym krawcem. Wszyscy mieszkańcy miasteczka, w którym
mieszkał, chcieli szyć sobie u niego ubrania, ponieważ były one dokładnie skrojone,
starannie uszyte i pasowały na każdą sylwetkę.
Pewnego dnia przyszła do krawca Niteczki mama Janka z prośbą, aby uszył dla jej syna
nową koszulę. Janek za kilka dni miał urodziny, a nowa koszula byłaby pięknym prezen-
tem dla chłopca od całej rodziny.
Krawiec Niteczka był bardzo zajęty, ale nie potraﬁ ł odmówić. Obiecał, że uszyje koszulę
za trzy dni, i natychmiast zabrał się do pracy. Nie miał maszyny do szycia, a szycie igłą
zabiera przecież dużo czasu. Na wybranym przez mamę materiale położył starą koszulę
Janka, obrysował formę, dokładnie ją wyciął i chciał zeszyć swoją ulubioną igłą. Nieste-
ty, nigdzie nie mógł jej znaleźć. Zmartwił się bardzo. Jak teraz wywiąże się z obietnicy?
Minął dzień, a igły jak nie było, tak nie było. Nigdzie nie mógł jej znaleźć. Zmęczony
i zrozpaczony, kładł się spać, martwiąc się o to, co będzie. Stracił już nadzieję, że uszyje
koszulę dla Janka na czas.
W nocy w pokoju krawca coś zaszurało, zastukało i zza szafy wyszedł krasnoludek
w czerwonej czapeczce. Mieszkał sobie pod szafą. Słyszał o kłopocie krawca Niteczki.
Postanowił mu pomóc. Przeszukał wszystkie kąty i w szparze pomiędzy deskami podłogi,
przy piecu, znalazł igłę krawca Niteczki. Wpadła bardzo głęboko, dlatego krawiec nie
mógł jej znaleźć. Krasnoludkowi udało się wydostać igłę. Bardzo się ucieszył. Przecież
następnego dnia miała przyjść do krawca Niteczki mama Janka po nową koszulę. Musiał
coś zrobić. Mieszkał u krawca dość długo i z ukrycia przyglądał się jego pracy. Posta-
nowił więc sam spróbować uszyć koszulę. Wywijał igiełką szybciutko, równiutko zszywał
koszulę. Po kilku godzinach pracy koszula była skończona. Zmęczony krasnoludek scho-
wał się pod szafę, bo wstawał nowy dzień.
Głośne pukanie do drzwi obudziło krawca Niteczkę. Wstał w bardzo złym humorze. To
pewnie mama Janka. Co jej powie? Przez niego nie będzie miała urodzinowego prezentu
dla synka. Co było robić. Musiał powiedzieć prawdę. Już miał zacząć przepraszać, kiedy
dostrzegł piękną koszulę leżącą na stole, a obok niej, czerwoną poduszeczkę na igły,
w którą wbita była jego ukochana igiełka.
Mama Janka była bardzo zadowolona z pracy krawca, który ze zdziwienia nie mógł
wydobyć głosu. Do tej pory zastanawia się, co wydarzyło się tamtej nocy i kto wykonał
za niego pracę.
A czy wy moglibyście mu pomóc?

3. Rozmowa na temat opowiadania.
– Jak miał na imię krawiec?
– Dlaczego wszyscy chcieli szyć u niego ubrania?

– O co poprosiła krawca mama Janka?
– Dlaczego krawiec nie mógł uszyć koszuli?
– Kto mu pomógł? Co zrobił krasnoludek?
4. Oglądanie poduszeczek na igły przyniesionych przez nauczyciela. Wyjaśnienie, do cze-

go służą; zwrócenie uwagi na właściwe przechowywanie ostrych przedmiotów.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Smutny krawiec i wesoły krawiec.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy
w grze nauczyciel podnosi do góry obrazek uśmiechniętej buzi lub smutnej buzi. Dzieci
pokazują ruchem, mimiką, jak zachowuje się wesoły człowiek, a jak – smutny czło-
wiek.

5. Zabawa rytmiczna Rytmizujemy tekst.

Dzieci wspólnie z nauczycielem rytmicznie wypowiadają tekst: Krawiec Niteczka do-
trzymał słowa, koszula była przecież gotowa, klaszcząc w ręce.

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Zszywamy koszulę.

Nauczyciel układa na dywanie ze sznurka duży kontur koszuli. Dzieci kolejno idą po
sznurku stopa za stopą, starając się z niego nie spaść.

III

1. Zabawa inspirowana wierszem J. Brzechwy Tańcowała igła z nitką.

Nauczyciel recytuje wiersz, ilustrując go igłą i nitką. Po jego wysłuchaniu dzieci dobie-
rają się parami i stają jedno za drugim. Pierwsze dziecko jest igłą, a drugie – nitką. Przy
dźwiękach kołatki poruszają się igły – drobnymi kroczkami, wymyśloną trasą. (Nitki
czekają, starając się zapamiętać trasę igieł). Przy dźwiękach grzechotki po zapamię-
tanych śladach pokazanych przez igły poruszają się nitki dotąd, aż dogonią swojego
partnera i ponownie staną za nim. Co pewien czas następuje zamiana ról w parach lub
partnerów tworzących pary.

Tańcowała igła z nitką,

a za igłą – nitka biegiem.

igła – pięknie, nitka – brzydko.

Igła górą, nitka bokiem,

Igła cała jak z igiełki,

igła zerka jednym okiem.

nitce plączą się supełki.

Sunie zwinna, zręczna, śmigła.

Igła naprzód – nitka za nią:

Nitka szepce: „Co za igła!”

„Ach, jak cudnie tańczyć z panią!”

Tak ze sobą tańcowały,

Igła biegnie drobnym ściegiem,

aż uszyły fartuch cały!

Zabawa ruchowa z elementem równowagi Zszywamy koszulę (patrz: przewodnik...,

s. 82).

Tematyka tygodnia: Wiosna tuż-tuż.

Temat dnia: Żegnaj, zimo.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności uważnego słuchania i wypowiadania się na dany
temat; zapoznanie z charakterystycznymi oznakami wiosny.

MARZEC

Tydzień

drugi

Dzień 1.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania, wypowiada się na jego temat; wie, jakie są cha-
rakterystyczne oznaki wiosny.

Środki dydaktyczne: opowiadanie Cz. Janczarskiego Do widzenia, bałwanku, obrazki
przedstawiające: to samo podwórko zimą i wiosną, różne pory roku, sylwety do opowia-
dania, papierowe elementy do wykonania bałwanka, gazety, nagranie spokojnej muzyki,
sylweta słońca, Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 13.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Od zimy do wiosny.

Dzieci oglądają obrazki przedstawiające to samo podwórko zimą i wiosną. Dostrzegają
różnice i podobieństwa. Wypowiadają się na temat, jak wygląda podwórko zimą, a jakie
zmiany zaszły na nim, kiedy nadeszła wiosna. Prawidłowo powtarzają za nauczycielem
nazwy pór roku przedstawionych na obrazkach.

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Dotyk słońca.

Dzieci leżą skulone w rozsypce na dywanie. Pomiędzy nimi, przy nagraniu spokojnej
muzyki, spaceruje słońce – nauczyciel (podczas powtórzenia zabawy – wybrane dziec-
ko). Delikatnie dotyka ono leżących osób. Dotknięte dzieci powoli wstają, przeciągają
się i maszerują za słońcem. Kiedy wszystkie dzieci wstaną, tworzą wspólne koło i pod-
skakują po jego obwodzie.

2. Zabawa rozwijająca umiejętność dostrzegania wznoszenia się i opadania linii melodycz-

nej Słonko wschodzi i zachodzi.
Nauczyciel śpiewa piosenkę na kolejnych dźwiękach gamy, ilustrując sylwetą słońca,
jak melodia wznosi się i opada. Dzieci pokazują to swoimi rękami. Następnie zamieniają
się w słoneczka, przykucają i powoli, zgodnie z tekstem, podnoszą się, a następnie opa-
dają ponownie do przysiadu.

Dzieci:

Słonko wschodzi coraz wyżej,

powoli podnoszą się do stania,

a zachodzi coraz niżej.

powoli opadają do przysiadu.

Słuchanie opowiadania Cz. Janczarskiego Do widzenia, bałwanku ilustrowanego
sylwetami postaci.

1. Zabawa rozwijająca umiejętność tworzenia całości z części Co to?

Dzieci układają sylwety bałwanka z elementów przygotowanych przez nauczyciela.
Określają, z jaką porą roku kojarzy się bałwanek.

2. Słuchanie opowiadania nauczyciela ilustrowanego sylwetami.

Ktoś zastukał w szybę. Uszatek szybko podbiegł do okna.
– To ja stukam! – zawołał Kogucik. – Chodź ratować Bałwanka!
Miś wybiegł na dwór. – Co się stało? – spytał zaniepokojony.
– Nasz przyjaciel Bałwanek zaraz utonie... – szepnął przerażony Kogucik.
Uszatek rozejrzał się wokoło. Bałwanka nie było na dawnym miejscu. Spojrzał Uszatek
w stronę rzeki i otworzył pyszczek z przerażenia. Środkiem rzeki płynęły kry. Na jednej
z nich stał Bałwanek. Trzymał w ręce stary kapelusz i dawał nim jakieś znaki.

Miś i Kogucik pobiegli w stronę rzeki.
– Bałwanku, gdzieś ty zawędrował! Utoniesz! – krzyczał Uszatek.
Ale Bałwan nie miał wcale zmartwionej miny, uśmiechał się do przyjaciół z daleka. Po-
przez szum wody i trzaskanie kry wołał:
– Do widzenia, przyjaciele! Płynę do kraju pani Zimy! Wiosna się zaczyna! Muszę was
opuścić!
Długo stali na brzegu Miś i Kogucik. Uszatek powiewał chusteczką. A Bałwanek machał
kapeluszem. Kra niosąca Bałwanka na rwącej fali znikła za zakrętem rzeki.

3. Rozmowa na temat opowiadania.
• Wyjaśnienie znaczenia słowa kra.
– Kto zastukał w szybę domku Uszatka?
– O kogo bali się Miś i Kogucik?
– Co stało się z Bałwankiem?
– Dlaczego Bałwanek opuścił przyjaciół?
– Dokąd popłynął?
– Co stałoby się z Bałwankiem, gdyby tego nie zrobił?
– Jaka pora roku się zaczęła?
4. Rytmizowanie tekstu Idzie wiosna połączone z ilustracją ruchową.

Dzieci:

Idzie wiosna wielkimi krokami,

maszerują w miejscu,

bałwanek się musi

rysują obiema rękami w powietrzu mniejszą

i większą kulę (głowa i brzuch bałwanka),

pożegnać z nami.

machają ręką na pożegnanie.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Z kry na krę.

Dzieci stoją w rozsypce na kawałkach gazet symbolizujących kry. Na uderzenie w bębe-
nek ostrożnie przeskakują z kry na krę – z jednego kawałka gazety na drugi znajdujący
się w pobliżu.

Spacer w pobliżu przedszkola – obserwowanie przyrody budzącej się do życia; dostrze-

ganie zmian w wyglądzie drzew, krzewów, trawników; dzielenie się swoimi spostrzeże-
niami.

III

1. Kolorowanie żółtą kredką wiosennego słonka, dorysowywanie mu promieni; kolorowa-

nie zieloną kredką trawy, a brązową niedźwiadka – Ćwiczenia plastyczne, ćw nr 13.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Z kry na krę (patrz: przewod-

nik..., s. 84).

2. Zabawa słowna Pory roku.

Chętne dzieci powtarzają za nauczycielem nazwy pór roku; oglądają wskazane przez
niego obrazki przedstawiające określoną porę roku.

Temat dnia: Marcowa pogoda.

Cele ogólne: zwrócenie uwagi na kaprysy marcowej pogody; zapoznanie z przysłowiem
ludowym W marcu jak w garncu.

Dzień 2.

Cele operacyjne:

Dziecko: dostrzega zmienność marcowej pogody; wyjaśnia znaczenie przysłowia W mar-
cu jak w garncu.

Środki dydaktyczne: wiersz L. Łącz Już!, fragment wiersza B. Lewandowskiej Kasza
marcowa, loteryjka obrazkowa Co pasuje do wiosny?, paski bibuły, elementy do zabawy
Marcowy garnek, klej, puzzle o tematyce wiosennej.

Przebieg dnia

1. Loteryjka obrazkowa Co pasuje do wiosny?

Dzieci oglądają obrazek; nazywają to, co on przedstawia; określają, czy pasuje do wio-
sny.

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Dotyk słońca (patrz: przewodnik..., s. 83).
2. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze na podstawie wiersza L. Łącz Już!

Dzieci słuchają wiersza. Podczas ponownego słuchania powtarzają słowa wytłuszczo-
ne w tekście; następnie powtarzają wyrazy dźwiękonaśladowcze – odgłos: plum, plum,
plum; jak wieje wiosenny wietrzyk: szuuuu, szuuuu, szuuuu; głosy ptaków: ćwir, ćwir,
ćwir, ku-ku, ku-ku, gru-chu, gru-chu; odgłos kroków wiosny: tup, tup, tup.

Spadła deszczu kropla,

Zmienia się wokoło –

plum...

świat.

Zawiał ciepły wietrzyk,

A co to tak śpiewa?

szum...

Ptak.

Coś pachnie w powietrzu –

Czyżby przyszła wiosna?

kwiat.

Tak!

Rozmowa na temat kaprysów wczesnowiosennej (marcowej) pogody.

1. Obserwowanie pogody za oknem; odwołanie się do spostrzeżeń i doświadczeń dzieci.

Zachęcanie do wypowiedzi na temat pogody, jaka była w ostatnim czasie; zwrócenie
uwagi na ubieranie się stosownie do warunków pogodowych.

2. Zabawy z wykorzystaniem przysłowia – Marcowe przysłowie.
• Wyjaśnienie, co oznacza przysłowie W marcu jak w garncu.
• Zwrócenie uwagi na nazwę nowego miesiąca; podkreślenie, że jest pierwszym miesią-

cem rozpoczynającym nową porę roku.

• Rytmiczne powtarzanie przysłowia – z różnym natężeniem głosu, różną intonacją; po-

wtarzanie z klaskaniem, tupaniem, podskokami.

3. Ćwiczenia oddechowe Wiosenny wietrzyk.

Dzieci dmuchają z różnym natężeniem na paski bibuły trzymane w rękach.

Zabawa ruchowa ilustracyjna Kaprysy pogody.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Na hasło Pada
deszcz – naśladują palcami spadanie kropli deszczu. Na hasło Pada śnieg – naśladują
lepienie śniegowych kul i rzucanie nimi w różnych kierunkach, a na hasło Świeci słońce
– obracają się dookoła własnej osi.

III

1. Zabawa rozwijająca sprawność manualną Marcowy garnek.

Dzieci naklejają na rysunku garnka wycięte przez nauczyciela z kolorowego papieru
chmurki, krople deszczu, śniegowe gwiazdki, tworząc kompozycje według własnych
pomysłów. Podczas pracy powtarzają za nauczycielem fragment wiersza B. Lewandow-
skiej Kasza marcowa.

(...) W marcu jak w garncu,

mówił mój brat,

to pada deszczyk,

to śnieg, to grad. (...)

Zabawa ruchowa ilustracyjna Kaprysy pogody (patrz: przewodnik..., s. 85).
2. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Wiosenny obrazek.

Chętne dzieci układają puzzle o tematyce wiosennej; opowiadają, co przedstawia obrazek.

Temat dnia: Wiosenny bukiet.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne:

Dziecko: wykonuje formę przestrzenną według wzoru.

Środki dydaktyczne: pacynki, sylwety zwierząt, gałązki wierzby, leszczyny, forsycji, wa-
zon z gałązkami z baziami, kubeczki po jogurtach, elementy zdobnicze z folii samoprzylep-
nej, plastelina, cienkie paseczki zielonej bibuły, bębenek, różne klocki, pojemniki.

Przebieg dnia

1. Zabawa Kto się obudził?

Dzieci układają proste dialogi pomiędzy pacynkami lub sylwetami zwierząt, zainspiro-
wane przez nauczyciela słowami: Puk, puk! To ja, pani Wiosna. Budzę wszystko wokół.
Czas wstawać. Kto się już zbudził z zimowego snu?

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Dotyk słońca (patrz: przewodnik..., s. 83).
2. Prace porządkowe w kąciku przyrody.

Dzieci pomagają nauczycielowi w wykonaniu porządków w kąciku przyrody. Umiesz-
czają w nim gałązki wierzby, leszczyny, forsycji. Opisują wygląd bazi i kwiatów for-
sycji, zwracają uwagę, że u tych roślin pojawiają się najpierw kwiaty, a potem liście;
wąchają je, dotykają ich.

Wykonanie formy przestrzennej Wiosenny wazonik.

1. Rozwiązywanie zagadki.

Zobaczysz je wiosną,

jak na wierzbach rosną.

Srebrne futra mają.

Jak się nazywają? (bazie)

Dzień 3.

• Umieszczenie wazonu z gałązkami z baziami przed dziećmi. Podawanie przez nie jak

największej liczby słów określających bazie, np.: małe, puchate, szare, miłe, puszyste.

2. Wykonanie pracy plastycznej.
• Zaproponowanie wykonania wazonika z gałązkami z baziami.
• Pokaz gotowej pracy wykonanej przez nauczyciela; wyjaśnienie poszczególnych etapów

jej powstawania.

• Samodzielne działania dzieci: ozdabianie kubeczków po jogurtach elementami wycięty-

mi przez nauczyciela z folii samoprzylepnej według własnych pomysłów; przyklejanie
na dnie kubeczka kawałka plasteliny; umieszczanie w niej kilku niewielkich gałązek
wierzbowych; wypełnienie kubeczka cieniutkimi paseczkami zielonej bibuły przygoto-
wanymi przez nauczyciela.

• Oglądanie powstałych prac; zachęcanie do wypowiedzi na ich temat.
• Prezentowanie prac w kąciku dla rodziców.
Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Wiosenny spacer.

Dzieci maszerują po sali w różnych kierunkach, w rytmie wystukiwanym na bębenku.
Na mocniejsze uderzenie w bębenek przykucają – szukają pierwszych wiosennych kwia-
tów rosnących w trawie.

III

1. Zabawa klasyﬁ kacyjna Wiosenne porządki w kąciku klocków.

Dzieci segregują pomieszane klocki, uwzględniając ich kształt, do odpowiednich po-
jemników.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Wiosenny spacer (patrz: prze-

wodnik..., s. 87).

2. Ćwiczenie syntezy słuchowej Co powiedziałam?

Nauczyciel wymawia słowa związane z wiosną z podziałem na sylaby. Chętne dzieci
syntezują sylaby i mówią całe słowa.

Temat dnia: Idziemy na spacer.

Cele ogólne: uważne słuchanie piosenek; rozwijanie umiejętności wyrażania muzyki ruchem.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha piosenki, wypowiada się na jej temat; ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: piosenka Wiosenny spacerek, emblematy wiosny dla nauczyciela,
grzechotka, trójkąt, tamburyn, obręcze, elementy do ćwiczenia graﬁ cznego Sukienka dla
Wiosny.

Przebieg dnia

1. Zabawa słowna Taki jak...

Nauczyciel podaje przykłady porównań, a potem określenia, do których dzieci szukają
pasujących słów, np. miękki jak... wełna, poduszka; twardy jak... kamień, podłoga; cienki
jak... papier, włos.

Dzień 4.

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Dotyk słońca (patrz: przewodnik..., s. 83).
2. Zabawa Rozmowa z Wiosną.

Nauczyciel wciela się w postać Wiosny. Dzieci zadają mu pytanie: Co nam dajesz, Wiosno?
Nauczyciel odpowiada, wymieniając charakterystyczne oznaki wiosny. Następnie to on
zadaje pytania, a chętne dzieci odpowiadają na nie: tak lub nie.

– Czy na drzewach pojawiają się zielone listki?
– Czy dzieci jeżdżą na sankach?
– Czy na wierzbach pojawiają się bazie?
– Czy dzieci lepią bałwanki?
– Czy przylatują ptaki z ciepłych krajów?
– Czy zwierzęta budzą się z zimowego snu?

Zabawy przy piosence Wiosenny spacerek.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Słońce świeci – deszczyk pada.

Dźwięki grzechotki są sygnałem, że świeci słońce – dzieci spacerują po sali. Dźwięki
trójkąta symbolizują padający deszcz – dzieci szybko chowają się do domu – stają pod
ścianą.

1. Słuchanie piosenki Wiosenny spacerek (sł. H. Pietrusiewicz, muz. M. Guzowska).

Dzieci:

Tup, tup, tup. (bis)

maszerują w miejscu,

Już cieplutkie słońce świeci,

wskazują ręką na słońce,

na wycieczkę poszły dzieci

maszerują po obwodzie koła,

z naszego przedszkola. (bis)

Tup, tup, tup. (bis)

maszerują w miejscu,

Tu ﬁ ołek, tam pierwiosnek,

wskazują jedną ręką w jedną stronę, drugą – w dru-

gą stronę,

widać wiosnę, słychać wiosnę

robią z rąk daszek nad oczami, a potem przykłada-

ją ręce do uszu,

w lesie i na polach. (bis)

wskazują rękami miejsce przed sobą, a potem roz-

kładają je na boki,

Ćwir, ćwir, ćwir. (bis)

zamykają i otwierają dłonie jak dziobek,

Jaskółeczka czarna, mała,

naśladują lot ptaka, poruszając się po obwodzie koła,

z ciepłych krajów przyleciała,
gniazdko swe buduje. (bis)

przykucają i rytmicznie uderzają dłońmi o podłogę.

2. Rozmowa na temat piosenki.
• Omówienie tempa piosenki i jej nastroju.
– Co świeci na niebie?
– Gdzie poszły dzieci z przedszkola?
– Jakie kwiaty zobaczyły?
– Jak nazywał się ptak, który przyleciał z ciepłych krajów?
– Co robiła jaskółka?
3. Zabawa rytmiczna Próbujemy dotknąć wiosennego słońca.

Dzieci biegają po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze
zatrzymują się, wspinają wysoko na palce z równoczesnym wzniesieniem głowy i ra-
mion w górę – próbują dotknąć wiosennego słońca.

4. Rytmiczne powtarzanie fragmentów piosenki za nauczycielem z równoczesnym klaska-

niem.

Już cieplutkie słońce świeci, na wycieczkę poszły dzieci.

Tu ﬁ ołek, tam pierwiosnek, widać wiosnę, słychać wiosnę.

Jaskółeczka czarna, mała, z ciepłych krajów przyleciała.

5. Ilustracja ruchowa piosenki Wiosenny spacerek (patrz: przewodnik..., s. 88).
Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Jaskółki do gniazd.

Dzieci-jaskółki naśladują lot ptaków – biegają w rytmie wystukiwanym na bębenku, lek-
ko na palcach, z równoczesnym poruszaniem ramionami, pomiędzy obręczami rozłożo-
nymi na dywanie. Podczas przerwy w grze jak najszybciej zajmują miejsca w obręczach
– gniazdkach. W jednym gniazdku nie może być więcej niż trzy jaskółki.

Spacer w pobliżu przedszkola – obserwowanie zmian zachodzących w przyrodzie; szu-

kanie ptaków, nazywanie ich przez nauczyciela; słuchanie ich śpiewu.

III

1. Ćwiczenie graﬁ czne Sukienka dla Wiosny.

Dzieci poprawiają ﬂ amastrem linie konturowe na rysunku sukienki; kolorują ją na zielo-
no. Naklejają kwiatuszki i listki wycięte z kolorowego papieru przez nauczyciela według
własnych pomysłów.

Ilustracja ruchowa piosenki Wiosenny spacerek (patrz: przewodnik..., s. 88).
2. Wykonanie wiosennych porządków w kąciku lalek.

Dzieci z pomocą nauczyciela myją i przebierają lalki, porządkują zabawki.

Temat dnia: Rosną kwiatki.

Cele ogólne: zapoznanie z wybranymi wczesnowiosennymi kwiatami; rozwijanie mowy
i myślenia.

Cele operacyjne:

Dziecko: rozpoznaje i nazywa wybrane wczesnowiosenne kwiaty; wypowiada się na
ich temat.

Środki dydaktyczne: wiersz H. Szayerowej Pierwsze kwiatki, obrazki kwiatów wymienio-
nych w wierszu, historyjka obrazkowa Roślinka, kartoniki z kropkami, opaski z rysunkami
kwiatów, nagranie muzyki tanecznej, tulipan, elementy tulipana wycięte z kolorowego pa-
pieru, klej, kilka różnych przedmiotów.

Dzień 5.

Przebieg dnia

1. Historyjka obrazkowa Roślinka.

Nauczyciel układa obrazki i opowiada historyjkę zgodnie z następstwem czasowym;
łączy przyczynę i skutek (podlewanie – wzrost roślin). Następnie układa przed dziećmi
obrazki, prosząc, aby dokładnie je obejrzały, ułożyły w odpowiedniej kolejności i opo-
wiedziały, co przedstawiają. (Dziewczynka wkłada nasionko do doniczki, przysypuje zie-
mią; doniczka z nasionkiem, na powierzchni pojawia się łodyżka z listkiem, dziewczynka
podlewa nasionko konewką; doniczka z łodyżką zakończoną pąkiem kwiatowym, przy
łodyżce dwa listki). Pod obrazkami nauczyciel układa kartoniki z odpowiednią liczbą
kropek, odpowiadającą kolejności występowania obrazka (pierwszy obrazek – jedna
kropka, drugi – dwie, trzeci – trzy kropki).

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Dotyk słońca (patrz: przewodnik..., s. 83).

Słuchanie wiersza H. Szayerowej Pierwsze kwiatki.

Zabawa ruchowa kształtująca postawę ciała Kwiatki budzą się – kwiatki zasypiają.

Dzieci-kwiatki przykucają w rozsypce na dywanie. Budzą je promienie wiosennego słoń-
ca. Kwiatki powolutku budzą się, podnoszą, wyciągają do słońca swoje listki i główki
kwiatowe, obracają się dookoła własnej osi, ogrzewając w słońcu. Kiedy słońce zacho-
dzi, kwiatki powoli chowają swoje główki, zwijają listki – przykucają i zasypiają.

1. Słuchanie wiersza ilustrowanego obrazkami kwiatów, o których jest w nim mowa.

Świtem,

A przylaszczki, senne jeszcze,

może jeszcze wcześniej,

wychyliły się z zarośli –

zadzwoniły dzwonki leśne.

tak by chciały sen zatrzymać,

Zadzwoniły...

dłużej pośnić!

i za chwilę białą główkę

Lecz dzwoniły leśne dzwonki

wzniósł zawilec.

i szły lasem te dzwonienia,

Pojawiły się sasanki,

i budziła się przyroda,

rozbudzone dzwonków mową,

hen, po polach, po ogrodach

i ﬁ ołek na świat spojrzał ﬁ ołkowo.

rozpachniała wiosną ziemia!

2. Rozmowa na temat wiersza.
• Wypowiedzi dzieci na temat kwiatów, o których była mowa w utworze.
• Prawidłowe nazywanie ich i wskazywanie na obrazkach.
• Zwrócenie uwagi na ich kolorystykę.
3. Zabawa rozwijająca umiejętność zapamiętywania nazw wybranych kwiatów oraz koja-

rzenia ich wyglądu Wesołe kwiaty.
Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy, rozdając im opaski z rysunkami kwiatów:
dzwonków, zawilców, sasanek, ﬁ ołków. (Każde dziecko musi zapamiętać, jakim jest
kwiatkiem). Dzieci siedzą na krzesełkach w kole. Kiedy nauczyciel mówi: Zamieniają
się miejscami sasanki i zawilce – dzieci, które mają opaski z tymi kwiatami, wstają
i przesiadają się szybciutko na inne wolne krzesełka. Na hasło Wesołe kwiatki – wszyst-
kie dzieci zmieniają miejsca.

Zabawa ruchowa twórcza Taniec kwiatów – improwizacje ruchowe przy muzyce tanecz-

nej. Wczuwanie się w nastrój muzyki.

Spacer w pobliżu przedszkola – poszukiwanie wiosennych kwiatów. Prawidłowe nazy-

wanie ich; dzielenie się spostrzeżeniami na temat ich wyglądu.

III

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej.

Dzieci oglądają tulipana. Zwracają uwagę, z jakich części się składa; słuchają nazw tych
części wypowiadanych przez nauczyciela (łodyga, liście, kwiat). Układają tulipana z ele-
mentów wyciętych przez nauczyciela, naklejają go na kartce.

Zabawa ruchowa twórcza Taniec kwiatów (patrz: przewodnik..., s. 91).
2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość Co się zmieniło?

Nauczyciel układa przed dziećmi kilka przedmiotów. Chętne dzieci nazywają je, a na-
stępnie odwracają się. Wtedy nauczyciel chowa jeden przedmiot. Zadaniem dzieci, po
odwróceniu się, jest odgadnięcie, czego brakuje.

Tematyka tygodnia: Wiosna idzie przez świat.

Temat dnia: Wracają ptaki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat; poznanie
nazw wybranych ptaków powracających do nas wiosną z ciepłych krajów.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania; wypowiada się na jego temat; wymienia nazwy
kilku ptaków powracających wiosną z ciepłych krajów.

Środki dydaktyczne: opowiadanie Cz. Janczarskiego List od bociana, rymowanka Jaskó-
łeczka, obrazki: wybranych ptaków, bocianiego gniazda, koła do sersa, sylwety do opo-
wiadania, obrazek bociana pocięty na części, orzech kokosowy, banany, wiórki kokosowe,
rysunki bociana.

Przebieg dnia

1. Oglądanie obrazków przestawiających wybrane ptaki; prawidłowe nazywanie ich; po-

równywanie wyglądu; zwrócenie uwagi na wielkość, kolorystykę upierzenia.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do gniazd.

Dzieci-ptaszki biegają, machając rękami jak skrzydłami, pomiędzy rozłożonymi na dy-
wanie kołami do sersa. Na hasło Ptaszki do gniazd – przykucają w środku najbliższego
koła. Hasło Ptaszki z gniazd jest sygnałem do ponownego ruchu.

2. Zabawy z wykorzystaniem rymowanki Jaskółeczka.

MARZEC

Tydzień

trzeci

Dzień 1.

Dzieci rytmicznie powtarzają tekst razem z nauczycielem, wykonując odpowiednie ru-
chy. Wypowiadają go z różnym natężeniem głosu i różną intonacją.

Dzieci:

Jaskółeczka czarno-biała

trzymają dłonie na ramionach, tworzą małe

skrzydełka, poruszają głową i skrzydełkami

raz w jedną stronę, raz w drugą,

z ciepłych krajów przyleciała.

wykonują obrót wokół własnej osi,

Krąży sobie nad domami,

biegają w różnych kierunkach,

pewnie się pobawi z nami.

kłaniają się.

Słuchanie opowiadania Cz. Janczarskiego List od bociana ilustrowanego sylwetami
postaci.

1. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Bocian.

Dzieci układają pocięty na części obrazek bociana. Nazywają ptaka, którego przedsta-
wia.

2. Słuchanie opowiadania nauczyciela ilustrowanego sylwetami postaci.

Wielka niespodzianka spotkała dziś Uszatka. Przyszedł z rana listonosz.
– Czy tu mieszka Miś Uszatek? – zapytał.
Niedźwiadek właśnie kończył jeść śniadanie. Odwrócił się szybko na krzesełku. Łyżeczka
wysunęła mu się z łapki i upadła na podłogę.
Listonosz powiedział: – Podnieś łyżeczkę, Misiu, i uśmiechnij się. Przyniosłem dla ciebie
bardzo miły liścik z Ciepłych Krajów od pana Bociana. Wyjął listonosz z torby kolorową
pocztówkę i wręczył ją niedźwiadkowi.
– Dziękuję... – szepnął Miś i natychmiast wybiegł na podwórko.
– Zajączku, Koguciku, Kruczku! – zawołał. Nadbiegli przyjaciele.
– Co się stało? Co się stało?
– Posłuchajcie... – powiedział tajemniczo Uszatek i przeczytał list:
Kochany Uszatku!
Wróbelki napisały do mnie, że mieszkasz na naszym podwórku. Bardzo chciałbym Ciebie
poznać. Za kilka dni przylecę z Ciepłych Krajów. Ładnie tu jest i dobrze mi tu. Tęsknię
jednak do swojego gniazda. Wysyłam Ci kolorową fotograﬁ ę, którą zrobił mi pewien po-
dróżnik. (Nauczyciel pokazuje obrazek bociana). Stoję pod palmą kokosową. Na palmie
siedzi małpka. A tam dalej stoi wielbłąd.
Pozdrów Jacka, Zosię, Kruczka, Kogucika i Zajączka.

Całuję Cię

Bocian Długonogi

Długo przyglądali się przyjaciele fotograﬁ i. Miś powiedział:
– Mówię wam: dostaniemy na pewno od Bociana w podarunku orzech kokosowy albo
banany.

3. Rozmowa na temat opowiadania.
• Wyjaśnienie znaczenia słów: podróżnik, ciepłe kraje, fotograﬁ a.
– Kto przyszedł do Uszatka?
– Co dostał Miś od listonosza?

– Od kogo był list?
– Skąd wracał Bocian?
– Co znajdowało się na fotograﬁ i?
– Jakich prezentów spodziewali się przyjaciele?
• Zwrócenie uwagi, że wiosną wracają do nas ptaki, które na zimę odleciały do ciepłych

krajów. Wskazywanie wybranych ptaków na obrazkach; prawidłowe nazywanie ich.
Podkreślenie przywiązania bocianów do swojego gniazda; pokaz takiego gniazda na ob-
razkach.

4. Oglądanie orzecha kokosowego oraz bananów: opisywanie ich wyglądu, dotykanie,

wąchanie; rozpoznawanie z zawiązanymi oczami. Degustacja kawałków bananów oraz
wiórków kokosowych; określanie ich smaku. Pokazywanie, jak ucieszą się Miś Uszatek
i jego przyjaciele, jeśli takie upominki dostaną od Bociana.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Bocian długonogi.

Dzieci naśladują sposób poruszania się bociana; maszerują z wysokim unoszeniem ko-
lan, ramiona mają rozpostarte w bok jak skrzydła. Co pewien czas zatrzymują się, opie-
rają jedną nogę o drugą, wytrzymują w tej pozycji przez chwilę.

Zabawy w ogrodzie przedszkolnym; obserwowanie wiosennych zmian w przyrodzie.

Zachęcanie do dzielenia się swoimi spostrzeżeniami.

III

1. Ćwiczenie graﬁ czne Koloruję bociana.

Dzieci kolorują na rysunku na czerwono dziób i nogi bociana, a na czarno – skrzydła.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Bocian długonogi (patrz: przewodnik..., s. 93).
2. Zabawa Szukamy ptaków – rozpoznawanie i prawidłowe nazywanie wybranych pta-

ków.
Chętne dzieci wskazują na obrazkach ptaki, których nazwy wypowiada nauczyciel. Po-
tem nauczyciel wskazuje ptaki, których nazwy podają dzieci.

Temat dnia: W bocianim gnieździe.

Cele ogólne: rozwijanie logicznego myślenia; opowiadanie historyjki zgodnie z następ-
stwem czasowym.

Cele operacyjne:

Dziecko: wskazuje kolejne rysunki historyjki; opowiada z pomocą nauczyciela historyj-
kę zgodnie z następstwem czasowym.

Środki dydaktyczne: piosenka Bociek, nagrania głosów wybranych ptaków, obrazki pta-
ków, kolorowa mozaika, historyjka obrazkowa Rodzina bocianów, kartoniki z kropkami,
szarfy, cienki materiał, rysunek konturowy bocianiego gniazda, klej, bębenek, kółka do
sersa, obrazki bocianów, Karta pracy B nr 14.

Przebieg dnia

1. Zagadki słuchowe Co to za ptaki?

Dzień 2.

Dzieci słuchają nagrań głosów wybranych ptaków (np.: wróbla, wrony, skowronka, bo-
ciana). Odgadują, które ptaki wydają takie dźwięki; wskazują je na obrazkach.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do gniazd (patrz: przewodnik..., s. 91).
2. Zabawa rozwijająca inwencję twórczą Nasze ptaszki.

Dzieci układają wymyślone przez siebie ptaki z kolorowej mozaiki. Oglądają powstałe
prace; wymyślają nazwy dla nich.

Historyjka obrazkowa Rodzina bocianów.

1. Słuchanie piosenki Bociek (sł. autor nieznany, muz. M. Kaczurbina) śpiewanej przez

nauczyciela.

I. Kle, kle, boćku, kle, kle,

II. Kle, kle, boćku, kle, kle,

witaj nam, bocianie!

usiądź na stodole!

Łąka ci szykuje, łąka ci szykuje

Chłopcy ci zrobili, chłopcy ci zrobili

żabki na śniadanie. (bis)

gniazdo w starym kole. (bis)

III. Kle, kle, boćku, kle, kle,

witamy cię radzi.

Gdy zza morza wracasz, gdy zza morza wracasz,

wiosnę nam sprowadzasz. (bis)

2. Rozmowa na temat piosenki.
– Co szykuje łąka dla bocianów?
– Z czego chłopcy zrobili bocianowi gniazdo?
– Co sprowadza bocian, wracając zza morza?
3. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze.

Dzieci naśladują głosy wydawane przez bociana: kle, kle, kle... z różnym natężeniem
głosu i w różnym tempie.

4. Słuchanie opowiadania o rodzinie bocianów z wykorzystaniem Karty pracy B nr 14.
• Wskazywanie przez dzieci odpowiednich rysunków podczas opowiadania nauczyciela.

Pan bocian spotkał się z panią bocianową i zamieszkali w gnieździe na starej wierzbie.
Pani bocianowa zniosła trzy jajka.
Gdy wykluły się młode bociany, rodzice karmili je, aby szybko urosły.
Jesienią cała rodzina odleciała do Afryki – tam gdzie nie ma zimy.

5. Zabawa Co było najpierw, a co potem?

Nauczyciel układa pomieszane obrazki (powiększone) zgodnie z kolejnością zdarzeń.

Dzieci opowiadają z pomocą nauczyciela historyjkę. Zwracają uwagę na to, co wyda-
rzyło się najpierw, a co potem. Układają pod obrazkami kartoniki z odpowiednią licz-
bą kropek (pod pierwszym – kartonik z jedną kropką, pod drugim – z dwoma kropkami
itd.); posługują się liczebnikami porządkowymi.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Bocian i żabki.

Nauczyciel rozkłada na podłodze szarfy, dzieląc salę na dwie połowy. Z jednej stro-
ny znajduje się staw, z drugiej – łąka. Dzieci-żabki skaczą w przysiadzie po łące;
jedno – bocian – stoi z boku. Na uderzenie w bębenek bocian wbiega na łąkę i stara
się schwytać jak najwięcej żabek, które uciekają przed nim, chowając się do stawu.
Złapane żabki odchodzą z zabawy lub zamieniają się w bociany i pomagają łapać
pozostałe dzieci.

III

1. Zabawa rozwijająca zmysł dotyku Ukryty bocian.

Nauczyciel zakrywa wybrane dziecko cienkim materiałem. Dzieci kolejno podchodzą
do niego i delikatnie dotykają go przez materiał; próbują odgadnąć, kto został ukryty.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Bocian i żabki (patrz: przewod-

nik..., s. 95).

2. Zabawa W bocianim gnieździe – liczenie w zakresie trzech.

Chętne dzieci naklejają obrazki trzech bocianów na rysunku konturowym bocianiego
gniazda.

Temat dnia: Gramy w zielone.

Cele ogólne: rozwijanie sprawności manualnych.

Cele operacyjne:

Dziecko: zamalowuje ograniczoną powierzchnię; wykonuje formę przestrzenną według
wzoru.

Środki dydaktyczne: wiersze: D. Wawiłow Wiosna, W. Broniewskiego Gramy w zielone,
farby, pędzle, sylwety do wiersza, gałązki tataraku, sadzonki niezapominajek, sylwety ża-
bek wycięte z podwójnie złożonego kartonu, klej, niebieskie podstawki, sznurek, ćwiczenie
graﬁ czne Małe żabki i duże żaby, elementy do ułożenia sylwety żaby, kółka do sersa.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia graﬁ czne Różne odcienie zieleni.

Dzieci malują na kartce plamy lub paski w różnych odcieniach zieleni. Mieszają farby
zielone – ciemną i jasną.

• Pokaz przez nauczyciela, jak powstaje kolor zielony z wykorzystaniem farb niebieskiej

i żółtej; tworzenie koloru bardziej nasyconego i mniej nasyconego poprzez łączenie tych
dwóch kolorów w różnej ilości.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do gniazd (patrz: przewodnik..., s. 91).
2. Nauka wiersza D. Wawiłow Wiosna.

Dzień 3.

Idzie wiosna po świecie,

piszą o niej w gazecie.

Ma zziębnięte paluszki

i we włosach kwiatuszki.

Biega boso po trawie,

trzyma ptaki w rękawie.

• Słuchanie wiersza recytowanego przez nauczyciela.
• Dopowiadanie przez dzieci ostatnich słów w wersach (w razie kłopotów nauczyciel

mówi pierwszą sylabę z danego słowa).

• Nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu.
• Recytacja zespołowa i indywidualna przez chętne dzieci.

Żabka – zamalowywanie ograniczonej powierzchni.

1. Słuchanie wiersza W. Broniewskiego Gramy w zielone, recytowanego przez nauczyciela

z wykorzystaniem sylwet bociana, żabki i niezapominajek.

„Proszę o zielone!”

Rosły w błocie modre

zaklekotał bociek

niezapominajki

do zielonej żabki,

i boćkowi rzekły:

co siedziała w błocie.

„Znamy takie bajki!

Ale mądra żabka

Chciałbyś żabkę połknąć,

prędko myk! Pod wodę:

lecz się obejdź smakiem:

„Miłe mi, bocianie,

żabka gra w zielone

moje życie młode”.

z młodym tatarakiem”.

2. Rozmowa na temat wiersza.
• Wyjaśnienie niezrozumiałych słów: obejdź się smakiem, myk pod wodę, modre niezapo-

minajki.
– O co bocian prosił żabkę?
– Gdzie schowała się żabka?
– Jak nazywały się kwiatki, które rosły w błocie?
– Dlaczego żabka uciekła przed bocianem?
– Z kim grała w zielone?

3. Oglądanie gałązek tataraku i sadzonek niezapominajek; zwrócenie uwagi na różne od-

cienie zieleni.

4. Zabawa Co jest zielone?

Dzieci podają przykłady przedmiotów występujących w kolorze zielonym, wykorzystu-
jąc rymowankę.

Grasz w zielone? Gram!

Masz zielone? Mam!

5. Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy Smutna żabka.
• Pokaz sylwety żabki wyciętej z podwójnie złożonego białego kartonu, nierozciętego na krawę-

dzi głowy.

• Wypowiedzi dzieci na temat Dlaczego żabka może być smutna?
• Zaproponowanie pomalowania żabki na kolor zielony. Pokaz sposobu malowania; wyjaśnienie

i pokaz sposobu zagięcia łapek żabki (wzdłuż narysowanej linii na zewnątrz); przyklejenie ich

w niewielkim odstępie od siebie do niebieskiej podstawki o nieregularnym kształcie – imitują-
cej staw.

• Samodzielne działania dzieci: zamalowywanie zieloną farbą rozłożonej sylwety żabki;

po wyschnięciu – zaginanie łapek; przyklejanie ich na niebieskiej podstawce; doklejanie
oczek wyciętych z czarnego papieru z jednej i drugiej strony głowy; oglądanie powsta-
łych prac; prezentowanie ich w kąciku dla rodziców.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Przestraszone żabki.

Nauczyciel układa na dywanie ze sznurka duży owal – staw. Dzieci-żabki w przysiadzie
skaczą dookoła stawu. Na hasło Idzie bocian – wskakują do stawu, chowają głowę w ra-
miona i nieruchomieją. Hasło Nie ma bociana jest sygnałem do ponownego ruchu.

III

1. Ćwiczenie graﬁ czne rozwijające umiejętność porównywania wielkości Małe żabki i duże

żaby.
Dzieci łączą liniami obrazki małych żabek z małym stawem, dużych – z dużym.

Zabawa ruchowa rozwijająca szybką reakcję na sygnał Przestraszone żabki (patrz: prze-

wodnik..., s. 97).

2. Zabawa rozwijająca spostrzegawczość oraz umiejętność tworzenia całości z części Co

powstanie?
Chętne dzieci układają sylwety żaby z elementów wyciętych przez nauczyciela z karto-
nu; nazywają poszczególne elementy.

Temat dnia: Przyloty ptaków.

Cele ogólne: rozwijanie słuchu i poczucia rytmu; rozwijanie umiejętności wyrażania muzyki
ruchem.

Cele operacyjne:

Dziecko: rozpoznaje instrumenty po dźwiękach, jakie wydają; ilustruje piosenkę ru-
chem.

Środki dydaktyczne: piosenka Przyloty ptaków, teksty zagadek, pasujące do nich obrazki,
bębenek, trójkąt, grzechotka, tamburyn, nagranie muzyki marszowej, kartoniki z kropkami,
obrazki związane tematycznie z wiosną, szarfy, kółka do sersa.

Przebieg dnia

1. Słuchanie zagadek słownych o ptakach powracających wiosną do naszego kraju; wska-

zywanie przez nauczyciela obrazków ptaków – rozwiązań zagadek.

Pióra biało-czarne,

Mały, szary ptaszek,

buciki czerwone,

śpiewa nad polem jak dzwonek,

uciekają przed nim żaby,

znają go dobrze dzieci,

gdy idzie w ich stronę. (bocian)

to przecież... (skowronek)

Dzień 4.

Gniazdko z błota lepi

ta mała ptaszyna,

na czarnych swych skrzydłach

po muszki się wspina. (jaskółka)

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do gniazd (patrz: przewodnik..., s. 91).
2. Ćwiczenia artykulacyjne Naśladujemy głosy.

Dzieci naśladują głosy: wróbla – ćwir, ćwir, ćwir; wrony – kra, kra, kra; żaby – kum,
kum, kum; pszczoły – bzz, bzz, bzz; świerszcza – cyk, cyk, cyk; bociana – kle, kle, kle;
wiatru – szu, szu, szu, na sygnał – słowa rymowanki: Powtarzamy wszyscy wraz, bo to
bardzo cieszy nas.

Zabawy przy piosence Przyloty ptaków.

1. Zagadki słuchowe Rozpoznajemy instrumenty.

Nauczyciel demonstruje instrumenty: bębenek, trójkąt, grzechotkę. Podaje ich nazwy,
gra na nich. Kiedy nauczyciel gra na bębenku – dzieci uderzają dłońmi o podłogę, kiedy
gra na trójkącie – klaszczą nad głową, kiedy gra na grzechotce – klaszczą przed sobą.

2. Słuchanie piosenki Przyloty ptaków (sł. D. Komiński, muz. K. Bayer) śpiewanej przez

nauczyciela.

Dzieci:

I. Słonko jest już coraz wyżej

podnoszą obie ręce w górę,

i uśmiecha do nas się wesoło.

kręcą nadgarstkami w górze,

Chmurki białe są na niebie,

poruszają rękami w prawą i w lewą stro-

nę – płyną chmurki,

to wiosna, wiosna wokoło.

klaszczą w rytm piosenki,

Ref.: Przylatują do nas wiosną ptaki,

naśladują lot ptaków po obwodzie koła,

nie pytając się nikogo.
A my dziwimy się co roku,

jak one traﬁ ą do domu.

wracają na swoje miejsca,

II. Jest już bociek, ten mądrala,

do środka wchodzi wybrane dziecko-

-bocian, chodzi jak bocian,

wypatruje co dzień żab na stawie.

robią z dłoni daszek nad oczami i rozglą-

dają się,

Leci do swojego gniazda,

bocian obiega koło i wraca na swoje

miejsce,

to wiosna, wiosna wokoło.

klaszczą w rytm piosenki,

Ref.: Przylatują do nas wiosną ptaki...

jak wyżej, tylko w przeciwnym kierunku,

III. Czapla nóżki w wodzie tapla,

do środka koła wchodzi wybrane dziecko-

-czapla,

odpoczywa teraz po podróży.

czapla najpierw chodzi, a następnie

przykuca,

Rozćwierkały się zarośla,

czapla wraca na swoje miejsce, dzieci

z koła otwierają i zamykają dłonie jak

dziobki,

to wiosna, wiosna wokoło.

klaszczą w rytm piosenki,

Ref.: Przylatują do nas wiosną ptaki...

jak wyżej, ze zmianą kierunku,

na zakończenie przykucają – ptaki sia-

dają w swoich gniazdach.

3. Rozmowa na temat piosenki.
• Określanie nastroju piosenki.
– Po czym można poznać, że jest wiosna?
4. Zabawa rytmiczna To wiosna.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze rytmicznie klaszczą i wypowiadają tekst: To wiosna, wiosna wokoło.

5. Ilustracja ruchowa piosenki Przyloty ptaków (patrz: przewodnik..., s. 98–99).
Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiosenny spacer.

Dzieci maszerują parami po obwodzie koła przy dźwiękach marszowej muzyki lub
w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy w grze zatrzymują się i zmie-
niają kierunek marszu.

III

1. Zabawa rozwijająca umiejętność liczenia w zakresie trzech Skaczące żabki.

Nauczyciel wciela się w rolę pani Żaby. Dzieci są małymi żabkami, które ustawiają się
na linii startu wyznaczonej szarfami. Dzieci-żabki pytają, ile skoków mają wykonać,
aby dotrzeć do domku pani Żaby, powtarzając rymowankę: Pani Żabo, powiedz nam,
ile skoków zrobić tam. Pani Żaba podnosi w górę kartonik (z jedną kropką, dwoma lub
trzema kropkami) i wtedy kolejne żabki skaczą tyle razy, ile kropek jest na wskazanym
kartoniku – stopniowo przesuwając się do przodu.

Ilustracja ruchowa piosenki Przyloty ptaków (patrz: przewodnik..., s. 98–99).
2. Zabawa rozwijająca pamięć słuchową Powtórz słowa.

100

Nauczyciel wymawia trzy słowa związane z wiosną, np. bocian, bazie, chmura. Dziec-
ko wyszukuje odpowiednie obrazki; układa je przed sobą w takiej kolejności, w jakiej
nauczyciel wymawiał ich nazwy; nazywa je po kolei. Nauczyciel stopniowo zwiększa
liczbę wymawianych słów.

Temat dnia: Wiosenne porządki w ogrodzie.

Cele ogólne: rozwijanie mowy i myślenia; poznanie nazw wiosennych prac wykonywa-
nych w ogrodzie.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha wiersza, wypowiada się na temat jego treści; nazywa czynno-
ści wykonywane wiosną w ogrodzie.

Środki dydaktyczne: K. W. Vopel Witajcie uszy – gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku
od 3 do 6 lat, cz. 4, opowiadanie M. M. Skrobacz Wiosenne porządki Języczka, wiersze:
K. Różyckiej Wiosenne porządki, I. Salach Ogrodnicy, ilustracja W ogrodzie, różne nasio-
na, tamburyn, rośliny potrzebne do założenia zielonego ogródka, rysunki łopaty, plastelina,
narzędzia ogrodnicze (lub ich obrazki), słoiki, gaza, ziemia ogrodnicza, skrzynki, kółka do
sersa.

Przebieg dnia

1. Zabawa rozwijająca fantazję Widzę coś, widzę coś (według K. W. Vopla).

Dzieci stoją w rozsypce. Nauczyciel stoi przed nimi i mówi: Widzę coś, widzę coś. Dzieci
pytają go: Co pani (pan) widzi? Wtedy on odpowiada, np. Widzę dzieci, które podskaku-
ją. Dzieci robią to, co powiedział nauczyciel, do momentu, aż on powie znowu: Widzę
coś, widzę coś.
Propozycje:

Widzę kolorowe motyle, które fruwają nad łąką.

Widzę żabki, które skaczą z jednego liścia na drugi.

Widzę dzieci, które grają na różnych instrumentach.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Ptaszki do gniazd (patrz: przewodnik..., s. 91).
2. Opowiadanie M. M. Skrobacz Wiosenne porządki Języczka – ćwiczenia warg i języka.

Dzieci wykonują czynności, o których opowiada nauczyciel.
Mały Języczek obudził się, bo poczuł wiosnę. Otworzył drzwi swojego domku (szeroko
otwierają i zamykają usta), ale zimny, silny wiatr je zamknął. Musiał to zrobić kilka
razy, ale w końcu mu się udało. Postanowił zrobić w swym domku wiosenne porząd-
ki. Umył podłogi (poruszają językiem za dolnymi zębami w jedną i w drugą stronę),
powycierał pajęczyny na suﬁ cie (poruszają językiem w obie strony po podniebieniu),
umył swoje mebelki (poruszają językiem po dolnych i górnych zębach), pomalował
drzwi do swojego domku (oblizują górną i dolną wargę). Był z siebie bardzo zado-
wolony. Postanowił sprawdzić, czy nadeszła już wiosna. Wyszedł ze swojego domku
i rozglądał się na boki (wysuwają język, poruszają nim w jedną stronę, w drugą stronę,
do góry, na dół). Trochę zmarzł, więc zaczął podskakiwać, aby się rozgrzać (poruszają

Dzień 5.

101

szybko językiem w różnych kierunkach). Kilka razy otworzył i zamknął drzwi swojego
domku, aby go dobrze przewietrzyć (otwierają szeroko usta i zamykają je). W końcu
postanowił odpocząć.

Słuchanie wiersza K. Różyckiej Wiosenne porządki.

1. Oglądanie prawdziwych lub przedstawionych na obrazkach narzędzi ogrodniczych; pra-

widłowe ich nazywanie, np. łopata, grabie, motyka. Wyjaśnienie, do czego służą oraz kto
i w jaki sposób się nimi posługuje. Omówienie pracy ogrodnika.

2. Słuchanie wiersza ilustrowanego przez nauczyciela.

W naszym ogródeczku zrobimy porządki.

Wygrabimy ścieżki, przekopiemy grządki.

Potem w miękką ziemię włożymy nasionka.

Będą się wygrzewać na wiosennym słonku.

Przyjdzie ciepły deszczyk i wszystko odmieni.

W naszym ogródeczku grządki zazieleni.

3. Rozmowa na temat wiersza.
– Co dzieci zrobiły w ogródku?
– Kiedy włożą nasionka w ziemię?
– Co zrobi deszczyk?
• Podkreślenie znaczenia robienia wiosennych porządków w ogrodzie; zachęcanie do po-

magania rodzicom w pracach na działkach i w ogrodach.

4. Zagadki pantomimiczne Co robi ogrodnik?

Nauczyciel pokazuje różne czynności wykonywane przez ogrodnika, a dzieci podają ich
nazwy, np. ogrodnik kopie, grabi, sieje, podlewa.

Zabawa ruchowa z wykorzystaniem wiersza I. Salach Ogrodnicy.

Dzieci wykonują czynności, o których jest mowa w wierszu.

Dzieci:

Idą, idą ogrodnicy tup, tup, tup.

maszerują w miejscu, na słowa tup... rytmicznie

tupią,

Niosą grabki i łopatki.

naśladują niesienie łopaty i grabi na plecach,

Hej!

wyskakują w górę,

Będą spulchniać ziemię,

naśladują przekopywanie ziemi łopatą,

aby lekko było jej.

Puk, puk, puk łopatką.

stukają palcem o podłogę,

Szu, szu, szu grabkami.

szurają stopami o podłogę,

Tryśnie woda z koneweczki
na nasze grządeczki.

naśladują podlewanie grządek konewką.

5. Oglądanie różnych nasion przyniesionych przez nauczyciela, porównywanie ich wielko-

ści, kształtu, koloru.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Prace w ogrodzie.

Dzieci poruszają się w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze
nauczyciel wymienia dowolną czynność związaną z wiosennymi pracami w ogrodzie,
a dzieci próbują ją pokazać, np. kopiemy ziemię, grabimy grządki, siejemy nasionka,
podlewamy kwiatki.

102

Robimy porządki w ogrodzie przedszkolnym – zamiatanie ścieżek, grabienie zeschłych

liści, zbieranie opadłych suchych patyków i gałązek. Zachęcanie dzieci do włączania się
do prac.

III

1. Zakładamy zielony ogródek w sali – sadzenie przez nauczyciela w kąciku przyrody ce-

buli, fasoli i pietruszki do ziemi oraz na gazie na słoikach z wodą; wysiew nasion aksa-
mitek lub innych kwiatów do skrzynek. Omówienie, co roślinom potrzebne jest do życia.
Systematyczne podlewanie, pielęgnowanie i obserwowanie wzrostu roślin.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Prace w ogrodzie (patrz: przewodnik..., s. 101).
2. Ćwiczenie sprawności manualnej Narzędzia ogrodnicze.

Chętne dzieci wyklejają rysunek łopaty kuleczkami plasteliny.

Tematyka tygodnia: Wielkanoc.

Temat dnia: Najpiękniejsze jajka.

Cele ogólne: rozwijanie koncentracji uwagi; wypowiadanie się na określony temat.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha opowiadania; wypowiada się na temat jego treści.

Środki dydaktyczne: opowiadanie G. Kasdepke Najpiękniejsze..., widokówki, obrazki:
różnej wielkości jaj, ptaków, związane z Wielkanocą, do opowiadania, bębenek, różne ro-
dzaje jajek, jajka surowe i ugotowane na twardo, kartonowe sylwety jajka pocięte na trzy
części, klej, spodki, Przedszkole trzylatka, s. 18.

Przebieg dnia

1. Oglądanie widokówek i obrazków związanych ze świętami; nazywanie przedstawionych

na nich elementów; zwrócenie uwagi na to, co kojarzy się z Wielkanocą. Zachęcanie do
swobodnych wypowiedzi na ten temat; dzielenia się swoimi spostrzeżeniami.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kurki szukają ziarenek.

Dzieci-kurki spacerują małymi kroczkami po sali w rytmie wystukiwanym na bęben-
ku; kołyszą się na boki i rozglądają się; ręce mają splecione na pośladkach jak ogonki.
Podczas przerwy w grze przykucają i stukają ugiętym palcem wskazującym o podłogę
– jedzą znalezione ziarenka.

2. Słuchanie historyjki obrazkowej. Pokazywanie odpowiednich obrazków – Przedszkole

trzylatka, s. 18.

Słuchanie opowiadania G. Kasdepke Najpiękniejsze... ilustrowanego przez nauczy-
ciela.

MARZEC

Tydzień

czwarty

Dzień 1.

103

1. Oglądanie jaj: kurzego, przepiórczego i strusiego. Porównywanie ich wielkości, koloru.

Zwrócenie uwagi na delikatność skorupki; wskazywanie ptaków na obrazkach, nazy-
wanie ich; określanie, które ptaki zniosły które jaja. Rysowanie palcem w powietrzu
kształtu jaja różnej wielkości.

2. Słuchanie opowiadania nauczyciela.

Jak wiadomo, każda mama pragnie, aby jej dziecko było naj, naj, najwspanialsze! Prawda?
Tak samo rzecz się miała z pewnymi dobrze mi znanymi kurami. Któregoś ranka wszyst-
kie trzy zniosły jajka. Cóż to była za radość! Gdakały wniebogłosy ze szczęścia! Spo-
glądały z miłością na swe jajeczka. Otulały je delikatnie. Nasłuchiwały, czy zza kruchej
skorupki nie dobiegnie ich czasem jakiś dźwięk. Jednym słowem, jak wszystkie mamy,
robiły sporo zamieszania.
– Z mojego jajeczka! – gdakała pierwsza kura – wyrośnie najsilniejszy kogucik na całym
podwórku!
– A z mojego – gdakała druga – najpiękniejsza nioska w całej wsi! Zaś trzecia kura była
tak szczęśliwa, że nie wiedziała nawet, czy wolałaby chłopca, czy dziewczynkę. Wszystkie
jednak chciały, aby ich dzieci były najpiękniejsze. Postanowiły więc pomalować skorup-
ki jajek najwspanialej, jak tylko potraﬁ ły.
– Mój kogucik – gdakała pierwsza kura – będzie czerwony w niebieskie paski.
– A moja nioska – gdakała druga – będzie różowa w zielone groszki.
Zaś trzecia kura nie mogła się zdecydować, czy pomalować jajo na pomarańczowo
w brązowe kwadraciki, czy na brązowo w pomarańczowe trójkąciki. Wszystkie były
przekonane, że z tak kolorowych jajek wyklują się najpiękniejsze kurczaki na świecie.
(Nauczyciel przerywa opowiadanie i pyta dzieci, co sadzą o pomyśle kurek i czy rze-
czywiście z jajek wylegną się kurczątka w kolorach skorupek. Następnie kontynuuje
opowiadanie, zwracając uwagę dzieci na to, kto miał rację).
I rzeczywiście. Którejś nocy usłyszały jakieś ciche trzaski, jakieś popiskiwania. Zanim
się obejrzały, z popękanych kolorowych skorupek wyskoczyły ich dzieci.
– Jaka śliczniutka! – wygdakała pierwsza kura.
– Mój ty kochany! – rozczuliła się druga.
– Chlip, chlip! – płakała ze szczęścia trzecia kura.
A małe kurczaczki, wszystkie żółciutkie, jak gdyby pomalowało je samo słońce, rozejrza-
ły się dookoła i krzyknęły radośnie: „Mamo! Już jestem!”

3. Rozmowa na temat opowiadania.
• Wyjaśnienie znaczenia słowa nioska.
– Co zniosły kury?
– Dlaczego chciały, aby ich dzieci były najpiękniejsze?
– Co zrobiły, aby tak się stało?
– Jak pomalowały jajka?
– Jakie kurczątka wykluły się z jajek?
4. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej Popękane jajeczka.

Dzieci składają tekturowe sylwety jajek pocięte na trzy części; naklejają je na kartkę.

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Kurczątka.

Dzieci przykucają w rozsypce na dywanie, głowy mają skulone między ramionami – są
kurczątkami, które zaraz wyklują się ze swych skorupek. Na hasło Kurczątka wykluwają
się – dzieci powoli podnoszą się, wyprostowują stopniowo dolne i górne kończyny; krę-
cą głowami w różnych kierunkach – oglądają świat, na którym się znalazły.

104

Wielkanocny spacer – spacer w pobliżu przedszkola; obserwowanie świątecznie udeko-

rowanych wystaw sklepowych; dzielenie się swoimi spostrzeżeniami.

III

1. Zabawy badawcze Z czego składa się jajko?
• Zapoznanie z budową jaja kurzego: rozbicie surowego jajka; oglądanie białka i żółtka

na spodeczkach; określanie ich konsystencji i koloru. Wyjaśnienie, jakie funkcje pełnią
w jajku; określanie charakterystycznych cech skorupki. Określanie przez dzieci, w jakiej
postaci można spożywać jajka. Degustacja jaj ugotowanych na twardo.

Zabawa ruchowa z elementem wyprostnym Kurczątka (patrz: przewodnik..., s. 103).
2. Zabawa słowna Jedno kurczątko.

Nauczyciel wymawia słowa związane z Wielkanocą w liczbie pojedynczej. Dzieci two-
rzą liczbę mnogą podanych słów. Np. nauczyciel mówi: Jedno kurczątko; dwa... Dzieci
dopowiadają: Kurczątka. (Jeden baranek, trzy... (baranki).

Temat dnia: Kurki.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie trzech; prawidłowe posługiwanie
się liczebnikami głównymi i porządkowymi w zakresie trzech.

Cele operacyjne:

Dziecko: liczy do trzech; prawidłowo stosuje liczebniki główne i porządkowe w zakre-
sie trzech.

Środki dydaktyczne: rymowanka Spacer kurek, sylwety kur, jajek różnej wielkości, pi-
sanki, elementy do ułożenia sylwety kury, kartoniki: z kropkami od 1 do 3, z obrazkami,
ćwiczenie graﬁ czne Po trzy jajeczka, tamburyn, bębenek, Karta pracy A nr 13.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenia w porównywaniu wielkości Od największej do najmniejszej.

Dzieci układają (indywidualnie lub w małych zespołach) trzy sylwety kur w kolejności
od największej do najmniejszej i odwrotnie. Dopasowują do nich rozmiarem sylwety
jajek.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kurki szukają ziarenek (patrz: przewodnik..., s. 102).
2. Zapoznanie z tradycją ozdabiania jajek na Wielkanoc.
• Wyjaśnienie terminu pisanki; pokaz pisanek przyniesionych przez nauczyciela; porów-

nywanie ich kolorów, sposobu wykonania oraz występujących na nich elementów deko-
racyjnych. Wyszukiwanie takich samych wzorów na różnych pisankach; zachęcanie do
wykonywania podobnych z rodzicami w domach.

Zabawa matematyczna Trzy kurki.

1. Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową Jak wygląda kura?

Dzień 2.

105

Dzieci układają sylwetę kury z elementów przygotowanych przez nauczyciela. Nazy-
wają wraz z nauczycielem poszczególne części jej ciała (głowa, tułów, grzebień, dziób,
ogon, skrzydła, nogi).

2. Słuchanie rymowanki Spacer kurek ilustrowanej sylwetami kurek.

Były sobie kurki trzy,

a ta trzecia oczkiem mruga.

co na spacer rano szły.

I tak sobie kurki trzy,

Jedna gruba, druga chuda,

tupiąc głośno, w pole szły.

3. Rozmowa na temat rymowanki.
– Ile było kurek?
– Jak wyglądała pierwsza? Jak – druga?
– Co robiła trzecia?
– Dokąd poszły kurki?
4. Ćwiczenia matematyczne Kurki i jajeczka.

Dzieci układają przed sobą tyle sylwet kurek, ile kropek narysowanych jest na pokazy-
wanych przez nauczyciela kartonikach (1, 2, 3). Pod sylwetami układają odpowiednią
liczbę tekturowych jajek, zgodnie z poleceniami nauczyciela. (Np. druga kurka zniosła
trzy jajka, trzecia kurka zniosła jedno jajko, pierwsza kurka zniosła dwa jajka).

5. Ilustracja ruchowa rymowanki Spacer kurek.

Dzieci dobierają się trójkami i idą jedno za drugim podczas recytacji rymowanki przez
nauczyciela. Pierwsza kurka idzie ciężko, bo jest gruba, druga idzie leciutko, bo jest
chuda, trzecia, idąc, co pewien czas mruga oczkiem. Następnie kurki głośno tupią. Na-
uczyciel powtarza rymowankę, a dzieci zmieniają miejsca w trójkach (za każdym razem
prowadzi inna osoba).

6. Ćwiczenie graﬁ czne Po trzy jajeczka.

Chętne dzieci doklejają przy rysunkach kurek tyle jaj, aby każda kurka miała ich trzy
(obok kurek narysowana jest różna liczba jajek).

Zabawa ruchowo-naśladowcza Kurki i polecenia.

Dzieci-kurki poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas prze-
rwy w grze wykonują polecenia nauczyciela, np. Kurki klaszczą (tupią, witają się z inny-
mi, przewracają się na plecy i machają nóżkami).

III

1. Odszukiwanie we wkładce obrazka pisanki; kolorowanie rysunku jajka tak samo – Karta

pracy A nr 13.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Kurki i polecenia (patrz: przewodnik..., s. 105).
2. Loteryjka obrazkowa Co kojarzy się z Wielkanocą.

Chętne dzieci odkrywają kartoniki z obrazkami. Nazywają to, co one przedstawiają;
określają, czy przedstawione na obrazkach przedmioty, zwierzęta kojarzą się z Wielka-
nocą.

Temat dnia: Śmigus-dyngus.

Cele ogólne: rozwijanie mowy; zapoznanie ze zwyczajami wielkanocnymi.

Dzień 3.

106

Cele operacyjne:

Dziecko: wypowiada się na temat wiersza; wymienia zwyczaje wielkanocne.

Środki dydaktyczne: wiersze: K. Bayer Pisanki, B. Mściwujewskiej Mokre święta, ga-
łązki borowiny, nasiona rzeżuchy i żyta, pojemnik z watą i ziemią, obrazki: kojarzące się
z Wielkanocą i nie kojarzące się z nią, z ukrytymi pisankami, ilustracje do wiersza, pisanka,
bębenek, tamburyn, różne psikawki.

Przebieg dnia

1. Zabawy z wykorzystaniem wiersza K. Bayer Pisanki.

Dzieci rytmicznie wypowiadają wybrane fragmenty za nauczycielem z jednoczesnym
klaskaniem. Dopowiadają rozpoczęte przez nauczyciela słowa. Rysują w powietrzu ra-
zem z nauczycielem ilustracje do wiersza (naśladują ruchy nauczyciela).

Dzieci:

Leżą w koszyczku piękne pisaneczki,

rysują kształt dużego jajka,

kolorowe, malowane, ładnie układane.

naśladują malowanie,

Pierwsza ma kropeczki,

rysują kropki,

druga gwiazdki złote,

rysują gwiazdki,

a na trzeciej siedzi

malowany kotek.

rysują kotka,

W ten wielkanocny, wielkanocny ranek
poukładam w koszu

rysują kosz,

śliczne jajka malowane.

rysują kształt małego jajka.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kurki szukają ziarenek (patrz: przewodnik...,

s. 102).

2. Umieszczenie przez nauczyciela gałązek borowiny w kąciku przyrody; zachęcanie

do wypowiadania się na temat ich wyglądu. Wysiew nasionek rzeżuchy na odwró-
conej doniczce obłożonej mokrą watą oraz owsa lub żyta w pojemniku z ziemią.
Umieszczenie pojemników na parapecie w nasłonecznionym miejscu. Podlewanie
roślin przez nauczyciela.

Słuchanie wiersza B. Mściwujewskiej Mokre święta.

1. Ćwiczenia klasyﬁ kacyjne Co nie pasuje do Wielkanocy?

Dzieci nazywają obrazki przypięte do tablicy. Wskazują te, które nie kojarzą się z Wiel-
kanocą, np.: bałwan, choinka, bombki, Mikołaj, opłatek, gwiazdka.

2. Zapoznanie z treścią wiersza ilustrowanego przez nauczyciela.

Rozsiadły się świąteczne baby parami

Na półmisku rośnie owies – jak przystało –

na haftowanym obrusie.

prababci ręką wysiany.

Te w środku z lukrem, tamte z rodzynkami

Cukrowy baranek skubnie go nieśmiało,

– każda zapachem kusi.

a obok misa pisanek...

107

A w poniedziałkowy ranek...

Wiadra, miski, konwie i dzbanek...

Pisk! Krzyk! Śmiechy!

Któż się dzisiaj zimnej wody zlęknie?

Cała wieś tu biegnie!

Chyba tylko ten cukrowy baranek!

3. Rozmowa na temat wiersza.
• Wyjaśnienie niezrozumiałych słów: świąteczne baby, lukier, kusi zapachem, prababcia,

skubać, konwie.

– Co znajdowało się na wielkanocnym stole?
• Wyjaśnienie, na czym polega zwyczaj polewania się wodą w poniedziałek wielkanocny.

Zapoznanie z jego nazwą – śmigus-dyngus.

• Zwrócenie uwagi dzieci na tradycję, ale i na zachowanie zdrowego rozsądku; ukazanie

konsekwencji niestosowania umiaru w polewaniu się wodą.

4. Zabawa rytmiczna Śmigus-dyngus.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na bębenku. Podczas przerwy
w grze rytmicznie klaszczą i wypowiadają rymowankę.

Śmigus-dyngus! Śmigus-dyngus!

W wielkanocny poniedziałek

oblewamy się nawzajem.

5. Oglądanie różnych psikawek przyniesionych przez nauczyciela. Porównywanie ich

kształtów i kolorów. Pokaz sposobu ich używania.

Zabawa z wykorzystaniem rymowanki Wędrująca pisanka.

Dzieci trzymają się za ręce i chodzą po obwodzie koła w rytmie wystukiwanym na
tamburynie. W środku spaceruje dziecko z pisanką (w przeciwnym kierunku niż dzieci
w kole). Na znak nauczyciela dziecko ze środka mówi: Mam pisankę, mam, tobie dzisiaj
dam, i wręcza pisankę wybranej osobie. Zabawa toczy się dalej ze zmianą kierunku
ruchu.

III

1. Ćwiczenie spostrzegawczości Ukryte pisanki.

Dzieci wyszukują pisanki ukryte na obrazku przedstawiającym świąteczny pokój; okre-
ślają, w jakich miejscach się znajdują; stosują wyrazy: na, pod, obok, za.

Zabawa z wykorzystaniem rymowanki Wędrująca pisanka (patrz: przewodnik..., s. 107).
2. Rozmowy (indywidualne lub w małych zespołach) na temat świątecznych przygotowań

w domach dzieci; zachęcanie dzieci do pomocy rodzicom; porządkowanie indywidual-
nych półek.

Temat dnia: Wielkanocny zajączek.

Cele ogólne: rozwijanie umiejętności słuchania i śpiewania piosenek; wyrażanie muzyki
ruchem.

Cele operacyjne:

Dziecko: uważnie słucha piosenki, próbuje ją śpiewać; ilustruje piosenkę ruchem.

Środki dydaktyczne: piosenka Zajączek szaraczek, obrazki przedstawiające wielkanoc-
ny koszyczek, sylweta koszyczka, elementy do umieszczenia na niej, opowieść ruchowa

Dzień 4.

108

Przygoda wielkanocna, szarfy w dwóch kolorach, grzechotka, kołatka, tamburyn, bębenek,
obręcze, opaski z rysunkiem zajączka, Ćwiczenia plastyczne, ćw. nr 14.

Przebieg dnia

1. Nazywanie elementów na obrazkach wielkanocnego koszyczka wyciętych z kolorowych

czasopism.

• Zwrócenie uwagi, jak powinien wyglądać wielkanocny koszyczek i co powinno się

w nim znaleźć. Wyjaśnienie, dlaczego. Wspólne umieszczanie na sylwecie koszyczka
pasujących elementów (np. serwetki, pisanek, baranka, chleba, kiełbasy, soli, pieprzu,
kurczątka, drożdżowej babeczki, czekoladowego zajączka, gałązki borowiny). Jeśli na-
uczyciel ma taką możliwość, może wykorzystać zamiast obrazków naturalne produkty.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kurki szukają ziarenek (patrz: przewodnik..., s. 102).
2. Opowieść ruchowa Przygoda wielkanocna.

Nauczyciel opowiada, pokazując odpowiednie ruchy ilustrujące jego opowiadanie.
Dzieci go naśladują.
Mały zajączek (przykucają, przykładają dłonie do głowy – robią uszy zajączka) skakał
po łące i zastanawiał się, jaką świąteczną niespodziankę przygotować dla swoich przy-
jaciół (skaczą w przysiadzie w różnych kierunkach). Postanowił zrobić dla nich pisanki
(naśladują malowanie pisanek). Kiedy były już gotowe, delikatnie poukładał je w wózku
(naśladują przenoszenie pisanek w obu dłoniach z jednego miejsca na drugie). Powoli
ciągnął wózek, aby rozwieźć pisanki do swoich kolegów (naśladują ciągnięcie ciężkiego
wózka za sznurek). Wózek był ciężki. Zajączek co pewien czas zatrzymywał się, ocierał
pot z czoła (ocierają pot z czoła raz jedną ręką, raz drugą) oraz przeciągał się, aby roz-
prostować plecy i ręce (przeciągają się). Był już bardzo blisko domku kogucika, kiedy
nagle potknął się i przewrócił (naśladują potknięcie się i przewrócenie się). Wózek z pi-
sankami przechylił się na bok, a pisanki poturlały się po trawie (turlają się po dywanie
w różnych kierunkach). Skorupki pisanek zaczęły pękać. Wykluły się z nich kurczątka
(naśladują wykluwanie się kurczątek z jajek). Zajączek przestraszył się i zaczął uciekać
(skaczą w przysiadzie), a kurczątka, machając swymi malutkimi skrzydełkami, pobiegły
za nim (biegną, machając ugiętymi w łokciach rękami). Kurczątka były jednak malutkie,
dlatego szybko się zmęczyły. Przykucnęły więc na trawie (przykucają), aby odpocząć.
Tymczasem zajączek opowiadał przyjaciołom o swojej przygodzie, a oni się z niego gło-
śno śmiali (naśladują śmiech). Myślę, że o zajączku nie można powiedzieć, że był bardzo
odważny, bo przecież przestraszył się małych kurczątek.
Po zabawie dzieci mogą wymyślić zakończenie historii, podać swoje propozycje, co
mogło stać się z kurczątkami.

Zabawy przy piosence Zajączek szaraczek.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Zajączki i lisy.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy – zajączki i lisy (zakłada im szarfy w dwóch ko-
lorach). Zajączki skaczą po sali przy dźwiękach grzechotki, lisy poruszają się na czwora-
kach przy dźwiękach kołatki. Po pewnym czasie następuje zmiana ról.

109

1. Słuchanie piosenki Zajączek szaraczek (sł. A. Bernat, muz. A. Szaliński).

Dzieci:

I. Zajączku, chodź na łączkę,

idą po obwodzie koła, zajączek skacze w środku,

szaraczku, chodź na łączkę.
Oj, ty – taki, taki ty,

zatrzymują się, grożą palcem zajączkowi,

chodź na łączkę raz, dwa, trzy.

zapraszają zajączka palcem, klaszczą trzy razy,

II. Zajączku, zrywaj kwiatki,

zajączek zrywa kwiatki,

szaraczku, zrywaj kwiatki.
Oj, ty – taki, taki ty,

grożą palcem zajączkowi,

zrywaj kwiatki raz, dwa, trzy.

naśladują zrywanie kwiatów, klaszczą trzy razy,

III. Zajączku, uwij wianek,

jak wyżej, ze zmianą kierunku ruchu,

szaraczku, uwij wianek.

zajączek wije wianek,

Oj, ty – taki, taki ty,

grożą palcem zajączkowi,

uwij wianek raz, dwa, trzy.

naśladują wicie wianka,

IV. Zajączku, zatańcz ze mną,

jak wyżej, ze zmianą kierunku ruchu, zajączek

szaraczku, zatańcz ze mną.

obraca się podskokami w koło,

Oj, ty – taki, taki ty,

grożą palcem zajączkowi,

zatańcz ze mną raz, dwa, trzy.

kołyszą się na boki, klaszczą trzy razy,

V. Zajączku, skłoń się pięknie,

zajączek kłania się na boki,

szaraczku, skłoń się pięknie.
Oj, ty – taki, taki ty,

grożą palcem zajączkowi,

skłoń się pięknie raz, dwa, trzy.

kłaniają się do środka koła, klaszczą trzy razy.

Po każdej zwrotce zajączek wybiera kolejne dzieci i zaprasza je do środka koła. Nauczy-
ciel zakłada im opaski z rysunkiem zajączka.

2. Rozmowa na temat piosenki.
– Kogo dzieci zapraszały na łączkę?
– Co miał tam robić zajączek?
3. Zabawa rytmiczna Oj, ty – taki ty.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze rytmicznie klaszczą i powtarzają ostatnie dwa wersy kolejnych zwrotek: Oj, ty
– taki, taki ty, chodź na łączkę raz, dwa, trzy (zrywaj kwiatki raz...; uwij wianek raz...;
zatańcz ze mną...; skłoń się pięknie raz...).

110

4. Ilustracja ruchowa piosenki Zajączek szaraczek (patrz: przewodnik..., s. 109).
Zabawa orientacyjno-porządkowa Przestraszone zajączki.

Dzieci-zajączki skaczą pomiędzy obręczami rozłożonymi na dywanie. Na mocne ude-
rzenie w bębenek, które sygnalizuje zbliżającego się lisa, zajączki chowają się w nor-
kach (obręczach). Dwa uderzenia w bębenek są sygnałem do ponownego ruchu – nie-
bezpieczeństwo minęło.

III

1. Zabawa plastyczna Pisanki w koszyczku.

Dzieci malują rysunek jednego jaja na kolor czerwony, drugiego – na kolor zielony,
a trzeciego – na kolor niebieski. Potem kolorują cały koszyk brązową kredką – Ćwicze-
nia plastyczne, ćw. nr 14.

Ilustracja ruchowa piosenki Zajączek szaraczek (patrz: przewodnik..., s. 109).

Temat dnia: Świąteczne ciasta.

Cele ogólne: zachęcanie do sprawiania przyjemności bliskim osobom; rozwijanie spraw-
ności manualnych.

Cele operacyjne:

Dziecko: sprawia przyjemność bliskim osobom; wykonuje słodką niespodziankę.

Środki dydaktyczne: wiersz Cz. Janczarskiego Piekła myszka mazurki, ćwiczenie graﬁ cz-
ne Baba wielkanocna, poprzecinane na połowy sylwety symboli wielkanocnych, obrazki
mazurków, składniki do wykonania malutkich mazurków, fartuszki dla dzieci, plastikowe
nożyki, papierowe talerzyki, tamburyn, babka piaskowa do degustacji, tekturowe ciastka
w różnych kształtach i kolorach, bębenek, Przedszkole trzylatka, s. 19.

Przebieg dnia

1. Ćwiczenie graﬁ czne Baba wielkanocna.

Dzieci dorysowują rodzynki na rysunku babki; kolorują rysunek. Nauczyciel wyjaśnia,
że baba drożdżowa lub ucierana jest jednym z charakterystycznych ciast na wielkanoc-
nym stole. Dzieci powtarzają (po zakończeniu pracy) razem z nauczycielem tekst rymo-
wanki: cicho, głośno, szybko, wolno.

Baba wielkanocna

Garść rodzynek do niej

na stoliku stała.

nasza mama dała.

Zabawa orientacyjno-porządkowa Kurki szukają ziarenek (patrz: przewodnik..., s. 102).
2. Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej.

Dzieci układają w całość przecięte na połowy i pomieszane sylwety wybranych symboli
wielkanocnych, np. baranka, koszyka, palmy, kurczątka, babki z ciasta, pisanki. Nazy-
wają to, co one przedstawiają.

Nasze mazurki – wykonanie słodkich niespodzianek dla rodziców z okazji świąt.

Dzień 5.

111

1. Wypowiedzi na temat ciast, które rodzice pieką w domach z okazji Wielkanocy. Zwró-

cenie uwagi na składniki potrzebne do ich wypieku.

2. Słuchanie wiersza Cz. Janczarskiego Piekła myszka mazurki.

Piekła myszka mazurki

a myszątka czekały, czekały.

dla syna, dla córki,

Aż usnęły.

dla siostry i braciszka

Przez sen się teraz uśmiecha

piekła mazurki myszka.

siostrzyczka i brat,

Ubijała pianę,

bo się przyśnił im mazurek

tłukła migdały,

wielki jak świat.

3. Rozmowa na temat wiersza.
– Co piekła myszka? Dla kogo je piekła?
– Dlaczego myszki usnęły? Co się im przyśniło?
4. Wykonanie małych mazurków.
• Pokaz sposobu wykonania ciasta poprzedzony rozpoznawaniem i nazywaniem składni-

ków potrzebnych do jego wykonania; zwrócenie uwagi na zachowanie higieny podczas
pracy – mycie rąk, ochronę odzieży przed zabrudzeniem, czystość miejsca pracy.

• Samodzielne działania dzieci: smarowanie herbatników (trzech lub czterech, w zależno-

ści od liczby członków rodziny) masłem czekoladowym z wykorzystaniem plastikowych
nożyków; ozdabianie ich według pomysłów dzieci kolorowymi posypkami, migdałami
i orzechami; umieszczenie mazurków na papierowych talerzykach; wręczanie rodzicom
podczas opuszczania przedszkola.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Pieczemy ciasto.

Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy
w grze wykonują polecenia nauczyciela: Ucieramy w garnku jajka z cukrem na babkę
piaskową. Wyrabiamy rękami ciasto na babkę drożdżową. Wałkujemy ciasto. Ozdabiamy
je kremem. (Nauczyciel demonstruje czynności).

Spacer do cukierni lub sklepu spożywczego – oglądanie znajdujących się tam wypieków,

nazywanie ich; zwrócenie uwagi na produkty używane do ich dekoracji.

III

1. Tworzenie listy atrybutów do słowa ciasto.

Nauczyciel podaje dzieciom po kawałku babki piaskowej upieczonej w przedszkolu na
podwieczorek. Dzieci oglądają ciasto, wąchają je, próbują. Następnie starają się wymyślić
jak najwięcej słów określających ciasto. Mówią, jakie jest, np. słodkie, żółte, pachnące.

Zabawa ruchowo-naśladowcza Pieczemy ciasto (patrz: przewodnik..., s. 111).
2. Ćwiczenia klasyﬁ kacyjne Ciastka, ciasteczka.

Chętne dzieci segregują ciastka wycięte z kartonu – najpierw według kształtu (kółka,
gwiazdki, listki, grzybki), a następnie według koloru (czerwony, żółty, zielony, niebie-
ski).

3. Oglądanie pierwszego koszyka z pisankami, a potem drugiego, znajdującego się pod

nim. Wskazanie brakującej pisanki w drugim koszyku – Przedszkole trzylatka, s. 19.

NOTATKI

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
przewodnik metodyczny część 2(2)
1253884901 1320000 przedszkole trzylatka przewodnik
Nasza klasa 2 Semestr 1 Przewodnik metodyczny część 1-4
Przewodnik metodyczny część 2
ABC TRZYLATKA PRZEWODNIK METODYCZNY, 09.10.2016
Nasza klasa 1 Semestr 2 Przewodnik metodyczny część 5-8
Diagnoza przedszkolna 140869 Przewodnik metodyczny
przewodnik metodyczny część 2(2)
1253884901 1320000 przedszkole trzylatka przewodnik
Przewodnik metodyczny część 2

więcej podobnych podstron