Przewodnik metodyczny część 2

Autorki

Marzanna Cieśla

Monika Słojewska

Koordynator projektów

Krzysztof Chrobot

Koordynator zespołu redakcyjnego

Beata Szurowska

Redakcja merytoryczna

Katarzyna Jurkiewicz

Konsultacja merytoryczna

Renata Owińska

Monika Buczyńska

Opracowanie zajęć muzycznych

Joanna Pietrzak

Redakcja językowa i korekta

Lidia Machura

Skład i łamanie

Paweł Kowalski

Projekt okładki

Adam Bardos

Warszawa 2009

ISBN 978-83-7253-665-5

Wydawnictwo JUKA-91 Sp. z o.o.

ul. Jutrzenki 118

02-230 Warszawa

tel. 022 381 72 07

faks 022 381 72 10

infolinia 0800 650 300

juka@juka.edu.pl

www.juka.edu.pl

LUTY
XI. TemaT kompLeksowY: ŚNIeŻNa kRaINa
Temat: XI.1.

W Królestwie Zimowej Wróżki .............................................................7

Temat: XI.2.

Jak się ubieramy na zimowe zabawy? ...............................................9

Temat: XI.3.

Witaj, bałwanku! ..................................................................................... 11

Temat: XI.4.

Jak wygląda Zima? ................................................................................ 13

Temat: XI.5.

Ślady na śniegu ...................................................................................... 15

Temat: XI.6.

Bezpieczne zabawy na śniegu ........................................................... 17

Temat: XI.7.

Zawody zimowe ..................................................................................... 20

Temat: XI.8.

Jaka pyszna sanna ................................................................................. 23

Temat: XI.9.

Lodziarnia Królowej Śniegu ............................................................... 24

Temat: XI.10. Bałwankowy kwiz zimowy ................................................................. 25

XII. TemaT kompLeksowY: DomY I DomkI

Temat: XII.1. Dom Pawełka .......................................................................................... 28

Temat: XII.2. Wieżowce................................................................................................... 30

Temat: XII.3. Dom dla lalek ........................................................................................... 31

Temat: XII.4. Domek z klocków ................................................................................... 33

Temat: XII.5. Zamek Zimowej Wróżki ....................................................................... 35

Temat: XII.6. Dziwne domy .......................................................................................... 36

Temat: XII.7. Akwarium ................................................................................................. 38

Temat: XII.8. Kraina marzeń ......................................................................................... 39

Temat: XII.9. Ślimak ........................................................................................................ 42

Temat: XII.10. Każdy ma swój dom .............................................................................. 43

maRZeC
XIII. TemaT kompLeksowY: CZaRY wIoseNNeJ wRÓŻkI

Temat: XIII.1. Wiosenne kotki ....................................................................................... 45

Temat: XIII.2. Wiosenna pogoda ................................................................................. 47

Temat: XIII.3. Witaj, bocianie! ....................................................................................... 48

Temat: XIII.4. Wiosenne przebieranki ........................................................................ 51

Temat: XIII.5. Wiosenni detektywi .............................................................................. 52

Temat: XIII.6. Powrót ptaków ....................................................................................... 54

Temat: XIII.7. Witaj, Wiosno! .......................................................................................... 55

Temat: XIII.8. Wiosenna Wróżko, pobaw się z nami! ............................................ 61

Temat: XIII.9. Wiosenne kwiaty .................................................................................... 62

Temat: XIII.10. W kąciku przyrody ................................................................................. 64

Spis treści

XIV. TemaT kompLeksowY: ŚwIĄTeCZNe JaJka

Temat: XIV.1. Świąteczne zabawy ............................................................................... 66

Temat: XIV.2. Kącik wielkanocny ................................................................................. 67

Temat: XIV.3. Wielkanocne cuda ................................................................................. 69

Temat: XIV.4. Wspólny plakat świąteczny ................................................................ 72

Temat: XIV.5. Wielkanocne maluchy .......................................................................... 73

Temat: XIV.6. Przygotowania do świąt ...................................................................... 75

Temat: XIV.7. Wielkanocne życzenia .......................................................................... 77

Temat: XIV.8. Wielkanocne nastroje .......................................................................... 78

Temat: XIV.9. Zagadkowa pisanka .............................................................................. 80

Temat: XIV.10. Wielkanocny stół .................................................................................... 82

kwIeCIeŃ
XV. TemaT kompLeksowY: ZwIeRZYNIeC

Temat: XV.1. Zabawy kotów ........................................................................................ 83

Temat: XV.2. Wlazł kotek na płotek ........................................................................... 85

Temat: XV.3. Mały piesek .............................................................................................. 87

Temat: XV.4. Psie smutki ............................................................................................... 89

Temat: XV.5. Jak opiekować się naszymi pupilami? ............................................ 90

Temat: XV.6. Co słychać na wsi ................................................................................... 91

Temat: XV.7. Na wsi ......................................................................................................... 94

Temat: XV.8. Konik na biegunach .............................................................................. 96

Temat: XV.9. Prążki, plamki, cętki... ........................................................................... 98

Temat: XV.10. W ZOO .....................................................................................................100

XVI. Temat kompleksowy: maLI pRZYJaCIeLe pRZYRoDY

Temat: XVI.1. Na ratunek wodzie ..............................................................................102

Temat: XVI.2. Dzień bez samochodu .......................................................................104

Temat: XVI.3. Las wita dzieci .......................................................................................108

Temat: XVI.4. Sprzątanie świata! ................................................................................111

Temat: XVI.5. O co drzewo prosi dzieci – apel drzewa ......................................113

Temat: XVI.6. Cicho sza, nie płosz zwierząt, nie hałasuj! ...................................115

Temat: XVI.7. Ekologiczna orkiestra .........................................................................116

Temat: XVI.8. W rytmie żabiego tanga ....................................................................118

Temat: XVI.9. Zielony marsz ........................................................................................120

Temat: XVI.10. Bal ekoludków ......................................................................................122

maJ
XVII. Temat kompleksowy: Co sŁYCHaĆ Na ŁĄCe?

Temat: XVII.1. Wycieczka na łąkę ................................................................................124

Temat: XVII.2. Kolory łąki ...............................................................................................126

Temat: XVII.3. „Wiosną na łące” ...................................................................................128

Temat: XVII.4. Kaczeńce na łące ..................................................................................130

Temat: XVII.5. Łąka ..........................................................................................................132

Temat: XVII.6. „Wiercipiętek poznaje owady” ........................................................134

Temat: XVII.7. Spotkanie z motylkiem ......................................................................136

Temat: XVII.8. Żabie sekrety .........................................................................................138

Temat: XVII.9. Zagadkowa łąka ...................................................................................139

Temat: XVII.10. Bal na łące ...............................................................................................142

XVIII. Temat kompleksowy: moJa RoDZINa

Temat: XVIII.1. Moja rodzina ..........................................................................................144

Temat: XVIII.2. Jak spędzasz czas ze swoją rodziną? .............................................146

Temat: XVIII.3. Dla mamy i taty ....................................................................................148

Temat: XVIII.4. Pomagamy mamie i tacie .................................................................150

Temat: XVIII.5. Serce dla moich rodziców .................................................................152

Temat: XVIII.6. Dwie mamy ............................................................................................154

Temat: XVIII.7. Laurka ......................................................................................................156

Temat: XVIII.8. Nasz mały teatr .....................................................................................157

Temat: XVIII.9. Kwiatek dla rodziców .........................................................................158

Temat: XVIII.10. Święto Rodziny .....................................................................................160

CZeRwIeC
XIX. Temat kompleksowy: ŚwIaT DZIeCIĘCYCH maRZeŃ

Temat: XIX.1. Dzień Dziecka w krainie fantazji z mamą i tatą .........................161

Temat: XIX.2. W podróż do krainy wyobraźni .......................................................167

Temat: XIX.3. O czym marzą dzieci? .........................................................................169

Temat: XIX.4. Budujemy szałas ...................................................................................171

Temat: XIX.5. Poszukiwacze skarbu .........................................................................172

Temat: XIX.6. Mam prawo… .......................................................................................174

Temat: XIX.7. Moja siostra królewna ........................................................................176

Temat: XIX.8. Koncert przedszkolaków ...................................................................179

Temat: XIX.9. W naszym przedszkolu jest wesoło! .............................................180

Temat: XIX.10. Przyjaciele ..............................................................................................182

XX. Temat kompleksowy: wakaCYJNe pRZYGoDY

Temat: XX.1. Gdzie spędzimy wakacje? .................................................................185

Temat: XX.2. Wakacyjna wyliczanka ......................................................................187

Temat: XX.3. Na jeziorach ...........................................................................................190

Temat: XX.4. W górach .................................................................................................192

Temat: XX.5. Jedziemy nad morze ..........................................................................194

Temat: XX.6. Podróżujemy pociągiem ...................................................................196

Temat: XX.7. Podróżujemy autem ...........................................................................198

Temat: XX.8. Pożegnanie z przedszkolem ............................................................200

Temat: XX.9. Polecimy balonem ...............................................................................204

Temat: XX.10. Odlatujemy rakietą w krainę wyobraźni .....................................206

TemaT komplekSowy: XI. ŚNIeŻNa kRaINa

XI.1 Temat dnia: w królestwie Zimowej wróżki

Cele:

rozpoznawanie i nazywanie koloru białego

•

ilustrowanie ruchem opowiadania nauczyciela

•

rozwijanie pamięci słuchowej

•

rozwijanie umiejętności poruszania się w takt muzyki w rozsypce i po obwo-

•

dzie koła oraz szybkiej reakcji na pauzę muzyczną.

Środki dydaktyczne:

tunel do zajęć gimnastycznych, dla każdego dziecka biała chusta (ew. chusteczka

higieniczna), fragment wiersza o kolorach B. Szelągowskiej,

karta pracy Zimowe

zabawy dzieci,

miseczki z wodą: ciepłą i zimną, CD – Wesoła Wróżka – akompa-

niament (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), Kraina kolorów (sł. i muz. J. Pietrzak),

B. Lüling Galopka – Telegraf op. 95, odtwarzacz kompaktowy, kolorowe wstążki

z krepiny, piłeczki do ping-ponga dla każdego dziecka, kilka piłeczek kauczuko-

wych, pudełko po czekoladkach, farby w różnych kolorach.
proponowane działania:

Dzieci ubrane na biało!

1. „Co widać za oknem?” – obserwacja (CD – akompaniament do piosenki

Wesoła Wróżka)

W białym stroju wchodzi Nauczyciel – wróżka i śpiewa drugą zwrotkę pio-

senki. Po wysłuchaniu piosenki zaprasza dzieci do okna. Dzieci obserwują

i próbują opisać:

Co widzą za oknem?

•

Jaka jest pogoda?

•

Jakiego koloru jest najwięcej?

•

2. Zabawa plastyczna „Taniec kulki na kartonie”

Dziecko zanurza kulkę kauczukową w farbie o dowolnym kolorze i kładzie ją

na białą kartkę ułożoną w pudełku po czekoladkach. Dziecko określa kolor

kartki. Poruszanie pudełkiem z pomocą nauczycielki powoduje przemiesz-

czanie kulki w różnych kierunkach i pozostawianie na kartce kolorowych śla-

dów. Przy zmianie koloru kulkę myjemy. Na zakończenie zabawy zwracamy

uwagę dziecka na nieodwracalność tego procesu – była biała kartka, jest ko-

lorowa.

II.

1. Zimowa wróżka zaprasza dzieci do Śnieżnej krainy (CD – B. Lüling Ga-

lopka – Telegraf op. 95, akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka)

lUTy

Wróżka, wchodząc, recytuje fragment wiersza o kolorach B. Szelągowskiej:

Białe domy, białe drzewa

Biały mróz mocno trzyma.

Wszystko białe dookoła

gdy panuje zima.

Następnie wita się z dziećmi ubranymi na biało.

Zimowa Wróżka zaprasza przedszkolaki w magiczną podróż do Śnieżnej Krainy.

Zabawa 1 – dzieci przechodzą przez tunel (do zajęć gimnastycznych) do

Śnieżnej Krainy. W tle słychać utwór Galopka. Dzieci idą przez śnieżne zaspy

(unoszą wysoko kolana). Na podłodze mogą byś porozkładane przeszkody,

przez które dzieci muszą przejść, unosząc wysoko kolana lub też jedynie wy-

obrażać sobie śnieżne zaspy.

Zabawa 2 – w mróz, który zamraża kropelki wody i z nich powstają śnieżynki.

Dzieci stoją nieruchomo w rozsypce, trzymając w ręku białe chusty. Nauczy-

ciel włącza akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka. Zimowa Wróżka,

śpiewając piosenkę podchodzi do każdego dziecka i dotyka je magiczną

różdżką. Dotknięte przez Wróżkę dziecko zamienia się w śnieżynkę i w takt

muzyki delikatnie, na paluszkach, tańczy z chustą, wiruje, macha subtelnie

chustą. Dzieci znają refren piosenki, dlatego nauczyciel zachęca wszystkich

do śpiewania.

Ćwiczenie oddechowe –

rozkładają na dywanie chusty. Na nich układają pi-

łeczkę pingpongową lub białe kuleczki z waty. Dmuchają na piłeczki/kulecz-

ki z waty tak, aby nie wypadły poza powierzchnię chusty.

Zabawa 3 – rzucanie śnieżkami.

Dzieci zwijają jedną dłonią chusty tak, by zmieściły się w garści. Udają, że

zbierają śnieg z ziemi i lepią z niego śnieżkę. Czynność tą wykonują raz pra-

wą, innym razem lewą ręką. Następnie rzucają się w ubranie śnieżnymi kul-

kami. „Zmarznięte” dzieci próbują „ogrzać się”, wykonując charakterystyczne

gesty klepania się po rękach i tupania.

2. Nauka fragmentu wierszyka o białym kolorze
3. Karta pracy „Zimowe zabawy dzieci”

Dzieci oglądają ilustrację i próbują opisać, jak wygląda zimowy krajobraz na

obrazku.

4. „Biało dookoła” – utrwalenie białego koloru

Dzieci wymieniają wszystko, co kojarzy im się z bielą. Pokazują przedmioty,

które są białe.

III.

1. Zabawa „Co jest białe?” (CD – piosenka Kraina kolorów)

Wszyscy w takt muzyki poruszają się po całej sali, szukając białych przedmio-

tów. Z chwilą zatrzymania nagrania dzieci mają przynieść na wyznaczone

miejsce po jednym białym przedmiocie.

2. Zabawa „Jaki masz kolor?” (CD – piosenka Kraina kolorów)

Każde dziecko otrzymuje kolorową wstążkę: jeden krótki biały, zielony, żółty,

niebieski lub czerwony pasek krepiny. Podczas odtwarzanej z płyty piosen-

ki dzieci spacerują po obwodzie koła, dowolnie wymachując wstążkami. Na

przerwę w muzyce zatrzymują się twarzą do środka koła i machają w górze

tylko wstążkami, które są w kolorze wypowiedzianym przez nauczyciela. Za-

bawę powtarzamy kilka razy, zamieniając się wstążkami.

3. Eksperyment „Ciepłe czy zimne?”

Nauczyciel przygotowuje miseczki z wodą: ciepłą i zimną.

Dzieci zanurzają jedną rękę w ciepłej wodzie, drugą w zimnej, a następnie

określają, jaka jest woda w danej misce.

XI.2 Temat dnia: Jak się ubieramy na zimowe zabawy?

Cele:

propagowanie zdrowego trybu życia poprzez podejmowanie działań zapo-

•

biegających zmarznięciu i przegrzaniu

nazywanie części ciała

•

samodzielne projektowanie prac

•

rozumienie i stosowanie pojęcia: para.

•
Środki dydaktyczne:

drobne śnieżynki np. wycięte ozdobnym dziurkaczem, pudełeczko, słomki dla

dzieci, miś/lalka, ubranka pasujące do różnych pór roku, arkusz szarego papieru,

flamaster, części zimowego ubrania (czapka, szalik, rękawiczki, kurtka/kożuch,

spodnie ocieplane, kozaki), gąbka, stemple z ziemniaka, farby, klej, karta pracy

Zimowe zabawy dzieci,

korona w kolorze białym, płatki śniegowe wycięte z pa-

pieru samoprzylepnego, kilka jednakowych pojemniczków, ziarna fasoli, CD –

B. Lüling Galopka – Telegraf op. 95, odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa dająca świadomość własnego ciała i przestrzeni „Zimno, zim-

no” (wg M. Bogdanowicz)

I. Zimno, zimno, zimno nam w paluszki,

zimno, zimno, zimno w rączki nam.

Tralala, la, tralala, klaszczemy rękami,

tralala, la, tralala, teraz ciepło nam / 2x

II. Zimno, zimno, zimno nam w paluszki,

zimno, zimno, zimno w nóżki nam.

Tralala, la, tralala, tupiemy nogami,

tralala, la, tralala, teraz ciepło nam / 2x

Uczestnicy zabawy siedzą w kręgu na krzesłach. (I) uderzają palcami rąk o sie-

bie, (ref. I) klaszczą, (ref. II) uderzają palcami nóg o podłogę, (ref. II) tupią.

2. „Kto szybciej przełoży ziarenka fasoli do pudełka”

Kilkoro dzieci siedzi przy stoliku. Przed każdym z nich stoją dwa takie same

pojemniczki, jeden z nich zapełniony jest białymi ziarenkami fasoli. Dzieci

oglądają ziarenka. Określają ich kolor. Zadaniem przedszkolaków jest przeło-

żenie w jak najkrótszym czasie ziarenek z jednego do drugiego pojemnika.

Ziarenka przekładamy pojedynczo. Zwycięzca zostaje zimowym królem/kró-

lową, otrzymuje białą koronę. Pozostałym dzieciom uczestniczącym w zaba-

wie, nauczycielka nakleja śniegowe płatki, wycięte z białego papieru samo-

przylepnego.

II.

1. „W co się ubrać?” – próba rozwiązania sytuacji problemowej

Wróżka chce zabrać lalkę/misia na zimowy spacer. Miś/lala nie bardzo wie,

w co ma się ubrać na dwór. Przebiera w ubrankach pasujących do różnych

pór roku. Jest bardzo zagubiony/a. Wróżka prosi dzieci o podpowiedzenie

misiowi/lali, co powinien/powinna założyć. Dzieci poddają propozycje. Dzie-

ci naśladują ruchem zakładanie podanej przez jedno z dzieci części gardero-

by zimowej.

2. Praca plastyczna „Zimowe ubrania” – praca grupowa

Wróżka – nauczyciel obrysowuje na dużym szarym arkuszu papieru postać

jednego z dzieci, następnie wręcza dzieciom w grupach po jednej z części

zimowego ubrania (czapka, szalik, rękawiczki, kurtka/kożuch, spodnie ocie-

plane, kozaki). Informuje dzieci, że będą musiały ubrać dziecko z plakatu na

zimowy spacer, wcześniej jednak powinny jak najładniej potrafią, pomalo-

wać wszystkie części garderoby.

Stemplowanie gąbką oraz stemplami z ziemniaka zimowej garderoby. Sprzą-

tanie miejsca pracy.

3. Ubieramy dziecko z plakatu na zimowy spacer

Po wyschnięciu prac przyklejanie ich na postać z plakatu. Wyszukiwanie

tego, co jest do pary, a co nie.

III.

1. Zabawa ruchowa „Sanna”

Dzieci dobierają się w pary, tworząc zaprzęgi. Przy muzyce B. Lülinga Ga-

lopka – Telegraf op. 95 (CD) zaprzęgi poruszają się w różnych kierunkach. Na

przerwę w akompaniamencie muzycznym zaprzęgi zatrzymują się, dzieci za-

mieniają się rolami.

2. Karta pracy „Zimowe zabawy dzieci”

Dzieci przyglądają się obrazkom i próbują opisać, jak ubrane są dzieci bawią-

ce się na śniegu.

XI.3 Temat dnia: witaj, bałwanku!

Cele:

wprowadzenie dzieci w świat liter – d, D

•

rozwijanie poczucia tempa

•

nauka pierwszej zwrotki piosenki

•

improwizowanie na janczarach

•

osłuchanie się z 2 zwrotką piosenki

•

Wesoła Wróżka.

Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki, plastelina, korony z literami, kredki, janczary, CD:

Nasz bałwanek (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), B. Lüling Galopka – Telegraf

op. 95 (CD) , piosenka Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), odtwa-

rzacz kompaktowy, kawałki białego papieru, czapka z papieru, gałązka.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – d, D (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek swoją. Na-

uczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom wygląd litery „d, D” (małej,

wielkiej, drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy mała i wielka litera brzmią

tak samo? Zwracanie uwagi na krótkie wymawianie „d”. Kto ją ma, niech pod-

niesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej literze „d, D”

w swoim imieniu. Wybór króla i królowej (dzieci, których imiona rozpoczyna-

ją się literą „D” oraz księcia, księżniczki, dzieci, w których imieniu występuje

litera „d”. Nauczyciel wkłada dzieciom korony z przyklejoną literą „D” lub „d”,

które to korony dzieci później ozdabiają wg własnej inwencji twórczej. Dzieci

próbują przeliczyć, ile razy w ich imieniu powtórzyła się poznana litera.

2. Zabawa ruchowa „Śnieg i mróz” (CD – Nasz bałwanek)

W trakcie odtwarzanej z płyty piosenki dzieci maszerują swobodnie po całej

sali. Chwilowe zatrzymanie nagrania jest sygnałem do odwrócenia się w kie-

runku nauczyciela – Królowej Zimy, który wypowiada jedno z magicznych

„zaklęć”: śnieg lub mróz. Na słowo śnieg dzieci naśladują ruchami rąk spadają-

ce z nieba płatki śniegowe, na słowo mróz ruch rozgrzewania rąk na mrozie.

II.

1. Nauka I zwrotki piosenki Nasz bałwanek (CD)

Nasz bałwanek

1. Kto zamieszkał na podwórku

2. Stary garnek ma na głowie

w ten zimowy ranek?

nosa nie zadziera.

Białe kule, nos z marchewki –

Z węgla oczy i guziki,

to chyba bałwanek!

miotłę w ręku trzyma.

Ref.: Bałwanku, bałwanku,

Ref.:

Bałwanku, bałwanku,

co za oknem stoisz.

Czy mrozu i wiatru

bałwanku się boisz?

Po wysłuchaniu piosenki dzieci odpowiadają na pytania dotyczące jej treści:

O czym opowiada piosenka? Jak wygląda bałwanek z piosenki? Z czego ma

zrobiony nos, guziki, oczy, co ma na głowie, co trzyma w ręku? Czy bałwanek

boi się mrozu i wiatru?

Następnie uczą się I zwrotki fragmentami na zasadzie naśladownictwa: po-

czątkowo śpiewają samą melodię na dowolnych sylabach, potem rytmicznie

powtarzają słowa, dopiero później śpiewają melodię ze słowami.

2. Zabawa integracyjna do piosenki Nasz bałwanek (CD)

Jedno dziecko zostaje bałwankiem. „Bałwankowi” zakładamy czapkę z papie-

ru i dajemy gałązkę w rękę. W trakcie zwrotki dzieci maszerują po obwodzie

koła i śpiewają piosenkę. W środku koła stoi „bałwanek” i w takt muzyki poru-

sza miotełką. Na refren wszyscy zatrzymują się twarzą do środka koła, kładą

ręce na biodrach i śpiewają. „Bałwanek” chodzi w środku koła blisko dzieci.

Po zakończeniu refrenu oddaje miotełkę i czapkę innemu dziecku i zabawa

zaczyna się od początku.

3. Improwizacje na janczarach do utworu B. Lülinga Galopka – Telegraf op.

95 (CD)

Nauczyciel przypomina dwa sposoby gry na janczarach: potrząsanie, ude-

rzanie o rękę. W trakcie utworu dzieci wykorzystują oba sposoby gry: po-

czątkowo dowolnie przechodzą z jednej techniki gry do drugiej, potem grają

zgodnie z instrukcją nauczyciela.

III.

1. Ćwiczenia oddechowe „Wirujące śnieżynki”

Dzieci dmuchają na kawałki białego papieru zaczepionego na nitce, przypo-

minającego śnieżynkę, tak, by ta poruszała się na zmianę jak na silnym i na

delikatnym wietrze.

2. Zabawa relaksacyjna przy drugiej zwrotce piosenki Wesoła Wróżka (CD –

akompaniament)

Dzieci leżą na plecach na dywanie symbolizującym puszysty śnieg i słuchając

piosenki w wykonaniu nauczyciela, naśladują, że znaczą na śniegu gwiazdę śnie-

gową (w takt muzyki wolno poruszają wyprostowanymi nogami i rękoma).

XI.4 Temat dnia: Jak wygląda Zima?

Cele:

propagowanie zdrowego stylu życia poprzez korzystanie z aktywności ru-

•

chowej na powietrzu

porównywanie długości, wysokości

•

znajomość substancji szkodliwych dla zdrowie (brudny śnieg i lód)

•

korzystanie z wszystkich zmysłów w procesie poznawania środowisk przy-

•

rodniczych

wdrażanie do aktywnego słuchania muzyki klasycznej.

•
Środki dydaktyczne:

fragment wiersza I. Suchorzewskiej Spacer maluchów, kolorowanki o tematyce

zimowej, lupy, foremki do piasku, słoik, B. Lüling Galopka – Telegraf op. 95 (CD),

odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa do utworu B. Lülinga Galopka – Telegraf op. 95 (CD)

Dzieci dobierają się w pary i tworzą „zaprzęgi konne” (jedna osoba jest woźni-

cą, druga konikiem, po kilku powtórzeniach zmiana). „Zaprzęgi” stają na ob-

wodzie koła. W takt muzyki wszyscy poruszają się po obwodzie koła. Z chwilą

zatrzymania nagrania dzieci stają i naśladują koniki, które grzebią kopytkiem

w śniegu (zataczają jedną, później drugą nogą małe kółka, pocierając palca-

mi o podłogę).

II.

1. Zimowa Wróżka zabiera dzieci na przedszkolne podwórko

Nauczyciel włącza sygnał muzyczny WYRUSZAMY W PODRÓŻ (CD) – dzieci

sprzątają zabawki i ubierają się stosownie do pogody i pory roku. Wróżka

recytuje fragment wiersza I. Suchorzewskiej Spacer maluchów:

Pada śnieżek biały,

Puszysty i suchy,

Idą na spacerek

Z przedszkola maluchy.

2. Rozmowa na temat: „Jak wygląda Zima?”

Wróżka zadaje dzieciom pytanie. Przedszkolaki rozglądają się uważnie i pró-

bują opisać zimę.

3. Babki ze śniegu oraz inne zabawy zimowe

Dzieci przy użyciu foremek robią babki ze śniegu. Mogą układać z nich zimo-

we budowle, porównywać wielkość, kształt, długość, wysokość wież śniego-

wych.

4. Zabawy badawcze ze śniegiem

Dzieci biorą w ręce śnieg i próbują opisać, jaki on jest (np. zimny, biały, łatwo

się rozpuszcza w ciepłych rękach, puszysty, łatwo się lepi, chrupie, gdy się po

nim idzie, twardy, gdy się go ugniecie w dłoni, itp.). Następnie przy pomocy

lup obserwują płatki śniegu, które składają się z połączonych ze sobą śnieży-

nek. Dzieci zauważają, że każda ze śnieżynek jest innego kształtu.

Dzieci zabierają do przedszkola garść śniegu i wkładają go do słoika.

III.

1. Eksperyment ze śniegiem

Przedszkolaki zauważają, że pod wpływem ciepła śnieg (przyniesiony z po-

dwórka) bardzo szybko rozpuszcza się. Po całkowitym rozpuszczeniu, dzieci

dostrzegają, że woda, jaka pozostała po śniegu, nie jest krystalicznie czysta.

Pływają w niej różne brudy, zanieczyszczenia.

Wróżka opowiada dzieciom historię o pewnym misiu/chłopcu, który na zi-

mowym spacerze bardzo lubił jeść śnieg i lizać sople. Dzieci zauważają, iż nie

wolno tego robić, gdyż śnieg wcale nie jest czysty, jak to się wydaje.

2. Zabawa ruchowa z ćwiczeniami ortofonicznymi do utworu B. Lülinga Ga-

lopka – Telegraf op. 95 (CD)

Powtarzamy zabawę ruchową wprowadzoną w pkt. I.1. dodając ćwiczenie

ortofoniczne: w trakcie postoju zaprzęgów, „grzebiąc kopytem w śniegu”

wszyscy naśladują parskanie konia.

XI.5 Temat dnia: Ślady na śniegu

Cele:

wdrażanie do uważnego słuchania tekstu literackiego

•

rozwijanie percepcji wzrokowej

•

dostrzeganie zależności w świecie przyrody: opisywanie wpływu zmian pór

•

roku na przyrodę

udział w zabawach na śniegu i lodzie.

•
Środki dydaktyczne:

buty dzieci, opowiadanie B. Szelągowskiej pt. Leśni detektywi, lupy, kartki pa-

pieru, stemple z ziemniaków, szara farba, CD – sygnał muzyczny WYRUSZAMY

W PODRÓŻ, odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Dziwne kroki”

Wszyscy maszerują w kole. Osoba prowadząca porusza się w specyficzny

sposób, dzieci idące za prowadzącą osobą naśladują jej sposób poruszania

się. Zmiana osoby pokazującej krok.

2. Zabawa ćwicząca spostrzegawczość i pamięć wzrokową „Czyj to kapeć/

but?”

Przedszkolaki siedzą w kręgu, przyglądają się butom kolegów. Następnie

nauczyciel prosi, aby usiadły tak, by nie było widać ich obuwia. Chętnemu

dziecku nauczyciel zasłania oczy, a następnie prosi inne dziecko, by zdjęło

jednego swojego buta i położyło go na środku. Maluch bez jednego buta

wraca na miejsce, natomiast zadaniem dziecka, które miało zasłonięte oczy

jest odnalezienie właściciela buta.

II.

1. Wysłuchanie opowiadania B. Szelągowskiej pt. Leśni detektywi

W nocy napadało dużo śniegu. Pan leśniczy ze swoją wnuczką postanowili wybrać

się do lasu. Założyli ciepłe kurtki i czapki, bo było bardzo zimno na dworze.

– Ale mróz szczypie w policzki – zawołała radośnie Kasia. A na dodatek nikt

tędy jeszcze nie chodził. Cała ścieżka zasypana śniegiem.

– Kasiu, podejdź szybko do mnie. Zobacz ktoś tu przed chwilą spacerował.

O tu! Widzisz te malutkie ślady? – zapytał dziadek.

– Ciekawe do kogo mogą one należeć? – zastanawiała się dziewczynka.

– Spójrz Kasiu w górę. Zobacz kto siedzi na gałęzi i zajada jarzębinę – odezwa-

ła się wróżka, która pojawiła się nagle koło dziewczynki.

– Wróżko, jak się cieszę, że nas odwiedziłaś! – Zawołała uradowana Kasia

i przytuliła się do niej mocno. – Razem z dziadkiem oglądamy ślady zwierząt

na śniegu. Chodź z nami wróżko, bardzo cię prosimy!

– Tak wróżko, będzie nam bardzo miło – odpowiedział dziadek – Kasiu, a czy ty

już wiesz kto zostawił te ślady?

– Tak, to ten ptaszek z czerwonym brzuszkiem.

– To gil odpowiedział dziadek i ruszył dalej. – I tu znowu widzę jakieś ślady na

śniegu. Chyba zostawiło je jakieś szare zwierzątko, z długimi uszami.

– To zając! Zajączki mają długie uszy i szare futerko! Widziałam w swojej ksią-

żeczce – powiedziała Kasia.

– A teraz możesz zobaczyć prawdziwego zajączka. O, widzisz? Jest tam – koło

tego małego krzaczka.

– Tak, widzę dziadku. Ale on szybko kica!

– Pewnie się nas wystraszył – zaśmiała się wróżka.

– A może jest mu zimno i wraca do domu na obiad – zastanawiał się dziadek – I my

też wracajmy do domu. Brrr... Robi się coraz zimniej. I chyba znowu spadnie śnieg.

– I jutro znowu będziemy mogli oglądać ślady zwierzątek na śniegu. I ja już będę

wiedziała jakie ślady zostawiają ptaszki, a jakie zajączek.

– Tak Kasiu, jesteś już prawdziwym leśnym detektywem – powiedziała wróżka.

– Wróżko, zapraszamy do leśniczówki na gorącą herbatę z sokiem malinowym –

dodał dziadek i otworzył drzwi.

– I babcine ciasto z jabłkami! – zawołała uradowana z wizyty wróżki, Kasia.

2. Rozmowa na temat treści utworu

Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: Kogo spotkała Zimowa Wróżka w lesie?

Co zobaczyła na śniegu Kasia? Czyje ślady były odbite na śniegu w lesie? Jak

myślicie, jak zwierzęta radzą sobie zimą w lesie? Czego nauczyły się Kasia

z Wróżką na wycieczce? Kto je nauczył obserwować przyrodę?

Dzieci próbują odpowiedzieć na pytania.

3. Wyjście na dwór

Nauczyciel włącza sygnał muzyczny WYRUSZAMY W PODRÓŻ – dzieci

sprzątają zabawki, ubierają się i ustawiają przy drzwiach.

Dzieci przypominają, co należy założyć na zimowy spacer. Utrwalenie ko-

lejności zakładanych po sobie ubrań zimowych.

4. „Mali detektywi” – Zabawa w tropienie, próba odgadnięcia, kto pozosta-

wił ślady na śniegu (zwierzęta, ptaki, ludzie)

Wróżka – nauczyciel przed wyjściem dzieci do ogrodu za pomocą buta

–„trapera” zostawia ślady na śniegu. Gdy dzieci znajdą się już w ogrodzie,

otaczają kołem miejsce ze śladami. Nauczycielka pokazuje dzieciom 4–5

butów (dziecięce, damskie, męskie – duży rozmiar itp.), w tym but, którym

zrobiła ślady. Dzieci przyglądają się ich podeszwom i próbują odgadnąć, który

but zostawił te ślady. Aby sprawdzić czy prawidłowo odgadły, wskazane przez

nauczycielkę dzieci, odbijają ślady pozostałych butów. Porównywanie śladów

(kształtu, wielkości, odbitych wzorów). Dzieci mogą używać również lup.

5. Śnieżne zabawy

Dzieci podążają śladem Wróżki – nauczyciela.

Dzieci rysują patykiem zimowe obrazy na śniegu.

Orły/Anioły na śniegu: dzieci kładą się na śniegu i machając rękoma oraz

nogami tworzą odbicie Orła/Anioła na śniegu.

Śnieżynka: Pięcioro/sześcioro dzieci kładzie się na śniegu, dotykając się bu-

tami tak, aby utworzyć śnieżną gwiazdkę. Ręce rozkładają na boki. Po pod-

niesieniu się oglądają odbicie śnieżynki na śniegu.

(Jeśli w przedszkolu są warunki do suszenia kurtek i spodni dziecięcych)

III.

1. Zabawa plastyczna „Ślady” – stemplowanie ziemniakiem

Dzieci odbijają na kartce papieru wycięte przez nauczycielkę w ziemniaku

ślady zwierząt/ptaków.

2. Rozmowa rozwijająca wyobraźnię „Czyje ślady?”

Rozmowa z dziećmi na temat, kto mógł pozostawić te ślady? Oraz gdzie mógł

podążać? Próba wypowiadania się dzieci na zadany temat.

XI.6 Temat dnia: Bezpieczne zabawy na śniegu

Cele:

uświadomienie dzieciom zagrożenia płynącego z niewłaściwych zabaw zimą

•

na śniegu i lodzie

prezentowanie bezpiecznego sposobu bawienia się w czasie zimy na dworze

•

dostrzeganie potrzeby przebywania na świeżym powietrzu

•

namawianie do zabaw badawczych ze śniegiem

•

ćwiczenie spostrzegawczości.

•
Środki dydaktyczne:

niebieskie kartony, pastele, treść teatrzyku B. Szelągowskiej Zimowe zabawy,

sylwety ilustrujące treść teatrzyku (dziadek, chłopiec, dziewczynka), karta pracy

Zimowe zabawy dzieci, węgielki lub łupiny orzechów, marchew, garnek, miotła,

kolorowa bibuła lub krepina.
proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Czy jesteś z nami?” (wg M. Bogdanowicz)

Nauczyciel: Czy…(imię) jest dziś z nami?

Dziecko: Tak, jestem razem z wami!

Nauczyciel: O,…(imię) jest dziś z nami,

Wszyscy: Witajmy go (ją) brawami!

2. Rysowanie obrazków o tematyce zimowej – rysowanie pastelami

Na niebieskim kartonie dzieci rysują pastelami zimowe obrazki. Przedszkola-

ki dbają o estetykę i staranność wykonanej pracy.

II.

1. Obejrzenie teatrzyku B. Szelągowskiej Zimowe zabawy
Dziadek

Zima na dobre zapanowała;

Mróz mocno ściska, choć słonko świeci.

Jezioro prawie jest zamarznięte...

Co chcecie robić? Powiedźcie dzieci!

Dziecko I

Szkoda w miejscu stać

Kiedy śniegu tyle wkoło!

Pobawmy się w śnieżki.

Będzie nam wesoło!

(Dzieci rzucają się śnieżkami)

Dziecko II

Taki gruby lód na jeziorze.

Na łyżwach pojeździmy może?

Dziecko I

Choć panuje taki mróz i chłód,

nie wiemy jak gruby jest lód.

A jak pęknie lód na jeziorze

To kto nam wyjść pomoże?

Dziecko II

Masz rację!

I jeszcze się rozchorujemy!

Nie! Tu jeździć nie będziemy.

Dziadek

Dobrze mówicie kochane wnuczęta.

I musicie o tym zawsze pamiętać,

że choć na jeziorze może jest i ślisko,

ale najlepsze na łyżwy jest lodowisko!

Tam lód nie pęknie pod nami!

Przekonacie się sami.

Dziecko I

A ja marzę od rana

by ulepić dziadku bałwana.

Dziecko II

Ja ulepię bałwankowi brzuch

A ty głowę.

Dziadek

Ja przyniosę bałwankowi

Kapelusz niewielki;

Marchewkę – na nos;

Na oczy – węgielki.

Dziecko II

To najpierw bałwanka ulepimy

a potem na łyżwach pojeździmy.

Dziecko I

A może, jak ulepimy już bałwanka

to pozjeżdżamy na sankach?

Dzieci razem

Tak dziadku, prosimy

jutro na łyżwach pojeździmy!

Dziadek

Sam chętnie zjadę na sankach.

Pójdziemy na górkę obok domu Janka.

Tam jest bezpiecznie.

Nie jeżdżą samochody.

I... zrobimy sobie zawody.

Pójdziemy tam zaraz po obiedzie.

Szkoda zimą w domu siedzieć.

2. Rozmowa dotycząca treści utworu z elementami ruchu

W co dzieci chciały bawić się z dziadkiem na śniegu?

Przedszkolaki naśladują ruchem zabawy proponowane przez dzieci z teatrzy-

ku (rzucanie się śnieżkami – zwrócenie uwagi, że nie wolno lepić twardych

śnieżek, a rzucać się można jedynie w ubranie; jazda na łyżwach – przypo-

mnienie, dlaczego na łyżwach możemy jeździć jedynie na lodowisku; lepie-

nie bałwana – dzieci przypominają, co jest potrzebne bałwanowi – węgielki,

marchewka, garnek, miotła; jazda na sankach – przypomnienie, iż bezpiecz-

nie jeździmy z daleka od samochodów).
Dlaczego szkoda zimą siedzieć w domu?
Na co należy pamiętać podczas zabaw na śniegu? Po raz kolejny przypomnie-

nie o bezpieczeństwie podczas zabaw.

3. „Nasz bałwanek” – lepienie bałwana

Dzieci lepią bałwana w ogrodzie przedszkolnym. Porównują wielkość kul

(mała, średnia, duża), ustalają, która kula powinna być na samym dole, a któ-

ra powinna znaleźć się na górze. Następnie z węgielków lub łupin orzechów

robią mu oczy i guziczki, marchewkowy nos, kapelusz z garnka i wkładają

miotłę do ręki. Dzieci podczas lepienia bałwana śpiewają piosenkę „Nasz bał-

wanek”.

4. Kolorowe bałwany – eksperyment z barwami

Zimowa Wróżka pyta dzieci, jakiego koloru jest ich bałwan, następnie zadaje

pytanie poruszające wyobraźnię, co by było, gdyby bałwan był kolorowy? Jak

można sprawić, by bałwan stał się kolorowy? Dzieci podają pomysły. Wróż-

ka wyjmuje kolorową bibułę i kładzie ją na śniegowe kule bałwana, dzieci

pomagają jej. Przedszkolaki zauważają, że bibuła/krepina traci barwę, nato-

miast po zdjęciu mokrej już bibuły dostrzegają, iż bałwan zabarwił się.

III.

1. Karta pracy „Zimowe zabawy dzieci”

Przyjrzyj się obrazkom. Czego brakuje na drugim obrazku? Naklej brakujące

elementy we właściwych miejscach. Co dzieci lubią robić zimą?

XI.7 Temat dnia: Zawody zimowe

Cele:

prezentowanie bezpiecznego sposobu bawienia się na śniegu

•

osiągnięcie sprawności: chód, bieg, podskok obunóż na śniegu

•

planowanie, organizowanie i udział w zabawach na świeżym powietrzu

•

kształtowanie umiejętności szacowania (dużo, mało) i porównywania.

•

Środki dydaktyczne:

ilustracje przedstawiające różne sporty zimowe, zestawy obrazków do poszcze-

gólnych ilustracji (np. nartę, kijek buty narciarskie do jeżdżenia na nartach/gór-

ki; łyżwę do lodowiska; sanki do górki), flaga olimpijska, szarfy, kosz, plastikowe

butelki lub kręgle, sanki, narty, rękawiczki, medale olimpijskie dla wszystkich

dzieci (z wizerunkiem flagi olimpijskiej, lecz bez pomalowanych kół olimpij-

skich), kredki, układają porozcinane kartki pocztowe lub obrazki przedstawiają-

ce różne dyscypliny sportowe, CD – akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka

(sł. i muz. J. Pietrzak), Nasz bałwanek (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), odtwa-

rzacz kompaktowy.

1. Oglądanie ilustracji przedstawiających różne sporty zimowe

Dzieci oglądają wystawkę prezentującą różne dyscypliny sportowe, zabawy

na śniegu i lodzie oraz zdjęcia z zawodów zimowych.

2. Rozmowa i dopasowanie obrazków do poszczególnych ilustracji

Nauczyciel przygotowuje zestawy obrazków, które dzieci dopasowują do

siebie zgodnie z przeznaczeniem (np. nartę, kijek buty narciarskie do jeżdże-

nia na nartach/górki; łyżwę do lodowiska; sanki do górki).

II.

1. Zawody zimowe na śniegu

Nauczyciel włącza sygnał muzyczny WYRUSZAMY W PODRÓŻ – dzieci sprzą-

tają zabawki, ubierają się i ustawiają przy drzwiach.

Zimowa Wróżka otwiera Zimową Olimpiadę Przedszkolaków, prezentuje fla-

gę olimpijską (dzieci próbują nazwać kolory kół olimpijskich). Podział dzieci

na drużyny (prezentacja drużyn).

Konkurencje sportowe (do wyboru w zależności od możliwości dzieci, do-

stępnego sprzętu sportowego oraz ukształtowania terenu placu zabaw):

w określonym czasie

−

ulepić jak największą ilość śnieżnych kul (dzieci pró-

bują porównać i oszacować, która grupa ulepiła najwięcej śnieżek)

rzuty śnieżkami do celu

−

(dzieci rzucają przygotowanymi wcześniej śnież-

kami do wyznaczonego punktu/kosza)

turlanie kuli

−

od startu do mety (dzieci próbują przetoczyć śnieżkę do wy-

znaczonej mety, gdzie zostawiają kulę i wracają biegiem do swojej dru-

żyny)

wbieganie pod górkę i zbieganie z górki

−

(dzieci mają za zadanie wbiec pod

górę i zbiec z niej z powrotem w wyznaczone miejsce)

pchanie kolegi na sankach

−

do wyznaczonej mety (która drużyna najwcze-

śniej ukończy konkurencję, ta wygrywa)

popychanie sanek

−

(kogo sanki pojadą najdalej, ta drużyna otrzymuje mały

punkt, wygrywa ta grupa, która zdobędzie najwięcej punkcików)

zjeżdżanie z górki na sankach

−

(kto najdalej zjedzie na sankach, zdobywa

mały punkt dla swojej drużyny, wygrywa ta grupa, która zdobędzie naj-

więcej punkcików)

tunel

−

(dzieci w rzędach stoją w rozkroku, dziecko z końca rzędu przecho-

dzi pomiędzy nogami pozostałych dzieci, po przejściu staje na początku,

i tak aż do przejścia ostatniego dziecka. Wygrywa ta drużyna, która pierw-

sza zakończy zadanie.)

biegi na nartach

−

(dzieci naśladują jazdę na nartach, lub jeśli istnieje taka

możliwość, faktycznie na nich jeżdżą, z której drużyny dzieci jako pierw-

sze przedostaną się na metę, ta grupa wygrywa).

2. Berek z rękawiczką na głowie

Po zakończeniu wszystkich konkurencji, dzieci wspólnie bawią się w berka

z rękawiczką na głowie, pilnując, aby im nie spadła. Dziecko, które zostanie

dotknięte przez „berka”, samo się nim staje i próbuje złapać kolejne dziecko.

3. Wręczenie medali olimpijskich

Zimowa Wróżka wręcza dzieciom medale olimpijskie (z wizerunkiem flagi

olimpijskiej, lecz bez pomalowanych kół olimpijskich). Brawa dla wszystkich

uczestników zabawy.

4. Zakończenie olimpiady piosenką (CD – akompaniament do piosenki We-

soła Wróżka)

Wszyscy stają w postawie na baczność. Zimowa Wróżka kilka razy śpiewa

melodię zwrotki piosenki z niżej zapisanymi słowami, dzieci próbują za na-

uczycielem śpiewać refren.

Zimowa Wróżka:

Już olimpiadę zakończyć trzeba, do domu wracać czas. Pokaż swój medal ma-

mie i tacie, i śpiewaj z nami tak:

Wróżka i dzieci:

Na medal każdy zasłużyć może, uwierzcie proszę nam. Musisz się tylko trochę

postarać, ćwicz z nami hop–sa–sa!

III.

1. Koła olimpijskie – zabawa plastyczna

Dzieci kolorują koła olimpijskie na medalu wg podanego wzoru – utrwalenie

kolorów. Nauczyciel prezentuje dzieciom wzór, pilnuje, by dzieci właściwie

wykonały pracę.

2. Układanie zimowych puzzli

Dzieci układają porozcinane kartki pocztowe lub obrazki przedstawiające

różne dyscypliny sportowe.

XI.8 Temat dnia: Jaka pyszna sanna

Cele:

wprowadzenie dzieci w świat liter – e, E

•

śpiewanie piosenki

•

rozwijanie umiejętności reagowania ruchem na sygnały muzyczne

•

tworzenie i przedstawianie ruchem i na janczarach muzyki wolnej i szybkiej.

•
Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki, plastelina, kredki, korony z literami, CD – piosen-

ka Nasz bałwanek (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), B. Lüling Galopka – Tele-

graf op. 95, akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz.

J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, duży rysunek przedstawiający bałwana,

talerze, janczary.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – e, E (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek swoją. Na-

uczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom litery „e”, „E” (małą, wielką, dru-

kowaną i pisaną), nazywając je. Czy mała i wielka litera brzmią tak samo? Kto

ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej

literze „e, E” w swoim imieniu. Wybór króla i królowej (dzieci, których imiona

rozpoczynają się literą „E” oraz księcia, księżniczki, dzieci, w których imieniu

występuje litera „e”. Nauczyciel wkłada dzieciom korony z przyklejoną literą

„E” lub „e”, które to korony dzieci później ozdabiają wg własnej inwencji twór-

czej. Dzieci próbują przeliczyć, ile razy w ich imieniu powtórzyła się poznana

litera.

2. Przypomnienie zabawy do piosenki Nasz bałwanek (CD) – zob. scenariusz

XI. 3

II.

1. Śpiewanie pierwszej zwrotki piosenki Nasz bałwanek (CD)

W trakcie pierwszej zwrotki dzieci maszerują po obwodzie koła i próbują

śpiewać piosenkę. Podczas drugiej zwrotki kładą się na podłodze i „turlają

po śniegu”.

2. Nauka 2 zwrotki piosenki Nasz bałwanek (CD) – zob. nuty scenariusz III. 3

Nauka odbywa się na zasadzie echa w siadzie skrzyżnym ze wskazywa-

niem na ilustracji odpowiednich elementów: garnka na głowie bałwanka,

guzików, oczu, miotły. Na zakończenie dzieci śpiewają całą piosenkę, stojąc

w półkolu, a jedna osoba wskazuje poszczególne fragmenty rysunku zgod-

nie ze słowami.

3. Improwizacja ruchowa z przerwą w muzyce do utworu B. Lülinga Galopka

– Telegraf op. 95 (CD)

Dzieci dobierają się w pary – tworzą podwójne saneczki i w takt muzyki po-

ruszają się po całej sali. Na sygnał nauczyciela – jednego uderzenia w tale-

rze „saneczki wywracają się na śnieg” – dzieci kładą się na plecach i machają

w górze nogami. Dwa uderzenia w talerze oznaczają, że należy wstać, otrze-

pać się ze śniegu. Zabawę powtarzamy kilka razy, zmieniając dziecko, które

prowadzi sanie. Nauczyciel podaje nazwę instrumentu, przy którym odby-

wała się zabawa, ale nie wymaga zapamiętania.

III.

1. Próby śpiewania za nauczycielem 2 zwrotki piosenki Wesoła Wróżka (CD –

akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka)

Nauczyciel, naśladując, że toczy kulę śniegową, śpiewa pierwsze cztery takty

piosenki, dzieci powtarzają. Później naśladuje jazdę na sankach (siad z pro-

stymi, lekko rozchylonymi nogami, ręce wyciągnięte przed siebie, dłonie za-

ciśnięte w pięści jak przy trzymaniu sznurka od sanek), śpiewa kolejne cztery

takty piosenki, dzieci powtarzają.

2. Improwizacje muzyczne

Kilkoro dzieci gra na janczarach, naśladując dźwięk sań jadących pod górę

(wolno) i z górki (szybko). Reszta dzieci tworzy dwuosobowe „zaprzęgi” i po-

rusza się w takt muzyki. Potem zmiana ról.

XI.9 Temat dnia: Lodziarnia królowej Śniegu

Cele:

różnicowanie i nazywanie cech za pomocą dotyku

•

aktywne spędzanie czasu na świeżym powietrzu

•

ilustrowanie i inscenizowanie muzyki ruchem

•

określanie i porównywanie wielkości.

•

Środki dydaktyczne:

CD – akompaniament do piosenki Walczyk dla babci i dziadka (muz. J. Pietrzak),

odtwarzacz kompaktowy, plastelina, lód, lupy, patyczki różnej długości, folia

aluminiowa.
proponowane działania:

1. „Taniec na lodzie” – zabawa ruchowa przy akompaniamencie piosenki

Walczyk dla babci i dziadka (CD)

Przy dźwiękach muzyki dzieci naśladują jazdę figurową na lodzie. Na prze-

rwę w muzyce zatrzymują się, przyjmując dowolną figurę („zamarzają”).

2. „Deser lodowy” – lepienie z plasteliny

Dzieci formują z plasteliny kolorowe kulki lodu, nazywają kolory kulek, po-

równują ich wielkość (duża, mała, takie same).

II.

1. Powitanie z Zimową Wróżką

Zimowa Wróżka wita się z dziećmi i informuje je, że zabierze przedszkolaki do

lodziarni Królowej Śniegu. Wróżka pyta dzieci, co znajduje się w lodziarni? Jak

wygląda lód? (dzieci mogą podawać przykłady, że lody są kolorowe, mają róż-

ne smaki, są w kulkach w waflu, albo na patyku…). Następnie Zimowa Wróżka

zabiera dzieci na przedszkolne podwórko – sygnał muzyczny WYRUSZAMY

W PODRÓŻ – dzieci sprzątają zabawki i ustawiają przy drzwiach (CD).

2. „W lodziarni Królowej Śniegu” – zabawy badawcze

Zimowa Wróżka pokazuje dzieciom „lodziarnię” Królowej Śniegu oraz prosi

dzieci o odnalezienie lodu (lód z zamarzniętej kałuży, sople zwisające z para-

petów, drzew, dzieci wymieniają, że lód jest także na lodowisku, czy na zamar-

zniętych rzekach czy jeziorach, itp.). Rozmowa na temat: „Jaki jest lód?” Dzieci

oglądają lód gołym okiem i przez lupę, biorą w gołe ręce, a następnie podają

odpowiedzi (zimny, mokry, śliski, przezroczysty, w dłoniach roztapia się…).

Pytanie Wróżki do dzieci: „Czy lody z „lodziarni” Królowej Śniegu można lizać,

jeść?” Dzieci przypominają doświadczenie, które wykonywały ze śniegiem,

że lód, podobnie jak śnieg, chociaż wygląda na czysty, w rzeczywistości jest

zanieczyszczony i nie wolno go brać do buzi. Powrót do przedszkola.

III.

1. Zabawa plastyczno-techniczna „Sopelki”

Dzieci otrzymują od nauczycielki patyki różnej długości (po dwa dla każdego

dziecka) oraz kawałki folii aluminiowej. Nauczycielka pokazuje dzieciom, jak

należy zawinąć folią aluminiową patyk, aby powstał z niego sopelek. Dzieci

wykonują prace, dbają o dokładne zawinięcie i ugniecenie folii.

2. „Długi – krótki” – zabawa matematyczna

Dzieci porównują długość sopli, mierzą je, nazywają, używają liczebników

porządkowych.

XI.10 Temat dnia: Bałwankowy kwiz zimowy

Cele:

utrwalenie wiadomości dotyczących tematu zimowego

•

identyfikowanie, pokazywanie i nazywanie różnych stanów emocjonalnych

•

próby stosowania się do reguł gry

•

różnicowanie i nazywanie cech za pomocą dotyku.

•
Środki dydaktyczne:

CD – B. Lüling Galopka– Telegraf op. 95, piosenka Nasz bałwanek (sł. B. Szelą-

gowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, wiersz E. Stadtmüller Bał-

wankowo, szarfy w czterech kolorach (niebieski, zielony, czerwony, żółty), kry

z zadaniami – jak poniżej (wycięte z papieru/kawałki styropianowych płyt), od-

znaki: złote i srebrne śnieżynki, kostka (na której ściankach jest jedna bądź dwie

śnieżynki oraz odpowiednia cyfra), karta pracy Bałwan, wata, kasza, papier kolo-

rowy, klej, białe, małe kwadraty, koła i trójkąty.
Proponowane działania:

1. Taniec z chustami do utworu B. Lülinga Galopka – Telegraf op. 95 (CD)

Swobodne improwizacje ruchowe, oddające charakter muzyki. Na hasło

„śnieg” podrzucenie i złapanie chustki, na hasło „mróz” zatrzymanie i zakrycie

chustką głowy (posąg lodowy).

2. Kostka emocji – „Jak się dzisiaj czuję?”

Dzieci pokazują ściankę z buźką odpowiednią do ich aktualnego nastroju

i próbują tą minę pokazać na swojej twarzy. Próba określenia przyczyn danej

emocji (np. jestem wesoła, bo lubię tańczyć/pada śnieg/świeci słońce/kole-

żanka bawiła się ze mną). Przekazanie kostki kolejnemu dziecku.

II.

1. Powitanie z Zimową Wróżką

Zabawa na powitanie: Wróżka mówi: Witam tych, którzy lubią zimę/mają na

sobie coś białego/lubią lody…, to dziecko, które czuje się powitane, odma-

chuje Wróżce. Na koniec Wróżka wita te dzieci, które lubią lepić bałwana.

Dzieci odmachują, po czym Wróżka, recytując wiersz E. Stadtmüller Bałwan-

kowo, zamienia wszystkie dzieci w śniegowe bałwanki.

Ze śniegu można,

Daję słowo,

Ulepić całe Bałwankowi.

Białe królewny

Oraz smoki,

Auta, co jadą

W świat szeroki.

Śniegową myszkę

Oraz kotka

I jeszcze UFO

W kształcie spodka,

I szklaną górę

Całą białą…

Byleby śniegu

Napadało.

2. Zabawa integracyjna „My, bałwanki” (CD – piosenka Nasz bałwanek)

Podczas muzyki wszyscy tańczą swobodnie po sali. Dzieci obserwują Zimo-

wą Wróżkę, która dotyka czarodziejską różdżką te dzieci, które w czasie tańca

starają się śpiewać. Osoby te stają, tworząc figurkę lodową, a Wróżka daje ta-

kiemu dziecku biały płatek śniegowy w kształcie trójkąta, kwadratu lub koła

(wycięty z papieru). Po zakończeniu piosenki dzieci układają swoje płatki na

odpowiednim stoliku (oznaczonym odpowiednią figurą geometryczną).

3. Gimnastyka bałwanków (CD – piosenka Nasz bałwanek)

Ustawienie – rozsypka

Zwrotka 1 – bałwanek rozgrzewa ręce: wymachy rąk w przód i w tył (na zmia-

nę lewa i prawa) z lekkim uginaniem kolan.

Refren – bałwanek podskakuje: podskoki obunóż w miejscu.

Zwrotka 2 – bałwanek rozgrzewa nogi – przysiady

Refren – podskoki obunóż naokoło własnej osi.

4. „Bałwankowy kwiz zimowy” – gra dydaktyczna

Wróżka dzieli dzieci na 4 zespoły, rozdając im np. szarfy w 4 kolorach, i tak

powstaje grupa bałwanków z zielonymi szalikami, niebieskimi, żółtymi

i czerwonymi. Dzieci siadają w 4 rzędach, jedno za drugim. Na podłodze po-

rozkładane są drogi z kry (wycięte z papieru/kawałki styropianowych płyt),

po których bałwanki będą musiały przedostać się do bałwankowa/z bałwan-

kowa do przedszkola! Na trasie jest po jednym bałwanku z każdej drużyny,

gdy bałwanek z jednej drużyny zakończy trasę, wtedy rozpoczyna ją kolejny

bałwanek z jego drużyny. Wygrywa ta drużyna, która jako pierwsza przedo-

stanie się na drugą stronę. Wygrana drużyna bałwanków zdobywa złote śnie-

żynki, pozostałe bałwanki otrzymują srebrne śnieżynki.

Bałwanki rzucają kostką (na której ściankach jest jedna bądź dwie śnieżynki

oraz odpowiednia cyfra), a następnie mają się poruszyć o jedną lub dwie kry

do przodu. Na krach umieszczone są znaczki, pod którymi kryją się różne

zadania do wykonania. Jeśli bałwanek prawidłowo wykona zadanie, może

rzucić dodatkowo kostką, za złą odpowiedź bądź jej brak, bałwanek stoi

w miejscu.

Napotkane po drodze zadania to:

znak zapytania:

•

rozwiąż zagadkę o tematyce zimowej

sygnalizator z zielonym i czerwonym światłem:

•

prawda – fałsz (np. Na

łyżwach jeździmy tylko po lodowisku.; Śnieżki lepimy bardzo twarde.; Jeździ-

my na sankach w miejscach z dala od ulicy.; Śnieg jest czysty, więc można go

jeść.; Na nartach jeździmy po lodowisku.; Sople lodu są pyszne i zdrowe.)

nutka:

•

zaśpiewaj piosenkę o bałwanku

ludzik:

•

zadanie ruchowe – pokazanie ruchem jednej z dyscypliny sportowej

puzzle:

•

ułóż puzzle (porozcinana pocztówka o tematyce zimowej; ułożenie

bałwana z części)

kropka:

•

wykonanie instrukcji słownej Wróżki (rozróżnianie kolorów i kształ-

tów) – np. wyjmij z koszyka niebieskie koło.

III.

1. Karta pracy Bałwan

Wyklej bałwana watą, kaszą i ryżem (każdą z kul innym materiałem). Z kolo-

rowego papieru zrób mu oczy, nos, usta, a także kapelusz. Naklej na brzuchu

bałwanka dwa okrągłe guziki.

Błękitne tło. Sylwetka bałwanka (bez nakrycia głowy, bez oczu, nosa, ust).

2. Zabawa badawcza „Mój bałwanek”

Po wyschnięciu kart pracy dzieci badają paluszkami faktury wszystkich

trzech kul bałwanka i próbują nazwać, jakie one są (np. pierwsza z waty –

miła, miękka, druga z kaszy – lekko chropowata, trzecia z ryżu – śliska, nie-

równomierna, itp.).

TemaT komplekSowy: XII. Domy I DomkI

XII.1. Temat dnia: Dom pawełka

Cele:

wzbogacanie słownictwa dziecka

•

rozwijanie percepcji wzrokowej

•

kształcenie twórczego myślenia.

•
Środki dydaktyczne:

czasopisma i albumy z architekturą; klocki, krążki gimnastyczne, CD – piosen-

ka Dom dla lalek (sł. K. Majewska, muz. S. Jedynak), odtwarzacz kompaktowy,

tamburyn, wiersz A. Kamieńskiej Pan dymek, karton, sztaluga, marker, zdjęcia

różnych domów, karta pracy Dom Pawełka, kredki, duża płachta materiału, far-

by plakatowe, pędzel, nożyczki, markery, narysowany na kartce kształt dymu,

kredki.
proponowane działania:

1. W kąciku czytelniczym „Domy domki, pałace”

Oglądanie w kąciku czytelniczym czasopism i albumów z architekturą, za-

bytkami.

2. Zabawy konstrukcyjne „Klocki”

Dzieci budują budowle z różnych rodzajów klocków.

3. Zabawa ruchowa „Domki do wynajęcia” (CD – piosenka Dom dla lalek)

Nauczyciel rozkłada na podłodze tyle krążków gimnastycznych, ile jest dzieci

i mówi, że to są domki do wynajęcia do zamieszkania. Gra na tamburynie,

a dzieci biegają, omijając rozłożone domki. Na przerwę w muzyce dzieci stają

w środku krążków i słuchają piosenki z płyty.

II.

1. Wysłuchanie wiersza Anny Kamieńskiej pt. Pan dymek

Podczas recytacji nauczyciel wykonuje rysunek domku na kartonie zawie-

szonym na sztaludze. Wyraźnie wymawia elementy budynku tj. ściana, okna,

dach, komin. Dorysowuje drzwi i dym lecący z komina, który podobny jest

do profilu twarzy, może dorysować zabawny kapelusz.

Pan dymek

Kreska, kreska, kółeczko

rysuję tu słoneczko.

Pod słoneczkiem jest dom.

Oto on.

Rysuję okna, dach,

komin czarny aż strach.

Z komina leci dym.

Dym ma nos, oczy, minę.

To nie dym.

To pan dymek.

Nauczyciel zachęca dzieci, by rysowały po śladzie na narysowanym domku,

najpierw palcem, następnie kolorowym grubym markerem.

2. Rozmowa na temat różnych domów

Nauczyciel pokazuje różne domy i przypina je do tablicy. Prosi, by dzieci

określiły, który z domów najbardziej im się podoba, w którym chciałyby za-

mieszkać i dlaczego.

3. Wykonanie karty pracy Dom Pawełka

Dzieci dorysowują kredkami brakujące elementy domu. Następnie mogą na ob-

razku dorysować różne elementy wg własnego pomysłu np. drzewo, psa itp.

III.

1. Zabawa tematyczna „Własny domek” (wg C. Vialles)

Nauczyciel maluje dom na dużej płachcie materiału, który zawiesza na para-

wanie. W materiale wycina nożyczkami okna i przecina go w miejscu drzwi.

Markerem dorysowuje na materiale, wraz z dziećmi, zasłonki w oknach,

ozdabia ściany. Zachęca dzieci do zabawy „w dom”.

2. Ćwiczenie twórcze „Dym”

Dzieci dostają narysowany na kartce kształt dymu i mają za zadanie przekształcić

go w coś innego. Po skończonej pracy, dzieci kolejno mówią, w co zamieniły dym.

XII.2. Temat dnia: wieżowce

Cele:

rozwijanie umiejętności posługiwania się liczebnikami głównymi i porząd-

•

kowymi (od 1 do 3)

łączenie różnych materiałów

•

rozpoznawanie i nazywanie barw.

•
Środki dydaktyczne:

klocki, wieżowiec z naklejonymi kolorowymi, prostokątnymi oknami w równych

rzędach z wąskiego arkusza brystolu, prostokąty z papieru kolorowego, rurki po

ręczniku, klej, rurki po papierze toaletowym, zielona krepina, kawałek wykła-

dziny, CD – piosenka Trzy misie (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz

kompaktowy, pluszowe misie, po trzy kwadraty z kolorowego papieru w trzech

wielkościach i różnych kolorach.
proponowane działania:

1. Zabawa konstrukcyjna „Budujemy domy”

Dzieci z klocków budują wysokie wieże i domy. Liczą kolejne klocki w wieży,

nazywają kolory.

2. Zabawa ruchowa „Otwórzcie drzwi”

Dzieci dobierają się parami, stają naprzeciwko siebie i podają sobie ręce.

Na słowa nauczyciela: otwórzcie drzwi – dzieci podnoszą ręce (robią most).

W przerwach między poleceniami, nauczyciel śpiewa: la la la la ... na popular-

ną melodię „Uciekaj myszko”, a dzieci bujają się w takt walczyka, w parach.

II.

1. Zabawa dydaktyczna „Kraina wieżowców”

Nauczyciel demonstruje dzieciom blok–wieżowiec wykonany z arkusza

brystolu z naklejonymi kolorowymi, prostokątnymi oknami, w równych rzę-

dach. Dzieci wraz z nauczycielem liczą kolejne rzędy okien, w zakresie swoich

umiejętności: jeden, dwa, trzy... Nauczyciel pokazuje rzędy okien, a dzieci po-

kazują paluszki – jeden na każdy wymieniony liczebnik.

2. Zabawa słuchowo-ruchowa „Winda”

Nauczyciel rozpoczyna zabawę i mówi: Jedziemy windą w górę. Pyta: Na któ-

re piętro pojedziemy? – i klaszcze jeden, dwa lub trzy razy, a dzieci podskakują

tyle razy, ile było klaśnięć. Nauczyciel mówi: Jedziemy windą na dół. Na które

piętro jedziemy? – tupie trzy, dwa, jeden razy, a dzieci robią tyle przysiadów,

ile było klaśnięć.

3. Wykonanie pracy technicznej „Wieża”

Dzieci naklejają prostokątne okienka wycięte z papieru kolorowego na długiej

rurce po ręczniku papierowym. Ustawiają wykonane prace na kawałku zielo-

nej wykładziny, tworząc makietę osiedla wieżowców. Rurki od papieru toaleto-

wego oklejają kawałkami podartej w paski zielonej krepiny, tworząc drzewka,

które ustawiają w „betonowej pustyni” – nauczyciel wyjaśnia pojęcie.

III.

1. Zabawa inscenizacyjna (CD – piosenka Trzy misie)

Dzieci rozpoznają piosenkę po odtwarzanym fragmencie z płyty. Następnie

troje dzieci – „misie” stoją w środku koła i w trakcie piosenki kolejno naśladu-

ją czynności zgodnie z jej słowami: pierwsze dziecko – miś kładzie się na ma-

łej poduszeczce, drugie naśladuje, że wyjada miód z kubeczka, trzecie chowa

się w dowolnej części sali. Pozostałe dzieci szukają „trzeciego misia”.

2. Zabawa dydaktyczna z układaniem kwadratów „Duże, średnie, małe”

Dzieci układają kwadraty – okienka według wielkości: od najmniejszego do

największego. Po wykonaniu zadania, odpowiadają na pytania: W jakim ko-

lorze są poszczególne figury?

XII.3. Temat dnia: Dom dla lalek

Cele:

nauka piosenki

•

rozpoznawanie dźwięków wysokich i niskich

•

określanie i porównywanie wielkości.

•
Środki dydaktyczne:

litery F i f, gwiazdka śniegowa, korony duże i małe, kredki; szarfy i obręcze w 3–4

kolorach, tamburyn, duże pudełko kartonowe, małe pudełka i kawałki materia-

łu, guziki itp., klej, nożyczki; CD – Dom dla lalek (sł. K. Majewska, muz. S. Jedynak),

odtwarzacz kompaktowy, dowolny instrument melodyczny; klocki: drewniane

kolorowe lub w jednym kolorze, plastikowe duże lub małe, z gąbki, misie, lale,

grzechotka, tamburyn, dwie lalki różnej wielkości, teatrzyk z zasłonkami.
proponowane działania:

1. Zaznaczenie na ścianie liter królewskiej litery – F, f (wg I. Majchrzak)

Nauczyciel zaznacza gwiazdką śniegową litery „F” i „f” na ścianie liter. Omawia

z dziećmi jej wygląd. Podkreśla, że wielka litera jest królewską literą. W tym

dniu królami litery „F” zostają dzieci, których imiona rozpoczynają się tą literą,

tzn. Franek, Fabian, Felicja, itp. Natomiast księżniczkami/książętami zostają

ci, którzy mają małą literę „f” w środku imienia: Afrodyta, Stefan, itd. Nauczy-

ciel wypisuje imiona na dużych koronach królowych i królów oraz na małych

koronach dla książąt, po czym dokonuje koronacji. Dzieci ozdabiają litery „F”

i „f” według własnego pomysłu kredkami.

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Lalki w domkach”

Dzieci, podzielone na 3-4 zespoły oznaczone tym samym kolorem szarf, ma-

szerują po sali. Na sygnał – uderzenie w tamburyn – dzieci biegną do rozło-

żonych na podłodze obręczy w kolorze szarf.

II.

1. Zabawa konstrukcyjna „Domek dla lalek”

Nauczyciel przygotowuje duże pudło i razem z dziećmi gromadzi elementy

do umeblowania domku dla lalek, tj. opakowania po produktach spożyw-

czych. Z pudełek można zrobić meble, z błyszczącego kawałka folii aluminio-

wej – lustro, a z okrągłej przykrywki na zakrętce od butelki – stół, a z kawałka

materiału – dywanik.

Nauczyciel rozdaje małe laleczki i rozpoczyna zabawę, zachęcając dzieci, by

się włączyły.

2. Omówienie i nauka piosenki Dom dla lalek (CD)

Dom dla lalek

1. Ty masz klocek, ja mam też,

2. Jeden dom i drugi dom

potrzebny nam trzeci.

już budują dzieci.

Zbudujemy dom wspaniały

Te dwa domy to dla misiów,

zaprosimy dzieci.

a dla lalek trzeci.

Omówienie słów piosenki ze zwróceniem uwagi na liczebniki porządkowe,

np. Co budowały dzieci? Z czego dzieci budowały domy? Ile domów zbudowały

dzieci dla misiów? Dla kogo dzieci zbudowały trzeci dom? Ile domów zbudowały

dzieci?

Słuchając piosenki po raz kolejny, dzieci w małych zespołach budują z kloc-

ków domy – każdy zespół z innego rodzaju klocków, np. drewnianych koloro-

wych lub w jednym kolorze, plastikowych dużych lub małych, z gąbki itd.

Podczas nauki piosenki dzieci wskazują trzy zbudowane domy: dwa stojące

blisko siebie, przy których leżą pluszowe misie, i jeden, obok którego posa-

dzone są lale.

3. Zabawa muzyczno-ruchowa „Wysoko-nisko” (CD – piosenka Dom dla lalek)

Dzieci poruszają się po całej sali w takt muzyki i śpiewają piosenkę. Wraz z za-

trzymaniem nagrania stają twarzą do nauczyciela i słuchają kilku dźwięków

granych na dowolnym instrumencie melodycznym. Jeżeli będą to dźwięki wy-

sokie podnoszą w górę ręce i łączą je nad głową (pokazują wysoki dom), jeżeli

będą to dźwięki niskie kucają z rękoma splecionymi na głowie (niski dom).

III.

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Lalki – marionetki”

Nauczyciel gra na grzechotce, a dzieci biegają swobodnie po sali. Gdy grze-

chotka milknie – dzieci zatrzymują się w bezruchu – przybierają pozy.

2. Zabawa dydaktyczna „Teatrzyk lalek”

Nauczyciel prezentuje dwie lalki różnej wielkości, posługując się określenia-

mi: duża – mała. Nauczyciel ustawia lalki za zasłonką teatrzyku w różnych

pozycjach: kładzie, sadza, stawia itd. Pyta dzieci: Co robi mała lalka?, Co robi

duża lalka?

XII.4. Temat dnia: Domek z klocków

Cele:

utrwalenie znajomości kolorów

•

rozwijanie sprawności manualnych.

•
Środki dydaktyczne:

klocki drewniane i plastikowe, worek, wiersz W. Ścisłowskiego Klocki, klocki zie-

lone, brązowe, niebieskie, żółte, taśma malarska, W przedszkolu (sł. L. Wiszniew-

ski, muz. L. Miklaszewski), CD – piosenki Dom dla lalek (sł. K. Majewska, muz.

S. Jedynak), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa przy piosence „W przedszkolu”

Dzieci w parach chodzą w kółku, trzymając się za ręce. Podczas refrenu, stają

i klaszczą w dłonie.

1. Powiedz Jasiu, powiedz Olu,

gdzie tak miło, gdzie tak miło, jak w przedszkolu.

Bo przedszkole uczy, bawi nas,

bo w przedszkolu szybko mija czas.

2. Pani patrzy na nas z boczku,

jak stawiamy, jak stawiamy, domki z klocków.

Bo przedszkole uczy, bawi nas,

bo w przedszkolu szybko mija czas.
2. Zabawa „Rozpoznajemy klocki” (CD – piosenka Dom dla lalek)

Dzieci, siedząc w kręgu, podają sobie klocki drewniane i plastikowe oraz

określają, jakie te klocki są: twarde, lekkie, ciężkie, ostre.

Następnie nauczyciel chowa poszczególne klocki do worka. Wybrane dziec-

ko rozpoznaje za pomocą dotyku, czy jest to klocek drewniany czy plastiko-

wy. Na zakończenie śpiewają piosenkę.

II.

1. Wysłuchanie wiersza Włodzimierza Ścisłowskiego pt. Klocki

Kolorowe klocki

dostał Krzyś od mamy,

a wszystkie kolory

dobrze chyba znamy:

są klocki zielone

jak wiosenna trawa,

są klocki brązowe

jak poranna kawa,

są klocki niebieskie

jak kwiaty na łące,

są klocki żółciutkie

zupełnie jak słońce!

Z takich barwnych klocków zbudował Krzyś domy

i z tego wysiłku sam stał się czerwony.

2. Zabawa „Z czym ci się kojarzy ten kolor?”

Nauczycielka prosi dzieci, aby podały swoje skojarzenia z danym kolorem np.

żółty – słońce, cytryna, banan. Wymienia wszystkie kolory, które pojawiły się

w wierszu. Na zakończenie pyta: co można zbudować z kolorowych klocków.

Dzieci budują wg własnego pomysłu.

Na koniec pracy, dzieci podziwiają budowle kolegów.

3. Zabawa ruchowa „Murarz”

Przez środek sali zaznaczamy taśmą malarską na dywanie linię budowy muru.

Dzieci z klockami w ręku stają po jednej stronie sali, po przeciwnej, na li-

nii, staje nauczyciel, który jest murarzem. Dzieci biegną na drugą stronę sali,

a murarz łapie dzieci i ustawia je na linii, zmniejszając drogę przebiegania. Ostat-

nie dziecko niezłapane zbuduje mur z klocków, które podają mu dzieci z muru.

III.

1. Zabawa ruchowa „Dziwne kroki”

Dzieci przechodzą przez salę różnymi krokami: w poskokach, tyłem, stopka-

mi itp.

2. Segregowanie patyczków

Nauczyciel rozsypuje na tacy patyczki, a zadaniem dzieci jest rozdzielenie ich

na poszczególne kolory i odłożenie do właściwych pudełek w tych kolorach.

XII.5. Temat dnia: Zamek Zimowej wróżki

Cele:

rozpoznawanie charakterystycznych obiektów architektury

•

poszerzanie zasobu słownictwa dziecka

•

słuchanie muzyki klasycznej

•

próby poruszania się w takt muzyki instrumentalnej.

•
Środki dydaktyczne:

korale matematyczne, CD – P. Czajkowski Taniec Cukrowej Wróżki z baletu Dzia-

dek do orzechów, B. Lüling Galopka – Telegraf op. 95, odtwarzacz kompaktowy,

zdjęcia pałaców i zamków, laminowana karta pracy – Figury geometryczne, tam-

buryn, figury geometryczne z kartonu, przedmioty w różnych kształtach, jan-

czary, plastikowe, przezroczyste wiaderka i butelki.
proponowane działania:

1. Ćwiczenia sprawności palców dłoni

Dzieci nawlekają korale matematyczne na sznurówkę, mogą wybierać po-

szczególne kolory, lub wymieszać je.

2. Zabawa ruchowa „Spotkanie na zamku” (CD – P. Czajkowski Taniec Cukro-

wej Wróżki z baletu Dziadek do orzechów)

W takt muzyki dzieci poruszają się po sali – zamku. Zatrzymanie muzyki

oznacza, że należy się przywitać z „królem” i „świtą królewską”. Dzieci wyko-

nują dworski ukłon w kierunku napotkanej osoby (lekkie przykucnięcie, roz-

łożenie rąk na boki i skłon głową).

II.

1. Rozmowa na podstawie ilustracji „Zamki”

Nauczyciel pokazuje dzieciom zdjęcia pałaców i zamków, przykładów z pol-

skiej architektury: Zamek Królewski, Wawel, inne lokalne zabytki. Omawia

z dziećmi cechy takich dużych budowli: wysokie, grube, masywne mury,

mają wieże, mury obronne z małymi okienkami, mają kopuły na dachu.

2. Wykonanie pracy technicznej „Lodowy zamek”

Dzieci ustawiają z plastikowych przezroczystych wiaderek i butelek kon-

strukcje zamku.

3. Zabawa ortofoniczno-ruchowa „Jedziemy na bal do Zimowej Wróżki” (CD

– B. Lüling – Galopka – Telegraf op. 9)

Dzieci w parach robią saneczki i w takt muzyki jadą nimi za dzieckiem, które

porusza się samo, grając na janczarach. W trakcie ruchu dzieci naśladują gło-

sem janczary: dzyń, dzyń, dzyń...

III.

1. Zabawa dydaktyczna „Projektanci”

Nauczyciel rozdaje dzieciom karty laminowane i naklejki z figurami geo-

metrycznymi. Dzieci przyglądają się uważnie wzorowi zamku, odszukują

występujące tam figury w naklejkach wielokrotnego użytku i układają na

wzorze.

XII.6. Temat dnia: Dziwne domy

Cele:

rozwijanie myślenia twórczego – wymyślanie zakończenia do opowiadania

•

rozpoznawanie i nazywanie barw.

•
Środki dydaktyczne:

duży brystol, węgiel rysunkowy, sztaluga; sznurek, fragment baśni Jaś i Mał-

gosia, pierniki wycięte z kolorowych kartonów, magnesy lub plastelina, CD

– M. Rimski-Korsakow Lot trzmiela, odtwarzacz kompaktowy, ule i pszczoły

z kartonu.
proponowane działania:

1. Pajęcza sieć

Nauczyciel rysuje na dużym kartonie (przyczepionym na tablicy lub sztalu-

dze) pająka na sieci pajęczej – promieniście rozchodząca się pajęczyna. Za-

chęca dzieci do rysowania poprzecznych kresek pajęczyny węglem do ryso-

wania.

2. Zabawa ruchowa „Pająk i muchy”

Dzieci biegają po sali, bzykają jak muchy: bzzz.... W rogu sali czyha pająk. Na

hasło nauczyciela: Raz, dwa, trzy, pająk patrzy! – wszystkie muchy zastygają

w bezruchu – pająk spaceruje między nimi i jeśli któreś dziecko się poruszy

albo zaśmieje, zabiera je do „pajęczyny”.

II.

1. Słuchanie baśni opowiadanej przez nauczyciela „Domek Baby Jagi”

Nauczyciel zaczyna opowiadać bajkę:

W małej chatce pod lasem mieszkał drwal z żoną i dwojgiem dzieci – Jasiem

i Małgosią. Pewnego dnia mama posłała je do ojca z obiadem. Rodzeństwo, za-

jęte zabawą, skręciło w nieznaną sobie dotąd leśną ścieżkę. Nagle pośród drzew

zobaczyły chatkę – ale jakże niezwykłą! Ściany dach, drzwi, okiennice, a nawet

komin były zbudowane z pierników. Zdumione dzieci podeszły bliżej, a że na wi-

dok smakołyków poczuły głód, odłamały kawałek okiennicy. Jadły w najlepsze,

kiedy z chatki wyjrzała stara kobieta. Niszczycie mój dom – zawołała...

Dzieci podają propozycje „Co stało się dalej...”

2. Zabawa dydaktyczna „Kolorowe pierniki”

Nauczyciel rysuje na białej tablicy magnetycznej ścianę domu Baby Jagi.

Dzieci kończą naklejać wycięte z kolorowych kartek ksero pierniki (z podkle-

jonymi magnesami) na tablicy w rzędach: czerwone – najniżej, i coraz wyżej:

niebieskie, pomarańczowe, zielone, itd.

3. Zabawa aparatu artykulacyjnego „Domek na koguciej nóżce” (wg I. Rut-

kowskiej-Błachowiak)

Podczas recytacji nauczyciela dzieci oblizują wargi:

Na koguciej nóżce stoi chatka mała,

Drzwiczki ma z piernika

– oblizywanie warg

Gwoździe są z migdała

– oblizywanie warg

Landrynkowe okna

– oblizywanie warg

Komin z marcepana

– oblizywanie warg

W progu siedzi sowa

– chu, chu

Gada dziwne słowa

– au, eu, ou

Kot przed progiem staje i zapala faję.

– miau, miau, miau

III.

1. Zabawa ruchowo-ortofoniczna „Lata pszczoła koło czoła”, np. przy muzy-

ce M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela (CD)

Dzieci biegają szybko, wymachując dłońmi (ręce zgięte w łokciach) i naśla-

dują głos pszczoły: bzzzzz. Na przerwę w muzyce, stają i rytmizują tekst: Lata

pszczoła koło czoła, lata mucha koło ucha.

2. Zabawa dydaktyczna „Pszczoły w ulu”

Nauczyciel wycina tyle uli, co pszczół. Prosi, by dzieci określiły czego jest wię-

cej poprzez ustawienie ich w pary.

3. Zabawa popularna w parach „Lustro”

Dzieci stają w parach naprzeciwko siebie, stykają swoje dłonie wewnętrzną

stroną i ruszają złączonymi dłońmi niesymetrycznie – udając lot pszczoły.

XII.7. Temat dnia: akwarium

Cele:

stosowanie różnych technik –

•

frottage

tworzenie kompozycji płaskiej według własnego pomysłu

•

kształtowanie wrażliwości estetycznej

•

zainteresowanie estetyką wystroju pomieszczeń, udział w dekorowaniu sali

•

rozwijanie inwencji twórczej i słuchu muzycznego.

•
Środki dydaktyczne:

rybki papierowe w różnych kolorach, nożyczki, CD – akompaniament do pio-

senki Walczyk dla babci i dziadka (muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy,

apaszki, grzechotka, plakat „Akwarium”, mokra gąbka, tusz zielony, niebieski,

słomki, wycięte rybki ze wzoru, pastele lub kredki świecowe, podłoża z fakturą,

klej, przezroczysta folia, wędka z magnesem, rybki papierowe ze spinaczem biu-

rowym, miska, patyczki.
proponowane działania:

1. Składanie obrazka w całość

Nauczyciel przygotowuje rybki w różnych kolorach z brystolu dwustronnie

kolorowego, przecina je na pół. Dzieci układają dwukolorowe rybki.

2. Wyliczanki-rymowanki „Rybka”

Dzieci powtarzają wyliczankę za nauczycielem: Raz, dwa, trzy – złotą rybką

jesteś ty. Nauczyciel rozpoczyna zabawę, wskazując kolejne dzieci stojące

w kole. Na kogo wypadnie, to dziecko wchodzi do środka koła i teraz ono

wylicza.

3. Zabawa taneczna „Welonki w akwarium”

Każde dziecko – rybka, trzymając w ręku zwiewną apaszkę, w takt muzyki

porusza się po Sali – akwarium. Nauczyciel, który pełni rolę właściciela akwa-

rium i co jakiś czas w różnych częściach sali gra na grzechotce – „sypie po-

karm” – karmi rybki. Zadaniem dzieci – rybek jest „podpłynięcie” do nauczy-

ciela. Gdy grzechotka umilknie „welonki” wracają do tańca w rozsypce.

II.

1. Wykonanie pracy plastycznej – karty duże plakatowe Akwarium

Nauczyciel lekko zwilża mokrą gąbką plakat. Rozchlapuje krople tuszu zie-

lonego i niebieskiego, dzieci przy użyciu słomek rozdmuchują go w różne

strony. W czasie, gdy tusz na wilgotnym papierze rozejdzie się i wyschnie,

nauczyciel rozdaje przygotowane wycięte rybki dla każdego dziecka (wcze-

śniej kseruje wzory).

Dzieci malują je kredkami, posługując się techniką frottage, tzn. pod karton

z konturem rybki podkładają inny karton o wyraźnie zaznaczonej strukturze

np. tapeta o nierównej fakturze, tektura falista lub przygotowane przez na-

uczyciela kartony z naklejonym ryżem, makaronem, kaszą. Dzieci odbijają

wzory, rysując bokiem kredki. Następnie naklejają rybki w dowolnym miej-

scu w akwarium. Na koniec, oklejają cienką folią kanapkową, która imituje

szybę akwarium. Dzieci ustalają miejsce zawieszenia pracy w sali.

2. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego „Rybki”

Dzieci nabierają dużo powietrza w policzki i otwierają i zamykają usta.

3. Zabawa zręcznościowa „Wędkowanie”

Nauczyciel przygotowuje wędkę z patyka z zawieszonym na końcu sznur-

ka magnesem. Dzieci „łowią” małe rybki papierowe ze spinaczem biurowym.

Dzieci liczą w zakresie swoich możliwości (1–3) liczebnikami porządkowymi.

III.

1. Masażyk „Rzeczka” (wg M. Bogdanowicz, D. Okrzesik)

Dziecko leży na brzuchu:
Tu płynie rzeczka,

– rysujemy od dołu wzdłuż kręgosłupa,

linię falistą

tędy przeszła pani na szpileczkach, – palcami wskazującymi po plecach

tu stąpały słonie,

– wewnętrzna strona dłoni

i biegły konie.

– szybko stukamy dłońmi zwiniętymi

w pięści

Wtem przemknęła szczypaweczka, – poszczypujemy kark

zaświeciły dwa słoneczka,

– i szyję

spadł drobniutki deszczyk

– masujemy ruchami okrężnymi

Czy przeszedł Cię dreszczyk?

– stukamy opuszkami palców

niespodziewanie szczypiemy w kark

2. Zabawa konstrukcyjna „Akwarium z patyczków”

Dzieci układają na kartonie płaską kompozycję z patyczków.

XII.8. Temat dnia: kraina marzeń

Cele:

formułowanie oceny zachowań bohaterów opowiadania

•

dostrzeganie następstw określonych zachowań

•

rozwijanie umiejętności odpoczywania przy muzyce

•

śpiewanie piosenki

•

wykonanie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki.

•
Środki dydaktyczne:

litery G i g, gwiazdka śniegowa, korony duże i małe, kredki, CD – „Kraina ma-

rzeń” utwór R. Dziekańskiego, Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak),

odtwarzacz kompaktowy, rysunki domów: ze słomy, z gałęzi i z kamienia, kołat-

ki, grzechotki, drewienka, słomki do napojów, modelina, spinacze, tarka, łyżki,

ołówki.
proponowane działania:

1. Zaznaczenie na ścianie liter królewskich liter G i g (wg I. Majchrzak)

Nauczyciel zaznacza gwiazdką śniegową litery „G” i „g” na ścianie liter. Oma-

wia z dziećmi jej wygląd. Podkreśla, że wielka litera jest królewską literą.

W tym dniu królami litery „G” zostają dzieci, których imiona rozpoczynają

się tą literą, tzn. Gabrysia, Grażyna, Gerard. Natomiast księżniczkami zostają

ci, którzy mają małą literę w środku imienia: Agata, Magda, itd. Nauczyciel

wypisuje imiona na dużych koronach królowych i królów, a na małych ko-

ronach dla książąt, po czym dokonuje koronacji. Dzieci kredkami dekorują

litery „G”.

II.

1. Relaks przy utworze R. Dziekańskiego Kraina marzeń (CD)

Dzieci wybierają sobie miejsce w sali, siadają lub kładą się w wygodnej pozy-

cji – słuchają muzyki z przymkniętymi oczami.

2. Wysłuchanie baśni B. Szelągowskiej pt. Trzy świnki

Nauczyciel opowiada bajkę o domach, które budowały świnki i prezentuje

rysunki domów: ze słomy, z gałęzi i z kamienia.

Były sobie trzy świnki. Nif-Nif, Nuf-Nuf i Naf-Naf bardzo lubili od rana do wie-

czora bawić się na łące i chlapać w kałużach. Minęło lato i nastała jesień. Bracia

postanowili zbudować sobie domki na zimę.

Nif-Nif nie miał ochoty tracić zbyt dużo czasu na budowanie. Postanowił zrobić

sobie domek ze słomy. Do wieczora słomiany domek był gotów.

Nuf-Nuf też wolał się bawić niż budować. Postanowił zbudować domek z gałęzi

i kawałków drzew. Jego domek też był gotów do wieczora. Zadowoleni z siebie

bracia poszli obejrzeć domek Naf-Nafa.

Naf-Naf już od kilku dni był zajęty budową. Nazbierał dużo kamieni, rozrobił gli-

nę w korytku i powoli, ale dokładnie murował ściany.

– A co ty robisz? – dopytywali się bracia – Jeszcze budujesz domek? My już daw-

no skończyliśmy i znów możemy się bawić i fikać koziołki.

– Postanowiłem zbudować solidny dom, który ochroni mnie przed wiatrem,

deszczem, mrozem i wilkami. Musi mieć mocne fundamenty, mocne ściany

i drzwi. A budowa takiego domu zajmuje dużo czasu. Pomóżcie mi w budowie.

– A na co ci taki dom? My się tyle nie musieliśmy napracować. Nasze domy są już

gotowe i nie będziemy Ci pomagać.

Nif-Nifowi i Nuf-Nufowi znudziło się przyglądanie budowie. Idąc przez las bar-

dzo hałasowali i obudzili wilka. Przestraszone prosiaczki uciekły do swoich dom-

ków. Niestety, domek ze słomy rozpadł się gdy wilk dmuchnął na niego: fuuuu.

Domek Nuf-Nufa też udało się wilkowi zniszczyć, gdy uderzył w niego łapą: bum!

Obaj bracia ledwie uszli z życiem i pobiegli najszybciej jak potrafili do domku

Naf-Nafa.

– Ratuj nas Naf-Nafie! – wołali. – Nasze domki całkiem się rozpadły, a goni nas

bardzo zły wilk.

– Nie bójcie się! Właśnie skończyłem budowę. Tu nic nam nie grozi.

I tak było naprawdę. Dom był zbudowany bardzo solidnie. Wilk w żaden sposób

nie mógł się dostać do środka. Nif-Nif i Nuf-Nuf zawdzięczali bratu życie.

– Teraz już wiemy, że nie można się zbyt spieszyć przy budowie domu – odezwały

się zawstydzone. I teraz wiemy, że trzeba sobie pomagać.

3. Rozmowa na temat treści baśni

Dzieci prowokowane pytaniami nauczyciela, dokonują oceny postępowania

prosiaczków:

Który domek udało się wilkowi zniszczyć?

•

Który domek był najmocniejszy?

•

Czy każdy z braci był pracowity?

•

Co spowodowało lenistwo dwóch z braci?

•

Czy bracia ładnie się zachowali, gdy nie chcieli pomóc przy budowie

•

domu z kamieni?

Co myślisz o postępowaniu Naf-Nafa, który uratował swoich braci przed

•

złym wilkiem?

Czy wasz dom jest dla was bezpieczny?

•

4. Zabawy plastyczne „Domek z gliny”

Dzieci rozwałkowują modelinę, odcinają zaokrąglone kształty – wycinają

kształt domu. (Mogą umieścić spinacz z tyłu, aby powstał obrazek „dom”,

który będzie można zawiesić.) Na ścianie domu odbijają tarką do sera „ce-

giełki”. Dachówki odznaczają trzonkiem łyżki. Klockiem odbijają okna i drzwi,

a końcem ołówka drobne elementy: klamkę, komin itp. (Nauczyciel utwardza

prace we wrzątku.)

III.

1. Akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka (CD)

Nauka I zw. piosenki – zobacz nuty w scenariuszu I.8.

Śpiewając pierwszą zwrotkę piosenki, dzieci w siadzie skrzyżnym, wykonują

akompaniament na drewienkach, a podczas refrenu na kołatkach i grzechot-

kach.

2. Ćwiczenia oddechowe „Domek ze słomy”

Dzieci układają stertki ze słomek do napojów i dmuchają na nie.

XII.9. Temat dnia: Ślimak

Cele:

tworzenie serii figur geometrycznych – duży – mały – duży

•

przedstawianie treści literackich za pomocą kukiełek.

•
Środki dydaktyczne:

magnesy okrągłe różnej wielkości, zagadka Ślimak (wg A. Ożyńska-Zborowska,

opr. Antologia literatury dla najmłodszych, Krajowa Agencja Wydawnicza, War-

szawa 2002.), fragment wiersza H. Bechlerowej Pokaż mi swój domek, kukiełka

wróżki i ślimaka; karta pracy Ślimak, klej, stemple w kształcie trójkąta: gumowe

lub wycięty z ziemniaka, narysowana spirala, tusz w różnych kolorach; CD – Dom

dla lalek (sł. K. Majewska, muz. S. Jedynak), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Duże-małe”

Nauczyciel pokazuje wycięte duże koło i nazywa je. Dzieci układają na tablicy

magnetycznej kółka różnej wielkości na przemian, zgodnie z rozpoczętym

przez nauczyciela rytmem: duże, małe, duże, małe...

2. Zabawa ruchowa „Dziwny spacer”

Dzieci w parach chodzą obok siebie po sali. Pierwsze dziecko z pary dotyka róż-

nych części swojego ciała: uszy, nos, ramiona, kolana, itd., a drugie obserwuje

czynności kolegi i naśladuje je. Po pewnym czasie następuje zamiana ról.

II.

1. Rozwiązywanie zagadki słowno-obrazkowej

Nauczyciel zadaje dzieciom zagadkę:

Co to za podróżnik, może mi powiecie?

Gdziekolwiek wyrusza, domek ma na grzbiecie?

Nauczyciel pokazuje obrazek ślimaka.

2. Nauka fragmentu wiersza H. Bechlerowej „Pokaż mi swój domek”

Nauczyciel recytuje wiersz, posługując się kukiełką wróżki i ślimaka na wy-

kałaczce:

Idzie ślimak wśród poziomek.

– Mój ślimaczku, gdzie twój domek?

A ślimaczek: – Popatrz, proszę,

ja dom zawsze z sobą noszę.

3. Domek ślimaka – karta pracy „Ślimak”

Dzieci naklejają domek ślimaka składający się z trzech kół o różnej średnicy,

naklejonych jedno na drugie, zgodnie z narysowanym wzorem.

III.

1. Zabawa ruchowa do popularnej rymowanki „Dom ślimaka”

Dzieci podają sobie ręce, na początku staje nauczyciel, który mówiąc wier-

szyk:

Ślimak, ślimak wystaw rogi,

dam ci sera na pierogi.

Jak nie sera, to kapusty,

od kapusty będziesz tłusty.

zawija do środka spiralę, aż do momentu, gdy z węża utworzy się ciasna spi-

rala – muszla ślimaka.

2. Zabawy plastyczne „Wesoły domek ślimaka”

Dzieci stemplują trójkątami (stempel gumowy lub wycięty z ziemniaka) na

narysowanej spirali – skorupa ślimaka.

XII.10. Temat dnia: każdy ma swój dom

Cele:

posługiwanie się zdaniami pojedynczymi i złożonymi

•

skupianie uwagi na tekście literackim

•

skupianie uwagi na informacjach uznanych przez nauczyciela za ważne

•

grupowanie przedmiotów ze względu na przeznaczenie

•

doskonalenie umiejętności marszu, biegu i podskoków.

•
Środki dydaktyczne:

fragment wiersza H. Bechlerowej „Pokaż mi swój domek”, opowiadanie na podsta-

wie inscenizacji Barbary Tuszyńskiej-Chechłacz Historia jednego dachu, karty pracy

Zwierzęta i ich domy, CD – piosenka Wesoła zabawa (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pie-

trzak) odtwarzacz kompaktowy, tamburyn, grzechotka, szarfy, klocki Dienesa.
proponowane działania:

1. Słuchanie fragmentu wiersza H. Bechlerowej „Pokaż mi swój domek”

Na strychu koło worka

jest dom myszki– mała norka.

Niech no przyjdzie kot polować,

już się myszka w norce chowa.

2. Zabawa ruchowa do popularnej piosenki „Do dziury myszko”

Dwoje dzieci zakłada szarfy w dwóch kolorach – jedno jest myszką, która

ucieka, a drugie jest kotem – goni myszkę. Podczas gdy nauczyciel śpiewa

piosenkę, pozostałe dzieci, ustawione są w kole. Unoszą ręce, robiąc wejście

lub wyjście z koła, gdy opuszczają ręce, zamykają przejście.

Uciekaj myszko do dziury,

bo cię tu złapie kot bury.

A jak cię złapie kot bury,

to cię obedrze ze skóry.

Nieładny kotek, nieładny!

Nie złapał myszki niezgrabny.

A myszka siedzi w stodole,

wygląda dziurką na pole.

II.

1. Słuchanie opowiadania „Historia jednego dachu” (wg B. Tuszyńskiej-Che-

chłacz)

Nauczyciel pokazuje pluszowego króliczka i opowiada jego historię:

Pewnego razu króliczek Groszek wymyślił, że zbuduje sobie szałas. Szałas

zbudował z gałęzi, trawy i patyków. Ale gdy skończył, nie był z siebie zado-

wolony. Króliczek Groszek martwił się, że dziurawy dach z patyków nie osłoni

go ani przed słońcem, ani przed deszczem. Myślał, myślał i wymyślił, że naj-

lepszy będzie dach z dużych jak parasole liści od kapusty. Bardzo podobał

mu się jego nowy dom, który teraz wyglądał jak zielony grzybek. Zadowolo-

ny położył się, by odpocząć i usnął. Obudziło go chrupanie, a dachu nie było!

Za ścianą szałasu stał koziołek, który właśnie kończył jeść smakowite śnia-

danie. – Zjadłeś mój dach! Co teraz będzie? – zmartwił się króliczek. Koziołek

zawstydził się, ale obiecał, że pomoże naprawić wyrządzoną szkodę. Nowy

dach był z siana. Koziołek bardzo starannie wszystko poprzybijał i przywią-

zał. Ale i tym razem dach był przekąską – dla konia. Koń bardzo przepraszał

i tłumaczył, że nie pomyślał, że coś takiego z sianem na wierzchu, to może

być dom. Przyjaciele króliczka Groszka, koziołek i koń zrobili nowy dach z ga-

łęzi świerkowych. Był solidny i na dodatek niesmaczny – nie ma amatorów

świerkowych igieł. Ale... gdy króliczek Groszek wrócił zmęczony po zabawie,

zauważył, że w domu są goście – same szyszkowe dziadki, brodate i wąsate.

– Skąd się tu wzięliście? – zapytał zdziwiony króliczek Groszek. – Z dachu!

Z gałązek świerkowych. – odpowiedziały szyszkowe dziadki. Króliczek Gro-

szek, nie mógł uwierzyć, pomyślał: to chyba czary? Różne dachy już miałem.

Jeden zjadł koziołek, drugi koń, a ten ostatni, jest chyba zaczarowany. A może

to wszystko był sen?

Nauczyciel rozmawia o różnych rozwiązaniach przy budowie domów. Odwo-

łuje się do wiedzy dzieci zdobytej podczas zajęć. Zachęca do dłuższych wypo-

wiedzi. Dzieci przypominają, jakie poznały domy, czyje były i jak wyglądały,

z czego były zbudowane.

2. Zabawa ruchowa „Ptaszki i pieski”

Dzieci poruszają się po sali zgodnie z akompaniamentem: marsz, bieg, pod-

skoki. Na przerwę w muzyce nauczyciel prezentuje dwa sygnały: tamburyn,

który zaprasza dzieci, by naśladowały lot ptaków oraz grzechotka – dzieci na

czworaka udają pieski.

3. „Zwierzęta i ich domy” – karta pracy

Dzieci nazywają domki: buda, akwarium, gniazdo i określają, jakie zwierzątko

tam mieszka. Nalepiają naklejki zwierząt w odpowiednich domkach. Wska-

zują, które zwierzątko lata, które pływa, a które biega.

III.

1. Zabawa ruchowa z elementem czworakowania „Pieski na spacerze”

Dzieci dobierają się w pary. Jedno z dzieci przyjmuje rolę psa – chodzi na

czworaka. Nauczyciel pomaga założyć mu szarfę imitującą smycz w pasie,

którą chwyta drugie dziecko i wyprowadza psa na spacer.

2. Zabawa dydaktyczna „Buda z figur geometrycznych”

Nauczyciel demonstruje jak zrobić budę dla psa: wykorzystując klocki Die-

nesa, kwadrat, koło, trójkąt. Dzieci wykonują kolejne czynności zgodnie ze

wskazówkami nauczyciela.

TemaT komplekSowy: XIII. CZaRy wIoSeNNeJ wRÓŻkI

XIII.1. Temat dnia: wiosenne kotki

Cele:

wdrażanie do uważnego słuchania utworów literackich

•

usprawnianie małej motoryki

•

poznanie zwiastunów wiosny.

•
Środki dydaktyczne:

pocztówki z wiosennymi motywami, nożyczki, opowiadanie B. Szelągowskiej

Czary wiosennej wróżki – wiosenni detektywi, obrazki do opowiadania, gałązki

bazi, karta pracy Bazie, plastelina, CD – do piosenki Wesoła Wróżka (sł. B. Szu-

rowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Wprowadzenie do tematu trzecią zwrotką piosenki Wesoła Wróżka

maRZeC

2. Zabawa integracyjna „Na powitanie wszyscy razem” (wg M. Bogdano-

wicz)

Nauczyciel: Na powitanie wszyscy razem:

Dzieci, podskakując, śpiewają: Hip, hip, hura! /x3

Nauczyciel: Z całego serca, pełnym gazem:

Wszyscy, machając, śpiewają: Witamy was! /x3

3. Układanie puzzli

Dzieci układają puzzle z pociętych przez nauczyciela pocztówek z wiosenny-

mi ilustracjami.

II.

1. Słuchanie opowiadania B. Szelągowskiej pt. Czary wiosennej wróżki – wio-

senni detektywi

Słońce świeciło coraz mocniej. Każdy kolejny dzień był cieplejszy od poprzedniego.

Wróżka postanowiła zabrać dzieci ze sobą do parku.

– Słuchajcie moi mili, może byśmy poszli do parku poszukać pierwszych oznak

wiosny? Śniegu już prawie nie ma. Sople lodu też już się rozpuściły. Może jakieś

kwiatuszki już zakwitły...no i oczywiście poszukamy kotków. Kto chce zostać

wiosennym detektywem? – zapytała wróżka.

– Ja, ja i ja... i ja też, wróżko – wołały dzieci.

Wiosna powolutku zajmowała miejsce zimy. Po rzeczce płynęły resztki kry. Wśród

starych liści zakwitły białe przebiśniegi i delikatne, fioletowe fiołki. Z ziemi zaczę-

ły kiełkować tulipany i żonkile. Tuż przy krokusie odpoczywał sobie zmęczony

wędrówką ślimak.

– Widzę bociana! – zawołał dumny z siebie Bartek.

– A tam na rzece...widzicie... to chyba kaczka! – krzyknęła Monika

– Kaczuszki, bociany, ale gdzie są kotki?– zastanawiała się Kasia.

– Właśnie! Gdzie te kotki się schowały? – dodała Zosia.

– Kici, kici... kici, kici. Nie bójcie się kotki! – wołał Krzysio.

– Wróżko, nigdzie nie widać kotków. Gdyby gdzieś tu były, na pewno by do nas

przyszły.

– A może jest im zimno i siedzą gdzieś skulone wśród trawy – zamartwiała się

Karolinka. – Może się zgubiły i nie mogą odnaleźć swojej mamy.

– Wróżko, a dlaczego ty się tak tajemniczo uśmiechasz? – dopytywał się Tomek.

– Chyba wiesz gdzie są kotki.

– Tak, oczywiście wiem gdzie są kotki. Zanim wam powiem gdzie, rozwiążcie za-

gadkę:

Mleczka nie chcą pić.

Nigdy nie biegają.

Choć mają futerka,

ogonków – nie mają.

Oj dziwne to kotki

Bo na wierzbie rosną.

I to tylko wiosną!

– To bazie – zawołała Ewa.

– I co? Teraz już wiecie gdzie są kotki? – radośnie spytała wróżka

Tak! – odpowiedziały chórem dzieci. Rosną na wierzbie! Nad naszymi głowami.

– Śmieszne te kotki! I takie puchate. Może weźmiemy je do wazonu? Będzie wio-

sennie w przedszkolu – powiedział Wojtek.

Dzieci z wróżką wyruszyły w drogę powrotną, niosąc bazie. Ślimak także wyru-

szył w dalszą drogę. Może też szukał odznak wiosny?

2. Rozmowa na temat treści opowiadania

Nauczyciel zadaje dzieciom pytania, na które one próbują odpowiedzieć:

Dlaczego Wróżka zabrała dzieci do parku?

Co zobaczyły dzieci w parku?

Dzieci odpowiadają na pytanie i spośród leżących różnych obrazków wybie-

rają właściwe.

Jakie kotki kazała szukać dzieciom Wróżka?

3. Zabawa badawcza „Jakie są baziowe kotki?”

Dzieci dotykają je, przyglądają się im i próbują odpowiedzieć na pytanie:

„Jakie są baziowe kotki?”

4. Karta pracy Bazie

Przyklej do gałązek kulki plasteliny tak, żeby przypominały bazie.

III.

1. Zabawa naśladowcza „Kotki”

Dzieci leżą zwinięte w kłębek – kotki śpią, powoli budzą się, przeciągają, ro-

bią koci grzbiet. Kotki wyruszają na spacer – dzieci poruszają się na czwora-

ka. Kotki zgłodniały, piją mleczko z miseczki, najedzone bawią się wesoło.

Zmęczone zabawą kotki myją łapki i kładą się spać.

2. Zabawa w echo

Nauczyciel wydaje kocie odgłosy, dzieci jak echo powtarzają po nim.

XIII.2. Temat dnia: wiosenna pogoda

Cele:

rozpoznawanie symboli graficznych oznaczających pogodę

•

reagowanie na umówione sygnały muzyczne

•

rozwijanie umiejętności wyrażania ruchem muzyki instrumentalnej.

•
Środki dydaktyczne:

maskotka – słoneczko, krążki,

wiosenne ilustracje ze zmienną pogodą (śnieżna,

deszczowa, zachmurzenie, słonecznie, tęcza), tablice ze znakami pogody (śnie-

żynki, krople deszczu, chmura, słońce, wiejący wiatr), odtwarzacz kompakto-

wy, CD – do piosenki Wesoła Wróżka, piosenka Bociek (sł. autor nieznany, muz.

M. Kaczurbina), symbole graficzne: śnieg, deszcz i wiatr, chusta animacyjna lub

duży materiał, kilka balonów w różnych kolorach, instrumenty: grzechotka, trój-

kąt, tamburyn, krążki.
proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna ,,Witaj, wiosenne słoneczko” (CD – akompaniament

do piosenki Wesoła Wróżka)

Wszyscy, siedząc w kręgu i słuchając piosenki, przekazują sobie bez słów sło-

neczko – maskotkę wraz z uśmiechem.

2. Zabawa z elementem podskoku „Kałuże”

Dzieci próbują obunóż przeskakiwać rozłożone na podłodze krążki – kałuże.

II.

1. Wiosenny spacer „Obserwatorzy pogody” – spacer po okolicy, obserwacja

pogody

2. Wprowadzenie znaków pogody

Wróżka rozmawia z dziećmi na temat wiosennej pogody, dzieci oglądają

wiosenne ilustracje ze zmienną pogodą (śnieżna, deszczowa, zachmurzenie,

słonecznie, tęcza). Do każdej ilustracji dzieci dopasowują odpowiedni sym-

bol graficzny: śnieżynka, krople deszczu, chmura, słońce, wiejący wiatr.

3. Zabawa ruchowa „Pogodowa muzyka” (CD – piosenka Bociek)

Wróżka rozwiesza w różnych miejscach sali symbole pogody (śnieg, deszcz,

wiatr). W trakcie piosenki, czyli podczas słonecznej pogody dzieci swobod-

nie poruszają się po sali, podskakując z nogi na nogę. Zatrzymanie nagrania

i zagranie przez nauczyciela na którymś z instrumentów perkusyjnych jest

sygnałem do ustawienia się pod odpowiednim symbolem pogody: grze-

chotka – śnieg, trójkąt – deszcz, tamburyn – wiatr.

III.

1. Zabawa z balonami „Chmurki” (CD – P. Czajkowski Taniec Cukrowej Wróż-

ki z baletu Dziadek do orzechów lub akompaniament do piosenki Wesoła

Wróżka)

W takt muzyki dzieci poruszają materiałem lub chustą animacyjną, na której

leży kilka kolorowych balonów – chmurek.

XIII.3. Temat dnia: witaj, bocianie!

Cele:

nauka piosenki

•

rozwijanie aparatu oddechowego

•

wyrażanie muzyki ruchem

•

wprowadzenie dzieci w świat liter – h, H.

•
Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki, plastelina, korony z literami, odtwarzacz kompak-

towy, CD – piosenka Bociek (sł. autor nieznany, muz. M. Kaczurbina), małe ka-

wałki białego papieru, obrazki przedstawiające ptaki, w tym bociana, tamburyn,

kołatka, bębenek, obręcz, czerwona szarfa.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – h, H (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek swoją. Na-

uczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom wygląd litery h, H (małej, wiel-

kiej, drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy mała i wielka litera brzmią tak

samo? Kto ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę z plasteli-

ny przy każdej literze „h, H” w swoim imieniu. Wybór króla i królowej (dzie-

ci, których imiona rozpoczynają się literą „H” oraz księcia/księżniczki, dzieci,

w których imieniu występuje litera „h”. Nauczyciel wkłada dzieciom korony

z przyklejoną literą „H” lub „h”, które to korony dzieci później ozdabiają wg

własnej inwencji twórczej. Dzieci próbują przeliczyć, ile razy w ich imieniu

powtórzyła się poznana litera.

2. Oglądanie fotografii bocianów np. w albumach przyrodniczych. Omówie-

nie wyglądu bociana.

II.

1. Zabawa integracyjna (CD – piosenka Bociek)

Słuchając piosenki wszyscy poruszają się po obwodzie koła, naśladując szy-

bujące bociany. Gdy nauczyciel zatrzyma muzykę, wypowiadają powitanie:

trzy razy powtarzają sylabę „kle”. Przy powtórzeniu zmiana kierunku ruchu.

Bociek

1. Kle, kle boćku, kle kle,

2. Kle, kle boćku, kle, kle,

witaj nam bocianie.

usiądź na stodole!

Łąka ci szykuje, łąka ci szykuje Chłopcy ci zrobili, chłopcy ci zrobili

żabki na śniadanie.

gniazdo w starym kole.

Rozmowa na temat treści piosenki: Kogo witały dzieci? Skąd przyleciał bo-

ciek? itp.

2. Zabawa ruchowa „Bociany do gniazd” (CD – piosenka Bociek)

Każde dziecko – bocian staje w małej obręczy – gnieździe i śpiewa piosenkę.

Na sygnał (przerwę w muzyce) bociany opuszczają gniazda i poruszają się

zgodnie z ustaleniami: gra na bębenku – brodzenie po wodzie (chodzą mię-

dzy obręczami); gra na tamburynie – szybowanie nad „łąką” (naokoło swojej

obręczy); gra na kołatce – zajęcie miejsca w gnieździe (stanie w obręczy na

jednej nodze i powtarzanie sylaby „kle”).

3. Zabawa inscenizacyjna do piosenki Bociek (CD)

Dzieci stają w półkolu. Jedna osoba zostaje bocianem, dwie, trzy żabkami,

dwóch chłopców trzyma w ręku obręcz symbolizującą gniazdo. Wszyscy

śpiewają piosenkę:

Kle, kle boćku, kle kle,

– „bociek chodzi po łące”, dzieci witają

witaj nam bocianie.

„boćka” (gest powitania na odległość)

Łąka ci szykuje,

– żabki skaczą wokoło bociana, który

łąka ci szykuje

otacza je ramionami i odprowadza

żabki na śniadanie

na miejsce do półkola.

Kle, kle boćku, kle, kle,

– „bociek” ponownie chodzi po łące

usiądź na stodole!

– chłopcy przynoszą mu „gniazdo”

Chłopcy ci zrobili

chłopcy ci zrobili

– „bocian” dziękuje chłopcom i siada

gniazdo w starym kole.

III.

1. Zabawa ruchowa „Sprytne żaby” (CD – piosenka Bocian)

Dzieci – żaby maszerują po obwodzie koła – stawu, trzymając się za ręce

i śpiewając piosenkę. Jedna osoba oznaczona czerwoną szarfą – bocian cho-

dzi w środku koła – brodzi po wodzie. Na sygnał „bocian” zaczyna polowanie

na żaby. „Żaba”, która nie zdąży ukucnąć zostaje schwytana i na jedną kolejkę

siada w środku koła.

2. Zabawa integracyjna na pożegnanie

Dzieci – żaby siedzą w kręgu, nauczyciel wypowiada słowo „kum” i klasz-

cze jeden raz w dłonie. Taki sam gest pożegnania powtarzają kolejne osoby

z kręgu.

XIII.4. Temat dnia: wiosenne przebieranki

Cele:

właściwe reagowanie na ustalone sygnały

•

propagowanie zdrowego trybu życia poprzez podejmowanie działań zapo-

•

biegających zmarznięciu i przegrzaniu

nauka współpracy w zespole

•

malowanie suchymi pastelami.

•
Środki dydaktyczne:

wiersz D. Gellner Krople, znaczki z symbolami pogody (z wcześniejszych zajęć),

gazety, paski kolorowej bibuły, wiosenne ubrania (np. deszcz – płaszcz przeciw-

deszczowy, kalosze, parasol; śnieg – rękawiczki , czapka, szalik, kozaki, kurtka;

chmura – kurtka wiosenna, apaszka, cienka czapka, pantofle lub obuwie spor-

towe; słońce – bluza, czapka z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne, tenisówki),

odtwarzacz kompaktowy, CD – chór R. Dziekańskiego Kraina marzeń (akompa-

niamenty do piosenek), obręcz, opaski dla bociana i żab, plakaty przedstawia-

jące dzieci ubrane w odpowiednie ubrania (patrz wyżej), suche pastele, znaczki

pogody (deszcz, śnieg, chmura, słońce).
proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Jak się czujesz?” (wg M. Bogdanowicz)

Dzień dobry,…..…(imię), witamy cię.

Jak się dziś czujesz, pytamy cię?

całość x2

Wywołane dziecko wyraża swoje samopoczucie mimiką i gestem.

2. Nauka wiersza D. Gellner „Krople”

Wróżka chodzi z parasolem, recytując wiersz:

Chodzę sobie

po ogrodzie,

krople deszczu

mam na brodzie.

Skaczę sobie

po chodniku

z kroplą deszczu

na kucyku.

Tu i tam się kropla mieni,

schowam krople do kieszeni.

O! Już pełną

kieszeń mam!

Resztę deszczu oddam wam!

Dzieci z pomocą pokazywanych przez nauczyciela gestów uczą się treści

wiersza. Później sami próbują ilustrować jego treść ruchem.

II.

1. Zabawa ruchowa do znaczków pogody

Na sygnał nauczyciela – wróżki dzieci ilustrują ruchem dany symbol pogody:

deszcz

– dzieci trzymają w ręku gazetę, palcami drugiej dłoni stukają

w gazetę (uderzają raz szybko, raz powoli, delikatnie)

słońce

– dzieci podskakują z nogi na nogę

wiatr

– dzieci naśladują wiatr ruchem rąk

śnieg

– dzieci powoli obracają się wokół własnej osi i przykucają

tęcza

– dzieci tańczą z kolorowymi paskami bibuły.

2. Dobieranie stroju do pogody

Podczas oglądania wiosennych ilustracji przedstawiających różną pogodę

nauczyciel – wróżka rozmawia z dziećmi na temat wiosennego ubioru. Dzieci

tworzą kolekcje obrazków (np. deszcz – płaszcz przeciwdeszczowy, kalosze,

parasol; śnieg – rękawiczki, czapka, szalik, kozaki, kurtka; chmura – kurtka

wiosenna, apaszka, cienka czapka, pantofle lub obuwie sportowe; słońce –

bluza, czapka z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne, tenisówki).

3. Wiosenna rewia mody (CD – utwór R. Dziekańskiego Kraina marzeń, akom-

paniamenty do piosenek)

Chętne dzieci ubierają się w przygotowane zestawy ubrań i przy dźwiękach

muzyki przechadzają się na wyznaczonym wybiegu dla modeli, prezentując

ubrania na konkretną pogodę. Pozostałe dzieci nagradzają odważnych mo-

deli brawami.

III.

1. Zabawa ruchowa „Wiosenne zapachy” (CD – akompaniament do piosenki

Wesoła Wróżka)

Dzieci, obserwując nauczyciela, chodzą po sali – łące pełnej kwiatów i słu-

chają piosenki. Koło kogo przechodzi nauczyciel – Wiosenna Wróżka, to ta

osoba przykuca, udaje, że wącha kwiatek i „kicha”.

XIII.5. Temat dnia: wiosenni detektywi

Cele:

rozpoznawanie, nazywanie i poznanie sposobu powstania koloru zielonego

•

wyrabianie orientacji w przestrzeni: góra – dół

•

uwrażliwianie na piękno przyrody.

•
Środki dydaktyczne:

fragment wiersza B. Szelągowskiej o kolorach – „Zielony”, tacki, żółta i niebieska

farba, 2 słoiczki z zabarwioną wodą (w jednym na żółto, w drugim na niebiesko),

duży słoik, piłka, karta pracy „Wiosna”, zielone kredki, lupy, kreda, „Magiczne pu-

dełko” (a w nim kamień, patyk, piasek, woda), odtwarzacz kompaktowy, CD –

Kraina kolorów (sł. i muz. J. Pietrzak).
proponowane działania:

Dzieci ubrane na zielono!

1. Nauka fragmentu wiersza B. Szelągowskiej „Zielony”

Zielona sałata.

Zielony las; zielone liście.

Zielona trawa na łące.

I żabka zielona jest oczywiście.

2. Zabawa badawcza „Jak powstaje zielony kolor?”

Na tackach dzieci otrzymują wyciśniętą farbą w kolorach żółtym i niebieskim.

•

Dzieci przy pomocy pędzelka mieszają obie farby i obserwują, jak powstaje

kolor zielony.

Nauczyciel przygotowuje 2 słoiczki z zabarwioną wodą (w jednym na żółto,

•

w drugim na niebiesko). Dzieci przelewają zawartość słoiczków do dużego

słoja i obserwują, jaki powstaje kolor.

II.

1. Zabawa dydaktyczna „Grasz w zielone?”

Dzieci siedzą na krzesełkach w kręgu, nauczyciel w środku koła, rzuca do

wybranego dziecka piłkę. Dziecko, które złapie piłkę odpowiada na pytania

nauczyciela.

Nauczyciel: Grasz w zielone?

Dziecko: Gram!

Nauczyciel: Masz zielone?

Dziecko: Mam.

Nauczyciel: A co?

Dziecko wymienia, co ma zielonego:…….

2. Karta pracy „Wiosna”

Przyjrzyj się ilustracji i powiedz, jak Wiosenna Wróżka zmieniła świat. Na gó-

rze obrazka naklej słońce, na dole dokończ rysować trawę.

Powiedz, jakie ptaszki fruwają a które pływają, policz je.

3. Zabawy badawcze „Wiosenni detektywi”

słuchanie odgłosów wiosny oraz próba rozpoznawania i nazywania tych od-

•

głosów

obserwowanie (również za pomocą lupy) przyrody ożywionej (rośliny, zwie-

•

rzęta, ptaki, owady, ludzie) i nieożywionej (kamienie, skałki, gleba, woda,

chmury, pogoda, itp.)

porównywanie różnego rodzaju podłoża: ziemia, piasek, żwir, glina, torf

•

rysowanie patykiem po różnego rodzaju podłożu

•

rysowanie kredą po chodniku

•

bieganie lub poruszanie się w inny, wcześniej umówiony sposób, po wyzna-

•

czonym miejscu, na sygnał, przytulanie się do drzewa

w kręgu, podawanie sobie kamienia, który zgodnie z opowieścią Wróżki, raz

•

jest ciężki, innym razem leciutki, jak piórko, zimny, ciepły, kłujący, itp.

III.

1. Zabawa „Magiczne pudełko”

Za pomocą dotyku dzieci odgadują, co jest ukrytego w „Magicznym pudeł-

ku” np. kamień, patyk, piasek, woda.

XIII.6. Temat dnia: powrót ptaków

Cele:

rozpoznawanie i nazywanie ptaków, które powracają do nas z ciepłych kra-

•

jów: bocian, jaskółka

uwrażliwianie dzieci na odgłosy przyrody

•

stosowanie różnych technik plastycznych – modelowanie z masy solnej lub

•

plasteliny

prawidłowe gospodarowanie oddechem.

•
Środki dydaktyczne:

odtwarzacz kompaktowy, CD – akompaniament do piosenki Walczyk dla babci

i dziadka, obręcze, sylwety ptaków (bocian, jaskółka), pióra, masa solna, ziarenka

pieprzu, patyczki, sianko dekoracyjne.
proponowane działania:

1. Wprowadzenie do tematu piosenką Bociek (zob. scenariusz XIII. 3)
2. Zabawa „Które pisklę?”

Dzieci – pisklęta siedzą w kręgu, na środku siedzi matka – kura z zasłoniętymi

oczami. Wskazane przez nauczyciela dziecko – pisklę mówi: „pi, pi”, a matka –

kura próbuje rozpoznać głos dziecka – pisklęcia.

II.

1. Rozmowa na temat „Powrotów ptaków z ciepłych krajów”

Wróżka pokazuje dzieciom sylwety 2 ptaków, które powracają do nas z cie-

płych krajów oraz podaje ich nazwy (bocian, jaskółka). Dzieci próbują opisać

pokazane ptaki oraz naśladować ich odgłosy (kle, kle; fit fit).

2. Zabawy z piórami (CD – akompaniament do piosenki Walczyk dla babci

i dziadka)

Ćwiczenia oddechowe z piórami – dzieci dmuchają na piórka tak, by te utrzy-

•

mywały się jak najdłużej w powietrzu.

Taniec z piórkiem – dzieci dowolnie tańczą z piórkiem przy akompaniamen-

•

cie piosenki.

Piórkowy masażyk w parach – dzieci w parach, zgodnie z muzyką muskają

•

piórkiem kolegę.

3. Praca plastyczno-techniczna „Ptaszek”

Dzieci lepią ptaszka z masy solnej. Doczepiają piórka w miejsce skrzydeł

i kuleczki np. pieprzu w miejsce oczu, dorabiają dziób i łapki z patyczków.

Z ozdobnego sianka „wiją” gniazdko dla ptaszka.

III.

1. „Ptasi koncert” (CD – akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka)

Dzieci naśladują ptasie głosy np. kle – kle, ku – ku, fiu – fiu itp. na melodię ww.

piosenki.

XIII.7. Temat dnia: witaj, wiosno!

Cele:

wdrażanie do kulturalnego zachowania podczas odbioru sztuk teatralnych

•

przybliżenie tradycji ludowych

•

dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie i kojarzenie ich ze zmianą

•

pory roku

integracja wszystkich przedszkolaków.

•
Środki dydaktyczne:

kółka z kolorowego papieru (np. po 6 dla każdego dziecka), dziurkacz, sznure-

czek, gałązki np. wierzbowe, bibuła, klej, list od Wiosennej Wróżki, wiosenna in-

scenizacja B. Szelągowskiej Tygrysek szuka wiosny, piosenka Bociek, wiosenne

zagadki dla wszystkich przedszkolaków (A. Mikita, Zagadki dla maluchów, Wy-

dawnictwo HARMONIA, Gdańsk 2007), kosze z wiosennymi kwiatami dla każdej

grupy przedszkolaków, kawałki białego papieru, dzwoneczek.
proponowane działania:

Dzieci ubrane na zielono!

1. Zabawa plastyczna „Wiosenne kwiatki”

Nauczyciel daje dzieciom powycinane wcześniej z kolorowego papieru kół-

ka. Dzieci naklejają na siebie kolorowe kółka tak, by powstał z nich kwiatek

(np. pięciopłatkowy z okrągłym środkiem), nauczyciel dziurkaczem wycina

w wykonanych przez dzieci kwiatkach dziurki, dzieci próbują przepleść sznu-

reczek, który nauczyciel związuje.

2. „Gaiczek”

Dzieci zawieszają swoje kwiatki na gałązce wierzbowej.

II.

1. List od Wiosennej Wróżki

Nauczyciel odczytuje dzieciom list, w którym Wiosenna Wróżka zapowiada

swoje przybycie i obiecuje niespodzianki.

2. Oglądanie wiosennej inscenizacji B. Szelągowskiej Tygrysek szuka wiosny

przygotowanej przez grupę 5-latków

Maluszki ubrane na zielono wędrują wraz ze swoim gaiczkiem do sali gim-

nastycznej.

wszyscy:

My jesteśmy (nazwa grupy: np. Tygryski)

i wiemy o wszystkim,

co dzieje się w przedszkolu,

na łące i na polu.

wszyscy: piosenka Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak) – CD

Tygrysek (z kubusia puchatka):

Ja też wszystko wiem

i jak wczoraj byłem w lesie

słyszałem, że podobno

zbliża się do nas jesień...

A może słyszałem coś o lecie...?

Dziecko I (śmieje się)

Tygrysku, co ty pleciesz?

Przecież kończy się zima

a po zimie przychodzi wiosna.

To taka pora roku!

Zielona i radosna!

wszyscy: piosenka Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak – CD)

Kilkoro dzieci przykuca na środku sceny, by w trakcie piosenki naśladować

budzące się do życia: kwiaty, ptaki, motyle, dzieci. W refrenie wszyscy tworzą

koło i maszerują w prawą stronę. Podczas drugiej zwrotki wszyscy ponownie

poruszają się w takt muzyki w rozsypce, a na refren wracają do maszerowa-

nia po obwodzie koła.

Tygrysek:

Dobrze, już dobrze.

Wiem co teraz będzie:

Znajdziemy pewnie

pod dębem żołędzie.

Dziecko II

Żołędzie wiosną

raczej nie rosną.

Dziecko III

Chodź Tygrysku z nami.

Pójdziemy na łąkę

wiosny poszukamy.

I jeszcze zobaczymy

czy w lesie nie ma już zimy.

pierwsza zwrotka piosenki W naszym przedszkolu (CD)

Dziecko II i III i IV maszeruje z Tygryskiem naokoło sceny, po czym wszyscy

zatrzymują się na środku.

Tygrysek:

Wstyd mi, bo nic

nie wiem o wiośnie.

Nic! Wcale a wcale!

Dziecko IV

Nie martw się!

Coś ci o niej

zaśpiewają 4-latki:

piosenka Wiosenna piosenka, mel. ludowa (CD – Płyta z uśmiechem. Cztero-

latek, wyd. JUKA)

Dziecko V

Wiaterku, wiaterku

widziałeś gdzieś wiosnę?

wiatr

Szyszy, szyszy,

może gdzieś widziałem.

Dziecko VI

Ale gdzie?

wiatr

Szyszy, szyszy

Chyba zapomniałem!

Dziecko VII

Starszaki na pewno

chętnie ci pomogą.

I wierszyk o wiośnie

powiedzieć mogą.

wierszyk straszaków

Starszaki recytują wiersz o tradycji żegnania zimy i witania wiosny, ilustrując

go wykonaną przez siebie Marzanną, która w trakcie przedstawienia zostaje

porwana przez (np. pana konserwatora).

wiatr

Już wiem gdzie jest wiosna!

Całkiem niedaleko!

Widziałem ją nad rzeką.

Dziecko VIII

Chodźmy do niej!

Nie traćmy czasu!

Dziecko IX

Spójrzcie to przebiśniegi!

Chyba po drodze

wstąpiła do lasu.

Dziecko X

Ale się ciepło zrobiło!

Aż miło!

Dziecko XI

Ćwir, ćwir – wróbelki ćwierkają.

Pewnie wiosnę witają.

Dziecko XII

A ciekawe czy 4-latki

znają odpowiedź tej zagadki?

Zagadka

Mleczka nie chcą pić.

Nigdy nie biegają.

Choć mają futerka,

ogonków – nie mają.

Oj dziwne to kotki!

Wolą stać w wazonie,

niż wziąć się za psotki. /bazie/

Dziecko XIII

O, niedźwiedź się zbudził!

Ale jakiś zaspany!

Dziecko XIV

Spójrzcie w górę!

Wracają do gniazd

swych bociany!

piosenka Bociek, (sł. autor nieznany, muz. M. Kaczurbina – CD)

Opis zabawy inscenizacyjnej w scenariuszu III.3

Zabawa bocian i żaba:

Klekoce bociek: kle, kle, kle.

Chodź do mnie żabko, nie bój się.

Oj boćku, boćku dobrze wiesz;

Przyjdę do ciebie to mnie zjesz.

Dziecko XV

I jeżyk spod liści

już się wygrzebuje.

Dziecko XVI

A krokus do słonka

główkę swą kieruje.

Dziecko XVII

Żabka skacze po łące.

W stawie przegląda się słońce.

Dziecko XVIII – wiosenka

Pierwsze liście

zielenią się na drzewach.

Słowik usiadł na gałęzi i śpiewa.

wszyscy

Taki to wiosenny zwyczaj,

że wszystko się budzi do życia.

To wiosna!

Piękna i radosna!

Witaj wiosno, witaj wiosno miła!

Obyś z nami

(tygryskami)

jak najdłużej była!

akompaniament perkusyjny do piosenki Żabie tango sł. autor nieznany,

muz. J. Kusz (CD)

Piosenka składa się ze wstępu i pięciu części właściwych: ABABA (forma ron-

da). Pod koniec wstępu i na zakończenie piosenki nauczyciel uderza dwa razy

w talerze (zgodnie z akompaniamentem). W trakcie części A „żaby” maszerują

jedna za drugą po obwodzie koła, grając na kołatkach (naśladują instrumen-

tem kumkanie – po jednym uderzeniu na każde kum). Podczas części B i B’

dwie osoby, stojąc na środku sceny grają (dzwonią) na małym dzwoneczku.

3. Wiosenne zagadki dla wszystkich przedszkolaków (wg A. Mikita)

Wiosenna Wróżka z koszem pełnym wiosennych kwiatów zadaje przedszko-

lakom wiosenne zagadki:

Siadły na drzewie kotki puchate, nie mają wąsów, nie mają łatek, ale pa-

•

zurki być może mają, bo się gałązek mocno trzymają. /bazie/

Gdy wiosna nadchodzi, kwiaty rozkwitają, one z ciepłych krajów do nas

•

powracają. /ptaki/

Ma czerwony dziób i nogi. Zawsze chodzi zamyślony i od rana do wieczo-

•

ra szuka w trawie żab zielonych. /bocian/

Mają długie listki, cztery białe płatki. Wyrastają w śniegu te malutkie

•

kwiatki. /przebiśniegi/

Jeden słodki na talerzu, drugi w liść się zmienia. Ten, co rośnie na gałęzi,

•

nie jest do jedzenia. /pączek/

Kiedy topnieją na rzece lody i przebiśniegi zakwitają? Kiedy z dalekich

•

i ciepłych krajów do gniazd bociany powracają? Kiedy się rodzi mały zając,

w polu skowronek nam śpiewa? Kiedy biedronka ze snu się budzi i w pąki

się stroją drzewa? /wiosna/

W nagrodę za prawidłowo rozwiązane zagadki każda grupa otrzymuje

w prezencie od Wiosennej Wróżki nagrodę np. emblematy z wiosennym ak-

centem.

4. Wiosenny spacer „Jak Wiosna zaczarowała świat”

Wszystkie przedszkolaki zielonym korowodem wyruszają wraz z Wiosen-

ną Wróżką oraz przygotowanymi przez siebie gaiczkami na wiosenny spa-

cer.

III.

1. Zabawa „Porwane piórko”

Każda osoba dostaje mały kawałek białego papieru symbolizujący bocianie

pióro. W trakcie muzyki dzieci tańczą z „piórkiem” i dmuchają na niego, czyli

przedstawiają scenkę: w czasie lotu bocian gubi pióro, które na wietrze za-

czyna wirować.

XIII.8. Temat dnia: wiosenna wróżko, pobaw się z nami!

Cele:

śpiewanie piosenki

•

nauka tańca i akompaniamentu perkusyjnego do piosenki

•

wprowadzenie dzieci w świat liter – i, I

•
Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki dzieci, plastelina, kredki, korony z literami, od-

twarzacz kompaktowy, CD – Wesoła Wróżka – akompaniament (sł. B. Szurowska,

muz. J. Pietrzak), grzechotki, janczary, drewienka, karta laminowana Wiosenna

łąka, pluszowe zabawki.
proponowane działania:

1. Powitanie zabawą integracyjną

Dzieci, trzymając w ręku kwiatek z papieru, poruszają się po sali zgodnie

z akompaniamentem i śpiewają znaną wszystkim piosenkę. Zatrzymanie

muzyki jest sygnałem do powitania – pomachanie kwiatkiem i przesłania

uśmiechu w stronę witanej osoby.

2. Wprowadzanie dzieci w świat liter – i, I (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek swoją. Nauczy-

ciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom wygląd litery „i”, „I” (małej, wielkiej,

drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy mała i wielka litera brzmią tak samo?

Kto ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każ-

dej literze „i, I” w swoim imieniu. Wybór króla i królowej (dzieci, których imio-

na rozpoczynają się literą „I”, oraz księcia, księżniczki, dzieci, w których imieniu

występuje litera „i”. Nauczyciel wkłada dzieciom korony z przyklejoną literą „I”

lub „i”, które to korony dzieci później ozdabiają wg własnej inwencji twórczej.

Dzieci próbują przeliczyć, ile razy w ich imieniu powtórzyła się poznana litera.

II.

1. Nauka 3 zwrotki piosenki Wesoła Wróżka – CD (zob. nuty w scenariuszu I. 8)

2. Zabawa taneczna do piosenki Wesoła Wróżka (CD)

Ustawienie – pary na obwodzie koła.

Zwrotka 1 – marsz po obwodzie dużego koła, trzymając się za ręce.

Refreny

– obroty w małych kółeczkach (w parach).

Zwrotka 2 – obroty naokoło własnej osi, ręce wyprostowane i złączone

nad głową.

Zwrotka 3 – chłopiec stoi i klaszcze, dziewczynka chodzi naokoło chłopca,

trzymając ręce na biodrach.

Zwrotka 4 – marsz parami po obwodzie koła.

3. Improwizacje na instrumentach perkusyjnych do piosenki Wesoła Wróżka

(CD) Wykorzystanie: grzechotek, janczarów, drewienek (klawesów).

4. Laminowana karta pracy Wiosenna łąka

Dzieci dowolnie przyklejają na karcie naklejki, nazywając przy tym zwiastuny

wiosny.

III.

1. Zagadki muzyczne

Dzieci rozpoznają po fragmencie melodii lub melodii ze słowami, jaką pio-

senkę śpiewa nauczyciel (przy powtórzeniu także chętne dziecko). Potem

wszyscy śpiewają piosenkę (nauczyciel zachęca do śpiewu solowego).

XIII.9. Temat dnia: wiosenne kwiaty

Cele:

rozpoznawanie i nazywanie wiosennych kwiatów

•

rozwijanie ekspresji ruchowej

•

rozwijanie ekspresji plastycznej

•

porównywanie liczebności zbiorów, posługiwanie się pojęciami: mniej, wię-

•

cej, tyle samo.

Środki dydaktyczne:

zielona, niebieska i żółta farba, patyczki higieniczne, kartki papieru, waciki, wata,

kolorowa krepina: biała, żółta, czerwona, fioletowa, szczoteczki do zębów, kosz

z wiosennymi kwiatami w doniczkach (białe przebiśniegi, żółte żonkile, czerwo-

ne tulipany i fioletowe krokusy), wiersz B. Szelągowskiej Wiosna ogrodniczka,

opaski ze znaczkami wiosennych kwiatów (przebiśnieg, krokus, tulipan, żonkil),

kolorowe chusty, pędzle, odtwarzacz kompaktowy, CD – Taniec Cukrowej Wróż-

ki P. Czajkowskiego z baletu Dziadek do orzechów, papierowy kwiatek, szarfy

w dwóch kolorach.
proponowane działania:

1. Powitanie w kręgu

Dzieci stoją na obwodzie koła i przekazują sobie papierowy kwiatek: naj-

pierw wąchają go, potem udają, że kichają, zasłaniając buzie ręką i przeka-

zują kwiatek dalej.

2. Zabawa plastyczna

Dzieci malują zieloną farbą za pomocą patyczków higienicznych połowę

kartki papieru tak, by powstała trawa, drugą cześć kartki wacikami z niebie-

ską farbą odbijają chmurki.

II.

1. Zabawa badawcza „Wiosenne kwiaty”

Wróżka, trzymając w ręku kosz z wiosennymi kwiatami, recytuje wiersz B.

Szelągowskiej Wiosna ogrodniczka

Przyszła do nas wiosna;

Nasionka posiała.

Ogrzała je słoneczkiem;

Deszczykiem podlała.

Na łąkach i w ogrodach

zakwitły śliczne kwiatki:

krokusy, przebiśniegi,

żonkile i bratki...

(bratki zmienia na tulipany, które pokazuje dzieciom, podobnie jak pozostałe

kwiatki)

Dzieci oglądają kwiaty przyniesione przez Wróżkę, porównują, próbują na-

zwać kwiaty.

2. Zabawa ruchowa „Taniec kwiatów” (CD – Taniec Cukrowej Wróżki P. Czaj-

kowskiego z baletu Dziadek do orzechów)

Dzieci z opaskami ze znaczkami wiosennych kwiatów na głowie oraz koloro-

wymi chustami w ręku siedzą w kręgu. Gdy Wróżka pokazuje jeden z kwiat-

ków, wstają te dzieci, które mają opaskę z takim kwiatkiem i tańczą z chustą

przy dźwiękach muzyki.

3. Zabawy plastyczne „Wiosna czarodziejka”

Na kartce z wcześniej namalowaną trawą dzieci naklejają uformowane z ko-

lorowej krepiny wiosenne kwiaty (białe przebiśniegi, żółte żonkile, fioleto-

we krokusy, czerwone tulipany). Obok przebiśniegów mogą nakleić kawałki

waty imitującej śnieg oraz pędzlem z żółtą farbą domalowują wiosenne sło-

neczko. Na koniec za pomocą szczoteczki do zębów dzieci rozpryskują nie-

bieską farbę tak, by powstał padający deszcz. Wspólne sprzątanie miejsca

pracy oraz zorganizowanie wystawki prac dzieci.

III.

1. Zabawa integracyjna „Kolorowe kwiaty”

Dzieci poruszają się swobodnie po sali przy dźwiękach piosenki. Na hasło

„kwiatek do kwiatka” tworzą kółeczka z osobami, które mają szarfy w tym

samym kolorze.

XIII.10. Temat dnia: w kąciku przyrody

Cele:

korzystanie z wszystkich zmysłów w procesie poznawania przyrody

•

określanie warunków niezbędnych do życia wszystkich organizmów: woda,

•

powietrze, słońce, pożywienie

opisywanie cyklu rozwojowego wybranych roślin

•

prowadzenie prostych hodowli.

•
Środki dydaktyczne:

wiersz B. Szelągowskiej Wiosna ogrodniczka, cebulki, nasiona kwiatów, 2 białe tu-

lipany, czerwony lub niebieski barwnik spożywczy, np. do jajek wielkanocnych,

2 duże słoiki, woda z kranu, obrazki przedstawiające: rośliny, ziemię w doniczce,

krople wody, powietrze oraz słońce, CD – Kraina marzeń (muz. R. Dziekański),

odtwarzacz kompaktowy, cerata, łopatki, doniczki, podstawki, drenaż z kamycz-

ków, ziemia do kwiatów, konewka z wodą, szufelka i zmiotka, 2 jednakowe sło-

iczki, 2 gaziki, gumki recepturki, wodę, 2 cebule, stożkowy kapturek z ciemnego

papieru.
proponowane działania:

1. Oglądanie cebulek

Nauczyciel wyjmuje z koszyka przyniesione cebule i nasiona, z których wy-

kiełkują rośliny. Dzieci oglądają i porównują nasiona i cebule.

2. Zabawa badawcza „Transport wody”

Nauczyciel przygotowuje: 2 białe tulipany, czerwony lub niebieski barwnik

spożywczy, np. do jajek wielkanocnych, 2 duże słoiki, wodę z kranu. Dzieci

z nauczycielem napełniają oba słoiki wodą, a następnie do jednego z nich

dodają barwnika spożywczego. Do każdego ze słoików wkładają po jednym

kwiatku.

Po czasie dzieci będą obserwowały, jak liście i kwiaty rośliny, która stoi w za-

barwionej wodzie, zafarbują się. Dzieci zauważą, jak rośliny czerpią wodę,

niezbędną im do życia.

II.

1. Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej Wiosna ogrodniczka

Przyszła do nas wiosna;

Nasionka posiała.

Ogrzała je słoneczkiem;

Deszczykiem podlała.

Na łąkach i w ogrodach

zakwitły śliczne kwiatki:

krokusy, przebiśniegi,

żonkile i bratki...

2. Rozmowa na temat: „Co jest potrzebne roślinie, by rosła?”

Dzieci z pomocą nauczyciela próbują wymienić niezbędne do życia roślin

składniki: żyzną ziemię – która karmi, wodę, która napoi oraz światło – które

ogrzeje i doświetli, powietrze – by mogły oddychać. Następnie dzieci wiesza-

ją na tablicy, obok sylwety rośliny, obrazki przedstawiające ziemię w donicz-

ce, krople wody, powietrze oraz słońce.

3. Opowieść ruchowa do utworu Kraina marzeń – CD

Dzieci ilustrują ruchem opowieść nauczyciela. Nauczyciel – siewca robi gest roz-

siania nasion. Dzieci znajdują dla siebie miejsce na dywanie, kucają i zwijają się

w kłębek. Nasionko zagnieżdża się w glebie, jest mu ciasno i ciemno. Zaczyna

kropić deszczyk, woda wsiąka w suchą ziemię i dociera do nasionka, które ją po-

chłania, zaczyna robić się coraz bardziej okrągłe, z każdą kroplą większe, aż pęka,

powolutku próbuje przebić się przez ziemię, aż w końcu kiełkuje. Teraz zaczy-

na odczuwać lekkie ciepło, które przesyła mu słońce. Kiełek rośnie powolutku,

deszcz dostarcza mu kolejnych kropli wody do napicia się, roślina rośnie, rośnie

coraz bardziej, łodyga staje się coraz mocniejsza i wyższa, zaczynają otwierać się

listki. Słoneczko przygrzewa i oświetla roślinę, która próbuje dostać się jak naj-

bliżej słońca. Widać już pąk kwiatu, który z każdym promieniem i kroplą deszczu

otwiera się coraz bardziej. I tak oto wyrósł nam piękny kwiat, który uśmiecha się

do słońca i dziękuje mu za swoje ciepło, uśmiecha się do deszczu, za możliwość

napicia się oraz do ziemi, która go przygarnęła i nakarmiła.

4. Zakładanie hodowli roślin

Nauczyciel przygotowuje wcześniej miejsce, w którym dzieci będą sadziły rośli-

ny. Może to być przedszkolny taras, ogród przedszkolny lub wydzielony ceratą

kawałek łazienki czy sali. Potrzebne będą: cerata, łopatki, doniczki, podstawki,

drenaż z kamyczków, ziemia do kwiatów, konewka z wodą, szufelka i zmiotka.

Dzieci wrzucają na dno doniczki drenaż z kamyczków, następnie wsypują

specjalną ziemię do kwiatów. W ziemi wykopują dołek, w który wkładają

cebulki roślin. Do innych doniczek wsypują nasiona kwiatów. Po zasypaniu

nasion i cebul podlewają je wodą, a następnie zanoszą do widnego kącika

przyrody. Gdzie będą dbać o rośliny i obserwować ich rozwój.

III.

1. Zabawa badawcza „Rozwój cebuli”

Nauczyciel przygotowuje: 2 jednakowe słoiczki, 2 gaziki, gumki recepturki,

wodę, 2 cebule, stożkowy kapturek z ciemnego papieru.

Dzieci napełniają wodą dwa jednakowe słoiczki, nakładają na słoiki gaziki,

nauczyciel pomaga założyć gumki. Dzieci umieszczają cebule na każdym sło-

iku tak, by tylko jej dolna część była zanurzona w wodzie. Dzieci będą obser-

wowały cebule. Gdy cebule wypuszczą korzenie i zielony szczypiorek, jedną

z cebulek zasłaniamy kapturkiem (stożkiem) z ciemnego papieru. Po pew-

nym czasie dzieci sprawdzają, co się stało ze szczypiorkiem pod kapturkiem.

Dzieci próbują wyciągnąć wnioski z doświadczenia.

TemaT komplekSowy: XIV. ŚwIĄTeCZNe JaJka

XIV.1. Temat dnia: Świąteczne zabawy

Cele:

prowadzenie prostych hodowli

•

usprawnianie aparatu mowy poprzez naśladowanie dźwięków

•

stosowanie różnych technik plastycznych – lepienie z masy solnej.

•
Środki dydaktyczne:

chorągiewki, łyżki, piłeczki pingpongowe, ziarna owsa, rzeżuchy, skrzynka wy-

pełniona ziemią, konewka lub naczynie z wodą; masa solna, praska lub maszyn-

ka do mięsa, kulki ulepione z masy (większe i mniejsze), plastelina, piórka.
proponowane działania:

1. Nauka popularnej rymowanki „W pokoiku”

W pokoiku na stoliku stało mleczko i jajeczko

przyszedł kotek, wypił mleczko i ogonkiem stłukł jajeczko.

Przyszła mama kotka zbiła, a skorupki wyrzuciła.

2. Ćwiczenie ortofoniczne „Kotek”

Dzieci – kotki leżą na dywanie, śpią zwinięte w kłębuszek i mruczą na głosce

mmm… Budzą się i szeroko ziewają – wdech i wydech ustami. Kotki space-

rują po sali na czworaka i miauczą miau.

3. Zabawa ruchowa „Wyścigi z jajkiem”

Dzieci ustawiają się w rzędzie i kolejno przechodzą slalomem między cho-

rągiewkami. W ręku trzymają łyżkę z piłeczką pingpongową i starają się, aby

piłeczka nie spadła. Zabawę powtarzamy.

II.

1. Hodowla owsa dla baranka

Dzieci sieją ziarna owsa (lub rzeżuchy) w skrzynce wypełnionej ziemią, pod-

lewają i ustawiają ją w nasłonecznionym w miejscu.

2. Zabawy plastyczne „Baranek”

Nauczyciel za pomocą praski lub maszynki do mięsa robi makaroniki z masy

solnej, którymi dzieci oklejają kulkę ulepioną z masy. Drugą kulkę doklejają

do korpusu, robiąc głowę baranka. Z plasteliny doklejają oczy, nos i rogi.

3. Ćwiczenie ortofoniczne „Baranki”

Dzieci naśladują głosy baranków: beee... – wydłużają samogłoskę.

Nauczyciel mówi:

– jesteście małymi barankami – krótko i wysoko

– jesteście dużymi baranami – długo i nisko.

III.

1. Zabawa przy popularnej piosence „Wyszły w pole kurki trzy”

Dzieci ustawiają się, zgodnie ze słowami piosenki po troje i chodzą w trakcie

powtórzenia śpiewu.
Wyszły w pole kurki trzy

i gęsiego sobie szły.

Pierwsza z przodu

w środku druga,

trzecia z tyłu oczkiem mruga.

I tak w pole kurki trzy

raz–dwa, raz–dwa, sobie szły.

2. Zabawa oddechowa z piórkiem

Nauczyciel rozdaje piórka i prosi by dzieci położyły je na dłoni i zdmuchnęły.

Podrzucają lekko piórko i obserwują jak spada. Poruszają się na czworaka

z głową nisko przy podłodze i dmuchają na piórka. Układają z piórek pira-

midkę w środku koła i dmuchają na nie ze wszystkich stron.

Uwaga! Można poprosić rodziców o przyniesienie różnych akcesoriów do ką-

cika wielkanocnego.

XIV.2. Temat dnia: kącik wielkanocny

Cele:

stosowanie różnych technik plastycznych: wycinanie, wydzieranie z papieru,

•

lepienie z plasteliny

rozwijanie umiejętności reagowania ruchem na muzykę płynną (legato)

•

i skoczną (staccato)

przekształcanie istniejących rysunków w nowe

•

przestrzeganie zasad bezpiecznego posługiwania się narzędziami.

•
Środki dydaktyczne:

wiersz A. Ożyńskiej-Zborowskiej Kurczątko, sylweta jajka z narysowanymi linia-

mi poziomymi, klocki Dienesa, stolik przykryty obrusem, serwetki, pisanki, ko-

szyczki, cukrowe baranki, czekoladowe zajączki, baranki z ciasta, kurczaczki

z waty, itp., karta pracy Jajko, kolorowy papier, nożyczki, klej, tarcze gimna-

styczne; kredki, kolorowe mazaki itp., plastelina, wykałaczki, ziarna pieprzu,

CD – akompaniament do piosenki Kraina kolorów, (muz. J. Pietrzak), odtwa-

rzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Układanie wzorów geometrycznych z klocków Dienesa

Dzieci dostają sylwetę jajka z narysowanymi liniami poziomymi i układają na

niej w rzędach wzory geometryczne z klocków Dienesa.

2. Zabawa ruchowa „Otwórzcie drzwi” – powtórzenie XII.2

II.

1. Urządzenie kącika wielkanocnego

Dzieci tworzą kompozycję przestrzenną na stoliku przykrytym obrusem z or-

namentami świątecznymi. Dzieci prezentują przyniesione elementy świą-

teczne: serwetki, pisanki, koszyczki, cukrowe baranki, czekoladowe zajączki,

baranki z ciasta, kurczaczki z waty, itp. Nazywają każdy ustawiany przed-

miot.

2. Wykonanie karty pracy Jajko

Dzieci przekształcają dowolnie jajko w coś innego. Burza mózgów: W co moż-

na zamienić jajko?, np.: kurczak – doklejają oczy i dziób, które wydzierają lub

wycinają z kolorowego papieru. Nauczyciel zwraca uwagę na konieczność

zachowania ostrożności podczas cięcia nożyczkami.

3. Zabawa muzyczno-ruchowa o jajku (CD – akompaniament do piosenki

Kraina kolorów)

Dzieci – jajka leżą na podłodze. Podczas zwrotki (muzyka płynna) „jajka” za-

czynają się turlać. Na refren (muzyka na zmianę skoczna i płynna) dzieci za-

czynają podskakiwać („jajko pęka”), po czym wykonują obrót wokół własnej

osi, naśladując niezgrabnie poruszającego się kurczaka (ręce wzdłuż ciała,

dłonie rozstawione na boki).

III.

1. Zabawa rytmiczno-ortofoniczna „Kurczaczek, baranek”

Nauczyciel prosi, by dzieci ułożyły w rzędzie w przypadkowym układzie

tarcze gimnastyczne, np. żółte – symbolizujące kurczaczki i białe – symbo-

lizujące baranki. Następnie dzieci siadają naprzeciwko ułożonego szeregu,

a nauczyciel wskazuje kolejne tarcze. Dzieci naśladują głos kurczaczka, gdy

wskazuje tarczę żółtą – pipipi, a gdy pokaże zieloną – beee.

2. Rysowane wierszyki „Kurczątko”

Nauczyciel podczas recytacji wierszyka o kurczaczku lepi je z plasteliny:
Kurczątko z jajeczka się urodziło,

główkę najpierw wychyliło,

na dwie nóżki wyskoczyło,

czarne oczka otworzyło,

dziobek mały rozchyliło,

że jest głodne zakwiliło...

Nauczyciel zachęca dzieci do samodzielnego ulepienia kurczątka z plasteliny.

3. Zabawy plastyczne „Kurczątko”

Dzieci lepią dwie kulki z żółtej plasteliny, z wykałaczki robią nóżki i dziób, czy

z ziarenek pieprzu.

XIV.3. Temat dnia: wielkanocne cuda

Cele:

nauka nowej piosenki

•

opracowanie inscenizacji do usłyszanego utworu muzycznego

•

nazywanie wybranych elementów z koszyka wielkanocnego.

•
Środki dydaktyczne:

kartoniki z imionami, kwiatek, litery na ścianie liter, plastelina, korony duże kró-

lewskie i małe książęce, kredki, taca, pisanki, baranki, kurczaczki, serwetki itp.,

CD – piosenka Wielkanocne cuda (sł. B. Szurowska, muz. R. Dziekański), koszy-

czek wiklinowy, cukrowy baranek, papier kolorowy, opowiadanie B. Tylżanow-

skiej Zagadkowa pisanka, arkusz szarego papieru, sztaluga, marker, gruby okrą-

gły pędzel.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter J, j (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik

ze swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „J”, „j” na ścianie

liter. Omawia z dziećmi ich wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka lite-

ra jest królewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „J” zostają

dzieci, których imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Justyna, Jędrek, itp.

Natomiast księżniczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „j”

w środku imienia: Maja, Wojtek, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny

przy każdej literze, na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę

„J” na dużych królewskich koronach i małą literę „j”, na małych koronach dla

książąt. Dokonuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery „J, j” kredkami.

II.

1. Omówienie i nauka piosenki Wielkanocne cuda (CD)

Wielkanocne cuda

1. Stoi już w koszyku

cukrowy baranek.

Brakuje nam jeszcze

zdobionych pisanek.

Ref.

Pisanki, pisanki,

wielkanocne cuda.

Ja maluję złotą,

twoja będzie ruda.

Słuchając piosenki, dzieci ogladają koszyczek z cukrowym barankiem. Po

wysłuchaniu piosenki odpowiadają na pytania:

Co znajduje się w wielkanocnym koszyku?

•

Czego brakowało w koszyczku wielkanocnym?

•

Jak nazywają się pomalowane jajka?

•

Następnie spośród kilku papierów kolorowych wybierają dwa, w kolo-

rach, o których jest mowa w piosence, a nauczyciel zgniata papier, for-

mując go na kształt jajka przygotowuje złotą i rudą pisankę. Słuchając

ponownie piosenki, dzieci sprawdzają, czy wszystko, o czym opowiadają

słowa piosenki znajduje się w koszyczku.

2. Śmieje się wesoło

cukrowy baranek,

bo w jego koszyczku

pełno jest pisanek.

Ref.

Pisanki, pisanki...

Na zakończenie dzieci uczą się piosenki: powtarzają za nauczycielem po-

szczególne fragmenty, wskazując odpowiednie przedmioty w koszycz-

ku.

2. Zabawa inscenizacyjna do piosenki Wielkanocne cuda (CD)

Jedno dziecko zostaje cukrowym barankiem i staje w środku koła. Pozostałe

osoby podają w kole ręce. Podczas pierwszej zwrotki dzieci w kole obracają

się w jedną stronę, „baranek” chodzi w przeciwnym kierunku. W trakcie refre-

nu dzieci zatrzymują się, a baranek chodzi i kolejno wskazuje każde dziec-

ko (na zasadzie wyliczanki). Na kogo wypadną słowa złotą i ruda ten siada

w środku koła – zostaje złotą i rudą pisanką. W czasie drugiej zwrotki „bara-

nek” stoi i klaszcze w takt piosenki, reszta dzieci – pisanek powoli wchodzi do

środka koła i siada naokoło baranka.

3. Zabawa dydaktyczna „Dwa”

Dzieci podchodzą do kącika wielkanocnego i mają za zadanie wybrać i uło-

żyć na tacy po dwa podobne elementy: dwie pisanki, dwa baranki, dwa kur-

czaczki, dwie serwetki, itd.

III.

1. Wysłuchanie fragmentu opowiadania B. Tylżanowskiej pt. Zagadkowa pi-

sanka

Drzwi na balkon otworzyły się i pokazała się Ola.

– Piotrusiu, Cza Czu i Różowe Ucho, zapraszam was na film o dinozaurach – po-

wiedziała. Na ekranie pokazało się stado groźnych dinozaurów. Jeden z nich,

olbrzym z wielkimi i strasznymi zębami, przegonił inne zwierzęta i położył się

w głębokim dole. Po pewnym czasie wydostał się na górę, ale na dole pozo-

stało kilka dużych jaj. Dinozaur pochylił się nad nimi i powiedział: – rośnijcie,

moje dzieciaki, mama musi teraz pójść na polowanie.

– Nie wiedziałem, że dinozaury wylęgają się z jajek, tak jak kurczaki – zdziwił

się miś...

– Lepiej wyłącz telewizor – poprosił królik. – Przecież któraś z bestii może wy-

skoczyć z ekranu. Na szczęście film skończył się i Ola zgasiła telewizor.

Kładziemy się spać – zarządziła. Jutro czeka nas wiele wrażeń, bo będzie Wiel-

kanoc...

...Oczywiście wszyscy zauważyli kolorową pisankę olbrzymkę, przewiązaną ko-

kardką. Miś i królik wdrapali się na stół i trochę podejrzliwie przyglądali się jaju.

– Ciekawe, – skąd się wzięło – zagadnął miś. I co jest w środku – niepokoił się

królik, który obawiał się, że z jaja wylęgnie się dinozaur. Ola była niemniej za-

intrygowana.

– Może jajo jest prezentem od waszego gołąbka. – powiedziała. – W każdym

razie sprawdzimy, jaką kryje niespodziankę – odwinęła kolorowe sreberko... –

Czekolada! Czekoladowe jajko! – Pyszne! – pochwaliła.

2. Zabawy plastyczne „Jajo dinozaura”

Nauczyciel arkusz szarego papieru, przyczepia do sztalugi. Rysuje grubym

markerem kształt jajka – jajo jest duże, bo to jajo dinozaura. Dzieci podcho-

dzą do sztalugi i szerokimi, poziomymi ruchami ręki malują wzory – linie fali-

ste, grubym okrągłym pędzlem.

XIV.4. Temat dnia: wspólny plakat świąteczny

Cele:

zachęcanie do współpracy – tworzenie wspólnej kompozycji płaskiej

•

tworzenie prac plastycznych wzorowanych na sztuce ludowej

•

eksperymentowanie z różnym materiałem plastycznym

•

dbałość o estetykę pomieszczeń

•

wyszukiwanie takich samych przedmiotów – układanie w pary

•

zachęcanie do podejmowania wspólnych działań.

•
Środki dydaktyczne:

wiersze: M. Stryja Głośny kurnik, D. Gellner Pisanki, wycięte z kolorowego pa-

pieru pisanki (po dwie w każdym kolorze), wycięte wzory pisanek, tacki, różne

ziarna: słonecznik, owies, połówki grochu, kasze: jęczmienna, gryczana, pęczak,

przyprawy: pieprz ziarnisty czarny, czerwony, pędzel, klej wikol; pastele olejne,

Kury w gnieździe, pędzle, klej, piłki różnej wielkości, kulki, krążki gimnastyczne,

obręcze, puszki, sznurek, CD – piosenka Wielkanocne cuda (sł. B. Szurowska, muz.

R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, kolorowe czasopisma, różne papiery.
proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Jajko do jajka”

Nauczyciel rozkłada, po dwie w każdym kolorze. Kolejne dzieci wybierają

jedną i dobierają drugą w tym samym kolorze, układają je obok siebie.

2. Zabawa przy popularnej piosence „W przedszkolu” – powtórzenie XII.4

II.

1. Wysłuchanie wiersza M. Stryja Głośny kurnik

Wielki hałas dziś w kurniku kury robią dużo krzyku.

Kukuryku na patyku kury robą dużo krzyku.

Siedzą, gdaczą, jajka znoszą, bo o jajka dzieci proszą.

Dzieci proszą o jajeczka,

będzie ładna pisaneczka.

W trakcie recytowania wiersza nauczyciel rozdaje wycięte wzory pisanek

z plakatu do realizacji zadania nr 2.

2. Wykonanie pracy plastycznej „Pisanki”

Nauczyciel pokazuje dzieciom tacki z różnymi ziarnami: słonecznik, owies,

połówki grochu, kaszami: jęczmienna, gryczana, pęczak, przyprawami:

pieprz ziarnisty czarny, czerwony. Dzieci oglądają, dotykają i nazywają nasio-

na. Następnie ozdabiają swoje pisanki.

3. Wykonanie wspólnej pracy plakatowej „Kury w gnieździe”

Nauczyciel rozdaje różne kolory pasteli olejnych, a dzieci kreskami malują

kolorowe pióra kwokom siedzącym na gnieździe. Kolejno przyklejają swoje

prace, tworząc kompozycję z kolorowych jajek. Pracę zwieszają na tablicy.

III.

1. Zabawa ruchowa „Toczenie przedmiotów”

Nauczyciel gromadzi do zabawy: piłki różnej wielkości, kulki, krążki gimna-

styczne, obręcze, puszki, plastikowe butelki. Wszystkie dzieci bawią się w to-

czenie, na koniec organizujemy toczenie wzdłuż ułożonej ze sznurka na dy-

wanie „leniwej ósemki”.

2. Dalszy ciąg nauki piosenki Wielkanocne cuda (CD)

Śpiew w siadzie klęcznym i podczas zabawy: jedna osoba zostaje lisem i ukry-

wa się w dowolnym miejscu sali. Pozostałe dzieci – kurczaki podzielone na 2–3

zespoły podczas piosenki turlają wielkie pisanki wykonane z kolorowych czaso-

pism, papierów. Gdy nauczyciel uderzy w talerze to znak, że zbliża się lis i wszyscy

jak najszybciej ukrywają się za swoimi „pisankami”. Kto nie zdąży się ukryć opusz-

cza zabawę na jedną kolejkę. Przy powtórzeniach lisem zostaje nowa osoba.

XIV.5. Temat dnia: wielkanocne maluchy

Cele:

zachęcanie do uważnego słuchania opowiadania czytanego przez nauczyciela

•

tworzenie symboli do określonych przez siebie treści

•

zapamiętywanie kolejności elementów pokazywanych kolejno

•

porównywanie długości: najdłuższy, najkrótszy

•

utrwalenie piosenki i zabawy inscenizacyjnej.

•
Środki dydaktyczne:

elementy z kącika wielkanocnego, serweta; szarfy, CD – piosenka Wielkanoc-

ne cuda (sł. B. Szurowska, muz. R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, wiersz

A. Galicy Bajeczka wielkanocna, kukiełki, różnokolorowe kółka z kartonu, gałązki

bazi, kolorowe wstążki z pasków krepiny, sznurówki różnej długości.

proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Zapamiętajka”

Dzieci wybierają po dwa takie same elementy z kącika wielkanocnego.

Nauczyciel układa w szeregu trzy elementy, przykrywa serwetą i prosi, by

chętne dziecko ułożyło drugi szereg w podanej kolejności. Dziecko odkrywa

serwetę i sprawdza prawidłowość wykonanego zadania.

2. Zabawa ruchowa „Przeskocz”

Dzieci wraz z nauczycielem układają szarfy w odstępach kilku kroków, na-

stępnie prawidłowo – tak, aby nie nadepnąć szarfy, pokonują go w określony

sposób, np. przeskakują, przechodzą na czworakach, z zamkniętymi oczami

kierowani słowami przewodnika – nauczyciela.

3. Przypomnienie zabawy do piosenki Wielkanocne cuda (CD)

II.

1. Wysłuchanie opowiadania A. Galicy „Bajeczka wielkanocna”

Nauczyciel przedstawia opowiadanie i animuje jego treść kukiełkami boha-

terów: słońca, kurczaczka, zajączka i baranka:

...Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk,

puk! i przygrzewało mocno.

– Stuk, stuk! – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wy-

gramolił się malutki Kurczaczek.

Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czer-

woną kokardką.

– Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłby wstyd, gdyby kurczątko nie

zdążyło na Wielkanoc.

Teraz Słońce zaczęło się rozglądać dookoła po łące, przeczesało promykami

świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go

za uszy i wyciągnęło na łąkę.

– Co się stało, co się stało? – Zajączek przecierał łapką oczy.

– Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za

święta bez wielkanocnego zajączka? Popilnuj kurczaczka, jest jeszcze bardzo

malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.

– Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.

– Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając nie zgubić się w trawie.

– Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki.

I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem

na szyi.

To już święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich

promykami, nucąc piosenkę...

2. Rozmowa na temat małego kurczątka

Zwrócenie uwagi dzieci na wykluwanie się z jajek niektórych zwierząt. Zapy-

tanie dzieci, czy wiedzą kto jeszcze wykluwa się z jajek.

3. Śpiewanie piosenki Wielkanocne cuda (CD)
4. Układanie szlaczka „Wielkanocne maluchy”

Dzieci w grupach dostają wycięte koła z kartonu w kolorze żółtym – kur-

czaczki, szarym – zajączki, białym – baranki. Nauczyciel rozpoczyna układa-

nie szlaczka na dywanie i mówi: najpierw za nim baranek – koło białe, za nim

kurczaczek – koło żółte, za nim zajączek – koło szare... Nauczyciel pyta dzieci:

Kto będzie następny?

Układanie szlaczka z kół proponują dzieci – zgłaszają się, pokazują kolor swo-

jego kółka. Wybrane przez nauczyciela dziecko, naśladując sposób porusza-

nia się zwierzątka, podchodzi i układa koło o odpowiednim kolorze w szlacz-

ku. Kurczaczki – na dwóch nogach i naśladują głos: pipipi, zajączki – podskoki,

a owieczki na czworaka i naśladują głos: bee...

III.

1. Zabawy plastyczne „Palma”

Nauczyciel opowiada dzieciom o zwyczaju święcenia palm w niedzielę

przedświąteczną. W niektórych regionach (np. Kurpie) jest zwyczaj robienia

konkursów na najdłuższą palmę.

Dzieci wykonują palmę wielkanocną – na gałązkach bazi doczepiają koloro-

we wstążki z pociętych pasków krepiny. Palemkę zabierają do domu.

2. Zabawa dydaktyczna „Najdłuższy – najkrótszy”

Dzieci po troje losują końcówki sznurówek, które trzyma nauczyciel i porów-

nują ich długość, przykładając jedną do drugiej. Dzieci mówią głośno – moja

sznurówka jest najdłuższa, moja sznurówka jest najkrótsza. Dziecko, którego

sznurówka była średniej długości, bierze jeszcze raz udział w losowaniu.

XIV.6. Temat dnia: przygotowania do świąt

Cele:

zapoznanie z charakterystycznymi potrawami wielkanocnymi

•

kształtowanie pojęć matematycznych – stosowanie określeń wysoko–nisko

•

wykonywanie ćwiczeń narządów mowy – ćwiczenie języka.

•
Środki dydaktyczne:

ilustracje z różnymi wielkanocnymi potrawami, zdjęcia potraw wycięte z czaso-

pism, duża sylweta talerza wycięta z arkusza brystolu, stół, obrus, różne naczy-

nia z zestawu obiadowego: talerz płytki obiadowy, głęboki do zupy, deserowy,

salaterka do przystawek, sosjerka, waza do zupy, półmisek do wędlin, patera do

ciasta, itp. naczynia, miotełki do kurzu, talerz, woda.

proponowane działania:

1. Rozmowa „Co znajdziemy na wielkanocnym stole?”

Nauczyciel zawiesza na tablicy ilustracje z różnymi wielkanocnymi potrawa-

mi, opowiada o nich dzieciom. Zachęca do pomocy rodzicom przy przyrzą-

dzaniu wielkanocnych potraw.

2. Zabawy plastyczne „Kolaż”

Spośród przygotowanych ilustracji wielkanocnych potraw dzieci wybierają

dowolne, układają, a następnie naklejają je na sylwecie dużego talerza wy-

ciętego z arkusza brystolu.

II.

1. Zabawa tematyczna „Świąteczne przyjęcie”

Nauczyciel prezentuje i ustawia na stole przykrytym obrusem różne naczynia

z zestawu obiadowego: talerz płytki obiadowy, głęboki do zupy, deserowy,

salaterka do przystawek, sosjerka, waza do zupy, półmisek do wędlin, patera

do ciasta, itp. Dzieci odgadują do czego służą prezentowane naczynia.

2. Zabawa „Dobre maniery”

Nauczyciel podaje nazwę jakiejś potrawy świątecznej a dziecko wybiera od-

powiednie naczynie. Dzieci siadają przy stole dwójkami i wzajemnie częstują

się wymyślonymi potrawami. Używają słów: bardzo proszę, bardzo dziękuję.

Np. nauczyciel podaje nazwę: mazurek wielkanocny – dziecko wybiera pół-

misek do ciasta i talerzyk deserowy, zaprasza drugie dziecko i częstuje go

ciastem.

3. Zabawa ruchowa „Wysoko, nisko”

Dzieci dostają miotełki do kurzu zrobione z lasek gimnastycznych i na po-

lecenia nauczyciela czyszczą na dole, np. podłogę, dywan, krzesełko lub na

górze, np. sufit, półkę, ściany.

W trakcie powtórzenia sygnałem może być nie polecenie słowne, lecz muzy-

ka: kilka dźwięków granych na zmianę w wysokim i niskim rejestrze na do-

wolnym instrumencie melodycznym.

III.

1. Zabawa zręcznościowa w kręgu „Krąży talerz”

Dzieci podają sobie w kręgu talerz, robią to bardzo ostrożnie, aby talerz nie

upadł na podłogę. Następnie do talerza nauczyciel nalewa odrobinę wody

i prosi, by wybrane dziecko obeszło dookoła kręgu, w którym siedzą dzieci

i nie wylało ani odrobinki wielkanocnego barszczu. Zabawę powtarzamy.

2. Ćwiczenia języka „Zmywanie”

Nauczyciel prosi, by dzieci słuchały poleceń i naśladowały ruch języka:

odkręcamy wodę kurkiem – ruch dookoła warg

•

myjemy talerz – język uderza o górną i dolną wargę

•

wycieramy talerz – ruch wzdłuż górnej i dolnej wargi od jednego kącika

•

do drugiego.

XIV.7. Temat dnia: wielkanocne życzenia

Cele:

zachęcanie do tworzenia kompozycji płaskich z gotowych elementów

•

ukazanie potrzeby okazywania uczuć swojej rodzinie

•

kultywowanie tradycji składania życzeń świątecznych

•

próby układania życzeń świątecznych

•

określanie liczebności za pomocą pojęć: dużo, mało

•

rozwijanie aktywności ruchowej.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenka Wielkanocne cuda (sł. B. Szurowska, muz. R. Dziekański), odtwa-

rzacz kompaktowy, piłka, sznurek, dwa krzesełka, ławka, kosz do koszykówki,

kartki wielkanocne, karta pracy Wielkanocne życzenia, woreczki gimnastyczne,

obręcze.
proponowane działania:

1. Przypomnienie piosenki Wielkanocne cuda (CD)
2. Zabawa ruchowa „Tor przeszkód”

Dzieci z piłką kolejno pokonują trasę – przerzucają piłkę ponad krzesełkiem,

toczą piłkę po ławce, wrzucają ją do kosza zawieszonego na ścianie.

II.

1. Oglądanie kartek świątecznych

Nauczyciel rozmawia z dziećmi o zwyczaju składania życzeń z okazji świąt.

Życzenia składają sobie członkowie rodziny przy wielkanocnym stole lub wy-

syłane są pocztą na kolorowych kartkach.

Nauczyciel rozdaje dzieciom różne kartki świąteczne, i prosi, by wymieniły

elementy, które się na nich znajdują: pisanki, kurczaczki, baranki, zajączki,

baby z ciasta, mazurki.

2. Wykonanie karty pracy „Wielkanocne życzenia”

Dzieci projektują kartkę świąteczną, wybierają z naklejek wielkanocne ozdo-

by: kurczaczek, cukrowy baranek, pisanki i naklejają w dowolnym miejscu na

karcie pracy.

3. Wielkanocne życzenia

Nauczyciel czyta z kartek wielkanocne życzenia. Podkreśla, że w życzeniach

zawarta jest radość i oczekiwanie, nadzieja wiążąca się z przyjściem wiosny,

budzeniem się przyrody do życia. Dlatego życzenia są pogodne, radosne,

pełne ciepłych słów: Wesołych świąt! Spokojnych, radosnych, pogodnych

Świąt Wielkanocnych! Czasami życzenia są zabawne, odnoszą się do zwycza-

jów związanych z Wielkanocą – polewania się wodą w poniedziałek wielka-

nocny: Mokrego śmigusa-dyngusa!

Dzieci redagują życzenia świąteczne dla swoich kolegów i przekazują je so-

bie w parach.

III.

1. Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej

Dzieci ustawione w dwóch rzędach trafiają woreczkiem gimnastycznym do

celu, np. do obręczy. Na koniec oceniają „na oko”, w której obręczy jest dużo,

a w której mało woreczków.

2. Ćwiczenie graficzne „Ozdabiamy mazurki”

Dzieci na prostokątnej kartce papieru odrysowują różne wzory przy użyciu

gotowych wzorników lub elementów z kącików, np. talerzyków z kącika ku-

chennego, klocków o różnych kształtach.

XIV.8. Temat dnia: wielkanocne nastroje

Cele:

rozwiązywanie zagadek słuchowych

•

utrwalenie poznanych wcześniej piosenek

•

stosowanie różnorodnych technik – oklejanie plasteliną

•

wprowadzenie dzieci w świat liter K, k – według Majchrzak.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki, plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony

dla książąt, kredki; chusta animacyjna, piłeczka pingpongowa, CD – piosenka

Wielkanocne cuda (sł. B. Szurowska, muz. R. Dziekański), piosenka Wesoła Wróż-

ka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), płyta z dowolną muzyką instrumentalną

utrzymaną w szybkim tempie, odtwarzacz kompaktowy, instrumenty perkusyj-

ne, jajka kurze i przepiórcze ugotowane na twardo, jajko surowe, miska, plaste-

lina, rolki od papieru toaletowego, nożyczki.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter K, k (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik

ze swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „K, k” na ścianie li-

ter. Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest

królewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „K” zostają dzieci,

których imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Karolina, Karol, itp. Natomiast

księżniczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „k” w środku

imienia: Julka, Franek, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej

literze, na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę „K” na dużych

królewskich koronach i małą literę k, na małych koronach dla książąt. Doko-

nuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery „K, k” kredkami.

2. Zabawa z chustą animacyjną „Pisanka”

Dzieci wachlują delikatnie chustą, tak, aby nie spadło z niej jajko – piłeczka

pingpongowa.

II.

1. Zabawa badawcza „Co jest w środku jajka?”

Dzieci oglądają jajka kurze i przepiórcze (ugotowane), określają kolor i twar-

dość skorupki – pukają w skorupkę, porównują ciężar i wielkość.

Nauczyciel rozbija jedno świeże jajko na spodeczek i nazywa części jajka:

białko i żółtko.

2. Zabawa „Ogromna pisanka” (dowolny utwór instrumentalny utrzymany

w szybkim tempie)

Dzieci dostają wiązkę pasków z kolorowej krepiny i folii. W takt muzyki poru-

szają paskami tak, jakby chciały namalować w powietrzu ogromną, kolorową

pisankę.

3. Zabawy plastyczne „Piegowate jajko”

Dzieci na ugotowanych na twardo jajkach przyklejają kolorowe kulki z pla-

steliny. Wykonane pisanki wkładają do krążków pociętych z rolek papieru

toaletowego.

III.

1. Utrwalenie piosenek: Wielkanocne cuda i Wesoła wróżka (CD)

Zagadki słuchowe: rozpoznawanie piosenki po fragmencie usłyszanej

•

melodii.

Śpiew w siadzie skrzyżnym.

•

Improwizacje na instrumentach perkusyjnych: dzieci podzielone na czte-

•

ry grupy otrzymują: bębenki i grają w dowolny sposób w trakcie pierw-

szej zwrotki, drewienka i grają podczas zwrotki drugiej, grzechotki i kołat-

ki podczas refrenów.

Zagadka słuchowa: rozpoznanie po fragmencie melodii zaśpiewanej

•

przez nauczyciela piosenki Wesoła Wróżka.

Śpiewanie pierwszych trzech zwrotek z akompaniamentem z płyty.

•

2. Przypomnienie zabawy inscenizacyjnej do piosenki Wielkanocne cuda

(CD) – opis XIV.3.

XIV.9. Temat dnia: Zagadkowa pisanka

Cele:

próby wymyślania dalszego ciągu opowiadania

•

rozwijanie umiejętności składania obrazka w całość bez wzoru

•

kształtowanie aktywności ruchowej – utrzymywanie równowagi.

•
Środki dydaktyczne:

nadmuchane balony, papier kolorowy, klej, pisanka z balonu, opowiadanie

D. Godosia Piesek i święconka, pisanka z papieru, nożyczki, wypychanka Pisanka,

klej, kręgle lub butelki plastikowe po napojach, piłka, zagadki Barbary Szelą-

gowskiej.
proponowane działania:

1. Zabawy plastyczne „Balonowa pisanka”

Dzieci oklejają nadmuchane balony kawałkami kolorowego papieru lub ta-

pety.

2. Zabawa ruchowa w kręgu „Ostrożnie jak z jajkiem”

Dzieci ustawione w kręgu przekazują sobie balon – pisankę zgodnie z pole-

ceniami nauczyciela:

uważajcie pisanka jest z wydmuszki, cieniutka i krucha – można ją łatwo

•

potłuc

pisanka jest z jajka strusia, duża i ciężka – użyjcie dużo siły, aby wam nie

•

wypadła z rąk

pisanka jest z surowego jajka przepiórczego – jest malutka i można ją ła-

•

two potłuc i wyleje się białko i żółtko.

II.

1. Wysłuchanie opowiadania „Wielkanocne opowiastki”

Nauczyciel czyta opowiadanie i zadaje dzieciom pytania:

W przedświąteczny sobotni poranek Burek wrócił zadowolony ze spaceru. Wy-

hasał się na łące i teraz chętnie coś by zjadł. Czuł, że w domu dzieje się coś nie-

zwykłego.

– Co mogło dziać się w domu?

Zajrzał do pokoju. Panowała tam niesamowita krzątanina. Domownicy byli

czymś bardzo przejęci i nie zwracali uwagi na Burka.

– Może o mnie nie zapomną i coś smakowitego mi się dostanie – pomyślał. Nikt

jednak nie kwapił się, by pieskowi dać coś do spróbowania, więc widząc prze-

chodzącą Marysię cicho zapiszczał.

– Masz ochotę na święconkę? Musisz więc poczekać do jutra. Dam ci trochę

okruszków – powiedziała dziewczynka wesoło i pobiegła do stołu.

Burek zmartwił się trochę, bo myślał, że zaraz coś dostanie. Nie pozostało mu nic

innego jak przyglądać się z daleka koszykowi ze smakołykami. Wkrótce tajemni-

cze przygotowania zostały zakończone.

– Jak myślicie, co mogło znajdować się w koszyczku?

Wtem piesek spostrzegł, że w pokoju nikogo nie ma. Chwilę się zastanawiał.

– E taka okazja może mi się nie przytrafić – pomyślał i wskoczył na stół.

– Jak myślicie, co teraz się stanie?

– Ciekawe, czy to lepsze od kości? – zapytał sam siebie Burek.

Z bliska wszystko wyglądało jeszcze bardziej imponująco.

– Co by tu najpierw spróbować? – Podniósł łapkę i...

– Co teraz będzie...

...pacnął w skorupkę pisanki. Poczekał chwilę, posłuchał czy nikt nie nadchodzi.

Nagle stało się coś dziwnego.

– Jak myślicie, co mogło się stać?

Oto z pięknego jajka, wynurzyła się maleńka główka z dzióbkiem, następnie ro-

zejrzała się i zapiszczała.

Burek nic podobnego wcześniej nie widział. Przetarł oczy ze zdumienia, zesko-

czył ze stołu i czym prędzej uciekł z pokoju.

– Jak myślicie, kto to może być?

A maleńki kurczaczek wygramolił się ze skorupki, spojrzał na uciekającego psa

i pomyślał:

– Jak myślicie, co pomyślał kurczaczek?

– Hm! Taki duży, a ucieka przede mną.

2. Synteza obrazka „Pisanka”

Dzieci manipulują częściami pisanki (wypychanki), próbują poskładać obra-

zek w całość. Po ułożeniu jajka, przyklejają je na kolorowym kartonie.

III.

1. Zabawa sprawnościowa „Kręgle”

Dzieci ustawiają plastikowe kręgle i toczą piłką po podłodze tak, aby prze-

wrócić jak najwięcej kręgli.

2. Rozwiązywanie słownych zagadek wielkanocnych B. Szelągowskiej

Dzieci rozwiązują zagadki słowne:

W wielkanocnym koszyczku

leżeć będą sobie.

Zanim je tam włożę,

ślicznie je ozdobię. /pisanki/

Święta! Święta nadeszły!

Wstawajmy! Już rano!

Podzielimy się jajeczkiem,

bo dziś przecież… /Wielkanoc/

Tyle w koszyczku

leży pisanek!

A pośród nich

słodki, cukrowy… /baranek/

XIV.10. Temat dnia: wielkanocny stół

Cele:

rozwijanie percepcji wzrokowej – wyszukiwanie obrazków

•

poznanie tradycji wielkanocnych

•

zachęcanie do podejmowania ciekawych działań plastycznych – ekspery-

•

ment z barwnikami i płótnem.

Środki dydaktyczne:

obrazki związane ze Świętami Wielkanocnymi i Bożym Narodzeniem, taśma ma-

larska, piłka, gwizdek, opowiadanie Cz. Janczarskiego Śmigus-dyngus, perfumy,

barwniki do jajek, sikawki lub konewki dziecięce, białe płótno, sznurek, spinacze

do bielizny, pisanki wycięte z kolorowego brystolu z przyklejonym cukierkiem,

CD – piosenka Wielkanocne cuda (sł. B. Szurowska, muz. R. Dziekański).
proponowane działania:

1. Zabawa ćwicząca spostrzeganie „Co nie pasuje?”

Nauczyciel pokazuje wycięte z kolorowych czasopism obrazki związane ze

Świętami Wielkanocnymi i miesza je z obrazkami związanymi z Bożym Na-

rodzeniem, baba, mazurek, kurczaczek, palma, pisanki i choinka, mikołaj,

bombka, itp. Prosi, aby dzieci wybrały obrazki kojarzące im się z Wielkanocą.

2. Zabawa ruchowa „Bramkarz”

Nauczyciel na ścianie wykleja światło bramki taśmą malarską. Dzieci usta-

wione w rzędzie strzelają nogą lub rzucają piłką po gwizdku nauczyciela. Kto

trafi do bramki – strzeli gola, wchodzi do bramki – jest bramkarzem.

II.

1. Wysłuchanie opowiadania Cz. Janczarskiego Śmigus-dyngus

Dziś jest śmigus-dyngus! – przypomniał sobie Miś.

Zobaczył Kruczka śpiącego przed budą. „Trzeba go oblać wodą” – pomyślał.

Pobiegł Miś do Jacka i Zosi. Stuk-puk! – do drzwi.

– Jacku, Zosiu, dajcie mi wiaderko! Zrobimy kruczkowi śmigus-dyngus!

Przyniósł Jacek zielone wiaderko i wszyscy pobiegli do studni na podwórku.

Pryska chłodna, srebrzysta woda.

A teraz do Kruczka!

Dzieci biegną przodem, a za nimi miś z wiaderkiem.

Już są wszyscy przy budce Kruczka.

Chlust!

Co to się stało? W wiaderku nie ma wody?

Wsadził Miś nos do wiaderka. A tam w środku błyska dziurka – jak gwiazdka na

ciemnym niebie.

Kruczek nawet się nie obudził.

Upiekł mu się śmigus-dyngus!

2. Rozmowa o zwyczaju wielkanocnym „Śmigus-dyngus”

Dzieci własnymi słowami opowiadają usłyszaną historię. Nauczyciel wyja-

śnia, że w poniedziałek wielkanocny, jest zwyczaj polewania się wodą. Nie

polewamy się tak, by zrobić komuś przykrość, ale tylko trochę, dla żartu

i śmiechu. Nauczyciel perfumami polewa dzieci.

3. Zabawy plastyczne „ Śmigus-dyngus”

Nauczyciel przygotowuje z dziećmi kolorową wodę z barwników do jajek.

Rozkłada w ogrodzie duże kawałki białego płótna (serwety, prześcieradło).

Dzieci „sikawkami” lub małymi konewkami polewają kolorową wodą płótna.

Po wyschnięciu, zawieszają dzieła na wystawie – na sznurku rozwieszonym

w ogrodzie przy użyciu spinaczy do bielizny.

III.

1. Zabawa tropiąca „Niespodzianka wielkanocnego zajączka”

Nauczyciel przypomina o jeszcze jednym zwyczaju związanym z Wielkanocą.

Dzieci w tym dniu, dostają słodki upominek od wielkanocnego zajączka, który

sprytny zając chce przed dziećmi ukryć. Dzieci szukają w sali (lub w ogrodzie

przedszkolnym), pisanek wyciętych z kolorowego brystolu z przyklejonym

cukierkiem. Dzieci, które znajdą jedną niespodziankę siadają na dywanie.

2. Śpiewanie piosenki Wielkanocne cuda (CD)

TemaT komplekSowy: XV. ZwIeRZyNIeC

XV.1. Temat dnia: Zabawy kotów

Cele:

przeliczanie liczebnikami głównymi w zakresie 1–3

•

rozwijanie aktywności ruchowej – przedstawianie ruchem treści obrazka

•

kwIeCIeŃ

dostrzeganie charakterystycznych cech budowy kota

•

doskonalenie sprawności palców – wypychanka.

•
Środki dydaktyczne:

tamburyn, trzy sylwety kotów wycięte z brystolu, karta pracy Co potrafi kot?, wy-

pychanka Kotek na biegunach, W. Sutiejewa O trzech kotkach, fragment wiersza

E. Szelburg-Zarembiny Kotki.
proponowane działania:

1. Zabawa logopedyczna „Kotek pije mleko”

Nauczyciel gra na tamburynie, a dzieci spacerują na czworakach i miauczą.

Na przerwę w graniu, dzieci zatrzymują się – udają, że piją z miski mleko –

mocno wysuwają język i cofają na brodę i oblizują mleko z wąsów – sięgają

czubkiem języka nad górną wargę.

2. Zabawa słuchowa ortofoniczna „Kto powiedział miau?”

Dzieci stają w kole tyłem do środka koła. Nauczyciel spaceruje w środku koła

i dotyka wybrane dziecko, które miauczy jak kot. Pozostali zgadują – kto po-

wiedział miau? – dziecko wchodzi do środka i dotyka następną osobą, z którą

zamienia się miejscami.

3. Zabawa ruchowa do popularnej piosenki „Uciekaj myszko” – powtórzenie

XII.10.

II.

1. Wysłuchanie opowiadania „O trzech kotkach”

Nauczyciel podczas czytania bajki układa serie sylwetek kotów wycięte

z brystolu: czarny–szary–biały, biały–biały–biały, czarny–czarny–czarny, czar-

ny–szary–biały.

Było sobie troje kociąt – Kotek Czarny, Kotek Szary, i Kotek Biały.

Zobaczyły mysz i... nuże za nią! Mysz wskoczyła do puszki z mąką. Kotki za nią. Ale

mysz uciekła. A z puszki wygramoliły się trzy białe kotki. Trzy białe kotki ujrzały na

podwórku żabkę i popędziły za nią. Żabka wskoczyła do starej rury od samowara.

Kotki – za nią! Żabka uciekła... a z rury wylazły trzy czarne kotki. Trzy czarne kotki

zobaczyły w stawie rybkę...i hyc do wody! Rybka odpłynęła... a z wody wynurzyły

się trzy mokre kotki. Poszły trzy mokre kotki do domu. Po drodze obeschły i były

teraz takie same jak przedtem: jeden kotek czarny, drugi szary i trzeci biały.

Nauczyciel pyta dzieci i pokazuje dzieciom, jako podpowiedź serie sylwet

kotów ułożone podczas czytania:

Jakiego koloru były na początku kotki z bajki? Policzcie, ile ich było?

•

Kto, w bajce gonił myszkę? Policzcie, ile ich było?

•

Kto gonił żabkę? Policzcie, ile ich było?

•

Przed kim uciekła rybka? Policzcie, ile ich było?

•

Jakie kotki poszły do domu? Policzcie, ile ich było?

•

Nauczyciel pokazuje sylwety na tablicy, a dzieci za każdym razem przeliczają

głośno. Co robiły kotki w bajce?

2. Zabawa ruchowa na podstawie karty pracy „Co potrafi kot?”

Nauczyciel prosi, by dzieci przyjrzały się karcie pracy i powiedziały, co robi

kotek. Zachęca dzieci, by naśladowały jego ruchy:

zrobiły koci grzbiet w klęku

•

położyły się na plecach

•

skradały się na czworakach

•

pokazały jak pije mleko

•

zwinęły się w kłębek i zasnęły.

•

III.

1. Wykonanie pracy technicznej z wypychanki „Kotek na biegunach”

Dzieci wypychają kotka na biegunach, składają na pół i bawią się, lekko go

bujając.

2. Zabawa ruchowa do popularnej piosenki „Kołysanka-bujanka”

Nauczyciel śpiewa kołysankę, a dzieci kołyszą się lekko na boki, tak jak „kotek

na biegunach”:

Aaaa, aaaaa

Były sobie kotki dwa.

Aaaa, aaaa

Szaro-bure, szaro-bure obydwa

XV.2. Temat dnia: „wlazł kotek na płotek”

Cele:

stosowanie różnych technik plastycznych – rysowanie, wydzieranka

•

utrwalenie znajomości kolorów: czarny, biały

•

inscenizowanie ruchem treści wiersza.

•
Środki dydaktyczne:

wiersz H. Bechlerowej O dwóch kotkach, karta pracy Kotek na płotku, popularna

piosenka Wlazł kotek na płotek (sł. W. Syrokomla), kredki lub kolorowe mazaki,

czarne i białe koła, kolorowy papier, klej.
proponowane działania:

1. Oglądanie czasopism i książeczek przedstawiających koty. Zwrócenie

uwagi dzieci na charakterystyczne cechy wyglądu kota.

2. Zabawa ruchowa do popularnej piosenki „Uciekaj myszko” – powtórzenie

XII.10.

II.

1. Inscenizowanie ruchem treści wiersza Heleny Bechlerowej O dwóch kot-

kach

Nauczyciel recytuje wierszyk, a dzieci inscenizują ruchem jego treść:

Czarny kotek wlazł na płotek,

– naśladują wspinanie się

wąsikami ruszył.

– poruszają palcami pod nosem

Myje łapki i futerko,

– obcierają o siebie dłonie, głaszczą się

po brzuchu

ogonek i uszy.

– głaszczą pośladki i uszy

Umył kotek swe futerko

– głaszczą całe ciało od góry do dołu

i opuścił płotek.

– robią zeskok

Zaraz po nim na to miejsce wskoczył biały kotek.

Powtarzają zabawę.

2. Wykonanie karty pracy „Kotek na płotku”

Dzieci oglądają kartę pracy „Kotek na płotku”, wymieniają elementy rysunku:

wygląd kota (czarno-biały), kolor płotu, liczą pokolorowane szczeble, doryso-

wują brakujące elementy płotka.

3. Śpiewanie popularnej piosenki „Wlazł kotek na płotek”

Wlazł kotek na płotek i mruga,

ładna to piosenka nie długa.

Nie długa, nie krótka, ale wraz.

A ty mi koteczku buzi dasz.

III.

1. Zabawa dydaktyczna „Kółka czarne i białe”

Dzieci układają rytmy z czarnych i białych kół, rozpoczęte przez nauczyciela:

jeden biały, jeden czarny, jeden biały, itd....

•

dwa białe, dwa czarne, itd....

•

trzy białe, trzy czarne, trzy białe, itd....

•

2. Zabawa plastyczna wydzieranka „Głowa kota”

Dzieci wydzierają z kolorowego papieru duże koło – głowa, trójkątne uszy,

małe podłużne paski – oczy i wąskie paski – wąsy. Naklejają na kartonie gło-

wę kota.

XV.3. Temat dnia: „mały piesek”

Cele:

rozpoznawanie dźwięków otoczenia nagranych w akompaniamencie piosenki

•

rozwijanie umiejętności śpiewania piosenek podczas zabawy

•

zachęcanie do uważnego słuchania poleceń nauczyciela

•

wprowadzenie dzieci w świat liter: L, l.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki, plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony

dla książąt, kredki, CD – piosenka Mały piesek (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pie-

trzak), Kołysanka dla misia (sł. B. Szurowska, muz. B. Tartanus-Kowalska), Trzy

misie (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, papierowa

kość, przytulanki.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter L, l (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik

ze swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „L” na ścianie liter.

Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest kró-

lewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „L” zostają dzieci, któ-

rych imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Lucyna, Leon, itp. Natomiast księż-

niczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „l” w środku imienia:

Aldona, Aleksander, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej

literze, na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę L na dużych

królewskich koronach i małą literę l, na małych koronach dla książąt. Doko-

nuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery „L, l” kredkami.

2. Przypomnienie zabawy ruchowej do piosenki Trzy misie (CD) – powtórze-

nie V.8.

II.

1. Nauka piosenki Mały piesek (CD)

Wstęp:

Hau, hau hau!

Hau, hau, hau!

1. Mały piesek szczeka

słychać go z daleka.

Pustą ma miseczkę,

a zjeść chce kosteczkę.

Ref.

Kto kosteczkę ma,

niech pieskowi da.

Zakończenie: Hau, hau.....

Omówienie treści piosenki ze zwróceniem uwagi na nagrane w akompania-

mencie odgłosy. Nauka fragmentami ze słuchu w trakcie zabawy: dzieci –

pieski chodzą po sali na czworakach i słuchają piosenki z płyty. Po zatrzyma-

niu nagrania nauczyciel, stojąc za każdym razem w innej części sali, podnosi

papierową kość, wtedy „pieski” jak najszybciej siadają przy nauczycielu i po-

wtarzają zaprezentowany przez niego fragment piosenki.

2. Zabawa integracyjna do piosenki Mały piesek (CD)

Wstęp – dzieci stoją zwrócone twarzą do środka koła i w takt akompania-

mentu naśladują szczekającego psa. W środku koła na czworakach porusza

się dziecko – piesek.

Zwrotka – dzieci, trzymając się za ręce, chodzą po obwodzie koła i śpiewają

piosenkę. W środku koła, w przeciwnym kierunku nadal porusza się dziecko

– piesek i „poszczekuje”.

Refren – wszyscy zatrzymują się i zaczynają podawać sobie papierową kość

(z ręki do ręki bez zatrzymania począwszy od wyznaczonej osoby). Z chwilą

zakończenia refrenu dzieci przestają podawać kość, a osoba z kością pod-

chodzi do „pieska”.

Zakończenie – dziecko z kością oddaje ją „pieskowi”, który wesoło poszczeku-

je w takt muzyki. Zabawę powtarzamy kilka razy, wyznaczając nowego pie-

ska i osobę, która zacznie przekazywać kość.

III.

1. Zabawa „Wesołe pieski”

Nauczyciel mówi: Jesteście pieskami, pokażcie jak pieski: chodzą, biegają,

szczekają, wchodzą do budy (pod stolik), jedzą z miski, stają na dwóch ła-

pach, szarpią kapcie, są wesołe, zmęczone, itd.

2. Zabawa integracyjna przy piosence Kołysanka dla misia (CD)

Każde dziecko trzyma pluszową zabawkę (najlepiej misia) i śpiewając koły-

sankę w takt muzyki, kołysze swoją przytulanką. Zabawę powtarzamy, zmie-

niając pozycje: siad klęczny, stanie w lekkim rozkroku, siad skrzyżny (nogi na

kokardkę).

XV.4. Temat dnia: „psie smutki”

Cele:

budzenie zainteresowania utworami literatury dziecięcej

•

różnicowanie wysokości dźwięków: wysoki – niski w zabawie naśladowczej

•

próba malowania w takt muzyki

•

nazywanie różnych stanów emocjonalnych, próba wskazywania przyczyn

•

utrwalenie przeliczania liczebnikami porządkowymi.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenka Jak rozmawiać trzeba z psem (sł. J. Brzechwa, muz. A. Korzyński),

M. Rimski-Korsakow Lot trzmiela, obręcze, butelka z wodą, wiersz J. Brzechwy

Psie smutki, farby, kartony, pędzle.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych – przypomnienie

piosenki Jak rozmawiać trzeba z psem (CD)

W trakcie nagrania dzieci – pieski poruszają się po całej sali na czworakach

między kilkoma dużymi obręczami, symbolizującymi psie miski. Po zatrzy-

maniu nagrania odwracają się do nauczyciela i słuchają polecenia. Na słowa:

„duży pies” naśladują głosem dużego psa (wydają z siebie niskie dźwięki),

na słowa „mały piesek” – wysokie dźwięki. Gdy nauczyciel zacznie potrząsać

butelką z wodą podchodzą do obręczy i „wypijają wodę z miseczki”.

2. Ćwiczenia oddechowe „Zaczerpnij oddechu” (wg U. Rucker-Vennemann)

Dzieci stoją wyprostowane z szeroko rozstawionymi nogami i ramionami wy-

ciągniętymi do góry nad głową. Przy każdym wdechu wyciągamy kolejno

wszystkie kończyny, a przy wydechu rozluźniamy je. Następnie wykonujemy

„skrzydełka” – na wdechu (nosem) do góry, a na wydechu (ustami) do dołu.

II.

1. Wysłuchanie fragmentu wiersza Jana Brzechwy pt. Psie smutki

Na brzegu błękitnej rzeczki

mieszkają małe smuteczki.

Pierwszy jest z tego powodu,

Że nie wolno wchodzić do ogrodu,

Drugi – że woda nie chce być sucha,

Trzeci – że mucha wleciała do ucha......

rozmowa i przeliczanie

Lecz wystarczy pieskowi dać mleczko

I już nie ma smuteczków nad rzeczką.

2. Rozmowa „Co zasmuca dzieci?”

Dzieci kończą zdanie: Jestem smutny, gdy..., Jestem wesoły, gdy...

3. Malowanie farbami do utworu M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela (CD)

Na dużych kartonach, używając 2–3 kolorów farb, dzieci okrągłymi pędzlami ry-

sują wzory tak, jak podpowiada im charakter utworu (fale, koła, zygzaki, kropki).

III.

1. Ćwiczenia oddechowe „Zabawa z pieskiem”

Dzieci leżą na plecach, na brzuchu kładą maskotkę pieska. Nauczyciel prosi:

oddychajcie tak, aby powietrze wypełniło wasze brzuchy i wypuście je, aby

brzuch opadł. Piesek siedzący na brzuchu unosi się i opada.

XV.5. Temat dnia: Jak opiekować się naszymi pupilami

Cele:

zapoznanie ze zwyczajami i potrzebami zwierząt

•

udział dzieci w opiece nad zwierzętami

•

rysowanie według instrukcji słownej

•

utrwalenie wcześniej poznanej piosenki.

•
Środki dydaktyczne:

papier, ołówki, kredki lub kolorowe mazaki, wiersze: W. Szumanówny pt. Kotek,

A. Kamieńskiej Plastelina, piosenka Mały piesek (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pie-

trzak), plastelina, wycięte z papieru figury geometryczne (kwadrat, trójkąt, koło).
proponowane działania:

1. Zabawy plastyczne „Kotek”

Nauczyciel rysuje na dużym kartonie umieszczonym na sztaludze podczas

recytacji wiersza, kota siedzącego tyłem.

Małe kółko,

– rysuje głowę

duże kółeczko

– rysuje tułów

Jedno ucho, drugie ucho – rysuje trójkątne uszy

trzy wąsiki z lewej strony – rysuje trzy wąsy

trzy wąsiki z prawej strony – rysuje trzy wąsy

ogonek zakręcony

– ogon

i jest kotek tyłem odwrócony.

Zachęca dzieci do samodzielnego rysowania kotów według własnych pomy-

słów.

2. Zabawa ruchowa do piosenki Mały piesek (CD) – powtórzenie XV.3.

II.

1. Rozmowa z dziećmi „Opiekun zwierząt”

Nauczyciel prosi, by dzieci, odwołując się do swoich doświadczeń, opowie-

działy o zwierzętach, które mają w domu. Jak mają na imię, jakiej są rasy, jak

należy się nimi opiekować, co jedzą, co należy do obowiązków dziecka.

2. Wysłuchanie fragm. wiersza A. Kamieńskiej „Plastelina”

Nauczycielka w stroju wróżki czaruje słowami wiersza:

Od tego się historia zaczyna,

że była plastelina.

A dalej – tak jak w bajce wróżki –

były sobie paluszki.

Paluszki szast–prast, fiki–miki,

zaczęły lepić zwierzątka i ludziki.

3. Śpiewanie piosenki Mały piesek (CD) – powtórzenie XV.3.
4. Lepienie z plasteliny „Miska dla psa”

III.

1. Zabawa ruchowa z ćwiczeniami ortofonicznymi „Pieski”

Dzieci chodzą po sali na czworakach, na sygnał nauczyciela zatrzymują się

i zaczynają szczekać: hau, hau. Jak nauczyciel złączy dłonie wyprostowanych

przed siebie rąk – cienko i cicho – małe pieski. Jeśli nauczyciel szeroko roz-

łoży wyprostowane ręce – dzieci – duże psy szczekają grubo i głośno. Na

koniec wszyscy zawyją: ałuuu.

2. Układanie kompozycji z figur geometrycznych „Buda”

Dzieci układają z figur geometrycznych obrazek budy a następnie naklejają

na karton.

XV.6. Temat dnia: „Co słychać na wsi”

Cele:

usprawnianie aparatu mowy – ćwiczenia ortofoniczne

•

zapoznanie z wybranymi nazwami zwierząt

•

utrwalanie pojęć: na, w, przed, obok

•

rozróżnianie po brzmieniu instrumentów perkusyjnych bez konieczności ich

•

nazywania.

Środki dydaktyczne:

inscenizacja Kogutek wg A. Widzowskiej-Pasiak, instrumenty muzyczne: tambu-

ryn, kołatka, trójkąt, pluszowe zwierzątka lub opaski na głowę kogut, kot, pies,

świnka, baranek, krówki, kaczuszka, gąska, kurczaczek i słonko, budzik mecha-

niczny, wiersz A. Ożyńskiej-Zborowskiej pt. Co słychać na wsi?, laminowana karta

pracy Zagroda.
proponowane działania:

1. Zabawa naśladowcza „Kukuryku!

Przy akompaniamencie tamburyna dzieci maszerują po sali – wiejskiej za-

grodzie, naśladując gęsi, akompaniament na kołatce oznacza, że na podwór-

ko przyfrunął bociek – dzieci rozkładają szeroko ręce i naśladując brodzące-

go bociana, powtarzają „kle”. Dźwięk trójkąta oznacza, że należy naśladować

kurczaka, uderzenie w talerze to sygnał, że należy stanąć na środku zagrody

i udawać piejącego koguta.

2. Zabawa ruchowa „Gąski”

Dzieci ustawiają się gęsiego – jedno za drugim i idą na krawędziach zewnętrz-

nych stóp. Podczas marszu naśladują głos gęsi: gę, gę, gę. Gdy nauczyciel

zagra na kołatce gąski rozbiegają się z głośnym gęganiem, gdy instrument

milknie gąski porządkują szyk i idą dalej gęsiego.

II.

1. Teatrzyk kukiełkowy „Kogutek”

Nauczyciel gromadzi pluszowe zwierzątka (lub opaski na głowę): kogut, kot,

pies, świnka, baranek, krówki, kaczuszka, gąska, kurczaczek i słonko. Kolejne

kwestie animuje zwierzątkami i układa je w kolejności przed dziećmi na dy-

wanie.

Obudziło się słoneczko,

zaświeciło tuż nad rzeczką

i promyczkiem pac! kogutka.

– Wstawaj, śpiochu! Piej! pobudka!

Dzieci wołają: Wstawaj!

Lecz kogucik oczy mruży,

chciałbym pospać trochę dłużej...

– Niech zwierzęta zbudzi kotek,

który słodko śpi za płotem.

Kot przeciąga się na ganku.

– Lubię miauczeć o poranku...

Jak nie piśnie: – miauuu! Pobudka!

na to przybiegł pies z ogródka.

Warknął: Słyszę kocie piski!

Aż mi kość uciekła z miski!

Hau! Hau! To najlepszy budzik,

nawet świnki śpiochy zbudzi!

Świnki wyszły na podwórze.

– My też chcemy śpiewać w chórze!

Miauczki, szczeki, kukuryki

zamieniamy w śliczne kwiki!

Wtem pojawił się kogucik.

– proszę więcej się nie kłócić!

Kto jest mistrzem przebudzanek?

Niech rozstrzygnie pan baranek!

Baran rzekł:

– Przestańcie skrzeczeć!

budzik może tylko beczeć!

Beeee! i beeee! każdego ranka, więc głosujcie na baranka!

Przydreptała krówka w łaty.

– ja zamuczę!

Kto jest za tym?

Muuuu tak miłe jest dla uszka,

że obudzi w mig leniuszka!

Przyczłapały żółte kaczki,

białe gąski i kurczaczki.

Wszyscy chcą od rana gdakać,

piszczeć, gęgać albo kwakać!

Dość miał kogut tego krzyku.

Zapiał głośno: – kukuryyykuuu!

Wiecie, kto nas będzie budzić?

Zwykły elektryczny budzik!

Nauczyciel włącza budzik (mechaniczny), a dzieci naśladują jego głos:

drrrrrrr.

Na zakończenie nauczyciel pyta:

– Kto chciał budzić dzieci? – pokazuje kolejne pluszaki, a dzieci nazywają

zwierzątka i ich głosy.

III.

1. Wykonanie zadania z karty laminowanej „Zagroda”

Nauczyciel prosi dzieci, by zgodnie z treścią wiersza naklejały naklejki wie-

lokrotnego użytku na karcie laminowanej i powtarzały głosy zwierząt, które

można spotkać na wsi:

Co słychać na wsi?

Co słychać? Zależy – gdzie?

Na łące słychać: kle–kle!

Na stawie: kwa – kwa!

Na polu: kraaa!

Przed kurnikiem: kukuryku!

Ko–ko–ko–ko–ko! W kurniku.

Koło budy słychać: – hau!

Na progu – miau…

A co słychać w domu,

Nie powiem nikomu.

XV.7. Temat dnia: Na wsi

Cele:

posługiwanie się liczebnikami porządkowymi w zakresie 3

•

budzenie zainteresowania literaturą dla dzieci

•

usprawnianie poprawności artykulacyjnej – ćwiczenia ortofoniczne.

•
Środki dydaktyczne:

fragment wiersza W. Chotomskiej Kaczki przedszkolaczki, piosenka Wyszły w pole

kurki trzy.
proponowane działania:

1. Zabawa popularna „Lisek”

Dzieci siedzą w kole i śpiewają piosenkę:

Chodzi lisek koło drogi,

cichuteńko stawia nogi,

cichuteńko się zakrada,

nic nikomu nie powiada.

Jedno z dzieci chodzi na zewnątrz koła, na koniec piosenki dotyka jedno

z dzieci, które goni lisa wokół koła. Lis stara się zająć wolne miejsce dziecka

w kole, jeśli mu się uda – drugie dziecko zostaje lisem.

2. Ćwiczenia dużej motoryki „Rysowanie oburącz”

Rysowanie w powietrzu obydwiema rękami symetrycznych rysunków: koła,

motyla, drzewa itp.

II.

1. Wysłuchanie fragmentu wiersza W. Chotomskiej Kaczki przedszkolaczki

Nauczyciel recytuje wiersz, zasłaniając kolejno sylwety trzech kaczek zawie-

szone na tablicy, zgodnie z treścią wiersza:

Były sobie kaczki,

kaczki przedszkolaczki.

Pierwsza zobaczyła

na kaczkach ślimaczki.

Weszła między krzaczki

i szukajcie kaczki.

Druga chciała złowić

na wędkę szczupaczka.

– Chlupnęło! Plusnęło! –

i gdzie jest kaczka?

Trzecia kaczka wiozła

na taczce kabaczki.

Kabaczki – Bęc! – z taczki –

i nie widać kaczki.

Teraz głośno kwaczą.

kaczki przedszkolaczki:

– Ten, kto nas odnalazł

dostanie buziaczki!

Na koniec dzieci liczą liczebnikami porządkowymi odkrywane przez nauczy-

ciela kaczki.

2. Zabawa ortofoniczna „Chór ptactwa domowego”

Nauczyciel rozdaje szarfy w czterech kolorach. Dzieci przybierają role ptac-

twa domowego czerwone – koguty, żółte – kury, zielone – kaczki, niebieskie

– gąski. Nauczyciel jest dyrygentem i uczy poszczególne ptaki ich głosu. Na

koniec dyrygent rozkłada ręce i ptaki głośno wydają swoje głosy lub składa

dłonie razem, a dzieci – ptaki ściszają swoje głosy.

III.

1. Zabawa przy popularnej piosence Wyszły w pole kurki trzy

Utrwalanie liczebników porządkowych. Dzieci ustawiają się, zgodnie ze sło-

wami piosenki po troje i chodzą w trakcie powtórzenia śpiewu.

Wyszły w pole kurki trzy

i gęsiego sobie szły.

Pierwsza z przodu

w środku druga,

trzecia z tyłu oczkiem mruga.

I tak w pole kurki trzy

raz–dwa, raz–dwa, sobie szły.

2. Układanie szlaczka z kolorowych jajek

Dzieci układają po trzy jajka w każdym kolorze i głośno przeliczają liczebni-

kami porządkowymi.

XV.8. Temat dnia: konik na biegunach

Cele:

rozwijanie słuchu i mowy poprzez ćwiczenia słuchowe i ortofoniczne

•

nauka układu tanecznego do piosenki

•

wprowadzenie w świat liter według Ireny Majchrzak: Ł, ł.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki , plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony

dla książąt, kredki, CD – piosenka Konik na biegunach (sł. F. Serwatka, muz. J. Dy-

bek), odtwarzacz kompaktowy, duży materiał, wiersz W. Chotomskiej Gęś, mle-

ko, siano, ziarno, rysunek kości, kartki z narysowanymi cyframi 1, 2, 3, kredki.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter Ł, ł (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik ze

swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „Ł, ł” na ścianie liter.

Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest kró-

lewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „Ł” zostają dzieci, któ-

rych imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Łucja, Łukasz itp. Natomiast księż-

niczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „ł” w środku imienia:

Małgorzata, Michał, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej lite-

rze, na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę „Ł” na dużych kró-

lewskich koronach i małą literę „ł”, na małych koronach dla książąt. Dokonuje

koronacji, a dzieci ozdabiają litery „Ł, ł” kredkami.

2. Zabawa ruchowa „Wyścigi konne” (wg M. Bogdanowicz)

Dzieci stoją na jednej linii. Nauczyciel demonstruje odpowiednie ruchy,

a dzieci cały czas biegną w miejscu i naśladują nauczyciela, wykonują pole-

cenia:

jedziemy

– naśladują jazdę na koniu

•

przeszkoda

– podskok w miejscu

•

zakręt

– wychylenie ciała w bok

•

błoto

– klepią dłońmi po policzkach, chlap, chlap

•

wesołe panienki – podnoszą kąciki ust palcami wskazującymi do góry

•

smutni panowie – palcami wskazującymi opuszczają kąciki ust.

•

Powtarzamy w różnej kolejności.

II.

1. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń słuchowych i ortofonicznych „Co

to za zwierzątko?” (CD – Konik na biegunach)

W trakcie piosenki dzieci poruszają się po sali, naśladując brykające koniki. Gdy

nauczyciel zatrzyma nagranie wszyscy wykonują siad klęczny, zasłaniają oczy,

a nauczyciel nakrywa jedną osobę materiałem. Wszyscy stają naokoło materia-

łu, a ukryta osoba naśladuje głosem dowolne zwierzątko z gospodarstwa wiej-

skiego. Dzieci odgadują, kto jest pod materiałem i jakie zwierzątko naśladuje.

2. Układ taneczny do piosenki Konik na biegunach (CD)

Ustawienie – pary na obwodzie koła w tzw. zaprzęgach.

Przygrywka – dzieci naśladują konie grzebiące nogą.

Zwrotka 1 – „zaprzęgi jadą” w takt muzyki po obwodzie koła.

Refren (za każdym razem taki sam) – dzieci odwracają się w parach twarzami

do siebie i naśladują koniki, które: kiwają główkami, lekko uginając w kola-

nach nogi i rękoma zaciśniętymi w pięści, zataczają przed sobą małe kółecz-

ka.

Zwrotka 2 – obroty w małych kółeczkach.

Zwrotka 3 – jedna osoba stoi z rękoma na biodrach i lekko się kołysze, druga

chodzi naokoło niej też trzymając ręce na biodrach.

Zakończenie – w parch dzieci wykonują siad klęczny i lekko pochylają głowy

(tak, żeby prawie dotknąć się głowami), ręce na kolonach.

III.

1. Zabawa popularna „Gąski na pole!”

Dzieci stoją po przeciwnej stronie sali i prowadzą dialog z nauczycielem:

Gąski, gąski do domu! – Boimy się!

•

Czego? – Wilka złego!

•

Gdzie on jest? – Za płotem!

•

Co pije? – Pomyje!

•

Co gryzie? – Kosteczki!

•

Pilu, pilu, gąski do mateczki!

•

Nauczyciel woła gąski, np.: pilu, pilu, gąski do domu. Dzieci biegną do na-

uczyciela, które z boku łapie dziecko – wilk. Kogo złapie, ten pomaga wilkowi

łapać gąski podczas kolejnych powtórzeń zabawy.

2. Wysłuchanie fragmentu wiersza W. Chotomskiej Gęś

Pewna gęś znana z gościnności,

zaprosiła na przyjęcie gości –

krowę, cielaka i kurę,

kotkę z mężem kocurem,

owcę , barana, kozy i psa.

Ciekawe, co im do jedzenia da?

Dzieci zastanawiają się, jakie potrawy powinna przygotować gęś dla swoich

gości. Które zwierzęta lubią mleko, a które siano albo ziarno czy kość?

I wszyscy wyszli głodni z przyjęcia.

Dlaczego?

Może wy wiecie,

bo ja nie mam pojęcia.

3. Ćwiczenie twórcze „1, 2, 3”

Nauczyciel rozdaje kartki do wyboru z napisanymi cyframi 1, 2, 3 i prosi, by

dzieci dorysowały coś, by zamienić je w coś innego. Na tablicy zawiesza na-

rysowaną cyfrę trzy i przekształca ją w okulary, z dwójki rysuje kaczkę, a je-

dynkę zamienia na choinkę.

XV.9. Temat dnia: prążki, plamki, cętki...

Cele:

rozwijanie umiejętności uważnego słuchania utworu

•

różnicowanie i nazywanie cech materiałów za pomocą dotyku

•

dostrzeganie różnorodności w świecie przyrody.

•
Środki dydaktyczne:

kartony dotykowe: z naklejonym ryżem, makaronem, kaszą, różnymi materia-

łami – futerkami, tkaninami, itp., wiersze Jana Brzechwy o zwierzętach, wiersz

C. P. Tarkowskiego Moda na sawannie, ilustracje zwierząt, CD – utwór R. Dziekań-

skiego Kraina marzeń, odtwarzacz kompaktowy, kilka latarek lub lusterek, farba

plakatowa lub klejowa, piasek, mąka, grzebień, szczotka, widelec.
proponowane działania:

1. Poznajemy wiersze Jana Brzechwy o zwierzętach

Nauczyciel czyta wiersze o egzotycznych zwierzętach i zachęca dzieci, by po-

wtórzyły wybrany wiersz z pamięci np.

ZEBRA

Czy ta zebra jest prawdziwa?

Czy to tak naprawdę bywa?

Czy też malarz z bożej łaski

Pomalował osła w paski?

ŻYRAFA

Żyrafa tym głównie żyje,

Że w górę wyciąga szyję?

A ja zazdroszczę żyrafie,

Ja nie potrafię.

LEW

Lew ma, wiadomo, pazur lwi,

Lew sobie z wszystkich wrogów drwi.

Bo jak lew tylko ryknie,

To wróg natychmiast zniknie.

2. Zabawa badawcza „Dotykam”

Dzieci z zamkniętymi oczami dotykają faktur: przygotowanych przez na-

uczyciela kartony dotykowe, gdzie naklejone są różne materiały – futerka,

tkaniny, itp.

II.

1. Wysłuchanie wiersza „Moda na sawannie”

Rozmawiały raz dwa słonie,

co jest modne w tym sezonie:

– wie pan, moim skromnym zdaniem –

w modzie jest... na trąbie stanie.

Drugi mówi po namyśle

wielkie uszy, drogi panie,

będzie modne wachlowanie!

Ta zapowiedź jest fałszywa –

modna zawsze piękna grzywa! –

ryknął lew – król sawanny,

w uczesaniu swym staranny.

– A ja powiem, proszę pana –

mówi zebra prążkowana –

moda zawsze na pasiaki,

bo to wzór nie byle jaki...

Usłyszała to pantera:

– A ja mówię: w modzie teraz

żółte futro, w czarne plamy –

po nim poznać wielkie damy.

– Nie chcę tutaj strzelić gafy –

słychać mądry głoś żyrafy:

– Wasze trąby, prążki, zgrabne nóżki –

to przymioty są natury!

100

Ja na modę patrzę z góry.

Moda jest wymysłem ludzi,

którym się zwyczajnie nudzi...

Nauczyciel zawiesza na tablicy ilustracje zwierząt występujących w wierszu,

wymienia charakterystyczne cechy ich wyglądu, a dzieci podają ich nazwy.

Rozmowa na temat postaw i ocena bohaterów wiersza.

III.

1. Ćwiczenie relaksacyjne „Zwierzęta w blasku słońca” do utworu R. Dziekań-

skiego Kraina marzeń (CD)

Dzieci, siedzą naprzeciwko zawieszonych na tablicy ilustracji zwierząt (zob.

ćw. wyżej). Kilkoro z dzieci w takt muzyki wykonuje improwizację światłem:

w dzień słoneczny puszczają lusterkiem tzw. zajączki, w pochmurny dzień

świecą latarkami i przyglądają się powstałemu „obrazowi”. Przy powtórzeniu

zmiana ról.

2. Zabawy plastyczne „Wzory”

Dzieci eksperymentują z tworzeniem faktur i wzorów. Rysują grzebieniem,

szczotką, widelcem na podkładzie z farby plakatowej lub klejowej zmiesza-

nej z mąką lub piskiem.

XV.10. Temat dnia: w Zoo

Cele:

utrwalenie wiadomości na temat zwierząt egzotycznych

•

kształtowanie pojęć matematycznych: duży – mały.

•
Środki dydaktyczne:

kolorowe karteczki, dziurkacze, krzesełka, ilustracje zwierząt, fragment wier-

sza E. Stadtmüller Dziewczynka, karta pracy ZOO, bębenek, grzechotka, wiersz

E. Szelburg-Zarembiny Żarcik misia, CD – piosenka Konik na biegunach (sł. F. Ser-

watka, muz. J. Dybek), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Jedziemy do ZOO”

Każde dziecko ma bilet – kolorową karteczkę. Dzieci tworzą pociągi, na prze-

dzie, których stoją konduktorzy z dziurkaczem, którym kasują bilety. Pociągi

zatrzymują się na stacjach – przy krzesełkach rozstawionych w sali, a dzieci

przechodzą do innego pociągu.

101

2. Przypomnienie układu tanecznego do piosenki Konik na biegunach (CD)

II.

1. Omówienie ilustracji – karta pracy „ZOO”

Dzieci przyglądają się ilustracji, nazywają zwierzęta, które mieszkają w zoo:

lew, zebra, żyrafa, wymieniają cechy, które je odróżniają.

2. Wysłuchanie fragmentu wiersza E. Stadtmüller Dziewczynka

Czy dziecko jest małe,

czy też waży tonę,

czy ma wielkie uszy,

czy mały ogonek.

Czy jest w paski,

w prążki,

w cętki

czy też w łatki

ma cieplutki kącik

w sercu swojej matki.

Nauczyciel prosi: Pokażcie jak mama przytula dwoje dziecko, jak głaszcze, jak

przesyła całuski, jak się uśmiecha.

3. Wykonanie zadania z karty pracy „ZOO”

Dzieci naklejają obrazki zwierząt – dzieci obok swoich rodziców.

4. Zabawa ruchowa „W ZOO”

Nauczyciel gra na bębenku – idą duże zwierzęta wymienia nazwy, gdy gra na

grzechotce – biegają małe zwierzęta. Podaje nazwy zwierząt, a dzieci dosto-

sowują sposób poruszania się, np. żyrafa prostują się, wyciągają szyję.

III.

1. Zabawa „Mamy i dzieci”

Dzieci ruchem i głosem mają pokazać dużego lwa i małego lewka.

Nauczyciel prosi, by dobrały się w pary. Dzieci umawiają się, które z nich bę-

dzie odgrywało rolę rodzica, a które – dziecka spośród wybranych zwierząt

egzotycznych, np. małpki, niedźwiedzie, foczki. Pozostałe dzieci odgadują,

kto był rodzicem, a kto dzieckiem.

2. Wiersz Ewy Szelburg-Zarembiny „Żarcik misia”

Nauczyciel z pacynką lub pluszowym misiem recytuje wiersz.

A ten miś

grymasił dziś.

Powtarzał w około:

– Ja chcę iść do zoo,

102

ja chcę do niedźwiedzi.

– Będziesz z nimi siedzieć?

– Ani mi się śni!

Będą na nie patrzył

z biletem w kieszeni

tak jak wy!

Zachęca dzieci do animacji, tworzenia dialogów, rozmowy z misiem.

3. Przypomnienie zabawy ruchowej do piosenki Trzy misie (CD) – zob. opis

w scenariuszu V.8.

TemaT komplekSowy: XVI. malI pRZyJaCIele pRZyRoDy

XVI.1 Temat dnia: Na ratunek wodzie

Cele:

kształtowanie poczucia odpowiedzialności za stan środowiska przyrodniczego

•

zrozumienie zależności pomiędzy stanem naturalnego środowiska, a zdro-

•

wiem i samopoczuciem własnym i innych ludzi obecnie oraz w przyszłości

kształtowanie umiejętności racjonalnego korzystania z nieodnawialnych za-

•

sobów przyrody

wyrabianie empatii

•

odróżnianie odgłosów przyrody.

•
Środki dydaktyczne:

ilustracje/zdjęcia przedstawiające zanieczyszczone zbiorniki wodne, chusta ani-

macyjna/integracyjna, obrazki przedstawiające: picie wody, mycie rąk, zębów,

kąpiel, spuszczanie wody w sedesie, bawienie się wodą w basenach, podlewa-

nie kwiatów, trawy, rodzice piorący w wodzie, gotujący na wodzie, myjący na-

czynia, myjący samochody, pływanie w morzu, rzece, jeziorze, itp., duży arkusz

szarego papieru, marker, flamastry/farby/pastele.
proponowane działania:

1. Zagadki słuchowe z wodą

Nauczyciel ma ukryte za zasłoną pojemniki z wodą. Dzieci słuchają, a na-

uczyciel przelewa wodę z naczynia do naczynia. Przy powtórzeniu nauczy-

ciel przelewa wodę na oczach dzieci, a one naśladują te dźwięki głosem (lu,

lu...).

2. Zabawa „Zima dookoła” (wg M. Bogdanowicz)

…, …. (dwa zdrobnienia od imienia),

wiosna (lato, jesień, zima) dookoła.

Zgadnij, …(imię), kto Cię woła.

103

Uczestnicy zabawy siedzą w kole, zwróceni twarzami na zewnątrz. W środku

siedzi wybrane dziecko. Jedna z osób tworzących koło recytuje wierszyk (wy-

mienia aktualną porę roku), adresując go do dziecka siedzącego w środku.

Jeśli rozpozna ono po głosie wywołującą je osobę, zamienia się z nią miej-

scami i zabawa trwa dalej.

II.

1. Wysłuchanie opowieści Wróżki Ekoludki

Wróżka Ekoludka przybiega zdenerwowana i żali się przedszkolakom, iż

dostała wiadomość od swojej przyjaciółki Planetki. Planetka skarży się, że

bardzo źle się czuje, jest coraz bardziej chora. Zasmucone dzieciaki próbują

dopytać się Wróżki, co się stało z Planetką, dlaczego zachorowała? Wróżka

opowiada dzieciom, że Planetka zachorowała z winy nieodpowiedzialnych

ludzi, gdyż Ci nie dbają o swoją planetę – Ziemię, zanieczyszczają ją, brudzą,

hałasują, niszczą przyrodę, dzięki której Planetka może oddychać i czuć się

zdrowo. Dzieci razem z Wróżką postanawiają pomóc przyjaciółce Planetce.

Wróżka obiecuje dzieciom, że dokładnie dowie się, w jak sposób można po-

móc Planetce. Wróżka dodaje także, iż Planetka wspominała coś o tym, że za-

czyna brakować jej czystej wody do picia. Planetka żaliła się, że woda, która

płynie w rzekach i jeziorach, staje się coraz bardziej brudna. Zanieczyszczają

ją fabryki, które spuszczają do niej ścieki, oraz ludzie, którzy zostawiają wokół

rzek i jezior śmieci lub też wrzucają je do wody. Wróżka pokazuje dzieciom

ilustracje/zdjęcia przedstawiające zanieczyszczone zbiorniki wodne oraz

prosi, aby dzieci same zobaczyły, jak wygląda problem z wodą. Po obejrzeniu

ilustracji i rozmowach na ten temat Wróżka ogłasza wielki alarm: Na ratunek

wodzie!

Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, co to jest planeta Ziemia, pokazując globus.

2. Zabawa integracyjna z chustą animacyjną „Uwaga, niebezpieczeństwo!”

Wszyscy wspólnie trzymają chustę animacyjną/integracyjną i delikatnie pró-

bują nią falować, tak jak faluje woda, spokojnie delikatnie, innym razem moc-

niej. Na hasło Wróżki: Niebezpieczeństwo! Wszystkie dzieci chowają się pod

chustą.

3. Burza mózgów „Jak uratować wodę?”

Wróżka rozmawia z dziećmi na temat tego, kiedy używamy wody i co my mo-

żemy zrobić, aby ją uratować. Dzieci podają przykłady (piją wodę, myją ręce,

zęby, kąpią się, spuszczają wodę w sedesie, bawią się wodą w basenach, pod-

lewają kwiaty, trawę, rodzice piorą w wodzie, gotują na wodzie, myją naczy-

nia, myją samochody, jeżdżą nad morze, rzekę, jezioro i w niej pływają, itp.).

Wróżka ilustruje wypowiedzi dzieci obrazkami. Następnie wszyscy formułują

zasady, mówiące o tym, jak wszyscy powinni szanować wodę. Wróżka zapi-

suje zasady na wielkim plakacie, który dzieci ozdobią i po zajęciach wywieszą

104

na tablicy w przedszkolnym holu, aby wszyscy dowiedzieli się, co powinni

robić, aby uratować wodę.

Przykładowe zasady:

Gdy myjesz zęby, wlewaj wodę do kubeczka i zakręcaj kran.

•

Pilnuj, aby woda z kranu nie leciała i nie kapała przez cały czas twojego

•

mycia.

Bierz prysznic zamiast wlewać wodę do wanny.

•

Gdy jesteś nad rzeką czy jeziorem, zabieraj śmieci ze sobą, nie zostawiaj

•

ich na łonie natury.

Zmywarka i pralka zużywają mniej wody, niż mycie i pranie ręczne.

•

Upewnij się, że pralka i zmywarka są pełne, korzystaj z funkcji „oszczędne

•

pranie”.

Samochód myj w myjni a nie na podwórku szlauchem.

•

Pilnuj, aby woda w sedesie nie ciekła.

•

Czekając na ciepłą wodę pod prysznicem, zbieraj zimną do podlewania.

•

Wodę z podwórkowego basenu używaj do podlewanie ogrodu.

•

III.

1. Spacer „Poszukujemy koloru niebieskiego”

Dzieci spacerują z nauczycielem po okolicy, wyszukują wszystkiego w kolo-

rze niebieskim.

2. Ogłoszenie o przebraniu wykonanym z surowców wtórnych na bal eko-

ludków.

XVI.2 Temat dnia: Dzień bez samochodu – mamo, tato, rower wolę!

Cele:

kształtowanie zachowań proekologicznych

•

uzmysłowienie dzieciom szkodliwego działania spalin samochodowych i ha-

•

łasu ulicznego na środowisko i człowieka

promowanie aktywnego spędzania czasu w gronie rodzinnym

•

dostrzeganie walorów estetycznych przyrody

•

rozpoznawanie dźwięków otoczenia.

•
Środki dydaktyczne:

teatrzyk cieni B. Szelągowskiej Dzień bez samochodu – mamo, tato, rower wolę!,

ekran z płótna, lampa, sylwety: mama z koszykiem piknikowym, tata, dziew-

czynka, samochody, rodzina na rowerach, drzewa, trel ptasi, wiewiórka, duży

plakat z narysowaną sylwetą roweru, papier kolorowy, klej, CD – piosenka Dzie-

ci w lesie (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, po

105

jednej butelce z wodą, piaskiem, grochem lub kamykami, gruba lina lub chusta

animacyjna.
proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Witaj” (wg M. Bogdanowicz)

Witaj, …(imię), witaj,…(imię)

– wszyscy machają do wybranego

dziecka

Jak się masz? Jak się masz?

Wszyscy cię witamy,

– wykonanie gestu podawania dłoni

Wszyscy cię kochamy

– rysowanie w powietrzu serduszka

Bądź wśród nas, bądź wśród nas.

– wszyscy podają sobie ręce

2. Zabawa słuchowo-ruchowa „Wycieczka rowerowa” (CD – piosenka Dzieci

w lesie)

Dzieci leżą na plecach i słuchając piosenki, poruszają nogami – wykonują tzw.

rowerek. Zatrzymanie nagrania to sygnał, by wszyscy opuścili nogi i zamknę-

li oczy. Przez chwilę dzieci wsłuchują się w odgłosy prezentowane przez na-

uczyciela. Jeżeli usłyszą odgłos chlupiącej wody (nauczyciel potrząsa butelką

z wodą) znaczy, że wycieczka rowerowa dotarła nad „jezioro” – dzieci naśla-

dują pływanie w kajakach (siadają z wyprostowanymi, lekko rozstawionymi

nogami i rękoma naśladują wiosłowanie). Gdy nauczyciel zagra na butelce

wypełnionej piaskiem to znak, że wycieczka dotarła nad morze – dzieci ma-

szerują po „plaży”(marsz z wysokim unoszeniem nóg). Dźwięki butelki wy-

pełnionej grochem lub kamykami oznaczają, że wycieczka zatrzymała się na

wsi – dzieci maszerują gęsiego za nauczycielem i „gęgają”.

II.

1. Teatrzyk cieni B. Szelągowskiej Dzień bez samochodu – mamo, tato, rower

wolę!

Występują: mama, tata, dziecko

Dziecko

Mamo, tato dziś niedziela;

Mamy tyle czasu;

Pojedźmy proszę, do lasu.

mama

Masz rację córeczko.

Dawno nie byliśmy na pikniku.

Spakuję tylko do koszyka

trochę smakołyków.

I możemy ruszać w drogę.

106

Dziecko

Ja ci mamusiu teraz pomogę.

Jak ja się cieszę, że jedziemy dzisiaj.

Może zabiorę ze sobą misia?

Niech też przyjemnie spędzi dziś czas.

Tata

Wszyscy gotowi? Jedziemy już?

Dziecko

Hura! Ruszamy w drogę!

Doczekać się nie mogę!

Jedziemy!

Jedziemy już!

Ale za nami zrobił się kurz.

Brr, brrr, brrr.

Dziecko

Ile samochodów na drodze.

Dlaczego tato znowu stoimy?

A co tak brzydko pachnie?

Tata

To brzydko pachną spaliny.

Czujesz je, bo jesteśmy w korku.

Dziecko

Ojej, na piknik nie zdążymy.

A tam na nas czeka

i las, i rzeka.

Tato, a czy do lasu

samochodem jechać musimy?

Tata

Masz rację – już zawracamy.

Przecież w garażu rowery mamy.

Taka piękna pogoda

Czasu tracić szkoda.

Jadą na rowerach

mama

Jak to miło i przyjemnie

jechać na rowerze.

I wdychać powietrze świeże!

107

Dziecko

Patrz mamo ile ptaszków

na gałęzi siedzi.

I jak one ślicznie śpiewają.

Może na okruszki czekają?

mama

Kasiu widzisz?

O tam wysoko

wystaje ruda kita.

To wiewiórka nas w lesie wita.

Dziecko

To może tu piknik zrobimy?

Taka śliczna polanka;

Tyle kwiatków dokoła.

Ale dziś będzie zabawa wesoła!

Mamo a co to jest przyroda?

mama

To las i łąka, i czysta woda.

Przyroda to wszystko, co nas otacza.

A to oznacza,

że musimy o nią dbać.

Dziecko

Mamo, a dlaczego wrzucasz papierki

z powrotem do koszyka?

mama

Widzisz Kasiu,

tu nie ma śmietnika

a w lesie nie wolno śmiecić.

Muszą o tym pamiętać

i dorośli i dzieci.

Tata

Wtedy na świecie

będzie czysto i ślicznie.

Po prostu – ekologicznie.

2. Zabawa ruchowa „Rowerki”

Dzieci kładą się na plecach, unoszą nogi by naśladować jazdę na rowerze, zgod-

nie z poleceniami nauczyciela. Dzieci wsiadają na rower i rozpoczynają jazdę,

108

najpierw powoli, później rozpędzają się coraz bardziej. Rowery podjeżdżają pod

górkę, dzieciom trudno pedałować, wkładają w to dużo siły, aż wreszcie udaje im

się wjechać na sam szczyt, teraz bardzo szybko zjeżdżają z górki. Tym razem bar-

dzo łatwo i szybko mogą pedałować. Zmęczone wycieczką dzieci kładą się „na

łąkę” i odpoczywają. Robią trzy głębokie wdechy i wydechy, a następnie powoli

i miarowo oddychają, wsłuchując się w dobiegające do ich uszu odgłosy.

3. Rozmowa na temat obejrzanego utworu

Nauczyciel omawia z dziećmi treść utworu. Gdzie wybrała się rodzina? Dlacze-

go tata zawrócił samochód i wrócili do domu? Jak samochody zanieczyszcza-

ją powietrze? Jaki pojazd jest przyjazny środowisku? Co rodzice i dzieci robili

w lesie? Dlaczego mama zabrała śmieci ze sobą po zakończonym pikniku?

4. Praca plastyczno-techniczna „Dzień bez samochodu – mamo, tato, rower

wolę!”

Nauczyciel przygotowuje wcześniej duży plakat z narysowaną sylwetą rowe-

ru. Zapisuje przy dzieciach hasło: „Dzień bez samochodu – mamo, tato, rower

wolę!” Zadaniem dla dzieci jest wyklejenie sylwety roweru wydartymi kawa-

łeczkami kolorowego papieru. Po zakończonej pracy nauczyciel wywiesza

plakat na tablicy w przedszkolnym holu.

III.

1. Spacer „Poszukujemy koloru żółtego”

Dzieci spacerują z nauczycielem po okolicy, wyszukują wszystkiego w kolo-

rze żółtym.

2. Zabawa ćwicząca równowagę „Ścieżka”

Dzieci ostrożnie, jedno po drugim, przechodzą po rozłożonej na podłodze

grubej linie (stopa za stopą). Nauczyciel asekuruje dzieci.

XVI.3 Temat dnia: Las wita dzieci

Cele:

naśladowanie odgłosów przyrody

•

nauka piosenki o tematyce ekologicznej

•

przedstawianie treści piosenki za pomocą opowieści ruchowej

•

wprowadzenie dzieci w świat liter – m, M

•

układanie obrazków z figur geometrycznych.

•
Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki dzieci, plastelina, korony z literą m lub M, kredki,

wyraz do globalnego czytania: „mama”, CD – Dzieci w lesie (sł. B. Szelągowska,

muz. R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, instrumenty perkusyjne, lamino-

wana karta pracy Figury geometryczne.

109

proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter m, M (wg I. Majchrzak)

Dzieci dobierają się w pary, a następnie próbują odszukać wśród porozkłada-

nych na dywanie wizytówek, wizytówkę kolegi, któremu wręczają jego kar-

teczkę z imieniem. Nauczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom wygląd

litery m, M (małej, wielkiej, drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy mała i wiel-

ka litera brzmią tak samo? Zwracanie uwagi na krótkie wymawianie „m”. Kto

ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej

literze „m, M” w swoim imieniu. Wybór króla i królowej (dzieci, których imiona

rozpoczynają się literą „M”, oraz księcia/księżniczki, dzieci, w których imieniu

występuje mała litera „m”. Nauczyciel wkłada dzieciom korony z przyklejoną

literą „M” lub „m”, które to korony dzieci później ozdabiają wg własnej inwencji

twórczej. Dzieci próbują przeliczyć, ile razy w ich imieniu powtórzyła się po-

znana litera. Przy tej okazji warto również zademonstrować wyraz: „mama”.

2. Zabawa „Las wita dzieci” (CD – Dzieci w lesie)

Dzieci maszerują po całej sali: w pojedynkę, gdy piosence z płyty towarzyszy

akompaniament na tamburynie (gra nauczyciel) lub parami, gdy nauczyciel

gra na drewienkach (klawesach). Po zatrzymaniu muzyki dzieci stają, słucha-

ją polecenia nauczyciela i naśladują głosem leśne odgłosy, np.

Las wita dzieci szumem drzew – dzieci naśladują głosem szum drzew i ko-

•

łyszą uniesionymi rękami (szuuu..).

Swym kukaniem wita dzieci kukułka – dzieci powtarzają ku-ku, kierując

•

głos w różne części sali.

II.

1. Omówienie treści piosenki Dzieci w lesie (CD)

Dzieci w lesie

110

1. Las zaprasza wszystkie dzieci,

ale czy tam można śmiecić?

Gdy papierek ci upadnie

to papierek podnieś zgrabnie

Ref.: Rośnij lesie, rośnij

Ref.: Rośnij lesie, rośnij...

do samego nieba.

My wiemy jak w lesie

zachować się trzeba.

Rozmowa na temat treści piosenki ukierunkowana pytaniami: Jak należy za-

chować się w lesie? Czy można w lesie śmiecić? Czy można w lesie hałaso-

wać? Dlaczego w lesie nie można śmiecić/hałasować?

2. Nauka piosenki Dzieci w lesie (CD)

Naukę piosenki rozpoczynamy od powtarzania refrenu w trakcie opowieści

ruchowej:

Rośnij, rośnij lesie

– dzieci naśladują rosnące w lesie drzewa

(wolno podnoszą się z siadu skulonego

do samego nieba.

i kołyszą w górze rękoma)

My wiemy, jak w lesie

– obrót wokół własnej osi (krokiem

marszowym wysokim unoszeniem nóg

zachować się trzeba.

lub podskokami z nogi na nogę).

Pozostałe części piosenki dzieci powtarzają siedząc.

3. Opowieść ruchowa do piosenki Dzieci w lesie (CD)

Ustawienie – rozsypka przodem do nauczyciela.

Zwrotka 1– marsz w miejscu z rękoma na biodrach, po czym zgodnie ze sło-

wami piosenki dzieci kucają, jedną ręką naśladują, że podnoszą papierek

i wrzucają go do kosza (kładą na łódkę zrobioną z drugiej dłoni).

Zwrotka 2 – wykonują z dłoni uniesionych na wysokość ramion małe skrzy-

dełka i obracają się naokoło własnej osi, po czym zgodnie ze słowami piosen-

ki zbliżają palec wskazujący do ust (symbol, że nie należy hałasować).

Refreny – ruch jak w trakcie nauki piosenki (zob. punkt wyżej).

III.

1. Laminowana karta pracy „Figury geometryczne”

Dzieci układają kwiatka z figur geometrycznych. Nazywają figury geome-

tryczne, ich kolory i wielkości, próbują przeliczać poszczególne figury.

2. Przypomnienie zabawy „Las wita dzieci” do piosenki (CD – Dzieci w lesie)

Nauczyciel zachęca dzieci, by w trakcie zabawy wszyscy śpiewali piosenkę.

Poza tym na instrumentach perkusyjnych grają chętne dzieci, a nie nauczy-

ciel.

2. Cicho w lesie i zielono

ptasie śpiewy słychać wkoło

I dlatego dobrze wiemy –

w lesie nie hałasujemy.

111

XVI.4 Temat dnia: sprzątanie świata!

Cele:

wskazywanie wpływu działalności człowieka na przyrodę

•

rozwiązywanie problemów dotyczących środowiska: segregacja odpadów

•

dokonywanie wyborów i podejmowanie decyzji dotyczących środowiska

•

w codziennym życiu

rozróżnianie różnych materiałów: papier, plastik, szkło, metale

•

udział w utrzymywaniu porządku w otoczeniu domu i przedszkola

•

rozwijanie umiejętności poruszania się między małymi przeszkodami.

•
Środki dydaktyczne:

śmieci – po 1 dla dziecka (np. gazeta, plastikowy kubeczek, szklana butelka,

puszka metalowa), zawieszki z narysowanym przedmiotem (papierowym, pla-

stikowym, metalowym, szklanym), fragment wiersza G. Jędryki „Sprzątać las”,

worki na śmieci (niebieski, żółty, czerwony, biały i czarny), obrazki przedstawia-

jące śmieci, jakie można wrzucać do poszczególnych worków (niebieski – maku-

latura, żółty – plastik, czerwony – metal, biały – szkło, czarny – pozostałe śmieci),

karta pracy „Labirynt do kosza na śmieci”, kredki, CD – piosenka Dzieci w lesie (sł.

B. Szelągowska, muz. R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, opakowania po

różnych produktach, gazety, papierki, kolorowe pudełka – pojemniki do segre-

gowania śmieci.
proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Z czego to jest zrobione?”

Nauczyciel pokazuje dzieciom różne przedmioty: np. gazeta, plastikowy ku-

beczek, szklana butelka, puszka metalowa, dzieci oglądają je, a następnie

próbują nazwać, z czego one są zrobione (np. gazeta – z papieru). Dzieci

mogą szeleścić, stukać przedmiotami, porównywać ich odgłosy, materiał,

z jakiego jest zrobiony (np. twarde, miękkie, kruche, śliskie).

2. Zabawa ruchowa „Papier, plastik, metal, szkło”

Dzieci otrzymują zawieszki z narysowanym przedmiotem (papierowym, pla-

stikowym, metalowym, szklanym). Przy dźwiękach piosenki „Dzieci w lesie”

przedszkolaki biegają w wyznaczonym miejscu, na przerwę w muzyce wszy-

scy kucają. Nauczyciel wywołuje np. plastik, a wtedy wstają te dzieci, które

mają znaczek z plastikowym przedmiotem.

II.

1. Słuchanie fragmentu wiersza G. Jędryki Sprzątać las

Sprzątać las! Sprzątać las!

Bo już wiosny nadszedł czas.

112

Skrzat się nie wstydzi pracy.

Skrzat się gorliwie krząta.

Wór śmieci pełen taszczy

z każdego lasu kąta.

Na podłodze w sali leżą porozrzucane śmieci – po 1 dla dziecka (np. gazeta,

plastikowy kubeczek, szklana butelka, puszka metalowa). Wróżka wchodzi do

sali, recytując wiersz (wraz z pokazywaniem). Następnie rozpoczyna z dzieć-

mi rozmowę na temat Planetki. Strasznie martwi się tym, że wszędzie wokół

(również na ulicach, w lesie) są porozrzucane śmieci, przez które to Planetka

choruje. Dzieci wraz z Wróżką postanawiają pomóc rozwiązać i ten problem.

2. Zabawa dydaktyczna „Wielkie sprzątanie”

Wróżka pokazuje dzieciom kolorowe worki na śmieci (niebieski, żółty, czer-

wony, biały i czarny), a następnie pyta, czy wszystkie te worki są takie same.

Dzieci zauważają, że różnią się kolorem. Wróżka wyjaśnia dzieciom, iż nie

bez powodu każdy z tych worków ma inny kolor. Do każdego z nich nale-

ży wrzucać inne śmieci. Dzięki temu w śmieciach zrobi się porządek i każdy

z tych worków trafi później we właściwe miejsce, aby można było przerobić

te śmieci na przydatne rzeczy. Wróżka wyjaśnia dzieciom, że takie sprząta-

nie śmieci nazywa się segregacją. Wróżka nakleja na worki obrazki przedsta-

wiające śmieci, jakie można do nich wrzucać (niebieski – makulatura, żółty

– plastik, czerwony – metal, biały – szkło, czarny – pozostałe śmieci) i wyja-

śnia dzieciom, co wrzucamy do poszczególnych worków. Następnie Wróżka

prosi dzieci o podniesienie jednego śmiecia i ustawienie się w tej części sali,

w której jest właściwy worek. Dzieci w grupach siadają przy własnym worku,

następnie wspólnie kontrolują czy każdy jest we właściwym miejscu. Wróżka

prosi każde dziecko o nazwanie swojego śmiecia oraz próbę odpowiedze-

nie, z czego jest on zrobiony. Gdy sala zostanie posprzątana, Wróżka zadaje

dzieciom pytanie, które miejsce podoba im się bardziej – czyste czy też to,

z mnóstwem śmieci. Przypomina także, o tym, że Planetka poczuje się lepiej,

gdy, znikną takie zaśmiecone miejsca.

3. Karta pracy „Labirynt do kosza na śmieci”

Wskaż i zaznacz linią drogę, którą Pawełek dojdzie do kosza na śmieci.

III.

1. „Sprzątanie świata”

Dzieci wraz z nauczycielem sprzątają teren przedszkola.

2. Zabawa ruchowa „Czysty las wita nas” (CD)

Na podłodze rozkładamy różne opakowania, papierki, gazety itp. Śpiewając

piosenkę, dzieci spacerują po lesie – poruszają się między „śmieciami”, omi-

jając je (slalom). Z chwilą zatrzymania nagrania 3-4 osoby wskazane przez

nauczyciela podnoszą po jednym „śmieciu” i wrzucają go do odpowiedniego

113

pojemnika (tekturowego pudełka owiniętego odpowiednim kolorem krepi-

ny). Zabawa trwa do chwili zebrania wszystkich opakowań.

3. Ogłoszenie apelu do dzieci i rodziców o zbiórkę makulatury

XVI.5 Temat dnia: o co drzewo prosi dzieci – apel drzewa

Cele:

kształtowanie zachowań proekologicznych

•

poznanie kolejności działań podczas sadzenia drzewa

•

rozbudzanie zainteresowania przyrodą

•

rozwijanie koncentracji.

•
Środki dydaktyczne:

sylweta drzewa, wiersz B. Szelągowskiej pt.: O co drzewo prosi dzieci – apel drze-

wa, drzewko – sadzonka, szpadel, woda, lupa, pudełka, CD – piosenka Dzieci

w lesie (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański).
proponowane działania:

1. Zabawa ćwicząca spostrzegawczość „Co się tutaj nie zgadza?”

Nauczyciel rozkłada na stole kilka pudełek, wszyscy zapamiętują ich położe-

nie. Dzieci zamykają oczy, a jedno z nich zmienia pozycję pudełka. Po otwo-

rzeniu oczu dzieci próbują odgadnąć, co się zmieniło. Wygrywa ta osoba,

która jako pierwsza zauważy różnicę.

2. Powtórzenie piosenki Dzieci w lesie (CD)

Śpiew może odbywać się w trakcie zabawy „Las wita dzieci” (zob. słowa i opis

zabawy w scenariuszu XVI. 3).

II.

1. Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej pt. O co drzewo prosi dzieci – apel drzewa

Nauczyciel – Wróżka, manipulując sylwetą drzewa opowiada wiersz:

Witajcie drogie dzieci!

Witajcie przyjaciele!

Chcę o coś was poprosić;

Nie zajmę czasu wiele.

Zapraszam was do parku.

Was – razem z rodzicami.

Ale zapamiętajcie:

„chodzimy alejkami”

Bo w parku pełno kwiatów:

114

od wiosny do jesieni.

Nie wolno zrywać ich;

Niech kwitną wśród zieleni.

Nie łamcie mi gałązek,

bo to mnie bardzo boli.

I liście nie zrywajcie,

i nie zdzierajcie kory.

Żegnajcie drogie dzieci!

Żegnajcie przyjaciele!

I zawsze pamiętajcie:

Szanować trzeba zieleń.

2. Opowieść ruchowa „Rośnie drzewo”

Wróżka zamienia wszystkie dzieci w małe sadzonki drzew. Dzieci ilustrują

ruchem opowieść Wróżki: Na łące w lesie trwają wielkie porządki. To grupa

Przyjaciół Przyrody szykuje miejsce na posadzenie młodego lasku. Aby drze-

wa równo rosły, wszyscy stają w rzędzie, w równych odległościach od siebie,

a następnie zaczynają kopać dołki. Gdy już wykopią odpowiedniej głęboko-

ści dół, nalewają do niego wodę, wkładają młodą roślinę. Korzonki młodego

drzewka znajdują sobie miejsce w dołku, popijają wlaną do niego wodę. Nad-

szedł czas na zasypanie korzonków ziemią. Po zasypaniu korzeni Przyjaciele

Przyrody podlewają świeżo posadzoną roślinę. (Wróżka zamienia wszystkie

dzieci w małe sadzonki drzew.) Słoneczko przyświeca, ogrzewa drzewko.

Małe gałązki kierują się ku słońcu, by te bardziej je ogrzało. Pada deszcz,

który daje drzewu napić się. Powoli, bardzo powolutku, drzewo rośnie. Jego

pień staje się coraz wyższy i grubszy, a gałązki coraz dłuższe. Wietrzyk poru-

sza gałązkami, które tańczą przy dźwiękach ptasiego świergotu. Aż po wielu

latach wyrasta potężne, wysokie drzewo, które cieszy oczy wszystkich ludzi,

i dzięki któremu mogą oddychać świeżym powietrzem.

3. Sadzenie drzewa w przedszkolnym ogrodzie

Dzieci razem z nauczycielem – Wróżką, zgodnie z wcześniejszą instrukcją, sa-

dzą drzewko w przedszkolnym ogrodzie.

Wróżka ponownie przypomina apel drzewa.

4. Zabawa ze śpiewem wokół drzewka „Dobrze, że jesteś” (wg M. Bogdano-

wicz)

Dobrze, że jesteś, dobrze, że jesteś, dobrze, że jesteś….drzewko

Co by to było, gdyby cię nie było, co by to było,…. drzewko?

III.

1. Zabawa badawcza „Jaka jest kora?”

Dzieci oglądają, dotykają różne drzewa, zwracają uwagę, na ich korę (jedne

drzewa mają korę gładką, śliską, delikatną, inne chropowatą, grubą, białą,

brązową, itp.).

115

2. Drzewo moim przyjacielem

Dzieci przytulają się do drzewa i w ciszy próbują czerpać od niego energię.

XVI.6 Temat dnia: Cicho sza, nie płosz zwierząt, nie hałasuj!

Cele:

dostrzeganie niszczącej roli hałasu

•

rozpoznawanie po brzmieniu instrumentów perkusyjnych lub dźwięków

•

granych w różnych rejestrach (wysokich, niskich, średnich)

rozwijanie współpracy w zespole

•

rozwijanie twórczej aktywności

•

właściwe rozplanowanie pracy na dużym arkuszu papieru.

•
Środki dydaktyczne:

chusta animacyjna, piłka, tamburyn, CD – Dzieci w lesie (sł. B. Szelągowska, muz.

R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, instrumenty perkusyjne, duży plakat

Las ze zwierzętami, farby, gąbeczki, klej, plastelina, bibuła, fotografie zwierząt

np. z kalendarza, pocztówki itp.
proponowane działania:

1. Zabawa z chustą animacyjną „Zielona Kasia” (wg M. Bogdanowicz)

Wszyscy siedzą na kolorowych pasach chusty, jedna osoba trzyma piłkę i rzu-

ca piłkę do kolegi, szepcząc jego imię i nazwę koloru pasa chusty, na którym

siedzi, np. „zielona Kasia do niebieskiego Tomka”.

2. Zabawa „Cicho – głośno”

Wróżka uderza w tamburyn, gdy gra głośno, dzieci mają za zadanie biegać

w wyznaczonym miejscu, podczas cichego grania, spokojnie chodzić.

II.

1. Wprowadzenie do tematu piosenką Dzieci w lesie (CD)

Wróżka wchodzi do sali, śpiewając piosenkę, dzieci dołączają do niej.

2. Rozmowa na temat hałasu

Wróżka zadaje dzieciom pytanie: Jak sądzicie, dlaczego w lesie nie można

hałasować? (Wróżka nakierowuje dzieci na poprawne odpowiedzi, np. dlate-

go, że las jest domem wielu zwierząt, które boją się hałasu. Młode zwierzątka

mogą ze strachu uciec i zgubić się swoim rodzicom. Można zdenerwować

zwierzęta, i one wtedy w samoobronie lub w obronie swoich małych, mogą

zaatakować, stać się bardzo niebezpieczne).

3. Zabawa „Leśny zwierzyniec”

116

Dzieci na ustalony sygnał ilustrują ruchem zwierzątko leśne. Wróżka gra na

bębenku – dzieci naśladują chodzącego po lesie niedźwiedzia; na drewien-

kach – zająca, na trójkącie – sarenkę, na tamburynie – dzika. Jeżeli istnie-

je taka możliwość należy wykorzystać instrumenty melodyczne wydają-

ce dźwięki wysokie – sygnał dla zająca, niskie – dla niedźwiedzia, dźwięki

w średnim rejestrze – dla sarenki.

4. Duży plakat „Las ze zwierzętami”

Dzieci wybierają sobie jedno leśne zwierzątko, które nauczyciel odbija na

ksero. Jego zadaniem jest pomalowanie go za pomocą gąbeczki odpowied-

nim kolorem. Po wyschnięciu prac dzieci przyklejają powycinane przez na-

uczyciela zwierzęta na dużym plakacie przedstawiającym las, który wcześniej

ozdobiły dzieci farbą, bibułą i plasteliną. Sprzątanie miejsca pracy. Zaprezen-

towanie pracy na wystawce.

III.

1. Zabawa „Cisza, cisza” (wg M. Bogdanowicz)

Cicho, cicho,… śpi,

– jedno z dzieci udaje, że śpi, pozostali cichutko

śpiewają

Dajcie się jej (mu) wyspać. (1, 2) x 2

Dajcie się jej (mu) wyspać. – na zakończenie piosenki dziecko budzi się,

udając ziewanie, przeciąganie się itp.

2. Układanie puzzli

Dzieci układają puzzle przedstawiające leśne zwierzęta. Puzzle można przy-

gotować, rozcinając pocztówki lub obrazki z kalendarza.

XVI.7 Temat dnia: ekologiczna orkiestra

Cele:

dostrzeganie i odróżnianie barwy dźwięków

•

rozpoznawanie znanych przedmiotów za pomocą dotyku

•

łączenie różnych form ekspresji twórczej

•

konstruowanie i wykorzystanie samodzielnie wykonanych prostych instru-

•

mentów.

Środki dydaktyczne:

CD – W lesie (R. Dziekański), Żabie tango (sł. autor nieznany, muz. J. Kusz), odtwa-

rzacz kompaktowy, koce, magiczne pudełko, plastikowe zakrętki po butelkach

z wykonaną dziurką, puszki po napojach, buteleczki po jogurtach, opakowania

po kremach, koraliki, piasek, śrubki, ryż, pudełka, kredki ołówkowe, taśma ma-

larska, sznurki, samoprzylepny papier kolorowy, nożyczki.
proponowane działania:

117

1. Zabawa na powitanie „Witaj” (wg M. Bogdanowicz)

Witaj, …(imię), witaj,…(imię), – wszyscy machają do wybranego dziecka

Jak się masz? Jak się masz?

Wszyscy cię witamy, – wykonanie gestu podawania dłoni

Wszyscy cię kochamy. – rysowanie w powietrzu serduszka

Bądź wśród nas, bądź wśród nas. – wszyscy podają sobie ręce

2. Ćwiczenie odprężające „Obudźmy ducha Ziemi” (CD – W lesie) (wg I. Kunz)

Ćwiczenia odbywają się przy cicho odtwarzanej muzyce z płyty. Nauczyciel

dzieli dzieci na grupy (po ok. 5 osób). Jedno dziecko z grupy kładzie się pod

kocem na brzuchu. Pozostali uczestnicy mogą teraz obudzić ducha Ziemi

z głębokiego snu. Najpierw jest on delikatnie głaskany po nogach, ramionach,

a potem po całym ciele. Następnie bębnimy po nim opuszkami palców. Później

naciskamy całymi powierzchniami dłoni, początkowo łagodnie, a potem coraz

silniej. Nauczyciel obserwuje reakcje ducha Ziemi, a kiedy widoczne będzie, że

ma on już dosyć, pod koc może wejść następny duch Ziemi.

II.

1. Zabawa dydaktyczna „Magiczne pudełko”

Nauczyciel ukrył w magicznym pudełku (plastikowe zakrętki po butelkach,

puszki po napojach, buteleczki po jogurtach, opakowania po kremach, ko-

raliki, piasek, śrubki), dzieci za pomocą dotyku próbują odgadnąć wybrany

przedmiot.

2. Wykonanie instrumentów ekologicznych

Nauczyciel pokazuje dzieciom wykonane wcześniej przykładowe „instru-

menty” ekologiczne. Dzieci próbują opisać, z czego są zrobione, następnie

wybierają sobie jeden instrument, który same chciałyby zrobić.

I grupa robi grzechotkę z zakrętek: Dzieci nawlekają na sznurki dowolną ilość

zakrętek, na koniec nauczyciel związuje wszystkie sznurki w całość. Podczas

potrząsania grzechotką zakrętki uderzają o siebie i w ten sposób powstają

dźwięki.

II grupa wykonuje grzechotki z puszek i śrubek: dzieci wsypują do puszki

śrubki, następnie dzieci za pomocą samoprzylepnego papieru kolorowego

ozdabiają puszki.

III grupa wykonuje instrument z plastikowych pudełek po kremie i koralach:

dzieci wrzucają do pudełka korale, zakręcają przykrywkę, a następnie dowol-

nie ozdabiają pudełko papierem samoprzylepnym.

IV grupa robi instrument z buteleczek po jogurcie, piasku lub ziaren ryżu:

dzieci wsypują do środka buteleczki piasek/ryż, nauczyciel pomaga zakleić

np. taśmą malarską dziurę. Dzieci ozdabiają buteleczkę papierem samoprzy-

lepnym.

118

3. Zabawa dydaktyczna „Cicho – głośno”

Dzieci sprawdzają, jakie dźwięki wydobywają ich instrumenty. Porównują je

ze sobą, próbują określić, który gra cicho, a który głośno.

4. Ekologiczna orkiestra (CD – piosenka Żabie tango)

Dzieci grają na swoich instrumentach zgodnie z poleceniami nauczyciela –

dyrygenta, np. w trakcie pierwszej zwrotki potrząsają butelkami z ryżem/pia-

skiem; w trakcie drugiej grzechotkami z puszek i śrubek, a podczas refrenów

(na każde kum) grają na grzechotkach wykonanych z zakrętek.

III.

1. Zabawa „Cisza, cisza” (wg M. Bogdanowicz)

Cicho, cicho,… śpi,

– jedno z dzieci udaje, że śpi, pozostali cichutko

śpiewają

Dajcie się jej (mu) wyspać. (1, 2) x 2

Dajcie się jej (mu) wyspać. – na zakończenie piosenki dziecko budzi się,

udając ziewanie, przeciąganie się itp.

2. Osłuchanie się z brzmieniem talerzy (CD – piosenka Żabie tango)

Podczas odtwarzanej cicho piosenki dzieci – żaby maszerują w takt muzy-

ki po obwodzie koła, w środku, którego chodzi dziecko – bocian. Gdy na-

uczyciel uderzy w talerze „żaby” wskakują do stawu (dzieci kucają). „Żaba”,

która nie ukucnie zostaje złapana przez bociana i aby odzyskać wolność

musi w trakcie powtórzenia zabawy zostać w środku koła i zagrać akompa-

niament do fragmentu piosenki na dowolnym instrumencie perkusyjnym.

XVI.8 Temat dnia: w rytmie żabiego tanga

Cele:

rozwijanie poczucia rytmu

•

zapoznanie z charakterem tanga

•

nauka akompaniamentu perkusyjnego

•

osłuchanie się z pojęciami: dyrygent, orkiestra

•

wprowadzenie dzieci w świat liter – n, N

•

orientowanie się w położeniu w przestrzeni.

•
Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki, plastelina, korony z literami, CD – piosenka Żabie

tango (sł. autor nieznany, muz. J. Kusz), odtwarzacz kompaktowy, instrumenty

wykonane na poprzednich zajęciach, instrumenty perkusyjne, laminowana kar-

ta pracy Wiosenna łąka.
proponowane działania:

119

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter n, N (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek swoją.

Nauczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom wygląd litery n, N (małej,

wielkiej, drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy mała i wielka litera brzmią

tak samo? Zwracanie uwagi na krótkie wymawianie „n”, zauważamy, że jest

to dźwięk cichy. Kto ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę

z plasteliny przy każdej literze „n, N” w swoim imieniu. Wybór króla i królo-

wej (dzieci, których imiona rozpoczynają się literą „N” oraz księcia/księżniczki,

dzieci, w których imieniu występuje litera „n”. Nauczyciel wkłada dzieciom

korony z przyklejoną literą „N” lub „n”, które to korony dzieci później ozda-

biają wg własnej inwencji twórczej. Dzieci próbują przeliczyć, ile razy w ich

imieniu powtórzyła się poznana litera.

2. Powtórzenie akompaniamentu „Ekologiczna orkiestra” do piosenki Żabie

tango (CD) – zob. scenariusz XVI.7

II.

1. Słuchanie piosenki Żabie tango (CD)

Kum, kum, kum, kum, Kum kuma, kuma.

Kum, kum, kum.

Kum, kuma, kuma. Kum, kum, kum, kum.

Kum, kuma, kuma. Kum!

Oto jest proszę państwa, kapela,

która nad stawem gra co niedziela.

Kiedy wieczorem zachodzi słońce

żabia orkiestra zaczyna koncert.

Kum.....

Dźwięczą klarnety, fagoty, flety.

Puzony czasem hukają basem.

Nad rzeką czystą, nad srebrną rzeką

żabia piosenka płynie daleko.

Kum....
Dzieci odpowiadają na pytania: Co robiły żaby? Gdzie żaby urządziły kon-

cert? Jak śpiewały żaby?

Następnie dzieci naśladują śpiew żab, powtarzając w takt muzyki słowo kum.

(Nie wymagamy zachowania melodii, zwracamy uwagę tylko na rytmiczne

powtarzanie słowa kum).

2. Zabawa rytmiczna z tamburynami (CD – Żabie tango)

Kilka razy w wolnym tempie dzieci klaszczą z nauczycielem, a następnie grają

na tamburynach (uderzanie o rękę) do słów Żabia orkiestra zaczyna koncert.

Potem nauczyciel włącza nagranie, dzieci mają za zadanie zagrać w miejscu,

120

gdzie występują te słowa (ostatnie dwa takty każdej zwrotki). Zadanie po-

wtarzamy kilka razy, nauczyciel pełni rolę dyrygenta.

3. Ćwiczenia rytmiczne oddające charakter tanga (CD – Żabie tango)

Nauczyciel nie wymaga zapamiętania, ale informuje dzieci, że piosenka ma

charakter tanga, czyli bardzo rytmicznego tańca. Następnie dzieci poruszają

się w takt muzyki po sali lekko, podkreślając (wytupując) każdy krok (nauczy-

ciel zaznacza każdy krok grą na drewienkach). Potem w takt muzyki dzieci:

naśladują na kołatkach i drewienkach kumkające żaby

•

grają po cztery ćwierćnuty w takcie (rytm do maszerowania) na bęben-

•

kach i grzechotkach.

Uwaga, jeżeli w grupie znajdują się dzieci 3–4 letnie należy próbować po-

wtórzyć to ćwiczenie na trójkątach.

4. Akompaniament na instrumentach perkusyjnych do piosenki Żabie tango

(CD)

Dzieci podzielone na trzy zespoły:

pierwszy gra na kołatkach i drewienkach po cztery ćwierćnuty w takcie

•

(rytm do maszerowania) w trakcie refrenów (na kum)

drugi gra na bębenkach i grzechotkach taki sam rytm, ale podczas zwro-

•

tek, zatrzymując się przed słowami Żabia orkiestra zaczyna koncert (bez

ostatnich dwóch taktów)

trzeci na tamburynach gra rytm do słów

•

Żabia orkiestra zaczyna koncert.

Nauczyciel na talerzach gra wstęp i zakończenie (po dwa uderzenia).

III.

1. Laminowana karta pracy „Wiosenna łąka”

Dzieci przyklejają naklejki wg poleceń nauczyciela (np. zieloną żabę przyklej

pod drzewem, bocian siedzi w gnieździe, Wróżka stoi przy stawie, itp.).

2. Powtórzenie zabawy rytmicznej z tamburynami (CD – Żabie tango) – zob.

wyżej

XVI.9 Temat dnia: Zielony marsz

Cele:

rozbudzanie odpowiedzialności za otaczającą nas przyrodę

•

wspólne podejmowanie i realizowanie różnych zadań

•

kształtowanie śmiałości w zwracaniu się do osób starszych

•

przestrzeganie zakazu samowolnego oddalania się

•

przestrzeganie zasady bezpiecznego poruszania się po ulicach.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenki Dzieci w lesie (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański), odtwarzacz

kompaktowy, zielone słomki do napojów lub prostokątne klocki, piłka, plakaty

121

wykonane wcześniej przez dzieci, makulatura, wycięte sylwety drzew z ekolo-

gicznym hasłem: np. „Dbaj o przyrodę!”, ekologiczne instrumenty dzieci, chusta

animacyjna.
proponowane działania:

Dzieci ubrane za zielono!

1. Utrwalenie piosenki Dzieci w lesie (CD) – zob. nuty w scenariuszu XVI.3.
2. Dzieci układają na stolikach choinki z zielonych słomek lub klocków

II.

1. Powitanie z Wróżką „Grasz w zielone?”

Wróżka wita się z dziećmi ubranymi na zielono.

Dzieci stoją w kręgu, nauczyciel – Wróżka w środku koła, rzuca do wybranego

dziecka piłkę. Dziecko, które złapie piłkę odpowiada na pytania nauczyciela.

Nauczyciel: Grasz w zielone?

Dziecko: Gram!

Nauczyciel: Masz zielone?

Dziecko: Mam.

Nauczyciel: A co?

Dziecko wymienia, co ma zielonego:…….

Następnie Wróżka pokazuje ekologiczne plakaty, wykonane wcześniej przez

dzieci. Stwierdza, iż one już bardzo dużo wiedzą o dbaniu o przyrodę, nato-

miast jest wielu ludzi, którzy ciągle o tym zapominają. Wszyscy wspólnie posta-

nawiają, iż należy przypomnieć ludziom o ekologicznym zachowaniu. Wróżka

proponuje dzieciom ekologiczny spacer – zielony marsz, zielony, jak przyroda.

2. Akcja „Makulatura”

Na przedszkolnym placu zabaw spotykają się dzieci ze wszystkich grup wraz

ze swoimi plakatami. Przed rozpoczęciem zielonego marszu Wróżka pokazu-

je przedszkolakom, ile udało im się zgromadzić makulatury. Następnie prosi

wyznaczoną osobę o zawiezienie jej do składu makulatury. Dzieci przyglą-

dają się ilości makulatury i próbują oszacować, ile drzew udało im się urato-

wać.

3. Zielony marsz czas zacząć! (CD)

Dzieci otrzymują wycięte sylwety drzew z ekologicznym hasłem: np. „Dbaj

o przyrodę!”.

Następnie wyruszają na ekologiczny spacer, niosąc swoje plakaty, śpiewa-

jąc ekologiczną piosenkę oraz grając na ekologicznych instrumentach. Po

drodze wręczają napotkanym przechodniom ekologiczne drzewka z prośbą

o szanowanie przyrody.

122

III.

1. Zabawa z chustą animacyjną „Wywoływanie osób” (wg M. Bogdanowicz)

Wszyscy stoją w kręgu i jednocześnie wachlują chustą, podnosząc ją wyso-

ko, a następnie opuszczając. Kiedy chusta jest wysoko, osoba prowadząca

mówi: „Pod chustą przebiegają wszyscy ci, którzy posadzili kiedyś kwiatka/

wolą jeździć na rowerze niż samochodem/nie hałasują w parku czy lesie/

kochają itp. Uczestnicy zabawy dopowiadają, kto jeszcze powinien prze-

biec pod chustą.

2. Przypomnienie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Żabie tango,

sł. autor nieznany, muz. J. Kusz (CD) – opis akompaniamentu w scenariu-

szu XVI. 8.

XVI. 10 Temat dnia: Bal ekoludków

Cele:

dokonywanie wyborów i podejmowanie decyzji dotyczących środowiska

•

w codziennym życiu

formułowanie oceny zachowań własnych i innych ludzi

•

tworzenie i przestrzeganie norm zachowań

•

odzwierciedlanie swoich emocji i przeżyć w improwizacjach ruchowych

•

rozwijanie integracji rówieśniczej

•

rozwijanie poczucia rytmu.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenki Żabie tango (sł. autor nieznany, muz. J. Kusz), W lesie (R. Dziekań-

ski), Dzieci w lesie (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański), akompaniament do

piosenki Walczyk dla babci i dziadka (muz. J. Pietrzak), melodie ludowe: Szot, Ku-

jawiak, CD z dowolną muzyką taneczną, odtwarzacz kompaktowy, chusta ani-

macyjna, patyczki do lodów, odznaki „Przyjaciel Przyrody”.
proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Na powitanie wszyscy razem” (wg M. Bogdano-

wicz)

Nauczyciel: Na powitanie wszyscy razem:

Dzieci podskakując śpiewają: Hip, hip, hura (x3)

Nauczyciel: Z całego serca pełnym gazem:

Wszyscy machając śpiewają: Witamy was! (x3)

123

2. Zabawa z chustą animacyjną „Wywoływanie osób” (wg M. Bogdanowicz)

Wszyscy stoją w kręgu i jednocześnie wachlują chustą, podnosząc ją wysoko,

a następnie opuszczając. Kiedy chusta jest wysoko, osoba prowadząca mówi:

„Pod chustą przebiegają wszyscy ci, którzy posadzili kiedyś kwiatka/wolą jeź-

dzić na rowerze niż samochodem/nie hałasują w parku czy lesie/kochają” itp.

Uczestnicy zabawy dopowiadają, kto jeszcze powinien przebiec pod chustą.

3. Przypomnienie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Żabie tango

(CD) – opis akompaniamentu w scenariuszu XVI. 8.

II.

1. Rozpoczęcie balu ekoludków (CD – W lesie, Dzieci w lesie, akompaniament

do piosenki Walczyk dla babci i dziadka, Żabie tango)

Wróżka wita wszystkie przybyłe dzieci na balu ekoludków. Dzieci w strojach

wykonanych z surowców wtórnych w takt muzyki prezentują się po kolei.

Wróżka anonsuje, każdego ekoludka: „Witamy… w stroju…..” Wszyscy śpie-

wają mu „Dobrze, że jesteś” (wg M. Bogdanowicz).

Wspólne zabawy taneczne ekoludków.

2. Ekologiczne „tak czy nie”

Wróżka informuje dzieci, że otrzymała informację od swojej przyjaciółki Pla-

netki o tym, iż Planetka poczuła się lepiej i dziękuje dzieciom za wszystkie

starania, jakie włożyły, by Planetka wyzdrowiała. Wróżka przypomina dzie-

ciom, iż nie mogą zapomnieć o tym, by dbać o przyrodę, dzięki której my

wszyscy także będziemy czuć się lepiej. Wróżka dla przypomnienia zadaje

dzieciom ekologiczne pytania, na które mają odpowiedzieć „tak” lub „nie”.

Np. Czy można zostawiać kran z odkręconą wodą?

Czy śmieci po pikniku zabieramy ze sobą?

Czy plastikowe kubeczki wrzucamy do żółtego worka na śmieci?

Czy papierki po cukierkach rzucamy na trawę?

Czy las rośnie długo?

Czy wolno łamać gałęzie na drzewach?

Czy zwierzęta lubią hałas? itp.

Na zakończenie kwizu dzieci otrzymują odznakę „Przyjaciela Przyrody”.

3. Zabawy taneczne ekoludków (CD – Żabie tango, Szot, Kujawiak oraz CD

z dowolną muzyką taneczną)

Dzieci dowolnie bawią się, tańczą przy dźwiękach muzyki.

III.

1. Układanie patyczków

Dzieci układają dowolne obrazki z patyczków do lodów.

2. Zabawa na pożegnania „Żegnaj” (wg M. Bogdanowicz)

124

Żegnaj….(imię), żegnaj…(imię).

Nadszedł czas, nadszedł czas.

Dzisiaj Cię żegnamy,

Jutro znów spotkamy.

Wróć do nas, wróć do nas.

Wszyscy machają do wybranego dziecka, żegnając go oraz zachęcając do

ponownego przyjścia do przedszkola.

TemaT komplekSowy: XVII. Co SŁyCHaĆ Na ŁĄCe?

XVII.1. temat dnia: wycieczka na łąkę

Cele:

obserwowanie przyrody w ogrodzie przedszkolnym

•

rozwijanie zmysłów w procesie poznawania środowisk przyrodniczych

•

rozpoznawanie wybranych ekosystemów: łąka

•

zapoznanie z zasadami bezpiecznego zachowania się poza przedszkolem

•

zachęcanie do uważnego słuchania tekstu literackiego

•

rozwijanie aparatu mowy poprzez naśladowanie głosów zwierząt.

•
Środki dydaktyczne:

opowiadanie B. Szelągowskiej Czary wiosennej wróżki, CD – piosenka Wesoła

Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J.Pietrzak), Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak) odtwa-

rzacz kompaktowy, zielone przedmioty, lupy, aparat fotograficzny, opowiada-

nie Barbary Szelągowskiej „Czary wiosennej wróżki”, laminowana karta pracy

Na łące, naklejki wielokrotnego użytku: wróżka, słoneczko, żółte, białe, fioleto-

we, niebieskie kwiaty, motyl, pszczółka, biedronka, ślimak, żabki, boćki, rybka,

chmurki.
proponowane działania:

1. Wprowadzenie do tematu piosenką Wesoła Wróżka (CD) – akompania-

ment do piosenki Wesoła Wróżka, wykorzystanie trzeciej zwrotki – zob.

nuty I.8.

Nauczyciel – Wiosenna Wróżka wchodzi, śpiewając piosenkę, dzieci włączają

się do śpiewania refrenu. Potem odpowiadają na pytania: Jaka wróżka od-

wiedziła dzisiaj przedszkole? Jak wygląda Wiosenna Wróżka? Potem zachęca

dzieci do zabawy w kolory.

2. Zabawa dydaktyczna „Gramy w zielone”

Dzieci mają za zadanie przynieść z sali zielone przedmioty: klocki, samocho-

dy, serwetki, kredki, pudełka. Następnie nauczyciel prosi, by dzieci odwróciły

się i chowa jeden przedmiot do pudełka. Dzieci odgadują czego brakuje.

maJ

125

II.

1. Spacer na łąkę „Obserwator przyrody”

Dzieci, wychodzą na łąkę (jeśli to możliwe) lub do ogrodu przedszkolnego.

Nauczyciel zachęca do obserwacji otoczenia z bliska i przez lupę. Dzieci ob-

serwują w trawie drobne zwierzęta tj. mrówki, kowale, gąsienice, dotykają

trawy wewnętrzną stroną dłoni, (bosymi stopami), oglądają drobne kwiatki,

kwitnące trawy, wąchają je. Nauczyciel robi zdjęcia (jeśli ma taką możliwość).

Po powrocie, dzieci dzielą się ze sobą swoimi wrażeniami, wymieniają zapa-

miętane kolory łąki, oglądają zdjęcia.

2. Zabawa ruchowa „Zielony berek”

Nauczyciel wylicza, kto zostanie berkiem „zielona trawa, zielona żaba, zielo-

ne sny, zielonym berkiem jesteś ty”. Wybrana osoba goni pozostałych, jeśli

kogoś dotknie – zamienia go w zielony posąg, dziecko dotyka zielonej trawy

lub liści i nieruchomieje.

III.

1. Zabawa dydaktyczna z „Na łące”

Dzieci słuchają opowiadania B. Szelągowskiej „Czary wiosennej wróżki”

i zgodnie z jego treścią nakładają na kartę laminowaną z łąką poszczególne

elementy:

Wróżka postanowiła wybrać się na wycieczkę. Już dawno nie była na łące i ko-

niecznie chciała zobaczyć, co się tam dzieje. Zaklaskała w dłonie i już była na

miejscu. Rozejrzała się dokoła.

– Ojej, jeszcze wszystkie kwiaty śpią. Słoneczko! zaświeć proszę troszkę mocniej,

obudzimy kwiatki: żółte (krokusy i kaczeńce), białe (przebiśniegi) i fioletowe (sa-

sanki). Od razu zrobiło się cieplej i przyjemniej! Trawa się zazieleniła.

– A cóż to za kolorowy kwiatek? – zastanawiała się wróżka.

– Nie jestem kwiatkiem wróżko, tylko motylem – zaśmiał się i usiadł na niebie-

skiej jak niebo niezapominajce.

– Wróżka usłyszała jakiś dźwięk, który z każdą chwilą był coraz głośniejszy.

– Bzzzzz, bzzzzz, – witaj wróżko! Jak to miło, że nas odwiedziłaś – mała pszczółka

zabzyczała i odleciała.

– Pszczółka nigdy nie ma czasu – odezwała się do wróżki biedronka – ciągle

gdzieś się śpieszy.

– Ja za to mam dużo czasu... – odpowiedział ślimak – Jak chcesz... wróżko... mo-

żemy odwiedzić żabki...

– Kum, kum, kum – zarechotały żabki rozglądając się niespokojnie.

– Wróżko, czy nie widziałaś boćków?

– Chyba właśnie nadlatują!

– Uciekajmy! – krzyknęły przestraszone żabki i wskoczyły do stawu, w którym

pływały rybki.

126

– Aż żal wracać do domu... – pomyślała sobie wróżka...

– Ale chyba zaraz zacznie padać, a ja nie wzięłam parasola. Na niebie pojawiły

się chmurki. Po wiosennym deszczu to dopiero wszystko zacznie rosnąć!

2. Zabawa słuchowo–ruchowa z elementami ćwiczeń ortofonicznych „Bo-

cian i żaby” ( CD – piosenka Na łące)

Dzieci słuchają piosenki, zwracając uwagę na odgłosy nagrane w akompa-

niamencie: klekotanie bociana i kumkanie żab. Nazywają zwierzęta wydają-

ce takie dźwięki, po czym w trakcie kolejnego słuchania piosenki naśladują

te dźwięki (kle, kum/rech), poruszając się, jak bocian i żaba.

XVII.2. Temat dnia: kolory łąki

Cele:

zachęcanie do wypowiadania się na temat obrazka zdaniami pojedynczymi

•

i złożonymi

zorganizowanie aktywności ruchowej wynikającej z treści opowiadania

•

eksperymentowanie w zakresie różnych technik plastycznych – „mokre na mokre”

•

liczenie wyodrębnionych elementów z zastosowaniem liczebników w zakre-

•

sie dostępnym dziecku 1–3.

Środki dydaktyczne:

CD – W lesie (R. Dziekański) lub nastrojowy utwór z dowolnej płyty, odtwarzacz

kompaktowy, Wianek (sł. J. Chrząszczewska, muz. F. Ginejko), trzy obręcze,

szarfy: czerwone, żółte, niebieskie, zielone; zielony szal, plansza Na łące,

cyfry 1, 2, papierowa biedronka, dwa motyle, farby, pędzle, kartki papieru,

mokra gąbka, chusta animacyjna, pompony z krepiny, koła z kolorowego pa-

pieru: zielone, czerwone, niebieskie, żółte, białe kartony (zestaw dla każdego

dziecka).
proponowane działania:

1. Zabawa z obręczami i szarfami „Kolorowy bukiet” (CD – W lesie lub nastro-

jowy utwór z dowolnej płyty)

Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w różnych kolorach (żółty, czerwony, nie-

bieski) i prosi o ułożenie ich w obręczach o tym samym kolorze. Z zielonych

szarf dzieci układają do każdego kwiatu gałązki i liście. W tle słychać nastro-

jową muzykę.

2. Zabawa ruchowa „Pokaż, co robi zielony szal” (wg E. Gruszczyk-Kolczyń-

skiej, E. Zielińskiej)

Nauczyciel podnosi rękę z szyfonowym szalem do góry i macha nim na boki,

127

mówiąc: zielony szal powiewa na wietrze, wprowadza szal w ruch od góry

do podłogi, macha nadgarstkiem, wykonuje szybkie ruchy szalem, pozwala

mu opaść na podłogę i przy każdym ruchu prosi dzieci: zróbcie tak samo

jak zielony szal. Dzieci odpowiednio machają ręką, przykucają, podskakują

w miejscu, delikatnie kładą się na podłogę itd.

II.

1. Rozmowa przy obrazku – plansza „Na łące”

Dzieci oglądają planszę „Łąka” i odpowiadają na pytania nauczyciela:

Co na łące jest żółte?

•

Co jest czerwone?

•

Poszukajcie w sali i dotknijcie czegoś żółtego

•

Poszukajcie w sali i dotknijcie czegoś czerwonego

•

Co jeszcze jest żółte?

•

Co jeszcze jest czerwone?

•

2. Zabawa z chustą animacyjną „Poszukaj koloru”

Nauczyciel wydaje polecenia, a dzieci szukają na chuście określonego koloru

i na nim stają:

stańcie na zielonej trawie

•

stańcie na niebieskim niebie

•

stańcie na żółtym kaczeńcu

•

stańcie na czerwonym maku.

•

3. Wykonanie karty pracy liczenie elementów zbioru

Dzieci oglądają planszę „Łąka”, a nauczyciel zachęca do liczenia:

policz, ile jest na obrazku kaczeńców? (1) – klaśnij jeden raz

•

ile tam lata motyli? (2) – podskocz dwa razy.

•

ile jest biedronek? (1) – uderz w podłogę jeden raz

•

ile kropek ma biedronka? (2) – tupnij dwa razy.

•

Za każdym razem, wybrane dziecko wskazuje palcem na obrazku właściwe

elementy, a pozostali głośno liczą z nauczycielem. Następnie nauczyciel

zwiesza na tablicy dużą cyfrę 1, 2, a pod nimi – jedną biedronkę i dwa motyle

wycięte z kolorowego papieru.

4. Zabawy plastyczne „Kolorowa łąka”

Dzieci wykonują pracę plastyczną techniką „mokre w mokre”. Nauczyciel

pokazuje dzieciom, jak rozpływa się farba z pędzla, na zmoczonym gąbką

papierze. Dzieci robią kleksy z farby – obserwują powstały efekt łączenia się

farb, próbują nazywać powstałe kolory i odcienie.

III.

1. Zabawa ruchowa do popularnej piosenki „Wianek”

Rozdanie dzieciom pomponów z krepiny i zabawa naśladowcza przy piosen-

ce śpiewanej przez nauczyciela:

128

Rosną sobie kwiatki na łące, na łące,

Maki, chabry i rumianki pachnące.

La, la, la, ......

Nazbieramy kwiatków, kwiateczków, kwiateczków,

Nazwijamy, nasplatamy

wianeczków, wianeczków.

La, la, la, ...

Zaniesiemy mamie te dary, te dary,

Upieścimy, ukochamy bez miary, bez miary.

La, la, la.....

2. Zabawa dydaktyczna „Pokaż taki sam kolor”

Dzieci układają przed sobą na białym kartonie kolorowe koła: żółte, zielo-

ne, czerwone, niebieskie. Nauczyciel wymienia nazwę jednego z kolorów,

a dziecko podnosi do góry odpowiednie koło.

Nauczyciel mówi:

pokaż, które koło ma taki sam kolor jak trawa;

pokaż, które koło ma taki sam kolor jak słońce;

pokaż, które koło ma taki sam kolor jak niebo;

pokaż, które koło ma taki sam kolor jak mak;

pokaż, które koło ma taki sam kolor jak biedronka;

pokaż, które koła ma taki sam kolor jak…

XVII.3. Temat dnia: „wiosną na łące”

Cele:

rozwijanie umiejętności łączenia różnych form ekspresji twórczej: muzyka –

•

słowo – obraz

zapoznanie z tekstem i melodią piosenki

•

przedstawianie muzyki za pomocą ruchu

•

stosowanie technik plastycznych – lepienie z masy solnej

•

wprowadzenie dziecka w świat liter O, o.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony dla książąt,

kredki, kwiatki z papieru w różnych kolorach, CD – piosenka Na łące (sł. i muz.

J. Pietrzak), Kraina marzeń (R. Dziekański), Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak), odtwa-

rzacz kompaktowy, laminowana karta pracy Na łące, naklejki wielokrotnego

użytku: bocian, żabki, motyl, rybki, tamburyn, chusteczki, czerwona szarfa, zie-

lone szarfy; masa solna, ziarna kawy, zielona farba, pędzle, liście wycięte z zielo-

nego brystolu.
proponowane działania:

129

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter O, o (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik ze

swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „O, o” na ścianie liter.

Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest kró-

lewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „O” zostają dzieci, któ-

rych imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Olek, Oliwia, itp. Natomiast księż-

niczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „o” w środku imienia:

Monika, Tomek, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej literze,

na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę „O” na dużych kró-

lewskich koronach i małą literę „o”, na małych koronach dla książąt. Dokonuje

koronacji, a dzieci ozdabiają litery „O, o” kredkami.

2. Zabawa na spostrzeganie „Co nie pasuje?”

Nauczyciel pokazuje kolejno kwiatki, wycięte z papieru kolorowego.

Do kwiatków w jednym kolorze dokłada jeden inny. Zadaniem dzieci jest

wskazanie kwiatka, który nie pasuje.

II.

1. Nauka piosenki Na łące (CD)

Na łące

1. Dziś na łące trwa zabawa,

fruwa motyl, skacze żaba.

Bociek chodzi wkoło stawu,

pewnie szuka tam obiadu.

Ref. Kle, kle kle, kle kle kle, bociek żabkę zje. / bis

2. Żabki skaczą i kumkają,

na bociana uważają.

Nagle wszystkie – hop do stawu,

został bociek bez obiadu.

Ref. Kle, kle, kle, kle, kle kle, obiad schował się. / bis

130

Dzieci, ucząc się słów piosenki, naklejają naklejki wielokrotnego użytku na

karcie laminowanej, w kolejności pojawiania się zwierząt w piosence i na ko-

niec śpiewają piosenkę, wskazując palcem odpowiednią naklejkę.

2. Zabawa ruchowo-ortofoniczna (CD – piosenka Na łące)

W trakcie akompaniamentu na tamburynie dzieci skaczą jak żaby naokoło

dywanu – stawu, naśladując rechotanie lub kumkanie, włączenie akompania-

mentu piosenki oznacza, że zbliża się „bocian” (dziecko, które stało z boku).

„Żaby” jak najszybciej wskakują do stawu i zaczynają śpiewać piosenkę. Ta,

której śpiew najbardziej spodoba się „bocianowi” zostaje nowym bocianem

i zabawa zaczyna się od początku.

3. Zabawa taneczna z chusteczkami do utworu R. Dziekańskiego Kraina marzeń

Dzieci wykonują siad klęczny w rozsypce i chowają chusteczki w dłoniach

(symbol pączka kwiatowego, który za chwilę rozkwitnie). Po włączeniu mu-

zyki wolno rozkładają dłonie i uwalniają chusteczkę (kwiatek rozkwita). Na-

stępnie w takt muzyki tańczą, poruszając chusteczkami i naśladując kwiaty,

chwiejące się na wietrze.

III.

1. Zabawa ruchowa „Bocian i żaby”

Nauczyciel wybiera dziecko, które jest bocianem – zakłada mu czerwoną

szarfę. Pozostałe dzieci – żabki w zielonych szarfach, podskakują w przysia-

dzie i kumkają. Bocian stoi z zasłoniętymi oczami i mówi:

Kle, kle, kle

bociek żabkę zje – odsłania oczy, a żabki zastygają w bezruchu. Gdy, któraś się

poruszy – bocian zabiera jej szarfę, a ona siada na dywanie.

2. Zabawy plastyczne „Żabki”

Dzieci lepią z masy solnej kształt żabki, wciskają ziarna kawy zamiast oczu. Ma-

lują zieloną farbą i umieszczają je na liściu wyciętym z zielonego brystolu.

Dzieci w klęku siadają na piętach z wykonanymi pracami na dłoni i urządzają

żabi koncert, naśladują głos: kum, kum, kum...

XVII.4. Temat dnia: kaczeńce na łące

Cele:

posługiwanie się różnym natężeniem mowy: szeptem, cicho, głośno

•

rozwijanie aktywności twórczej – łączenie różnych technik plastycznych

•

rozwijanie umiejętności poruszania się w takt muzyki

•

układanie szeregów według podanego wzoru

•

odtwarzanie ruchem rytmu przedstawionego w formie graficznej

•

układanie kompozycji płaskich z figur geometrycznych – koło.

•

131

Środki dydaktyczne:

koła lub kwiatki wycięte z kolorowego papieru, wiersz B. Szelągowskiej Kaczeń-

ce, karta pracy Kaczeńce, kredki żółte, zielona krepina, klej; apaszki i szarfy, CD

– akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak),

utwór P. Czajkowskiego Taniec Cukrowej Wróżki, odtwarzacz kompaktowy, krepi-

na, nożyczki, gumki, perfumy, klocki Dienesa w kształcie koła.
proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna „Kolorowa łąka”

Nauczyciel przygotowuje różnokolorowe kwiaty (koła lub kwiatki wycięte

z kolorowego papieru) i zaczyna układać szeregi, a dzieci prosi o dokończe-

nie, np.: układa od lewej poszczególne kolory, np. żółty, żółty, żółty...a po-

niżej – czerwony, czerwony, czerwony... Dzieci wyszukują kwiaty w danym

kolorze i kończą układać rozpoczęte szeregi, mogą również same zapro-

ponować swój układ kwiatów, a wtedy kończy układać nauczyciel lub inne

dzieci.

2. Zabawa ruchowa „Podskocz, klaśnij”

Nauczyciel przyczepia na tablicy prosty rytm z kolorowych kół (lub kwiat-

ków), np. rząd czerwonych kół i pokazuje je kolejno, a dzieci klaszczą na każ-

de koło. Układa rząd niebieskich kół, pokazuje je kolejno, a dzieci podskakują

na każde wskazane koło. Układa rytm: czerwony, niebieski, czerwony, niebie-

ski, czerwony, niebieski i wskazuje na kolejne koła, mówi: klaśnij, podskocz,

klaśnij, podskocz...

II.

1. Wykonanie karty pracy „Kaczeńce”

Nauczyciel rozpoczyna słowami wiersza B. Szelągowskiej pt. Kaczeńce:

Skąd tyle słoneczek na łące?

Z każdym dniem coraz więcej!

To nie jest prawdziwe słońce.

To są żółciutkie kaczeńce.

Nauczyciel, prosi o obejrzenie kaczeńców na karcie pracy. Dzieci wyszukują

różnicę w kwiatach i dorysowują dwa brakujące płatki kaczeńca. Ze zwiniętej

zielonej krepiny, formułują łodygę kwiatka i przyklejają ją na obrazku.

2. Ćwiczenie językowe „Cicho-głośno”

Dzieci siedzą w kole i przekazują sobie kolejno tzn. koledze po prawej stro-

nie, słowo „kaczeńce” z różnym natężeniem głosu: szeptem, cicho lub gło-

śno. Podają inne nazwy kwitnących w maju kwiatów: konwalie, bez, tulipany,

bratki, niezapominajki i wymawiają je z różną głośnością.

3. Zabawa ruchowa „Czary-mary kwiat do pary” (CD – akompaniament do

piosenki Wesoła Wróżka)

132

Nauczyciel w stroju wróżki rozdaje dzieciom apaszki i szarfy. Dzieci, które

dostały po dwie apaszki, zamienia w motylki tańczące przy muzyce. Dzieci,

które dostały szarfy, zamienia w kwiaty i prosi, by stojąc, oddały ruchem cia-

ła charakter muzyki. Na przerwę w muzyce, na hasło zaklęcia: „Czary-mary

kwiat do pary”, motyle tańczą dookoła wybranego kwiatu. Zabawę powta-

rzamy – dzieci w parach wymieniają się rekwizytami, zamieniają się rolami.

III.

1. Improwizacja ruchowa do słów opowiadania „Kwiatki” (CD – utwór P. Czaj-

kowskiego Taniec Cukrowej Wróżki)

Nauczyciel przygotowuje z dziećmi kwiatki z krepiny (wycięte płatki, zwią-

zuje gumką). Każde z dzieci z kwiatem w ręku zajmuje miejsce na dywanie

w sali i kuca z zamkniętymi oczami. Nauczyciel opowiada historię kwiatu:

Spała sobie mała cebulka w ziemi, deszczyk ją podlał, słonko ogrzało i z ce-

bulki wyrosła zielona łodyga, ze stulonych listków wyjrzał zaciekawiony

kwiat. Rozchylił swoje płatki do słońca i dookoła pięknie zapachniało.

Nauczyciel rozpyla perfumy i po chwili prosi, by dzieci pokazały usłyszaną

historię ruchem, np. aby kwiaty obudziły się i wolniutko wstały z ukrytym

w dłoniach kwiatkiem, podniosły go do góry.

2. Zabawa dydaktyczna „Kwiaty z kółek”

Dzieci manipulują klockami Dienesa w kształcie kół i układają z nich majowe

kwiaty. Dzieci układają z żółtych kół – kaczeńce, z niebieskich niezapomi-

najki, z czerwonych – bratki. (Jeżeli to możliwe, oglądają te kwiaty rosnące

w doniczce.)

XVII.5. Temat dnia: Łąka

Cele:

eksperymentowanie w zakresie techniki malowania dłonią, palcami, opusz-

•

kami palców

śpiewanie piosenki z podziałem na role

•

ukazanie poprawnego artykułowania zwrotów i zdań

•

dostrzeganie i rozpoznawanie figur geometrycznych.

•
Środki dydaktyczne:

wiersz A. Przemyskiej Motylek, motyl z papieru, farba nietoksyczna, karta duża

plakatowa Łąka; CD – Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy,

tarcze gimnastyczne, tamburyn, laminowana karta pracy Kwiatek, naklejki: figu-

ry geometryczne: sześć niebieskich kółek, jedno żółte, dwa zielone prostokąty,

dwa zielone trójkąty.
proponowane działania:

133

1. Zabawa językowa „Rozmowa z echem”

Dzieci powtarzają dowolne zwroty za nauczycielem coraz ciszej, jak echo:

motyl ma piękne skrzydła,

•

biedronka ma czarne kropki,

•

kaczeńce są żółte jak słońce,

•

żaba skacze po łące,

•

bocian ma długie nogi, itd.

•

W dalszej części zabawy, to dzieci podają zdania do powtórzenia.

2. Zabawa ruchowa „Idziemy na łąkę”

Dzieci chodzą po sali i wykonują polecenia nauczyciela:

idźcie do przodu, zatrzymajcie się, idźcie w stronę okna, zatrzymajcie się, cof-

nijcie się kilka kroków, idźcie w stronę drzwi, itd. Nauczyciel kieruje dzieci do

określonego miejsca, np. do łazienki, żeby umyć ręce.

II.

1. Wysłuchanie wiersza Anny Przemyskiej Motylek

Podczas recytacji nauczyciel animuje motylem wyciętym z papieru koloro-

wego:

Motylek lekki

fruwa nad łąką,

w dole są kwiaty,

w górze jest słonko.

Fru, fru, fii, fii! –

wesoło, wesoło mu.

2. Wykonanie wspólnej plakatowej pracy plastycznej „Łąka paluszkowa”

Nauczyciel rozkłada kartę plakatową „Łąka paluszkowa” i prosi by dzieci od-

nalazły na rysunku zaznaczone tam zwierzątka, i kwiaty, które obserwowa-

ły w trakcie wycieczki na łąkę i podczas zabawy w ogrodzie przedszkolnym.

Dzieci odbijają zamoczone w farbie nietoksycznej swoje dłonie i palce na

wspólnym plakacie, tworząc łąkę pełną zielonej trawy, kwiatów i zwierząt.

Plakat zawieszają w sali.

3. Przypomnienie piosenki Na łące (CD)

Śpiew z podziałem na role, dzieci: narratorzy, żaby, bocian.

III.

1. Zabawa oddechowo-ruchowa „Kwiatki”

Nauczyciel rozdaje dzieciom krążki gimnastyczne – kwiaty i prosi, by ułożyły

je na dywanie – jakby rosły na rabatce. Gdy gra na tamburynie, dzieci space-

rują po sali. Gdy przestaje grać – dzieci podchodzą do wybranego krążka –

kwiatu, podnoszą i wąchają je, wciągając powoli powietrze nosem i wypusz-

134

czając ustami. Podczas kolejnych powtórzeń, nauczyciel albo dodaje krążki,

albo zabiera kilka z dywanu, a dzieci muszą odpowiedzieć na pytanie: Czego

jest więcej – kwiatów, czy dzieci?

2. Praca z kartą laminowaną „Niebieski kwiatek”

Dzieci, na karcie laminowanej naklejają według podanego wzoru niebieski

kwiatek. Wybierają naklejki wielokrotnego użytku w kształcie kółek: niebie-

skie na płatki i jedno żółte na środek, a dwa prostokąty na łodygę, i dwa trój-

kąty na liście.

XVII.6. Temat dnia: „wiercipiętek poznaje owady”

Cele:

budzenie zainteresowania utworami literatury dla dzieci

•

aktywne słuchanie muzyki klasycznej

•

wzbogacanie zasobu słownictwa – nazwanie owadów

•

porównywanie wielkości: najmniejszy, mały, duży, największy.

•

Środki dydaktyczne:

wiersz T. Kubiaka Kukułki, CD – piosenka Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak), miniatura

M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela, odtwarzacz kompaktowy, ilustracje owa-

dów: komar, motyl, biedronka, konik polny, osa, mucha, pszczoła, żuk, 8 chmurek

z kartonu, opowiadanie M. Galicy Wiercipiętek poznaje owady, po dwie wstążki

z krepiny: czarna i biała, trójkąt, spinacze (do bielizny) z naklejonymi 4 biedron-

kami różnej wielkości, pudełko.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Kukułki” (Tadeusz Kubiak)

Gdy kukułki w maju

na drzewach kukają,

to liczą:

– raz,

dwa,

trzy...

A do ilu liczysz ty?

Dzieci kolejno liczą głośno do trzech i wykonują po trzy dowolne ćwiczenia,

np. podskoki, przysiady, skłony – a wtedy liczą pozostałe dzieci.

2. Zabawa do piosenki Na łące (CD) – powtórzenie XVII.3.

135

II.

1. Wysłuchanie opowiadania M. Galicy „Wiercipiętek poznaje owady”

Nauczyciel w stroju wróżki „wyczarowuje” owady przypięte na tablicy, odsła-

nia chmurki zasłaniające kolejne ilustracje owadów, zgodnie z treścią opo-

wiadania: komar, motyl, biedronka, konik polny, osa, mucha, pszczoła, żuk.

...bzzz... cieniutko zabzyczał komar nad uchem Wiercipiętka.

– Poczekaj wstrętny robaku, zaraz cię złapię.

– Tylko nie robaku – obraził się komar, proszę mnie nie przezywać, nie jestem

robakiem tylko owadem.

Wiercipiętek przyjrzał się komarowi i prychnął:

– ph... robak, czy owad, co to za różnica?

– A właśnie, że jest! – chodź ze mną, to przedstawię Ci moich kuzynów.

Idąc po łące, zobaczyli na kwiatach kolorowe motyle. Grzecznie ukłonili się pani

biedronce, w ślicznej nakrapianej, czerwonej sukience i wysłuchali koncertu ko-

nika polnego. Pośpiesznie minęły ich: osa, mucha i pszczoła, a dołem pomasze-

rował żuk.

– Aż tyle jest różnych owadów? – dziwił się Wiercipiętek. Ale zanim zdążył je

wszystkie sobie przypomnieć, wstrętny komar ugryzł go prosto w nos.

Nauczyciel prosi, by dzieci pokazały ilustracje i przypomniały nazwy owa-

dów, które zobaczył Wiercipiętek na łące.

2. Zabawa ruchowa do miniatury M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela (CD)

Dzieci otrzymują po dwie wstążki z krepiny: czarną i żółtą. W tak muzyki

poruszają się po całej sali – łące, naśladując fruwające osy. Po zakończeniu

utworu zmęczone „osy” „siadają na kwiatku i zasypiają” (dzieci kładą się na

podłodze i czekają na sygnał nauczyciela– wróżki, który gra blisko każdego

dziecka na trójkącie. Kto usłyszy koło siebie dźwięk trójkąta wstaje. Po obu-

dzeniu wszystkich „os” zabawa zaczyna się od początku. Zachęcamy dzieci,

by głosem naśladowały bzyczące osy (na zmianę długie bzyyy i krótkie bzy,

bzy).

III.

1. Ilustracja ruchowa do treści opowiadania nauczyciela „Czyścioszek”

Nauczyciel i dzieci ilustrują ruchem, co robi biedronka w opowiadaniu na-

uczyciela: Wczesnym ranem, gdy na niebie pokazało się słonko, biedronka

obudziła się, przeciągnęła i szeroko ziewnęła. Umyła starannie w kropelce

rosy rączki, buzię, nosek, uszy, włosy, brzuszek, kolana, nóżki, otrzepała się

z wody i odleciała. Wszyscy żegnają się z biedronką, robią: pa-pa, do widze-

nia biedronko!

2. Zabawa dydaktyczna „Kto przyleciał na łąkę?”

Chętne dzieci układają serie z przygotowanych elementów. Przypinają spi-

136

nacze (do bielizny) z naklejonymi owadami różnej wielkości na krawędź pu-

dełka, zgodnie z opowiadaniem nauczyciela: Wróżka zapowiedziała zabawę

taneczną na łące o świcie. Najpierw przyleciał tata-biedronka, żeby zoriento-

wać się w przygotowaniach do balu. Potem przyleciała bardzo zaciekawiona

mama-biedronka. Za nią, przyleciała córeczka panienka-biedronka, a na koń-

cu przyleciał zaspany maleńki synek-biedronka. Wszyscy stanęli: pierwszy

tata, druga mama, trzecia córeczka, czwarty synek i popatrzyli zachwyceni

na wschód słońca – dzieci wskazują na kolejne postacie.

XVII.7. Temat dnia: spotkanie z motylkiem

Cele:

nazywanie i grupowanie przedmiotów ze względu na kolor i kształt

•

wzbogacanie słownictwa poprzez stosowanie określeń przymiotnikowych

•

wykonywanie ćwiczeń narządów mowy

•

stosowanie różnych technik – wydzieranka

•

próby oddania nastroju utworu instrumentalnego za pomocą ruchu.

•
Środki dydaktyczne:

drewniany motyl na patyku, ilustracje motyli w książkach przyrodniczych, wiersz

E. Stadtmüller Motyl CD – Kraina marzeń (R. Dziekański), CD – z dowolną, spo-

kojną muzyką instrumentalną, odtwarzacz kompaktowy, strój wróżki, motyle

i kwiaty z papieru, zielona trawka z kartonu, niebieska chmurka z kartonu, taśma

dwustronna, szarfy w różnych kolorach, tamburyn, po dwa talerzyki papierowe,

papier kolorowy, klej w sztyfcie, zszywacz, dziurkacz, spinacze biurowe, motyle

z talerzyków, sznurek.
proponowane działania:

1. Rozmowa o motylach

Nauczyciel prezentuje drewnianego motyla na patyku i jego ruch skrzydłami

i zaprasza dzieci do kącika książki, gdzie oglądają ilustracje motyli w atlasie

przyrodniczym i rozmawiają o ich wyglądzie z użyciem określeń przymiotni-

kowych: kolorowe, piękne, barwne, tęczowe, delikatne, leciutkie itp.

2. Wysłuchanie wiersza E. Stadtmüller Motyl

Skrzydła kolorowe jakby tkane z tęczy.

To motyl prześliczny do słońca się wdzięczy.

3. Zabawa muzyczno-ruchowa „Dzień dobry Panie Motylu” (CD – Kraina ma-

rzeń)

137

Dzieci – motyle tańczą podczas muzyki, na przerwę, podchodzą do siebie,

wykonują głęboki ukłon, dotykają się czołami, nosami, wewnętrznymi stro-

nami dłoni i mówią „Dzień dobry, Panie Motylu”.

II.

1. Zabawa dydaktyczna „Motyle i kwiaty”

Nauczyciel w stroju wróżki, rozkłada przed dziećmi wymieszane motyle

i kwiaty z papieru. Kładzie jeden kwiat na zielonej trawce (karton nacięty

z brzegu) i jednego motyla na niebieskiej chmurce wyciętej z kartonu, i pro-

si, by chętne dzieci pomogły wróżce „posadzić kwiaty” i wypuścić w niebo

wszystkie motyle. Mówi: Motyle mają być razem, trzeba je położyć na nie-

bieskiej chmurce – niebie. Kwiaty też mają być razem, trzeba je położyć na

zielonej trawce – łące. Nauczyciel sprawdza i mówi: wszystkie motyle i kwiaty

są już na swoim miejscu.

Teraz, wylosujcie jedną ręką – jednego motyla i drugą ręką jednego motyla

i usiądźcie do stolika.

2. Zabawa oddechowa „Kwiat do motyla”

Dzieci za pomocą taśmy dwustronnej przyklejają do stolika kwiatki, na każ-

dym kładą motylka. Nauczyciel mówi, że każdy motyl bardzo lubi siadać na

kwiatku i wygrzewać swoje skrzydełka na słońcu, ale gdy przyleci psotny

wiatr strąca motylki z kwiatów. Dzieci zamieniają się w wietrzyk i dmuchają

na motyle, które spadają z kwiatów na środek stolika. Powtarzamy zabawę.

3. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Dwa motyle”

Nauczyciel rozdaje dzieciom szarfy w różnych kolorach. W czasie gry na tam-

burynie, dzieci fruwają po całej sali. Na przerwę w grze – dzieci dobierają się

w pary zgodnie z poleceniami nauczyciela: dwa motyle o tym samym kolo-

rze szarf lub dwa motyle, które mają różne kolory szarf.

III.

1. Zabawy plastyczne „Motyle”

Dzieci zszywaczem, przy pomocy nauczyciela, łączą dwa talerzyki papiero-

we, tworząc skrzydła motyla. Klejem w sztyfcie przyklejają na skrzydła mo-

tyla, wydarte z kolorowego papieru plamki. Na skończonej pracy nauczyciel

robi dziurkę dziurkaczem i spinaczami biurowymi.

2. Improwizacja ruchowa „Taniec motyli” (CD – z dowolną, spokojną muzyką

instrumentalną)

Dzieci biorą do ręki sznurek z motylami i na tle spokojnej muzyki tańczą,

unoszą i opuszczają ręce, idą do środka koła i oddalają się od niego. Gdy mu-

zyka cichnie, dzieci podają sznurek z motylami nauczycielowi, a on zawiesza

go w sali.

138

XVII.8. Temat dnia: Żabie sekrety

Cele:

wdrażanie do śpiewania piosenki zbiorowo i indywidualnie

•

kształtowanie poczucia rytmu, gra na instrumentach perkusyjnych

•

stosowanie różnych technik plastycznych – origami płaskie z kół

•

wprowadzenie dziecka w świat liter P, p

•

usprawnianie aparatu mowy – ćwiczenia ortofoniczne.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki z imionami, kwiatek papierowy, duże korony papierowe królewskie

i małe dla książąt, plastelina, kredki, wiersz B. Szelągowskiej Robimy dwa pod-

skoki, CD – Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak), Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz.

Pietrzak), Żabie tango (sł. autor nieznany, muz. J. Kusz), odtwarzacz kompakto-

wy, kawałek materiału lub obręcz, wypychanka Żabka z kółek, koła duże, zielone,

dwa białe i dwa czarne, flamaster, klej.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – P, p (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik

ze swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „P, p” na ścianie li-

ter. Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest

królewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „P” zostają dzieci,

których imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Piotr, Patrycja, itp. Natomiast

księżniczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „p” w środku

imienia: Apolonia, Szczepan, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy

każdej literze „P, p” na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę

„P” na dużych królewskich koronach i małą literę p, na małych koronach dla

książąt. Dokonuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery „P, p” kredkami.

2. Zabawa ruchowa „Robimy dwa podskoki”

Dzieci stoją w kręgu, po kolei wchodzą do środka i mówią: robimy dwa... (pod-

skoki, przysiady, obroty, pajacyki, skłony, krążenia biodrami, itp.) i pokazuje

ćwiczenia. Pozostałe dzieci liczą głośno: jeden, dwa i powtarzają ćwiczenie.

II.

1. Przypomnienie piosenki Na łące (CD)

Próby śpiewania piosenki z podziałem na role: dzieci – żabki zwrotki, refren

dziecko – bocian.

2. Inscenizacja do piosenki Na łące (CD) – słowa w XVII.3.

Nauczyciel wyznacza kilka: „żab” i „bociana”. Pozostałe dzieci to narratorzy,

139

którzy wcielają się w role: motyli, koników polnych, biedronek, ptaków,

drzew, kwiatów kwitnących na łące itp.

Zwrotka 1 – śpiewając piosenkę naokoło „stawu” (rozłożonym materiału lub

obręczą), chodzi dziecko – bociek i dzieci –zwierzęta, które poruszają się na-

śladując swoje postacie. Dzieci – drzewa i kwiaty stoją i śpiewając piosenkę

lekko się kołyszą.

Refren – wszystkie zwierzęta kucają, bociek stoi, głaszcze się po brzuchu

i śpiewa piosenkę.

Zwrotka 2 – dzieci powtarzają ruch z pierwszej zwrotki, po czym „żaby wska-

kują do stawu”, „bociek” rozgląda się i wykonuje gest zakłopotania (lekko po-

rusza głową, dłonie ułożone na głowie).

Refren – „bociek” stoi i śpiewa, „żaby siedzą w stawie”.

3. Nauka trzeciej zwrotki piosenki Wesoła Wróżka sł. B. Szurowska, muz. Pie-

trzak (CD – akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka) – zob. słowa w I.8

Śpiewanie piosenki w siadzie skrzyżnym i zabawie ruchowej: podczas zwrotki

marsz po obwodzie dwóch kół współśrodkowych, poruszających się w prze-

ciwnych kierunkach. W trakcie pierwszej połowy refrenu obrót wokół własnej

osi w prawą (jedną) stronę, w czasie drugiej części zmiana kierunku.

4. Zabawa plastyczno-techniczna „Zielona żaba z kółek”

Dzieci wypychają duże zielone koło, które składają na pół. Na brzegach na-

klejają dwa czarne koła i 2 małe białe koła. Sklejają koło na brzegu, przykle-

jają oczy na górnej krawędzi – dwa czarne koła przyklejają w środku białych

kół. Dorysowują flamastrem szeroki uśmiech.

III.

1. Zabawa ortofoniczna „Żabia rozmowa”

Dzieci bawią się wykonanymi żabami i prowadzą żabią rozmowę, naśladują

odgłos żab w trzech grupach: kum-kum, rech-rech, rade-rade – nauczyciel

wskazuje, która grupa rozmawia.

XVII.9. Temat dnia: Zagadkowa łąka

Cele:

zapoznanie z charakterystycznymi owadami, ich wyglądem i zwyczajami

•

rozwijanie percepcji wzrokowej – składanie obrazków w całość

•

stosowanie różnych technik – modelowanie z plasteliny

•

kształtowanie poczucia rytmu –zabawa taneczna do piosenki.

•
Środki dydaktyczne:

CD – Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, zagadki słowne

B. Szelągowskiej, M. Czerkawska Kto się śmieje, ilustracje na tablicy: motyl,

140

pszczoła, mrówka, biedronka, kolorowanki z owadami przecięte na dwie części,

klej, kartki, kredki, grzechotka; ilustracja biedronki, plastelina czerwona i czarna.
proponowane działania:

1. Masażyk relaksacyjny „Tu płynie rzeczka” (wg M. Bodganowicz)

Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko z pary kładzie się na brzuchu, dru-

gie robi masaż. Po dwukrotnym wykonaniu masażu, następuje zamiana ról.

Tu płynie rzeczka, – wzdłuż kręgosłupa z góry na dół rysujemy linię

Tędy przyszła pani na szpileczkach. – szybko „kroczymy” czubkami palców

wskazujących

tu stąpały słonie

– powoli „kroczymy” płasko ułożonymi

dłońmi

i biegały konie.

– szybko stukamy pięściami

Wtem przemknęła szczypaweczka, – szybko poszczypujemy, przesuwając

rękę na skos przez plecy

zaświeciły dwa słoneczka,

– obiema dłońmi zataczamy kółka na

wysokości pleców

spadł drobniutki deszczyk.

– stukamy opuszkami palców w dolną

część pleców

Czy przeszedł cię dreszczyk?

– nagle szczypiemy kark

2. Zabawa taneczna do piosenki Na łące (CD)

Zwrotki – marsz po obwodzie dwóch kół współśrodkowych, poruszających

się w przeciwnych kierunkach.

Refreny – w trakcie pierwszej połowy sześć klaśnięć w rytm piosenki (na każ-

de kle), w drugiej części obrót wokół własnej osi.

II.

1. Zagadki słowne „Kto ma”

Dzieci rozwiązują zagadki słowne – podają nazwę i wskazują owady na ilu-

stracji, zawieszonej na tablicy: motyl, pszczoła, mrówka, biedronka.

Kto ma wiele sióstr i braci

czarnych lub czerwonych;

cały dzień pilnie pracuje

bo domek z igieł buduje?

/mrówka/

Kto ma zawsze dużo pracy

nektar w łapkach nosi;

Bzyczy gdy leci do ula;

O miód się nie prosi.

/pszczoła/

Kto ma skrzydła kolorowe

Piękne tak jak kwiaty;

Lubi latać ponad łąką

Kiedy świeci słonko?

/motyl/

141

Kto sukienkę ma czerwoną

całą w czarne kropki

i jest tak mała,

że na liściu mieści się cała?

/biedronka/

2. Zabawa „Kto się śmieje”

Nauczyciel rozpoczyna zabawę słowami wiersza M. Czerkawskiej Kto się

śmieje:

Kto się śmieje, kto się śmieje,

gdy wiosenne słonko grzeje?

– i naśladuje głos żaby, a dzieci podają nazwę zwierzęcia. Zabawę można

powtórzyć z odgłosami innych zwierząt np. bociana, kukułki, pszczółki itp.

3. Zabawa ruchowo-ortofoniczna „Mama i dzieci” (wg E. Gruszczyk-Kolczyń-

skiej, E. Zielińskiej)

Dzieci naśladują nauczyciela, który przedstawia ruchy i odgłosy zwierząt

podczas opowiadania:

Ja jestem mamą a wy moimi dziećmi.

– Jestem mamą żabką, wołam swoje dzieci: kum-kum-kum – dzieci odpowia-

dają kum-kum-kum (podskoki w przysiadzie).

– Jestem mamą pszczołą i wołam swoje dzieci: bzzz – dzieci odpowiadają bzzz

(bieg z machaniem dłońmi).

– Jestem mamą bocianicą i wołam swoje dzieci: Kle-kle-kle – dzieci odpowia-

dają: kle-kle-kle (chód z wysoko podniesionym kolanami).

– Jestem mamą myszką i wołam swoje dzieci: pi pi pi – dzieci odpowiadają: pi

pi pi (czworakowanie).

– Jestem mamą dzieci i wołam dzieci: gdzie jesteście? – a wy tu jesteście: a-ku-

ku! (gonitwa – dzieci uciekają, a nauczyciel biegnie za nimi, kogo dotknie

odpowiada: a–ku–ku).

4. Synteza obrazka „Owady”

Dzieci dostają przecięte na dwie części kolorowanki z owadami (np. z klubu

Juka). Składają je w całość i naklejają na kartce, kolorują kredkami i zawiesza-

ją na wystawce w sali.

III.

1. Zabawa ruchowa z elementem biegu „Biedronki”

Podczas gdy nauczyciel gra na grzechotce dzieci naśladują lot biedronki,

a na przerwę w muzyce – przykucają.

2. Ćwiczeniu twórcze „lista atrybutów” – omówienie cech wyglądu bie-

dronki

Dzieci przyglądają się ilustracji i kończą zdanie „Biedronka jest... (jaka?)”

3. Zabawy plastyczne „Biedronka”

142

Dzieci z czerwonej plasteliny lepią kształt biedronki, robią małe, czarne ku-

leczki i naklejają kropki.

XVII.10. Temat dnia: Bal na łące

Cele:

przedstawienie ruchem tempa i charakteru dwóch odmiennych utworów

•

kształtowanie poprawności artykulacyjnej poprzez ćwiczenia oddechowe

•

rozwijanie swobodnej zabawy tanecznej

•

usprawnianie motoryki małej – kolorowanie kredkami.

•
Środki dydaktyczne:

wycięte sylwety owadów, kredki, opaski z brystolu, klej, spinacze biurowe; chu-

sta animacyjna, opaski z owadami; CD – piosenka Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak),

trzecia zwrotka piosenki Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), mi-

niatura M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela, odtwarzacz kompaktowy, piłeczki

gąbkowe, pacynka biedronki, opowiadanie Barbary Szelągowskiej W poszuki-

waniu kropki, laminowana karta pracy Na łące, naklejki wielokrotnego użytku:

biedronka, pszczółka, motyl, ślimak, żabka, rybka, odtwarzacz kompaktowy,

strój wróżki, spinacze biurowe, opaski owadów, słomki, sylwety biedronek, czar-

ne koła – kropki, węgiel rysunkowy, zielony liść wycięty z kartonu.
proponowane działania:

1. Ćwiczenie sprawności ręki „Kolorowanie”

Zachęca do pokolorowania wybranej postaci owada wyciętej z papieru, np.

motyl, biedronka, osa, żuk. Po skończeniu, pokolorowane prace przyklejają

do paska z brystolu i robią opaski na głowę – nauczyciel dopasowuje opaski

do obwodu głowy dziecka spinaczem biurowym.

2. Zabawa z chustą animacyjną „Zabawa w chowanego” (CD – Na łące)

Podczas zwrotek piosenki dzieci w opaskach z owadami na głowach chodzą

dookoła z chustą animacyjną, a w czasie refrenu podnoszą chustę do góry,

pod którą chowają się wywołane przez nauczyciela owady.

3. Zabawa ruchowa z chustą animacyjną „Bąki na balu”

Dzieci chwytają za brzegi chusty i lekko unoszą ją i opuszczają, robiąc mały

wiaterek i naśladują odgłos: szszsz. Wróżka czaruje: „czary mary, czar na czary,

wyczaruję bąków chmary” i rzuca na chustę kolorowe małe piłeczki, a dzieci

naśladują niski głos bąka: bzzz i podrzucają je na chuście tak, aby nie spadały.

II.

1. Wysłuchanie opowiadania B. Szelągowskiej W poszukiwaniu kropki

143

Nauczyciel pyta z tajemniczą miną: czy wiecie, kto nas dzisiaj odwiedził?

i wyciąga nieśmiało zza pleców biedronkę (z czerwonej skarpety, założoną

na cztery palce dłoni lub gotowa pacynka). Dzień dobry dzieci! Jestem Kry-

sia. (nauczyciel animuje biedronką)

Nauczyciel pyta: Czy wiecie, kim jest Krysia? (dzieci rozpoznają biedronkę)

– Opowiem wam, co mi się przydarzyło.

Ciepły promień majowego słońca obudził pszczółkę Malwinkę. Ledwie otworzy-

ła oczy, a już obok niej na kwiatku, usiadł wielobarwny motyl Bazyli.

– Pszczółko Malwinko wstawaj! Musimy jak najprędzej rozpocząć poszukiwa-

nia. Nie ma czasu!

– Ale co się stało? – dopytywała zaspana pszczółka.

– Biedronka Krysia zgubiła kropeczkę. Zupełnie nie wie, gdzie mogła ją zapo-

dziać. Siedzi na kwiatku nad stawem i strasznie płacze, że bez kropki na swojej

sukience, nie będzie mogła pójść na bal, który organizuje dzisiaj wiosenna wróż-

ka na naszej łące.

Motyl Bazyli i pszczółka Malwinka polecieli prosto nad staw. Już z daleka słyszeli

szloch pszczółki Krysi. Pan Ślimak powoli ale dokładnie szukał kropki w trawie.

Zielona żabka szukała wśród trzciny, a rybka w wodzie. Nawet kwiatki delikatnie

kręciły na boki swoimi główkami próbując odnaleźć maleńką, czarną kropecz-

kę.

– To nie jest łatwe zadanie – westchnął motyl Bazyli. Kropeczka jest tak mała, że

trudno ją będzie znaleźć. Krysiu, proszę przestań już płakać i zastanów się kiedy

ją mogłaś zgubić.

Zapłakana biedronka rozejrzała się dokoła. Widząc wokół siebie swoich przyja-

ciół przestała płakać.

– To chyba stało się wczoraj... Rano, zaraz po śniadaniu wybrałam się na spa-

cer po łące. Teraz jest tu tak pięknie! Kwitnie tyle kwiatów! Później odwiedziłam

panią Żabę. A wieczorem, razem z pszczółką bawiłyśmy się w chowanego. Było

tak zabawnie, bo całe ubrudziłyśmy się pyłkiem kwiatowym. Pani rybka ledwie

nas rozpoznała. A potem byłyśmy już tak zmęczone, że wróciłyśmy do swoich

domków i poszłyśmy spać. O, jeszcze jestem trochę brudna – dodała biedronka

i otrzepała łapki z pyłku.

– Chyba wiem Krysiu, co się stało z twoją kropką – odpowiedział motyl Bazyli

i starł pyłek z biedronki.

– Ojej, – zawołała pszczółka Malwinka – Spójrzcie tutaj! To brakująca kropeczka

nigdzie się nie zgubiła! Nie starłaś wczoraj z niej pyłku!

– Hurrrra – zawołała biedronka Krysia. – Znowu mam wszystkie kropki!

– Kropeczko... – dodał ślimak – ty to dopiero potrafisz bawić się w chowanego...

– Wszyscy zaczęli się śmiać, a najgłośniej śmiała się biedronka Krysia, która już

mogła pójść, w pięknej sukience na wiosenny na bal na łące.

2. Praca z kartą laminowaną „Na Łące”

Nauczyciel zadaje pytania związane z tekstem, a dzieci kolejno naklejają odpo-

wiednie naklejki na karcie laminowanej i głośno podają nazwy zwierząt:

144

Kto zgubił kropkę? (biedronka)

•

Kto pomagał biedronce szukać zgubionej kropki? (pszczółka, motyl, śli-

•

mak, żabka, rybka)

Jaka była tajemnica zagubionej kropki? – dzieci podają rozwiązanie za-

•

gadkowego zniknięcia kropki.

Ile kropek ma biedronka?

•

3. Zabawa muzyczno-ruchowa „Bal u wróżki” (CD – trzecia zwrotka piosenki

Wesoła Wróżka, miniatura M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela)

Nauczyciel w stroju wróżki zaprasza dzieci na wiosenny bal. Pyta: kto to zja-

wił się na wiosennym balu? i „wyczarowuje” opaski – owady biedronki, moty-

le, pszczółki, mrówki. Dziecko, które poprawnie poda nazwę owada na opa-

sce, zakłada opaskę na głowę. Po włączeniu muzyki dzieci naśladują ruchem,

sposób poruszania się owadów. Na przerwę w muzyce, dobierają się w pary

tak, aby nie łączyły się te same owady.

III.

1. Ćwiczenia oddechowe z wykorzystaniem słomek do picia

Dzieci zdmuchują papierowe kropki z sylwety biedronki, a następnie prze-

noszą je za pomocą słomki na biedronkę – poprzez wciąganie powietrza

i upuszczanie kropek przy wydechu.

2. Ćwiczenie graficzne „Kropki biedronki”

Dzieci węglem rysują kropki na sylwecie biedronki i układają prace na karto-

nowym, zielonym liściu.

TemaT komplekSowy: XVIII. moJa RoDZINa

XVIII.1. Temat dnia: moja rodzina

Cele:

określanie stopnia pokrewieństwa

•

nazywanie i opisywanie członków rodziny

•

uświadomienie dzieciom znaczenia miłości i szczęścia

•

nauka wiersza z okazji zbliżającego się święta Mamy i Taty.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenka Żabie sekrety (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański), odtwarzacz

kompaktowy, kartki, kredki, wiersz B. Szelągowskiej Dla mamy i taty.
proponowane działania:

1. Wprowadzenie do tematu piosenką Żabie sekrety (CD)

145

Po wysłuchaniu piosenki dzieci odpowiadają na pytanie: O kim jest piosen-

ka? Kto przypomniał dzieciom, że zbliża się święto mamy i taty?

Następnie, słuchając piosenki, ponownie starają się klaskać w tych miejscach,

w których słychać słowa: kum i rech, a podczas refrenu kołyszą się w tak pio-

senki.

2. Zabawa popularna „Ojciec Wirgiliusz”

Dzieci chodzą w kole, jedno wybrane dziecko pokazuje ćwiczenie, np. pod-

skoki, przysiady, pajacyki itd., które wszyscy naśladują.

Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje,

a miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.

Hejże dzieci, hejże ha, hejże ha, hejże ha,

Róbcie wszystko to co ja, to co ja.

II.

1. Rozmowa na temat „Moja rodzina”

Nauczyciel zachęca do wypowiadania się na temat rodziny: dzieci opowiada-

ją o jej członkach, odpowiadają na pytania nauczyciela:

Co robi w domu moja mama?

•

Co robi w domu mój tata?

•

Co robią razem?

•

2. Ćwiczenie twórcze „Kończenie zdania”

Nauczyciel rozpoczyna zabawę rozmową, zachęca dzieci do swobodnych

wypowiedzi na temat roli rodziny w ich życiu – poczucie bezpieczeństwa,

miłości, szczęścia, spokoju, ciepła.

Dzieci kończą rozpoczęte zdanie:

Kocham moją mamę, bo ...

•

Kocham mojego tatę, bo ...

•

3. Zabawy plastyczne „Portrety członków rodziny”

Dzieci wypowiadają się, jak wygląda mama, tata i rodzeństwo.

Dzieci rysują portrety członków rodziny kredkami. Po skończeniu mówią,

kogo przedstawia rysunek.

4. Nauka wiersza B. Szelągowskiej „Dla mamy i taty”

Nauczyciel mówi, że zbliża się „Święto mamy i taty”, które w przedszkolu ob-

chodzone jest bardzo uroczyście. Dzieci zapraszają rodziców i przygotowują

różne niespodzianki. Dzieci podają propozycje „burza mózgów” – Co ucieszy-

łoby rodziców? – wiersz, piosenka, taniec, laurka, upominek...

Nauczyciel recytuje wiersz, dzieci powtarzają na zasadzie echa każdą zwrotkę.

Bardzo kocham mamę!

Bardzo kocham tatę!

Mam dla was laurkę

i ten śliczny kwiatek.

146

III.

1. Zabawa „Moja mama”

Dzieci siedzą w kole, a nauczyciel prosi, by zaklaskały te dzieci, których

mama:

– ma ciemne włosy

– nosi okulary

– ładnie się ubiera

– ma długie włosy

– jeździ samochodem

– ma jasne włosy

– jeździ na rowerze

– gotuje pyszne obiady

– jest kochana

2. Zabawa z elementem dramy „Pokaż...”

Chętne dzieci mają za zadanie, przedstawić za pomocą ruchu, gestów, mi-

miki:

zadowolonego tatę

•

mamę prowadzącą samochód

•

tatę odkurzającego

•

mamę podlewającą kwiaty

•

tatę wymieniającego żarówkę

•

mamę robiącą sobie makijaż.

•

XVIII.2. Temat dnia: Jak spędzasz czas ze swoją rodziną?

Cele:

budzenie pozytywnych uczuć do członków rodziny

•

wzbogacanie zasobu słownictwa poprzez opowiadanie obrazka

•

posługiwanie się zdaniami pojedynczymi i złożonymi

•

prowadzenie prostych hodowli

•

kształtowanie aktywności ruchowej – podskok obunóż i na jednej nodze.

•
Środki dydaktyczne:

cebule, wata, pojemnik plastikowy, woda, piłka, wiersz L. J. Kerna Piłka, plansza

Moja rodzina.
proponowane działania:

1. „Sadzenie cebuli” – zakładanie hodowli szczypioru

Nauczyciel zachęca do pracy w kąciku zieleni. Ustala z dziećmi, że przygotu-

ją niespodziankę dla mamy i taty. Na początek sadzą cebulę na grubą war-

147

stwę mokrej waty w plastikowym pojemniku. Nauczyciel zwraca uwagę na

konieczność pielęgnowania roślin, a dzieci deklarują chęć codziennego ich

podlewania.

2. Zabawa ruchowa „Piłka”

(wg A. Ożyńska-Zborowska, opr., Antologia literatury dla najmłodszych, Krajo-

wa Agencja Wydawnicza, Warszawa 2002.)

Nauczyciel odbija piłkę od podłogi i mówi:

Kiedy piłka jest w dobrym humorze, to skacze i skacze, i skacze, i skacze...

(dzieci podskakują, a nauczyciel przerywa zabawę, gdy się zmęczą)

– i przestać nie może. (dzieci kładą się na dywanie i odpoczywają)

II.

1. Opowiadanie na podstawie ilustracji na planszy „Moja rodzina”

Nauczyciel prezentuje planszę i zachęca dzieci do wypowiadania się zdania-

mi na temat ilustracji. Prosi dzieci by powiedziały

– Co dzieje się na obrazku?

– Kogo chłopczyk trzyma za rękę?

– Kto niesie dziewczynkę „na barana”?

– Czy wasza rodzina często razem spaceruje?

– Jak najbardziej lubicie spędzać wolny czas?

– W co bawicie się z mamą?

– Co robicie razem z tatą?

2. Zabawa ruchowa „Wycieczka rowerowa”

Dzieci w leżeniu na plecach „kręcą pedałami”. Nauczyciel mówi, że jadą wol-

no pod górę, szybko z górki, wolno po piachu i szybko po asfalcie, na hasło

„hamulec” odpoczywają.

III.

1. Przedstawianie za pomocą ruchu słów opowiadania „Rodzinna wycieczka”

Nauczyciel jest kierowcą, a dzieci przyjmują role pasażerów. Dzieci siadają

w siadzie skrzyżnym, ręce trzymają z tyłu i pochylają tylko tułowiem na pole-

cenia nauczyciela, który mówi:

ruszmy – wychylenie tułowia do tyłu i powrót

•

jedziemy prosto – tułów wyprostowany

•

skręcamy – odchylenie tułowia w bok

•

jedziemy prosto – tułów wyprostowany

•

skręcamy – wychylenie tułowia w drugą stronę

•

jedziemy prosto – tułów wyprostowany

•

hamujemy, zwalniamy – tułów lekko do przodu

•

dwa zakręty – wychylenie tułowia w jedną i drugą stronę

•

jedziemy prosto – tułów wyprostowany

•

dojechaliśmy, hamulec – mocne pochylenie tułowia do przodu.

•

148

2. Zabawa ruchowa „Myjnia samochodowa”

Nauczyciel wyjaśnia, że dzieci są pracownikami myjni samochodowej i mają

współpracować, by sprawnie umyć auto przed wycieczką rodzinną. Do mycia

auta potrzebne są... (dzieci podają propozycje, np. wiadro z wodą, szampon,

wosk, myjka, szczotka, szmata do polerowania). Dziecko stojące na początku

rozpoczyna zabawę i mówi, co będzie potrzebne np.: wiadro z wodą i podaje

piłkę koledze obok. Dzieci stojące w rzędzie i przekazują sobie hasło i pił-

kę. Ostatnia osoba z piłką przebiega na początek rzędu, podaje nowe hasło

i przekazuje je wraz z piłką dalej.

XVIII.3. Temat dnia: Dla mamy i taty

Cele:

nauka piosenki okolicznościowej

•

utrwalenie akompaniamentu perkusyjnego

•

wprowadzenie dziecka w świat liter R, r

•

dostrzeganie kształtów figur geometrycznych

•

rozwijanie percepcji wzrokowej – wyszukiwanie takich samych elemen-

•

tów.

Środki dydaktyczne:

wizytówki, plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony

dla książąt, kredki, CD – Żabie sekrety (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański),

Żabie tango (sł. autor nieznany, muz. J. Kusz), Konik na biegunach (sł. F. Serwat-

ka, muz. J. Dybek), odtwarzacz kompaktowy, instrumenty perkusyjne, wiersz

H. Ożogowskiej „Latawiec”, karta pracy Latawiec.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – R, r (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik

ze swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „R, r” na ścianie

liter. Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera

jest królewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „R” zostają

dzieci, których imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Rysiek, Renata, itp.

Natomiast księżniczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę„r”

w środku imienia: Karolina, Krystian, itd. Dzieci przyklejają kropkę z pla-

steliny przy każdej literze, na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wiel-

ką literę „R” na dużych królewskich koronach i małą literę „r”, na małych

koronach dla książąt. Dokonuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery „R, r”

kredkami.

149

2. Zabawa integracyjna „Mało nas” – powtórzenie I.1.

II.

1. Nauka piosenki Żabie sekrety (CD)

Żabie sekrety

1. Żaby kumkają od rana, (odgłosy: kum, kum)

że dzisiaj święto ma mama. (odgłosy: kum, kum)

My mamę bardzo kochamy,

życzenia mamie składamy.

Ref.

Żyj droga mamo, żyj nam sto lat!

Bądź zawsze zdrowa i kochaj nas.

Żyj droga mamo, żyj nam sto lat!

Bądź zdrowa i kochaj nas!

2. Żaby rechocą od rana, (odgłosy: rech, rech)

że swoje święto ma tata.

My tatę bardzo kochamy,

życzenia tacie składamy.

Ref.

Żyj drogi tato, żyj nam sto lat!

Bądź zawsze zdrowy i kochaj nas.

Żyj drogi tato, żyj nam sto lat!

Bądź zdrowy i kochaj nas!

150

Omówienie treści piosenki ze zwróceniem uwagi, na słowa refrenu (formułę

Żyj sto lat!). Powtarzanie słów piosenki z wyklaskiwaniem każdego kum i rech.

2. Przypomnienie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Żabie tango

(CD) – zob. opis XVI. 8.

3. Utrwalenie układu tanecznego do piosenki Konik na biegunach (CD) – opis

w scenariuszu XV. 8.

III.

1. Wysłuchanie wiersza H. Ożogowskiej Latawiec

Hej zadarły dzieci głowy wysoko, wysoko!

Co to za ptak kolorowy leci ku obłokom?

Ma zabawną płaską głowę, dwa długie ogony?

– To latawiec! To latawiec z papieru sklejony!

Nauczyciel pokazuje dzieciom latawca, a dzieci kończą zdanie: Latawiec

jest...

(Jeśli zdarzy się wietrzna pogoda, można puścić latawca podczas obecności

dzieci w ogrodzie.)

2. Gra matematyczna – karta pracy „Latawiec”

Nauczyciel przygotowuje na kartonikach trzy figury geometryczne: koło,

trójkąt, kwadrat, które posłużą do losowania. (Można też figury nakleić na go-

tową dużą kostkę, potrzebne będą: dwa trójkąty, dwa kwadraty, dwa koła).

Dzieci losują jeden kartonik, rozpoznają figurę, szukają jej wśród figur z wy-

pychanki, nakładają na obrazie latawca. Gra toczy się do skutku, tzn. aż poło-

żą wszystkie figury na latawcu.

XVIII.4. Temat dnia: pomagamy mamie i tacie

Cele:

budzenie gotowości do pomagania innym

•

rozwijanie umiejętności inscenizowania ruchem słów narratora.

•
Środki dydaktyczne:

wiersz B. Szelągowskiej Dla mamy i taty, fragment wiersza A. Kwiecińskiej Wiel-

kie porządki, M. Terlikowskiej Kto potrafi?, piłka, skakanka, CD – piosenka Żabie

sekrety (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański).
proponowane działania:

1. Recytacja wiersza B. Szelągowskiej „Dla mamy i taty”

151

Recytacja wiersza na różne sposoby:

– dzieci kończą ostatnie słowo każdego wersu

– dzieci kolejno mówią poszczególne wersy wiersza

– dzieci mówią wspólnie z nauczycielem, co drugie słowo

– dzieci mówią każdy wers na przemian – bardzo głośno i szeptem.

2. Inscenizowanie ruchem treści opowiadania „Przerzutki w rowerze”

Nauczyciel ustala z dziećmi hasła i demonstruje odpowiedni ruch, jaki trzeba

wykonać po usłyszeniu komendy. Następnie nauczyciel podaje hasła, a dzie-

ci w miejscu, odpowiednio zmieniają rodzaj ruchu, np.:

rower stoi na nóżce – dzieci stoją w miejscu

•

„jedynka” – wolny bieg w miejscu

•

przerzutka – przysiad

•

–„dwójka” – szybki bieg w miejscu

•

uwaga kamień – podskok obunóż

•

uwaga kałuża – stają w rozkroku

•

policjant – stają na baczność

•

hamulec – nagłe zatrzymanie

•

dzwonek – „dryń–dryń”.

•

II.

1. Wprowadzenie do tematu fragmentem wiersza A. Kwiecińskiej Wielkie po-

rządki

Proszę spojrzeć na Dorotkę:

ma śmietniczkę, wielką szczotkę.

Bardzo się napracowała,

pokój lalek posprzątała.

2. Zabawa z piłką „Jak pomagamy mamie?”

Dzieci siedzą w kręgu z wyprostowanymi nogami w lekkim rozkroku i turla-

ją do siebie piłkę. Dziecko, które ma piłkę mówi: Jestem ...(imię), pomagam

mamie, ... (dziecko wymienia jedną czynność, np. sprzątam zabawki, ścieram

kurze, rozkładam sztućce, podaję pieluszki dla młodszego rodzeństwa, sam

się ubieram).

3. Zabawa pantomimiczna „Wielkie porządki”

Dzieci stają w jednej linii. Nauczyciel mówi, że robimy porządki przed uroczy-

stością – myjemy okno:

spryskiwanie okien płynem – ruchy chaotyczne przed sobą, wysoko, ni-

•

sko

szorowanie – szerokie ruchy okrężne przed sobą, obiema rękami równo-

•

legle

ściągaczką – ruchy z góry na dół, jedną, a następnie drugą ręką

•

polerowanie – małe kółka otwartymi dłońmi, w tą samą stronę, na zmianę

•

w lewo i w prawo.

152

III.

1. Zabawa ruchowa ze skakanką „Kto potrafi” (wg M. Terlikowskiej)

Moje nóżki jak sprężyny,

mogą skakać trzy godziny.

Skacze Hela, skacze Janka.

Niechaj kręci się skakanka!

Raz i dwa! Raz i dwa!

Kto potrafi tak jak ja?

Nauczyciel recytuje wierszyk i demonstruje różne rodzaje skoków na ska-

kance: obunóż, „z nóżki na nóżkę”, „krzyżak”, raz na jednej, raz na drugiej no-

dze. Dzieci stojące w kole przekazują sobie skakankę. To, które ma skakankę

mówi: Raz i dwa, raz i dwa! Kto potrafi tak jak ja? i pokazuje jak pozostali mają

podskakiwać.

2. Powtórzenie piosenki Żabie sekrety (CD)

Śpiew i układ ruchowy: w trakcie zwrotek marsz po obwodzie koła z rękoma

na biodrach (przy pierwszej zwrotce w prawą stronę, przy drugiej w lewą),

podczas refrenu zatrzymanie twarzą do środka koła i klaskanie w rytm pio-

senki.

XVIII.5. Temat dnia: serce dla moich rodziców

Cele:

kształtowanie wrażliwości estetycznej

•

przygotowanie elementu wystroju sali

•

utrwalenie piosenki okolicznościowej, akompaniamentu perkusyjnego i ukła-

•

du tanecznego na uroczystość Dnia Rodziny.

Środki dydaktyczne:

wiersze: E. Pyczek Bliźniacy, H. Wojciechowskiej-Wrótniak Czarodziejskie drzewo,

B. Szelągowskiej Dziękuję, CD – piosenka Żabie tango (sł. autor nieznany, muz.

J. Kusz), piosenka Żabie sekrety (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dziekański); CD –

Konik na biegunach (sł. F. Serwatka, muz. J. Dybek), odtwarzacz kompaktowy,

instrumenty perkusyjne, sztaluga, duży karton, markery, kartki z narysowany-

mi postaciami, kredki świecowe, karta plakatowa Serce, farby plakatowe, grube

pędzle, wąskie wałki malarskie lub gąbki, klej.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Ojciec Wirgiliusz” – powtórzenie XVIII.1.

153

2. Rysowane wierszyki „Bliźniacy”

Nauczyciel rozpoczyna rymowanką:

Kto to jest? To Misiek.

A to kto? To Maciek.

Czy ktoś widział takich

dwóch podobnych braci.

(Rysuje dwa ludziki, postać z kółek i kresek na kartonie przypiętym do szta-

lugi.)

Główki jak makówki,

uszka od garnuszka,

oczka koraliki,

uśmiechnięte buźki.

Rozdaje dzieciom kartki z narysowanymi ludzikami i prosi o zróżnicowanie

postaci, o dorysowanie szczegółów wyglądu tj. włosy, spodnie lub sukienkę,

okulary, buty i określenie, który z członków rodziny jest na rysunku.

3. Doskonalenie akompaniamentu „Żabie tango” na instrumentach

Doskonalenie akompaniamentu na instrumentach perkusyjnych do piosen-

ki Żabie tango (CD).

II.

1. Wprowadzenie słowami wiersza H. Wojciechowskiej-Wrótniak „Czaro-

dziejskie drzewo”

Na wysokim drzewie

– może ktoś z was nie wie?

– wyrosły serduszka

jak smaczne jabłuszka.

A te serduszka dla mojej mamy,

bo my się z mamą bardzo kochamy.

2. Wykonanie wspólnego plakatu „Serce” (CD – piosenka Żabie sekrety)

Dzieci dzielą się na dwa zespoły. Jeden maluje wąskim wałkiem malarskim

serce na czerwony kolor. Drugi maluje różnymi kolorami farby plakatowej,

grubym pędzlem sylwety kwiatków wyciętych z brystolu.

W przerwie śpiewają piosenkę z tupnięciami, na zmianę prawą i lewą nogą,

zaznaczając każde kum i rech.

Po wyschnięciu prac, dzieci naklejają dookoła serca kwiatki. Wykonany pla-

kat zawieszają w widocznym miejscu w sali lub na tablicy.

3. Przypomnienie układu tanecznego do piosenki Konik na biegunach (CD) –

opis w scenariuszu XV.8.

III.

1. Nauka wiersza z plakatu B. Szelągowskiej „Dziękuję”

154

Kochana mamo! Kochany tato!

Jesteście zawsze ze mną –

Dziękuję wam za to!

2. Utrwalenie akompaniamentu perkusyjnego do piosenki Żabie tango (CD)

– opis w scenariuszu XVI.8.

XVIII.6. Temat dnia: „Dwie mamy”

Cele:

przygotowanie upominku dla rodziców

•

rozwijanie umiejętności grania prostych ról odtwórczych

•

próby dokonywania oceny postępowania bohaterów utworu.

•
Środki dydaktyczne:

kartki z narysowanym kołem, kredki, inscenizacja D. Gellner „Dwie mamy”, dwie

pacynki lalek, dwa wózki, dwa misie; zabawki z kącików w sali, plastikowe ku-

beczki, klej wikol, kolorowe waciki, chusta animacyjna, CD – W lesie (R. Dziekań-

ski), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa graficzna „Dorysuj to czego brakuje”

Nauczyciel rozdaje kartki z narysowanym kółkiem w różnych częściach kart-

ki. Każde dziecko ma za zadanie dorysować coś dowolnego i opowiedzieć, co

to jest: może być postać, zwierzę, kwiatek, słonko itp.

2. Zabawa odtwórcza „Lusterko”

Nauczyciel pokazuje różne czynności, jakie wykonują rodzice w czasie sprzą-

tania w domu. Dzieci powtarzają każdy ruch, odgadując, co to za czynność.

3. Zabawa „Słuchaj i dokończ” (wg E. Gruszczyk-Kolczyńskiej, E. Zielińskiej)

Dzieci kończą myśl rozpoczętą przez nauczyciela. Nauczyciel rozpoczyna np.

– Mama robiła zakupy. Co kupiła mama?

– Mama gotowała obiad? Co ugotowała mama?

– Mama przyszła do przedszkola na Święto Rodziny. Co założyła mama?

Dzieci podają nazwy zakupów, potraw, ubrań.

II.

1. Inscenizacja Doroty Gellner Dwie mamy

Nauczyciel stawia przed sobą dwa wózki, w których są misie. Animuje dwie-

ma pacynkami lalek, które rozmawiają ze sobą. Intonacją głosu podkreśla

charakter rozmowy.

155

narrator:

Czy słoneczko, czy wiaterek, chodzą mamy na spacerek.

mama I:

Dzień dobry! Jak tam córeczka?

mama II:

Dziękuję. Jest bardzo grzeczna.

A jak tam pani synek?

mama I:

Niegrzeczny odrobinę.

mamy:

Aha! Aha! Aha!

narrator:

Wózki mi się podobały. Lecz te mamy takie małe...?

mama II:

Jak synek?

mama I:

Jak córeczka?

mama II:

Wypiła butelkę mleczka.

mama I:

Co? Jedną? A mój dwie! I jeszcze kaszkę zje! I kaszkę i kotlety,

bo ma straszny apetyt!

mamy:

Aha! Aha! Aha!

narrator:

Oj, to już zupełnie źle. Czy niemowlak tyle zje?

mama II:

Co z synkiem? Jakie wieści?

mama I:

Już w wózku się nie mieści! O mamę ciągle pyta...

mama II:

A moja książki czyta!!!

mama I (kłótliwie): Akurat! Tralala! A mój na trąbie gra!

narrator:

Jak się mamy posprzeczały to o wózkach zapomniały.

Ładna sprawa... Ładna sprawa...

mamy:

Bo to przecież jest zabawa!

A w tych wózkach zamiast dzieci misie z pluszu leżą przecież.

2. Rozmowa na temat postaw bohaterek utworu

Nauczyciel zachęca dzieci do wypowiedzi na temat zachowania się mam,

które chwaliły się swoimi dziećmi.

3. Zabawa inspirowana treścią utworu literackiego

Dzieci przyjmują rolę mamy, taty, synka lub córeczki. Prowadzą dialogi, pod-

czas wspólnie robionych zakupów, posiłków, wizyty u cioci, babci itd.

III.

1. Zabawy plastyczne „Doniczka”

Dzieci oklejają doniczkę. Plastikowe kubeczki po jogurcie smarują grubą

warstwą gęstego kleju wikol i oklejają kolorowymi wacikami.

2. Zabawa z chustą animacyjną „Tęczowy kwiat ” (CD – W lesie) (wg A. Wasilak,

Zabawy z chustą, KLANZA, Lublin 2002)

Na środku chusty siada na piętach jedna osoba i unosi wyprostowane ręce.

Pozostali trzymają chustę luźno za uchwyty i idąc w jednym kierunku, skrę-

cają chustę. Gdy połowa chusty będzie już wykorzystana siadają na piętach

tyłem do środka i nakrywają się brzegiem chusty. Następnie na tle muzyki,

wykonują jednocześnie skłony – naśladują rozwijające się płatki i nakrywają

się chustą – naśladują zwijające się płatki.

156

XVIII.7. Temat dnia: Laurka

Cele:

przygotowanie niespodzianki dla rodziców

•

kształtowanie aktywności twórczej – tworzenie kompozycji płaskich

•

poznawanie utworów literatury dziecięcej poprzez naukę wiersza.

•
Środki dydaktyczne:

chusta animacyjna, woreczki gimnastyczne, worek, wiersz R. Pisarskiego Laurka,

karta pracy Tulipany, naklejki wielokrotnego użytku – kokardki, pastele olejne,

gruby sznurek (sznurówki), CD – Żabie sekrety (sł. B. Szelągowska, muz. R. Dzie-

kański), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa z chustą „Szukaj koloru”

Dzieci chodzą po chuście rozłożonej na podłodze. Nauczyciel prosi, by dzieci

stanęły na niebieskiej niezapominajce, czerwonym maku, żółtym kaczeńcu,

zielonej trawie itd., a dzieci szukają pola o właściwym kolorze i na nim stają.

2. Zabawa dydaktyczna „Kolor do koloru”

Nauczyciel wkłada woreczki gimnastyczne do dużego worka. Dzieci podcho-

dzą po dwoje i losują po jednym. Jeśli woreczki są w tym samym kolorze

dzieci zabierają je dla siebie, jeśli są w różnych kolorach wkładają je z powro-

tem do worka. Na koniec sprawdzają, kto nazbierał najwięcej woreczków.

II.

1. Nauka wiersza R. Pisarskiego „Laurka”

Wymaluję na laurce

czerwone serduszko,

ptaka co ma złote pióra,

i kwiaty w dzbanuszku.

Żyj, mamusiu moja miła,

sto lat albo dłużej!

Bądź szczęśliwa i wesoła,

zdrowie niech ci służy.

2. Wykonanie laurki „Tulipany”

Nauczyciel rozdaje dzieciom kartę pracy Tulipany. Dzieci wymieniają nazwy

kolorów kwiatów: czerwony, żółty, różowy. Wyszukują w naklejkach i nakleją

na łodygach tulipanów kokardki w kolorze kwiatów. Rysują pastelami olejny-

mi wzorki na wazonie.

157

III.

1. Zabawa ze sznurkiem „Jak wiąże się kokardki?”

Dzieci dostają gruby sznurek (sznurówki) lub szeroką wstążkę. Nauczyciel

demonstruje jak wiąże się supeł – dzieci naśladują działania nauczyciela. Na-

stępnie nauczyciel wiąże kokardkę każdemu dziecku. Dziecko przygląda się

uważnie, a nauczyciel głośno wymienia kolejne czynności. Dzieci rozwiązują

kokardki, wiążą supły – bawią się sznurkiem.

2. Śpiewanie piosenki Żabie sekrety (CD) – scenariusz XVIII.3.

XVIII.8. Temat dnia: Nasz mały teatr

Cele:

rozwijanie umiejętności poruszania się w takt muzyki, wyczucia fraz muzycz-

•

nych i zakończenia utworu

utrwalenie programu artystycznego na uroczystość

•

przygotowanie inscenizacji do muzyki programowej

•

rozpoznawanie i nazywanie liter.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki, plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony

dla książąt, kredki, CD – M. Rimski-Korsakow Lot trzmiela, Kołysanka dla misia (sł.

B. Szurowska, muz. Tartanus-Kowalska), odtwarzacz kompaktowy, kwiaty z kre-

piny, inscenizacja M. Cieśli Wręczenie upominku, wiersz R. Pisarskiego Laurka.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter S, s (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik ze

swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „S, s” na ścianie liter.

Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest kró-

lewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „S” zostają dzieci, któ-

rych imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Sandra, Staś itp. Natomiast księż-

niczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę s” w środku imienia:

Kosma, Justyna, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej literze

„s” „S”, na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę „S” na dużych

królewskich koronach i małą literę „s”, na małych koronach dla książąt. Doko-

nuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery „S, s” kredkami.

2. Interpretacja ruchowa z chusteczkami do piosenki Na łące (CD) – opis sce-

nariusz VII.3.

II.

158

1. Zabawa inscenizacyjna do utworu M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela

(CD)

Na środku sali rozkładamy kwiaty z bibuły (minimum jeden dla dziecka).

W takt muzyki dzieci – pszczoły fruwają między kwiatami, co jakiś czas, przy-

kucając i wąchając kwiaty. Pod koniec utworu każda osoba podnosi jeden

kwiatek i ustawia się w „pociąg” przed nauczycielem. Potem każdy kolejno

wręcza kwiatek nauczycielowi, składając życzenia (nauczyciel pełni w tym

momencie rolę rodzica). „Pszczoła”, która złożyła życzenia kładzie się na dy-

wanie i odpoczywa.

2. Przygotowanie inscenizacji „Wręczenie upominku”

Dzieci pytają w ustalonej kolejności i razem pokazują:

Dla kogo jest ten wierszyk?

Dla kogo ta piosenka?

Dla kogo życzenia od dzieci?

Dla kogo buziaki?

– przesyłają całuski

Dla kogo serce czerwone?

– wskazują na serce na tablicy

Dla kogo ta laurka?

– podnoszą laurki

Dla kogo są kwiaty?

– wyciągają przed siebie rękę z doniczką

Czy już wiecie?

– pytają razem

Dla naszych rodziców! Dla mamy i taty!

wszyscy razem głośno

3. Śpiewanie piosenki Żabie sekrety (scenariusz XVIII.3.)

III.

1. Ćwiczenie relaksacyjne przypominające piosenkę Kołysanka dla misia

(CD)

Dzieci leżą na dywanie z zamkniętymi oczami i marzą, że znajdują się

w wielkim balonie razem ze swoimi rodzicami. Aby balon uniósł się w po-

wietrze trzeba go napełnić gazem, więc każdy zaczyna delikatnie dmuchać.

Podróż kończy się wraz za zakończeniem piosenki. Dzieci siadają i śpiewają

piosenkę.

XVIII.9. Temat dnia: kwiatek dla rodziców

Cele:

budzenie pozytywnych relacji z członkami rodziny

•

stosowanie różnych technik – modelowanie z modeliny.

•
Środki dydaktyczne:

woreczek gimnastyczny, piłeczki w dwóch kolorach (lekkie, małe lub gąbkowe),

taśma malarska, wiersz K. Artyniewicz Dla mamusi, modelina, wykałaczki, wrzą-

tek w kubku, doniczki z pojemników po kefirze, cebula ze szczypiorem, żwir,

159

kwiatki z modeliny na długich wykałaczkach, CD – Kołysanka dla misia (sł. B. Szu-

rowska, muz. B. Tartanus-Kowalska), odtwarzacz CD.
proponowane działania:

1. Zabawa z rekwizytem „Gdzie jest woreczek?”

Nauczyciel układa woreczek lub dowolną zabawkę w różnych miejscach sali,

a dzieci używają określeń położenia w przestrzeni, np. na stole, pod krzeseł-

kiem, obok szafki, nad tablicą, za doniczką, itd.

2. Zabawa ruchowa „Hasło – naprzód!” (wg C. Vialles)

Dzieci podzielone są na dwie grupy, które ustawiają się po dwóch stronach

sali przedzielonej rzędem krzesełek. Uczestnicy dostają małe gąbkowe pi-

łeczki i na hasło: Naprzód! – przerzucają piłki na przeciwne pole. Nauczyciel

wolno liczy np. do pięciu, a dzieci starają się jak najwięcej piłek przerzucić na

pole kolegów.

II.

1. Wysłuchanie wiersza Krystyny Artyniewicz Dla mamusi

Nauczyciel wprowadza w temat słowami wiersza:

Zebrał Jaś, kwiatów garść

na zielonej łące.

Stokrotki i bratki

trzyma w każdej rączce.

Mamusiu, mamusiu,

dla ciebie te kwiatki,

daję ci to, co mam,

stokrotki i bratki.

Rozmowa na temat treści wiersza kierowana pytaniami nauczyciela:

Kto zrywał kwiatki na łące?

•

Dla kogo chłopiec przygotował bukiet?

•

Z jakiej okazji mama mogła go dostać?

•

2. Zabawy plastyczne „Kwiatki z modeliny”

Nauczyciel proponuje dzieciom, by zrobiły bukiet z kwiatków dla swojej

mamy.

Wykonanie kwiatka z modeliny. Dzieci lepią kolorowe kulki różnej wielkości,

które nadziewają na długie wykałaczki – do połowy długości. Nauczyciel ce-

lem utwardzenia wkłada je na chwilę do wrzątku.

3. Przygotowanie upominku „Kwiat w doniczce”

Do ozdobionych wcześniej doniczek z pojemników po kefirze, dzieci wkłada-

ją cebulę ze szczypiorem, obsypują drobnym żwirem i wtykają kwiatki wyko-

nane z wykałaczek i modeliny.

160

III.

1. Inscenizacja „Wręczenie upominku” – powtórzenie scenariusz XVIII.8.

Dzieci po dwoje, troje recytują kolejne wersy.

2. Utrwalenie piosenki Kołysanka dla misia (CD) – powtórzenie I.3.

XVIII.10. Temat dnia: Święto Rodziny

Cele:

ukazanie potrzeby okazywania uczuć swoim rodzicom

•

kształtowanie wspólnych działań

•

łączenie różnych form ekspresji twórczej: muzyka, ruch, słowo

•

zaangażowanie w przedstawienie programu artystycznego dla rodziców.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenki: Na łące, Żabie tango, Żabie sekrety, utwór M. Rimskiego-Korsa-

kowa Lot trzmiela, z dowolną muzyką relaksacyjną, odtwarzacz kompaktowy,

wiersze: B. Szelągowskiej Dla mamy i taty, R. Pisarskiego Laurka, B. Szelągow-

skiej Dziękuję, inscenizacja M. Cieśli Wręczenie upominku, małe piłki, duży koc

lub materiał.
proponowane działania:

1. Zabawa „Prawda-fałsz”

Nauczyciel podaje dzieciom zdania, które są prawdziwe lub zdecydowanie

nieprawdziwe. Jeśli dzieci odkryją fałsz w zdaniu – pokazują kciuk do dołu,

jeśli zdanie jest prawdziwe – podnoszą kciuk do góry, np.:

Kocham moją mamę.

•

Mój tata wygląda jak mysz itd.

•

2. Zabawa ruchowa „Otwieramy drzwi” – powtórzenie XII.2.

II.

1. Scenariusz z okazji Święta Rodziny

Interpretacja ruchowa z chusteczkami do piosenki

•

Na łące (scenariusz

XVII.3.)

Wiersz na powitanie B. Szelągowskiej

•

Dla mamy i taty (scenariusz

XVIII.1.)

Akompaniament perkusyjny do piosenki

•

Żabie tango (scenariusz XVI.8.)

Wiersz Barbary Szelągowskiej

•

Dziękuję (scenariusz XVIII.5.)

161

Interpretacja utworu M. Rimskiego-Korskakowa

•

Lot trzmiela (scenariusz

XVIII.3.)

Dzieci – pszczoły z wcześniej ustalonego miejsca sali przynoszą laurki

•

i kwiatki, ustawiają się przodem do rodziców, by powiedzieć wiersze.

Wiersz Romana Pisarskiego

•

Laurka (scenariusz XVIII.7.)

Piosenka

•

Żabie sekrety (scenariusz XVIII.3.)

Inscenizacja

•

Wręczenie upominku (scenariusz XVIII.8.)

Złożenie życzeń i wręczenie upominków rodzicom (kwiatek i laurka)

•

III.

1. Ćwiczenie relaksacyjne przy muzyce (CD z dowolną muzyką relaksacyj-

ną)

Dzieci dobierają się parami. Jedno z dzieci leży na brzuchu, a drugie w takt

muzyki masuje plecy i nogi kolegi małą, gumową piłeczką.

2. Słuchanie dowolnej bajki ze zbiorów biblioteczki grupowej

TemaT komplekSowy: XIX. ŚwIaT DZIeCIĘCyCH maRZeŃ

XIX.1 Temat dnia: Dzień Dziecka w krainie fantazji z mamą i tatą

Cele:

poznawanie praw dziecka

•

uściślanie więzi emocjonalnych z rodziną

•

rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i otaczającej nas

•

przestrzeni

stymulowanie rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego

•

rozwijanie wyobraźni

•

aktywne słuchanie muzyki instrumentalnej.

•
Środki dydaktyczne:

CD – Kołysanka dla misia (sł. B. Szurowska, muz. B. Tartanus-Kowalska), Kraina

marzeń (R. Dziekański), miniatura M. Rimskiego-Korsakowa Lot trzmiela, Wesoła

zabawa (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, przed-

stawienie B. Szelągowskiej pt. W krainie fantazji – niespodzianki przygotowanej

przez rodziców z okazji Dnia Dziecka, chusta integracyjna, prezenty dla dzieci,

zwiewne chustki, kartki, guma arabska, niebieska farba, grzebień.
proponowane działania:

1. Wprowadzenie do tematu (CD)

Nauczyciel – Letnia Wróżka wchodzi do sali, śpiewając znaną dzieciom pio-

senkę. Dzieci włączają się do śpiewania. Potem nauczyciel prosi, by wszyscy

CZeRwIeC

162

położyli się na dywanie, zamknęli oczy i zaczęli marzyć. Na zakończenie chęt-

ne dzieci opowiadają, co widziały w swoich marzeniach, gdzie były itp.

2. Piosenka na powitanie „Dobrze, że jesteś” (wg M. Bogdanowicz)

Dobrze, że jesteś, dobrze, że jesteś, dobrze, że jesteś…..(imię)

Co by to było, gdyby cię nie było, co by to było,…. (imię)?

II.

1. Oglądanie przedstawienia B. Szelągowskiej pt. „W krainie fantazji” – nie-

spodzianki przygotowanej przez rodziców z okazji Dnia Dziecka

Słychać utwór Kraina marzeń R. Dziekańskiego (CD). Początkowo muzyka jest

wyraźna, później przyciszamy nagranie i na tle utworu słychać głos zza kotary.

Głos zza kotary

Stańmy w koło i załóżmy

czarodziejskie okulary;

Niech do krainy fantazji

zaniosą nas czary.

muzyka: pogłaśniamy odtwarzany utwór R. Dziekańskiego Kraina marzeń.

Podczas, muzyki wychodzi dziecko I i do końca utworu chodzi po scenie.

Wszyscy są w krainie fantazji.

elf I:

Udało się! Naprawdę się udało!

To prawdziwe czary.

Zdejmijmy okulary.

elf II:

O jestem elfem i mam skrzydełka.

Mogę latać i oczywiście figle płatać.

muzyka: M. Rimski-Korsakow Lot trzmiela

Dziecko II naśladuje fruwającego Elfa (biega naokoło pozostałych dzieci,

machając chustką). Za chwilę dołącza do niego dziecko III.

elf III:

Tyle tu kwiatów!

I jakie śliczne domki stoją dookoła.

Ciekawe kto w nich mieszka?

Chyba ich zawołam.

mieszkaniec I:

Nie krzyczcie już!

Dobrze was słyszymy.

Chodźcie lepiej do nas, to się pobawimy.

163

elf IV:

Ale kim wy jesteście i co tu robicie?

Ciągle się tylko bawicie?

To dopiero cudowne życie!

mieszkaniec II:

Kiedy chcemy to się bawimy.

Kiedy chcemy to się uczymy.

To kraina fantazji – tu spełniają się

wszystkie marzenia dzieci.

Tutaj nawet czas bajkowo leci.

Tu każdy cudownie się czuje

i nikt nigdy nie choruje.

mieszkaniec III:

Mieszkają tu dzieci

z różnych krańców świata.

I choć mamy różny kolor skóry,

inne fryzury czy ubrania,

I choć się bardzo między sobą różnimy

To tak samo przecież marzymy.

muzyka: piosenka Wesoła zabawa (CD)

Opowieść ruchowa do piosenki – zob. opis w IX. 3.

elf II:

A my możemy tu zostać?

mieszkaniec III:

Oczywiście, ale musicie najpierw

poznać nasze prawa:

po pierwsze – to zabawa.

Po drugie – nigdy się nie kłócimy;

Zawsze sobie pomagamy

i nikomu naszej tajemnicy nie zdradzamy.

mieszkaniec IV:

Codziennie do brzegu

podpływają piraci

i chociaż są bogaci

chcą ukraść nasze marzenia.

A nasze marzenia to nasza tajemnica.

164

elf I:

To nie do pomyślenia!

mieszkaniec V:

Na szczęście nad brzegiem

dorośli mieszkają

I nam przegonić

piratów pomagają.

mieszkaniec VI:

I syrenki też nam pomagają;

Zawsze przed piratami ostrzegają.

Ale nie na co gadać tyle.

Pofruwajmy jak motyle.

syrenka:

Uwaga! Piraci!

Chowajcie się szybko!

mieszkaniec III:

Chodźcie z nami.

Nie możecie zostać tu sami.

pirat I:

Ach te wstrętne syrenki.

Znowu wszystkich ostrzegły.

pirat II:

O, zobacz tam! Skrzydło elfa wystaje.

pirat III:

Tylko ci się zdaje!

Słońce ci w oczy świeci.

pirat II:

Nie! To na pewno dzieci.

Tam się schowały.

pirat III:

Chyba ci muchy na nosie zagrały!

pirat IV:

Znowu się kłócicie

i nic nie robicie.

Na statek wracamy.

165

Znowu nic nie mamy.

mieszkańcy:

Udało się! Udało!

A niewiele brakowało.

Znowu bezpieczne są nasze marzenia.

elfy:

Jutro do was wrócimy.

Do widzenia!

elf I:

Wszyscy okulary zakładamy.

Już późno! Do domu wracamy,

do taty i mamy.

elf II:

Bo bardzo kochamy rodziców

i oni też nas kochają.

I by się bardzo martwili

gdybyśmy się zgubili.

muzyka: piosenka Kołysanka dla misia (CD)

Aktorzy na chwilę „zasypiają” na scenie. Po zakończeniu piosenki wstają i kła-

niają się.

2. Piosenka powitalna dla mamy i taty „Dobrze, że jesteś” (wg M. Bogdano-

wicz)

Dobrze, że jesteś, dobrze, że jesteś, dobrze, że jesteś…..(imię)/mamo/tato.

Co by to było, gdyby cię nie było, co by to było,…. (imię?)/mamo/tato?

3. Zajęcia ruchowe z rodzicami wg Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki

Sherborne (wg M. Bogdanowicz, Opis i planowanie zajęć wg Metody Ruchu

Rozwijającego Weroniki Sherborne, Wydawnictwo HARMONIA, Gdańsk

2005.)

Iskierka: cała grupa siedzi w kole (dzieci na przemian z dorosłymi), trzyma-

−

jąc się za ręce. Nauczyciel ściska dłoń siedzącego przy nim dziecka, które

z kolei drugą ręką ściska dłoń swojego sąsiada. Gest ten w analogiczny

sposób przekazywany jest dalej, aż uścisk „iskierka” – przechodząc przez

cały krąg uczestników – wróci do osoby, która go zainicjowała.

Fotelik: dorosły siedzi w rozkroku na podłodze, obejmując rękoma sie-

−

dzące przed nim dziecko. Dziecko siedzi na podłodze przed dorosłym,

odwrócone do niego plecami. Kołysanie dziecka na boki, poruszanie się

wraz z nim w przód i w tył.

166

Na koniku: dorosły (w lekkim rozkroku) wykonuje klęk podparty. Dziecko

−

leży brzuchem na plecach dorosłego, mocno obejmując partnera rękoma

i nogami. Kołysanie się z dzieckiem na boki, poruszanie się w przód i w tył,

chodzenie po sali na czworakach.

Ruchoma podłoga: kilkoro dorosłych leży obok siebie (ramię przy ramie-

−

niu, biodro przy biodrze) na brzuchu na podłodze. Dzieci jedno za drugim

ustawiają się z jednej strony leżącej grupy osób. Dzieci przeczołgują się

po dolnej części pleców, po pośladkach i udach leżących (bez pomagania

sobie kolanami).

Wagoniki – Pociąg: dorośli i dzieci siedzą na podłodze, tworząc „foteliki

−

wagoniki”, pary łączą się w czwórki, a z nich powstaje „pociąg”. Wszyscy

poruszają się raz do przodu, raz do tyłu, a osoby tworzące „wagoniki” –

trzymają dłonie na ramionach ćwiczących, którzy siedzą przed nimi – ko-

łyszą się na boki, a na końcu przewracają się na plecy lub na bok („wyko-

lejają się”).

Małe tunele: 2–3 dorosłych tworzy „tunel”, klęcząc obok siebie (bark

−

w bark, biodro w biodro) i podpierają się rękoma. Dzieci oczekują z jednej

strony przy „wejściu do tunelu”. Przeczołgiwanie się dzieci na drugą stronę

„tunelu”. Przechodząc pod „tunelem”, dzieci starają się nie uderzać osób

klęczących – raczej pełzają (nie pomagają sobie kolanami), polegają jedy-

nie na sile swoich własnych ramion.

Wiadukt: dorośli wykonują obok siebie klęk podparty (głowy zwrócone

−

w jednym kierunku), tworząc „tunel”. Dziecko leży na brzuchu na plecach

dorosłych, próbuje przeciągnąć się rękami po płaszczyźnie utworzonej

z pleców dorosłych.

Huśtawka: co najmniej dwie dorosłe osoby stoją obok leżącego dziecka.

−

Dziecko leży na plecach na podłodze. Jeden dorosły trzyma dziecko za

ręce, a drugi za nogi i w ten sposób lekko unoszą dziecko nad podłogę

oraz kołyszą je na boki.

4. Wręczenie dzieciom prezentów

Pojawia się Wróżka z prezentami, która wręcza je dzieciom z okazji ich święta.

Na pożegnanie wszyscy przesyłają sobie „Iskierkę”.

III.

1. Ćwiczenia relaksacyjne (CD – Kraina marzeń)

W czasie muzyki dzieci poruszają zwiewnymi chustkami, naśladując tańczące

na łące Elfy. Zatrzymanie muzyki jest sygnałem do wykonania siadu klęczne-

go, nakrycia głowy chustką i wykonanie kilku wolnych oddechów (nabranie

powietrza nosem i wypuszczenie ustami).

2. Zabawa plastyczna do muzyki „Fale” (CD – Kraina marzeń)

Dzieci malują niebieską farbą po kartce z gumą arabską, a następnie grzebie-

niem rysują na niej fale. Wystawka prac dzieci. Sprzątanie miejsca pracy.

167

XIX.2 Temat dnia: w podróż do krainy wyobraźni

Cele:

rozwijanie wyobraźni

•

rozwijanie współpracy w zespole

•

przeliczanie w zakresie możliwości dzieci

•

rozpoznawanie kształtów.

•
Środki dydaktyczne:

gazety, kolorowy karton, nożyczki, klej, papier samoprzylepny, kredki – pastele,

wstążki, tasiemki, chustki bandamki, chusta animacyjna, wiersz J. Hockuba pt.

Sprzedawca snów, tekturowe ryby o różnych kolorach i kształtach, tacki z pia-

skiem.
proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Na powitanie wszyscy razem” (wg M. Bogdano-

wicz)

Nauczyciel: Na powitanie wszyscy razem

Dzieci, podskakując śpiewają: hip, hip, hura! (x3)

Nauczyciel: Z całego serca, pełnym gazem:

Wszyscy, machając śpiewają: Witamy was! (x3)

2. Zabawy plastyczne „ Pirackie stroje”

Nauczyciel składa dzieciom czapki z gazety, dzieci ozdabiają je wg własnego

pomysłu, chętne dzieci wykonują opaskę na oko oraz inne dowolne elemen-

ty stroju i akcesoriów marynarskich/pirackich (np. lunetę z rolki po papiero-

wych ręcznikach). Dzieci mają do dyspozycji papier samoprzylepny, kredki

– pastele, wstążeczki, tasiemki, (chustki bandamki).

II.

1. Wyprawa do krainy wyobraźni rozpoczęta „Iskierką (III) – meksykańską

falą” (wg M. Bogdanowicz)

Wróżka zabiera dzieci w podróż do krainy wyobraźni, w której wszystko zda-

rzyć się może, o czym tylko się zamarzy. W podróż tą wyruszają statkiem.

Wszyscy siedzą w kole (na chuście animacyjnej), trzymając się za ręce. Wróż-

ka „puszcza iskierkę” na zasadzie tzw. meksykańskiej fali, czyli przez ściśnięcie

i jednoczesne uniesienie dłoni sąsiada. Ten z kolei przekazuje uścisk dalej,

unosząc do góry dłoń osoby siedzącej obok.

Podczas przekazywania sobie nawzajem „iskierki” Wróżka recytuje wiersz

J. Hockuba pt. Sprzedawca snów

Puk, puk,

Stuk, stuk –

Czy mieszka tu

168

Sprzedawca snów?

Ja chciałbym tylko dwa –

Sen dla mnie

I dla mojego psa!

I najlepiej

W kolorze:

Zielona wyspa,

Szarobłękitne morze,

Statek (piracka bandera),

No, i wspaniałe przygody,

Takie

Że dech zapiera!

I dla pieska

Proszę to samo

I smycz na dodatek,

Żeby nie zginął Łaciatek.

Dzieci zakładają swoje pirackie/marynarskie stroje i od tego czasu znajdują

się w świecie wyobraźni.

2. Zabawa z chustą animacyjną „Fale na oceanie”

Wszyscy stoją w kręgu, trzymają chustę, jednocześnie podnosząc ją raz wy-

soko, a następnie opuszczają ją nisko, aż do podłogi, tworząc fale.

Gdy fale osłabną, dzieci zniżają chustę do podłogi, unosząc jedynie jej brze-

gi. Wróżka mówi piratom, iż słońce tak pięknie świeci, fale uspokoiły się na

oceanie, więc chętni piraci mogą zażyć kąpieli. Chętne dziecko melduje np.

pirat Maciej zgłasza się do kąpieli, następnie obiega dookoła chustę i wska-

kuje na nią, udając pływanie, pozostali lekko falują chustą.

3. Zabawa matematyczna „Łowimy ryby”

Gdy wszyscy chętni wykąpią się, Wróżka mówi piratom, iż pewnie zgłodnieli

po tych kąpielach, następnie zwraca się do nich z prośbą o rozglądanie się

i wypatrywanie ryb. W tym czasie wrzuca na chustę powycinane z tektury

ryby w różnych kolorach i kształtach. Gdy piraci zauważą ryby, Wróżka prosi

jednego z piratów o wyłowienie np. 2 żółtych ryb, innego o 3 długie ryby,

itp.

4. Zabawa integracyjna „Potwór z Loch Ness” (wg M. Bogdanowicz)

Wszyscy uczestnicy zabawy, stoją dookoła chusty, trzymając ją pod brodą

i kolejno wypowiadają swoje imiona, Wróżka wchodzi pod chustę, udając

„potwora z Loch Ness”. Dzieci zamykają oczy, a wtedy „potwór” zaprasza

(wciąga) któreś z nich pod chustę. Uczestnicy zabawy otwierają oczy i starają

się zgadnąć, kto zniknął.

5. Ćwiczenia ortofoniczne

Wszyscy siadają w kręgu na chuście, udając odgłosy wiatru, który szumi. Dzie-

ci podnoszą ręce do góry, i delikatnie poruszają dłońmi, ilustrując wiatr. Na

169

zakończenie Wróżka ogłasza, iż widać wyspę na horyzoncie, ale jakie przygo-

dy spotkają ich na wyspie, dowiedzą się niebawem. Na zakończenie wszyscy

tworzą falę meksykańską.

III.

1. Zabawa integracyjna z chustą „Wyspa” (wg Ch. A. Smith Ph.D, Grupa bez

przemocy – 162 zabawy i ćwiczenia dla dzieci w wieku przedszkolnym i wcze-

snoszkolnym, uczące empatii i współpracy, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce

2007)

Nauczyciel rozkłada chustę w jednym końcu sali, dzieci stoją w drugim jej

końcu. Dzieci po kolei muszą dotrzeć na wyspę („dopłynąć do niej”). Gdy

dzieci dotrą na chustę, stają na niej tak, by nawet jedną stopą nie stały na

podłodze. Po zakończeniu ćwiczenia nauczyciel składa chustę na coraz to

mniejszą i powtarza ćwiczenie. Dzieci musza pomagać sobie wzajemnie, by

wszystkie zmieściły się na „wyspie”.

2. Rysowanie palcem po piasku

Dzieci dowolnie rysują palcem na tackach z piaskiem lub w przedszkolnej

piaskownicy.

XIX.3 Temat dnia: o czym marzą dzieci?

Cele:

uwrażliwianie na dźwięki otoczenia

•

rozwijanie wyobraźni

•

nauka piosenki

•

rozwijanie poczucia rytmu, uwrażliwienie na dźwięki o zróżnicowanej dyna-

•

mice

wprowadzenie dzieci w świat liter – t, T.

•

Środki dydaktyczne:

„ściana pełna liter”, wizytówki, plastelina, korony z literami, kredki, wyraz do glo-

balnego czytania: „tata”, naczynie z wodą, torebki foliowe itp., CD – piosenka

i akompaniament Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. B. Tartanus-Kowalska),

karta pracy Wyprawa dzieci, kredki, paski krepiny w kolorach tęczy.

proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter t, T (wg I. Majchrzak)

Dzieci siedzą w kręgu i przekazują sobie wizytówki. Jeśli na wierzchu jest

wizytówka z imieniem danego dziecka, zatrzymuje ono swoją wizytówkę

170

a pozostałe przekazuje dalej. Nauczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom

wygląd litery „t, T” (małej, wielkiej, drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy

mała i wielka litera brzmią tak samo? Zwracanie uwagi na krótkie wymawianie

„t”, zauważamy, że jest to dźwięk cichy. Kto ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci

przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej literze „t, T” w swoim imieniu. Wybór

króla i królowej (dzieci, których imiona rozpoczynają się literą „T”, oraz księcia,

księżniczki, dzieci, w których imieniu występuje litera „t”. Nauczyciel wkłada

dzieciom korony z przyklejoną literą „T” lub „t”, które to korony dzieci później

ozdabiają wg własnej inwencji twórczej. Dzieci próbują przeliczyć, ile razy

w ich imieniu powtórzyła się poznana litera. Przy okazji wprowadzenia litery „t”

warto zademonstrować dzieciom wyraz do globalnego czytania „tata”.

2. Zagadki słuchowe z elementami dramy

Nauczyciel organizuje różne efekty dźwiękowe, dzieci wyobrażają sobie, co

może kryć się za tym odgłosem (odpowiadają, po czym przedstawiają dane

sytuację za pomocą głosu i w ruchu), np.:

kląska – dzieci wyobrażają sobie, że jadą na koniu – kląskając wykonują

−

po całej sali cwał lub podskoki z nogi na nogę

robi fale w naczyniu z wodą – dzieci wyobrażają sobie, że są piratami pły-

−

wającymi po morzu – siadają na podłodze i naśladują wiosłowanie

szura torebką foliową – dzieci wyobrażają sobie, że są w parku pełnym

−

kolorowych liści – naśladują chód po suchych liściach.

II.

1. Omówienie treści ostatniej zwrotki piosenki Wesoła Wróżka (CD) – nuty

w scenariuszu I.8.

Po wysłuchaniu piosenki dzieci odpowiadają na pytania: Co robiła Wróż-

ka? Co to jest tęcza? Jakie kolory ma w sobie tęcza? Nauczyciel pokazuje

paski z krepiny w kolorach tęczy, dzieci nazywają te kolory. Następnie na-

uczyciel zawiesza wstążki na sznurku lub tablicy, zachowując odpowied-

nią kolejność kolorów, dzieci powtarzają nazwy kolorów. Na zakończenie

dzieci za nauczycielem powtarzają nazwy wszystkich kolorów tęczy syla-

bami w różnych rytmach i z różnym natężeniem głosu.

2. Zabawa ruchowa do piosenki Wesoła Wróżka (CD – akompaniament)

Każdy dostaje jedną wstążkę z krepiny (wstążki w kolorach tęczy). Podczas

pierwszej zwrotki dzieci wymachują wstążkami nad głową na kształt tęczy,

w trakcie refrenu poruszają się po sali, kreśląc wstążkami koła, zygzaki, spi-

rale.

3. Nauka czwartej zwrotki piosenki Wesoła Wróżka (CD) – nuty w scenariuszu I.8.

Śpiewanie piosenki i zabawa ruchowa: do połowy pierwszej zwrotki dzieci

obracają się w kilkuosobowych wiatraczkach (wiatraczki powstają przez po-

danie wyciągniętych prawych, bądź lewych rąk), po czym do końca zwrotki

wykonują podskoki obunóż. Na refren każdy zespół, trzymając się za ręce

obraca się w swoim kółeczku.

171

III.

1. Karta pracy „Wyprawa dzieci”

Opowiedz, co widzisz na obrazku. Dokąd wybierają się dzieci. Wskaż dziec-

ko, które: ma kucyki, nosi okulary, ma zielone spodnie. Odszukaj na ilustracji

umieszczone w ramkach przedmioty. Połącz je liniami.

2. Utrwalenie czwartej zwrotki piosenki i zabawy ruchowej (CD – Wesoła

Wróżka, akompaniament) – wyżej pkt. 3.

XIX.4 Temat dnia: Budujemy szałas

Cele:

rozwijanie wyobraźni

•

rozpoznawanie i nazywanie kolorów

•

rozwijanie współpracy w zespole

•

zrozumienie, iż każdemu potrzebny jest dom

•

udział w technikach relaksacyjnych i próba rozumienia ich znaczenia dla

•

funkcjonowania organizmu.

Środki dydaktyczne:

bębenek, gruba lina, chusta integracyjna, krzesła, koce, CD – Kraina marzeń (R.

Dziekański), Wesoła Wróżka – (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak) lub płyta z do-

wolną muzyką relaksacyjną, odtwarzacz kompaktowy, tacki, materiał przyrodni-

czy (muszle, piasek, patyczki, kamienie, itp.).
Proponowane działania:

1. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Słonko świeci – pada deszcz”

Nauczyciel puszcza muzykę oznaczającą ładną pogodę: Słonko świeci! –

w czasie której dzieci, chodzą, biegają, podskakują, na wyciszenie muzy-

ki i zawołanie: Deszcz pada! – dzieci biegną na wyznaczone miejsce, które

chroni przed zmoknięciem. Dla urozmaicenia mogą dzieci rytmicznym kla-

skaniem naśladować spadające krople: kap… kap… kap.

2. Przypomnienie ostatniej zwrotki piosenki Wesoła Wróżka (CD – akompa-

niament)– zob. nuty w scenariuszu I.8.

II.

1. Zabawa na powitanie „Meksykańska fala”

Wszyscy stoją w kręgu, tworzą meksykańską falę.

172

2. Zabawa ćwicząca równowagę „Ścieżka (I)” (wg M. Bogdanowicz)

Wróżka opowiada dzieciom – „piratom”, iż schodzą ze statku na wyspę, do

której dobił ich statek. Wróżka rozkłada grubą linę lub zrolowaną chustę na

podłogę. Piraci ostrożnie, jeden po drugim, przechodzą po linie (stopa za

stopą). Wróżka asekuruje dzieci. Gdy już wszyscy przejdą po linie, rozglądają

się uważnie, oglądają wyspę.

3. Zabawa dydaktyczna „Szukaj koloru” (wg M. Bogdanowicz)

Wróżka rozkłada chustę animacyjną. Dzieci spacerują po chuście, a wróżka

snuje opowieść, np. „Wszyscy kładą się na żółtym piasku. Dzieci szukają na

chuście koloru żółtego i jak najszybciej zajmują na nim miejsce. „Co jeszcze

widzicie żółtego na wyspie?” Dzieci podają odpowiedzi. „O!, zobaczcie, na

wyspie jest jeziorko, wskakujemy do niego”. Dzieci szukają niebieskiego ko-

loru, itd.

4. Zabawa twórcza „Budujemy szałas” (CD – Kraina marzeń) lub płyta z do-

wolną muzyką relaksacyjną)

Wróżka snuje opowieść, „Słuchajcie, niebawem zastanie nas noc, a my nie

mamy gdzie mieszkać na wyspie. Co możemy zrobić? Gdzie przenocujemy?”

Dzieci próbują wymyślić rozwiązania problemu. Na koniec decydują się wy-

budować szałas, bo przecież każdy musi mieć jakiś dom, aby móc w nim

mieszkać. Dzieci, mając do dyspozycji np. krzesła, koce, starają się wybu-

dować szałas. Po skończonej pracy wszyscy zmęczeni kładą się na chwilę,

zamykają oczy i odpoczywają przy muzyce: dzieci robią 3 głębokie wdechy

i wydechy, następnie oddychają miarowo i spokojnie. Na zakończenie zajęć

wszyscy przekazują sobie „iskierkę” przyjaźni.

III.

1. Układanie obrazków

Dzieci układają na tackach dowolne obrazki z materiału przyrodniczego

(muszle, piasek, patyczki, kamienie, itp.).

2. Zabawa ruchowa „Burza i deszcz” (CD – utwór P. Czajkowskiego Taniec Cu-

krowej Wróżki)

W takt muzyki dzieci poruszają się po sali pojedynczo lub w parach, zgodnie

z poleceniem nauczyciela. Potrząsanie tamburynem oznacza, że nadchodzi

burza i należy ukryć się w szałasie (zbudowanym wcześniej na zajęciach).

XIX.5 Temat dnia: poszukiwacze skarbu

Cele:

rozwiązywanie zagadek słuchowych

•

rozwijanie wyobraźni

•

173

wspólne podejmowanie i realizowanie różnych zadań

•

rozwijanie ekspresji plastycznej

•

rozpoznawanie i nazywanie figur geometrycznych.

•
Środki dydaktyczne:

kostka emocji, dzwoneczek, CD – akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka

(sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, przebrania dzieci,

butelka z mapą ukrytego skarbu, woreczki, obrazki z papugami, w tym 2 takie

same, poduszki, skrzynia zrobiona np. z pudełka po butach, folia aluminio-

wa, złotka, ozdobne sznurki, złote i srebrne kartony, papier samoprzylepny, klej

brokatowy oraz instrukcje wykonania biżuterii, list z informacją, chusta integra-

cyjna.
proponowane działania:

1. Zabawa dydaktyczna z kostką emocji

Wszyscy siedzą w kręgu. Wróżka toczy do jednego z dzieci kostkę, zwracając

się do niego po imieniu z zapytaniem, jak się dzisiaj czuje. Dziecko, do które-

go trafiła kostka, pokazuje na kostce i za pomocą mimiki twarzy, jak się czuje,

a następnie, pyta podobnie kolejnego kolegę.

2. Zagadka słuchowa „Gdzie Wiosenna Wróżka ukryła dzwoneczek” (CD –

akompaniament do piosenki Wesoła Wróżka)

Dzieci stoją w kręgu, śpiewają piosenkę i przekazują sobie z ręki do ręki mały

dzwoneczek. Zatrzymanie nagrania jest sygnałem dla dziecka z dzwonecz-

kiem, by nie przekazywać dzwoneczka dalej. Osoba z kręgu wyznaczona

przez nauczyciela ma za zadanie powiedzieć, kto ma dzwoneczek. Jeżeli ma

z tym trudności to zawiązujemy jej oczy i odnajduje dzwoneczek, idąc za

jego dźwiękiem.

II.

1. Zabawa na powitanie „Iskierka”

Wszyscy siedzą w kole, przekazują sobie „iskierkę” przyjaźni. Wróżka pokazuje

dzieciom – „piratom” butelkę, w której jest list i mówi im, że znalazła na plaży,

fale wyrzuciły ją na brzeg wyspy. Wszyscy oglądają butelkę, wyjmują list, i do-

myślają się, że jest to mapa, pokazująca miejsce ukrytego na wyspie skarbu.

2. Zabawa „Poszukiwacze skarbu”

Wróżka odczytuje dzieciom pierwsze zadanie, jakie muszą wykonać. Za po-

prawne wykonanie zadania otrzymują instrukcję, gdzie mają szukać kolejnego

zadania (nauczyciel wcześniej przygotowuje zadania, które ukrywa w różnych

miejscach w sali lub na ogrodzie, w zależności od tego, gdzie przeprowadza

zajęcia). Wśród zadań dla dzieci mogą być np. rzuty do celu (zrzucamy kokosy,

tam ukryta jest wskazówka), wśród kilku papug (np. na obrazku) odnaleźć 2 ta-

174

kie same, przeskoczyć przez przeszkodę (np. poduszkę), itd. Kolejna wskazów-

ka doprowadza dzieci do ukrytego skarbu (skrzyni zrobionej np. z pudełka po

butach). Szyfrem do otworzenia skrzyni jest głośne odczytanie narysowanych

na niej figur (np. czerwone koło, niebieski kwadrat, zielony kwadrat, żółty trój-

kąt). Po prawidłowym odczytaniu szyfru Wróżka pozwala „piratom” otworzyć

skrzynię, w której ukryte są: folia aluminiowa, złotka, ozdobne sznurki, złote

i srebrne kartony, papier samoprzylepny, klej brokatowy oraz instrukcje wy-

konania biżuterii. Znajduje się tam również list z informacją, iż po powrocie

z krainy wyobraźni, mali piraci powinni podarować komuś, kogo bardzo lubią,

wykonaną przez siebie biżuterię.

3. Praca plastyczno-techniczna „Biżuteria”

Ze znalezionych skarbów dzieci wykonują wybraną biżuterię lub też taką, wła-

snego pomysłu. Może to być diadem, korale, bransoletka, pierścień, medal, itp.

4. Zabawa integracyjna z chustą „Meksykańska fala” (wg M. Bogdanowicz)

Wszyscy piraci, stojąc w kręgu, trzymają chustę. Wróżka zaczyna, później dzieci

po kolei przysiadają, a następnie wstają, uzyskując efekt „meksykańskiej fali”.

Dla ułatwienie Wróżka głośno wymawia imię każdego pirata, który przysiada.

5. Relaksacja – wsłuchiwanie się w dobiegające odgłosy

Na zakończenie podróży wszyscy kładą się w kręgu (tak, jak stali, nogi skie-

rowane ku środkowi koła), przykrywają tułów i nogi chustą, zamykają oczy

i wsłuchują się w dobiegające odgłosy. Po jakimś czasie dzieci otwierają oczy,

powoli siadają i próbują opisać, jak im się podobała wyprawa.

III.

1. Zabawa integracyjna z chustą „Wyspa” – powtórzenie z XIX.2.

Nauczyciel rozkłada chustę w jednym końcu sali, dzieci stoją w drugim jej

końcu. Dzieci po kolei muszą dotrzeć na wyspę („dopłynąć do niej”). Gdy

dzieci dotrą na chustę, stają na niej tak, by nawet jedną stopą nie stały na

podłodze. Po zakończeniu ćwiczenia nauczyciel składa chustę na coraz to

mniejszą i powtarza ćwiczenie. Dzieci muszą pomagać sobie wzajemnie, by

wszystkie zmieściły się na „wyspie”.

2. Zabawy wspinaczkowe z użyciem sprzętu terenowego

Dzieci wspinają się po drabinkach, mostach linowych itp., w zależności od

dostępnego sprzętu terenowego.

XIX.6 Temat dnia: mam prawo…

Cele:

poznanie podstawowych praw dziecka

•

175

przedstawianie się imieniem i nazwiskiem

•

utrwalanie znajomości miejsca zamieszkania

•

rozwijanie myślenia przyczynowo–skutkowego

•

stosowanie określeń: najpierw, potem, na koniec.

•
Środki dydaktyczne:

Wiersz D. Wawiłow Jak ja się nazywam, pacynka przedstawiająca dziecko, trzy

jednakowe kubeczki, piłeczka ping-pongowa, chusta animacyjna, piłka, kostka

emocji CD – piosenka Wesoła zabawa (sł. B. Szelągowska, muz. J. Pietrzak), od-

twarzacz kompaktowy, karta pracy Ania w piaskownicy.
proponowane działania:

1. Zabawa na powitanie „Witaj” (wg M. Bogdanowicz)

Witaj, …(imię), witaj,…(imię),

– wszyscy machają do wybranego dziecka

Jak się masz? Jak się masz?

Wszyscy cię witamy,

– wykonanie gestu podawania dłoni

Wszyscy cię kochamy.

– rysowanie w powietrzu serduszka

Bądź wśród nas, bądź wśród nas. – wszyscy podają sobie ręce

2. Zabawa ćwicząca pamięć wzrokową i spostrzegawczość „Gdzie jest piłecz-

ka?”

Nauczyciel wkłada na oczach dziecka pod jeden kubeczek piłeczkę, następ-

nie przesuwa kubek w inne miejsce (jednakowe kubeczki stojące w linii pro-

stej obok siebie). Dziecko powinno śledzić wzrokiem drogę kubka z piłeczką

i wskazać, gdzie się znajduje.

II.

1. Słuchanie wiersza D. Wawiłow Jak ja się nazywam

Wróżka, wykorzystując pacynkę przedstawiające dziecko recytuje treść wiersza:

– Powiedz, jak ty się nazywasz?

– Ja się wcale nie nazywam,

Ja się wcale nie nazywam,

tylko kwiatki sobie zrywam!

– Powiedz, jak ty masz na imię?

– Bardzo różnie mam na imię!

Ciapcia w lecie,

Klapcia w zimie –

bardzo dziwnie mam na imię!

– Powiedz, ile ty masz lat?

– Ja mam bardzo dużo lat,

ja mam bardzo mało lat,

ja mam lat cały Świat!

176

2. Rozmowa tematyczna z dziećmi

Wróżka zadaje wybranemu dziecku pytania: Jak masz na imię? Jak masz na

nazwisko? Ile masz lat?

Pytania mają nawiązać do rozmowy o tym, jak istotne jest, aby dzieci wie-

działy, jak się nazywają, miały świadomość tego, iż każdy ma swoje imię, na-

zwisko, i że w taki sposób należy się zwracać do innych. Że nie należy nikogo

przezywać, ani mówić mu niemiłych rzeczy, bo wtedy może być bardzo przy-

kro i smutno takiej osobie („ciapcia”, „klapcia”, itp.). Każdy ma również miejsce

zamieszkania. A czy ty wiesz, gdzie mieszkasz? Wróżka opowiada dzieciom,

iż o nie troszczą się ich rodzice, którzy je bardzo kochają. To oni dają dzieciom

nazwisko, imię, miejsce zamieszkania, miłość, opiekę. Są jednak na świecie

dzieci, które z różnych powodów nie mają rodziców. Wtedy państwo, w któ-

rym urodziło się dane dziecko ma obowiązek zapewnienia opieki takiemu

dziecku. Państwo szuka domu dla takiego dziecka, aby czuło się bezpieczne

i kochane.

3. Zabawa z chustą „Kogo imię i nazwisko?”

Wszyscy stoją w kręgu, trzymając chustę animacyjną z piłką. Wróżka wypo-

wiada imię i nazwisko jednego dziecka, które ma za zadanie jak najszybciej

obiec chustę dookoła i wrócić na swoje miejsce. W nagrodę za sprawne po-

konanie trasy dziecko wybiera kolejnego uczestnika zabawy, wywołując go

imieniem i nazwiskiem. Pozostali uczestnicy zabawy w tym czasie falują chu-

stą tak, by piłka nie spadła z chusty.

4. Zabawa dydaktyczna z kostką emocji

Wszyscy siedzą w kręgu. Wróżka toczy do jednego z dzieci kostkę, zwracając

się do niego po imieniu z zapytaniem, jak się dzisiaj czuje. Dziecko, do które-

go trafiła kostka, pokazuje na kostce i za pomocą mimiki twarzy, jak się czuje,

a następnie, pyta podobnie kolejnego kolegę.

III.

1. Karta pracy „ Ania w piaskownicy”

Gdzie jest dziewczynka? Opowiedz, jak Ania bawi się w piaskownicy.

2. Przypomnienie zabawy tanecznej ze śpiewem do piosenki Wesoła zaba-

wa (CD) – zob. opis IX.8.

XIX.7 Temat dnia: moja siostra królewna

Cele:

wzmacnianie więzi emocjonalnych z członkami rodziny

•

rozwijanie wyobraźni

•

rozwijanie inwencji twórczej

•

177

próba opisu danej osoby

•

rozwijanie u dzieci chęci sprawiania innym drobnych przyjemności.

•
Środki dydaktyczne:

piłka, wiersz D. Wawiłow Moja siostra królewna, sylwety koron ze złotego karto-

nu, elementy dekoracyjne (cekinki, kryształki, klej brokatowy, tasiemki, papier

samoprzylepny), zszywacz, klej, taśma, chusta animacyjna.
proponowane działania:

1. Zabawa „Miłe słowa”

Wszyscy siedzą w kręgu, nauczyciel turla piłkę do wybranego dziecka, mó-

wiąc jego imię i coś miłego o nim, np. „Turlam piłkę do Kasi, która ma piękne

włosy/do Jędrka, który się ślicznie uśmiecha, itp.”. Dziecko kontynuuje zaba-

wę, mówiąc koledze lub koleżance coś miłego. Modyfikacją zabawy może

być kręcenie butelką, na kogo wskaże główka butelki, tej osobie mówi się

komplement.

2. Zabawa „Wszystko mogę” (wg M. Bogdanowicz)

Mogę oczy zmrużyć swe,

mogę brzydko zrobić: bee!

Ale mogę, jeśli chcesz,

Pięknie się uśmiechnąć też.

I do przodu wypiąć brzuch,

Zrobić skłon, powiedzieć: uff!

Tupnąć nogą raz i dwa

I powiedzieć:….(imię) to ja!

Piosenkę śpiewa dorosły, a dziecko ilustruje jej treść ruchem. Na zakończenie

przedstawia się.

II.

1. Słuchanie wiersza D. Wawiłow Moja siostra królewna

Wróżka opowiada (jakby o swojej siostrze), ilustrując treść wiersza ruchem,

gestem, mimiką.

Moja siostra królewna

ma z papieru koronę

i ma długie warkocze,

i ma oczy zielone,

moja siostra królewna.

Moja siostra królewna

178

jest najlepsza na świecie,

kiedy bajki mi czyta

albo gra mi na flecie,

moja siostra królewna.

A jak stoi przed lustrem

i mnie wcale nie słucha,

wtedy mówię jej na złość,

że jest wstrętna ropucha,

a nie żadna królewna.

Jak ją rąbnę niechcący,

zaraz leci do mamy,

ale to jest nieważne,

bo i tak się kochamy

z moją siostrą królewną.

Rano idzie do szkoły

w swym czerwonym berecie

i z tornistrem na plecach,

a wy wcale nie wiecie,

że to idzie królewna.

2. Rozmowa nawiązująca do utworu, dotycząca rodzeństwa, siostrzanej/

braterskiej miłości

Wróżka rozmawia z dziećmi na temat treści utworu, podkreśla, co łączy ją ze

swoją siostrą. Dzieci próbują opisać, jak wygląda siostra z wiersza, następnie

opowiadają o własnym rodzeństwie, o wspólnych zabawach, opisują swoją

siostrę lub brata.

3. Praca plastyczna „Korona”

Dzieci otrzymują powycinane ze złotego kartonu sylwety koron, które do-

wolnie ozdabiają dostępnymi dekorami (cekiny, kryształki, klej brokatowy,

tasiemki, papier samoprzylepny). Po zakończonej pracy nauczyciel – Wróżka

spina zszywaczem korony, które później dzieci mogą podarować swojemu

rodzeństwu. Sprzątanie miejsca pracy.

III.

1. Zabawa tematyczna „Ja i moja siostra/brat”

Dzieci odgrywają scenki dramowe, wchodzą w rolę rodzeństwa kolegów. Za-

bawa kierowana wyobraźnią dzieci.

2. Zabawa z chustą animacyjną „Kogel-Mogel” (wg M. Bogdanowicz)

Grupa stoi w kręgu, trzymając chustę za uchwyty, jedno z dzieci kładzie się

na dowolnym pasie chusty. Grupa, podnosząc na przemian krawędzie chusty,

przetacza dziecko po wszystkich klinach, aż wróci ono do pozycji wyjściowej.

179

XIX.8 Temat dnia: koncert przedszkolaków

Cele:

powtórzenie piosenek z całego roku szkolnego

•

rozwijanie więzi między dziećmi (integracja międzygrupowa)

•

wprowadzenie dzieci w świat liter – u, U

•

odzwierciedlenie nastroju muzyki w pracy plastycznej.

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenki: Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), W naszym

przedszkolu (sł. M. Rosińska, muz. J. Wasowski), Kołysanka dla misia (sł. B. Szurow-

ska, muz. B. Tartanus-Kowalska), Dom dla lalek (sł. S. Jedynak, muz. K. Majewska),

Na łące (sł. i muz. J. Pietrzak), utwór P. Czajkowskiego Taniec Cukrowej Wróżki,

odtwarzacz kompaktowy, „ściana pełna liter”, wizytówki, plastelina, korony z li-

terami, kredki, klocki, farby, pióra, karton.
proponowane działania:

1. Przypomnienie piosenki Wesoła Wróżka (CD)

Przypomnienie piosenki – śpiew z podziałem na role: każdą zwrotkę śpie-

wa inna osoba (Wróżka Jesienna, Zimowa, Wiosenna, Letnia), refren wszystkie

dzieci.

2. Wprowadzanie dzieci w świat liter – u, U (wg I. Majchrzak)

Dzieci siedzą w kręgu i przekazują sobie wizytówki. Jeśli na wierzchu jest wi-

zytówka z imieniem danego dziecka, zatrzymuje ono swoją wizytówkę a po-

zostałe przekazuje dalej. Nauczyciel przy „ścianie liter” pokazuje dzieciom

wygląd litery u, U (małej, wielkiej, drukowanej i pisanej), nazywając je. Czy

mała i wielka litera brzmią tak samo? Zwracanie uwagi na krótkie wymawia-

nie „u”. Kto ją ma, niech podniesie rękę. Dzieci przyklejają kropkę z plasteli-

ny przy każdej literze „u, U” w swoim imieniu. Wybór króla i królowej (dzie-

ci, których imiona rozpoczynają się literą „U” oraz księcia/księżniczki, dzieci,

w których imieniu występuje litera „u”. Nauczyciel wkłada dzieciom korony

z przyklejoną literą „U” lub „u”, które to korony dzieci później ozdabiają wg

własnej inwencji twórczej. Dzieci próbują przeliczyć, ile razy w ich imieniu

powtórzyła się poznana litera.

II.

1. „Przedszkolny koncert” (CD – piosenki i akompaniamenty) – zorganizo-

wanie koncertu dla koleżanek i kolegów z innych grup, zaprezentowanie

piosenek:

– W naszym przedszkolu – zob. nuty I.3.

Dzieci śpiewają piosenkę podczas zabawy ruchowej w parach – zob. opis

180

II.3.

– Kołysanka dla misia – nuty I.3.

Śpiewa w trakcie kołysania maskotek – przytulanek.

– Dom dla lalek – nuty XII.3.

Śpiew z akompaniamentem na klockach zgodnie z rytmem piosenki.

– Na łące – XVII.3

Inscenizacja do piosenki.

– Wesoła Wróżka – I.3.

Śpiew z podziałem na role, jak wyżej.

III.

1. Ćwiczenie relaksacyjne (CD – P. Czajkowski Taniec Cukrowej Wróżki)

Dzieci leżą na plecach z zamkniętymi oczami i „kreślą w powietrzu” tajemni-

cze znaki (wodzą rękoma nad sobą).

2. Zabawa plastyczna „Malowanie piórkiem do muzyki” (CD – P. Czajkowski

Taniec Cukrowej Wróżki)

Dzieci wybierają sobie ulubiony kolor farby i piórkiem malują po kartce, od-

zwierciedlając nastrój słyszanej w tle muzyki relaksacyjnej.

XIX.9 Temat dnia: w naszym przedszkolu jest wesoło!

Cele:

kształtowanie pozytywnego obrazu przedszkola

•

integracja grupy

•

rozpoznawanie i nazywanie koła, trójkąta, kwadratu, prostokąta

•

układanie kompozycji płaskich z figur geometrycznych

•

ćwiczenie narządów artykulacyjnych.

•
Środki dydaktyczne:

farby, słomki, kartki, kolorowa chustka, chusta animacyjna, piłka, laminowana

karta pracy Figury geometryczne, CD – piosenka Wesoła Wróżka (sł. B. Szurowska,

muz. J. Pietrzak), piosenka W naszym przedszkolu (sł. M. Rosińska, muz. J. Wasow-

ski), odtwarzacz kompaktowy.
proponowane działania:

1. Zabawa integracyjna „Na powitanie wszyscy razem” (wg M. Bogdano-

wicz)

Nauczyciel: Na powitanie wszyscy razem:

Dzieci, podskakując śpiewają: Hip, hip, hura (x3)

181

Nauczyciel: Z całego serca pełnym gazem:

Wszyscy, machając śpiewają: Witamy was! (x3)

2. Zabawa plastyczna „Wesoły obrazek”

Dzieci wybierają sobie po trzy kolory farb. Krople rozwodnionej farby naka-

pują na kartkę, a następnie za pomocą słomki rozdmuchują ją w różnych kie-

runkach, tworząc barwną kompozycję.

II.

1. Zabawy z Wróżką (CD – Wesoła Wróżka)

Wróżka, chodząc, śpiewa piosenkę, dzieci dołączają do jej śpiewu. Potem

dzieci tworzą koło i śpiewając piosenkę, podążają w jednym kierunku, Wróż-

ka w środku koła śpiewa i tańczy z kolorową chustką.

2. Rozmowa na temat przedszkola

Wróżka, nawiązując do słów piosenki, pyta dzieci, co można robić w przed-

szkolu. Rozmowa z dziećmi na temat tego, co lubią robić w przedszkolu. Co

im się najbardziej podoba, a co mniej.

3. Zabawy z chustą animacyjną (wg M. Bogdanowicz)

Kolorowe imię: wszyscy siedzą na kolorowych pasach chust. Prowadzący

−

zajęcia wymienia jeden kolor, a dzieci siedzące na polach w tym kolorze

podają swoje imię.

Zielona Kasia: wszyscy siedzą na kolorowych pasach chusty, jedna osoba

−

trzyma piłkę i rzuca piłkę do kolegi, podając jego imię i nazwę koloru pasa

chusty, na którym siedzi, np. „zielona Kasia do niebieskiego Tomka”.

Wywoływanie osób: wszyscy stoją w kręgu i jednocześnie wachlują chus-

−

tą, podnosząc ją wysoko, a następnie opuszczając. Kiedy chusta jest wyso-

ko, osoba prowadząca mówi: „Pod chustą przebiegają wszyscy ci, którzy

mają siostrę/lubią przychodzić do przedszkola/przyszli do przedszkola na

piechotę/lubią surówki/lubią tańczyć/lubią malować farbami”, itp. Uczest-

nicy zabawy dopowiadają, kto jeszcze powinien przebiec pod chustą.

4. Laminowana karta pracy Figury geometryczne

Dzieci układają obrazki z figur geometrycznych (wg podanego wzoru oraz

zgodnie z własną inwencją twórczą). Podczas układania obrazków dzieci na-

zywają figury geometryczne i kolory.

III.

1. Ćwiczenia logopedyczne „Opowiadanie o Maćku” (wg I. Rutkowskiej-Bła-

chowiak)

W sobotę Maciek postanowił pójść do wesołego miasteczka. Wstał rano, ziew-

nął, przeciągnął się i zaczął się gimnastykować, usta szeroko otwarte, a język

dotyka kącików warg, nosa, brody.

Potem ubrał się i zszedł wolno po schodach (czubek języka dotyka do każdego

zęba na górze, potem na dole).

182

W wesołym miasteczku Maciek najpierw pojeździł na kucyku (kląskanie).

Potem poszedł na karuzelę i wsiadł na osiołka. Osiołki wołają: io–io–io. Karuzela

zaczęła się kręcić wolno, a potem coraz szybciej (oblizywanie szeroko otwartych

ust; wolno, a potem coraz szybciej).

Następnie chłopiec poszedł do wesołego pociągu, który gwizdał: uuuu. Lokomo-

tywa ruszyła powoli: sz, sz, sz (wolno), a potem coraz szybciej: sz,sz,sz (szybko).

Na końcu Maciek podreptał na strzelnicę. Pan dał mu strzelbę (rurka z języka)

i chłopiec zaczął strzelać do celu (dmuchamy przez języczek zwinięty w rurkę).

Trafił w dziesiątkę i w nagrodę dostał balonik. Zaczął dmuchać w balonik (nady-

manie policzków), ale powietrze uleciało (wydech buzią). Spróbował więc jesz-

cze raz (nadymanie policzków), ale powietrze znowu uleciało (wydech nosem).

Za trzecim razem udało mu się nadmuchać balonik (przytrzymujemy nadyma-

ne policzki przez chwilę).

Z balonikiem wrócił do domu. Znów musiał pójść po schodach (liczenie ząb-

ków), a przed drzwiami mieszkania poczuł zapach pysznego ciasta (wciągnął

kilka razy nosem powietrze). Wszedł do mieszkania. Tam mama powitała go bu-

ziakiem (cmoknięcie), a Maciek dał jej balonik (nadymanie policzków).

2. Śpiewanie piosenki W naszym przedszkolu – nuty I.3.

XIX.10 Temat dnia: przyjaciele

Cele:

kształtowanie wartości tj. przyjaźń, tolerancja

•

rozwijanie integracji w grupie

•

próba wypowiedzi pełnymi zdaniami

•

rozwijanie małej motoryki

•

samodzielne projektowanie pracy (z zastosowaniem techniki collage).

•
Środki dydaktyczne:

CD – piosenka W naszym przedszkolu (sł. M. Rosińska, muz. J. Wasowski), Wesoła

Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, przedsta-

wienie B. Szelągowskiej Przyjaciele, sylwety lub pacynki: Ani, Pawełka, mamy,

chusteczka, karta pracy Ania i Pawełek w piaskownicy, kredki, gazety lub wycię-

te wcześniej przez nauczyciela fragmenty obrazków przedstawiających różne

części ciała oraz ubrań, nożyczki, klej, karton.
proponowane działania:

1. Powitanie piosenką W naszym przedszkolu (CD)

Soliści śpiewają słowa hejże, hej, wszyscy razem pozostałą część piosenki.

183

2. Zabawa integracyjna „Ludzie do ludzi” (wg M. Bogdanowicz)

Dzieci spacerują po sali, słuchają muzyki, unosząc przy tym wysoko kolana.

Gdy muzyka cichnie, jak najszybciej znajdują sobie parę oraz na polecenie

nauczyciela witają się, np. dłoń do dłoni, kolano do kolana. Na hasło: „ludzie

do ludzi” – dzieci przytulają się do siebie.

II.

1. Oglądanie przedstawienia B. Szelągowskiej Przyjaciele

Nauczycielka przedstawia inscenizację, przedstawiając ją sylwetami lub pa-

cynkami Ani, Pawełka, mamy (może to być również teatrzyk paluszkowy).

paweł

Jak dobrze, że jesteś, Aniu.

ania

Pawełku, co się stało?

paweł

Pić mi się chciało

I gdy biegłem do kuchni

uderzyłem się w kolano

i upadłem na podłogę.

ania

Poczekaj, zaraz ci wstać pomogę;

Podaj mi rękę.

Nie bój się! Śmiało!

Zaraz nie będzie bolało.

Usiądź wygodnie.

O, masz podarte spodnie

O tu! Widzisz? Na kolanie.

paweł

Aniu i co się teraz stanie?

Ja tak lubię te spodenki.

Oj, to problem mam wielki.

ania

Nie martw się Pawełku;

Masz, przytul misia

Może go rozweselisz,

bo jest smutny jakiś dzisiaj.

A ja pójdę po mamę;

na pewno pomoże.

184

Ania wybiega i wraca z mamą

mama

Nie martw się, Pawełku.

Igłę z nitką weźmiemy

i dziurę zaszyjemy.

ania

No i po kłopocie.

Po dziurze nie ma śladu.

mama

Chodźcie do kuchni.

Siadamy do obiadu!

paweł

Jesteś Aniu moją

najlepszą przyjaciółką

i ty mamo też.

mama

Ja też bardzo się z tego cieszę i dziękuję.

Chodź – w nosek cię pocałuję.

ania

Choć w przedszkolu

mam koleżanek wiele,

ty jesteś dla mnie

najlepszym przyjacielem.

2. Rozmowa na temat przyjaźni

Nauczyciel, nawiązując do treści utworu, rozmawia z dziećmi na temat przy-

jaźni. Dzieci próbują odpowiedzieć, kto to jest przyjaciel? Czy warto jest mieć

przyjaciela i dlaczego? Dzieci opowiadają o swoich przyjaciołach.

3. Popularna zabawa integracyjna Mam chusteczkę haftowaną

Mam chusteczkę haftowaną, co ma cztery rogi,

Kogo kocham, kogo lubię, rzucę mu pod nogi.

Tego kocham, tego lubię, tego pocałuję,

A chusteczkę haftowaną…..(imię) podaruje.
Wszyscy, poza jedną osobą, stoją w kole, kołysząc się i śpiewając. Jedno

dziecko trzyma w ręku chusteczkę i tańczy w środku koła, wskazuje kolejne

dzieci. Na koniec wybiera na swoje miejsce jedno dziecko, wymieniając jego

imię i podając mu chusteczkę.

185

4. Karta pracy Ania i Pawełek w piaskownicy

Jak Ania z Pawełkiem lubią wspólnie spędzać czas? Która łopatka jest Ani,

a która Pawełka? Połącz łopatki w właściwymi wiaderkami. A ty, co najbar-

dziej lubisz robić ze swoim przyjacielem?

III.

1. Zabawa plastyczna „Zabawny przyjaciel”

Dzieci wycinają z gazet lub korzystają z wyciętych wcześniej przez nauczy-

ciela fragmentów obrazków przedstawiających różne części ciała oraz ubrań.

Wykorzystując technikę collage’u samodzielnie projektują pracę, nazywają

swojego zabawnego przyjaciela i opowiadają o nim. Wystawka prac. Sprzą-

tanie miejsca pracy.

2. Utrwalenie piosenki Wesoła Wróżka (CD)

TemaT komplekSowy: XX. wakaCyJNe pRZyGoDy

XX.1. Temat dnia: Gdzie spędzimy wakacje

Cele:

wypowiadanie się na podstawie obrazka

•

wzbogacanie zasobu słownictwa

•

utrwalenie znajomości kolorów

•

kształtowanie percepcji wzrokowej, składanie obrazków w całość.

•
Środki dydaktyczne:

CD – Kraina kolorów (sł. i muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, wiersz

B. Szurowskiej Lato, woreczki gimnastyczne, krążki gimnastyczne, karta pracy

Podróże wakacyjne, naklejki uśmiechnięte buzie, strój wróżki, tamburyn, grze-

chotka, bębenek, pocztówki, nożyczki.
proponowane działania:

1. Zabawa ruchowa „Kolor do koloru” (CD)

Nauczyciel rozkłada krążki gimnastyczne na dywanie. Śpiewając piosenkę,

dzieci z woreczkiem gimnastycznym w ręku, chodzą wśród krążków. Zatrzy-

manie nagrania i wypowiedzenie hasła, np. „Kolor do koloru” – jest sygnałem,

by każdy dopasował swój woreczek do najbliższego krążka o tym samym ko-

lorze. Powrót muzyki oznacza ponowny marsz, na hasło: „Kolory” – wszyscy

podnoszą najbliższy woreczek i zabawa zaczyna się od początku.

2. Zabawa przy popularnej piosence „Karuzela”

186

Chłopcy, dziewczęta dalej wszyscy w raz.

Karuzela czeka wzywa nas z daleka

starsi już poszli a młodsi jeszcze nie

Hej, hopsasa, jak ona szybko mknie! (bis)

Hej, dalej, dalej,

do zabawy spieszmy się.

II.

1. Wysłuchanie wiersza B. Szurowskiej „Lato”

Dobre wieści niesie wiatr –

Lato idzie już przez świat!

Myje kwiaty w kroplach rosy,

makiem zdobi złote kłosy,

liczy kropki dla biedronki

i opala brzuch poziomki.

Biegnij słońcu na spotkanie!

Słychać już ptaków wołanie.

Biegnij, biegnij bo już czas!

Czeka plaża łąka, las...

Nauczyciel pyta dzieci: O czym mówią słowa wiersza?

2. Opowiadanie na temat obrazków na karcie pracy „Podróże wakacyjne”

Dzieci oglądają obrazki na karcie pracy „Podróże wakacyjne”. Nauczyciel prosi:

– Popatrzcie uważnie na obrazki. Co jest na każdym obrazku?

Dzieci określają elementy każdego obrazka: morze, piasek, plaża, zamek,

muszelki, słońce, chmury, jezioro, żaglówka, las, namiot, ognisko, łąka, góry,

szczyty, drzewa, łąka, hala, kolejka górska, itp. Nauczyciel zachęca do uło-

żenia krótkiego zdania lub dodania określenia przymiotnikowego do poda-

nego wyrazu, np.: drzewa rosną w lesie, chmury płyną po niebie, lub morze

– głębokie, łąka – zielona, góry – wysokie, itp.

3. Zabawa ruchowa „Siedmiomilowe buty”

Nauczyciel w stroju wróżki, zaczarowuje kapcie dzieci i zamienia w „czaro-

dziejskie buty”, które przenoszą dzieci tam, gdzie chcą. Dzieci robią pierwszy

duży krok i przenoszą się w góry. Idą w miejscu pod wysoką górę zgodnie

z rytmem bębenka, idą coraz wolniej i wolniej. Gdy nauczyciel uderza w tam-

buryn – dzieci robią drugi krok i przenoszą się nad morze. Na każde ude-

rzenie w instrument – podskakują z każdym przypływem fali morskiej. Gdy

słychać rytmiczny dźwięk grzechotki, dzieci przenoszą się na jezioro, siadają

na dywanie i ruchem naśladują ruch wiosłowania.

4. Rozmowa na temat „Gdzie pojedziemy na wakacje?”

Nauczyciel ustala z dziećmi, gdzie można wyjechać na wakacje: nad morze,

nad jezioro, w góry, na wieś, do miasta, do lasu. Kolejne dzieci podchodzą do

planszy i odpowiadają na pytania nauczyciela:

187

– Wskaż ten obrazek, gdzie chciałbyś pojechać na wakacje.

– Powiedz, dlaczego podoba ci się ta okolica.

Dzieci umieszczają naklejkę uśmiechniętej buźki na wybranym obrazku.

III.

1. Zabawa ruchowa „Wakacyjne podróże”

Dzieci stoją tyłem do środka koła, a nauczyciel podaje hasło „kto pojedzie

nad morze” lub „kto pojedzie w góry” lub „kto pojedzie do babci” itd. Dzieci,

które odwiedzą wymienione miejsca podczas wakacji odwracają się do środ-

ka koła. Zabawa trwa, aż wszystkie dzieci zmienią swoją pozycję w stosunku

do środka koła.

2. Zabawa ćwicząca spostrzeganie „Składamy w całość”

Nauczyciel rozdaje dzieciom pocztówki z krajobrazami różnych stron Polski,

prosi o uważne przyjrzenie się i przecina ją na dwie, a następnie na trzy czę-

ści. Dzieci łączą w całość pocięte na dwie lub trzy części pocztówki.

XX.2. Temat dnia: wakacyjna wyliczanka

Cele:

rozpoznawanie nagranych na płycie odgłosów

•

nauka piosenki

•

opracowanie inscenizacji do piosenki.

•
Środki dydaktyczne:

piłka, CD – piosenka Wakacyjna wyliczanka (sł. i muz. J. Pietrzak), Kraina marzeń

(R. Dziekański), odtwarzacz kompaktowy, czapka dla maszynisty, czapka i torba

dla konduktora, mały przedmiot np. kulka.
proponowane działania:

1. Zabawa popularna z piłką „Kipi kasza”

Kipi kasza, kipi groch,

lepsza kasza niż ten groch.

Bo od grochu boli brzuch,

a od kaszy człowiek zdrów.

Skacze piłka raz i dwa.

w górę, na dół, hopsasa.

Ele–mele, raz, dwa, trzy,

skacze we dnie, nocą śpi.

2. Aktywna nauka wiersza B. Szurowskiej Lato

188

Ćwiczenie pamięci podczas recytacji, dzieci wraz z nauczycielem ruchem

przekazują treść wiersza:

Dobre wieści niesie wiatr – szszsz... szumią i pokazują ruchem ręki

Lato idzie już przez świat!

– marsz w miejscu

Myje kwiaty w kroplach rosy,

– pocierają dłonie

makiem zdobi złote kłosy,

– posypywanie palcami dłoni

liczy kropki dla biedronki

– ruch ręką wyliczania

i opala brzuch poziomki.

– rysują słońce w powietrzu

Biegnij słońcu na spotkanie!

– bieg w miejscu

Słychać już ptaków wołanie.

– ruch ramion jak skrzydłami

Biegnij, biegnij bo już czas!

– bieg w miejscu

Czeka plaża łąka, las...

– szeroki wymach ramion

– dzieci dopowiadają rymy – do ostatnich słów w wersie: wiatr–świat, rosy–

kłosy, biedronki–poziomki, spotkanie–wołanie, czas–las

– dopowiadają ostanie słowa w każdym wersie.

II.

1. Omówienie i nauka piosenki Wakacyjna wyliczanka (CD)

wakacyjna wyliczanka

1. Konduktorze, konduktorze, czy zabierzesz nas nad morze?

Ref: Bardzo chętnie raz i dwa, ale zróbcie to co ja.

2. Konduktorze, konduktorze, każdy z tobą jechać może?

Ref: Pokaż bilet raz, dwa, trzy. Na wakacje jedziesz ty!

Po wysłuchaniu piosenki dzieci odpowiadają na pytania: O co pytały konduk-

tora dzieci? Na czym polega praca konduktora? Co odpowiedział dzieciom

konduktor? Na czym polega praca maszynisty? Kolejne słuchanie przezna-

czamy na odróżnienie i nazwanie odgłosów nagranych w akompaniamencie

piosenki: odgłosy pociągu.

Po nauczeniu piosenki, zwrotkę śpiewają wszystkie dzieci, refren dziecko –

konduktor. Na zakończenie wybieramy maszynistę, w trakcie zwrotek i re-

189

frenów dzieci stoją i śpiewają piosenkę. Podczas instrumentalnego łącznika

i zakończenia „jadą pociągiem” (jedno koło) i w takt muzyki głosem naśladują

stukot kół.

2. Zabawa odprężająca przy muzyce (CD – Kraina marzeń)

Wszyscy leżą na dywanie, starają się zamknąć oczy. W takt muzyki Nauczyciel

zachęca dzieci do podróży.

Wyobraź sobie, że jesteś mad morzem. Leżysz na plaży....marzysz.... i pa-

trzysz, jak po niebie płyną małe chmurki. Oprócz szumu morza... i mew fru-

wających nad wodą nie słychać nic więcej… Nagle zrywa się wiatr, a na

niebie pojawiają się chmury...

Myślisz – „Zaraz będzie padało...”, ale zamiast deszczu zza chmur pokazuje

się piękne słońce. Jak dobrze,.... teraz będę mógł wykąpać się w morzu i po-

grać na plaży w piłkę. Czujesz się, jak prawdziwy piłkarz. Twoje nogi zaczy-

nają się poruszać, jakby chciały wbić piłkę do bramki...., aż tu nagle słyszysz:

Kochani, obudźcie się, koniec marzeń, podwieczorek czeka....! Poznajesz,

to Pani...Szkoda, a mogło być tak fajnie.....Jak wrócę do domu, to poproszę,

może rodzice zabiorą mnie w wakacje nad morze....

3. Inscenizacja do piosenki Wakacyjna wyliczanka (CD)

Ustawienie – półkole.

Dziecko – maszynista otrzymuje czapkę i staje pierwszy (z jednej strony

półkola). Dziecko – konduktor dostaje torbę, zakłada czapkę i staje na koń-

cu „pociągu” (naprzeciwko maszynisty).

Zwrotka 1– dzieci odwrócone twarzą do środka półkola śpiewają piosen-

kę.

Refren1 – konduktor śpiewa pierwszą część refrenu, dzieci – pasażerowie

powtórzenie refrenu (drugą część). Potem wszyscy odwracają się za „ma-

szynistą” i tworzą „pociąg”.

Łącznik instrumentalny: dzieci „jadą pociągiem” – robią jedno koło i wraca-

ją na swoje miejsca (ustawienie wyjściowe). Konduktor „jedzie” na końcu.

Zwrotka 2: dzieci śpiewają, na koniec podnoszą jedną rękę, która symboli-

zuje bilet kolejowy (wyprostowana dłoń na wysokości ucha).

Refren 2: konduktor śpiewa pierwszą część refrenu, po czym podchodzi

kolejno do każdego dziecka i lekko uderza w jego dłoń („kasuje bilety”).

W tym czasie wszystkie dzieci śpiewają.

Zakończenie – „maszynista dołącza do pociągu” i „pociąg rusza” (ponownie

jedno okrążenie i powrót do ustawienia wyjściowego).

III.

1. Zabawa podczas popularnej rymowanki „Zgaduj, zgadula”

Zgaduj zgadula, w której ręce złota kula?

Chętnie bym gadała, gdybym o niej wiedziała.

Ence-pence, w której ręce?

190

Nauczyciel rozpoczyna zabawę, mówi rymowankę i za plecami chowa

w jednej dłoni mały przedmiot np. kulkę. Wyciąga ręce przed siebie i daje

wybranemu dziecku do losowania zaciśnięte pięści. Jeśli dziecko wylosu-

je kulkę – daje zadanie do wykonania osobie, która rymowała i chowała

przedmiot. Jeśli nie trafi na rękę z kulką sama musi wykonać zadanie: wy-

konać ćwiczenie, zrobić minę, uśmiechnąć się, pokazać język, pomachać

rzęsami, wydać jakiś dźwięk, itp. Kulkę przejmuje osoba, która odgadywała

gdzie jest kula.

2. Zabawa artykulacyjna „Powtórz”

Dzieci powtarzają, najpierw za nauczycielem, a następnie za chętnym kolegą

zestawienia sylab:

za, ze, zy, zo, zu

•

ma, me, mi, mo, mu

•

da, de, di, do, du

•

ba, be, bi, bo, bu

•

XX.3. Temat dnia: Na jeziorach

Cele:

wprowadzenie dziecka w świat liter W, w

•

rozwijanie umiejętności rysowania wzorów na piasku

•

grupowanie przedmiotów w logiczne pary

•

ćwiczenie pamięci.

•
Środki dydaktyczne:

wizytówki, plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe korony

dla książąt, kredki, tacka z piaskiem i patyczek, kamyki i muszelki lub guziczki

i koraliki, dmuchany basenik, łódeczka plastikowa, rękawki do pływania, okula-

ry przeciwsłoneczne, czapka z daszkiem, kółko do pływania, olejek do opalania

itp., basenik dmuchany z wodą, wędki z magnesem, magnesy lub laska gimna-

styczna, cienki drucik, magnes, wiersz B. Szurowskiej Lato.
proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – W, w (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik

ze swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „W, w” na ścia-

nie liter. Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka

litera jest królewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „W” zo-

stają dzieci, których imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Weronika, Woj-

191

tek, itp. Natomiast księżniczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą

literę „w” w środku imienia: Ksawery, Malwina, itd. Dzieci przyklejają kropkę

z plasteliny przy każdej literze „W” „w”, na swojej wizytówce. Nauczyciel wy-

pisuje wielką literę W na dużych królewskich koronach i małą literę „w” na

małych koronach dla książąt. Dokonuje koronacji, a dzieci ozdabiają litery

„W, w” kredkami.

2. Ćwiczenia oddechowe

Dzieci wykonują wdech nosem z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk

w bok do góry. Wydech ustami połączony jest z opuszczeniem skrzyżowa-

nych rąk przed sobą. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

II.

1. Zabawy plastyczne „Fale”

Każde dziecko dostaje tackę z piaskiem i patyczek. Nauczyciel prosi, by

ostrożnie rysować i układać wzory, by piasek się nie wysypał. Dzieci zaczyna-

ją od rysowania do treści wierszyka:

Fala za falą do brzegu płynie,

Pisze na piasku czyjeś imię.

Rysuje równe, długie szlaczki:

łuki, pętelki i zygzaczki.

Spróbuj się też potrudzić troszeczkę –

może na falach dorysuj łódeczkę.

Na koniec zabawy rysują własne pomysły, dzieci układają kompozycję z ka-

myków i muszelek lub guziczków i koralików.

2. Dobieranie przedmiotów „Co do czego pasuje?”

Nauczyciel przygotowuje przedmioty związane z odpoczynkiem nad wodą.

Wkłada je do małego dmuchanego baseniku: łódeczka plastikowa, rękawki

do pływania, okulary przeciwsłoneczne, czapka z daszkiem, kółko do pły-

wania, olejek do opalania itp. Prosi chętne dzieci, bu pogrupowały w pary

przedmioty, tak, aby do siebie pasowały i uzasadniły wybór. Pokazuje pierw-

szą parę na wzór, np.: czapka z daszkiem i okulary – bo chronią przed słoń-

cem i odkłada z powrotem do baseniku.

3. Zabawa ruchowa „Łodzie”

Dzieci dobierają się po troje – tworzą łodzie. Siadają w rozkroku, jeden za

drugim – pierwszy jest sternikiem, a pozostali wioślarzami – trzymają się

za ramiona. Nauczyciel podaje komendę: Raz! – wioślarze pochylają się do

przodu, na Dwa! – wszyscy się prostują, a na Trzy! – wychylają się do tyłu.

Wykonują ruchy płynnie i równo, aby się nie wywrócić. Powtarzamy zabawę

kilka razy, do zmęczenia dzieci.

192

III.

1. Zabawa zręcznościowa „Łowienie ryb”

Do dmuchanego baseniku lub miski nauczyciel wlewa wodę i wrzuca kilka

magnesów do tablicy magnetycznej. Zadaniem dzieci jest wyłowienie ich

za pomocą wędki z zawieszonym magnesem (gotowej lub zrobionej z laski

gimnastycznej i cienkiego drucika, przywiązanego z jednej strony do laski,

a z drugiej do większego magnesu).

2. Utrwalenie wiersza Beaty Szurowskiej „Lato”– szukanie rymów w wierszu,

uzupełnianie luk właściwymi słowami wiersza.

XX.4. Temat dnia: w górach

Cele:

usprawnianie aparatu mowy, wykonywanie ćwiczeń artykulacyjnych

•

ukazanie potrzeby zachowania ostrożności w sytuacjach i miejscach niezna-

•

nych.

Środki dydaktyczne:

masa solna, farby: zielona, szara, biała, pędzle, koła wycięte z brystolu z podkle-

joną taśmą dwustronną.
proponowane działania:

1. Gimnastyka buzi i języka „Indianie” (wg I. Rutkowskiej-Błachowiak)

Nauczyciel opowiada historię o plemieniu Indian mieszkających w górach

Skalistych w Ameryce.

– Indianie wsiadają na swe konie i jadą

– kląskanie językiem

– konie zmęczyły się i dają znać, że chce im się pić – ihaha

– Indianie zatrzymują konie

– prrr...prrr...prrr...

– konie piją wodę z rzeki

– cmokanie

– Indianie wracają do swojej wioski

– kląskanie językiem

– witają się z dziećmi

– cmokając całowanie

palców jednej ręki

– witają się z żonami

– cmokając całowanie

palców drugiej ręki

– zmęczeni idą spać i ziewają

– ziewanie, chrapanie

2. Zabawa „Plemienna narada”

Dzieci siedzą w kręgu po turecku, ręce mają skrzyżowane na ramionach. Za-

czyna wódz – nauczyciel, a pozostali go naśladują. Wódz wzywa inne plamio-

193

na na polowanie i uderza rytmicznie w tam-tamy – bębny i wszyscy wojow-

nicy uderzają w ten sam sposób w podłogę, kolana itp.

3. Zabawa „Indiańskie echo”

Wódz – nauczyciel rozpoczyna taniec przyjaźni, dzieci-wojownicy powtarzają jego

ruchy. Dzieci stoją w kręgu blisko siebie i powtarzają słowa pieśni indiańskiej.

nauczyciel

dzieci

tumpalala tumpa

tumpalala tumpa,

tumpalala tumpa

hale, hale hi – podnosi w górę pięść

hale, hale hi – podnoszą w górę

ręce

hale, hale hi

o tumpa! tumpalala tumpa – obraca się

o tumpa! tumpalala tumpa

hej! – wyrzut ręki w górę

hej! wyrzut rąk w górę.

Każde kolejne dziecko na samogłosce „u” robi długi wydech i wewnętrzną stro-

ną dłoni szybko przysłania i odsłania usta – pozostali powtarzają sygnał.

II.

1. Opowieśc ruchowa „Wędrujemy po górach”

Nauczyciel prowadzi narrację np. idziemy szlakiem górskim i podziwiamy

piękne widoki: popatrzcie tam na szczycie skacze kozica – dzieci podskakują,

wdrapujemy się na szczyt, wąchamy chronione kwiaty górskie itp. według

uznania i wyobraźni nauczyciela.

2. Zabawy plastyczne „Góry”

Dzieci lepią z masy solnej góry, malują je farbami na zielony kolor, a szczyty

na szary kolor. Uzyskują na palecie różne odcienie zieleni, dodając w różnych

proporcjach białej farby.

3. Zabawa usprawniająca artykulację dźwięków mowy „Echo”

Nauczyciel mówi, że w górach dźwięki odbijają się o skały i w wyniku tego

powstaje echo. Dzieci powtarzają coraz ciszej:

– echo – echo – echo...

– mamo – mamo – mamo...

– góry – góry – góry...

– lasy – lasy – lasy...

4. Zabawa „Oszukaniec” – powtórzenie I.3.

III.

1. Zabawa „Oszukaniec” – powtórzenie I.3.
2. Wykonanie odznaki „Bezpieczne wakacje”

Nauczyciel rozdaje kółka wycięte z brystolu z podklejoną taśmą dwustronną.

Dzieci rysują własne projekty odznaki.

194

XX.5. Temat dnia: Jedziemy nad morze

Cele:

wzbogacanie zasobu słownictwa – opowiadanie na podstawie obrazka

•

wykorzystywanie poznanej techniki plastycznej – kolorowanie, odbijanie

•

farby wyciśniętej z tub

odróżnianie i naśladowanie odgłosów otoczenia

•

nauka samodzielnego zdejmowanie i zakładanie kapci

•

przestrzeganie zakazu kąpania się bez nadzoru dorosłych.

•
Środki dydaktyczne:

CD – Kraina marzeń (R. Dziekański), Wesoła Wróżka – akompaniament (B. Szu-

rowska, muz. J. Pietrzak), odtwarzacz kompaktowy, fragment wiersza D. Gell-

ner Wycieczka, karta pracy Letnia wróżka, kredki, chusta animacyjna, rękawki do

pływania, koło ratunkowe, czapka z daszkiem, farba w tubie niebieska, żółta,

pędzle, po dwie kartki, papierowy ręcznik.
Proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe i ortofoniczne „Relaks nad morzem”

Nauczyciel mówi: Połóżcie się na plecach na dywanie, zamknijcie oczy i wy-

obraźcie sobie, że leżycie na plaży. Morze szumi szszsz... (dzieci nabierają

powietrze bezgłośnie nosem i wypuszczają z głośnym szszsz...), wiatr szumi

szszsz.... Połóżcie dłonie na brzuchu i nabierzcie powietrza. Wasze ręce uno-

szą się na brzuchu. Zróbcie wydech i poczujcie jak brzuch opada. Zachęcamy

dzieci do powtórzenia ćwiczenia.

2. Odróżnianie i naśladowanie głosem odgłosów nagranych do utworu Kra-

ina marzeń (CD)

Dzieci wyobrażają sobie, że dojechały nad morze, wykonują na dywanie siad

podparty lub kładą się na brzuchu, zamykają oczy i „opalając się” słuchają

nagrania. Potem nazywają nagrane odgłosy (szum morza, wiatr, głos mew,

statkiem dopływający do portu). Podczas kolejnego słuchania utworu naśla-

dują głosem nagrane odgłosy.

3. Oglądanie w małych zespołach zdjęć wakacyjnych przyniesionych z domu

przez dzieci.

II.

1. Wysłuchanie fragmentu wiersza D. Gellner Wycieczka

Dziś wędruję morza brzegiem.

Raz powoli a raz biegiem.

Raz w podskokach a raz nie –

robię to, co mi się chce.

195

O! kubełek i łopatki!

Zrobię z piasku czekoladki!

Po co z piasku? Kto je zje?

Nic to nie obchodzi mnie!

2. Wykonanie zadania na karcie pracy „Letnia Wróżka”

Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat obrazka. Chętne dzieci odpowiada-

ją na pytania: Co robi Letnia Wróżka? W co lubisz bawić się latem? Powiedz,

gdzie bawi się Letnia Wróżka? Dokończ malować morze.

3. Zabawa z elementem biegu „Bieganie na plaży” (wg K. W. Vopel)

Nauczyciel w stroju wróżki, zaczarowuje salę i zamienią ją w skąpaną w słoń-

cu plażę. Zaprasza dzieci do biegania po piasku bez kapci.

Nauczyciel prosi, by dzieci ustawiły się pod ścianą, dotknęły ją jedną ręką

i na hasło: Uwaga, gotowi, start! pobiegły na drugi koniec sali i zdjęły kapcie,

ustawiły je w jednej linii (zaznaczonej taśmą malarską) i wróciły na linię star-

tu. Każdy, kto dobiegnie do ściany, jest zwycięzcą tego biegu – bo w nagrodę

będzie mógł kąpać się w morzu.

Powtarzamy zabawę, tylko teraz, dzieci po dobiegnięciu do kapci, mają je

założyć. Nauczyciel chwali każde dziecko, które w kapciach dobiegło do linii

startu. Wróżka odczarowuje salę – dzieci wracają do przedszkola.

III.

1. Zabawa ruchowa z chustą animacyjną „Morze”

Dzieci trzymają chustę za uchwyty i wachlują chustą zgodnie z poleceniami

nauczyciela: jest wschód słońca morze jest spokojne – dzieci leciutko poru-

szają chustą. Wzmaga się wiatr – poruszają mocniej chustą, a morze kołysze

się coraz mocniej – jedna strona unosi chustę, druga opuszcza. Jest sztorm,

wiatr jest bardzo silny – dzieci unoszą wysoko chustę i opuszczają równo-

miernie. Przyszła letnia burza: zagrzmiało, zahuczało, błysnęło i wszystkie

dzieci weszły pod parasol – dzieci unoszą wysoko chustę, puszczają i wbie-

gają pod chustę.

2. Wysłuchanie pogadanki o zachowaniu bezpieczeństwa nad wodą

Nauczyciel demonstruje rękawki do pływanie, koło ratunkowe, czapkę

z daszkiem i mówi o konieczności ograniczania eksponowania ciała na słoń-

cu podczas pobytu nad wodą i bezwzględnego zakazu kąpieli w wodzie bez

obecności dorosłych i zabezpieczenia przed utonięciem.

3. Zabawy plastyczne „Plaża”

Dzieci na kartce wyciskają z tuby paski farby w różnych odcieniach: na dole

i górze kartki woda i niebo – niebieska farba, w środku żółta, imitująca piach

na plaży.

Nakładają kartkę i odciskają zwiniętym w kulkę kawałkiem papierowego

ręcznika. Dwie bliźniacze prace zostawiają do wyschnięcia jedną zabierają

do domu, drugą zostawiają na wystawie w przedszkolu.

196

XX.6. Temat dnia: podróżujemy pociągiem

Cele:

dostrzeganie różnorodności krajobrazów i ich walorów estetycznych

•

poprawne wykonanie ćwiczeń ortofonicznych

•

zachęcanie do udziału w zabawach grupowych, reagowanie na sygnał i ha-

•

sło

wyszukiwanie wśród obrazków tematycznych ilustracji z podobnym kraj-

•

obrazem

utrwalenie umiejętności liczenia w zakresie 1–3.

•
Środki dydaktyczne:

fragment wiersza J. Tuwima Lokomotywa, fragment wiersza W. Badalskiej Wy-

jeżdżamy na wakacje, wiersz E. Pyczek Pociąg, pocztówki i ilustracje z różnymi

krajobrazami, trzy lokomotywy wycięte z kolorowego papieru, duży arkusz bry-

stolu, sztaluga, suche pastele lub kreda tablicowa, krzesełka.
proponowane działania:

1. Ćwiczenia ortofoniczne „Lokomotywa”

Nauczyciel zaczyna fragmentem wiersza Juliana Tuwima:

Nagle – gwizd!

Nagle – świst!

Para – buch!

Koła – w ruch!

Najpierw powoli jak żółw ociężale

Ruszyła maszyna po szynach ospale,

Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,

I kręci się, kręci się koło za kołem,

I biegu przyspiesza i gna coraz prędzej,

I dudni, i stuka, łomoce i pędzi.

A dzieci naśladują odgłosy:

– lokomotywa rusza – puf–puf–puf...

– bucha para – buch–buch–buch...

– jedzie szybko – tak to to, tak to to...

– gwiżdże – łu–łu–łu...

– hamuje – iii...

2. Zabawa bieżna „Pociąg i tunel”

Dzieci podzielone na dwie grupy. Pierwsza, dzieci ustawiają się w rzędzie

i trzymają się za ramiona – tworzą pociąg. Druga grupa ustawia się w pary

jedna za drugą. Dzieci podają sobie ręce w parach i podnoszą je do góry –

197

tworzą tunel. Na sygnał gwizdka (sygnał daje nauczyciel) – pociąg rusza po

sali i przejeżdża kilka razy przez tunel. W powtórce zabawy dzieci zamieniają

się rolami.

II.

1. Wysłuchanie fragmentu wiersza W. Badalskiej Wyjeżdżamy na wakacje

Jedzie pociąg po torze,

Gwiżdże wietrzyk i ptaki.

W góry w lasy, nad morze

wyjeżdżają dzieciaki.

2. Układanie pociągu z pocztówek

Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy i rozkłada pocztówki lub ilustracje z ga-

zet przedstawiające różne pejzaże. Dzieci układają pociągi z pocztówek jadą-

ce nad morze, w góry i do lasu nad jeziora. Nauczyciel sprawdza, czy dzieci

właściwie posegregowały ilustracje i dokłada do każdego pociągu lokomo-

tywę z kartonu.

3. Zabawa do popularnej piosenki „Jedzie pociąg z daleka”

Jedzie pociąg z daleka,

ani chwili nie czeka.

Konduktorze łaskawy, bis.

zabierz nas do Warszawy!

Konduktorze łaskawy, bis.

zabierz nas do Warszawy!

Trudne, trudne to będzie, bis.

dużo osób jest wszędzie.

Pięknie pana prosimy,

jeszcze miejsca widzimy.

A więc prędko wsiadajcie, bis.

Do Warszawy ruszajcie.

III.

1. Rysujemy pociąg

Nauczyciel rysuje na dużym arkuszu brystolu, przypiętym do sztalugi, słowa

wierszyka Pociąg:

Prostokąty trzy jadą na spacerek.

(rysuje trzy prostokąty i głośno liczy wraz z dziećmi: jeden, dwa, trzy)

Z nimi toczy się kółek długi szereg .

(rysuje do każdego prostokąta po trzy kółka i głośno liczy: jeden, dwa, trzy)

Pierwszy ma kominek – leci dym z komina.

(dorysowuje komin do pierwszego wagonu, z którego leci dym – linia poza-

kręcana)

198

Zazgrzytały koła pociąg się zatrzymał.

(rysuje prostą poziomą linię pod kołami – tor)

Nauczyciel prosi dzieci, by suchymi pastelami lub kolorową kredą tablicową,

dorysowały słonko i chmurki, a w wagonikach to, co może przewozić pociąg,

pokolorowały wagoniki i lokomotywę.

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „Pociąg z krzeseł”

Dzieci ustawiają krzesełka jedno za drugim, tworząc pociąg. Pociągiem jadą

dzieci na wakacje – nauczyciel jest maszynistą i siada na pierwszym krzeseł-

ku. Dzieci ustalają, kto siada za kim, Maszynista woła: Odjazd! – pociąg rusza,

dzieci naśladują odgłos pociągu: puf–puf–puf... Maszynista woła: Stop – sta-

cja! dzieci wysiadają z pociągu. Nauczyciel mówi: Zaraz odjeżdżamy! – dzieci

zmieniają się miejscami.

XX.7. Temat dnia: podróżujemy autem

Cele:

rozwijanie pamięci poprzez powtarzanie wersów wiersza

•

usprawnianie aparatu mowy, ćwiczenia oddechowe

•

kształtowanie umiejętności odgrywania scenek z rekwizytami.

•
Środki dydaktyczne:

chusteczki higieniczne, tarcze gimnastyczne: czerwona i zielona, krążki gim-

nastyczne, inscenizacja W. Badalskiej Wyjeżdżamy na wakacje, walizka, piłka,

wędka, koszyk, materac do pływania, skakanka, gry, dwie rakiety, karta pracy

Autobus, kredki, laminowana karta pracy Figury geometryczne, naklejki wielo-

krotnego użytku: figury geometryczne.
proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe „Żaglówki”

Nauczyciel mówi, że chusteczka jednorazowa to rodzaj żagla. Dzieci trzyma-

ją ją za dwa rogi na wysokości nosa i mocno dmuchają, robiąc ryjek tak, by

dolne brzegi chusteczki podniosły się.

2. Zabawa z elementem biegu „Kierowcy”

Nauczyciel unosi zieloną tarczę gimnastyczną – dzieci, trzymając w ręku

krążki gimnastyczne, biegają po sali i naśladują dźwięk silnika. Gdy nauczy-

ciel unosi czerwoną tarczę – dzieci z piskiem zatrzymują się.

II.

1. Inscenizacja W. Badalskiej Wyjeżdżamy na wakacje

199

Nauczyciel rozpoczyna słowami:

Jak wakacje, to wakacje!

czas wyjazdu bliski.

Zaczynamy dziś od rana

pakować walizki.

Nauczyciel otwiera walizkę i wkłada kolejne rzeczy:

To wcale nie takie łatwe,

kłopot to niemały...

Co wziąć ze sobą,

by wakacje dobrze się udały?

– Najpierw...piłka. – To jest racja. Gra się w piłkę na wakacjach!

– Wędkę... – A czy są tam ryby?

– Koszyk... – Po co? No... na grzyby.

– Weź materac do pływania.

– i... skakankę do skakania.

– Czy weźmiemy jakieś gry? Może bierki lub warcaby?

No i dosyć! Bo w walizce miejsca tylko aby, aby...!

– Jeszcze tylko dwie rakiety.

Oj! Nie domknę już niestety. Pomóż!

Nauczyciel prosi, by dzieci pomogły mu zamknąć walizkę. Wszyscy próbują

przekładać rzeczy, wyjmować coś, upychać.

2. Rozmowa o przygotowaniach do wyjazdów wakacyjnych

Nauczyciel zachęca do rozmowy, co chciałyby zabrać ze sobą na wakacje.

Dzieci kończą zdanie: Na wakacje zabieramy...

Nauczyciel przypomina o konieczności jazdy w samochodzie w foteliku przy-

piętym pasami.

3. Wykonanie karty pracy „Autobus”

Dzieci kończą rysowanie autobusu, którym wyjeżdżają na wakacje. W oknach

pojazdu nakleją pana kierowcę oraz uśmiechnięte buźki dzieci wyszukane

w naklejkach.

III.

1. Zabawa popularna „Jawor, jawor”

Dzieci ustawiają się w pary. Pierwsza para chwyta się za ręce i podnosi je

w górę, tworząc tunel. Pod tunelem przechodzą pozostałe pary, a na słowa:

... a jednego zatrzymamy – tunel się zamyka – dzieci z tunelu opuszczają ręce

i zatrzymują jedną parę. Złapane osoby tworzą nowy most.

Nauczyciel śpiewa popularną piosenkę:

Jawor, jawor,

jaworowi ludzie, co wy tu robicie?

Budujemy mosty

200

dla pana starosty.

Wszystkie konie przepuszczamy,

a jednego zostawiamy.

2. Zabawa ćwicząca wyobraźnię „Auto”

Nauczyciel prosi o wybranie spośród naklejek wielokrotnego użytku tych,

z których można ułożyć auto. Dzieci naklejają według własnego pomysłu fi-

gury geometryczna na kartę laminowaną.

XX.8. Temat dnia: pożegnanie z przedszkolem

Cele:

wprowadzenie dziecka w świat liter Z, z

•

prezentacja programu artystycznego na zakończenie roku szkolnego

•

przypomnienie i utrwalenie piosenek, wierszy, inscenizacji, układów rucho-

•

wych.

Środki dydaktyczne:

wizytówki, plastelina, kwiatek papierowy, duże korony królewskie, małe koro-

ny dla książąt, kredki, strój wróżki, karta pracy Dyplom, CD – piosenka Wesoła

Wróżka (sł. B. Szurowska, muz. J. Pietrzak), Dary jesieni (sł. B. Szelągowska muz.

J. Pietrzak), fragment utworu B. Lüling – Galopka – Telegraf op. 9, Na łące (sł. i muz.

J. Pietrzak), Wakacyjna wyliczanka (sł. i muz. J. Pietrzak), Kraina marzeń (R. Dzie-

kański), odtwarzacz kompaktowy, przebrania i rekwizyty do przedstawienia.

proponowane działania:

1. Wprowadzanie dzieci w świat liter – Z, z (wg I. Majchrzak)

Dzieci odnajdują wśród porozkładanych na dywanie wizytówek, kartonik ze

swoim imieniem. Nauczyciel zaznacza kwiatkiem litery „Z, z” na ścianie liter.

Omawia z dziećmi jej wygląd, nazywa je. Podkreśla, że wielka litera jest kró-

lewską literą. W tym dniu królami i królewnami litery „Z” zostają dzieci, któ-

rych imiona rozpoczynają się tą literą, tzn. Zosia, Zenek, itp. Natomiast księż-

niczkami i książętami zostają ci, którzy mają małą literę „z” w środku imienia:

Rozalia, Kazik, itd. Dzieci przyklejają kropkę z plasteliny przy każdej literze „Z”

„z” na swojej wizytówce. Nauczyciel wypisuje wielką literę „Z” na dużych kró-

lewskich koronach i małą literę „z” na małych koronach dla książąt. Dokonuje

koronacji, a dzieci ozdabiają je kredkami.

2. Ćwiczenie pamięci nauka wiersza B. Szelągowskiej Pożegnanie

Dzieci wyklaskują i powtarzają wiersz razem z nauczycielem:

201

Dziś przedszkolaki

z wróżką się żegnają,

bo już wakacje

się zaczynają.

II.

1. Scenariusz zakończenia roku przedszkolnego pod hasłem „Z Wróżką przez

pory roku ”

(Ustawienie – na obwodzie koła w kolejności, w jakiej dzieci z poszczegól-

nych krain mają się prezentować na scenie: pierwsze stoją lub siedzą, np. na

zielonym kocu – mchu dzieci z Krainy Jesiennej, drugie z Krainy Zimowej sto-

ją lub siedzą przed górą lodową wykonaną z pogniecionego białego papieru

i folii; dalej siedzą lub stoją nad jeziorem – naokoło niebieskiego materiału

dzieci z Wiosennej Krainy, na końcu siedzą na małych kocykach lub stoją za

kocykami dzieci z Letniej Krainy).

sCeNa I – w kRaINIe JesIeNNeJ wRÓŻkI

1. Śpiewanie I zwrotki piosenki Wesoła Wróżka

W tym czasie po scenie chodzi dziecko Jesienna Wróżka z koszyczkiem,

w którym znajdują się dary jesieni.

2. Recytacja wiersza D. Gellner Jesienna Wróżka

Dziecko:

Gdy ugryzę czerwone jabłuszko,

To zostanę Jesienną Wróżką!

Dziecko:

Na kucykach, zamiast wstążek,

Jesień liście mi zawiąże.

Dziecko:

I naszyje na fartuszek

Szlaczek z małych, złotych gruszek.

Dziecko:

Przyjdzie wiatr na srebrnych nóżkach,

Powie:

Dziecko-wiatr:

Jaka piękna Wróżka!

Po wypowiedzeniu swojej kwestii dziecko-wiatr okrąża kilka razy scenę, ma-

chając wiązką szeleszczącej folii. W tym czasie dzieci recytujące wiersz wra-

cają na swoje miejsca.

202

3. Opowieść ruchowa do piosenki Dary jesieni

Opowieść wykonują wszystkie dzieci, śpiewając piosenkę:

zwrotka 1 – naśladowanie rękoma spadających kasztanów i wiatru

zwrotka 2 – tzw. młynek rękoma. W tym czasie na środku sceny chłopiec za-

kłada dziewczynce korale z jarzębiny

zwrotka 3 – klaskanie w takt piosenki (rytm marszowy – powtarzające się

ćwierćnuty). Dziecko – wiewiórka podskakuje z koszyczkiem po scenie, na-

śladując zbieranie orzechów.

sCeNa II – w kRaINIe ZImoweJ wRÓŻkI

1. Śpiewanie 2 zwrotki piosenki Wesoła Wróżka

W tym czasie po scenie chodzi dziecko-Zimowa Wróżka i w takt muzyki poru-

sza białą szarfą z krepiny lub materiału umocowanym na patyku.

2. Zabawa ruchowa do utworu B. Lüling – Galopka – Telegraf op. 9

Dzieci dobierają się w pary i tworzą „zaprzęgi konne”. „Zaprzęgi” stają na ob-

wodzie półkola. W takt muzyki dzieci poruszają się po obwodzie koła. Za każ-

dym razem, kiedy 2–3 dzieci stojących na środku sceny zagra na janczarach

(potrząsanie lub rytmiczne uderzanie o rękę) dzieci stają i naśladują koniki,

które grzebią kopytkiem w śniegu (zataczają jedną, później drugą nogą małe

kółka pocierając palcami o podłogę).

sCeNa III – w kRaINIe wIoseNNeJ wRÓŻkI

1. Wykonanie 3 zwrotki piosenki Wesoła Wróżka

Po scenie spaceruje dziecko – Wiosenna Wróżka w towarzystwie „bociana”

i skaczącej koło nich „żaby”. Kilkoro dzieci wtóruje im do zwrotki na kołatkach

(rytm marszowy – powtarzające się ćwierćnuty), podczas refrenu na grze-

chotkach (rytm do biegania – ósemkowy).

2. Inscenizacja do piosenki Na łące.

Zwrotka 1 – śpiewając piosenkę naokoło „stawu” (materiału) chodzi dziecko

– bociek, biegają dzieci, naśladując fruwające motyle i podskakują obunóż

dzieci, naśladując żaby. Pozostałe osoby z tej grupy, np. drzewa, czy kwiaty

stoją i śpiewają piosenkę lekko się kołysząc.

Refren – wszystkie zwierzęta kucają, bociek stoi, głaszcze się po brzuchu

i śpiewa piosenkę.

Zwrotka 2 – jeszcze chwila dzieci powtarzają ruch z pierwszej zwrotki, po

czym „żaby wskakują do stawu”, „bociek” rozgląda się i wykonuje gest zakło-

potania (lekko porusza głową, dłonie ułożone na głowie).

Refren – „bociek” stoi i śpiewa, „żaby siedzą w stawie”.

sCeNa IV – w kRaINIe LeTNIeJ wRÓŻkI

1. Wspólne wykonanie 4 zwrotki piosenki Wesoła Wróżka

203

Po scenie chodzi dziecko – Letnia Wróżka, rozrzucając z koszyczka na podło-

gę kwiaty z krepiny.

2. Recytacja wiersza B. Szurowskiej Lato

Dziecko:

Dobre wieści niesie wiatr –

Lato idzie już przez świat!

Dziecko:

Myje kwiaty w kroplach rosy,

makiem zdobi złote kłosy.

Dziecko:

Liczy kropki dla biedronki

i opala brzuch poziomki.

Dziecko:

Biegnij słońcu na spotkanie!

Słychać już ptaków wołanie.

Dziecko:

Biegnij, biegnij bo już czas!

Czeka plaża łąka, las...

3. Inscenizacja do piosenki Wakacyjna wyliczanka (CD)

Ustawienie: półkole (pierwszy stoi maszynista, ostatni konduktor).

Zwrotka 1 – dzieci odwrócone twarzą do środka półkola śpiewają piosenkę.

Refren1 – konduktor śpiewa pierwszą część refrenu, dzieci – pasażerowie po-

wtórzenie refrenu (drugą część). Potem wszyscy odwracają się za „maszyni-

stą” i tworzą „pociąg”.

Łącznik instrumentalny: dzieci „jadą pociągiem” – robią jedno koło i wracają

na swoje miejsca (ustawienie wyjściowe). Konduktor „jedzie” na końcu.

Zwrotka 2 – dzieci śpiewają, na koniec podnoszą jedną rękę, która symboli-

zuje bilet kolejowy (wyprostowana dłoń na wysokości ucha).

Refren 2 – konduktor śpiewa pierwszą część refrenu, po czym podchodzi ko-

lejno do każdego dziecka i lekko uderza w jego dłoń („kasuje bilety”). W tym

czasie wszystkie dzieci śpiewają.

Zakończenie – „maszynista dołącza do pociągu” i „pociąg rusza” (ponownie

jedno okrążenie i powrót do ustawienia wyjściowego).

4. Recytacja wiersza D. Gellner – „Wycieczka”

Dziecko:

Dziś wędruję morza brzegiem.

Raz powoli a raz biegiem.

204

Dziecko:

Raz w poskokach a raz nie –

robię to, co mi się chce.

Dziecko:

O! kubełek i łopatki!

Zrobię z piasku czekoladki!

Dziecko:

Po co z piasku? Kto je zje?

Dziecko:

Nic to nie obchodzi mnie!

5. Interpretacji utworu Kraina marzeń (fragment)

Gdy nauczyciel włączy nagranie dzieci udają, że opalają się na plaży – kładą się

na brzuchu przodem do gości: ręce pod brodę, głowa uniesiona, nogi zgięte

w kolanach (lekkie wymachy). Po wyłączeniu nagrania wstają i się kłaniają.

6. Nauczyciel w stroju wróżki recytuje wiersz B. Szelągowskiej, składa gratu-

lacje i rozdaje dzieciom dyplomy (karta pracy Dyplom):

Dziś przedszkolaki

z wróżką się żegnają,

bo już wakacje

się zaczynają.

III.

1. Zabawa w zespołach „Wieża z rąk”

Dzieci dobierają się w zespoły po kilka osób i siedząc przy stoliku, układają

swoje dłonie jedna na drugą. Gdy piramida z dłoni jest już gotowa, dzieci

kolejno wyjmują dłoń położoną najniżej i kładą ją na szczycie piramidy.

2. Zabawa „Potrafię to zrobić”

Nauczyciel pokazuje książki, gazety lub obrazki wycięte z czasopism, które

przedstawiają dzieci wykonujące różne czynności. Każdy wybiera jeden ob-

razek z czynnością, którą potrafi zrobić i demonstruje ją przed kolegami.

XX.9. Temat dnia: polecimy balonem

Cele:

stosowanie różnych technik – wydzieranka

•

wykonanie wspólnej pracy plastycznej

•

rysowanie własnej postaci.

•

205

Środki dydaktyczne:

baloniki, wiersz B. Szelągowskiej Wakacje balonem, plakat Podróż balonem, pa-

pier kolorowy, klej, kredki, obrazki: auto, rower, motor, samolot, śmigłowiec, ba-

lon, lotnia.
proponowane działania:

1. Ćwiczenia oddechowe dmuchanie baloników
2. Zabawa ruchowa przy popularnej piosence „Stoi różyczka w czerwonym

wieńcu” – powtórzenie IX.7.

II.

1. Wysłuchanie wiersza B. Szelągowskiej „Wakacje balonem”

Polecimy balonem w świat daleki.

Zobaczymy góry, morza i rzeki.

Polecimy wysoko, między chmury.

Zobaczymy stado słoni i kangury.

Razem z wróżką w tę podróż wyruszymy.

I krainę bajek odwiedzimy.

Nieś nas wietrze. Prosimy – nieś nas!

Bo wakacji właśnie nadszedł czas.

2. Wykonanie plakatu „Podróż balonem”

Nauczyciel rozkłada plakat z balonem na stole i prosi, by dzieci wymieniły

miejsca, gdzie chciałyby polecieć z kolegami z grupy. Kończą zdanie: Poleci-

my balonem do krainy... (tęczy, marzeń, dobra, dzieci).

Dzieci drą papier kolorowy na kawałki i naklejają na czaszę balonu i kosz,

robiąc kolorową mozaikę. W koszu balonu kolejno rysują siebie, na końcu

siebie rysuje nauczyciel.

3. Zabawa badawcza „Balon”

z balonikiem napełnionym helem – obciążanie balonu tak, by utrzymy-

−

wał się na pewnej wysokości

elektryzowanie balonów – przyczepianie się kawałków papieru

−

III.

1. Zabawa „Co lata, co pływa, co jeździ?”

Nauczyciel pokazuje obrazki różnych pojazdów.

Dzieci pokazują kciuk do dołu, gdy pojazd porusza się po ziemi: auto, rower,

motor i do góry, gdy pojazd lata: samolot, śmigłowiec, balon, lotnia.

2. Popularna zabawa grupowa „Balonik” – powtórzenie I.2.

206

XX.10. Temat dnia: odlatujemy rakietą w krainę wyobraźni

Cele:

rozwijanie wyobraźni i twórczego myślenia

•

utrwalenie znajomości wyglądu figur geometrycznych

•

inspirowanie literaturą do działań plastycznych.

•
Środki dydaktyczne:

kartony A4, kredki, fragment wiersza B. Lewandowskiej Rakieta, dowolne ma-

teriały plastyczne, karta laminowana „Rakieta”, naklejki wielokrotnego użytku

– figury geometryczne, plastelina, ołówki, wykałaczki, guziki, druciki, słomki,

patyczki, ziarna kawy, pieprzu.
proponowane działania:

1. Wykonanie rakiety z papieru

Dzieci wraz z nauczycielem składają „samolocik” z kartki papieru. Dzieci ozda-

biają swoje samoloty – kolorują kredkami. Zachęca dzieci, do puszczania sa-

molotów. Można urządzić konkurs, który samolocik dalej poleci.

2. Zabawa przy popularnej piosence „Powiedz Jasiu, powiedz Olu” – powtó-

rzenie XII.4.

II.

1. Wysłuchanie fragmentu wiersza B. Lewandowskiej Rakieta

Kolejami, samolotem

dobrze jeździ się po świecie,

ale ja wciąż marzę o tym,

by pilotem być w rakiecie.

I w godzinę – albo krócej –

księżyc, gwiazdy w krąg objadę...

I na ziemię potem wrócę,

aby w domu zjeść obiadek.

2. Zabawa plastyczna „Jak wygląda kosmos?”

Dzieci odpowiadają na pytanie: Jak wygląda kosmos? (dużo gwiazd, planet,

robotów ciemno, zimno, pięknie, gwiaździście, daleko, ciekawie, tajemniczo,

itd.). Chętni mogą podjąć próbę przedstawienia kosmosu dowolną techniką

i materiałami. Po skończeniu, zorganizowanie wystawy prac dla rodziców.

3. Zabawa ortofoniczno-ruchowa „Rakieta”

Nauczyciel zaprasza dzieci do rakiety. Wszyscy siadają na piętach w kręgu

i naśladują głos silników, a dzieci go naśladują. Rozpoczyna nisko – uuu...,

207

jednocześnie, uderzając wewnętrzną stroną dłoni o podłogę. Następnie ude-

rza w równym tempie, dość szybko o uda i wymawia uuu... nieco wyżej. Po-

ciera szybko dłonie o siebie i na koniec unosi pośladki, z mocnym wyrzutem

rąk w górę i bardzo głośnym u! – Rakieta wystartowała, lub nie wystartowała

i trzeba powtórzyć start.

4. Układanie rakiety z figur geometrycznych „Rakieta”

Dzieci wybierają figury geometryczne z naklejek wielokrotnego użytku i na-

klejają je na obraz rakiety na laminowanej karcie pracy.

III.

1. Zabawy plastyczne „Nieziemskie istoty”

Nauczyciel zachęca do puszczenia wodzy fantazji i ulepienia ufoludków

z planety, na której wylądowała rakieta.

Dzieci formują z plasteliny dowolny kształt. Odciskają ołówkiem lub wyka-

łaczką wzory. Wciskają do plasteliny drobne elementy – guziki, druciki spiral-

ki, słomki, patyczki, ziarna kawy, pieprzu itp. Wykonane figurki wykorzystują

do następnej zabawy.

2. Zabawa ortofoniczna „Kosmiczne przyjaźnie” (wg E. Gruszczyk–Kolczyń-

skiej, E. Zielińskiej)

Dzieci umawiają się, że znają języki kosmitów – ufoludków i nawiązują z nimi

przyjacielską rozmowę, posługując się zestawieniami określonej głoski z sa-

mogłoskami i innymi sylabami zamkniętymi. Nauczyciel ogłasza: Nawiązuje-

my kontakt z planetą „K”, np.: kakoma kekola kokula kema lub z planetą „SZ”,

np.: szaszo, szaszu, szaszesza ...itd. Dzieci rozmawiają ze sobą, aż nauczyciel

nawiąże kontakt z następną planetą.

3. Pożegnanie nauczyciela z dziećmi: Do zobaczenia po wakacjach!

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
przewodnik metodyczny część 2(2)
Nasza klasa 2 Semestr 1 Przewodnik metodyczny część 1-4
Przewodnik metodyczny część 2
Nasza klasa 1 Semestr 2 Przewodnik metodyczny część 5-8
Przedszkole trzylatka Przewodnik metodyczny Część 2
przewodnik metodyczny część 2(2)
przewodnik metodyczny część 2(2)
Przewodnik metodyczny Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 4
Przewodnik metodyczny Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 2
Czterolatek w przedszkolu Wychowanie przedszkolne czesc 1 Przewodnik metodyczny CD Tokarska Elzbiet

więcej podobnych podstron