Przewodnik metodyczny 4
Beata Gawrońska
Emilia Raczek
Roczne przygotowanie przedszkolne
161512_tytulowa.indd 1
2013-04-19 13:33:33
Autorzy: Beata Gawrońska, Emilia Raczek
Zestawy ćwiczeń porannych i gimnastycznych: Daniel Kosiorek
Opowiadania o Paku: Olga Masiuk
Metoda projektów: Justyna Pac
Cykl wychowawczy ,,Rozmawiamy o emocjach i uczuciach”: Bożena Janiszewska
Ilustracje (s. 96, 100): Piotr Cićkiewicz
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne oświadczają, że podjęły starania mające na celu dotarcie
do właścicieli i dysponentów praw autorskich wszystkich zamieszczonych utworów. Wydawnictwa
Szkolne i Pedagogiczne, przytaczając w celach dydaktycznych utwory lub fragmenty, postępują zgodnie
z art. 29 ustawy o prawie autorskim. Jednocześnie Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne oświadczają,
że są jedynym podmiotem właściwym do kontaktu autorów tych utworów lub innych podmiotów
uprawnionych w wypadkach, w których twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Publikacja, którą nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw,
jakie im przysługują. Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście
znanym. Ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści
i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A kopiując jej część, rób to jedynie na użytek osobisty.
Szanujmy cudzą własność i prawo.
Więcej na www.legalnakultura.pl
Polska Izba Książki
© Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o.
Warszawa 2013
Wydanie I (2013)
ISBN 978-83-02-13665-8 (część 4)
ISBN 978-83-02-13666-5 (całość)
Opracowanie merytoryczne i redakcyjne: Joanna Dziejowska (redaktor cyklu), Karolina
Karamuz
(redaktor merytoryczny), Olga K. Bełczewska (współpraca redakcyjna), Katarzyna
Kowalsk
a (współpraca redakcyjna)
Redakcja techniczna: Monika Rudnik-Kulikowska
Projekt okładki: Wojciech Chełchowski
Projekt grafi czny: Zespół WSiP
Skład i łamanie: Studio Artix, Jacek Malik
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
00-807 Warszawa, Aleje Jerozolimskie 96
Tel.: 22 576 25 00
Infolinia: 801 220 555
www.wsip.pl
Druk i oprawa: Orthdruk sp. z o.o., Białystok
SPIS TREŚCI
Ogólny rozkład materiału .................................................................................................................
5
Przewidywane osiągnięcia dziecka ...................................................................................................
6
XXXIII Jak powstaje książka ...........................................................................................................
12
1. Moje książki .............................................................................................................................. 12
2. W bibliotece .............................................................................................................................. 17
3. Jak powstaje książka ................................................................................................................
19
4. Szanujmy książki ...................................................................................................................... 22
5. Przygody Paka ........................................................................................................................... 24
XXXIV Na łące ................................................................................................................................... 27
1. Rośliny na łące ..........................................................................................................................
27
2. Zwierzęta na łące .....................................................................................................................
30
3. Owady ........................................................................................................................................ 33
4. W stawie – rozwój żaby ............................................................................................................
36
5. Plener malarski ......................................................................................................................... 38
XXXV Mama i tata ............................................................................................................................. 41
1. Moja rodzina ............................................................................................................................. 41
2. Moja mama wszystko umie ...................................................................................................... 45
3. Pomagam w domu .................................................................................................................... 48
4. Przygotowujemy upominki dla mamy i taty ........................................................................... 50
5. Dzień rodziny............................................................................................................................. 56
XXXVI Moje zwierzątko .....................................................................................................................
60
1. Mój przyjaciel – pies i kot ........................................................................................................ 60
2. To, co pływa, gryzie, piszczy ..................................................................................................... 63
3. U weterynarza .......................................................................................................................... 67
4. W ZOO ..................................................................................................................................... 69
5. Uwaga! Nieznajome zwierzę ....................................................................................................
72
XXXVII Dzień dziecka ....................................................................................................................... 76
1. Święto dzieci ............................................................................................................................. 76
2. Prawa dzieci .............................................................................................................................. 79
3. Dzieci na świecie ......................................................................................................................
82
4. Gdy jest nam nudno ................................................................................................................. 85
5. Mój przyjaciel ........................................................................................................................... 88
XXXVIII Wakacje tuż, tuż… .............................................................................................................
91
1. W górach ................................................................................................................................... 91
2. Nad jeziorem ............................................................................................................................ 94
3. Nad morzem ............................................................................................................................. 97
4. Nad rzeką .................................................................................................................................. 100
5. Przy ognisku .............................................................................................................................. 103
XXXIX Kolory lata ............................................................................................................................ 106
1. Żółty .......................................................................................................................................... 106
2. Zielony ...................................................................................................................................... 109
3. Niebieski ................................................................................................................................... 111
4. Różowy bądź czerwony ............................................................................................................ 113
5. Tęczowy świat ............................................................................................................................ 116
XL Do szkoły! ..................................................................................................................................... 119
1. Odwiedzamy szkołę .................................................................................................................. 119
3
2. Co zabierzemy na wakacje ....................................................................................................... 122
3. Bezpieczeństwo ........................................................................................................................ 124
4. Do widzenia, przedszkole! ....................................................................................................... 128
5. Do widzenia, przedszkole! ....................................................................................................... 130
Metoda projektów .............................................................................................................................. 133
1. Książka ...................................................................................................................................... 133
2. Owady ........................................................................................................................................ 137
3. Muzyka ...................................................................................................................................... 141
4. Komputery ................................................................................................................................ 145
Cykl wychowawczy: rozmawiamy z dziećmi o emocjach i uczuciach ............................................. 149
1. Ciekawość ................................................................................................................................. 149
2. Wstyd ......................................................................................................................................... 153
3. Smutek ...................................................................................................................................... 157
Objaśnienie skrótów użytych w przewodniku:
N. – Nauczyciel
K
– Karty
WP – Wyprawka plastyczna
WM – Wyprawka matematyczna
ZG – Zeszyt grafomotoryczny
Ogólny rozkład materiału
MAJ
Jak powstaje książka?
Na łące
Mama i tata
Moje zwierzątko
1.
Moje książki
Rośliny na łące
Moja rodzina
Mój przyjaciel – pies i kot
2
W bibliotece
Zwierzęta na łące
Moja mama wszystko
umie
To, co pływa, gryzie,
piszczy
3
Jak powstaje książka
Owady
Pomagam w domu
U weterynarza
4.
Szanujmy książki
Na łące – rozwój motyla
Przygotowujemy
upominki dla mamy
i taty
W zoo
5.
Przygody Paka
Plener malarski
Dzień rodziny
Uwaga! Nieznajome
zwierzę
CZERWIEC
Dzień Dziecka
Wakacje tuż, tuż...
Kolory lata
Do szkoły!
1.
Święto dzieci
W górach
Żółty
Odwiedzamy szkołę
2.
Prawa dzieci
Nad jeziorem
Zielony
Co zabierzemy
na wakacje
3.
Dzieci na świecie
Nad morzem
Niebieski
Bezpieczeństwo
4.
Gdy jest nam nudno
Nad rzeką
Różowy bądź czerwony
Do widzenia,
przedszkole!
5.
Mój przyjaciel
Przy ognisku
Tęczowy świat
Do widzenia,
przedszkole!
Przewidywane osiągnięcia dziecka
MAJ
Rodzaj aktywności
Przewidywane osiągnięcia
Poziom umiejętności
P
PP
Językowo -literacka
i słuchowa
Na zadany temat wypowiada się w sposób logiczny, uzasad-
niając swoje zdanie lub wybór.
+
Dokonuje porównania, np. sposobu powstawania książki
dawniej i dziś.
+
Posługuje się pojęciami: encyklopedia, czasopismo, album,
księgarnia, biblioteka, łąka, weterynarz, owady, ssaki.
+
Tworzy definicję na podstawie pojęcia, np. przy układaniu
zagadek.
+
Posługuje się przymiotnikami podczas określania osoby,
przedmiotu, miejsca.
+
Interesuje się książkami, czasopismami i chętnie z nich ko-
rzysta.
+
Wyróżnia głoski ł, y w wygłosie, w śródgłosie i w nagłosie.
+
Usprawnia aparat mowy w zabawach z zakresu gimnastyki
buzi i języka.
+
Usprawnia postrzeganie w zabawach z zakresu gimnastyki
oka.
+
Tworzy liczbę mnogą rzeczowników.
+
Tworzy rodzaj żeński i męski przymiotników.
+
Czyta globalnie wyrazy: komary, łapa.
+
Rozpoznaje i nazywa litery: c, C, y .
+
Układa z rozsypanki literowej wyrazy według wzoru i z pa-
mięci.
+
Czyta proste teksty wyrazowo-obrazkowe.
+
Społeczno-
-przyrodnicza
Aktywnie uczestniczy w zabawach tematycznych, np.
w sklep.
+
Ocenia zachowanie, sytuację, przedstawione na obrazku.
+
Stosuje zasady właściwego obchodzenia się z książką.
+
Obserwuje zachowanie owadów z wykorzystaniem lupy.
+
Nazywa charakterystyczne zwierzęta i rośliny występujące
na łące.
+
Porządkuje obrazki przedstawiające rozwój żaby, motyla.
+
Koncentruje się na zadaniu, poprawnie wykonuje polecenia N.
+
6
Wyjaśnia zastosowanie różnorodnych urządzeń technicznych
w domu.
+
Aktywnie uczestniczy w organizowaniu uroczystości dla
rodziców z okazji ich święta.
+
Rozumie konieczność codziennej opieki nad zwierzętami
domowymi.
+
Aktywnie uczestniczy w zbiórce żywności dla zwierząt
ze schroniska.
+
Matematyczna
Posługuje się umownymi środkami płatniczymi podczas
zabawy w sklep.
+
Różnicuje i nazywa kierunki w przestrzeni i na kartce.
+
Tworzy zbiory dziewięcioelementowe i zbiór pusty.
+
Posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi co naj-
mniej w zakresie 10.
+
Orientuje się na kartce papieru; wskazuje górę i dół, lewą
i prawą stronę kartki.
+
Mierzy odległości, długość za pomocą umownej miarki i po-
równuje otrzymane długości z zastosowaniem pojęć: dłuższy,
krótszy, bliżej, dalej.
+
Doskonali umiejętność ilustrowania i rozwiązywania zadań
z treścią.
+
Konstruuje figury geometryczne z wykorzystaniem geoplanu.
+
Planuje kolejne czynności, zadania przy organizowaniu przy-
jęcia dla rodziców.
+
Posługuje się liczbami 0–9 do określania liczebności zbiorów.
+
Plastyczno-
-techniczna
i grafomotoryczna
Wykonuje prace plastyczne wykorzystaniem różnorodnych
materiałów.
+
Dokładnie koloruje obszar ograniczony linią.
+
Kontroluje napięcie mięśniowe podczas kolorowania, ryso-
wania, kreślenia po śladzie, itp.
+
Koloruje obrazek według kodu.
+
Wykonuje ciasteczka owsiane według przepisu z zachowa-
niem zasad higieny.
+
Tworzy obraz przez dorysowywanie, doklejanie elementów
do podanego kształtu, plamy, itp.
+
Kreśli po śladzie i z pamięci ornamenty w ograniczonym
polu, w liniaturze.
+
Odwzorowuje według wzoru litery y, ł oraz cyfrę 0 na ta-
bliczce suchościeralnej bez liniatury.
+
Muzyczna
Realizuje rytm przedstawiony graficznie.
+
Tańczy proste układy taneczne.
+
7
Tworzy improwizacje ruchowe do muzyki klasycznej.
+
Śpiewa piosenki indywidualnie przy akompaniamencie.
+
Ruchowo-
-zdrowotna
Rozwija koordynację ruchową, dużą motorykę i umiejętność
współpracy podczas zabaw ruchowych i ćwiczeń gimna-
stycznych.
+
Doskonali umiejętność utrzymania równowagi podczas za-
baw na ławeczce.
+
Kontroluje własną aktywność ruchową podczas zabaw pobu-
dzająco-hamujących.
+
Sprawnie rzuca i chwyta piłkę.
+
Rozumie niebezpieczeństwo płynące z włączania urządzeń
elektrycznych przez dzieci.
+
Zna zagrożenia płynące ze spotkania z dzikim, obcym zwie-
rzęciem.
+
Potrafi przybrać bezpieczną pozycję, chroniącą przed uszko-
dzeniem ciała, np. przez psa.
+
CZERWIEC
Rodzaj aktywności
Przewidywane osiągnięcia
Poziom umiejętności
P
PP
Językowo -literacka
i słuchowa
Uczestniczy w swobodnych rozmowach z dziećmi i N.
+
Wypowiada się na interesujący je temat.
+
Buduje krótką wypowiedź na temat sytuacji na ilustracji.
+
Słucha krótkich utworów literackich i odpowiada na pytania
dotyczące ich treści.
+
Podejmuje próby oceny i wyciąga wnioski.
+
W sposób kulturalny wyraża własne opinie.
+
Różnicuje pojęcia: prawa dziecka, bezpieczne zabawy, dobre
rady, przestrogi.
+
W sposób dowolny odgrywa krótkie scenki pantomimiczne.
+
Czyta globalnie wyrazy: festyn, foka, szkoła.
+
Układa zdania na określony temat.
+
Próbuje układać zdanie złożone na określony temat.
+
Wyodrębnia słowa w zdaniu.
+
Dokonuje analizy i syntezy sylabowej.
+
Wyróżnia głoski w nagłosie i w wygłosie.
+
Dokonuje analizy i syntezy głoskowej prostych wyrazów.
+
Wskazuje słowa rymujące się.
+
8
Czyta globalnie wyrazy poznane w trakcie całego roku.
+
Czyta krótki tekst wyrazowo-obrazkowy.
+
R ozpoznaje i nazywa litery poznane w trakcie całego roku.
+
Społeczno-
-przyrodnicza
W sposób kulturalny zwraca się do osób dorosłych.
+
Uczestniczy w zabawach dowolnych w małych zespołach.
+
Uczestniczy w zabawach tematycznych i integracyjnych.
+
Przestrzega zasad podczas gier planszowych.
+
Przestrzega zasad zgodnego współdziałania i reguł przyjętych
w grupie zawartych w kodeksie przedszkolnym.
+
Samodzielnie się ubiera i rozbiera.
+
Jest samodzielne w łazience.
+
Przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas pobytu na świe-
żym powietrzu, spacerach, wycieczkach.
+
Wie, jakie prawa mają dzieci na świecie.
+
Orientuje się, do kogo należy się zwrócić o pomoc w sytuacji
niebezpiecznej.
+
Zna i rozpoznaje dzieci z różnych stron świata.
+
Rozumie i potrafi wyjaśnić pojęcie: tolerancja.
+
Wie, że wszyscy ludzie mają równe prawa.
+
Obserwuje najbliższe otoczenie i wypowiada się na temat
swoich obserwacji.
+
Dokonuje porównania różnych miejsc wypoczynku podczas
wakacji; wskazuje podobieństwa i różnice.
+
Wymienia i wskazuje niebezpieczeństwa jakie grożą, gdy nie
przestrzega się zasad.
+
Rozpoznaje i nazywa zjawiska atmosferyczna charaktery-
styczne dla danej pory roku.
+
Określa niebezpieczeństwa wynikające z pogody; nie naraża
się na niebezpieczeństwo, np. nie stoi pod drzewem w czasie
burzy, nie wbiega do zimnej wody w czasie upału.
+
Dostrzega i nazywa zmiany zachodzące w przyrodzie w róż-
nych porach roku.
+
Przyrządza pod nadzorem dorosłych proste dania, przestrze-
ga zasad higieny.
+
Matematyczna
Klasyfikuje przedmioty z uwzględnieniem części wspólnej
zbiorów.
+
Wskazuje swoją lewą rękę i oznacza ją za pomocą frotki.
+
Wytycza kierunki w przestrzeni od obranego przedmiotu.
+
Dobrze orientuje się na kartce papieru.
+
9
Posługuje się określeniami dotyczącymi położenia w prze-
strzeni: obok, za, przed, nad, pod, z lewej strony, z prawej
strony.
+
Posługuje się liczebnikami porządkowymi w zakresie 9
z uwzględnieniem kierunku liczenia.
+
Manipuluje przedmiotami podczas dodawania i odejmowa-
nia.
+
Układa gry planszowe.
+
Gra w różne gry planszowe z wykorzystaniem dwóch kostek
do gry.
+
Posługuje się liczbami 0–8 do określania liczebności zbiorów.
+
Klasyfikuje przedmioty ze względu na dwie cechy.
+
Dokonuje uogólnienia sklasyfikowanych przedmiotów.
+
Posługuje się pojęciami dotyczącymi długości: najkrótszy,
krótki, długi, najdłuższy.
+
Posługuje się pojęciami dotyczącymi wielkości: najmniejszy,
mały, większy, największy.
+
Dokonuje pomiaru długości przy pomocy dowolnej miarki
(sznurek, tasiemka, patyk).
+
Kontynuuje rozpoczęty rytm dwuelementowy, trzyelemen-
towy, czteroelementowy.
+
Przekłada dostrzeżoną regularność z jednej reprezentacji
na drugą.
+
Przelicza w dostępnym dla siebie zakresie.
+
Podejmuje próby rozwiązywania prostych zadań z treścią.
+
Podejmuje próby układania zadań z treścią.
+
Obrazuje liczebność zbioru za pomocą zbiorów zastępczych;
tworzy zbiory równoliczne.
+
Plastyczno-
-techniczna
i grafomotoryczna
Konstruuje różnorodne budowle z klocków według własnego
pomysłu.
+
Prawidłowo trzyma narzędzie malarskie i pisarskie.
+
Rysuje i maluje na dowolny temat.
+
Komponuje postać według wzoru.
+
Układa płaskie i przestrzenne kompozycje z różnych materia-
łów naturalnych i przyrodniczych.
+
Swobodnie posługuje się kredkami, nożyczkami.
+
Koloruje rysunki konturowe.
+
Rysuje w tunelu i po śladzie zgodnie ze wskazanym kierun-
kiem.
+
10
Kreśli linie pionowe, poziome, ukośne i pętelki na ograniczo-
nej powierzchni.
+
Tworzy pracę plastyczną w małym zespole – komponuje
z przygotowanych elementów.
+
Kreśli według wzoru linie ornamenty na tabliczce suchoście-
ralnej.
+
Odwzorowuje według wzoru litery i cyfry na tabliczce su-
chościeralnej bez liniatury.
+
Muzyczna
Śpiewa piosenki w grupie i indywidualnie.
+
Uczestniczy w zabawach tanecznych – porusza się w rytm
słuchanej muzyki, wykonuje zaprezentowane ruchy.
+
Samodzielnie komponuje muzykę.
+
Zapisuje muzykę w postaci różnych symboli.
+
Odtwarza rytm podany przez N.
+
Ruchowo-
-zdrowotna
Uczestniczy w zabawach ruchowych i ćwiczeniach gimna-
stycznych.
+
Stara się w sposób dokładny naśladować N. w wykonywaniu
ćwiczeń.
+
Doskonali sprawność motoryczną (szybkość, siłę, skoczność),
umiejętność rzutu do celu i umiejętność współpracy w gru-
pie podczas wykonywania ćwiczeń gimnastycznych.
+
Właściwie reaguje na umówione wcześniej sygnały wzroko-
we, dźwiękowe w zabawach ruchowych.
+
Bawi się na przedszkolnym placu zabaw z wykorzystaniem
sprzętu terenowego w sposób bezpieczny.
+
Odczytuje sens informacji na niektórych znakach drogowych.
+
Potrafi bezpiecznie przejść przez ulicę w grupie.
+
11
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
Dzień 1.
Moje książki
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Dopasuj w pary”– zabawa słownikowa. Dobieranie w pary obrazków i uzasadnianie swojego wy-
boru.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Książka – rozmowa dotycząca treści opowiadania.
5. „W księgarni” – zabawa dydaktyczna. Wyjaśnienie pojęć: literatura dziecięca, literatura młodzie-
żowa, literatura dla dorosłych, encyklopedie, podręczniki, albumy.
6. „Układamy książki na półce” – zabawa ruchowa. Doskonalenie umiejętności operowania poję-
ciami: największy, najmniejszy i rozumienia ich. Dokonywanie klasyfikacji według jednej cechy.
Praca z K 4., 1 – rozwijanie logicznego myślenia, odczytywanie kodu i umieszczanie nalepek we
właściwych miejscach. Zadanie dodatkowe – łączenie w pary takich samych książek.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odpor-
ności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. Wycieczka do pobliskiej księgarni.
8. „Sklep z książkami” – zabawa matematyczna. Przeliczanie w zakresie dziewięciu; dokładanie i od-
wzorowywanie liczby za pomocą zbiorów zastępczych.
9. Odgadywanie zagadek dotyczących bohaterów znanych dzieciom książek i bajek. Uświadomienie
znaczenia książki w życiu człowieka. Praca z WP – wykonanie zakładki do książki. Uważne słucha-
nie czytanych książek przez osoby zaproszone do przedszkola.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, książ-
ki różnej wielkości i o różnej tematyce, piktogramy do oznaczenia półek z książkami, K4., WP,
żetony
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N.
Powitanki
Marta Bogdanowicz
Na zielonej łące
Uwaga, uwaga! (x 2)
Ręce do przodu! (x 2)
Ref: Na zielonej łące, raz, dwa, trzy,
Pasły się zające, raz, dwa, trzy.
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
12
A to była pierwsza zwrotka,
Teraz będzie druga zwrotka.
Uwaga, uwaga! (x 2)
Ręce do przodu! (x 2)
Zacisnąć pięści! (x 2)
Ref: Na zielonej łące, raz, dwa, trzy,
Pasły się zające, raz, dwa, trzy.
A to była druga zwrotka,
Teraz będzie trzecia zwrotka.
N. wydaje polecenie, a dzieci je powtarzają, wykonując odpowiednią czynność.
Podczas refrenu poruszają się rytmicznie, przy słowach: Raz, dwa, trzy powtórnie
wykonują czynność wskazaną w poleceniu. N. dodaje następujące polecenia:
Łokcie do siebie!; Stopy razem!; Ugiąć kolana!; Pochylić się!; Podnieść głowę!;
Wyszczerzyć zęby!; Pokazać język! itp. Dzieci wykonują czynności w odpowiedniej
kolejności, coraz bardziej zmieniając postawę ciała.
Stonoga
Idzie, idzie stonoga, stonoga, stonoga,
Aż się trzęsie podłoga, podłoga, bęc.
Pierwsza noga, druga noga, trzecia noga, czwarta noga,
Piąta noga, szósta noga, siódma noga… i odwłok
Dzieci tworzą stonogę: ustawiają się gęsiego, jedno za drugim, łapią w pasie
dziecko stojącą przed sobą i kroczą do przodu. Podczas recytacji drugiego wersu
dzieci tupią. Podczas recytacji trzeciego i czwartego wersu kolejno wysuwają
prawą nogę w bok i podają jej kolejność w szeregu. Ostatnie dziecko wykrzyku-
je słowo: Odwłok! I przechodzi pod nogami stonogi, staje na czele grupy i pro-
wadzi ją.
Ojciec Wirgiliusz
Ojciec Wirgiliusz uczył dzieci swoje,
A miał ich wszystkich sto dwadzieścia troje.
Ref. Hejże dzieci, hejże ha!
Róbcie wszystko to, co ja.
Hejże dzieci, hejże ha!
Róbcie wszystko to, co ja.
Wybrane dziecko stoi w środku koła i pokazuje dowolne czynności, a dzieci two-
rzące koło naśladują je.
Muzykanci-konszabelanci
Jestem muzykantem-konszabelantem,
My muzykanci-konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać.
A na czym? – Na pianinie.
A pianino, i-no, i-no, a pianino, i-no, i-no,
a pianino, i-no, i-no, a pianino bęc!
Dzieci są podzielone na dwie grupy, które prowadzą dialog. Dzieci-muzykanci
wymieniają nazwę instrumentu (np. skrzypce, flet, trąbka) i wykonują ruchy na-
śladujące grę na tym instrumencie, wydając jednocześnie odpowiednie odgłosy
(np. na skrzypcach: dylu-dylu).
Dzień 1.
|
Moje książki
13
„Dopasuj w pary” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dużo obrazków
o różnej tematyce. Zadaniem dzieci jest przyjrzeć się im uważnie i dobrać je
w pary. Następnie dzieci muszą uzasadnić swój wybór – wszystkie odpowiedzi
są dobre.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
.
1. „Bocian na łące” – zabawa ożywiająca. Dzieci biegają swobodnie po sali/pla-
cu zabaw. Na sygnał gwizdka dzieci przyjmują pozycję bociana – stanie
na jednej nodze, druga noga zgięta w kolanie, ramiona rozłożone na boki.
Dzieci stoją w tej pozycji 5 sekund, po tym czasie ponownie zaczynają biegać.
2. „Skaczące żabki” – zabawa z elementem skoku. Dzieci w gromadce naśladu-
ją skoki żab. Na sygnał gwizdka siadają w siadzie skrzyżnym i naśladują re-
chot żab. Na kolejny sygnał ponownie skaczą po sali.
3. „Pająk i muchy” – zabawa ruchowa. N. rozkłada na dywanie kółka gimna-
styczne. Każde dziecko wchodzi do jednego kółka i udaję muchę. Prowadzą-
cy wybiera dwoje dzieci, które będą pająkami. Dzieci-pająki stają po przeciw-
nych stronach sali. Dzieci-muchy swobodnie biegają. Na sygnał gwizdka
dzieci-pająki wybiegają z kryjówek i gonią dzieci-muchy. Każde dziecko-mu-
cha, któremu uda się wrócić do swojego kółka, jest bezpieczne. Dzieci-muchy
złapane przez dzieci-pająki poza kółkiem idą do kryjówki dzieci-pająków.
Przy następnym sygnale gwizdka złapane dzieci-muchy pomagają dzieciom-
-pająkom w polowaniu.
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Książka – słuchanie opowiadania Olgi Masiuk czytanego przez N.
Książka
Olga Masiuk
Do przedszkola miał przyjść Pan Pisarz, który wymyśla wiersze dla dzieci, a po-
tem układa z nich książkę i wydaje.
Siedzieliśmy na dywanie i zastanawialiśmy się, jakie pytania można zadać
Panu Pisarzowi.
– Trzeba zapytać, czy długo pisze taki wiersz – powiedziała Marta.
– Jak krótki wiersz, to krótko pisze, to każdy chyba wie – prychnął Staś.
– A ty skąd wiesz? – rozzłościła się Marta, ale Staś nie zdążył jej odpowie-
dzieć.
– Ja bym zapytał, czy lubi czekoladę – zaproponował Witek.
– Ale to nie ma nic wspólnego z pisaniem książek – skrzywił się Jacek.
– A skąd wiesz? – Witek poczuł się urażony.
– Może przeczytam wam jakiś wiersz, żeby łatwiej przychodziły wam do gło-
wy pytania – powiedziała pani.
Wszyscy się zgodziliśmy, bo nasza pani bardzo ładnie czyta. Wiersz nosił ty-
tuł: „Czy słońce ma kolce?” i opowiadał o chłopcu, który nieustannie zadawał
pytania, czym strasznie irytował dorosłych.
– Nie podoba mi się ten wiersz – powiedział Tomek.
– Nie mów tak, bo temu Pisarzowi będzie przykro – poprosiła Marysia.
– Jemu nie powiem, ale w ogóle przecież mogę. Taki wiersz to każdy umiałby
napisać. Ja ciągle denerwuję mamę, zadając pytania, więc nawet nie musiałbym
nic wymyślać.
– Ale w prawdziwym wierszu muszą być rymy – wtrącił Witek.
– Co to rymy? – zapytałem Jacka.
kółka, gwizdek
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
14
– Takie słowa, które do siebie pasują, na przykład Pak-tak albo Pak-rak.
– E tam, rymy nie są trudne – rzekł Tomek lekko. – Woda, kłoda, moda,
roda…
– Co to jest roda? – zapytałem Jacka, ale Marta była szybsza w odpowiedzi:
– Nic. Nie ma takiego słowa. Chwalisz się tylko, ale nie umiałbyś ułożyć wier-
sza ani napisać książki – powiedziała do Tomka.
– Bo nie umiem pisać, ale gdyby ktoś zapisywał, co mówię, to ułożyłbym
książkę bez trudu.
– Możesz spróbować ułożyć wiersz – zaproponowała pani. – I wyrecytujesz
go Panu Pisarzowi, może udzieli ci kilku wskazówek. I może w przyszłości sam
będziesz pisał książki.
Tomek cały dzień trzymał się z boku. Chyba układał ten wiersz, ale wydawał
się coraz smutniejszy.
Usiadłem sobie przy stole, aby obejrzeć dokładnie książkę tego Pana Pisarza,
który miał przyjść jutro. Była bardzo ładna, miała kolorowe obrazki. Nagle usły-
szałem szept Tomka:
– Paku, Paku! – Tomek schowany był za szafą i dawał mi jakieś znaki. Gdy
podszedłem, zapytał:
– Nie znasz, Paku, jakiegoś wiersza? Bo nic nie mogę ułożyć. Stanąłem na po-
czątku.
– Ale masz już początek, to świetnie. Powiedz mi – poprosiłem. I usiadłem
wygodnie, żeby posłuchać wiersza. Zamknąłem oczy, jak robię często, gdy pani
czyta nam wiersze.
– Kapie woda z kranu, kap, kap, kap… – powiedział Tomek i zamilkł. Otwo-
rzyłem oczy.
– I co? Co dalej?
– Właśnie nic – Tomek rozłożył ręce.
Nie wyglądało to dobrze. Wytężyłem cały swój pakowy rozum, ale nawet pół
rymu nie udało mi się wymyślić.
Rano wszyscy szykowaliśmy się na spotkanie z Panem Pisarzem. Tomek był
nieswój i widziałem, że dręczy się tym wierszem. Pokręcił przecząco głową, gdy
napotkał mój wzrok, wiedziałem, że nic nie zdołał ułożyć.
Pan Pisarz wyglądał sympatycznie. Usiadł z nami na dywanie i zapytał, czy
chcielibyśmy się czegoś od niego dowiedzieć. Przez moment trwała cisza,
aż w końcu Tomek podniósł rękę:
– Jak się pisze wiersz? – zapytał. – Albo książkę.
Pisarz przyjrzał mu się uważnie, a potem milczał chwilę. W końcu wzruszył
ramionami i powiedział:
– Nie wiem. To jakoś samo wychodzi.
Rozmowa na temat opowiadania ukierunkowana pytaniami:
Czym zajmuje się pisarz?; Jaki problem miały dzieci?; Jak nazwane były słowa,
które do siebie pasują?; O co pani poprosiła Tomka?; Jak Tomek poradził sobie
z zadaniem?; O co zapytał Tomek pana Pisarza?; Co odpowiedział pan Pisarz?; Jak
myślicie, co trzeba zrobić, żeby napisać książkę?
„W księgarni” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dużo różnych książek,
nie tylko dziecięcych. Mogą to być podręczniki, albumy, encyklopedie itp. Dzie-
ci przeglądają je, a później opowiadają o tym, co widziały, wskazują te, które
najbardziej się im podobały i opowiadają o nich. N. wyjaśnia pojęcia: literatura
dziecięca, młodzieżowa, dla dorosłych; encyklopedie, podręczniki, albumy. Przygo-
książki
Dzień 1.
|
Moje książki
15
towuje również piktogramy, które będzie można wykorzystać do oznaczenia
półek z książkami. N. prosi dzieci, aby poukładały wszystkie książki na odpo-
wiednich półkach i tak je uporządkowały, aby można było je łatwo odszukać.
Następnie dzieci układają książki na odpowiednich półkach. Na koniec N. zada-
je pytanie: Jak nazywają się miejsca, w których można kupić książki? Dzieci mogą
podać różne odpowiedzi, np. księgarnia, kiosk, sklep, antykwariat itp.
„Układamy książki na półce” – zabawa ruchowa. N. to wróżka, która zamienia
dzieci w zaczarowane książki. Na podłodze N. rysuje długą linię, która będzie
półką na książki. Dzieci-książki biegają po całej sali. Na sygnał N. ustawiają się
na półce według wskazówek. Dzieci-książki, które nie będą brały udziału w za-
bawie stoją w bezruchu. N. mówi: Na półce ustawiają się książki od największej
do najmniejszej!; Na półce ustawiają się książki od najmniejszej do największej!;
Na półce ustawiają się książki, które mają coś niebieskiego!; Na półce ustawiają się
książki, które są dziewczynkami! Na półce ustawiają się książki, które maja pięć lat!
Praca z K4., 1 – rozwijanie logicznego myślenia, odczytywanie kodu i umieszcza-
nie nalepek we właściwych miejscach. Zadanie dodatkowe – łączenie w pary
takich samych książek.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Wycieczka do pobliskiej księgarni lub innego miejsca, gdzie można kupić książ-
ki – N. wspólnie z dziećmi może kupić kilka książek do przedszkolnej biblioteki.
III
„Sklep z książkami” – zabawa matematyczna. N. wyznacza role: sprzedawcy
oraz klientów księgarni. Do zabawy wykorzystane są półki z książkami z zajęć
porannych. Dzieci dysponują środkami płatniczymi – żetonami w trzech kolo-
rach. Czerwone żetony warte są trzy jednostki płatnicze, żółte żetony to dwie
jednostki, zaś białe to jedna jednostka płatnicza. N. przyczepia na półkach
z książkami ceny – w takiej formie, jak oczka na kostce do gry. Każde dziecko
podchodzi do sprzedawcy i prosi o książkę – musi powiedzieć, jaką sobie życzy
książkę, z jakiego działu i zapłacić za nią odpowiednią liczbę żetonów.
„Ulubieni bohaterowie” – odgadywanie zagadek Beaty Gawrońskiej, dotyczą-
cych bohaterów znanych dzieciom książek i bajek:
Biedne te dzieci, w lesie zabłądziły
i do domku z piernika, niestety, trafi ły.
(Jaś i Małgosia)
Wilk -spryciarz s krył się wśród górek
i czeka aż nadejdzie…
(Czerwony Kapturek)
Domkiem tego misia jest Stumilowy Las
bawi się tam z przyjaciółmi przez calutki czas.
(Kubuś Puchatek)
Ten mały chłopiec to chyba kukiełka.
Nie do wiary! Zrobił go z drewna Dżepetto stary.
(Pinokio)
N. zadaje pytanie: Dlaczego należy czytać książki? Dzieci odpowiadają, wszystkie
odpowiedzi są dobre.
Praca z WP 29 – wykonanie zakładki do książki.
N. zaprasza do przedszkola gościa, np. rodzica, burmistrza, wójta, rolnika, leka-
rza, księdza itp. Prosi go o przeczytanie dzieciom wybranej bajki. Zaproszony
książki, piktogramy
K4., 1
książki, żetony
WP
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
16
gość powinien sam opowiedzieć dzieciom, dlaczego wybrał właśnie tę bajkę
i dlaczego czytanie książek jest dla niej/dla niego ważne.
N. prosi, aby dzieci na następny dzień przyniosły swoją ulubioną książkę, taką
którą chciałyby pożyczyć innym dzieciom.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 2.
W bibliotece
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Zabawy z pojęciami” – zabawa dydaktyczna. Wyjaśnianie znaczenie pojęć: szacunek, zamęt, lament.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Kłopoty w bibliotece – słuchanie wiersza M. Przewoźniaka. Wzbogacenie słownika czynnego
dzieci; rozróżnianie miejsc związanych z książką: biblioteki i księgarni.
5. „Czym różnią się książki?” – zabawa dydaktyczna. Prezentacja różnych książek: drukowanych
i mówionych, pisanych językiem Braille’a. Wspólne ustalenie zasad korzystania z kącika książki.
6. Praca z K4., 2 – liczenie głosek w wyrazach. Zadanie dodatkowe – łączenie książek od największej
do najmniejszej. „Jesteśmy bohaterami bajek” – zabawa ruchowa. Naśladowanie postaci występu-
jących w różnych bajkach.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. Wycieczka do biblioteki.
8. W bibliotece – osłuchanie z piosenką. Omówienie treści piosenki; zabawy muzyczno-ruchowe
przy piosence, zabawy naśladowcze z apaszkami, zabawy taneczne przy piosence. Uważne słu-
chanie książek czytanych przez osoby zaproszone do przedszkola.
9. Wykonanie pracy plastycznej – projektowanie okładki do swojej ulubionej książki, malowanie
farbami. Wykonanie wystawy prac. W bibliotece – nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, książ-
ki różnej wielkości i o różnej tematyce, drukowane i mówione, pisane językiem Braille’a; K4., CD,
apaszki, klocki rytmiczne, kartony, farby, pędzle
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Zabawy z pojęciami” – zabawa dydaktyczna. N. podaje dzieciom wyraz okre-
ślający jakieś pojęcie, np.: szacunek, zamęt, lament itp. Zadaniem dzieci jest wy-
jaśnienie znaczenie tego słowa. N. może tylko podpowiadać i ukierunkowywać
dzieci pytaniami pomocniczymi.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.
Dzień 2.
|
W bibliotece
17
II
Kłopoty w bibliotece – słuchanie wiersza Marcina Przewoźniaka.
Kłopoty w bibliotece
Marcin Przewoźniak
Książkom w pewnej bibliotece
nudziło się tak dalece,
że ni z tego, ni z owego
zaczęły grać w chowanego.
„Calineczka” się schowała
za ogromny Atlas ryb.
Szukał krasnal Hałabała,
gdzie się przed nim Plastuś skrył?
Tak się wszystkie wymieszały,
że ta pani w bluzce w prążki
chodzi tutaj już dzień cały,
nie znajdując żadnej książki.
Rozmowa dotycząca treści wiersza: Co stało się pewnego razu w bibliotece?; Jakie
bajkowe postacie występowały w wierszu?; Czym różni się biblioteka od księgarni?
„Czym się różnią książki?” – zabawa dydaktyczna. N., z dostępnych książek
(własnych, przyniesionych przez dzieci, z przedszkolnej biblioteki) urządza ką-
cik książki. Prezentuje dzieciom książki różnej wielkości, drukowane i mówione,
pisane językiem Braille’a. Za każdym razem pyta dzieci: Czym różnią się te książ-
ki? Następnie wspólnie ustalają zasady korzystania z kącika książki:
– Pożyczamy jedną książkę i oglądamy ją lub czytamy przy wyznaczonym stoliku;
– Po skończeniu oglądania lub czytania odkładamy książkę na miejsce;
– Szanujemy książki – nie niszczymy, nie zaginamy kartek, nie rysujemy po nich;
– Nie zabieramy książek innym dzieciom.
Rozmowa na temat ulubionych książek. Najpierw N. opowiada o książkach, któ-
re najbardziej lubi i wyjaśnia, dlaczego je lubi. Następnie dzieci opowiadają
o swoich ulubionych książkach.
Praca z K4., 2 – liczenie głosek w wyrazach. Zadanie dodatkowe – łączenie ksią-
żek od największej do najmniejszej.
„Jesteśmy bohaterami z bajek” – zabawa ruchowa. N. wypowiada nazwę postaci
z bajki (np. smok wawelski, Kot w Butach, krasnoludek, olbrzym, wilk), a zada-
niem dzieci jest zaprezentować tę postać ruchem, mimiką.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Wycieczka do biblioteki.
III
W bibliotece – osłuchanie z piosenką.
W bibliotece
sł. Krystyna Wodnicka, muz. Anna Buzuk
Jeszcze liście kolorowe lecą w trawę.
Czas na piłkę, czas na rower, na zabawę,
ale kiedy wiatr za kołnierz zacznie dąć,
dobrze będzie w kręgu lampy z książką siąść.
Ref.: W bibliotece z książek na półkach
trąbią słonie, kuka kukułka,
książki
K4., 2
CD
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
18
kwitnie paproć, krzyczą Indianie,
szumią żagle na oceanie.
W bibliotece znajdziesz wszystko, czego chcesz:
starą prawdę, mądrą bajkę, piękny wiersz.
Jeszcze złoty czas jesieni nie przeminął.
Jeszcze pali się na płotach dzikie wino,
ale kiedy deszcz o szyby zacznie bić,
dobrze będzie czymś weselszym zająć myśl.
Ref.: W bibliotece…
Omówienie treści piosenki: O czym jest piosenka?; O jakim miejscu jest w niej
mowa?; Jakie książki można znaleźć w bibliotece?
Zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence:
a) „Apaszki” – zabawa naśladowcza. Każde dziecko trzyma swoją apaszkę i na-
śladuje ruchy wykonywane przez N. (np. pionowe – z góry na dół, poziome
– od prawej do lewej, itp.)
b) „Czwórki” – zabawa porządkowa. Dzieci ustawione są w dużym kole. Trzy-
mają w ręku apaszki. Poruszają się w prawą lub lewą stronę. Gdy usłyszą me-
lodię piosenki, szybko dobierają się czwórkami, chwytając za końce apaszek.
Tworzą w ten sposób kółka i tańczą w rytm melodii.
c) „Pokaż, co gram” – zabawa dydaktyczna. N. układa z klocków rytmicznych
układ, przedstawiający rytm zwrotki lub wersu piosenki. Wystukuje go. Dzie-
ci same próbują wystukać ten rytm.
d) „Taniec-połamaniec” – zabawa taneczna. N. prezentuje krok w metrum
na cztery. Dzieci próbują same się poruszać w ten sposób, najpierw pojedyn-
czo, a potem w parach.
„Moja okładka” – praca plastyczna. Malowanie farbami zaprojektowanej przez
dziecko okładki do ulubionej książki.
Wystawa i omówienie prac dzieci.
N. zaprasza do przedszkola gościa, np. rodzica, burmistrza, wójta, rolnika, leka-
rza, księdza itp. Prosi go o przeczytanie dzieciom wybranej bajki. Zaproszony
gość powinien sam opowiedzieć dzieciom, dlaczego wybrał właśnie tę bajkę
i dlaczego czytanie książek jest dla niej/dla niego ważne.
W bibliotece – nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 3.
Jak powstaje książka
I
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Zabawy z pojęciami” – zabawa dydaktyczna. Wyjaśnianie znaczenia pojęcia tolerancja.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
apaszki, klocki
rytmiczne
kartony, farby, pędzle
CD
Dzień 3.
|
Jak powstaje książka
19
II
III
4. Rozmowa na temat tego, jak powstaje książka – zwrócenie uwagi na osoby odpowiedzialne za
powstawanie książki, poznanie nazw niektórych zawodów związanych z wydawaniem książek –
autor, redaktor, grafik, drukarz.
5. „W bibliotece” – zabawa ilustracyjna do piosenki i nauka drugiej zwrotki. „Pisarz” – zabawa słownikowa.
6. „Mali graficy” – twórcza zabawa ruchowa. „Dyktando graficzne” – doskonalenie umiejętności
orientacji na kartce.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. „Książki na półce”– zabawa dydaktyczna. Sprawne przeliczanie w zakresie 9; dokładanie i odkła-
danie; odwzorowywanie liczby elementów zbioru za pomocą zbioru zastępczego. Praca z K4., 3 –
wprowadzenie liczebnika porządkowego i głównego 9. Zadanie dodatkowe – rysowanie po krop-
kach i po śladzie.
9. „Zabawa w grafika” – praca plastyczna, wykonanie albumu pt. „Moje hobby” lub „To, co lubię”.
Uważne słuchanie książek czytanych przez osoby zaproszone do przedszkola.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, obraz-
ki przedstawiające różne postacie z bajek (krasnoludki, wilk, Kubuś Puchatek, Baba-Jaga), kartka
i komplet kolorowych kredek dla każdego dziecka, taśma klejąca, kilka półek na książki oraz duża
liczba książek, K4., pastele i kartki
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Zabawy z pojęciami” – zabawa dydaktyczna. N. podaje dzieciom wyraz okre-
ślający jakieś pojęcie, np. tolerancja. Zadaniem dzieci jest wyjaśnienie znaczenie
tego wyrazu. N. może tylko podpowiadać i ukierunkowywać dzieci pytaniami
pomocniczymi.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Rozmowa na temat tego, jak powstaje książka. Zwrócenie uwagi na osoby od-
powiedzialne za powstawanie książki. Poznanie nazw niektórych zawodów zwią-
zanych z wydawaniem książki: autor, redaktor, grafik, drukarz.
W bibliotece – zabawa ilustracyjna do piosenki i nauka drugiej zwrotki. Ilustro-
wanie ruchem treści piosenki, np.:
Jeszcze liście kolorowe lecą w trawę.
Dzieci rysują w powietrzu obiema
rękami wężyki, z góry na dół.
Czas na piłkę
Rysują przed sobą oburącz koła.
czas na rower, na zabawę,
Naśladują rękami obroty pedałów
podczas jazdy na rowerze.
ale kiedy wiatr za kołnierz zacznie dąć,
Unoszą ręce, kołyszą nimi w pra-
wo i lewo.
dobrze będzie w kręgu lampy z książką siąść. Wyklaskują rytm.
CD
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
20
N. proponuje dzieciom, by wymyśliły gesty do zilustrowania zwrotek piosenki
– nauka drugiej zwrotki piosenki.
„Pisarz” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenia słownikowe. N. przygotowuje obraz-
ki przedstawiające różne postacie z bajek (krasnoludki, wilk, Kubuś Puchatek,
Baba-Jaga, Czerwony Kapturek itp.). Prezentuje jeden z nich. Zadaniem dzieci
jest wyszukać jak najwięcej określeń pasujących do tej postaci, np. Czerwony
Kapturek – nieuważny, beztroski.
„Mali graficy” – zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się po całej sali zgodnie
z rytmem podanym przez N. Gdy dźwięk milknie, N. podaje nazwę dowolnego
przedmiotu. Zadaniem dzieci jest narysować ten przedmiot w powietrzu i po-
dać, do czego ten przedmiot może służyć.
„Dyktando graficzne”. Każde dziecko dostaje kartkę formatu A4 i komplet ko-
lorowych kredek. Kartka jest przyklejona taśmą klejącą do stolika tak, aby
dziecko nie mogło nią manipulować. N. wydaje polecenia: Na środku kartki na-
rysuj stół.; Pod stołem narysuj piłkę.; Nad stołem narysuj żółte słońce.; Obok stołu
z prawej strony narysuj brązowe krzesło.; Z lewej strony słońca narysuj niebieską
chmurę.; Z prawej strony słońca narysuj różową chmurę.
Po zakończeniu rysowania dzieci porównują swoje prace, wspólnie sprawdzają
poprawność wykonania poleceń.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy ruchowe na placu zabaw – N. organizuje zabawę ruchową (np. tor prze-
szkód) z wykorzystaniem dostępnych materiałów przyrodniczych. Dzieli dzieci
na dwa zespoły. Wygrywa ten zespół, który pierwszy pokona wyznaczoną trasę.
III
„Książki na półce” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje książki i kilka półek.
Poleca dzieciom: Połóżcie na półce 5 książek. Dołóżcie jeszcze 4 książki. Ile jest
książek na półce? Weźcie z pudełka tyle klocków, ile książek jest na półce. N. po-
wtarza taki schemat tyle razy, ile naszykowała półek. Za każdym razem dzieci
dokonują przeliczeń w zakresie 9. Dzieci układają pozostałe książki w kąciku
po 9 na każdej półce, przeliczają je.
Praca z K4., 3 – wprowadzenie liczby 9; wprowadzenie liczebnika głównego i po-
rządkowego 9; dolepianie książek na półkach. Zadanie dodatkowe – rysowanie
po kropkach i po śladzie zgodnie z wyznaczonym kierunkiem; dorysowywanie
elementów według własnego uznania.
„Zabawa w grafika” – praca plastyczna, wykonanie albumu pt. „Moje hobby”
lub „To, co lubię”. Każde dziecko wykonuje kredkami pastelowymi na kartce
formatu A4 rysunek. Na zakończenie ze wszystkich prac wykonany jest wspólny
album.
N. zaprasza do przedszkola gościa, np. rodzica, burmistrza, wójta, rolnika, leka-
rza, księdza itp. Prosi go o przeczytanie dzieciom wybranej bajki. Zaproszony
gość powinien sam opowiedzieć dzieciom, dlaczego wybrał właśnie tę bajkę
i dlaczego czytanie książek jest dla niej/dla niego ważne.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
obrazki
kartki, kredki, taśma
klejąca
książki, półki na książki
K4., 3
kartki, pastele
Dzień 3.
|
Szanujmy książki
21
Dzień 4.
Szanujmy książki
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw; do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Dobrze–źle” – zabawa dydaktyczna. Klasyfikowanie według jednej cechy: właściwe i niewłaściwe
zachowania. Uzasadnianie swoich wyborów.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Uważne słuchanie wiersza Skarga książki Jana Huszczy. Wyjaśnienie, co to znaczy szanowanie
książek. „Kącik książki” – dokonywanie napraw i obkładanie książek.
5. „Jesteśmy bohaterami bajek” – zabawa ruchowa. Naśladowanie postaci z bajek. Praca z ZG 47 –
rysowanie zakładki do książki. „Maszyna drukarska” – zabawa ruchowa. Naśladowanie czynności
i ruchów osoby prowadzącej.
6. „Nasze czasopisma” – uświadomienie dzieciom możliwość korzystania z innych form dociera-
nia do literatury dziecięcej, np. czasopism dziecięcych, stron internetowych dla dzieci, z których
można korzystać tylko pod kontrolą i nadzorem dorosłych.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. Praca z K4., 4 – dokładanie do 9; przeliczanie. Zadanie dodatkowe – otaczanie pętlą przedmio-
tów, które nie pasują do pozostałych.
9. „Czerwony Kapturek – książka, którą lubię!” – gra. Sprawne przeliczanie w zakresie dwunastu,
przestrzeganie reguł gry, samodzielne ustalanie zasad. Uważne słuchanie książek czytanych przez
osoby zaproszone do przedszkola.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, papier
do pakowania, nożyczki, taśma klejąca, ZG, CD, K 4., pionki i 2 kostki do gry
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Dobrze–źle” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje obrazki przedstawiające
dobre i złe zachowania w różnych sytuacjach. Zadaniem dzieci jest zaklasyfiko-
wać je jako właściwe lub niewłaściwe oraz uzasadnić swoje decyzje.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Skarga książki – uważne słuchanie wiersza Jana Huszczy.
Skarga książki
Jan Huszcza
Jestem książką z dużej szafy.
Wszyscy mówią, żem ciekawa,
więc mnie ciągle ktoś pożycza,
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
22
lecz nie cieszy mnie ta sława.
Miałam papier bielusieńki,
ślady na nim Florka ręki.
Pozginał Jaś mi rogi,
Julek na mnie kładł pierogi.
Krzyś ze swym zwyczajem zgodnie,
trzymał mnie aż trzy tygodnie.
Narysował na okładce
Staś diabełka, małpkę w klatce.
Anka, Władka siostra mała,
ta mi kartki dwie wyrwała.
Cóż mi z tego, żem ciekawa,
dłużej żyć tak nie potrafi ę.
Nie będziecie mnie szanować,
to się na klucz zamknę w szafi e.
Rozmowa na temat wiersza: Na co skarżyła się książka?; Co należy robić, żeby
książki się nie niszczyły?; Dlaczego należy dbać o książki?
„Kącik książki” – dokonywanie napraw i obkładanie książek. N. przygotowuje
papier do pakowania, nożyczki, taśmę klejącą. Dzieci wybierają z kącika książki
te egzemplarze książek, które należy obłożyć lub naprawić. Wspólnie z N. ob-
kładają je i dokonują napraw.
„Jesteśmy bohaterami z bajek” – zabawa ruchowa. N. wypowiada nazwę postaci
z bajki (np. smok wawelski, Kot w Butach, krasnoludek, olbrzym, wilk), a zada-
niem dzieci jest zaprezentować tę postać ruchem, mimiką.
Praca z ZG 47 – rysowanie zakładki do książki.
„Maszyna drukarska” – zabawa ruchowa. N. przedstawia się jako matryca w ma-
szynie, zaś dzieci, jako kartki z wydrukowanym tekstem. To samo, co jest na ma-
trycy, musi być na kartkach. N. wykonuje różne czynności, zaś dzieci naśladują
jej ruchy. Później N. może jako matrycę wskazać dziecko z grupy.
„Nasze czasopisma” – N. prezentuje różne czasopisma dla dzieci, np. Świersz-
czyk, Cyferkowo, Alfabetowo itp. Uświadamia dzieciom możliwość korzystania
z innych form literatury dziecięcej, np. korzystania ze stron internetowych dla
dzieci (tylko pod kontrolą i nadzorem dorosłych).
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. „Tropimy owady” – N. daje dzie-
ciom lupy lub lornetki. Zadaniem dzieci jest zaobserwowanie jak największej
liczby owadów i ich zachowania. Wszystkie dzieci opowiadają o swoich spostrze-
żeniach.
III
Praca z K4., 4 – dokładanie do 9; doklejanie brakujących zabawek. Zadanie
dodatkowe – otaczanie pętlą przedmiotów niepasujących do pozostałych.
„Czerwony Kapturek – książka, którą lubię” – gra. N. przygotowuje planszę
z narysowaną trasą gry, zaznaczonymi polami-pułapkami i polami-premiami,
dwa pionki i dwie kostki do gry. Jeden pionek bierze N., drugi daje dzieciom.
Oba pionki ustawia na polu start. N. rozpoczyna grę. Rzuca jednocześnie dwie-
ma kostkami do gry. Następnie przelicza na głos liczbę oczek na obu kostkach.
Przesuwa swój pionek do przodu o tyle pól, ile wynosi suma oczek na obu kost-
kach. To samo robią dzieci. Wygrywa ten pionek, który pierwszy przekroczy linię
mety. Na trasie gry umieszczone są pola-pułapki i pola-premie:
papier do pakowania,
nożyczki, taśma
klejąca
ZG
czasopisma
lupy, lornetki
K4., 4
kartki, kredki, pionki,
kostka do gry
Dzień 4.
|
Szanujmy książki
23
– pole z wilkiem: „Musisz go przechytrzyć, więc czekasz jak wyrzucisz dziewięć
oczek na obu kostkach”;
– pole z babcią: „Czekasz jedną kolejkę, gdyż babcia jest stara i schorowaną
i bardzo wolno się porusza”;
– pole z leśniczym: „Przesuwasz się o dwa pola do przodu”.
N. zaprasza do przedszkola gościa, np. rodzica, burmistrza, wójta, rolnika, leka-
rza, księdza itp. Prosi go o przeczytanie dzieciom wybranej bajki. Zaproszony
gość powinien sam opowiedzieć dzieciom, dlaczego wybrał właśnie tę bajkę
i dlaczego czytanie książek jest dla niej/dla niego ważne.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 5.
Przygody Paka
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw; za-
chęcanie do korzystania z gier planszowych i układanek; porządkowanie miejsca zabawy po jej
zakończeniu. Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Dobre przykłady” – zabawa dydaktyczna. Podawanie przykładów dobrego zachowania w róż-
nych miejscach i sytuacjach. Rywalizacja o tytułu „króla dobrych manier”.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 – rozwijanie koordynacji ruchowej, doskonalenie motory-
ki, rozwijanie umiejętności współpracy w parach lub grupie, zwracanie uwagi na bezpieczeństwo
podczas zabaw.
5. „Przygoda Paka” – zabawy słownikowe, próby opowiadania wymyślonych przez siebie przygód Paka.
Wykonanie książki według pomysłu dzieci. Przygotowanie wystawy książeczek o przygodach Paka.
6. „W bibliotece” – zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. „Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia narządów mowy.
9. „Czerwony kapturek – książka, którą lubię” – gra. Sprawne przeliczanie w zakresie dwunastu,
przestrzeganie reguł gry, samodzielne ustalanie zasad. Uważne słuchanie książek czytanych przez
osoby zaproszone do przedszkola.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych; piłka
lekarska, materac, worki do skakania, pachołki do zestawu ćwiczeń gimnastycznych, trzy kartony,
klej, kredki, wycinki z gazet (najlepiej z czasopism dziecięcych) dla każdego dziecka, pionki i 2
kostki do gry, apaszki, klocki rytmiczne
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
24
„Dobre przykłady” – zabawa dydaktyczna. N. prosi dzieci o podanie przykładów
dobrego zachowania w różnych miejscach i sytuacjach. Za każdą dobrą odpo-
wiedź dziecko dostaje punkt. Ten kto zbierze najwięcej punktów, zostaje „kró-
lem dobrych manier”.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8.
1. Dzieci swobodnie biegają po sali. Na hasło N. muszą szybko dobiec do wy-
mienionego przedmiotu, np. ławka, ściana, krzesło itp.
2. „Wyścig skoczny” – dzieci ustawiają się w dwóch lub trzech szeregach. Na sy-
gnał N. pierwsze osoby z szeregów zaczynają skakać do wyznaczonego miej-
sca na prawej lub lewej nodze, z drugą nogą ugiętą w kolanie.
3. „Uciekające żabki” – dzieci ustawiają się w dwóch lub trzech szeregach.
Na sygnał N. pierwsze osoby skaczą do pachołka, naśladując skoki żab, okrą-
żają pachołek i wracają w ten sam sposób do szeregu.
4. „Wyścigi koziołków” – dzieci ustawiają się w dwóch lub trzech szeregach.
Przed każdym szeregiem leży piła lekarska o masie 1 kg. Pierwsze osoby
z szeregów ustawiają się na czworakach przed piłką. Na sygnał popychają
piłkę głową w stronę pachołka. Kiedy dotrą do wyznaczonego celu podnoszą
piłkę i wracają do szeregu, ustawiając piłkę przed kolejną osobą.
5. „Wyścigi żołnierzy” – dzieci ustawiają się w dwóch lub trzech szeregach.
Przed każdym szeregiem leży materac. Pierwsze osoby z szeregów kładą się
na materacu. Na sygnał czołgają się do końca materaca, wstają i biegiem wra-
cają na koniec rzędu.
6. „Wyścigi w workach” – N. daje każdej grupie jeden worek do skakania.
Na sygnał gwizdka uczestnik będzie musiał wejść do worka i skakać do wy-
znaczonego miejsca, a następnie tym samym sposobem wrócić i przekazać
worek kolejnej osobie.
„Przygoda Paka” – wykonanie przez dzieci książek. N. dla każdego dziecka przy-
gotowuje trzy kartony, klej, kredki i wycinki z gazet – najlepiej z czasopism dzie-
cięcych. Na pierwszej kartce każde dziecko przykleja jeden, wybrany przez sie-
bie wycinek i dorysowuje przygodę Paka związaną z tym wycinkiem. Następnie
dostaje drugą kartkę, przykleja na środku drugi wycinek z gazety i układa ciąg
dalszy swego opowiadania o Paku. Jeżeli nie jest znudzone pracą, może przygo-
tować kolejną stronę książki. Na koniec z pomocą N. zszywa karty i opowiada
treść swojego opowiadania.
Przygotowanie wystawy książeczek o przygodach Paka.
„W bibliotece” – zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence:
a) „Apaszki” – zabawa naśladowcza. Każde dziecko trzyma swoja apaszkę i na-
śladuje ruchy wykonywane przez N. (np. pionowe – z góry na dół, poziome
– od prawej do lewej, itp.)
b) „Czwórki” – zabawa porządkowa. Dzieci ustawione są w dużym kole. Trzy-
mają w ręku apaszki. Poruszają się w prawą lub lewą stronę. Gdy usłyszą me-
lodię piosenki szybko dobierają się czwórkami, chwytając za końce apaszek.
Tworzą w ten sposób kółka i tańczą w rytm melodii.
c) „Pokaż, co gram” – zabawa dydaktyczna. N. układa z klocków rytmicznych
układ, przedstawiający rytm zwrotki lub wersu piosenki. Wystukuje go. Dzie-
ci same próbują wystukać ten rytm.
piłka lekarska, materac,
worki, pachołki
karton, klej, kredki,
wycinki z gazet
CD, apaszki, klocki
rytmiczne
Dzień 5.
|
Przygody Paka
25
d) „Taniec-połamaniec” – zabawa taneczna. N. prezentuje krok w metrum
na cztery. Dzieci próbują same się poruszać w ten sposób, najpierw pojedyn-
czo, a potem w parach.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. „Przejście pod zwalonym pniem”
– zabawa ruchowa z elementami skłonu. 2/3 dzieci dobiera się parami. Dzieci
stają naprzeciwko siebie, chwytają się za ręce, które unoszą na wysokości oczu –
w ten sposób tworzą przejście pod zwalonym pniem. Pozostałe dzieci mają za
zadanie przejść pod wszystkimi pniami. Następnie dzieci zamieniają się rolami.
III
„Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia oddechowe:
Mówienie na wydechu – dzieci nabierają powietrze nosem, a następnie na jed-
nym wydechu wypowiadają rymowankę:
Każdy aktor o tym wie,
że mówić nie można źle.
Ćwiczenia ortofoniczne: brr, bzy.
Ćwiczenia języka: wysuwanie języka do przodu – język wąski i szeroki; liczenie
językiem dolnych i górnych zębów; zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka
języka; ćwiczenia szybkiego wymawiania głoski r.
„Czerwony Kapturek – książka, którą lubię” – gra (s. 23).
N. zaprasza do przedszkola gościa, np. rodzica, burmistrza, wójta, rolnika, leka-
rza, księdza itp. Prosi go o przeczytanie dzieciom wybranej bajki. Zaproszony
gość powinien sam opowiedzieć dzieciom, dlaczego wybrał właśnie tę bajkę
i dlaczego czytanie książek jest dla niej/dla niego ważne.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
TYDZIEŃ XXXIII. JAK POWSTAJE KSIĄŻKA
26
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
Dzień 1.
Rośliny na łące
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wiosenne kwiaty – stokrotka” – zabawa plastyczno-techniczna. Wykonanie wiosennego kwiatka
ściśle według wskazówek N. Odrysowywanie, wycinanie po linii, składanie i przyklejanie według
wzoru – ćwiczenia małej motoryki.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Łąka – uważne słuchanie wiersza M. Buczkówny. Rozmowa na temat wiersza ze szczególnym
podkreśleniem wymienionych w wierszu mieszkańców łąki i jej roślinności.
5. Prezentacja różnych sprzętów służących do obserwacji. Wycieczka na pobliską łąkę w celu obser-
wacji życia na łące. Niezapominajki to są kwiatki z bajki – zabawa rytmiczna z tekstem wiersza B.
Ostrowskiej – uwrażliwienie na zmianę tempa: wolno–szybko.
6. Praca z ilustracją przedstawiającą wiosenną łąkę – porównanie z obrazem łąki poznanym na wy-
cieczce. „Taniec motyli” – zabawa muzyczno-ruchowa. Naśladowanie ruchu motyla. Praca z K 4., 5
– kolorowanie tulipana według kodu. Zadanie dodatkowe – przeliczanie i kolorowanie kwiatków.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
8. Łąka – osłuchanie z piosenką. Zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence.
9. „Wiosenna łąka” – wykonanie pracy za pomocą farb plakatowych. Przygotowanie wystawy prac.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, kolo-
rowe kartony, nożyczki, klej, ołówki, figury geometryczne do odrysowania, różne sprzęty służące
do obserwacji: lupy, mikroskopy, szkła powiększające, karta pracy służąca obserwacji przyrody
w trakcie wycieczki i ołówki, ilustracja przedstawiająca wiosenną łąkę, CD, K 4., kartony, farby
plakatowe
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wiosenne kwiaty – stokrotka” – zabawa plastyczno-techniczna. Każde dziecko
dostaje podstawowe figury geometryczne do odrysowania, wycięcia, złożenia
i przyklejenia według wzoru. Wzór przygotowuje wcześniej N.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Łąka – uważne słuchanie wiersza Mieczysławy Buczkówny.
fi gury geometryczne,
nożyczki, klej, ołówki,
karton
27
Łąka
Mieczysława Buczkówna
Na łąkę trzeba iść rano
Kiedy jeszcze jest rosa –
Cichutko przystanąć
I słuchać
Jak brzęczy pszczoła jak bąk a jak osa
Patrzeć jak skrzydła motyli
Zamykają się i otwierają
Jak mała biedronka
Na łódce z listka płynie
Po zielonym kołysaniu –
A potem trzeba się pochylić
Nad każdym kwiatem
I zapytać jak mu na imię
Rozmowa dotycząca treści wiersza: O jakim miejscu była mowa w wierszu?;
Co można spotkać na łące?; Kto mieszka na łące?; Dlaczego należy się tam zacho-
wywać cichutko?
Prezentacja różnych sprzętów służących do obserwacji. N. gromadzi lupy, mi-
kroskopy, szkła powiększające i tłumaczy zasady korzystania z nich.
Wycieczka na pobliską łąkę w celu obserwacji życia na łące. Każde dziecko do-
staje kartę pracy z narysowanymi roślinami i zwierzętami (np. trawa, jaskier,
rumianek, mlecz, niezapominajka, bocian, jaskółka, żaba, ślimak, biedronka,
świerszcz, mrówka, pająk, kretowisko, mysz, osa, motyl) oraz ołówek. Zadaniem
dzieci w trakcie wycieczki jest obserwacja przyrody i zaznaczenie na karcie pra-
cy tych rzeczy, które widziały.
„Niezapominajki to są kwiatki z bajki” – zabawa rytmiczna z tekstem wiersza
Bronisławy Ostrowskiej.
Niezapominajki to są kwiatki z bajki
Bronisława Ostrowska
Niezapominajki
To są kwiatki z bajki!
Rosną nad potoczkiem,
Patrzą żabim oczkiem.
Gdy się jedzie łódką,
Śmieją się cichutko
I szepcą mi skromnie:
„Nie zapomnij o mnie!”
N. pokazuje różne możliwości wypowiedzenia każdego wersu. Każde dziecko
mówi tekst w inny sposób, np.:
Wolno, wolno, wolno, wolno, szybko, szybko.
Szybko, szybko, szybko, szybko, wolno, wolno.
Wolno, wolno, szybko, szybko, wolno, wolno.
Praca z ilustracją przedstawiającą wiosenną łąkę – porównanie z obrazem łąki
z wycieczki. N. prosi, aby dzieci uważnie przyjrzały się ilustracji i powiedziały,
jakie miejsce przedstawia. Następnie prosi, aby wymieniły te elementy ilustracji,
które dzieci widziały na łące podczas wycieczki.
sprzęty służące
obserwacji
Ilustracje, ołówki
Ilustracje
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
28
„Taniec motyli” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Dzieci-motyle tańczą
po całej sali zgodnie z podaną melodią – wskazane Cztery pory roku. Wiosna
Antonia Vivaldiego. Do tańca można wykorzystać również chusty, szarfy bądź
gazety (jako skrzydła motyla).
Praca z K4., 5 – kolorowanie tulipana według kodu. Zadanie dodatkowe – prze-
liczanie kwiatów; kolorowanie tych, których jest więcej.
Zabawy ruchowe w ogrodzie przedszkolnym. N. organizuje zabawę ruchową
(np. tor przeszkód) z wykorzystaniem dostępnych materiałów przyrodniczych.
Dzieli dzieci na dwa zespoły. Wygrywa ten zespół, który pierwszy pokona wyzna-
czoną trasę.
III
Łąka – osłuchanie z piosenką Stanisława Karaszewskiego.
Łąka
sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tadeusz Strąk
Na wiosennej łące
tańczyły zające.
Po trawie skakały,
z łąką się witały.
Witały ślimaka,
motyla i szpaka,
żabę, kreta, muchę,
mrówkę i ropuchę.
Ref: Hej -ha, h ej -ha,
raz, dwa, trzy,
z zajączkami zatańcz ty.
Na wiosennej łące
tańczyły zające.
Po trawie skakały,
kwiatki oglądały.
Oglądały bratki,
fi ołki i bławatki,
mlecze i rumianek,
przez calutki ranek.
Ref: Hej -ha, h ej -ha,
raz, dwa, trzy,
z zajączkami zatańcz ty.
Aktywne słuchanie piosenki. Dzieci podczas słuchania piosenki spacerują i od-
bijają od podłogi piłki tenisowe.
„Zajączki” – zabawa ruchowa. N. wybiera spośród dzieci dwa zajączki. Pozosta-
łe dzieci są podzielone na dwa zespoły: zwierzęta i kwiaty. Każdy zespół ustawia
się w koło, w środku którego staje zajączek. Przy melodii zwrotki zajączki wyko-
nują dowolne ruchy, a pozostałe dzieci je naśladują. Przy melodii refrenu dzieci-
-zwierzęta wyklaskują rytm melodii, a dzieci -kwiaty szybko dobierają się w pary
i obracają w rytm melodii. Przy drugiej zwrotce znów wszyscy naśladują w ko-
łach zajączki. Przy refrenie po drugiej zwrotce dzieci -kwiaty wyklaskują rytm,
a dzieci -zwierzęta tańczą w parach.
CD
K4., 5
CD, piłki tenisowe
Dzień 1.
|
Rośliny na łące
29
Rozmowa na temat treści piosenki. N. zadaje pytania: Co robiły na łące zającz-
ki?; Jakie zwierzęta witały?; Jakie kwiatki oglądały?
„Wiosenna łąka” – wykonanie pracy plastycznej farbami plakatowymi.
Przygotowanie wystawy prac dzieci.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 2.
Zwierzęta na łące
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wiosenne kwiaty – bez ” – zabawa plastyczno-techniczna. Wykonanie wiosennego kwiatka
ścisłe według wskazówek N., odrysowywanie, wycinanie po linii, składanie i przyklejanie według
wzoru – ćwiczenia małej motoryki.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Krecik – wdrażanie do uważnego słuchania wiersza B. Formy. Rozmowa dotycząca treści wiersza
ze szczególnym uwzględnieniem wyglądu kreta i jego znaczenia dla środowiska. Rozwiązywanie
zagadek dotyczących mieszkańców łąki.
5. „Pszczółki” – zabawa ruchowa naśladowcza. Praca z WP – wykonanie bociana.
6. Łąka – nauka pierwszej i drugiej zwrotki piosenki. „Bocian patrzy” – zabawa pobudzająco-hamu-
jąca. Praca z K4., 7 – rozwijanie analizy i syntezy oraz pamięci słuchowej dzieci. Czytanie globalne
wyrazu komary. Zadanie dodatkowe – rysowanie w tunelu i po śladzie.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. „Tropimy owady”– obserwa-
cja owadów i ich zachowania.
8. „Połóż tam, gdzie powiem”– zabawa matematyczna. Kształtowanie umiejętności rozpoznawania
i nazywania podstawowych figur geometrycznych, orientacji na kartce; odwzorowywanie układu
przestrzennego na płaszczyźnie.
9. „Przejście przez mostek” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. „Bliżej, dalej” – zabawa
dydaktyczna w parach. Mierzenie odległości za pomocą sznurka, porównywanie odległości, uży-
wanie pojęć: krótszy, dłuższy.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, kolo-
rowe kartony, nożyczki, klej, ołówki, figury geometryczne do odrysowania, WP 30, CD; K 4., 7,
kartka papieru dla każdego dziecka, WM 2–5, sznurki lub miarki
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
karton, farby
plakatowe
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
30
„Wiosenne kwiaty – bez” – zabawa plastyczno-techniczna. Każde dziecko dosta-
je podstawowe figury geometryczne do odrysowania, wycięcia, złożenia i przy-
klejenia na karton według wzoru. N. wcześniej przygotowuje wzór.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Krecik – słuchanie wiersza Bożeny Formy.
Krecik
Bożena Forma
Jestem sobie mały krecik,
chcę by dzieci mnie poznały.
Bardzo miękkie mam futerko,
nim pokryty jestem cały.
Najśmieszniejsze moje łapki,
ciągle ziemię wypychają.
Silne, płaskie, jak łopatki,
zawsze w pracy pomagają.
Swoim ryjkiem bardzo lubię
korytarzy drążyć wiele.
Spulchniać zbite bryły ziemi,
wiercić przejścia i tunele.
Gdy na dworze silne mrozy,
w milej norce, wśród zapasów
siedząc, marzę o przetrwaniu
do wiosennych lepszych czasów.
Rozmowa dotycząca treści wiersza: Jakie zwierzę jest bohaterem wiersza?; Gdzie
ono mieszka?; Jak wygląda kret?; Co on robi?; Czym się żywi?
Rozwiązywanie zagadek Beaty Gawrońskiej dotyczących mieszkańców łąki:
Na brzegu stawu żyją, z wieczora, czy też z rana,
do wody dają nura, gdy słyszą krok bociana. (żaby)
Zbiera miód z kwiatów wśród łąk i pól,
Kiedy użądli, sprawi ci ból. (pszczoła)
Tu cytrynek, tam paź królowej, wszędzie piękne, kolorowe.
Lekko unoszą się nad łąką, gdy tylko zaświeci słonko. (motyle)
O nocleg nie prosi, wędrując po świecie,
Bo swój domek nosi na własnym grzbiecie. (ślimak)
Choć są bardzo małe, pracują wytrwale,
Zbierają nasionka, nie męczą się wcale. (mrówki)
Powrócił do nas z dalekiej strony,
Ma długie nogi i dziób czerwony. (bocian)
Lata nad łąką w czerwonej kapotce,
A na tej kapotce jest kropka przy kropce. (biedronka).
Zapewne znacie takiego konika,
Choć nie jest zegarkiem, jednak w trawie cyka. (konik polny)
fi gury geometryczne,
nożyczki, klej, karton
Dzień 2.
|
Zwierzęta na łące
31
„Pszczółki” – zabawa ruchowa naśladowcza. Dzieci-pszczółki biegają po sali
w rytmie podawanym przez N. i naśladują bzyczenie pszczół. Gdy dźwięk milk-
nie, siadają na kwiatkach (na podłodze).
Praca z WP 30 – składanie i ozdabianie bociana.
Łąka – nauka pierwszej zwrotki piosenki.
„Muzykalna łąka” – zabawa rytmiczna. N. przygotowuje obrazki przedstawiają-
ce rośliny i zwierzęta występujące w piosence. Dzieci mają przygotowane instru-
menty perkusyjne (dowolne). Następnie N. układa po 2 obrazki obok siebie,
a dzieci mają za zadanie zagrać i zaśpiewać ich nazwy.
Nauka drugiej zwrotki piosenki Łąka. N. mówi frazami tekst pierwszej zwrotki
z zachowaniem rytmu i tempa. Dzieci powtarzają: bardzo cicho, średnio cicho,
głośno, dopowiadają ostatnie słowo frazy, mówią całość z jednoczesnym klaska-
niem, śpiewają całość w grupie.
„Bocian patrzy” – zabawa pobudzająco-hamująca. Wybrane przez N. dziecko-
-bocian stoi tyłem do dzieci-żab i recytuje rymowankę:
Raz, dwa, trzy
bocian patrzy.
W tym czasie dzieci-żaby za jego plecami poruszają się jak skaczące żaby. Gdy
dziecko skończy mówić rymowankę, odwraca się, a dzieci-żaby zamierają w bez-
ruchu. Dziecko-bocian chodzi pomiędzy dziećmi-żabami i szuka dziecka, które
się poruszy. Wskazane dziecko staje się bocianem i prowadzi dalej zabawę.
Praca z K4., 7 – ćwiczenia słuchowe; czytanie globalne wyrazu komary, wyróż-
nianie głoski y w wygłosie podczas rymowanki: Lecą sobie dwa komary, ten jest
młody, a ten stary. Zadanie dodatkowe – rysowanie w tunelu i po śladzie.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. „Tropimy owady” – N. daje dzie-
ciom lupy lub lornetki. Zadaniem dzieci jest zaobserwowanie jak największej
liczby owadów i ich zachowania. Wszystkie dzieci opowiadają o swoich spostrze-
żeniach.
III
„Połóż tam, gdzie powiem” – zabawa matematyczna. Każde dziecko ma przed
sobą kartkę oraz komplet figur geometrycznych (z WM). N. umawia się z dzieć-
mi, że wspólnie ułożą plan placu przedszkolnego. Kwadraty – to budynki, koła
– drzewa, trójkąty – zabawki na placu zabaw, prostokąty – chodnik i droga. N.
opowiada, co dzieci będą układały oraz jaką figurę i w którym miejscu kartki
dzieci mają położyć, np.: Ta kartka to plac, na którym jest nasze przedszkole i plac
zabaw. Weźcie duży kwadrat – to nasze przedszkole – i połóżcie go na środku kartki.
Z lewej strony przedszkola rosną dwa drzewa. Weźcie dwa koła i połóżcie je przy
lewej krawędzi kartki. Przed przedszkolem jest plac zabaw, na którym stoją huśtaw-
ki i zjeżdżalnie. Weźcie cztery trójkąty i połóżcie je wzdłuż górnej krawędzi kartki,
nad kwadratem. N. w trakcie zabawy kontroluje poprawność wykonywanych po-
leceń. Na koniec dzieci mogą odrysować figury i je pokolorować.
„Przejście przez mostek” – zabawa z elementem równowagi. Dzieci stoją w rzę-
dzie przed ławeczką. Mają za zadanie przejść przez nią z wyciągniętymi w bok
rękoma z asekuracją N. Dziecko, które pokona trasę prawidłowo jest nagradza-
ne brawami.
„Bliżej, dalej” – zabawa dydaktyczna.
a) Dzieci mają przed sobą swoje plany, wykonane w zabawie „Połóż tam, gdzie
powiem” (jeden plan na parę) oraz paski papieru lub wstążki (co najmniej
WP
obrazki, instrumenty
perkusyjne
K4., 7
lupy, lornetki
WM, kredki, kartki
paski papieru
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
32
dwa paski na parę). Na polecenie N. mierzą odległości między dwoma wska-
zanymi przez N. punktami, np. między przedszkolem a środkowym drzewem,
między przedszkolem a huśtawką w prawej górnej części placu. Po dokona-
niu pomiarów porównują odległości, wskazują, co jest bliżej przedszkola,
a co dalej.
b) N. rozkłada na podłodze w sali pudełka (duże klocki) i łączy je za pomocą
skakanek lub długich sznurków. Zadaniem dzieci jest zmierzenie stopami
odległości między wskazanymi pudełkami. Na koniec dzieci porównują odle-
głości, wskazują, która droga jest dłuższa, która krótsza, które są takie same.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 3.
Owady
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek; porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wiosenne kwiaty – kaczeńce” – zabawa plastyczno-techniczna. Wykonanie wiosennego kwiatka
ścisłe według wskazówek N., odrysowywanie, wycinanie po linii, składanie i przyklejanie według
wzoru.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Nikt mnie więcej nie zobaczy – uważne słuchanie opowiadania W. Kozłowskiego. Rozmowa do-
tycząca treści opowiadania ze szczególnym uwzględnieniem etapów rozwoju motyla. Praca z K4.,
8 – układanie obrazków w odpowiedniej kolejności zgodnie z treścią opowiadania.
5. „Taniec motyli” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Naśladowanie sposobu poruszania się
motyla zgodnie z podaną muzyka. Praca z ZG 48 – rysowanie owadów. „Tropimy zwierzęta” – za-
bawa dydaktyczna. Nazywanie mieszkań zwierząt, w tym owadów.
6. „Jeden owad, dwa…” – zabawa słownikowa. Tworzenie liczby mnogiej nazw zwierząt.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. „Tropimy owady” – obserwa-
cja owadów i ich zachowania.
8. „Wesoła gąsienica” – zabawa dydaktyczna. Rozwiązywanie zadań tekstowych, odkładanie i dokła-
danie w zakresie 9, posługiwanie się liczebnikami porządkowymi.
9. „Motyl” – praca plastyczno-techniczna. Przygotowanie wystawy prac dzieci.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych; kolo-
rowe kartony, nożyczki, klej, ołówki, obrazki: gąsienica, kokon, motyl, ZG, CD, szarfy w czterech
kolorach, obrazki przedstawiające kopiec kreta, norę myszy, staw, listek, K4., lupy i szkła powięk-
szające; kontur gąsienicy (biało-czarny) z zaznaczonymi częściami ciała, na których umieszczone
są cyfry od 1 do 9, części ciała gąsienicy pasujące do konturu, szablon motyla, nożyczki, farby
miarki
Dzień 3.
|
Owady
33
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wiosenne kwiaty – kaczeńce” – zabawa plastyczno-techniczna. Każde dziecko
dostaje podstawowe figury geometryczne do odrysowania, wycięcia, złożenia
i przyklejenia według wzoru. N. wcześniej przygotowuje wzór.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Nikt mnie więcej nie zobaczy – słuchanie opowiadania Władysława Kozłowskiego
czytanego przez N.
Nikt mnie więcej nie zobaczy
Władysław Kozłowski
Gąsienica uważa się za bardzo piękną i nie ominęła ani jednej kropli rosy, żeby
się w niej nie przejrzeć.
– Ach, co to za uroda! – szeptała, oglądając ze wszystkich stron swój pospo-
lity pyszczek i wyginając grzbiet, żeby popatrzeć na dwa złociste prążki.
– Szkoda, że nikt nie zwraca na mnie uwagi!
Aż raz zdarzyło się, że po łące chodziła dziewczynka i zbierała kwiaty. Gąsie-
nica czym prędzej wypełzła na największy kwiatek.
Dziewczynka spostrzegła ją i powiedziała:
– Co to za brzydactwo!
– Ach tak! – syknęła obrażona gąsienica.
– Wobec tego nikt, nigdy, nigdzie, za nic na świecie, w żadnym wypadku
i w żadnych okolicznościach więcej mnie nie zobaczy! Daję na to słowo honoru,
uczciwej gąsienicy! Skoro się dało słowo honoru – należy go dotrzymać, zwłasz-
cza kiedy się jest gąsienicą. I gąsienica wpełzła na drzewo. Z pnia na sęczek,
z sęka na gałąź, z gałęzi na gałązkę. Wyciągnęła z pyszczka jedwabną niteczkę
i zaczęła się nią owijać. Snuje się niteczka, owija gąsienicę raz, drugi, trzeci,
dziesiąty, setny… i wreszcie gąsienica zniknęła w miękkim jedwabnym kokonie.
– Och, jaka jestem zmęczona! – westchnęła – ale owinęłam się znakomicie.
W kokonie było ciepło… i nudno. Gąsienica ziewnęła raz, potem drugi i zasnę-
ła. Mijał dzień za dniem. Letni wietrzyk kołysał gałązką, szeleściły cicho liście,
a obrażona gąsienica spała i spała.
Obudziła się wreszcie – widocznie słońce musiało mocno dogrzewać,
bo w końcu upał był nieznośny.
– Muszę przewietrzyć trochę mój domek! – postanowiła i wyskrobała małe
okienko w kokonie.
– Ach, jak pięknie pachną kwiaty, gąsienica wychyliła się nieco – nikt mnie
tu wśród listków nie zauważy, co mam sobie żałować powietrza – pomyślała.
Wychyliła się jeszcze troszeczkę, znowu troszeczkę i… wypadła ze swojej kry-
jówki! Ale zamiast spaść z drzewa na ziemię uniosła się do góry.
I nagle na tej samej łące zobaczyła tę samą dziewczynkę – co za wstyd – po-
myślała – że jestem brzydka, to nie moja wina, gorzej że teraz wszyscy będą mnie
nazywać kłamczuchą. Dałam słowo honoru, że nikt mnie więcej nie zobaczy
i słowa nie dotrzymałam.
Hańba! – Zrozpaczona upadła na trawę. A wtedy nadbiegła dziewczynka
i zawołała:
fi gury geometryczne,
nożyczki, klej, kartki
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
34
– Ach, jaki piękny!
– Czyżby to o mnie mowa? – szepnęła zdziwiona gąsienica – zdaje się,
że o mnie. I wierz tu ludziom! Dziś mówią tak a jutro zupełnie inaczej.
Na wszelki wypadek przejrzała się jednak w kropli rosy.
– Cóż to takiego? W lusterku ktoś nieznajomy z długimi, bardzo długimi wą-
sami.
Wygięła grzbiet. Na grzbiecie są dwa piękne, kolorowe skrzydła!
– Patrzcie, patrzcie stał się cud – jestem motylem!
I kolorowy motylek poszybował wysoko nad łąką, bo przecież on nie dawał
motylkowego słowa honoru, że nikt go nie ujrzy.
Rozmowa dotycząca treści opowiadania: Kto jest głównym bohaterem opowiada-
nia?; Kogo spotkała gąsienica?; Dlaczego gąsienica obraziła się na dziewczynkę?;
W co przeobraziła się gąsienica?
Praca z K4., 8 – układanie obrazów gąsienicy, kokonu i motyla w odpowiedniej
kolejności.
„Taniec motyli” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Dzieci-motyle tańczą
po całej sali zgodnie z podaną melodią – wskazane Cztery pory roku. Wiosna
Antonia Vivaldiego. Do tańca można wykorzystać chusty, szarfy bądź gazety
(jako skrzydła motyla).
Praca z ZG 48 – rysowanie owadów.
„Tropimy zwierzęta” – zabawa dydaktyczna. N. dzieli dzieci na cztery grupy:
czerwoną, zieloną, niebieską, żółtą. Wszystkie dzieci ustawiają się przed linią
startu. W czterech miejscach sali N. umieszcza obrazki przedstawiające: kopiec
kreta, norę myszy, staw i listek. Obrazki te są tak zakryte, aby dzieci nie wiedzia-
ły, czego szukają. N. na podłodze umieszcza różne przedmioty (strzałki, drogo-
wskazy) w kolorach grup – tworzy z nich labirynt. Zadaniem dzieci jest przejść
po labiryncie i odszukać swój obrazek. Gdy czynność zostanie już wykonana,
dzieci nazywają miejsca, do których doszły i mówią, kto tam mieszka. Następnie
chodzą po sali i naśladują zwierzęta mieszkające w miejscu przedstawionym
na obrazku.
„Gdzie mieszkają owady?” – zabawa dydaktyczna. N. zadaje pytanie, zaś dzieci
opowiadają o tym, gdzie mogą mieszkać owady i jakie są ich domki.
„Jeden owad, dwa…” – zabawa słownikowa. Tworzenie liczby mnogiej nazw
zwierząt: mysz – myszy, kret – krety, komar – komary, bocian – bociany, żaba –
żaby, pszczoła – pszczoły. Następnie N. zadaje pytanie: Jaką głoskę słychać
na końcu tych wyrazów?
„Sylaby” – zabawa słuchowa. Dzielenie na sylaby wyrazów: ko-ty, ba-lo-ny, ba-
-to-ny, ba-na-ny, sto-ły, lam-py, tor-by, o-bra-zy
. N. podaje wyraz, zaś dzieci sta-
rają się podzielić go na sylaby. We wszystkich tych wyrazach można wyróżnić
ostatnią głoskę.
„Czy jest tu głoska y?” – zabawa dydaktyczna. N. wypowiada wyrazy według
własnego pomysłu, zaś dzieci, słysząc głoskę y, wykonują wcześniej umówiony
ruch, np. podnoszą się i siadają z powrotem na miejsce. W podanych wyrazach
głoska y powinna występować początku, na końcu lub w środku.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. „Tropimy owady” – N. daje dzie-
ciom lupy lub lornetki. Zadaniem dzieci jest zaobserwowanie jak największej
liczby owadów i ich zachowania. Wszystkie dzieci opowiadają o swoich spostrze-
żeniach.
K4., 8
CD
ZG
obrazki
lupy, lornetki
Dzień 3.
|
Owady
35
III
„Wesoła gąsienica” – zabawa dydaktyczna. Na tablicy narysowany jest kontur
gąsienicy (biało-czarny) z zaznaczonymi częściami ciała, na których umieszczo-
ne są cyfry od 1 do 9. Takie same części ciała (kolorowe) z zadaniem tekstowym
ma N. Odczytuje zadanie, zaś dzieci rozwiązują je. Wyniki wskazuje miejsce,
na które należy przyczepić część ciała gąsienicy. Zadania wymyśla N. – dokłada-
nie i odkładanie w zakresie 9.
„Motyl” – praca plastyczno-techniczna. Dzieci odrysowują szablon motyla, wy-
cinają go, następnie składają pionowo na pół. Na jedną połówkę nakładają far-
bę w różnych kolorach. Następnie składają i odciskają wzór na drugiej połowie.
Przygotowanie wystawy prac dzieci.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 4.
W stawie – rozwój żaby
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wiosenne kwiaty – lilie” – zabawa plastyczno-techniczna. Wykonanie wiosennego kwiatka ściśle
według wskazówek N., odrysowywanie, wycinanie po linii, składanie i przyklejanie według wzoru.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Żaba” – historyjka obrazkowa. Układanie historyjki obrazkowej składającej się z czterech ob-
razków, ilustrujących etapy rozwoju żaby. Omawianie treści historyjki. „Bocian i żaby” – zabawa
ruchowa. Wcielanie się w rolę, ćwiczenie sprawności i szybkości.
5. „Majowa muzyka” – zabawa naśladowcza. Naśladowanie odgłosów żab zgodnie z podanym ko-
dem. „Która z kolei?” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenie logicznego myślenia, przeliczania liczeb-
nikami porządkowymi, rozróżniania wielkości.
6. „Na wiosennej łące” – opowieść ruchowa. Naśladowanie za pomocą gestów, ruchów i wyrazów
dźwiękonaśladowczych zwierząt żyjących na łące. Zabawy słownikowe – układanie zdań z poda-
nymi przez N. wyrazami o tematyce związanej z łąką. Dokonywanie analizy i syntezy sylabowej
wyrazów: staw, trzcina, ryby, kaczeńce, kaczki.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. „Tropimy owady” – obserwa-
cja owadów i ich zachowania.
8. „Masażyk” – zabawa relaksacyjna. Rozpoznawanie kształtów i liter.
9. „Pak mówi…” – zabawa dydaktyczna. Orientacja na kartce, sprawne posługiwanie się określeniami:
na, za, obok, pod, przed, z lewej strony, z prawej strony, w prawym górnym rogu, w lewym gór-
nym rogu itp.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
kontur gąsienicy, cyfry
szablon motyla,
nożyczki, farby
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
36
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, kolo-
rowe kartony, nożyczki, klej, ołówki, figury geometryczne do odrysowania, historyjka obrazkowa
z 4 obrazków (skrzek w wodzie, pływające małe kijanki, małe kijanki z nóżkami, żaby pływające
w stawie), opaska, szablony 9 żab o różnych kolorach i różnej wielkości, obrazek przedstawiający
wiosenny staw, lupy i szkła powiększające; kartka formatu A4, kolorowe figury geometryczne dla
każdego dziecka, sylweta Paka
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wiosenne kwiaty – lilie” – zabawa plastyczno-techniczna. Każde dziecko do-
staje podstawowe figury geometryczne do odrysowania, wycięcia, złożenia
i przyklejenia według wzoru. N. wcześniej przygotowuje wzór.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Żaba” – historyjka obrazkowa. N. przygotowuje historyjkę obrazkową z czte-
rech obrazków: skrzek w wodzie, pływające małe kijanki, małe kijanki z nóżka-
mi, żaby pływające w stawie. Zadaniem dzieci jest ułożenie ich w odpowiedniej
kolejności, podpisanie obrazków cyfrą i opowiedzenie ich treści.
„Bocian i żaby” – zabawa ruchowa. N. wybiera spośród dzieci bociana i daje mu
opaskę. Dziecko-bocian stoi w bezruchu. Pozostałe dzieci-żaby skaczą po całej
sali. Na sygnał N. dziecko-bocian zaczyna łapać dzieci-żaby – chodzi po całej
sali, podnosząc wysoko kolana. Dzieci-żaby, które nie zdążą się schować (usiąść
na krzesełku) – odpadają z zabawy. To dziecko-żaba, które wygra, w następnej
zabawie zostaje bocianem.
„Majowa muzyka” – zabawa naśladowcza. N. dzieli dzieci na cztery zespoły.
Każdy zespół ma przydzielony dźwięk: czerwoni – rech, rech; zieloni – kum,
kum; niebiescy – kła, kła; żółci – uch, uch. Następnie N. prezentuje szeregi róż-
nych kolorów, a dzieci, widząc kolor swojej grupy wydają umówiony odgłos.
„Która z kolei?” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dziewięć szablonów
kolorowych żab i ustawia je w szeregu. Zadaje dzieciom pytania: Która żaba
z kolei jest żółta?; Która żaba z kolei jest zielona?; Która żaba z kolei jest czerwona?;
Jaki kolor ma dziewiąta żaba?; Jaki kolor ma druga żaba?; Która żaba jest najwięk-
sza?; Która żaba jest najmniejsza? itp.
„Na wiosennej łące” – zabawa ruchowa. N. opowiada historię, zaś dzieci za po-
mocą gestów, ruchów i wyrazów dźwiękonaśladowczych próbują odwzorować jej
treść.
Jest piękna pogoda, świeci słonko. Wszyscy mieszkańcy łąki już wstali i wzięli się
do pracy. Mrówki budują swoje miasto, zajączki skaczą po łące: kic, kic. Żabki
pływają w jeziorze: kum, kum. Ptaszki wysoko fruwają po niebie. Bocian dostoj-
nie kroczy: kle, kle. Nagle powiał wiatr, trawy i kwiaty kołyszą się na wietrze: szu,
szu, szu. Zaczął padać majowy deszczyk: kap, kap, kap. Wszystkie zwierzątka
chowają się do swoich domków.
Zabawy słownikowe – układanie zdań z podanymi przez N. wyrazami o tematy-
ce związanej z łąką. Rozwijanie prostych zdań i równoważników zdań. Następ-
nie N. prezentuje ilustrację W stawie. Zadaniem dzieci jest nazwanie wymienio-
fi gury geometryczne,
nożyczki, klej, kartki
historyjka obrazkowa,
cyfry
opaska
szablony żab
ilustracja
Dzień 4.
|
W stawie – rozwój żaby
37
nych na niej elementów oraz dokonanie analizy i syntezy sylabowej wyrazów:
staw, trzcina, ryby, kaczeńce, kaczki. Ilustracja ze zbiorów N.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne na boisku przedszkolnym. „Tropimy owady” – N. dostarcza
dzieciom lupy, lornetki. Zadaniem dzieci jest zaobserwowanie jak największej
liczby owadów i ich zachowania. Wszystkie dzieci opowiadają o swoich spostrze-
żeniach.
III
„Masażyk” – zabawa relaksacyjna. Dzieci siedzą w kole zwrócone bokiem
do jego środka. Recytują wiersz Beaty Gawrońskiej i wykonują zademonstrowa-
ne przez N. ruchy na plecach swoich kolegów. Po każdej recytacji następuje
zmiana kierunku siedzenia (obrót o 180°).
Chodzą dzieci na wycieczki,
Przesuwanie całych dłoni z góry na dół.
zakładają sandałeczki,
Wędrowanie dłońmi złożonymi w pięść z dołu
do góry.
panie za to szpileczki,
Uderzanie palcem wskazującym po całych plecach.
a koniki – podkóweczki.
Pukanie opuszkami wszystkich pięciu palców jed-
nocześnie od linii kręgosłupa na zewnątrz.
„Pak mówi…” – zabawa dydaktyczna. Przed każdym dzieckiem leży kartka for-
matu A4 oraz kolorowe figury geometryczne jednego rodzaju, np. same kwadra-
ty. N. trzyma w ręku sylwetę Paka. Wyjaśnia dzieciom zasady zabawy: Pak chciał-
by się z wami pobawić. On będzie mówił, w którym miejscu kartki macie położyć
figurę. Będzie układał razem z wami. Kto położy dobrze, ten dostaje punkt. Wygry-
wa to dziecko, które zbierze najwięcej punktów. Punktami mogą być np. fasolki.
N., trzymając sylwetę Paka, wydaje dzieciom polecenia: Połóż kwadrat na górze
kartki. Połóż kwadrat z lewej strony kartki. Połóż kwadrat w lewym górnym rogu
kartki. N. także układa (w imieniu Paka). Powinna kilka razy się pomylić. Po każ-
dym poleceniu N. sprawdza, czy dzieci i Pak dobrze wykonały zadanie. Każdą
pomyłkę na bieżąco koryguje. Punkty zdobywają te dzieci, które samodzielnie
i poprawnie wykonały zadanie.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 5.
Plener malarski
I
II
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wiosenne kwiaty– konwalie” – zabawa plastyczno-techniczna. Wykonanie wiosennego kwiatka ści-
słe według wskazówek N., odrysowywanie, wycinanie po linii, składanie i przyklejanie według wzoru.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 17 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 – rozwijanie koordynacji ruchowej. Sukcesywne dosko-
nalenie motoryki, umiejętność współpracy w parach lub grupie, zwracanie uwagi na bezpieczeń-
stwo podczas zabaw.
lupy, lornetki
kartki, fi gury
geometryczne, Pak
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
38
III
5. „Biedroneczki” – zabawa dydaktyczna. Przeliczanie i odwzorowywanie liczby. „Na wiosennej łące”
– zabawa ruchowa. Naśladowanie za pomocą gestów, ruchów i wyrazów dźwiękonaśladowczych
zwierząt zamieszkujących łąkę.
6. „Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Czytanie prostych tekstów literowo-obrazkowych zgod-
nie z możliwościami i umiejętnościami dzieci.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. „Tropimy owady” – obserwa-
cja owadów i ich zachowania.
8. „Plener malarski” – wycieczka na pobliską łąkę. Rysowanie kredkami pastelowymi. Po powrocie
wykonanie wystawy prac dzieci.
9. „Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia narządów mowy. „Taniec owadów” – zabawa muzycz-
no-ruchowa ekspresyjna. Naśladowanie ruchów wskazanych przez N. owadów, zamieszkujących
łąkę.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kółka dla każdego dziecka, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, kolo-
rowe kartony, nożyczki, klej, ołówki, figury geometryczne do odrysowania, piłka lekarska, materac,
worki do skakania do zestawu ćwiczeń gimnastycznych, 4 szablony biedronek, wycięte kropki, pro-
ste teksty literowo-obrazkowe: Dom kreta to (obrazek kretowiska), Dom (obrazek żaby) to staw,
(obrazek przedstawiający mrowisko) A to co? To dom (obrazek mrówek), ZG, kartony i kredki
pastelowe, CD
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wiosenne kwiaty – konwalie” – zabawa plastyczno-techniczna. Każde dziecko
dostaje podstawowe figury geometryczne do odrysowania, wycięcia, złożenia
i przyklejenia według wzoru. N. wcześniej przygotowuje wzór.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 17
(s. 14).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8
(s. 25).
„Biedroneczki” – zabawa matematyczna. Przeliczanie i odwzorowywanie liczby.
N. ma przygotowane cztery szablony biedronek, wycięte kropki, zadania teksto-
we do rozwiązania. Na pancerzykach biedronek nie ma kropek. Zadaniem dzie-
ci jest rozwiązać zadanie tekstowe podane przez N. i umieścić tyle kropek
na pancerzyku biedronki, ile wskaże wynik zadania. Zadania wymyśla N. – za-
wsze rozwiązaniem powinna być liczba parzysta. Zadania na dokładanie i odkła-
danie w zakresie 8.
„Na wiosennej łące” – zabawa ruchowa. N. opowiada historię, zaś dzieci za po-
mocą gestów, ruchów i wyrazów dźwiękonaśladowczych próbują przedstawić
treść opowiadania.
Jest piękna pogoda, świeci słońce. Wszyscy mieszkańcy łąki już wstali i wzięli się
do pracy. Mrówki budują swoje miasto, zajączki skaczą po łące: kic, kic. Żabki
pływają w jeziorze: kum, kum. Ptaszki fruwają wysoko po niebie. Bocian dostoj-
fi gury geometryczne,
nożyczki, klej, kartki
szablony biedronek,
kropki
Dzień 5.
|
Plener malarski
39
nie kroczy: kle, kle. Nagle powiał wiatr, trawy i kwiaty kołyszą się na wietrze: szu,
szu, szu. Zaczął padać majowy deszczyk: kap, kap, kap. Wszystkie zwierzątka
chowają się do swoich domków.
„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Czytanie prostych tekstów literowo-
-obrazkowych:
Dom kreta to (obrazek kretowiska).
Dom (obrazek żaby) to staw.
(obrazek przedstawiający mrowisko) A to co? To dom (obrazek mrówek).
I inne, według możliwości i umiejętności dzieci.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. „Tropimy owady” – N. dostarcza
dzieciom lupy, lornetki. Zadaniem dzieci jest zaobserwowanie jak największej
liczby owadów i ich zachowania. Wszystkie dzieci opowiadają o swoich spostrze-
żeniach.
III
Wycieczka na pobliską łąkę – plener malarski, rysowanie kredkami pastelowy-
mi.
Przygotowanie wystawy prac dzieci.
„Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia oddechowe. Mówienie na wydechu –
dzieci nabierają powietrze nosem, a następnie wypowiadają wyliczankę:
Niezapominajki to są kwiaty z bajki!
Rosną nad potoczkiem, patrzą żabim oczkiem.
Ćwiczenia ortofoniczne: „brr”, „bzy”. Ćwiczenia języka: wysuwanie języka
do przodu – język wąski i szeroki; liczenie językiem dolnych i górnych zębów;
zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka; ćwiczenia szybkiego wyma-
wiania zgłosek „tr” i „br”.
„Taniec owadów” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Dzieci-owady tań-
czą po całej sali zgodnie z melodią podawaną przez N. – wskazane Cztery pory
roku. Wiosna Antonia Vivaldiego. Do tańca można wykorzystać chusty, szarfy
bądź gazety (jako skrzydła).
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
teksty literowo-
obrazkowe
lupy, lornetki
kartki, kredki
pastelowe
CD
TYDZIEŃ XXXIV. NA ŁĄCE
40
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
Dzień 1.
Moja rodzina
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy głoskowej wy-
razów o prostej budowie fonetycznej, próby podpisywania wyrazów.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 18 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Dom” – ćwiczenia słownikowe.
5. Moja wesoła rodzinka – osłuchanie z piosenką. Ćwiczenia rytmiczne. „Moja rodzina” – wykona-
nie pracy plastycznej, podpisywanie obrazków za pomocą prostych zdań.
6. „Zagadkowa osoba” – zabawa dydaktyczna. Odgadywanie i nazywanie zawodów. Praca z K4., 9 –
klasyfikowanie według dwóch cech. Zadanie dodatkowe – łączenie w pary dwóch takich samych
kostek. „Turlanka” – zabawa słownikowa. Nazywanie tych samych zawodów wykonywanych
przez kobiety i mężczyzn, np. nauczycielka – nauczyciel.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu. „Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna.
8. Tajemnicza mama – wdrażanie do uważnego słuchania opowiadania M. Jaworczakowej. Rozmowa
na temat zawodów wykonywanych przez rodziców.
9. „Odbicie w lustrze” – zabawa ruchowa naśladowcza. Wykonywanie czynności wskazanych przez
N. „Magiczny worek” – zabawa dydaktyczna. Dopasowywanie rekwizytów do zawodów.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
szarfy dla każdego dziecka do zestawu ćwiczeń porannych, obrazki i litery
z wyprawki, CD, instrumenty perkusyjne, kartony, farby, paski z napisami: Moja mama jest…, Tata
jest…, rysunki przedstawiające ludzi, wykonujących charakterystyczne dla jakiegoś zawodu czyn-
ności, K4., rekwizyty: nożyczki, zmiotka, bandaż, drewniana łyżka, but, mały samochodzik, mały
samolocik, paleta malarska, pędzel, itp.
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowane obrazki,
których nazwy mają prostą budowę fonetyczna, tak aby dzieci z łatwością doko-
nały analizy i syntezy głoskowej wyrazu oraz potrafiły go podpisać używając
do tego liter z WP.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 18.
1. „Zwierzątka domowe” – każde dziecko po kolei naśladuje zwierzę, które ma
lub chciałoby mieć w domu. N. odgaduje jakie zwierzę pokazuje dziecko.
obrazki, WP
szarfy
41
2. „Wiosenne porządki” – dzieci stają w luźnej gromadzie. N. opowiada jakie
czynności wykonuję się podczas wiosennego sprzątania, np. odkurzanie, za-
miatanie, trzepanie dywanów, mycie okien, itp. Dzieci starają się pokazywać
gestami czynności wymieniane przez N.
3. „Pieski na spacerze” – dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba z pary zakła-
da szarfę przez ramiona (tak jak zakłada się plecak) i przyjmuje pozycję
na czworakach. Druga osoba z pary chwyta szarfę. Para porusza się po dywa-
nie naśladując spacer z psem. Po chwili dzieci zamieniają się rolami.
4. „Dzikie zwierzęta” – N. opowiada o zwierzętach, które można spotkać w zoo.
Dzieci starają się naśladować ruchy i odgłosy zwierząt o których opowiada
N., np. słoń – dzieci wykonują powolne, ociężałe kroki i udają trąbienie; lew
– dzieci chodzą na czworakach i naśladują ryczenie lwa, itp.
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.
II
„Dom” – zabawa słownikowa. Dobieranie wyrazów, które kojarzą się z wyrazem
dom. N. ma przygotowane obrazki, np.: okno, kominek, ciepło, obiad, zabawa,
rodzina itp., a zadaniem dzieci jest wybranie tych pasujących do wyrazu dom
i uzasadnienie swego wyboru.
Moja wesoła rodzinka – osłuchanie z piosenką.
Moja wesoła rodzinka
sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tomasz Strąk
1. My rodzinę dobrą mamy,
zawsze razem się trzymamy!
I choć czasem czas nas goni,
my – jak palce jednej dłoni!
Ref. Mama, tata, siostra, brat
i ja – to mój mały świat!
Dużo słońca, czasem grad –
to wesoły jest mój świat!
2. Mama zawsze kocha czule,
ja do mamy się przytulę.
Tata kocha, lecz inaczej,
uspokaja, kiedy płaczę.
Ref. Mama, tata, siostra, brat...
3. Gdy napsocę i nabroję,
siedzę w kącie, bo się boję!
Tata skarci, pożałuje,
a mamusia pocałuje!
Ref. Mama, tata, siostra, brat...
4. Kiedy nie ma taty, mamy,
wszyscy sobie pomagamy!
I choć sprzątać nie ma komu,
jest wesoło w naszym domu!
Ref. Mama, tata, siostra, brat...
a) Słuchanie piosenki. Dzieci słuchają nagrania piosenki na siedząco. W tej po-
zycji tworzą do melodii improwizację ruchową (każde indywidualnie: głową,
rękami, górną częścią tułowia).
CD, bębenki,
grzechotki
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
42
b) Wystukiwanie rytmu piosenki. N. prezentuje dzieciom rytm, grając go na bę-
benku lub wyklaskując. Dzieci słuchają i powtarzają na zasadzie echa na bę-
benkach (jeśli jest taka możliwość) lub klaszcząc. Dzieci ponownie słuchają
piosenki i w jej trakcie wystukują rytm.
c) Zabawa rytmiczna. N. dzieli dzieci na dwie grupy. Jedna grupa otrzymuje
bębenki, druga grzechotki. N. prezentuje każdej grupie oddzielnie rytm
do wystukania (stanowi on część taktu). Każda z grup utrwala rytm oddziel-
nie. Następnie wystukują go obie grupy razem.
„Moja rodzina” – praca plastyczna. N. wyjaśnia znaczenie słowa portret. Następ-
nie dzieci malują portrety swoich rodziców. Pod każdym portretem przyklejają
pasek ze zdaniem: Moja mama jest… (Moja mama lubi…, Moja mama nie
lubi…); Mój tata jest… (Mój tata lubi…, Mój tata nie lubi…).
„Zagadkowa osoba” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowane rysunki przed-
stawiające ludzi wykonujących charakterystyczne dla jakiegoś zawodu czynności.
Jedno z dzieci losuje kartkę i opowiada, co robi osoba na kartce, np. Ta osoba uczy
dzieci w szkole; Ta osoba gotuje obiady i inne dania; Ta osoba roznosi w restauracji
zamówione dania. Pozostałe dzieci na podstawie opisu maja podać nazwę zawodu.
Praca z K4., 9 – klasyfikowanie według dwóch cech. Zadanie dodatkowe – łącze-
nie w pary dwóch takich samych kostek.
„Turlanka” – zabawa słownikowa. Dzieci siedzą w kole. Jedno z dzieci (na po-
czątku N.) siedzi w środku koła z piłką. Turla piłkę do wybranego dziecka, mó-
wiąc jednocześnie nazwę zawodu w rodzaju męskim, np. nauczyciel. Dziecko,
które otrzyma piłkę tworzy nazwę zawodu w rodzaju żeńskim, np. nauczycielka.
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym z wykorzystaniem sprzętu terenowego.
„Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna. Jedno z dzieci (na początku N.)
stoi na końcu ogrodu – to mama gąska. Jedno dziecko stoi z boku – to wilk.
Pozostałe dzieci stoją w luźnej gromadce – są gąskami. Na początku zabawy od-
bywa się dialog między dzieckiem-mamą gąską a dziećmi-gąskami:
– Pilu, pilu, gąski, do domu.
– Boimy się.
– Czego?
– Wilka złego.
– Gdzie on jest?
– Za lasami, za górami.
– Co robi?
– Zęby ostrzy.
– Na kogo?
– Na nas.
– To pilu, pilu, gąski do domu.
Dzieci-gąski biegną do dziecka-mamy gąski. W tym czasie dziecko-wilk stara się
złapać biegnące dzieci-gąski. Te, które zostają złapane, zamieniają się w dzieci-
-wilki. Za każdym razem gąski wracają na wyznaczone miejsce zabawy.
III
Tajemnicza mama – słuchanie opowiadania Miry Jaworczakowej czytanego przez N.
Tajemnicza mama
Mira Jaworczakowa
Mama Tereski jest inżynierem, można ją czasem zobaczyć, jak rozmawia z ro-
botnikami przy budowie nowego domy na rogu ulicy. Mama Jureczka pracuje
kartki, kredki, paski
z podpisami
obrazki
K4., 9
piłka
Dzień 1.
|
Moja rodzina
43
w pralni, mama Zosi leczy chore dzieci, a mama Ani… no, właśnie, nie można
wcale dogadać się z Anią, czym jest jej mama.
– W zeszłym tygodniu była stewardessą w samolocie – powiedziała Ania.
– I latała? – krzyknęli chłopcy. – Dokąd latała? Do Chin? Do Ameryki?
– Nie – pokręciła głową Ania – wcale nie latała.
Dziwny jakiś samolot, który nigdzie nie lata.
– To może w tym tygodniu poleci? – zapytali jeszcze.
– W tym tygodniu? Skąd. Teraz mama jest nauczycielką.
Zdziwili się, ale nic nie powiedzieli. A po jakimś czasie okazało się, że mama
Ani już nie jest nauczycielką, tylko pielęgniarką w szpitalu.
– Ojej! – nie mogli tego pojąć w przedszkolu. – Twoja mama, Aniu, strasznie
często zmienia pracę.
Ania roześmiała się: – Wcale nie, ale moja mama może być wszystkim.
– Nieprawda – orzekli chłopcy. – Zmyślasz i tyle.
– Terefere! – dodały dziewczynki. – Pewnie, że zmyśla.
Kiedyś oglądali razem książki z obrazkami. Obrazki były śliczne, na jednym
– królowa z bajki w zielonej sukni, w koronie złotej na głowie.
– O! – zawołała Ania. – Moja mama też ma taką!
Teraz już wszyscy pukali się w czoło, patrząc na Anię. Nawet wyobrazić sobie
nie można, żeby mama Ani biegła na przykład rano do tramwaju w takiej dłu-
giej, fałdzistej sukni. Zaczęli się kłócić. Całe szczęście, że pani właśnie nadeszła.
Powiedziała, że wszyscy pójdą jutro do teatru. Więc zamiast dalszej kłótni wybu-
chła radość i zapomnieli o Ani.
Na przedstawieniu najbardziej podobała się wszystkim królowa.
N. przerywa czytanie i pyta dzieci: Jak myślicie, kim była mama Ani, jaki wyko-
nywała zawód? Dzieci odpowiadają na pytanie – burza mózgów. Po zakończeniu
burzy mózgów N. czyta dalszą część opowiadania.
– Taka śliczna, taka dobra – zachwycały się dziewczynki.
Ania uśmiechał się bardzo zadowolona.
– Zawsze jest bardzo dobra – powiedziała nagle.
– Zawsze? Skąd wiesz? Ta aktorka, która grała królową…
– To moja mama – wyjaśniła po porostu Ania.
Rozmowa na temat zawodów wykonywanych przez mamy dzieci. Każde dziecko
otrzymuje pasek papieru z rozpoczętym zdaniem: Moja mama jest… N. zadaje
dzieciom pytania: Jakie zawody wykonywały mamy dzieci z opowiadania?; Jakie
zawody wykonują wasze mamy? Dzieci odpowiadają na pytania N. – podają na-
zwę zawodu i wyjaśniają, co mama robi w pracy. N. dopisuje na paskach nazwy
zawodów mam poszczególnych dzieci. Na koniec rozmowy N. prosi, by dzieci
wieczorem porozmawiały z mamą i tatą na temat ich pracy i zapamiętały, co ro-
bią ich rodzice.
„Odbicie w lustrze” – zabawa ruchowa naśladowcza. Wybrane dziecko (na po-
czątku N.) staje przodem do pozostałych dzieci. Wykonuje wymyślone przez
siebie ruchy, gesty, miny. Pozostałe dzieci, które są odbiciami w lustrze, naśla-
dują je. Muszą być skoncentrowane, by nadążyć za zmianami.
„Magiczny worek” – zabawa dydaktyczna. N. ma w worku przygotowane rekwi-
zyty: nożyczki, zmiotkę, bandaż, drewnianą łyżkę, but, mały samochodzik, mały
samolocik, paletę malarską, pędzel itp. Dzieci siedzą w kole. Wybrane dziecko
wkłada ręce do worka i bez wyciągania przedmiotu próbuje odgadnąć jego nazwę.
rekwizyty związane
z zawodami
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
44
Gdy poda nazwę, wyjmuje i wszyscy sprawdzają, czy rozpoznał przedmiot. N.
mówi: Kto w swojej pracy wykorzystuje bandaż? Dzieci odpowiadają pielęgniarka.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 2.
Moja mama wszystko umie
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy głoskowej wy-
razów o prostej budowie fonetycznej, próby podpisywania wyrazów.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 18 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Jak mama odczarowała wielkoluda – wdrażanie do uważnego słuchania opowiadania J.
Papuzińskiej. Rozmowa na temat treści opowiadania ze szczególnym zwróceniem uwagi na róż-
norodność czynności wykonywanych przez mamy.
5. Praca z WP – wykonanie obrazka dla mamy. „Lusterkowe czary” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenie
percepcji wzrokowej i odwzorowywanie powstałych elementów na kartce.
6. Praca z K4., 10 – określanie, co mogłoby ucieszyć, a co zasmucić mamę. Zadanie dodatkowe –
przeliczanie i rysowanie po śladzie kwiatów. Moja wesoła rodzinka – nauka na pamięć pierwszej
i drugiej zwrotki oraz refrenu piosenki.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu. „Pilu, pilu, gąski do domu”– zabawa bieżna.
8. „Figury” – zabawa matematyczna. Odgadywanie zagadek dotyczących figur geometrycznych.
„Czarodziejskie różdżki” – zabawa plastyczna. Wykonanie pracy według wzoru.
9. „Patykowe figury” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Układanie figur geometrycznych
z patyków, dobieranie się w takie zespoły, aby ułożyć wskazane przez N. podstawowe figury geo-
metryczne. „Mama-czarodziejka”– zabawa dydaktyczna. Układanie się dzieci w kształt określonej
przez N. figury geometrycznej.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
szarfy dla każdego dziecka do zestawu ćwiczeń porannych, obrazki i litery
z wyprawki, WP, lusterka i geoplany; K4., CD, gazety, taśma klejąca, patyczki, WM
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowane obrazki,
których nazwy maja prostą budowę fonetyczna, tak aby dzieci z łatwością doko-
nały analizy i syntezy głoskowej wyrazu oraz potrafiły go podpisać używając
do tego liter z WP.
obrazki, WP
Dzień 2.
|
Moja mama wszystko umie
45
Zestaw ćwiczeń porannych nr 18
(s. 41).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Jak mama odczarowała wielkoluda – słuchanie opowiadania Joanny Papuziń-
skiej czytanego przez N.
Jak mama odczarowała wielkoluda
Joanna Papauzińska
Raz w naszym mieście zjawił się wielkolud. Od razu zajął dla siebie cały park.
Na bramie wisiała tablica: „Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem
co”. Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały się
bawić na ulicy.
Ale któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przelecia-
ła przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam
oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem.
Mama wpadła w złość.
– No nie – powiedziała – ja już dłużej tego znosić nie będę! – I poszła do par-
ku.
Nie bała się wcale, podeszła bliziutko do wielkoluda i zawołała:
– Jak pan może dokuczać dziecku!
A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma koszulę rozerwaną na plecach, po-
wiedziała jeszcze:
–Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać,
przyniosę igłę z nitką i zaszyję panu dziurę!
Bo nasza mama nie może patrzeć, jak ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc
przyniosła igłę i nici, przystawiła drabinę ogrodniczą i zaczęła macerować dziu-
rę. Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się i nasza mama niechcący ukłuła
wielkoluda igłą.
– O, przepraszam – powiedziała, bo wielkolud syknął. Ale wielkolud syczał
dalej i mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego
jak z przedziurawionej opony. Kurczył się, kurczył, a po pięciu minutach stał się
zwyczajnym chłopcem.
– Bardzo dziękuję! – powiedział do mamy. – Pani mnie odczarowała! Ja by-
łem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się,
że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego na-
dymania robiłem się coraz większy i większy, aż stałem się wielkoludem. Z po-
czątku to mi się nawet podobało, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale
co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem,
że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu.
Do widzenia! A tutaj jest piłeczka!
I znów w naszym mieście było bezpiecznie i wesoło jak zawsze. Ale od tej
pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zmieniło się w wielkoluda. Dla-
tego zawsze ma naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania ba-
niek. Dy tylko któreś zacznie myśleć, że jest „naj…, naj…, naj…” i nadymać się,
mama daje mu mydło, słomkę i mówi:
– Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wy-
dmuchasz z siebie całą zarozumiałość, bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!
Rozmowa na temat treści opowiadania: Co wydarzyło się pewnego dnia w mie-
ście?; Co zrobiła mama, by pomóc dzieciom?; Kim okazał się być wielkolud?; Dla-
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
46
czego stał się wielkoludem?; Jaki sposób znalazła mama, by jej dzieci nie stały się
wielkoludami?; Czy to były prawdziwe czary?; Dzieci odpowiadają na pytania.
Następnie N. pyta dzieci: Jakie czary znają wasze mamy?; Co robią byście były
grzeczne, dobre? Chętne dzieci odpowiadają na pytania.
Praca z WP 31 – wykonanie obrazka dla mamy.
„Lusterkowe czary” – zabawa dydaktyczna. Należy wykorzystać figury z WM,
jeśli N. nie ma do dyspozycji geoplanów, dzieci rysują figury na kartkach. N.
rozdaje dzieciom lusterka (jedno dla każdego dziecka), geoplany lub kartki A4,
gumki. Ma przygotowany jeden komplet figur. Każde dziecko otrzymuje jedną
figurę (jeśli pracujemy na goplanie nie należy układać koła) i układa ją na geo-
planie lub rysuje na kartce. Następnie do otrzymanej figury przykłada lusterko,
ogląda uzyskany efekt i stara się ułożyć lub narysować taki sam układ.
Praca z K4., 10
– określanie, co mogłoby zasmucić, a co ucieszyć mamę. Zada-
nie dodatkowe – liczenie i rysowanie po śladzie kwiatów.
Moja wesoła rodzinka – nauka na pamięć pierwszej i drugiej zwrotki oraz refre-
nu piosenki. N. śpiewa pierwszą zwrotkę piosenki po jednej frazie. Po wysłucha-
niu każdej frazy dzieci powtarzają ją na zasadzie echa. Kolejne powtórzenia
piosenki następują ze zmianą dynamiki śpiewu (cicho, głośno), wysokości śpie-
wu (wysoko i cienko – nisko i grubo).
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym z wykorzystaniem sprzętu terenowego.
„Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna (s. 43).
III
„Figury” – zabawa dydaktyczna. Odgadywanie figur. N. prezentuje dzieciom
cztery podstawowe figury geometryczne: koło, kwadrat, trójkąt i prostokąt. Na-
stępnie czyta zagadki Beaty Gawrońskiej, a dzieci wskazują figurę, która jest
rozwiązaniem.
Ta piramida mała
trzy boki i trzy rogi miała. (trójkąt)
Cztery rogi, cztery kąty, boki cztery też.
Długie dwa, krótkie dwa, ta fi gura to właśnie ja. (prostokąt)
Ma kąty – choć to nie jest pokój.
Ma rogi – choć to nie jest krowa.
Złóż patyczki równe cztery
i fi gura już gotowa. (kwadrat)
Ma je rower, ma samochód, we wrotkach jest też.
Jaka to fi gura? Może już to wiesz? (koło)
„Czarodziejskie różdżki” – zabawa plastyczna. N. przygotowuje dla dzieci dużo
papieru gazetowego takiej samej wielkości oraz taśmę klejącą. Dzieci zwijają
papier w bardzo ciasne rulony, a na koniec sklejają je taśmą. Rulony-patyki mu-
szą mieć tę samą długość.
„Patykowe figury” – zabawa dydaktyczna. N. mówi nazwę figury, a dzieci dobie-
rają się w odpowiednio liczne grupy i wspólnie układają na podłodze figurę
z przygotowanych wcześniej różdżek-patyków. Trójkąt – grupy 3-osobowe, kwa-
drat – grupy 4-osobowe, prostokąt – grupy 6-osobowe, koło – wszystkie dzieci.
Na początku N. pomaga dzieciom w dobieraniu się w odpowiednie zespoły. Po-
tem dzieci wykonują zadanie same.
„Mama-czarodziejka” – zabawa ruchowa. N. bierze do ręki jedną różdżkę-patyk
i zapowiada, że jest mamą, która umie czarować. Dzieci poruszają się po sali
WP
WM, lusterka,
geoplany i gumki lub
kartki i kredki
K4., 10
CD
fi gury
papier gazetowy,
taśma klejąca
patyk z gazety
Dzień 2.
|
Moja mama wszystko umie
47
w dowolnym rytmie. Na przerwę w muzyce i hasło: W trójkąty zmieńcie się! dzie-
ci dobierają się w trójki, starają się stanąć tak, by uformować trójkąt. Na hasło:
W kwadraty zmieńcie się! dzieci dobierają się w czwórki, starają się uformować
kwadraty.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 3.
Pomagam w domu
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, do ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy głoskowej wy-
razów o prostej budowie fonetycznej, próby podpisywania wyrazów.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 18 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Paulinka dla mamy – uważne słuchanie wiersza B. Formy. Rozmowa dotycząca jego treści
ze wskazaniem na różne możliwości pomocy mamie w pracach domowych.
5. „Już nie jestem malutki” – zabawa muzyczno-ruchowa. Orientacja w schemacie własnego ciała.
Rozmowa dotycząca możliwości wykorzystywania różnych urządzeń technicznych przez dzieci
w pracach domowych.
6. „Praca mrówek” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenie staranności wykonywania określonych ruchów.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu. „Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna
8. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 – rozwijanie koordynacji ruchowej. Sukcesywne doskona-
lenie motoryki i umiejętności współpracy w parach lub grupie. Zwracanie uwagi na bezpieczeń-
stwo podczas zabaw.
9. „Układanka” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenie percepcji wzrokowej, odwzorowywanie wskaza-
nych układów na geoplanach za pomocą materiałów zastępczych. „Figurki, zmieniajcie się” – za-
bawa pobudzająco-hamująca. Wyrabianie właściwej reakcji na sygnał wzrokowy i słuchowy.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
szarfy dla każdego dziecka do zestawu ćwiczeń porannych, obrazki i litery
z wyprawki, obrazki przedstawiające różne urządzenia domowe, np. odkurzacz, mikser, pralka,
zmywarka, mikrofalówka itp., CD, K4., małe pudełko dla każdego dziecka, geoplany, piłka lekar-
ska, materac, worki do skakania do zestawu ćwiczeń gimnastycznych, WP
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowane obrazki,
których nazwy maja prostą budowę fonetyczna, tak aby dzieci z łatwością doko-
obrazki, WP
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
48
nały analizy i syntezy głoskowej wyrazu oraz potrafiły go podpisać, używając
do tego liter z WP.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 18
(s. 41).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Paulinka dla mamy – rozmowa na podstawie wiersza Bożeny Formy.
Paulinka dla mamy
Bożena Forma
Ja Paulinka się nazywam,
po obiedzie często zmywam.
Ścieram kurze i podłogę,
śmieci także wynieść mogę.
Bardzo w tym pomagam mamie,
bo ją kocham niesłychanie.
Mamo, mamo weź me serce,
bo ja kocham Cię najwięcej.
Przyjmij piękny bukiet kwiatów
i życzenia przedszkolaków.
Po wysłuchaniu wiersza N. zadaje dzieciom pytania: Jak Paulinka pomagała swo-
jej mamie?; W jaki sposób wy pomagacie swojej mamie?; Jak myślicie, co mogliby-
ście zrobić, żeby wasza mama była radosna i szczęśliwa?; Dzieci odpowiadają
na pytania N. Każda odpowiedź jest dobra i zostaje doceniona.
„Już nie jestem malutki” – zabawa muzyczno-ruchowa. Dzieci śpiewają piosen-
kę, pokazując jednocześnie odpowiednie części ciała.
Już nie jestem malutki
autor nieznany
Ja już nie jestem dzidziuś malutki,
już sam potrafi ę zawiązać butki.
Wiem, który lewy, a który prawy,
zaraz pokażę, jeśliś ciekawy.
Gdzie lewą rękę, gdzie prawą mam,
wszystko to wskazać potrafi ę sam.
Rozmowa dotycząca wykorzystywania różnych urządzeń technicznych przez
dzieci w pracach domowych. N. przygotowuje obrazki przedstawiające różne
urządzenia domowe, np. odkurzacz, mikser, pralkę, zmywarkę, mikrofalówkę
itp. Zadaje dzieciom pytania: Czy znacie te urządzenia?; Do czego one służą?;
Z których urządzeń dzieci mogą samodzielnie korzystać?; Jakie prace mogą wyko-
nywać dzieci?
„Praca mrówek” – zabawa ruchowa. W jednej części sali N. wyznacza linię (np.
za pomocą skakanki). Dzieci stoją na czworakach ustawione w szeregu naprze-
ciwko linii, w odległości kilku metrów od niej. Każde dziecko ma przed sobą
mały sześcienny klocek lub pudełko. Dzieci-mrówki idą w kierunku linii, popy-
chając klocek-bagaż raz jedną, a raz drugą ręką. Po kilkukrotnym powtórzeniu
zabawy można ją przeprowadzić w formie zawodów.
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym z wykorzystaniem sprzętu terenowego.
„Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna (s. 43).
obrazki
skakanka, klocki,
Dzień 3.
|
Pomagam w domu
49
III
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8
(s. 25).
„Układanka” – zabawa dydaktyczna. Jeśli N. ma do dyspozycji goplany, dzieci
pracują z nimi. Jeśli nie, można wykorzystać patyczki matematyczne. N. ma
w woreczku trójkąt, prostokąt i kwadrat. Wybrane dziecko losuje z woreczka
figurę, kładzie ją, a dzieci starają się ją ułożyć z patyczków lub za pomocą gum-
ki recepturki na goplanie. Po kilku próbach można zorganizować zawody, kto
ułoży figurę szybciej.
„Figurki, zmieniajcie się” – zabawa pobudzająco-hamująca. W zabawie wyko-
rzystany jest zrobiony przez dzieci poprzedniego dnia patyk-różdżka. Wybrane
dziecko trzyma patyk. Pozostałe dzieci biegają swobodnie w rytmie dowolnej
melodii. Na przerwę w muzyce dziecko-czarodziej podnosi do góry różdżkę
i wypowiada zaklęcie: Figurki, zmieniajcie się! Dzieci muszą się zatrzymać w do-
wolnej pozie.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 4.
Przygotowujemy upominki dla mamy i taty
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy głoskowej wy-
razów o prostej budowie fonetycznej, próby podpisywania wyrazów.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 18 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Na jagody – wdrażanie do słuchania staropolskiej mowy w trakcie czytania wiersza M. Konopnic-
kiej. Wyjaśnienie niezrozumiałych zwrotów. Rozmowa dotycząca treści utworu ze szczególnym
zwróceniem uwagi na fikcję literacką.
5. „Zbieramy jagody” – zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania. „Pudełko na skarby” – praca
plastyczno-techniczna.
6. „Moja wesoła rodzinka” – zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence. Swobodna improwizacja
ruchem melodii piosenki z wykorzystaniem szarf bądź apaszek. Nauka na pamięć trzeciej zwrotki
piosenki. „Mama-czarodziejka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Odwzorowywanie figur geo-
metrycznych.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu. „Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna.
8. „Ciasteczka dla rodziców” – wykonywanie czynności ściśle według wskazówek N. w trakcie pie-
czenia ciastek owsianych dla mamy i taty. Ustalenie kolejność wykonywania czynności: zebranie
potrzebnych narzędzi i produktów, ustalenie zadań, umycie rąk, nałożenie fartuchów, wykona-
nie przydzielonych zadań ze zwróceniem uwagi na bezwzględny zakaz dochodzenia do miejsca
w którym pieką się ciastka. Porządkowanie miejsca pracy.
9. „Na jagody” – zabawa w teatr. Inscenizowanie przez dzieci tekstu wiersza z wykorzystaniem przy-
gotowanych sylwet. Wyrażanie radości z zabaw twórczych.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
geoplany i gumki lub
kartki i kredki, fi gury
geometryczne
patyk z gazety, CD
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
50
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
szarfy dla każdego dziecka do zestawu ćwiczeń porannych, obrazki i litery
z WP, piłki, materiały do wykonania pudełka na skarby, szarfy bądź apaszki dla każdego dziecka,
składniki do pieczenia ciasteczek owsianych, kartony, nożyczki, klej i kredki do wykonania kukiełek
do teatrzyku.
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowane obrazki,
których nazwy maja prostą budowę fonetyczna, tak aby dzieci z łatwością doko-
nały analizy i syntezy głoskowej wyrazu oraz potrafiły go podpisać używając
do tego liter z WP.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 18
(s. 41).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Na jagody – słuchanie tekstu wiersza Marii Konopnickiej. Przed przystąpieniem
do opowiadania N. prezentuje dzieciom obrazek przedstawiający krzak jagód
oraz wyraz jagody do czytania globalnego.
Na jagody
Maria Konopnicka
[…]
Posłuchajcie, jak w poranek
Na czernice, na jagody
Szedł do boru mały Janek,
Jakie w boru miał przygody.
Ledwo ranne słonko wstało,
Patrzcie tylko, już jest w lesie!
Między sosny idzie śmiało,
Dwie krobeczki w ręku niesie;
Kapelusik wziął czerwony,
Żeby go się bały wrony,
A choć serce mu kołata,
Nic nie pyta! kawał chwata!
– Na bok, tarnie i wikliny!
Dziś są Mamy imieniny:
Niespodziankę Mamie zrobię,
Jagód zbiorę w krobki obie,
[…]
Ciszkiem, chyłkiem po polanie
Wrócę, zanim Mama wstanie,
No, i będzie niespodzianka:
Dar od boru i od Janka!
[…]
Szuka w prawo, szuka w lewo,
Między brzozy, między sosny,
Wreszcie tam, gdzie ścięte drzewo,
Siadł zmęczony i żałosny.
obrazki, WP
obrazek, podpis
do obrazka
Dzień 4.
|
Przygotowujemy upominki dla mamy i taty
51
Na płacz mu się zbiera prawie...
Wtem, gdzie szara ziemi grudka,
Tuż przed sobą ujrzy w trawie
Brodatego Krasnoludka.
[…]
Krasnoludek różny bywa:
Jeden Polny – ode żniwa,
Drugi Pszczelny, rządzi ulem,
Ten był – Jagodowym królem.
Jagodowy król po borze
Jak po własnym chodzi dworze,
[…]
Jagodowy król – pan z pana!
Szata na nim cudnie tkana,
Korony zaś nie używa,
Bo za duża jest i krzywa.
Lecz i bez niej w jednej chwili
Obaj z Jankiem się zmówili.
[…]
Idą, a tu czerń na ziemi:
Wielkie mrówki pełzną w trawie...
Ledwie przeszły, pająk srogi
Kosmatymi stąpa nogi...
Zatrwożył się nasz chłopczyna.
– Nic się nie bój! – król mu powie.
– Włos nie spadnie ci na głowie!
[…]
Idą, aż tu nowe dziwy!
Krzyknął Janek, podniósł głowy:
Jako w sadzie stoją śliwy,
Tak tu gaj był jagodowy.
A jagody wszędzie wiszą,
Na szypułkach się kołyszą,
A tak każda pełna soku,
Że się prawie czerni w oku.
Zapatrzył się nasz chłopczyna,
A król podparł boki oba:
– Tu się państwo me zaczyna;
Jakże waści się podoba?...
[…]
A wtem nagle się ukaże
Dwór królewski. Jak wspaniały!
Dach go kryje srebrnobiały!
Ślimak trzyma przed nim straże,
A żywiczna cienka ściana
Świeci słońcem wyzłacana.
Przede dworem, jak się godzi,
Królewicze stoją młodzi
[…]
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
52
Król nie wyrzekł ani słowa,
Tylko w róg zatrąbił złoty
I wnet dziatwa Jagodowa
Porwała się do roboty.
[…]
Na wyścigi, na wyprzody
Najpiękniejsze rwą jagody.
I tak prawie w jednej chwili
Całą krobkę napełnili,
[…]
– Popłyniemy teraz dalej,
Gdzie borówek jest kraina! –
Królewicze rzekną mali. –
W imię Ojca, Ducha, Syna,
Chlust na wodę! Szust po fali!
Tęga łódka – drzewna kora,
Setny żagiel – liść z jawora...
[…]
Szumią trzciny, tataraki,
Modra ważka cicho leci...
Pyta żabka: – Kto tam taki?
– Jagodowe płyną dzieci!
[…]
A wtem – prrrr! – zakrzykną społem
I wstrzymują konie rącze.
Patrzą – siedzą panny kołem
(Powój się nad nimi plącze).
Każda białą sukieneczkę
I czerwoną ma czapeczkę,
Każda warkoczyki złote,
Każda w ręku ma robotę
[…]
Szastną chłopcy ukłon żwawo,
Oczy w lewo, nosy w prawo,
Jak przystoi dla honoru
Młodzi wychowanej w boru.
A najstarszy śmiało powie:
– Prezentuję was, panowie:
To jest gość nasz, mały Janek,
To – pięć panien Borówczanek.
[…]
Jako jednej pannie Basia,
Drugiej Julka, trzeciej Kasia,
Czwartej Zosia, piątej Hania,
Jak je słowik uczy grania...
Wtem kiwnęły wszystkie główki,
Piękny dyg – i frrr... w borówki.
Nie minęła jeszcze chwila
Na zegarku u motyla,
Dzień 4.
|
Przygotowujemy upominki dla mamy i taty
53
[…]
Kiedy panny już zebrały
Słodkich jagód koszyk cały.
[…]
Przecknął Janek na trzask bata:
– Co to było? Jak to było?
Znikła króla srebrna chata...
Czyżby mu się tylko śniło?
Czyżby przespał tyle czasu
Na sosnowym pniu wśród lasu?
– Gdzież tam! Wszakże jakby żywą
Widzi króla brodę siwą,
Królewicze na bosaka,
Hanię, co ma z róż buziaka,
Cztery konie, wóz w drabiny,
Czepiec pani Borówczyny,
Słyszy śmiechy i okrzyki,
Słyszy nawet turkot bryki!
A tu wkoło nic – ni śladu...
Przypomina Janek sobie...
Dziwy, dziwy mu się roją,
Ani sposób dojść do ładu...
A wtem spojrzy – krobki obie
Pełne jagód przy nim stoją.
Wrócił, cicho stanął w progu.
Mama śpi?– To chwała Bogu!
Złotych jaskrów narwał w dzbanek,
Kwieciem potrząsł obrus biały,
A tuż obok fi liżanek
Dwie krobeczki jagód stały.
Zaś napisał na arkuszu:
„Mojej Mamie zdrowia życzę!”
Nad tym, pełen animuszu,
Wymalował królewicze,
A zaś niżej jak róż wianek
Dał pięć panien Borówczanek.
Jak się mama ucieszyła,
Jak wyborna kawa była,
Jak jagody zaraz dano
Z miałkim cukrem i śmietaną,
Jak się wszyscy – starzy, mali,
Królewiczom dziwowali.
Jak dom cały kręcąc głową
Stał przed panien tych obrazem,
O tym chyba książkę nową
Napiszę wam innym razem!
Rozmowa na podstawie tekstu. N. zadaje dzieciom pytania: Dokąd wybrał się
chłopiec?; Kogo spotkał Janek?; Co wydarzyło się podczas zbierania jagód?; Czy
to wydarzyło się naprawdę?; Jak inaczej mogła skończyć się ta przygoda?
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
54
„Zbieramy jagody” – zabawa z elementem rzutu i celowania. N. rozkłada
na podłodze piłki. Na hasło: Już! dzieci zbierają piłki – każde dziecko musi mieć
chociaż jedną piłkę. Gdy wszystkie piłki są pozbierane, dzieci ustawiają się
w kole. Na środku N. stawia kosz lub kładzie dużą obręcz. Dzieci kolejno wrzu-
cają piłki do kosza. Te, którym się nie uda, czekają na drugą kolejkę.
„Pudełko na skarby” – praca plastyczno-techniczna według pomysłu N. Przygo-
towanie prezentu dla rodziców.
„Moja wesoła rodzinka” – zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence. Swobodna
improwizacja ruchem melodii piosenki z wykorzystaniem szarf bądź apaszek.
Nauka na pamięć trzeciej zwrotki piosenki. N. śpiewa kolejne zwrotki piosenki
po jednej frazie. Po wysłuchaniu każdej frazy dzieci powtarzają ją na zasadzie
echa. Kolejne powtórzenia zwrotek piosenki następują ze zmianą dynamiki
śpiewu (cicho, głośno), wysokości śpiewu (wysoko i cienko – nisko i grubo).
„Mama-czarodziejka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. N. bierze do ręki
jedną różdżkę-patyk i zapowiada, że jest mamą, która umie czarować. Dzieci
poruszają się po sali w dowolnym rytmie. Na przerwę w muzyce i hasło: W trój-
kąty zmieńcie się! dzieci dobierają się w trójki, starają się stanąć tak, by uformo-
wać trójkąt. Na hasło: W kwadraty zmieńcie się! dzieci dobierają się w czwórki,
starają się uformować kwadraty.
„Pilu, pilu, gąski do domu” – zabawa bieżna (s. 43).
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym z wykorzystaniem sprzętu terenowego.
III
Pieczenie ciastek owsianych dla mamy i taty.
Składniki:
– 1 kg płatków owsianych,
– po 1 dużej paczce: rodzynek, migdałów, suszonej żurawiny, pestek dyni, pe-
stek słonecznika,
– 1 szklanka cukru,
– 2 całe jaja,
– aromat migdałowy.
Sposób przygotowania:
Płatki owsiane, rodzynki, migdały, wszystkie pestki, żurawinę i cukier wsypuje-
my do dużej miski. Dodajemy całe jajka i zapach migdałowy. Następnie wszyst-
ko dokładnie mieszamy, by składniki się połączyły. Formujemy małe kulki, lek-
ko je ugniatamy na płasko i układamy na blasze wyłożonej pergaminem. Wkła-
damy do piekarnika nagrzanego do 180°C i pieczemy ok. 5-10 minut.
N. przed zajęciami ustala z dziećmi kolejność czynności: zebranie potrzebnych
narzędzi i produktów, ustalenie zadań, umycie rąk, nałożenie fartuchów, wyko-
nanie przydzielonych zadań ze zwróceniem uwagi na bezwzględny zakaz docho-
dzenia do miejsca, w którym pieką się ciastka, porządkowanie miejsca pracy.
„Na jagody” – zabawa w teatr. Inscenizowanie przez dzieci tekstu wiersza z wy-
korzystaniem przygotowanych sylwet. Dzieci odrysowują kształty dużych figur
geometrycznych. Z pomocą kredek, papieru kolorowego, nożyczek i kleju two-
rzą postacie do teatrzyku. Z ich pomocą bawią się w teatr, inscenizując wiersz.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
piłki, kosz
CD, szarfy
patyk z gazet
składniki ciasta,
fartuchy, blacha,
piekarnik,
kredki, papier
kolorowy, klej,
nożyczki
Dzień 4.
|
Dzień rodziny
55
Dzień 5.
Dzień rodziny
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy głoskowej wy-
razów o prostej budowie fonetycznej, próby podpisywania wyrazów.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 18 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Wizytówki” – rysowanie kredkami wizytówek do oznaczenia miejsc gości przy stole. Przygotowanie
sali na przyjęcie gości – rozwijanie umiejętności planowania i współdziałania w zespole.
5. „Święto Mamy i Taty” – program artystyczny w wykonaniu dzieci.
6. „Winda” – zabawa dydaktyczna z rodzicami. Odszukiwanie swoich portretów. „Praczki” – zabawa
muzyczno-ruchowa z rodzicami. „Tańczymy labada” – zabawa muzyczno-ruchowa z rodzicami.
7. Wspólne biesiadowanie przy słodkim poczęstunku.
8. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8 – rozwijanie koordynacji ruchowej. Sukcesywne doskona-
lenie motoryki, umiejętności współpracy w parach lub grupie. Zwracanie uwagi na bezpieczeń-
stwo podczas zabaw.
9. „Układanka” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenie percepcji wzrokowej, odwzorowywanie wska-
zanych układów na geoplanach za pomocą materiałów zastępczych. „Figurki, zmieniajcie się”
– zabawa pobudzająco-hamująca. Wyrabianie właściwej reakcji na sygnał wzrokowy i słuchowy.
Utrwalenie znajomości figur geometrycznych.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
szarfy dla każdego dziecka do zestawu ćwiczeń porannych, obrazki i litery
z WP, 2 kartoniki o wym. 10 cm x 10 cm dla każdego dziecka, kredki, materiały do ozdobienia
stołów i sali, jednorazowe naczynia, CD, balony
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań. Porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Podpisywanie obrazków” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowane obrazki,
których nazwy mają prostą budowę fonetyczną, tak aby dzieci z łatwością doko-
nały analizy i syntezy głoskowej wyrazu oraz potrafiły go podpisać, używając
do tego liter z WP.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 18
(s. 41).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Wizytówki” – rysowanie kredkami. Każde dziecko otrzymuje dwa kartoniki o wy-
miarach ok. 10 cm x 10 cm. Składa je na pół. Na jednej stronie każdego kartonika
rysuje dowolny znaczek (figura, przedmiot, kwiatek, serduszko itp.). Tak przygo-
towane wizytówki dzieci położą na krzesełkach przeznaczonych dla ich rodziców.
Przygotowanie sali na przyjęcie gości. N. przypomina dzieciom, że dziś będą
gościły swoich rodziców i dlatego należy przygotować salę na ich przyjęcie.
obrazki, WP
kartoniki, kredki
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
56
Dzieci przynoszą przygotowane wcześniej wizytówki. Po ich przeliczeniu dzieci
wiedzą już, ilu gości ich dziś odwiedzi. Następnie N. dzieli dzieci na zespoły:
zespół 1. ustawia stoliki i krzesełka dla gości; zespół 2. nakrywa stoliki obrusa-
mi i przygotowuje serwetki oraz kwiaty w wazonikach; zespół 3. liczy z pomocą
N., ile będzie mam, a ilu tatusiów, odlicza potrzebną liczbę talerzyków i kub-
ków i kładzie je na stolikach; zespół 4. ustawia na stolikach talerze z przygoto-
wanym poczęstunkiem. Wszystkie dzieci kładą na krzesełkach przygotowane
wizytówki.
Powitanie gości. Dzieci siedzą grzecznie niedaleko wejścia. Dziecko, którego
rodzice wejdą do sali podnosi się i prowadzi ich na miejsce oznaczone wizytów-
kami. Gdy przybędą wszyscy rodzice, N. serdecznie ich wita w imieniu wszyst-
kich dzieci i prosi o wysłuchanie programu artystycznego.
Część artystyczna.
Piękny dzień
Czesław Janczarski
Marysia mówi:
– Piękny dzień mamy.
– A jaki piękny?
– Jak uśmiech mamy.
Taki pogodny,
jasny od rana,
jak oczy matki,
gdy patrzą na nas.
Żeby w tych oczach
była pogoda
czysta jak błękit,
jak modra woda,
by był w nich uśmiech
jasny i świeży,
to przecież od nas
trochę zależy.
Śpiewanie piosenki Moja wesoła rodzinka z akompaniamentem instrumentów
perkusyjnych (s. 42).
Do czego służy tatuś
Wincenty Faber
Do czego służy tatuś?
Do czego służy tatuś?
Na przykład do prania,
kiedy za dużo pracy
miewa w domu mama,
do trzepania dywanów,
jazdy odkurzaczem,
do chodzenia z córeczką
na lody, na spacer.
Do wbijania haczyków
w twardy beton ściany,
wtedy, gdy nową szafkę
lub obraz wieszamy.
Dzień 5.
|
Dzień rodziny
57
Do strugania,
gdy złamie się twardy ołówek,
do wkładania do mojej skarbonki złotówek.
Do wspinaczki,
gdy sobie przed ekranem usiadł,
do pomagania w lekcjach
też miewam tatusia.
A kiedy się gazetą,
jak tarczą zasłania,
przynoszę kolorową
książkę do czytania.
I razem wędrujemy
do ostatniej strony…
do tego służy tatuś
dobrze oswojony!
Zawody, konkursy, zabawy:
a) „Winda” – zabawa dydaktyczna z rodzicami. Dziecko staje przed tatą, odwró-
cone do niego plecami, z rękami ugiętymi w łokciach, przyciśniętymi do tu-
łowia, łopatki ściągnięte. Tata w lekkim przysiadzie trzyma dziecko za łokcie
od dołu i podnosi do góry, a następnie opuszcza w dół. Wygrywa ta para,
która w ciągu pół minuty wykona więcej podniesień.
b) „Odszukiwanie swoich portretów” – zabawa dydaktyczna z rodzicami. W sali
wyeksponowane są portrety mam, namalowane w pierwszym dniu, podpisane
jedynie za pomocą zdania Moja mama jest… Zadaniem mam jest odszukanie
swoich portretów i stanięcie obok nich. Gdy wszystkie mamy staną obok swo-
ich portretów, dzieci oceniają, które mamy dokonały prawidłowego wyboru.
c) „Praczki” – zabawa muzyczno-ruchowa. Dzieci śpiewają piosenkę i pokazują
gestami jej treść.
Praczki
autor nieznany
Tu lewą mam rączkę, tu prawą rączkę mam,
jak praczki pracują, pokażę ja wam.
Tak piorą, tak piorą przez cały długi dzień. (x 2) Dzieci zaciskają dłonie i po-
cierają o siebie.
Tu lewą mam rączkę, tu prawą rączkę mam,
jak praczki pracują, pokażę ja wam.
Wieszają, wieszają przez cały długi dzień. (x 2) Podnoszą obie ręce do góry.
Tu lewą mam rączkę, tu prawą rączkę mam,
jak praczki pracują, pokażę ja wam.
Prasują, prasują przez cały długi dzień. (x 2)
Dłoń zaciskają w pięść
i przesuwają w poziomie.
Tu lewą mam rączkę, tu prawą rączkę mam,
jak praczki pracują, pokażę ja wam.
Składają, składają przez cały długi dzień. (x 2) Kładą naprzemiennie jedną
dłoń na drugiej.
Tu lewą mam rączkę, tu prawą rączkę mam,
jak praczki pracują, pokażę ja wam.
Tańcują, tańcują przez cały długi dzień. (x 2)
Kołyszą się w prawo i lewo.
TYDZIEŃ XXXV. MAMA I TATA
58
d) „Wyścig z balonem” – zabawa dydaktyczna z rodzicami. W sali, naprzeciwko
siebie w odległości 3–4 metrów wyznaczone są dwie linie. Na jednej linii sto-
ją rodzice, na drugiej, dokładnie naprzeciwko – dzieci. Jeden z rodziców trzy-
ma nadmuchany balon. Na sygnał wkłada sobie balon między kolana i sko-
kami na obu nogach stara się jak najszybciej dotrzeć do swojego dziecka. Tam
przekazuje mu balon. Teraz dziecko dokładnie w ten sam sposób stara się
dotrzeć jak najszybciej do drugiego z rodziców. Przekazuje mu balon i drugi
z rodziców w taki sam sposób pokonuje trasę sztafety. Wygrywa rodzina, któ-
ra najszybciej i najdokładniej wykona zadanie.
e) „Tańczymy labada” – zabawa muzyczno-ruchowa. Wszyscy stoją w kole, trzy-
mają się za ręce i śpiewają:
Tańczymy labada
autor nieznany
Tańczymy labada, labada, labada,
Tańczymy labada, małego walczyka.
Tańczą go harcerze, harcerze, harcerze.
Tańczą go harcerze i małe zuchy też.
Łapiemy się za główki!
Wszyscy stoją w kole, trzymają się za głowy i śpiewają kolejny raz. Po każdym
odśpiewaniu zmieniają część ciała, za którą należy się trzymać.
Wspólne biesiadowanie przy słodkim poczęstunku.
III
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 8
(s. 25).
„Układanka” – zabawa dydaktyczna. Jeśli N. ma do dyspozycji geoplany, dzieci
pracują z nimi. Jeśli nie, można wykorzystać patyczki matematyczne. N. ma
w woreczku trójkąt, prostokąt i kwadrat. Wybrane dziecko losuje z woreczka
figurę, pokazuje ją, a dzieci starają się ją ułożyć z patyczków lub za pomocą
gumki recepturki na goplanie. Po kilku próbach można zorganizować zawody,
kto ułoży figurę szybciej.
„Figurki, zmieniajcie się” – zabawa pobudzająco-hamująca. W zabawie wyko-
rzystany jest zrobiony przez dzieci poprzedniego dnia patyk-różdżka. Wybrane
dziecko trzyma patyk. Pozostałe dzieci biegają swobodnie w rytmie dowolnej
melodii. Na przerwę w muzyce dziecko-czarodziej podnosi do góry różdżkę-
-patyk i wypowiada zaklęcie: Figurki, zmieniajcie się! Dzieci muszą się zatrzymać
w dowolnej pozie.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
balony
geoplany i gumki lub
kartki i kredki
patyk z gazet, CD
Dzień 5.
|
Dzień rodziny
59
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
Dzień 1.
Mój przyjaciel – pies i kot
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Nasi ulubie ńcy” – oglądanie czasopism o zwierzętach domowych.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 8 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie codzien-
nych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Szczeniątka – nauka wiersza na pamięć. Rozwijanie pamięci słuchowej dzieci, doskonalenie umie-
jętności posługiwania się liczebnikami porządkowymi i symbolami liczb do oznaczania kolejności.
5. „Kotki piją mleko” – zabawa ruchowa. Doskonalenie koordynacji ruchowej podczas czworakowa-
nia. Usprawnianie mięśni języka.
6. „Podaj dalej” – zabawa słuchowa. Rozwijanie percepcji słuchowej dzieci. Praca z K4.,13 – doskona-
lenie analizy i syntezy słuchowej i wzrokowej oraz sprawności grafomotorycznej. Zadanie dodat-
kowe – rysowanie w tunelu, kreślenie szlaczków literopodobnych. „Pies” – zabawa z elementem
czworakowania. Usprawnianie koordynacji ruchowej dzieci. „Mam zwierzątko” – praca plastyczna.
Rozwijanie umiejętności twórczych dzieci.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. Zwrócenie uwagi na obec-
ność zwierząt na podwórkach. Liczenie napotkanych kotów i psów.
8. „Ile łap w koszyku?” – zabawa dydaktyczna. Usprawnianie myślenia logicznego oraz umiejętności
dodawania i odejmowania. Poznanie zbioru pustego.
9. „Kochajmy zwierzęta” – rozmowa z dziećmi połączona z wykonaniem plakatu. Rozwijanie empatii
wobec zwierząt.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
czasopisma, książki z ilustracjami na temat zwierząt domowych, krążki
gimnastyczne dla każdego dziecka, siedem sylwet psów, liczby od 1 do 7, kółka gimnastyczne, piłka,
K4
., kredki, CD, kartki, farby, pędzle, 5 sylwet psów oraz kontur kosza dla psa, fasolki – po 20 dla
każdego dziecka, materiały do wykonania plakatu
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Nasi ulubieńcy” – oglądanie czasopism o zwierzętach domowych (psach, ko-
tach, żółwiach, chomikach, rybkach itp.); zwrócenie uwagi na wielkość zwierząt-
ka, jego potrzeby i obowiązki wobec niego.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Piesek na spacerze” – zabawa ruchowa. Dzieci dobierają się parami. Każda
para dostaje dwa krążki gimnastyczne. Jedno dziecko z pary to piesek, drugie
– jego pan. Dziecko-pan kładzie na podłodze kółko, a dziecko-piesek wchodzi
na nie i kuca. Dziecko-pan kładzie następne kółko tak, by dziecko-piesek
czasopisma
krążki gimnastyczne
60
na czworakach weszło na nie. Gdy to zrobi, dziecko-pan bierze pierwsze kółko,
kładzie je znowu przed dzieckiem-pieskiem w takiej odległości, by mogło przejść
na kółko na czworakach. Po chwili następuje zamiana ról.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 8
.
Dzieci maszerują w kole, wysoko unosząc kolana, udają przemarsz wojska. N.
co chwilę zmienia kierunek marszu. Dzieci ustawiają się w rozsypce, twarzą
do N., naśladują ruchy, które wykonuje N.:
a) naprzemienne wymachy ramion w przód;
b) krążenia ramion w przód i w tył;
c) bieg w miejscu;
d) wspinanie się „po drabinie”;
e) wymachy nóg w przód;
f) skłon tułowia w przód/na boki;
g) przysiady;
h) pajacyki;
i) leżenie na plecach, przenoszenie nóg za głowę;
j) leżenie na plecach, jazda na rowerku;
k) siad po turecku, plecy proste, dłonie na kolanach, ćwiczenia oddechowe.
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Szczeniątka – słuchanie wiersza Ewy Szelburg-Zarembiny. Nauka wiersza na pa-
mięć.
Szczeniątka
Ewa Szelburg- Zarembina
Bez liku
jest szczeniątek w koszyku.
Jedno – podobne do matki.
Drugie – w białe łatki.
Trzecie – czarne jak wronka.
Czwarte – bez ogonka.
Podpalanych dwoje.
A ostatnie, to najmniejsze,
ono… będzie moje!
Dzieci odpowiadają na pytania N.: Gdzie leżały szczeniątka?; Jak wyglądało
pierwsze (drugie, trzecie, czwarte)?; Jak wyglądały dwa pieski?; Co znaczy słowo
podpalane?; Jakie było najmniejsze?; Ile było szczeniątek? N. układa siedem syl-
wet psów, które wyglądają, jak psy z wiersza. Dzieci mają za zadanie uporząd-
kować kolejno psy, ustawiając je w szeregu zgodnie z treścią wiersza oraz pod-
pisać za pomocą cyfr od 1 do 7.Następnie N. recytuje wiersz frazami. Dzieci
powtarzają: cicho, średnio głośno, głośno, dopowiadają końcówkę wersu, dziew-
czynki mówią całość z pomocą N. w kierunku chłopców, chłopcy mówią całość
z pomocą N. w kierunku dziewczynek, chętne dzieci mówią same.
„Kotki piją mleczko” – zabawa ruchowa. Dzieci-kociątka klęczą obok swoich
misek-kółek gimnastycznych, nachylają się i naśladują językiem picie mleka z mi-
ski. Na hasło: Kotki na spacer! chodzą na czworakach pomiędzy miskami. Na ha-
sło: Kotki piją mleko! wracają do swoich kółek i dalej naśladują picie mleka.
„Podaj dalej” – zabawa słuchowa. Dzieci siedzą w kole razem z N., który trzyma
piłkę. Mówi wymyślone przez siebie dowolne słowo i podaje piłkę dziecku
sylwety psów, cyfry
kółka gimnastyczne
piłka
Dzień 1.
|
Mój przyjaciel – pies i kot
61
ze swojej prawej strony. Zadaniem dziecka jest wyodrębnienie głoski końcowej
w tym słowie i wymyślenie innego, zaczynającego się taka samą głoską. Gdy
to zrobi podaje piłkę dalej. Zabawa toczy się do momentu, aż piłka wróci do N.
Praca z K4., 13 – ćwiczenia słuchowe, czytanie globalne, wyróżnianie głoski ł
w wygłosie. Zadanie dodatkowe – rysowanie w tunelu i kreślenie szlaczków lite-
ropodobnych do rymowanki Beaty Gawrońskiej:
Jedna łapa, druga łapa,
trzecia łapa, czwarta łapa.
Z przody dwie i z tyłu dwie.
Kto ja jestem? Kto to wie?.
Kosi kosi łapki,
pojedziem do babki.
Babka da nam sera,
a dziadek serwatki.
„Pies” – zabawa z elementem czworakowania. Dzieci przy muzyce naśladują
chód psów z wykorzystaniem ruchów naprzemiennych (prawa ręka, lewa noga).
Gdy muzyka milknie, stają i próbują merdać ogonkiem z radości – rysują mied-
nicą znaki nieskończoności (leniwa ósemka)*.
1
„Mam zwierzątko” – praca plastyczna. Dzieci malują farbami portret swojego
ulubionego zwierzątka domowego – takiego, jakie mają lub jakie chciałyby mieć.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. Zwrócenie uwagi na obecność
zwierząt na podwórkach, ulicy; liczenie kotów i psów.
III
„Ile łap w koszyku” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowanych pięć sylwet
psów (powinny być widoczne wszystkie cztery łapy) oraz kontur kosza dla psa.
Każde dziecko ma przed sobą ok. 20 fasolek. N. wkłada pierwszego psa do ko-
szyka i zadaje dzieciom pytanie: Ile łap jest w koszyku? Dokłada drugiego psa
i pyta: Ile teraz jest łap w koszyku? W analogiczny sposób postępuje do momentu,
aż wszystkie psy będą w koszyku. Następnie wyjmuje po jednym psie z koszyka
i zadaje to samo pytanie. Gdy wyjmie ostatniego psa także zadaje to pytanie –
na podstawie odpowiedzi prezentuje dzieciom zbiór pusty. Dzieci manipulują
fasolkami, obliczają na palcach lub w pamięci.
„Kochajmy zwierzęta” – rozmowa z dziećmi połączona z wykonaniem plakatu.
N. zadaje pytanie: Co robi, jak się zachowuje ktoś, kto kocha zwierzęta? Podczas
rozmowy N. zwraca uwagę na problem bezdomnych zwierząt, schronisk, oraz
tego, że zwierzęta to nie zabawki i wymagają opieki przez cały czas. Na koniec
N. ogłasza akcję zbierania suchego pokarmu dla zwierzą i wspólnie z dziećmi
tworzy dowolną techniką plakat „Kochajmy zwierzęta”, będący jednocześnie
informacją o zbiórce.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
* Na podstawie: J. Zwoleńska, Radosna kinezjologia, KINED, Warszawa 2005, s. 66.
K4., 13
CD
karton, farby
sylwety psów, kontur
kosza, fasolki
kartki, farby, kredki
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
62
Dzień 2.
To, co pływa, gryzie, piszczy
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Nasi ulubieńcy” – wystawa zdjęć i rysunków przyniesionych przez dzieci. „Węże” – zabawa ru-
chowa z elementem rywalizacji. Doskonalenie szybkości i orientacji w przestrzeni.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 8 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie codzien-
nych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zwierzątko – rozmowa na temat treści opowiadania. Rozwijanie umiejętności koncentrowania
uwagi na słuchanym tekście. „Nasi pupile” – rozwiązywanie zagadek, doskonalenie umiejętności
tworzenia pojęcia na podstawie definicji.
5. Domowa piosenka – osłuchanie z piosenką. Usprawnianie pamięci słuchowej oraz poczucia rytmu.
6. Praca z K 4., 14 – rozwijanie koordynacji ruchowej i percepcji wzrokowej dzieci. Zadanie dodatko-
we – łączenie zwierząt w pary.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. Praca z ZG 49 – rozwijanie sprawności grafomotorycznej ręki wiodącej. „Z ręki do ręki” – zabawa
ruchowa. Usprawnianie koordynacji ruchowej rąk.
9. „Ułóż tak samo” – zabawa dydaktyczna. Usprawnianie pamięci wzrokowej na materiale literowym.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
zdjęcia, rysunki zwierząt domowych przyniesione z domu przez dzieci,
szarfy w dwóch kolorach, CD, dowolne instrumenty perkusyjne, kotyliony (po 2 jednakowe), K4.,
14
, kredki, ZG, litery z WP, wyrazy: ara, kot, łapa, sowa, ryba, papuga
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Nasi ulubieńcy” – wystawa zdjęć i rysunków przyniesionych przez dzieci, przed-
stawiających zwierzęta domowe, które mają, lub chciałaby mieć.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Węże” – zabawa ruchowa z elementem rywalizacji. N. dzieli dzieci na dwa ze-
społy. Każdy zespół dostaje inny kolor szarf. Z każdego zespołu wybierane jest
jedno dziecko, które zostaje głową węża. Pozostałe dzieci siadają w siadzie
skrzyżnym w dowolnych miejsca na sali. Dzieci-głowy węży idą, zatrzymują się
przed wybranym dzieckiem ze swojego zespołu, syczą, a wybrane dziecko wstaje
i staje na końcu węża. Zadaniem dzieci-głów węży jest jak najszybsze utworzenie
węża ze wszystkich dzieci z zespołu.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 8
(s. 61).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Zwierzątko – wysłuchanie opowiadania Olgi Masiuk czytanego przez N.
zdjęcia i rysunki
zwierząt
szarfy
Dzień 2.
|
To, co pływa, gryzie, piszczy
63
Zwierzątko
Olga Masiuk
– Zgodzili się! – Jacek wpadł do sali.
– Kto i na co? – Marysia spojrzała zza okularów.
– Rodzice na psa!
Dzieci otoczyły Jacka kołem. Od dawna wiadomo było, jak marzył o psie.
Wciąż o nim mówił.
– Tata szuka przez internet, bo chce, żeby był rasowy.
– A ty?
– Nie musi być rasowy w ogóle. Chcę tylko, żeby był Puckiem.
– Kim?
– Puckiem. Żeby miał tak na imię.
– Jak znajdziesz psa, który ma na imię Pucek? – zdziwiłem się.
– Oj, Paku, Paku. Od razu będę wiedział, że to Pucek – wyjaśnił Jacek, choć
i tak nie bardzo rozumiałem. – Tata przeglądał wczoraj różne strony w interne-
cie, bo chce żeby pies miał rodowód i nie był podrabiany. Tak mówi.
Jacek cały dzień był bardzo zadowolony. Następnego dnia okazało się,
że jego tata już znalazł coś przez internet i w sobotę jadą z Jackiem do Kołobrze-
gu, bo tam znajduje się hodowla psów.
– Tata mówi, że ten pies będzie bardzo drogi, ale prawdziwy – powiedział Jacek.
– A jaki miałby być? – zdziwił się Staś. – Zmyślony?
Jacek jednak nie zwracał uwagi na żadne komentarze.
– Obiecał mi tylko, że będzie Puckiem.
W poniedziałek wszyscy czekaliśmy zniecierpliwieni na Jacka. Tata odprowa-
dził go do przedszkola. Nie wyglądał na szczęśliwego, za to Jacek promieniał.
Za nimi zaś dreptał mały śmieszny kundelek z wesoło zawiniętym ogonkiem.
Obiegł całą salę i obwąchał buty naszej pani. Merdanie ogonem wyrażało chyba
najwyższą aprobatę. Zdziwił się nieco na mój widok, ale szczeknął w końcu dość
przyjaźnie. Wpadł też do kuchni i po sekundzie z niej wypadł ruszając pyskiem.
Za nim wypadła rozzłoszczona pani Asia.
– Ukradł parówkę – krzyczała. – Co to za potwór?!
Potwor tymczasem odnalazł Jacka i ukrył się za nim, przytulając się do jego
łydek.
– Nie bój się Pucku – powiedział Jacek.
Wszyscy zamarliśmy, bo być może Pucek mógł się nie bać, ale my wszyscy
trzęśliśmy się ze strachu przed panią Asią. Na szczęście tata Jacka przybył z po-
mocą.
– Najmocniej przepraszam za niego. Jutro przywiozę parówki, a teraz już go
zabieram. Chodź! – krzyknął do psa, ale ten się nie ruszał. W końcu tata Jacka
wziął głęboki oddech:
– Chodź… Pucek.
Na dźwięk tego imienia, piesek rzucił pani Asi wyzywające spojrzenie i po-
biegł za tatą Jacka. Kiedy oniemiała pani Asia schowała się do kuchni, otoczyli-
śmy naszego kolegę.
– To był pies z rodowodem? – wykrzyknął Tomek. – Przecież to jakiś…
– Pucek – szybko wszedłem Tomkowi w słowo, czując, że Jacek może się po-
gniewać.
Mój przyjaciel spojrzał na mnie z wdzięcznością.
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
64
– Wiedziałem, Paku, że ty od razu rozpoznasz w nim Pucka! Nie, nie ma żad-
nego rodowodu. Jechaliśmy z tatą do tego Kołobrzegu. I zatrzymaliśmy się
na stacji benzynowej. I Pucek wskoczył nam do samochodu. Na stacji pan po-
wiedział, że ten pies się błąkał od dwóch tygodni i że oni nie mogą go już dłużej
dokarmiać. A ja od razu poznałem, że to Pucek.
– A co twój tata na to?
– Powiedział, że w życiu nie widział tak brzydkiego psa i zadzwonił do Koło-
brzegu, że nie przyjedziemy – oparł z dumą Jacek.
Rozmowa na temat treści opowiadania: O jakim psie marzył Jacek?; Jaki był pies
Jacka?; Skąd Jacek wziął swojego psa?
„Nasi pupile” – rozwiązywanie zagadek Tomasza Jabłońskiego.
Któż to ma swe piórka takie kolorowe?
Któż to tak uciesznie przechyla swą głowę?
Chętnie dużo mówi, okiem swoim mruga,
Jeśli mieszka w klatce to pewnie… (papuga)
Kosmate futerko,
Oczka jak paciorki,
W bębenku wciąż biega,
Podobne do norki. (chomik)
Małe, kolorowe, żyją w szklanym domu.
Choć nie mają głosu, nie wadzą nikomu. (rybki)
Pełne wody – lecz nie morze,
Rybki ma – lecz nie jezioro,
Zanim spać się dziś położysz
Pokarm wsyp, będzie wesoło. (akwarium)
Cóż to za jest za zwierzę: zwinięte w jak lina
Podwójny ma język, na drzewa się wspina. (wąż)
Domowa piosenka – osłuchanie z piosenką.
Domowa piosenka.
sł. Ewa Chotomska, muz. Krzysztof Marzec
Kiedy wracam ze szkoły
i otworzyć chcę drzwi
już od progu dobiega
zawsze wierny głos psi.
Na dywanie w pokoju
do nóg łasi się kot,
a w pudełku pod stołem
chomik chowa się w kąt.
Ref: Każdy ma jakiegoś bzika,
każdy jakieś hobby ma,
a ja w domu mam chomika,
kota, rybki oraz psa.
Kiedy smutno mi czasem,
przyjdzie do mnie pan pies,
poda łapę, zapyta,
nie martw się, co ci jest?
CD
Dzień 2.
|
To, co pływa, gryzie, piszczy
65
Kot zamruczy pod nosem,
chomik także da znać,
i od razu weselej,
już zaczynam się śmiać.
Ref: Każdy ma jakiegoś bzika,
każdy jakieś hobby ma,
a ja w domu mam chomika,
kota, rybki oraz psa.
Aktywne słuchanie piosenki. Podczas zwrotki dzieci naśladują służące pieski
(przysiad, ręce zgięte w łokciach, przyciągnięte do tułowia), rytmicznie podska-
kując na zgiętych nogach. Przy refrenie klękają z pośladkami na stopach i wybi-
jają rytm ćwierćnutowy na zmianę o uda i klaszcząc w ręce (jedno uderzenie
o uda, jedno klaśnięcie).
„Muzykalne zwierzęta” – zabawa ortofoniczna. N. dzieli dzieci na dwa zespoły
– pieski i kotki. Dzieci-pieski śpiewają melodię zwrotek na dźwiękach hau,
a dzieci-kotki – melodię refrenu na dźwiękach miau. Potem następuje zamiana.
„Rytmy” – zabawa rytmiczna. Dzieci maszerują w ciszy, każde ma dowolny in-
strument perkusyjny. Gdy usłyszą melodię refrenu – zatrzymują się i wystukują
rytm z jednoczesnym mówieniem tekstu.
„Do pary” – zabawa ruchowa. Dzieci dostają kotyliony z symbolami, stanowią-
cymi pary. Podczas melodii zwrotki szukają swojej pary chodząc w rytm muzyki.
Muszą odszukać parę do końca zwrotki. Przy melodii refrenu obracają się w ma-
łych kółkach. Każde powtórzenie zabawy wymaga zabrania kotylionów i ponow-
nego ich rozdania.
Praca z K4., 14 – prowadzenie zwierząt do ich domów. Zadanie dodatkowe –
łączenie zwierząt z ich cieniami.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym.
III
Praca z ZG 49 – kolorowanie papugi według wzoru.
„Z ręki do ręki” – zabawa ruchowa. Dzieci siedzą w kole, jedno za drugim, dość
ciasno. Każde dziecko trzyma np. kredkę, pałeczkę, itp. Starają się podawać
przedmioty do tyłu z jednoczesnym odbieraniem z przodu drugą ręką przedmio-
tu podawanego przez kolegę.*
2
„Ułóż tak samo” – zabawa dydaktyczna. Dzieci na stolikach maja przygotowane
litery z WP. N. w dość dużej odległości od stolików wiesza wyraz ara. Dzieci
podchodzą do wyrazu, muszą zapamiętać litery oraz ich kolejność i po powrocie
do stolika ułożyć taki sam wyraz z liter. Tak samo postępują z wyrazami: kot,
łapa, sowa, ryba, papuga
.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
* Na podstawie: J. Zwoleńska, Radosna kinezjologia, KINED, Warszawa 2005, s. 58.
CD
instrumenty
perkusyjne
kotyliony, CD
K4., 14
ZG
pałeczki
WP
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
66
Dzień 3.
U weterynarza
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Papugi” – zabawa naśladowcza. Usprawnianie koordynacji ruchowo-wzrokowej i koncentracji
uwagi dzieci.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 8 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie codzien-
nych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Czworonożni pacjenci – rozmowa na podstawie tekstu Z. Gorczyckiej. Doskonalenie umiejęt-
ności uważnego słuchania. Poszerzanie słownika czynnego dzieci o nazwę zawodu. „Uciekająca
jaszczurka” – zabawa ruchowa. Usprawnianie koordynacji ruchowej dzieci.
5. „Śniadanie Łatka” – zabawa matematyczna. Wdrażanie do posługiwania się pojęciem zero dla
określenia zbioru pustego. Doskonalenie umiejętności odejmowania. Utrwalanie znajomości
liczb. Posługiwanie się liczebnikami głównymi.
6. „Spacer węża” – zabawa ruchowa. Usprawnianie pracy aparatu oddechowego – wydłużanie fazy
wydechowej;
7. Praca z K4., 15 – układanie obrazka z pamięci. Usprawnianie pamięci wzrokowej.
8. „U weterynarza” – wycieczka do lecznicy zwierząt. Poznanie pracy weterynarza, budzenie zainte-
resowania środowiskiem społecznym, różnymi zawodami.
9. „W lecznicy” – praca plastyczna. Wyrażanie swoich obserwacji w pracy plastycznej. „Tyle, ile” –
zabawa pobudzająco-hamująca. Doskonalenie koncentracji uwagi i umiejętności odczytywania
symboli liczb. Wielka księga tropicieli – wyszukiwanie elementów na obrazku.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
fasolki, symbole liczb i prostokąty z okienkami z wyprawki, sylweta psa
i miski oraz kości, K4., 15, nożyczki, klej, rekwizyty do zabawy w weterynarza, kredki pastelowe,
kartki z bloku, symbole liczb, Wielka księga tropicieli
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Papugi” – zabawa naśladowcza. Dzieci stoją w rozsypce – są papugami. Wybra-
ne dziecko wykonuje dowolne ruchy – pozostałe dzieci je naśladują. N. co jakiś
czas zmienia dziecko prowadzące zabawę. Pozostałe dzieci muszą się szybko
zorientować, gdzie stoi i co robi osoba, którą mają naśladować.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 8
(s. 61).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Czworonożni pacjenci – wysłuchanie tekstu Zofii Gorczyckiej czytanego przez N.
Czworonożni pacjenci
Zofia Gorczycka
Dziadek Franka ma przyjaciela lekarza. Pewnego wieczoru przyjaciel odwiedził go.
Dzień 3.
|
U weterynarza
67
– Jak dobrze, że jesteś – mówi dziadek. – Nasz Kusy zwichnął nogę. Poradź
mi, co mam robić.
Lekarz ogląda chorą łapkę, nastawia, bandażuje. I Kusy wkrótce jest zdrów.
Po tygodniu doktor znów odwiedza przyjaciela. Kusy wita się z nim, a potem
wybiega z pokoju.
Po chwili wraca, ale nie sam. Obok niego skacze na trzech nogach kulejący
buldog.
– Ach! – woła lekarz – przyprowadziłeś mi pacjenta! Nie ma rady, muszę mu
pomóc. Dobry z ciebie piesku kolega!
Kusy liże rękę lekarza. Dziękuje mu.
Rozmowa na temat wysłuchanego tekstu. N. zadaje dzieciom pytania: Kim był
przyjaciel dziadka?; Kogo ten lekarz leczył?; Komu najpierw pomógł lekarz?;
Co zrobił pies przy następnej wizycie lekarza?; Jak nazywa się lekarz, który leczy
zwierzęta?
„Uciekająca jaszczurka” – zabawa ruchowa. Dzieci kładą się na brzuchu i za
pomocą kończyn jednej strony ciała próbują posuwać się do przodu.*
3
„Śniadanie Łatka” – zabawa matematyczna. Dzieci mają przygotowane fasolki,
symbole liczb i prostokąty z okienkami z wyprawki. N. przygotowuje sylwetę psa
i miski oraz kości. Następnie mówi: Ile fasolek macie teraz w okienkach?; Włóżcie
fasolki tak, by w każdym okienku była jedna fasolka. To jest Łatek (N. pokazuje
sylwetę psa). Łatek jest głodny. W misce ma kości. Ma ich tyle samo, ile wy fasolek
w okienkach, czyli ile?; Łatek zjadł 3 kostki. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki.
Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu zostało? Łatek zjadł 3 kostki. Ile mu
zostało?; Następnego dnia pani włożyła mu do miski tyle kostek (N. pokazuje licz-
bę 8). Ile to jest?; Włóżcie do okienek tyle samo fasolek. Łatek zjadł 3 kostki. Ile
mu zostało?; Łatek zjadł 1 kostkę. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu
zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu zostało? N. powtarza zabawę jeszcze 2-3
razy. Dzieci mogą przeliczać za pomocą fasolek.
„Spacer węża” – zabawa ruchowa. Dzieci, stojąc, nabierają bardzo dużo powie-
trza. Należy zwrócić uwagę, by nie unosiły przy tym ramion. Idą, wypuszczając
powietrze bardzo wolno z jednoczesnym mówieniem głoski s. Gdy zabraknie im
powietrza – zatrzymują się, nabierają powietrze i ponownie ruszają.
Praca z K4., 15 – układanie z pamięci obrazka.
Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu. „Pies goni kota” – zabawa bieżna.
Dzieci dobierają się w pary. Ustalają, które jako pierwsze jest psem, a które
kotem. Na sygnał dziecko-kot ucieka, a dziecko-pies je goni. Gdy dziecko-kot
zostanie złapane – następuje zmiana ról. „Kangury” – zabawa z elementem si-
łowym. Dzieci w parach stają naprzeciwko siebie. Mają ręce podniesione na wy-
sokości oczu, dłonie otwarte, zwrócone w kierunku partnera. Na sygnał dzieci
podskakują obunóż z jednoczesnym odpychaniem partnera od siebie.
III
„U weterynarza” – wycieczka do lecznicy zwierząt. Przed wyjściem N. przypo-
mina dzieciom o konieczności spokojnego i cichego zachowania się podczas
całej wycieczki. Dzieci podczas pobytu zwracają uwagę na wystrój gabinetu,
sprzęty znajdujące się w nim, zadają pytania dotyczące pracy weterynarza.
„W lecznicy” – praca plastyczna. Dzieci rysują to, co najlepiej zapamiętały z po-
bytu w lecznicy zwierząt.
* Na podstawie: J. Zwoleńska, Radosna kinezjologia, KINED, Warszawa 2005, s. 81.
fasolki, WM
K4, 15
kartki, kredki
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
68
„Tyle, ile” – zabawa pobudzająco-hamująca. Dzieci poruszają się po sali w do-
wolny sposób przy melodii piosenki Domowa piosenka. Gdy muzyka milknie, N.
pokazuje cyfrę, np. 3 i mówi: Zaklaszcz tyle. Gdy melodia powraca, dzieci po-
nownie wykonują dowolne ruchy. Gdy N. pokaże liczbę 0, dzieci nie ruszają się,
pomimo polecenia.
Wielka księga tropicieli – dzieci opowiadają, co widać na obrazku. Wyszukują
elementy na obrazku.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 4.
W ZOO
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Budzenie lwiątek” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie umiejętności koncentro-
wania uwagi. Poszerzanie doznań sensorycznych dzieci.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 8 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie codzien-
nych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zoo – rozmowa na podstawie wiersza D. Wawiłow. Poszerzanie wiedzy dzieci na temat roli
ogrodów zoologicznych. Usprawnianie percepcji słuchowej i wzrokowej na materiale literowym.
„Słoń” – zabawa ruchowa. Rozwijanie koordynacji ruchowo-wzrokowej dzieci. Praca z K4., 16 –
utrwalanie umiejętności wyróżniania zbioru pustego, posługiwanie się liczebnikami głównymi
i porządkowymi. Zadanie dodatkowe – rysowanie po kropkach i śladzie.
5. „Przejdź obok lwa” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie koncentracji uwagi dzieci.
„Dogoń lwa” – zabawa ruchowo-słuchowa. Rozwijanie poczucia rytmu i wiązanie go z ruchem.
„Ogrodzenie dla lwa” – doskonalenie sprawności grafomotorycznej dzieci i umiejętności kreślenia
wzorów z zachowaniem kierunku.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
8. „Kto mieszka w zoo” – rozwiązywanie zagadek. Doskonalenie umiejętności tworzenia pojęcia
na podstawie definicji. „Spacer po zoo” – zabawa ruchowa. Doskonalenie umiejętności odczyty-
wania symboli liczb. Rozwijanie pamięci słuchowo-ruchowo-wzrokowej.
9. Praca z ZG 50 – rozwijanie sprawności grafomotorycznej ręki wiodącej. Domowa piosenka –
utrwalenie znajomości piosenki. Doskonalenie umiejętności ładnego i melodyjnego śpiewania.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
chwościk z wełny, obrazki przedstawiające: sowę, byka, rybę, fokę, lwy,
podpisy do tych obrazków, rozsypanka literowa z wyprawki dla każdego dziecka, K4., 16, kredki,
sylweta lwa, kilka miękkich piłeczek, pędzle, koła z liczbami 0-10, koła z rysunkami zwierząt: kro-
kodyl, słoń, papuga, kangur, ZG, CD
CD, cyfry
Wielka księga
tropicieli
Dzień 4.
|
W ZOO
69
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Budzenie lwiątek” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci-lwiątka leżą sku-
lone na dywanie w luźnej gromadce. Wybrane dziecko jest mamą lwicą i ma
chwościk zrobiony z miękkiej wełny. Mama lwica podchodzi do wybranego przez
siebie dziecka-lwiątka, delikatnie muska go chwostem. Dziecko-lwiątko przyjmu-
je pozycję na czworakach, idzie za mamą-lwicą naśladując jej ruchy. Zabawa
kończy się, gdy wszystkie dzieci-lwiątka zostaną obudzone i pójdą za mamą lwicą.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 8
(s. 61).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
ZOO – wysłuchanie wiersza Danuty Wawiłow.
ZOO
Danuta Wawiłow
W Zoo jest wesoło,
ludzie chodzą wkoło,
byk ma duże rogi,
bocian nie ma nogi,
foka siedzi w stawie,
nie widać jej prawie.
Słonie wodę piją,
niedźwiedzie się biją,
sowa w domku siedzi,
boi się niedźwiedzi.
Ale najładniejsze
są zielone rybki,
patrzą sobie na mnie
zza zielonej szybki
i zębów nie mają,
i rogów nie mają,
i tylko tak sobie
pływają, pływają,
pływają, pływają,
i się uśmiechają…
Rozmowa na temat wiersza. Dzieci odpowiadają na pytania N.: Jakie zwierzęta
są wymienione w wierszu?; Co robią poszczególne zwierzęta?; Dlaczego zamyka się
zwierzęta w ogrodach zoologicznych?; W jaki sposób możemy pomóc zwierzętom
w ogrodach zoologicznych? N. prezentuje dzieciom obrazki przedstawiające:
sowę, byka, rybę, fokę, dwa lwy. Dzieci dokonują analizy i syntezy głoskowej
nazw tych obrazków. Następnie N. prezentuje podpisy do tych obrazków. Dzie-
ci układają je z rozsypanki literowej według wzoru.
„Słoń” – zabawa ruchowa. Dzieci stają w rozsypce przodem do N. Wyobrażają
sobie, że ich ręka wiodąca to trąba słonia – prostują ja i przyklejają do niej ucho.
W takiej pozycji rysują leniwą ósemkę przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej.*
4
* Na podstawie: J. Zwoleńska, Radosna kinezjologia, KINED, Warszawa 2005, s. 76.
chwościk
obrazki, WP
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
70
Praca z K4., 16 – wprowadzenie liczby 0. Kolorowanie zwierząt z pustymi miska-
mi. Zadanie dodatkowe – rysowanie po kropkach i po śladzie według wskazane-
go kierunku, dorysowywanie dowolnych elementów według uznania.
„Przejdź obok lwa” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci idą w tempie
marszowym. Gdy N. pokaże sylwetę lwa, dzieci mają za zadanie pójść dalej jak
najciszej, np. na palcach, czołgając się, w kucki. Kto się zagapi – odpada z zaba-
wy i czeka z boku na jej zakończenie.
„Dogoń lwa” – zabawa ruchowo-słuchowa. Dzieci siedzą w ciasnym kole. Mają
kilka miękkich piłeczek. Podają je sobie rytmicznie z jednoczesną recytacja
wiersza:
Raz, dwa, trzy
Włodzimierz Ścisłowski
Raz, dwa, trzy –
lew jest zły!
Cztery, pięć, sześć! –
Może cię zjeść!
Siedem, osiem, dziewięć! –
Nic o lwie już nie wiem.
Lecz baw się wesoło,
bo lew siedzi w ZOO!
Przy pierwszym powtórzeniu tekst należy mówić wolno z bardzo dokładnym po-
działem na sylaby. Przy każdej sylabie musi być wyraźnie zaznaczone podanie
piłki do kolegi.
„Ogrodzenie dla lwa” – zabawa ruchowo-słuchowo-wzrokowa. Dzieci rysują
(najpierw po śladzie) wzór z jednoczesną recytacją wiersza: palcem, suchym
pędzlem, kolorowymi kredkami. Na końcu – z pamięci, ołówkiem:
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe na placu zabaw.
III
„Kto mieszka w zoo” – rozwiązywanie zagadek. N. recytuje wiersz Marii Terli-
kowskiej. Dzieci dopowiadają rozwiązania.
Basia w Zoo
Maria Terlikowska
Płowa grzywa
z karku spływa,
dumna mina,
groźna brew!
Jak to zwierzę się nazywa?
LEW!
Pysznie kroczy
myśląc o czymś,
jakby miał sto ważnych spraw!
Kto ma ogon w pawie oczy?
PAW!
K4., 16
sylewta lwa
piłeczki
kartki, ołówki
Dzień 4.
|
W ZOO
71
Igła w igłę,
szpilka w szpilkę –
co to za kolczasty zwierz?
No, Basieńko, pomyśl chwilkę.
JEŻ!
Chociaż wielki jest
jak góra –
śmiało możesz podejść doń.
Zgadnij, co to za fi gura?
SŁOŃ!
„Spacer po zoo” – zabawa ruchowa. N. rozkłada nieregularnie koła z liczbami
0–10
, przy czym 0 to start, a 10 to wyjście. Pomiędzy kołami, w czterech miej-
scach, kładzie koła z rysunkami zwierząt: krokodyla, słonia, papugi, kangura.
Dzieci mają za zadanie przejść po kołach wchodząc na kolejne liczby (0, 1, 2,
itd.), gdy znajdą się przed kołem z określonym zwierzęciem muszą: przeskoczyć
przez koło z krokodylem; przed kołem ze słoniem – przykleić ucho do ręki i na-
rysować leniwą ósemkę; przed kołem z papugą – podzielić na głoski słowo p-a-
-p-u-g-a
; przed kołem z kangurem – podskoczyć dziesięć razy do góry. Popraw-
ne wykonanie zadania pozwala im na dalszą drogę. Gdy się pomylą, wracają
na koło z cyfrą 0.
Praca z ZG 50 – rysowanie lwa po śladzie i linii przerywanej.
Domowa piosenka – dzieci śpiewają piosenkę przy akompaniamencie wersji in-
strumentalnej – całą grupą, w małych zespołach, solo. Wszystkie dzieci zostają
nagrodzone brawami. N. zwraca uwagę na ładny śpiew umiarkowanym głosem.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 5.
Uwaga! Nieznajome zwierzę
I
II
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Gdzie jest tygrys?” – zabawa słuchowa. Poszerzanie doznań słuchowych dzieci, koncentrowanie
uwagi na dźwiękach. Usprawnianie percepcji słuchowej.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 8 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie codzien-
nych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 4 – kształtowanie umiejętności rzutu i chwytu piłki. Poznanie
zasad bezpieczeństwa podczas zajęć. Doskonalenie umiejętności współpracy w grupie.
5.
„Jakie to zwierzę” – zagadki słuchowe. Usprawnianie percepcji słuchowej dzieci. „Uwaga!
Nieznajome zwierzę!” – rozmowa z dziećmi. Dostrzeganie niebezpieczeństwa w kontakcie
ze zwierzętami. Nabycie umiejętności przyjmowania bezpiecznej postawy podczas ataku psa.
„O jakiej liczbie myślę” – zabawa dydaktyczna. Doskonalenie umiejętności liczenia oraz myślenia
logicznego. „Psy gonią kość” – zabawa bieżna. Rozwijanie zwinności i szybkości dzieci.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
koła z liczbami, rysunki
zwierząt
ZG
CD
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
72
III
8. „Wycieczka do schroniska dla zwierząt” – przekazanie opiekunom zwierząt zebranego pokarmu,
koców i innych potrzebnych rzeczy.
9. „Wesoły pies” – praca plastyczna. Rozwijanie sprawności manualnej. Doskonalenie wyobraźni
przestrzennej dzieci. „Mama da mi bułkę” – zabawa relaksacyjna. Rozwijanie koordynacji rucho-
wo-słuchowej oraz koncentracji uwagi. „Pies” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania.
Usprawnianie koordynacji ruchowej dzieci.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
piłki, CD, kartki, kredki, klej, arkusz szarego papieru, puzzle cyfra + ob-
razki z WM, szarfy, wzorzysty papier (tektura, papier pakowy, papier z kolorowych czasopism),
kredki, klej, kartki A4
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Gdzie jest tygrys?” – zabawa słuchowa. Dzieci siedzą na dywanie w siadzie
skrzyżnym i mają zamknięte oczy. N. jest tygrysem – chodzi bardzo cicho pomię-
dzy dziećmi, co jakiś czas się zatrzymuje i warczy, jak groźny tygrys. Dzieci mają
za zadanie (bez otwierania oczu) wyciągnąć rękę w kierunku, z którego docho-
dzi głos tygrysa. Po chwili rolę tygrysa przyjmuje na siebie jedno z dzieci.*
5
Zestaw ćwiczeń porannych nr 8
(s. 61).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 4
1. „Podawanka” – dzieci swobodnie biegają po sali lub placu zabaw. Jedno
dziecko trzyma piłkę i goni pozostałe dzieci. Dziecko, które zostanie dotknię-
te piłką staje się goniącym.
2. „Odbita piłka” – dzieci ustawiają się w rzędzie przodem do ściany. N. rozda-
je im piłki do tenisa ziemnego lub piłki dmuchane Na polecenie N. dzieci
wykonują następujące rzuty piłką o ścianę:
a) rzut piłki o ścianę i chwyt oburącz;
b) rzut piłki o ścianę jednorącz i chwyt oburącz;
c) rzut piłki jedną ręką i chwyt drugą;
d) rzut piłki z klaśnięciem w dłonie i chwyt oburącz;
e) rzut piłki z klaśnięciem z przodu i z tyłu i chwyt oburącz;
f) rzut piłki z obrotem i chwyt oburącz;
g) rzut piłki z klękiem na jedno kolano i chwyt oburącz;
h) rzut piłki z klękiem obunóż i chwyt oburącz.
3. „Gorące kule” – zabawa ożywiająca. Dzieci biegają swobodnie po ogrodzie
przedszkolnym. N. podaje hasło: Gorąca kula! i toczy pomiędzy nogami dzie-
ci kilka dmuchanych piłek. Dzieci muszą podskakiwać tak, aby piłki ich nie
dotknęły. Dziecko, które dotknęło toczącej się piłki, zostaje pomocnikiem N.
4. „Piłka w tęczy” – dzieci ustawiają się w szeregu półkolem (kształt tęczy).
Wybrane przez N. dziecko staje przed szeregiem przodem do pozostałych
* Na podstawie: Klaus W. Vopel, Witajcie uszy, cz. 4, Jedność, Kielce 1999.
piłki
Dzień 5.
|
Uwaga! Nieznajome zwierzę
73
dzieci. Rzuca piłkę do pierwszej z prawej strony osoby w rzędzie, która ją
łapie, a następnie odrzuca. Następnie rzut kierowany jest do kolejnej osoby
w rzędzie. Dziecko, które nie złapie piłki udaje się na koniec kolejki. Gdy
dziecko podające piłkę nie złapie jej, również maszeruje na koniec kolejki,
a zastępuje je pierwsza osoba z rzędu.
5. „Piłka górą, piłka dołem” – dzieci ustawiają się w dwóch szeregach naprzeciw
siebie. Dzieci w jednym rzędzie trzymają piłki. Rzucają je górą do osoby sto-
jącej naprzeciwko. Dzieci z drugiego rzędu odrzucają piłkę dołem.
6. „Piłka w górze” – dzieci maszerują po kole z piłkami w ręku. Na hasło N.
mocno odbijają piłkę oburącz od ziemi, a następnie starają się ją złapać w po-
wietrzu.
„Jakie to zwierzę” – zagadki słuchowe. N. odtwarza nagrane na płycie: głos
szczeniaka, szczekanie małego psa, szczekanie bardzo dużego psa, warczenie,
skomlenie. Dzieci określają, co to za zwierzę i jak może się zachowywać.
„Uwaga! Nieznajome zwierzę!” – rozmowa z dziećmi. Odnosząc się do poprzed-
niej zabawy N. zadaje dzieciom pytania: Jak mogą zachowywać się zwierzęta, np.
spotkane na ulicy, na podwórku, w domu, itp.?; O czym należy pamiętać, kiedy
spotkamy gdzieś nieznajome dla nas zwierzę, np. psa?; Jak powinniśmy się zacho-
wać, gdy podczas spaceru widzimy za ogrodzeniem psa?; Jak powinniśmy się zacho-
wać, gdy podczas pobytu w zoo oglądamy zwierzęta na wybiegu, np. słonia, żyrafę,
lwa, foki? Na koniec N. razem z dziećmi ustala zasady zachowania w odniesieniu
do spotkania ze zwierzętami, np.
– Trzymamy ręce z dala od ogrodzenia, za którym jest pies!
– Stoimy spokojnie i bez ruchu, gdy pies nas wącha!
– Gdy pies na nas skacze, zwijamy się w kłębuszek! (Tutaj pokaz pozycji bez-
piecznej: dziecko klęczy, głową dotyka podłogi, ręce przyciągnięte do tuło-
wia, kciuki schowane w pięści, pięści przyciśnięte do uszu).
– Nigdy nie dotykamy nieznanych zwierząt. Gdy chcemy pogłaskać psa zawsze
musimy o to zapytać jego właściciela.
– W zoo stoimy w wyznaczonych miejscach!
Na koniec dzieci rysują wybrane przez siebie zasady bezpieczeństwa. Prace
zostają naklejone na arkusz papieru. N. jeszcze raz wspólnie z dziećmi je omawia.
„O jakiej liczbie myślę” – zabawa dydaktyczna. Dzieci siedzą w gromadce, każde
ma przed sobą puzzle cyfra + obrazki z WM. Obrazki mają uporządkowane
zgodnie z rosnącą liczbą elementów. N. mówi: Zgadnijcie o jakiej myślę liczbie
– jest większa od 3, a mniejsza niż 5. Dzieci zastanawiają się i odszukują właściwy
zbiór wśród swoich puzzli. Jeśli prawidłowo odgadną, podpisują zbiór liczbą.
Zgadnijcie o jakiej myślę liczbie: jest większa od 0, a mniejsza niż 3. Dzieci postę-
pują w analogiczny sposób, jak za pierwszym razem. Następnie dzieci dobierają
się w pary i bawią się. Pytania zadają na zmianę.
„Psy gonią kość” – zabawa bieżna. Dzieci dobierają się w pary. Jedno z dzieci
dostaje szarfę, którą wkłada sobie za pasek – to kość. Drugie dziecko jest pie-
skiem. Jego zadaniem jest dogonienie kolegi i zabranie mu szarfy-kości. Następ-
nie dzieci zamieniają się rolami.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe na placu zabaw.
III
Wycieczka do schroniska dla zwierząt. Przekazanie zebranego pokarmu, koców
i innych potrzebnych rzeczy.
CD
kartki, kredki
WM
szarfy
TEMAT XXXVI. MOJE ZWIERZĄTKO
74
„Wesoły pies” – praca plastyczna. Dzieci wycinają lub wydzierają dwa prostoką-
ty ze wzorzystego papieru (tektura, papier pakowy, papier z kolorowych czaso-
pism). Jeden to tułów psa, drugi – jego głowa. Dzieci naklejają dwa prostokąty
tak, by powstał pies. Dorysowują lub doklejają szczegóły: łapy, uszy, ogon, nos,
oczy, obrożę, właściciela ze smyczą, itp.
„Mama da mi bułkę” – zabawa relaksacyjna. Dzieci siedzą w kole, jedno za
drugim. Recytując tekst wierszyka, wykonują następujące ruchy:
Mama da mi bułkę
autor nieznany
Mama da mi bułkę, bułkę dam pieskowi.
Rysują owale obiema rękami na ple-
cach kolegi.
Piesek da mi skórkę, skórkę dam szewcowi. Rysują prostokąty.
Szewc mi zrobi buty, buty dam sędziemu.
Delikatnie stukają palcami w plecy
kolegi.
Po co one jemu? Tego nie wie nikt,
Rysują na całych plecach znak zapy-
tania.
Zresztą sędzia znikł!
Zasłaniają delikatnie uszy koledze
z przodu.
„Pies” – zabawa ruchowa z elementem czworakowania. Dzieci naśladują chód
psów z wykorzystaniem ruchów naprzemiennych (prawa ręka, lewa noga). Cho-
dzą przy melodii piosenki Domowa piosenka. Na przerwę w muzyce stają i pró-
bują merdać ogonkiem z radości – rysują miednicą znaki nieskończoności (leni-
wa ósemka).
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
wzorzysty papier,
kartki, kredki
CD
Dzień 5.
|
Uwaga! Nieznajome zwierzę
75
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
Dzień 1.
Święto dzieci
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy wzrokowej. Próby odczy-
tywania tekstu literowo-obrazkowego.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Emocje” – zabawa dydaktyczna. Rozpoznawanie i nazywanie emocji: radość, złość, smutek, zdzi-
wienie. Uświadomienie prawa do wyrażania emocji. Uświadomienie, że emocje odczuwamy nie-
zależnie od miejsca pochodzenia.
5. Wymyślanie zagadek na temat dzieci z różnych stron świata. „Karuzela” – zabawa ruchowa
ze śpiewem. Praca z K4., 17 – wyszukiwanie wyróżnionych elementów ilustracji. Zadanie dodatko-
we – skreślanie obrazków, które nie pasują do pozostałych.
6. Podajmy sobie ręce – osłuchanie z piosenką D. Gellner. Omówienie treści piosenki. Zabawy mu-
zyczno-ruchowe przy piosence. Nauka pierwszej zwrotki i refrenu.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. W 80 dni dookoła świata – oglądanie bajki o przygodach Bolka i Lolka. Zwrócenie uwagi na wy-
gląd dzieci na różnych kontynentach. „Kto pierwszy opłynie świat” – gra dydaktyczna. Sprawne
przeliczanie w zakresie dwunastu, przestrzeganie reguł gry.
9. „Bańki mydlane” – zabawa z mydlinami. Wyrażanie radości z zabaw twórczych i z odkrywania
świata. „Gimnastyka buzi i języka – bańki mydlane” – ćwiczenia narządów mowy w trakcie zabaw.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
skakanki, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, teksty obrazkowo-lite-
rowe dla każdego dziecka, globus, CD, K4., 17; bajka DVD „W 80 dni dookoła świata” z przygód
Bolka i Lolka, dwa pionki i dwie kostki do gry, mazaki, kartony, słomki, patyczki do dmuchania
baniek, wodę, pojemniki oraz mydło w płynie.
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dla każdego dziecka
tekst obrazkowo-literowy i pomaga dzieciom w jego odczytaniu.
Mama ma (obrazek torby).
Dom kreta to (obrazek kretowiska).
Dom (obrazek pszczoły) to ul.
Rak jest (obrazek koloru czerwonego).
teksty obrazkowo-
literowe
76
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19.
1. „Basen” – dzieci ustawiają się w kole. Na polecenie n. zaczynają maszerować
w prawą stronę. N. wydaje komendy, wymieniając różne style pływania. Dzie-
ci naśladują wymieniony styl, odpowiednio poruszając ramionami, np. na ha-
sło: Płyniemy kraulem do przodu! dzieci krążą wyprostowanymi ramionami
w przód, na hasło: Płyniemy kraulem do tyłu! dzieci krążą wyprostowanymi
ramionami w tył, na hasło: Płyniemy żabką! dzieci wykonują ramionami ruch
naśladujący pływanie żaby.
2. „Skok przez rzeczkę” – dzieci z szarf lub skakanek układają dwie równoległe
linie w odległości 0,5 metra od siebie. Linie te mają imitować dwa brzegi
rzeki. Dzieci ustawiają się w szeregu na jednym brzegu rzeki. Każda osoba
po kolei przeskakuje przez rzekę, starając się nie nadepnąć na szarfę.
3. „Marsz po górach” – dzieci stają w luźnej gromadzie. Na sygnał N. maszeru-
ją powoli w miejscu, udając, że wchodzą na stromą górę. Na hasło N.: Szczyt
zdobyty! dzieci szybko biegną w miejscu, udając, że zbiegają z górki.
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Emocje” – zabawa dydaktyczna. N. prezentuje dzieciom rysunki postaci wy-
rażających ciałem i mimiką: radość, złość, smutek, zdziwienie. Następnie za-
daje pytanie: Jak myślicie, w jakim nastroju są te osoby? Dzieci podają swoje
propozycje odpowiedzi. Następnie N. pod każdą postacią wiesza wyraz odpo-
wiedni do prezentowanych emocji: zły, wesoły, smutny, zdziwiony. Na koniec
dzieci opowiadają o sytuacjach, w których są zdziwione, smutne, złe, radosne.
N, uświadamia dzieciom, że emocje odczuwamy niezależnie od miejsca pocho-
dzenia.
„Globus” – zabawa dydaktyczna. N. prezentuje dzieciom globus. Tłumaczy,
że to jest kula ziemska tylko bardzo pomniejszona. Pokazuje dzieciom miejsce,
w którym znajduje się Polska. Pokazuje i nazywa poszczególne kontynenty oraz
opowiada o zwyczajach dzieci tam mieszkających.
„Zgadywanki” – wymyślanie zagadek dotyczących dzieci z różnych stron świata.
„Karuzela” – zabawa ruchowa ze śpiewem.
Karuzela
autor nieznany
Chłopcy, dziewczęta, dalej, śpieszmy się,
karuzela czeka, wzywa nas z daleka.
Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.
Hej hopsasa,
jak ona szybko mknie!
Hej dalej, dalej,
do zabawy spieszmy się!
Dzieci stoją w kole, trzymając się za ręce. Tańczą, wystawiając na przemian pra-
wa i lewą nogę i opierając się na pięcie. Na słowo: Hopsasa wszyscy podskakują
trzy razy na obu nogach. Potem, do końca piosenki, poruszają się jak najszybciej
cwałem bocznym po kole.
Praca z K4., 17
– wyszukiwanie wyróżnionych elementów. Zadanie dodatkowe
– skreślanie obrazków, które nie pasują do pozostałych.
Podajmy sobie ręce – osłuchanie z piosenką D. Gellner.
szarfy lub skakanki
rysunki postaci
wyrażających emocje,
podpisy do ilustracji
globus
x 2
K4, 17
CD
Dzień 1.
|
Święto dzieci
77
Podajmy sobie ręce
sł. Dorota Gellner
muz. Krystyna Kwiatkowska
Chociaż świat dokoła
dziwny jest i wielki,
a my tacy mali,
mali jak kropelki –
Podajmy sobie ręce
w zabawie i piosence,
w ogródku przed domem,
na łące znajomej.
Podajmy sobie ręce
przez burze i przez tęcze,
pod gwiazdą daleką,
nad rzeczką i rzeką.
Kiedy nagle z bajki
zniknie dobra wróżka,
kiedy szary smutek
wpadnie do fartuszka –
Choć nas czasem dzielą
nieprzebyte góry,
nieskończone drogi,
zachmurzone chmury –
Omówienie treści piosenki. N. zadaje pytania: O czym jest piosenka?; Kto to jest
przyjaciel?; Czy macie przyjaciół?
Zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence Podajmy sobie ręce:
a) „Zbieranie kropelek” – zabawa porządkowa. Dzieci siadają na podłodze
w sali. Dwoje dzieci wybranych przez N. stoi z boku. Wraz z rozpoczęciem
piosenki, którą próbują śpiewać wszystkie dzieci, wybrana dwójka rusza
w drogę, zbierając dotknięciem siedzące na podłodze dzieci. Każde dotknię-
te przez kolegę dziecko wstaje i dołącza do wijącego się pomiędzy siedzącymi
węża. Obaj przewodnicy powinni ukończyć zbieranie dzieci-kropelek do koń-
ca drugiej zwrotki. Gdy wszystkie dzieci znajdą się w dwóch wężach, formują
dwa koła i tańczą bocznym cwałem. Wraz z zakończeniem piosenki dzieci
rozbiegają się i siadają znów na podłodze.
b) „Zatańczmy” – zabawa taneczna przy piosence. Dzieci chodzą w różne strony
sali, próbując śpiewać kolejne zwrotki piosenki. Podczas refrenu szybko wią-
żą w parach kółka, podając ręce najbliżej stojącym kolegom. Obracają się
podskokami przez osiem taktów. Przy powtórzeniu melodii refrenu stoją
przodem do partnerów i klaszczą w rytmie piosenki.
c) Nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy na placu zabaw. N. umawia się z dziećmi, że na konkretny sygnał wzro-
kowy, np. uniesioną rękę N., uniesiony totem grupy itp., dzieci natychmiast usta-
wiają się przed N. parami, jedno za drugim. N. przypomina dzieciom zasady
korzystania ze wszystkich zabawek znajdujących się na placu zabaw.
CD
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
78
III
W 80 dni dookoła świata – oglądanie bajki z przygodami Bolka i Lolka. Zwróce-
nie uwagi na wygląd dzieci na różnych kontynentach.
„Kto pierwszy opłynie świat” – gra dydaktyczna. N. przygotowuje dwa pionki
i dwie kostki do gry. Dzieci samodzielnie w parach rysują trasę gry. Na niej
umieszczają pola-premie i pola-pułapki. Jeżeli dzieci potrafią, mogą umieścić
skróty. Zaczynają grę w parach. Wygrywa ten, kto pierwszy dojdzie do mety.
„Bańki mydlane” – zabawa z wykorzystaniem mydlin. N. przygotowuje dla każ-
dego dziecka słomki, wodę, pojemniki oraz mydło w płynie. Dzieci samodzielnie
przygotowują roztwór, którym później bawią się w dowolny sposób.
„Gimnastyka buzi i języka – bańki mydlane”. Dzieci nabierają powietrze do ust,
wydymając policzki. Następnie palcami dotykają ich, powodując wypuszczenie
powietrza z ust.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 2.
Prawa dzieci
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy wzrokowej. Próby odczy-
tywania tekstu literowo-obrazkowego.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Prawa dzieci – uważne słuchanie opowiadania. Rozmowa dotycząca treści opowiadania ze szcze-
gólnym zwróceniem uwagi na zrównoważenie praw i obowiązków dzieci.
5. „Balony” – zabawa ruchowa. Spontaniczna zabawa z balonami przy dowolnej muzyce. Rysowanie
emocji na balonach. „Każdy lubi co innego” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Poznanie wła-
snych możliwości.
6.
„Pantomima” – zabawa dramowa. Odgrywanie emocji. Rozmowa dotycząca praw dziecka.
Zapoznaje dzieci z instytucją Rzecznika Praw Dziecka. Zorganizowanie akcji charytatywnej
na rzecz potrzebujących dzieci na świecie. Praca z K4., 18 – kolorowanie według kodu. Zadanie
dodatkowe – rysowanie drogi zgodnie z instrukcją.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. „Wesoły świat dzieci” – praca plastyczna wykonana kredkami pastelowymi. Przygotowanie wysta-
wy prac dzieci.
9. „Tu mam ręce” – zabawa ruchowa. Ćwiczenie orientacji w schemacie własnego ciała.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
skakanki, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych; teksty obrazkowo-lite-
rowe dla każdego dziecka, rysunki postaci, wyrażających ciałem i mimiką: radość, złość, smutek,
zdziwienie, balony, obrazki i ilustracje przedstawiające prawa dziecka, K4., 18, przybory gimna-
styczne do zabaw na świeżym powietrzu, kartony i pastele
fi lm W 80 dni dookoła
świata
pionki, kostki, kartki,
kredki
słomki, woda,
pojemniki, mydło
Dzień 2.
|
Prawa dzieci
79
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dla każdego dziecka
tekst obrazkowo-literowy i pomaga w jego odczytaniu.
(obrazek domu) kury to kurnik.
Kto to? To (obrazek hipopotama).
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Prawa dzieci – słuchanie opowiadania Olgi Masiuk czytanego przez N.
Prawa dzieci
Olga Masiuk
Marysia usiadła zrezygnowana.
– Nie wiem, jak to jest być Pakiem – powiedziała do mnie. – Ale być dziec-
kiem jest bardzo, bardzo trudno.
– Naprawdę? Myślałem, że to przyjemność.
Marysia pokręciła głową.
– Niczego ci nie wolno. Nie masz do niczego prawa. Nie jesteś normalnym
człowiekiem.
– Ja nie jestem. Ale wydawało mi się, że ludzie-dzieci mają całkiem nieźle –
rzekłem.
– To nieprawda – westchnęła Marysia i pobiegła bawić się z Martą
Dużo o tym myślałem. Poszedłem do Jacka, bo on jest bardzo mądry.
– Jacku, jak to jest być dzieckiem, dobrze czy źle? – zapytałem.
– Słabo – odpowiedział Jacek. – Niczego ci nie wolno. Tylko zakazy: nie rób
tego, nie rób tamtego.
– A co wolno? – chciałem się dowiedzieć.
Jacek pomyślał chwilę:
– Czy ja wiem... chyba nic.
Nie wyglądało to wszystko za dobrze. Popatrzyłem, jak dzieci się bawią. Były
bardzo dzielne, zachowywały pogodę, mimo iż niczego nie mogły i nie miały
żadnych praw.
Następnego dnia pani powiedziała, że zaczniemy czytać nową książkę, o Ja-
nuszu Korczaku. Powiedziała, że to był taki człowiek, który rozumiał, że dziecko
jest tak samo ważne jak dorosły, i uważał, że dzieci powinny mieć swoje prawa.
Nie wiem, jak pani to robi, ale zawsze czytamy takie książki, które pasują do na-
szych rozmów.
I czytała nam, jak Korczak prowadził dom dla sierot i jak podpisywał z dzieć-
mi umowy, i płacił im, jeśli dotrzymywały umów. Na przykład ktoś oświadczał,
że nie będzie się złościł przez tydzień i Korczak zapisywał to w zeszycie. To była
umowa. Mówił, że dzieci trzeba traktować poważnie, tak samo jako dorosłych.
– Tamte dzieci miały dobrze – powiedziała Marysia. – Nam nic nie wolno.
– Naprawdę tak myślisz? – zapytała pani.
– Oczywiście. Moja mama zawsze mówi, że się mylę – powiedziała z goryczą
Marysia.
– Mój tata też – dodał Staś.
teksty obrazkowo-
-literowe
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
80
– Najbardziej moja babcia tak mówi! – krzyknął Witek.
– A w jakich sprawach się mylicie tak bardzo? – zapytała pani.
– Ja mówiłam, że powinniśmy jeść lody codziennie – odpowiedziała Marysia.
– Ja, że lepiej byłoby jechać na wakacje w góry, niż nad morze – wyjaśnił Staś.
– Rodzice o tym z wami dyskutują? – zapytała pani.
– Pewnie, że tak. Spróbowaliby nie – zakrzyknął Staś. – W końcu mamy coś
do powiedzenia.
– I słuchają waszego zdania? – chciała dalej wiedzieć pani.
– Wiadomo – powiedziała Marysia. – Przecież mamy prawo, powiedzieć,
co myślimy.
Pani o nic już nie zapytała, za to zrobił to Witek:
– Czy to koniec czytania? Bo chciałbym się pobawić w pociąg. Mogę?
– Tak, koniec. Możecie iść się bawić, jeśli chcecie – powiedziała pani.
I wszyscy pobiegli. Tylko ja zostałem, bo nie mogłem zrozumieć, jak to jest
z tymi prawami dzieci.
Rozmowa na temat opowiadania: Jaki problem miała Marysia?; Dlaczego dzieci
uważały, że nie mają żadnych praw?; Co to znaczy mieć do czegoś prawo?; Jakie
prawa mają dzieci?; Jakie prawa mają dorośli?
„Balony” – zabawa ruchowa przy muzyce. Dzieci samodzielnie nadmuchują ba-
lony. Spontaniczna zabawa z balonami przy dowolnej muzyce. Rysowanie na ba-
lonie twarzy, wyrażających wybrane emocje. Uwrażliwianie na nastrój słuchane-
go utworu. Dzieci dowolnie poruszają się przy melodii i przytulają do siebie
balony z narysowanymi twarzami.
„Każdy lubi co innego” – zabawa orientacyjno-porządkowa. N. prosi dzieci, aby
kolejno dokończyły zdanie: Lubię, gdy… Następnie dzieci spacerują w rytm mu-
zyki. Gdy muzyka cichnie, N. mówi: Proszę do siebie dzieci, które lubią gdy...
świeci słońce, pada deszcz, ktoś się do nich uśmiecha itp.
„Pantomima” – zabawa dramowa. N. wymienia cechy (wyglądu, charakteru),
które różnią ludzi, np. wysoki, chudy, łysy, z bujnymi włosami, lubi lody, lubi ryby
itp., a dzieci pokazują te cechy przy pomocy gestów i mimiki.
Rozmowa dotycząca praw dziecka. N. przygotowuje różne ilustracje dotyczące
praw dzieci i prezentuje je grupie. Wspólnie omawiają ich treść. Zapoznaje dzie-
ci z instytucją Rzecznika Praw Dziecka i numerem Dziecięcego Telefonu Zaufa-
nia: 800 12 12 12.
Praca z K4., 18 – kolorowanie według kodu. Zadanie dodatkowe – rysowanie
drogi zgodnie z instrukcją.
Propozycja zorganizowania akcji charytatywnej. N. przedstawia dzieciom wiele
pomysłów, jak można pomóc innym dzieciom na świecie. Opowiada o tym,
że nie wszystkie dzieci na świecie chodzą do szkoły, nie wszystkie mają co jeść;
w niektórych krajach, gdzie mieszkają dzieci toczą się wojny i dlatego nie wszyst-
kie dzieci są bezpieczne. N. proponuje, aby dzieci oddały swoją wybraną zabaw-
kę potrzebującym dzieciom.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym. Zabawy z wykorzystaniem przybo-
rów gimnastycznych: skakanek, obręczy, piłek, kręgli itp. Omówienie zasad ko-
rzystania z przyborów gimnastycznych i zabawek znajdujących się na placu za-
baw. Zachęcanie do wspólnej zabawy w grupach.
balony, CD
CD
Ilustracje
K4, 18
Dzień 2.
|
Prawa dzieci
81
III
„Wesoły świat dzieci” – praca plastyczna rysowana kredkami pastelowymi. N.
wprowadza dzieci w nastrój opowiadaniem o tym, jak dzieci poleciały zaczaro-
wana rakietą do świata, w którym wszystko jest wesołe, kolorowe, dzieci są ro-
ześmiane i szczęśliwe. Zadaniem dzieci jest narysowanie tego, co zobaczyły, gdy
wysiadły z rakiety.
Przygotowanie wystawy prac dzieci.
„Tu mam ręce” – zabawa ruchowa przy piosence. Ćwiczenie orientacji w sche-
macie własnego ciała.
Tu mam ręce
sł. J. Stadnicka, A. Hann
muz. J. Stadnicka
Tu mam ręce, tu mam nogi,
a po środku brzuszek.
Tu mam głowę, a na głowie
z obu stron mam uszy.
Moje ręce klaszczą ładnie: klaś, klaś,
nogi tańczą raz i dwa: tupu, tupu,
w głowie mam pomysłów dużo: ho, ho!
Buzia śpiewa: tralala (tralala).
Tu mam brodę, a tu nosek,
tu jest moje czoło.
Jak zobaczę się w lusterku,
śmieję się wesoło!
[...]
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 3.
Dzieci na świecie
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy wzrokowej. Próby odczy-
tywania tekstu literowo-obrazkowego.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Uważne słuchanie wiersza Dzieci świata W. Fabera. Rozmowa dotycząca treści wiersza ze szcze-
gólnym uwzględnieniem nazw kontynentów, z jakich pochodzą różne dzieci.
5. „Kto gdzie mieszka” – zabawa dydaktyczna. Dopasowywanie różnych rodzajów domów do dzieci
z różnych stron świata.
6. „Jedzie pociąg” – zabawa ruchowa. Doskonalenie umiejętności nazywania różnych miejsc na ziemi.
7. „Radosny świat” – rysowanie ilustracji kredą na płytach chodnikowych wokół przedszkola. Nauka
drugiej i trzeciej zwrotki piosenki Podajmy sobie ręce. Układ taneczny do piosenki
8. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
kredki, kartki
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
82
9. „Ile jest dzieci na obrazku?” – zabawa dydaktyczna. Poszerzanie pola widzenia jako przygotowanie
do nauki czytania. Układ taneczny do piosenki Podajmy sobie ręce.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
skakanki, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, teksty obrazkowo-lite-
rowe dla każdego dziecka, ilustracje i obrazki przedstawiające różne domy ludzi na całym świecie,
kreda, sylwety dzieci różnej narodowości, koloru skóry i pochodzenia, duża kostka do gry
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dla każdego dziecka
tekst obrazkowo literowy i pomaga w jego odczytaniu.
Tata ma (obrazek motoru).
Dom (obrazek niedźwiedzia) to gawra.
Dom (obrazek mrówki) to (obrazek mrowiska).
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Dzieci świata – słuchanie wiersza Wincentego Fabera, czytanego przez N.
Dzieci świata
Wincenty Faber
W Afryce w szkole, na lekcji,
śmiała się dzieci gromada,
gdy im mówił malutki Gwinejczyk,
że gdzieś na świecie śnieg pada.
A jego rówieśnik, Eskimos,
też w szkole, w chłodnej Grenlandii,
nie uwierzył, że są na świecie
gorące pustynie i palmy.
Afryki, ani Grenlandii
my także jak dotąd nie znamy,
a jednak wierzymy w lodowce,
w gorące pustynie, w banany.
I dzieciom z całego świata
chcemy ręce uścisnąć mocno
i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,
jak i z nas samych wyrosną.
Rozmowa na temat wiersza: Z czego śmiały się dzieci w Afryce?; Dlaczego te dzie-
ci śmiały się ze śniegu?; Z czego śmiały się dzieci w Grenlandii?; Dlaczego te dzieci
śmiały się z gorącej pustyni i palm?; Jakie święto obchodzimy pierwszego czerwca?
„Kto gdzie mieszka” – zabawa dydaktyczna. Oglądanie ilustracji przedstawiają-
cych różne domy ludzi. N. przygotowuje sylwety zarówno postaci, jak i ich do-
teksty obrazkowo-
literowe
ilustracje domów,
sylwety postaci
Dzień 3.
|
Dzieci na świecie
83
mów. Dzieci dopasowują dom do postaci, N. pomaga w nazywaniu ich. N. zwra-
ca uwagę na wygląd i ubiór dzieci.
„Jedzie pociąg” – zabawa ruchowa. N. jest lokomotywą. Dzieci to wagoniki
z różnych stron świata, które stoją nieruchomo na bocznicy. Wszyscy śpiewają
fragment piosenki:
Jedzie pociąg z daleka
autor nieznany
Jedzie pociąg z daleka, na nikogo nie czeka.
Konduktorze łaskawy, zabierz nas do Warszawy.
Gdy skończą śpiewać, N. zatrzymuje się przed jednym dzieckiem i zadaje pyta-
nie: Z jakiego końca świata jedziesz z nami do Warszawy? Dziecko wymyśla nazwę
miasta, państwa lub kontynentu. Zabawa trwa, dopóki wszystkie dzieci nie do-
łączą do pociągu.
„Radosny świat” – rysowanie kredą na płytach chodnikowych wokół przedszkola.
Podajmy sobie ręce – nauka drugiej i trzeciej zwrotki piosenki.
Układ taneczny do piosenki: przy pierwszej zwrotce dzieci formują koło, idą
w prawą stronę, w 8 takcie po słowie znajomej klaszczą jeden raz na dwa,
po czym znów szybko podają ręce w kole i tańczą bocznym cwałem w tym samym
kierunku, w którym szły poprzednio.
Kiedy nagle z bajki
Dzieci opuszczają ręce i stojąc twarzą do środka kola
śpiewają.
zniknie dobra wróżka,
Rozkładają przed sobą obie ręce dłońmi na zewnątrz,
kiedy szary smutek
Splatają przed sobą dłonie i kołyszą nimi w prawo
i w lewo,
wpadnie do fartuszka
Następnie raz klaszczą i tańczą bocznym cwałem.
Choć nas czasem dzielą
nieprzebyte góry,
Nie puszczając rąk, dzieci zbliżają się ośmioma kro-
kami do środka koła i wysoko unoszą ręce.
nieskończone drogi,
Cofają się czterema krokami
zachmurzone chmury
Nisko opuszczają ręce, pochylają głowy i przykucają.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym. N. umawia się z dziećmi, że na konkretny
sygnał wzrokowy, np. uniesioną rękę lub totem grupy, dzieci natychmiast usta-
wiają się przed nią parami, jedno za drugim. N. przypomina dzieciom zasady
korzystania ze wszystkich zabawek znajdujących się na placu zabaw.
III
„Ile jest dzieci na obrazku?” – ćwiczenie spostrzegawczości. N. na środku tabli-
cy przyczepia sylwetę kuli ziemskiej. Z prawej i z lewej strony przyczepia sylwe-
ty dzieci różnej narodowości, koloru skóry i pochodzenia. Dzieci wykonują ko-
lejne polecenia N.: Zasłoń prawe oko. Co widzisz po lewej stronie kuli ziemskiej?
Policz dzieci!; Zasłoń lewe oko. Co widzisz po prawej stronie kuli ziemskiej? Policz
dzieci!
; Patrz na kulę ziemską obydwoma oczami. Policz dzieci bez używania pal-
ców u rąk oraz bez odrywania oczu z postaci.; Patrz na kulę ziemską obydwoma
oczami. Policz dzieci, które mają czarny kolor skóry bez używania palców u rąk oraz
bez odrywania oczu z postaci.; Patrz na kulę ziemską obydwoma oczami. Policz
dzieci, które mają kręcone włosy bez używania palców u rąk oraz bez odrywania
oczu z postaci. N. może po obu stronach kuli ziemskiej przyczepić również inne
postacie lub przedmioty. Postępuje z nimi identycznie jak z sylwetami dzieci.
kreda
CD
CD
ilustracje, sylwety
dzieci różnej
narodowości
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
84
Podajmy sobie ręce – ćwiczenie układu tanecznego do piosenki.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 4.
Gdy jest nam nudno
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy wzrokowej. Próby odczy-
tywania tekstu literowo-obrazkowego.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Co robimy, gdy nam jest nudno?” – rozmowa. Wskazywanie różnych możliwości spędzania czasu
wolnego. Wycieczka – zabawa ilustracyjna do piosenki. „Po mojej prawej stronie jest…” – zabawa
dydaktyczna. Doskonalenie orientacji w przestrzeni i schemacie własnego ciała.
5. „Dziupla mądrej sowy” – zabawa słownikowa. Przypomnienie znaczenia pojęcia dziupla mą-
drej sowy. Rozmowa na temat różnych rodzajów piłek i sportów, w których są wykorzystywa-
ne. Klasyfikowanie piłek pod względem wielkości i ciężaru. „Piłka i piłka” – zabawa słownikowa.
Zwrócenie uwagi na wieloznaczność wyrazów. „Zawody sportowe” – zabawy ruchowe z piłkami.
„Umiemy mówić w różnych językach” – zabawa naśladowcza.
6. „Umiem liczyć” – zabawa dydaktyczna. Utrwalanie umiejętności przeliczania, pojęcia zbioru
dziesięcioelementowego i znajomości posługiwania się liczebnikami porządkowymi w zakresie
dziesięciu. Praca z K4., 19 – kolorowanie pól według kodu. Zadanie dodatkowe – kolorowanie
domków takich samych, jak domek Paka.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu. Zabawa z wykorzystaniem
przyborów gimnastycznych – skakanek, obręczy, piłek, kręgli itp.
8. „Wymyśl zdanie” – zabawa słownikowa. Układanie zdań z podanymi przez N. wyrazami o tematy-
ce związanej z Dniem Dziecka. „Skakanka” – zabawa ruchowa. Wdrażanie do zdrowej rywalizacji.
9. Boogie-woogie – zabawa ilustracyjna do piosenki.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
skakanki, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, teksty obrazkowo-lite-
rowe dla każdego dziecka, obrazki przedstawiające różne rodzaje piłek sportowych, CD, piłki,
liczmany, K4., 19, skakanki
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dla każdego dziecka
tekst obrazkowo-literowy i pomaga w jego odczytaniu.
CD
teksty obrazkowo-
-literowe
Dzień 4.
|
Gdy jest nam nudno
85
Tomek ma (obrazek łyżew).
Ala ma (obrazek roweru).
Dom (obrazek Eskimosa) to (obrazek igloo).
Dom (obrazek Afrykańczyka) to (obrazek szałasu).
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Co robimy gdy nam jest nudno?” – rozmowa. N. zadaje dzieciom pytania: Czy
kiedyś było wam nudno?; W jakich sytuacjach jest wam nudno?; Co można zrobić,
żeby się nie nudzić? Podczas rozmowy można wspólnie dojść do wniosku, że aby
nie było nudno należy wymyślać i organizować wiele zabaw.
Wycieczka – zabawa ilustracyjna do piosenki.
Wycieczka
sł. i muz. R. H. Żuchowski
Przygotował zuch dwie nogi
do dalekiej ciężkiej drogi.
Noga lewa noga prawa,
dla nas, zuchów, to zabawa.
Ref: Idzie zuch, wicher dmucha
i do tyłu ciągnie zucha.
Ale zuch się nie przejmuje
i do przodu maszeruje.
Przygotował zuch dwie ręce,
tylko dwie, bo nie miał więcej.
Ręka lewa, ręka prawa,
dla nas praca to zabawa.
Ref: Idzie zuch…
„Po mojej prawej stronie jest…” – zabawa dydaktyczna. N. poleca dzieciom
oznaczenie miejsca swojego serca. Każde dziecko rękami bada, gdzie ma serce
i wsłuchuje się w jego bicie. Następnie przykleja w tym miejscu serduszko z folii
samoprzylepnej. N. mówi: Podnieście do góry rękę, która jest po tej stronie, co ser-
ce. Dzieci podnoszą. Następnie każde dziecko bierze do ręki opaskę i nakłada
ją na lewą rękę. Dzieci siadają w kole. N. mówi: Po mojej prawej stronie siedzi…
a po mojej lewej stronie siedzi… Następnie to samo mówią kolejno dzieci, wymie-
niając imiona osób siedzących z prawej i lewej strony.
„Dziupla mądrej sowy” – zabawa słownikowa. N. przygotowuje obrazki, przed-
stawiające różne rodzaje piłek sportowych. N. przypomina znaczenie pojęcia
dziupla mądrej sowy. Następnie inicjuje rozmowę z dziećmi: Jakie znacie piłki?;
Czym się różnią?; Do czego służą?; Jak się nazywają sporty, w których wykorzystuje
się takie piłki? Dzieci klasyfikują piłki pod względem wielkości i ciężaru.
„Piłka i piłka” – zabawa słownikowa. N. zadaje pytanie: Jakie jeszcze inne znacie
piłki? Zadaniem dzieci jest samodzielnie dojść do wniosku, że różne przedmio-
ty mogą mieć taką samą nazwę.
„Zawody sportowe” – zabawy z piłkami. N. dzieli grupę na dwa zespoły. W kon-
kurencjach wygrywa ten zespół, w którym wszyscy uczestnicy wykonają pierwsi
zadanie.
serduszka z folii
samoprzylepnej,
opaski z Kuferka
Tropicieli
ilustracje różnych piłek
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
86
a) Wyścig z piłką do ping-ponga – zadaniem dzieci jest pokonanie wyznaczonej
trasy, trzymając na łyżce piłeczkę do ping-ponga. Po przebyciu trasy dziecko
przekazuje łyżkę z piłeczką następnemu uczestnikowi.
b) Podawanie piłki lekarskiej nad głową w rzędzie – dzieci ustawione w rzędzie
trzymają ręce nad głową i podają sobie piłkę lekarską. Kiedy piłka dojdzie
do ostatniego dziecka, wówczas biegnie ono na początek i ponownie podaje
piłkę do tyłu. Zabawa kończy się, gdy dziecko, które rozpoczynało zabawę
stanie na swoim miejscu.
c) Rzucanie gumową piłką do celu – na sygnał dzieci rzucają piłkę do kosza usta-
wionego na podłodze. Wygrywa ta grupa, która zaliczy więcej celnych rzutów.
d) Przejście z dwiema piłkami pod pachami po ławeczce – zadaniem dzieci jest
pokonanie wyznaczonej trasy po ławeczce z dwiema piłkami pod pachami
i przekazanie piłki następnemu uczestnikowi. Zabawa kończy się, gdy wszy-
scy w grupie wykonają zadanie.
„Umiemy mówić w różnych językach” – zabawa dydaktyczna. N. mówi dzieciom,
że najlepszą zabawką dla wszystkich dzieci na całym świecie jest właśnie piłka.
Dlatego warto wiedzieć, jak na piłkę mówią dzieci w innych krajach. N. podaje
nazwy, zaś dzieci mogą je powtórzyć.
„Umiem liczyć” – zabawa utrwalająca umiejętność przeliczania, znajomość po-
jęcia zbioru dziesięcioelementowego i posługiwanie się liczebnikami porządko-
wymi w zakresie dziesięciu. Każde dziecko ma do dyspozycji kółko do serso
i dziesięć piłeczek do ping-ponga. N. wydaje polecenia: Włóż do kółka trzy piłki.
Policz piłki. Dołóż jeszcze 2 piłki. Policz piłki. Dołóż jeszcze pięć piłek. Policz piłki.
N. może tę zabawę powtórzyć kilka razy, uwzględniając czynności dokładania
i odkładania w zakresie dziesięciu. Następnie N. prosi o przyniesienie dziecięciu
dowolnych przedmiotów. Dzieci układają przyniesione przedmioty jeden obok
drugiego, nazywają je i mówią, którym z kolei jest dany przedmiot.
Praca z K4., 19 – kolorowanie drogi według kodu. Zadanie dodatkowe – kolo-
rowanie domków takich samych, jak domek Paka.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
Zabawy ruchowe na placu zabaw. Zabawa z wykorzystaniem przyborów gimna-
stycznych – skakanek, obręczy, piłek, kręgli itp. Omówienie zasad korzystania
z przyborów gimnastycznych i zabawek znajdujących się na placu zabaw. Zachę-
canie do wspólnej zabawy w grupach.
III
„Wymyśl zdanie” – zabawa słownikowa. Układanie zdań z podanymi przez N.
wyrazami o tematyce związanej z Dniem Dziecka. Rozwijanie prostych zdań
i równoważników zdań.
„Skakanka” – zabawa ruchowa. Dzieci ustawiają się w czterech rzędach. Pierw-
sze dziecko z każdego rzędu dostaje skakankę i skacze dopóty, dopóki nie skusi
– wówczas oddaje skakankę następnemu dziecku z rzędu. Wygrywa ten rząd,
który najpóźniej skończy skakać na skakance.
Boogie-woogie – zabawa ilustracyjna do piosenki. Dzieci są ustawione w kole.
Boogie-woogie
autor nieznany
Do przodu prawą rękę daj,
Wyciągnięcie prawej ręki do przodu.
do tyłu prawą rękę daj,
Wyciągnięcie prawej ręki do tyłu.
do przodu prawą rękę daj
Wyciągnięcie prawej ręki do przodu.
i pomachaj nią.
Rytmiczne potrząsanie prawą ręką.
piłki do ping-ponga,
łyżki
piłki lekarskie
piłki gumowe, kosz
piłki, ławka
kółka do serso, piłeczki
ping-pongowe
K4, 19
skakanki
Dzień 4.
|
Gdy jest nam nudno
87
Bo przy boogie, boogie-woogie
Położenie dłoni na biodrach.
trzeba w koło kręcić się,
Obrót dookoła własnej osi.
no i klaskać trzeba, raz, dwa, trzy.
Rytmiczne klaskanie.
Boogie-woogie, ahoj!
Pięć kroków do przodu, wyskok z uniesie-
niem rąk.
Boogie-woogie, ahoj!
Pięć kroków do tyłu, wyskok z uniesieniem
rąk.
Boogie-woogie, ahoj!
Pięć kroków do przodu, wyskok z uniesie-
niem rąk.
I od nowa zaczynamy taniec ten. Pięć kroków do tyłu.
Kolejne zwrotki zaczynają się od słów: Do boku prawą rękę daj i Do przodu pra-
wą nogę daj.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 5.
Mój przyjaciel
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dokonywanie analizy i syntezy wzrokowej. Próby odczy-
tywania tekstu literowo-obrazkowego.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 9 – rozwijanie koordynacji ruchowej, doskonalenie motory-
ki, rozwijanie umiejętności współpracy w parach lub grupie, zwracanie uwagi na bezpieczeństwo
podczas zabaw.
5. Dekoracja placu zabaw według pomysłu dzieci przy użyciu różnorodnych materiałów plastycz-
nych.
6. Wspólne przygotowanie kolorowych kanapek: zgromadzenie produktów i narzędzi. Rozmowa
na temat higieny i bezpieczeństwa podczas pracy. Ozdabianie kanapek według pomysłów dzieci
z wykorzystaniem dowolnych produktów spożywczych.
7. Festyn rodzinny – udział w zabawach, grach i konkursach przygotowanych przez N.
8. Podajmy sobie ręce – utrwalenie układu tanecznego do piosenki. „Kto pierwszy opłynie świat” –
gra. Sprawne przeliczanie w zakresie dwunastu. Przestrzeganie reguł gry.
9. „Mój szczęśliwy dzień” – wykonanie plakatów. Przygotowanie wystawy prac.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
skakanki, gwizdek do zestawu ćwiczeń porannych, teksty obrazkowo-lite-
rowe dla każdego dziecka, pachołki, krzesełka, lina lub skakanka, kółeczka, szarfy, materac do ze-
stawu ćwiczeń gimnastycznych, bibuła, serpentyny, kolorowe balony, produkty potrzebne do zro-
bienia kanapek, sprzęt niezbędny do zrobienia kanapek i zabezpieczenia odzieży, CD, kartony
dużego formatu, kredki
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
88
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje dla każdego dziecka
tekst obrazkowo-literowy i pomaga w jego odczytaniu.
To dom Ali, a to dom Adama.
Dom ptaka to (obrazek gniazdo).
Dom (żubra) to las.
My lubimy (obrazek lody).
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77)
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 9
1. „Pułapka na myszki” – N. dzieli dzieci na dwie grupy. Jedna grupa robi kó-
łeczko, trzymając się nad głowami za ręce tak, aby umożliwić przebiegnięcie
pod spodem. Druga grupa to myszki, które biegają swobodnie w kółku i poza
nim, przebiegając pod ramionami osób, tworzących kółko. Na hasło: Pułapka
się zamyka! dzieci tworzące kółko opuszczaj ręce, blokując wyjście z koła.
Złapane dzieci-myszki dołączają do koła i gra toczy się dalej, aż wszystkie
dzieci-myszki będą złapane.
2. Dzieci ustawiają się w szeregu, jedno za drugim. Na sygnał każde dziecko
po kolei pokonuje tor przeszkód przygotowany przez N.:
a) Bieg slalomem między pachołkami ustawionymi w odległości 1 m od sie-
bie. Na końcu szeregu pachołków leży szarfa, którą należy przełożyć przez
całe ciało, zaczynając od stóp, a zdejmując przez głowę.
b) Pokonanie górą szeregu krzesełek, które są ustawione jedno za drugim
(lub – pokonanie szeregu krzesełek dołem, czołgając się między nogami
krzesełek).
c) Przejście po skakance lub linie rozłożonej na podłodze, z ramionami roz-
łożonymi na boki, próbując utrzymać równowagę.
d) Wejście na krzesełko ustawione przed materacem. Skok z krzesełka
na materac na obie nogi, przy asekuracji N.
e) Pokonanie szeregu obręczy hula-hop ułożonych na podłodze w odległości
0,5 metra od siebie, skacząc obunóż w środek koła i pomiędzy koła.
f) Po przeskoczeniu ostatniego koła hula-hop przejście do biegu na czwora-
kach i powrót na koniec szeregu.
3. Dzieci pomagają sprzątać tor przeszkód. Maszerują, wdychając powietrze
nosem, a wypuszczając ustami.
Dekoracja placu zabaw. N. proponuje udekorowanie placu zabaw, na którym
będzie miał miejsce festyn rodzinny. N. może skorzystać z gotowych dekoracji,
z elementów dekoracyjnych wykonanych przez dzieci na wcześniejszych zaję-
ciach lub zaproponować wykonanie nowych elementów. Pompowanie balonów,
ozdabianie ich mazakami. Wykonanie dekoracji z bibuły.
Wspólne przygotowanie kolorowych kanapek. Zgromadzenie produktów i po-
trzebnych narzędzi. Rozmowa na temat higieny i bezpieczeństwa podczas pracy
– zabezpieczenie ubrania i włosów. Wykonanie kanapek pod nadzorem N.
Ozdabianie kanapek według pomysłów dzieci z wykorzystaniem dowolnych pro-
duktów spożywczych.
teksty obrazkowo-
literowe
pachołki, szarfy
krzesła
skakanki
krzesełko, materac
hula-hop
balony, fl amastry,
dekoracje
artykuły potrzebne
do wykonania kanapek
Dzień 5.
|
Mój przyjaciel
89
Zorganizowanie festynu rodzinnego. Wspólna degustacja wykonanych kanapek.
a) Wyścig z piłką do ping-ponga – zadaniem dzieci jest pokonanie wyznaczonej
trasy, trzymając na łyżce piłeczkę ping-pongową, przekazanie łyżeczki z pi-
łeczką następnemu uczestnikowi.
b) Podawanie piłki lekarskiej nad głową w rzędzie – dzieci ustawione w rzędzie
trzymają ręce nad głową. Kiedy piłka dojdzie do ostatniego dziecka, biegnie
ono na początek i znowu podaje piłkę na koniec. Zabawa kończy się, gdy
dziecko, które rozpoczynało zabawę stanie na swoim miejscu.
c) Rzucanie piłką gumową do celu – na sygnał dzieci rzucają piłką do kosza
ustawionego na podłodze. Wygrywa ta grupa, która zaliczy więcej celnych
rzutów.
d) Przejście z dwiema piłkami pod pachami po ławeczce. Zadaniem dzieci jest
pokonanie wyznaczonej trasy po ławeczce, trzymając pod pachami dwie piłki
i przekazanie piłki następnemu uczestnikowi. Zabawa kończy się, gdy wszy-
scy w grupie wykonają zadanie.
Wspólne śpiewanie znanych piosenek. Zachęcanie do włączenia się rodziców
do zabawy.
Przeciąganie liny: rodzice kontra dzieci. N. przygotowuje długą, kilkumetrową
linę. Na jej środku przywiesza wstążkę, zaznacza liniami strony przeciwników.
Wygrywa ta drużyna, która przeciągnie linę na swoją stronę.
III
Podajmy sobie ręce – układ taneczny do piosenki (s. 78)
„Kto pierwszy opłynie świat”– gra dydaktyczna. N. przygotowuje dwa pionki
i dwie kostki do gry. Dzieci samodzielnie w parach rysują trasę gry. Na niej
umieszczają pola-premie i pola-pułapki. Jeżeli potrafią, mogą umieścić skróty.
Zaczynają grę w parach. Wygrywa ten, kto pierwszy dojdzie do mety.
„Mój szczęśliwy dzień” – rysowanie plakatu kredkami.
Przygotowanie wystawy prac.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
piłeczki ping-
pongowe, łyżki
piłka lekarska
piłki gumowe
piłki, ławka
lina
CD
pionki, kostki, kartki,
kredki
kartki, kredki
TYDZIEŃ XXXVII. DZIEŃ DZIECKA
90
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
Dzień 1.
W górach
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2.
„Polskie krajobrazy” – dostrzeganie charakterystycznych elementów różnych krajobrazów.
Rozwijanie umiejętności zrozumiałego wypowiadania się na temat swoich spostrzeżeń. „Wędrówka”
– zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Usprawnianie umiejętności różnicowania prawej i le-
wej strony podczas poruszania się w przestrzeni.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Góry – rozmowa z dziećmi na podstawie wiersza J. Porazińskiej. Poszerzanie słownika czynnego
dzieci. Rozwijanie umiejętności wyróżniania cech charakterystycznych dla określonego środo-
wiska. Poznawanie regionów Polski. „Skoki kozicy” – zabawa z elementem skoku. Doskonalenie
umiejętności poruszania się w przestrzeni zgodnie z poleceniem N. Różnicowanie prawej i lewej
strony w przestrzeni. Praca z K4., 21 – rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego podczas
układania historyjki obrazkowej.
5. Piosenka do walizek i plecaków – osłuchanie z piosenką. Poznanie słów, melodii i rytmu piosenki.
Rozwijanie poczucia rytmu u dzieci.
6. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu. Rozwijanie spostrzegawczości dzieci podczas wyróżniania charaktery-
stycznych cech najbliższego środowiska.
8. „Ułóż tak samo” – zabawa dydaktyczna. Rozwijanie percepcji słuchowej i wzrokowej dzieci.
„Przekładanie kamieni” – zabawa ruchowa z piłką. Usprawnianie zręczności dzieci, usprawnianie
mięśni rąk i kręgosłupa.
9. „Idź za przewodnikiem” – zabawa dydaktyczna. Doskonalenie umiejętności nazywania kierunków
w przestrzeni. Piosenka do walizek i plecaków – utrwalenie piosenki. Rozwijanie umiejętności
ładnego i melodyjnego śpiewania.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
czasopisma i wydawnictwa albumowe na temat krajobrazów Polski, bębe-
nek, mapa Polski, zdjęcia lub rysunki góralki i górala w strojach ludowym i codziennym, obrazki:
świstaka, kozicy, niedźwiedzia brunatnego, 16 kółek gimnastycznych, K4., 21, nożyczki, klej, kartki,
CD
, kołatki, trójkąty, litery (z WP), obrazki: hala w górach, owca, góra, góral, wyrazy do czytania
globalnego będące podpisami do obrazków, piłka, skakanki lub szarfy
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
91
„Polskie krajobrazy” – oglądanie czasopism i wydawnictw albumowych na temat
krajobrazów Polski. Nazywanie oglądanych krajobrazów, wskazywanie ich cech
charakterystycznych
„Wędrówka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. N. gra na instrumencie per-
kusyjnym rytm do biegu lub podskoków. Gdy N zagra rytm marszowy, dzieci
maszerują z jednoczesnym klaskaniem i recytacją tekstu Beaty Gawrońskiej:
Wędrujemy raźno w góry,
Pod nogami mamy chmury.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Góry” – wysłuchanie wiersza Janiny Porazińskiej. Rozmowa z dziećmi.
Góry nasze, góry
Janina Porazińska
Góry nasze, góry!
Hale nasze, hale!
Kto was zna tak dobrze,
jako my, górale!
Góry nasze, góry!
Wy, wysokie szczyty!
Kto was przewędrował?
Góral rodowity.
N. zadaje dzieciom pytania o znaczenie pojęć: hale, góral, szczyt. N. rozwija
mapę Polski, na której dzieci odszukują góry, określają kierunek (na dole mapy).
N. lub dzieci, które potrafią czytać, odczytują nazwy pasm górskich, np. Karpaty,
Sudety i mniejszych, np. Tatry. Następnie N. zadaje dzieciom pytania: Po czym
poznamy, że na pewno jesteśmy w górach?; Jak nazywamy potocznie mieszkańców
gór?; Jak nazywa się łąka w górach?; Jak nazywa się wędzony ser owczy?; W jaki
sposób można w górach spędzać wakacje, co można robić?; Jakie zwierzęta można
niekiedy zobaczyć podczas wędrówek?
„Skoki kozicy” – zabawa z elementem skoku. N. układa szesnaście kółek gimna-
stycznych w czterech rzędach i szeregach. Wskazane dziecko wskakuje obunóż
do wybranego pola, a następnie porusza się skokami obunóż w kierunku poda-
nym przez inne dziecko, np. jedno pole w lewo, dwa pola w prawo, jedno pole
do tyłu, itd.
Praca z K4., 21 – wycinanie elementów historyjki obrazkowej. Opowiadanie hi-
storyjki. Układanie w prawidłowej kolejności: „wyjazd w góry” i „powrót z gór”.
Piosenka do walizek i plecaków – osłuchanie z piosenką.
Piosenka do walizek i plecaków
sł. Dorota Gellner
muz. Barbara Kollago
Mam kartkę niewielką
i pędzel malutki,
namaluję na papierze
kolorowe nutki.
Ref: Dla dziewczynek i chłopaków,
do walizek i plecaków,
czasopisma
i albumy o tematyce
krajobrazowej
instrument perkusyjny
mapa Polski
kółka gimnastyczne
K4., 21
CD
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
92
na Mazury i pod chmury,
nad jeziora albo w góry.
Z tych nutek ułożę
tęczową piosenkę,
refren będzie w niej wesoły,
zwrotki uśmiechnięte.
Zabawy rytmiczne do piosenki.
a) Aktywne słuchanie piosenki. Podczas słuchania zwrotki dzieci stoją i rysują
w powietrzu owale. Podczas refrenu – wędrują w dowolnych kierunkach
i klaszczą.
b) Zabawa z rytmem – N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden dostaje kołatki,
a drugi trójkąty. Każdy zespół gra rytm:
kołatki
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
trójkąt
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
W czasie, kiedy dzieci grają, N. najpierw głośno liczy: raz i dwa i. przy powtó-
rzeniu rytmicznie recytuje tekst zwrotki.
c) Nauka słów piosenki. Dzieci stoją w luźnej gromadce. N. recytuje frazami
tekst piosenki z jednoczesnym wykonywaniem ruchów:
Mam kartkę niewielką
Rysowanie przed sobą obiema rękami
prostokąta.
i pędzel malutki,
Ruchy obiema rękami z góry na dół
i z dołu do góry.
namaluję na papierze
kolorowe nutki.
Rysowanie ręką wiodącą czterech ćwierć-
nut.
Ref: Dla dziewczynek i chłopaków, Pokazywanie na siebie i na kolegów.
do walizek i plecaków,
Wyciągnięcie rąk przed siebie, zaciśnięcie
dłoni w pięści.
na Mazury i pod chmury,
Machanie nad głową prostymi rękoma
w prawo i lewo.
nad jeziora albo w góry.
Rysowanie przed sobą linii łamanej.
Z tych nutek ułożę
tęczową piosenkę,
Rysowanie nad głową obiema rękami
łuku, od strony lewej do prawej.
refren będzie w niej wesoły,
Kręcenie rękoma nad głową „wiatracz-
ków”.
zwrotki uśmiechnięte.
Rysowane przed swoją twarzą uśmiechu.
d) Dzieci śpiewają piosenkę z jednoczesnym wykonywaniem ruchów.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zwrócenie uwagi na charakterystycz-
ne elementy krajobrazu: układ terenu, wygląd i wielkość budynków, zieleń, itp.
III
„Ułóż tak samo” – zabawa dydaktyczna. Dzieci mają przygotowane litery (z WP).
N. prezentuje najpierw obrazki przedstawiające: halę, owcę, górę, górala. Dzieci
wyróżniają głoskę początkową, końcową, wymieniają kolejne głoski. N. pokazuje
kołatki, trójkąty
obrazki, podpisy
do obrazków, WP
Dzień 1.
|
W górach
93
wyrazy do czytania globalnego, będące podpisami do obrazków. Odczytuje je,
dzieci powtarzają, a na koniec układają taki sam wyraz ze swoich liter.
„Przekładanie kamieni” – zabawa ruchowa z piłką. Dzieci stoją w parach w roz-
kroku, ustawione do siebie plecami. Jedno dziecko trzyma piłkę i podaje ją part-
nerowi nad głową. Drugie dziecko z pary odbiera ją i podaje dołem, między
nogami. Zabawa powtórzona jest kilka razy. Następnie N. wprowadza utrudnie-
nie – zmianę tempa.
„Idź za przewodnikiem” – zabawa dydaktyczna. N. rozkłada na dywanie szlak
ze skakanek lub szarf i zaznacza początek i koniec. Dzieci dobierają się w pary.
Jedno dziecko z pary ma zawiązane oczy, staje za swoim kolegą, kładzie mu ręce
na ramionach. Dziecko z przodu idzie tak, by dojść do końca, uprzedza kolegę
z tyłu, co będą robić, np. Idziemy do przodu!; Skręcamy w lewo!; Skręcamy w pra-
wo!. Gdy wszystkie pary przejdą, następuje zamiana ról. Uwaga: dla szybszego
przebiegu zabawy można ułożyć kilka szlaków.
Piosenka do walizek i plecaków – utrwalenie znajomości piosenki. Dzieci śpiewa-
ją piosenkę całą grupą, chętne dzieci w małych zespołach, indywidualnie.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 2.
Nad jeziorem
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Mieszkańcy jezior” – oglądanie ilustracji w książkach, wydawnictwach albumowych, ilustracji
zgromadzonych przez N. Nazywanie zwierząt, roślin, czytanie ciekawostek. „Wędrówka” – zaba-
wa ruchowo-słuchowa. Usprawnianie koordynacji ruchowo-słuchowo-wzrokowej.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Mieszkańcy jeziora” – rozwiązywanie zagadek. Doskonalenie umiejętności tworzenia pojęcia
na podstawie definicji. „Żabki w jeziorze” – zabawa oddechowa. Usprawnianie pracy aparatu od-
dechowego, wydłużanie fazy wydechowej.
5. „Pak i rybki” – zabawa matematyczna. Rozwijanie umiejętności wykonywania operacji mate-
matycznych, dodawania, odejmowania, podpisywania liczebności zbiorów za pomocą symboli.
„Przejście przez rzekę” – zabawa z elementem skoku. Rozwijanie skoczności dzieci.
6. Praca z K4., 22 – naklejanie nalepek w określonych miejscach, doskonalenie umiejętności roz-
różniania kierunków w przestrzeni i na kartce. Zadanie dodatkowe – wyszukiwanie i kolorowanie
figur, z których Pak zbudował łódź.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. „Wesoły rak” – zabawa plastyczna. Rozwijanie sprawności manualnej oraz umiejętności wykony-
wania instrukcji.
9. „Raki” – zabawa z elementem czworakowania. Usprawnianie koordynacji ruchowej dzieci. „Połów”
– zabawa zręcznościowa. Rozwijanie zręczności i umiejętności koncentracji uwagi.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
piłki
skakanki lub szarfy,
opaska na oczy
CD
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
94
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
książki, wydawnictwa albumowe, ilustracje zgromadzone przez N. przed-
stawiające krajobrazy jezior, ich mieszkańców i roślinność, kartki, kredki, niebieski karton bądź
materiał, dla każdego dziecka talerzyk papierowy, po 10 fasolek, prostokąty z okienkami (z WM),
liczby do klasera, krążki gimnastyczne, K4., 22, szarfy, niebieski i zielony karton, granatowe, zielo-
ne i czarne kredki, dla każdego dziecka 1 duże czerwone kółko, 11 małych czerwonych kółek, 2
małe czarne kółka, 10 sylwet ryb z tektury, spinacz biurowy do każdej ryby, laska gimnastyczna,
do której przywiązany jest sznurek zakończony magnesem, obręcz hula-hop
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Mieszkańcy jezior” – oglądanie ilustracji w książkach, wydawnictwach albumo-
wych, ilustracji zgromadzonych przez N. Nazywanie zwierząt, roślin, czytanie
ciekawostek.
„Wędrówka” – zabawa ruchowo-słuchowa. Dzieci stoją przodem do N. N. rysu-
je w powietrzu wzór do rymowanki:
Wędrujemy raźno w góry,
Rysuje w powietrzu góry
Pod nogami mamy chmury.
Rysuje w powietrzu chmury
N. wykonuje ruchy kolejno: obiema rękami wyciągniętymi przed siebie ze złą-
czonymi dłońmi, ręką wiodącą, drugą ręką, znowu ręką wiodącą, nogą na pod-
łodze, nosem w powietrzu.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Mieszkańcy jeziora” – rozwiązywanie zagadek. N. recytuje zagadki Tomasza
Jabłońskiego i Beaty Gawrońskiej, a dzieci rysują rozwiązania.
Któż to mieszka w jeziorze: mała, albo duża,
Ma ogonek, płetwy, nie chce się wynurzać. (ryba)
TJ
Cztery płaskie łapki, zielony mundurek,
Mówi „Re, re, kum, kum…”, na muchy poluje. (żaba) TJ
Nosi dom na plecach, chociaż jest malutki,
Ma rogi na głowie, chociaż są króciutkie,
Jak się w muszli schowa będzie miał sen błogi,
Jak chcesz go zawołać – daj sera w pierogi. (ślimak)
TJ
Ma pancerz, choć to nie rycerz.
Ma szczypce, choć to nie kowal.
Zawsze chodzi wiecie jak? Wspak! (rak)
BG
Po narysowaniu dokonują analizy głoskowej nazw narysowanych zwierząt. Pod
obrazkiem rysują tyle kółek ile jest głosek w nazwie.
„Żabki w jeziorze” – zabawa oddechowa. N. rozkłada kawałek niebieskiego kar-
tonu bądź materiału. Dzieci siadają dookoła niego w odległości około 50 cm.
Każde dziecko ma kilka drobnych kawałków papieru. Na hasło: Żabki do wody!
dzieci kładą kawałek papieru na podłodze i starają się wdmuchnąć go na niebie-
ski materiał. Zabawę można zorganizować w formie zawodów: wygrywa dziec-
ko, które jako pierwsze wdmuchnie swoje papierki na materiał.
książki, czasopisma
o jeziorach
kartki, kredki
niebieski karton lub
materiał, papier
Dzień 2.
|
Nad jeziorem
95
„Pak i rybki” – zabawa matematyczna. Dzieci siedzą w kole na dywanie, każde
ma talerzyk papierowy, na którym kładzie odliczone fasolki (każde dziecko ma
ich 10 lub więcej) oraz prostokąty z okienkami (z WM) i liczby do klasera. Dzie-
ci wykonują polecenia N.: Połóżcie fasolki tak, by je było łatwo policzyć. Przeliczcie
je od lewej do prawej. Przeliczcie je od prawej do lewej. Następnie N. tworzy zada-
nia – opowiadania, np. Pak siedział nad jeziorem. Nagle przypłynęły dwie rybki,
potem przypłynęły jeszcze trzy. Połóżcie tyle fasolek, ile przypłynęło ryb najpierw,
a potem dołóżcie tyle fasolek ile ryb przypłynęło później. Ile było razem ryb? Do tych
ryb za chwilę przypłynęły jeszcze trzy ryby. Ile ryb razem widział Pak? Następnie
odpłynęły dwie ryby. Ile ryb teraz widział Pak? Dzieci dokonują obliczeń za pomo-
cą fasolek, wynik końcowy podpisują za pomocą symbolu liczby. W ten sposób
N. tworzy opowiadanie na dodawanie, a potem na odejmowanie.
„Przejście przez rzekę” – zabawa z elementem skoku. Na ziemi, w odległości
dużego kroku rozłożone są związane skakanki lub krążki. Wyznaczony jest po-
czątek przejścia. Dzieci ustawione są jedno za drugim. Pierwsze dziecko wcho-
dzi do pierwszej pętli i przeskakuje do kolejnych, aż przejdzie całą trasę. W ten
sposób trasę pokonują wszystkie dzieci.
Praca z K4., 22 – naklejanie nalepek w określonych miejscach. Odszukiwanie
i kolorowanie elementów. Zadanie dodatkowe – wyszukiwanie i kolorowanie
figur, z których Pak zbudował łódź.
Zabawy indywidualne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu
a) „Wyścig żab” – dzieci mają nogi związane szarfami. Na sygnał skaczą obunóż
od startu do wyznaczonej mety.
b) „Powódź” – dzieci biegają po wyznaczonym terenie. Na hasło: Powódź! wspina-
ją się na drabinki, ławki, itp. Na hasło: Koniec powodzi! znowu zaczynają biegać.
c) „Gol” – N. wyznacza lub ustawia bramkę. Jedno z dzieci jest bramkarzem.
Pozostałe dzieci ustawiają się w rzędzie i kolejno starają się strzelić bramka-
rzowi gola.
III
„Wesoły rak” – zabawa plastyczna. N. przygotowuje niebieski i zielony karton, gra-
natowe, zielone i czarne kredki, dla każdego dziecka jedno duże czerwone kółko,
jedenaście małych czerwonych kółek, dwa małe czarne kółka. Następnie demonstru-
je dzieciom kolejne etapy wykonania pracy, a dzieci wykonują ją według instrukcji.
talerzyki papierowe,
fasolki, WM
skakanki lub krążki
K4.
szarfy
bramka, piłka
niebieski i zielony
karton, granatowe,
zielone i czarne kredki,
kółka, klej
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
96
„Raki” – zabawa na czworakach. Dzieci stoją w przysiadzie podpartym. Na ha-
sło: Raki idą na spacer! dzieci idą do tyłu na czworakach. Muszą uważać, by nie
wpaść na współćwiczące dzieci. Na hasło: Raki na plaży! dzieci zatrzymują się.
„Połów” – zabawa zręcznościowa. N. przygotowuje dziesięć sylwet ryb z tektury.
Z przodu każdej umieszcza spinacz biurowy. Przygotowuje też 4–5 wędek (laska
gimnastyczna, do której przywiązany jest sznurek zakończony magnesem). N.
wkłada ryby do obręczy hula-hop. Dzieli dzieci na tyle zespołów, ile jest wędek,
każdy zespół dostaje jedną wędkę. Na sygnał dzieci starają się złowić jak najwię-
cej ryb dla swojego zespołu. Co chwilę następuje wymiana dzieci łowiących ryby
w grupie.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 3.
Nad morzem
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wioślarze” – zabawa oddechowa. Rozwijanie umiejętności prawidłowego regulowania fazy wde-
chu i wydechu.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Morze – rozmowa na temat wiersza D. Wawiłow. Rozwijanie umiejętności koncentrowania uwagi
na treści wiersza i konstruowania wypowiedzi poprawnej logicznie i gramatycznie. „Statki na mo-
rzu” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie umiejętności poruszania się
w przestrzeni i omijania przeszkód.
5. Praca z K4., 23 – doskonalenie umiejętności odczytywania symboli oraz tworzenia zbiorów o po-
danej liczbie elementów. Zadanie dodatkowe – dorysowanie brakujących elementów rysunków.
Usprawnianie percepcji wzrokowej i sprawności grafomotorycznej dzieci. „Zachód słońca” – za-
bawa plastyczna. Rozwijanie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej i sprawności manualnej.
„Wieloryb i rybki” – zabawa z chustą animacyjną lub z apaszkami. Doskonalenie umiejętności
współdziałania w zabawie.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. Praca z ZG 51 – rozwijanie percepcji wzrokowej i sprawności grafomotorycznej. „Tunel” – zabawa
z elementem toczenia. Usprawnianie celności dzieci.
9. „Łódka” – układanka origami. Rozwijanie sprawności manualnej i umiejętności wykonywania czyn-
ności według wzoru.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
trzy kółka lub chorągiewki w kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym, krąż-
ki lub klocki, K4., 23, kredki, kartki A4, papier makulaturowy kolorowy, nożyczki, klej, CD, chusta
animacyjna lub apaszki, szarfy, ZG, piłki, białe kartki
sylwety ryb,
spinacze biurowe,
laski gimnastyczne,
magnesy, hula-hop
Dzień 3.
|
Nad morzem
97
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wioślarze” – zabawa oddechowa. Dzieci siedzą na piętach, mają wyprostowany
tułów, ręce trzymają na biodrach. Swobodnie nabierają powietrza, z jednocze-
snym odchyleniem łokci do tyłu. Następnie wypuszczają powietrze, z jednocze-
snym powrotem łokci do pozycji wyjściowej.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Jakie jest morze?” – słuchanie wiersza Danuty Wawiłow czytanego przez N.
Morze
Danuta Wawiłow
Siedziały dzieciaki
na dworze
i kłóciły się,
jakie jest morze.
Kuba powiedział,
że słone,
a Jędrek, że nie,
bo zielone.
A Baśka,
że są w nim meduzy
i okręt,
o, taki duży,
i jeszcze raki w skorupie.
A Bartek,
że dziewczyny są głupie.
I jeszcze Filip powiedział,
że jak się położyć nad morzem
i machać rękami,
i machać nogami,
to na piasku się zrobi
orzeł.
Poproszę tatę –
może
pojedzie ze mną
nad morze.
Rozmowa na temat wiersza. N. zadaje pytania: Jakie jest morze według dzieci
z wiersza?; Jakie jest morze według was?; Co najchętniej robiłybyście, gdybyście
teraz znalazły się nad morzem?; Jak myślicie, co można robić nad morzem?; Co ro-
bią dzieci?; Co robią dorośli?; Wyobraźcie sobie, że siedzicie na plaży i patrzycie
na morze. Co widzicie?
„Statki na morzu” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Jedno z dzie-
ci jest latarnią – stoi na środku sali na krzesełku lub innym podwyższeniu. Ma
trzy kółka lub chorągiewki w kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym. Na pod-
łodze w części sali leżą krążki lub klocki. Są to podwodne skały. Dzieci stoją
kółka, chorągiewki,
krążki lub klocki
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
98
w luźnej gromadce – są statkami. Dziecko-latarnia daje znak zielonym kół-
kiem do wypłynięcia w morze. Dzieci-statki wypływają w morze – swobodnie
biegają. Żółta chorągiewka oznacza niebezpieczeństwo – dzieci-statki zaczy-
nają chodzić, omijając skały podwodne. Na podniesienie czerwonej chorą-
giewki dzieci-statki zatrzymują się – stoją zakotwiczone. Zabawę powtarzamy
kilka razy.
Praca z K4., 23 – odczytywanie cyfr, kolorowanie odpowiedniej liczby przedmio-
tów. Zadanie dodatkowe – dorysowywanie brakujących elementów rysunków.
„Zachód słońca” – zabawa plastyczna. Każde dziecko otrzymuje kartkę papieru
w formacie A4 i kolorowe kredki. Dzieci składają kartkę na pół wzdłuż dłuż-
szych boków i w układzie poziomym przyklejają kartki do stolików za pomocą
taśmy klejącej. Wzdłuż linii zagięcia rysują kreskę (horyzont)a nad nią na środ-
ku – półkole (słońce). Słuchając utworu Żółta łódź podwodna rytmicznie rysują
wokół półkola promieniste linie (w odcieniach żółci, czerwieni). Gdy muzyka
milknie, zmieniają kolor kredki (na odcienie niebieskiego, zieleni). W dolnej
części kartki rysują fale. Na koniec z papieru makulaturowego (kolorowego)
wycinają rybki, muszelki, wodorosty oraz żaglówkę i naklejają w odpowiednich
miejscach na kartce.
„Wieloryb i rybki” – zabawa z chustą animacyjną lub z apaszkami. Dzieci usta-
wione dookoła chusty rolują ją w dłoniach tak, by utworzyć jak najmniejsze koło.
Recytują rymowankę:
Wieloryb i rybki
autor nieznany
Raz rybki w morzu brały ślub
Dzieci cofają się, rozwijając chustę.
i tak chlupały: chlup, chlup, chlup.
Potrząsają chustą szybkimi ruchami z góry
na dół, robiąc fale.
A wtem wieloryb wielki wpadł
Podnoszą chustę i trzymają w górze.
i całe towarzystwo zjadł.
Szybko wchodzą pod chustę, odwracają się
tyłem do środka koła, kucają i nakrywają
się chustą.
Wersja z apaszkami:
Dzieci stoją w luźnej gromadce, trzymają apaszki za rogi. Recytują rymowankę:
Raz rybki w morzu brały ślub
Dzieci mają ręce opuszczone i wykonują
nimi ruchy falujące, z jednej strony na drugą.
i tak chlupały: chlup, chlup, chlup.
Potrząsają apaszką szybkimi ruchami
z góry na dół, robiąc fale.
A wtem wieloryb wielki wpadł
Podnoszą apaszkę i trzymają w górze.
i całe towarzystwo zjadł.
Kucają i nakrywają się apaszkami.
Zabawy indywidualne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe na placu zabaw (s. 96).
III
Praca z ZG 51 – dorysowywanie brakujących elementów statku, dorysowywanie
fal pod statkiem.
„Tunel” – zabawa ruchowa z elementem toczenia. Dzieci dobrane są w pary.
Każda para ma jedną piłkę. Jedno dziecko stoi w rozkroku, drugie jest w odle-
głości ok. 3 m od niego, trzyma piłkę. Dziecko, stojąc w miejscu turla piłkę tak,
by przetoczyła się między nogami dziecka stojącego w rozkroku.
K4., 23
kartki, kredki, taśma
klejąca, kolorowy
papier makulaturowy,
klej, nożyczki
chusta animacyjna lub
apaszki
ZG
piłki
Dzień 3.
|
Nad morzem
99
„Łódka” – układanka origami. N. przygotowuje kartkę dla każdego dziecka.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Dzień 4.
Nad rzeką
I
II
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wieloryb i rybki” – zabawa ruchowa z chustą animacyjną lub z apaszkami. Doskonalenie umiejęt-
ności współdziałania w zabawie.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Rzeczka – rozmowa z dziećmi na temat wiersza J. Tuwima. Doskonalenie koncentracji uwagi
na treści wiersza. „Tama na rzece” – zabawa ruchowa. Rozwijanie zwinności i zręczności.
5. Piosenka do walizek i plecaków – zabawy przy piosence. Rozwijanie koordynacji słuchowo-rucho-
wo-wzrokowej. „Po kamieniach” – zabawa dydaktyczna. Rozwijanie umiejętności porządkowania
zbiorów ze względu na liczbę elementów. „Wyścig kajakarzy” – zabawa ruchowa. Usprawnianie
koordynacji ruchowej dzieci.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
kartki
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
100
III
8. „Mosty” – zabawa dydaktyczna. Utrwalanie umiejętności odczytywania symboli, porządkowania
liczb rosnąco lub malejąco.
9. „Raki” – zabawa na czworakach. Rozwijanie koordynacji ruchowej podczas poruszania się na czwo-
rakach. „Memory matematyczne” – zabawa dydaktyczna. Utrwalanie umiejętności odczytywania
cyfr 0–9. Wielka księga tropicieli – doskonalenie myślenia logicznego i spostrzegawczości dzieci.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
apaszki lub chusta animacyjna, CD, instrument melodyczny, np. dzwonki,
4 klocki, farby, pędzle, koła z narysowanymi kropkami 0-9, długie skakanki, koła z cyframi 0-9,
puzzle liczbowo-obrazkowe (z WM), Wielka księga tropicieli
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wieloryb i rybki” – zabawa z chustą animacyjną lub z apaszkami (s. 99).
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Rzeczka – słuchanie wiersza Juliana Tuwima czytanego przez N.
Rzeczka
Julian Tuwim
Płynie, wije się rzeczka
Jak błyszcząca wstążeczka.
Tu się srebrzy, tam ginie,
A tam znowu wypłynie.
Woda w rzeczce przejrzysta,
Zimna, bystra i czysta,
Biegnąc mruczy i szumi,
Ale kto ją zrozumie?
Tylko kamień i ryba
Znają mowę tę chyba,
Ale one, jak wiecie,
Znane milczki na świecie.
Rozmowa na temat wiersza. N. zadaje dzieciom pytania: Co to jest rzeka?;
Do czego podobna jest rzeka?; Jaka jest woda w rzece?; Co robi woda w rzece?; Kto
mieszka w rzece? Dzieci dokonują analizy i syntezy słuchowej słów: rzeka, woda,
ryba
.
„Tama na rzece” – zabawa ruchowa. N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden ze-
spół ustawia się w szeregu, tworząc tamę: dzieci stoją w lekkim rozkroku, trzy-
mają się za ręce. Pozostałe dzieci to woda. Zadaniem dzieci-wody jest przedo-
stanie się na drugą stronę dzieci-tamy, które mają to uniemożliwić.
Piosenka do walizek i plecaków – zabawy przy piosence.
a) „Wakacyjne zabawy” – zabawa ruchowa. Dzieci stoją na dywanie. N. gra na
dzwonkach rytm w trzech rejestrach: wysokim (dzieci maszerują z rękoma
CD
dzwonki
Dzień 4.
|
Nad rzeką
101
na ramionach – niosą plecak), średnim (dzieci biegają, naśladując jazdę
na rowerze) i niskim (dzieci kładą się na dywanie i robią „anioła” – przesu-
wają ręce i nogi po dywanie).
b) „Wędrująca nutka” – zabawa rytmiczno-ruchowa. Dzieci siedzą w kole na dy-
wanie, N. razem z nimi. Wszyscy kolejno podają sobie klocek w rytmie pio-
senki. Przy powtórzeniach można wprowadzić dwa, trzy, cztery klocki.
c) „Instrumenty” – zabawa ruchowo-słuchowo-wzrokowa. Podczas śpiewania
piosenki dzieci ilustrują ją gestami:
klaskanie w ręce
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
tupanie nogą
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
!
! !
d) „Kolorowe nutki” – zabawa ruchowo-słuchowo-wzrokowa. N. prezentuje
dzieciom wzór (cztery półnuty).
Dzieci liczą nuty, omawiają elementy nut. N. pokazuje sposób rysowania. Dzie-
ci rysują nuty w powietrzu ręką, na podłodze nogą, na podłodze palcem wska-
zującym. Następnie dzieci dostają wzór na kartce i malują nutki farbami po śla-
dzie przy śpiewie piosenki.
„Po kamieniach” – zabawa dydaktyczna. N. rozkłada koła z narysowanymi krop-
kami (od 0 do 9). Dzieci mają za zadanie przejść przez rzekę po kamieniach tak,
by na każdym kolejnym kamieniu było o jedną kropkę więcej (lub – w drugiej
wersji – mniej), niż na poprzednim.
„Wyścig kajakarzy” – zabawa ruchowa. N. wyznacza linię startu i mety za pomo-
cą skakanek. Dzieci siedzą w siadzie prostym. Na hasło: Start! zaczynają przesu-
wać się po dywanie bez odrywania pośladków od podłoża, jedynie zginając nogi
i przyciągając się za ich pomocą.
Zabawy indywidualne dzieci w kącikach zainteresowań.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym.
III
„Mosty” – zabawa dydaktyczna. N. wyznacza dwa brzegi rzeki za pomocą dłu-
gich skakanek. Dzieci mają za zadanie ułożyć most z kół z cyframi, zaczynając
od cyfry 0, następnie przejść po nim na drugi brzeg głośno mówiąc, na kamieniu
z jaką cyfrą stoją.
„Raki” – zabawa na czworakach. Dzieci stoją w przysiadzie podpartym. Na ha-
sło: Raki idą na spacer! dzieci idą na czworakach do tyłu. Muszą uważać, by nie
wpaść na współćwiczące dzieci. Na hasło: Raki na plaży! dzieci zatrzymują się.
„Matematyczne memory” – zabawa dydaktyczna. Dzieci otrzymują memory ma-
tematyczne (z WM). Wypychają elementy, mieszają je i odszukują pary.
Wielka księga tropicieli – wyszukiwanie absurdów na wakacyjnym obrazku
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
klocki
wzór czterech półnut,
kartki, farby
koła z kropkami od 0
do 9
skakanki
skakanki, koła
z cyframi
WM
Wielka księga
tropicieli
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
102
Dzień 5.
Przy ognisku
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Budowanie na biwaku” – rozwijanie percepcji wzrokowej dzieci.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 19 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 9 – rozwijanie koordynacji ruchowej, doskonalenie motory-
ki. Rozwijanie umiejętności współpracy w parach lub grupie, zwracanie uwagi na bezpieczeństwo
podczas zabaw.
5. „Żeby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała” – zabawy rytmiczne z przysłowiem. Rozwijanie
u dzieci poczucia rytmu. „Transporter” – zabawa z piłką. Rozwijanie umiejętności współpracy
w zespole podczas zabaw ruchowych. Praca z K4., 24 – łączenie liczb od najmniejszej do najwięk-
szej. Zadanie dodatkowe – kolorowanie właściwej kostki domina.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. „W drodze na biwak” – rysowanie planszy do gry. Doskonalenie umiejętności współdziałania
w zespole, rozwijanie myślenia twórczego podczas wymyślania fabuły gry.
9. „Kolanko” – zabawa z elementem rzutu. Usprawnianie umiejętności rzutu i łapania piłki. „Sokole
oko” – gra z WP. Usprawnianie spostrzegawczości dzieci na materiale symbolicznym.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
patyczki, pachołki, krzesełka, lina lub skakanka, kółeczka, szarfy, materac,
kołatki, drewniane klocki, piłki, K4., 24, kredki, arkusze szarego papieru, mazaki, klocek do od-
mierzania pól, kolorowe guziki i kostki, WP
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Budowanie na biwaku” – zabawa wzrokowa. N. wyjaśnia, że na biwaku niekie-
dy trzeba coś zbudować z gałęzi lub patyków. Rozdaje dzieciom patyczki. Na-
stępnie układa dowolną, wymyślona przez siebie figurę. Dzieci mają za zadanie
ułożyć taką samą. Następnie dzieci dobierają się w pary, jedno dziecko wymyśla
i układa kształty, drugie próbuje ułożyć takie same kształty.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 19
(s. 77).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 9.
1. „Pułapka na myszki” – N. dzieli dzieci na dwie grupy. Jedna grupa robi kó-
łeczko, trzymając się za ręce wzniesione do góry tak, aby umożliwić przebie-
gnięcie pod nimi. Druga grupa to myszki, które biegają swobodnie w kółku
i poza nim, przebiegając pod ramionami dzieci, tworzących kółko. Na hasło:
patyczki
Dzień 5.
|
Przy ognisku
103
Pułapka się zamyka! dzieci tworzące kółko opuszczaj ręce, blokując wyjście
z koła. Złapane dzieci-myszki dołączają do koła i gra toczy się dalej, aż wszyst-
kie dzieci-myszki będą złapane.
2. Dzieci ustawiają się w szeregu jedno za drugim. Na sygnał każde dziecko
po kolei pokonuje tor przeszkód przygotowany przez N.:
a) Bieg slalomem między pachołkami ustawionymi w odległości 1 m od sie-
bie. Na końcu szeregu pachołków leży szarfa, którą należy przełożyć przez
całe ciało, zaczynając od stóp, a zdejmując przez głowę.
b) Pokonanie górą szeregu krzesełek, które są ustawione jedno za drugim
(drugi wariant – pokonanie szeregu krzesełek dołem, czołgając się między
nogami krzesełek).
c) Przejście po skakance lub linie rozłożonej na podłodze, z ramionami roz-
łożonymi na boki, próbując utrzymać równowagę.
d) Wejście na krzesełko ustawione przed materacem. Skok z krzesełka
na obie nogi na materac przy asekuracji N.
e) Pokonanie szeregu obręczy hula-hop ułożonych na podłodze w odległości
0,5 m od siebie, skacząc obunóż w środek kół i pomiędzy nie. Po przesko-
czeniu ostatniego koła hula-hop przejście do biegu na czworakach i po-
wrót na koniec szeregu.
3. Dzieci pomagają sprzątać tor przeszkód. Maszerują, wdychając powietrze
nosem, wydychając ustami.
„Żeby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała” – zabawy rytmiczne z przysło-
wiem.*
6
a) N. recytuje przysłowie, podając dzieciom wymyślony przez siebie rytm, np.
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
Że-by kóz-ka nie-ska-ka-ła, to -by nóż-ki nie zła-ma-ła
Dzieci powtarzają za N. Następnie dzieci kolejno wymyślają swoje własne rytmy
do tego przysłowia. Dziecko wyklaskuje rytm, a pozostałe dzieci powtarzają za
nim.
b) N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Jeden zespół otrzymuje po dwa drewniane
klocki, drugi – kołatki. Każdy zespół gra podany przez N. rytm:
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
!
!
! ! !
Realizacja odbywa się na zmianę (po jednym takcie).
„Transporter” – zabawa z piłką. N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Każdy zespół
dostaje 4–5 piłek. Dzieci siadają jedno za drugim, obydwa zespoły obok siebie
w odległości około 1,5 m. Piłki leżą przed pierwszym dzieckiem. Na znak N.
dzieci zaczynają sobie podawać piłki, jedną po drugiej, nad głową. Dziecko sie-
dzące na końcu odkłada piłki obok siebie. Zwycięża drużyna, która jako pierw-
sza zbierze wszystkie piłki.
Praca z K4., 24 – łączenie liczb rosnąco. Zadanie dodatkowe – kolorowanie
właściwej kostki domina.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe w ogrodzie przedszkolnym.
* Na podstawie: U. Smoczyńska-Nachtman, Muzyka dla dzieci, WSiP, 1992 r.
pachołki, szarfa
krzesełka
skakanka
krzesełko, materac
hula-hop
drewniane klocki,
kołatki
piłki
K4., 24
TYDZIEŃ XXXVIII. WAKACJE TUŻ, TUŻ…
104
III
„W drodze na biwak” – rysowanie planszy do gry. Przed przystąpieniem do za-
bawy N. prowadzi z dziećmi krótką rozmowę na temat pojęcia biwak. Dzieci,
na podstawie własnych doświadczeń wyjaśniają je. N. kieruje rozmową, zadając
pytania, np.: Jeśli idziemy lub jedziemy na biwak, co musimy ze sobą zabrać?;
Gdzie można biwakować, w jakich miejscach?; Gdzie śpimy, będąc na biwaku?;
Co można robić na biwaku? Jeśli dzieci nie potrafią odpowiedzieć, N. sam udzie-
la odpowiedzi na pytania. Następnie zapowiada, że dzieci narysują grę pod ty-
tułem „W drodze na biwak”. Początek gry jest w domu, a koniec – w miejscu
biwaku (polana w lesie, miejsce nad jeziorem, itp.). N. dzieli dzieci na zespoły.
Każdy zespół dostaje mazaki, klocek do odmierzania pól, kolorowe guziki
i kostki. Dzieci najpierw rysują trasę gry, dzielą ją na pola. Rysują dom w miej-
scu startu i wymyślone miejsce biwaku na mecie. Następnie ustalają fabułę gry
ze wszystkimi polami-pułapkami i polami-premiami. N. może pomóc w ustala-
niu i wymyślaniu fabuły, np. pyta dzieci, w jaki sposób chcą się dostać na biwak
(idą, jadą samochodem, rowerem), co może im się przydarzyć po drodze itp.
oraz pomaga w nanoszeniu oznaczeń. Po narysowaniu gry i ustaleniu zasad dzie-
ci grają w zespołach.
„Kolanko” – zabawa z elementem rzutu. Dzieci są ustawione w kole. Jedno
dziecko z piłką stoi w środku. Rzuca kolejno do dzieci w kole. Które dziecko nie
złapie, klęka na kolanko i pozostaje w tej pozycji do pierwszego udanego złapa-
nia piłki.
„Sokole oko” – gra z WP. Dzieci wypychają elementy potrzebne do gry. Następ-
nie N. wyjaśnia zasady: Ułóżcie małe kartoniki obrazkami do dołu. Wybierzcie
osobę, która rozpocznie grę. Ta osoba odkrywa wybrany kartonik i szuka na swojej
planszy takiego samego obrazka. Gdy go znajdzie – kładzie mały kartonik na plan-
szy. Gdy nie znajdzie – odkłada tam, skąd go wzięła. Wygrywa dziecko, które pierw-
sze zakryje obrazki na swojej planszy.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Uwaga: N. prosi, aby na kolejne zajęcia wszystkie dzieci ubrały się na żółto.
kartki, mazaki, klocki,
kolorowe guziki, kostki
piłka
WP
Dzień 5.
|
Przy ognisku
105
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
Dzień 1.
Żółty
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Żółty parzy” – doskonalenie szybkiej reakcji na sygnał słowny. „Zegar słoneczny” – zabawa ba-
dawcza w ogrodzie. Rozbudzanie ciekawości poznawczej dzieci. Wprowadzenie do poznania
dawnych sposobów odmierzania czasu.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Co ma żółty kolor?” – rozmowa z dziećmi. Tworzenie pojęcia na podstawie definicji, rozwijanie
myślenia logicznego dzieci, poszerzanie słownika czynnego o pojęcie horyzont. „Zabawa z luster-
kami” – zabawa badawcza. Rozbudzanie ciekawości poznawczej dzieci. „Wędrówka słońca” – za-
bawa ruchowa. Doskonalenie umiejętności prawidłowego reagowania na wysokie i niskie dźwięki.
5. „Mierzymy promienie słońca” – zabawa dydaktyczna. Doskonalenie umiejętności posługiwania
się miarkami zastępczymi i porównywania długości przedmiotów. Utrwalanie pojęć dotyczących
pomiaru i porównywania długości. Piosenka na lato – nauka piosenki. Rozwijanie pamięci słucho-
wej i koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej dzieci.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. „Zegar słoneczny” – obserwacja. Rozwijanie umiejętności logicznego myślenia i wnioskowania
na podstawie zaobserwowanych zmian. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym.
8. „Żółte stworki” – lepienie z żółtej plasteliny. Rozwijanie wyobraźni dzieci oraz doskonalenie
sprawności manualnej. „Gra w żółte” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rozwijanie właściwej
reakcji na sygnał słowny. Utrwalanie umiejętności rozróżniania kolorów.
9. Praca z K4., 25 – doskonalenie umiejętności dopełniania zbioru do wskazanej liczby elementów,
przeliczania i odczytywania symbolu liczby. Zadanie dodatkowe – wybieranie drogi ptaszka do
gniazda tak, by zebrał jak najwięcej gałązek.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
piłka, kijki gimnastyczne, kawałki sznurka, ilustracje ukazujące słońce
w różnych fazach: świt, południe, zmierzch, lusterka, instrument melodyczny (dzwonki), żółte koło
oraz odchodzące od niego promienie różnej wielkości, CD, żółta plastelina, K4., 25, kredki
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Żółty parzy” – zabawa ruchowa z elementem rzutu. N. rzuca piłkę do każdego
dziecka po kolej, wypowiadając nazwy kolorów. Dziecko, słysząc nazwy wszyst-
kich kolorów oprócz żółtego, musi złapać piłkę. Jeżeli dziecko nie złapie piłki
na inny kolor niż żółty lub złapie na kolor żółty – oddaje fant, np. but. Na koniec
zabawy dzieci muszą wykupić fanty, np. śpiewając piosenkę.
piłka
106
„Zegar słoneczny” – zabawa badawcza w ogrodzie. N. zabiera do ogrodu dwa
kijki gimnastyczne. Dzieci wbijają w ziemię jeden kijek i obserwują jego cień.
Na końcu cienia wbijają drugi kijek.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20.
1. „W góry lub nad morze” – dzieci swobodnie maszerują po sali. Na hasło:
W góry! dzieci naśladują marsz po górach lub wspinaczkę – wysoko unoszą
kolana i wyciągają ręce w górę. Na hasło: Nad morze! dzieci naśladują ruchy
pływaka.
2. „Tęczowy most” – dzieci ustawiają się w rzędzie, jedno za drugim, tworząc
pociąg. Nogi ustawiają w szerokim rozkroku. Ostatnia osoba z rzędu musi
przejść przez most utworzony przez dzieci – na czworakach, pod ich nogami –
i ustawić się na początku rzędu. Wtedy kolejna osoba z końca rzędu przechodzi
przez most i ustawia się z przodu. Każde dziecko przechodzi przez most.
3. „Pakujemy się na biwak” – zabawa uspokajająca. Dzieci siedzą w kole w sia-
dzie skrzyżnym, z prostymi plecami, dłońmi na kolanach. Każde dziecko
po kolei wymienia jedną rzecz, którą należy zabrać na biwak do lasu. Przed-
mioty wymieniane przez dzieci nie powinny się powtarzać.
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Co ma żółty kolor?” – rozmowa z dziećmi. Dzieci rozwiązują zagadki Tomasza
Jabłońskiego:
Cóż to jest za gwiazda, co na żółto świeci,
Daje światło, ciepło, radują się dzieci. (Słońce)
Cóż to za roślinka – jak małe słoneczko,
Żółte płatki wokół, na łodyżce mieszka,
Jak jest jeszcze mała, to ją podlewamy,
A jak już dojrzeje – nasionka zjadamy. (słonecznik)
N. zadaje dzieciom pytanie: Co jeszcze kojarzy się wam z kolorem żółtym? Dzieci
odpowiadają. N. przygotowuje ilustracje i obrazki z książek, ukazujące słońce
w różnych jego fazach: świt, południe, zmierzch. Wyjaśnia pojęcie horyzont.
Dzieci uważnie oglądają obrazki. Następnie N. zadaje pytania: Czy słońce rze-
czywiście jest żółte?; Jaki kolor ma słońce, gdy pojawia się na horyzoncie?; Jaki
kolor ma słońce gdy, chowa się za horyzont?; Jaką rolę pełni słońce dla ludzi?
„Zabawa z lusterkami” – zabawa badawcza. N. przygotowuje dla każdego dziec-
ka lusterko. Wszyscy wspólnie manipulują lusterkami, kierując je w stronę słoń-
ca. Następnie obserwują jak promienie słoneczne odbijają się od tafli lusterka
i powstają tzw. zajączki.
„Wędrówka słońca” – zabawa ruchowa. N. gra na dzwonkach gamę C-dur. Dzie-
ci to słońca, które skulone leżą na podłodze. Przy każdym dźwięku unoszą się
do góry tak, aby przy górnym dźwięku C wspiąć się na palce. N. powtarza zaba-
wę kilka razy, grając dźwięki od najniższego do najwyższego i odwrotnie.
„Mierzymy promienie słońca” – zabawa dydaktyczna. N. na tablicy przyczepia
żółte koło oraz odchodzące od niego paski różnej długości. Zadaniem dzieci jest
przyjrzeć się uważnie i powiedzieć, który promień jest najkrótszy, a który jest
najdłuższy. Następnie N. proponuje, aby dzieci zmierzyły długość promieni za
pomocą sznurka. Pomaga dzieciom odpiąć promienie, a dzieci dokonują pomia-
rów. Na koniec prosi, aby dzieci ułożyły promienie od najkrótszego do najdłuż-
szego.
kijki gimnastyczne
ilustracje ukazujące
słońce: świt, południe,
zmierzch
lusterka
dzwonki
żółte koło, paski różnej
długości
Dzień 1.
|
Żółty
107
Piosenka na lato – nauka piosenki.
Piosenka na lato
sł. Agnieszka Galica
muz. Tadeusz Pabisiak
Przyszło do nas lato,
kolorowe lato,
Hej dziewczynki, hej chłopaki,
co wy na to?
Będziemy po łące
biegać na bosaka.
Razem z żabą zieloną
przez kałuże skakać.
Ref. Hej dziewczynki, hej chłopaki,
co wy na to,
Że będziemy się bawili całe lato.
Przyszło do nas lato,
pełne słońca blasku.
Wybuduję gdzieś nad rzeką
zamek z piasku.
Ref. Hej maluchy…
Aktywne słuchanie piosenki. Dzieci siedzą na dywanie. Podczas słuchania pio-
senki poruszają rękami, głową, tułowiem w dowolny sposób. Po wysłuchaniu N.
zadaje pytania: O czym jest mowa w piosence?; O jakiej porze roku mówi piosen-
ka?; Jakie zwierzęta są wymienione w piosence?; Co, według słów piosenki, dzieci
będą robiły latem?
Zabawa ruchowa do melodii piosenki. Dzieci przy melodii piosenki poruszają
się, naśladując motyle (biegną średnio szybko z rozłożonymi na boki rękami,
machając nimi), żabki (stoją w przysiadzie podpartym, przesuwają się do przodu
żabimi skokami) i biedronki (stoją w pozycji kucznej) klaszczą w równym rytmie
ćwierćnutowym do ośmiu zgodnie z poleceniem wydawanym przez N.
Nauka słów pierwszej zwrotki i refrenu. N. mówi tekst pierwszej zwrotki z za-
chowaniem rytmu i tempa piosenki. Dzieci powtarzają: bardzo cicho, średnio
głośno, głośno, dopowiadają ostatnie słowo frazy, mówią całość z jednoczesnym
klaskaniem, śpiewają całość w grupie.
„Zegar słoneczny” – zabawa badawcza w ogrodzie. N. zabiera do ogrodu kolej-
ny kijek. Dzieci obserwują cień i wyjaśniają, dlaczego jest teraz w innym miejscu
niż poprzednio i ma inną długość (ruch Ziemi wokół Słońca). Wbijają kijek
w miejscu na końcu cienia.
Zabawy dowolne w ogrodzie przedszkolnym.
III
„Żółte stworki-potworki” – lepienie z żółtej plasteliny. Praca według pomysłu
dzieci. Nazywanie wytworów prac. Przygotowanie wystawy.
„Zegar słoneczny” – zabawa badawcza w ogrodzie. N. zabiera do ogrodu kolej-
ny kijek i kawałki sznurka. Dzieci znowu obserwują zmiany, wbijają kijek
w miejsce na końcu cienia i za pomocą sznurka mierzą długości poszczególnych
cieni. Porównują długości cieni, określają o jakiej porze dnia cień był najkrótszy,
a o jakiej najdłuższy.
CD
CD
CD
kijki gimnastyczne
plastelina
kijki gimnastyczne,
sznurek
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
108
„Gra w żółte” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci maszerują, podskaku-
ją bądź biegają po sali, w zależności od rytmu podawanego przez N. Gdy dźwię-
ki milkną, N. głośno podaje nazwę koloru. Dzieci muszą odszukać podany kolor
w sali i dotknąć go. Jeżeli padnie nazwa żółty, wówczas dzieci stają prosto w bez-
ruchu. Zabawa powtarzana jest kilka razy.
Praca z K4., 25 – doskonalenie umiejętności dopełniania zbioru do wskazanej
liczby elementów, przeliczania i odczytywania symbolu liczby. Zadanie dodat-
kowe – wybieranie drogi ptaszka do gniazda tak, by zebrał jak najwięcej gałązek.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Uwaga: N. prosi, aby wszystkie dzieci na kolejne zajęcia ubrały się na zielono.
Dzień 2.
Zielony
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. Piosenka na lato – nauka słów drugiej zwrotki piosenki. Doskonalenie pamięci słuchowej dzieci.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Gramy w zielone – rozmowa na temat wiersza W. Broniewskiego. Rozwijanie percepcji słuchowej
dzieci. „Wyścig żab” – zabawa ruchowa z elementem skoku. Rozwijanie skoczności i koordynacji
ruchowej dzieci.
5. „Na zielonej łące” – praca plastyczna. Rozwijanie wyobraźni dzieci. Kształtowanie umiejętności
wyrażania swoich odczuć w formie prac plastycznych. Doskonalenie sprawności manualnej pod-
czas malowania, składania, naklejania.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Prace porządkowe w ogródku przedszkolnym – podlewanie roślin, podwiązywanie roślin pnących
na tyczkach.
8. „Zrób tyle, ile pokażę” – zabawa ruchowa. Utrwalanie umiejętności odczytywania symboli liczb.
Doskonalenie umiejętności przeliczania.
9. „Zielone okulary” – zabawa wzrokowa z wykorzystaniem K4., 26. Usprawnianie pamięci wzroko-
wej na materiale obrazkowym. „Gra w zielone” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie
orientacji w przestrzeni i szybkości reagowania na sygnał słowny N.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
CD, skakanki, arkusze brystolu i kredki świecowe w różnych odcieniach
zieleni, kolorowe kółka z Kuferka Tropicieli, klej, kartoniki z cyframi 1–9, K4., 26, nożyczki
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
K4., 25
Dzień 2.
|
Zielony
109
Piosenka na lato – nauka słów drugiej zwrotki. N. mówi tekst pierwszej zwrotki
z zachowaniem rytmu i tempa piosenki. Dzieci powtarzają: bardzo cicho, śred-
nio głośno, głośno, dopowiadają ostatnie słowo frazy, mówią całość z jednocze-
snym klaskaniem, śpiewają całość w grupie.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Gramy w zielone – słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego, czytanego
przez N.
Gramy w zielone
Władysław Broniewski
Gramy w zielone
– Proszę o zielone!
Zaklekotał bociek
Do zielonej żabki,
Co siedziała w błocie.
Ale mądra żabka
Prędko myk! pod wodę;
– Miłe mi, bocianie,
Moje życie młode.
Rosły w błocie modre
Niezapominajki
I boćkowi rzekły:
– Znamy takie bajki!
Chciałbyś żabkę połknąć,
Lecz się obejdź smakiem;
Żabka gra w zielone
Z młodym tatarakiem!
N. zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wiersza: O jaki kolor poprosił bo-
cian?; W jaką grę chciał grać?; Z kim bocian chciał zagrać w zielone?; Jakie kwiat-
ki rosły w błocie?; Z kim żabka zagrała w zielone? Dzieci wspólnie z N. dokonują
analizy i syntezy słuchowej wyrazów: żaba, bocian, tatarak: dzielą na sylaby
z pokazaniem na palcach liczby sylab, wyróżniają pierwszą i ostatnią głoskę,
dzielą na głoski i pokazują na palcach liczbę głosek, dokonują syntezy wyrazu
mówionego przez N. lub inne dziecko głoskami.
„Wyścig żab” – zabawa ruchowa z elementem skoku. N. wyznacza linie startu
i mety za pomocą skakanek. Dzieci, ustawione na linii startu, na sygnał N. ska-
czą obunóż do mety, naśladując żaby.
„Na zielonej łące” – praca plastyczna. N. dla przypomnienia czyta dzieciom
wiersz Mieczysławy Buczkówny Łąka (s. 28).
N. zadaje dzieciom pytania: Jakiego koloru jest na łące najwięcej?; Co możemy spo-
tkać na łące? Dzieci mają na stolikach przyczepione arkusze brystolu i kredki świe-
cowe w różnych odcieniach zieleni. Słuchając fragmentu utworu Cztery Pory Roku.
Lato Antionia Vivaldiego rysują dowolne linie po całym arkuszu, zgodnie z wła-
snym odczuciem melodii. Po wysłuchaniu N. rozmawia z dziećmi na temat ich
wrażeń, zadając pytania: Co czułyście słuchając i rysując?; Z czym kojarzyła wam
się ta muzyka? Następnie N. podaje dzieciom tytuł utworu. Na koniec dzieci z ko-
lorowych kółek z Kuferka Tropicieli układają kwiaty i motyle i naklejają je na kar-
ton. Dorysowują inne zwierzęta, np. żaby, koniki polne itp.
skakanki
CD, arkusze brystolu,
kredki świecowe,
kółka z papieru, taśma
klejąca, kredki
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
110
Prace porządkowe w ogródku przedszkolnym – podlewanie roślin, podwiązywa-
nie roślin pnących na tyczkach.
III
„Zrób tyle, ile pokażę” – zabawa ruchowa. N. ma przygotowane kartoniki z cy-
frami. Dzieci poruszają się po całej sali zgodnie z rytmem podanym przez N.
Gdy muzyka milknie, N. pokazuje dowolny kartonik. Dzieci głośno odczytują
cyfrę i robią tyle pajacyków (przysiadów, podskoków), ile wskazuje cyfra na kar-
toniku. Przy powtórzeniach zabawę może prowadzić jedno z dzieci.
„Zielone okulary” – zabawa wzrokowa z wykorzystaniem K4., 26. N. daje dzie-
ciom kartę i nożyczki. Dzieci wycinają obrazki, następnie dobierają się w pary.
Jedno z dzieci układa obrazki w szeregu. Drugie zapamiętuje ich kolejność i po za-
słonięciu obrazków stara się ułożyć swoje dokładnie w takiej samej kolejności.
„Gra w zielone” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci maszerują, podska-
kują lub biegają po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, N. głośno podaje
nazwę koloru. Dzieci muszą odszukać podany kolor w sali i dotknąć go. Jeżeli
N. poda kolor zielony, dzieci stają prosto w bezruchu.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Uwaga: N. prosi, aby na następne zajęcia wszystkie dzieci ubrały się na niebiesko.
Dzień 3.
Niebieski
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Obserwacja letniego nieba” – rozwijanie zainteresowania pogodą. „Żaglówki” – zabawa odde-
chowa. Wydłużanie fazy wydechowej, świadome wykorzystywanie toru oddechowego.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Szukamy koloru niebieskiego” – rozmowa z dziećmi. Poszerzanie słownika czynnego dzieci o na-
zwy odcieni koloru niebieskiego: błękitny, granatowy. „Lecimy z wiatrem” – zabawa ruchowa.
Doskonalenie umiejętności reagowania na różne kierunki, z których dobiegają dźwięki.
5. „Latawiec” – zabawa dydaktyczna. Utrwalanie nazw figur geometrycznych, usprawnianie myślenia
logicznego dzieci.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu. „Co pływa, a co tonie” – zabawa badawcza w ogrodzie. Rozwijanie cieka-
wości poznawczej, logicznego myślenia i wnioskowania.
8. „Łódka” – praca origami. Rozwijanie sprawności manualnej i umiejętności wykonywania pracy
zgodnie z instrukcją.
9. „Wyścigi łódek” – zabawa oddechowa. Świadome wykorzystywanie toru oddechowego. „Gra
w niebieskie” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie orientacji w przestrzeni i szyb-
kości reagowania na sygnał słowny N.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
kartoniki z cyframi,
dzwonki
K4., 26, nożyczki
CD
Dzień 3.
|
Niebieski
111
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
apaszki, obrazki przedstawiające różne rodzaje chmur: białe, jasne desz-
czowe, ciężkie i ciemne burzowe, gazety, folie, bębenki, talerze, CD, figury geometryczne: trójkąty,
koła, kwadraty, prostokąty – powycinane z kolorowego papieru makulaturowego, metalowy klucz,
piłka gumowa, korek, drewniana deseczka, miski z wodą, kartki papieru, dmuchany basen z wodą
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Żaglówki” – zabawa oddechowa. Dzieci dobierają się parami. Każda para dostaje
jedną apaszkę. Jedno dziecko z pary jest żaglówką, drugie – wiatrem. Dziecko-ża-
glówka trzyma obiema rękami w górze apaszkę, zaś dziecko-wiatr dmucha na apasz-
kę. Dziecko-żaglówka przesuwa się w tę stronę, w którą wygina się apaszka.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Szukamy koloru niebieskiego” – rozmowa z dziećmi. N. zadaje dzieciom pyta-
nie: Co kojarzy się wam z kolorem niebieskim? Dzieci odpowiadają, wszystkie
odpowiedzi są dobre. Następnie dzieci oglądają swoje ubrania i inne przedmio-
ty w sali, które są w kolorze niebieskim. Porównują ich odcienie, posługując się
pojęciami: jasnoniebieski, ciemnoniebieski, błękitny, granatowy itp.
„Letnie niebo” – zabawa z instrumentami. N. prezentuje dzieciom obrazki,
przedstawiające różne rodzaje chmur: białe, jasne deszczowe, ciężkie i ciemne
(burzowe). Dzieci przyglądają się uważnie i opowiadają, z czym kojarzą się im
te chmury oraz do czego są podobne. N. rozdaje dzieciom instrumenty i przed-
mioty: gazety, folie, bębenki, talerze. Następnie prezentuje obrazek i dzieci za
pomocą dźwięku ilustrują to, co widzą: białe pierzaste chmurki – machanie ga-
zetami; jasne deszczowe – lekkie gniecenie folii; ciężkie i ciemne burzowe – roz-
dzieranie gazet, gwałtowne gniecenie folii, mocne uderzenia w talerze i bębe-
nek. N. układa obrazki w szeregu, wskazuje kolejne obrazki, a dzieci ilustrują
obrazek za pomocą gry na instrumentach.
„Lecimy z wiatrem” – zabawa ruchowa. N. zamienia dzieci w latawce. Gdy dzie-
ci-latawce usłyszą podniebną melodię, wówczas biegają po całej sali. Gdy melo-
dia ucichnie, dzieci-latawce siadają na dywanie i zastygają w bezruchu. N. wyko-
rzystuje dowolną melodię z płyty CD.
„Latawiec” – zabawa dydaktyczna. N. przygotowuje różne figury geometryczne:
trójkąty, koła, kwadraty, prostokąty – powycinane z kolorowego papieru maku-
laturowego. Zadaniem dzieci jest je tak ułożyć na kartce, aby powstał latawiec,
a następnie przykleić go na kartce. Po wykonaniu pracy dzieci nazywają figury,
które wykorzystały do ułożenia latawca.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe w ogrodzie przedszkolnym.
„Co pływa, a co tonie” – zabawa badawcza. N. pokazuje dzieciom różne przed-
mioty: metalowy klucz, piłkę gumową, korek, drewnianą deseczkę. Do wielkiej
miski nalewa wodę. Dzieci siedzą dookoła niej. Następnie N. zadaje dzieciom
pytania: Co stanie się z przedmiotami w wodzie?; Które z nich zatoną?; Które z nich
będą pływały?; Dlaczego jedne toną, a inne pływają? Następnie dzieci wkładają
przedmioty do miski z wodą i obserwują ich zachowanie.
apaszki
obrazki chmur, gazety,
folie, bębenki, talerze
CD
fi gury geometryczne
z kolorowego papieru
makulaturowego,
kartki, klej
metalowy klucz,
gumowa piłka, korek,
drewniana deseczka,
miska z wodą
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
112
III
„Łódka” – praca origami (s. 100).
„Wyścigi łódek” – zabawa oddechowa. N. wykorzystuje do zabawy dmuchany
basen napełniony wodą. Dzieci puszczają na wodzie łódki i dmuchają na nie tak,
aby jak najszybciej dotarły na przeciwległy brzeg.
„Gra w niebieskie” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci maszerują, pod-
skakują lub biegają po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka cichnie, N. głośno po-
daje nazwę koloru. Dzieci muszą odszukać podany kolor w sali i dotknąć go.
Zabawa powtarzana jest kilka razy. Jeżeli N. poda kolor niebieski, dzieci stają
prosto w bezruchu.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Uwaga: N. prosi, aby na kolejne zajęcia wszystkie dzieci ubrały się na różowo bądź
czerwono.
Dzień 4.
Różowy bądź czerwony
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Kolorowe zagadki” – układanie zagadek. Doskonalenie umiejętności tworzenia definicji na pod-
stawie pojęcia.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Piosenka na lato – zabawy przy piosence. Rozwijanie poczucia rytmu, reakcji na przerwę w mu-
zyce i koordynacji ruchowo-słuchowej dzieci.
5. „Ile czereśni mamy w koszyku?” – zabawa dydaktyczna. Doskonalenie umiejętności dodawania
i odejmowania oraz posługiwanie się symbolami liczb do podpisywania liczebności zbiorów.
„Biedronki na łące” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie umiejętności tworzenia
zbiorów o wskazanej liczbie elementów.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Prace porządkowe w przedszkolnym ogródku – piele-
nie chwastów, podlewanie roślin.
8. Praca z K4., 27 – usprawnianie koordynacji wzrokowo-ruchowej i logicznego myślenia. „Gra w ró-
żowe” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rozwijanie właściwej reakcji na sygnał słowny.
9.
„Owocowy koktajl” – wykonanie koktajlu mleczno-owocowego. Doskonalenie umiejętności
przewidywania i planowania. Wdrażanie do przestrzegania zasad higieny i bezpieczeństwa pod-
czas pracy. Zachęcanie do spożywania napojów mlecznych.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
obrazki letnich czerwonych bądź różowych owoców i kwiatów: czereśni,
truskawek, malin, porzeczek, maków, róż, CD, 10 piłeczek do ping-ponga, koszyk, 10 fasolek i 2
paski z otworami, kartoniki z cyframi 1–9, koła hula-hop, K4., 27, ołówki, różne sezonowe świeże
owoce, jogurt naturalny lub mleko, mikser, jednorazowe kubki, chustki, fartuszki
dmuchany basen
z wodą
CD
Dzień 4.
|
Różowy bądź czerwony
113
I
Zabawy dowolne dzieci w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca za-
bawy po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Kolorowe zagadki” – układanie zagadek. N. prezentuje dzieciom obrazki let-
nich czerwonych bądź różowych owoców i kwiatów: czereśni, truskawek, malin,
porzeczek, maków, róż. Dzieci: określają co łączy ze sobą te wszystkie rzeczy;
nazywają owoce i kwiatki na kartkach; losują kartkę z owocem; układają zagad-
kę na temat obrazka.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
Piosenka na lato – zabawy przy piosence.
a) „Echo rytmiczne” – zabawa rytmiczna. N. podaje rytm fragmentu piosenki:
klaszcząc, uderzając dłońmi o podłogę, tupiąc. Dzieci starają się powtórzyć
rytm w ten sam sposób.
b) „Zrywamy czereśnie” – zabawa ruchowa. Dzieci podskakują po całej sali
w rytm melodii piosenki. Gdy muzyka cichnie, wspinają się na palce i udają
zrywanie czereśni w wkładanie ich do koszyków.
c) „Kolorowy taniec” – zabawa taneczna. Dzieci dobierają się parami. Stają
naprzeciwko siebie. Śpiewają piosnkę i wykonują podane gesty. Podczas
wstępu do zwrotki każde dziecko tańczy tak, jak chce. Na ostatni takt dzieci
wykonują szybki ruch biodrami. Podczas zwrotki dzieci podają sobie ręce
i tańczą w podskokach, obracając się w parach (w pierwszej części zwrotki
w prawo, a drugiej – w lewo). Podczas refrenu:
Hej dz iewczynki,
Uderzenie jednocześnie obiema rękami jeden raz
w uda, następnie uderzenie swoja prawą ręką w pra-
wą rękę partnera i zostawienie ręki „przyklejonej”,
to samo lewą ręką.
hej ch łopaki,
Uderzenie jednocześnie obiema rękami jeden raz
w uda, następnie uderzenie swoja prawą ręką w pra-
wą rękę partnera i zostawienie ręki „przyklejonej”,
to samo lewą ręką.
co wy na to?
Uderzenie jednocześnie obiema rękami jeden raz
w uda, następnie uderzenie swoja prawą ręką w pra-
wą rękę partnera i zostawienie ręki „przyklejonej”,
to samo lewą ręką.
Że będziemy się bawili Uderzenie jeden raz w uda jednocześnie obiema rę-
kami, w prawą uderzenie jednocześnie obiema ręka-
mi jeden raz w uda, następnie uderzenie swoja prawą
ręką w prawą rękę partnera i zostawienie ręki „przy-
klejonej”, to samo lewą ręką.
całe lato.
Uderzenie jednocześnie obiema rękami jeden raz
w uda, następnie uderzenie swoją prawą ręką w pra-
wą rękę partnera i zostawienie ręki „przyklejonej”,
to samo lewą ręką.
Uwaga: należy najpierw nauczyć dzieci ruchu do refrenu.
obrazki czereśni,
truskawek, malin,
porzeczek, maków, róż
CD
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
114
„Ile czereśni mamy w koszyku?” – zabawa dydaktyczna. N. ma przygotowanych
dla siebie dziesięć piłeczek do ping-ponga (czereśni) oraz pudełko lub koszyk.
Każde dziecko ma dziesięć fasolek i dwa paski z otworami oraz kartoniki z sym-
bolami liczb 1–9. N. najpierw wkłada piłeczki do koszyka (po jednej), informu-
jąc dzieci ile czereśni wkłada. Za każdym razem zadaje pytanie: Ile czereśni jest
w koszyku? Dzieci odpowiadają od razu lub pomagają sobie w liczeniu, wkłada-
jąc fasolki do otworów i przeliczając je. Następnie kładą kartonik z właściwą
cyfrą. Gdy wszystkie piłki są już w koszyku, N. wyjmuje piłki, pokazuje ile zabrał
i zadaje pytanie: Ile czereśni zostało w koszyku? Dzieci przeliczają w pamięci lub
za pomocą fasolek. Podpisują kartonikiem z odpowiednią cyfrą.
„Biedronki na łące” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. N. rozkłada
na dywanie koła hula-hop. Dzieci-biedronki chodzą w rytmie melodii Piosenki
na lato. Gdy muzyka milknie, N. pokazuje kartonik z cyfrą. Dzieci-biedronki
siadają na kwiatkach – wchodzą do hula-hop tak, by łącznie w jednym kole hula-
-hop było tyle dzieci-biedronek, ile wskazuje cyfra na kartoniku.
Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Prace porządkowe w ogródku przed-
szkolnym – pielenie chwastów, podlewanie roślin.
III
Praca z K4., 27 – wycinanie obrazków, układanie zgodnie ze wzorem.
„Gra w różowe” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci maszerują, podska-
kują bądź biegają po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie, N. głośno poda-
je nazwę koloru. Dzieci muszą odszukać podany kolor w sali i dotknąć go. Jeże-
li N. poda kolor różowy, dzieci stają prosto w bezruchu.
„Owocowy koktajl” – wykonanie koktajlu mleczno-owocowego. N. przygotowu-
je potrzebne produkty i narzędzia: różne sezonowe świeże owoce, jogurt natu-
ralny lub mleko, mikser, jednorazowe kubki. Następnie pokazuje dzieciom zgro-
madzone produkty i prosi o zgadnięcie, co będą robić. Wspólnie z dziećmi usta-
la kolejność czynności: umycie owoców, włożenie do miksera, wlanie mleka lub
jogurtu, włączenie miksera pod nadzorem osoby dorosłej, wyłączenie miksera,
rozlanie napoju do szklanek, degustacja. Wspólnie z dziećmi ustala zasady hi-
gieny i bezpieczeństwa podczas pracy. Następnie N. i dzieci zabezpieczają ubra-
nia i włosy, wykonują kolejne etapy pod nadzorem N., wspólnie degustują kok-
tajl, porządkują miejsce pracy.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
Uwaga: N. prosi, aby na następne zajęcia wszystkie dzieci ubrały się kolorowo.
piłeczki ping-
pongowe, pudełko,
fasolki
hula-hop, kartoniki
z cyframi, CD
K4., 27
CD
artykuły
do przygotowania
koktajlu owocowo-
mlecznego, mikser,
kubeczki
Dzień 4.
|
Tęczowy świat
115
Dzień 5.
Tęczowy świat
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Kolorowy taniec” – zabawa taneczna przy piosence Piosenka na lato. Usprawnianie koordynacji
wzrokowo-ruchowej.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Tęcza – rozmowa z dziećmi na temat wiersza W. Słobodnika. Rozwijanie logicznego myślenia
i umiejętności komunikatywnego wyrażania swoich myśli. „Układanie tęczy” – zabawa dydaktycz-
na. Rozwijanie pamięci wzrokowej. Praca z K4., 28 – doskonalenie sprawności grafomotorycznej.
Zadanie dodatkowe – łączenie liczb od najmniejszej do największej.
5. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 10 – rozwijanie twórczego myślenia. Wykonywanie zadań
ruchowych wyznaczonych przez N. Przestrzeganie zasad zabawy.
6. „Robimy tęczę” – zabawa z wodą. Rozbudzanie ciekawości poznawczej dzieci. Doskonalenie
umiejętności wnioskowania.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
8. „Dyktando graficzne” – zabawa dydaktyczna. Rozwijanie umiejętności wyznaczania kierunków
na kartce.
9. „Gra w kolory” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie koncentracji uwagi i szybkiego
reagowania na sygnał. „Tęczowe bączki” – zabawa badawcza. Rozwijanie umiejętności logicznego
myślenia
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
CD, obrazek przedstawiający tęczę, 7 pasków papieru w kolorach tęczy dla
każdego dziecka, K4., 28, kredki, szarfy, wąż ogrodowy, kartka A4 i komplet kolorowych kredek
dla każdego dziecka, kółka gimnastyczne, kartoniki w kolorach tęczy, bączki z tęczową tarczą
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Kolorowy taniec” – zabawa taneczna przy piosence Piosenka na lato.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych.
II
Tęcza – słuchanie wiersza Włodzimierza Słobodnika czytanego przez N.
Tęcza
Włodzimierz Słobodnik
Czy to łuk promienny
jarzy się nad laskiem?
Czy świetlista brama
lśni czarownym blaskiem?
CD
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
116
Czy to wstążka jasna,
w powietrzu wisząca,
siedmioma barwami
na dzieci patrząca?
Nie, to w kroplach deszczu
cała wykąpana
tam nad laskiem wzeszła
tęcza malowana.
Deszczyku, deszczyku,
jesteś jak czarodziej,
bo po tobie tęcza
siedmiobarwna wschodzi.
Ile dni w tygodniu,
tyle barw lśni w tęczy.
Będzie dobry tydzień,
tęcza za to ręczy!
N. zadaje dzieciom pytania: Kiedy powstaje tęcza?; Jakie kolory w niej występują?;
Jaką porą roku tęczę na niebie możemy zaobserwować najczęściej?; Z czym kojarzą
się wam kolory występujące w tęczy?
„Układanie tęczy” – zabawa dydaktyczna. N. na tablicy wiesza obrazek przed-
stawiający tęczę. Na stolikach dla każdego dziecka jest przygotowanych sie-
dem pasków papieru w kolorach: fioletowym, ciemnoniebieskim, niebieskim,
zielonym, żółtym, pomarańczowym, czerwonym. Zadaniem dzieci jest dobrze
przyjrzeć się obrazkowi tęczy i ułożyć swoje paski dokładnie w takiej samej
kolejności.
Praca z K4., 28 – kolorowanie tęczy. Zadanie dodatkowe – łączenie liczb od naj-
mniejszej do największej.
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 10
.
1. „Kolorowe kółka” – N. rozdaje dzieciom szarfy w czterech kolorach, każde-
mu dziecku po jednej. Dzieci swobodnie biegają po sali. Na sygnał gwizdka
muszą dobrać się kolorami i stworzyć kółko, trzymając się za ręce. N. obser-
wuje, który kolor najszybciej stworzy swoje kółko.
2. „Kałuże” – dzieci rozkładają na podłodze szarfy, tworząc z nich kałuże o róż-
nych kształtach. Dzieci swobodnie biegają po sali, na sygnał gwizdka wskaku-
ją do pierwszej napotkanej kałuży.
3. „Marsz po linie” – dzieci układają z szarf na podłodze długa linę. Następnie
każde dziecko, jedno po drugim, przechodzi po linie, stopa za stopą.
4. „Taniec z szarfą” – dzieci tańczą z szarfami przy akompaniamencie szybkiej
muzyki. Wymachują szarfami, podrzucają je do góry, przechodzą przez nie, itp.
5. Dzieci siadają na dywanie boso, przed sobą kładą szarfę. Na sygnał N. pod-
noszą szarfę – raz lewą, raz prawą nogą.
6. Ćwiczenie oddechowe – dzieci siedzą na dywanie, trzymając przed sobą szar-
fę. Układają z niej różne wzory: koła, kwadraty, prostokąty. Na koniec każde
dziecko odkłada szarfę w wyznaczone przez N. miejsce.
„Robimy tęczę” – zabawa z wodą. N. daje kilkorgu dzieciom do trzymania wąż
ogrodowy z nałożoną końcówką do podlewania, dającą wachlarz wody. Odkręca
wodę i ustawia strumień pod słońce. Pozostałe dzieci obserwują i starają się do-
strzec tęczę.
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym.
ilustracja tęczy, paski
w kolorach tęczy
K4., 28
szarfy, gwizdek, CD
wąż ogrodowy
Dzień 5.
|
Tęczowy świat
117
III
„Dyktando graficzne” – zabawa dydaktyczna. Każde dziecko dostaje kartkę for-
matu A4 i komplet kolorowych kredek. Kartka jest przyklejona taśmą klejącą
do stolika, tak, aby dziecko nie mogło nią manipulować. N. prosi, aby dzieci
wykonywały dokładnie to, o co je poprosi: Na środku kartki narysuj kwiatek!; Nad
kwiatkiem narysuj żółte słońce!; Obok kwiatka z prawej strony narysuj biedronkę!;
Obok kwiatka z lewej strony narysuj motyla!; Z lewej strony słońca narysuj niebie-
ską chmurę!; Z prawej strony słońca narysuj różową chmurę!; Na dole kartki nary-
suj trawę!
„Gra w kolory” – zabawa orientacyjno-porządkowa. N. układa kółka gimna-
styczne: tyle, ile jest dzieci. N. bierze udział w zabawie. Każdy uczestnik dostaje
jeden kartonik z kolorem tęczy. Dzieci stają w wybranym przez siebie kółku,
a N. w środku koła. N. wymienia nazwę koloru, i dzieci, które mają kartonik
z takim kolorem zamieniają się miejscami. Na hasło: Tęcza! wszystkie dzieci i N.
opuszczają swoje miejsca i starają się znaleźć inne. Ten, dla kogo zabraknie kół-
ka, wchodzi do środka koła i dalej prowadzi zabawę.
„Tęczowe bączki” – zabawa badawcza. Dzieci bawią się bączkami, wprowadza-
jąc je w ruch wirowy. Obserwują to, co się dzieje z kolorami podczas wirowania.
N. zadaje dzieciom pytania: Jakie kolory są na tarczy bączka?; Co się z nimi dzie-
je podczas wirowania?; Kiedy nie widać na niej kolorów?
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
kartki, kredki, taśma
klejąca
kółka gimnastyczne,
kartoniki z kolorami
tęczy
bączki
TYDZIEŃ XXXIX. KOLORY LATA
118
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
Dzień 1.
Odwiedzamy szkołę
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Przenieś piłkę na krążku” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Rozwijanie zręczności
dzieci.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. Do widzenia, przedszkole! – słuchanie opowiadania. Rozwijanie umiejętności słuchania ze zrozu-
mieniem, rozwijanie słownika czynnego dzieci. Wycieczka do szkoły – poznawanie najbliższego
środowiska społecznego, budynku szkoły. Przybliżanie dzieciom miejsca ich przyszłej nauki.
5. „W pierwszej klasie” – malowanie farbami. Rozwijanie umiejętności wyrażania przeżyć i obserwa-
cji w pracy plastycznej.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
8. Praca z K4., 29 – rozwijanie spostrzegawczości i logicznego myślenia. Zadanie dodatkowe – uzu-
pełnianie znaków na planszach do gry w „kółko i krzyżyk” zgodnie ze wzorem. „Goście w szkole” –
zabawa orientacyjno-porządkowa. Doskonalenie umiejętności właściwego reagowania na sygnał.
„Układanka” – zabawa dydaktyczna. Usprawnianie myślenia i percepcji wzrokowej dzieci.
9. „Sprawne ręce, sprawne nogi” – zabawa stóp. Rozwijanie i wzmacnianie mięśni stóp.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
piłeczki ping-pongowe, krążki gimnastyczne, kartony, farby plakatowe,
pędzle, K4., 29, ołówki, szarfy, geoplany lub patyczki-liczmany
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Przenieś piłkę na krążku” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Każde
dziecko otrzymuje jedną piłkę i jeden krążek. Kładzie piłkę na krążku i stara się
chodzić w różnych kierunkach tak, by piłka nie spadła. Gdy piłka spadnie, dziec-
ko siada na chwilę z boku i przygląda się innym ćwiczącym dzieciom. Gdy zosta-
nie troje dzieci, N. kończy zabawę, nagradzając brawami dzieci, którym udało
się utrzymać piłkę.*
7
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
* Na podstawie: K. Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu, WSiP, 1988 r.
piłki, krążki
119
II
Do widzenia, przedszkole! – słuchanie opowiadania Olgi Masiuk czytanego przez N.
Do widzenia, przedszkole!
Olga Masiuk
Dziś miał być uroczysty dzień. Ostatni dzień w przedszkolu. Potem wakacje,
a po wakacjach – szkoła. Urządzaliśmy z tej okazji piknik w ogrodzie. Miały być
konkursy, gry, a potem podwieczorek. Na początku wszyscy się bardzo cieszyli,
ale potem pani powiedziała, że to nasz ostatni piknik i zrobiło się jakoś smutno.
Marysia wciąż pochlipywała zza okularów, a pani Asia tak pociągała nosem
w kuchni, że ten dźwięk rozlegał się nawet w sali, gdzie przygotowywaliśmy lam-
piony, które mieliśmy za chwilę powiesić na drzewach.
– Jak myślicie, jak będzie w szkole? – zapytał Jacek.
– Będą stawiać oceny i cały czas będziemy siedzieć w ławkach i się nie ruszać
– odpowiedział Tomek.
– Będziecie się uczyć interesujących rzeczy – poprawiła go pani.
– Będziemy musieli robić prace domowe, a kanapki jeść tylko na przerwach
– Tomek miał coraz bardziej zrezygnowany głos.
– Będziecie czytać i pisać – znów wtrąciła pani.
Tomek nie dawał się przekonać.
– Słyszałem, że do szkoły nie można przynosić swoich zabawek.
Jego słowom towarzyszył okrzyk przerażenia niemal wszystkich.
– Przecież do przedszkola też nie przynosimy swoich zabawek. Postanowili-
śmy tak, żeby nikt się za bardzo nie chwalił – przytomnie przypomniała Marta.
– Ale… – zaczął Tomek. – Ale do szkoły TEŻ nie będzie można ich przyno-
sić.
– Czy pani lubiła szkołę? – zapytała Marta.
– Bardzo. Niektóre lekcje są bardzo ciekawe. Można się dużo nauczyć o świe-
cie – powiedziała pani.
– A mogła pani przynosić swoje zabawki? – nie dawał za wygraną Tomek.
– Chyba nie miałam ochoty przynosić zabawek, ale nie pamiętam, czy mo-
głam czy nie.
– Właśnie – kiwnął głową Tomek.
– Chodźcie, idziemy zawieszać.
Wszyscy wyszli. Tomek wciąż opowiadał, jakie trudności czekają w szkole,
a pani nieustannie go poprawiała. Słychać było dochodzące z ogrodu głosy
i śmiechy. Spojrzałem na moje małe mieszkanko w przedszkolnej sali. Na waka-
cje pójdę do krawca Antoniego, a po wakacjach? Czy wrócę tutaj, żeby poznać
inne dzieci? Jak będę sobie radził bez bystrego spojrzenia Marysi, bez rad Jacka,
bez żartów Tomka i Stasia? A bez Marty, która mi zawsze pomagała? Pani we-
szła do sali.
– Smucisz się, Paku? – zapytała.
– Sam nie wiem. A to wesoły dzień?
– Wesoły – odpowiedziała pani i pogłaskała mnie po głowie. – Nawet jeśli
będziemy trochę płakać.
Weszliśmy do ogrodu. Był słoneczny, czerwcowy dzień. Ustawiliśmy stoły.
Powoli zaczęli się schodzić rodzice. Wszyscy zajęliśmy miejsca, a pani Asia przy-
niosła wielki tort. Był na nim napis „Do widzenia Przedszkolaki”, jak nam od-
czytała pani.
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
120
– W szkole nauczycie się sami czytać napisy na tortach – powiedziała i mru-
gnęła do Tomka.
– Co z tego, jeśli nie będziemy mogli przynosić swoich zabawek – mruknął
pod nosem chłopiec.
A potem jedliśmy pyszny tort.
– Będę cię odwiedzał, Paku – powiedział Jacek.
Bardzo się ucieszyłem, ale też zazdrościłem trochę dzieciom, że po waka-
cjach pójdą do szkoły. Nawet jeśli nie można w niej mieć zabawek, to z pewno-
ścią jest w szkole coś miłego. I bardzo, bardzo chciałbym wiedzieć, co to jest.
N. zadaje dzieciom pytania: Jak wyglądał ostatni dzień w przedszkolu?; O co py-
tały dzieci?; Czym martwił się Tomek?; Nad czym zastanawiał się Pak?; Czego Pak
zazdrościł dzieciom?; Jak myślicie, jak będzie w szkole?
Wycieczka do szkoły. N. w porozumieniu z N. klasy 1. najbliższej szkoły podsta-
wowej organizuje wycieczkę do szkoły. Podczas wycieczki: zwiedzanie szkoły,
pobyt w klasie, wspólne zabawy.
„W pierwszej klasie” – malowanie farbami. Dzieci w pracy plastycznej oddają
swoje wrażenia z pobytu w szkole.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym.
III
Praca z K4., 29 – kolorowanie budynku szkoły zgodnie z podanym kodem. Za-
danie dodatkowe – uzupełnianie znaków na planszach do gry w „kółko i krzy-
żyk” zgodnie ze wzorem.
„Goście w szkole” – zabawa orientacyjno-porządkowa. N. dzieli dzieci na dwie
grupy. Każdej wyznacza miejsce, w którym grupa siada. Każda grupa otrzymuje
inny kolor szarfy. Jeden zespół to uczniowie, druga – goście. Na sygnał dzieci-
-uczniowie wstają i poruszają się przy melodii znanej sobie piosenki. Na hasło:
Na miejsca! dzieci wracają na miejsce. Tak samo przebiega zabawa z drugim ze-
społem. Na hasło: Wszyscy! wszystkie dzieci wstają i poruszają się przy muzyce.*
8
„Układanka” – zabawa dydaktyczna. Jeśli N. ma do dyspozycji goplany, dzieci
pracują z nimi. Jeśli nie, można wykorzystać patyczki. N. ma w woreczku trójkąt,
prostokąt i kwadrat. Wybrane dziecko losuje z woreczka figurę, kładzie ją
na stoliku, a pozostałe dzieci starają się ją ułożyć z patyczków lub za pomocą
gumki na goplanie. Po kilku próbach można zorganizować zawody, kto szybciej
ułoży figurę.
„Sprawne ręce, sprawne nogi” – zabawa usprawniająca mięśnie stóp. Do tej za-
bawy dzieci powinny zdjąć skarpety lub rajstopy. Dzieci siedzą w luźnej gromad-
ce. Każde dziecko ma dwie kartki i ołówek. W rytmie dowolnej, spokojnej mu-
zyki rysuje dowolne linie, kształty – najpierw ręką, potem nogą, trzymając ołó-
wek palcami stopy.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
* Na podstawie: K. Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu, WSiP, 1988 r.
kartki, farby, pędzle
K4., 29
szarfy
geoplany i gumki
lub patyczki, trójkąt,
prostokąt, kwadrat
kartki, ołówki
Dzień 1.
|
Co zabierzemy na wakacje
121
Dzień 2.
Co zabierzemy na wakacje
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Zrób tyle, ile pokazuję” – zabawa z elementami liczenia. Utrwalanie umiejętności odczytywania
symbolu liczby i ilustrowania liczebności za pomocą ruchu.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Co zabieramy na wakacje?” – rozwiązywanie zagadek. Rozwijanie umiejętności tworzenia poję-
cia na podstawie definicji. Usprawnianie analizy i syntezy słuchowej dzieci. „Do ławek” – zabawa
ruchowa bieżna. Rozwijanie szybkości u dzieci.
5. „Co włożę do plecaka” – zabawa dydaktyczna. Rozwijanie myślenia logicznego, kształcenie umie-
jętności odejmowania w pamięci. „Kto więcej zbierze” – zabawa ruchowa z piłkami. Usprawnianie
zwinności i szybkości dzieci.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. Praca z K4., 30 – rozwijanie spostrzegawczości, umiejętności przeliczania i logicznego myślenia.
Zadanie dodatkowe – rysowanie znaków zgodnie ze wzorem. „Rzuć i złap” – zabawa z elementem
rzutu i celowania. Rozwijanie umiejętności podrzucania i łapania piłki oburącz.
9. „Pociągi” – zabawa ruchowa pobudzająco-hamująca. Doskonalenie reakcji na sygnał dźwiękowy.
„Już czytam” – gra memory. Rozwijanie pamięci wzrokowej dzieci na materiale wyrazowym i ob-
razkowym.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
kartoniki z cyframi 1–9, liczmany, woreczki lub krążki, obrazki przedsta-
wiające namiot, latarka, koło do pływania, okulary do pływania, wiaderko, łopatka, 8 koców, wo-
reczek, szarfy, obręcze hula-hop, piłki tenisowe, K4., kredki, gazety, bębenek, gra memory (z WP)
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Zrób tyle, ile pokazuję” – zabawa z elementami liczenia. N. ma przygotowane
kartoniki z cyframi. Dzieci poruszają się po całej sali zgodnie z rytmem muzyki.
Gdy muzyka milknie, N. pokazuje kartonik i prosi dzieci, aby zrobiły tyle paja-
cyków (przysiadów, podskoków), ile wskazuje cyfra na kartoniku.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Co zabieramy na wakacje?” – rozwiązywanie zagadek Tomasza Jabłońskiego.
Dzieci mają przygotowane fasolki lub inne liczmany. N. recytuje tekst zagadki.
Dziecko, które zna odpowiedź podchodzi i na ucho mówi N. rozwiązanie.
Na koniec jest ono podawane głośno. Następnie dzieci: dzielą ten wyraz na sy-
kartoniki z cyframi, CD
fasolki
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
122
laby, wyróżniają pierwszą i ostatnią głoskę, wymieniają kolejne głoski, z jedno-
czesnym układaniem fasolek.
Nie ok ręt, nie statek,
Ani też żaglówka,
Choć możesz nim pływać,
Nie jest to też łódka. (kajak)
Duża torba na plecy, by się dużo zmieściło
I na górskiej wycieczce bezpieczniej chodziło. (plecak)
Rano i wieczorem
Bierzesz na szczoteczkę,
Ząbki nią pucujesz,
Przez dłuższą chwileczkę. (pasta do zębów)
Choć to nie jest kołdra – możesz się przykrywać,
Chociaż nie dywanik – można na nim grywać,
Możesz wziąć na łąkę, zabrać na majówkę,
Lub się opatulić, położyć pod główkę. (koc)
Kiedy chcesz nurkować i w jeziorze pływać,
Przyczep je do stópek i śmigaj jak ryba. (płetwy)
Najprostsza zabawka, na plaży, nad jeziorem,
W koszykówkę, siatkówkę,
Pograsz nią z humorem. (piłka)
Pstryknie w jedną chwilkę
Pamięta lata całe. (aparat)
To są buty specjalne, na specjalne drogi,
Na jesienne deszczyki, na wiosenne roztopy,
Nie są to trzewiczki ani nie bambosze,
To są niezawodne, gumowe… (kalosze)
Choć ma igłę – nie szyje,
Choć ma szybkę – nie szybuje,
Choć wskazówki ma – nie godzinę,
Lecz drogę wskazuje. (kompas)
Domek z materiału, łatwo jest zbudować.
Trochę linek, śledzi i już można się chować. (namiot)
Może nie jest piękna, modna i stylowa,
Lecz jak ją narzucisz – przed deszczem się schowasz. (peleryna)
„Do ławek” – zabawa bieżna. Dzieci otrzymują woreczki lub krążki. Każde
dziecko staje obok woreczka – to jest jego ławka. Na sygnał dzieci wychodzą
z ławek i zaczynają biegać ostrożnie pomiędzy nimi. Na hasło: Do ławek! każde
dziecko wraca do swojego woreczka-ławki.
„Co włożę do plecaka” – zabawa dydaktyczna. Dzieci siedzą w kole. N. na środ-
ku układa obrazki, na których są różne przedmioty (po osiem jednego rodzaju),
np. namiot, latarka, koło do pływania, okulary do pływania, wiaderko, łopatka,
koc, itp. Dzieci nazywają przedmioty na obrazkach i liczą je. Dzieci za pomocą
wyliczanki wybierają spośród siebie jedno dziecko. Wybrane dziecko odchodzi
z koła i staje odwrócone plecami do pozostałych dzieci. W tym czasie inne dziec-
ko bierze kilka obrazków jednego przedmiotu i chowa do woreczka. Odwrócone
woreczki lub krążki
obrazki różnych
przedmiotów (po 8),
woreczek
Dzień 2.
|
Co zabierzemy na wakacje
123
dziecko wraca do koła. N. zadaje mu pytanie: Co Jaś włożył do plecaka? Dziecko
stara się nazwać przedmioty, których brakuje oraz określić ich liczbę. Po odgad-
nięciu obrazki wracają na miejsce. Dziecko wybiera kolejną osobę do dalszej
zabawy, a samo chowa wybrane obrazki do woreczka.
„Kto więcej zbierze” – zabawa ruchowa z piłkami. N. dzieli dzieci na dwa zespo-
ły. Dzieci w jednym zespole dostają szarfy. Dla każdego zespołu w dwóch koń-
cach sali N. kładzie kosz lub obręcz hula-hop. Dzieci stają przy swoich obrę-
czach. N. wysypuje na środku sali piłki tenisowe. Drużyny mają za zadanie ze-
brać jak najwięcej piłek i włożyć je do swoich obręczy. Wygrywa ta drużyna,
która w obręczy będzie miała więcej piłek.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy w ogrodzie przedszkolnym.
III
Praca z K4., 30 – wyszukiwanie różnic w obrazkach. Przeliczanie elementów okre-
ślonej kategorii. Zadanie dodatkowe – rysowanie znaków zgodnie ze wzorem.
„Rzuć i złap” – zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania. Dzieci trzyma-
ją w ręku papierową kulę z gazety lub woreczek. Na sygnał N. podrzucają ją
wysoko do góry i starają się złapać. Dla utrudnienia dzieci mogą wyrzucać kulę
zza pleców i łapać z przodu.
„Pociągi” – zabawa ruchowa pobudzająco-hamująca. Dzieci są podzielone na trzy
zespoły. Każdy zespół ustawia się w rzędzie, tworząc pociąg pośpieszny, pociąg
osobowy i pociąg towarowy. Gdy N. wybija szybki rytm, rusza tylko pociąg po-
spieszny; gdy średnio-szybki – pociąg osobowy; gdy wolny – pociąg towarowy.
„Już czytam” – gra memory. Dzieci wypychają (z WP) obrazki z podpisami
do gry memory. Najpierw łączą je w pary, potem mieszają i odwracają kartoniki
na drugą stronę. Grają indywidualnie lub w małych zespołach.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego
odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
Dzień 3.
Bezpieczeństwo
I
II
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Zabawki w plecaku” – zabawa słuchowa. Usprawnianie umiejętności dokonywania analizy i syn-
tezy słuchowej. „Letnie motyle” – zabawa ruchowa. Rozwijanie koordynacji ruchowo-wzrokowej.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Bezpieczne wakacje” – rozmowa z dziećmi. Rozwijanie umiejętności wnioskowania, logicznego
myślenia oraz argumentowania. „Przejdź bezpiecznie” – zabawa ruchowa. Rozwijanie umiejęt-
ności różnicowania kierunków w przestrzeni. Rozwijanie poczucia współodpowiedzialności za
bezpieczeństwo innych.
5. Praca z K4., 31 – doskonalenie umiejętności oceniania, wnioskowania i odczytywania informacji
zapisanych w postaci symboli i znaków. Zadanie dodatkowe – kolorowanie rysunków przedmio-
tów, które są miękkie. Do widzenia, przedszkole – nauka piosenki. Rozwijanie pamięci słuchowej
dzieci i umiejętności ładnego, melodyjnego śpiewu.
szarfy, hula-hop, piłki
tenisowe
K4., 30
papierowa kula
z gazety lub woreczek
WP
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
124
III
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
8. „Podróż” – zabawa plastyczna. Rozwijanie wyobraźni dzieci. Doskonalenie sprawności manualnej.
„Pociągi” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej dzieci.
9. „Rekin” – zabawa bieżna. Rozwijanie szybkości i zwinności dzieci. Do widzenia przedszkole –
utrwalenie znajomości piosenki. Stwarzanie warunków do swobodnej twórczości ruchowej.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
obrazki przedstawiające różne przedmioty: namiot, łódkę, wiosło, łopatkę,
grabki, foremkę, okulary, itp., CD, arkusz szarego papieru, kartki i kredki dla dzieci, klej, pięć krzese-
łek, chustki do zawiązania oczu, K4., 31, kredki, kartki A4 (po 2 dla każdego dziecka), farby, klej,
pędzle, pary kartoników z rysunkiem gór, piłki plażowej lub łódki (dla każdego dziecka jeden kartonik)
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Zabawki w plecaku” – zabawa słuchowa. Dzieci losują obrazki przedstawiające
różne przedmioty: namiot, łódkę, wiosło, łopatkę, grabki, foremkę, okulary, itp.
Nie pokazują ich innym dzieciom. Jedno z dzieci wstaje i mówi: W moim plecaku
mam o-k-u-l-a-r-y. Pozostałe dzieci mówią, co dziecko ma w plecaku.
„Letnie motyle” – zabawa ruchowa. Dzieci stoją przed N. zwrócone w jego stro-
nę w luźnej gromadce. Każde dziecko wyciąga przed siebie proste ręce ze złą-
czonymi dłońmi. To samo robi N. Przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej N. zaczy-
na rysować leniwą ósemkę. Dzieci naśladują ruchy.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Bezpieczne wakacje” – rozmowa z dziećmi. N. dzieli arkusz szarego papieru
na trzy kolumny. W pierwszej rysuje symbol wody, w drugiej – gór, w trzeciej –
miasta. N. prosi dzieci, by zastanowiły się nad tym, jak należy się zachowywać
nad morzem, jeziorem, rzeką, stawem, w górach lub w dużym mieście, żeby wa-
kacje były bezpieczne. Gdy dzieci się zastanowią, podają swoje pomysły dla każ-
dego miejsca oddzielnie (woda, góry, miasto). Następnie dzieci idą do stolików
i każde w jak najprostszy sposób rysuje to, co wymyśliło. Na koniec kartki z ry-
sunkami dzieci przyklejane są na szary papier we właściwych kolumnach. W ten
sposób powstaje Kodeks bezpiecznych wakacji.
„Przejdź bezpiecznie” – zabawa ruchowa. N. ustawia w sali tor przeszkód. Mogą
to być, np. 3–4 krzesełka ustawione w odległości ok. 1 m od siebie. N. zapowia-
da, że dzieci będą miały bardzo odpowiedzialne zadanie – muszą przeprowadzić
swojego kolegę, który nic nie widzi, bezpiecznie po pomoście na drugą stronę
jeziora. Ale ten pomost skręca raz w prawo, raz w lewo. Dlatego dzieci będą
musiały podpowiedzieć koledze, jak ma iść. Chętne dziecko z zawiązanymi ocza-
mi staje na początku toru przeszkód, a pozostałe dzieci prowadzą je, podając
polecenia: W lewo!; W prawo!
obrazki różnych
przedmiotów
CD
arkusz szarego
papieru, kartki, kredki,
taśma klejąca
krzesła, apaszka
Dzień 3.
|
Bezpieczeństwo
125
Praca z K4., 31 – nalepianie brakujących fragmentów obrazka. Określanie prawidło-
wych i nieprawidłowych zachowań nad wodą. Odczytywanie znaków ostrzegaw-
czych. Zadanie dodatkowe – kolorowanie rysunków przedmiotów, które są miękkie.
„Przez dziurę w płocie” –zabawa ruchowa. Dwoje dzieci trzyma dwa kijki gim-
nastyczne lub dwie skakanki w odległości około 50 cm od siebie: jedną nad
ziemią, drugą na wysokości tułowia. Pozostałe dzieci mają przejść pomiędzy
kijkami lub skakankami tak, by ich nie dotknąć.
„Do widzenia, przedszkole” – nauka piosenki.
Do widzenia, przedszkole
sł. Zofia Holska-Albekier
muz. Krystyna Kwiatkowska
Gdy szedł wrzesień
przez zielony las,
w deszczu z parasolem,
wszystkie dzieci wtedy pierwszy raz
witały przedszkole.
Ref: Podajemy ręce
do zabawy w kole,
przy naszej piosence witamy przedszkole
oraz naszą panią, lalki, piłki, misie,
witamy już dzisiaj,
witamy!
Przyszła zima,
zagrał mroźny wiatr,
gwiżdże już na polach.
Sypnął śniegiem, pozostawił ślad
w drodze do przedszkola.
Ref: Podajemy ręce
do zabawy w kole,
przy naszej piosence wesoło w przedszkolu.
Jest i nasza pani, lalki, piłki, misie,
zabawa to dzisiaj,
zabawa!
Już jaskółka, biało-czarny ptak
gniazdo ma w stodole.
Wkoło zieleń, to już lata znak,
czas żegnać przedszkole.
Ref: Podajemy ręce
do zabawy w kole,
przy naszej piosence żegnamy przedszkole
oraz naszą panią, lalki, piłki, misie,
żegnamy już dzisiaj,
żegnamy!
Zabawy rytmiczne do piosenki.
a) Dzieci siedzą w kole, jedno obok drugiego. Słuchając piosenki „chodzą pal-
cami” po swoich udach w różne strony. Podczas refrenu łączą obie dłonie
i klaszczą jedynie palcami (dłonie pozostają cały czas złączone).
K4., 31
kijki gimnastyczne lub
skakanki
CD
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
126
b) Wspólne wyklaskiwanie rytmu piosenki z jednoczesnym mówieniem jej tek-
stu. N. wybiera kilka fraz z piosenki. Odtwarza jej rytm z jednoczesnym recy-
towaniem odpowiadających mu słowom. Dzieci powtarzają za N. – najpierw
cała grupa, potem kilkoro chętnych dzieci.
c) N. recytuje tekst piosenki frazami z zachowaniem rytmu. Dzieci powtarzają.
Kolejne powtórzenia tekstu następują z recytacją: szeptem; głośno; jedna
fraza szeptem, druga głośno i tak na zmianę; tylko przez dziewczynki; tylko
przez chłopców; przez chętne dzieci z niewielkich chórkach; przez chętne
dzieci solo. Na koniec wszyscy śpiewają piosenkę z pomocą nagrania.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe w ogrodzie przedszkolnym.
III
„Podróż” – zabawa plastyczna. Każde dziecko otrzymuje dwie kartki A4. Jedną
z nich składają na pół i wydzierają okno – ma zostać ramka o szerokości około
4 cm. Po otwarciu kartki w środku jest dziura w kształcie prostokąta. Na drugiej
kartce dzieci malują farbami widok z okna pociągu. Po wyschnięciu pracy N.
nakleja pierwszą kartkę z dziurą na drugą (z rysunkiem) i łączy ze sobą prace
tak, by powstał pociąg. N. może zrobić lokomotywę. Dzieci odrysowują koła
od szablonu, wycinają je i przyklejają – każde pod swoim wagonikiem.*
9
„Pociągi” – zabawa orientacyjno-porządkowa. N. dzieli dzieci na trzy grupy:
wyjeżdżający w góry, nad morze i nad jezioro. Każde dziecko otrzymuje bilet
z odpowiednim rysunkiem (góry, piłka plażowa lub łódka). Na sygnał N. dzieci
szukają kolegów i koleżanek, które mają taki sam symbol, i łączą się w pociągi.
Gdy pociągi ruszają wydają odgłos: sz-sz-sz; gdy się zatrzymują – psss.
„Rekin” – zabawa bieżna. Z jednej strony ogrodu stoi N. (w późniejszych zaba-
wach – jedno z dzieci). Po drugiej stronie stoją dzieci-rybki, a z boku – dziecko-
-rekin. N. i dzieci-rybki przeprowadzają dialog:
N.: Rybki do domu.
D.: Boimy się.
N.: Czego?
D.: Rekina złego.
N.: Płyńcie rybki do domu.
Dzieci-rybki biegną, a dziecko-rekin je łapie. Dziecko-rybka, które zostanie zła-
pane, staje się rekinem.
Do widzenia, przedszkole – utrwalenie piosenki. Dzieci śpiewają piosenkę w ma-
łych zespołach, solo. Wybrane dziecko wymyśla ruchy do tekstu piosenki, pozo-
stałe dzieci je naśladują.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
* Na podstawie: Bzowska L., Kownacka R., Lorek M., Sowińska A., Z zabawą i bajką
w świecie sześciolatka, Impuls, Kraków 2004 r., s. 205.
kartki, farby, pędzle,
szablony kół, nożyczki,
taśma klejąca
rysunki gór, piłki
plażowej i łódki
CD
Dzień 3.
|
Do widzenia, przedszkole!
127
Dzień 4.
Do widzenia, przedszkole!
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Łańcuszek z głoskami” – zabawa słuchowa. Rozwijanie umiejętności dokonywania analizy i syn-
tezy słuchowej.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Laurka na pożegnanie” – zbiorowa praca plastyczna. Doskonalenie umiejętności współpracy
w małym zespole. „Zgadnij, kogo brakuje” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Rozwijanie pamię-
ci wzrokowej dzieci.
5. „Życzenia” – zabawa językowa. Doskonalenie umiejętności budowania zdań poprawnych pod
względem logicznym i gramatycznym. „Karuzela” – zabawa ruchowa. Usprawnianie koordyna-
cji wzrokowo-ruchowo-słuchowej. Praca z K4., 32 – odczytywanie zdań obrazkowo-literowych.
Zadanie dodatkowe – dorysowywanie piłek tak, aby w każdym pudełku było ich po 6.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Spacer po najbliższej okolicy przedszkola. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie od-
porności dzieci poprzez codzienne zabawy na świeżym powietrzu.
8. „Jaka to melodia” – rozwijanie pamięci słuchowej i muzycznej dzieci. „Ułóż tak samo” – zabawa
dydaktyczna. Doskonalenie percepcji wzrokowej na materiale literowym.
9. „Przejście przez tunel” – zabawa ruchowa na czworakach. Rozwijanie sprawności fizycznej dzieci.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
duży brystol, kartki A4, kredki, kolorowy papier, klej, nożyczki, CD, K4.,
32
, kredki, komplet liter (z WP), wyrazy do czytania globalnego, obręcze hula-hop
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Łańcuszek z głoskami” – zabawa słuchowa. Dzieci siedzą w kole. N. rozpoczy-
na zabawę, wymyślając jakieś słowo, np. rok. Dziecko siedzące po lewej stronie
musi wyodrębnić ostatnią głoskę oraz wymyśleć słowo zaczynające się wyodręb-
nioną głoską. Kolejne dzieci wyodrębniają głoski ze słów wymyślonych przez ich
sąsiadów.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Laurka na pożegnanie” – zbiorowa praca plastyczna. N. przygotowuje duży
brystol i składa go na połowę, tak jak laurkę. Rysuje linie, które stanowią kra-
wędzie ramki. Każde dziecko na połowie kartki A4 rysuje swój portret i (jeśli
potrafi) podpisuje się. Następnie wycina portret i przykleja go na dużym, złożo-
nym jak laurka brystolu. Dzieci wspólnie ozdabiają ramkę, wycinając z koloro-
wego papieru dowolne ornamenty.
brystol, kredki,
kartki, nożyczki, klej,
kolorowy papier
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
128
„Zgadnij, kogo brakuje” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci siedzą
w kole. N. wybiera kilkoro dzieci, które siadają w środku koła. Jedno z dzieci
siedzących kole wstaje, zapamiętuje, kto siedzi w środku i wychodzi z sali. W tym
czasie jedno z dzieci siedzących w środku koła wychodzi z niego i chowa się.
Pozostałe dzieci przywołują dziecko, które wyszło z sali. Jego zadaniem jest od-
gadnąć, którego dziecka brakuje w środku koła.*
10
„Życzenia” – zabawa językowa. Dzieci wspólnie z N. redagują treść życzeń lub
podziękowań, które zostaną wpisane w środek laurki.
„Karuzela” – zabawa ruchowa. Dzieci, ustawione w kole, trzymają się za ręce.
Śpiewają:
Chłopcy, dziewczęta, dalej, spieszmy się
Wysuwają do przodu raz prawą, raz
lewą nogę.
karuzela czeka, wzywa nas z daleka.
Wysuwają do przodu raz prawą, raz
lewą nogę.
Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.
Wysuwają do przodu raz prawą, raz
lewą nogę.
Hej, hopsasa jak ona szybko mknie!
Zatrzymują się i podskakują w miej-
scu.
Hej, dalej, dalej, do zabawy spieszmy się!
Poruszają się krokiem dostawnym
po obwodzie koła.
Praca z K4., 32 – odczytywanie zdań obrazkowo-literowych. Zadanie dodatkowe
– dorysowywanie piłek tak, aby w każdym pudełku było ich po 6.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe w ogrodzie przedszkolnym.
III
„Jaka to melodia” – zagadki słuchowe. N. odtwarza melodie wybranych piose-
nek, które dzieci poznały w ciągu całego roku. Dzieci najpierw odgadują tytuł,
a potem wspólnie śpiewają piosenkę, tańczą przy jej melodii.
„Ułóż tak samo” – zabawa dydaktyczna. Każde dziecko bierze swój komplet li-
ter (z WP). N. prezentuje wyrazy do czytania globalnego z całego roku. Dzieci
mają za zadanie ułożyć wyrazy z rozsypanki literowej. Chętne dzieci mogą nazy-
wać litery i podejmować próby czytania.
„Przejście przez tunel” – zabawa ruchowa na czworakach. N. dzieli dzieci na dwa
zespoły. Jeden zespół dostaje duże obręcze. Dzieci z obręczami siadają jedno
obok drugiego, trzymają obręcze pionowo przed sobą, oparte o podłogę. Pozo-
stałe dzieci ustawiają się przed pierwszą obręczą i na sygnał N. przechodzą przez
tunel na czworakach. Następnie dzieci zamieniają się rolami.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
* Na podstawie: K. Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu, WSiP, 1972 r. s. 23.
K4., 32
CD
WP
obręcze
Dzień 4.
|
Do widzenia, przedszkole!
129
Dzień 5.
Do widzenia, przedszkole!
I
II
III
Propozycja zapisu w dzienniku:
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – zachęcanie dzieci do różnorodnych zabaw, ko-
rzystania z gier planszowych i układanek. Porządkowanie miejsca zabawy po jej zakończeniu.
Wytwarzanie miłej i życzliwej atmosfery podczas zabaw z powitanką.
2. „Wspominamy” – rozmowa. Zachęcanie do wyrażania swoich odczuć i opinii przed innymi.
„Przenieś piłkę na krążku” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Rozwijanie zręczności
dzieci.
3. Zestaw ćwiczeń porannych nr 20 – rozwijanie sprawności fizycznej dzieci. Kształtowanie co-
dziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
4. „Do widzenia, przedszkole!” – uroczyste zakończenie roku szkolnego. Prezentacja piosenek, wier-
szy i zabaw przed zgromadzonymi gośćmi. Wręczenie pamiątkowej laurki.
5. „Nasze zabawy” – zabawy muzyczno-ruchowe. Utrwalenie zabaw poznanych w ciągu całego
roku. Zachęcanie rodziców i gości do wspólnej zabawy.
6. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
7. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym – rozwijanie odporności dzieci poprzez codzienne zabawy
na świeżym powietrzu.
8. „Najbardziej” – praca plastyczna. Rozwijanie umiejętności wyrażania własnych odczuć i przeżyć
w pracy plastycznej.
9. „Kalambury” – zabawa pantomimiczna. Rozwijanie koordynacji ruchowej i umiejętności kodowa-
nia informacji poprzez ruch.
10. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwego odnoszenia się
do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w zabawie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
krążki, piłki tenisowe, CD, kartki A4, kredki
I
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – porządkowanie miejsca zabawy
po jej zakończeniu.
„Powitanka” – do wyboru N. (s. 12).
„Wspominamy” – rozmowa. Dzieci siedzą w kole. N. rozpoczyna zdanie, np.
W przedszkolu lubiłem, gdy…; W przedszkolu nie lubiłem, gdy…; W przedszkolu
czułem się…, a kolejne dzieci kończą je.
„Przenieś piłkę na krążku” – zabawa ruchowa z elementem równowagi. Każde
dziecko otrzymuje jedną piłkę i jeden krążek. Dziecko kładzie piłkę na krążku
i stara się chodzić w różnych kierunkach tak, by piłka nie spadła. Gdy piłka
spadnie, dziecko siada na chwilę z boku i przygląda się innym ćwiczącym dzie-
ciom. N. kończy zabawę, nagradzając brawami dzieci, którym udało się utrzy-
mać piłkę.
Zestaw ćwiczeń porannych nr 20
(s. 107).
Kształtowanie codziennych nawyków higienicznych po zabawie i przed posiłkami.
II
„Do widzenia, przedszkole!” – uroczyste zakończenie roku szkolnego. Powita-
nie zebranych osób (rodziców, zaproszonych gości) przez dyrektora lub N. Pre-
zentacja przygotowanego programu artystycznego: piosenka Do widzenia, przed-
szkole, inscenizacja Kiedy pójdę do szkoły.
piłki, krążki
CD, rekwizyty
do inscenizacji
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
130
Dzieci stoją w luźnej gromadce. Dzieci recytujące poszczególne zwrotki mają
odpowiednie rekwizyty: koszyk z grzybami, zimową czapkę i szalik, parasol sło-
neczny, tornister, książkę, zeszyt, itp. Dziecko 1 zajmuje miejsce przed publicz-
nością, nieco z lewej strony sceny. Pozostałe recytujące dzieci będą dochodziły
i ustawiały się jedno obok drugiego.
Kiedy pójdę do szkoły
Teresa Fiutowska
Dziecko 1.:
Kiedy jesienią zbierałam grzyby,
wąchałam w lesie wrzosy kwitnące –
myślałam sobie:
jesieni szkoda,
lecz niech śnieg spadnie
i niech zimowo zaświeci słońce…
Dzieci (razem):
Niech już zimowo zaświeci słońce!
Dziecko 2.:
Lepiąc ze śniegu zimą bałwana
i pędząc w dół na sankach z górki –
myślałem sobie:
fajna jest zima,
lecz lubię zieleń
i niech przylecą pierwsze jaskółki…
Dzieci:
Niech już przylecą pierwsze jaskółki…
Dziecko 3.:
Gdy już śpiewały wiosną ptaki,
a mój latawiec wiaterek gnał –
myślałem sobie:
niech przyjdzie lato,
wtedy się będę w słońcu grzał.
Dzieci:
Będę się w słońcu grzał!
Dziecko 4.:
Słuchając latem śpiewu ptaków
i gdy brzęczały w ulu pszczoły –
tak pomyślałam:
niech jesień będzie,
bo wtedy pójdę wreszcie do szkoły…
Dzieci siedzą na podłodze w siadzie skrzyżnym, ręce na kolanach.
Dziecko 5.:
Kiedy już siedzieć będę w ławce
i poznam, jak wygląda szkoła –
wtedy zrozumiem,
że jednak tęsknię
do mego przedszkola…
Dzień 5.
|
Do widzenia, przedszkole!
131
Dzieci:
Tak bardzo tęsknię znów do przedszkola!
Pozostałe dzieci ustawiają się w półkolu za występującymi.
Dziecko 6.:
Wtedy ktoś powie – to nie wypada,
bo lata lecą, nauka czeka –
a ja pomyślę:
ten ktoś ma rację,
wyrosnąć muszę na człowieka…
Dzieci:
Wyrosnąć trzeba na człowieka!
Dziecko 7.:
Jeśli tęsknota mnie ogarnie,
kiedy już będę uczniem w szkole –
to znajdę wyjście,
wiem, co zrobię:
przyjdę odwiedzić swe przedszkole…
Dzieci:
Będziemy odwiedzać przedszkole!
Piosenka Piosenka na lato. Wręczenie dyrektorowi przedszkola przygotowanej
laurki z podziękowaniami.
„Nasze zabawy” – zabawy muzyczno-ruchowe z rodzicami i gośćmi, np. „Dwóm
tańczyć się zachciało”, „Wycieczka”, „Stary niedźwiedź”, „Karuzela”, „Siała
baba mak” itp.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
Zabawy ruchowe w ogrodzie przedszkolnym.
III
„Najbardziej” – praca plastyczna. Dzieci dostają dwie kartki. Na jednej rysują
to, co najbardziej podobało im się w przedszkolu, a na drugiej to czego najbar-
dziej nie lubiły. Po zakończeniu pracy opowiadają o tym, co narysowały.
„Kalambury” – zabawa pantomimiczna. N. przygotowuje obrazki przedstawia-
jące wykonywanie jakiejś czynności. Dzieci kolejno losują kartki z obrazkami,
a następnie ilustrują czynność przedstawioną na kartce za pomocą ruchu. Pozo-
stałe dzieci odgadują, o jaką czynność chodzi.
Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań – rozwijanie umiejętności właściwe-
go odnoszenia się do rówieśników, stosowania zwrotów grzecznościowych w za-
bawie.
kartki, kredki
obrazki
przedstawiające
czynności
TYDZIEŃ XL. DO SZKOŁY!
132
KSIĄŻKA – PROJEKT EDUKACYJNY
Cele szczegółowe:
Poznanie znaczenia książki jako nośnika informacji i kultury.
Podkreślanie znaczenia pisma, wynalezienia papieru i konieczności jego oszczędzania.
Kształtowanie nawyków czytelniczych.
Zapoznanie z różnymi formami literackimi.
Wzbogacenie słownika czynnego o słownictwo związane z tematyką książki.
Kształtowanie umiejętności samodzielnego wyszukiwania informacji.
Odzwierciedlanie spostrzeżeń w formie plastycznej, dzielenie się nimi z innymi.
Doskonalenie umiejętności formułowania pytań.
Kształtowanie psychomotoryki.
Wzmacnianie poczucia własnej wartości i wiary we własne możliwości.
Rozwijanie twórczego myślenia, wyobraźni oraz kreatywności.
Kształtowanie umiejętności współpracy i współodpowiedzialności.
Nabywanie umiejętności wnioskowania oraz kształtowanie myślenia przyczynowo-skutkowego.
Rodzaje aktywności:
językowa, literacka, matematyczna, plastyczna, techniczna, społeczno-przyrod-
nicza, ruchowa, teatralna
Środki dydaktyczne:
różne publikacje książkowe, czasopisma, prezentacja multimedialna, duży ar-
kusz papieru, karteczki samoprzylepne, przybory kreślarskie i malarskie, aparat fotograficzny, dykta-
fon, szkicowniki, teksty literackie, muzyka, stemple z ziemniaków, tkaniny, różne rodzaje papieru,
audiobooki, pacynki, kukiełki, maski, folia aluminiowa, skóra, glina, bambusowe deseczki, i inne –
według uznania N. i możliwości placówki.
Etapy pracy
nad projektem
Zadania dzieci
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Zadania nauczyciela
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Rozpoczęcie
projektu
•
Dzieci oglądają różnego rodzaju książki
i czasopisma (podręczniki, atlasy, ency-
klopedie, komiksy itp.). Odzwierciedlają
swoje spostrzeżenia i odczucia w for-
mie swobodnych prac plastycznych.
•
Wybór tematu zgodnie z zainteresowa-
niami dzieci.
•
Swobodna rozmowa dzieci na temat
książek. uczestniczenie w rozmowie
kierowanej przez N. Przygotowanie
wstępnej siatki tematycznej. Gromadze-
nie wspólnych doświadczeń.
•
Formułowanie listy pytań (np. w formie
zagadek detektywistycznych).
•
Dostarczenie dzieciom bodźca, który
pobudzi ciekawość i skoncentruje
aktywność dzieci na zagadnieniach
związanych z tematem projektu.
Dostarczenie różnych rodzajów
publikacji.
•
Wybór tematu projektu z inicjatywy
N.
•
Obserwowanie swobodnych roz-
mów dzieci, analiza wytworów ich
twórczości. Przygotowanie wstępnej
siatki tematycznej ilustrującej aktu-
alny zasób wiedzy dzieci o książkach
i czasopismach.
•
Zapisanie listy pytań.
Realizacja
projektu
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Spotkanie z poetą, pisarzem, druka-
rzem, księgarzem, bibliotekarzem, pra-
cownikiem wydawnictwa, pracownikiem
introligatorni. Rozmowy na temat ich
pracy.
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Zaproszenie do przedszkola eksper-
tów, przestawienie im tematu projektu,
poinformowanie ich o tym, co dzieci
wiedzą obecnie na temat projektu
i czego chciałyby się dowiedzieć.
133
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
•
Rozmowy z czytelnikami w różnym
wieku na temat ich preferencji czytel-
niczych, ulubionych książek, czasu jaki
poświęcają na czytanie książek.
•
Rozmowa z pracownikiem fabryki pa-
pieru – poznanie tajników produkcji
papieru, surowców wykorzystywanych
do produkcji papieru, rodzajów papieru
oraz ich zastosowaniu.
•
Przeprowadzenie wywiadów z eksper-
tami, uczestniczenie w prowadzonych
przez nich zajęciach, oglądanie przynie-
sionych przez nich rekwizytów.
Podkreślenie znaczenia aktywności
badawczej i możliwości zadawania
pytań przez dzieci. Zwrócenie uwagi
na kontakt dzieci z rekwizytami.
•
Przygotowanie dzieci do spotkania
z ekspertami (przekazanie informacji:
kto będzie gościem, o czym opowie,
na co zwrócić szczególną uwagę).
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadu,
zapisanie pytań, które dzieci chciałyby
zadać.
•
Wyjaśnianie nieznanych dzieciom po-
jęć, zapisywanie pojęć wyjaśnionych
dzieciom.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Wycieczka do biblioteki. Oglądanie
różnych rodzajów publikacji. Poznanie
zasady porządkowania i klasyfikowania
książek. Zapoznanie z różnymi rodzaja-
mi katalogów.
•
Wycieczka do księgarni, drukarni, intro-
ligatorni, antykwariatu, skupu makulatu-
ry, fabryki papieru (w miarę możliwości).
Dzieci poznają historię, funkcjonowanie,
organizację miejsca, wyposażenie. Za-
poznają się z zadaniami pracowników.
Próba umiejscowienia danej funkcji
w procesie powstawania książek.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Zapewnienie bezpieczeństwa dzieci
podczas zajęć terenowych.
•
Pomoc w przygotowaniach do zajęć
terenowych – zapisanie, na co trzeba
zwrócić uwagę, przydzielenie zadań
poszczególnym osobom, przygotowa-
nie dyktafonu, aparatu fotograficzne-
go, szkicowników.
•
Przypomnienie zasad zachowania
w miejscach publicznych oraz zasad
związanych z bezpieczeństwem.
•
Pomoc w zapisywaniu spostrzeżeń
dzieci, udzielanie wskazówek dotyczą-
cych szkicowania, pomoc w wykona-
niu fotografii szkiców.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Stworzenie w sali przedszkolnej kącika
projektu, systematyczne uzupełnianie
go tworzonymi pracami.
•
Stworzenie w sali przedszkolnej biblio-
teczki lub kącika czytelnika. Samodziel-
ne aranżowanie przestrzeni z wykorzy-
staniem różnych przedmiotów: książek,
czasopism, tkanin, poduszek, zabawek,
itd.
•
Zapoznanie z budową książki (okładka,
strona tytułowa, spis treści itp.). Szuka-
nie cech wspólnych dostępnych książek
i różnic między nimi.
•
„Kto tworzy książki?” – zapoznanie
z pojęciami: autor, pisarz, bajkopisarz,
poeta.
•
Wysłuchanie bajek w formie
audiobooku.
•
Klasyfikowanie książek według wy-
branej cechy, np. wielkości, objętości,
odbiorcy.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Zorganizowanie materiałów umożliwia-
jących wykonanie książek z różnymi
rodzajami kartek, zakładek, plakatów,
prac plastycznych, podjęcie aktywno-
ści badawczej oraz zabawowej (zabawy
konstrukcyjne i tematyczne).
•
Zainicjowanie organizacji kącika
książki.
•
Systematyczne modyfikowanie siatki
tematycznej projektu.
•
Prezentacja procesu produkcji papieru,
wyjaśnienie znaczenia w nim drzew.
Wdrażanie do oszczędnego gospoda-
rowania papierem.
•
Pomoc w stworzeniu słownika pojęć
związanych z projektem.
•
Prezentacja bajek w formie audiobo-
oków. Porównanie tej formy z trady-
cyjną książką.
•
Inspirowanie dzieci do rozmów
na temat bajek. Pomoc w tworzeniu
dialogów.
134
KSIĄŻKA PROJEKT EDUKACYJNY
•
Swobodne rozmowy na temat treści
znanych bajek.
•
Przedstawienie treści wybranych bajek
za pomocą różnych form teatralnych
(teatr cieni, teatrzyk kukiełkowy, panto-
mima itp.).
•
Wykonanie plakatu reklamowego, doty-
czącego ulubionej książki.
•
Projektowanie książki: ustalenie fabuły,
rodzaju ilustracji, wyglądu książki.
•
Projektowanie i wykonanie wraz z rodzi-
cami zakładek do książek.
•
„Najprostsza drukarnia” – wyko-
nanie obrazu za pomocą stempli
z ziemniaków.
•
„Jak dbać o książki?” – nauka obkładania
książek.
•
Zabawy tematyczne i konstrukcyjne (np.
w bibliotece, w księgarni). Zaadaptowa-
nie przestrzeni sali przedszkolnej na po-
trzeby zabaw, stworzenie odpowiedniej
scenografii.
•
Przygotowanie papieru czerpanego (we-
dług przepisu poznanego na zajęciach
terenowych).
•
Wykonanie w grupach różnych rodza-
jów książek (np. z różnymi rodzajami
kartek lub o różnych kształtach.
•
Czytanie dzieciom literatury
dziecięcej.
•
Koordynowanie prac związanych
z projektowaniem książki.
•
Pokazanie dzieciom sposobów obkła-
dania książek oraz wyjaśnienie potrze-
by dbania o książki.
•
Zaprezentowanie możliwych technik
oraz sposobów wykonania prac pla-
stycznych i technicznych.
•
Zorganizowanie zabaw dramowych,
pantomimicznych, improwizacyjnych
związanych z tematem projektu.
•
Przygotowanie stempli z ziemniaków.
•
Inspirowanie i zachęcanie dzieci
do aktywności badawczej.
•
Zachęcanie do współpracy rodziców,
członków rodziny, przedstawicieli
środowiska lokalnego.
•
Prowadzenie dziennika projektu,
ilustrującego rozwój oraz przebieg
aktywności badawczej dzieci podczas
realizacji zadań.
UDZIAŁ RODZICÓW
•
Udział w wycieczkach.
•
Pomoc w realizacji projektu, np. wywo-
ływanie zdjęć, wyszukiwanie ciekawo-
stek na temat książek itp.
•
Uczestniczenie w spotkaniu w przed-
szkolu, wspólne czytanie dzieciom
książek.
•
Zaangażowanie w przygotowanie wy-
posażenia i pomocy dydaktycznych dla
dzieci do kącika książki.
•
Pomoc w projektowaniu i wykonaniu
zakładek do książek.
•
Pomoc w wyszukiwaniu informacji
na temat różnych imprez kulturalnych
o tematyce związanej z książką.
Zakończenie
projektu
•
Przygotowanie nowej siatki tematycznej
– sprawdzanie, czy rozwiązane zostały
wszystkie zagadki dotyczące projek-
tu, czy pojawiły się nowe problemy
do rozwiązania.
•
Podsumowanie informacji na temat
książek: oglądanie kącika projektu, dziel-
nie się wrażeniami na temat znajdują-
cych się tam przedmiotów, zdjęć,
•
Pomoc w przygotowaniu nowej siatki
tematycznej – sprawdzenie, czego
dzieci się nauczyły, czy rozwiązane
zostały wszystkie postawione na po-
czątku pytania, czy pojawiły się nowe
pytania.
•
Towarzyszenie, wspieranie i koordy-
nowanie przygotowań związanych
z zakończeniem projektu.
135
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
prac plastycznych i konstrukcyjnych,
przypomnienie zajęć terenowych oraz
wycieczek.
•
„To już wiemy!” – przygotowanie spo-
tkania, na którym dzieci podzielą się
z kolegami i koleżankami z innych grup
lub rodzicami zdobytą wiedzą na temat
książek.
•
Zorganizowanie wernisażu, prezentacja
stworzonych przez siebie książek.
•
Udział w Przedszkolnym Konkursie Re-
cytatorskim, recytowanie polskiej poezji
dziecięcej.
•
Prezentacja zdjęć, prac plastycznych,
kącika czytelniczego.
•
Udział w konkursie wiedzy o książkach.
•
Ewaluacja projektu, odpowiedź
na pytania dotyczące stopnia zaan-
gażowania dzieci, ich samodzielności,
współpracy oraz realizacji celów
programowo-dydaktycznych.
136
KSIĄŻKA PROJEKT EDUKACYJNY
OWADY – PROJEKT EDUKACYJNY
Cele szczegółowe:
Zapoznanie z różnymi ekosystemami i zjawiskami zachodzącymi w przyrodzie.
Konstruowanie wiedzy na temat owadów.
Dostrzeganie bogactwa barw, kształtów, dźwięków i zapachów podczas obserwacji środowiska ży-
cia owadów.
Kształtowanie umiejętności samodzielnego wyszukiwania informacji.
Odzwierciedlanie spostrzeżeń w formie plastycznej, dzielenie się nimi z innymi.
Doskonalenie umiejętności formułowania pytań.
Kształtowanie psychomotoryki.
Wzmocnienie poczucia własnej wartości i wiary we własne możliwości.
Wzbogacenie słownika czynnego o słownictwo związane z tematem.
Rozwijanie twórczego myślenia, wyobraźni oraz kreatywności.
Kształtowanie umiejętności współpracy i współodpowiedzialności.
Nabywanie umiejętności wnioskowania oraz kształtowanie myślenia przyczynowo-skutkowego.
Rodzaje aktywności:
językowa, literacka, matematyczna, plastyczna, techniczna, społeczno-przyrod-
nicza, ruchowa, teatralna
Środki dydaktyczne:
filmy, albumy, atlasy, fotografie, prezentacja multimedialna, duży arkusz pa-
pieru, karteczki samoprzylepne, kartki papieru, przybory kreślarskie i malarskie, różnej wielkości
szklane naczynia, kartony, butelki, mikroskop, lupy, aparat fotograficzny, dyktafon, szkicowniki, tek-
sty literackie, utwory muzyczne, i inne – według uznania N. i możliwości placówki.
Etapy pracy
nad projektem
Zadania dzieci
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Zadania nauczyciela
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Rozpoczęcie
projektu
•
„Jakie znam owady?” – wykonanie ry-
sunków znanych owadów. Przygotowa-
nie wystawy prac, wymiana spostrzeżeń.
Oglądanie filmu, prezentacji multime-
dialnej, albumów, atlasów, słowników
i fotografii zawierających informacje
na temat owadów. Odzwierciedlenie
swoich spostrzeżeń i odczuć w formie
prac plastycznych.
•
Wybór tematu zgodnie
z zainteresowaniami.
•
Swobodna rozmowa na temat projektu,
uczestniczenie w rozmowie kierowanej
przez N., przygotowanie wstępnej siatki
tematycznej. Gromadzenie wspólnych
doświadczeń.
•
Formułowanie listy pytań (np. w formie
zagadek detektywistycznych).
•
Dostarczenie dzieciom bodźca, który
pobudzi ciekawość dzieci i skoncen-
truje ich aktywność na zagadnieniach
związanych z tematem projektu.
Dostarczenie różnych rodzajów pu-
blikacji. Zachęcanie dzieci do rozmów
na temat roli owadów w środowisku.
Przygotowanie zagadek związanych
z realizowanym tematem.
•
Zainicjowanie wyboru tematu
projektu.
•
Obserwowanie swobodnych rozmów
dzieci, analiza wytworów ich twór-
czości. Przygotowanie wstępnej siatki
tematycznej ilustrującej aktualny stan
wiedzy dzieci na temat owadów.
•
Zapisanie listy pytań.
137
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Realizacja
projektu
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Przygotowanie przy pomocy N. har-
monogramu spotkań z ekspertami,
przedstawienie propozycji pytań
do ekspertów.
•
Spotkanie z pracownikiem rezerwatu,
leśniczym, entomologiem, nauczycie-
lem biologii, rolnikiem, ogrodnikiem.
•
Przeprowadzenie wywiadów z eksper-
tami, uczestnictwo w prowadzonych
przez nich zajęciach, oglądanie rekwi-
zytów przyniesionych przez ekspertów.
Wymiana spostrzeżeń dotyczących
tematu projektu.
•
Przygotowanie dokumentacji przepro-
wadzonych zajęć – wykonanie fotogra-
fii, szkiców itp.
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Zaproszenie do przedszkola eks-
pertów, przestawienie im tematu
projektu, poinformowanie ich o tym,
co dzieci wiedzą na temat owadów
i czego chciałyby się dowiedzieć.
Podkreślenie znaczenia aktywności
badawczej i możliwości zadawania
pytań przez dzieci. Zwrócenie uwagi
na kontakt dzieci z rekwizytami.
•
Przygotowanie dzieci do spotkania
z ekspertami (poinformowanie kto
będzie gościem, o czym opowie,
na co zwrócić szczególną uwagę).
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadu,
zapisanie pytań, które dzieci chciałyby
zadać gościom.
•
Wyjaśnienie nieznanych dzieciom po-
jęć, zapisywanie pojęć wyjaśnionych
dzieciom.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Obserwowanie owadów w ogrodzie
przedszkolnym. Wyszukiwanie i nazy-
wanie owadów żyjących w ogrodzie,
obserwacja owadów (także za pomocą
lup). Wykonanie szkiców owadów w ich
naturalnym środowisku.
•
Wycieczka do lasu. Obserwacja owa-
dów żyjących w lesie. Szkicowanie,
fotografowanie owadów. Porównywanie
zebranego materiału badawczego z ma-
teriałem zebranym w ogrodzie przed-
szkolnym. Porównanie wyglądu owadów
żyjących w lesie z wyglądem owadów
żyjących w ogrodzie przedszkolnym.
Przeprowadzenie wywiadu z leśniczym.
Poznanie nazw gatunków owadów
żyjących w lesie. Dowiedzenie się, które
owady są pożyteczne, a które można
zaliczyć do leśnych szkodników.
•
Obserwowanie owadów żyjących
w wodzie lub w pobliżu zbiorników
wodnych. Porównywanie ich wielkości,
kolorów, kształtów, sposobu poruszania
się.
•
„Co mówią owady?” – Przysłuchiwanie
się dźwiękom, jakie wydają owady.
Próby odtworzenia tych dźwięków za
pomocą instrumentów muzycznych.
Naśladowanie dźwięków wydawanych
przez wybrane owady.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo
podczas przeprowadzania zajęć
terenowych.
•
Pomoc w zapisywaniu spostrzeżeń
dzieci, udzielanie wskazówek dotyczą-
cych szkicowania, pomoc w wykona-
niu fotografii.
•
Pomoc w przygotowaniu do zajęć
terenowych – zapisanie, na co trzeba
zwrócić uwagę, przydzielenie zadań
poszczególnym osobom, przygotowa-
nie dyktafonu, aparatu fotograficzne-
go, szkicowników.
•
Przypomnienie zasad zachowania
w miejscach publicznych oraz zasad
związanych z bezpieczeństwem.
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadu,
zapisanie pytań do eksperta. Wyja-
śnienie, na czym polega prowadzenie
wywiadu.
138
OWADY PROJEKT EDUKACYJNY
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Zorganizowanie w sali przedszkolnej
kącika badacza, w którym gromadzone
są przedmioty związane z projektem.
Próba nazwania charakterystycznych
cech owadów na podstawie obserwacji
i informacji uzyskanych w czasie zajęć
terenowych.
•
„Jakie owady mogą być niebezpieczne
dla ludzi i zwierząt” – zbieranie informa-
cje na temat niebezpiecznych owadów
w czasie rozmów z ekspertami. Wymia-
na spostrzeżeń. Poszukiwanie sposo-
bów unikania niebezpiecznych sytuacji.
•
„Pożyteczne owady” – poszukiwanie
informacji na temat pożytecznych
owadów.
•
„Wielkie owady” – Wykonanie z do-
stępnych materiałów modeli owadów.
Przygotowanie w ogrodzie przedszkol-
nym wystawy modeli owadów.
•
Przygotowanie książki o życiu wybra-
nego gatunku owadów, zawierającej
informacje na temat środowiska życia
owadów, charakterystycznych cech
wyglądu, sposobu zdobywania poży-
wienia, itp.
•
Wysłuchanie utworów literackich, pio-
senek, których bohaterami są owady.
Wymyślanie wierszyków, rymowanek,
piosenek o owadach. Zabawy dramowe
związane z tematem projektu.
•
„Językowe łamańce” – próby dopasowy-
wania łacińskich nazw owadów do ilu-
stracji przedstawiających różne gatunki
owadów.
•
„Jakim jestem owadem?” – wymyślanie
i rozwiązywanie zagadek na temat wy-
branych owadów.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Zorganizowanie materiałów umożli-
wiających przygotowanie kącika pro-
jektu, prac plastycznych, podjęcie ak-
tywności badawczej oraz zabawowej
(zabawy konstrukcyjne i tematyczne).
•
Zaaranżowanie przestrzeni sali
przedszkolnej na potrzeby realizacji
projektu.
•
Przygotowanie plansz edukacyjnych,
atlasów, albumów związanych z tema-
tyką projektu.
•
Zainicjowanie organizacji kącika pro-
jektu, systematyczne uzupełnianie
kącika.
•
Systematyczne modyfikowanie siatki
tematycznej.
•
Pomoc w stworzeniu słownika pojęć
związanych z projektem.
•
Zachęcanie dzieci do rozmów na te-
mat projektu.
•
Dostarczenie dzieciom informacji
na temat życia różnych gatunków
owadów.
•
Udzielanie wskazówek przy wykony-
waniu modeli owadów.
•
Prowadzenie zajęć plastycznych – pre-
zentowanie możliwych technik oraz
sposobów wykonania prac.
•
Pobudzanie wyobraźni dzieci poprzez
organizowanie zabaw dramowych
związanych z tematem projektu.
•
Przygotowanie utworów muzycznych
i literackich związanych z tematem
projektu.
•
Przygotowanie zabaw matematycz-
nych, językowych, ruchowych związa-
nych z tematem projektu.
•
Zwracanie uwagi na niebezpieczeń-
stwa płynące ze strony owadów.
Przedstawienie zasad udziela-
nia pierwszej pomocy w takich
sytuacjach.
•
Inspirowanie i zachęcanie dzieci
do aktywności badawczej.
•
Zachęcanie do współpracy rodziców,
członków rodziny, przedstawicieli
środowiska lokalnego.
•
Prowadzenie dziennika projektu,
ilustrującego rozwój oraz przebieg
aktywności badawczej dzieci podczas
realizacji zadań.
139
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
UDZIAŁ RODZICÓW
•
Udział w wycieczkach.
•
Pomoc w prowadzeniu kącika projektu
(np. wywoływanie zdjęć, wyszukiwanie
ciekawostek itp.).
•
Gromadzenie wycinków z gazet, ksią-
żek, albumów, filmów prezentujących
ciekawostki na temat życia owadów.
Zakończenie
projektu
•
Przygotowanie nowej siatki tematycznej
– sprawdzanie, czy rozwiązane zostały
wszystkie zagadki dotyczące tematu
projektu, czy pojawiły się nowe proble-
my do rozwiązania.
•
Podsumowanie informacji o owadach:
oglądanie kącika projektu, dzielnie się
wrażeniami na temat znajdujących się
tam przedmiotów, zdjęć, prac plastycz-
nych i konstrukcyjnych, przypomnienie
zajęć terenowych oraz wycieczek.
•
„To już wiemy!” – przygotowanie zajęć,
w trakcie których dzieci podzielą się
zdobytą wiedzą z kolegami i koleżanka-
mi z innych grup lub rodzicami.
•
„Koncert na łące” – prezentacja
odgłosów owadów na dostępnych
instrumentach.
•
Prezentacja książki na temat owadów,
wystawy modeli owadów w ogrodzie
przedszkolnym, słownika pojęć związa-
nych z tematem projektu, zdjęć, prac
plastycznych oraz technicznych wyko-
nanych podczas realizacji projektu.
•
Udział w konkursie wiedzy o owadach.
•
„Bal owadów” – zorganizowanie
balu przebierańców w ogrodzie
przedszkolnym.
•
Pomoc w przygotowaniu nowej siatki
tematycznej – sprawdzanie, czego
nauczyły się dzieci, czy rozwiązane
zostały wszystkie postawione na po-
czątku pytania, czy pojawiły się nowe
problemy do rozwiązania.
•
Towarzyszenie, wspieranie i koordy-
nowanie przygotowań związanych
z zakończeniem projektu.
•
Ewaluacja projektu, odpowiedź na py-
tania dotyczące zaangażowania dzieci
w działania badawcze, stopnia ich sa-
modzielności, współpracy oraz realiza-
cji celów programowo-dydaktycznych.
140
OWADY PROJEKT EDUKACYJNY
MUZYKA – PROJEKT EDUKACYJNY
Cele szczegółowe:
Uwrażliwianie na wartości estetyczne muzyki.
Konstruowanie wiedzy o muzyce.
Badanie właściwości dźwięków oraz instrumentów muzycznych.
Kształtowanie umiejętności samodzielnego wyszukiwania informacji.
Odzwierciedlanie spostrzeżeń w formie plastycznej, dzielenie się nimi z innymi.
Doskonalenie umiejętności formułowania pytań.
Kształtowanie psychomotoryki.
Wzmocnienie poczucia własnej wartości i wiary we własne możliwości.
Zapoznanie z różnymi możliwościami przedstawienia utworów muzycznych.
Wzbogacenie słownika czynnego o słownictwo związane z tematem.
Rozwijanie twórczego myślenia, wyobraźni oraz kreatywności;
Kształtowanie umiejętności współpracy i współodpowiedzialności.
Nabywanie umiejętności wnioskowania oraz kształtowanie myślenia przyczynowo-skutkowego.
Rodzaje aktywności:
językowa, literacka, matematyczna, plastyczna, techniczna, społeczno-przyrod-
nicza, ruchowa, teatralna
Środki dydaktyczne:
płyty CD z różnymi gatunkami muzyki, instrumenty muzyczne, zeszyty z nuta-
mi, prezentacja multimedialna, duży arkusz papieru, karteczki samoprzylepne, drewniane deski, łyżki,
słoiki, plastikowe kubeczki, nasiona, suszone rośliny, puszki, kartki papieru, tekturowe pudełka,
sznurki, kapsle, przybory kreślarskie i malarskie, aparat fotograficzny, dyktafon, szkicowniki, teksty
literackie, tkaniny, i inne – według uznania N. i możliwości placówki.
Etapy pracy
nad projektem
Zadania dzieci
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Zadania nauczyciela
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Rozpoczęcie
projektu
•
Wysłuchanie różnych rodzajów muzy-
ki, oglądanie okładek płyt z muzyką,
instrumentów muzycznych, zeszytów
z nutami, śpiewników. Odzwierciedlenie
swoich spostrzeżeń i odczuć w formie
swobodnych prac plastycznych i impro-
wizacji ruchowych.
•
Wybór tematu na podstawie zaintere-
sowań dzieci.
•
Swobodna rozmowa na temat muzyki,
uczestniczenie w rozmowie kierowanej
przez N. Przygotowanie wstępnej siatki
tematycznej. Gromadzenie wspólnych
doświadczeń.
•
Formułowanie listy pytań (np. w formie
zagadek detektywistycznych).
•
Dostarczenie dzieciom bodźca, który
pobudzi ciekawość i skoncentruje
aktywność dzieci na zagadnieniach
związanych z tematem projektu. Do-
starczenie różnych rodzajów utworów
muzycznych. Ukazanie różnorodności
gatunków muzycznych.
•
Zainicjowanie wyboru tematu
projektu.
•
Obserwowanie swobodnych rozmów
dzieci, analiza wytworów ich twór-
czości. Przygotowanie wstępnej siatki
tematycznej ilustrującej aktualny stan
wiedzy dzieci na temat muzyki.
•
Zapisanie listy pytań.
141
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Realizacja
projektu
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Spotkanie z muzykiem, pracownikiem
radia, osobą wykonującą instrumenty
muzyczne, pracownikiem sklepu mu-
zycznego, tancerzem, choreografem,
piosenkarzem. Przeprowadzenie wy-
wiadów z ekspertami, uczestniczenie
w prowadzonych zajęciach, oglądanie
przedmiotów przyniesionych przez
ekspertów.
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Zaproszenie do przedszkola eks-
pertów, przestawienie im tematu
projektu, poinformowanie ich o tym,
co dzieci wiedzą na temat muzyki
i czego chciałyby się dowiedzieć.
Podkreślenie znaczenia aktywności
badawczej i możliwości zadawania
pytań przez dzieci. Zwrócenie uwagi
na kontakt dzieci z rekwizytami.
•
Przygotowanie dzieci do spotkania
z ekspertami, poinformowanie, kto
będzie gościem, o czym opowie,
na co zwrócić szczególną uwagę.
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadu,
zapisanie pytań, które dzieci chciałyby
zadać ekspertowi.
•
Wyjaśnianie nieznanych dzieciom po-
jęć, zapisywanie pojęć wyjaśnionych
dzieciom.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Wycieczka do filharmonii. Zapoznanie
z nazwami instrumentów muzycznych.
Szkicowanie, fotografowanie instrumen-
tów, wysłuchanie koncertu.
•
Wycieczka do wytwórni muzycznej.
Przeprowadzenie wywiadu z pracowni-
kami wytwórni.
•
Spotkanie z członkami zespołu mu-
zycznego. Obserwacja próby zespołu
muzycznego.
•
Wycieczka do sklepu muzycznego.
Rozmowa z pracownikami i klientami
sklepu.
•
Obserwacja próby zespołu tanecznego.
•
Spacer po lesie, parku, okolicy przed-
szkola. Słuchanie i zapamiętywanie
dźwięków otoczenia.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo
podczas zajęć terenowych.
•
Pomoc w zapisywaniu spostrzeżeń
dzieci, udzielanie wskazówek dotyczą-
cych szkicowania, pomoc w wykona-
niu fotografii.
•
Pomoc w przygotowaniach do zajęć
terenowych – zapisanie, na co trzeba
zwrócić uwagę, przydzielenie zadań
poszczególnym osobom, przygotowa-
nie dyktafonu, aparatu fotograficzne-
go, szkicowników.
•
Przypomnienie zasad zachowania
w miejscach publicznych oraz zasad
związanych z bezpieczeństwem.
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadów,
zapisanie pytań do ekspertów. Wyja-
śnienie, na czym polega prowadzenie
wywiadu.
•
Uwrażliwianie na obecność muzyki
w życiu człowieka.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
„Jaki dźwięki wydaje moje ciało” – słu-
chanie bicia serca innej osoby, pocie-
ranie rąk, stukanie zębami, klaskanie,
nasłuchiwanie burczenia w brzuchu,
wdychanie i wydychanie powietrza,
cmokanie, kląskanie itp.
•
„Dźwięki w naszym przedszkolu” –
wsłuchiwanie się w dźwięki dochodzące
z otocznia, próby ich rozpoznawania,
nazywania i zapamiętywania.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Zaproponowanie dzieciom wysłucha-
nia dźwięków pochodzących z ciała
oraz najbliższego otoczenia dzieci.
•
Zorganizowanie materiałów umożli-
wiających wykonanie Słownika Małego
Muzyka, kącika projektu, kącika mu-
zycznego, instrumentów muzycznych,
podjęcie aktywności badawczej oraz
zabawowej (zabawy konstrukcyjne
i tematyczne).
142
MUZYKA PROJEKT EDUKACYJNY
•
Wysłuchanie różnych gatunków utwo-
rów muzycznych i próby określenia
różnic między nimi.
•
„Muzyka ma swoje kolory” – dobiera-
nie kolorów do różnych fragmentów
muzycznych, malowanie określonego
utworu muzycznego.
•
„Gdzie mieszkają nuty?” – zapoznanie
z gamą muzyczną oraz wartościami
rytmicznymi poszczególnych nut.
•
Wyjaśnienie pojęć związanych z muzyką.
Stworzenie Słownika Małego Muzyka
•
„Muzyka opowiada nam różne historie”
– wysłuchanie różnych utworów, roz-
mowa na temat tego, o czym mogą one
opowiadać.
•
Nagranie płyty z różnymi dźwiękami
otoczenia (np. odgłosu wody lecącej
z kranu, odkurzacza, trzaskających
drzwi, padającego deszczu itp.).
•
Przygotowanie prostych instrumentów
muzycznych z dostępnych materiałów
(drewnianych desek, łyżek, słoików, pla-
stikowych kubeczków, nasion, suszonych
roślin, puszek, kartek papieru, pudełek
tekturowych, sznurków, kapsli itp.).
•
Komponowanie utworów muzycznych
z wykorzystaniem wykonanych przez
siebie instrumentów. Nagranie utworów
na płytę i zaprezentowanie pozostałym
grupom. Rozmowa na temat skompo-
nowanych utworów.
•
Udział w przygotowanych przez N.
zabawach dźwiękonaśladowczych
i ortofonicznych. Przygotowanie zadań
dźwiękonaśladowczych dla pozostałych
dzieci/grup.
•
Przygotowanie spektaklu muzycznego
z wykorzystaniem instrumentów mu-
zycznych oraz przedmiotów z najbliż-
szego otoczenia.
•
Nauka podstawowych kroków tańców
ludowych lub klasycznych.
•
Stworzenie kącika muzycznego, w którym
znajdą się proste instrumenty muzyczne.
•
Zapoznanie dzieci z gamą muzyczną
oraz wartościami rytmicznymi po-
szczególnych nut.
•
Pomoc w nagraniu na płytę różnych
dźwięków otoczenia oraz melodii.
•
Pomoc w stworzeniu prostych instru-
mentów muzycznych.
•
Zainicjowanie organizacji kącika pro-
jektu, systematyczne uzupełnianie
kącika.
•
Systematyczne modyfikowanie siatki
tematycznej.
•
Pomoc w stworzeniu słownika pojęć
związanych z projektem.
•
Inspirowanie dzieci do rozmów na te-
mat projektu.
•
Koordynowanie prac dzieci związa-
nych z przygotowaniem spektaklu
muzycznego.
•
Prowadzenie zajęć plastycznych –
zaprezentowanie możliwych technik
oraz sposobów wykonania prac pla-
stycznych i technicznych.
•
Zorganizowanie zabaw dramowych,
pantomimicznych, improwizacyjnych
związanych z tematem projektu.
•
Przygotowanie utworów muzycznych
i literackich związanych z tematem
projektu.
•
Koordynowanie i towarzyszenie dzie-
ciom w przygotowaniu spektaklu mu-
zycznego, dostarczenie potrzebnych
materiałów, zwrócenie uwagi dzieci
na możliwości wykorzystania różnych
form teatralnych.
•
Inspirowanie i zachęcanie dzieci
do aktywności badawczej.
•
Zachęcanie do współpracy rodziców,
członków rodziny, przedstawicieli
środowiska lokalnego.
UDZIAŁ RODZICÓW
•
Udział w wycieczkach.
•
Pomoc w prowadzeniu kącika projektu
(np. wywoływanie zdjęć, wyszukiwanie
ciekawostek na temat muzyki itp.).
•
Udział w skomponowaniu, napisaniu
tekstu, przygotowaniu akompaniamen-
tu oraz nagraniu wspólnie z dziećmi
piosenki.
143
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Zakończenie
projektu
•
Przygotowanie nowej siatki tematycznej
– sprawdzanie, czy rozwiązane zostały
wszystkie zagadki dotyczące tematu
projektu, czy pojawiły się nowe proble-
my do rozwiązania.
•
Podsumowanie informacji o muzyce:
oglądanie kącika projektu, dzielnie się
wrażeniami na temat znajdujących się
tam przedmiotów, zdjęć, prac plastycz-
nych i konstrukcyjnych, przypomnienie
zajęć terenowych oraz wycieczek.
•
„To już wiemy!” – przygotowanie i prze-
prowadzenie zajęć, podczas których
dzieci podzielą się zdobytą wiedzą
z kolegami i koleżankami z innych grup
lub rodzicami.
•
Wystawienie przygotowanego spekta-
klu muzycznego.
•
Udział w konkursie wiedzy o muzyce.
•
Zorganizowanie Przedszkolnego Prze-
glądu Piosenki lub Turnieju Tańca.
•
Zorganizowanie koncertu lub wieczorku
muzycznego.
•
Pomoc w przygotowaniu nowej siatki
tematycznej – sprawdzanie, czego
nauczyły się dzieci, czy rozwiązane
zostały wszystkie postawione na po-
czątku pytania, czy pojawiły się nowe
problemy do rozwiązania.
•
Towarzyszenie, wspieranie i koordy-
nowanie przygotowań związanych
z zakończeniem projektu.
•
Ewaluacja projektu, odpowiedź na py-
tania dotyczące zaangażowania dzieci
w działania badawcze, stopnia samo-
dzielności, współpracy oraz realizacji
celów programowo-dydaktycznych.
144
MUZYKA PROJEKT EDUKACYJNY
KOMPUTERY – PROJEKT EDUKACYJNY
Cele szczegółowe:
Poznanie historii powstania komputera.
Zapoznanie z edytorem tekstów, programami graficznymi, drukarką, skanerem, kserokopiarką.
Kształtowanie umiejętności odkrywania zagrożeń wynikających z pracy przy komputerze.
Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa podczas korzystania z komputera.
Kształtowanie umiejętności samodzielnego wyszukiwania informacji.
Odzwierciedlanie spostrzeżeń w formie plastycznej, dzielenie się nimi z innymi.
Doskonalenie umiejętności formułowania pytań.
Kształtowanie psychomotoryki.
Wzmocnienie poczucia własnej wartości i wiary we własne możliwości.
Wzbogacenie słownika czynnego o słownictwo związane z tematem.
Rozwijanie twórczego myślenia, wyobraźni oraz kreatywności.
Kształtowanie umiejętności współpracy i współodpowiedzialności.
Nabywanie umiejętności wnioskowania oraz kształtowanie myślenia przyczynowo-skutkowego.
Rodzaje aktywności:
językowa, literacka, matematyczna, plastyczna, techniczna, społeczno-przyrod-
nicza, ruchowa, teatralna
Środki dydaktyczne:
filmy, albumy, atlasy, fotografie, prezentacja multimedialna, duży arkusz pa-
pieru, karteczki samoprzylepne, kartki papieru, przybory kreślarskie i malarskie, różnej wielkości
kartonowe pudełka, tektura, flamastry, komputer, drukarka, skaner, kserokopiarka, aparat fotogra-
ficzny, dyktafon, szkicowniki, teksty literackie, utwory muzyczne, i inne – według uznania N. i możli-
wości placówki.
Etapy pracy
nad projektem
Zadania dzieci
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Zadania nauczyciela
(przy współudziale rodziców
i środowiska lokalnego)
Rozpoczęcie
projektu
•
„Do czego służy komputer?” – roz-
mowa, szukanie skojarzeń, dzielenie
się doświadczeniami. Wykonanie prac
plastycznych. Oglądanie różnych kom-
puterów (stacjonarnych, laptopów).
Wysłuchanie historii powstania kompu-
tera. Działanie na komputerze.
•
Wybór tematu na podstawie
zainteresowań.
•
Swobodna rozmowa na temat projektu,
uczestniczenie w rozmowie kierowanej
przez N., przygotowanie wstępnej siatki
tematycznej. Gromadzenie wspólnych
doświadczeń.
•
Formułowanie listy pytań (np. w formie
zagadek detektywistycznych).
•
Dostarczenie dzieciom bodźca, który
pobudzi ciekawość i skoncentruje
aktywność dzieci na zagadnieniach
związanych z tematem projektu. Inspi-
rowanie dzieci do rozmów na temat
roli komputerów w życiu człowieka.
Przygotowanie zagadek związanych
z komputerem.
•
Zainicjowanie wyboru tematu
projektu.
•
Obserwowanie swobodnych rozmów
dzieci, analiza wytworów ich twór-
czości. Przygotowanie wstępnej siatki
tematycznej ilustrującej aktualny stan
wiedzy dzieci na temat komputerów.
•
Zapisanie listy pytań.
145
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Realizacja
projektu
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Przygotowanie przy pomocy N. har-
monogramu spotkań z ekspertami,
przedstawienie propozycji pytań
do ekspertów.
•
Spotkanie z informatykiem, pracowni-
kiem sklepu z komputerami, pracowni-
kiem sklepu internetowego, pracowni-
kiem kawiarenki internetowej, grafikiem
komputerowym.
•
Przeprowadzenie wywiadów z eksper-
tami, uczestniczenie w prowadzonych
przez nich zajęciach, oglądanie przynie-
sionych przez nich rekwizytów.
•
Dokumentowanie przeprowadzonych
zajęć za pomocą fotografii, szkiców.
WIZYTY EKSPERTÓW
•
Zaproszenie do przedszkola eks-
pertów, przestawienie im tematu
projektu, poinformowanie ich o tym,
co dzieci wiedzą na temat projektu
i czego chciałyby się dowiedzieć.
Podkreślenie znaczenia aktywności
badawczej i możliwości zadawania
pytań przez dzieci. Zwrócenie uwagi
na kontakt dzieci z rekwizytami.
•
Przygotowanie dzieci do spotkania
z ekspertami (poinformowanie, kto
będzie gościem, o czym opowie,
na co zwrócić szczególną uwagę).
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadu,
zapisanie pytań, które dzieci chciałyby
zadać ekspertom.
•
Wyjaśnianie nieznanych dzieciom po-
jęć, zapisywanie pojęć wyjaśnionych
dzieciom.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Zajęcia w pracowni komputerowej,
poznawanie budowy komputera sta-
cjonarnego, udział w montażu części
składowych komputera, poznanie nazw
poszczególnych części.
•
Wycieczka do sklepu komputerowe-
go, kawiarenki internetowej, ośrodka
naukowo-badawczego. Uczestniczenie
w zajęciach przygotowanych przez
pracowników, oglądanie eksponatów,
zadawanie pytań, wykonanie fotografii
i szkiców.
•
Wycieczka do miejsc, w których kom-
puter jest narzędziem pracy, np. do biu-
ra, urzędu, banku, sklepu.
ZAJĘCIA TERENOWE
•
Zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo
podczas przeprowadzania zajęć
terenowych.
•
Pomoc w zapisywaniu spostrzeżeń
dzieci, udzielanie wskazówek dotyczą-
cych szkicowania, pomoc w wykona-
niu fotografii i szkiców.
•
Pomoc w przygotowaniach do zajęć
terenowych – zapisanie, na co trzeba
zwrócić uwagę, przydzielenie zadań
poszczególnym osobom, przygotowa-
nie dyktafonu, aparatu fotograficzne-
go, szkicowników.
•
Przypomnienie zasad zachowania
w miejscach publicznych oraz zasad
związanych z bezpieczeństwem.
•
Pomoc w przygotowaniu wywiadu, zapi-
sanie pytań do ekspertów. Wyjaśnienie,
na czym polega prowadzenie wywiadu.
•
Stwarzanie sytuacji pozwalających
dzieciom na odkrywanie znaczenia
komputerów w życiu człowieka.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Zorganizowanie w sali przedszkolnej
kącika badacza.
•
Zapoznanie z wyglądem różnych kom-
puterów, szukanie podobieństw i różnic.
•
Porównanie wyglądu pierwszego kom-
putera z komputerem współczesnym.
Wskazanie podobieństw i różnic.
•
Nazywanie cech charakterystycznych
każdego komputera.
DZIAŁANIA W PRZEDSZKOLU
•
Zorganizowanie materiałów umoż-
liwiających przygotowanie kącika
projektu, prac plastycznych, pod-
jęcie aktywności badawczej oraz
zabawowej (zabawy konstrukcyjne
i tematyczne).
•
Zaaranżowanie przestrzeni sali
przedszkolnej na potrzeby realizacji
projektu.
146
KOMPUTERY PROJEKT EDUKACYJNY
•
„Przygoda Pana Komputera” – wymy-
ślenie opowiadania, którego głównym
bohaterem jest komputer.
•
„Komputery w naszym życiu” – wyko-
nanie fotografii na temat. Próby wska-
zania różnych zastosowań komputerów
w swoim otoczeniu.
•
„Komputer moich marzeń” – projekto-
wanie i wykonanie modelu komputera
z wykorzystaniem kartonowych pude-
łek, tektury, kolorowych flamastrów.
•
Udział w zajęciach z wykorzystaniem
komputera: poznanie edytora tekstów,
edytora grafiki, programów edukacyj-
nych dla dzieci, zasad działania i możli-
wości internetu, funkcjonowania urzą-
dzeń wspomagających pracę komputera.
•
Poznanie zasad obsługi drukarki kom-
puterowej, skanera, kserokopiarki. Próby
samodzielnego drukowania, skanowania
i kopiowania dokumentów.
•
„Zasady bezpieczeństwa podczas ko-
rzystania z komputera” – przygotowanie
scenek dramowych związanych z tema-
tem (bezpieczne włączanie i wyłączanie
komputera, obecność osób dorosłych,
zagrożenia związane z długotrwałym
korzystaniem z komputera, zagrożenia
płynące z nienadzorowanego dostępu
do internetu).
•
Przygotowanie na komputerze plakatu
przedstawiającego zasady bezpieczne-
go korzystania z komputera.
•
„Gdyby nie było komputerów, to…” –
próby dokończenia zdania, szukanie
odpowiedzi na pytanie: jak wyglądałaby
praca, nauka, zabawa, gdyby nie było
komputerów.
•
Przygotowanie plansz edukacyjnych
i publikacji związanych z tematyką
projektu.
•
Zainicjowanie organizacji kącika
projektu.
•
Systematyczne modyfikowanie siatki
tematycznej.
•
Pomoc w stworzeniu słownika pojęć
związanych z projektem.
•
Inspirowanie dzieci do rozmów na te-
mat projektu.
•
Dostarczenie dzieciom informacji
na temat roli komputerów w życiu
człowieka.
•
Prowadzenie zajęć plastycznych
– zaprezentowanie możliwych spo-
sobów wykonania prac plastycznych
i technicznych.
•
Pobudzanie wyobraźni dzieci poprzez
organizowanie zabaw dramowych,
pantomimicznych, improwizacyjnych
związanych z tematem projektu.
•
Przygotowanie zabaw matematycz-
nych, językowych, ruchowych związa-
nych z tematem projektu.
•
Zwracanie uwagi na korzyści i niebez-
pieczeństwa wynikające z korzystania
z komputera i internetu
•
Inspirowanie i zachęcanie dzieci
do aktywności badawczej.
•
Zachęcanie do współpracy rodziców,
członków rodziny, przedstawicieli
środowiska lokalnego.
•
Prowadzenie dziennika projektu.
UDZIAŁ RODZICÓW
•
Udział w wycieczkach.
•
Pomoc w prowadzeniu kącika projektu
(np. wywoływanie zdjęć, wyszukiwanie
ciekawostek na temat roli komputerów
w życiu człowieka).
•
Gromadzenie wycinków z gazet, publi-
kacji, filmów prezentujących ciekawost-
ki na temat komputerów.
•
Pomoc w przygotowaniu fotografii
na temat „Komputery w naszym życiu”.
•
Zwracanie uwagi na zasady bezpieczeń-
stwa podczas pracy na komputerze
(ograniczony czas, dobre oświetlenie,
prawidłowa postawa, robienie przerw
w pracy itp.).
147
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Zakończenie
projektu
•
Przygotowanie nowej siatki tematycznej
– sprawdzanie, czy rozwiązane zostały
wszystkie zagadki dotyczące tematu
projektu, czy pojawiły się nowe proble-
my do rozwiązania.
•
Podsumowanie informacji o kom-
puterach: oglądanie kącika projektu,
dzielnie się wrażeniami na temat znaj-
dujących się tam przedmiotów, zdjęć,
prac plastycznych i konstrukcyjnych,
przypomnienie zajęć terenowych oraz
wycieczek.
•
„To już wiemy!” – przygotowanie i prze-
prowadzenie zajęć, podczas których
dzieci podzielą się zdobytą wiedzą
z kolegami i koleżankami z innych grup
lub rodzicami.
•
Prezentacja słownika pojęć związanych
z tematem projektu, zdjęć, prac pla-
stycznych oraz technicznych wykona-
nych w czasie realizacji projektu.
•
Udział w konkursie wiedzy
o komputerach.
•
Pomoc w przygotowaniu nowej siatki
tematycznej – sprawdzanie, czego
nauczyły się dzieci, czy rozwiązane
zostały wszystkie postawione na po-
czątku pytania, czy pojawiły się nowe
problemy do rozwiązania.
•
Towarzyszenie, wspieranie i koordy-
nowanie przygotowań związanych
z zakończeniem projektu.
•
Ewaluacja projektu, odpowiedź na py-
tania dotyczące zaangażowania dzieci
w działania badawcze, stopnia samo-
dzielności, współpracy oraz realizacji
celów programowo-dydaktycznych.
148
KOMPUTERY PROJEKT EDUKACYJNY
CYKL WYCHOWAWCZY:
ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
Bożena Janiszewska
OPOWIADANIE
Ciekawość
Olga Masiuk
Usłyszałem dźwięk dzwonka do drzwi i głosy. Jeden należał do taty, drugi był obcy. Wychyliłem głowę.
Tata stał przy stoliku w przedpokoju i rozwijał z papieru i folii jakąś paczkę. Już miał otworzyć pudeł-
ko, ale mama zawołała z kuchni, więc tata postawił pudełko na stoliku i poszedł pomóc mamie.
Pozostawiona przez tatę szara paczka kusiła. Co mogło znajdować się w środku? Dlaczego tata nie
wspomniał, że czeka na przesyłkę? Skąd pochodziła? Nie mogłem się oprzeć. Podszedłem bliżej.
Dotknąłem pudełka, było idealnie szare, nic nie mówiło. Ale wieczko właściwie było już lekko uchy-
lone. Wystarczyłoby tylko zajrzeć. Z kuchni dochodziły głosy rodziców. Delikatnie zacząłem unosić
pokrywkę. Już, już prawie udało mi się otworzyć, kiedy nagle usłyszałem skrzypnięcie kuchennych
drzwi. Odwróciłem się gwałtownie, zawadziłem rękawem i pudełko spadło na podłogę.
– Rzeczywiście skrzypią – tata sprawdzał kuchenne drzwi. Jego głos dochodził z korytarza.
Szybciutko podniosłem pakunek, położyłem na stoliku i zamknąłem się w swoim pokoju.
Kiedy przyszedłem rano do kuchni na śniadanie, mama postawiła przede mną talerz z naleśnikami.
– Twoje ulubione – powiedziała.
– A tutaj coś z okazji imienin – tata podał mi pudełko, które wczoraj stało na stoliku.
Zadrżałem. Nie wiedziałem, co powiedzieć.
– Nie chcesz otworzyć? – zdziwiła się mama. – Zwykle jesteś bardzo ciekaw, co znajduje się w pacz-
ce – powiedziała ze śmiechem.
Ja też się uśmiechnąłem niepewnie i zacząłem otwierać pudełko. W środku były różne woreczki.
– To model do sklejania – powiedział tata. – Spójrz, powinno wyjść coś takiego – i podsunął mi
zdjęcie, na którym znajdował się niewielki samolot.
Był piękny. Wydawał się mocny i delikatny jednocześnie. Zacząłem rozpakowywać części. W jed-
nym z woreczków był kadłub samolotu podzielony na części, w drugim – małe szkiełka, które miały
stać się okienkami, w trzecim – klej i farbki. A w czwartym – skrzydła. Niestety, po wyjęciu okazało
się, że jedno ze skrzydeł jest złamane.
– Ojej – tata wziął tę część. – A kurier zapewniał, że paczka była przewożona ostrożnie. Szkoda,
że nie otworzyłem pudełka wczoraj przy nim. Musiało jednak gdzieś upaść.
Czułem, że się czerwienię. Gdybym tylko poczekał chwilę i nie próbował wczoraj dobierać się
do tego pakunku...
– Ale wiesz co, wykorzystamy ten klej i skleimy skrzydło. Jak się pomaluje, to nawet nie będzie śladu.
– A trudne jest złożenie takiego samolotu? – zapytała mama.
– Tu jest instrukcja, zobacz.
Pochyliliśmy się z mamą nad kartką, na której narysowane były kolejne kroki, jakie należało wyko-
nać, żeby złożyć samolot.
Kiedy śledziłem rysunki, narastało we mnie coraz większe pragnienie, żeby dowiedzieć się, jak złożyć
poszczególne elementy. Czy to w ogóle możliwe, aby z tych kawałków powstał cały samolot? Czy będzie
wyglądał tak ładnie, jak na obrazku? Czy będą się kręcić śmigiełka? Zaraz po śniadaniu tata skleił skrzy-
dło. Ja rozłożyłem sobie na biurku wszystkie części i, śledząc instrukcję, składałem, potem kleiłem. Były
momenty bardzo trudne, ale tak bardzo chciałem dowiedzieć się, jak będzie wyglądał gotowy samolot,
149
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
że oglądałem po kilka razy obrazki i zawsze udawało mi się znaleźć rozwiązanie. Aż w końcu stanął
na moim biurku piękny model. Gotowy do startu. I tylko niewielka rysa na skrzydle przypominała mi
o pierwszym niefortunnym locie mojego samolotu – ze stolika w przedpokoju.
Przedstawiony problem:
dziecięca ciekawość.
Ciekawość jest specyficzną emocją, ściśle związaną ze wszystkimi procesami poznawczymi. Jest nie-
zwykle silnym źródłem motywacji do poznawania, uczenia się i pokonywania trudności. Przeżywają ją
wszystkie dzieci i większość dorosłych. Ciekawi ludzie odznaczają się ogromną inteligencją i kreatyw-
nością – ciekawość prowadzi do odkrywania świata, rozwoju nauki, sztuki, postępu ludzkości.
Z drugiej zaś strony, ciekawość może prowadzić do zachowań niebezpiecznych, szkodliwych, cha-
otycznych. Przedstawienie dzieciom złożonej problematyki ciekawości jest trudne – dzieci mają małą
świadomość ludzkich ograniczeń.
W opowiadaniu przedstawiono dwa rodzaje ciekawości – „co tam jest w środku?” i „jak to można
zrobić?”. Oba rodzaje ciekawości są nam potrzebne.
Cele rozmowy z dziećmi po przeczytaniu opowiadania:
uświadomienie dzieciom różnych rodza-
jów ciekawości i ich możliwych skutków. Pokazanie dzieciom, że ciekawość prowadzi do lepszego po-
znania i zrozumienia. Uzmysłowienie dzieciom, że nieprzemyślane, zbyt szybkie i nagłe zaspokojenie
ciekawości może być niebezpieczne w skutkach – może prowadzić do zniszczenia czegoś, a nawet
do wyrządzenia krzywdy drugiemu człowiekowi. Uświadomienie, że w wielu sytuacjach dzieci powin-
ny pytać dorosłych, czy mogą coś zrobić, do czegoś zajrzeć, coś zobaczyć, czegoś spróbować itp. Poka-
zanie, że zgoda rodziców oznacza zazwyczaj aprobatę dla zaspokojenia dziecięcej ciekawości, lecz
w kontrolowany sposób, który zapewni dzieciom bezpieczeństwo.
Cele szczegółowe rozmowy:
Omówienie z dziećmi sytuacji, które budzą ciekawość – dzieci podają własne przykłady.
Uświadomienie dzieciom, że ciekawość powstaje w nowych, nieznanych sytuacjach, że prowadzi
do działania, do poznawania, do tworzenia czegoś nowego, do uczenia się.
Uświadomienie dzieciom sytuacji, w których zaspokojenie ciekawości może być niebezpieczne,
szkodliwe.
Sprowokowanie dzieci do zastanowienia się, jak można unikać niebezpieczeństwa, gdy chce się
poznać coś nowego.
Uświadomienie dzieciom, że ciekawość jest bardzo potrzebna, że bez ludzkiej ciekawości świat nie
mógłby się rozwijać.
Przebieg zajęć:
1. N. przygotowuje grupę do zajęć: troszczy się o to, by dzieci zajęły wygodne pozycje (na krzesełkach,
na dywanie, mogą siedzieć lub leżeć) tak, by łatwo było im słuchać opowiadania o ciekawości.
2. N. motywuje dzieci do słuchania opowiadania, do skupienia uwagi oraz do zapamiętania jego tre-
ści (np.: Siedzicie już wygodnie tak, że możecie słuchać opowiadania o ciekawości, które wam przeczy-
tam. Słuchajcie uważnie, ponieważ potem zadam pytania, by sprawdzić, które z was zapamiętało naj-
więcej szczegółów).
3. N. powoli czyta opowiadanie, oddając zawarte w nim emocje, akcentując treści ważne dla realizacji
celu. Wykonuje gesty pantomimiczne i odpowiednio zmienia mimikę twarzy.
4. N. sprawdza poziom zapamiętania treści opowiadania: Dowiemy się, co zapamiętaliście z opowiada-
nia. Będę zadawać pytania. Kto potrafi odpowiedzieć, niech podniesie rączkę.
Przykładowe pytania: Kto opowiada o swojej przygodzie?; Co chłopiec usłyszał i zobaczył w przedpo-
koju?; Co chłopiec zrobił z szarą paczką?; Co się stało, gdy chłopiec się przestraszył?; Co potem zrobił
chłopiec?; Dlaczego chłopiec dostał rano ulubione naleśniki i paczkę w prezencie?; Co było w paczce
w woreczkach?; Jak wyglądał model samolotu?; Czym zmartwił się tata chłopca?; O czym wtedy po-
150
CYKL WYCHOWAWCZY: ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
myślał chłopiec?; Co zaproponował tata chłopca?; Co to jest instrukcja, czego dotyczyła instrukcja?;
Jak czuł się chłopiec, co myślał, gdy powoli poznawał instrukcję sklejania modelu?; Dlaczego chłopiec
wielokrotnie oglądał instrukcję?; Gdzie stanął model samolotu i co wtedy pomyślał chłopiec? Po udzie-
leniu odpowiedzi dzieci są chwalone.
5. Zabawa nawiązująca do treści opowiadania. N. mówi: Macie dobrą pamięć i uważnie słuchaliście,
bardzo ładnie odpowiadaliście na pytania. Teraz będziemy robić samolot z papieru (warto kilka dni
przed zajęciami poprosić kilku tatusiów, by zrobili dla każdego dziecka papierowy samolot). Weźcie
samoloty do ręki, poprawcie ich wygląd, sprawdźcie, czy są w dobrym stanie. Stańcie w parach, odwróć-
cie się do siebie tyłem i zróbcie do przodu po 5 kroków. A teraz stańcie przodem do siebie. Gdy klasnę
w dłonie, to puśćcie do siebie samoloty. To jest trudne i nie zawsze od razu wam się uda. Zabawa trwa
około 5–10 minut.
6. N. Rozmowa na temat treści opowiadania. N. mówi: Jeżeli siedzicie już wygodnie, to porozmawiamy
o opowiadaniu. Dużo z niego pamiętacie, więc będzie nam łatwo rozmawiać. Jak myślicie, kiedy budzi
się w nas ciekawość?; Kiedy chłopiec z opowiadania zaczął być ciekawy?; Czy ciekawość jest dobra?;
Kiedy ciekawość jest dobra, a kiedy zła?; Po co jest nam potrzebna ciekawość?; Komu zdarzyło się być
niemądrze ciekawym?; Co mamy dzięki ciekawości mądrych ludzi? (wynalazki, odkrycia itp.); Kiedy
ciekawość pomaga nam się uczyć?; Czego możemy się uczyć z ciekawości?; Co to znaczy, że człowiek
mądry jest zawsze człowiekiem ciekawym?
Następnie N. mówi: Teraz wstańcie, nauczymy się śmiesznego wierszyka:
Czy się pani gniewa, czy się mama złości,
Dzieciom nie brakuje nigdy ciekawości.
Klub Ciekawych zakładamy, wszystkich chętnych zapraszamy;
Działamy, myślimy, skupiamy się i… wymyślamy!
Dzieci kilka razy powtarzają wierszyk, dwa pierwsze wersy mówią trzymając się za ręce i chodząc
dookoła sali, dwa następne – biegając, jedno za drugim, po kole.
Zmęczone ruchem dzieci siadają i wymyślają:
– Do czego można użyć ołówka?
– Co można zrobić z doniczki?
– Do czego można użyć plasteliny?
– Co można zrobić z dużej plastikowe butelki po wodzie mineralnej?
– Co można zrobić, by mieć zielone ręce?
– Z jakich rzeczy i z kleju można zrobić piękny obraz?
– Z czego można zrobić jeżyka?
N. może wymyślić inne pytania, a dzieci, podając jak najwięcej odpowiedzi, zaspokajają swoją
ciekawość i ćwiczą tzw. „giętkość myślenia”.
Spodziewane efekty wychowawcze i dydaktyczne:
Opowiadanie, rozmowa i końcowa zabawa pozwolą dzieciom na uświadomienie sobie roli ciekawości
i różnych jej przejawów. Zrozumieją, dlaczego czasem ich rodzice gniewają się z powodu zbytniej
ciekawości swoich pociech, a czasem mówią: Spróbuj pomyśleć, zastanów się, co teraz zrobić, co można
wymyślić itp. Nieposkromiona ciekawość dzieci zacznie stopniowo maleć i przekształcać się w kre-
atywność, nie tracąc nic ze swej spontaniczności. Kierując ciekawością dzieci pomożemy im lepiej
poznawać i rozumieć otaczającą je rzeczywistość; myśleć, działać i lepiej przygotować się do nauki
w szkole.
Podpowiadamy rodzicom:
Istotne jest uświadomienie rodzicom, że dziecięca ciekawość potrafi być bardzo silna i ich zakazy
i ograniczenia mogą często okazać się nieskuteczne, a podczas nieobecności dorosłych dzieci i tak
151
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
będą dążyły do zaspokojenia ciekawości. Ważne, by ukazać rodzicom wartości wspólnych działań
z dzieckiem, które zaspokoją jego ciekawość oraz stworzą możliwość nauczenia się pożytecznych
umiejętności.
Jak rodzice mogą kierować ciekawością swych dzieci, by te pozostały kreatywne i nadal chciały się
uczyć i poznawać świat:
Nie zbywajmy dziecięcych pytań. Odpowiadajmy na nie tak, jak najlepiej umiemy. Cieszmy się
z pytań dzieci;
Zachęcajmy dzieci do samodzielności – niech próbują same szukać odpowiedzi na pytania, niech
szukają swoich sposobów rozwiązywania problemów. Nie podsuwajmy gotowych rozwiązań;
Nie gniewajmy się, gdy dzieciom coś się nie uda i zrobią w domu niewielką szkodę;
Wyjaśniajmy dzieciom zbyt trudne treści: książki, filmu itp. W ten sposób wpłyniemy na ich zain-
teresowania;
Wysłuchujmy racji dzieci, by nauczyć ich dyskutować i wymieniać poglądy;
Kupujmy dzieciom zabawki, które można przetwarzać: klocki, gry, układanki, modele, mozaiki itp.
Takie zabawki kształtują wyobraźnię i ciekawość dzieci.
Polecane lektury:
Mitros K. Jak wychować geniusza przez zabawę, Wydawnictwo Publicat, Poznań, 1998 r.
Faber A.; Mazlish E. Wyzwoleni rodzice, wyzwolone dzieci, Media Rodzina, Poznań, 1998 r.
152
CYKL WYCHOWAWCZY: ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
OPOWIADANIE
Wstyd
Olga Masiuk
Marta i Jacek mieli wspólny pokój. Jacek był starszy od Marty, więc wdrapywał się na górne posłanie
ich piętrowego łóżka. Marta nie lubiła się tam wspinać, mówiła, że za bardzo trzeba się odrywać
od ziemi.
Tego dnia na kolację przyszła babcia Agata. Marta i Jacek uwielbiali wizyty babci, ponieważ była
bardzo wesoła i zawsze przynosiła jakiś drobny upominek. Najczęściej czekoladowy, a Jacek uwielbiał
czekoladę we wszystkich postaciach. Tym razem babcia wyciągnęła z torebki dwa jajka -niespodzianki.
Jacek od razu odpakował swoje jajko i wepchnął do buzi czekoladkę. Potem zabrał się za wydobywa-
nie zabawki. Jakże wielkie było jego rozczarowanie, kiedy z plastikowego pojemniczka wyłoniła się
żółta figurka skrzata, którą już miał w swojej kolekcji.
– Marta, otwórz swoje – poprosił siostrę.
– Nie chcę teraz – odpowiedziała Marta.
– Ale ja mam już dwa takie skrzaty – poskarżył się Jacek i łzy niemal stanęły mu w oczach.
– A czy twoi koledzy z przedszkola także nie zbierają figurek? – spytała babcia. – Zapytaj któregoś
z nich. Może nie ma skrzata, a ma za to dwie takie zabawki, jakich ty nie masz.
Jackowi rozjaśniła się buzia. Rzeczywiście, można tak zrobić. A Marta niech sobie swoje jajko
otworzy, kiedy chce. Babcia Agata potrafi dobrze doradzić.
Kolacja, jak zwykle, była bardzo wesoła. Babcia opowiadała o swoich przygodach z dzieciństwa,
a potem o tym, jak tata był mały. Tata, jak zwykle, protestował i zapewniał, że nigdy nie dostał w szko-
le dwójki, na rowerze umiał jeździć od urodzenia i to nieprawda, że przestraszył się wiewiórki w parku.
Kiedy babcia się pożegnała, było bardzo późno i mama kazał dzieciom szybko myć się i kłaść spać.
Marta poszła pierwsza do łazienki, a potem zawinęła się kłębek na swoim dolnym piętrze łóżka. Gdy
Jacek odkładał na półkę zdjęcia, które pokazywał babci przy kolacji, Marta już smacznie spała, przy-
tulona do swojego misia.
Chłopiec szybciutko umył zęby. Kiedy wracał z łazienki przez jadalnię, jego wzrok przyciągnęło
czekoladowe jajko -niespodzianka, które Marta zostawiła na stole. Rozejrzał się. Mama była w kuchni,
słychać było lecącą z kranu wodę, więc zmywała naczynia. Tata poszedł na wieczorny spacer z psem.
Nikt nic nie mógł zobaczyć...
Rano Jacka obudził płacz Marty.
– Gdzie moje jajko?! – zawodziła tak bardzo, że za chwilę cała rodzina – jej przedstawiciele ludzcy
i jej przedstawiciel pies – zbiegli się w jadalni.
– Nie ma jajka, a wczoraj tu je zostawiłam – lamentowała Marta. – Śniło mi się, że je jem, więc
chciałam to zrobić przed śniadaniem, a jajka nie ma.
Tata schylił się i podniósł z podłogi zmięty papierek po jajku -niespodziance.
– To na pewno Murka – Jacek wskazał bokserkę. – Już jej się zdarzyło podkradać jedzenie.
Murka, słysząc, że o niej mowa, przechyliła łeb i zapiszczała cichutko. Mama jednak niespodziewa-
nie powiedziała:
– Jacku, pójdź do łazienki i umyj buzię. Zdaje się, że wczoraj nie zrobiłeś tego dokładnie.
Jacek pobiegł szybko do łazienki i spojrzał w lustro. Na prawym policzku ciemna czekoladowa
plamka wyraźnie wskazywała sprawcę. Jacek spuścił wzrok, bo nagle trudno mu było spoglądać w lu-
stro. Poczuł wstyd. Zjadł po kryjomu jajko i dlatego Marta teraz płakała. Oskarżył Murkę, chociaż
zawsze była wobec niego taka przyjazna. Nie mógł tego znieść. Pobiegł szybko do pokoju i przytulił
się do mamy.
– Teraz oboje będziemy czekoladowi – powiedziała mama, wycierając policzek.
Tata z kolei przytulił Martę.
153
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
– Nie płacz. Dziś kupimy ci nowe jajko.
A potem pogłaskał Jacka po głowie.
– Kiedy się człowiek wstydzi, to znaczy, że zrobił coś złego. Wstyd to taki doradca. Podpowiada
nam, jak się zachować.
Jacek pokiwał głową.
– Wstyd nie lubi czekolady tak mocno, jak ja – powiedział.
– A gdzie zabawka? – zapytała Marta.
Jacek pobiegł do pokoju i przeszukał łóżko. Na prześcieradle znalazł figurkę żółtego skrzata.
Przedstawiony problem:
wstyd.
Wiek przedszkolny jest okresem kształtowania się zrębów sytemu wartości – norm moralnych, spo-
łecznych, obyczajowych. Dzieci uczą się (dzięki wzmocnieniom: nagrodom i karom) stosowania
do norm i zasad, poznając ich społeczne uzasadnienie. O znajomości norm świadczą przykre emocje
odczuwane przez dziecko w sytuacji przekroczenia norm (wyrzuty sumienia), a także uczucie wstydu.
Wstyd jest drogowskazem informującym, że nie należy postępować w dany sposób. Przeżywanie uczu-
cia wstydu pomoże dzieciom zrozumieć, że trzeba „naprawić” to, co się zrobiło niewłaściwie. Odczu-
wany przez dziecko wstyd informuje dorosłych o tym, że system wartości dziecka zaczyna się kształto-
wać prawidłowo. Jest to proces długotrwały i wymagający zrozumienia oraz konsekwencji w postępo-
waniu dorosłych w stosunku do dziecka.
Pochwalenie dziecka za przyznanie się do niewłaściwego postępku, pochwalenie za jego odwagę,
przytulenie i okazanie uznania wpływa pozytywnie na stopniowe uwewnętrznianie norm i zasad.
Cele rozmowy z dziećmi po przeczytaniu opowiadania:
umożliwienie zrozumienia dzieciom po-
jęcia wstydu oraz ukazanie sytuacji, w jakich go odczuwamy. Wytłumaczenie, że wstyd jest przykrym,
ale bardzo potrzebnym uczuciem. Ułatwienie zrozumienia konieczności przeżywania wstydu w sytu-
acji, w której zrobiliśmy coś, czego nie powinniśmy robić; w sytuacji, w której komuś z naszego powo-
du jest smutno i dzieje mu się krzywda. Uświadomienie, że przykre uczucie wstydu przechodzi, gdy
naprawimy krzywdę, gdy przyznamy się bliskim, że zrobiliśmy coś niedobrego i gdy przeprosimy bli-
skie osoby. Wstyd informuje nas, jak nie należy postępować. Uświadomienie, że przeżywanie wstydu
bardzo często jest konsekwencją mówienia kłamstwa. Ukazanie, że przykrość z powodu odczuwania
wstydu pomaga nam przezwyciężyć lęk. Uświadomienie, że gdy nauczymy się przyznawać do robienia
rzeczy niewłaściwych, stajemy się ludźmi odważnymi. Ukazanie, że rodzice czy pani w przedszkolu
zazwyczaj pochwalą nas za powiedzenie prawdy i przeproszenie. Ukazanie związku między przeżywa-
niem wstydu a coraz lepszym postępowaniem i coraz pełniejszym rozumieniem tego, co jest dobre,
a co złe.
Cele szczegółowe rozmowy:
Omówienie z dziećmi sytuacji, w których rodzi się wstyd. Przywołanie doświadczeń i wspomnień
dzieci.
Opisywanie uczucia wstydu.
Uświadomienie dzieciom, że wstydzimy się tego, co zależy od nas; tego, co my niewłaściwie zrobi-
liśmy. Nie powinniśmy wstydzić się tego, co od nas nie zależy (wyglądu, urody, zdolności, posiada-
nych zabawek itp.), nie powinniśmy wstydzić się też tego, co robimy na żądanie osoby dorosłej.
Uświadomienie dzieciom, że każdemu może zdarzyć się zrobienie czegoś niewłaściwego i wstyd
właśnie o tym nam mówi.
Uczenie dzieci umiejętności przyznawania się do zrobienia czegoś złego i przeproszenia osoby,
którą skrzywdziliśmy.
Uświadomienie dzieciom, że przyznanie się do zrobienia czegoś złego świadczy o odwadze.
154
CYKL WYCHOWAWCZY: ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
Przebieg zajęć:
1. N. przygotowuje grupę do zajęć: troszczy się o to, by dzieci zajęły wygodne pozycje (na krzesełkach,
na dywanie, mogą siedzieć lub leżeć) tak, by łatwo było im słuchać opowiadania o wstydzie.
2. N. motywuje dzieci do słuchania opowiadania, skupienia uwagi na słyszanym tekście (np. Siedzicie
już wygodnie, więc możecie słuchać opowiadania o wstydzie, które wam przeczytam. Słuchajcie uważ-
nie, ponieważ potem zadam pytania, by zobaczyć, które z was zapamiętało najwięcej szczegółów).
3. N. powoli czyta opowiadanie, oddając zawarte w nim emocje oraz akcentując treści ważne dla re-
alizacji celu. Wykonuje gesty pantomimiczne i odpowiednio zmienia mimikę twarzy.
4. N. sprawdza poziom zapamiętania treści opowiadania: Dowiemy się, co zapamiętaliście z opowiada-
nia. Będę zadawać pytania. Kto potrafi odpowiedzieć, niech podniesie rączkę. Przykładowe pytania:
Jakie imiona miały dzieci, o których mowa w opowiadaniu?; Dlaczego Jacek spał na górze piętrowego
łóżka?; Co babcia Agata przyniosła dzieciom w prezencie?; Dlaczego Jacek doznał rozczarowania tym,
co otrzymał? (należy dzieciom wyjaśnić – rozczarować się, to np. dostać nie to, co najbardziej chcia-
ło się mieć); Co doradziła Jackowi babcia Agata?; O czym rozmawiała cała rodzina przy kolacji?; Kto
pierwszy położył się spać?; Co zauważył Jacek, gdy po umyciu zębów szedł do swojego pokoju?; Dla-
czego Marta rano płakała?; Co znalazł tata na podłodze?; Jak miał na imię piesek Jacka i Marty?;
Co Jacek powiedział o Murce?; Dlaczego mama kazała Jackowi umyć buzię?; Co poczuł Jacek, gdy
popatrzył w lustro w łazience?; Dlaczego Jackowi zrobiło się wstyd?; Co zrobił Jacek, gdy wybiegł z ła-
zienki?; Co zrobił tata i co powiedział Marcie?; Co tata powiedział Jackowi o wstydzie?; Jaka zabawka
była w jajku -niespodziance Marty, które zjadł Jacek?;
5. Zabawa nawiązująca do treści opowiadania. N. mówi: – Teraz będziemy się bawić w szukanie jajka-
-niespodzianki. Ustawcie się w pary. Rząd dzieci z lewej strony będzie chować jajko tam, gdzie powiem,
a dzieci w rzędzie z prawej strony będą pieskami, które mają szukać jajka. Gdy klasnę w dłonie, każde
dziecko weźmie swoje jajko (klocek). Gdy klasnę drugi raz w dłonie, wszyscy wracają na swoje miejsca
i pokazują klocki -jajka swoim pieskom. A teraz pieski siadają w miejscu i zamykają oczy. Niech każde
dziecko z klockiem -jajkiem schowa klocek -jajko pod czymś. Teraz dzieci wracają na miejsca, a pieski
otwierają oczy i tak, jak pieski – na czworakach – szukają klocków -jajek. Gdy pieski poznajdują jajka,
dzieci zamieniają się rolami. Zabawę można powtarzać. Po zabawie dzieci wracają na miejsca.
6. Rozmowa o treściach opowiadania.
N. mówi: Jeżeli siedzicie już wygodnie, to porozmawiamy o przeczytanym opowiadaniu. Dużo z niego
pamiętacie, więc będzie łatwo rozmawiać. Jak myślicie, dlaczego Jacek zjadł jajko Marty i wziął z niego
zabawkę?; Czy Jacek postąpił dobrze, czy źle?; Dlaczego Jacek postąpił źle, co było złego w tym, że zjadł
czekoladowe jajko?; Czy gdy Jacek po ciemku w łóżku zjadał jajko, to myślał o swojej siostrze?; Jaki
sen miała w nocy Marta?; Dlaczego rano tak płakała?; Dlaczego Jacek powiedział, że jajko pewnie
zjadła Murka? (może się bał kary, może nie chciał, by o nim źle mówiono, może się wstydził, że po-
stąpił źle); Czy komuś z was też zdarzyło się zrobić coś złego i zrobiliście to, choć wiedzieliście, że robi-
cie źle? N. porządkuje wypowiedzi dzieci. Jak się wtedy czuliście – dobrze, czy źle; byliście zadowoleni,
czy było wam przykro?; Jeśli czuliście się źle, to chyba był to wstyd. Czy wstyd podpowiedział wam,
co zrobić? (warto powtarzać wypowiedzi dzieci, by zapamiętały rolę wstydu); Jak wam się wydaje,
kiedy należy się wstydzić?; Czy należy się wstydzić tego, że ma się kręcone lub proste włosy?; Czy należy
się wstydzić, że komuś rodzice coś kupili, a komuś innemu – nie?; Kiedy dziecko powinno się wstydzić?;
Co trzeba zrobić, gdy wstyd mówi nam, że źle postąpiliśmy?; Czy wstyd jest nam potrzebny?; Kto pomo-
że, gdy jest nam wstyd? Do kogo się wtedy przytulamy? Na zakończenie dzieci mogą narysować osobę,
która jest dla nich bliska; taką, do której mogą się przytulić, gdy jest im z jakiegoś powodu wstyd.
Spodziewane efekty wychowawcze i dydaktyczne:
Po usłyszeniu opowiadania i rozmowie dzieciom łatwiej będzie przeżywać wstyd. Odczuwanie wstydu
nie wpłynie na obniżenie samooceny, ani na obniżenie poczucia własnej wartości. Dzieci zrozumieją,
że wstyd jest znakiem, iż postąpiły niewłaściwie. Dzięki niemu mają możliwość naprawienia sytuacji,
155
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
przeproszenia – i w efekcie mają szansę poczuć, że są kochane przez swoich bliskich. Wiedząc, że nie
tylko dzieci, ale i osoby dorosłe się wstydzą, dzieci zrozumieją, że wszyscy uczymy się na swoich błę-
dach.
Podpowiadamy rodzicom:
Jak wykorzystać uczucie wstydu w procesie wychowania? Warto wiedzieć, że wszyscy uczymy się
na swoich błędach. Błędy są sygnałem, że należy szukać innej drogi i innych sposobów działania. Ko-
niecznością jest przekonanie dzieci, że mają prawo do popełniania błędów, bo na błędach się uczą.
Gdy dziecko postąpi źle, to:
zaobserwujmy, czy ma poczucie wstydu, które jest to oznaką posiadania wiedzy o tym, co dobre,
a co złe;
jeżeli dziecko nie wie, że źle postąpiło, to spokojnie wytłumaczmy mu i sprawdźmy, czy zrozumiało;
jeśli dziecko odczuwa wstyd i przeprasza, to nie należy go karać, ale okazać ciepło i zrozumienie.
dziecko karane nie będzie z nami rozmawiać o trudnościach. W obawie przed karą może zacząć
oszukiwać i kłamać;
oceniajmy zachowanie dziecka, ale nigdy samo dziecko. Dziecko powinno być przekonane, że jest
kochane, że jest dla nas wartością. Zachowanie zawsze można zmienić na lepsze;
nie zawstydzajmy dziecka. Powinno dorosnąć do wstydu – drogowskazu, który informuje, jak po-
stępować.
Polecane lektury:
Gordon T., Wychowanie bez porażek, Wyd. PAX, Warszawa, 1991 r.
McKenzie R.J. Kiedy pozwolić, kiedy zabronić, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk,
2006 r.
156
CYKL WYCHOWAWCZY: ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
OPOWIADANIE
Gofry bez smaku
Olga Masiuk
Drzwi do pokoju rodziców były przymknięte, ale słyszałem dochodzącą zza nich rozmowę.
– Nie trzeba mówić Maćkowi – powiedział tata. – Będzie się niepotrzebnie smucił.
– Ale przecież nie można tego przed nim ukrywać – usłyszałem głos mamy. – To może już nie po-
trwa długo.
A potem usłyszałem, jak mama szlocha i głośno wyciera nos. Przestraszyłem się tego dźwięku.
Kiedy mama płacze oglądając film, delikatnie dotyka oczu chusteczką i przykłada ją do nosa. A teraz
ten brzydki, bardzo brzydki dźwięk. Szybko odszedłem i zamknąłem się w swoim pokoju. Usiadłem
do komputera. Włączyłem tę grę, w której trzeba dojechać samochodem do mety. Czerwone auto
szybko pędziło i kiedy już, już miałem wziąć zakręt, tylne koło zawadziło o drzewo i samochód prze-
koziołkował nad drogą. Na tę kraksę wszedł tata. Spojrzał na ekran komputera i chyba chciał powie-
dzieć coś na temat tego wypadku, ale powiedział tylko, żebym przyszedł do kuchni, bo mama robi
gofry. Uwielbiam, kiedy mama robi gofry. Nasz pies, Belka, siedzi wtedy pełen skupienia i śledzi
każdy ruch mamy. I łasi się, żeby dać mu kawałek, najlepiej z cukrem pudrem. Prycha od tego pudru,
a wtedy cukrowy proszek unosi się w powietrzu i osiada Belce na nosie. Więc Belka znów kicha, cukier
znów się unosi i znów osiada Belce na nosie. Więc Belka… I tak się to toczy w nieskończoność. Wszy-
scy się śmiejemy, a babcia zaraz biegnie do Belki i ściera jej z nosa cukier. Tata udaje wtedy gofrowe-
go sprzedawcę i wystawia na stół różne dodatki – konfiturę, bitą śmietanę i pokrojone owoce. A mama,
babcia i ja udajemy klientów. Tata wymyśla jakieś niestworzone ceny za zakup gofrów, a my udajemy,
że się targujemy i w końcu on się zgadza na niską cenę (na przykład guzik albo miętówkę), ale lamen-
tuje, że interes pada przez takich klientów. Najlepiej klienta udaje babcia, bo nie może się zdecydo-
wać, z czym zjeść gofra. I kiedy już tata ma jej nałożyć bitą śmietanę, którą wybrała, to ona zmienia
zdanie i krzyczy, że jednak dżem. Więc tata robi minę i sięga po dżem, wtedy babcia wykrzykuje:
„Owoce, błagam, jednak owoce!”. Zawsze jest więc z tym wszystkim mnóstwo śmiechu.
Ale teraz jest inaczej. Mama bez słowa wylewa ciasto na gofrownicę, Belka położyła łeb na łapkach
i nie wiadomo, dlaczego nie przychodzi wcale prosić o gofra. Tata przyprowadził mnie do kuchni
i zagląda do szafek w poszukiwaniu dodatków, które może wyłożyć na stół. A babci nie ma. Miała
wypadek samochodowy i leży w szpitalu. Mama i tata nie pozwalają mi iść do niej w odwiedziny. Mama
chodzi tam sama, a potem wraca z opuchniętymi oczyma i kiedy ją pytam, co z babcią, to odpowiada,
że wszystko dobrze, i szykuje jakieś dobre rzeczy na kolację. Od tygodnia wciąż jemy moje ulubione
potrawy. Tylko że od tygodnia nie mają smaku. Bo jak się cieszyć goframi, skoro nie jemy ich z babcią?
Jak odróżniać, czy coś jest słodkie, czy słone, skoro przede wszystkim jest smutne?
Chciałbym pójść do babci, ale tata mówi, że nie mogę, bo babcia musi dużo spać i odpoczywać. Ale
chyba nie śpi cały dzień? Nic z tego nie rozumiem i bardzo się boję. Im więcej jest tych dobrych, moich
ulubionych rzeczy do jedzenia, tym bardziej się boję, choć nie wiem, dlaczego. Wciąż o tym myślę.
Nawet teraz, kiedy siedzę w kuchni.
– Z czym pan sobie życzy gofra? – tata przerywa moje myślenie.
Tak tylko powiedział, czuję, że wcale nie chce się bawić. Ja, szczerze mówiąc, też nie chcę się bawić,
ale odpowiadam.
– Z cukrem poproszę.
– Proszę bardzo. Należy się milion złotych – kontynuuje zmęczonym głosem tata.
– Proszę – udaję, że wręczam mu milion, bo nie chce mi się targować.
Tata udaje, że przyjmuje zapłatę.
Wgryzam się w gofra. Ale on wcale nie ma smaku.
157
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Przedstawiony problem:
jest to już drugie z kolei opowiadanie o smutku. Poprzednio wspomnieli-
śmy, że smutek ma wiele przyczyn i wiele odcieni.
Najgłębszy smutek rodzi się wtedy, gdy ktoś bliski ciężko choruje (i istnieje realna obawa, że może
nie wyzdrowieć) lub wtedy, gdy ktoś bliski umiera. Tak traumatyczna sytuacja wywołuje głęboki smu-
tek nie tylko u dziecka, które jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że śmierć jest stanem nieodwracalnym,
ale i u osoby dorosłej. Ten „dorosły” smutek udziela się dzieciom, które (nie rozumiejąc przyczyn
smutku osób dorosłych) są dodatkowo spięte, płaczące oraz, nierzadko, pozostawione bez pomocy
i wsparcia emocjonalnego. Niepewność tego, co się stanie wywołuje lęk i depresję dorosłych. Bywa,
że nie ma w tym wszystkim miejsca na przeżycia dziecka. Gdy ktoś bliski wyzdrowieje – wszystkim
udziela się radość, gdy umrze – głęboki smutek. Śmierć kogoś bliskiego zawsze pozostawia trwały ślad
w świadomości człowieka, w jego pamięci.
Cele rozmowy z dziećmi po przeczytaniu opowiadania:
zapoznanie dzieci z oznakami smutku,
uświadomienie, że rodzice i inne bliskie osoby bywają smutne również z innych powodów, niż zacho-
wanie dziecka (dzieci dość często sobie przypisują winę z powodu smutku rodziców). Zapoznanie
dzieci z różnymi formami ekspresji tej emocji, różnymi przejawami smutku: ogólne przygnębienie,
brak ochoty na zabawę, cichy płacz, głośny szloch, czasem brak apetytu lub utrata smaku itp. Najważ-
niejszą sprawą jest zrozumienie tego, jak można poradzić sobie ze swoim smutkiem (wypłakać się,
skulić się w kącie, przytulić się do kogoś bliskiego, rozmawiać z kimś bliskim o swoim smutku i o tym,
co lub kogo straciliśmy). Bardzo trudno jest dzieciom zrozumieć, po co jest smutek. Jeśli potrafimy
uświadomić im, że dopiero po przeżyciu smutku wróci chęć zabawy, apetyt, smak, radość, a w pamię-
ci pozostaną ciepłe wspomnienia, to zmniejszymy znacznie ich poczucie bezradności – pomożemy
w dobrym przeżywaniu tej emocji.
Cele szczegółowe rozmowy:
Omówienie z dziećmi sytuacji, z powodu których smucimy się, co czujemy, gdy jesteśmy smutni
(z jakim kolorem kojarzy się smutek?).
Uświadomienie dzieciom istnienia rożnych poziomów natężenia smutku (powiedzenie o tym, kie-
dy smutek jest „najsmutniejszy”).
Pokazanie dzieciom zmian zachowania, wyglądu, mimiki itp. w czasie przeżywania smutku – poka-
zanie różnych form przejawiania się tej emocji oraz uświadomienie, że czas trwania smutku zależy
od jego głębokości.
Przywołanie wspomnień, by pokazać, jak można pomóc komuś, kto jest smutny.
Omówienie różnych sposobów udzielania pomocy w czasie przeżywania smutku.
Podkreślenie roli ciepłego dotyku, przytulenia, rozmowy, wyciszenia podczas przeżywania smutku.
Uświadomienie dzieciom, że trzeba pomagać, wspierać ludzi, którzy są smutni.
Przebieg zajęć:
1. N. przygotowuje grupę do zajęć: troszczy się o to, by dzieci zajęły wygodne pozycje (na krzesełkach,
na dywanie, mogą siedzieć lub leżeć) tak, by łatwo było im słuchać opowiadania o smutku.
2. N. motywuje dzieci do słuchania opowiadania, do skupienia uwagi i do zapamiętania treści, np.
mówiąc: Siedzicie już wygodnie tak, że możecie słuchać opowiadania o smutku, które wam przeczytam.
Słuchajcie dobrze, ponieważ potem zadam pytania, żeby zobaczyć, czy dobrze zapamiętałyście treść
opowiadania.
3. N. wolno czyta opowiadanie, oddając zawarte w nim emocje, akcentując treści ważne dla realizacji
celu. Wykonuje gesty pantomimiczne i odpowiednio zmienia mimikę twarzy.
4. N. sprawdza poziom zapamiętania treści opowiadania: Dowiemy się, co zapamiętaliście z opowiada-
nia. Będę zadawać pytania. Kto potrafi odpowiedzieć, niech podniesie rączkę.
158
CYKL WYCHOWAWCZY: ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
Przykładowe pytania: Jak miał na imię chłopiec, który jest bohaterem opowiadania?; Co usłyszał Ma-
ciek przez niedomknięte drzwi?; Co pomyślał Maciek i dlaczego odszedł od drzwi i zamknął się w po-
koju? (chłopiec przestraszył się reakcji mamy, nie rozumiał powodu takiej reakcji); Co robił Maciek
w swoim pokoju?; Po co przyszedł tata chłopca, co mu powiedział?; Jak nazywał się pies Maćka?; Kto
wie, co to są gofry?; Jak zwykle zachowywał się pies Belka, gdy mama Maćka robiła gofry?; Jakie
śmieszne zabawy odbywały się zwykle podczas jedzenia gofrów?; Dlaczego teraz nie ma babci Maćka
podczas robienia gofrów?; Dlaczego mama i tata Maćka są smutni, dlaczego pies też nie chce się ba-
wić?; Dlaczego rodzice starają się stale robić Maćkowi przyjemności – smaczne rzeczy do jedzenia?;
Dlaczego podczas zabawy z goframi nikomu nie jest wesoło?; Jak myślicie, dlaczego gofry nie smakują
Maćkowi – przecież je lubi?
5. Zabawa nawiązująca do treści opowiadania. N. mówi: Macie dobrą pamięć. Uważnie słuchaliście
i bardzo ładnie odpowiadaliście na pytania. Stańcie w parach, odwróćcie się do siebie twarzami i zrób-
cie mały krok do tyłu. Będziemy się bawić w pieczenie gofrów. N. naśladuje ruchem smarowanie go-
frów dżemem (jedna dłoń jest gofrem, a drugą dłonią smarujemy gofra) i posypywanie ich cukrem
pudrem (pierwszy, drugi i trzeci palec pocierają o siebie). Dzieci w jednym rzędzie naśladują płyn-
ne ruchy smarowania i posypywania cukrem, następnie przekazują gofry dzieciom z drugiego rzę-
du, które naśladują ich zjadanie. Po chwili dzieci zamieniają się rolami. Po zabawie dzieci uczą się
rymowanki (mogą ją także śpiewać na melodię piosenki Mam chusteczkę haftowaną) i chodzą
w koło, dzieląc wyrazy na sylaby, a potem podskakują:
Gofry z dżemem, gofry z cukrem, gofry ze śmietaną,
Jeśli dobrze je zrobimy, to się smaczne staną.
Proszę gofra z cukrem pudrem, a ja ze śmietaną,
Gdy nam wszystkim jest wesoło, to się lepsze staną!
Po zabawie dzieci wracają na miejsca.
6. Rozmowa z dziećmi o treści opowiadania. N. mówi: Usiedliście już wygodnie, więc możemy porozma-
wiać o opowiadaniu. Dużo z niego pamiętacie, więc to będzie łatwe. Opowiadanie o gofrach było wesołe,
czy smutne?; Jak myślicie, dlaczego było ono smutne, przecież robienie i jedzenie gofrów jest przyjemne?
(jak się bardzo smucimy, to zabawa, a nawet gofry nie poprawią nam nastroju); Dlaczego Maciek
mówił, że gofry mu nie smakują?; Czy tylko dzieci płaczą, jak jest im bardzo smutno?; Kiedy dzieci smu-
cą się i płaczą?; Czy płacz czasem nam pomaga, czy też nie powinniśmy płakać? (płakanie jest bardzo
potrzebne, płacz i łzy „rozpuszczają” duży smutek i wtedy on się zmniejsza); Kto wie, co można zrobić,
gdy dorośli płaczą, jak im pomóc?; Kiedy dorośli są bardzo smutni i płaczą? (gdy ktoś poważnie zacho-
ruje, gdy zdarzy się wypadek i ktoś z rodziny lub dobrych znajomych leży w szpitalu, gdy ktoś z po-
wodu choroby lub z innego powodu umrze); W jaki sposób pomagamy wtedy sobie nawzajem – doro-
śli dzieciom, a dzieci dorosłym?; Jak możemy sobie i innym smutnym osobom pomóc, gdy ktoś umrze?
(pocieszać, przytulić, powiedzieć, że bardzo kogoś kochamy. Można nawet pożyczyć swoją ulubioną
przytulankę); Jak możemy sobie pomóc, gdy jesteśmy smutni?; Jest takie święto, święto osób, które
umarły – Dzień Zaduszny. Wtedy idziemy na cmentarz, zapalamy świeczki, przynosimy kwiaty, a czasem
w myślach rozmawiamy z bliskimi, którzy od nas odeszli. Pamiętamy o nich. Kto pomagał zapalać
świeczki na cmentarzu?; Małe smutki i smuteczki z czasem zapominamy, a co się dzieje z dużymi smut-
kami? (Niektóre duże smutki też możemy zapomnieć, a inne pamiętamy tak, jak sen, ale taki smutek
już nie boli. Jest nasz i taki ma pozostać, czasem pamiętanie o smutku nam pomaga); Smutek jest jak
noc, która przemija. Zawsze przychodzi po niej dzień i czas radości.
Na zakończenie dzieci oglądają plansze obrazujące smutek, kładą się na podłodze, kulą się jak
smutne misie, a po chwili prostują się, wstają i podskakują, bo smutek się skończył. Mogą także
narysować, jaką się ma minę, kiedy smakują gofry, a jaką, gdy gofry są bez smaku; jakimi kolorami
można narysować smakowite gofry, a jakimi – gofry bez smaku.
159
Przewodnik metodyczny
|
Część 4.
Spodziewane efekty wychowawcze i dydaktyczne:
Opowiadanie i rozmowy przygotowują dzieci do przeżycia smutku. Dzieci, które wiedzą, że wraca
po nim radość, przestają czuć się bezradne i bezbronne w obliczu trudnej dla nich sytuacji. Wiedzą,
co może im pomóc, gdy się smucą – szukają pomocy lub same próbują sobie pomóc, przytulając mięk-
ką maskotkę.
Dzieci dowiadują się, że płacz i szukanie pomocy są czymś normalnym i naturalnym, że robią tak
dzieci i dorośli. Łatwiej akceptują własne przejawy smutku, nie wstydzą się i szybciej uzyskują pomoc.
Dzieci są także nastawione na pomaganie innym smutnym osobom, co sprzyja rozwojowi empatii
i rozumienia innych – sprzyja procesowi socjalizacji.
Podpowiadamy rodzicom:
Jeżeli wiemy, że dzieci „zarażają się” emocjami i uczuciami przeżywanymi przez nas, dorosłych, i mają
tendencję do upatrywania przyczyny smutku rodziców w sobie samych (nie słuchałem, nie posprząta-
łam, byłem niegrzeczny, stłukłam szklankę itp.), powinniśmy od razu porozmawiać z nimi i wyjaśnić
przyczynę stanu swoich emocji. Z jednej strony pomoże to nam, rodzicom, z drugiej – dzieci, mimo
naszego smutku, będą spokojniejsze.
Dzieci mogą nie zrozumieć naszych przeżyć, ale towarzysząc nam w smutku będą czuły wspólnotę
z rodzinną. Wspólnie możemy sobie pomoc, gdy:
porozmawiamy z dzieckiem o tym, dlaczego jesteśmy smutni;
przytulimy się wzajemnie i będziemy wspólnie płakać, milczeć, czuć swoje ciepło;
gdy będziemy wracać w rozmowach do osoby, która odeszła, gdy będziemy trzymać jej fotografię
i czuć jej obecność;
nie będziemy próbowali zastąpić osoby, która odeszła.
Takie wspólne przeżywanie przyczyni się do pogłębienia poczucia wspólnoty i umocni więzi w ro-
dzinie.
160
CYKL WYCHOWAWCZY: ROZMAWIAMY Z DZIEĆMI O EMOCJACH I UCZUCIACH
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Przewodnik metodyczny Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 2
Szczegolowe rozklady materialu Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 3, ilustracje warz
Przewidywane osiagniecia ucznia Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 4, ilustracje war
Przewidywane osiagniecia ucznia Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 3 (1), ilustracje
Szczegolowe rozklady materialu Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 1, ilustracje warz
Szczegolowe rozklady materialu Tropiciele Roczne przygotowanie przedszkolne Czesc 4, ilustracje warz
bawię się i uczę roczne przygot przedszkl, przewodniki MAC
wzor zaswiadczenia o spelnianiu obowiazku rocznego przygotowania przedszkolnego pdf
więcej podobnych podstron