Ochrona budynków
przed wilgocią
OSUSZANIE
Przygotowały:
dr inż.Agnieszka Kaliszuk-Wietecka
mgr inż.Elżbieta Wyszyńska
Zawilgocenie przegrody budowlanej ma wpływ na:
1. parametry techniczne przegrody,
3. estetykę wnętrz i fasad
2. mikroklimat wnętrz,
Zawilgocenie elementów budynku może powstać w wyniku:
-sorpcji wody z powietrza,
-kondensacji powierzchniowej pary wodnej,
-kondensacji międzywarstwowej pary wodnej,
-transportu kapilarnego wody z gruntu,
-obecności wody technologicznej,
-opadów atmosferycznych,
-awarii instalacji,
-akcji gaśniczej podtopienia lub powodzi.
Skutkami zawilgocenia elementów budynku mogą być:
plamy wilgoci,
rozwój grzybów pleśniowych,
degradacja warstw wykończaniowych:
- powstawanie wykwitów i wysoleń,
- odbarwienia powłok malarskich,
- odparzenia i odpadanie tynków,
zniszczenie struktury materiału elementów prowadzące
do powstawania ubytków,
rozwój korozji biologicznej w przypadku elementów drewnianych,
wzrost wartości współczynnika przewodzenia ciepła, a w
konsekwencji zwiększenie strat ciepła w budynku ogrzewanym.
Zwiększenie strat ciepła przez zawilgocone
przegrody
• Zawilgoceniu ulegają materiały budowlane o strukturze
porowatej.
• W wilgotnym materiale woda zajmuje miejsce powietrza.
W niesprzyjających warunkach termicznych (spadek
temperatury poniżej 0˚C) woda może zamarzać powodując
dalszy spadek izolacyjności termicznej materiału.
• Dla przypomnienia, obliczeniowy współczynnik
przewodzenia ciepła :
• dla powietrza
λ = 0,025 W/m·K
• dla wody w temperaturze 10˚C λ = 0,600 W/m·K
• dla lodu w temperaturze 0˚C λ = 2,200 W/m·K
Skuteczne zabezpieczenie budynku przed wilgocią wymaga:
1. diagnozowania przyczyn zawilgocenia,
2. zaprojektowania i wykonania skutecznej i trwałej izolacji
wodochronnej,
3. dobranie i wykonanie sposobu osuszenie zawilgoconych
elementów budynku.
Przygotowanie do osuszania budynków – zasady
postępowania
DANE OGÓLNE
• Wiek budynku
• Układ ścian
• Podpiwniczenie lub jego brak
• Materiał ścian
• Poziom wody gruntowej
• Rodzaj gruntu i jego przewarstwienia
• Otoczenie budynku, ukształtowanie terenu, roślinność
• Zanieczyszczenie środowiska (zasolenie, kwaśne deszcze)
• Stan instalacji wod-kan.
• Stan urządzeń do odprowadzania wody opadowej
• Izolacje wodochronne fundamentów (czy są? w jakim stanie?)
• Rodzaj i zakres uszkodzeń
• Wentylacja pomieszczeń
• Źródła wody
Przygotowanie do osuszania budynków – zasady
postępowania
BADANIA
• Wilgotność materiałów przegród
• Nasiąkliwość materiałów
• Rozkład wilgoci na wysokości i grubości ścian
• Ilość i rodzaj soli występujących w murach
ANALIZA DANYCH - diagnoza
DOBÓR METOD
• Usunięcie wszystkich źródeł wody
• Odwodnienie terenu wokół budynku
• Ewentualne wzmocnienie konstrukcji
• Zahamowanie kapilarnego transportu wilgoci w ścianach (odtworzenie lub
wytworzenie właściwej izolacji wodochronnej)
• Zabezpieczenie powierzchni przegród przed zamakaniem (hydrofobizacja)
• Osuszenie przegród
• Docieplenie przegród zewnętrznych
• Właściwa eksploatacja ( temperatura i wilgotność powietrza
wewnętrznego)
OSUSZANIE
WENTYLOWANIE
POMIESZCZENIA
METODA
MIKROFALOWA
METODY
KONDENSACYJNE
I ABSORPCYJNE
METODA
TERMOINIEKCJI
METODY
ELEKTROFIZYCZNE
WENTYLOWANIE POMIESZCZEŃ
Następuje w wyniku różnicy temperatury
powietrza wewnątrz i powietrza zewnętrznego
Proces bardzo
powolny ok.2lat
Powietrze wewnątrz pomieszczeń o zwiększonej zawartości
wilgoci (pary wodnej) jest wymieniane na powietrze
zewnętrzne o mniejszej zawartości pary wodnej
Podniesienie temperatury:
np.: Promienniki
UWAGA:
miejscowa kondensacja
i wtórne zawilgocenie
METODY KONDENSACYJNE
W metodzie kondensacyjnej wykorzystuje
się zjawisko kondensacji pary wodnej
zawartej w powietrzu w kontakcie z ciałami
o temperaturze niższej niż temperatura
punktu rosy
prosta obsługa, małe zużycie energii,
wymagane jest utrzymanie szczelności pomieszczenia
METODY ABSORPCYJNE
W osuszaczach absorpcyjnych wykorzystuje się
zjawisko pochłaniania wilgoci z powietrza przez
specjalną substancję o dużej powierzchni
właściwej, wypełniającą cylindryczny rotor.
konieczna okresowa regeneracja substancji strumieniem
gorącego powietrza,
droższe, bardziej skomplikowane, zużywa więcej energii,
może pracować w temperaturze ujemnej,
możliwość uzyskania powietrza o wilgotności względnej (na
wylocie z urządzenia) nawet o wilgotności 1-3%.
wymagane jest utrzymanie szczelności pomieszczenia
METODY ELEKTROFIZYCZNE
Producenci podają, że aby pozbyć
się wilgoci z murów wystarczy
zawiesić w pomieszczeniach,
sprzedawane przez firmy,
urządzenia i w ciągu 2
3 lat
oczekiwać na mające nastąpić
osuszenie murów.
w aparatach stosowanych w tej metodzie wytwarza się
bardzo słabe pole elektromagnetyczne o wysokiej
częstotliwości.
osuszeniem maja być objęte mury w zasięgu koła o promieniu
4 do 52 m,
METODY ELEKTROFIZYCZNE
[zdj. własne]
METODA MIKROFALOWA
Metoda ta wykorzystuje zdolność mikrofal do wprawiania w ruch
cząsteczek wody zawartej w osuszanym materiale. Skutkiem
wytworzonego w ten sposób tarcia jest duża ilość ciepła.
mur nagrzewa się do temperatury 60-80ºC, co sprawia, że
woda paruje i dyfunduje z niego.
zaletą metody jest szybkość, brak wysoleń i skuteczne
niszczenie wszelkich utworów biologicznych,
wadą metody jest szkodliwość promieniowania oraz ryzyko
wtórnego zawilgocenia - konieczna intensywna wentylacja.
METODA TERMOINIEKCJI
Istota metody polega na osuszeniu strefy muru muru z zalegającej
w jego porach i kapilarach wody, a następnie - wykonaniu trwałej
przepony hydrofobowej z żywic silikonowych, uniemożliwiającej
ponowne wnikanie wilgoci do muru.
METODA TERMOINIEKCJI c.d.
osuszanie wykonuje się specjalnymi urządzeniami
termowentylacyjnymi, których elementy grzejne i nadmuchu
powietrza umieszcza się w nawierconych w ścianie otworach o
średnicy 2,0 cm,
przy przeciętnym zawilgoceniu murów (7-12%) redukcję
wilgoci umożliwiającą przeprowadzenie hydrofobizacji
(poniżej 5 %) uzyskuje się już po 2-4 dobach osuszania (w
zależności od początkowej wilgotności i grubości ścian oraz
warunków prowadzenia prac).