Opracował: Krzysztof Kożyczkowski
ANDY PÓŁNOCNE
Klimat:
Równikowy / podrównikowy ciepły, wilgotny, tropikalny.
Silnie rozczłonkowane góry (system górski oddzielony dolinami tektonicznymi).
W tym regionie wyróżniamy 3 (czasem 4) Kordyliery : a. Wschodnie, b.
Centralne, c. Zachodnie (d.
Nadbrzeżne-> niższe od pozostałych).
Na północny tego regiony kordyliery układają się równoleżnikowo.
NUDO
->
węzeł łańcuchów górskich.
W górach można znaleźć lodowce.
Piętrowość: na przykładzie Huila – 5750 m n.p.m.
Do tego regiony należą wyspy Galapagos.
ANDY ŚRODKOWE
Klimat:
strefa klimatu suchego, tylko skłon gór
ku Amazonce jest wilgotny. Ogólnie góry są suche.
Kordyliery się rozjeżdżają.
Główna Kordyliera to Kordyliera Zachodnia.
Kordyliera Wschodnia i Centralna są poprzerywane, bo w środku są wyżyny (Puna de Atakama)
Ogólnie brak tu jest rozcięć – ale za to jest tutaj całkiem sporo jezior.
Piętrowość: na przykładzie Lluillaillaco [czyt. Juijaijako] – 6723 m n.p.m. (najwyżej położona granica wiecznego
śniegu – chociaż jest tam sucho jak pieprz) – i jest to wulkan.
Opracował: Krzysztof Kożyczkowski
ANDY POŁUDNIOWE
Kordyliera centralna
Kordyliera nadbrzeżna przechodzi w łuk wyspowy
Mamy tutaj Sierrę pampaską.
Aconcagua -
> ściana z wiszącymi lodowcami.
Tutaj mamy II
najwyższy szczyt Ojos de Salado – 6893 m n.p.m.
Tutaj jest najchłodniejszy rejon Andów
Piętrowość: na przykładzie Aconcagui – 6960 m n.p.m. – najwyższy szczyt Ameryki Południowej.
46
o
– 50
o
S
– największa na półkuli
Południowej Górska Czapa Lodowa.
(Jest
to jakby na wysokości Krakowa i
Budapesztu). Tzw. „Lądolód
Patagoński” - > chociaż lądolodem nie
jest. Generalnie nie powinno go tam
być, ale wiatry zrzucają tam swoją
wilgoć, na skutek czego w górach
mocno pada śnieg, a trochę niżej
deszcz.
NIZINY POŁUDNIOWE
Niziny: Orinoko i Gujańska
Wspólne cechy:
-> pochylone w jednym kierunku
-
> gęsta sieć rzeczna
-> charakter klimatu podrównikowego
-
> lasy galeriowe (na sawannie, wzdłuż rzek)
-
> Żyją tutaj Jaguary
-
> Mała gęstość zaludnienia
-> lasy namorzynowe.
WYŻYNA GUJAŃSKA
Ma 3 poziomy:
-
> Poziom wyżynny główny (wyżej na zachodzie)
-
> Poziom płaskowyżów
– Tepui
- góry wyspowe
-
> Poziom głębokich dolin rzecznych
Mamy tutaj największy wodospad Salto Angel -> nazwisko pilota.
Woda spada z góry (Tepui) do dolin rzecznych.
Piętrowość: na przykładzie Neblina – 3014 m n.p.m.
Opracował: Krzysztof Kożyczkowski
NIZINA AMAZONKI
Teren równinny
Głębokie doliny
Gęsta sieć rzeczna
Równina boliwijska i Amazonia przedandyjska są na lekkiej wyżynie
W tym regionie występuje największy las świata
Bardzo bogata i różnorodna fauna i flora
WYŻYNA BRAZYLIJSKA
Klimat:
równikowy (różny stopień suchości)
Struktura prekambryjska
Dużo dolin rzecznych
W tym regionie występuje rzeka na X -> XINGU
Spotkać tu możemy Sierrę -> Serra -> Łańcuch.
Bardzo malownicz
e wybrzeże
Słynne plaże
Głowy cukrowe ------------>
Rio de Janeiro (rzeka styczniowa -
>błędne nazewnictwo, nie ma tam rzeki)
Wodospad IGUAZU
Piętrowość: na przykładzie Agulhas Negras – 2787 m n.p.m.
NIZINA PARANY – LA PLATY
Klimat:
podrównikowy, na północy równikowy.
Gran Chaco
–
półpustynny obszar. Występują tu drzewa butelkowe.
Bardzo żyzne obszary
Tutaj spotkamy się z największa gęstością zaludnienia tego kontynentu.
Pampa
Pantanal -
> Północna część niziny. Mamy tutaj Sawannę zalewową (Rzeka
Paragwaj, które płynie po równinie, znajduje się później na progu, który jest
bardzo trwały).
WYŻYNY POŁUDNIOWE
Klimat:
umiarkowany ciepły, chłodny, ale suchy przez prąd Peruwiański (Humboldta)
Na południu: Patagonia, na Północy: Salado -> Platforma paleozoiczna -> aktywne ruchy tektoniczne.
Obszar był kiedyś górzysty, ale został wyrównany.
Rzeki mają mniej wody przy ujściu niż przy źródłach.
Do tego regiony należą Falklandy / Malwiny.