Makroekonomia

ćwiczenia III

dr Tomasz Białowąs

Katedra Gospodarki Światowej i Integracji Europejskiej

http://www.msg.umcs.lublin.pl/bialowas.htm

[e-mail]

Zagregowany popyt

• Zagregowany popyt to łączna ilość towarów,

jaką nabywcy decydują się zakupić w danych
warunkach i czasie.

• Zagregowany popyt zależy przede wszystkim

od dwóch czynników: od ogólnego poziomu
cen towarów i od wysokości dochodów
ludności

Zagregowana podaż

• Zagregowana podaż oznacza łączną ilość

towarów, jaką producenci decydują się wytworzyć
w danych warunkach i czasie oraz dostarczyć na
rynek.

• Zagregowana podaż zależy przede wszystkim od

trzech czynników: od zasobów czynników
produkcji i efektywności ich wykorzystania, od
ogólnego poziomu cen towarów oraz od kosztów
produkcji ponoszonych przy wytwarzaniu
towarów.

Zagregowana podaż

• Przy danych zasobach czynników produkcji

wielkość zagregowanej podaży zależy przede
wszystkim od ogólnego poziomu cen oraz od
kosztów produkcji.

• Zagregowana podaż jest zatem rosnącą

funkcją ogólnego poziomu cen i malejącą
funkcją kosztów produkcji.

Zagregowana podaż i popyt

• Faktyczne rozmiary produkcji (dochodu

narodowego) ustalają się w wyniku
wzajemnego oddziaływania agregatowego
popytu i agregatowej podaży.

• Krzywe zagregowanego popytu i podaży mają

podobny sens ekonomiczny, co zwykłe krzywe
popytu i podaży, z tym że odnoszą się nie do
pojedynczego towaru, lecz do wszystkich
towarów.

Zagregowana podaż i popyt

• Kształt krzywej zagregowanego popytu nie

budzi istotnych kontrowersji w literaturze.
Przedstawiciele różnych kierunków i teorii
przyjmują, że krzywa ta opada, co oznacza, że
przy niższych poziomach cen wielkości
zagregowanego popytu są wyższe.

Krzywa zagregowanego popytu

Popyt zagregowany

Zagregowana podaż i popyt

• Kształt zagregowanej podaży wywołuje ostre

spory w teorii ekonomii. Wyodrębnić można
dwa krańcowe stanowiska:

• 1) neoklasyczne, zakładające pionową krzywą

zagregowanej podaży

• 2) keynesistowskie, zakładające poziomy

przebieg krzywej w typowej sytuacji
gospodarczej

Stanowisko neoklasyczne

• Krzywa zagregowanej podaży jest pionowa i

odpowiada poziomowi produkcji potencjalnej.

• Taki kształt krzywej wynika z przekonania o

doskonałej elastyczności cen i dużej skuteczności
działania mechanizmów rynkowych.

• Stany nierównowagi na rynkach czynników

produkcji i na rynku towarowym są szybko
likwidowane i w rezultacie produkcja faktyczna
ustala się na poziomie odpowiadającym pełnemu
wykorzystaniu czynników produkcji

Stanowisko neoklasyczne

• Zmiany zagregowanego popytu na towary nie

pociągają za sobą zmian faktycznej produkcji

• Powodują jedynie zmiany ogólnego poziomu

cen.

Zagregowana podaż

Keynesiści

• Odrzucają przekonanie neoklasyków o doskonałej

giętkości cen i dużej skuteczności działania

mechanizmów rynkowych.

• Krzywa zagregowanej podaży jest całkowicie płaska do

osiągnięcia poziomu produkcji potencjalnej, co

oznacza, że przy danym poziomie cen producenci chcą

dostarczać więcej produktów jeśli mają zapewniony

zbyt.

• Gdy poziom produkcji potencjalnej zostaje osiągnięty,

wówczas krzywa przyjmuje postać linii pionowej.

Oznacza to, że dalsze zwiększenie popytu powoduje

tylko wzrost cen, a nie produkcji.

Zagregowana podaż

Równowaga makroekonomiczna

• Równowaga na

rynku towarów
występuje gdy
nabywcy chcą
kupić dokładnie
taką ilość towarów,
jaką się w
gospodarce
wytwarza.

Równowaga makroekonomiczna

• Warunek równowagi można zapisać następująco
• Y=AD
• Y- dochód narodowy wytworzony w gospodarce

w danym okresie

• AD- Zagregowany popyt na towary w tym samym

okresie

• Poziom faktycznego dochodu narodowego jest

wyznaczony przez poziom agregatowego popytu
na towary.

Zagregowany popyt

• Łączny popyt możemy podzielić na cztery

główne elementy

AD = C + I + G + (Ex-Im)
C – wydatki konsumpcyjne
I – wydatki inwestycyjne
G – wydatki rządowe
Ex – eksport
Im - import

Konsumpcja

• Funkcja konsumpcji wprowadzona została do

badań makroekonomicznych przez Keynesa.

C = a + bY
• „a” - konsumpcja autonomiczna, zmienna

egzogeniczna. To minimalna, niezbędna do
przeżycia konsumpcja. Finansowana jest z
oszczędności i wyprzedaży zasobów.

Konsumpcja

• „b” – współczynnik kątowy, zmienna endogeniczna,

zależna od dochodu. Inaczej: krańcowa skłonność do

konsumpcji –KSK (ang. MPC).

• Wyraża się wzorem:
Δ C
KSK= --------
Δ Y
• Funkcja konsumpcji pokazuje, że istnieje

przewidywalna zależność między rozporządzalnym
dochodem a konsumpcją. Im wyższy jest
rozporządzalny dochód, tym wyższa jest konsumpcja.

Funkcja konsumpcji

Inwestycje

• są częścią agregatowego popytu na towary, a ich

zmiany wpływają zatem na zmiany popytu i

dochodu narodowego

• stanowią znaczącą i mało stabilną część

wydatków, a ich gwałtowne zmiany mogą

wywierać znaczący

• wpływ na popyt globalny, produkcje i

zatrudnienie

• przyczyniają się w długim okresie do rozbudowy

zdolności wytwórczych gospodarki i wzrostu

produkcji potencjalnej

Inwestycje

• Rozmiary inwestycji zależą od:

Wielkości stopy procentowej

– Rozróżniamy stopę procentową nominalną i

realną. O rozmiarach inwestycji decyduje realna

stopa procentowa.

• Zmiany popytu konsumpcyjnego
• Kosztów i efektywności wyposażenia kapitałowego
• Oczekiwań co do przyszłości
• Inwestycje mają charakter autonomiczny względem

dochodu- nie zależą od wielkości dochodu

narodowego.

Inwestycje a stopy procentowe

Funkcja produkcji

• Funkcja produkcji pokazuje zależność wielkości

wytwarzanej produkcji w gospodarce
(dochodu narodowego) od nakładów
czynników produkcji

• Y = f(K,L)
• Y – produkcja wytworzona w gospodarce
• Z – zasób kapitału
• L- zasób pracy