background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
12 

Anna Szczotka 

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu przygo-

towawczym 

Streszczenie 

Przedstawiony  artykuł  podejmuje  problematyk

ę

  dost

ę

pu  do  akt  sprawy 

w post

ę

powaniu  przygotowawczym.  Potrzeba  zaj

ę

cia  stanowiska,  mimo 

istniej

ą

cych  wcze

ś

niej  publikacji  dotycz

ą

cych  tego  tematu,  narodziła  si

ę

 

w zwi

ą

zku  z  orzeczeniem  Trybunału  Konstytucyjnego  z  dnia  3  czerwca 

2008 r. Trybunał poruszył bowiem szereg kwestii niezwykle istotnych i rzuca-
j

ą

cych  nowe 

ś

wiatło  na  instytucj

ę

  dost

ę

pu  do  akt  sprawy  w  post

ę

powaniu 

przygotowawczym.  Celem  artykułu  jest  w  szczególno

ś

ci  konfrontacja  insty-

tucji  dost

ę

pu  do  akt  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  z  konstytucyjnym 

prawem  do  obrony.  Główna  teza  artykułu  brzmi  zatem, 

Ŝ

e  unormowany 

w art.  156  §  5  k.p.k.  dost

ę

p  do  akt  sprawy  w  post

ę

powaniu  przygotowaw-

czym nie spełnia standardów konstytucyjnych i konwencyjnych. 

Wyrokiem  z  dnia  3  czerwca  2008  r.,  wydanym  w  sprawie  o  sygn.  akt 

K 42/07  z  wniosku  Rzecznika  Praw  Obywatelskich,  Trybunał  Konstytucyjny 
orzekł, i

Ŝ

 art. 156 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks post

ę

powa-

nia karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) w zakresie, w jakim umo

Ŝ

liwia 

arbitralne  wył

ą

czenie  jawno

ś

ci  tych  materiałów  post

ę

powania  przygoto-

wawczego,  które  uzasadniaj

ą

  wniosek  prokuratora  w  przedmiocie  tymcza-

sowego  aresztowania,  jest  niezgodny  z  art.  2  oraz  art.  42  ust.  2  w  zw. 
z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.  

Jak podkre

ś

lił Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu powy

Ŝ

szego orze-

czenia, brzmienie zakwestionowanej regulacji umo

Ŝ

liwia w praktyce dowoln

ą

 

interpretacj

ę

  przez  organ  prowadz

ą

cy  post

ę

powanie  przygotowawcze  oko-

liczno

ś

ci  decyduj

ą

cych  o  wyra

Ŝ

eniu  zgody  na  udost

ę

pnienie  podejrzanemu 

i jego  obro

ń

cy  akt  b

ą

d

ź

  okre

ś

lonych  materiałów  tego  post

ę

powania  i  pozo-

staje  w  sprzeczno

ś

ci  ze  standardami  prawidłowej  legislacji  i  okre

ś

lono

ś

ci 

prawa.  Przestrzeganie  tych  standardów  jest  za

ś

  szczególnie  istotne,  je

Ŝ

eli 

chodzi  o  ograniczenia  konstytucyjnych  praw  i  wolno

ś

ci,  zwłaszcza  o tak 

podstawowym charakterze jak prawo do obrony.  

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

13 

II 

Celem  niniejszego  artykułu  jest  przedstawienie  zagadnienia  udost

ę

pnia-

nia  akt  sprawy  podejrzanemu  w  toku  post

ę

powania  przygotowawczego 

w oparciu  o  stanowisko  Trybunału  Konstytucyjnego  wyra

Ŝ

one  w  wyroku 

z dnia 3 czerwca 2008 r. Za spraw

ą

 bowiem ww. orzeczenia Trybunału Kon-

stytucyjnego  przepis  reguluj

ą

cy  powy

Ŝ

sz

ą

  kwesti

ę

,  tj.  art.  156  §  5  k.p.k., 

wprawdzie  nie  utracił  mocy  obowi

ą

zuj

ą

cej,  jednak,  co  podkre

ś

lił  Trybunał 

Konstytucyjny,  powinien  spowodowa

ć

  zmian

ę

  w  jego  stosowaniu,  polegaj

ą

-

c

ą

 na wyeliminowaniu takiej mo

Ŝ

liwo

ś

ci jego interpretacji, która jest niezgod-

na z Konstytucj

ą

 RP

1

. Maj

ą

c powy

Ŝ

sze na uwadze, warto zatem jeszcze raz 

powróci

ć

  do  tematu  dost

ę

pu  do  akt  sprawy  w  post

ę

powaniu  przygotowaw-

czym,  wskazuj

ą

c  jednocze

ś

nie  w  szczególno

ś

ci  na  te  jego  aspekty,  które 

zostały  zaakcentowane  przez  Trybunał  Konstytucyjny.  W  pierwszej  cz

ęś

ci 

artykułu omówiony zostanie przepis kodeksu post

ę

powania karnego regulu-

j

ą

cy  dost

ę

p  do  akt  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  podejrzanego  i  jego 

obro

ń

cy, w drugiej cz

ęś

ci wskazane zostan

ą

 najwa

Ŝ

niejsze aspekty konsty-

tucyjnie  i  konwencyjnie  zagwarantowanego  prawa  do  obrony,  które  mog

ą

 

by

ć

 naruszane przez te regulacje, i w ko

ń

cu, w ostatniej cz

ęś

ci stanowi

ą

cej 

podsumowanie  pracy,  problem  dost

ę

pu  do  akt  w  post

ę

powaniu  przygoto-

wawczym  oraz  zasada  prawa  do  obrony  zostan

ą

  ze  sob

ą

  skonfrontowane, 

przede  wszystkim  na  gruncie  wyroku  Trybunału  Konstytucyjnego  z  dnia 
3 czerwca  2008  r.,  ale  tak

Ŝ

e  wcze

ś

niejszego  orzecznictwa  Europejskiego 

Trybunału Praw Człowieka.  

III 

Prawo  podejrzanego  oraz  jego  obro

ń

cy  do  dost

ę

pu  do  materiału  dowo-

dowego  uzna

ć

  mo

Ŝ

na  za  uprawnienie  do  korzystania  z  tej  samej  wiedzy 

i tych  samych  materiałów  procesowych,  jakie  posiada  organ  prowadz

ą

cy 

post

ę

powanie.  Jego  zakres  obejmuje  zarówno  dost

ę

p  do  dokumentów  pro-

cesowych  zwi

ą

zanych  z  czynno

ś

ciami  procesowymi,  w  których  podejrzany 

brał  udział,  jak  i  tych,  w  których  nie  uczestniczył.  W  pierwszym  przypadku 
mo

Ŝ

e  słu

Ŝ

y

ć

  podejrzanemu  równie

Ŝ

  informacj

ą

  o  tym,  czy  zapis  czynno

ś

ci 

był wierny z rzeczywisto

ś

ci

ą

 i ewentualnie umo

Ŝ

liwi

ć

 podj

ę

cie działa

ń

 w celu 

jej przywrócenia. W drugim dostarcza informacji co do ich przebiegu i skut-
ków dokonanych czynno

ś

ci.  

Prawo  dost

ę

pu  do  akt  sprawy  nie  jest  jednak  prawem  nieograniczonym. 

Ograniczenia  dotycz

ą

  zarówno  całkowitego  wył

ą

czenia  dost

ę

pu  do  niektó-

                                       

1

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
14 

rych  materiałów  czy  informacji,  jak  te

Ŝ

  uzale

Ŝ

nienia  od  decyzji  organów, 

a tak

Ŝ

e  sposobu  korzystania  z  udost

ę

pnionych  materiałów.  Wył

ą

czony  jest 

całkowicie  dost

ę

p  do materiałów  zawieraj

ą

cych  informacje  obj

ę

te  tajemnic

ą

 

pa

ń

stwow

ą

2

.  Pełn

ą

  mo

Ŝ

liwo

ść

  zaznajomienia  si

ę

  z  dokumentami  w  aktach 

sprawy ma podejrzany tylko odno

ś

nie do protokołów tych czynno

ś

ci, w któ-

rych  on  sam  uczestniczył  lub  miał  prawo  uczestniczy

ć

,  oraz  odno

ś

nie  do 

dokumentów  pochodz

ą

cych  od  niego  lub  sporz

ą

dzonych  z  jego  udziałem 

(art. 157 § 3 k.p.k.)

3

.  

Kwesti

ę

 dost

ę

pu podejrzanego oraz jego obro

ń

cy do akt sprawy, a zara-

zem  jego  ograniczenia,  w  toku  post

ę

powania  przygotowawczego  reguluje 

art.  156  §  5  k.p.k.,  zgodnie  z  którym,  je

Ŝ

eli  ustawa  nie  stanowi  inaczej, 

w toku  post

ę

powania  przygotowawczego  stronom,  obro

ń

com,  pełnomocni-

kom  i przedstawicielom  ustawowym  udost

ę

pnia  si

ę

  akta,  umo

Ŝ

liwia  sporz

ą

-

dzanie  odpisów  i  kserokopii  oraz  wydaje  odpłatnie  uwierzytelnione  odpisy 
lub  kserokopie  tylko  za  zgod

ą

  prowadz

ą

cego  post

ę

powanie  przygotowaw-

cze.  Za  zgod

ą

  prokuratora  akta  w  toku  post

ę

powania  przygotowawczego 

mog

ą

 by

ć

 w wyj

ą

tkowych przypadkach udost

ę

pniane innym osobom.  

Przepis powy

Ŝ

szy okre

ś

la kr

ą

g osób, które mog

ą

 uzyska

ć

 dost

ę

p do akt 

(strony,  obro

ń

cy,  pełnomocnicy  i  przedstawiciele  ustawowi,  w  wyj

ą

tkowych 

wypadkach – inne osoby), zakres korzystania z akt post

ę

powania (udost

ę

p-

nienie,  umo

Ŝ

liwienie  sporz

ą

dzenia  odpisów  i  kserokopii  oraz  wydawanie 

odpłatnie  uwierzytelnionych  odpisów lub kserokopii)  oraz  warunki formalno-
proceduralne  udost

ę

pnienia  akt  (mog

ą

  by

ć

  udost

ę

pniane  tylko  za  zgod

ą

 

prowadz

ą

cego post

ę

powanie przygotowawcze)

4

Przepis  art.  156  §  5  k.p.k.  nie  wskazuje 

Ŝ

adnego  terminu  do  zło

Ŝ

enia 

wniosku o udost

ę

pnienie akt sprawy. Tym samym uprawnienie podejrzanego 

i  jego  obro

ń

cy  do 

Ŝą

dania  udost

ę

pnienia  akt  sprawy  obejmuje  etap  od 

przedstawienia  zarzutu  popełnienia  przest

ę

pstwa  do  zako

ń

czenia  post

ę

po-

wania przygotowawczego. 

śą

danie udost

ę

pniania akt na podstawie art. 156 

§  5 k.p.k.  nie  zostało  tak

Ŝ

e  obwarowane jakimikolwiek  warunkami, a  zatem 

podejrzany  nie  musi  spełni

ć

 

Ŝ

adnych  pozytywnych  przesłanek  umo

Ŝ

liwiaj

ą

-

cych uzyskanie dost

ę

pu do akt sprawy

5

.  

Trybunał  Konstytucyjny  w  uzasadnieniu  swojego  orzeczenia  wskazał,  i

Ŝ

 

ustawodawca  w 

Ŝ

adnym  z  przepisów  kodeksu  post

ę

powania  karnego  nie 

sprecyzował, co nale

Ŝ

y rozumie

ć

 przez zawarte w art. 156 § 5 k.p.c. sformu-

łowanie  „akta  sprawy  s

ą

dowej”. W  tym  miejscu  podnie

ść

  nale

Ŝ

y,  i

Ŝ

  przepis 

                                       

2

 P. W i l i 

ń

 s k i, Odmowa dost

ę

pu do akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym, Proku-

ratura i Prawo 2006, nr 11, s. 75. 

3

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

4

 Ibidem

5

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 65. 

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

15 

art.  156  §  5 k.p.k.  nie  zawiera  poj

ę

cia  „akta  sprawy  s

ą

dowej”.  Okre

ś

leniem 

„akta  sprawy  s

ą

dowej”  posłu

Ŝ

ył  si

ę

  ustawodawca  wył

ą

cznie  w  art.  156  §  1 

k.p.k.,  okre

ś

laj

ą

c  ogólne  reguły  udost

ę

pnienia  akt  na  etapie  post

ę

powania 

s

ą

dowego.  Zasadne  w

ą

tpliwo

ś

ci  Trybunału,  dotycz

ą

ce  braku  okre

ś

lono

ś

ci 

poj

ę

cia „akta sprawy s

ą

dowej” w kontek

ś

cie akt przekazanych s

ą

dowi wraz 

z wnioskiem w przedmiocie tymczasowego aresztowania, wynikaj

ą

 wi

ę

c nie 

z tre

ś

ci art. 156 § 5 k.p.k., lecz ewentualnie ł

ą

cznie z przepisów art. 156 § 1 

i 5  k.p.k.  Tymczasem  Trybunał  przyj

ą

ł, 

Ŝ

e  kwesti

ę

  zasad  dost

ę

pu  do  akt 

sprawy  w  post

ę

powaniu  w  przedmiocie  zastosowania  lub  przedłu

Ŝ

enia  sto-

sowania  tymczasowego  aresztowania  reguluje  art.  156  §  5  k.p.k.,  przeto 
zakres  znaczeniowy  poj

ę

cia  „akta  sprawy  s

ą

dowej”  u

Ŝ

ytego  w  art.  156  §  1 

k.p.k. zdaje si

ę

 nie mie

ć

 wi

ę

kszego znaczenia przy rozstrzyganiu przedsta-

wionego  Trybunałowi  zagadnienia

6

.  Trybunał  Konstytucyjny  w  swoim  orze-

czeniu  nie  wskazał  wykładni  poj

ę

cia  akt  sprawy  zawartego  w  art.  156  §  5 

k.p.k. Trybunał wskazał jedynie, i

Ŝ

 zgodnie z praktyk

ą

 stosowan

ą

 przez s

ą

dy 

powszechne  okre

ś

lenie  „akta  w  toku  post

ę

powania  przygotowawczego” 

obejmuje  zarówno  „wła

ś

ciwe”  akta  sprawy,  o  których  mowa  w  art.  250  §  3 

i art.  263  §  6  k.p.k.,  przysłane  s

ą

dowi  wraz  z  wnioskiem  o  zastosowanie 

b

ą

d

ź

  przedłu

Ŝ

enie  tymczasowego  aresztowania,  jak  i  akta  „aresztowe”,  tj. 

wniosek  prokuratora  w  przedmiocie  tymczasowego  aresztowania  wraz 
z zał

ą

czonymi do niego dokumentami

7

. Znany jest te

Ŝ

 pogl

ą

d, i

Ŝ

 w zakresie 

dowodów,  które  stanowi

ą

  podstaw

ę

  wniosku  o  tymczasowe  aresztowanie, 

akta  sprawy  przesłane  przez  prokuratora  wraz  z  wnioskiem  w  przedmiocie 
tymczasowego  aresztowania  stanowi

ą

  akta  sprawy  s

ą

dowej  w  rozumieniu 

art. 156 § 1 k.p.k., co do udost

ę

pniania których nie ma potrzeby uzyskiwania 

zgody  na  ich  udost

ę

pnienie  (art.  156  § 5 k.p.k.).  Dopiero  w  pozostałym  za-

kresie  s

ą

  to  akta  post

ę

powania  przygotowawczego,  na  udost

ę

pnienie  któ-

rych  wymagana  jest  zgoda  prowadz

ą

cego  post

ę

powanie  przygotowawcze. 

Uzasadnieniem  powy

Ŝ

szego  pogl

ą

du  jest  przyj

ę

cie,  i

Ŝ

  post

ę

powanie 

w przedmiocie tymczasowego aresztowania stanowi post

ę

powanie s

ą

dowe, 

a  zatem  akta  sprawy,  które  prokurator  przesyła  s

ą

dowi  wraz  z  wnioskiem 

o tymczasowe aresztowanie, nale

Ŝ

y uzna

ć

 za akta sprawy s

ą

dowej

8

.  

Odmowa  dost

ę

pu  do  akt  post

ę

powania  przygotowawczego  wydana  na 

podstawie art. 156 § 5 k.p.k. mo

Ŝ

e mie

ć

 ró

Ŝ

ny zakres. Uzna

ć

 bowiem nale-

Ŝ

y, 

Ŝ

e skoro organ prowadz

ą

cy post

ę

powanie przygotowawcze wyrazi

ć

 mo-

Ŝ

e zgod

ę

 na dost

ę

p do akt sprawy, to mo

Ŝ

e równie

Ŝ

 wyrazi

ć

 j

ą

 w odniesieniu 

                                       

6

  P. K a r d a s, P. W i l i 

ń

 s k i, O niekonstytucyjno

ś

ci odmowy dost

ę

pu do akt sprawy w po-

st

ę

powaniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania, Palestra 2008, nr 7–8, s. 28. 

7

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

8

  J.  S  k  o  r  u  p  k  a, W  kwestii  dost

ę

pu  tymczasowo  aresztowanego  do  wniosku  przedmiocie 

tymczasowego  aresztowania  oraz  akt  sprawy  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  na  margi-

nesie orzecze

ń

 s

ą

dów powszechnych, Palestra 2008, nr 7–8, s. 37. 

background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
16 

do  cz

ęś

ci  akt  albo  niektórych  ich  fragmentów.  Zatem  odmowa  dost

ę

pu  do 

akt  mo

Ŝ

e  obejmowa

ć

  cały  zgromadzony  materiał procesowy,  poszczególne 

fragmenty  akt  albo  te

Ŝ

  konkretne  jego  elementy  –  protokoły  przesłucha

ń

opinie, ekspertyzy

9

. Wydaje si

ę

Ŝ

e tylko w nielicznych sprawach zajd

ą

 prze-

słanki  pozwalaj

ą

ce  na  odmówienie  podejrzanemu  dost

ę

pu  do  cało

ś

ci  akt 

sprawy, natomiast w wi

ę

kszo

ś

ci wypadków odmowa b

ę

dzie mogła by

ć

 ogra-

niczona jedynie do cz

ęś

ci akt, a nawet poszczególnych dokumentów

10

.  

Odno

ś

nie  odmowy  dost

ę

pu  do  akt  sprawy,  nale

Ŝ

y  wskaza

ć

,  i

Ŝ

  ustawo-

dawca w 

Ŝ

aden sposób nie uregulował podstaw odmowy udost

ę

pniania po-

dejrzanemu  i  jego  obro

ń

cy  akt  sprawy  w  toku  post

ę

powania  przygoto-

wawczego

11

.  W  art.  156  §  5  k.p.k.  nie  zostały  okre

ś

lone 

Ŝ

adne  przesłanki 

odmowy  udost

ę

pnienia  akt,  jak  cho

ć

by  „interes 

ś

ledztwa”.  Z  przepisu  po-

wy

Ŝ

szego nie wynika równie

Ŝ

, na jakiej podstawie winno by

ć

 oparte przeko-

nanie  prowadz

ą

cego  post

ę

powanie  przygotowawcze  o  udost

ę

pnieniu  b

ą

d

ź

 

odmowie udost

ę

pnienia podejrzanemu akt sprawy

12

. Trybunał Konstytucyjny 

wskazał na nadmiern

ą

 ogólno

ść

 sformułowania art. 156 § 5 k.p.k., co prze-

s

ą

dziło o uznaniu jego niezgodno

ś

ci z zasad

ą

 poprawnej legislacji zawartej 

w art. 2 Konstytucji RP. W uzasadnieniu swojego wyroku Trybunał Konstytu-
cyjny  podniósł,  i

Ŝ

  byłoby  po

Ŝą

dane  wprowadzenie  przez  ustawodawc

ę

  do 

przepisu  art.  156  §  5  k.p.k.  przesłanek  ograniczaj

ą

cych  arbitralne  stosowa-

nie zawartej w nim regulacji. Powinny one polega

ć

 na doprecyzowaniu prze-

pisów dotycz

ą

cych dost

ę

pu do akt w zwi

ą

zku z zastosowaniem lub przedłu-

Ŝ

eniem  tymczasowego  aresztowania  w  taki  sposób,  aby  oskar

Ŝ

ony  (jego 

obro

ń

ca) miał mo

Ŝ

liwo

ść

 efektywnej obrony i podwa

Ŝ

enia zasadno

ś

ci zasto-

sowania 

ś

rodka  zapobiegawczego.  Jednocze

ś

nie  Trybunał  podkre

ś

lił,  i

Ŝ

 

samo  doprecyzowanie  art.  156  §  5  k.p.k.,  polegaj

ą

ce  na  dodaniu  do  tego 

przepisu  przesłanek  odmowy  dost

ę

pu  do  dokumentów  w  postaci  klauzul 

ogólnych  (np.  dobra  wymiaru  sprawiedliwo

ś

ci),  nie  gwarantowałoby  osobie 

tymczasowo aresztowanej dost

ę

pu do akt spraw w sposób zgodny ze stan-

dardami wyznaczonymi przez Europejski Trybunał Praw Człowieka

13

Nale

Ŝ

y jednak zgodzi

ć

 si

ę

 ze stanowiskiem, i

Ŝ

 prowadz

ą

cy post

ę

powanie 

przygotowawcze  nie  powinien  odmawia

ć

  zgody  na  przejrzenie  akt  przez 

                                       

9

  P. W i l i 

ń

 s k i, Odmowa dost

ę

pu do akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym, Proku-

ratura i Prawo 2006, nr 11, s. 79. 

10

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 73. 

11

 M. W 

ą

 s e k - W i a d e r e k, Dost

ę

p do akt sprawy oskar

Ŝ

onego tymczasowo aresztowa-

nego i jego obro

ń

cy w post

ę

powaniu przygotowawczym – standard europejski a prawo pol-

skie, Palestra 2003, nr 3–4, s. 65. 

12

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 65. 

13

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

17 

strony,  je

Ŝ

eli  mo

Ŝ

e  to  nast

ą

pi

ć

  bez  wyrz

ą

dzenia  istotnej  szkody  interesom 

prowadzonego 

ś

ledztwa (dochodzenia)

14

.  

Odmowa  wgl

ą

du  do  akt  sprawy  wydawana  jest  w  formie  zarz

ą

dzenia 

wraz  z  jego  pisemnym  uzasadnieniem  osoby  prowadz

ą

cej  post

ę

powanie 

przygotowawcze.  Uzasadnienie  zarz

ą

dzenia  powinno  spełnia

ć

  warunki 

okre

ś

lone w art. 424 § 1 k.p.k., tj. wskazanie, jakie fakty uznano za udowod-

nione  lub  nieudowodnione,  na  jakich  w  tej  mierze  oparto  si

ę

  dowodach 

i dlaczego  nie  uznano  dowodów  przeciwnych,  oraz  wyja

ś

nienie  podstawy 

prawnej  zarz

ą

dzenia.  Przede  wszystkim  jednak  uzasadnienie  powinno 

wskazywa

ć

 na te okoliczno

ś

ci sprawy, które stały na przeszkodzie udost

ę

p-

nienia  akt  sprawy.  Odmowa  udost

ę

pniania  akt  została  poddana  kontroli  in-

stancyjnej.  Na  zarz

ą

dzenie  w  przedmiocie  odmowy  udost

ę

pniania  akt 

w post

ę

powaniu  przygotowawczym,  zgodnie  z  art.  159  k.p.k.,  przysługuje 

stronom za

Ŝ

alenie do prokuratora bezpo

ś

rednio przeło

Ŝ

onego. Je

Ŝ

eli zarz

ą

-

dzenie  o odmowie  udost

ę

pnienia  akt  wydał  prokurator,  za

Ŝ

alenie  na  jego 

zarz

ą

dzenie  rozpoznaje  prokurator  bezpo

ś

rednio  przeło

Ŝ

ony.  Je

Ŝ

eli  nato-

miast  zarz

ą

dzenie  wydał  nieprokuratorski  organ  prowadz

ą

cy  post

ę

powanie 

przygotowawcze,  za

Ŝ

alenie  rozpoznaje  prokurator  sprawuj

ą

cy  nadzór  nad 

tym  post

ę

powaniem

15

.  W  za

Ŝ

aleniu  podejrzany  mo

Ŝ

e  zakwestionowa

ć

  nie 

tylko  zasadno

ść

  samego  rozstrzygni

ę

cia,  ale  tak

Ŝ

e  jego  uzasadnienie, 

wskazuj

ą

c brak podstaw do decyzji

16

.  

 Decyzja  o  odmowie  udost

ę

pnienia  akt  sprawy  ma  charakter  incydental-

ny,  wydawana  jest  ona  stosownie  do  aktualnego  stanu  post

ę

powania.  Po-

dejrzany w ka

Ŝ

dej chwili mo

Ŝ

e ponowi

ć

 wniosek o udost

ę

pnienia akt. Wcze-

ś

niejsza  odmowa,  cho

ć

by  podtrzymana  przez  prokuratora  bezpo

ś

rednio 

przeło

Ŝ

onego  b

ą

d

ź

  sprawuj

ą

cego  nadzór  nad  post

ę

powaniem  przygoto-

wawczym,  nie  stanowi  bowiem  przesłanki  negatywnej  do  wyst

ą

pienia  z  ko-

lejnym  wnioskiem  o  udost

ę

pnienie  akt. Wydanie  zarz

ą

dzenia  uwzgl

ę

dniaj

ą

-

cego  wniosek  podejrzanego  nie  wymaga  te

Ŝ

  zmiany,  ani  uchylenia  wcze-

ś

niejszego  zarz

ą

dzenia  w  tej  kwestii.  Wydaniu  postanowienia  w  drugiej  in-

stancji równie

Ŝ

 nie towarzyszy zakaz ponownego 

Ŝą

dania, ani te

Ŝ

 nie korzy-

sta ono z powagi rzeczy os

ą

dzonej

17

.  

Wskaza

ć

 ponadto nale

Ŝ

y, i

Ŝ

 obowi

ą

zuj

ą

cy kodeks post

ę

powania karnego 

nie  zawiera  odmiennych  uregulowa

ń

  dost

ę

pu  podejrzanego  i  jego  obro

ń

cy 

do  akt  post

ę

powania  przygotowawczego  w  sytuacji,  kiedy  podejrzany  jest 

                                       

14

 F. P r u s a k, Komentarz do kodeksu post

ę

powania karnego, Warszawa 1999.  

15

 P. H o f m a 

ń

 s k i, E. S a d z i k, K. Z g r y z e k, Kodeks Post

ę

powania Karnego, t. IV: 

Komentarz. Aktualizacje, Wydawnictwo C. H. Beck 2008. 

16

 P. W i l i 

ń

 s k i, Odmowa dost

ę

pu do akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym, Proku-

ratura i Prawo 2006, nr 11, s. 82. 

17

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 66. 

background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
18 

tymczasowo aresztowany. Zatem przewidziane przez kodeks post

ę

powania 

karnego  incydentalne  procedury  aresztowe,  w  ramach  których  odbywa  si

ę

 

kontrola  zasadno

ś

ci  tymczasowego  aresztowania,  nie  skutkuj

ą

 

Ŝ

adnym 

uprzywilejowaniem podejrzanego tymczasowo aresztowanego w dost

ę

pie do 

akt sprawy w porównaniu z podejrzanym odpowiadaj

ą

cym z wolnej stopy

18

.  

Czynno

ść

 polegaj

ą

ca na udost

ę

pnieniu akt sprawy stosownie do art. 156 

§ 5 k.p.k. nie wymaga spisania protokołu. Mo

Ŝ

e on by

ć

 jednak spisany, gdy 

przeprowadzaj

ą

cy  t

ą

  czynno

ść

  uzna  to  za  konieczne.  Mo

Ŝ

liwe  jest  tak

Ŝ

udokumentowanie tej czynno

ś

ci w formie notatki urz

ę

dowej

19

.  

IV 

Prawo  do  obrony  to  podstawowe  prawo  podejrzanego  w  procesie  kar-

nym,  nale

Ŝą

ce  do  sfery  praw  człowieka,  przewidziane  w  Konstytucji  RP 

i gwarantowane  przez  kodeks  post

ę

powania  karnego  oraz  Konwencj

ę

 

o Ochronie  Praw  Człowieka  i  Podstawowych  Wolno

ś

ci  (dalej:  Konwencja 

Europejska).  Prawo  do  obrony  jest  zatem  fundamentaln

ą

  zasad

ą

  procesu 

karnego,  ale  tak

Ŝ

e  elementarnym  standardem  demokratycznego  pa

ń

stwa 

prawnego

20

. Zasada prawa do obrony podniesiona została do rangi zasady 

konstytucyjnej.  Umieszczenie  powy

Ŝ

szej  zasady  w  przepisach  Konstytucji 

powoduje, 

Ŝ

e zasada ta nabiera szczególnej doniosło

ś

ci dla całego systemu 

prawa, w tym dla norm karnoprocesowych. Zasada prawa do obrony znajduje 
ponadto  swoje  miejsce  w  traktatach  mi

ę

dzynarodowych  reguluj

ą

cych  zagad-

nienia praw człowieka, w tym równie

Ŝ

 w Powszechnej Deklaracji Prawa Czło-

wieka czy Mi

ę

dzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych

21

Zgodnie z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP ka

Ŝ

dy, przeciw komu prowadzone 

jest  post

ę

powanie  karne,  ma  prawo  do  obrony  we  wszystkich  stadiach  po-

st

ę

powania;  Mo

Ŝ

e  on  w  szczególno

ś

ci  wybra

ć

  obro

ń

c

ę

  lub  na  zasadach 

okre

ś

lonych w ustawie korzysta

ć

 z obro

ń

cy z urz

ę

du.  

Podkre

ś

li

ć

 nale

Ŝ

y, 

Ŝ

e prawo do obrony wyst

ę

powa

ć

 winno we wszystkich 

stadiach post

ę

powania, a wi

ę

c zarówno w stadiach przedjudykacyjnych, jak 

i przed  organami  orzekaj

ą

cymi,  w  tym  i  przed  s

ą

dami,  wszystkich  instancji. 

We wszystkich tych stadiach wyst

ę

puje ono w takim samych pełnym zakre-

sie, niezale

Ŝ

nie od tego, 

Ŝ

e nie wszystkie z tych stadiów mog

ą

 si

ę

 ko

ń

czy

ć

 

                                       

18

 M. W 

ą

 s e k - W i a d e r e k, Dost

ę

p do akt sprawy oskar

Ŝ

onego tymczasowo aresztowa-

nego i jego obro

ń

cy w post

ę

powaniu przygotowawczym – standard europejski a prawo pol-

skie, Palestra 2003, nr 3–4, s. 66.  

19

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 67.  

20

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

21

 Wyrok SN z dnia 4 lutego 2003 r., IV KK 379/02, LEX nr 75448. 

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

19 

takim  czy  innym  orzeczeniem

22

.  Ponadto,  zgodnie  ze  stanowiskiem  S

ą

du 

Najwy

Ŝ

szego,  nie  formalne  postawienie  zarzutu  popełnienia  przest

ę

pstwa, 

lecz  ju

Ŝ

  pierwsza  czynno

ść

  organów  procesowych  skierowana  na 

ś

ciganie 

okre

ś

lonej osoby czyni j

ą

 podmiotem prawa do obrony

23

W pi

ś

miennictwie karnoprocesowym powszechnie przyjmowane jest roz-

Ŝ

nienie prawa do obrony  na  obron

ę

 materialn

ą

  i formaln

ą

.  Zasada prawa 

do obrony obejmuje zatem zarówno prawo do obrony materialnej, tj. podej-
mowanie przez jak

ą

kolwiek osob

ę

 wszelkich czynno

ś

ci procesowych w celu 

ochrony interesów oskar

Ŝ

onego w procesie, jak i prawo do obrony formalnej, 

czyli  korzystanie  z  pomocy  obro

ń

cy  przez  oskar

Ŝ

onego.  Obrona materialna 

polega przede wszystkim na składaniu wniosków o przeprowadzenie dowo-
dów oraz innych wniosków procesowych, których uwzgl

ę

dnienie wyjdzie na 

korzy

ść

 oskar

Ŝ

onemu, przytaczaniu argumentów na jego rzecz oraz kontrar-

gumentów przeciwko tezom oskar

Ŝ

enia, składaniu wyja

ś

nie

ń

 oraz komento-

waniu  przeprowadzonych  dowodów  i  wnoszeniu 

ś

rodków  zaskar

Ŝ

enia 

(obrona  czynna,  aktywna).  Do  obrony  materialnej  zaliczy

ć

  równie

Ŝ

  nale

Ŝ

prawo wgl

ą

du w akta sprawy. Obron

ę

 materialn

ą

 cechuje wi

ę

c to, 

Ŝ

e ka

Ŝ

dy 

mo

Ŝ

e j

ą

 wykonywa

ć

 na rzecz oskar

Ŝ

onego, a działalno

ść

 ta ma granice wy-

znaczone przez przepisy prawa. Form

ą

 obrony materialnej jest równie

Ŝ

 mil-

czenie i bierne zachowanie si

ę

 oskar

Ŝ

onego (obrona bierna)

24

.  

Jak  wielokrotnie  podkre

ś

lał  Trybunał  Konstytucyjny

25

,  prawo  do  obrony 

nie  jest  prawem  absolutnym.  Ograniczenia  tego  prawa  podlegaj

ą

  ocenie 

przez pryzmat art. 31 ust. 3 Konstytucji, który formułuje kumulatywnie uj

ę

te 

przesłanki  dopuszczalno

ś

ci  ogranicze

ń

  w  korzystaniu  z  konstytucyjnych 

praw  i wolno

ś

ci.  S

ą

  to:  ustawowa  forma  ograniczenia,  istnienie  w  pa

ń

stwie 

demokratycznym  konieczno

ś

ci  wprowadzenia  ograniczenia,  funkcjonalny 

zwi

ą

zek  ograniczenia  z  realizacj

ą

  wskazanych  w  art.  31  ust.  1  warto

ś

ci 

(bezpiecze

ń

stwo  pa

ń

stwa,  porz

ą

dek  publicznym,  ochrona 

ś

rodowiska, 

zdrowia  i  moralno

ś

ci  publicznej,  wolno

ś

ci  i  praw  innych  osób)  oraz  zakaz 

naruszania istoty danego prawa lub wolno

ś

ci. Stwierdzenie, 

Ŝ

e ograniczenia 

mog

ą

  by

ć

  ustanawiane  tylko  wtedy,  gdy  s

ą

  konieczne  w  demokratycznym 

pa

ń

stwie, nakazuje rozwa

Ŝ

y

ć

, czy wprowadzona regulacja jest w stanie do-

prowadzi

ć

  do  zamierzonych  przez  ni

ą

  skutków,  czy  regulacja  ta  jest  nie-

zb

ę

dna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest poł

ą

czona, oraz czy 

                                       

22

 P. S a r n e c k i, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, t. III, pod red. L. G a r -

l i c k i e g o, Warszawa 2003. 

23

 Wyrok SN z dnia 9 lutego 2004 r., KK 194/03. 

24

 S. W a l t o 

ś

, Naczelne zasady procesu karnego, Warszawa 1999, s. 119. 

25

 Wyrok  TK  z  dnia  3  czerwca  2008  r.,  K  42/07;  a  tak

Ŝ

e:  wyrok  TK  z  dnia  24  marca  2003  r., 

P 14/01;  wyrok  TK  z  dnia  6  marca  2007  r.,  SK  54/06;  orzeczenie  TK  z  dnia  26  kwietnia 
1995 r., K 11/94; wyrok TK z dnia 28 czerwca 2000 r., K 34/99. 

background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
20 

efekty  wprowadzonej  regulacji  pozostan

ą

  w  proporcji  do  ci

ęŜ

arów  nakłada-

nych przez ni

ą

 na obywatela.  

Podstawowym aktem mi

ę

dzynarodowym reguluj

ą

cym zagadnienie prawa 

do obrony jest Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wol-
no

ś

ci

26

, która w art. 6 ust. 3 stanowi, i

Ŝ

 ka

Ŝ

dy oskar

Ŝ

ony o popełnienie czynu 

zagro

Ŝ

onego kar

ą

 ma co najmniej prawo do posiadania odpowiedniego cza-

su i mo

Ŝ

liwo

ś

ci do przygotowania obrony oraz do bronienia si

ę

 osobi

ś

cie lub 

przez  ustanowionego  przez  siebie  obro

ń

c

ę

,  a  je

ś

li  nie  ma  wystarczaj

ą

cych 

ś

rodków na pokrycie kosztów obrony – do bezpłatnego korzystania z pomo-

cy obro

ń

cy wyznaczonego z urz

ę

du, gdy wymaga tego dobro wymiaru spra-

wiedliwo

ś

ci.  Uprawnienia  zawarte  w  art.  6  ust.  3  Konwencji  Europejskiej 

tradycyjnie  uznaje  si

ę

  za  podstawowe  prawa  oskar

Ŝ

onego,  tworz

ą

ce  stan-

dard  tzw.  minimum  praw  oskar

Ŝ

onego,  cho

ć

,  jak  si

ę

  wskazuje,  nie  jest  to 

z pewno

ś

ci

ą

 lista wyczerpuj

ą

ca.  

Trybunał  Konstytucyjny  orzekł,  i

Ŝ

  art.  156  §  5 k.p.k.  w  zakresie,  w  jakim 

umo

Ŝ

liwia  arbitralne  wył

ą

czenie  jawno

ś

ci  tych  materiałów  post

ę

powania 

przygotowawczego,  które  uzasadniaj

ą

  wniosek  prokuratora  w  przedmiocie 

tymczasowego  aresztowania,  narusza  konstytucyjnie  zagwarantowane  pra-
wo  do  obrony  zagwarantowane  podejrzanemu  w  art.  42  ust.  2  Konstytucji 
RP.  Wskaza

ć

  nale

Ŝ

y,  i

Ŝ

  Trybunał  nie  wykluczył  całkowicie  mo

Ŝ

liwo

ś

ci  od-

mowy  udost

ę

pniania  tych  materiałów,  pod  warunkiem  jednak,  i

Ŝ

  nie  b

ę

dzie 

ona miała arbitralnego charakteru

27

.  

Trybunał  Konstytucyjny  przyznał  jednocze

ś

nie,  i

Ŝ

  co  do  zasady  słusznie 

post

ę

powanie przygotowawcze – odmiennie ni

Ŝ

 post

ę

powanie s

ą

dowe – nie 

jest  oparte  na  zasadzie  pełnej  jawno

ś

ci  akt  sprawy.  Mo

Ŝ

liwo

ść

  osi

ą

gni

ę

cia 

celów post

ę

powania przygotowawczego warunkowana jest bowiem, mi

ę

dzy 

innymi,  zachowaniem  w  tajemnicy  pewnych  informacji,  dowodów  itd.

28

.  Po-

mimo  jednak  dominowania  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  zasady  taj-

no

ś

ci,  powinno

ś

ci

ą

  prowadz

ą

cego  to  post

ę

powanie  jest  przede  wszystkim 

poszanowanie  prawa  do  obrony  podejrzanego  oraz  zasady  kontradyktoryj-
no

ś

ci post

ę

powania

29

.  

W  miejsce  wynikaj

ą

cej  z  powszechnie  przyjmowanej  dot

ą

d  wykładni 

art. 156 § 5 k.p.k. zasady tajno

ś

ci akt sprawy, od której odst

ę

pstwo uzale

Ŝ

-

                                       

26

 Dz. U. z 1993 r., Nr 284, poz. 61. 

27

 P.  K  a  r  d  a  s,  P.  W  i  l  i 

ń

  s  k  i,  O  niekonstytucyjno

ś

ci  odmowy  dost

ę

pu  do  akt  sprawy 

w post

ę

powaniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania, Palestra 2008, nr 7–8, s. 26. 

28

 Postanowienie TK z dnia 27 stycznia 2004 r., SK 50/03. 

29

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 73. 

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

21 

nione było od zgody prowadz

ą

cego post

ę

powanie, Trybunał przyj

ą

ł wykład-

ni

ę

  wskazuj

ą

c

ą

  na  zasad

ę

  „wewn

ę

trznej  jawno

ś

ci”  tej  cz

ęś

ci  materiałów 

zgromadzonych  w  aktach  przekazanych  s

ą

dowi  w  trybie  art.  250  §  3  k.p.k. 

lub  art.  263  §  6  k.p.k.,  która  stanowi  uzasadnienie  wniosku  prokuratora 
w przedmiocie tymczasowego aresztowania

30

.  

Podstawowym  uzasadnieniem  dla  ograniczenia  dost

ę

pu  do  akt  sprawy 

w post

ę

powaniu  przygotowawczym  jest  d

ąŜ

enie  do  efektywno

ś

ci  post

ę

po-

wania,  eliminowanie  sytuacji,  w  których  przedwczesne  ujawnienie  posiada-
nych  informacji  mo

Ŝ

e  oznacza

ć

  zniweczenie  wysiłków  i  niepowodzenie 

w gromadzeniu  dowodów  popełnionego  lub  zarzucanego  przest

ę

pstwa

31

Trybunał  Konstytucyjny  w  uzasadnieniu  swojego  wyroku  wskazał jednak, i

Ŝ

 

przepis art. 156 § 5 k.p.c. nie spełnia kryterium proporcjonalno

ś

ci. Reguluj

ą

kolizj

ę

  mi

ę

dzy  dwiema  warto

ś

ciami  –  efektywno

ś

ci

ą

  post

ę

powania  przygo-

towawczego  i  skuteczno

ś

ci

ą

  obrony  osoby  aresztowanej  –  umo

Ŝ

liwia  nad-

mierne ograniczenie praw jednostki, mo

Ŝ

e nawet wkraczaj

ą

c w istot

ę

 konsty-

tucyjnego prawa do obrony

32

. Organ procesowy winien zatem w bardzo wni-

kliwy  sposób  wywa

Ŝ

y

ć

  –  z  jednej  strony  chronione  Konstytucj

ą

  RP  oraz 

standardami  mi

ę

dzynarodowymi  interesy  i  prawa  podejrzanego,  a  z  drugiej 

strony interes skutecznego 

ś

cigania w post

ę

powaniu przygotowawczym

33

Odmawianie  dost

ę

pu  do  akt  niew

ą

tpliwie  wkracza  w  sfer

ę

  prawa  do 

obrony, co nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji stosowania (przedłu-

Ŝ

ania)  najsurowszego 

ś

rodka  zapobiegawczego,  jakim  jest  tymczasowe 

aresztowanie.  Teza  ta  zachowuje  swoj

ą

  aktualno

ść

,  mimo 

Ŝ

e  na  gruncie 

post

ę

powania karnego mo

Ŝ

na wskaza

ć

 przepisy, które umo

Ŝ

liwiaj

ą

 oskar

Ŝ

o-

nemu i jego obro

ń

cy uzyskanie cz

ęś

ciowej wiedzy na temat materiału dowo-

dowego, zebranego na danym etapie post

ę

powania przygotowawczego

34

.  

Trybunał  Konstytucyjny  wskazał  bowiem,  i

Ŝ

  zagwarantowany  w  art.  157 

§ 3  k.p.k.  dost

ę

p  do  protokołów  tych  czynno

ś

ci,  w  których  podejrzany  sam 

uczestniczył  lub  miał  prawo  uczestniczy

ć

,  oraz  odno

ś

nie  do  dokumentów 

pochodz

ą

cych  od  niego  lub  sporz

ą

dzonych  z  jego  udziałem  nie  umo

Ŝ

liwia 

w sposób wystarczaj

ą

cy realizacji prawa do obrony w sytuacji zastosowania 

ś

rodka  zapobiegawczego  w  postaci  tymczasowego  aresztowania

35

,  w  tym 

celu konieczne jest bowiem bezpo

ś

rednie zapoznanie si

ę

 przez aresztowa-

                                       

30

 P.  K  a  r  d  a  s,  P.  W  i  l  i 

ń

  s  k  i,  O  niekonstytucyjno

ś

ci  odmowy  dost

ę

pu  do  akt  sprawy 

w post

ę

powaniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania, Palestra 2008, nr 7–8, s. 26. 

31

 P. W i l i 

ń

 s k i, Odmowa dost

ę

pu do akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym, Proku-

ratura i Prawo 2006, nr 11, s. 79. 

32

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

33

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 73. 

34

 Wyrok TK z dnia 3 czerwca 2008 r., K 42/07. 

35

 Ibidem

background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
22 

nego  (jego  obro

ń

c

ę

)  z  materiałami  post

ę

powania  przygotowawczego,  uza-

sadniaj

ą

cymi wniosek prokuratora. 

Dost

ę

p  podejrzanego  do  akt  sprawy  jest  niezwykle  istotnym  gwarantem 

rzetelno

ś

ci  post

ę

powania.  Rzetelny  proces  karny  wymaga  bowiem,  aby 

oskar

Ŝ

yciel  ujawnił  podejrzanemu  wszystkie  istotne  dowody  przemawiaj

ą

ce 

za i przeciw oskar

Ŝ

eniu. Skuteczna obrona jest bowiem niemo

Ŝ

liwa, albo co 

najmniej niezwykle utrudniona, je

Ŝ

eli oskar

Ŝ

ony pozbawiony zostanie mo

Ŝ

li-

wo

ś

ci  dost

ę

pu  do  zgromadzonego  w  sprawie  materiału  dowodowego.  Brak 

wiedzy o informacjach, które posiada organ procesowy, oznacza brak mo

Ŝ

-

liwo

ś

ci  skutecznej  reakcji  na  wynikaj

ą

ce  z  nich  konsekwencje.  St

ą

d  uzna

ć

 

nale

Ŝ

y, i

Ŝ

 prawo dost

ę

pu do materiału dowodowego jest jednym z istotnych 

elementów prawa do obrony

36

.  

Maj

ą

c  na  wzgl

ę

dnie,  i

Ŝ

  post

ę

powanie  w  przedmiocie  tymczasowego 

aresztowania  umo

Ŝ

liwia  pozbawienie  wolno

ś

ci  podejrzanego,  musi  ono  za-

pewni

ć

  mu  obron

ę

  realn

ą

  i  efektywn

ą

,  a  nie  iluzoryczn

ą

  i  abstrakcyjn

ą

W toku  tego  post

ę

powania  tymczasowo  aresztowany  musi  mie

ć

  mo

Ŝ

liwo

ść

 

przedstawienia i obrony własnego stanowiska. Obrona b

ę

dzie za

ś

 mogła by

ć

 

uznana  za  realn

ą

  i  efektywn

ą

,  je

Ŝ

eli  podejrzany  b

ę

dzie  znał  dowody  i  oko-

liczno

ś

ci stanowi

ą

ce podstaw

ę

 wniosku prokuratora

37

.  

Przyj

ę

ta  przez  Trybunał  koncepcja  przes

ą

dza  zatem  o  braku  podstaw 

prawnych  do  nieuwzgl

ę

dnienia  wniosku  podejrzanego  lub  jego  obro

ń

cy 

o dost

ę

p  do  tej  cz

ęś

ci  materiałów  post

ę

powania  przygotowawczego,  które 

stanowi

ą

  uzasadnienie  wniosku  o  zastosowanie  lub  przedłu

Ŝ

enie  stosowa-

nia  tymczasowego  aresztowania.  W  obowi

ą

zuj

ą

cym  stanie  prawnym  ozna-

cza to konieczno

ść

 zapewnienia podejrzanemu i obro

ń

cy mo

Ŝ

liwo

ś

ci dost

ę

-

pu do tej cz

ęś

ci akt. Standardem staje si

ę

 zatem, zgodnie z zasad

ą

 równo

ś

ci 

broni, zapewnienie podejrzanemu, wobec którego zło

Ŝ

ono wniosek o zasto-

sowanie  albo  przedłu

Ŝ

enie  tymczasowego  aresztowania,  dost

ę

pu  do  tych 

dowodów i okoliczno

ś

ci, które stanowi

ą

 uzasadnienie tego wniosku

38

Odno

ś

nie do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wskaza

ć

 tak

Ŝ

e nale-

Ŝ

y,  i

Ŝ

  zajmuj

ą

c  stanowisko  w  przedmiocie  niekonstytucyjno

ś

ci  art.  156  §  5 

k.p.k., Trybunał zaw

ę

ził znacznie jego zakres, odnosz

ą

c si

ę

 w sentencji swo-

jego wyroku jedynie ogólnie do samej dopuszczalno

ś

ci ograniczenia do akt 

sprawy wył

ą

cznie w ramach post

ę

powania w przedmiocie zastosowania lub 

przedłu

Ŝ

enia  stosowania  tymczasowego  aresztowania.  Przepis  art.  156  § 5 

                                       

36

 P. W i l i 

ń

 s k i, Odmowa dost

ę

pu do akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym, Proku-

ratura i Prawo 2006, nr 11, s. 74. 

37

 J. S k o r u p k a, W kwestii dost

ę

pu tymczasowo aresztowanego do wniosku przedmiocie 

tymczasowego aresztowania oraz akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym na margi-

nesie orzecze

ń

 s

ą

dów powszechnych, Palestra 2008, nr 7–8, s. 37. 

38

 P.  K  a  r  d  a  s,  P.  W  i  l  i 

ń

  s  k  i,  O  niekonstytucyjno

ś

ci  odmowy  dost

ę

pu  do  akt  sprawy 

w post

ę

powaniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania, Palestra 2008, nr 7–8, s. 27. 

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

23 

k.p.k. dotyczy natomiast dost

ę

pu do akt w toku całego post

ę

powania przygo-

towawczego,  bez  wzgl

ę

du  na  stosowanie  wobec  podejrzanego 

ś

rodka  za-

pobiegawczego  w  postaci  tymczasowego  aresztowania.  Jednocze

ś

nie  jed-

nak uzasadnienie wyroku wskazuje na to, 

Ŝ

e stwierdzaj

ą

c zasadno

ść

 zarzu-

tów dotycz

ą

cych braku przesłanek odmowy, Trybunał uznał ten argument za 

wystarczaj

ą

cy  do  ogólnej  dyskredytacji  regulacji  przewiduj

ą

cej  mo

Ŝ

liwo

ść

 

odmowy  dost

ę

pu  w  odniesieniu  do  art.  2  Konstytucji  RP. Ponadto Trybunał 

w  swoim  orzeczeniu  nie  odniósł  si

ę

  do  kwestii  organu  decyduj

ą

cego  o  do-

st

ę

pie do akt sprawy, w szczególno

ś

ci za

ś

 ustalaj

ą

cego zakres ujawnionego 

podejrzanemu  materiału  dowodowego,  a  tak

Ŝ

e  nie  rozstrzygn

ą

ł  problemu 

organu  wła

ś

ciwego  i  trybu  kontroli  decyzji  o  udost

ę

pnieniu  lub  odmowie 

udost

ę

pnienia pewnej cz

ęś

ci materiału dowodowego

39

Mimo  jednak  powy

Ŝ

ej  wskazanych  w

ą

tpliwo

ś

ci  zawartych  w  orzeczeniu 

Trybunału,  wyrok  z  dnia  3  czerwca  2008  r.  jest  niew

ą

tpliwie  przełomowy 

z punktu widzenia gwarancji procesowych. Ujawniaj

ą

ce si

ę

 w kontek

ś

cie tego 

wyroku  zagadnienia  wskazuj

ą

  na  konieczno

ść

  nowelizacji  obowi

ą

zuj

ą

cych 

przepisów przes

ą

dzaj

ą

c w pewnej cz

ęś

ci zakres przyszłego rozwi

ą

zania

40

.  

Z  powy

Ŝ

szym  orzeczeniem  Trybunału  Konstytucyjnego  koresponduje 

równie

Ŝ

  orzecznictwo  Europejskiego  Trybunału  Praw  Człowieka,  który  stoi 

na stanowisku, i

Ŝ

 z potrzeby zagwarantowania przeprowadzenia skuteczne-

go 

ś

ledztwa  mo

Ŝ

e  wynika

ć

  konieczno

ść

  utrzymania  w  tajemnicy  cz

ęś

ci  ze-

branych  podczas 

ś

ledztwa  informacji  w  celu  zapobiegni

ę

cia  wpływaniu  na 

dowody  przez  podejrzanych  i  zakłócaniu  przebiegu  procesu;  Jednak

Ŝ

e,  ów 

słuszny  sk

ą

din

ą

d  cel  nie  mo

Ŝ

e  zosta

ć

  osi

ą

gni

ę

ty  kosztem  istotnych  ograni-

cze

ń

 praw do obrony. W zwi

ą

zku z tym, informacje wa

Ŝ

ne z punktu widzenia 

oceny zgodno

ś

ci z prawem aresztowania danej osoby nale

Ŝ

y udost

ę

pni

ć

 we 

wła

ś

ciwy  sposób  obro

ń

cy  podejrzanemu

41

.  Europejski  Trybunał  Praw  Czło-

wieka nie stawia zatem wymogu udost

ę

pnienia tymczasowo aresztowanemu 

cało

ś

ci  materiałów  post

ę

powania  przygotowawczego.  Jednak

Ŝ

e  podejrzany 

i jego  obro

ń

ca  powinien  mie

ć

  dost

ę

p  do  akt  tego  post

ę

powania  w  zakresie 

niezb

ę

dnym  do  efektywnego  podwa

Ŝ

ania  zasadno

ś

ci  i  legalno

ś

ci  areszto-

wania

42

.  

Realizacja uprawnienia zagwarantowanego w art. 6 ust. 3 Konwencji Eu-

ropejskiej  b

ę

dzie  sprowadzała  si

ę

  nie  tylko  do  mo

Ŝ

liwo

ś

ci 

Ŝą

dania  podania 

mu  ustnie  podstaw  zarzutu  oraz  sporz

ą

dzenia  na  pi

ś

mie  uzasadnienia  po-

stanowienia  o  przedstawieniu  zarzutu,  ale  tak

Ŝ

e  do  poznania  dowodów 

zgromadzonych  przez  organy 

ś

cigania.  Z  kolei  to  uprawnienie,  ł

ą

cznie 

z uprawnieniem,  do  posiadania  mo

Ŝ

liwo

ś

ci  do  przygotowania  obrony,  obej-

                                       

39

 Ibidem, s. 29. 

40

 Ibidem, s. 32. 

41

 Wyrok ETPCz z dnia 25 czerwca 2002 r., sprawa nr 24244/94. 

42

 Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 23 sierpnia 2007 r., II AKz 412/07.  

background image

A. Szczotka 

Prokuratura  

i Prawo 2, 2009 

 

 
24 

muje prawo podejrzanego do 

Ŝą

dania udost

ę

pnienia mu zebranego materia-

łu dowodowego, w tym akt post

ę

powania przygotowawczego

43

.  

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 czerwca 2008 r. polemi-

zuje  z  dotychczas  dominuj

ą

cym  pogl

ą

dem  w  orzecznictwie,  zgodnie  z  któ-

rym odmowa dost

ę

pu do akt sprawy w post

ę

powaniu przygotowawczym nie 

narusza  prawa  do  obrony

44

.  W  uzasadnieniu  swojego  wyroku  Trybunał 

przedstawił jednak w sposób bardzo rzetelny i precyzyjny te aspekty odmo-
wy  dost

ę

pu  do  akt  sprawy,  które  niew

ą

tpliwie  naruszaj

ą

  prawo  do  obrony. 

ś

wietle  powy

Ŝ

szego,  nie  ulega  wi

ę

c  w

ą

tpliwo

ś

ci, 

Ŝ

e  dotychczasowa  linia 

orzecznicza, a tak

Ŝ

e praktyka polegaj

ą

ca w przewa

Ŝ

aj

ą

cej cz

ęś

ci spraw na 

odmowie dost

ę

pu do akt sprawy powinny ulec zmianie. Wydaje si

ę

Ŝ

e naj-

wy

Ŝ

sz

ą

  odpowiedzialno

ś

ci

ą

  Trybunał  Konstytucyjny  obarczył  organ  prowa-

dz

ą

cy  post

ę

powanie  przygotowawcze,  w  którego  gestii  ci

ą

gle  pozostaje  re-

alizowanie  dost

ę

pu do  akt  sprawy  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym. Wo-

bec faktu, i

Ŝ

 przepis art. 156 § 5 k.p.k. nie utracił mocy obowi

ą

zuj

ą

cej, zada-

niem  organu  prowadz

ą

cego  post

ę

powanie  przygotowawcze  b

ę

dzie  takiego 

jego stosowanie, które zagwarantuje podejrzanemu realizacj

ę

 jego konstytu-

cyjnych i konwencyjnych praw, w tym przede wszystkim prawa do obrony.  

 
 

Access to case files in pre-trial proceedings 

Abstract 

This article discusses the access to the case files in pre-trial proceedings. 

The need for touching upon this problem, despite many relevant publications 

                                       

43

 J. S k o r u p k a, Udost

ę

pnianie akt sprawy podejrzanemu, Prokuratura i Prawo 2007, nr 5, 

s. 69. 

44

 W  postanowieniu  z  dnia  4  wrze

ś

nia  2007  r.  S

ą

d  Apelacyjny  w  Krakowie  orzekł,  i

Ŝ

  nie  ma 

racji  obro

ń

ca  podejrzanego,  zarzucaj

ą

c, 

Ŝ

e  odmówienie  mu  dost

ę

pu  do  akt 

ś

ledztwa  naru-

sza  równo

ść

  stron  i  uniemo

Ŝ

liwia  mu  obron

ę

.  Nie  ma  takiego  naruszenia,  bowiem  wła

ś

nie 

Ŝą

danie  dost

ę

pu  do  akt  narusza  równo

ść

,  skoro  podejrzany  nie  ma  obowi

ą

zku  wyjawienia 

wszystkich posiadanych wiadomo

ś

ci o badanych zdarzeniach. Ujawnienie dowodów dla sto-

sowania aresztowania obezwładniałoby 

ś

ledztwo, które wszak dopiero dowody gromadzi, by 

udowodni

ć

 czyny podejrzanego (II AKz 384/07, KZS 2007, nr 9, poz. 45). W innym orzecze-

niu z dnia 13 pa

ź

dziernika 2005 r. S

ą

d Apelacyjny w Krakowie postanowił, i

Ŝ

 „Prawo do rze-

telnego  procesu  nie  oznacza  uprawnienia  obro

ń

cy  do  dost

ę

pu  do  materiałów 

ś

ledztwa  na 

ka

Ŝ

dym  jego  etapie,  lecz  polega  na  wiedzy  o  okre

ś

lonych  w  ustawie  czynno

ś

ciach 

ś

led-

czych, prawie do uczestniczenia w niektórych z nich i prawie do zaznajomienia si

ę

 z cało

ś

ci

ą

 

materiałów,  gdy  post

ę

powanie  podlega  uko

ń

czeniu”  (II  AKz  366/05,  KZS  2005,  nr 10,  poz. 

29).  

background image

Dost

ę

p do akt sprawy w post

ę

powaniu... 

Prokuratura 
i Prawo 2, 2009 

 

25 

available,  was  triggered  by  the  Constitutional  Tribunal’s  decision  of  3  June 
2008. The Tribunal addressed  a number  of  extremely  important  issues  that 
somewhat  clarify  the  institution  of  access  to  case  files  in  pre-trial  proceed-
ings.  This  article  is  particularly  meant  to  confront  the  institution  in  question 
with  the  constitutional  right  of  defence.  Thus,  the  key  point  hereof  is  that, 
regulated under Article 156 § 5 of the Code of Penal Procedure, the access 
to  case  files  in  pre-trial  proceedings  fails  to  meet  standards  set  forth  in  the 
Constitution and Convention.