Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
63
Karolina Malinowska-Krutul
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygoto-
wawczym
1. Uwagi wst
ę
pne
Aktualny model polskiego procesu karnego cechuje odr
ę
bno
ść
organów
procesowych kieruj
ą
cych post
ę
powaniem przygotowawczym i s
ą
dowym.
Gospodarzem post
ę
powania przygotowawczego jest prokurator, mimo tego
s
ą
d wywiera du
ż
y wpływ na post
ę
powanie przygotowawcze. Nietrudno za-
uwa
ż
y
ć
,
ż
e w kodeksie post
ę
powania karnego z 1997 r.
1
znacznie rozsze-
rzono zakres udziału s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym. Czynno
ś
ci
s
ą
dowe przewidziane s
ą
nie tylko w rozdziale 38 k.p.k., ale i w licznych
przepisach wielu innych rozdziałów k.p.k.
2
.
Na tle kodeksu post
ę
powania karnego z 1969 r. oddziaływanie s
ą
du zwy-
kło nazywa
ć
si
ę
nadzorem (kontrol
ą
) s
ą
du nad post
ę
powaniem przygoto-
wawczym, rozumianym jako normatywnie okre
ś
lona działalno
ść
s
ą
du maj
ą
-
ca na celu sprawdzenie prawidłowo
ś
ci działania organów post
ę
powania
przygotowawczego i wyci
ą
gni
ę
cie konsekwencji prawnych ze spostrze
ż
o-
nych uchybie
ń
3
. Kontrola s
ą
dowa ograniczała si
ę
w zasadzie do rozpatry-
wania
ś
rodków odwoławczych (za
ż
ale
ń
) od niektórych decyzji procesowych
organów post
ę
powania przygotowawczego, a wi
ę
c do badania tych decyzji od
strony prawidłowo
ś
ci i wszechstronno
ś
ci wyników
ś
ledztwa i dochodzenia
4
.
W ostatnim czasie w zwi
ą
zku z rozszerzeniem zakresu uprawnie
ń
s
ą
du
w post
ę
powaniu przygotowawczym w k.p.k. z 1997 r. pojawiło si
ę
pytanie
o adekwatno
ść
u
ż
ywanego poj
ę
cia „s
ą
dowej kontroli (nadzoru) post
ę
powa-
nia przygotowawczego”. J. Grajewski słusznie zauwa
ż
a,
ż
e s
ą
d, oprócz ty-
1
Ustawa
−
Kodeks post
ę
powania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r., Dz. U. z 1997 r., Nr 89,
poz. 555 z pó
ź
n. zm.
2
Zob. szerzej: T. G r z e g o r c z y k, Post
ę
powanie przygotowawcze w nowym kodeksie post
ę
-
powania karnego i sytuacja w nim podejrzanego. Nowa kodyfikacja karna. Krótkie komenta-
rze, nr 1, Warszawa 1997, s. 14 i n.; S. W y c i s z c z a k, Czynno
ś
ci s
ą
du w nowym k.p.k.,
Prokuratura i Prawo 1997, nr 11, s. 48 i n.
3
J. G r a j e w s k i, L. K. P a p r z y c k i, S. S t e i n b o r n, Kodeks post
ę
powania karnego. Ko-
mentarz, t. I, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2006, s. 893.
4
Ibidem, s. 893–894; J. G r a j e w s k i, Ingerencja s
ą
du w post
ę
powanie przygotowawcze
w
ś
wietle przepisów nowego Kodeksu post
ę
powania karnego (zarys problematyki), (w:)
E. S k r
ę
t o w i c z (red.), Nowy kodeks post
ę
powania karnego. Zagadnienia w
ę
złowe, Kantor
Wydawniczy Zakamycze, Kraków 1998, s. 210–211.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
64
powych funkcji kontrolnych nad czynno
ś
ciami organów post
ę
powania przygo-
towawczego, podejmuje sam okre
ś
lone czynno
ś
ci procesowe w tym post
ę
po-
waniu (np. przesłuchuje podejrzanego przed zastosowaniem tymczasowego
aresztowania), a tak
ż
e podejmuje decyzje procesowe, które wkraczaj
ą
w sfer
ę
gwarancji procesowych uczestników procesu (np. wydanie postanowienia o
wprowadzeniu kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych). Skoro wi
ę
c zakres
czynno
ś
ci s
ą
dowych wykracza poza sam nadzór nad czynno
ś
ciami organów
post
ę
powania przygotowawczego, ponadto niektóre decyzje s
ą
dowe podej-
mowane w ramach tocz
ą
cego si
ę
ś
ledztwa czy dochodzenia podlegaj
ą
dalszej
kontroli, racj
ę
ma ww. autor, twierdz
ą
c,
ż
e bardziej adekwatnym poj
ę
ciem na
okre
ś
lenie uprawnie
ń
s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym b
ę
dzie poj
ę
cie
„ingerencji s
ą
du w post
ę
powanie przygotowawcze”
5
.
Nale
ż
y zauwa
ż
y
ć
,
ż
e ustawodawca polski konsekwentnie rozszerza
ustawowe uprawnienia s
ą
du w stadium post
ę
powania przygotowawczego.
Wskaza
ć
nale
ż
y chocia
ż
by na zmiany do kodeksu post
ę
powania karnego
dokonane ustaw
ą
z dnia 29 marca 2007 r.
6
. Zmiany te zwi
ą
zane s
ą
z korek-
t
ą
całego modelu post
ę
powania przygotowawczego, ograniczeniem prokura-
torskiego nadzoru instancyjnego i przekazaniem dotychczasowych zada
ń
prokuratora nadrz
ę
dnego do wła
ś
ciwo
ś
ci s
ą
du. Do najistotniejszych chyba
uregulowa
ń
zawartych w noweli nale
ż
y nowe brzmienie art. 465 § 2 k.p.k.,
zgodnie z którym na postanowienie prokuratora przysługuje za
ż
alenie do
s
ą
du wła
ś
ciwego do rozpoznania sprawy, chyba
ż
e ustawa stanowi inaczej.
Wspomnie
ć
trzeba,
ż
e stanowi
ą
inaczej unormowania, zgodnie z którymi
organem odwoławczym w post
ę
powaniu przygotowawczym jest prokurator
bezpo
ś
rednio przeło
ż
ony lub prokurator nadrz
ę
dny – przykładowo mo
ż
na
wskaza
ć
na art. 45 § 1a k.p.k. i 626a k.p.k. Wprowadzono wi
ę
c now
ą
zasad
ę
ogóln
ą
, zgodnie z któr
ą
„niezawisły s
ą
d” jest organem kompetentnym do
rozpoznawania za
ż
ale
ń
na postanowienia prokuratora, a tylko wyj
ą
tkowo
prokurator bezpo
ś
rednio przeło
ż
ony lub prokurator nadrz
ę
dny.
Drug
ą
równie
ż
istotn
ą
zmian
ą
dokonan
ą
ustaw
ą
z dnia 29 marca 2007 r.,
ś
wiadcz
ą
c
ą
jednocze
ś
nie o zwi
ę
kszeniu uprawnie
ń
s
ą
du w post
ę
powaniu
przygotowawczym, jest nowy kształt kontroli postanowie
ń
o odmowie
wszcz
ę
cia post
ę
powania przygotowawczego lub o jego umorzeniu. Pomini
ę
-
cie kontroli postanowie
ń
o zaniechaniu
ś
cigania karnego przez prokuratora
nadrz
ę
dnego – zapewniło wył
ą
czn
ą
i całkowit
ą
kontrol
ę
odwoławcz
ą
s
ą
dowi
nad zaniechaniem
ś
cigania.
Ponadto, zgodnie z art. 325e,
ś
ci
ś
lej dodanym do niego § 4 na postano-
wienie o umorzeniu i wpisaniu sprawy do rejestru przest
ę
pstw, za
ż
alenie
5
J. G r a j e w s k i, L. K. P a p r z y c k i, S. S t e i n b o r n, Kodeks post
ę
powania karnego. Ko-
mentarz…, op. cit., s. 894.
6
Ustawa o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy
−
Kodeks post
ę
powania karnego oraz
niektórych innych ustaw z dnia 29 marca 2007 r., Dz. U. z 2007 r., Nr 64, poz. 432.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
65
wnosi si
ę
do prokuratora wła
ś
ciwego do sprawowanie nadzoru nad docho-
dzeniem, a je
ż
eli prokurator ten nie przychyli si
ę
do za
ż
alenia, kieruje si
ę
je
do s
ą
du.
Nale
ż
y zauwa
ż
y
ć
,
ż
e w efekcie wy
ż
ej wspomnianych zmian wszystkie po-
stanowienia o umorzeniu post
ę
powania pozostaj
ą
pod kontrol
ą
niezawisłego
s
ą
du. W tym miejscu podkre
ś
li
ć
nale
ż
y,
ż
e fundamentalnym zało
ż
eniem ka
ż
-
dego systemu
ś
rodków odwoławczych jest zasada, zgodnie z któr
ą
kontrol
ę
decyzji procesowych powinien przeprowadza
ć
organ, który nie miał nic wspól-
nego z jej wydaniem
7
. Nowy kształt kontroli postanowie
ń
o zaniechaniu
ś
ciga-
nia karnego zatem hołduje jeszcze wyra
ź
niej powy
ż
szej zasadzie.
Wydaje si
ę
,
ż
e rozszerzenie zakresu uprawnie
ń
s
ą
du na etapie post
ę
po-
wania przygotowawczego winno skutkowa
ć
przede wszystkim wi
ę
kszym
zaanga
ż
owaniem prokuratorów w bezpo
ś
rednim prowadzeniu post
ę
powa
ń
przygotowawczych, a zwłaszcza
ś
ledztw. To przecie
ż
prokurator jest orga-
nem uprawnionym do wszczynania (art. 305 § 3 k.p.k.) i prowadzenia
ś
ledz-
twa (art. 311 k.p.k.), oczywi
ś
cie z mo
ż
liwo
ś
ci
ą
powierzenia go Policji.
W zwi
ą
zku z ci
ą
głym rozszerzaniem uprawnie
ń
s
ą
du w moim odczuciu,
mo
ż
na by si
ę
pokusi
ć
o okre
ś
lenie – wydzielony ustawowo „obszar aktywno-
ś
ci” s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym – na uj
ę
cie czynno
ś
ci s
ą
du
w post
ę
powaniu przygotowawczym.
Przed dalszymi uwagami nale
ż
y zaznaczy
ć
,
ż
e niniejsze opracowanie ma
na celu prób
ę
usystematyzowania regulacji prawnych dotycz
ą
cych form
i przejawów ingerencji s
ą
du w post
ę
powanie przygotowawcze, które to wy-
ró
ż
niono w obr
ę
bie 3 płaszczyzn, oraz zasygnalizowanie tych bardziej istot-
nych, zdaniem autora. Szczegółowe bowiem przedstawienie ich wymagało-
by znacznie obszerniejszego opracowania.
2. Płaszczyzny ingerencji s
ą
du w post
ę
powanie przygotowawcze
Rola s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym przejawia si
ę
w trzech
płaszczyznach
8
:
I. w bezpo
ś
rednim podejmowaniu decyzji procesowych, które s
ą
wynikiem
uprzedniej kontroli post
ę
powania przygotowawczego pod wzgl
ę
dem
prawnym i merytorycznym,
II. w sprawowaniu kontroli instancyjnej w odniesieniu do niektórych decyzji
organów post
ę
powania przygotowawczego, a wi
ę
c badaniu tych decyzji
7
A. G a b e r l e, Funkcje kontroli instancyjnej w procesie karnym (zagadnienia podstawowe),
(w:) A. Ga b e r l e (red.), S. W a l t o
ś
,
Ś
rodki zaskar
ż
ania w procesie karnym. Ksi
ę
ga pami
ą
t-
kowa ku czci prof. Z. Dody, Kraków 2000, s. 199; J. G r a j e w s k i, Ingerencja s
ą
du…, (w:)
E. S k r
ę
t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 213–214.
8
Za J. G r a j e w s k i m, Ingerencja s
ą
du…, (w:) E. S k r
ę
t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit.,
s. 212.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
66
od strony prawidłowo
ś
ci i wszechstronno
ś
ci wyników
ś
ledztwa i docho-
dzenia,
III. w podejmowaniu okre
ś
lonych czynno
ś
ci procesowych (dowodowych)
zastrze
ż
onych dla s
ą
du – nast
ę
pcza kontrola w ramach stadium jurys-
dykcyjnego.
Decyzje podejmowane wył
ą
cznie przez s
ą
d w stadium post
ę
powania
przygotowawczego zaliczy
ć
mo
ż
na do kontroli wst
ę
pnej, kontrol
ę
instancyj-
n
ą
za
ś
uzna
ć
za kontrol
ę
nast
ę
pcz
ą
. Jak słusznie zauwa
ż
a C. Kulesza, kon-
trola instancyjna ró
ż
ni si
ę
od kontroli nast
ę
pczej sprawowanej w stadium
jurysdykcyjnym przede wszystkim elementem dyspozycyjno
ś
ci i fakultatyw-
no
ś
ci, gdy
ż
jest ona uruchamiana z inicjatywy strony przez zło
ż
enie za
ż
ale-
nia, podczas gdy kontroli nast
ę
pczej w stadium jurysdykcyjnym dokonuje
s
ą
d z urz
ę
du, oceniaj
ą
c jako
ść
pracy organów
ś
cigania. Kolejn
ą
ró
ż
nic
ą
mi
ę
dzy obiema formami kontroli jest to,
ż
e w przypadku bezpo
ś
redniego
podj
ę
cia decyzji przez s
ą
d organ ten ponosi całkowit
ą
odpowiedzialno
ść
za
jej wydanie. Natomiast w przypadku kontroli nast
ę
pczej powstaje niebezpie-
cze
ń
stwo rozmycia tej odpowiedzialno
ś
ci mi
ę
dzy organem wydaj
ą
cym decy-
zj
ę
a organem kontrolnym
9
.
Nale
ż
y jeszcze doda
ć
,
ż
e k.p.k. przewiduje tak
ż
e nadzór s
ą
du nad czyn-
no
ś
ciami dowodowymi Policji w sprawach
ś
ciganych w trybie prywatnoskar-
gowym. Zgodnie z art. 488 § 2 k.p.k., na polecenie s
ą
du Policja dokonuje
okre
ś
lonych przez s
ą
d czynno
ś
ci dowodowych, po czym ich wyniki przeka-
zuje s
ą
dowi; przepis 308 k.p.k. stosuje si
ę
odpowiednio. Ustawodawca za-
tem ograniczył czynno
ś
ci, jakie s
ą
d mo
ż
e zleci
ć
organom policyjnym do
„czynno
ś
ci procesowych w niezb
ę
dnym zakresie” i innych, których charakter
nie pozwala s
ą
dowi na ich przeprowadzenie na rozprawie.
3. Bezpo
ś
rednie podejmowanie przez s
ą
d decyzji proceso-
wych w post
ę
powaniu przygotowawczym
W obr
ę
bie tej płaszczyzny nale
ż
y wyró
ż
ni
ć
przede wszystkim decyzje, któ-
re wkraczaj
ą
w sfer
ę
praw i swobód obywatelskich a w
ś
ród nich szczególnie
wa
ż
ne s
ą
te, które wi
ążą
si
ę
z pozbawieniem lub ograniczeniem wolno
ś
ci –
mam tu na my
ś
li postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania
(art. 250 § 1 k.p.k.), jak i przedłu
ż
eniu jego stosowania (art. 263 k.p.k.), orze-
czenie o potrzebie obserwacji psychiatrycznej (art. 203 k.p.k.) w zakładzie
leczniczym lub jej przedłu
ż
eniu, stosowanie w post
ę
powaniu przygotowaw-
czym kary porz
ą
dkowej aresztowania (art. 287 § 2 k.p.k. w zw. z art. 290 § 1
9
C. K u l e s z a, Post
ę
powanie przygotowawcze. Rozwi
ą
zania modelowe, (w:) P. K r u s z y
ń
-
s k i (red.), Nowe uregulowania prawne w kodeksie post
ę
powania karnego z 1997 r., War-
szawa 1997, s. 269–270.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
67
zd. 2 k.p.k.), wydanie w post
ę
powaniu przygotowawczym europejskiego na-
kazu aresztowania (art. 607a k.p.k.). Inne decyzje, które wkraczaj
ą
w sfer
ę
praw i swobód obywatelskich, to przykładowo: zarz
ą
dzenie wprowadzenia
kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych (art. 237 k.p.k.), orzekanie o prze-
padku przedmiotu por
ę
czenia lub
ś
ci
ą
gni
ę
ciu sumy por
ę
czenia (art. 270 § 1
k.p.k.), wydanie zezwolenia na przesłuchanie notariusza, adwokata, radcy
prawnego, lekarza, dziennikarza (art. 180 § 2 k.p.k.), wydanie listu
ż
elaznego
oskar
ż
onemu przebywaj
ą
cemu za granic
ą
(art. 281 k.p.k.). Wszystkie powy
ż
-
sze decyzje podejmowane s
ą
przed wniesieniem aktu oskar
ż
enia.
Kilka słów nale
ż
y po
ś
wi
ę
ci
ć
wył
ą
cznej kompetencji s
ą
du do stosowania
tymczasowego aresztowania. Taka regulacja została wprowadzona do k.p.k.
z 1969 r. ustaw
ą
nowelizacyjn
ą
z 1995 r. Postanowienie o tymczasowym
aresztowaniu s
ą
d mo
ż
e wyda
ć
, gdy dowody zebrane w sprawie wskazuj
ą
na
du
ż
e prawdopodobie
ń
stwo,
ż
e oskar
ż
ony popełnił przest
ę
pstwo. Ponadto
musi by
ć
spełniona jedna z podstaw szczególnych z art. 258 § 1–3 k.p.k.
S
ą
d jest równie
ż
wył
ą
cznie wła
ś
ciwym organem do przedłu
ż
enia stosowania
tymczasowego aresztowania
10
.
Nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na nowe brzmienie art. 263 § 4 k.p.k.
−
zgodnie
z nim, s
ą
d apelacyjny, w którego okr
ę
gu prowadzi si
ę
post
ę
powanie, jest
uprawniony do przedłu
ż
enia stosowania tymczasowego aresztowania na
czas dłu
ż
szy ni
ż
12 miesi
ę
cy na wniosek wła
ś
ciwego prokuratora bezpo-
ś
rednio przeło
ż
onego wobec prokuratora prowadz
ą
cego lub nadzoruj
ą
cego
ś
ledztwo, je
ż
eli konieczno
ść
taka powstanie zwi
ą
zku z:
– zawieszeniem post
ę
powania karnego,
– czynno
ś
ciami zmierzaj
ą
cymi do ustalenia lub potwierdzenia to
ż
samo
ś
ci
oskar
ż
onego,
– przedłu
ż
aj
ą
c
ą
si
ę
obserwacj
ą
psychiatryczn
ą
oskar
ż
onego,
– przedłu
ż
aj
ą
cym si
ę
opracowywaniem opinii biegłego,
– wykonywaniem czynno
ś
ci dowodowych w sprawie o szczególnej zawiło-
ś
ci lub poza granicami kraju,
– celowym przewlekaniem post
ę
powania przez oskar
ż
onego.
Ś
cisłe okre
ś
lenie katalogu sytuacji, które mog
ą
by
ć
podstaw
ą
do przedłu-
ż
enia tymczasowego aresztowania na czas dłu
ż
szy ni
ż
12 miesi
ę
cy, było
nast
ę
pstwem wyroku TK z dnia 24 lipca 2006 r.
11
. TK orzekł,
ż
e art. 263 § 4
k.p.k. w poprzednim brzmieniu – w cz
ęś
ci obejmuj
ą
cej zwrot:, „a tak
ż
e
z powodu innych istotnych przeszkód, których usuni
ę
cie nie było mo
ż
liwe” –
w zakresie, w jakim odnosi si
ę
do post
ę
powania przygotowawczego, jest
niezgodny z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 1 i 3 oraz z art. 45 Konstytucji
10
Zob. szerzej R. A. S t e f a
ń
s k i, Organy uprawnione do stosowania i przedłu
ż
ania tymcza-
sowego aresztowania, (w:) S. S t a c h o w i a k (red.), Współczesny polski proces karny, Po-
zna
ń
2002, s. 189.
11
Wyrok TK z dnia 24 lipca 2006 r., sygn. akt SK 58/06.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
68
RP, podnosz
ą
c
ż
e jest to kryterium bardzo nieostre i z trudem poddaj
ą
ce si
ę
obiektywnym kryteriom oceny. Trybunał Konstytucyjny podniósł,
ż
e regulacja
ogranicza korzystanie z konstytucyjnie zagwarantowanej wolno
ś
ci, narusza-
j
ą
c istot
ę
tej wolno
ś
ci. Zatem mo
ż
liwo
ść
przedłu
ż
enia w oparciu o przesłan-
k
ę
„innych istotnych przeszkód, których usuni
ę
cie nie było mo
ż
liwe” istnieje
tylko w post
ę
powaniu s
ą
dowym, co Trybunał uargumentował tym,
ż
e na
etapie post
ę
powania s
ą
dowego s
ą
d stosuj
ą
cy czy przedłu
ż
aj
ą
cy tymczaso-
we aresztowanie obejmuje swoj
ą
wiedz
ą
ka
ż
dy aspekt tocz
ą
cego si
ę
post
ę
-
powania i tym samym jego odpowiedzialno
ść
za przebieg tego post
ę
powa-
nia jest pełna, jednak na etapie post
ę
powania przygotowawczego istnieje
obawa podejmowania decyzji niejako na wyrost.
Form
ą
dotkliwie ograniczaj
ą
c
ą
wolno
ść
jest badanie psychiatryczne po-
dejrzanego poł
ą
czone z obserwacj
ą
zakładzie leczniczym. Zgodnie z art.
203 k.p.k. orzeczenie o potrzebie obserwacji psychiatrycznej w zakładzie
leczniczym lub jej przedłu
ż
eniu jest równie
ż
(jak postanowienie o tymczaso-
wym aresztowaniu) wył
ą
cznym uprawnieniem s
ą
du. Nale
ż
y podkre
ś
li
ć
,
ż
e
s
ą
d nie mo
ż
e tego uczyni
ć
wył
ą
cznie z własnej inicjatywy – wbrew stanowi-
sku biegłych psychiatrów, bowiem ocena konieczno
ś
ci obserwacji w zakła-
dzie leczniczym wymaga posiadania wiadomo
ś
ci specjalnych w rozumieniu
artykułu 193 § 1 k.p.k.
12
. W post
ę
powaniu przygotowawczym s
ą
d orzeka na
wniosek prokuratora.
Nale
ż
y koniecznie zwróci
ć
uwag
ę
na stosunkowo nowe uprawnienie s
ą
du
w post
ę
powaniu przygotowawczym – wydanie europejskiego nakazu aresz-
towania. Zgodnie z tre
ś
ci
ą
art. 31 ust. 1 Decyzji Ramowej
13
pa
ń
stwa człon-
kowskie Unii Europejskiej miały dokona
ć
odpowiednich zmian w swym usta-
wodawstwie procesowym do dnia 1 stycznia 2004 r. W Polsce wprowadzono
je ustaw
ą
z dnia 18 marca 2004 r.
14
. Wydanie europejskiego nakazu zgodnie
z art. 607a k.p.k. jest uzale
ż
nione od spełnienia dwóch warunków:
– zaistnienie podejrzenia, i
ż
osoba
ś
cigana za przest
ę
pstwo popełnione na
terytorium RP przebywa na terytorium pa
ń
stwa członkowskiego UE; w li-
teraturze przyjmuje si
ę
,
ż
e chodzi tu o podejrzenie znajdowania si
ę
na te-
rytorium Unii bez konieczno
ś
ci skonkretyzowania, w którym pa
ń
stwie; ta-
kie doprecyzowanie, zwłaszcza ze wzgl
ę
du na swobod
ę
przepływu osób,
mogłoby by
ć
znacznie utrudnione
15
,
12
Wyrok SN z dnia 14 grudnia 1973 r., III KR 309/73, OSNKW 1974, nr 4, poz. 72.
13
Decyzja Ramowa z dnia 13 marca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania
i procedury wydawania osób mi
ę
dzy Pa
ń
stwami Członkowskimi 2002/584/WSiSW, OJEC L
2002, nr 190, s. 1.
14
Ustawa z dnia 18 marca 2004 r. o zmianie ustawy
−
Kodeks karny, ustawy
−
Kodeks post
ę
-
powania karnego oraz ustawy
−
Kodeks wykrocze
ń
, Dz. U. z 2004 r., Nr 69, poz. 626.
15
P. H o f m a
ń
s k i, E. S a d z i k, K. Z g r y z e k, Kodeks post
ę
powania karnego. Komentarz.
Suplement do tomów I–III, Warszawa 2004, s. 39.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
69
– zło
ż
enie przez prokuratora stosownego wniosku.
Ustawowo upowa
ż
nionym do wydania decyzji jest wła
ś
ciwy miejscowo
s
ą
d okr
ę
gowy. Warto nadmieni
ć
,
ż
e na to postanowienie za
ż
alenie nie przy-
sługuje
16
.
Nie mo
ż
na zapomnie
ć
,
ż
e po wniesieniu aktu oskar
ż
enia równie
ż
docho-
dzi do s
ą
dowej kontroli. W
ś
ród decyzji podejmowanych przez s
ą
d po wnie-
sieniu aktu oskar
ż
enia nale
ż
y przede wszystkim wyró
ż
ni
ć
te dotycz
ą
ce kon-
troli wymaga
ń
formalnych aktu oskar
ż
enia (337 k.p.k.) oraz te dotycz
ą
ce
kontroli merytorycznej aktu oskar
ż
enia. W
ś
ród tych ostatnich nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
głównie na nast
ę
puj
ą
ce uprawnienia s
ą
du:
– orzekanie na posiedzeniu o warunkowym umorzeniu na wniosek zło
ż
ony
przez prokuratora po zako
ń
czeniu post
ę
powania przygotowawczego
(art. 339 § 1 pkt 2, art. 341 i 342 k.p.k.),
– orzekanie o umorzeniu post
ę
powania z uwagi na niepoczytalno
ść
spraw-
cy i potrzeb
ę
zastosowania
ś
rodków zabezpieczaj
ą
cych (art. 324 § 1
k.p.k.),
– przekazanie sprawy prokuratorowi w celu uzupełnienia
ś
ledztwa lub do-
chodzenia, je
ż
eli akta sprawy wskazuj
ą
na istotne braki tego post
ę
powa-
nia (339 § 3 pkt 4 w zw. z 345 k.p.k.).
Kodeks post
ę
powania karnego z 1997 r. pozbawił prokuratora prawa do
warunkowego umarzania post
ę
powania, przywracaj
ą
c wył
ą
czno
ść
s
ą
dowe-
go rozstrzygania o winie sprawcy czynu przest
ę
pnego
17
. Je
ż
eli w konkretnej
sprawie spełnione s
ą
przesłanki do warunkowego umorzenia post
ę
powania,
prokurator mo
ż
e zamiast aktu oskar
ż
enia sporz
ą
dzi
ć
i skierowa
ć
do s
ą
du
wniosek o takie umorzenie.
Przechodz
ą
c do orzekania o umorzeniu post
ę
powania z uwagi na niepo-
czytalno
ść
sprawcy i potrzeb
ę
zastosowania
ś
rodków zabezpieczaj
ą
cych,
nale
ż
y zauwa
ż
y
ć
,
ż
e to uprawnienie s
ą
du stanowi wyj
ą
tek od wła
ś
ciwo
ś
ci
prokuratora do umorzenia post
ę
powania. Bowiem wła
ś
ciwo
ś
ci s
ą
du podda-
ne zostało nie tylko orzeczenie w przedmiocie
ś
rodka zabezpieczaj
ą
cego,
ale i samo rozstrzygni
ę
cie o umorzeniu post
ę
powania
18
. Powy
ż
sze prawo
s
ą
du do umorzenia post
ę
powania przygotowawczego wobec sprawcy nie-
poczytalnego ograniczone jest tylko do sytuacji, gdy jednocze
ś
nie zachodzi
potrzeba wydania decyzji w przedmiocie
ś
rodka zabezpieczaj
ą
cego
19
. Do
uwzgl
ę
dnienia wniosku prokuratora niezb
ę
dne jest zatem spełnienie dwóch
16
Uchwała SN z dnia 20 stycznia 2005 r., I KZP 29/04, OSNKW 2005, nr 1, poz. 3.
17
H. P a l u s z k i e w i c z, Warunkowe umorzenie post
ę
powania karnego w stadium post
ę
po-
wania przed s
ą
dem, (w:) E. S k r
ę
t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 274; S. S t a c h o -
w i a k, Charakter prawny wniosku o warunkowe umorzenie post
ę
powania przygotowawcze-
go przez s
ą
d, (w:) E. S k r
ę
t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 263.
18
J. G r a j e w s k i, Ingerencja s
ą
du…, (w:) E. S k r
ę
t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 226.
19
Ibidem, s. 227.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
70
przesłanek: niepoczytalno
ść
sprawcy w chwili czynu oraz potrzeba zastoso-
wania
ś
rodka zabezpieczaj
ą
cego. Celem tej instytucji jest zapewnienie po-
dejrzanemu, co do którego istniej
ą
dane wskazuj
ą
ce na jego niepoczytal-
no
ść
w chwili czynu, s
ą
dowego rozpoznania sprawy.
Kilka uwag nale
ż
y odnotowa
ć
w stosunku do zwrotu sprawy prokuratoro-
wi do uzupełnienia post
ę
powania przygotowawczego. Nast
ę
puje on posta-
nowieniem wydanym na posiedzeniu (art. 339 § 3 pkt 4 k.p.k.), na które to
słu
ż
y za
ż
alenie (art. 345 § 3 k.p.k.). Nale
ż
y nadmieni
ć
,
ż
e zwrot w tym trybie
dotyczy sprawy, a nie aktu oskar
ż
enia, jak w wypadku braków formalnych
aktu oskar
ż
enia (por. art. 337 § 1 k.p.k.)
20
. Nale
ż
y przyj
ąć
,
ż
e taki zwrot mo-
ż
e nast
ą
pi
ć
nawet po wyznaczeniu rozprawy głównej i zawiadomieniu stron
o jej terminie, ale jeszcze przed jej rozpocz
ę
ciem
21
.
S
ą
d przekazuje spraw
ę
prokuratorowi w celu uzupełnienie
ś
ledztwa czy
dochodzenia, je
ż
eli akta sprawy wskazuj
ą
na istotne braki tego post
ę
powa-
nia, zwłaszcza na potrzeb
ę
poszukiwania dowodów, za
ś
dokonanie nie-
zb
ę
dnych czynno
ś
ci przez s
ą
d powodowałoby znaczne trudno
ś
ci.
Nadmieni
ć
nale
ż
y,
ż
e termin „istotne braki
ś
ledztwa czy dochodzenia”
budził swego czasu rozbie
ż
no
ś
ci w zakresie zapatrywa
ń
co do okre
ś
lenia
jego zawarto
ś
ci. Istotne braki, które miałyby stanowi
ć
przyczyn
ę
zwrotu
sprawy prokuratorowi, s
ą
trudne do precyzyjnego, jednoznacznego okre
ś
le-
nia. Du
żą
jednak pomoc
ą
jest z pewno
ś
ci
ą
orzecznictwo s
ą
dów. Takim bra-
kiem b
ę
dzie np. nieprzeprowadzenie w post
ę
powaniu przygotowawczym
dowodu z opinii s
ą
dowo-psychiatrycznej, w wypadku gdy na podstawie
ujawnionych okoliczno
ś
ci zachodziła uzasadniona w
ą
tpliwo
ść
co do poczy-
talno
ś
ci sprawcy
22
lub te
ż
ograniczenie si
ę
przez prowadz
ą
cego
ś
ledztwo do
jednostronnego zebrania dowodów i niewyczerpanie w sposób oczywisty
materiału dowodowego
23
. Wydaje si
ę
,
ż
e s
ą
d nie mo
ż
e za
ś
zwróci
ć
sprawy
prokuratorowi tylko w celu zmiany opisu czynu w akcie oskar
ż
enia, który to
opis uzasadniałby wła
ś
ciwo
ść
rzeczow
ą
s
ą
du rejonowego
24
lub te
ż
w celu
przeprowadzenia dowodu z zezna
ń
ś
wiadka, który przebywa za granic
ą
i którego z tego powodu nie przesłuchano w post
ę
powaniu przygotowaw-
20
Dodajmy na marginesie,
ż
e instytucji zwrotu sprawy prokuratorowi, o której mowa w art. 345
k.p.k., nie nale
ż
y myli
ć
z regulacj
ą
z art. 397 k.p.k. polegaj
ą
c
ą
na zleceniu oskar
ż
ycielowi
publicznemu przedstawienia dodatkowych dowodów, je
ż
eli taka potrzeba powstanie w toku
rozprawy.
21
Zob. postanowienie SN z dnia 11 stycznia 1980 r., III KZ 208/79, OSNKW 1980, nr 4,
poz. 39; postanowienie SN z dnia 25 lutego 1999 r., I KZP 36/98, OSNKW 1999, nr 3–4,
poz. 14.
22
Zob. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 1979 r., IV KZ 207/78, OSNKW 1979, nr 5,
poz. 60.
23
Zob. postanowienie SN z dnia 5 czerwca 1971 r., III KZ 42/71 OSNKW 1971, nr 12,
poz. 195.
24
Zob. uchwał
ę
SN z dnia 10 pa
ź
dziernika 1991 r., I KZP 24/91, OSNKW 1992, nr 1–2, poz. 9.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
71
czym
25
, czy te
ż
z powodu nieprzepisania tre
ś
ci utrwalonych za pomoc
ą
urz
ą
dzenia rejestruj
ą
cego d
ź
wi
ę
k lub obraz
26
.
S
ą
dowy zwrot sprawy prokuratorowi jest instytucj
ą
, która zawiera w sobie
element kontroli dojrzało
ś
ci oskar
ż
enia do mo
ż
liwo
ś
ci wyznaczenia rozprawy
głównej lub posiedzenia celem merytorycznego rozstrzygni
ę
cia o przedmio-
cie procesu, zapobiegaj
ą
c zarazem przenikaniu do post
ę
powania s
ą
dowego
spraw dostatecznie nieprzygotowanych
27
.
4. Kontrola instancyjna – rozpoznawanie za
ż
ale
ń
W tej cz
ęś
ci opracowania nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
głównie na 3 grupy za-
ż
ale
ń
:
– za
ż
alenia dotycz
ą
ce dalszego bytu post
ę
powania – a wi
ę
c za
ż
alenia na
postanowienie o odmowie wszcz
ę
cia lub o umorzeniu post
ę
powania
przygotowawczego,
– za
ż
alenia dotycz
ą
ce zastosowanych w post
ę
powaniu przygotowawczym
ś
rodków przymusu,
– inne, np. na postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych
ś
wiadka.
Kodeksowe uregulowania zaskar
ż
enia do s
ą
du postanowie
ń
prokuratora
o odmowie wszcz
ę
cia lub o umorzeniu post
ę
powania przygotowawczego
znajduj
ą
si
ę
przede wszystkim w art. 55, 306 i 330 k.p.k. W zakresie nie-
unormowanym w wymienionych wcze
ś
niej przepisach stosuje si
ę
uregulo-
wania prawne o charakterze legis generalis obowi
ą
zuj
ą
ce w post
ę
powaniu
odwoławczym – a wi
ę
c przepisy rozdz. 48 i 50 k.p.k. Podmiotem uprawnio-
nym do zło
ż
enia za
ż
alenia na odmow
ę
wszcz
ę
cia
ś
ledztwa jest pokrzyw-
dzony oraz instytucja z art. 305 § 4 k.p.k. – pa
ń
stwowa, samorz
ą
dowa, spo-
łeczna, która zło
ż
yła zawiadomienie o przest
ę
pstwie. Podmiotami uprawnio-
nymi do zło
ż
enia za
ż
alenia na postanowienie o umorzeniu
28
s
ą
strony po-
st
ę
powania przygotowawczego, a wi
ę
c pokrzywdzony i podejrzany. Zgodnie
z aktualnym stanem prawnym poprzez uchylenie § 2 z art. 306 k.p.k. pomi-
ni
ę
to kontrol
ę
przez prokuratora nadrz
ę
dnego w całym post
ę
powaniu doty-
cz
ą
cym kontroli zaniechania
ś
cigania karnego. Je
ż
eli wi
ę
c prokurator, który
wydał lub zatwierdził zaskar
ż
one postanowienie, nie przychyli si
ę
do wnie-
25
Zob. uchwała SN z dnia 25 lutego 1999 r., I KZP 36/98, OSNKW 1999, nr 3–4, poz. 14.
26
Zob. postanowienie SN z dnia 19 marca 1982 r., II KZ 39/82, OSNKW 1982, nr 6, poz. 34.
27
Z.
Ś
w i d a, Podstawy przekazania sprawy do post
ę
powania przygotowawczego de lege lata
i de lege ferenda, (w:) P. H o f m a
ń
s k i, K. Z g r y z e k (red.), Współczesne problemy proce-
su karnego i wymiaru sprawiedliwo
ś
ci. Ksi
ę
ga ku czci Profesora Kazimierza Marszała, Ka-
towice 2003.
28
Szerzej zob. J. Z a g r o d n i k, Instytucja skargi subsydiarnej w procesie karnym, Warszawa
2005, s. 153.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
72
sionego za
ż
alenia, kieruje si
ę
je bezpo
ś
rednio do s
ą
du (art. 465 § 2 k.p.k.).
Sprawa przekazana prokuratorowi na mocy postanowienia s
ą
du o uchyleniu
postanowienia o zaniechaniu
ś
cigania wraca do jego wył
ą
cznej gestii, za
ś
na ponowne postanowienie prokuratora o umorzeniu lub o odmowie
wszcz
ę
cia post
ę
powania przygotowawczego wydane w warunkach okre
ś
lo-
nych w art. 330 § 2 k.p.k. pokrzywdzonemu, który uprzednio wykorzystał ju
ż
uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 k.p.k., za
ż
alenie nie przysługuje.
Ma on natomiast prawo wniesienia aktu oskar
ż
enia okre
ś
lonego w art. 55
§ 1 k.p.k. (tzw. skarga subsydiarna) w terminie miesi
ą
ca od dor
ę
czenia mu
zawiadomienia o postanowienia prokuratora. Jednak
ż
e, gdy za
ż
alenie zo-
stało zło
ż
one przed dniem 12 lipca 2007 r., tj. przed dniem wej
ś
cia w
ż
ycie
ustawy z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy
−
Kodeks post
ę
powania karnego oraz niektórych innych ustaw, termin do
wniesienia aktu oskar
ż
enia, okre
ś
lonego w art. 55 § 1 k.p.k., powinien by
ć
wyj
ą
tkowo – liczony od dnia dor
ę
czenia pokrzywdzonemu prawomocnego
rozstrzygni
ę
cia w przedmiocie tego za
ż
alenia
29
. Zwróci
ć
wi
ę
c nale
ż
y uwag
ę
,
ż
e kontrola postanowie
ń
o odmowie wszcz
ę
cia lub o umorzeniu post
ę
powa-
nia przygotowawczego prowadzi w efekcie do uzyskania prawa do wyst
ą
-
pienia ze skarg
ą
subsydiarn
ą
. Nie ma za
ś
w
ą
tpliwo
ś
ci,
ż
e instytucja skargi
subsydiarnej jest w procesie karnym instytucj
ą
po
żą
dan
ą
, przede wszystkim
dlatego,
ż
e wzmacnia pozycj
ę
procesow
ą
pokrzywdzonego i stanowi wyraz
realizacji jego prawa do s
ą
du. Dane statystyczne
30
jednak wskazuj
ą
,
ż
e wy-
korzystywana była stosunkowo rzadko, a przyczyny tego nale
ż
ało poszuki-
wa
ć
w długiej i skomplikowanej drodze uzyskania prawa do wyst
ą
pienia ze
skarg
ą
subsydiarn
ą
. Zmiany z dnia 29 marca 2007 r. i pomini
ę
cie kontroli
postanowie
ń
o zaniechaniu
ś
cigania karnego przez prokuratora nadrz
ę
dne-
go znacznie skracaj
ą
procedur
ę
uzyskania prawa do wyst
ą
pienia ze skarg
ą
subsydiarn
ą
, a tym samym rodz
ą
nadziej
ę
na wi
ę
ksze wykorzystanie tej
instytucji w przyszło
ś
ci.
Postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru
przest
ę
pstw jako decyzja ko
ń
cz
ą
ca post
ę
powanie przygotowawcze równie
ż
podlega zaskar
ż
eniu w drodze za
ż
alenia (zob. art. 325e § 4 k.p.k.). Za
otwarciem s
ą
dowej kontroli za
ż
alenia na umorzenie rejestrowe dochodzenia
przemawiaj
ą
przede wszystkim wzgl
ę
dy gwarancyjne,
ś
ci
ś
lej – konstytucyj-
nie zagwarantowane w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP – prawo ka
ż
dego do
s
ą
du. Za
ż
alenie na umorzenie rejestrowe dochodzenia z otwarciem drogi
29
Zob. uchwała SN z dnia 20 marca 2008 r., I KZP 39/07, www.sn.pl.
30
Do s
ą
dów rejonowych aktów oskar
ż
enia oskar
ż
ycieli posiłkowych subsydiarnych wpłyn
ę
ło:
w 2001 r. – 318 aktów, w 2002 r. – 96 aktów, w 2003 r. – 91 aktów, za
ś
w 2004 r. – 98. Bar-
dzo rzadkie s
ą
tego rodzaju akty w s
ą
dach okr
ę
gowych: w 2001 r. – 3 akty, w 2002 r. –
1 akt, w 2003 r. – 3 akty, natomiast w 2004 r. – 5 aktów. Por. A. Ł u k a s z e w i c z, Niezado-
wolony idzie do s
ą
du, Rzeczpospolita 2005, nr 147, s. C1.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
73
s
ą
dowej ma bez w
ą
tpienia gwarancyjny charakter, i
ż
post
ę
powanie reje-
strowe zostało przeprowadzone zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cymi przepisami.
Ponadto trzeba zauwa
ż
y
ć
,
ż
e skoro za
ż
alenie na postanowienie o od-
mowie wszcz
ę
cia post
ę
powania oraz o jego umorzeniu po przeprowadzeniu
dochodzenia przysługuje do s
ą
du, to równie
ż
do s
ą
du powinno przysługiwa
ć
za
ż
alenie na postanowienie o umorzeniu post
ę
powania i wpisaniu sprawy
do rejestru przest
ę
pstw, nie za
ś
wył
ą
cznie do prokuratora
31
. Taki kierunek
wykładni został równie
ż
przyj
ę
ty w uchwale S
ą
du Najwy
ż
szego z dnia 30
czerwca 2004 r.
32
.
Je
ż
eli za
ś
chodzi o kontrol
ę
ś
rodków zapobiegawczych, to zanim przej-
dziemy do trybu za
ż
aleniowego, nale
ż
y wspomnie
ć
,
ż
e w ich przypadku
ustawodawca przewidział tak
ż
e kontrol
ę
z urz
ę
du. Art. 256 k.p.k. stanowi,
ż
e
nadzór nad prawidłowo
ś
ci
ą
zatrzymania i wykonania
ś
rodków zapobiegaw-
czych sprawuje s
ą
d, a w post
ę
powaniu przygotowawczym – tak
ż
e prokura-
tor. Obowi
ą
zek nadzoru spoczywa wi
ę
c w pierwszej kolejno
ś
ci na s
ą
dzie
33
.
Takie unormowanie zobowi
ą
zuje s
ą
d i prokuratora do reagowania z urz
ę
du
w toku post
ę
powania w razie pojawienia si
ę
okoliczno
ś
ci istotnych z punktu
widzenia stosowania i wykonywania
ś
rodków zapobiegawczych (tak
ż
e)
i zatrzymania, jak i do aktywno
ś
ci, zwłaszcza w ustaleniu istnienia okolicz-
no
ś
ci uzasadniaj
ą
cych uchylenie takiego
ś
rodka lub jego zamian
ę
na łagod-
niejszy (zob. art. 253 § 1 k.p.k.)
34
.
Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na kontrol
ę
dokonywan
ą
na
żą
danie
osoby, której prawa zostały naruszone na skutek stosowania
ś
rodka zapo-
biegawczego.
śą
danie to mo
ż
e przybra
ć
posta
ć
za
ż
alenia lub wniosku
o uchylenie lub zmian
ę
stosowanego
ś
rodka zapobiegawczego. Zasadnicze
jednak znaczenie w systemie kontroli
ś
rodków zapobiegawczych zajmuje
tryb za
ż
aleniowy. Zgodnie z art. 252 § 1 na ka
ż
de postanowienie w przed-
miocie
ś
rodka zapobiegawczego (a wi
ę
c o jego zastosowaniu, przedłu
ż
eniu,
uchyleniu, zmianie) przysługuje za
ż
alenie na zasadach ogólnych (tj. art. 459
k.p.k. i n.), a zgodnie z § 2 przytaczanego przepisu na postanowienie proku-
ratora w przedmiocie
ś
rodka zapobiegawczego za
ż
alenie przysługuje do
s
ą
du rejonowego, w którego okr
ę
gu prowadzi si
ę
post
ę
powanie. Za
ż
alenie
na postanowienie w przedmiocie
ś
rodka zapobiegawczego s
ą
d rozpoznaje
niezwłocznie. Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
,
ż
e za
ż
alenie w przedmiocie tymczasowego
31
J. G r a j e w s k i, L. K. P a p r z y c k i, S. S t e i n b o r n, Kodeks post
ę
powania karnego. Ko-
mentarz…, op. cit., s. 874–875; K. E i c h s t a e d t, Glosa do uchwały SN z dnia 30 czerwca
2004 r., Palestra 2005, nr 3–4, s. 271–274.
32
Uchwała SN z dnia 30 czerwca 2004 r., I KZP 7/04, OSNKW 2004, nr 6, poz. 56.
33
K. M a r s z a ł, Kontrola stosowania
ś
rodków przymusu w polskim procesie karnym, Proble-
my prawa karnego 1991, nr 17, s. 92.
34
Zob. szerzej J. I z y d o r c z y k, Praktyka stosowania tymczasowego aresztowania na przy-
kładzie Polski centralnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 2002, s. 92.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
74
aresztowania
35
oraz zabezpieczenia maj
ą
tkowego powinno by
ć
przekazane
s
ą
dowi w ci
ą
gu 48 godzin (art. 463 § 2), a w pozostałych wypadkach bez
nieuzasadnionej zwłoki.
Rozpoznaj
ą
c za
ż
alenie, s
ą
d ocenia ustalenia dotycz
ą
ce ogólnych
i szczególnych przesłanek stosowania
ś
rodka zapobiegawczego. Za
ż
alenie
na postanowienie w przedmiocie
ś
rodka zapobiegawczego s
ą
d rozpoznaje
niezwłocznie, znaczy najszybciej, jak to tylko mo
ż
liwe, w okoliczno
ś
ciach
konkretnej sprawy i z technicznego punktu widzenia
36
.
W
ś
ród
ś
rodków przymusu, które podlegaj
ą
kontroli za
ż
aleniowej kilka za-
da
ń
nale
ż
y po
ś
wi
ę
ci
ć
zatrzymaniu. Przyjmuje si
ę
,
ż
e za
ż
alenie na zatrzyma-
nie ma podwójny charakter prawny: jest odwołaniem od wydanej w tej spra-
wie decyzji oraz jest skarg
ą
na czynno
ść
realn
ą
zatrzymania – sposób jego
wykonania. Zdaniem A. Murzynowskiego jest
ś
rodkiem totalnej kontroli s
ą
du
nad legalno
ś
ci
ą
stosowania zatrzymania
37
. Kryteria, w oparciu o jakie po-
winna przebiega
ć
kontrola, to: zasadno
ść
i legalno
ść
zatrzymania oraz pra-
widłowo
ść
jego wykonania. W kodeksie post
ę
powania karnego nie s
ą
one
sprecyzowane. Wydaje si
ę
,
ż
e pierwsze dwa odnosi
ć
nale
ż
y do problematyki
dopuszczalno
ś
ci. Bior
ą
c pod uwag
ę
kryterium legalno
ś
ci, s
ą
d winien zwróci
ć
uwag
ę
na legitymacj
ę
organu, który dokonał zatrzymania, czas jego trwania,
prawn
ą
mo
ż
liwo
ść
jego zastosowania. Zasadno
ść
zatrzymania wi
ąż
e si
ę
z istnieniem podstaw faktycznych podejrzenia popełnienia przest
ę
pstwa
i celowo
ś
ci
ą
stosowania jego w stosunku do konkretnej osoby. Prawidłowo
ść
wykonania dotyczy jedynie sfery wykonawczej
38
.
5. Czynno
ś
ci procesowe s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym
Ju
ż
na wst
ę
pie nale
ż
y zaznaczy
ć
,
ż
e katalog tych czynno
ś
ci prezentuje
si
ę
do
ść
skromnie. Zasadniczo s
ą
to: przesłuchanie podejrzanego przed
zastosowaniem tymczasowego aresztowania (art. 249 § 3 k.p.k. w zw.
z art. 250 § 1 k.p.k.), przesłuchanie
ś
wiadka na
żą
danie strony, prokuratora
lub innego prowadz
ą
cego post
ę
powanie, je
ż
eli zachodzi niebezpiecze
ń
stwo,
ż
e
ś
wiadka nie b
ę
dzie mo
ż
na przesłucha
ć
na rozprawie (art. 316 § 3 k.p.k.).
W ostatnim czasie pojawiły si
ę
jednak dwie istotne czynno
ś
ci dowodowe, do
35
Zob. szerzej D. W y s o c k i, Gwarancja niezwłocznej kontroli odwoławczej tymczasowego
aresztowania, Prokuratura i Prawo 2003, nr 1, s. 47.
36
P. H o f m a
ń
s k i, E. S a d z i k, K. Z g r y z e k, Kodeks post
ę
powania karnego. Komentarz,
t. I, Warszawa 1999, s. 928.
37
A. M u r z y n o w s k i, Krótki komentarz do nowych przepisów o zatrzymaniu, Nowe Prawo
1989, nr 9, s. 51; zob. te
ż
L. K. P a p r z y c k i, S
ą
dowa kontrola zatrzymania, Nowe Prawo
1989, nr 9, s. 43–46.
38
Szerzej zob. A. L u d w i c z e k, Problematyka kontroli zatrzymania w nowym k.p.k., Prokura-
tura i Prawo 1998, nr 11–12, s. 37.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
75
których przeprowadzania jest uprawniony s
ą
d. Mam tu na my
ś
li przesłucha-
nie pokrzywdzonego nieletniego w charakterze
ś
wiadka w trybie 185a k.p.k.
oraz
ś
wiadka, który nie uko
ń
czył 15 lat, w trybie art. 185b k.p.k.
W przypadku dalszego rozszerzenia s
ą
dowych czynno
ś
ci dowodowych
w post
ę
powaniu przygotowawczym nale
ż
ałoby si
ę
zastanowi
ć
, czy nie
nada
ć
im wi
ę
kszej rangi dowodowej na rozprawie głównej w porównaniu
z dowodami utrwalonymi przez organy
ś
cigania.
6. Znaczenie i funkcja s
ą
dowej kontroli post
ę
powania przygo-
towawczego
S
ą
dowa kontrola post
ę
powania przygotowawczego, jak zaprezentowano
wy
ż
ej, mo
ż
e przebiega
ć
w ró
ż
nych płaszczyznach oraz wi
ą
za
ć
si
ę
z ró
ż
nymi
etapami post
ę
powania – mo
ż
e mie
ć
miejsce zarówno w stadium post
ę
po-
wania przygotowawczego, jak i jurysdykcyjnego
39
. Jakiekolwiek w
ą
tpliwo
ś
ci
co do potrzeby dokonywania przez s
ą
d kontroli czynno
ś
ci w post
ę
powaniu
przygotowawczym s
ą
w moim przekonaniu nieuzasadnione. S
ą
dowej inge-
rencji w post
ę
powanie przygotowawcze z pewno
ś
ci
ą
nie mo
ż
na traktowa
ć
jako wyraz barku zaufania do organów prowadz
ą
cych post
ę
powanie przygo-
towawcze, raczej nale
ż
y stwierdzi
ć
,
ż
e celem jej jest mobilizacja organów
prowadz
ą
cych post
ę
powanie przygotowawcze do rzetelnego działania i po-
dejmowania trafnych decyzji. Ponadto nie ma w
ą
tpliwo
ś
ci,
ż
e kontrola doko-
nywana przez niezawisły s
ą
d szczególnie uzasadniona jest tam, gdzie wkra-
cza si
ę
w sfer
ę
swobód obywatelskich, przykładowo, takich jak: wolno
ść
człowieka, tajemnica korespondencji, prawo własno
ś
ci. W tym miejscu do-
chodzimy do zasadniczej funkcji realizowanej przez s
ą
d w trakcie post
ę
po-
wanie przygotowawczego – funkcji gwarancyjnej. Natomiast udział s
ą
du
w pełnieniu funkcji przygotowawczej – dokonywaniu czynno
ś
ci dowodowych
przedstawia si
ę
raczej skromnie.
Ponadto pami
ę
ta
ć
nale
ż
y,
ż
e zapewnienie wszechstronnej kontroli s
ą
du
nad czynno
ś
ciami dokonywanymi w post
ę
powaniu przygotowawczym jest
jedn
ą
z gwarancji prawidłowego wymiaru sprawiedliwo
ś
ci
40
.
Trafnie zauwa
ż
a C. Kulesza,
ż
e aby kontrola s
ą
du była efektywna, powi-
nien j
ą
sprawowa
ć
organ jednoosobowy na nast
ę
puj
ą
cych zasadach:
– minimum interwencji i poszanowanie samodzielno
ś
ci organów
ś
cigania,
39
A. K a f t a l, Kontrola s
ą
dowa post
ę
powania przygotowawczego, Warszawa 1974, s. 8;
C. K u l e s z a, Post
ę
powanie przygotowawcze..., (w:) P. K r u s z y
ń
s k i (red.), Nowe…,
op. cit., s. 265; C. K u l e s z a, Post
ę
powanie przygotowawcze, (w:) P. K r u s z y
ń
s k i (red.),
Wykład prawa karnego procesowego, Białystok 1998, s. 320.
40
S. W a l t o
ś
, Model post
ę
powania przygotowawczego na tle prawnoporównawczym, War-
szawa 1968, s. 329 i n.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
76
– działanie z reguły na wniosek stron przez rozpatrywanie za
ż
ale
ń
na po-
stanowienia, zarz
ą
dzenia i czynno
ś
ci organów
ś
cigania (kontrola nast
ę
p-
cza, po wykonaniu czynno
ś
ci),
– podejmowanie bezpo
ś
rednich decyzji o najwa
ż
niejszych ograniczeniach
praw jednostki, gdzie wa
ż
ko
ść
naruszonych dóbr nie pozwala na stoso-
wanie kontroli nast
ę
pczej (kontrola wst
ę
pna),
– nast
ę
pcze sprawdzenie zasadno
ś
ci oskar
ż
enia z urz
ę
du b
ą
d
ź
na wnio-
sek stron,
– działanie w warunkach pełnej kontradyktoryjno
ś
ci i konsekwentnego roz-
dzielenia funkcji procesowych
41
.
7. Wła
ś
ciwo
ść
s
ą
du do dokonywania czynno
ś
ci s
ą
dowych
w post
ę
powaniu przygotowawczym
Kwesti
ę
t
ą
reguluje art. 329 § 1 k.p.k., zgodnie z którym czynno
ś
ci w po-
st
ę
powaniu przygotowawczym dokonuje na posiedzeniu s
ą
d powołany do
rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, je
ż
eli ustawa nie stanowi inaczej.
S
ą
dem powołanym do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji,
a dokonuj
ą
cym przewidzianych w ustawie czynno
ś
ci w post
ę
powaniu przy-
gotowawczym (art. 329 § 1 k.p.k.) lub rozpoznaj
ą
cym za
ż
alenie na czynno-
ś
ci post
ę
powania przygotowawczego (art. 329 § 2 k.p.k.), jest ten s
ą
d, który
byłby wła
ś
ciwy po wpłyni
ę
ciu aktu oskar
ż
enia
42
. Wła
ś
ciwo
ść
s
ą
du, jak
słusznie zauwa
ż
a S
ą
d Najwy
ż
szy, zale
ż
y od czynników obiektywnych de-
terminuj
ą
cych t
ę
wła
ś
ciwo
ść
, a w szczególno
ś
ci w ramach post
ę
powania
zainicjowanego wniesieniem aktu oskar
ż
enia (lub wnioskiem o warunkowe
umorzenie post
ę
powania) – zale
ż
y od rzeczywistego przebiegu zdarzenia
faktycznego wskazanego w akcie oskar
ż
enia jako przest
ę
pstwo
43
.
Te same zasady nale
ż
y odnie
ść
do sytuacji, gdy w sprawie nie wniesiono
jeszcze aktu oskar
ż
enia, lecz wniesiono za
ż
alenie na czynno
ś
ci post
ę
powa-
nia przygotowawczego na podstawie art. 329 § 2 k.p.k. – wówczas okre
ś
le-
nie „powołany do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji” odnosi si
ę
do
(hipotetycznie) do s
ą
du, który byłby (dopiero w przyszło
ś
ci) wła
ś
ciwy do
rozpoznania sprawy, gdyby sprawa wpłyn
ę
ła do s
ą
du z aktem oskar
ż
enia.
O tak rozumianej wła
ś
ciwo
ś
ci s
ą
du nie mog
ą
decydowa
ć
czynniki subiek-
tywne, jak np. okre
ś
lenie kwalifikacji prawnej czynu w zawiadomieniu
41
C. K u l e s z a, Post
ę
powanie przygotowawcze…, (w:) P. K r u s z y
ń
s k i (red.), Nowe…,
op. cit., s. 264–265; C. K u l e s z a, S
ę
dzia
ś
ledczy w modelu post
ę
powania przygoto-
wawczego na tle prawnoporównawczym, Dział Wydawnictw Filii UW w Białymstoku 1991,
s. 296–297.
42
Uchwała SN z dnia 23 lutego 1999 r., I KZP 35/98, OSNKW 1999, nr 3–4, poz. 13.
43
Ibidem.
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
77
o przest
ę
pstwie czy w postanowieniu o wszcz
ę
ciu post
ę
powania przygoto-
wawczego lub o jego umorzeniu, tako
ż
kwalifikacja prawna postulowana
w za
ż
aleniu, gdy
ż
nie wi
ążą
one s
ą
du.
Zauwa
ż
y
ć
nale
ż
y,
ż
e o wła
ś
ciwo
ś
ci s
ą
du do rozpoznania za
ż
alenia na
umorzenie post
ę
powania przygotowawczego czy na odmow
ę
jego wszcz
ę
-
cia decydowa
ć
b
ę
dzie zdarzenie faktyczne b
ę
d
ą
ce przedmiotem dochodze-
nia czy
ś
ledztwa, tak jak si
ę
ono przedstawia w
ś
wietle okoliczno
ś
ci sprawy.
Do oceny tego kryterium koniecznym mo
ż
e si
ę
sta
ć
posiłkowo si
ę
gni
ę
cie do
tre
ś
ci postanowienia prokuratora, notatek urz
ę
dowych powstałych w toku
post
ę
powania przygotowawczego, do danych w zawiadomieniu o przest
ę
p-
stwie oraz tre
ś
ci za
ż
alenia pokrzywdzonego. Zdarzenie faktyczne nale
ż
y
rozumie
ć
jako okre
ś
lon
ą
zaszło
ść
w takim kształcie, w jakim okre
ś
lone za-
chowanie przebiegało
44
.
Kodeks post
ę
powania karnego przewiduje odst
ę
pstwa od ogólnej zasa-
dy,
ż
e czynno
ś
ci w post
ę
powaniu przygotowawczym dokonuje s
ą
d powołany
do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji jednoosobowo. Przykładowo
tylko nale
ż
y wskaza
ć
:
– za
ż
alenie na zatrzymanie rozpoznaje s
ą
d rejonowy miejsca zatrzymania
lub prowadzenia post
ę
powania (art. 246 § 2 k.p.k.),
– za
ż
alenie na postanowienie prokuratora w przedmiocie
ś
rodka zapobie-
gawczego przysługuje do s
ą
du rejonowego, w którego okr
ę
gu prowadzi
si
ę
post
ę
powanie (art. 252 § 2 k.p.k.),
– tymczasowe aresztowanie stosuje w post
ę
powaniu przygotowawczym
s
ą
d rejonowy, w którego okr
ę
gu prowadzi si
ę
post
ę
powanie, a w wypad-
kach niecierpi
ą
cych zwłoki tak
ż
e inny s
ą
d rejonowy (art. 250 § 2 k.p.k.),
– list
ż
elazny mo
ż
e wyda
ć
lub odwoła
ć
w stosunku do oskar
ż
onego wła-
ś
ciwy miejscowo s
ą
d okr
ę
gowy (art. 281 k.p.k. i art. 282 § 2 k.p.k.),
– aresztowanie jako kar
ę
porz
ą
dkow
ą
stosuje s
ą
d rejonowy, w którego
okr
ę
gu prowadzi si
ę
post
ę
powanie (art. 290 § 1 k.p.k.),
– za
ż
alenie na postanowienie prokuratora w przedmiocie zabezpieczenia
maj
ą
tkowego jako
ś
rodka przymusu przysługuje do s
ą
du rejonowego,
w którego okr
ę
gu prowadzi si
ę
post
ę
powanie (art. 293 § 2 k.p.k.).
Nie mo
ż
na tez zapomina
ć
o pewnych odmienno
ś
ciach co do wła
ś
ciwo
ś
ci
s
ą
du do przedłu
ż
enia czasu trwania tymczasowego aresztowania w post
ę
-
powaniu przygotowawczym (zobacz punkt drugi opracowania).
Wszelkie czynno
ś
ci s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym podejmo-
wane s
ą
na posiedzeniu. Przechodz
ą
c do kwestii składu s
ą
du, nie ma tu
ż
adnych niejasno
ś
ci, gdy
ż
art. 329 § 2 wyra
ź
nie stanowi,
ż
e s
ą
d dokonuje
czynno
ś
ci w post
ę
powaniu przygotowawczym jednoosobowo, tak
ż
e wtedy
44
J. Ł u p i
ń
s k i, Szczególny tryb zaskar
ż
ania postanowie
ń
o odmowie wszcz
ę
cia lub umorze-
niu post
ę
powania przygotowawczego, Prokuratura i Prawo 2002, nr 10, s. 52–53.
K. Malinowska-Krutul
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
78
gdy rozpoznaje za
ż
alenie na czynno
ś
ci post
ę
powania przygotowawczego,
chyba
ż
e ustawa stanowi inaczej.
Reguła powy
ż
sza nie dotyczy jednak rozpatrywania przez s
ą
d odwoław-
czy za
ż
ale
ń
na czynno
ś
ci s
ą
du dokonane w post
ę
powaniu przygotowaw-
czym, do którego to orzekania stosuje si
ę
zasad
ę
z art. 30 § 2 k. (skład
3-osobowy) z uwagi na fakt,
ż
e orzekanie przez s
ą
d stanowi ju
ż
czynno
ść
post
ę
powania s
ą
dowego a nie przygotowawczego (mimo ze odnosi si
ę
do
czynno
ś
ci z post
ę
powania przygotowawczego). I tak, przykładowo, mo
ż
na
wskaza
ć
,
ż
e orzekanie w przedmiocie przedłu
ż
enia tymczasowego areszto-
wania w toku post
ę
powania przygotowawczego stanowi czynno
ść
s
ą
dow
ą
w post
ę
powaniu przygotowawczym i zgodnie z art. 329 § 2 powinno nast
ą
pi
ć
jednoosobowo, ale rozpoznawanie za
ż
alenia na postanowienie s
ą
du wyda-
ne w tym przedmiocie powinno odby
ć
si
ę
w składzie 3-osobowym, gdy
ż
orzekanie jest ju
ż
czynno
ś
ci
ą
post
ę
powania s
ą
dowego (mimo
ż
e odnosi si
ę
do post
ę
powania przygotowawczego). Podkre
ś
li
ć
zatem nale
ż
y,
ż
e reguła
wyra
ż
ona w art. 329 § 2 k.p.k., a wi
ę
c skład jednoosobowy s
ą
du – znajduje
zastosowanie tylko do rozpoznawania za
ż
ale
ń
na czynno
ś
ci post
ę
powania
przygotowawczego wykonywane przez prokuratora czy inne organy prowa-
dzacie to post
ę
powanie, ma wi
ę
c m.in. zastosowanie w sytuacji za
ż
alenia na
zatrzymanie (art. 246 § 2 k.p.k.) lub za
ż
alenia na postanowienia prokuratora
w przedmiocie zabezpieczenia maj
ą
tkowego (art. 293 § 2 k.p.k.)
45
.
8. Uwagi ko
ń
cowe
Kontrola s
ą
dowa post
ę
powania przygotowawczego mo
ż
e polega
ć
na
powierzeniu post
ę
powania przygotowawczego s
ą
dom (s
ę
dziom
ś
ledczym),
które b
ę
d
ą
nadzorowały czynno
ś
ci podległych im organów lub na sprawdza-
niu przez s
ą
d czynno
ś
ci dokonanych przez organy nies
ą
dowe, w których
gestii pozostawiono prowadzenie post
ę
powania przygotowawczego
46
.
Na zako
ń
czenie zasadnym wydaje si
ę
sformułowanie kilku uwag doty-
cz
ą
cych s
ę
dziego
ś
ledczego. Instytucja ta została wprowadzona do nowo-
ż
ytnego procesu karnego przez napoleo
ń
ski Code d’instruction criminelle
z 1808 r. i od tego czasu pojawiła si
ę
w systemach prawnych prawie całej
Europy, b
ę
d
ą
c przedmiotem licznych kontrowersji
47
. S
ą
dowe
ś
ledztwo
wst
ę
pne pełni przede wszystkim funkcj
ę
przygotowawcz
ą
, która sprowadza
si
ę
do zbierania i utrwalania dowodów na u
ż
ytek b
ą
d
ź
s
ą
du wyrokuj
ą
cego
45
Uchwała SN z dnia 20 stycznia 1999 r., I KZP 24/98, OSNKW 1999, nr 1–2, poz. 4.
46
A. K a f t a l, Kontrola s
ą
dowa post
ę
powania…, op. cit., s. 8; t e n
ż
e, Model post
ę
powania
przygotowawczego de lege ferenda w prawie polskim, Studia Prawnicze 1989, nr 1, s. 82.
47
C. K u l e s z a, S
ę
dzia
ś
ledczy w polskim modelu post
ę
powania przygotowawczego (uwagi
de lege ferenda), Pa
ń
stwo i Prawo 1988, nr 12, s. 93
Czynno
ś
ci s
ą
dowe w post
ę
powaniu przygotowawczym
Prokuratura
i Prawo 10, 2008
79
(polski k.p.k. z 1969 r.), b
ą
d
ź
oskar
ż
yciela publicznego dla podj
ę
cia decyzji
o losach skargi (w niektórych krajach Europy Zachodniej)
48
. Oprócz funkcji
przygotowania rozprawy pełni to
ś
ledztwo równie
ż
drug
ą
, równie wa
ż
n
ą
funkcj
ę
– gwarancyjn
ą
– polegaj
ą
c
ą
na zabezpieczeniu zgodnego z prawem
przebiegu post
ę
powania. S
ę
dzia wprowadzony do post
ę
powania do wst
ę
p-
nego etapu procesu pełni rol
ę
gwaranta praw jednostki
49
.
W polskim ustawodawstwie instytucja s
ę
dziego
ś
ledczego przewidziana
była w kodeksie post
ę
powania karnego z 1928 r. W 1949 r. instytucja ta
znikn
ę
ła z naszego systemu prawnego. O jej przywróceniu my
ś
lano na po-
cz
ą
tku lat 80., podczas prac nad planowan
ą
nowelizacj
ą
k.p.k. z 1969 r.,
wówczas jednak argumenty „przeciw” wzi
ę
ły gór
ę
nad argumentami „za”
i ostatecznie nie zdecydowano si
ę
na jej powrót do polskiej procedury kar-
nej
50
.
Obecnie bardzo szeroko polski ustawodawca uregulował uprawnienia
s
ą
du w kodeksie post
ę
powania karnego. W praktyce jednak kontrola s
ą
du
tak szeroko nie si
ę
ga, wr
ę
cz przybiera du
ż
o w
ęż
szy wymiar, st
ą
d ostatnio
powróciły postulaty przywrócenia instytucji s
ę
dziego
ś
ledczego. Krajowa
Rada S
ą
downictwa podj
ę
ła uchwał
ę
w sprawie potrzeby zmian w organizacji
prokuratury i przywrócenia instytucji s
ę
dziego
ś
ledczego
51
.
Zwolennicy podkre
ś
laj
ą
,
ż
e niezawisły s
ą
d, podległy wył
ą
cznie konstytucji
i ustawom, pozbawiony zwierzchnictwa i hierarchicznego podporz
ą
dkowa-
nia, byłby odporny na zakulisowe wpływy i niedozwolon
ą
presj
ę
ze strony
organów władzy, mediów i opinii publicznej. Wprowadzenie s
ę
dziego
ś
ledczego do kodeksu post
ę
powania karnego wi
ą
załoby si
ę
jednak z całko-
witym przemeblowaniem całego modelu post
ę
powania przygotowawczego,
ze zmianami, które mo
ż
na okre
ś
li
ć
jako rewolucyjne. Nale
ż
y te
ż
nadmieni
ć
,
i
ż
pojawił si
ę
te
ż
inny pomysł mniej radykalny, o którym nale
ż
y wspomnie
ć
–
aby w ka
ż
dym z s
ą
dów stworzy
ć
okre
ś
lon
ą
grup
ę
wyspecjalizowanych s
ę
-
dziów do realizacji zada
ń
zwi
ą
zanych z czynno
ś
ciami s
ą
dowymi w post
ę
po-
waniu przygotowawczym
52
.
48
Zob. szerzej: C. K u l e s z a, Rola s
ą
du w post
ę
powaniu przygotowawczym w systemach
prawnych niektórych pa
ń
stw zachodnich, Pa
ń
stwo i Prawo 1987, nr 4, s. 83.
49
Ibidem; C. K u l e s z a, S
ę
dzia
ś
ledczy w polskim modelu…, op. cit., s. 93.
50
Do zwolenników tej instytucji zaliczy
ć
nale
ż
y głównie: A. K a f t a l a, Wst
ę
pny społeczny
projekt zmian k.p.k. (wariant II), Kraków 1981, s. 8–12; A. M u r z y n o w s k i e g o, Problem
wprowadzenia instytucji s
ę
dziego
ś
ledczego, Pa
ń
stwo i Prawo 1982, nr 3, s. 16 i n.;
S. W a l t o s i a, Model polskiego procesu karnego de lege ferenda, Pa
ń
stwo i Prawo 1981,
nr 3, s. 31 i n.; P. K r u s z y
ń
s k i e g o, Zasada domniemania niewinno
ś
ci w polskim procesie
karnym, Warszawa 1983, s. 151–152; C. K u l e s z
ę
, Instytucja s
ę
dziego
ś
ledczego…,
op. cit., s. 293 i n.
51
Zob. uchwał
ę
Krajowej Rady S
ą
downictwa z dnia 7 listopada 2007 r., nr 177/2007
(www.krs.pl).
52
M. G. W
ę
g l o w s k i, S
ę
dzia
ś
ledczy, czyli temat zast
ę
pczy, Rzeczpospolita z dnia 17 grud-
nia 2007 r. (http://www.rp.pl).