Krótki przewodnik pisania prac, wersja D

background image

S t r o n a

 | 

 

Na niemożliwe zadania był tylko jeden sposób –

należało podzielić je 

na szereg po prostu trudnych zadań, potem każde z nich na ciężkie 
zadania i każde z nich z kolei na uciążliwe zadania, a potem… 

Ter ry Pratchett, Księga nomów. Nomów księga wyjścia.

Drodzy licencjaci i magistranci!

Poniższe porady mają mnie  uchronić przed odpisywaniem na setki maili o 
tej  samej  treści  oraz  wprowadzaniem  setek  podobnych  poprawek  w 

Waszych pracach.

Nie jest to bynajmniej oficjalny poradnik pisania prac dyplomowych.

Komentarz [R1]: Przy cytatach 
służących za motto nie trzeba umieszczać 
pełnych odnośników bibliograficznych.  
Motto umieszczamy nad tytułem I 
rozdziału, przy prawym marginesie, 
mniejszą czcionką, może być kursywą.  

background image

S t r o n a

 | 

 

Uwagi podstawowe

 Niewielu ludzi posiada dar łatwego pisania. Błyskotliwe dzieła to  w 98% ciężka 

praca i w 2% - talent.  Pewien  świetny  promotor  mawia,  że  do  napisania  pracy 

potrzebny jest jeden pierwiastek: ołów w tej części ciała, która służy do siedzenia 
przed  ekranem  komputera.  Narzuć
sobie  twardą  dyscyplinę  pisania  chociażby 
pół  strony dziennie. Nie  licz na  oświecenie  w ciągu tego jednego jedynego dnia, 
kiedy nie musisz iść do pracy lub na zajęcia.

Ochota  do  pisania  pracy  dyplomowej  zdarza  się  nader rzadko.  Czynności 

rozpraszających zawsze jest nadmiar - na  przykład zrywanie się  od komputera 
co kwadrans, żeby zrobić herbatę
(sobie lub dowolnemu domownikowi, np. kotu,
jeśli zajdzie taka potrzeba).

Mętlik w  głowie i panika na widok pustego ekranu to rzecz naturalna i

spodziewana. M ija po pewnym  czasie,  zwłaszcza  wtedy,  gdy  dokument  zaczyna 
się zapełniać. 
Pisz cokolwiek zrób sobie burzę mózgu. Początek jest najgorszy, 

potem lepiej lub gorzej jakoś zwykle idzie. 

Nie łudź się, że uda Ci się napisać pracę w miesiąc, choć takie dziwa znane są  w

historii. Na napisanie średniej jakości pracy potrzeba co najmniej kilku miesięcy.

Plagiat  to  nie  tylko  dowód  braku  przyzwoitości,  ale  również  kreatywności  i 

zdrowego  rozsądku.  Pamiętaj,  że  zdecydowana  większość  szkół  stosuje  systemy 

antyplagiatowe dlatego  Dziekanat  nakazuje  dołączenie  do  pracy  płyty  z 

elektroniczną wersją pracy. 

Rada  banalna:  zawsze  zapisuj  kopie  dokumentów  i  archiwów,  na  których 

pracujesz. K larownie opisuj poszczególne  wersje  rozdziałów,  np.  Rozdział  I  A, 

Rozdział  I  B,  itd.  lub  zapisuj  je  wraz  z  datami  modyfikacji.  Rozdziały,  które 
zaczynają nabierać kształtu, oraz te skończone
, warto wysyłać sobie na skrzynkę 
mailową. Uchroni Cię to przed 
dramatem utraty k rwawicy (możliwe przyczyny: 
wirus  komputerowy,  dziecko  siostry,  które  postanowi  wylać  soczek  na  Twój 

laptop itp.).

Pisanie  pracy  dyplomowej  oznacza  krew,  pot  i  łzy  na  klawiaturze  komputera 

(parafrazując Churchilla).





background image

S t r o n a

 | 

 

1. Temat pracy

Najważniejsza  zasada:  pisz  tylko  na  temat,  który  Cię  chociaż  trochę  interesuje! W innym
razie i Ciebie, i promotora, czeka udręka. Po drugie, pisz na temat, który znasz skądinąd, do 
którego  łatwo znajdziesz  materiały  i rozmówców. Po  trzecie,  staraj  się  wybrać  temat,  który 
będziesz mógł/mogła praktycznie wykorzystać w pracy zawodowej. 

Temat  musi  być  jak  najwęższy,  czyli  możliwie  jak  najbardziej  precyzyjnie  zakreślony. 
Nikogo  nie  interesują  ogólnikowe  rozważania  o  Unii  Europejskiej  lub  polskiej  polityce 
społecznej. Znajdź ciekawy aspekt, ujęcie tematu lub przypadek, który możesz opisać. 

Nie  pisz  dzieła  swojego  życia,  które  zrewolucjonizuje  socjologię/stosunki 

międzynarodowe/itp.  Praca  dyplomowa  ma  dowieść  Twoich  umiejętności  wyszukiwania 
źródeł  i  korzystania z  nich,  analizy  i  ujęcia  w  całość  kilku  nie  całkiem  banalnych  myśli,
przeprowadzenia niewielkiego badania jakościowego lub ilościowego. Tylko tyle – i aż tyle. 
Podejdź do tego pragmatycznie. 

Pisanie pracy dyplomowej występuje w pakiecie z czytaniem literatury przedmiotu. Pokochaj
bibliotekę i fachowe strony internetowe. 

background image

S t r o n a

 | 

 

2. Plan pracy

1. Najważniejszym etapem pracy nad pracą jest ułożenie planu. Dobrze skonstruowany plan

to trzy czwarte sukcesu! Nie  wahaj  się  poświęcić  na  to  większej  części  czasu 
przeznaczonego na pisanie pracy.

 Pamiętaj,  że  najpierw  konstruujesz  plan roboczy,  następnie  w  trakcie  czytania 

literatury  przedmiotu  przekształcasz  i  nadajesz  mu  realny  wymiar,  a  na  koniec,  w 
trakcie pisania, wycinasz  to,  co  niepotrzebne,  dodajesz  to,  co  niezbędne,  i 
przestawiasz kolejność tak, by była logiczna. 

 Praca  powinna  składać  się  ze  strony tytułowej,  spisu  treści,  wstępu, zwykle

nieparzystej liczby  rozdziałów  (3, 5, rzadziej 7), zakończenia, bibliografii oraz

(opcjonalnie) załączników, słownika użytych  terminów i skrótów, wykazu ilustracji i
tabel, indeksów (osobowego, geograficznego lub rzeczowego, w tej kolejności).

 Uwaga: wstęp i zakończenie piszemy na samym końcu, po ukończeniu rozdziałów 

merytorycznych. We  wstępie  wskazujemy  cel pracy,  tłumaczymy,  dlaczego 
wybraliśmy taki, a nie inny temat, dowodzimy, że jest on interesujący, stawiamy tezę
lub hipotezę, albo identyfikujemy problem badawczy, zdradzamy, jakimi metodami
lub  środkami  dotarliśmy  do  celu  (przeprowadziliśmy  badania,  zrobiliśmy  wtórną 
analizę danych lub źródeł itp.), a na końcu opisujemy strukturę pracy (W rozdziale 1 
pokazano… W rozdziale 2 opisano…). Zakończenie służy podsumowaniu. Na wstęp i 
zakończenie  przypada  łącznie  średnio  ok. 6-7 stron. Rozdział  pracy magisterskiej
powinien  liczyć  od  15  do  30  stron;  rozdział  pracy  licencjackiej  powinien  być 
odpowiednio krótszy.

 Dobrze,  jeśli  każdy  rozdział  rozpoczyna  się  od  krótkiego  (kilkuzdaniowego) 

wprowadzenia, a kończy podsumowaniem lub wnioskami. 

2. Praca  licencjacka  lub  magisterska  musi  zawierać  tezę  (czyli  stwierdzenie,  które  chcemy 
udowodnić), hipotezę  (pytanie,  na  które  chcemy  odpowiedzieć) lub  dobrze  określony 

problem badawczy. Praca nie może  być  czysto  opisowa! Tezę  lub  hipotezę  następnie 

uszczegółowiamy,  stawiając  pytania  badawcze  (5-10).  Możemy  spróbować  udzielić 
wstępnych odpowiedzi na pytania badawcze, podając odpowiadające im hipotezy robocze.

Teza lub hipoteza

pytanie badawcze 1 ------------------------------> hipoteza robocza 1

pytanie badawcze 2 ------------------------------> hipoteza robocza 2

pytanie badawcze 3 ------------------------------> hipoteza robocza 3

pytanie badawcze 4 ------------------------------> hipoteza robocza 4

3.  Pracę  nad  pracą  zaczynamy  od  posiedzenia  w  bibliotece.  Jego  rezultatem  powinna  być 
wstępna  bibliografia  przedmiotu,  obejmująca  książki,  artykuły  i  strony  internetowe. 
Bibliografia powinna być pełna, tzn. zawierać opis bibliograficzny. 

Komentarz [R2]: Możesz również 
umieścić dedykację po stronie tytułowej: 
na osobnej stronie, kursywą, bliżej prawej 
dolnej krawędzi strony.  

Komentarz [R3]: Wszystkie te liczby 
mają naturalnie walor orientacyjny. 

background image

S t r o n a

 | 

 
4. Praca licencjacka i magisterska powinny odwoływać się do konkretnej ramy pojęciowej lub 
teoretycznej.

5.  Warto  sprawdzić,  jak  wygląda  formularz  oceny  pracy  dyplomowej dla promotora lub
recenzenta.

Standardowy formularz zawiera następujące pytania: 

 Czy treść pracy odpowiada tematowi określonemu w tytule?

 Ocena  układu  pracy,  struktury,  podziału  treści,  kolejności  kolejnych  rozdziałów, 

kompletności tez itp. 

 Merytoryczna ocena

 Czy i w jakim zakresie praca stanowi nowe ujęcie problemu?

 Charakterystyka doboru i wykorzystania źródeł

 Ocena formalnej strony pracy (poprawność języka, opanowanie techniki pisania pracy, 

spis rzeczy, odsyłacze)

 Sposób  wykorzystania  pracy  (publikacja,  udostępnienie  instytucjom,  materiał 

źródłowy)

wstępny 

pomysł/temat/badanie

wstępna bibliografia 

przedmiotu

plan pracy

wybór ramy 

teoretycznej lub 

pojęciowej

przeprowadzenie 

badań 

terenowych/analizy 

treści itp.

pisanie pracy 

(pod  czujnym okiem 

promotora)

formatowanie pracy

obrona pracy

background image

S t r o n a

 | 

 

3. Format pracy

Praca  powinna  mieć  przejrzysty  układ  i  wyglądać  estetycznie.  Istnieje  wiele  sposobów 
formatowania  pracy:  poszczególne  uczelnie  lub  promotorzy  mają  swoje  upodobania  w  tym 
względzie. Warto  to  sprawdzić  i  dostosować  się  do  narzucanego  formatu.  Poniżej  jedna  z 
propozycji.

3.1. Definiowanie stylów

Warto  zdefiniować  style  dla:  tytułów  rozdziałów,  tytułów  podrozdziałów  i 
poszczególnych sekcji. 

W Office 2007 „Style” znajdują się we wstążce u góry dokumentu. Klikając na poszczególne 
style można je zmodyfikować. 

 Styl normalny powinien być zdefiniowany jako: Times New Roman, 12, wyjustowany

(czyli wyrównany do prawej i lewej), wcięcie pierwszego wiersza, odstęp 1.5.

 Styl Nagłówka 1 stosujemy do tytułów rozdziałów. Można go zdefiniować jako Times 

New  Roman,  16,  pogrubiony,  wyśrodkowany,  może  być  kapitalikami,  odstęp 
pojedynczym, odstęp po 24 pkt.

 Styl  Nagłówka  2  stosujemy  do  podrozdziałów:  TNR, 14, pogrubiony, wyjustowany,

odstęp pojedynczy.

 Styl  Nagłówka  3  do  kolejnych  sekcji:  TNR,  12,  pogrubiony,  wyjustowany,  odstęp 

pojedynczy.

 Styl  Nagłówka  4  w  razie  potrzeby  do  kolejnych  sekcji:  TNR,  12,  kursywa, 

wyjustowany, odstęp pojedynczy.

 Styl przypisów: TNR, 10, wyjustowany, odstęp pojedynczy. 

Przydaje  się  to  do  automatycznego  wstawiania  spisu  treści,  gdy  praca  jest  już  skończona 
[Pasek ->  Odwołania  ->  Wstaw  spis  treści),  oraz  jego  automatycznego  aktualizowania,  gdy 
wprowadzimy jakieś zmiany. 

A zatem, na przykład: 

Komentarz [R4]: Ja też wolę czcionkę 
Calibri, ale zwyczaj jest inny.  

Komentarz [R5]: Po tytułach 
rozdziałów i podrozdziałów nie stawiamy 
kropek.  

background image

S t r o n a

 | 

 

Rozdział 1

TYTUŁ ROZDZIAŁU 1

1.1. Podrozdział 

Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst 

podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału 
Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst 
podrozdziału. 

1.1.1. Sekcja podrozdziału

Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst 

podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału 
Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst 
podrozdziału. 

1.1.1.1. Podsekcja

Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst 

podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału Tekst podrozdziału 
Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst  podrozdziału  Tekst 
podrozdziału. 

Ważne jest przede wszystkim to, by praca była czytelna, uporządkowana i estetyczna.

3.2. Styl pisarski

 Trzeba pisać jasno i z poczuciem celu. Lanie wody jest wykluczone – lepsza jest praca

krótsza, a sensowna, niż długa i bzdurna. Zazwyczaj praca licencjacka powinna liczyć 
ok. 40-50 stron (czyli 1.5 – 2 arkusze wydawnicze), a praca magisterska od 80 do 100
stron, ale nikt nie odrzuci pracy krótszej, jeśli jest dobra. 

 Jeśli  masz  problemy  z  konstruowaniem  zdań  złożonych,  pisz  prostymi.  Prace 

dyplomowe  nie  są  wystawiane  w  konkursie  literackim,  mają  być  po  prostu 
komunikatywne.

 Pisz w formie bezosobowej („Można założyć, że…”) lub w formie osobowej w liczbie 

mnogiej  („Możemy  założyć,  że…”). Rzadziej tolerowane jest pisanie w formie

Komentarz [R6]: Po tytule rozdziału nie 
stawiamy kropki.  

Komentarz [R7]: Czasami pierwsza 
linijka pierwszego akapitu w 
podrozdziałach bez wcięcia.  

background image

S t r o n a

 | 

 

osobowej  w  liczbie  pojedynczej  („Badania  przeprowadziłem  w  maju  2012  r….”, 
„Autorka założyła, że…”). 

 W pracy należy konsekwentnie zachować czas przeszły (a nie teraźniejszy). 
 Stosuj akapity. Każda nowa myśl to nowy akapit, nie jest jednak tak – jak wydaje się 

niektórym  dyplomantom – że  każde  zdanie  należy  zaczynać  od  nowego  akapitu. 
Średnio  na  stronę  przypadają  trzy-cztery  akapity,  ale  nie  jest  to  żaden  standard. 
Chodzi po prostu o to, by tekst był przejrzysty i przyjazny dla czytelnika. 

 Listy punktowane można sporządzać na kilka sposobów: 

Istnieje kilka rodzajów kotów. 

 Są koty znośne i koty nieznośne.
 Są koty rude, czarne, białe i brązowe. 
 Są koty udomowione i dzikie. 

Istnieje kilka rodzajów kotów:

 znośne i nieznośne,
 rude, czarne, białe i brązowe, 
 udomowione i dzikie.

Ważne, by w całej pracy stosować jednolity system punktorów.

Cytaty i sformułowania obcojęzyczne oznaczamy kursywą, np. „Time is money, jak

mawiają Anglicy”. 

 Pamiętaj  o  numeracji stron:  strona  tytułowa  bez  numeru;  numery w stopce,

wyrównane do zewnątrz. 

Promotor  nie  jest  od  sprawdzania  błędów  ortograficznych,  gramatycznych  i 

stylistycznych, a zwłaszcza od wstawiania przecinków!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

o Naucz się (wreszcie) korzystać z Worda lub innego edytora tekstów. 
o Zanim  przystąpisz  do  pisania,  przypomnij  sobie  najprostsze  zasady  pisowni, 

zwłaszcza  interpunkcji.  Uwierz  mi,  umiejętność  stawiania  przecinków  we 
właściwych miejscach
przyda Ci się w życiu.

o Skróty w środku cytatów zaznaczamy […].
o Przecinki,  kropki,  wykrzykniki,  znaki  zapytania,  średnik,  dwukropki:  spację 

stawia się po tych znakach, a nie przed nimi; treść w nawiasach piszemy bez 
spacji  (ponieważ  tak  zwykło  się  to  robić).  Przypisy  przed  kropką, a po
wykrzykniku, pytajniku i cudzysłowie. 

o Przypomnij sobie zasady skracania wyrazów:

„Dr  Janiszewski  to  miły  człowiek.  Nie  cierpię  dra  Janiszewskiego. 

Praca pod nadzorem prof. Złotka”.

Skrótem od „strony” jest s., a nie str.

8 tys. zł, a nie 8 tyś. zł

Komentarz [R8]: Pełne zdania: 
rozpoczynające się dużą literą, kończące się 
kropką.  

Komentarz [R9]: Małą literą, na końcu 
przecinek lub średnik.  

Komentarz [R10]: Wyliczenie 
zamykamy kropką. 

background image

S t r o n a

 | 

 

o Korzystaj z opcji „Sprawdzanie pisowni”! (Pamiętaj jednak o zapisaniu kopii

dokumentu, bo komputery o mniejszych osiągach często zwieszają się przy tej 
czynności). 

o Korzystaj  z  internetowej  Poradni  Językowej  PWN [http://poradnia.pwn.pl],

Poradni 

Językowej

Uniwersytetu 

Jagiellońskiego 

[http://poradnia.polonistyka.uj.edu.pl], 

Poradni 

Językowej 

UW 

[http://www.poradniajezykowa.uw.edu.pl]. Wiele  interesujących  wskazówek 
można znaleźć na stronie 

http://obcyjezykpolski.interia.pl

.

 Ukończywszy pracę, daj ją do sprawdzenia co najmniej dwóm osobom: mamie, tacie, 

kuzynce, znajomemu poloniście. 

3.3. Rysunki, wyk resy, tabele

Oto kilka sposobów wstawiania tabeli, rysunków i wykresów: 

Wykres  1.  Przemoc  w  stosunku  do  muzułmanów  po  zamachach 

z 7 lipca 2005 roku

Źródło: 

Attitudes to Living in Britain

A

S

urvey of Musli

m

Opinion

, Badania GfK NOP dla Channel 4

Dispatches, s. 31.

77%

18%

3%

3%

2%

0%

10%

20%

30%

40%

50%

60%

70%

80%

90%

Brak takich
doświadczeń

Wyzwiska

Atak fizyczny

Zatrzymanie&prze
szukanie

Prześladowanie 
ze strony policji

background image

S t r o n a

 | 10 

 

Tabela 1.  Poziom  bezrobocia  w  poszczególnych  grupach  wyznaniowych 

w Wielkiej B rytanii

G rupy wyznaniowe

Odsetek osób 

bezrobotnych

Cała populacja

5

Chrześcijanie

4,3

Muzułmanie

14,6

Sikhowie

6,9

B rak religii

6,1

Źródło: 

National

S

tatistics Online

(dane  ze  spisu  powszechnego  z  2001  r.),  dostępne  na  stronie: 

http://www.statistics.gov.uk/CCI/nugget.asp?ID=979&Pos=&ColRank=2&Rank=1000

[20.01.2008].

Uwaga: formatowanie  tabeli  może  być  bardziej  wyrafinowane,  niż  w  powyższym 
przykładzie, ale musi być czytelne i raczej mało kolorowe.

Można również tak: 

Rysunek 25.1. Schemat interwencji humanitarnej – motywy i skutki

Źródło: na podst. Schematu w książce B.D Jonesa (1995, s. 239). 

Czyli rysunek wyśrodkowany, podpis pod spodem (TNR, 12), źródło (TNR 10), do lewej.

Jeszcze jedno:

 wykres przedstawia zmiany jakiegoś zjawiska;
 diagram przedstawia zależności między określonymi wielkościami;
 schemat to ogólny zarys, szkic jakiejś struktury.

Komentarz [R11]: Numeracja tabeli 
itd. cyframi arabskimi.  

Komentarz [R12]: Tabela powinna w 
całości znajdować się na jednej stronie.  

Komentarz [R13]: Tekst w tabeli może 
być mniejszy o 1‐2 pkt (czyli 10 lub 11). 

Komentarz [R14]: Bez kropki 

Komentarz [R15]: Wyliczenia 
cząstkowe kończymy średnikiem; ostatnie 
kropką.  
Jeśli każdy człon wyliczenia stanowi 
oddzielne zdanie, wtedy zaczynamy dużą 
literą i możemy każde zakończyć kropką. 

background image

S t r o n a

 | 11 

 

Ergo

:  wszystko  jedno  jak,  byle  czytelnie,  estetycznie,  konsekwentnie  w  całej  pracy 

i z podaniem źródła. 

3.4. Przypisy


3.4.1. T radycyjny system sporządzania przypisów

Przypisy dolne wstawiamy  skrótem  klawiaturowym  Alt  +  J;  przed  kropką  kończącą 
zdanie, a po cudzysłowie, wykrzykniku i pytajniku.

Istnieją trzy rodzaje przypisów: 

 rzeczowe

o zawierają  dodatkowe  informacje,  uzupełniające  lub  wyjaśniające  wywód 

w tekście głównym

słownikowe

o objaśniające wyraz lub zwrot
o wyraz jest pisany taką literą (dużą lub małą), jaką jest napisany w tekście
o przypisy słownikowe wyjątkowo nie kończą się kropką!
o np.

abnegat

: człowiek niedbający o siebie, o swój wygląd

 bibliograficzne

o taki przypis zawiera możliwie pełny opis bibliograficzny.

3.4.1.1. Przypisy bibliograficzne

Kathy Charmaz,

Teoria ugruntowana. Praktyczny przewodnik po analizie

jakościowej

,

tłum.

Paweł Tomanek, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2006, s. 23.

Cytujemy tę samą książkę w następnym przypisie: 

Ibidem, s. 25.

Jeśli strona jest ta sama:

Ibidem.

lub

Tamże.

Cytujemy tę samą książkę w dalszych przypisach: 

K. Charmaz, Teoria ugruntowana…, s. 34.

I w dalszych:

Komentarz [R16]: Tytuł książki 
kursywą. 

Komentarz [R17]: Przecinek  w tym 
miejscu bywa, acz niekoniecznie. 

Komentarz [R18]: Po przypisie 
obowiązkowo kropka. 

background image

S t r o n a

 | 12 

 
K. Charmaz, op.cit., s. 35.

Lub

K. Charmaz, dz.cyt., s. 35.

Jeśli cytujemy kilka książek tego samego autora: 

David Silverman, Interpretacja  danych  jakościowych, tłum.  Małgorzata  Głowacka-Grajper,
Joanna Ostrowska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 16.

David Silverman,

Prowadze

nie danych jakościowych, tłum. Joanna Ostrowska, Wydawnictwo

Naukowe

PWN,

Warszawa

2005,

s.

164.

W kolejnych przypisach żeby było wiadomo, o którą książkę chodzi - używamy skrótu 

tytułu:

D. Silverman, Interpretacja…, s. 34.

D. Silverman,

Prowadzenie

…, s. 422.

Ibidem, s. 13.

Artykuły w książce zbiorowej: 

Anna  Roberts,  „Wykorzenienie  muzułmanów  w  Europie”,  w: Karolina Dembecka (red.),
Historia muzułmanów na świecie, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2005, s. 24-56.

Keith  Richardson,  „Going  Apart”,  [w:]  John  Kingsbury, 

World in XXI Century,

Princeton

University Press, Princeton 2004, s. 345-356.

Artykuły z czasopism cytujemy następująco: 

Scott Sagan, „Three Theories in Search of a Bomb”, 

International Security

19, nr 4, s. 164-

184.

S. Sagan, “Three Theories…”, s. 183.

Ibidem.

Wojciech  Jagielski,  “Domy  z  kamienia”, 

Gazeta Wyborcza

, 21.03.2010, s. 29 lub

www.gazetawyborcza.com/4n65/fjf6/5.htm

[3.01.2011].

Niekiedy stosuje się odwrotne formatowanie tytułów:

Scott Sagan,

Three Theories in Search of a Bomb

, “International Security” 19,

nr 4, s. 164-184.

Artykuł ze strony internetowej: 

Komentarz [R19]: Nazwisko tłumacza  
bywa pomijane.  

Komentarz [R20]: Czasami stosuje się 
kursywę.  

Komentarz [R21]: Niekiedy stosuje się 
[w:]  

Komentarz [R22]: Jeśli redaktorów jest 
wielu (powyżej sześciu):  
możemy wymienić wszystkich  
lub wymienić imię i nazwisko pierwszego 
redaktora, a resztę ukryć pod 
sformułowaniem     et al.  
 
Czyli: Mirosława Górnicka et al. (red.) 

Komentarz [R23]:  Tom 

Komentarz [R24]: Numer 

background image

S t r o n a

 | 13 

 
Keith  Roth,  „War  in  Iraq:  Not  a  Humanitarian  Intervention”, 

Human Rights Watch World

Report,

www.hrw.org/wr2k4/3.htm

[21.03.2010].

Raport ze strony internetowej:

World Hunger Report

, UN Development Program,

www.undp.org/23jf./4.html

, [3.02.2000].

Zbiory tekstów:

Traktaty  międzynarodowe:  zbiór  tekstów

,

oprac. Joanna Strycharska, Wydawnictwa

Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009.

Inne:

Maria Cok,

Interakcje osobowe i bezosobowe

, niepublikowana praca magisterska, promotor:

prof. Andrzej Szymborski, Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2010.

Informacje uzyskane w trakcie wywiadu z respondentem X, przeprowadzonym 21 marca
2010.

Korespondencja prywatna autora z prof. Antonim Skrzętnym z dnia 9.04.2010.

Uwagi dodatkowe:

W jednym przypisie możemy odwoływać się do kilku książek. 

W przypisach możemy stosować sformułowania: 

Zob. - zobacz Por. – porównaj

Zob. stosujemy  wówczas,  gdy  w  tekście  głównym  omawiamy  daną  książkę  lub  artykuł 

własnymi słowami. Jeśli chcemy odesłać czytelnika do pozycji, która bardziej wyczerpująco 
omawia  daną  kwestię,  w  przypisie  możemy  umieścić:  zob. szerzej; odsyłając  do  innego 
dzieła: zob. również  lub por.

Jeśli  w  tekście  przytaczamy  cytat  z  konkretnego  dzieła,  przypisu  nie  poprzedzamy  żadnym 
wprowadzeniem.

Jeśli cytujemy źródła z drugiej ręki, przypis należy opatrzyć: cyt. za:

3.4.2. System harwardzki

Ja za nim nie przepadam – uważam,  że  rozprasza  uwagę  podczas  czytania. Uniemożliwia 
wprowadzanie dodatkowych informacji w postaci przypisów rzeczowych. Poza tym trudniej
cytuje  się  w  nim  źródła  internetowe. Zasadniczo system  ten  stosują  adepci  nauk 
przyrodniczych i ścisłych. Są jednak na świecie jego zdecydowani apologeci, również wśród 
autorów prac z zakresu nauk społecznych.

Odnośnik zostaje umieszczony w tekście:

Komentarz [R25]: Nazwa artykułu 

Komentarz [R26]: Nazwa strony lub 
raportu 

Komentarz [R27]: Adres strony 

Komentarz [R28]: Adres strony można 
poprzedzić słowem           źródło:  

Komentarz [R29]: Data wejścia na 
stronę. 

Komentarz [R30]: Brak autora, 
występuje jedynie redaktor lub osoba 
opracowująca.  

background image

S t r o n a

 | 14 

 

Dla  przykładu,  początkowe  relacje  gapiów  z  Dallas,  którzy  byli  tam  w  czasie  zabójstwa 
prezydenta  Kennedy’ego  w  1963  r.,  mówiły  nie  o  strzałach,  ale  o  odgłosie  strzelającego 
wydechu samochodowego (Sacks, 1984, s. 519).

Jak  stwierdzili  Strauss  i  Corbin  (1994,  s.  278):  „Teoria  składa  się  z  wiarygodnych  relacji 
wytworzonych między pojęciami a zestawami pojęć”

1

.

Bibliografia wygląda wtedy następująco: 

Sacks Harvey (1984), „On doing ‘being  ordinary’”, w: Paul  Atkinson, John  Heritage (red.), 

S

tructures of Sociological Action: Studies in Conversation Analysis,

Cambridge: Cambridge

University Press.

Silverman David (1997a),

Qualitative Research: Theory, Method and Practice,

London:

Sage.

Silverman David (1997b),

Discourses of Counselling: HIV Counselling as Sociologal

Interaction,

London: Sage.

Strauss Anselm, Corbin  Juliet  (1994),  “Grounded  theory  methodology:  an  overview”,  w: 
Norman Denzin, Yvonna Lincoln (red.),

Handbook of Qualitative Research,

Thousand Oaks,

CA: Sage.

3.5. Bibliografia

Bibliografia  pracy  licencjackiej  musi  zawierać  kilkanaście pozycji  książkowych  (książki 
naukowe, a nie beletrystyka), a pracy magisterskiej – kilkadziesiąt.  Dobrze  świadczy  o 
autorze zamieszczenie kilku (jeszcze lepiej kilkunastu) pozycji  obcojęzycznych.  Warto
korzystać  z  Biblioteki UW, Biblioteki WFiS, Biblioteki Polskiego Instytutu Spraw
Międzynarodowych,  Biblioteki  Narodowej  oraz  Biblioteki  Miasta  Warszawy.  Większość 
bibliotek ma już katalog online.

Rozróżniamy dwa rodzaje bibliografii: 

 Bibliografia cytowań i odwołań zawiera tylko pozycje przywoływane w tekście.
 Bibliografia  załącznikowa  zawiera  przegląd  piśmiennictwa  odnoszącego  się  do 

danego tematu.

Poza  tym  bibliografia  może  mieć  charakter  kompletny  (wszystkie  lub  niemal  wszystkie 
pozycje  dotyczące  danego  tematu)  lub  selekcyjny  (wybór  pozycji).  Na  potrzeby  pracy
dyplomowej wystarczy sporządzenie bibliografii selekcyjnej. 

                                                        

1

Cytaty z: David Silverman, Interpretacja danych jakościowych, tłum. Małgorzata Głowacka-Grajper, Joanna

Ostrowska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 30 i 31.

Komentarz [R31]: Czasami bez 
przecinka. 
Przypis może wyglądać również tak: 
(Sacks 1984: 519) 

Komentarz [R32]: Imię bywa skracane 
do inicjału.  

Komentarz [R33]: Tytuły artykułów 
bywają pisane kursywą, zamiast w 
cudzysłowie.  

Komentarz [R34]: Miejsce wydania 

Komentarz [R35]: Wydawnictwo 

Komentarz [R36]: Kropka!!! 

Komentarz [R37]: Zauważ, że w 
bibliografii najpierw podajemy nazwisko, 
potem imię. 

Komentarz [R38]: Jeśli ten sam autor 
wydał parę książek lub artykułów w tym 
samym roku, układamy je alfabetycznie i 
oznaczamy a, b, c itd.  

background image

S t r o n a

 | 15 

 
Istnieje wiele dobrych baz internetowych: warto np. korzystać z bazy JSTOR (wiele uczelni 
ma wykupiony dostęp do zagranicznych baz danych). 

Wikipedia, portale Onet i jemu podobne, tudzież inne ogólnikowe strony internetowe nie 
stanowią  źródeł  badawczych!!!!!!!!!!!!!!  Umieszczenie  Wikipedii  w  pracy  naukowej  to 
obciach. L i i jedynie.

(Wikipedia i tym podobne mogą jednak służyć jako punkt wyjścia do poszukiwań, zwłaszcza, 
że na dole strony zwykle umieszczona jest bibliografia).

Bibliografia powinna być  sporządzona alfabetycznie. Można  wyróżnić  książki  i artykuły  od 
źródeł internetowych i innych. 

Przykład: 

I. Informatory, encyklopedie i słowniki

Rocznik Strategiczny 1998/99,

Warszawa: Fundacja Studiów Międzynarodowych 1999.

S

IPRI Yearbook 1999: Armaments, Disarmaments and International Security

, Oxford:

Oxford University Press 1999.

S

tatistical Yearbook for Asia and the Pacific 2001,

New York: United Nations 2000.

I I. Książki i artykuły w czasopismach i pracach zbiorowych

Afzal Rafique M.,

Pakistan: History and politics 1947-1971,

Oxford: Oxford University Press

2001.

Ahmed Samina, Cortright David (red.), A study of Pakistan’s nuclear 

choices,

Notre Dame:

The Joan B. Kroc Institute for International Peace Studies Studies 1996.

Arnett Eric (red

.

)

, Nuclear Weapons and Arms Control in South Asia After the Test Ban

,

Oxford: Oxford University Press for the Stockholm International Peace Research
Institute 1998.

I I I. Strony i serwery internetowe

http://abcnews.go.com

(The ABC News).

http://cns.miis.edu

(Center for Nonproliferation Studies - The Monterey Institute for

International Studies).

Oczywiście,  bibliografia  wygląda  inaczej,  kiedy  stosujemy  harwardzki  system 
przypisów
. Przykład powyżej. 

Uwaga: w bibliografii nie wolno umieszczać książek, których nie miało się w ręku. Bywają 
komisje, które lubią sprawdzać znajomość pozycji bibliograficznych w czasie egzaminu. 

Komentarz [R39]: Opis bibliograficzny 
prac encyklopedycznych  i rocznikowych 
najczęściej rozpoczynamy od tytułu.  

background image

S t r o n a

 | 16 

 

Robiąc  notatki  z  książki  lub  artykułu  zawsze spisujemy  odnośniki  bibliograficzne

: autora,

tytuł,  wydawnictwo,  miejsce  wydania,  rok  wydania,  dokładne  strony.  Jest  to  zajęcie 
nieciekawe  i  monotonne,  ale  warto  narzucić  sobie  tę  dyscyplinę.  Zdarza  się  bowiem 
nierzadko,  że  praca  jest  na  ukończeniu,  a  nagle  okazuje  się,  że  brak  źródła  przypisu  lub 
cytatu.  Tymczasem  zdążyliśmy  zapomnieć,  z  której  książki  lub  artykułu  korzystaliśmy,  a 
nawet jeśli pamiętamy, książka znikła z biblioteki na długie miesiące. 

Z podobną skrupulatnością traktujemy źródła internetowe. Spisujemy autora, tytuł artykułu, 
raportu lub postu, nazwę strony, adres strony oraz datę wejścia na stronę. Warto zachować w 
oddzielnym  archiwum  kopie  wszystkich  artykułów  internetowych,  z  których  korzystaliśmy. 
Strony internetowe nie stanowią źródła stałego – mogą znikać z pandemonium Internetu.

Pedantycznie oznaczamy cytaty: można je ująć w cudzysłów lub zaznaczyć kursywą. Można 
też  w  pracy  stosować  obydwie  formy,  np.  cytaty  z  książek  i  artykułów  ująć  w  cudzysłów, 
cytaty  z  wywiadów  z  respondentami  – zaznaczyć  kursywą.  Ogólnie  cytaty  nie  powinny 
zajmować więcej niż 2/5 pracy, chyba że dotyczy ona analizy dyskursu. 

K ontakty z promotorem


Dobra zasada jest taka, że to  promotor jest dla studenta, a nie student dla promotora. Nie
należy jej jednak nadużywać. 

 Z  promotorem  należy  utrzymywać  częsty  kontakt  mailowy  i  zjawiać  się  na 

seminariach,  zwłaszcza  w  pierwszej  fazie  pisania,  gdy  trzeba  wybrać  i  sprecyzować 
temat oraz napisać plan pracy. 

 Seminaria licencjackie i magisterskie to świetna okazja, by przedyskutować założenia, 

metodologię i plan pracy. Przy okazji nauczysz się dokonywać konstruktywnej krytyki 
pomysłów kolegów oraz z wdzięcznością przyjmować krytykę z ich strony. 

 Promotor jest osobą, która pomaga Ci w pisaniu pracy dyplomowej. Nie jest jednakże 

Twoim osobistym terapeutą. 

 Promotor  nie  ma  obowiązku  sprawdzania  na  następny  dzień  pracy  przysłanej  o 

godzinie 23.59. Nie ma też obowiązku słuchania Twoich usprawiedliwień, jakkolwiek 
byłyby innowacyjne. 

 Krytyczne uwagi promotora nie są emanacją jego złośliwej osobowości, lecz mają Cię 

uchronić przed zmasakrowaniem przez recenzenta. 

 Promotor nie jest alfą i omegą. 

 Próby wręczania promotorowi jakichkolwiek prezentów lub korzyści osobistych – co

się  niekiedy  zdarza,  niestety,  dlatego  muszę  o  tym  napisać  – są  absolutnie  nie  do 
przyjęcia,  a  poza  tym  niezgodne  z  prawem.  Jedyną  dopuszczalną  formą  wyrażenia 
wdzięczności promotorowi, jeśli już student nie może się opanować z jej przypływem, 
są  niewielkie  i  niekosztowne czekoladki  lub  podobnie  niezobowiązujące i
niekosztowne kwiatki. A  najlepiej  własnoręcznie  wypieczone  ciasteczka tudzież 
laurka.



Komentarz [R40]: Kropkę stawiamy po 
cudzysłowie.  

background image

S t r o n a

 | 17 

 

Warto zajrzeć

 C. Wright Mills, Wyobraźnia socjologiczna, tłum. Marta Bucholc, redakcja naukowa i 

przedmowa do wydania polskiego Janusz Mucha, Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 2008, s. 301-342.

 Umberto Eco, Jak napisać pracę dyplomową. Podręcznik dla humanistów, przekład i 

aneks  Grażyna  Jurkowlaniec,  wstęp  do wydania polskiego Wojciech Tygielski,
Wydawnictwa  Uniwersytetu  Warszawskiego,  Warszawa  2007.  Poradnik  nieco  już 
archaiczny, ale nadal przydatny.

 Uwe Flick, Projektowanie  badania  jakościowego,  tłum.  Paweł  Tomanek, 

Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010.

 Danuta Hombek, Metodyka pisania prac dyplomowych. Skrypt dla studentów, Wyższa 

Szkoła  Umiejętności  w  Kielcach,  Kielce  2005.  Skrupulatne  omówienie  kwestii 
edytorskich.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Krótki przewodnik pisania prac, wersja D
Przewodnik pisania prac mgr i dr w SGGW(1)
Metody efektywnego uczenia si i pisania prac projektowych
Zasady Pisania Prac OST
Zasady pisania prac dyplomowych, księgowość i podobne
Pomoc w pisaniu prac, Prace licencjackie, magisterskie
Zasady pisania prac dyplomowych 2008
EGIPT krótki przewodnik
CA8 4 outdoor krótki przewodnik
Metody i techniki pisania prac dyplomowych 3, Metody i techniki pisania prac dyplomowych
Krótki przewodnik porównawczy po religii i filozofii
wymogi dot pisania prac
METODYKA PISANIA PRAC MAGISTERSKICH I DYPLOMOWYCH Z TEOLOGII - Ks. H. SEWERYNIAK, Metodyka pisania p
Ogólne zasady pisania prac, Praca dyplomowa
Zasady pisania prac
Zasady pisania prac - spis tresci, Logopedia, Dokumenty-logopedia
WYTYCZNE DO PISANIA PRAC 07 09 2009, rynek transportu i logistyki w Polsce, Logistyka WSB Chorzów
Metody i techniki pisania prac dyplomowych 1, Metody i techniki pisania prac dyplomowych
metody i techniki pisania prac dyplomowych 2, Metody i techniki pisania prac dyplomowych

więcej podobnych podstron