Abu Simbel

Autor: Łukasz Wieczorek
Data publikacji: 28.07.06 | Ostatnia modyfikacja: 28.07.06

Świątynia została odkryta w maju 1813 roku przez szwajcarskiego podróżnika Johanna
Ludwiga Burckhardta. Odnalazł ją podróżując przez pustynię Nubijską wzdłuż Nilu około
250 km na południowy-wschód od Asuanu.

Świątynie zbudowano w XIII wieku p.n.e., za czasów panowania Ramzesa II w latach 1279-
1213 p.n.e. Wnętrze świątyni wykute jest w skale i ma długość 50 metrów. Na ścianach
widnieją płaskorzeźby przedstawiające wizerunki Ramzesa II. Wsród nich znajduje się
płaskorzeźba upamiętniająca zwycięstwo Ramzesa II w bitwie o Kadesz. Na tylnej ścianie
znajdują się posągi, które dwa razy do roku - 20 lutego i 20 października oświetla wschodzące
słońce. Świątynia poświęcona jest Amonowi-Re, Re-Horachte oraz Ptahowi.

Obok świątyni znajduje się mniejsza, która jest poświęcona bogini Hathor i królewskiej
małżonce Nefertari. Na zewnątrz stoją cztery posągi przedstawiające siedzącego na tronie
Ramzesa II oraz jego matkę, żonę i kilku z licznych potomków.

Z powodu budowy

Wysokiej Tamy Asuańskiej

w latach 1960-71 i utworzeniu Zbiornika

Nassera świątynia została zagrożona zalaniem. Aby uchronić Abu Simbel przed zniszczeniem
rząd Egiptu oraz UNESCO postanowili przenieść bodowlę około 65 metrów wyżej.

Budowlę pocięto na kilka tysięcy bloków skalnych o wadze około 20 ton każdy i
przetransportowano w wyznaczone miejsce. Przenoszenie zakończono w 1966 roku, a miejsce
gdzie znajdowały się świątynie od dawna było zalane. Całość prac nadzorował profesor
Kazimierz Michałowski, a zrekonstruowana budowla zachowała pierwotną orientację, tak że
nadal dwa razy do roku słońce oświetla posągi.