Dysleksja - kłopoty z pisaniem i czytaniem


Terapia prowadzona jest metodą wizualizacji, systemem Prolexia z wykorzystaniem Gimnastyki Mózgu (metoda Dennisona), Integracji Sensorycznej, NLP, metodą Dobrego Startu prof. M. Bogdanowicz, kształtowania umiejętności matematycznych metodą prof. E. Gruszczyk - Kolczyńskiej, a ponadto:

ćwiczenie technik pracy umysłowej dla młodzieży (szybkie zapamiętywanie i uczenie się),
trening dla rodziców: "Inteligencja emocjonalna i budowanie optymizmu u dziecka".
Zajęcia prowadzi Marta Ostaszewska psycholog dziecięcy, dyplomowany specjalista terapii dzieci i młodzieży z dysleksją, członek Polskiego Towarzystwa Dysleksji.

Informacje i zapisy tel.: [phone]
adres: ul. Filtrowa 83 m.16


CO TO JEST DYSLEKSJA?

Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. w syndromie tym można wyróżnić następujące postaci: "dysleksja"- trudności w czytaniu (najczęściej połączone z trudnościami w pisaniu); "dysortografia"- trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym także błędy ortograficzne); "dysgrafia" - niski poziom graficzny pisma (brzydkie pismo).

Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu spowodowane są zaburzeniami rozwoju niektórych funkcji poznawczych, motorycznych (ruchowych) i ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej), uwarunkowanymi nieprawidłową strukturą i funkcjonowaniem centralnego układu nerwowego. Są to zaburzenia głównie funkcji językowych, jak i innych funkcji percepcyjno-motorycznych, a więc spostrzegania (wzrokowego, słuchowego, dotykowo-kinestetycznego), motoryki, uwagi, pamięci (wzrokowej, słuchowej, ruchowej), lateralizacji (orientacji w schemacie ciała i przestrzeni).

Badania wykazują, że dzieci te stanowią ok. 15% uczniów (3 uczniów w klasie), w tym 4% to przypadki poważnego nasilenia dysleksji rozwojowej.

Dzieci "ryzyka dysleksji" to dzieci z rodzin, gdzie występowała dysleksja, z nieprawidłowej ciąży i porodu, nieharmonijnie rozwijające się, z nasilonymi trudnościami w czytaniu (w klasie "0") i pisaniu.

Im wcześniej zostaną zdiagnozowane i objęte opieką, ćwiczeniami korekcyjno-kompensacyjnymi, tym większe szanse aby zapobiec ich trudnościom szkolnym lub je zmniejszyć.

OBJAWY DYSLEKSJI ROZWOJOWEJ

Trudności w czytaniu i pisaniu ujawniają się dopiero w szkole, podczas gdy już w okresie przedszkolnym można zauważyć objawy, które cechują tzw. dzieci ryzyka dysleksji:

opóźniony rozwój mowy,
opóźniony rozwój ruchowy (utrudnione raczkowanie, utrzymywanie równowagi), mała sprawność i koordynacja ruchów podczas zabaw ruchowych, samoobsługi, rysowania i pisania (brzydkie pismo),
trudności z wypowiadaniem złożonych wyrazów, wadliwa wymowa,
trudności z rozpoznawaniem rymów, zapamiętaniem nazw, ich sekwencji (kolejno po sobie) np. nazw miesięcy, dłuższych poleceń, wierszy, piosenek, tabliczki mnożenia,
trudności z różnicowaniem głosek podobnych fonetycznie, z wydzielaniem (analiza) sylab, głosek ze słów i ich syntezą oraz dokonywaniem operacji na głoskach, sylabach i cząstkach słów,
błędy gramatyczne, trudności z budowaniem dłuższych wypowiedzi,
trudności z wykonywaniem układanek i odtwarzaniem wzorów graficznych,
obuoczność, zbyt długo utrzymująca się oburęczność (do 6 i 7 roku życia),
mylenie prawej i lewej ręki,
trudności w czytaniu w klasie "0" i "1"
trudności z opanowaniem poprawnej pisowni: długo utrzymujące się pismo zwierciadlane, mylenie liter podobnych pod względem kształtu np. p-b-d-g, l-t-ł, mylenie liter odpowiadających głoskom zbliżonym fonetycznie np. z-s, d-t, częste opuszczanie liter, błędy ortograficzne pomimo znajomości zasad pisowni.
DLACZEGO WARTO POMÓC DZIECKU Z DYSLEKSJĄ ?

Czytanie jest procesem prowadzącym do zdobywania informacji i przyswajania wiedzy. Aby tak się stało czynność ta musi ulec automatyzacji tzn. czytając i starając się zrozumieć tekst nie możemy koncentrować się na dekodowaniu głosek, sylab czy wyrazów. Świadoma uwaga jest niepodzielna. Jeżeli dziecko nie czyta płynnie (przeskakuje i gubi linijkę, powtarza przeczytaną sylabę, niektóre wyrazy sylabizuje albo nawet czyta literkę po literce), jego uwaga skupia się na technice czytania zamiast na rozumieniu tekstu. Wyraźne kłopoty zaczynają się w klasie "4" kiedy pojawiają się przedmioty takie jak geografia. Trzeba przeczytać tekst z podręcznika i zapamiętać. Dziecko albo czyta i nic nie rozumie, albo w ogóle nie czyta, bo mając świadomość własnych braków rezygnuje z nie lubianej czynności. Jeżeli dziecko kończy szkołę podstawową, jest w gimnazjum albo liceum i robi błędy ortograficzne, czytając prawdopodobnie zgaduje (domyśla się z kontekstu, najczęściej z początkowych liter i długości wyrazu).

Mamy wrażenie, że czyta płynnie i szybko, ale nie to co jest napisane. w takiej sytuacji błędy będą się nasilały, a trudności pojawią się w innych przedmiotach np. matematyka (błędnie odczytana instrukcja w zadaniu matematycznym). To może się zdarzyć także na maturze.

Jeżeli dziecko pisze brzydko (litery są zdeformowane, niekształtne, kładą się w różnych kierunkach, są nierównej wielkości z nierównymi odstępami), a w ciężkich przypadkach nieczytelnie, zapewne przydadzą się zajęcia poprawiające technikę pisania. To zapewni dziecku możliwość korzystania z własnych notatek (często nie potrafią odczytać tego co same napisały) i da możliwość bycia odczytanym przez nauczyciela, co jest ważne na dalszym etapie kształcenia. Zdarzył się przypadek skreślenia z listy studenta z powodu niemożności odczytania przez profesora jego pracy pisemnej na egzaminie.

Dzieci, które mają zdiagnozowaną dysleksję mogą korzystać z pomocy nauczycieli w swojej szkole. Nauczyciel ma obowiązek dostosować wymagania do ich możliwości i oceniać pracę w zależności od wkładu pracy, a nie tylko efektów tej pracy. Mają także prawo do specjalnych warunków na egzaminach kompetencyjnych ( w "6" klasie szkoły podstawowej i "3" klasie gimnazjum) oraz na maturze.

W TROSCE O POMYŚLNY START DZIECKA W SZKOLE

Program w szkołach podstawowych nie jest dostosowany do rozwoju wszystkich dzieci. Dla wielu, np. rozwijających się nieharmonijnie jest za mało ćwiczeń, w związku z tym dzieci te mają za mało doświadczeń, aby opanować podstawowe umiejętności w stopniu zadawalającym.

Pewne pojęcia matematyczne przerabiane w "1" klasie mogą być zrozumiane przez niektóre normalnie rozwijające się dzieci dopiero w 9 roku życia.

Gdy po jakimś czasie nauki w szkole, dziecko zauważy, że nie radzi sobie tak dobrze jak koledzy i koleżanki, czy też, że radzi sobie gorzej od innych, przestaje wierzyć w siebie i w swoje możliwości. Zaczyna słuchać podpowiedzi lub zgadywać odpowiedź zamiast myśleć. w rezultacie przestaje korzystać z lekcji, ponieważ do logicznego myślenia konieczna jest wiara w swoje zdolności do rozumowania. Wytwarza się błędne koło prowadzące często do wycofania, zahamowania, lęku przed szkołą i generalnie do poczucia bezradności a czasem do poważnych zaburzeń emocjonalnych lub zaburzeń zachowania.

W trosce o to, by dziecku zapewnić sukces w szkole od samego początku i aby miało szansę polubić szkołę i naukę, proponuję wczesną diagnozę umiejętności koniecznych do rozpoczęcia nauki, a w razie konieczności wczesną terapię. Na tym etapie wystarcza niecały rok pracy, aby dziecko od nowego roku szkolnego rozpoczęło naukę bez żadnych trudności.