Pozdrowienie od Wszechświata

Kiedyś, w noc letnią, upalną,
Patrzyłam w nieba szafiry,
I podziwiałam z zachwytem,
Mgliste galaktyk wiry…

Aż nagle, w tle tego piękna,

Pojawił się – obłok-pąk – nieduży,

Który pękł za moment,

Zmieniając się w kwiat, w kwiat róży

Kwiat drżał, był pięknem z piękna, biały,
Pojawił się jak gość, co same figle płata,
Lecz ja dosłyszał słowa:
„ – Witam Was Ziemian. Przesyłam Wam pozdrowienia,
Pozdrowienia od Wszechświata.”

Iwona Iwańska

Warszawa 2015-04-22