Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl

Herbaciany cykl - zielona herbata

Zielona herbata jest najstarszą herbatą świata, a według wielu także najzdrowszą. To tłumaczy, dlaczego jej spożycie w
krajach zachodnich w ciągu dekady wzrosło wielokrotnie.

Picie zielonej herbaty jest dla Chińczyków rytuałem, który sięga swoimi korzeniami w głąb ich
samych i pozwala im na osiągnięcie harmonii i wyciszenia. To najstarsza herbata świata, a
według wielu także najzdrowsza. To tłumaczy, dlaczego jej spożycie w krajach zachodnich w
ciągu dekady wzrosło wielokrotnie.

Ciekawostki

Historia zielonej herbaty sięga do 2700 r. p.n.e. Legenda głosi, że jeden z cesarzy chińskich, odpoczywając pod
krzewem herbacianym, zauważył, że kilka listków wpadło mu do miseczki z gorącą wodą. Gdy spróbował
aromatycznego naporu, poczuł się nim oczarowany.
Zielona herbata powstaje z takich samych listków jak herbata czarna. Nie jest jednak poddawana procesowi
fermentacji, dzięki czemu zachowuje swój naturalny kolor. Po zebraniu świeżych liści pozwala się im zwiędnąć i
odparować, a następnie suszy się je.
Zielona herbata z młodych listków jest uznawana w Chinach za arystokratyczny napój. Zbierają ją dzieci lub
dziewice w rękawiczkach. Niższe stany w Chinach pijają herbatę czarną.
W światowej produkcji zielonej herbaty dominują Chiny - 403'000 ton, później Japonia - 86'000 ton, Indonezja -
32'000 ton i Wietnam - 25'000 ton.

Korzyści płynące z siły zielonej herbaty

Zawiera flawonoidy, które hamują proces starzenia oraz wzmacniają odporność i pomagają zwalczać infekcje.
Zielona herbata zawdzięcza im właściwości antyutleniające, które obniżają ryzyko wielu nowotworów (układ
moczowy i trawienny, nowotwory skóry, płuc i sutka). Ponadto chroni serce dzięki obniżeniu poziomu złego
cholesterolu i zapobieganiu zwężania się naczyń krwionośnych.
Zawiera fluor, który wzmacnia kości i chroni zęby przed próchnicą.
Polifenole zawarte w zielonej herbacie działają na organizm stymulująco, przyspieszając przemianę tłuszczu w
energię. Zielona herbata jest doskonałym uzupełnieniem diety odchudzającej. Ponieważ zapobiega odkładaniu się
tłuszczu, pomoże zwalczyć skórkę pomarańczową (cellulitis). Nie zawiera kalorii.
Oczyszcza organizm z toksyn.
Usuwa zmęczenie, pobudza (dzięki zawartości kofeiny) oraz poprawia koncentrację.
Działa odprężająco i pomaga w zrelaksowaniu się.
Dzięki zawartości polifenolu EGCG wypicie dwóch filiżanek zielonej herbaty dziennie pomaga zapobiegać chorobie
Alzheimera.
Zawiera wiele witamin: B1, B2, B6, K, PP, A i C oraz minerały i mikroelementy, które są bardzo istotne dla naszego
organizmu.
Łagodzi objawy kaca.
Zawiera znacznie mniej teiny (kofeiny) niż herbata czarna, dzięki czemu mogą ją pić choroby mające problemy z
nadciśnieniem. Obliczono, że filiżanka czarnej herbaty zawiera od 25 do 110 mg teiny, podczas gdy zielona tylko
8,3 mg.
Zaleca się ją osobom z nadkwaśnością soku żołądkowego. Posiada właściwości przeciwwrzodowe.
Przy zapaleniu spojówek lub powiek poleca się przemywanie oczu jej zimnym naparem.

Sposób parzenia zielonej herbaty

Najlepiej parzyć w naczyniach glinianych.

1.

Należy zalać wodą o temperaturze 50 - 80°C (w zależności od rodzaju), czyli po zagotowaniu wody powinno się
odczekać około 5 minut.

2.

3.

Należy parzyć pod przykryciem przez 3-5 minut. Dłuższe parzenie nasila gorzkawy posmak.
Herbatę zieloną można parzyć nawet trzykrotnie. Herbata z drugiego parzenia osiąga pełnię aromatu.

4.

Do zielonej herbaty można dodać odrobinę krowiego lub koziego mleka. Cierpkawy smak można zneutralizować
kostką cukru lub odrobiną konfitury. Tybetańczycy dodają szczyptę soli.

5.

Zielona herbata sama w sobie stanowi rozkosz dla podniebienia choć można podawać ją ze słonymi przekąskami,
ostrymi serami, rybami, owocami morza oraz innymi pikantnymi daniami.

6.

Najpopularniejsze odmiany zielonej herbaty

Gunpowder - liście herbaty zwinięte są ciasno w małe kulki, przypominające proch strzelniczy (stąd nazwa). Listki
rozwijają się podczas parzenia herbaty. Zalewamy wodą o temperaturze 70°C i parzymy ok. 4 minuty.
Chun Mee (Drogocenne Brwi) - kształt listków przypomina nieduże brwi. Dzięki większej zawartości teiny, odznacza
się intensywniejszym i mocniejszym smakiem. Należy parzyć 3-4 minuty w temperaturze 70°C. Można pić ją przez
cały dzień wielokrotnie zaparzając.
Natural Leaf - charakteryzuje się delikatnym smakiem, dlatego polecana jest dzieciom. Zawiera najmniej teiny wśród
zielonych herbat. Pije się ją słabą, parząc przez 2-3 minuty w temperaturze 50°C.
Matcha - wykwintny gatunek, puder herbaciany (listki zmielone) wykorzystywany w japońskiej ceremonii picia herbaty.
Napar charakteryzuje się intensywnym zielonym kolorem. Idealna do napoi i deserów. Zawiera wiele witamin. Zalewa
się ją prawie wrzącą wodą i szybko miesza trzepaczką (tradycyjnie zrobioną bambusu). Film prezentujący

proces

zaparzania

Genmaicha - herbata zielono wymieszana z prażonym brązowym ryżem i kukurydzą. Stymuluje proces trawienia.
Zalewa się wodą o temperaturze 90°C i parzy przez 1-2 minuty.
Lung ching (Studnia Smoka) - nazwa pochodzi od ruchów (przypominających smoka), które wykonują liście podczas
parzenia. Ma łagodny smak. Jedna z najstarszych odmian. Podawana przed mnichów miała odpędzać złe myśli.
Zawiera dużo witaminy C i aminokwasów, a dzięki zawartości ogromnej ilości katechin ma działanie antyrakowe.
Należy zalewać wodą o temperaturze 70°C i parzyć 3-5 minut.
Sencha - bardzo popularna odmiana o intensywnym smaku. Posiada silne właściwości antyrakowe oraz zapobiega
wzrostowi poziomu cukru we krwi. Parzyć w temperaturze 80°C przez 2-3 minuty. Nadaje się do wielokrotnego
parzenia. Jedną z jej najlepszych odmian jest Gyokuro, która wpływa dobrze na układ nerwowy i stymuluje pracę
mózgu. Należy parzyć ją w niższej temperaturze (50°C).
Bancha - wytwarzana z liści z późnego zbioru. Bogata w wapń i żelazo. Ze względu na niską zawartość teiny jest
odpowiednia dla dzieci.

Magdalena Prus, Sebastian Karwala

ciekawnik.pl - warto wiedzieć!

[ciekawnik.pl to platforma, której celem jest budowanie natchnionego i bardziej świadomego społeczeństwa wiedzy]

Autor: Magdalena Prus, Sebastian Karwala
Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl