kationy grupa IV

background image

1

CHEMIA NIEORGANICZNA II - LABORATORIUM

REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONÓW IV GRUPY

Al

3+

, Cr

3+

, Fe

3+

, Zn

2+

, Mn

2+

, Ni

2+

, Co

2+

I. GLIN, Al

Glin należy do metali nieszlachetnych i z roztworów wodnych kwasów i zasad wypiera wodór:

2Al + 6H

+

= 2Al

3+

+ 3H

2

2Al + 2OH

-

+ 6H

2

O = 2Al(OH)

4

-

+ 3H

2

Na powietrzu utlenia się powoli, pokrywając się cienką warstwą tlenku, która chroni metal przed
dalsz
ą korozją. Wodorotlenek glinu jest amfoteryczny.

REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONU Al

3+

1.

Reakcja kationu Al

3+

z nadmiarem NaOH


Al

3+

+ 3OH

-

= Al(OH)

3


Al(OH)

3

-

+ OH

-

= Al(OH)

4

-

2.

Reakcja kationu Al

3+

z nadmiarem amoniaku


Al

3+

+ 3(NH

3

·H

2

O) = Al(OH)

3

+ 3NH

4

+

3.

Reakcja kationu Al

3+

z AKT w obecności buforu amoniakalnego

2Al

3+

+ 3S

2-

+ 6H

2

O = 2Al(OH)

3

+ 3H

2

S


4.

Reakcja kationu Al

3+

z alizaryną


Wykonanie: Do probówki wprowadzić ok. 5 kropli związku Al

3+

i dodawać rozcieńczonego roztworu

NaOH do momentu roztworzenia się wytrąconego osadu. Następnie dodać 5 kropli roztworu
alizaryny i 10 kropli 1M roztworu kwasu octowego w celu rozło
żenia nadmiaru alizaryny (fioletowe
zabarwienie przechodzi w czerwone). W obecno
ści jonów Al

3+

powstaje czerwony osad lub roztwór

zabarwia się na kolor czerwony.

II. CHROM, Cr


Chrom należy do metali nieszlachetnych i z rozcieńczonych roztworów kwasów nieutleniających
wypiera wodór:

Cr + 2H

+

= Cr

2+

+ H

2


Na powietrzu zwi
ązki chromu(II) natychmiast utleniają się do związków chromu(III):

4Cr + 12HCl + O

2

= 4CrCl

3

+ 2H

2

O + 4H

2

background image

2

W kwasach o własnościach utleniających chrom nie roztwarza się, gdyż na powierzchni metalu
tworzy si
ę cienka i bardzo ścisła warstewka tlenku chroniąca metal przed dalszym działaniem kwasu.


REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONU Cr

3+

1.

Reakcja kationu Cr

3+

z AKT w obecności buforu amoniakalnego


2Cr

3+

+ 3S

2-

+ 6H

2

O = 2Cr(OH)

3

+ 3H

2

S

2.

Reakcja kationu Cr

3+

z nadmiarem NaOH


Cr

3+

+ 3OH

-

= Cr(OH)

3


Cr(OH)

3

+ OH

-

= Cr(OH)

4

-

3.

Reakcja kationu Cr

3+

z nadmiarem amoniaku


Cr(OH)

3

+ 3(NH

3

·H

2

O) + 3NH

4

Cl = [Cr(NH

3

)

6

]Cl

3

+ 6H

2

O

Wykonanie: do szklanej probówki wprowadzić ok. 10 kropli roztworu związków Cr(III) a następnie
nadmiar roztworu amoniaku do wytracenia si
ę osadu Cr(OH)

3

. Oddzielić roztwór od osadu

(najlepiej przez odwirowanie). Roztwór znad osadu zlać do pojemnika na odpady. Do otrzymanego
osadu (nie przemywa
ć wodą destylowaną!) dodać ok. 1,0 cm

3

stężonego amoniaku oraz 1-2 łyżeczki

stałego NH

4

Cl (nie roztworu!), wymieszać. Probówkę z zawartością pozostawić w statywie na ok. 10

minut. Po pewnym czasie pojawia się czerwone zabarwienie roztworu pochodzące od związku
kompleksowego [Cr(NH

3

)

6

]Cl

3

.

4.

Reakcja kationu Cr

3+

z CH

3

COONa i ogrzewanie do wrzenia w łaźni wodnej


5.

Reakcja kationu Cr

3+

z H

2

O

2


2Cr(OH)

4

-

+ 3H

2

O

2

+ 2OH

-

= 2CrO

4

2-

+ 8H

2

O

2CrO

4

2-

+ 2H

+

= Cr

2

O

7

2-

+ H

2

O

Cr

2

O

7

2-

+ 3H

2

O

2

+ 8H

+

= 2Cr

3+

+ 7H

2

O + 3O

2

Produktem przejściowym ostatniej reakcji jest prawdopodobnie CrO

5

o niebieskim zabarwieniu

i niewielkiej trwałości.

Wykonanie: Do szklanej probówki wprowadzić ok. 0,5 cm

3

roztworu związku Cr

3+

i kroplami,

rozcieńczony roztwór NaOH aż do roztworzenia się wytrąconego osadu. Następnie dodać ok. 1 cm

3

roztworu H

2

O

2

i ogrzewać zawartość probówki w łaźni wodnej. Po zakończeniu reakcji schładzamy

zawartość probówki i dodajemy rozcieńczony roztwór kwasu siarkowego(VI) do uzyskania kwaśnego
odczynu (zmiana zabarwienia roztworu na pomara
ńczowy) a następnie 0,5–1,0 cm

3

alkoholu

izoamylowego i 0,5–1,0 cm

3

roztworu H

2

O

2

.

Wymieszać zawartość probówki energicznie. Warstwa

alkoholowa zabarwia się na kolor niebieski (zabarwienie nie jest trwałe).

background image

3

III. śELAZO, Fe


ś

elazo jako metal nieszlachetny wypiera z roztworów kwasów wodór gazowy:

Fe + 2H

+

= Fe

2+

+ H

2

4Fe + 10HNO

3

= 4Fe(NO

3

)

2

+ NH

4

NO

3

+ 3H

2

O

REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONU Fe

3+


1.

Reakcja kationu Fe

3+

z AKT w obecności buforu amoniakalnego


2Fe

3+

+ H

2

S = 2Fe

2+

+ S + 2H

+

2Fe

3+

+ 3S

2-

= Fe

2

S

3

Fe

2

S

3

+ 4H

+

= 2Fe

2+

+ S + 2H

2

S


2.

Reakcja kationu Fe

3+

z nadmiarem amoniaku

Fe

3+

+ 3(NH

3

·H

2

O) = Fe(OH)

3

+ 3NH

4

+


3.

Reakcja kationu Fe

3+

z KSCN

Fe

3+

+ 3SCN

-

= Fe(SCN)

3


4.

Reakcja kationu Fe

3+

z K

4

[Fe(CN)

6

]

4Fe

3+

+ 3Fe(CN)

6

4-

= Fe

4

[Fe(CN)

6

]

3


5.

Reakcja kationu Fe

3+

z CH

3

COONa i ogrzewanie na łaźni wodnej

Fe

3+

+ 3CH

3

COO

-

= Fe(CH

3

COO)

3

Fe(CH

3

COO)

3

+ 2H

2

O = Fe(OH)

2

CH

3

COO + 2CH

3

COOH

IV. CYNK, Zn

Cynk należy do metali nieszlachetnych i z roztworów kwasów wypiera wodór gazowy:

Zn + 2H

+

= Zn

2+

+ H

2


Przy czym w rozcieńczonym HNO

3

wydzielający się wodór redukuje azotany(V) do soli amonowych:

4Zn + 10HNO

3

= 4Zn(NO

3

)

2

+ NH

4

NO

3

+ 3H

2

O


a w obecności stężonego HNO

3

wydzielają się tlenki azotu:

3Zn + 8HNO

3

= 3Zn(NO

3

)

2

+ 2NO + 4H

2

O

background image

4

Cynk roztwarza się również w roztworach wodorotlenków:

Zn + 2H

2

O + 2OH

-

= Zn(OH)

4

2-

+ H

2

REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONU Zn

2+

1.

Reakcja kationu Zn

2+

z nadmiarem amoniaku


Zn

2+

+ 2(NH

3

·H

2

O) = Zn(OH)

2

+ 2NH

4

+

Zn(OH)

2

+ 6(NH

3

·H

2

O) = [Zn(NH

3

)

6

]

2+

+ 2OH

-

+ 6H

2

O


2.

Reakcja kationu Zn

2+

z nadmiarem NaOH


Zn

2+

+ 2OH

-

= Zn(OH)

2

Zn(OH)

2

+ 2OH

-

= [Zn(OH)]

4

2-


3.

Reakcja kationu Zn

2+

z AKT w obecności buforu amoniakalnego


Zn

2+

+ H

2

S = ZnS + 2H

+


4.

Reakcja kationu Zn

2+

z (NH

4

)

2

[Hg(SCN)

4

]


Zn

2+

+ [Hg(SCN)

4

]

2-

= Zn[Hg(SCN)

4

]


V. MANGAN, Mn


Mangan z roztworów kwasów wypiera wodór:

Mn + 2H

+

= Mn

2+

+ H

2


REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONU Mn

2+

1. Reakcja kationu Mn

2+

z AKT w obecności buforu amoniakalnego

Mn

2+

+ H

2

S = MnS + 2H

+


2. Reakcja kationu Mn

2+

z amoniakiem


Mn

2+

+ 2(NH

3

·H

2

O) = Mn(OH)

2

+ 2NH

4

+


W obecności soli amonowych osad Mn(OH)

2

nie wytrąca się wskutek znacznego obniżenia stężenia

jonów OH

-

.

background image

5

3. Reakcja kationu Mn

2+

z Pb

3

O

4


2Mn

2+

+ 5Pb

3

O

4

+ 24H

+

= 2MnO

4

-

+ 15Pb

2+

+ 12H

2

O


Wykonanie: Do szklanej probówki wsypać ok.2 łyżeczki Pb

3

O

4

, dodać ok. 1,0 cm

3

stężonego HNO

3

a

następnie 2-3 krople roztworu soli Mn

2+

(najlepiej siarczanu manganu (II)) i ogrzewać w łaźni

wodnej.


VI. KOBALT, Co

Kobalt roztwarza się w rozcieńczonych kwasach wypierając wodór gazowy:

Co + 2H

+

= Co

2+

+ H

2


REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE KATIONU Co

2+



1.

Reakcja kationu Co

2+

z AKT w obecności buforu amoniakalnego


Co

2+

+ H

2

S = CoS + 2H

+


Ś

wieżo wytrącony osad CoS roztwarza się w rozcieńczonych kwasach nieorganicznych. Po pewnym

czasie przechodzi w formę nierozpuszczalną i aby przeprowadzić do roztworu należy stosować
utleniacze:

CoS + 2H

+

+ H

2

O

2

= Co

2+

+ S + 2H

2

O


2.

Reakcja kationu Co

2+

z nadmiarem amoniaku


Co

2+

+ NO

3

-

+ NH

3

·H

2

O = CoNO

3

(OH) + NH

4

+

CoNO

3

(OH) + 7(NH

3

·H

2

O) = [Co(NH

3

)

6

]

2+

+ 2OH

-

+ NH

4

+

+ NO

3

-

+ 6H

2

O


3.

Reakcja kationu Co

2+

z (NH

4

)

2

[Hg(SCN)

4

]


Co

2+

+ Hg(SCN)

4

2-

= Co[Hg(SCN)

4

]


4.

Reakcja kationu Co

2+

z KSCN


Co

2+

+ 4SCN

-

= [Co(SCN)

4

]

2-


Wykonanie: w probówce umieścić 0,5 cm

3

roztworu soli Co

2+

, dodać 0,5 cm

3

wody destylowanej,

1,0 cm

3

alkoholu izoamylowego oraz łyżeczkę stałego KSCN. Zawartość probówki wymieszać.

Warstwa alkoholowa barwi się na kolor niebieski.

5.

Reakcja kationu Co

2+

z KSCN w obecności jonów Fe

3+


Wykonanie: do probówki wprowadzić 0,5 cm

3

roztworu soli Co

2+

, 2-3 krople roztworu soli Fe

3+

,

0,5–1,0 cm

3

wody destylowanej, 0,5–1,0 cm

3

alkoholu izoamylowego oraz łyżeczkę stałego KSCN.

background image

6

Zawartość probówki wymieszać. Następnie dodać łyżeczkę stałego NH

4

F i wymieszać. Warstwa

alkoholowa zmienia zabarwienie z czerwonej na niebieską.

6.

Reakcja kationu Co

2+

z KNO

2


Co

2+

+ 2CH

3

COOH + 7NO

2

-

+ 3K

+

= K

3

[Co(NO

2

)

6

] + 2CH

3

COO

-

+ H

2

O +NO

Wykonanie: W probówce umieszczamy 0,5 cm

3

roztworu soli Co

2+

, 0,5 cm

3

wody destylowanej,

łyżeczkę stałego KNO

2

(jeżeli jest NaNO

2

należy dodać łyżeczkę innej soli potasu np. KNO

3

) oraz ok.

0,5 cm

3

kwasu octowego. Wytrąca się żółty, krystaliczny osad (jeśli nie wytrąca się, to pocieramy

ś

cianki probówki szklaną bagietką).


VII. NIKIEL, Ni


Metaliczny nikiel najlepiej roztwarza się w rozcieńczonym HNO

3

:

3Ni + 8HNO

3

= 3Ni(NO

3

)

2

+ 2NO + 4H

2

O


Nikiel nieznacznie roztwarza się w rozcieńczonym HCl i H

2

SO

4

.

Reakcje charakterystyczne kationu Ni

2+



1.

Reakcja kationu Ni

2+

z AKT w obecności i buforu amoniakalnego


Ni

2+

+ H

2

S = NiS + 2H

+


Ś

wieżo wytrącony osad NiS roztwarza się w rozcieńczonych kwasach nieorganicznych. Po pewnym

czasie przechodzi w formę nierozpuszczalną i aby przeprowadzić do roztworu należy stosować
utleniacze:

NiS + 2H

+

+ H

2

O

2

= Ni

2+

+ S + 2H

2

O


2.

Reakcja kationu Ni

2+

z nadmiarem amoniaku

Ni

2+

+ Cl

-

+ NH

3

·H

2

O = NiCl(OH) + NH

4

+

NiCl(OH) + 6(NH

3

·H

2

O) = [Ni(NH

3

)

6

]

2+

+ OH

-

+ Cl

-

+ 6H

2

O


3.

Reakcja kationu Ni

2+

z dimetyloglioksymem


Wykonanie: w probówce umieszczamy 0,5 cm

3

słabo kwaśnego roztworu soli Ni

2+

, 0,5 cm

3

wody

destylowanej, 1,0 cm

3

roztworu dimetyloglioksymu i w końcu rozcieńczony amoniak do uzyskania

odczynu zasadowego.

background image

7

WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE WYKONYWANIA REAKCJI CHARAKTERYSTYCZNYCH


1.

Roztwór buforu amoniakalnego przygotowujemy w probówce przez rozpuszczenie w ok. 1,0 cm

3

1,0–2,0 M roztworu amoniaku jednej łyżeczki stałego chlorku amonowego.


2.

Reakcje wytrącania za pomocą AKT siarczków kationów IV grupy wykonujemy następująco
(chyba,
że podano inaczej): w probówce szklanej (!) umieszczamy 0,5 cm

3

roztworu soli danego

kationu, 0,5 cm

3

wody destylowanej, 0,5 cm

3

roztworu buforu amoniakalnego, ok. 1,0 cm

3

roztworu AKT i ogrzewamy w łaźni wodnej.
Zaleca si
ę, po dodaniu buforu amoniakalnego, sprawdzić papierkiem uniwersalnym pH roztworu
(powinien by
ć żółty lub lekko niebieski – nie czerwony).


3. Wszystkie reakcje charakterystyczne (chyba, że podano inaczej), należy wykonywać

w następujący sposób: pobieramy ok. 5 cm

3

roztworu wodnego danego kationu, dodajemy ok. 0,5

cm

3

wody destylowanej a następnie ok. 0,5 cm

3

roztworu odczynnika chemicznego, z którym

wykonujemy reakcję.


4. Je
żeli badamy roztwarzanie wytrąconego osadu to postępujemy następująco:

wytrącony osad przemywamy dwukrotnie 1 cm

3

wody destylowanej. Za każdym razem

zostawiamy zawartość probówki na kilka minut w statywie aby osad opadł na dno probówki.
Nast
ępnie zlać ostrożnie roztwór nad osadem do drugiej czystej probówki. Dopiero do tak
przemytego osadu dodajemy odczynnika, za pomoc
ą którego roztwarzamy osad.



background image

8

Co

2+

, Ni

2+

, Cr

3+

, Al

3+

, Zn

2+

, Mn

2+

, Fe

3+

+

1,0 cm

3

4M NH

4

Cl, kilka kropli stężonego

NH

3

·H

2

O, 2,0 cm

3

AKT, ogrzewanie

Osad I

NiS, CoS, MnS, ZnS, Al(OH)

3

, Cr(OH)

3

,

FeS, S

Roztwór 1

Osad I

NiS, CoS, MnS, ZnS, Al(OH)

3

, Cr(OH)

3

, FeS, S

+

2,0 cm

3

1M HCl

Osad II

NiS, CoS

Roztwór 2

Cr

3+

, Al

3+

, Zn

2+

, Fe

3+

, Mn

2+

ANALIZA SYSTEMATYCZNA KATIONÓW IV GRUPY

Co

2+

, Ni

2+

, Cr

3+

, Al

3+

, Zn

2+

, Mn

2+

, Fe

3+

Do 1,0 cm

3

roztworu zawierającego kationy IV grupy (roztwór C po oddzieleniu kationów III grupy) dodać

1,0 cm

3

4M NH

4

Cl oraz kilka kropel stężonego NH

3

·H

2

O do odczynu lekko zasadowego. Dodać 2,0 cm

3

AKT i ogrzewać na łaźni wodnej przez 30 minut. Odwirować. Wytrącony osad I zawiera siarczki kationów
IV grupy. W roztworze 1, po oddzieleniu osadu I, wykonać próbę na całkowite strącenie siarczków. Po
wykonaniu próby na całkowite strącenie roztwór 1 wylać do pojemnika na metale ciężkie.
Osad I przemyć wodą destylowaną, oddzielić osad przez odwirowanie. Roztwór po przemyciu odrzucić.


Do osadu I
w probówce szklanej dodać 2,0 cm

3

1M HCl i mieszać bagietką przez 5 do 10 minut

(nie ogrzewać). W osadzie II pozostaną nie roztworzone czarne osady CoS i NiS a w roztworze 2 znajdą się
kationy Al

3+

, Cr

3+

, Zn

2+

, Mn

2+

, Fe

3+

.

Osad II przemyć dwukrotnie wodą destylowaną. Po przemyciu dodać 10–15 kropli 6M HCl, 10 kropli 3%
H

2

O

2

i ogrzewać, w szklanej probówce w łaźni wodnej. Po roztworzeniu osadu oddzielić wydzieloną siarkę

elementarną. Roztwór 3 zawierający jony Co

2+

i Ni

2+

podzielić na trzy części (w trzech różnych

probówkach).

Do I–szej probówki dodać stężonego NH

3

·H

2

O do uzyskania odczynu zasadowego oraz kilka kropli roztworu

dimetyloglioksymu. Powstanie różowego osadu świadczy o obecności jonów Ni

2+

.

Do drugiej probówki z roztworem 3 dodać 1,0 cm

3

alkoholu izoamylowego oraz łyżeczkę stałego KSCN.

Silnie wstrząsnąć zawartością probówki. Niebieskie zabarwienie warstwy alkoholowej świadczy o obecności
jonów Co

2+

.

Do trzeciej probówki dodać 5 kropli CH

3

COOH, 5 kropli roztworu CH

3

COONa oraz ok. 0,2 g stałego KNO

2

(nie NaNO

2

!), wymieszać. Powstanie żółtego osadu K

3

[Co(NO

2

)

6

] świadczy o obecności jonów Co

2+

.

background image

9

Roztwór 2

Cr

3+

, Al

3+

, Zn

2+

, Fe

3+

, Mn

2+

+

3M HNO

3

, ogrzewanie

6M NaOH, 3% H

2

O

2

, ogrzewanie

Osad III

Fe(OH)

3

i MnO·MnO

2

Roztwór 4

Al(OH)

4

-

, Zn(OH)

4

2-

, CrO

4

2-

Roztwór 4

Al(OH)

4

-

, Zn(OH)

4

2-

, CrO

4

2-

+

nadmiar 6M CH

3

COOH

Roztwór 4 (po zakwaszeniu)

Al

3+

, Zn

2+

, Cr

2

O

7

2-

, CH

3

COOH

Do roztworu 2 zawierającego jony Cr

3+

, Al

3+

, Zn

2+

, Fe

3+

, Mn

2+

dodać 10 kropli 3M HNO

3

i ogrzewać na

łaźni wodnej w celu usunięcia H

2

S. Po usunięciu H

2

S dodać 6M NaOH do uzyskania odczynu obojętnego

i 2–3 krople nadmiaru oraz 10 kropli 3% H

2

O

2

ogrzewając w łaźni wodnej. W wyniku reakcji wytrąci się

osad III zawierający Fe(OH)

3

i MnO·MnO

2

. W roztworze 4 znajdować się będą jony Al(OH)

4

-

, Zn(OH)

4

2-

,

CrO

4

2-

.

Osad III po przemyciu wodą destylowaną podzielić na dwie części.
Pierwszą część osadu III zawierającego Fe(OH)

3

i Mn·MnO

2

rozpuścić w 6M HCl. Do części tak

otrzymanego roztworu dodać kroplami roztwór KSCN. Krwistoczerwone zabarwienie roztworu świadczy o
obecności jonów Fe

3+

. Do drugiej części tego roztworu dodać kroplami roztwór K

4

[Fe(CN)

6

]. Niebieskie

zabarwienie roztworu świadczy o obecności jonów Fe

3+

.

Drugą część osadu III, zawierającego Fe(OH)

3

i Mn·MnO

2

badamy na obecność jonów Mn

2+

. Do tego osadu

dodać stężonego H

2

SO

4

i ogrzewać w parowniczce porcelanowej do ukazania się białych, gęstych dymów.

Następnie dodać stałego Pb

3

O

4

i 5 kropli stężonego HNO

3

, ogrzewając w parowniczce porcelanowej.

Fioletowe zabarwienie roztworu świadczy o obecności jonów Mn

2+

.

Do roztworu 4 dodać nadmiar 6M CH

3

COOH. Pobrać 10 kropli tego roztworu do drugiej probówki i dodać

kilka kropli roztworu Pb(CH

3

COO)

2

. Wytrącający się żółty osad PbCrO

4

ś

wiadczy o obecności jonów Cr

3+

.

Do następnej probówki pobrać 10 kropli roztworu 4 (zakwaszonego kwasem octowym), 1,0 cm

3

alkoholu

izoamylowego, 0,5 cm

3

1,5M H

2

SO

4

oraz 0,5 cm

3

3% H

2

O

2

. Wymieszać. Niebieskie zabarwienie warstwy

alkoholowej świadczy o obecności jonów Cr

3+

.

Jeżeli stwierdzono obecność jonów Cr

2

O

7

2-

, należy je usunąć w postaci BaCrO

4

.

W tym celu do pozostałej części roztworu 4 (po zakwaszeniu CH

3

COOH) zawierającego jony Al

3+

, Zn

2+

i Cr

2

O

7

2-

dodajemy kilka kropli roztworu Ba(NO

3

)

2

, odwirowujemy i osad BaCrO

4

odrzucamy.

Po wytrąceniu osadu BaCrO

4

do roztworu 4 (po zakwaszeniu) dodajemy nadmiar stężonego NH

3

·H

2

O do

uzyskania odczynu zasadowego i odwirowujemy.

background image

10

Roztwór 4 (po zakwaszeniu)

Al

3+

, Zn

2+

, Cr

2

O

7

2-

, CH

3

COOH

+

Ba(NO

3

)

2

Osad

BaCrO

4

Roztwór

Al

3+

, Zn

2+

+

nadmiar stężonego

NH

3

·H

2

O

Osad IV

Al(OH)

3

Roztwór 5

Zn(NH

3

)

6

2+

Osad IV, zawierający Al(OH)

3

przemywamy dwukrotnie wodą destylowaną i roztwarzamy w 6M

CH

3

COOH. Z częścią tak otrzymanego roztworu wykonujemy reakcję charakterystyczną z alizaryną lub

amoniakiem.

Roztwór 5 dzielimy na dwie części. Do jednej części tego roztworu dodajemy 10 kropli AKT i ogrzewamy
w łaźni wodnej. Powstanie białego osadu świadczy o obecności jonów Zn

2+

.

Do drugiej części roztworu dodajemy 3M HCl do uzyskania odczynu kwaśnego, kilka kropli
(NH

4

)

2

[Hg(SCN)

4

]. Wytrącenie się białego osadu świadczy o obecności jonów Zn

2+

.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Kationy grupa IV
Elektronika Przemysłowa Laboratorium niestacjonarni Grupa IV
Grupa IV id 196513 Nieznany
Kationy grupa II pytania
analiza kationów gr IV i V
twiny, pomiar współos, GRUPA IV MC mgr
Kationy grupa II
pyt nasza grupa, IV rok, IV rok CM UMK, Dermatologia
Zaliczenie za kardiologii 1 grupa, IV rok, IV rok CM UMK, Kardiologia, giełdy
grupa iv
GIEŁDA 26 TERMIN POPRAWKA GRUPA V, IV rok, IV rok CM UMK, Neurologia, giełdy z maila, giełdy, neuro
Analiza leków Wykrywanie kationów grupa 4 i 5, Farmacja
kationy grupa I
GRUPA IV 2 id 196514 Nieznany
grupa iv
Kationy grupa I
Program zajęć korekcyjno - grupa IV, Terapia pedagogiczna

więcej podobnych podstron