Przemys³ elektroniczny
wykorzystuje tysi¹ce
substancji chemicznych,
w tym wiele stanowi¹cych
zagro¿enie dla ludzkiego
zdrowia i rodowiska.
Rosn¹ca skala produkcji,
zw³aszcza urz¹dzeñ
komputerowych,
telekomunikacyjnych,
medycznych i sprzêtu
powszechnego u¿ytku
sprawia, i¿ potrzebna jest
rzetelna analiza i ocena
tych zagro¿eñ oraz
konieczne staje siê
dokonanie powa¿nych
zmian surowcowych
i technologicznych.
Problemy zdrowotne
i rodowiskowe
stwarzane przez
przemysl elektroniczny
s¹ jednak systematycznie
identyfikowane i coraz
skuteczniej rozwi¹zywane.
E
lektronika wywiera znacz¹cy
wp³yw na nasze zdrowie i rodowi-
sko bezporednio oraz porednio
na wszystkich etapach produkcji,
transportu, przechowywania, u¿ytkowania
i zagospodarowania zu¿ytych urz¹dzeñ. Na
rzecz potê¿nego przemys³u elektroniczne-
go pracuj¹ znacz¹ce segmenty przemys³u
wydobywczego, energetycznego, chemiczne-
go i maszynowego. Dokonuj¹c, zgodnie ze
wspó³czesnymi wymaganiami, komplekso-
wej oceny wp³ywu przemys³u elektroniczne-
go na zdrowie i rodowisko, nale¿a³oby zatem
uwzglêdniæ w odpowiednich proporcjach rów-
nie¿ zagro¿enia dla zdrowia pracowników
i okolicznej ludnoci oraz dla rodowiska, ty-
powe dla wielu ga³êzi gospodarki, rozpoczy-
naj¹c od kopalnictwa wêgla _ g³ównego
w skali wiatowej surowca do produkcji ener-
gii elektrycznej _ podstawy elektroniki, kopal-
nictwa rud miedzi, o³owiu itd. Szczególnie
du¿y udzia³ w niekorzystnych zjawiskach
w skali globalnej wykazuje energetyka wytwa-
rzaj¹c m.in. gazy, które przyczyniaj¹ siê do
zmian klimatu, niszczenia stratosferycznej
warstwy ozonowej, powstawania kwanych
deszczów. Powoduj¹ one z kolei niszczenie
wiata zwierzêcego i rolinnego oraz przyspie-
szone niszczenie infrastruktury technicznej
i dorobku kultury materialnej. Kompleksowa
ocena oddzia³ywania elektroniki na rodowi-
sko jest zatem bardzo trudnym zagadnie-
niem interdyscyplinarnym.
Powa¿ne trudnoci w ocenie oddzia³ywania
elektroniki na ludzkie zdrowie s¹ pog³êbione
przez niedostatki dostêpnych statystyk. W kra-
jach wysoko uprzemys³owionych statystyki
dotycz¹ce bezpieczeñstwa pracy ujmuj¹ zwy-
kle tylko wypadki przy pracy oraz liczbê dni
poza prac¹ z powodu nara¿eñ zawodowych.
W krajach rozwijaj¹cych siê, do których jest
przesuwana produkcja silnie obci¹¿aj¹ca
zdrowie i rodowisko (g³ównie rejon Azji/Pa-
cyfiku), systemy ochrony (regulacje oraz insty-
tucje prawne, badawcze i kontrolne, zwi¹zki
zawodowe, s³u¿ba zdrowia) s¹ zwykle niedo-
ZAGRO¯ENIA ZE STRONY
PRZEMYS£U ELEKTRONICZNEGO
(1)
statecznie rozwiniête, co w powi¹zaniu z du-
¿¹ p³ynnoci¹ kadr utrudnia ocenê rzeczywi-
stych nara¿eñ.
Publikowane dane medyczne dotycz¹ce za-
gro¿eñ zdrowotnych ze strony elektroniki,
czêsto bardzo spektakularne, opieraj¹ siê
zwykle na badaniach nielicznych i nierepre-
zentatywnych grup pracowników i nara¿onej
ludnoci. Niedostateczne s¹ dane dotycz¹ce
opónionych skutków d³ugotrwa³ych nara-
¿eñ, np. na czynniki rakotwórcze. Poznanie
zwi¹zków przyczynowo-skutkowych utrudnia
jednoczesne wystêpowanie wielu czynników
szkodliwych dzia³aj¹cych niezale¿nie b¹d
³¹cznie (synergicznie). Elektronika wykorzy-
stuje tysi¹ce substancji chemicznych o niedo-
statecznie poznanym wp³ywie na zdrowie
i rodowisko (podstawowy rejestr substancji
organicznych i nieorganicznych obejmuje ok.
20 mln substancji [1], za rocznie przybywa,
jak siê szacuje ok. 100 tysiêcy nowych zwi¹z-
ków chemicznych). Stopieñ trudnoci pozna-
Radioelektronik Audio-HiFi-Video 4/2003
Zagro¿ony uk³ad, narz¹d (skutki zdrowotne)
Przyk³ady substancji toksycznych
P³uca (rakotwórcze)
Arsen
1/
, beryl, chrom, kadm, nikiel, azbest, chlorek
winylu, py³ krzemionki krystalicznej (p)
Zatoki nosowe
Chrom, nikiel, formaldehyd (p)
W¹troba
Chlorek winylu, PCB (p), trichloroetylen (p)
Pêcherz
Benzydyna, paki wêglowe
Skóra
Arsen, sadze, paki wêglowe
Uk³ad krwiotwórczy _ bia³aczka
Benzen, tlenek etylenu, PCB (p)
Uk³ad krwionony
Arsen, benzen, o³ów, antymon (p), beryl (p), kadm (p),
kobalt (p), ozon, halogenowane wêglowodory
Uk³ad rozrodczy
Arsen, kadm, o³ów, rtêæ, mangan, benzen,
(teratogenne, poronne, bezp³odnoæ)
formaldehyd, ksylen, toluen, chlorek winylu, PCB,
tlenek etylenu, dioksyny, ftalany
Uk³ad hormonalny
PCB, dioksyny
Uk³ad pokarmowy
Antymon, arsen, beryl, fosfor, czterochlorek wêgla,
mied, rtêæ, chlorek winylu, halogenowane wêglowodory
Uk³ad odpornociowy
Azbest, benzen, PBB, PCB
Uk³ad moczowy
Chrom, fluor, kadm, lit, o³ów, rtêæ, chlorowane
wêglowodory
Uk³ad miêniowo-szkieletowy
Fluor, kadm, krzemionka
Centralny uk³ad nerwowy (neurotoksyczne:
Arsen, o³ów, rtêæ metylowana, cyjanek potasu,
polineuropatie, encefalopatie)
mangan, fenol, rozpuszczalniki organiczne,
zw³aszcza ksylen, toluen, kwas borowy, trójchloroetylen
Zdrowie psychiczne (psychozy)
Arsen, o³ów, rtêæ, rozpuszczalniki organiczne
(zw³aszcza toluen)
Uklad oddechowy
Amoniak, aluminium, beryl, kadm, nikiel, arsen,
kwasy, tlenki azotu, chlor, ozon, selen, styren, azbest,
py³ krzemionki krystalicznej
Narz¹dy zmys³ów: wêch
Arsen, kadm, nikiel, amoniak, chlor
wzrok
Formaldehyd, rozpuszczalniki organiczne, kwasy,
zasady
s³uch
O³ów, arsen, rtêæ, rozpuszczalniki
smak
Metale
Skóra
Kwasy, zasady, rozpuszczalniki, ¿ywice, barwniki,
PBB
1/ dotyczy wymienionych pierwiastków oraz wielu ich zwi¹zków
(p): prawdopodobnie wykazuje dan¹ szkodliwoæ w odniesieniu do ludzi
T a b l i c a 1. Przyk³ady substancji toksycznych u¿ywanych lub wystêpuj¹cych w przemyle elektronicznym [5, 6]
PBB: polibromowane bifenyle (polybrominated biphenyls)
PCB: polichlorowane bifenyle (polychlorinated biphenyls)
(przez dyfuzjê lub implantacjê jonów) i meta-
lizacji, przedzielonych operacjami litografii
(obecnie najczêciej optycznej) i czyszczenia
p³ytek. Na wszystkich etapach produkcji pó³-
przewodników s¹ stosowane liczne gazy
techniczne, chemikalia i materia³y konstruk-
cyjne stanowi¹ce powa¿ne zagro¿enie dla
zdrowia i rodowiska. Warto zaznaczyæ, i¿
niektóre rzadkie metale (np. tantal, antymon,
gal) s¹ wykorzystywane niemal wy³¹cznie
przez elektronikê.
Zagro¿enia i szkodliwoci dla zdrowia, powo-
dowane przez materia³y stosowane do pro-
dukcji pó³przewodników, dotycz¹ m.in. w³aci-
woci korozyjnych, np. czterochlorku krze-
mu SiCl
4
, wybuchowych, np. monosilanu
SiH
4
_ materia³ów u¿ywanych do epitaksji
(nak³adania warstw monokrystalicznych na
pod³o¿e p³ytki krzemowej), ¿r¹cych i toksycz-
nych, np. fluorowodoru, kwasu azotowego
i kwasu fosforowego _ u¿ywanych jako rod-
ki trawi¹ce, uszkodzeñ p³odu i poronieñ, np.
przez dwu- i trójchloroetan oraz etery glikolu
etylenowego (EGE _ ethylene-based glycol
ethers) oraz toksycznych i rakotwórczych,
np. rozpuszczalniki i zwi¹zki metali ciê¿kich.
Nale¿y podkreliæ, i¿ w przemyle pó³przewo-
dnikowym wystêpuj¹ specyficzne warunki
pracy (klimatyzowane pomieszczenia o bar-
dzo wysokiej czystoci, specjalne kombinezo-
ny, specjalne owietlenie) stwarzaj¹ce po-
czucie odosobnienia i dyskomfortu. Monta¿
mikroelektroniczny stanowi du¿e obci¹¿enie
wzroku i uk³adu miêniowo-szkieletowego.
nia tych wp³ywów dobrze ilustruje fakt, i¿ na-
ukowe wyjanienie zagadki s³ynnej katastro-
fy zatoki Minamata w Japonii _ mechani-
zmów transportu, chemicznych przemian,
kumulacji w organizmach i toksycznoci orga-
nicznych zwi¹zków rtêci zajê³o kilkanacie
lat ¿mudnych badañ. Niemniej jednak, po-
mimo przedstawionych trudnoci pewne za-
gro¿enia dla pracowników przemys³u elektro-
nicznego zidentyfikowano i sygnalizowano
ju¿ w latach 80. w literaturze specjalistycznej,
np. [2], zwi¹zkowej [3] i popularno-naukowej
[4]. Wa¿niejsze substancje toksyczne stoso-
wane w przemyle elektronicznym w podzia-
le wed³ug skutków ich dzia³ania na organizm
przedstawiono w tablicy 1.
Przemys³ pó³przewodnikowy
Wspó³czesna elektronika opiera siê w g³ów-
nej mierze na technologii pó³przewodniko-
wej. W ci¹gu ok. 50 lat, które minê³y od skon-
struowania pierwszego tranzystora i pierw-
szych uk³adów elektronicznych z pó³przewo-
dnikowymi elementami dyskretnymi, rozwiniê-
to liczne technologie wytwarzania uk³adów
scalonych umo¿liwiaj¹ce realizacjê w obrêbie
jednej struktury uk³adów sk³adaj¹cych siê
z milionów tranzystorów. Wspóln¹ cech¹ ró¿-
nych procesów technologicznych s³u¿¹cych
do produkcji struktur pó³przewodnikowych
jest realizacja cyklu wielokrotnie powtarza-
nych operacji wytwarzania warstw dielek-
trycznych (najczêciej metod¹ utleniania
w wysokiej temperaturze), domieszkowania
Oprócz zagro¿eñ i nara¿eñ typu chemiczne-
go i fizycznego (promieniowanie UV, promie-
niowanie X) pracy w przemyle pó³przewodni-
kowym towarzyszy zwykle du¿y poziom stre-
su. Badania grupy by³ych pracownic prze-
mys³u mikroelektronicznego sugeruj¹, i¿ za-
wodowe nara¿enie na rozpuszczalniki orga-
niczne przyczynia siê do wystêpowania d³u-
gotrwa³ych zaburzeñ psychicznych: depre-
sji, psychastenii i schizofrenii [7].
Powa¿na skala szkodliwoci technologii pó³-
przewodnikowej dla rodowiska wynika
przede wszystkim z emisji gazów cieplarnia-
nych i gazów niszcz¹cych warstwê ozonow¹
oraz bardzo du¿ego zu¿ycia wody, zrzutu cie-
ków i szkodliwych odpadów.
n
Tomasz Buczkowski
L I T E R A T U R A
[1] American Chemical Society, Chemical Abstracts
Service Registry (CAS), www.cas.org/
[2] J. LaDou (ed.): The Microelectronics Industry,
Occupational Medicine, Vol. 1, No. 1, January-March
1986.
[3] T.H. Gassert: Health Hazards in Electronics: A
Handbook, Asia Monitor Resource Center, Hong Kong,
1985.
[4] A. Paczuska: Danger - Electronics at Work,
Electronics Today International, vol. 15 no. 8, August
1986, p. 24-26.
[5] Toxics Use Reduction Institute: A primer on toxics,
www.turi.org/
[6] J. M. Stellman (ed.): Encyclopaedia of occupational
health and safety, 4th edition, International Labour Office,
Geneva, 1998.
[7] R. M. Bowler et al.: Stability of psychological impair-
ment: two-year follow-up of former microelectronics
workers affective and personality disturbance, Women
and Health, 1992, vol. 18, No. 3, p. 27-48.
29
Radioelektronik Audio-HiFi-Video 4/2003
INTERAKCYJNA, CYFROWA TELEWIZJA ZAMIAST INTERNETU?
W telewizji cyfrowej ucyfrowienie sygna³u telewi-
zyjnego zwiêksza przepustowoæ kana³ów transmi-
syjnych - umo¿liwiaj¹c tym samym lepsze ich wyko-
rzystanie. Operatorzy telefonii komórkowej dokona-
li przejcia z techniki analogowej na cyfrow¹ w latach
80. i 90., co zagwarantowa³o u¿ytkownikom telefo-
nów m.in. lepszy odbiór sygna³u i zwiêkszon¹ funk-
cjonalnoæ aparatów. Co wa¿niejsze jednak, opera-
torzy mogli od tej pory lepiej wykorzystywaæ do-
stêpne pasmo i obs³ugiwaæ znacznie wiêksz¹ licz-
bê klientów. Jednak, podobnie jak w przypadku
operatorów telefonicznych, dostawcy programów te-
lewizji kablowej lub satelitarnej musz¹ najpierw uno-
woczeniæ swój sprzêt i sieci do nadawania audy-
cji cyfrowych, co wymaga pieniêdzy i czasu. Gra jest
jednak warta wieczki, bowiem oprócz zwiêkszenia
liczby kana³ów i liczby odbiorców, ucyfrowienie sy-
gna³u telewizyjnego umo¿liwi operatorom zaofero-
wanie telewizji o wielkiej rozdzielczoci (HDTV)
z panoramicznym ekranem i dwiêkiem o jakoci CD
oraz audycje telewizji interakcyjnej - iTV. Obecnie
istniej¹ trzy podstawowe sposoby cyfrowego prze-
kazywania sygna³ów telewizyjnych, które bêd¹
w przysz³ych latach walczyæ o konsumentów: cyfro-
we kable, cyfrowe sieci satelitarne oraz cyfrowe
nadajniki naziemne. Czwartym konkurentem jest cy-
frowa linia abonencka (Digital Subscriber Line -
DSL), która trafi³a ju¿ na kilka wiatowych rynków.
I choæ nadawanie programów cyfrowej telewizji za
pomoc¹ DSL jest mo¿liwe, to ta metoda nie bê-
dzie jednak stanowi³a w najbli¿szych kilku latach po-
wa¿nej konkurencji dla trzech pozosta³ych. Podsta-
wow¹ przewag¹ cyfrowego kabla i DSL nad syste-
mami satelitarnymi i naziemnymi jest bardzo szyb-
ki kana³ zwrotny (return path), który umo¿liwia firmom
takim jak np. AT&T czy Cox Communications czy
Quest Communications, równoczesne oferowanie
us³ug telefonicznych, dostêpu do danych siecio-
wych i filmów, za pomoc¹ jednego ³¹cza. Te meto-
dy umo¿liwiaj¹ tak¿e oferowanie us³ugi telewizji in-
terakcyjnej, takiej jak np. dostarczania filmów na
¿yczenie (video-on-demand) lub gry typu multi-
user. Wad¹ telewizji kablowej i ³¹cz DSLjest jednak
d³ugi i kosztowny okres budowania, a oprócz tego
nie wiadomo, czy przemiana firm telekomunikacyj-
nych w nadawców telewizyjnych bêdzie korzystna
dla odbiorców cyfrowej zawartoci. Zalet¹ systemów
satelitarnych jest fakt, ¿e praktycznie ka¿dy z dostê-
pem do nieba mo¿e odbieraæ sygna³y takiej tele-
wizji, a wiêkszoæ satelitarnych programów jest ju¿
cyfrowa. Podstawow¹ wad¹ jest jednak koniecznoæ
zakupu satelitarnej anteny i precyzyjnego jej usta-
wienia. Ta technika nie zapewnia szybkiego kana-
³u zwrotnego, co ogranicza potencjalne mo¿liwoci
nadawania serwisów interakcyjnych. Besprzeczn¹
zalet¹ systemów opieraj¹cych siê na nadajnikach na-
ziemnych jest fakt, ¿e widz korzystaj¹cy z tradycyj-
nej telewizji kupuje jedynie tani¹ przystawkê abo-
nenck¹ (set-top box), która umo¿liwi odbiór wieloka-
na³owej telewizji interakcyjnej. Podobnie jednak jak
w przypadku rozwi¹zañ satelitarnych, wad¹ jest
brak szybkiego kana³u zwrotnego i koniecznoæ
wykorzystywania do tego celu linii telefonicznych.
W kraju takim jak Stany Zjednoczone, gdzie wspó³-
czynnik penetracji telewizji kablowej i satelitarnej
jest bardzo wysoki, transmisje naziemne i systemy
DSL stan¹ siê raczej rozwi¹zanianiami uzupe³nia-
j¹cymi. Natomiast w krajach, gdzie infrastruktura
kablowa i telefoniczna jest mniej rozwiniêta, cyfro-
we systemy naziemne i satelitarne zdominuj¹ rynek
DTV. Bowiem oprócz lepszej jakoci obrazu i wiêk-
szej liczby kana³ów, cyfrowa telewizja jest w stanie
oferowaæ rozbudowane opcje interakcyjne, w³¹cz-
nie np. z wysy³aniem precyzyjnie spersonalizowa-
nych reklam czy plików multimedialnych. Wraz
z upowszechnieniem siê iTV mo¿liwa bêdzie np. ta-
ka hipotetyczna sytuacja: John jest 26-letnim kawa-
lerem, Mary 55-letni¹ mê¿atk¹ i oboje np. lubi¹
podró¿owaæ i ogl¹daæ policyjne seriale. Podczas
emisji pojawia siê reklama wycieczki do Afryki - John
widzi wtedy w swoim telewizorze wersjê z pla¿¹. Na-
tomiast 55-letnia Mary widzi inn¹ wersjê reklamy tej
samej wycieczki: pla¿a jest np. wyludniona, zacho-
dzi s³oñce, a w tle piewa Frank Sinatra. Oboje kli-
kaj¹ odpowiedni przycisk i broszury ze szczegó³a-
mi oferowanej wycieczki trafiaj¹ do ich skrzynek
pocztowych.
Opracowano na podstawie serwisu Internet Standard (cr)