OTRZYMYWANIE
NITROGLICERYNY

Joanna Lewandowska, Marta Martyła

NITROGLICERYNA – WŁAŚCIWOŚCI:



oleista, bezbarwna lub żółtawa ciecz



słodki, palący smak



słaby zapachu



temperatura topnienia 13,5

o

C



temperatura wrzenia 145

o

C



gęstość 1,591 g/cm

3



energia wybuchu

5,8 MJ/kg



prędkość detonacji 7,7 km/s



temperatura podczas wybuchu

3100 °C



trudno rozpuszczalna w wodzie, dobrze w kwasach organicznych



silnie wybuchowa



wrażliwa na wstrząsy i uderzenia

MAŁA LEKCJA HISTORII:



Próby nitrowania gliceryny sięgają 1830r.



1847r. - badania Ascanio Sobrero



1854r. - Rosjanie Zinin i Pietruszewski próbowali użyć
nitrogliceryny do celów górniczych



1867r. - dynamit Alfreda Nobla



1939r. – powstanie na terenie Bydgoszczy fabryki
nitrogliceryny



1953r. – „Cena strachu” – film z nitrogliceryną „w roli głównej”

A. Sobrero

A. Nobel

METODY SYNTEZY NITROGLICERYNY:



metoda Nobla



metoda Nathana, Thomsona, Rintoula



metoda mieszana



metoda ciagła Schmida



metoda ciagła Schmida-Meissnera



metoda ciągła Raczyńskiego



metoda ciągła Biazzi

W naszym projekcie opisałyśmy metodę ciągłą

Schmida na produkcję nitrogliceryny.

METODA CIĄGŁA SCHMIDA:



Etapy:

1. nitrowanie
2. oddzielenie od kwasu
3. przemycie



Zachodząca reakcja:

H

2

SO

4

C

3

H

5

(OH)

3

+ 3 HNO

3

→ C

3

H

5

(ONO

2

)

3

+ 3 H

2

O

WARUNKI PROCESU:



materiał konstrukcyjny: stal ołowiowa



temperatura 30-40

o

C



Nitroglicerynę od kwasu ponitracyjnego
oddzielamy wykorzystując różnicę ciężaru
właściwego obu cieczy. Usuwa się go przemywając
nitroglicerynę w kadzi wodnej, napełnionej wodą o
temperaturze ok. 15

o

C

Nitratory – reaktory reakcji nitrowania gliceryny

RYSUNEK SZCZEGÓŁOWY

APARATURY

ZASTOSOWANIE NITROGLICERYNY:



Produkcja dynamitu, prochów bezdymnych i
żelatyny wybuchowej



Nitrogliceryna jest stosowana w leczeniu:

- ostrej niewydolności skurczowej lewej komory serca,
- świeżego zawału serca,
- choroby wieńcowej,
- przełomu nadciśnieniowego

Dziękujemy za uwagę!!!

LITERATURA:
a) R. Bogoczek, E. Kociołek – Balawejder, „Technologia chemiczna organiczna:
surowce i półprodukty”, str. 486, 554-555.
b) A. Wielkopolski, „Technologia chemiczna organiczna”, str. 620-621.
c) T. Urbański, „Chemia i technologia materiałów wybuchowych”, tom II, str. 13-72.