NURTY WYJAŚNIAJĄCE STOSOWANIE PRZEMOCY WOBEC KOBIET

Koncepcje psychologiczne koncentrują się na wyjaśnieniu psychologicznych mechanizmów
zaangażowanych w powstawanie aktów przemocy. Podkreślają, że rolę czynników
osobowościowych, mających wyjaśnić różnice indywidualne w przemocy oraz koncentrujących się
na wrodzonych cechach osobowości, zazwyczaj o charakterze psychopatologicznym.

Koncepcje psychodynamiczne są oparte na teorii Freuda i Lorenza, skupiają się na odbiegających
od normy cechach sprawcy przemocy. Zachowanie jednostki jest napędzane przez dwie
podstawowe siły – Eros i Thanatos. Oba instynkty są źródłem trwałego konfliktu wewnętrznego,
który najczęściej rozwiązywany jest przed odróżnienie siły destrukcyjnej od podmiotu i
skierowanie jej na innych.

Richard Galdston, "psychoza przeniesieniowa" – polega na dokonaniu przez dorosłego
przeniesienia agresji na dziecko lub osobę dorosłą, np. rodzic spostrzega dziecko jako dorosłego i
interpretuje jego zachowanie jako przejawy wrogości wobec siebie, dokonując projekcji tej części
swojej osobowości, którą pragnie zniszczyć. W rezultacie dziecko postrzegane jest jako
przyczyna kłopotów rodzica, staje się kozłem ofiarnym, na którego kierowana jest cała złość;

•

skłonność do tworzenia błędnych wizerunków innych osób,

•

problemy z kontrolą agresywnych impulsów wynikających z niedojrzałości,

•

koncentracja na sobie,

•

doświadczenia przemocowe z dzieciństwa lub zaniedbanie.

Inni badacze źródeł przemocy upatrują w tłumionej wrogości i gniewie, gdyż uważają, że uczucie
gniewu może być "wyrażone" albo "stłumione", objawiając się odpowiednio wściekłością lub
irytacją, ponadto uczucie gniewu wybucha w niekontrolowanych zachowaniach agresywnych
wobec partnerki. U podłoża każdego zachowania agresywnego leży frustracja.

Mężczyznom używającym przemocy wobec bliskich ciąży brak pełnego zbliżenia z matką w
dzieciństwie i zapewnionej optymalnej dostępności emocjonalnej z jej strony. Mężczyzna nie
potrafi wytworzyć spójnej postawy wobec matki, a później wobec innych kobiet. Sprowadza się to
do rozwoju poczucia "ja", niezdolności do ufania, cyklach nastroju, obrazu samego siebie.