plik

Minimalizacja oddziaływania na środowisko osadów ściekowych.

Z. Kowalski, Z. Wzorek, K. Gorazda

Instytut Chemii i Technologii Nieorganicznej Politechniki Krakowskiej, Warszawska 24, 31-155 Kraków

J. Kulczycka, K. Czajka, P. Przewrocki

Instytut Gospodarki Surowcami Naturalnymi i Energią PAN, Wybickiego 7, 31-547 Kraków

Wstęp

Zagospodarowanie osadów ściekowych należy uznać za integralną cześć procesu

oczyszczania ścieków. Paradoksalnie bowiem, duży postęp ilościowy i jakościowy w

oczyszczaniu ścieków komunalnych stwarza konieczność zajęcia się problemami

skondensowanego zanieczyszczenia zawartego w coraz większej ilości osadów z ich

oczyszczania.

Założona w Unii Europejskiej w połowie lat dziewięćdziesiątych strategia postępowania z

osadami zawierającymi substancje organiczne zakładała ze od roku 2005 nie będzie można

ich deponować na składowiskach. Stąd prognozy zakładały, że na przewidywane w UE

[1,2,3-literatura od doc. Mazanka] 12 mln ton suchej masy osadu jedynie jeszcze 10% będzie

miało prolongatę na składowanie, wyeliminowany będzie całkowicie zrzut do morza,

natomiast reszta będzie wykorzystywana rolniczo (52% po sanitacji lub kompostowaniu) i

spalana (38%).

Ostatnie lata przyniosły korektę takich założeń, przede wszystkim w zakresie wykorzystania

w rolnictwie. Zapobieganie rozprzestrzenianiu się w środowisku substancji niebezpiecznych

spowodowała np. w Szwajcarii projekt zakazu rolniczego wykorzystania odpadów, oraz

znaczne ograniczenia np. w Niemczech, Kanadzie i Szwecji. Głównym powodem zakazów

jest zawartość w osadach wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, oraz

dioksyn. Coraz bardziej dociera do świadomości decydentów także fakt że oprócz zagrożenia

toksycznego (i kancerogennego) wzrasta generalnie zagrożenie biologiczne w tym

chorobotwórcze razem z problematyką „prionów”. Należy bowiem pamiętać że sanitacja np.

wapnem nigdy nie jest pełna, a podczas fermentacji osadów ginie jedynie ok. 20% pasożytów

zwierzęcych, przy fermentacji mezofilowej do 70%, a tylko przy termofilowej ok. 100%.

Muszą zostać zniszczone także zarodniki grzybów i bakterie chorobotwórcze [4- literatura od

doc. Mazanka] .

Stąd też wydaje się, że docelowym kierunkiem wykorzystania odpadów z oczyszczania

ścieków komunalnych będą przede wszystkim metody termiczne ich utylizacji. Tendencja

(uwidaczniająca się np. w program gospodarki odpadami w Polsce) do kontynuacji tworzenia

składowisk odpadów niebezpiecznych z wykorzystaniem pełnych okresów przejściowych (8-

13 lat) po akcesji Polski i Czech do UE jest anachroniczna i musi być szybko zrewidowana.

Po przystąpieniu do Unii Europejskiej kraje kandydujące obecnie do niej będą zobowiązane

będą bowiem w ciągu 8-13 lat spełnić kryteria obowiązujących w UE regulacji prawnych [5].

W dokumencie tym stwierdza się, że osady ściekowe, które nie będą przetworzone zgodnie z

zalecanymi metodami nie mogą być używane w jakikolwiek sposób. Trzeba będzie wdrożyć

poprawione procedury i praktyczne rozwiązania w celu zapewnienia bezpiecznych i

efektywnych metod utylizacji i dystrybucji osadów ściekowych. Innymi słowy chodzi o

znalezienie najlepszych rozwiązań pozwalających na ekonomiczną i najmniej szkodliwą dla

środowiska naturalnego utylizację tych osadów.

W niniejszej pracy przedstawiono charakterystyki osadów ściekowych, oraz omówiono

metody ich utylizacji. Przedstawiono też wstępną koncepcję procesu termicznej utylizacji

tych odpadów w Polsce, oraz odzysku z nich związków fosforu opracowana na podstawie

prowadzonych przez nas badań [2,6,7], oraz jej ocenę.

Charakterystyka osadów komunalnych i kierunków ich wykorzystania

Osady z oczyszczania ścieków komunalnych można podzielić na dwie grupy. Są to osady z

mechanicznego oczyszczania ścieków (skratki i piasek z piaskowników) i osady z

mechaniczno-biologicznego oczyszczania ścieków zawierające znacznie więcej substancji

organicznej.

Skratki to typowe zanieczyszczenia mechaniczne o różnej wielkości, zależnej od typu i

gęstości krat stosowanych do ich wyłapywania na oczyszczalni i charakteru ścieków. Obecnie

najczęściej spotyka się kraty o prześwicie 3, 6, 10 lub 20 mm. Dziennie otrzymuje się ich 0,5

– 1t/100000 mieszkańców (zawierających 30 – 40% suchej masy). Skratki zwykle odwadnia

się na prasach.

Piasek z piaskowników jest to „ciężka” frakcja zanieczyszczeń, w której obok różnych

frakcji piasku znajdują się pestki, kamienie, szkło, kawałki metalu itp. Piasek separowany w

piaskownikach zawiera zwykle znaczne ilości związków organicznych (nawet 20-30%). Stąd

też konieczne jest jego płukanie, w efekcie którego zawartość związków organicznych

zmniejsza się do 3%. W oczyszczalniach otrzymuje się 2-3t tego osadu na dobę/100000

mieszkańców (zależnie od pory deszczowej lub bezdeszczowej, kanalizacji ogólnospławnej

lub rozdzielczej itp.),

Osad wstępny – jest to pozostałość po procesie sedymentacji zawiesin ze ścieków w

osadnikach wstępnych. Zawiera on znaczną ilość zanieczyszczeń mineralnych i organicznych

(po około 50%) zawartych w ściekach. Jest to osad zazwyczaj łatwo zagniwający, o

uciążliwym zapachu. Jego ilość wynosi 4 – 5t na dobę/100000 mieszkańców (w suchej

masie). Natomiast odprowadzany jest na składowiska zazwyczaj w postaci wysoko

uwodnionej (ok. 1-2% suchej masy). Jego ilość wzrasta wtedy nawet do ok. 500t/dobę,

Osad nadmierny powstaje w procesie oczyszczania biologicznego ścieków. Jest to osad

czynnym z komór biologicznych, nadmierny co do ilości w stosunku do potrzeb części

biologicznej oczyszczalni. Osad ten stanowi masowo największą ilość odpadów z

oczyszczania ścieków w oczyszczalni. Powstaje go na dobę ok. 4–6t/100000 mieszkańców.

Zawartość substancji mineralnych w tym osadzie jest stosunkowo niewielka (ok. 30%), resztę

stanowi materia organiczna, zwykle występuje w postaci wysoko uwodnionej (ok. 2% suchej

masy, 98% wody).

Wartość opałowa dla osadu świeżego wynosi 16-20MJ/ kg suchej masy, spadając do 10-15

MJ/ kg suchej masy dla przefermentowanego.

Najczęściej stosowanymi obecnie metodami zagospodarowania osadów ściekowych są:

•

składowanie w stanie wysoko uwodnionym,

•

odwadnianie mechaniczne,

•

kompostowane (często po higienizacji wapnem) i wykorzystywane jako nawozy, a także

do rekultywacji gleb,

•

suszone i składowanie w stanie przetworzonym

•

utylizacja termiczna

Inne kierunki działań obejmują nowe rozwiązania technologiczne oczyszczania ścieków

komunalnych mające na celu zapobieganie powstawania odpadów. Należą do nich

rozdrabniane skratek i ich zawrót do osadu wstępnego (recyrkulacja wewnątrzprocesowa in-

process recykling) odwodnianie, płukanie i powtórne wykorzystanie piasku z piaskowników

(re-use). Kierunki zagospodarowania wstępnego i nadmiernego obejmują zagęszczanie osadu,

składowanie, wapnowanie lub kompostowanie i wykorzystanie rolnicze, suszenie, oraz

termiczną utylizację [2,6,7].

W kontekście nowych przepisów i tendencji światowych najpopularniejsza metoda

zagospodarowania - składowanie - w krótkiej perspektywie czasowej będzie musiała być

zaniechana, z uwagi na obowiązek ograniczenia do 5% substancji organicznej w

składowanych odpadach stałych zgodnie z dyrektywami Unii Europejskiej obowiązującymi

od 2005 roku [3,4].

Tendencje w tym zakresie w Unii Europejskiej (tablica 1) przewidują likwidacje zrzutów

tych odpadów do morza (zrzucano 5% tych odpadów w roku 1995) i stopniowy zanik

składowania odpadów ściekowych (w 1995 roku składowano 48% ich ilości, w 2006 planuje

się, ze będzie to nie więcej niż 10%). Przewiduje się natomiast wzrost ich zastosowań w

rolnictwie (z 32% w 1995 do 45% w 2006) i do kompostowania (odpowiednio 2 i 7%).

Najbardziej dynamicznie powinny rozwijać się metody utylizacji termicznej (13% spalanych

odpadów w roku 1995 i 38% w 2006). Koszty innych metod utylizacji będą rosły szybciej i

aktualna sytuacja, że spalanie jest najdroższe inwestycyjnie i eksploatacyjne będzie w

definiowalnym horyzoncie czasowym należała do przeszłości.

Tablica 1. Przewidywane zmiany w sposobach utylizacji osadu ze ścieków komunalnych w

latach 1995 i 2006 w Unii Europejskiej

Ilość powstającego osadu

1995 2006

Sposób utylizacji

Sucha masa (Mt)

Składowiska 48

3,4

1,2

Rolnictwo 32

2,2

5,4

Spalanie 13

0,9

38 4,6

Zrzut do morza

0,4

Kompostowania 2

0,1

0,8

Razem 100

100

W Polsce pracuje (wg szacunków NFOŚ na koniec roku 2000) około 4500 oczyszczalni

ścieków biologicznych, które obsługują około 50% mieszkańców naszego kraju. Szacowane

ilości osadów ściekowych wynoszą około 350000 t/r suchej masy. Do roku 2015 ilość ta ma

wzrosnąć dwukrotnie [8].

Analiza technologii oczyszczania ścieków komunalnych stosowanych w Polsce powinna

uwzględniać zapobieganie powstawaniu odpadów, tak żeby zmniejszyć ich sumaryczną

wytwarzaną ilość. W tym zakresie należy wykorzystać doświadczenia UE w zakresie

wykorzystanie procesów biologicznych do zmian właściwości fizykochemicznych osadów,

oraz zwiększenia przyswajalności związków mineralnych i organicznych. Nowe rozwiązania

powinny dotyczyć także przykładowo metod recyklingu wewnątrzprocesowego skratek i

piasku z piaskowników. Celem tych działań byłoby ograniczenie do minimum ilości

powstających skratek i składowania zużytego piasku, oraz zwiększenie udziału osadów

nadmiernego i wstępnego w końcowej masie osadów. Istotnym elementem tych działań

byłaby również analiza metod odwadniania osadów i doboru BAT w zakresie technologii i

rozwiązań aparaturowych. Ułatwiłoby to przykładowo (obniżając koszty transportu) rolnicze

wykorzystanie odpadów, czy ich kompostowanie). Spowodowałoby to zwłaszcza pewne

ujednolicenie składu ścieków, zawartości w nich wilgoci i tym samym ułatwiłoby zarządzanie

odpadami tego typu.

Drugi kierunek działań dotyczyłby zakresu stosowania termicznych metod utylizacji

odpadów i doboru BAT w zakresie technologii spalania osadów, oczyszczania spalin i

zarządzania popiołami i pyłami z oczyszczania spali. Analiza ekonomiczna objęłaby także

kwestie optymalizacji wielkości spalarni osadów w aspekcie kosztów termicznej utylizacji,

jak i zasad ich lokalizacji, oraz wykorzystania do tego celu istniejących obiektów.

Niektóre regulacje prawne dotyczące osadów ściekowych obowiązujące w krajach

kandydujących (NAS) i UE

Wiele krajów NAS wprowadziło już Dyrektywy Komisji Europejskiej dotyczące

problematyki osadów ściekowych.

Dyrektywa [9] podaje minimalne wymagania dotyczące gleb i osadów ściekowych

przeznaczonych do rolniczego wykorzystania. Metody obróbki osadów pozwalających na ich

rolnicze wykorzystanie zgodnie z powyższą dyrektywą o obejmują:

Zaawansowane metody obróbki (sanitację) osadów:

- Termiczna obróbka osadów zapewniających osiągnięcie przez cząstki osadu temperatury >

C przy redukcji zawartości wilgoci do poziomu < 10% przy zachowaniu aktywnego

działania wody około 0,90 w ciągu pierwszej godziny obróbki

- Aerobowa stabilizacja termofilowa w temperaturze co najmniej 55

C przez 20 godzin, bez

stosowania domieszek i przerw w procesie

- Termiczna obróbka ciekłej zawiesiny przez minimum 30 minut w 70

C poprzedzona

mezofilową fermentację anaerobową w temperaturze 35

C przy średnim czasie retencji 12

dni

- Kondycjonowanie wapnem do osiągnięcia i utrzymania pH =f 12 lub więcej, oraz

temperatury co najmniej 55

C przez 2 godz.

- Kondycjonowanie wapnem do osiągnięcia i utrzymania pH =f 12 lub więcej przez 3

miesiące. Proces powinien być początkowo oceniany poprzez 6 Log

redukcję bakterii

takich jak Salmonella Seftenberg W 775. Przetworzony osad nie powinien zawierać

Salmonella spp in 50g (mokrej masy) a obróbka zapewnić osiągnięcie co najmniej 6 Log

redukcje bakterii Escherichta Coli do < 500 CFU/g

Konwencjonalne metody obróbki osadów:

- Termofilową stabilizację aerobową w temperaturze > 55

C przy średnim czasie retencji

20 dni

- Termofilową fermentacje anaerobową w temperaturze co najmniej 55

C przy średnim

czasie retencji 20 dni

- Kondycjonowanie wapnem zapewniające homogenizację miesznainy wapna i osadu, która

powinna mieć pH > 12 zaraz po wapnowaniu i zachować je co najmniej 24 godziny

- Mezofilową fermentacja anaerobową w temp. 35

C przy średnim czasie retencji 15 dni

- Intensywna aeracja w temperaturze otoczenia, bez dodatków i przerw w procesie obróbki

osadu

- Jednoczesna stabilizacja aerobowa w temperaturze otoczenia

Składowanie porcji wsadu w formie ciekłej w temperaturze otocznia, bez dodatków i przerw

podczas składowania. Zawiesina powinna osiągnąć co najmniej 2 Log

redukcję ilości

bakterii Escheria Coli.

Dyrektywa [9] podaje ona także limity zawartości metali ciężkich w osadach ściekowych i

glebach, oraz maksymalne wielkości ładunków metali ciężkich, które mogą być wprowadzane

do gleby w ciągu roku (tablica 2). Jak widać kraje NAS spełniają wiele wymogów

dotyczących dopuszczalnych zawartości metali ciężkich w osadach ściekowych wymaganych

tą dyrektywą.

Dyrektywa [10] ustala hierarchię zarządzania odpadami, wg której preferuje się zapobieganie

powstawaniu odpadów poprzez zmniejszanie ich ilości, powtórne użycie, recykling, oraz

odzysk energii. Podaje się w niej także zasady używania i składowania odpadów, planowania

gospodarki odpadami, odpowiednich procedur postępowania i ich monitorowania.

Wprowadzona także została definicja „odpadu”, natomiast wykaz różnych rodzajów odpadów

podano w [11].

Tablica 2. Dopuszczalne zawartości metali ciężkich w osadach ściekowych [mg/kg*] wg [12]

Cd Cr Cu Hg Ni Pb

Zn As

Dyrektywa 86/278/EEC

20-40

1000-1750 16-25 300-400 750-1200 2500-4000

Austria Górna

300

100

1500

Dolna

10b

500

100

400

2000

Belgia (Flandria)

250

375f

100

300

900f

150 - -

Belgia (Wallonia)

500

600

100

500

2000

- -

Dania

- na suchą masę

0,8

100 1000 0,8

120 4000

- w odniesieniu do P całkowitego

100

200

2500

10000

- -

Finlandia

300

600

100

150

1500 - - -

1,5a

1 l

100 l

Francja 20j

1000 1000 10

200 800 3000 -

Niemcy

900

800

200 900 2500 -

Grecja 20-40

500 1000-1750 16-25

300-400

750-1200

2500-4000 - - -

Irlandia 20

1000

300

750

2500

Włochy 20

1000

10 300 750 2500 - - -

Luxemburg 20-40

1000-1750 1000-1750 16-25 300-400 750-1200 2500-4000 -

Holandia

1,25

0,75

100

300 -

- -

Portugalia 20

1000 1000 16 300 750 2500 - - -

Hiszpania

- gleba o pH < 7

1000

300

750

2500

- gleba o pH > 7

1750

400

1200

4000

Szwecja

100

600

2,5

100

800 -

- -

Wielka

Brytania

- - - -

- - -

Kraje kandydujące

Estonia

1200

800 16 400 900 2900 -

- -

Łotwa 20

2000 1000 16 300 750 2500 - - -

Polska

500

800

100

500 2500

* na suchą masę osadu; a – Limity docelowe z roku 1998; zacienione komórki wskazują wartości poniżej tych,

które określa dyrektywa [9]

Dyrektywa [13] dotyczy sposobów postępowania ze ściekami komunalnymi. Jej przepisy

dotyczą w szczególności zabezpieczenia środowiska przed ich zrzutami, a także podają

minimalne wymogi co do zakres oczyszczania ścieków komunalnych, które powinny zostać

osiągnięte do końca 2005 roku.

Dyrektywa [14] zwana „azotanową” dotyczy zapobiegania przenikaniu do wód związków

azotu pochodzących ze stosowanych w rolnictwie nawozów.

Koncepcja termicznej utylizacja osadów ściekowych w Polsce

Ewentualność składowania popiołów i pyłu, produktów spalania, oraz oczyszczania spalin,

na składowiskach odpadów niebezpiecznych wywołuje zastrzeżenia co do termicznych

metod utylizacji osadów. Należy jednak potraktować żużle, pyły i produkty oczyszczania

spalin jako wartościowe, zastępcze źródło metali i potencjalny surowiec dla produkcji

związków fosforu.

Kierunki działań mających na celu rozwiązanie problemu osadów z podwyższoną

zawartością metali ciężkich powinny obejmować przede wszystkim ich termiczną utylizację.

Osady z oczyszczalni ścieków w Polsce i krajach NAS różnią się od typowych spotykanych

w Unii Europejskiej. Z tego powodu zastosowanie bezpośrednio wzorców jest utrudnione.

Polskie osady charakteryzują się one dużą różnorodnością, zależną od technologii

oczyszczania, proporcji ilości oczyszczanych ścieków komunalnych i przemysłowych, oraz

rodzaju ścieków przemysłowych. Większość osadów pochodzących z polskich oczyszczalni

ścieków pomimo dobrych wartości nawozowych (pod względem zawartości materii

organicznej i makroelementów) nie nadają się do rolniczego wykorzystania ze względu na

wysoką zawartość metali ciężkich. Stan sanitarny osadów ściekowych jest zły i bez

odpowiedniego przygotowania nie nadają się one do recyklingu w środowisku ze względu na

przekroczenie dopuszczalnych wartości wskaźników sanitarnych. Stąd też termiczna ich

utylizacja wydaje się najbardziej obiecującym kierunkiem

Prowadzona analiza techniczno-ekonomiczna pozwala przede wszystkim określić rodzaje

osadów ściekowych przydatnych do utylizacji termicznej. Istotne są w tym zakresie metody

skutecznego odwadniania osadów. Lepszego odwodnienia osadów zwiększa wykorzystanie

ich ciepła spalania. Technologie termicznej utylizacji odpadów powinny być dobierane w

zależności od składu sadów, stopnia ich odwodnienia, sterowanie procesem spalania pod

katem otrzymania odpowiedniego składu fizykochemicznego popiołów umożliwiającego

odzysk z nich fosforu metodami selektywnej ekstrakcji. Powinno się także uwzględnić

możliwości immobilizacji metali ciężkich poprzez dodawanie odpowiednich materiałów do

spalanego surowca [7].

Następny kierunek zakłada wykorzystanie produktów spalania osadów, a w szczególności

odzysk z nich związków fosforu i wapnia z popiołów z ich spalania. Termiczna obróbka

osadów komunalnych ma na celu otrzymanie popiołów o najkorzystniejszych własnościach

fizykochemicznych z punktu widzenia odzysku z nich związków fosforu. Ocena warunków

spalania osadów oraz dobór ewentualnych komponentów modyfikujących własności osadów

(jak związki wapnia czy węglanu sodu), wpływających zarówno na proces spalania jak i skład

mineralno-chemiczny produktów spalania. Chodzi tu zwłaszcza o obniżenia temperatury

spalania i nadania nowych własności użytkowych produktów spalania, poprzez modyfikację

składu spalanego surowca-osadu. charakterystykę fizykochemiczną produktów spalania

osadów i ocenę możliwości rozdziału odpadów na frakcje podkoncentrowane w dane

składniki. Następny etap badań to opracowanie metod ekstrakcji związków fosforu, kierunki

przerobu ekstraktów na półprodukty i produkty zawierające fosforany wapnia, oraz kierunki i

możliwości wykorzystania osadów poekstrakcyjnych. W tym zakresie przewiduje się w

szczególności badania ekstrakcji kwasami mineralnymi (azotowy, fosforowy, siarkowy i inne)

związków fosforu zawartych w popiele ze spalania osadów. Ekstrakty byłyby z kolei badane

pod katem możliwości otrzymywania z nich surowców do produkcji nawozów azotowych i

fosforowych, a także fosforanów wapnia różnego typu możliwych potencjalnie do stosowania

jako półprodukty, produkty i zamienniki typowych surowców fosforowych

Analiza możliwości termicznej utylizacji osadów obejmie w szczególności dobór

optymalnej ilości spalarni w danym regionie i kraju, oraz ich lokalizacji. Podobny zakres

analizy dotyczyłby instalacji do ekstrakcji fosforu z popiołów.

Prowadzone przez nas badania [2,6,7] dotyczyły możliwości odzysku fosforu z osadów

pochodzących z Oczyszczalni Ścieków „Kujawy” w Krakowie-Pleszowie. Oczyszczeniu

ulega tam ok. 54000 m

ścieków/dobę pochodzących od ok. 250 000 mieszkańców. Z

oczyszczalni jest odprowadzane ok. 55 t/dobę osadu o uwodnieniu ok. 70%. Obecnie osad ten

jest składowany. Z bilansu fosforu w ścieku wynika, że osad zawiera fosfor będący

odpowiednikiem ok. 350 t 100% H

/rok. Wartość opałowa dla osadu świeżego wynosi

16-20MJ/ kg suchej masy, spadając do 10-15 MJ/ kg suchej masy dla przefermentowanego.

Rys. 1 przedstawia schemat ideowy takiego procesu, natomiast w tablicy 2 przedstawiono

bilans ilości ścieków i osadów komunalnych, oraz powstających z nich półproduktów i

produktów otrzymywanych metodą termicznej utylizacji i odzysku fosforu z popiołów po tym

procesie.

Osad mokry

Zawrót ścieków do powietrza

Gorące powietrze

Ścieki z odpylania

Powietrze

Kwasy nieorganiczne

Recykling kwasu

Popiół na składowisko

Fosforany wapnia

Rys.1. Schemat termicznej utylizacji osadów i odzysku fosforu z popiołów po ich spaleniu

Dane bilansowe z tablicy 3 pozwalają opracowano na podstawie charakterystyki osadów z

typowej dużej miejskiej oczyszczalni ścieków. Wydaje się, że w perspektywie najbliższych

10 lat nie będzie oczyszczać się więcej niż 80% ilości ścieków powstających w Polsce. Stąd

za bardzo prawdopodobne wydaje się otrzymywanie w granicach 2,5 mln ton osadów

odwodnionych do zawartości ~70% H

O (770 tys. suchej masy osadów) w skali rocznej.

Taka

ilość osadów nie jest zbyt wielką z punktu widzenia możliwości ich termicznej utylizacji.

Warunkiem wstępnym jest jednak wprowadzenie we wszystkich oczyszczalniach

odwadniania osadów, tak aby do przerobu mógł być kierowany rzeczywiście tylko osad

zawierający nie więcej niż 70% H

O. Aby odparować wodę z takiego osadu trzeba zużyć

około 9,2 MJ/kg suchego odpadu, podczas gdy ciepło spalania suchego osadu wynosi ~16

MJ/kg. Możliwe jest więc autotermiczne prowadzenie procesu spalania takich osadów, co

znacznie uatrakcyjnia ekonomicznie szansę ich termicznej utylizacji.

Odwadnianie osadu do poziomu

zawartości 70% H

Termiczna utylizacja osadu

~1000K

Ekstrakcja fosforu

Suche chłodzenie spieku

Produkcja fosforanów wapnia z

ekstraktu

Oczyszczanie

spalin

Tablica 3. Bilans ilości ścieków i osadów komunalnych, oraz powstających z nich półproduktów i produktów otrzymywanych metodą

termicznej utylizacji i odzysku fosforu z popiołów po tym procesie

Ilość osadu

Ilość popiołu

Ilość

ścieków

]

Liczba

Mieszkańcó

Mokrego

(70%H

[t/]

Suchego

[t]

przed ekstrakcją

[t]

po ekstrakcji

[t]

Ilość

otrzymanego z

ekstrakcji H

[t]

Ilość

wytworzonego z

ekstraktu

CaHPO

[t]

Dane Kujawy

Dobowo 55000

250000

55,0

16,5

6,6

4,422

0,959

1,331

Rocznie 20075000

250000

20075,0

6022,5

2409,0

1614,03

350

485,714

Dane przeliczeniowe (dotyczące 1 roku)
na 1mln
mieszkańców

80300000

1000000 80300 24090 9636 6456,12 1400

1943

na 20 mln
mieszkańców

1606000000 20000000

1606000

481800

192720

129122,4

28000

38857

na 32 mln
mieszkańców

2569600000 32000000

2569600

770880

308352

206595,84

44800

62171

na 1000 m3 ścieków 1000 4545

1,0

0,3

0,120

0,080

0,017

0,024

na 1t osadu suchego

3333 15152 3,3 1,0 0,400 0,268 0,058

0,081

Wstępna ocena możliwości spalania takich osadów w piecach obrotowych wykazała, że

piec obrotowy o powierzchni 1000 m

(a więc typowy piec cementowy o dł. 100m) mógłby

spalać rocznie około 350 tyś osadu zawierającego70% H

O. Teoretycznie więc 7 takich

pieców mogłoby utylizować termicznie wszystkie osady z oczyszczania ścieków

komunalnych powstające w Polsce. Tak więc 3 stare nieczynne cementownie (o odpowiedniej

lokalizacji) adaptowane do spalania osadów mogłyby rozwiązać cały problem.

Ilość powstającego popiołu (na poziomie 300 tys. t rocznie) nie jest wielka. Z punktu

widzenia skali odzysku fosforu możliwa byłaby i celowa realizacja tego procesu na jednej

instalacji zlokalizowanej w istniejącym zakładzie chemicznym. Zwraca przy tym uwagę

relatywnie wysoka (na poziomie 60 mln zł rocznie) wartość produkowanych związków

fosforu.

Dla porównania proponowanej przez nas metody termicznej utylizacji osadów ściekowych

z ich składowaniem i rolniczym wykorzystaniem przedstawiono (tablica 5) ich ocenę z

wykorzystaniem metody logiki rozmytej [15] w oparciu o uproszczoną macierz Leopolda.

Ponieważ metoda logiki rozmytej wymaga stosowania jako kryteriów ocen danych

liczbowych, którymi w tej fazie badań jeszcze nie dysponujemy, uzupełniono ja o elementy

stosowane w metodyce analizy opcji realizacji inwestycji [16]. Kryteria oceny przedstawiono

w tablicy 4. Zasadą takiej oceny jest, że jedna ocena „niedopuszczalny” pozwala ocenić

negatywnie cały ocenianą metodę czy proces.

Wyniki analizy podane w tablicy 5 wskazują, że na 10 kryteriów oceny składowanie

uzyskało aż 8 ocen „niedopuszczalne”. W przypadku rolniczego wykorzystania i

kompostowania mamy do czynienia natomiast z 8 ocenami „dopuszczalne”. O przyszłości

tych metod zadecydują badania dotyczące obecności prionów w osadach i możliwości

przedostawania się ich tą drogą do gleby i dalej do organizmów zwierzęcych. Jak na razie

taka możliwość wydaje się prawdopodobna. Metoda termicznej utylizacji uzyskała 7 ocen

„akceptowalne” i 3 „dopuszczalne”, a więc została oceniona zdecydowanie najwyżej. W

miarę postępu badań będzie możliwe dalsze uściślanie oceny, przy ewentualnym szerszym

zakresie stosowanych kryteriów.

Tablica 4. Kryteria oceny metod zarządzania osadami z oczyszczania ścieków komunalnych

Ocena rozwiązania Zapotrzebowanie

terenu

Zużycie

energii

Koszty

inwestycji

Końcowa ilość

osadu

Stopień

usunięcia

bakterii i

wirusów

Stopień

usunięcia

prionów

Wartość

użytkowa

osadu

Wartość

użytkowa

produktów

przerobu osadu

Koszty

przerobu

osadu

Zgodność

metody z

przepisami UE

Akceptowalne „+”

Małe Niewielkie

Małe /

zerowe

< 30% ilości

wyjściowej

Całkowity Całkowity Potencjalny

surowiec

Wysoka Niskie Pełna

Dopuszczalne „+/-„

Średnie /

chwilowe

Średnie

<100% i >30%

ilości

wyjściowej

Znaczny Znaczny Niska

Średnia

Średnie Częściowa

Niedopuszczalne „ - ”

Duże / stałe Duże Duże

> lub = ilości

wyjściowej

Zerowy /

niewielki

Zerowy /

niewielki

Zerowa Zerowa

Wysokie

Brak

zgodności

Tablica 5. Ocena metod zarządzania osadami z oczyszczania ścieków komunalnych

Oceniana metoda

Zapotrzebowanie

terenu

Zużycie

energii

Koszty

inwestycji

Końcowa ilość

osadu

Stopień

usunięcia

bakterii i

wirusów

Stopień

usunięcia

prionów

Wartość

użytkowa

osadu

Wartość

użytkowa

produktów

przerobu osadu

Koszty

przerobu

osadu

Zgodność

metody z

przepisami UE

Składowanie

+/-

- - - - - -

Kompostowanie

+/- +/-

+/- +/- +/-

+/- +/- +/- +

Rolnicze

wykorzystanie

+/- +/-

+/- +/- +/-

+/- +/- +/- +

Utylizacja termiczna i

odzysk fosforu z

popiołów

+/- +

+/- + + + + + +/- +

Podsumowanie

Model gospodarki odpadami ściekowymi oparty o powiązania strumieni materiałowych i

energetycznych powinien obejmować:

•

metody oczyszczania ścieków komunalnych, zmodyfikowane pod kątem zapobiegania

powstawaniu odpadów komunalnych, zastosowania recyrkulacji wewnątrz procesowej

wybranych grup odpadów, otrzymywania odpadów o określonych właściwościach i

fizykochemicznych

•

wykorzystanie rolnicze grup odpadów o pożądanych własnościach użytkowych

•

termiczną utylizację odpadów z wariantowym składowaniem popiołów i ich przerobem

na produkty użytkowe

•

odzysk fosforu z popiołów ze spalania odpadów komunalnych

Analiza materiało- i energochłonności poszczególnych rozwiązań modelowych i ocena

porównawcza ich pośredniego, oraz bezpośredniego wpływu na środowisko naturalne musi

uwzględniać takie elementy jak ilości zrzutu odpadów i ścieków, zużycie zasobów

nieodnawialnych, efekt cieplarniany, psucie natury etc. W tym zakresie wykonane będą

analizy LCA (oceny cyklu życia) i analizy LCC dotycząca porównania kosztów gospodarki

odpadami w poszczególnych modelach.

Pozwoli to na opracowanie kompleksowej oceny ekologiczno-ekonomicznej

poszczególnych rozwiązań modelowych.

Literatura

1. Phosphate recovery and removal from wastewaters, Phosporus & Potassium No213, 30-39, 1998.

2. M. Jodko, T. Rzepecki, K. Gorazda, Recovery of phosphorus from sewage sludge. CHEMISTRY FOR

AGRICULTURE XXVII International SCIENTIFIC RESEARCH SEMINAR. Velke Losiny, Czech

Republic, Dec.5-8-2001.

5. Working Document on Sludge from 27 April 2000 (uzupełnić)

6. T. Rzepecki, M. Jodko, Z. Wzorek, K. Gorazda, Stosowanie metody chemicznego strącania związków

fosforu w Tarnowskiej Grupowej Oczyszczalni Ścieków. Chemik nr.3/2002, s.69, 2002.

7. M. Jodko, Z. Kowalski, Sprawozdanie z badań nad odzyskiem fosforu ze ścieków i osadów ściekowych.

Zakład Chemii i Technologii Nieorganicznej Politechniki Krakowskiej, 2000-2001 (nie publikowane).

8. Krajowy plan gospodarki odpadami (uzupełnić)

9. The Council Directive 86/278/EEC on the protection of the environment, and in particular of the soil, when

sewage sludge is used in agriculture