1

PODRÓŻ DOOKOŁA ŚWIATA

Scenariusz zajęd przeznaczony dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym opracowany przez Agnieszkę
Kozłowską, Emilię Jary, Sandrę Sikorę.

Pewnego słonecznego dnia, zebrała się grupa dzieci, która postanowiła wybrad się w niesamowitą
podróż. Wszyscy wykupili bilety podróżne, zabrali bagaż podręczny, aparat fotograficzny. Organizato-
rzy wycieczki zapewniają, że będzie ona bardzo interesująca i mają nadzieję, że wszyscy wrócą do
domów opaleni i zadowoleni.

Rozpoczynamy podróż od wizyty na kontynen-
cie europejskim. Wyobraźmy sobie, że jeste-
śmy w centrum stolicy Polski – Warszawie, na
Stadionie Narodowym.

Parada reprezentacji piłkarzy przed meczem
(muzyka „Polska biało – czerwoni”). Piłkarze
przybywają do stolicy Polski – Warszawy. Roz-
poczyna się trening na Stadionie Narodowym.
Piłkarze – uczestnicy zabawy wychodzą na
murawę (boisko), trzymając jedną ręką chustę.
Trener (prowadzący) dzieli piłkarzy na prze-
ciwne drużyny. Uczestnicy trzymają chustę. Na
niej znajduje się piłka. Zadaniem bawiących się
jest przerzucenie jej na stronę przeciwną, aby
spadła poza chustę. Stojący po drugiej stronie
piłkarze starają się nie dopuścid do tego i pró-
bują przerzucid piłkę na drugą stronę.

Lot balonem. Po rozegranym meczu piłkarze
udają się w lot balonem do Afryki. Jest piękna,
słoneczna pogoda. Uczestnicy trzymają chustę
jedną ręką, falując nią. Gdy chusta jest mak-
symalnie wysoko, robią jeden krok do środka,
ciągnąc chustę za swoimi plecami. Przykuca-
jąc, siadają na jej brzegu. W pewnym momen-
cie następuje załamanie pogody – wieje silny
wiatr i znosi balon na piaszczystą plażę Afryki.

Taniec z kokosem. Uczestnicy spotykają na
plaży „Murzynka Bambo”, który dziwnie wy-
machuje swoim ciałem – taoczy. Bambo prosi
podróżników, aby przyłączyli się do zabawy.
Uczestnicy taoczą w parach trzymając balon
różnymi częściami ciała, np. głową, rękami
(muzyka afrykaoska). Trudniejsza wersja taoca
z kokosem w parze polega na tym, że umiesz-
czamy balon na wysokości talii między dwoma

osobami. Każda z osób obraca się w prawą
stronę, starając się, by balon nie upadł. Na
zakooczenie można zmienid kierunek obrotów.
Po skooczonym taocu podróżnicy odnajdują
zasypane w piasku „magiczne” materiały. Po-
stanawiają uszyd z nich latający dywan.

Latający dywan.(muzyka arabska) Każdy po-
dróżnik odnajduje w piasku jeden fragment
„magicznego” materiału (jedna strona z gazety
codziennej). Następnie przy pomocy niezbęd-
nych narzędzi – igły i nitki (kleju) zszywa swój
fragment z pozostałymi – w ten sposób po-
wstaje latający dywan.

a) Każdy uczestnik siada po turecku na swoim frag-

mencie i udaje się w podniebną podróż.

b) Uczestnicy podnoszą papierowy dywan na rękach i

poruszają się z nim po sali, wykonując różnego ro-
dzaju podniebne ewolucje z przysiadami, z chodze-
niem na palcach, zmianą nachylenia dywanu.

Latający dywan przeniósł nad na mroźną An-
tarktydę.

Pląs Pingwinek. Podróżnicy lądują w lodowej
krainie, gdzie w oddali dostrzegają taoczące
pingwiny. Uczestnicy postanawiają przyłączyd
się do zabawy.

O jak przyjemnie i jak wesoło w pingwinka bawid się, się,
się.. Raz nóżka w lewo, raz nóżka w prawo. Do przodu,
do tyłu i raz, dwa, trzy…

Przelot samolotem. Podróżników zauważają
badacze pingwinów, którzy proponują im lot
samolotem do Australii (muzyka powietrza).
Podróżnicy wsiadają do samolotu, włączają
silniki (wydając charakterystyczne odgłosy) i
ruszają na podój nieba (naśladując przy tym
ruch i dźwięk samolotu).

2

Przenieśliśmy się samolotem do Australii. Na
obszarze tym znajdują się kangury.

Zabawa w kangury. Przewodnik wycieczki
(prowadzący) proponuje uczestnikom naukę
kangurzych skoków. Należy pamiętad, że kan-
gury skaczą na płaskich stopach. Obunóż!

Etap I – Kangur samotnik przyjmuje odpowiednią pozycję
i wykonuje następne ruchy:

1. ręce wysoko ugięte w łokciach, dłonie płasko przed
sobą wierzchem do góry;
2. ugiąd kolona;
3. pupa do tyłu, głowa do góry;
4. skaczemy.

Etap II – Kangur z mamą (dwie osoby stoją obok siebie):

1. ręce wysoko ugięte w łokciach, dłonie płasko przed
sobą wierzchem do góry, a rękę po stronie partnera
kierujemy energicznym ruchem w jego stronę i zakłada-
my jak daszek;
2. ugiąd kolona;
3. pupa do tyłu, głowa do góry;
4. skaczemy.

Etap III – Mama z kangurem w torbie „Mama” (jedna
osoba) staje plecami do „dziecka”:

1. ręce wysoko ugięte w łokciach, dłonie płasko przed
sobą wierzchem do góry;
2. mama obejmuje rękoma swoje dziecko w talii;
3. ugiąd kolona;
4. pupa do tyłu, głowa do góry;
5. skaczemy.

Nurkowanie. Podróżnicy postanawiają prze-
płynąd do Ameryki. Uczestnicy siedzą na pod-
łodze, trzymając chustę pod brodą. Osoby,
które porozumiewają się wzrokiem, zamienia-
ją się miejscami, przechodząc pod chustą.

Kontynuujemy naszą wyprawę i dopływamy do
wybrzeży Ameryki.

Kowboj na „Dzikim Zachodzie”. Po długiej
podróży uczestnicy znajdują się na dzikim za-
chodzie. Każdy prawdziwy kowboj musi byd
silny, czujny i zwinny. Postanawiają więc zro-
bid sobie mały trening. Uczestnicy dobierają
się w grupy 5-6 osobowe. Stają w kółkach a
następnie zdejmują z szyi chustki, które trzy-

mając za rogi z sąsiadem – napinają. Każda z
grup dostaje po dwa balony. Odbija je napię-
tymi chustkami tak, aby nie spadły na ziemie.

Krąg przyjaźni - spotkanie z plemieniem In-
dian. Podróżnicy zostają zaproszeni przez wo-
dza Indian do wioski. Uczestniczą w rytualnym
pożegnaniu dnia. Każdy uczestnik siedzi blisko
siebie twarzą do środka koła. Krzyżujemy nogi,
stykając się kolanami i kładziemy dłonie na
kolanach.

1) Indianie i podróżnicy wydając charaktery-

styczny okrzyk „Aaaa!” omawiają wspólnie
spędzony dzieo przekazując sobie kolejno
totem „Uważam, że podróż była atrakcyj-
na, ponieważ…”

2) Ułożenie rąk jest tutaj bardzo istotne –

tradycja plemienna. Każdy kładzie swoją
lewą dłoo środkiem do góry na lewym ko-
lanie, a prawą dłoo – też środkiem do góry
na dłoni sąsiada prawej strony. Gdy wszy-
scy mają już poprawnie ułożone ręce
„wódz plemienia” przekazuje znak przy-
jaźni osobie siedzącej z jego lewej strony,
dotykając swoją prawą ręką prawej dłoni
partnera (lekkie klaśnięcie dłoni). Kolejne
osoby przekazują sobie ten znak w milcze-
niu.