Chleb świętojański

W przypowieści o synu marnotrawnym Ewangelista Łukasz przedstawia młodego
człowieka, który zabrawszy część swojego majątku roztrwonił go, a później cierpiał głód:
"Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola,
żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie,
lecz nikt mu ich nie dawał" (Łk 15,16). Strąki szarańczyna to owoce drzewa rosnącego
powszechnie w Ziemi Świętej. Były i są do tej pory wysokokaloryczną paszą dla zwierząt.
Młode, słodkie strąki sprzedawane są jako pożywienie nazywane chlebem
świętojańskim. Nazwa ta wyrosła z przekonania, że święty Jan Chrzciciel żywił się
strąkami tej rośliny w czasie pobytu na pustyni.

Kwiaty szarańczyna zapylane są przez pszczoły, co sugeruje, że tam, gdzie rosły te
drzewa, były też obecne pszczoły dające miód: "Sam zaś Jan Chrzciciel nosił odzienie z
sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód
leśny" (Mt 3,4). Do dziś określenie karat (200 miligramów), którym wyraża się wagę złota,
pochodzi od wagi nasienia szarańczyna, zwanego po grecku karatia.

Szrańczyn

Ceratonia siliqua

1

Szrańczyn

Ceratonia siliqua, strški (chleb swiętojański)

2