OGÓLNA KONCEPCJA ŚWIATA

Na początku był CHAOS, jako Twórca wszelkiej materii. Stwarzał bezustannie masę, która

stawała się wieczną wraz z powstaniem. CHAOS nie pozwalał uciec materii i zlepiał ją w sobie
tworząc ruchliwe, bezkształtne coś. Trwało by to i może w nieskończoność gdyby nie

przypadek i nieprzewidywalność, które są atrybutami samego CHAOSu. Ruch był w CHAOSie
bo nie było nic poza nim. Przypadek w CHAOSie uporządkował pierwszy LOGOS:

Agdjskaals

l

szmzbeyqipowh

Bstakslema

o

xydgfleiuamcne

Nshajwteum

g

nrbziwkcmlsie

Vcuemdgafsl

o

qpwkpplancm

Sndmeyaipwgj

s

kqlcpoqbxbs

Powyżej przedstawiona metafora literek ma za zadanie zobrazowanie procesu stawania się

świata na zasadzie przeciwieństw. Ciągi nie tworzących ze sobą sensu znaków- materii w
masie konstytuują przypadkowo, pewne potencjalne aspekty CHAOSu w słowo, LOGOS, prawo

które stanowi pewna wewnątrz spójną zależność na łonie CHAOSu, który jest wewnętrznie
sprzeczny. W wyniku tego procesu CHAOS został oddzielony od pierwotnego LOGOSu.

Idea chaosu implikuje na zasadzie przeciwieństw idee logosu. Zestawienie tych dwóch

aspektów wszechświata w konsekwencji prowadzi do rozpadu chaosu, który cechuje się
nieskończonym potencjałem energetycznym, oraz porządkowanie jego elementów:

Asdfghjklqwertyuiop

Zxcvbnmlkjhgfddsaw
Poiuytrewqasdfghjkll

rty
jkl

rui
LOGOS

Temperatura prędkość długość szerokość wysokość ...

Czas ...

ŚWIAT ..

PUSTAKA .

Proces wiecznego rozpadu chaosu jest zachowany, wraz z jego nieskończonym potencjałem

manifestacyjnym przez logos, który organizując rzeczywistość zakrzywia przestrzeń możliwości
czego efektem jest zapadanie się wszechświata w sobie. Wewnętrzne napięcie powstałe w

wyniku kompetencji chaosu i logosu, zapadanie się w sobie, wyraża się w postaci dążenia
materii do skupiania się, grawitacja. Cały proces jest powtarzany aktualizując rzeczywistość,

iterując ją...

Logos jako pryzmat:

Cały proces stwarzania rzeczywistości może być pojmowany jako działanie od wewnątrz na
zewnątrz, bądź z zewnątrz do wewnątrz. Wyżej zamieszczony rysunek przedstawia pierwszy z

wymienionych modeli. Został on już przybliżony toteż bazując na nim wyprowadzimy
indukcyjny sposób pojmowania tej ogólnej koncepcji.

Otóż sam Logos, może zawierać się wewnątrz pierwotnego chaosu jako pewna autonomiczna
jednostka. Aby to zobrazować wyobraźmy sobie, że wszystko co postrzegamy jest

bezkształtną, nie mającą sensu masą czegoś. Wszystko co wcześniej postrzegaliśmy odrębnie
zlewa się w jedno, przenika się. Jakakolwiek możliwość działania w tym świecie byłaby

niemożliwa gdyż wszystko byłoby nie ukierunkowane, tym samym nieprzewidywalne. Zatem
cała sensoryka jaką dysponujemy to Logos, który pomaga nam kategoryzować ten chaotyczny

świat. Pryzmat, który konstytuuje nam rzeczywistość. Logos przepisany na człowieka stanowi
istotę jego istnienia, przejawia się jako percepcja oraz apercepcja na najwyższym planie, niżej

jako właściwości i cechy człowieka z których możemy wyodrębnić procesy poznawcze. Wole
stanowi potencjał jaki niesie ze sobą Chaos.

Model ten tłumaczyłby różnice subiektywnego postrzegania świata przez różne formy życia w
tym i człowieka. Można zatem pokusić się o stwierdzenie, że człowiek to Logos dryfujący w

łonie Chaosu.

Frater Raziel 248
Droga Fali