19

R O Z D Z I A £ 1

Od tragedii do zwyciêstwa:

moje ozdrowienie

Z

azwyczaj przychodzimy na świat w atmosferze wielkiej radości, wol-
ni od problemów i k³opotów ze zdrowiem. Niestety, po jakimś czasie
choroby zaczynaj¹ dokuczaæ wiêkszości z nas. W moim wypadku nic

nie wskazywa³o na to, ¿e siê ciê¿ko rozchorujê. Mój ojciec jest lekarzem neu-
ropatii i chiropraktyki i dok³ada³ najwy¿szych starañ, aby jego rodzina prze-
strzega³a tych samych zaleceñ, których udziela³ swoim pacjentom.

Matka urodzi³a mnie w domu, otoczona opiek¹ czterech studentek neuro-

patii z Portland w stanie Oregon. Nie poddawano mnie ¿adnym potencjalnie
niebezpiecznym szczepieniom. Jedliśmy wy³¹cznie „zdrow¹ ¿ywnośæ”. Kiedyś
podczas obiadu jeden z kolegów za¿artowa³, ¿e ¿a³uje, i¿ przed wizyt¹ nie
wpad³ do sklepu na rogu, aby kupiæ trochê jedzenia, które potrafi³by „rozpo-
znaæ”. Czu³ siê nieswojo, jedz¹c to, co mu zaserwowa³em: nie zna³ smaku
mleka ry¿owego, sera sojowego czy kanapek z tofu.

Ze wzglêdu na pobo¿nośæ moich rodziców, którzy uczêszczali do kościo-

³a ¯ydów mesjañskich (tj. ¯ydów wierz¹cych, ¿e Jezus jest Mesjaszem) pod
Atlant¹, dośæ dobrze zna³em Pismo Świête.

W dzieciñstwie i w szkole średniej prawie nie chorowa³em. W ci¹gu tych lat

przyjmowa³em antybiotyki mo¿e piêæ razy. Poniewa¿ nigdy nie by³em w szpi-
talu, nie mia³em najmniejszego pojêcia, jak wygl¹da ¿ycie pacjentów. By³em
szczêśliwym dzieckiem, dobrym uczniem i zaanga¿owanym cz³onkiem lo-
kalnego kościo³a mesjañskiego.

W wieku siedemnastu lat otrzyma³em stypendium akademickie i sporto-

we i wyjecha³em na Uniwersytet Stanu Floryda do Tallahassee na Florydzie.
Udziela³em siê te¿ w dru¿ynie cheerleaders naszej uczelni, prowadzi³em dzia-

20

DIETA STWÓRCY

³alnośæ ewangelizacyjn¹ w kampusie, wystêpy wokalne w grupie muzycznej
oraz świeck¹ s³u¿bê duszpastersk¹ wśród studentów.

Zniweczone marzenia

Choroba mo¿e zrujnowaæ najpiêkniejsze marzenia i powstrzymaæ wszelk¹

aktywnośæ – czasami na zawsze. Pierwszym sygna³em świadcz¹cym o pogor-
szeniu siê stanu mojego zdrowia by³o poczucie skrajnego wyczerpania, które
raz po raz pojawia³o siê, gdy pracowa³em jako wychowawca na obozie letnim.
Wcześniej zawsze mia³em mnóstwo energii, ale je¿d¿¹c autobusem z pod-
opiecznymi, zapada³em w sen, z którego budzi³o mnie dopiero wo³anie dzieci:
„Panie Jordanie, niech pan siê obudzi!”. Najoglêdniej mówi¹c, czu³em siê wtedy
zawstydzony, jednak autobusowe drzemki przydarza³y mi siê regularnie. Z bie-
giem czasu nie tylko nie odzyska³em wigoru, ale pojawi³y siê nowe problemy,
w tym nudności, kurcze ¿o³¹dka, bolesne rany w ustach i nawracaj¹ca biegun-
ka. S¹dz¹c, ¿e to wszystko samo mi przejdzie, wyjecha³em na tydzieñ na obóz
do miejscowości oddalonej od domu o cztery godziny jazdy samochodem.

Bliska znajomośæ z latryn¹

Nawet zdrowi ludzie z trudem znosz¹ upa³y na Florydzie, a co dopiero ja,

ze swoimi niekoñcz¹cymi siê nudnościami. Racje ¿ywnościowe obozowicza
mi nie wystarcza³y. Poch³ania³em hektolitry s³odzonej mro¿onej herbaty i do-
brze zaznajomi³em siê z tamtejszymi latrynami. Biega³em do nich dos³ownie
15-20 razy dziennie. W rezultacie w ci¹gu tygodnia schud³em 9 kg!

Wcześniej mia³em „strusi ¿o³¹dek”. Kiedy w telewizji reklamowano środki

wspomagaj¹ce trawienie, zastanawia³em siê, jak to jest mieæ zgagê lub bie-
gunkê. Teraz niespodziewanie pozna³em te przypad³ości. Bardzo z³e samo-
poczucie i kompletne wycieñczenie zmusi³y mnie do nag³ego opuszczenia
obozu. Do domu odwióz³ mnie kolega, poniewa¿ nie mia³em dośæ si³, by kie-
rowaæ samochodem.

Aby oszczêdziæ rodzicom troski, ukrywa³em chorobê, odgrywaj¹c rolê god-

n¹ nagrody Akademii Filmowej. Za dziesiêæ dni mia³em wróciæ do szko³y i nie
chcia³em, aby mi w tym przeszkodzili. „Jeśli wytrzymam do rozpoczêcia roku
akademickiego, wszystko bêdzie w porz¹dku” – myśla³em. – „Po prostu mu-
szê wróciæ do normalnych zajêæ”. Odwiedzi³em lekarza rodzinnego i opowie-
dzia³em mu o nudnościach, ci¹g³ej biegunce, utracie wagi, suchości w ustach
i wyczerpaniu. Natychmiast zleci³ mi badanie w celu wykrycia ewentualnych

21

OD TRAGEDII DO ZWYCIÊSTWA: MOJE OZDROWIENIE

wirusów (w tym AIDS). Testy wypad³y negatywnie, co nie by³o dla mnie zasko-
czeniem, poniewa¿ nigdy nie mia³em transfuzji krwi ani ¿adnych kontaktów
seksualnych. W koñcu lekarz przepisa³ mi antybiotyki i odes³a³ do domu.

Wychudzony i zmizernia³y – ale z powrotem w szkole

Po powrocie na uczelniê nadal mia³em problemy z uk³adem pokarmowym,

choæ regularnie przyjmowa³em antybiotyki. Stara³em siê nie zwa¿aæ na to, co
siê dzia³o z moim organizmem, ale dolegliwości zmusi³y mnie do zrezygno-
wania z zajêæ dodatkowych. Nadal dzia³a³em w uczelnianym kościele, lecz
odszed³em z dru¿yny cheerleaders i zarzuci³em pracê duszpastersk¹. Prze-
sta³em te¿ przygotowywaæ siê do egzaminu na American College of Sports.

Z 82 kg schud³em do 66 i mia³em wra¿enie, ¿e rozpadam siê na kawa³ki.

Co noc trawi³a mnie czterdziestostopniowa gor¹czka i niewiele spa³em, po-
niewa¿ wiêkszośæ czasu spêdza³em w toalecie.

Suplementy ¿ywieniowe mojego ojca

Kiedy w koñcu przejrza³em jedzenie, które zapakowa³ mi ojciec, odkry³em

takie rzeczy, jak pa³eczki kwasu mlekowego, sok z aloesu, enzymy trawienne,
b³onnik oraz wiele zio³owych i innych suplementów diety. Wmawia³em sobie,
¿e te produkty pomog¹ mi wróciæ do zdrowia.

To by³o moje pierwsze prze¿ycie z serii tych, które określam mianem „cho-

miczego ko³owrotka medycyny alternatywnej”. Przez lata poszukiwañ sposo-
bów na ca³kowity powrót do zdrowia doszed³em do wniosku, ¿e o ile medycy-
na alternatywna i specyficzny sposób od¿ywiania mo¿e czasem byæ lepszym
rozwi¹zaniem ni¿ niektóre lekarstwa, to jednak gros takich diet i suplemen-
tów obiecuje wiêcej, ni¿ jest w stanie daæ.

Mimo ¿e zacz¹³em przyjmowaæ naturalne dodatki ¿ywieniowe, mój stan

siê pogarsza³ i by³em nieustannie g³odny. Mia³em wra¿enie, ¿e jedzenie prze-
ze mnie przelatuje. „Zdrowej” diety trzyma³em siê dopóty, dopóki kolega, który
pracowa³ jako kucharz, nie zacz¹³ przynosiæ resztek z kuchni do pokoju. Wte-
dy zdrowe od¿ywianie bra³o w ³eb.

Mieszka³em z siedmioma ch³opakami i ¿aden z nas nigdy nie przegapi³

okazji, by dopiec drugiemu. Pośrodku pokoju sta³a tablica, na której umiesz-
czaliśmy dowcipy, z³ośliwe uwagi oraz treści zawieraj¹ce „konstruktywn¹
krytykê” wspó³lokatorów. Jeden z moich najlepszych kumpli zostawi³ mi tam
kiedyś „informacjê”, która wyśmienicie odzwierciedla³a mój zmieniaj¹cy siê

22

DIETA STWÓRCY

wygl¹d fizyczny: „Cześæ, Jordan! Dzwoni³ Pee-Wee Herman [komiczna postaæ
roztargnionego, zdziecinnia³ego dziwaka – przyp. t³um.]. Mówi³, ¿e chce od-
zyskaæ swoje cia³o!”. To by³o okrutne, ale roześmia³em siê, pragn¹c zachowaæ
poczucie humoru.

Rosn¹cy niepokój

Zmusza³em siê do chodzenia na uczelniê i nie mówi³em rodzicom, jak na-

prawdê siê czujê. Nie chcia³em opuszczaæ szko³y. Pewnego dnia, gdy szed³em
na zajêcia z muzyki, us³ysza³em chrupniêcie w biodrze, jakby coś przeskoczy-
³o. Uświadomi³em sobie, ¿e mój stan jest powa¿ny.

Problemy z uk³adem pokarmowym nabra³y charakteru ogólnoustrojowego

– ból zacz¹³ atakowaæ moje stawy i pozosta³e czêści cia³a. Kośæ w biodrze co
jakiś czas wyskakiwa³a z panewki. Zwichniêciem grozi³o mi wsiadanie lub
wysiadanie z samochodu.

Kiedy dowiedzia³em siê, ¿e suchośæ w ustach to objaw pleśniawek, choro-

by wywo³ywanej przez grzyba Candida albicans, zacz¹³em – oprócz suplemen-
tów dietetycznych – próbowaæ ró¿nych programów ¿ywieniowych. Ojciec za-
leci³ mi dietê z³o¿on¹ ze specjalnie dobranych wêglowodanów, która mia³a
z³agodziæ biegunkê i dolegliwości towarzysz¹ce pleśniawkom

1

.

Desperacja i trudna dieta

Choæ wspomniana dieta pomog³a wielu osobom, ja mia³em problemy z jej

zastosowaniem – zw³aszcza w akademiku. Niestety, zabrak³o mi wewnêtrz-
nej dyscypliny, by przez d³u¿szy czas przestrzegaæ jej rygorystycznych zale-
ceñ, tote¿ mój stan nie uleg³ poprawie.

Ubikacje sta³y siê moj¹ obsesj¹. Ka¿da decyzja w ¿yciu zale¿a³a od odpowie-

dzi na pytanie, gdzie jest najbli¿sza toaleta. Znajomi przestali zapraszaæ mnie
na dalekie wyprawy i karko³omne wycieczki. Choæ nieustannie siê modli³em
i ze wszystkich si³ stara³em siê zachowaæ pozytywne nastawienie, organizm
odmawia³ wspó³pracy i zaczê³a mnie ogarniaæ niepohamowana rozpacz.

Tata rzuci³ na mnie okiem i…

W koñcu przyzna³em siê rodzicom, ¿e mój stan jest ciê¿ki. Natychmiast

kupili mi bilet na samolot do domu. Doktor Tata rzuci³ na mnie okiem i na-

1 Dieta ta zak³ada, ¿e nadmierne wystêpowanie bakterii/grzybów prowadzi do zniszczenia ścian jelita, a to

powoduje naruszenie uk³adu odpornościowego organizmu. Celem diety jest wyeliminowanie pewnych po-
karmów zawieraj¹cych dwucukry (np. ziarna zbó¿, cukier, produkty mleczne czy ziemniaki), którymi ¿ywi¹
siê niektóre szkodliwe bakterie i grzyby.

23

OD TRAGEDII DO ZWYCIÊSTWA: MOJE OZDROWIENIE

tychmiast przyst¹pi³ do dzia³ania. Zmierzy³ mi temperaturê (mia³em 40,6 °C),
kaza³ wejśæ do wanny i ob³o¿y³ mnie kostkami lodu. Niemal nieprzytomny
trz¹s³em siê w lodowatej wodzie i jedyne, co pamiêtam, to rozpaczliwe wo³a-
nie taty: „Mój Bo¿e, ja nie chcê, ¿eby mój syn umar³!”.

Nastêpnego dnia rano po raz pierwszy w ¿yciu pojecha³em do szpitala.

By³em przekonany, ¿e dostanê receptê na panaceum, które pozwoli mi wró-
ciæ do szko³y. Mój pobyt w szpitalu przeci¹gn¹³ siê do dwóch tygodni! Le¿¹c
bezczynnie w ³ó¿ku pod³¹czony do niezliczonych kroplówek, popad³em w de-
presjê. I na nic zda³ siê telewizor, w którym na moje nieszczêście mog³em je-
dynie śledziæ relacje z miejsca zamachu bombowego w budynku federalnym
w Oklahoma City.

Mia³em tak wyniszczony organizm, ¿e pojawi³y siê stany zapalne. Lekarze

przepisali mi dwa rodzaje do¿ylnych zastrzyków z silnych sterydów i prze-
prowadzili wszelkie mo¿liwe badania. W ci¹gu tych dwóch tygodni otrzyma-
³em wiêksz¹ dawkê promieniowania X ni¿ wiêkszośæ ludzi przez ca³e ¿ycie.
Radiolodzy prześwietlali mi ca³y przewód pokarmowy, a ja czu³em siê, jakby
jeździli mi po trzewiach naturalnej wielkości kamer¹!

Rezultatem by³o rozpoznanie choroby, a diagnoza brzmia³a: choroba Le-

śniowskiego-Crohna (odcinkowe zapalenie jelita), zapalenie jelita cienkiego
i okrê¿nicy, powoduj¹ce pogrubienie ścian jelita. Wraz z rozwojem choroby
świat³o jelita ulega zwê¿eniu, utrudniaj¹c przechodzenie treści pokarmo-
wej, pozbawiaj¹c przewód pokarmowy zdolności absorbowania substancji
od¿ywczych.

Wybraniec choroby

Oprócz tego wykryto u mnie rzadko wystêpuj¹ce zapalenie dwunastni-

cy (pierwszej czêści jelita cienkiego), które zdarza siê mo¿e raz na sto przy-
padków choroby Crohna. W rezultacie dos³ownie umiera³em z g³odu, dlatego
zosta³em poddany ¿ywieniu pozajelitowemu, aby sk³adniki od¿ywcze trafia³y
bezpośrednio do krwiobiegu.

Cierpi¹c z powodu infekcji i bólu, jednocześnie prze¿ywa³em emocjonalny

chaos wywo³any myśl¹, ¿e jestem nieuleczalnie chory. I nie zdawa³em sobie
sprawy, i¿ to dopiero pocz¹tek koszmaru.

Zdaniem mojego lekarza mog³em prowadziæ „normalne ¿ycie” pod warun-

kiem sta³ego przyjmowania lekarstw oraz przejścia „kilku operacji”. Dowiedzia-
³em siê te¿, ¿e bêdê móg³ mieæ dzieci, ale to bêdzie wymaga³o „zmiany leków”.