STROP ŻELBETOWY TYPU

‘PŁYTA – SŁUP’

CZEŚĆ I – MODELOWANIE I STATYKA

1. Rozpoczęcie pracy

Otwórz program ROBOT MILLENNIUM, uruchom moduł „POWŁOKI”

2. Zmiana parametrów normowych i materiałowych

W zakładce Narzędzia

Preferencje zadania

Normy

Akcje ustawić „Eurocode”,

zatwierdź komunikat informujący o zmianie norm związanych

W zakładce Narzędzia

Preferencje zadania

Normy ustawić normy żelbetowe na EC2

(ENV 1992-1-1:2004)

W zakładce Narzędzia

Preferencje zadania

Materiały ustawić „Eurocode”.

3. Płaszczyzna pracy

Ustawić widok na płaszczyznę XY

4. Definicja osi

Z paska ikon po prawej stronie wybierz ikonkę dotyczącą osi i zdefiniuj osie jak poniżej:

5. Definiowanie konturów stropu

Zdefiniować kontur płyty oraz otwory, wybierając ikonę z paska po prawej stronie „POLILINIA
– KONTUR”. Kontury należy poprowadzić tak jak na rysunku poniżej (wymiarów nie trzeba
wprowadzać)

6. Definiowanie panelu

Zdefiniuj panel wybierając ikonę „PANELE”. Kliknij LKM wewnątrz konturu opisującego
obrys całej płyty. Wewnętrzne kontury utworzą otwory.

7. Grubość panela

Definiujemy nową grubość wybierając ikonkę „GRUBOŚCI”, klikając na ikonkę „Definicja
nowej grubości”

Aby nadać zdefiniowaną grubość naszemu panelowi klikamy na niego aby podświetlił się na
czerwono (w okienku Grubość ES pojawi się numer panela) a następnie klikamy „Zastosuj”
w oknie Grubość ES. Oczywiście jeżeli pamiętamy numer panela możemy go bezpośrednio
wpisać w okienku „Grubość ES” i zastosować.

8. Tworzenie słupów

Definiujemy słupy w postaci 4,0m prętów w przecięciach osi. Rozpoczynamy na przecięciu osi
A/1.

Po zdefiniowaniu jednego słupa kopiujemy go na pozostałe przecięcia. Do kopiowania
używamy fukcji „Translacja” którą znajdziemy w Edycja

Edytuj

Przesuń

Efektem jest:

Górne słupy kopiujemy pod „spód” płyty (aby utworzyć dolne słupy) - wybieramy wszystkie

pręty (Dowolny) w okienku Selekcja

wybieramy

.

Kopiujemy słupy poprzez translację.

9. Zmiana przekrojów słupów

Aby nadać żądane profile słupów klikamy w ikonkę

a następnie tworzymy nowy przekrój.

Po zdefiniowaniu przekroju słupa w okienku „Linie/pręty” wpisujemy komendę WSZ –która
wybiera wszystkie elementy prętowe. Klikamy „Zastosuj”. Otrzymujemy:

10. Definicja warunków brzegowych

Definiujemy warunki brzegowe na prętach i krawędziach podpartych płyty:

Podpory węzłowe typu „Utwierdzenie” na końcach słupów, oraz podpory liniowe na
krawędziach „dużego” otworu typu – „Przegub”.

Podpieramy wszystkie krawędzie dużego otworu. Ostatecznie otrzymujemy:

11. Obciążenia – przypadki

Aby zdefiniować przypadki obciążeniowe wybieramy ikonę

:

Definiujemy przypadek STA1 – stałe(ciężar własny), STA2 – stałe (warstwy) oraz dwa
obciążenia eksploatacyjne EKSP1 – Live1.

12. Obciążenia – definiowanie

Następnym krokiem jest definicja obciążeń dla poszczególnych przypadków obciążeń. Dla
obciążenia STA1 nie definiujemy nic ponieważ program automatycznie przyjmie obciążenie
ciężarem własnym. Dla obciążenia STA2 – tworzymy obciążenie jednorodne powierzchniowe
na całości o zadanej wartości :

Obciążenia o charakterze grawitacyjnym domyślnie wprowadzamy zgodnie z układem
globalnym. Obciążenia będą wprowadzane ze znakiem (-).

Po wprowadzeniu wartości i kliknięciu „Dodaj” przy wskaźniku myszy pojawia się symbol
obciążenia który informuje że można przykładać obciążenia do elementów. Klikamy LKM na
panel aby dodać obciążenie.

Uwaga! Należy zwrócić uwagę czy okienku Obciążenie jest wyświetlany ten przypadek
obciążeniowy dla którego chcemy wprowadzić obciążenie. W przypadku obciążeń warstwami
musi być wyświetlone STA2.

Kolejnym krokiem jest definiowanie obciążeń zmiennych. Wykorzystamy do tego
szachownicowy model obciążenia stropów. Korzystamy z obciążenia jednorodnego

powierzchniowego na konturze

.

Wprowadzamy wartość obciążenia (ze znakiem (-)) oraz przechodzimy do definiowania konturu
klikając na „Definicja konturu”.

Po ‘zamknięciu’ konturu (poprzez wskazanie punktu początkowego konturu), wskazujemy panel
porzez klikniecie LKM.

Postępujemy tak z każdym polem szachownicy gdzie występuje obciążenie zarówno dla EKSP1
jaki i EKSP2 (EKSP2 jest negatywem EKSP1).

EKSP1:

EKSP2:

13. Kombinacje ręczne

Ponieważ na stropie nie występuje duża ilość obciążeń można wykonać kombinacje ręczne.

Wybieramy z menu „Obciążenia”

Kombinacje …

Tworzymy kombinacje SGN:

Oraz kombinacje SGU – zmieniając w okienku tworzenia kombinacji z SGN na SGU.

14. Siatkowanie

W menu Analiza

Model obliczeniowy

Opcje siatkowania

Opcje zaawansowane

Ustawiamy siatkę na typ Delaunay, rozmiar elemintu ustawiamy na 0,6m. W parametrach
metody Delauney’a ustawiamy „Delaunay + Kang” oraz zazaczamy Emitery automatyczne w
węzłach podporowych.

Wybieramy Analiza

Model obliczeniowy

Opcje siatkowania

Emitery i tworzymy

emitery w punktach występowania słupów.

Generujemy siatkę poprzez Analiza

Model obliczeniowy

Generacja

Siatka powinna wyglądać następująco:

Upewniamy się iż model nie zawiera błędów lub ostrzeżeń: (Analiza

Weryfikacja)

15. Obliczenia

Obliczenia zaczynamy poprzez Analiza

Obliczenia lub naciśniecie ikony

.

Program automatycznie wybierze solwer obliczeniowy – w tym przypadku solwer SPARSE.

W Narzędzia

Preferencje zadania

Analiza konstrukcji możemy zmienić parametry i

ustawić inny solwer. Jednak zalecane jest aby ustawiona była opcja auto – program sam dobiera
metodę obliczeń do danego zagadnienia.

16. Analiza wyników

Zaznaczamy nasz panel :

Przechodzimy do nowego okna:

i ustawiamy widok 3D.

Przechodzimy do analizy odkształceń konstrukcji. Wybieramy Rezultaty

Mapy i

przechodzimy na zakładkę Deformacje. Włączamy deformację, klikamy Normalizuj.
Dla obciążenia ciężarem własnym (STA1) odkształcenie powinno wyglądać następująco:

W podobny sposób analizujemy odkształcenia dla pozostałych przypadków obciążeniowych.

Przechodzimy na zakładkę Szczegółowe gdzie możemy wyświetlić mapy naprężeń, sił
wewnętrznych oraz przemieszczeń poszczególnych węzłów siatki. Aby wyświetlić wartości
należy zaznaczyć opcję z opisem.

Przykład mapy przemieszczeń po osi z (ugięć):

Mapa momentów zginających Mxx dla Kombinacji:

W przypadku momentów został zmodyfikowany sposób wyświetlania map. W zakładce skala
została zmieniona mapa kolorów na pełną gamę.

Wartości sił wewnętrznych czasami lepiej przedstawiać w postaci wykresów. Aby zrobić
wykresy na panelu wchodzimy w Rezultaty

Przecięcia paneli

W definicji przecięcia zaznaczamy opcję równolegle do płaszczyzny i wybieramy płaszczyznę w
której chcemy zrobić przecięcie myślowe. W naszym przypadku niech to będzie XZ. Aby
jednoznacznie określić płaszczyznę musimy jeszcze wskazać punkt przez który przechodzi –
niech to będzie punkt [6,0; 12,0 ; 0,0] Nazwa przecięcia generuje się automatycznie.

Po zastosowaniu otrzymujemy przecięcie jak poniżej. Można wyłączyć siatkę klikając

na ostatnią ikonkę wskazującą siatkę. (lewy dolny róg okna)

Pozostaje jeszcze wskazać co ma być pokazywane na wykresie oraz zmienić płaszczyznę
wyświetlania wykresów:

Rezultat:

17. Przygotowanie wydruku

Po upewnieniu się że obliczenia zostały wykonane poprawnie musimy przygotować pewną
porcję rezultatów którą przedstawiamy w postaci wydruku. Dane i wyniki możemy przestawić w
dwojaki sposób: graficznie lub tekstowo (tabelarycznie).

Aby przestawić dane np. model, najlepiej wykorzystać do tego Zrzut ekranu. Zrzut ekranu to
nic innego jak zdjęcie pola roboczego w postaci mapy bitowej lub elementu uaktualnianego przy
wydruku. Ta druga opcja jest niezalecana ze względu na długi czas oczekiwania na aktualizację
rysunków która często kończy się błędem krytycznym.

Aby zrobić zrzut ekranu przechodzimy do Plik

Zrzuć ekran. W okienku Zrzuć ekran

możemy nadać nazwę zrzutu która później będzie widoczna na wydruku, możemy także zmienić
orientację oraz skalę. W opcji Uaktualnianie zrzutu zostawiamy „Bieżący widok”.

Zrobione zrzuty pojawiają się w okienku Plik

Kompozycja wydruku, zakładka Zrzuty

ekranu.

W lewym okienku mamy dostępne zrzuty a po prawej te które będą na wydruku. Opcja

przenosi zrzut ekranu na nową stronę.

Należy wspomnieć iż zrzutem ekranu są nie tylko zrzuty obszaru roboczego w postaci rysunków.
Mogą to być także tabele.

Przykładowo wyświetlmy tabele z kombinacjami i zrzućmy ją. Wchodzimy Widok

Tabele i

szukamy kombinacji. Klikamy OK.

Otrzymujemy takie okno z wartościami kombinacji. ( muszą być zaznaczone kombinacje

)

Klikamy prawym klawiszem na tło wybieramy opcję Zrzuć ekran.

W taki sposób możemy zrobić zrzuty potrzebnych nam tabel. Należy pamiętać że aby nam się
udało zrobić zrzut ekranu to tabela musi być w trybie wyświetlania wartości a nie w trybie
edycyjnym.

W oknie kompozycji pojawia się nowy zrzut:

Teraz możemy przenieść nasze zrzuty do okna wydruku:

Możemy także skorzystać z wbudowanych modułów w zakładce Standard.

Tutaj zostały dodane moduły Obciążenia – Przypadki i Wartości.

Pozostaje jedynie wydrukować tak stworzony zestaw Zrzutów lub wyeksportować do programu

Internet Explorer, Microsoft Word lub Open Office.