Close Quarers Battle - Czarna taktyka

Coraz częstsze działania sił specjalnych w terenie zurbanizowanych, przyjęta taktyka
zakładająca działania małych świetnie wyszkolonych i uzbrojonych grup dokonujących
precyzyjnych ataków na bazy, budynki., rozwój przestępczości zorganizowanej i zetknięcie
się policji z ciężko uzbrojonymi, gotowymi na wszystko, biorącymi zakładników
przestępcami doprowadziło wśród wojskowych i policyjnych jednostek specjalnych do
rozwoju taktyki określanej w USA mianem CQB.

CQB

CQB to skrót od Close Quarter Battle czyli Walka na małych odległościach i obejmuje
metody i taktykę walki w budynkach, na ulicy, w ciasnych alejkach i innych miejscach gdzie
widoczność i mobilność są ograniczone.

Zarówno CQB jak i MOUT (Military Operations in/on Urban Terrain ) związane są z
działaniami w terenie zurbanizowanym, jednak MOUT określa głównie działania w skali
makro ( zarządzanie większymi oddziałami, wykorzystanie opancerzonych pojazdów itd.) o
tyle CQB obejmuje działania w skali mikro, i odpowiada na pytanie jak mała grupa lub odział
piechoty powinien walczyć w terenie zabudowanym, w pomieszczeniach tak by osiągnąć
zadany cel przy minimalnych stratach.

Taktyka i szkolenie CQB obejmuje takie zagadnienia jak:

* broń i amunicja najbardziej odpowiednie dla tego typu działań
* specjalistyczne oporządzenie takie jak kamizelki kuloodporne i urządzenia noktowizyjne
* materiały wybuchowe
* procedury nawiązywania walki, zabezpieczania sektorów, czyszczenia pomieszczeń itd.
* poruszanie się w sekcji
* taktyka

Zazwyczaj tylko elitarne oddziały wojskowe – siły specjalne i specjalistyczne jednostki
policji ( takie jak SWAT ) są szkolone w CQB. Należy również nadmienić, że wojskowa
taktyka CQB zasadniczo różni się od odpowiednika policyjnego, głównie z powodu tego że
wojsko zazwyczaj działa w ugrupowaniu nieprzyjaciela, natomiast policja w działa na swoim
terenie. Armie często działające w terenie zabudowanym również mogą ćwiczyć elementy
taktyki CQB. Spośród taktyk CQB możemy więc wyróżnić 3 jej rodzaje wynikające z
przeznaczenia dla 3 różnych rodzajów jednostek:

1. Policyjne jednostki antyterrorystyczne ( np. S.W.A.T. , S.P.A.T )
2. Wojskowe jednostki specjalne ( NAVY SEALs, Delta Force, GROM )
3. Wojskowe Elitarne oddziały piechoty i aeromobilne ( Rangers, Green berets, 1 Płk. Spec. )

Broń w CQB

Czarna taktyka

Działanie w Mieście, w uliczkach, alejkach, podziemiach i pomieszczeniach coraz częściej
stają się nie tylko polem działania policyjnych oddziałów antyterrorystycznych ale i
wojskowych jednostek specjalnych a nawet regularnych oddziałów armii. Prowadzone od
wielu lat studia nad tym zjawiskiem dowiodły, iż walka w warunkach miejskich wymaga nie
tylko specyficznej taktyki i wyszkolenia ale w równym stopniu specjalistycznego ekwipunku i
broni. Opisując ów specjalistyczny sprzęt i ekwipunek idealnym przykładem będą oczywiście
policyjne jednostki antyterrorystyczne takie jak S.W.A.T , które już z założenia przeznaczone
są niemal wyłącznie do działań typu CQB- Close Quarter Battle. Nie należy jednak
zapominać o jednostkach wojskowych, takich jak amerykańska Delta czy polski Grom. One
również z racji częstego operowania w budynkach opracowały własne wyposażenie
dostosowane do warunków wojennych. Warto jednak zaznaczyć że taktyki wojskowe i
policyjne coraz bardziej się do siebie zbliżają i to nie tylko ze względu na teren działania.
Dziś policjant jednostki antyterrorystycznej może równie dobrze napotkać przeciwnika
uzbrojonego w wojskową broń wobec którego będzie musiał zastosować wojskowe metody,
tak jak i żołnierz w szturmowanym budynku może napotkać nieuzbrojonego cywila. Dlatego
w poniższym artykule chciałbym pokrótce przedstawić broń i sprzęt wykorzystywany w CQB
ale i w szeroko pojętej czarnej taktyce. Zacznijmy od sprawy podstawowej.

Broń

Po pierwsze z racji operowania w małych pomieszczeniach powinna być możliwie jak
najkrótsza (aby było nią można łatwo operować w niewielkich pomieszczeniach ) i
oczywiście szybkostrzelna aby sprostać dynamicznym sytuacją jakie występują w CQB. Z
tego względu ulubiona bronią antyterrorystów na całym świece jest:

Pistolet maszynowy
MP-5 i jego liczne odmiany. Jest on stosunkowo mały a składana kolba dodatkowo zmniejsza
jego długość. Natomiast 30 nabojowe magazynki, często łączone pozwalają na długie
prowadzenie walki. Najczęściej wykorzystywana przez jednostki AT jest wersja A3
wyposażona w oświetlenie taktyczne, tak przydatne w ciemnych pomieszczeniach. Dużą
popularnością cieszy się skrócony MP-5 K i MP-5 PDW, a wyposażona w tłumik odmiana
MP-5 SD3 idealnie nadaje się dla wojskowych jednostek specjalnych operujących na obcym
terenie gdzie przede wszystkim liczy się skrytość działań. MP5 wykorzystują polskie
Jednostki antyterrorystyczne, choć jeszcze gdzieniegdzie używa się innych pistoletów
maszynowych np. glouberyt i UZI.

MP-5 to jednak nie karabin a pistolet maszynowy co ma swoje wady jak i zalety. Po pierwsze
tak jak pistolet strzela pociskami kalibru 9 mm. Są one krótsze, mają mniejszą prędkość,
zasięg i siłę przebicia. Jest to bardzo pożądana cecha w działaniach policyjnych, pociski takie
mają mniejszą tendencje do rykoszetowania, nie przebija tez ściany, karoserii samochodu czy
trafionego przestępcy do mogło by doprowadzić co trafienia niewinnych przechodniów.
Niestety pistolet maszynowy nie przebije kamizelki kuloodpornej w które coraz częściej
wyposażeni są zarówno żołnierze jak i przestępcy. Dlatego W działaniach miejskich,
szczególnie w jednostkach wojskowych równie często wykorzystuje się

Karabiny szturmowe
Tu nadal ważne są niewielkie gabaryty, jednak większa siła ognia rekompensuje większe
wymiary, tym bardzie, że karabiny wykorzystuje się jednak na zewnątrz gdzie daje o sobie
znać niewielki zasięg MP-5 .

Na uzbrojenie w tym przypadku wpływają też względy ekonomiczne dlatego różne państwa
używają różnych karabinó,w zazwyczaj używanych przez armię danego kraju.

I tak polskie jednostki AT często możemy spotkać z karabinami AK-47 a amerykańskie
SWAT uzbrojonymi w M-16. Jako przykład nowoczesnego podejścia do broni używanej w
CQB niech posłuży nam amerykański M-4 używany przez wszystkie jednostki specjalne tego
kraju, zarówno wojskowe jak i policyjne. Jest on stosunkowo krótki, szczególnie wersja colt
commando i posiada regulowanej długości kolbę, co ułatwia operowanie bronią w ciasnych
pomieszczeniach. Jednak to co czyni z M-4 idealną broń do CQB to system R.I.S. czyli Rail
Interface System. Jest to system specjalnych szyn umożliwiających montowanie do broni
różnego typu celowników, optycznych, kolimatorowych, znaczników laserowych, oświetlenia
taktycznego, celowników noktowizyjnych, granatników, tłumików i wielu innych akcesoriów
niezwykle przydatnych w działaniach w budynkach. System ten zrewolucjonizował rynek
broni na świecie i obecnie adaptowany jest do wielu modeli broni z różnych państw.

System RIS został już również zaadoptowany to pistoletów maszynowych MP5 co umożliwia
łatwe mocowanie z przodu dodatkowej rączki ułatwiającej kierowanie bronią, oświetlenia
taktycznego czy znaczników laserowych.

Oczywiście oprócz broni podstawowej – karabinka lub pistoletu maszynowego standardem w
CQB jest tez broń krótka, czyli pistolet stanowiący broń zapasową. Jednak jego niewielkie
rozmiary sprawiają, że niekiedy staje się on bardziej praktyczna niż pistolety maszynowe czy
karabiny. Jeśli chodzi o pistolety to również mamy tu dużą różnorodność i zależy to od kraju i
jednostek. Jednak najczęściej spotykane to: USP H&K, Glock i Beretta Jednak w Czarnej
Taktyce używa się też inne typy broni.

Inne

Między innymi strzelby kal. 12 mm na specjalną amunicję do odstrzeliwania zamków i
zawiasów zamkniętych drzwi. Oraz oczywiście Broń snajperską używaną przez snajperów
osłaniających grupy szturmowe i likwidujących najgroźniejszych terrorystów a akcjach
odbijania zakładników.

Jednak system RIS i jemu podobne to nie jedyny przykład rozwoju broni szczególnie
przystosowanej do walki w pomieszczeniach. Warto też wspomnieć o powoli wchodzących
do użytku nowinkach technicznych. Jak wykazały badania i doświadczenie operatorów
jednym z najbardziej nefralgicznych miejsc terenach zabudowanych są narożniki i wejścia do
pomieszczeń. Rozpoczęto więc prace nad bronią dzięki której można by strzelać do
przeciwnika bez wychylania się zza ściany. Jednym z pomysłów powstał w ramach
amerykańskiego programu Land Warior zajmującego się min. ekwipunkiem żołnierzy
przyszłości. Zgodnie z jego założeniami każdy operator ma przed okiem niewielki
wyświetlacz przymocowany do hełmu sprzężony z kamerą mocowaną na karabinkach M4.
Wystarczy więc wychylenie karabinu za róg aby zorientowac się w sytuacji, dodatkowo
przyrządy nokto i termowizyjne pozwalają na niwelują problem słabej widoczności. Podobny
pomysł przedstawili tez Izraelczycy. Skonstruowali karabin, który jest w istocie uchwytem do
montowanego w przedniej jego części pistoletu. Urządzenie składa się z dwóch ruchomo
połączonych modułów. Przedni można wyginać w prawo i lewo za pomocą umieszczonej w
przednim module rączki. Natomiast pod pistoletem umieszczona jest latarka i minikamera
połaczona z umieszczonym w drugim module wyświetlaczem. Wystarczy wychylić przednią
część broni za róg i strzelać.

Ekwipunek do CQB

Czarna taktyka

Działanie w Mieście, w uliczkach, alejkach, podziemiach i pomieszczeniach coraz częściej
stają się nie tylko polem działania policyjnych oddziałów antyterrorystycznych ale i
wojskowych jednostek specjalnych a nawet regularnych oddziałów armii. Prowadzone od
wielu lat studia nad tym zjawiskiem dowiodły, iż walka w warunkach miejskich wymaga nie
tylko specyficznej taktyki i wyszkolenia ale w równym stopniu specjalistycznego ekwipunku i
broni. Opisując ów specjalistyczny sprzęt i ekwipunek idealnym przykładem będą oczywiście
policyjne jednostki antyterrorystyczne takie jak S.W.A.T , które już z założenia przeznaczone
są niemal wyłącznie do działań typu CQB- Close Quarter Battle. Nie należy jednak
zapominać o jednostkach wojskowych, takich jak amerykańska Delta czy polski Grom. One
również z racji częstego operowania w budynkach opracowały własne wyposażenie
dostosowane do warunków wojennych. Warto jednak zaznaczyć że taktyki wojskowe i
policyjne coraz bardziej się do siebie zbliżają i to nie tylko ze względu na teren działania.
Dziś policjant jednostki antyterrorystycznej może równie dobrze napotkać przeciwnika
uzbrojonego w wojskową broń wobec którego będzie musiał zastosować wojskowe metody,
tak jak i żołnierz w szturmowanym budynku może napotkać nieuzbrojonego cywila. Dlatego
w poniższym artykule chciałbym pokrótce przedstawić ekwipunek wykorzystywany w CQB
ale i w szeroko pojętej czarnej taktyce. Ale zacznijmy od początku:

Mundur

Jeśli chodzi o walkę w mieście maskowanie nie jest takie istotne, mury i budynki całkowicie
chronią nas przed wzrokiem i kulami przeciwnika, a na otwartym terenie nawet najlepszy
kamuflaż nie pomoże. Regularne wojsko zazwyczaj używa standardowych mundurów w
barwach naturalnych. Co prawda stworzono kamuflaż miejski tzw. urban, w barwach czarno –
szaro-białych jednak nie sprawdził się on na terenie miejskim, zwłaszcza jego pierwsze
bardziej kontrastowe wersje. Policyjni antyterroryści i wojskowe jednostki specjalne
zazwyczaj noszą jednolite jednoczęściowe kombinezony w ciemnych barwach. Oliwkowych,
czarnych lub ciemnym granatowych. Wynika to również z faktu iż wiele operacji AT
wykonywanych jest w nocy, lub słabo oświetlonych pomieszczeniach. Jeśli chodzi o mundury
zazwyczaj stosuje się jednoczęściowe kombinezony, zazwyczaj bez kieszeni bocznych na
udach. Co ułatwia noszenie kabur udowych na broń krótką i innych zasobników na maskę p.
gaz czy dodatkowe magazynki. Zazwyczaj stosuje się tez materiały odporne na wysokie
temperatury, spalające się na sucho. Na mundur nakłada się różnego rodzaju elementy
ochronne.

Elementy ochronne

* operatora nie tylko przed kulami przeciwnika, ale i odłamkami, szkłem, gruzem, czyli
generalnie tym wszystkim co w środowisku zurbanizowanym może być źródłem ran i
kontuzji. Dlatego standardem są ochraniacze na kolana i łokcie,
* kamizelki kuloodporne,
* hełmy kewlarowe lub kaski pro-tec. Te drugie nie chronią przed pociskami i używa się ich
w trakcie zjazdów z helikoptera, alpinistyki miejskiej lub innych prac na wysokości. Na
hełmach do akcji nocnych montuje się też
* urządzenia noktowizyjne
* google lub okulary balistyczne
* rękawice nomexowe, lub skórzane bez palców.
* Kominiarki z nomexu, spalające się na sucho Na to nakłada oporządzenie taktyczne na
niezbędne wyposażenie:
* kamizelki taktyczne
* kabury udowe na broń krótką i magazynki
* torby udowe na maskę p. gaz

Jako że kamizelka kuloodporna i taktyczna są właściwie niezbędnym standardem coraz
częściej łączy się je w jedną całość, gdzie bezpośrednio do kamizelki kuloodpornej za
pomocą systemów modułowych ( np. molle ) montuje się niezbędne zasobniki na sprzęt.
Należy również nadmienić iż kamizelki taktyczne wykorzystywane w działaniach At różnią
się od oporządzenia wojskowego. Większość kieszeni znajduje się na klatce piersiowej a nie
na pasie. Są tam łatwiej dostępne i nie utrudniają poruszania się w wąskich korytarzach. Inne
jest też wyposażenie.

Wyposażenie

* magazynki To podstawa, jednak w kamizelkach taktycznych jest ich mniej są bowiem
skonstruowane z myślą o krótkich dynamicznych akcjach a nie długotrwałych walkach z dala
od źródeł zaopatrzenia. Poza tym kieszenie na magi do do karabinów często zastępują te do
pistoletów i pistoletów maszynowych. Do tego dochodzą
* świece dymne,
* granaty oślepiająco-ogłuszające,
* kajdanki
* latarka
* narzędzia wieloczynnościowe, mulititool
* środki opatrunkowe
* indywidualne środki łączności

Do tego często dochodzą uprzęże sprzęt do alpinistyki miejskiej. Ale wyposażenie
indywidualne to dopiero połowa, to tego dochodzi sprzęt grupy niezbędny do efektywnej
walki w terenie zurbanizowanym. Często to właśnie te specjalistyczne narzędzia pozawalają
uzyskać przewagę nad przeciwnikiem.

Specjalistyczne narzędzia:

# tarcze balistyczne z niewielkim okienkiem z kuloodpornego szkła. Zabezpieczają oddział w
czasie podejścia do obiektu.
# wysięgniki z lustrami skupiającymi lub kamerami umożliwiające bezpieczne wyglądanie
zza rogu i sprawdzania pomieszczeń.
# zestaw łomów do wyważania drzwi, zazwyczaj noszony na plecach.
# minikamery przewodowe
# materiały wybuchowe do wysadzania zamków
# kamery na podczerwień i urządzenia termowizyjne
# plecaki medyczne dla sanitariuszy drużyn Nierzadko spotyka się też
# piły tarczowe i palniki egzotermiczne to pokonywania barykad i drzwi pancernych.
# Coraz częściej w działaniach policyjnych wykorzystuje się również różnego rodzaju
# roboty przeznaczone do penetracji pomieszczeń w szczególnosci usuwania materiałów
wybuchowych.
# pojazdy opancerzone do taranowania barykad i ataków na silnie bronione obiekty. Osobną
kwestią jeśli chodzi o wyposażenie grup AT jest sprzęt i kombinezony przeznaczone do
rozbrajania i likwidacji ładunków wybuchowych