Możliwości konfiguracyjne KDE

Spis treści

Co to jest KDE?

1.

Instalacja

RPM (RedHat, SuSE, Caldera)

DEB (Debian)

Inne dystrybucje

Zmiany w pliku konfiguracyjnym

Uruchamianie KDE

2.

Wygląd KDE

Najciekawsze i najprzydatniejsze programy KDE

Dodawanie skrótów do K-Menu i Panelu

3.

KDE Control Center

Co to jest?

Uruchamianie KDE Contrl Center

Działanie i wygląd

Moduły

4.

Skróty klawiaturowe

5.

1. Co to jest KDE?

KDE (K Desktop Environment) jest potężnym graficznym środowiskiem

przeznaczonym dla stacji roboczych UNIX. Łączy w sobie prostotę

użytkowania, funkcjonalność oraz bardzo dobry graficzny design z zaletami

systemu operacyjnego UNIX.

KDE jest "nakładką" na X-Windows, wobec czego nie może działać na

komputerze bez X-Windows. KDE zwiększa wygodę obsługi oraz

funkcjonalność X'ów. Ceną jaką przyjdzie za to zapłacić jest większe

zapotrzebowanie systemu na zasoby komputera.

Instalacja KDE nie oznacza rozstania się z UNIX'ową linią poleceń. Pod KDE

(jak również pod samymi X'ami) można uruchomić Konsolę.

Wśród użytkowników Linuxa KDE zdobył miano niekwestionowanego lidera

poprzez oferowanie wielu przydatnych, ciekawych i nowatorskich rozwiązań:

polonizacja systemu dzięki której początkujący użytkownicy nie powinni

się czuć zagubieni, a doświadczeni docenią komfort korzystania z aplikacji

w ojczystym języku,

olbrzymia ilość dołączonych programów poczynając od gier, programów

graficznych, internetowych, a kończąc na zaawansowanych

mechanizmach administracji systemem,

darmowość i możliwość modyfikacji poszczególnych aplikacji gdyż jest on

również dostępny kod źródłowy środowiska i programów dołączonych,

technika przeciągnij - upuść znana z systemów windowsowych pozwala

na dowolne i szybkie kopiowanie i przenoszenie, a także na tworzenie

linków symbolicznych - odnośników,

wirtualne pulpity i możliwość przypięcia okna (aplikacji) przez co jest ona

widoczna na każdym z nich,

technika Network Transparent Access umożliwia otwieranie dokumentów

graficznych znajdujących się na odległym serwerze,

dowolna konfiguracja wyglądu menedżera - można ustawić wszystko

poczynając od czcionek, poprzez wygląd okienek, pasków przesuwu itp.

Można korzystać też z gotowych tematów, które upodobnią nasze KDE do

wyglądu znanego z Maców, Windowsów.

montowanie i odmontowywanie urządzeń (cdromy, dyskietki) za pomocą

kliknięcia na odpowiednią ikonę,

sesje umożliwiające zapamiętanie ustawień użytkownika, które mieliśmy

przed wylogowanem się (ustawnienia ikon, pozycje okien na pulpicie i ich

wygląd).

2. Instalacja KDE

Wymagania

system operacyjny UNIX (kompatybilny z POSIX), np. Linux, FreeBSD,

Solaris, HP-UX czy MkLinux

50MB wolnego miejsca na partycji, gdzie będzie umieszczony katalog

/opt/kde

działający serwer X11

biblioteki qt w wersji 2.2 lub wyższej

UWAGA! przed upgradem KDE należy wykonać backup poprzedniej wersji:

cd /opt/kde
tar cfvz ~/KDE-old-version-backup.tar.gz

RPM'y dla RedHat, SuSE i Caldera

Używanie RPM'ów jest najprostszym sposobem zainstalowania KDE.

Wystarczy sciągnąć pliki .rpm np. z adresu: sunsite.unc.edu lub

ftp.redhat.com. Pliki konieczne do działania KDE to kdesupport, kdelibs oraz

kdebase.

Aby zainstalować RPM'y należy wpisać (uwaga na kolejność):

rpm -i kdesupport.arch.rpm
rpm -i kdelibs.arch.rpm
rpm -i kdebase.arch.rpm

W razie upgrade'u zamiast opcji -i należy wpisać -Uvh.

DEB'y dla Debiana

Na początku trzeba powiedzieć systemowi, gdzie może znaleźć pakiety dla

KDE. Spis lokacji dla pakietów Debiana przechowywany jest na dysku twardym

w katalogu /etc/apt/sources.list. Do tego pliku należy dopisać następującą

linię:

http://kde.tdyc.com/ stable kde 2

Następnie trzeba uaktualnić lokalną bazę pakietów, żeby system wiedział że są

dostępne nowe pakiety. Wystarczy wpisać komendę:

apt -get update

W końcu, trzeba zainstalować podstawowe komponenty KDE pisząc

apt -get install kdebase

Aby zainstalować inne pakiety KDE należy wpisać:

apt-get install task-kdenetwork
apt-get install task-kdeadmin
apt-get install task-kdetoys
apt-get install task-kdeutils
apt-get install task-kdemultimedia
apt-get install task-kdegraphics
apt-get install task-kdepim
apt-get install task-kdegames
apt-get install task-koffice
apt-get install kdebase-docs
apt-get install kdm

Można też zainstalować wybraną wersję językową pisząc:

apt -get install
kde -i18n-xx

gdzie za xx trzeba wpisać kod kraju (w przypadku Polski będzie to pl).

Używanie TGZ do instalacji na większości

pozostałych stystemów

Dla dystrybucji nie obsługujących RPM'ów i DEB'ów, oraz dla nie-Linuxów,

KDE trzeba skompilować na własną rękę. Aby to zrobić trzeba mieć

zainstalowane:

kompilator języka C

kompilator języka C++

narzędzie make

Qt wersja rozwojowa 2.2 lub wyższa

wersja rozwojowa X11

Zmiany w plikach konfiguracyjnych

Po zainstalowaniu KDE należy dodać do pliku /etc/profile te 2 linie:

export PATH=$PATH:/opt/kde/bin
export KDEDIR=/opt/kde

Następnie, należy zedytować plik .xinitrc w katalogu domowym zastępując w

nim wywołanie "starego" menedżera okien na startkde.

Uruchomienie KDE

Aby uruchomić KDE należy wpisać którąś z komend:

startx
startkde
init 5

3. Wygląd KDE

Po wpisaniu startx naszym oczom ukazuje się szary kratkowany ekran z

kursorem w kształcie kopniętego krzyża. Po chwili (w zależności od szybkości

naszego sprzętu) pokazuje się pulpit z ikonami i dwoma paskami - jednym na

górze odpowiedzialnym za dokowanie aplikacji i szerszym dolnym gdzie

znajduje się dostęp do menu, do najczęściej używanych programów i

wirtualnych pulpitów. Także na tym pasku znajduję się zegar i ikona

pozwalająca na zmianę ustawień ekranu. Jeśli połączymy się z internetem za

pomocą kppp pojawią się diody sygnalizujące wykorzystanie modemu.

Menu KDE jest uporządkowane tematycznie. Wszystko można znaleźć w

odpowiednich podmenu np. Gry, Internet. Dostępny jest również nawigator

dyskowy, za pomocą którego mamy dostęp do ostatnio używanych programów

i katalogów na dysku.

Najciekawsze i najprzydatniejsze programy KDE

KFM - menedżer plików pozwalający na ich kopiowanie, przenoszenie,

usuwanie, tworzenie linków symbolicznych oraz zmienianie ich właścicieli i

grup. Pliki i foldery możemy wyświetlać jako ikony lub tekst z mniejszą bądź

większą ilością informacji. Kfm pozwala też na wyświetlanie ukrytych plików (z

kropką na początku) oraz stron internetowych. Jeśli w danym folderze znajduje

się plik index.html to właśnie on zostanie wyświetlony gdy wpiszemy adres

tego folderu. Bardzo przydatne okazuje się też drzewo folderów oraz możliwość

wyświetlania miniaturek plików graficznych, bez potrzeby ich otwierania! Kfm

możemy uruchomić w trybie Super User co pozwoli nam na dostęp do całego

systemu plikowego jeśli jesteśmy zalogowani jako zwykły użytkownik (zresztą

tak powinno być!)

KMail (Klient E-mail) - zgodny ze wszystkimi standardami program do

wysyłania i odbierania poczty. Znakomity dla początkujących gdyż zawiera

wszystkie niezbędne opcje, oraz najprzydatniejsze funkcje m.in. wstawianie

sygnaturki czy tekstu gdy odpowiadamy nadawcy. Posiada też własną książkę

adresową, a listy mogą być szyfrowane za pomocą PGP.

Kppp - jeśli chcesz się szybko i bezboleśnie połączyć z dostawcą usług

internetowych (np. TPSA) możesz skorzystać z tego programu. Pozwala na

ustawienie głośności modemu, na oglądanie wykresu przepustowości łącza i

większości znanych opcji znanych z windowsowego dial-up`u. Ciekawostką

może być fakt, że w wersji 1.6.22 Kppp zlicza nam koszty surfowania także dla

Netii zgodnie z wybraną taryfą - Niebieską lub Zieloną! Logi z połączeń

możemy przeglądać za pomocą wbudowanej przeglądarki.

KOrganizer (Terminarz) - rozbudowany program do zarządzania informacją

osobistą. Umożliwia ustalanie harmonogramu dnia oraz planowanie zadań,

które mamy wykonać.

KSnapshop (Zrzut ekranu) - jest to prosty, ale efektywny program

pozwalający na robienie zrzutów ekranu i zapisywanie ich do

najpopularniejszych formatów graficznych (gif, jpg i inne).

Kfind (Znajdź pliki) - doskonały choć trochę powolny program do

poszukiwania plików. Można stosować wymyślne kryteria wyszukiwania oraz

ustawić datę modyfikacji pliku oraz jego typ.

Knu (Użytki sieciowe) - nakładka graficzna na polecenia: ping, traceroute,

finger, host, nslookup, wyświetlająca dane zwrócone przez ww. komendy.

Ark - program pozwala na zarządzanie i rozpakowywanie spakowanych

archiwów.

Dodawanie skrótów do K-Menu i Panelu

Panel KDE może być rozszerzony poprzez dodanie nowych skrótów do

K-Menu.

Dodawanie pozycji w menu

Aby dodać programy do Panelu KDE możesz użyć KDE Menu Editor. Aby go

uruchomić, użyj startera aplikacji :-) i wybierz System -> Menu Editor.

Otworzy się okno z aktualnym K Menu po lewej strony ekranu oraz okno

dialogowe z pustą pozycją menu po prawej stronie.

Poniższy przykład pokazuje jak dodać skrót do programu Gimp w podmenu

Graphics.

Kliknij na nim raz lewym przyciskiem myszy, aby go rozwinąć.

1.

Kliknij ikonę z etykietą "New item" na pasku narzędzi, lub wybierz File ->

New Item w menu.

2.

W oknie, które się pojawi, wpisz nazwę, jaką chcesz nadać nowemu

skrótowi. W tym przypadku możesz wpisać Gimp. Kliknij OK.

3.

Kliknij na nowo utworzonej ikonie programu Gimp. W oknie dialogowym

po prawej stronie będzie widniała teraz tylko nadana nazwa.

4.

Wypełnij opcjonalne pole komentarza (Comment). Możesz na przykład

wpisać "Edytor graficzny". Wpisany tutaj tekst będzie się pojawiał po

najechaniu myszką na ikonę (tool-tip).

5.

W pole nazwane "Command" wpisz komendę, którą wpisałbyś w linii

poleceń, aby uruchomić aplikację. W tym przypadku, wpisz "gimp".

Możesz również podać opcjonalne parametry, jeśli chcesz. Możesz to

wykorzystać na przykład do tego, aby skrót otwierał konkretny dokument

lub obrazek. Parametry linii poleceń można znaleźć w dokumentacji

programu.

6.

Jeśli chcesz, aby program operował na pewnym konkretnym katalogu,

wpisz jego ścieżkę w polu "Work Path". Nie jest to konieczne.

7.

Jeśli chcesz zmienić ikonę programu, kliknij na ikonie z prawej strony i

wybierz odpowiednią dla siebie.

8.

Jeśli chcesz uruchomić program jako inny użytkownik, zaznacz pole "Run

as a different user" i wpisz jego login w polu tekstowym.

9.

Naciśnij przycisk "Apply".

10.

4. KDE Control Center

Co to jest KDE Control Center?

Panel Sterowania KDE (KDE Control Center) pozwala w łatwy sposób

skonfigurować KDE. Panel Sterowania jest zbudowany z wielu modułów. Każdy

z nich jest osobną aplikacją, ale Panel Sterowania grupuje je w jednym

miejscu.

Każdy z modułów może być uruchomiony oddzielnie.

Uruchamianie Panelu Sterowania KDE

Panel Sterowania może być uruchomiony na jeden z trzech sposobów:

Wybierając K Button -> Panel Sterowania z panelu KDE.

1.

Naciskając Alt+F2. To przywoła okno tekstowe. Wpisz kcontrol i kliknij

Run.

2.

Wpisując kcontrol & w każdej linii poleceń.

3.

Działanie i wygląd

Panel Sterowania grupuje moduły konfiguracyjne w kategorie, aby można

je było łatwiej zlokalizować. W ramach każdej kategorii, moduły są ułożone w

listę, więc odnalezienie odpowiedniego modułu nie jest trudne.

Panel Sterowania jest podzielony na dwa panele. W lewym panelu

pokazana jest lista modułów konfiguracyjnych. Klikając na menu, w prawym

panelu pojawią się informacje na temat wybranego modułu. Klikając moduł

jeszcze raz, zobaczymy ustawienia modułu. Poniżej mogą się znaleźć cztery

przyciski:

Help - Wyświetlenie krótkiego tekstu pomocy

Use default settings - Przywraca domyślne ustawienia

Apply - Potwierdza zmiany

Reset - Anuluje zmiany

W każdym momencie można wcisnąć Shift+F1 oraz kliknąć dany element

znakiem zapytania. Wyświetli się krótka pomoc na temat wybranego

elementu.

Moduły

Peripheral Devices (Peryferie)

Zawiera moduły: Printer Management, Mouse, Smartcards oraz Keyboard.

Mouse (Mysz)

Moduł zawiera opcje konfiguracyjne myszy: przyciski, otwieranie plików i

katalogów pojedynczym lub podwójnym kliknięciem, szybkość kursora,

szybkość podwójnego kliknięcia, używanie kółka itp.

Keyboard (Klawiatura)

Aby pracować z różnymi układami klawiatury, należy wybrać je w tym

miejscu. W zakładce Advanced można zablokować klawisze numeryczne

podczas uruchamiania KDE oraz ustawić opóźnienie powtarzania.

File Display (Przeglądanie plików)

Zawiera moduły: File Manager oraz File Associations.

File Manager (Menedżer plików)

Moduł ten zawiera opcje Behavior, Appearance oraz Trash. Zakładka

Behavior określa czy okna mają być otwierane w osobnych oknach. Opcja

Display network processes in a single window pozwala na wyświetlanie

wszystkich procesów w jednym oknie. Appearance określa wygląd przeglądarki

Konqueror (rodzaj czcionki, wielkość czcionki itp.). W trzeciej zakładce można

wybrać ustawienia kosza.

File Associations (Skojarzenia plików)

Pozwala przypisać typy plików (MIME - Multipurpose Internet Mail

Extension) do konkretnych programów. Aplikacje są sklasyfikowane jako:

application (aplikacja), audio (dźwięk), image (obraz), inode, message

(wiadomość), print, text lub video i wyświetlane są w menu nazwanym Known

Types.

Power Control (Zasilanie)

W tym module można ustawić opcje zasilania komputera. Można podać

komendę, jaka ma się wykonać, lub dźwięk, jaki ma być odegrany w

przypadku niedoboru zasilania.

Look and Feel (Wygląd)

Zawiera moduły: Desktop, Screensaver, Theme Manager, Colors, Window

Decoration, Window Behavior, Taskbar, Background, Panel, Launch Feedback,

Fonts, Style, Icons oraz Key Bindings.

Desktop (Biurko)

Definiuje położenie pulpitu, wyświetlanie plików tekstowych, możliwość

podglądu plików (np. HTML) itp.

Screensaver (Wygaszacz ekranu)

Pozwala na włączanie i wyłączanie wygaszacza ekranu, wybranie

odpowiedniego wygaszacza oraz ustawienia jego opcji.

Theme Manager (Menedżer tematów)

Ten moduł pozwala na tworzenie, zapisywanie i kasowanie kompozycji

pulpitu.

Colors (Kolory)

Można tutaj zmienić schemat kolorów używanych w KDE oraz dobrać swój

własny.

Window Decoration (Dekoracja okna)

Pozwala na dekorację marginesów okien oraz belek tytułowych.

Window Behavior (Zachowanie okna)

Można tutaj skonfigurować zachowanie okien podczas klikania,

przesuwania lub zmieniania rozmiaru

Taskbar (Pasek zadań)

Moduł ten określa zachowanie paska zadań.

Background (Tło)

W tym module można zmienić kolor tła, deseń czy zmienić tapetę oraz

ustawić ich opcje.

Panel (Panel)

Pozwala na ustawienie pozycji, rozmiaru, wyglądu oraz innych opcji panelu.

Launch Feedback (Graficzny postęp uruchamiania)

Zmiana ustawień w tym module spowoduje pokazanie statusu

uruchomionej aplikacji.

Fonts (Czionki)

Jeśli domyślne ustawienia czcionek nie są atysfakcjonujące, można

dostosować je tutaj do własnych wymagań.

Style (Styl)

Styl określa prezentację przycisków, list, menu oraz innych elementów

KDE.

Icons (Ikony)

Moduł ten określa wygląd ikon oraz efekty specjalne ikon.

Key Bindings (Skróty klawiaturowe)

W tym miejscu można przedefiniować skróty klawiszowe.

Information (Informacja)

W tym miejscu można zobaczyć informacje o systemie. Informacje pochodzą,

najczęściej, z katalogu /proc.

Sound (Dźwięk)

W tym module można skonfigurować kartę muzyczną.

Audio CD (Procedura we/wy dla audio CD)

Moduł ten jest odpowiedzialny za ustawienie wejścia i wyjścia dla Audio

CD.

Midi (Midi)

Tutaj można wybrać urządzenie do odtwarzania Midi.

System Bell (Mikser)

Określa użycie dźwięków systemowych zamiast komunikatów, ich głośność,

poziom oraz długość.

System Bell (Brzęczek systemowy)

Tutaj można zmienić ustawienia komunikatów systemowych.

Network (Sieć)

Służy do konfiguracji sieci.

Email (E-mail)

Można tutaj podać informacje o użytkowniku, takie jak: Nazwisko,

Organizacja, e-mail, adres oraz adres zwrotny.

Preferences (Preferencje)

Określa zachowanie aplikacji KDE w połączeniu z Internetem oraz siecią.

LAN Browsing (Przeglądanie sieci lokalnej)

Pozwala na ustawienie opcji servera sieci LAN.

News Ticker (Konfiguracja News Ticker)

Moduł ten służy do konfiguracji apletu KNewsTicker.

SOCKS (SOCKS)

Ten moduł włącza współpracę KDE z serwerem proxy.

Talk Configuration (Konfiguracja Talk)

Pozwala na konfigurację programu do komunikacji z innymi użytkownikami

w sieci.

Windows Shares (Udostępniane zasoby Windows)

Moduł ten określa ustawienia dostępu do katalogów i napędów w sieci.

Personalization (Ustawienia własne)

Sekcja ta umożliwia skonfigurowanie KDE do swoich potrzeb.

Country & Language (Kraj i język)

Ustawia język, liczby, waluty i czas w zależności od regionu. Najczęściej

wystarczy wybrać pole Country (Kraj).

Jeśli porządany język nie jest wyświetlony, trzeba zainstalować odpowiedni

pakiet językowy KDE. Nazwa pakietu zaczyna się od kde3-i18n- a kończy na

skrótowym określeniu języka, takie jak de dla Niemiec, es dla Hiszpanii, czy pl

dla Polski (na przykład nazwa polskiego pakietu wygląda następująco:

kde3-i18n-pl).

Passwords (Hasła)

Decyduje w jaki sposób powinny wyświetlać się znaki na ekranie podczas

wpisywania hasła.

Spell Checking (Sprawdzanie pisownii)

W tym module można zdefiniować słownik do sprawdzania pisowni,

kodowanie znaków i aplikację do sprawdzania pisowni (ASpell lub ISpell).

Crypto (Kryptografia)

Moduł ten pozwala na zmianę opcji szyfrowania SSL (Secure Socket

Library).

Accessibility (Dostępność)

Moduł określający wyświetlanie błędów systemowych.

System (System)

To menu zawiera moduły dotyczące zachowania się systemu.

Login Manager (Menedżer logowania)

Opcje dotyczące menedżera logowania: jego wyglądu, dostępności, etc.

Date & Time (Data I czas)

Ustawianie daty, czasu oraz strefy czasowej.

Linux Kernel Configurator (Konfigurator Jądra Linuxa)

Graficzny interfejs pomocny przy kompilacji jądra. UWAGA! Tylko dla

zaawansowanych.

Console (Konsola)

Zmiana wyglądu konsoli.

Font Installer (Instalator czcionek)

Instalator nowych czcionek.

Session Manager (Menedżer sesji)

Menedżer sesji - moduł ten sprawia, że będzie można np. odtworzyć sesję

po wylogowaniu.

Web Browser (Przeglądanie sieci)

Moduł ten służy do konfiguracji internetowych opcji Konqueror'a.

Cookies (Ciasteczka)

Reguły obsługi ciasteczek.

Enhanced Browsing (Rozszerzone przeglądanie)

Można tu włączyć opcję wyszukiwania z linii adresu ("Internet Keywords")

oraz skrótów do stron internetowych ("Web Shrotcuts").

Konqueror Browser (Przeglądarka Konqueror)

Ustawienia wyświetlania stron dla Konqueror'a.

Netscape Plugins (Wtyczki Netscape)

Plugin'y pozwalają wyświetlać treści zewnętrznych programów (np. Flash).

Tu możesz skonfigurować te plugin'y.

Proxies & Cache (Pośrednik I bufor)

Opcje dotyczące proxy oraz pamięci cache.

Stylesheets (Arkusze stylów)

Obsługa styli (pliki *.css). Moduł zarządza obsługą arkuszów styli.

User Agent (Program użytkownika)

Tutaj można ustawiś identyfikator przeglądarki ("user agent"). Niektóre

strony blokują dostęp dla pewnych przeglądarek: jeśli napotkasz na taki

problem - tutaj możesz go rozwiązać.

5. Skróty klawiaturowe

Poniżej znajdują się najbardziej przydatne skróty klawiaturowe używane

podczas pracy z KDE.

Alt-Tab lub Alt-Shift-Tab - Przełączanie pomiędzy oknami

Ctrl-Tab lub Ctrl-Shift-Tab - Przełączanie pomiędzy pulpitami

Alt-F2 - Linia poleceń

Alt-F3 - Menu okna

Alt-F4 - Zamknięcie aktualnego okna

Ctrl-F{1..8} - Przełączenie się na konkretny pulpit

Ctrl-Alt-Esc - Zabójca okien :) (każde okno, na które klikniesz będzie

zamknięte)

Ctrl-Alt-Backspace - Wyjście z KDE (bez zapisywania otwartych

dokumentów!)

Ctrl-Alt-Numpad + - Zmiana rozdzielczości na następną

Ctrl-Alt-Numpad - - Zmiana rozdzielczości na poprzednią

Mapowanie klawiszy windowsowych

Większość produkowanych obecnie klawiatur ma 3 dodatkowe klawisze do

obsługi Windows. Są to 2 guziczki z logiem Windows i 1 do wywoływania menu

kontekstowego. Mimo, że w Windowsie funkcje 2 guziczków pokrywają się,

możemy wykorzystać wszystkie 3 ponieważ mają one różne kody.

Przed przystąpieniem do operacji należy się zastanowić do czego mogą się

przydać te klawisze. Może to być np. coś takiego:

pierwszy guziczek: czyszczenie konsoli, z ctrl - pine, z ctrl+alt - slrn, z

shift - BitchX

drugi guziczek: poprzednia konsola

trzeci guziczek: następna konsola

Po ustaleniu tego możemy przystąpić do rzeczy. Najpierw trzeba sprawdzić

jakie kody mają poszczególne klawisze. Służy do tego polecenie showkey. Po

jego uruchomieniu z parametrem -k wciskamy kolejno guziczki. Program

kończy działanie 10 sekund po wciśnięciu ostatniego klawisza. Kody tych

klawiszy mogą być następujące (od lewej): 125, 126 i 127. Jak już mamy

kody, to musimy przygotować odpowiednią mapę klawiatury. W dystrybucji

RedHat mapy klawiatury znajdują się w katalogu /usr/lib/kbd/keymaps. Jeśli

używasz polskich znaków pod konsolą, to mapa klawiatury powinna się

nazywać pl02.map. Na wszelki wypadek skopiuj ją np. do nazwy

pl02moja.map. Teraz ten plik z mapą trzeba wyedytować. Musisz znaleźć

linijkę odpowiadającą kodom twoich klawiszy (np. 'keycode 125 ='). Tym

kodom przypisujemy klawisze funkcyjne, ale dalsze (należy sprawdzić w

dalszej części pliku, czy te funkcje nie są zajęte), np. F21, F22, F23, czyli

linijka dla kodu 125 powinna wyglądać mniej więcej tak: keycode 125 = F21

Dalej możemy dodać kolejne klawisze funkcyjne dla kombinacji z shiftem,

controlem, altem itp. To powinno wyglądać tak:

control keycode 125 = F22
control alt keycode 125 = F23
shift keycode 125 = F24

Dalej przypisujemy jakiś ciąg dla tych klawiszy funkcyjnych. Pod sam

koniec pliku widać przykłady jak to się robi: 'string F21 = "pine\n"'. W

cudzysłowach można wpisać co się chce - np. jeśli często wpisujemy jakiś

tekst też możemy go tam wpisać. Jeśli ma to być komenda, to zawsze musi

być zakończona przez '\n', czyli enter.

Zamiast klawiszy funkcyjnych możemy przypisać jakąś funkcję specjalną. Opis

wszystkich można znaleźć w źródłach do programu. Funkcje Decr_Console i

Incr_Console oznaczają przejście na odpowiedno poprzednią i następną

konsolę. Jest też funkcja Last_Console, która powoduje przejście na

poprzednio używaną konsolę.