Bonorum possessio

Spadkobierca --- zasadniczo jest to osoba powołana do spadku według ius civile

Bonorum possessio --- dziedziczenie oparte na prawie pretorskim

Geneza bonorum

1)

Poza spadkobiercą, majątek spadkowy otrzymywali także pewien majątek rodzinny,

należący do spadku po zmarłym

Stąd też agnaci i gentyle musieli prosić pretora o wprowadzenie ich w posiadanie

spadku

2)

Spory między dziedzicami --- jeżeli było kilku dziedziców, wówczas spadek mógł „leżeć”

(spadek leżący – hereditas iacens) – sytuacja w Rzymie bardzo niepożądana

Wtedy pretor przyznawał posiadanie spadku (bonorum possessio) tej osobie, która

jego zdaniem miała największe szanse na wygranie sporu o spadek

3)

Wąski krąg spadkobierców z ius civile

(również, aby uniknąć „spadku leżącego”)

Wtedy pretor wprowadzał w majątek spadkowy tę osobę, która nie była dziedzicem

według ius civile (np. emancypowanego syna)

Od strony formalnej:

BONORUM POSSESSOR

≠

dziedzic (raczej „jakby-dziedzic”)

(nie był sukcesorem uniwersalnym, lecz posiadaczem, który zajmował miejsce dziedzica)

pretor nie mógł bowiem kreować dziedzica cywilnego (z ius civile)