Gdy dziecko sie boi Grobel

background image

PSYCHIATRIA

8

GDY DZIECKO
SIĘ BOI...

dr n. med. Iwona Grobel

Nr3w3.qxd 2007-07-03 19:58 Page 8

background image

PSYCHIATRIA

9

Wśród zaburzeń lękowych, najczęstszych zaburzeń psy-
chicznych u dzieci i młodzieży, rozróżnia się:

lęk separacyjny (SAD – Separation Anxiety Disorder),

lęk uogólniony (GAD – General Anxiety Disorder),

zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
(OCD – Obsessive-Compulsive Disorder),

różnego rodzaju fobie,

zespół stresu urazowego

(PTSD – Post Traumatic Stress Disorder).

L

ĘK

K S

SE

EP

PA

AR

RA

AC

CY

YJJN

NY

Y

Taką nazwę przyjęto dla lęku przed separacją (rozdzie-
leniem) z bliską osobą, najczęściej z matką. Lęk ten ma
nieproporcjonalne nasilenie w stosunku do okresu roz-
wojowego dziecka. Konsekwencją tego zaburzenia
mogą być problemy rozwojowe, a także w później-
szych etapach życia, może on być wstępem do rozwo-
ju innego rodzaju lęków i fobii. Dzieci z lękiem separa-
cyjnym boją się, że się zgubią, lub że komuś z rodziny
stanie się coś złego w czasie, gdy będą rozdzieleni.
Lęk separacyjny to nie to samo, co lęk przed obcymi,
który jest normalną fazą w rozwoju dzieci w wieku 7-11
miesięcy.

C

Co

o m

mo

ożże

e b

byyć

ć p

prrzzyyc

czzyyn

ą llę

ękku

u sse

ep

pa

arra

ac

cyyjjn

ne

eg

go

o??

Lęk separacyjny i inne zaburzenia lękowe mogą mieć
podłoże biologiczne i środowiskowe. Dziecko może
odziedziczyć biologiczną tendencję do intensywniejsze-
go doświadczania lęku lub też może on być zachowa-
niem przejętym od osób z otoczenia dziecka, które czę-
sto reagują w sposób nadmiernie lękowy. Traumatycz-
ne wydarzenia mogą wywołać również taką reakcję.

O

Ob

bjja

aw

wyy llę

ękku

u sse

ep

pa

arra

ac

cyyjjn

ne

eg

go

o::

• odmawianie spania osobno, w swoim łóżku,
• częste koszmary senne, w których dziecko jest od-

dzielane od bliskich,

• niepokój i protest w sytuacjach oddzielenia od bliskich

– pozostawienie w żłobku lub przedszkolu, wyjazd sa-
mego dziecka lub członków rodziny, a także w sytu-
acjach, gdy taka rozłąka jest tylko spodziewana,

• nadmierne zamartwianie się bezpieczeństwem

członka rodziny,

• lęk i zamartwianie się możliwością zaginięcia lub

zgubienia się,

• odmawianie chodzenia do szkoły,
• niechęć do pozostawania samemu,
• częste objawy somatyczne – bóle brzucha, głowy,

uskarżanie się na stan zdrowia,

• napięcie mięśni,
• lęk o swoje bezpieczeństwo,
• objawy paniki, wybuchy złości lub płaczu w sytu-

acjach separacji od bliskich.

L

ĘK

K U

UO

OG

ÓL

LN

NIIO

ON

NY

Y

Zespół lęku uogólnionego to chroniczne, nadmierne
zamartwianie się i lęk bez konkretnej, uchwytnej przy-
czyny. Pacjenci z lękiem uogólnionym martwią się o to
co jest, było i co będzie. Równie trudny do opanowania
może być dla nich lęk przed brakiem akceptacji w śro-
dowisku rówieśniczym, jak też przed wybuchem wojny
czy potencjalną ciężką chorobą.

C

Co

o m

mo

ożże

e b

byyć

ć p

prrzzyyc

czzyyn

ą llę

ękku

u u

uo

og

ólln

niio

on

ne

eg

go

o??

Tak jak w przypadku lęku separacyjnego, bezpośred-
nia przyczyna nie jest znana. Istotne mogą być czynni-
ki środowiskowe i biologiczne oraz długotrwały stres
i traumatyczne przeżycia.
W przeciwieństwie do osób dorosłych, dzieci i mło-
dzież z lękiem uogólnionym często nie zdają sobie
sprawy, że poziom ich lęku jest nieadekwatny do po-
ziomu zagrożenia. Dlatego często oczekują i wyma-
gają wsparcia od dorosłych oraz potwierdzania ich po-
czucia bezpieczeństwa.

Dzieci postrzegają rzeczywistość w sposób inny niż dorośli. Często drobiazgi
urastają do rangi problemów, a naturalne sytuacje i przedmioty wywołują lęk.
Z czasem, w miarę nabierania doświadczenia, kiedy dziecko już przekona się,
że w zamkniętej szafie nie mieszka potwór, a w ciemnym pokoju można bez-
piecznie przespać noc, zaczyna sobie radzić z nadmiarem emocji. Gorzej jed-
nak, kiedy lęki te nie znikają w miarę upływu czasu i utrudniają normalne, pra-
widłowe funkcjonowanie. Wówczas możemy podejrzewać, że dziecko cierpi na
zaburzenia lękowe i konieczna będzie wizyta u specjalisty w celu zdiagnozowa-
nia problemu i podjęcia ewentualnego leczenia.

Nr3w3.qxd 2007-07-03 19:58 Page 9

background image

PSYCHIATRIA

10

O

Ob

bjja

aw

wyy llę

ękku

u u

uo

og

ólln

niio

on

ne

eg

go

o::

• zamartwianie się związane z tym, co może się wydarzyć,
• liczne zmartwienia związane z kolegami, szkołą i inny-

mi zajęciami,

• ciągłe myśli i lęki dotyczące bezpieczeństwa własne-

go i bliskich,

• odmawianie chodzenia do szkoły,
• częste skargi różnego rodzaju, bóle – brzucha, gło-

wy itp.,

• bóle i napięcie mięśni,
• problemy ze snem,
• szukanie kontaktu fizycznego (przytulanie) do człon-

ków rodziny,

• uczucie ściskania w gardle,
• ciągłe zmęczenie,
• trudności w nauce i skupieniu uwagi,
• irytacja,
• niemożność zrelaksowania się.

Z

ZA

AB

BU

UR

RZ

ZE

EN

NIIE

E O

OB

BS

SE

ES

SY

YJJN

NO

O--K

KO

OM

MP

PU

UL

LS

SY

YJJN

NE

E

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne lub inaczej nerwica
natręctw składają się z dwóch elementów, od których
wzięły swą nazwę: obsesji i kompulsji.
O

Ob

bsse

essjje

e to nawracające, natrętne myśli i wyobrażenia,

które wymykają się spod kontroli. Charakteryzują się in-
tensywnością i wyjątkową uporczywością. Pojawiają się
w najmniej pożądanym momencie i pomimo wysiłku
woli nie chcą ustąpić. Najczęściej są niezgodne z uzna-
wanymi normami, dlatego powodują poczucie winy.
K

Ko

om

mp

pu

ullssjje

e natomiast to natrętne czynności, wykony-

wane w reakcji na obsesje, często rozbudowane do ca-
łych serii rytualnych zachowań. Nierzadko zajmują
mnóstwo czasu i są realizowane pomimo dezaprobaty
bliskich czy otoczenia. Ich zaniechanie lub skrócenie
wywołuje lęk i poczucie dyskomfortu, a to z kolei stano-
wi powód kontynuowania kompulsyjnych rytuałów.
Pewna doza obsesji i kompulsji pojawia się u każde-
go dziecka i jest prawidłowa. Przedszkolaki np. czę-
sto wymyślają jakieś rytuały wokół jedzenia, kąpieli
czy przygotowań do snu, co pozwala im uporządko-
wać i zrozumieć otaczający je świat oraz wyciszyć się
i uspokoić.

C

Co

o jje

esstt p

prrzzyyc

czzyyn

ą ii kktto

o c

ch

ho

orru

ujje

e n

na

a zza

ab

bu

urrzze

en

niia

a o

ob

bsse

essyyjj--

n

no

o--kko

om

mp

pu

ullssyyjjn

ne

e??

Badania wskazują na neurobiologiczną przyczynę za-
burzeń obsesyjno-kompulsyjnych (deficyty substancji
zwanych neuroprzekaźnikami) oraz genetyczne podło-
że tego zaburzenia.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne diagnozowane
są czasem u dzieci, jednakże jest to przede wszyst-
kim dość powszechna choroba występująca wśród
młodzieży, pojawiająca się zwykle ok. 15. roku życia.
Częściej zapadają na nią chłopcy niż dziewczynki.

O

Ob

bjja

aw

wyy zza

ab

bu

urrzze

ń o

ob

bsse

essyyjjn

no

o--kko

om

mp

pu

ullssyyjjn

nyyc

ch

h::

• bardzo silne koncentrowanie się na zdrowiu,

a zwłaszcza na ewentualnych możliwościach zaraże-
nia, bakteriach, brudzie itp.,

• ciągle pojawiające się wątpliwości (np. czy na pewno

żelazko jest wyłączone?),

• natrętne myśli dotyczące przemocy, skrzywdzenia

kogoś, zabicia lub zrobienia krzywdy sobie,

• spędzanie dużej ilości czasu na dotykaniu przedmio-

tów, liczeniu, myśleniu o liczbach lub sekwencjach,

• nadmierne zwracanie uwagi na symetrię, porządek,

dokładność,

• natrętne myśli na temat dokonywania odrażających

aktów seksualnych lub zakazanych zachowań, wy-
wołujące poczucie winy,

• niechciane myśli przeczące wierzeniom religijnym

danej osoby,

• przywiązywanie wagi do drobiazgów i silna potrzeba

pamiętania o mało istotnych sprawach,

• nadmierne koncentrowanie się na szczegółach,
• obsesyjne zamartwianie się, że coś strasznego się

może wydarzyć,

• agresywne i autoagresywne myśli, impulsy i zacho-

wania.

F

FO

OB

BIIE

E

Fobie charakteryzują się nieuzasadnionym i nieade-
kwatnym lękiem przed określonymi sytuacjami, zja-
wiskami lub przedmiotami, które nie są obiektywnie
niebezpieczne. Najczęstszym rodzajem fobii jest

Nr3w3.qxd 2007-07-03 19:58 Page 10

background image

PSYCHIATRIA

11

agorafobia, czyli lęk przed otwartą przestrzenią oraz
takimi miejscami, które uniemożliwiają natychmia-
stową ucieczkę do bezpiecznego zakątka. Może to
być wejście do hipermarketu, w tłum, do miejsc pu-
blicznych, czy samotne podróżowanie pociągiem,
autobusem lub samolotem. Może też zdarzyć się, że
lęk ten dotyczy konkretnych przedmiotów, zwierząt
czy widoku krwi.
U dzieci i młodzieży lęk musi być obecny przez co naj-
mniej sześć miesięcy, by był zdiagnozowany jako fo-
bia (a nie jako lęk przemijający, pojawiający się w roz-
woju większości dzieci).

C

Co

o jje

esstt p

prrzzyyc

czzyyn

ą ffo

ob

biiii??

Badania wskazują na genetyczne i środowiskowe pod-
łoże fobii.
Rodzaje fobii występujące u dzieci i młodzieży:
• fobie specyficzne (tj. związane z określonym obiek-

tem lub sytuacją),

• ataki paniki z agorafobią lub bez agorafobii,
• fobia społeczna (lęk w sytuacjach, w których dziecko

przebywa w grupie rówieśniczej).

S

Syym

mp

ptto

om

myy,, jja

akkiie

e m

mo

ożżn

na

a zza

ao

ob

bsse

errw

wo

ow

wa

ć u

u d

dzziie

ec

ckka

a

c

ciie

errp

piią

ąc

ce

eg

go

o n

na

a ffo

ob

biię

ę::

• przyspieszone bicie serca,
• pocenie się,
• drżenie,
• trudności ze złapaniem powietrza,
• uczucie duszenia się,
• ucisk w klatce piersiowej,
• bóle brzucha,
• uczucie omdlewania i zawroty głowy,
• lęk przed śmiercią,
• odrętwienie,
• dreszcze lub ataki gorąca,
• lęk przed utratą kontroli lub postradaniem zmysłów.

Z

ZE

ES

SP

ÓŁ

Ł S

ST

TR

RE

ES

SU

U P

PO

OU

UR

RA

AZ

ZO

OW

WE

EG

GO

O

Zespół stresu pourazowego jest zespołem specyficz-
nych symptomów, które mogą pojawić się po przeży-
ciu ekstremalnego, traumatycznego zdarzenia. Osoba,
która przeżyła takie zdarzenie często miewa uporczy-
we, przerażające myśli i wspomnienia z nim związane.
Zespół stresu pourazowego u dzieci często staje się
stanem chronicznym.

P

Prrzzyyc

czzyyn

ą zze

essp

po

ołłu

u ssttrre

essu

u p

po

ou

urra

azzo

ow

we

eg

go

o m

mo

ożże

e b

byyć

ć w

wyy--

d

da

arrzze

en

niie

e,, kkttó

órre

e::

• miało miejsce w życiu dziecka lub w życiu osoby bli-

sko związanej z dzieckiem,

• dziecko obserwowało w charakterze świadka.
Przykłady wydarzeń, które mogą wywołać zespół stre-
su pourazowego jeżeli wystąpiły w życiu dziecka lub
dziecko było ich świadkiem:
• poważne wypadki (samochodu, pociągu, samolotu),
• żywioły (powodzie, trzęsienia ziemi),
• tragedie spowodowane przez człowieka (rozboje,

ataki terrorystyczne),

• bycie ofiarą ataku lub przemocy fizycznej (napadu,

tortur, porwania itp.),

• molestowanie lub napaść seksualna,
• przemoc psychiczna,
• zaniedbanie.

JJa

akkiie

e ssą

ą o

ob

bjja

aw

wyy zze

essp

po

ołłu

u ssttrre

essu

u p

po

ou

urra

azzo

ow

we

eg

go

o??

Dzieci i adolescenci w zetknięciu z sytuacją, która
przypomina im o traumatycznym wydarzeniu, mogą
doświadczać bardzo silnych emocjonalnych, intelek-
tualnych i fizycznych zakłóceń w normalnym funkcjo-
nowaniu. Niektóre z nich mogą ciągle na nowo
przeżywać traumę w formie koszmarów nocnych
i zakłócających wspomnień w ciągu dnia. Mogą rów-
nież doświadczać niektórych lub wszystkich z poniż-
szych objawów:
• zakłócenia snu,
• depresji,
• lęku,
• utraty zainteresowania tym, co wcześniej sprawiało

przyjemność i radość,

• irytacji,
• zwiększonej agresji, a nawet stosowania przemocy,
• unikania miejsc i sytuacji, które przywołują określo-

ne wspomnienia,

• natrętnie powracających obrazów, zapachów,

dźwięków i uczuć związanych z wydarzeniem (oso-
ba zwykle ma wrażenie, że traumatyczne zdarzenie
dzieje się na nowo),

• problemów w szkole, trudności z koncentracją,
• lęku przed śmiercią w młodym wieku,
• zachowań właściwych dla dzieci młodszych (np.

ssanie kciuka, moczenie się),

• objawów somatycznych (bóle brzucha, głowy, itp.).

Wszystkie powyższe zaburzenia wymagają konsulta-
cji ze specjalistami – lekarzem psychiatrą lub psycho-
logiem dziecięcym – oraz podjęcia prawidłowej tera-
pii. Wczesne zdiagnozowanie problemu i przeciw-
działanie rozwojowi zaburzeń lękowych, pozwala na
szybkie zapanowanie nad niebezpieczną sytuacją.
Nigdy nie należy bagatelizować problemów dzieci
i młodzieży, nawet jeśli wydają się nam one całkowi-
cie niezrozumiałe.

„

Nr3w3.qxd 2007-07-03 19:59 Page 11


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Gdy dziecko się nudzi ebook
Gdy małe dziecko się złości jak skutecznie pracować z dzieckiem z wybuchami złości
Gdy dziecko szybko się nudzi
Gdy schodzimy się
Gdy kończy się związek
Gdy dziecko przeszkadza rodzicom, Dzieci
kto sie boi krolowej polski
gdy schodzimy sie
kto sie boi krolowej polski, ► Ojczyzna, Dokumenty
co robić gdy pojawia sie komunikat niezgodności
Kiedy dziecko się urodzi, Dla dzieci, życzonka na każdą okazję
Gdy dziecko nie chodzi do szkoły, scenariusze
gdy dziecko siÄ™ buntuje, pedagogika, psychologia, psychologia ogólna

więcej podobnych podstron