TAKTYKA DZIAŁAŃ GAŚNICZYCH

Charakterystyka i zasady gaszenia

pożarów w składach drewna.

Pożar

Niekontrolowany proces spalania w

miejscu do tego nie przeznaczonym
powodujący straty materialne

Charakterystyka pożaru

Szybkość spalania drewna zależy od takich

czynników jak:

• ciężar właściwy
• wilgotność
• stosunek powierzchni do objetosci
• ułożenia stosu
• siły wiatru
• temp otoczenia

Największe zagrożenie pożarowe

występuje w składach tarcicy ( układanej w
sztaple), mniejsze w składach drewna
drobnego, papierówki, a następnie w
składach dłużyc i okrąglaków

Rozprzestrzenianie pożaru

Rozprzestrzenianie się pożaru następuje z różną

szybkością w zależności od kierunku przemieszczania się

płomienia. w płaszczyznach poziomych oraz z góry w dół

spalanie przebiega stosunkowo powoli, natomiast w

kierunku z dołu do góry szybkość spalania wyraźnie

wzrasta. W krótkim czasie temp. osiąga wartość około

700 C. W składach tarcicy dynamice pożaru sprzyjają

wolne przestrzenie między rzędami desek, zapewniając

swobodny dostęp powietrza do strefy spalania.

Szybkiemu rozprzestrzenianiu się pożaru sprzyjają też

nagromadzone często odpady drewna w postaci szczap,

kory, trocin znajdujących się w wolnych przestrzeniach

między sztaplami.
W miarę rozwoju pożaru wzrasta promieniowanie cieplne i

prądów konwekcyjnych. Zapalają się kolejne sztaple i

pojawiające się ognie lotne z groźba wytworzenia nowych

ognisk pożarów

Rozpoznawanie i zasady prowadzenia

działań gaśniczych:

W rozpoznawaniu należy ustalić:

• sposób składowania drewna
• odległość pomiędzy sztaplami lub stosami
• kierunki rozprzestrzeniania się pożaru
• warunki atmosferyczne i ich wpływ na

rozwój zdarzeń

• zagrożenie dla otoczenia
• warunki zaopatrzenia wodnego

Środki gaśnicze i sposób ich

podawania

Do gaszenia pożarów używamy wody lub

piany, bowiem płomień nad palącą się

przestrzenią znika natychmiast, gdy część

drewna zostanie dostatecznie zwilżona.

Gaszenie rozpoczynamy od podania silnych

strumieni wody, zadaniem, których jest

zbicie płomieni. Wobec trudności w

podejściu do składowiska w I fazie akcji,

możemy wykorzystać działka wodne lub

wodno pianowe, by następnie kontynuować

działania ze stanowisk wodnych,

pozwalających na gaszenie sztapli lub

stosów ze wszystkich stron.

W miarę rozwoju pożaru wzrasta

promieniowanie cieplne i prądów
konwekcyjnych. Zapalają się kolejne sztaple i
pojawiające się ognie lotne z groźba
wytworzenia nowych ognisk pożarów.

Po zbiciu płomieni z części zew sztapla

kierujemy prąd wody do jego wnętrza,
starając się możliwie głęboko zrosić deski
ułożone wew. Dobre efekty przyniesie
zastosowanie środków zwilżających.
Działanie rozpoczynamy od górnych rzędów
następnie przystępujemy do rozbiórki
sztapla.

Działając w obronie, prąd gaśniczy kierujemy

na pow. boczne, a następnie na górną część sztapla.
Przy poważnym niebezpieczeństwie
rozprzestrzeniania się pożaru dokonuje się także
rozbiórki sztabki zagrożonych przenosząc deski w
bezpieczne miejsce. Tego rodzaju działanie wymaga
dużej liczby ludzi. Zwrócić należy uwagę na ich
bezpieczeństwo, bowiem często sztaple ustawione
są bardzo gęsto z pozostawieniem wąskich przejść.
Na lini wiatru muszą być zajęte stanowiska gaśnicze
w obronie dalszej, chroniąc zarówno składowisko,
jak i okoliczne zabudowania, tereny leśne, bądź
uprawy. Stanowiska bojowe muszą ze sobą
współdziałać, wzajemnie ostrzegać się o grożącym
niebezpieczeństwie. Muszą mieć zapewnioną drogę
odwrotu.