PRZYSTOSOWANI

A ROŚLIN

TROPIKALNYCH

Las deszczowy występuje w trzech

głównych obszarach: w dorzeczach
Amazonki i Orinoko w Ameryce
Południowej (największy obszar
zwartego występowania) oraz w
Ameryce Środkowej, w dorzeczach
Kongo, Nigru i Zambezi w środkowej
zachodniej Afryce i na Madagaskarze,
w regionie Indii, Indochin (Indochiński
Półwysep), Półwyspu Malajskiego,
Wysp Sundajskich (Sundajski
Archipelag) i Nowej Gwinei.

Warunki siedliskowe

Warunki siedliskowe:
• Obfite, całoroczne opady deszczu
• Silne nasłonecznienie
• Wysoka średnia roczna temperatura

powietrza

• wysokie dzienne i niewielkie roczne

amplitudy temperatury

• Brak zróżnicowania pór roku,
• Najniższa temperatura (przed

wschodem słońca) wynosi ponad 20ºC,

a najwyższa (po południu) – ponad

30ºC.

Wilgotny las równikowy

(

las strefy

równikowej

las deszczowy

las

tropikalny

dżungla

)

Charakterystyka wiecznie zielonej formacji

leśnej:

• Ubogie gleby laterytowe

• Klimat przez cały rok jednostajnie gorący i wilgotny

• Gęsta i bujna roślinność

• Ogromne bogactwo gatunkowe drzew (na 1

hektarze lasu tropikalnego występuje ok. 200

gatunków drzew, podczas gdy w lesie strefy

umiarkowanej, dziesięciokrotnie mniej)

• Wielowarstwowy układ drzewostanu oraz obfitość

lian i epifitów

• Pospolite zjawisko kauliflorii (kwiaty wyrastają

bezpośrednio z pnia)

• Bardzo cieniste wnętrze lasu, wskutek czego słabo

wykształca się warstwa krzewów i runa

• Ze względu na charakterystyczny klimat

rośliny tworzące formacje lasów
tropikalnych wykształciły szereg
różnorodnych przystosowań
umożliwiających życie w tym środowisku.

• W warunkach tych zaznacza się ostra

konkurencja o światło, co przejawia się w
silną tendencją wszystkich roślin do
pięcia się wzwyż, czego przykładem są
liany.

•

Pnącza, czyli liany

–przyczepiają się do

innych roślin, wykorzystując je jako

podpory, w ten sposób szukają światła;

charakteryzują się szybkim, intensywnym

wzrostem na długość. Łodygi lian są

cienkie i wiotkie (zredukowana tkanka

mechaniczna); są roślinami czepnymi lub

wijącymi się, wytwarzają korzenie

czepne, wąsy pędowe lub liściowe,

specjalne ogonki liściowe, włoski lub

kolce czepne. U roślin wijących się

główna oś rośliny, rosnąc, wykonuje

ruchy okrężne, dzięki którym spiralnie

owija się wokół podpory. Naczynia i rurki

sitowe są szerokie, dlatego bardzo szybko

przewodzą wodę na znaczną wysokość.

• Epifit (porośle, aerofit) – roślina

rosnąca na innej roślinie, ale nie
prowadząca pasożytniczego trybu
życia. Korzysta z innego gatunku jako
podpory, a odżywia się samodzielnie.
Wyrasta w miejscach, gdzie gromadzi
się martwa materia organiczna (np.
w kącie gałęzi lub pędu) lub osiedla
się na pędach innych roślin, a
składniki odżywcze i wodę pobiera z
powietrza lub opadów.

Rośliny cieniolubne, skiofity– ponieważ

gęste korony drzew ograniczają dostęp
światła słonecznego (1-2%) do dolnych partii,
zarośla i runo stanowiące rośliny zielne,
czasami w ogóle nie występują. Na
zacienionym dnie tropikalnego lasu spotyka
się tylko drobne glony, mchy, porosty,
krzewinki, delikatne grzyby, a czasami rośliny
zielne gdyż przeżyć mogą tam tylko skiofity.
Rośliny, które przystosowane są do życia w
warunkach dużego zacienienia. Rośliny te źle
rosną w pełnym słońcu i nie wytrzymują w
tych warunkach konkurencji z innymi
roślinami.