Wypór, równowaga ciał
pływających
dodatkowe informacje
Wypór
Siła wyporu
M ożemy zapisać:
A
zdA
n
N
A
zdA
n
r
M
z
y
x
N
N
N
N
,
,
y
s
y
y
x
s
x
x
A
z
N
N
A
z
N
N
y
x
2
1
2
1
Składowe poziome N
x
, N
y
=0, bo napór z dwóch stron, rzuty ciała na odpowiednie płaszczyzny są takie
same, a wielkość naporu zależy od pola rzutu i współrzędnej środka geometrycznego pola rzutu.
Siła wyporu hydrostatycznego
1
1
V
zdA
N
z
g
d
z
i
e
V
1
–
o
b
j
ę
t
o
ś
ć
s
ł
u
p
a
c
i
e
c
z
y
n
a
d
c
i
a
ł
e
m
2
2
V
zdA
N
z
g
d
z
i
e
V
2
=
V
1
+
V
c
i
a
ł
a
S
2
-
r
z
u
t
t
a
k
i
s
a
m
d
l
a
c
z
ę
ś
c
i
k
o
n
t
u
r
u
d
o
l
n
e
g
o
i
g
ó
r
n
e
g
o
1
2
2
1
V
V
N
N
W
N
z
z
z
g
d
z
i
e
V
2
–
V
1
=
V
V
N
W
z
-
w
y
p
ó
r
h
y
d
r
o
s
t
a
t
y
c
z
n
y
V
W
W
-
r
ó
w
n
a
s
i
ę
c
i
ą
ż
a
r
o
w
i
c
i
e
c
z
y
o
o
b
j
ę
t
o
ś
c
i
w
y
p
a
r
t
e
j
p
r
z
e
z
t
o
c
i
a
ł
o
Warunki pływalności
Na ciało prócz siły wyporu działa siła ciężkości ciała G
Siła wypadkowa
W
G
G
1
- prawo Archimedesa
c
c
V
G
V
W
Od wartości G
1
zależą warunki pływania:
I G
1
= 0; G=W
c
c
V
V
V=V
c
, γ=γ
c
stan równowagi – ciało zanurzone na dowolnej głębokości
II
G
1
>0; G>W
c
c
V
V
V
V
c
c
- ciało tonie
III G
1
<0; G<W
1.
c
c
V
V
ciało wynurza się, przy czym trwa to do osiągnięcia stanu równowagi
tzn. wtedy kiedy G=W,
2.
}
V
V
c
c
ciało częściowo wynurzone (Statki!)
Mówimy, że ciało pływa, gdy jest wynurzone częściowo nad jej powierzchnią, lub zanurzone
całkowicie utrzymuje określone po
łożenie.
Stateczność ciał pływających, ciała
zanurzone
• Jest to zdolność powrotu ciała pływającego do położenia pierwotnego
po uprzednim jego wychyleniu ze stanu równowagi. Ma to związek z
kierunkami działania sił.
• Siły G i W przechodzą przez środek ciężkości z
G
i środek wyporu z
B
• G w środku ciężkości ciała
• W przez punkt będący środkiem wyporu są to współrzędne środka
objętości części ciała zanurzonego.
• Aby była równowaga G=W i muszą działać wzdłuż tej samej prostej.
• Ale to nie jest warunek wystarczający aby ciało zanurzone było
stateczne. O stateczności decyduje wysokość położenia środka
ciężkości z
G
i położenie środka wyporu z
B
• z
G
>z
B
– brak stateczności
• z
G
=z
B
–stateczność chwiejna
• z
G
<z
B
– równowaga trwała – ciało stateczne
Stateczność ciał pływających, częściowo
wynurzonych
Kryteria stateczności
Stateczność
W i e l k o ś ć m o m e n t u w z g l ę d e m o s i o - x w y n i k a j ą c e g o z p r z e s u n i ę c i a s i ę p o ł o ż e n i a ś r o d k a w y p o r u :
x
B
B
M
z
z
W
M o m e n t t e n j e s t r ó w n o w a ż o n y p r z e z m o m e n t k l i n a w y n u r z o n e g o i z a n u r z o n e g o M
X
. E l e m e n t a r n y
s i ł a w y p o r u o d k l i n a w y n u r z o n e g o l u b z a n u r z o n e g o w y n o s i :
S i ł y t e s ą r ó w n e c o d o w a r t o ś c i l e c z p r z e c i w n i e s k i e r o w a n e . M o m e n t o d t y c h s i ł m a p o s t a ć :
dA
y
ydW
dM
x
2
2
2
W y r a ż e n i e y ( ) d A j e s t e l e m e n t a r n ą o b j ę t o ś c i ą k l i n a w y n u r z o n e g o l u b z a n u r z o n e g o . M o m e n t
c a ł k o w i t y w y n o s i :
x
x
I
dF
y
M
2
2
dA
y
dW
Kryteria stateczności
Jeśli W= to wówczas otrzym
uje się:
V
I
z
z
I
z
z
V
x
B
B
x
B
B
I
X
– m
om
ent bezwładności wodnicy pływania.
Wodnica pływania to powierzchnia utworzona z przecięcia płaszczyzny swobodnej
powierzchni wodnej z powierzchnią ciała pływającego częściowo wynurzonego.
Z drugiej strony, dla m
ałych wartości w oparciu o rysunek uzyskuje się:
m
a
z
z
B
B
V
I
m
a
x
0
,
0
,
m
a
z
z
a
V
I
m
B
G
x
Jeśli środek wyporu jest położony niżej niż środek ciężkości (co m
a m
iejsce w
budowie okrętów) tzn :
B
G
z
z to znaczy: a>0 to aby ciało (statek ) był stateczny musi zachodzić warunek:
m
>0 i
a
V
I
x
Ramię prostujące.
Z g o d n i e z r y s . z m i a n a k s z t a ł t u p o w o d u j e z m i a n ę w s p ó ł r z ę d n y c h ś r o d k a w y p o r u ( r y s . 1 ) , c o p r o w a d z i
d o p o w s t a n i a m o m e n t u p a r y s i ł . M o m e n t t e n o k r e ś l a z a l e ż n o ś ć :
sin
)
(
)
(
GM
W
l
g
M
[ m
3
] – o b j ę t o ś ć z a n u r z o n e j c z ę ś c i k a d ł u b a s t a t k u ,
l [ m ] – r a m i ę p a r y s i ł d z i a ł a j ą c y c h n a p r z e c h y l o n y s t a t e k ( r y s . 1 ) .
Z e w z o r u w y n i k a , ż e m o m e n t p r o s t u j ą c y j e s t f u n k c j ą k ą t a p r z e c h y ł u , a j e g o w a r t o ś ć z a l e ż y o d
w a r t o ś c i r a m i e n i a m o m e n t u p a r y s i ł l ( ) . R a m i ę t o z m i e n i a s i ę w r a z z e z m i a n ą k ą t a p r z e c h y ł u .
P r z e b i e g t e j z a l e ż n o ś c i o d k ą t a p r z e c h y l e n i a s t a t k u d e c y d u j e o b e z p i e c z e ń s t w i e s t a t k u w r z e c z y w i s t y c h
w a r u n k a c h e k s p l o a t a c j i . D l a k a ż d e g o s t a t k u , k t ó r y p o s i a d a c e r t y fi k a t b e z p i e c z e ń s t w a , p r z e b i e g t e j
k r z y w e j m u s i s p e ł n i a ć w y m a g a n i a i n s t y t u c j i k l a s y fi k a c y j n e j .
Krzywa ramion prostujących
Związek między krzywą ramion, a
wysokością metacentryczną
I s tn ie j e śc is ła w s p ó łz a le ż n o ś ć m ię d z y p r z e b ie g ie m k r z y w e j r a m io n , a w y s o k o ś c ią
m e t a c e n tr y c z n ą . Z r ó w n a n ia w y n ik a , ż e :
sin
)
(
)
(
GM
l
P o c h o d n a k r z y w e j l p o k ą c ie p r z e c h y łu m a p o s ta ć :
cos
)
(
sin
)
(
)
(
GM
d
GM
d
d
dl
J e ś li k ą t p r z e c h y łu z m ie r z a d o z e r a , p u n k t G M
z m ie r z a d o p u n k tu G M
0
. W a r to ś ć te j
p o c h o d n e j d la k ą ta p r z e c h y łu = 0 , w y n ie s ie w ię c :
0
)
0
(
GM
d
dl
S t y c z n a d o k r z y w e j r a m io n p r z y z e r o w y m k ą c ie p r z e c h y łu p o z w a la n a o k r e ś le n ie
w y s o k o ś c i m e t a c e n tr y c z n e j . Z a c h o d z i r ó w n ie ż z a le ż n o ś ć :
tg
l
rd
GM
1
0
W y k o r z y s tu j e s ię j ą d o a n a liz s ta te c z n o ś c i p r z y m a ły c h k ą t a c h p r z e c h y łu .