Misje specjalne
• Dyplomacji ad hoc rozwinęła głównie po II
wojnie światowej, kiedy to stała się
praktyką wszystkich państw
• spowodowane to zostało
• wszechstronnym rozwojem stosunków
między państwami,
• pogłębiającą się współzależnością
interesów państw
Podstawa prawna
• Konwencja Zgromadzenie Ogólnego
Narodów Zjednoczonych
• o misjach specjalnych
• z dnia 16.12.1969 r.
definicja
• misją specjalną jest
• misja czasowa reprezentująca państwo
wysłane przez jedno państwo do drugiego
państwa za jego zgodą,
• w celu wspólnego rozpatrzenia z nim
określonych spraw albo wypełnienia wobec
niego określonego zadania
Misja specjalna jest
• instytucją
międzynarodową
prawa
publicznego
• służy celom realizacji stosunków między
państwami
• nie wszystkie delegacje, lecz jedynie
oficjalne,
reprezentujące
wyłącznie
państwo, wysyłane przez jedno państwo do
innego państwa dla spełnienia określonego
zadania są misjami specjalnymi
misje
• mogą być wykorzystywane do
przedyskutowania
i załatwiania istotnych spraw nie tylko
między państwami nie posiadającymi
żadnych stosunków oficjalnych, lecz
również nie uznających się wzajemnie oraz
będących w stanie wojny
• misje specjalne umożliwiają szybkie
odbywanie spotkań między osobistościami
państwowymi
misji specjalnych mają tymczasowy
charakter
• wyznaczone są na czas określony lub
potrzebny do wypełnienia określonego
zadania,
w przeciwieństwie do stałych misji
dyplomatycznych, które nie mają
ograniczonego czasu trwania
• specjalna ma do spełnienia ściśle
określone zadanie, a nie takie jak stała
dyplomatyczna
misja specjalna może być wysłana
• przez jedno państwo do drugiego państwa
tylko po uprzednim porozumieniu między
obu państwami , po wyrażeniu na to zgody
państwa przyjmującego
• w przypadku wysyłania misji do więcej niż
jednego państwa
• każde z państw przyjmujących misję musi
wyrazić zgodę na jej przyjęcie
rodzaje misji specjalnych
• misje specjalne szefa i członków rządu
• misje
specjalne
osobistości
reprezentujących głowę państwa,
• misje specjalne, na których czele nie stoją
wyżej wymienione osobistości wysokiej
rangi państwowej, a które reprezentują
państwo zgodnie z postanowieniami
Konwencji o misjach specjalnych z 1969
misje specjalne dzielimy na
• polityczno-ceremonialne,
• dyplomatyczne
• oraz misje o charakterze technicznym,
kierowane przez specjalistów
z określonych dziedzin
• misja specjalna może składać się z
jednego lub więcej przedstawicieli państwa
wysyłającego
W skład misji specjalnej wchodzi
• personel dyplomatyczny
• jak i administracyjno-techniczny
• oraz członkowie personelu służby
• wchodzący w skład misji członkowie dzielą
się na:
• szefa misji specjalnej,
• przedstawicieli państwa wysyłającego
• oraz członków personelu misji specjalnej
członkowie personelu misji specjalnej dzielą
się na
• personel dyplomatyczny,
• personel administracyjno-techniczny
• oraz personel służby.
• członkowie personelu służby misji
specjalnej są zatrudnieni przez samą misję
i należy ich odróżnić od służby prywatnej,
zatrudnionej wyłącznie w tym charakterze
przez poszczególnych członków misji
specjalnej
W skład misji specjalnej mogą być
• włączeni członkowie stałych misji
dyplomatycznych lub urzędów
konsularnych
• korzystają oni z przysługujących im, jako
członkom stałych misji lub urzędów
konsularnych przywilejów i immunitetów
Państwo przyjmujące może w każdym
• czasie
• i bez potrzeby uzasadnienia swojej decyzji
• powiadomić państwo wysyłające, że
którykolwiek z przedstawicieli państwa
wysyłającego w misji specjalnej albo
członek jej personelu dyplomatycznego
jest persona non grata
Korespondencja urzędowa misji
specjalnej
• jest nietykalna.
• korespondencja urzędowa oznacza
wszelką korespondencję dotyczącą misji
specjalnej i jej funkcji
• misja specjalna powinna posługiwać się
środkami porozumiewania się, łącznie z
pocztą i kurierem, stałej misji
dyplomatycznej państwa wysyłającego.
• poczta misji specjalnej nie powinna być
otwierana ani zatrzymywana