System edukacji w Polsce

(kształcenie ogólne i zawodowe).

Oświata w Polsce.

Termin “oświata” jest używany

zamiennie z wyrażeniem “system
oświaty”. Według słownika jest to
ogół powiązanych ze sobą
placówek i instytucji wychowania
bezpośredniego i pośredniego,
który umożliwia obywatelom
danego kraju zdobywanie ogólnego
i zawodowego wykształcenia oraz
wszechstronny rozwój osobowości.

System oświaty w

Polsce obejmuje zarówno
przedszkola, podstawówki,
gimnazja, szkoły
ponadgimnazjalne, jak i policealne,
artystyczne i tym podobne.

Szkolnictwo wyższe, nie zalicza

się do sytemu oświaty, jako iż
stanowi odrębny dział
administracji rządowej i ma
zagwarantowaną konstytucyjnie
autonomię.

Nauka w Polsce jest

obowiązkowa do ukończenia 18
roku życia, niemniej ale status
instytucji obowiązkowych mają
jedynie szkoła podstawowa i
gimnazjum. . Po tym okresie
człowiek sam decyduje czy
kontynuować naukę czy też nie.

Oświata w Polsce.



Przedszkola:

Do przedszkola uczęszczają dzieci w

wieku od 3 do 6 roku życia.

Obowiązkowa jest “zerówka” dla dzieci

6-letnich. “Zerówki” organizowane są

w przedszkolach, ale również szkoły

mają prawo do utworzenia takiego

oddziału. Aktualnie rząd zapowiada

wprowadzenie obowiązku szkolnego

od szóstego roku życia.



Szkoła podstawowa:

Sześcioletnia szkoła podzielona jest na

dwa trzyletnie etapy. Pierwszy etap
obejmuje klasy od I do III; zasadniczą
część stanowi blok zajęć zwanych
“kształceniem zintegrowanym” –
zajęcia te prowadzone są przez
jednego nauczyciela pełniącego
również funkcję wychowawcy.

Przedszkole I szkoła podstawowa

Uczniowie uczestniczą również w

zajęciach religii lub etyki (na skutek
małej liczby chętnych praktycznie
nie realizowany rodzaj zajęć w
polskich szkołach). O uczestnictwie
dziecka w zajęciach religii decydują
ich rodzice. Na tym etapie
edukacyjnym mogą zostać
wprowadzone do szkolnego planu
nauczania dodatkowe zajęcia
edukacyjne, takie jak np. język obcy.
Część uczniów uczestniczy również
w zajęciach dydaktyczno-
wyrównawczych oraz zajęciach
gimnastyki korekcyjnej. Możliwe jest
również wprowadzenie innych
dodatkowych zajęć dla wszystkich
lub grupy uczniów.

Szkoła podstawowa

Decyzję o tym podejmuje dyrektor

szkoły, przeznaczając na ten cel
tzw. godziny do dyspozycji
dyrektora. Limit godzin do
dyspozycji dyrektora jest
przyznawany szkole na każdy
oddział klasowy do wykorzystania w
ciągu trzech lat.

Szkoła podstawowa

Szkoła podstawowa

W klasach IV-VI przedmiotów uczą różni

nauczyciele, z czego jeden

(wychowawca) odpowiedzialny jest

za swoją klasę. Naucza się:

- języka polskiego

- języka obcego nowożytnego

- matematyki

- przyrody

- historii i społeczeństwa

- muzyki

- plastyki

- techniki

- informatyki

- wychowania fizycznego

- religii (o uczestnictwie dziecka w tych

zajęciach decydują rodzice) lub etyki

(praktycznie nie realizowany rodzaj

zajęć w polskich szkołach)

W tych klasach również dyrektor

szkoły, dysponujący limitem tzw.

godzin do dyspozycji dyrektora, może

wprowadzić dodatkowe zajęcia

edukacyjne dla wszystkich lub dla

grupy uczniów, w tym m.in.

dodatkowy język obcy i zajęcia

dydaktyczno-wyrównawcze. Od

klasy V uczniowie za zgodą rodziców

uczestniczą w zajęciach z

wychowania do życia w rodzinie. W

klasie 6. uczniowie piszą sprawdzian

poziomu wiedzy i umiejętności.

Sprawdzian jednakowy dla

wszystkich uczniów (z wyjątkami)

organizowany przez centralną

komisję egazminacyjną. Sprawdzian

ten nie ma wpływu na ukończenie

szkoły podstawowej jak i na przyjęcie

do gimnazjum.

Szkoła podstawowa

Reforma systemu oświaty z 1999 r.

wprowadziła gimnazjum. Uczniowie

uczęszczający do gimnazjum to

młodzież w wieku 13-16 lat. Kształcenie

na tym etapie ma charakter ogólny,

zatem naucza się następujących

przedmiotów: języka polskiego, historii,

wiedzy o społeczeństwie, plastyki,

muzyki, języka obcego nowożytnego

(niektóre gimnazja wprowadzają

dodatkowo drugi język), matematyki,

fizyki z astronomią, chemii, biologii,

geografii, informatyki, techniki,

wychowania fizycznego oraz jeśli

rodzice wyrażą taką wolę, również

religii. Dla uczniów, którzy nie

uczęszczają na religię, dyrektor

gimnazjum winien zorganizować zajęcia

etyki. Uczniowie uczęszczają również na

zajęcia z wychowania do życia w

rodzinie, które nie są jednak

obowiązkowe.

Gimnazjum

Nauka w gimnazjum kończy się

egzaminem gimnazjalnym,

zdawanym przez uczniów klas 3. w

kwietniu. Dokładny termin

corocznie ustala dyrektor

Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.

Egzamin składa się z dwóch części

pisemnych: humanistycznej i

matematyczno-przyrodniczej (a od

roku szkolnego 2008/2009 również

z języka obcego). Wynik egzaminu

nie ma wpływu na ukończenie

gimnazjum, ale ma znaczenie przy

rekrutacji do szkół

ponadgimnazjalnych (liceum

ogólnokształcącego, liceum

profilowanego, technikum i szkoły

zawodowej).

Gimnazjum

System kształcenia

zawodowego(zawodówka) - zwarty
układ instytucji oświatowych i innych
placówek organizacyjnych realizujących
proces kształcenia wykwalifikowanych kadr
dla potrzeb gospodarki kraju i kultury. 
Charakteryzuje się: 
- wszechstronnością,
- powszechnością, 
- drożnością (przechodzenie od niższego
do wyższego stopnia kształcenia),
- względną zgodnością z
zapotrzebowaniem gospodarki.

Rezultatem kształcenia zawodowego jest

wykształcenie zawodowe, którego
znaczącymi składnikami są: 
- wiedza ogólna i zawodowa, 
- umiejętności zawodowe, 
- nawyki i sprawności zawodowe.
- postawa zawodowa, 
- osobowość zawodowa. 

Szkoły ponadgimnazjalne

Istotne znaczenie mają: 

- proces lekcyjny realizowane jest
kształcenie teoretyczne ogólne i
zawodowe, - proces działaniowy
realizowany w pracowniach, warsztatach
szkolnych, zakładach prywatnych.
Wady obecnego systemu kształcenia
zawodowego: 
- brak przygotowania absolwentów do
pełnienia swych ról,
- fikcyjne praktyki, 

- nieodpowiedni dobór kadr. 

Po okresie nauczania nie krótszym niż 2

lata i nie dłuższym niż 3 lata, system
kształcenia zawodowego umożliwia
uzyskanie dyplomu potwierdzającego
kwalifikacje zawodowe po zdaniu
egzaminu

Szkoły ponadgimnazjalne

System kształcenia technicznego

(technikum) szkoła szczebla średniego o

profilu technicznym, wprowadzona w Polsce

w 1948 jako alternatywna wobec liceum.

Nauka w technikum trwała pięć lat i kończyła

się tak jak w liceum - egzaminem dojrzałości

oraz dodatkowo pracą dyplomową. Dyplom

ukończenia technikum upoważniał do

posługiwania się tytułem technika. Po

reformie w 1999 roku naukę w technikach

zawodowych skrócono do 4 lat, przy czym

naukę w szkole można podjąć dopiero po

ukończeniu najpierw sześcioletniej szkoły

podstawowej, a potem trzyletniego

gimnazjum.

Ukończenie czteroletniego technikum

umożliwia uzyskanie dyplomu

potwierdzającego kwalifikacje zawodowe po

zdaniu egzaminu, a także uzyskanie

świadectwa dojrzałości po zdaniu egzaminu

maturalnego. Absolwenci zasadniczych szkół

zawodowych mogą kontynuować naukę w

trzyletnich technikach uzupełniających.

Szkoły ponadgimnazjalne

System kształcenia

ogólnego(liceum)

rodzaj szkoły średniej w wielu krajach.

W Polsce liceum ogólnokształcące od

1999 r. wskutek reformy szkolnictwa

jest szkołą ponadgimnazjalną

(wcześniej posługiwano się nazwą

rodzajową szkoła średnia). By uczyć się

w liceum ogólnokształcącym, należy

wcześniej ukończyć gimnazjum i

podejść do egzaminu gimnazjalnego.

Profile w liceach ogólnokształcących

dają możliwość nauki przedmiotów na

poziomie rozszerzonym (ilość może

wynosić od 0 do 4 przedmiotów).

Również istnieją klasy dwujęzyczne, w

których niektóre przedmioty wykładane

są w języku obcym. Uczniowie z takich

klas mają możliwość przystąpienia do

matury dwujęzycznej. Nauka w liceum

ogólnokształcącym w Polsce trwa trzy

lata i kończy się egzaminem

maturalnym Po ukończeniu szkoły,

absolwent może podjąć naukę w szkole

policealnej, szkole wyższej.

Szkoły ponadgimnazjalne

Wykonała:

Masłowska Katarzyna