Litwa, Białoruś,
Ukraina
Wiedza w pigułce
Litwa
Powierzchnia: 65,2 tys.
km
2
Liczba ludności: 3,6 mln
Stolica: Wilno
Język urzędowy: litewski
Waluta: lit
Ustrój polityczny:
demokracja
Głowa państwa:
prezydent Valdas
Adamkus
Wiedza w pigułce
Białoruś
Powierzchnia: 207,6 tys.
km
2
Liczba ludności:9,9mln
Stolica: Mińsk
Język urzędowy:
białoruski, rosyjski
Waluta: rubel białoruski
Ustrój polityczny:
republika prezydencka
Głowa państwa:
prezydent Alaksandr
Łukaszenko
Wiedza w pigułce
Ukraina
Powierzchnia: 603,7 tys.
km
2
Liczba ludności: 46,7 mln
Stolica: Kijów
Język urzędowy:
ukraiński
Waluta: hrywna
Ustrój polityczny:
demokracja
Głowa państwa:
prezydent Wiktor
Juszczenko
Warunki naturalne
Litwa jest krajem położonym pod względem
geograficznym w Europie Środkowej, na
południowo-wschodnim wybrzeżu Morza
Bałtyckiego. Litwa to kraj piaszczystych,
wydmowych wybrzeży. Przeważają tu równiny
moreny dennej, pojezierza-lodowcowe i
sandrowe z wydmami śródlądowymi.
Środkową część Litwy stanowią nizinne tereny
z dużymi obszarami leśnymi i wieloma
jeziorami. Zachodnia część natomiast to
niewielkie pojawiające się wzniesienia, oraz
dawniej obszary bagienne, które zostały
wysuszone i przekształcone w tereny rolnicze.
Średnia wysokość na Litwie wynosi 99 m
n.p.m. , jednak najwyższy punkt to
wzniesienie Aukštojo kalnas (Wysoka Góra)
293,84 m n.p.m., na Wyżynie Miednickiej i
najniższy punkt to Morze Bałtyckie 0m.
wydma
Położenie Litwy w Europie
Bogactwa naturalne
Litwa posiada niewiele
własnych bogactw naturalnych –
złoża torfu, żwiru, dolomitu,
anhydrytu i bursztynu. Litwa
leży w strefie lasów mieszanych,
na ubogich glebach
piaszczystych rosną bory
sosnowe, a na glebach
żyźniejszych lasy świerkowe ze
świerkiem pospolitym z
udziałem drzew liściastych lub
dąbrowy, a na południu lasy
dębowo-grabowe. Lasy zajmują
26% kraju , pastwiska zajmują
17% powierzchni kraju.
Torfowiska zajmują ok. 5%
powierzchni kraju, szczególnie
rozległe na Wysoczyźnie
Żmudzkiej.
torf
Klimat
Litwa znajduje się w klimacie umiarkowanym ciepłym,
przejściowym między morskim nad wybrzeżem
bałtyckim i o wzrastających ku wschodowi cechach
kontynentalnych, występują charakterystyczne silne
wiatry i szybkie zmiany pogody. Średnia temperatura w
styczniu od –7°C na wschodzie do 0°C na wybrzeżu, w
lipcu ok. 17-18°C.
Najniższą temperaturę: –42,9°C, odnotowano 1 lutego
1956 (w mieście Utena ) ,najwyższą: 37,5°C,
odnotowano 30 lipca 1994 roku (w miejscowości
Jeziorosy). Opady głównie latem, średnio roczne
wynoszą ok. 600-800 mm i więcej, szczególnie w
zachodniej części Wysoczyzny Żmudzkiej.
Gleby
Na Litwie przeważają gleby ubogie
darniowo-bielicowe (ok. 1/2 pow.
kraju), darniowo-glejowe i bielicowo-
bagienne (rędziny 7% i mady 1%).
Występują tu także gleby ubogie jak i
gleby żyźniejsze.
Gospodarka
Rolnictwo
charakteryzuje się największą powierzchnią uprawną i
najkorzystniejszymi warunkami klimatycznymi. Jego udział w gospodarce
jednak nie jest aż tak wysoki, bo tylko 19%. Grunty orne zajmują tu około
35% powierzchni kraju, a łąki i pastwiska- 18%. Głównymi roślinami
uprawianymi są: zboża, a wśród nich jęczmień, pszenica i żyto, ziemniaki,
buraki cukrowe (zwłaszcza na terenach bagiennych) oraz len.
Jeżeli chodzi o hodowlę zwierząt to zaliczyć tu można: bydło, trzodę
chlewną oraz drób. Również rybołówstwo nie stanowi ważnej dziedziny
gospodarczej. Ryby odławiane są zarówno w Zalewie Kurońskim, jak i w
jeziorach.
Przemysł
na Litwie stanowi 39% udziału w gospodarce narodowej. Opiera
się on głównie na przemyśle przetwórczym, gdyż Litwa nie jest krajem
zasobnym w surowce mineralne. Wydobywa się tu jedynie surowce skalne
takie jak: wapień, dolomit, kreda, gips oraz na niewielką skalę bursztyny, a
także torf. Jest on jedynym produktem pozyskiwanym w kraju, który może
być wykorzystywany do produkcji energii.
Gospodarka
opiera się na przemyśle spożywczym, materiałów
budowlanych oraz drzewno - papierniczym. Ważną rolę spełnia także
przemysł maszynowy, paliwowo - energetyczny i chemiczny, ale oparte są
one o surowce importowane.
Rzeki i jeziora
Rozwinięta gęsta sieć rzek typu równinnego,
wolno płynące, meandrujące o szerokich
dolinach. Rzeki zasilane są przede wszystkim
wodami ze stopionych śniegów, co jest
przyczyną gwałtownego wzbierania stanów
wód na wiosnę i występowaniem licznych
powodzi. Największe rzeki to: Niemen – o
długości całkowitej 937 km, natomiast w
granicach Litwy 469 km, którego dorzecze
zajmuje prawie 70% powierzchni terytorium
Litwy. Najdłuższą rzeką płynącą w całości na
terytorium Litwy jest rzeka Święta, o długości
246 km. Największe jezioro to Dryświaty
(przy granicy z Białorusią), najgłębsze
Tauragnas (maksymalna głębokość 60,5 m),
najdłuższe (typu rynnowego) to Asveja o
długości 30 km.
meander
Podróże Po Litwie - Co
Zobaczyć i Gdzie Spędzić
Wakacje na Litwie?
Wilno
Park Narodowy Trakai
Park Narodowy Mierzei Kurońskiej
Park Narodowy Aukstaitija i Remaitija i Dżukija
Kowno i Druskienniki
Litwa niewątpliwie jest ciekawym krajem dla
polskiego turysty. Przyjeżdżając tu można zaczerpnąć
nadal aktywnego oddechu polskości oraz spędzić
wspaniałe wakacje czy to w mieście czy też w
ośrodkach wypoczynkowych Morza Bałtyckiego.
Wilno
Serce Wilna to przepiękna starówka
Senamiestis, (jedna z większych i
rozleglejszych w Europie) wraz ze
zabytkowymi, przeważnie barokowymi
kościołami, wspaniałymi magnackimi
rezydencjami i mieszczańskimi
kamieniczkami.
Zwiedziwszy bezcenne zabytki Wilna,
warto spróbować wczuć się także w
duszę tego miasta. Polski turysta może
tu bez trudu porozmawiać z
przechodniem, pospacerować po
wąskich uliczkach i zaułkach, a nawet
wziąć udział w nabożeństwie w języku
polskim. Warto też spocząć przy
katedrze lub nad Wilią, oraz popatrzeć
na baszty Giedymina lub Góry
Trzykrzyskiej.
starówka
Park Narodowy Trakai
Litwa posiada 5 parków narodowych
ustanowionych aby chronić i badać
zróżnicowaną przyrodą i dziedzictwo
historyczne kraju. Jednym z bardziej
znanych parków jest - "Historyczny Park
Narodowy Trakai". Obejmuje on tereny
średniowiecznej stolicy Litwy oraz
przylegające okolice. Najbardziej znane i
największe jezioro to Galve. Znajduje się
tam na wyspie zamek obronny z XIV wieku
zbudowany z czerwonej cegły. Trakai był
siedzibą Karaimów, mniejszości narodowej,
która, mieszkając na Litwie, zdołała
zachować swoją odrębność religijną,
zwyczaje oraz swoistą kulturę.
Zamek Wielkich
Książąt Litewskich
na wyspie jeziora
Galve
Park Narodowy Mierzei
Kurońskiej
Drugim parkiem jest "Park
Narodowy Mierzei Kurońskiej". Chroni
on unikatową piaszczystą mierzeję
przecinającą Zatokę Kurońską od
Morza Bałtyckiego. Piaszczysty wał
tworzy tu wydmy, które został
ukształtowane przez wiatr i wodę.
Obszary te stanowią naturalne
środowisko dla rzadkich okazów flory
i fauny. Wydmy te pod zasypanym
piaskiem kryją stare wioski rybackie,
które nawet obecnie przy brzegach
są rozbudowywane.
Widok z wydm
Park Narodowy Aukstaitija i
Remaitija i Dżukija
Inne parki to Parki Narodowe
Aukstaitija i Remaitija stanowiące
wzgórza morenowe, jeziora
polodowcowe jak i wyżyny. Park
Narodowy Dżukija chroni natomiast
tereny nizinne i wyżynne, rzek, lasów
oraz wydm lądowych.
Kowno i Druskienniki
Najczęściej odwiedzane miasta Litwy przez polskich turystów
oprócz Wilna są Kowno i Druskienniki.
Kowno
rozpościera się wokół zbiegu rzek Niemna i Neris, tworząc
fascynujące połączenie architektury z historią. Można tu zobaczyć
ruiny zamku z XIII-XVI w., czy też Kościoły Witolda oraz św.
Jerzego. Kowno jest miastem starych tradycji kulturalnych oraz
miejscem, gdzie mieszkało wiele pokoleń litewskich artystów,
kompozytorów i pisarzy, pozostawiając po sobie widoczne ślady.
Druskienniki
to główna miejscowość wypoczynkowo-rekreacyjna
która została ukształtowana przez przyrodę. Miasteczko otoczone
jest lasami sosnowymi, malowniczymi dolinkami Niemna i jej
dopływu rzeki Ratnycia. Znajduje się tu także jezioro Druskonis
znajdujące się w samym centrum miasta oraz małe jeziorko,
zwane Mergeles Akys (czyli Oczko Panienki). To właśnie one
tworzą wyjątkową atmosferę i specyfikę tego miasteczka
Warunki naturalne
Białoruś graniczy: od zachodu z Polską, od północy z Litwą i
Łotwą, od wschodu z Rosją i od południa z Ukrainą. Nie
posiada dostępu do morza. Białoruś charakteryzuje się
powierzchnią nizinną z rzeźbą polodowcową. Znaczna część
Białorusi (ponad 30%) to trudno dostępne bagna i rozległe
lasy i torfowiska, takie jak przy granicy z Polską Puszcza
Białowieska, stanowiąca jeden z nielicznych naturalnych
kompleksów leśnych, które udało się zachować w Europie od
czasów prehistorycznych, i które to zamieszkują będące
symbolem tego regionu i atrakcją turystyczną żubry. Trzeba
również pamiętać, że znaczna część Białorusi położona jest w
zachodniej części Niziny Wschodnioeuropejskiej. Najwyższy
punktem w Białorusi jest Góra Dzierżyńska (Święta Góra)
346 m n.p.m. jednak najniższy punkt to Niemen 90 m n.p.m.
Położenie Białorusi w
Europie
Bogactwa naturalne
Białoruś posiada – złoża torfu, gliny,
pisaków, dolomitu, kredy oraz niewielkie
zasoby ropy naftowej. Na Białorusi
występują również takie surowce, jak
bursztyn.
Naturalną szatę roślinną kraju
stanowią lasy mieszane, na północy brzozowe,
sosnowe i jodłowe, na południu dębowe,
jesionowe, klonowe, grabowe, olszynowe,
osikowe i bukowe, pokrywające 30% oraz
roślinność bagienna i torfowiskowa.
Klimat
Białoruś położona jest w strefie
klimatu umiarkowanego o cechach
kontynentalnych, Klimat umiarkowanie
ciepły. średnia temperatura w styczniu
od -8° do -4°C, natomiast w lipcu 17-
19°C. Średnia roczna suma opadów
atmosferycznych waha się od 560 do
660 mm, większość opadów notowana
jest latem.
Gleby
Gleby Białorusi są na ogół mało
urodzajne. Około 70% powierzchni
kraju pokrywają różne rodzaje gleb
bielicowych, około 25% – gleby
bagienne, torfiaste i podmokłe.
Wyższe obszary Polesia i szczytowe
partie wzgórz morenowych pokryte są
piaskami.
Gospodarka
Gospodarka oparta jest na rolnictwie i przemyśle.
Użytki rolne
stanowią 60,4% powierzchni kraju, użytki zielone,
głównie urodzajne pastwiska - 14%, a grunty orne 31%. Uprawia się:
zboża (żyto, owies, jęczmień, pszenica, gryka), konopie, tytoń, chmiel,
len, ziemniaki, buraki cukrowe, rośliny pastewne, owoce (jabłonie),
warzywa. Wskutek wybuchu elektrowni jądrowej w Czarnobylu na
Ukrainie w 1986 znaczne obszary rolne w południowo-wschodniej
części kraju zostały silnie skażone i nie są wykorzystywane rolniczo.
Rozwinięta
hodowla bydła
, trzody chlewnej, drobiu oraz zwierząt
futerkowych i pszczelarstwo. Rozwinięte leśnictwo.
Rozwinięty jest również
przemysł
: elektromaszynowy (produkcja
obrabiarek), środków transportu chemiczny (produkcja nawozów,
włókien syntetycznych), petrochemiczny (rafinerie ropy naftowej),
elektroniczny, włókienniczy, spożywczy , drzewny , papierniczy,
materiałów budowlanych, szklarski, skórzany. Znaleźć tu można liczne
zakłady rzemieślnicze, ponieważ dużo ludzi zajmuje się
garncarstwem i włókiennictwem. Wydobywa się tu złoża węgla
kamiennego, ropy naftowej, fosforytów, soli kamiennej i potasowej,
rud metali, torfu, łupków bitumicznych oraz surowców budowlanych
(wapieni, margli, gliny, piasków).
Złoża gliny
Rzeki i jeziora
Gęsta sieć rzeczna, większość
żeglowna oraz wykorzystywana do
spływu drewna. Główne rzeki: Prypeć,
Dniepr, Dźwina, Niemen, Berezyna,
Sożem, Jasiołda, Willa. Ponad 10 tys.
jezior polodowcowych: Narocz (80
km2), Oświejskie, Dryświaty. Najwięcej
jezior na Pojezierzu Brasławskim.
Podróże Po Białorusi - Co
Zobaczyć I Gdzie Spędzić
Wakacje w Białorusi?
Grodno
Mińsk
Kowno
Grodno
Jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc
na wakacje i podróże Polaków na Białorusi
stanowi miasto Grodno. Znajduje się ono na
zachodzie Białorusi i położone jest nad
Niemnem. Miasto to zamieszkane jest
obecnie w około 30% przez mniejszość
polską. Nad Niemnem leży niepozorny
Stary Zamek Królewski z końca XIV w., w
którym to obecnie znajduje się ciekawe
muzeum. W Grodnie znajduje się również
kilka cennych kościołów, (barokowy, kościół
Św. Zofii z XIV w., kościół Bernardynów z
1595 r., kościół i klasztor franciszkanów z
XVII w., kościół Wizytek z 1663 r., oraz
najstarsza budowla miasta cerkiew Św.
Borysa i Gleba, pochodząca z początków XII
w.
Cerkiew Św. Borysa i Gleba
Mińsk
Stolica Białorusi - Mińsk nie ma zbyt dużo
interesujących rzeczy do zaoferowania
turystom i zwiedzającym. Miasto to było
kompletnie zniszczone podczas II wojny
światowej, a obecnie w większości
poprzecinane jest pasmami zieleni oraz po
radzieckimi budynkami. Dla polskiego turysty
godnym odwiedzenia jest dawny kościół
katolicki, starówka Mińska z prawosławnym
soborem katedralnym, Plac Zwycięstwa z
pomnikiem Zwycięstwa oraz Plac
niepodległości z pomnikiem Lenina.
Katedra katolicka
(pojezuicka) w
Mińsku
Kowno
Drugie pod względem liczby
mieszkańców miasto Litwy, które
posiada wiele zabytków, m.in. ruiny
zamku kowieńskiego (XIII-XIV wiek),
archikatedra św. Piotra i Pawła,
ratusz miejski zwany "Białym
Łabędziem" (XVI wiek), Pałac
Massalskiego w Kownie, Dom
Perkuna (XVI w.), Pałac
Godlewskiego, meczet, Kościół św.
Michała Archanioła - dawna cerkiew
prawosławna, kościół garnizonowy.
Wszystkie te miejsca są godne
poświecenia chwili uwagi, oraz
czasu aby pozwiedzać te ciekawe
miejsca.
Gotycki "Dom
Perkuna"
Warunki naturalne
Ukraina jest państwem położonym w Europie Wschodniej.
Graniczy od północy z Białorusią, od zachodu z Polską, Słowacją i
Węgrami, od południa z Rumunią i Mołdawią oraz Morzem
Czarnym, od wschodu zaś z Rosją. Przeważająca część Ukrainy
leży na Nizinie Wschodnioeuropejskiej. Na południowym
zachodzie znajduje się bardzo rozległa Wyżyna Wołyńsko-Podolska
ciągnąca się do doliny Dniestru, natomiast na północ od wyżyny
leżą piaszczyste i bagniste równiny Polesia. Karpaty mają bogatą
florę (wszystkie piętra roślinności) i faunę. Górne piętra Karpat
pokryte są połupanymi płytami kamiennymi, powstałymi w
wyniku erozji. Kamienie te (gorgan) dały nazwę górom. W górach
tych porośniętych gęstym lasem żyje stosunkowo wiele dużych
drapieżników: wilków, rysi i niedźwiedzi. Gorgany nie posiadają
praktycznie infrastruktury turystycznej. Najwyższy szczyt Ukrainy
to Howerla 2061 m n.p.m. w paśmie Czarnohory - oraz na
Półwyspie Krymskim (wysokość do 1545 m n.p.m.) znajdują się
góry. Część południowa to w przeważającej mierze wybrzeże
Morza Czarnego stanowiące zarazem najniższy punkt.(0m n.p.m.)
Położenie Ukrainy w
Europie
Bogactwa naturalne
Północna i zachodnia część
kraju leży w strefie lasów
liściastych. Największe bagna
znajdują się na Polesiu,
miejscami zabagnienie wynosi
20-30% terenu. Torfowiska
występują w dolinach Desny,
Dniepru i Dniestru. Na Krymie
można spotkać roślinność typu
śródziemnomorskiego
bagna
Klimat
Znaczna część Ukrainy jest położona w zakresie
klimatu umiarkowanego kontynentalnego, natomiast
południe (na przykład Krym) – morskiego. Obszar
kraju znajduje się najczęściej pod wpływem polarno
morskich i polarno kontynentalnych mas powietrza.
Roczne amplitudy temperatury powietrza wahają się
od 25°C we Lwowie do 30°C w Starobielsku.. Roczna
suma opadów maleje z północnego zachodu (600
mm) na południowy wschód (400 mm). Występują tu
niezbyt gorące lata oraz chłodne zimy (w głębi i na
wschodzie kraju temperatura dochodzi w styczniu do
-40 st.).
Gleby
W północnej cześć kraju największy obszar zajmują gleby
bielicowo - ziemne. W lasach spotyka się szare gleby leśne. Na
bagnach wykształciły się gleby bagienne i torfowo-bagienna.
Dominującym typem gleb są czarnoziemne zajmujące ok. 60%
kraju co stanowi blisko 40% światowych zasobów tego typu
gleb. Występują one w strefie stepu i lasostepu. W północnej
części lasostepu największą powierzchnię zajmują czarnoziemu
ubogie w próchnicę (4-5%). Natomiast w południowej jego części
rozwinęły się czarnoziemy o zawartości próchnicy 6-6,5%. Niską
zawartością próchnicy charakteryzują się także czarnoziemy
leżące w północnej części stepu (3-4%). Południową cześć Niziny
Czarnomorskiej i Krymu zajęte są przez gleby
ciemnokasztanowe. Na Nizinie Zakarpackiej dominującym typem
są kwaśne gleby brunatne. W Górach Krymskich zaznacza się
różnica w pokrywie glebowej związana z ekspozycją stoków –
stoki północne pokryte są szarymi glebami leśnymi, a
południowe czerwono - ziemiami.
Gospodarka
Aktualnie Ukraina zależna jest od importu energii, zwłaszcza
gazu ziemnego.
Gospodarka
oparta na przemyśle i rolnictwie. Eksploatacja
węgla kamiennego i brunatnego, gazu ziemnego, ropy
naftowej, rud żelaza, manganu, soli potasowych.
Rozwinięty
przemysł
hutniczy, maszynowy,
elektromaszynowy (maszyny rolnicze i dla górnictwa),
metalowy, chemiczny (nawozy, włókna sztuczne, tworzywa),
spożywczy, drzewno-papierniczy.
Użytki rolne
stanowią 56% powierzchni. Uprawia się:
pszenicę, kukurydzę, buraki cukrowe, rośliny pastewne,
słoneczniki, ziemniaki, winorośl, warzywa. Rozwinięta
hodowla bydła, owiec, trzody chlewnej.
Rzeki i jeziora
Większość rzek Ukrainy (ponad 90 %)
należy do dorzecza Morza Czarnego i
Azowskiego, reszta do dorzecza Morza
Bałtyckiego (dopływy Sanu, Wieprza i Bugu).
Największą rzeką jest Dniepr z Prypecią i
Desną, oprócz niego do największych należą
Doniec, Boh, Dniestr, Dunaj z Cisą i Prutem.
Największym jeziorem słodkowodnym jest
przydunajskie jezioro Sasyk (pomiędzy deltą
Dunaju i Dniestru, powierzchnia 205 km2), a
słonowodnym - jezioro Sasyk - Sywasz na
Krymie (71 km2).
Podróże Po Ukrainie - Co
Zobaczyć I Gdzie Spędzić
Wakacje na Ukrainie?
Kijów
Lwów
Odessa i Jałta
Czarnohora
Podole
Bukowina
Kijów
Stolica Ukrainy, Kijów to najważniejszy w
kraju ośrodek przemysłowy, kultury i nauki
oraz wielki port rzeczny na Dnieprze. Kijów
zachował wiele zabytków. Do
najcenniejszych z nich należy; Złota Brama
z 1037 r., sobór Św. Zofii z XI w., klasztor
Ławra Peczerska z soborem Uspienskim z
XI w., oraz cerkiew Troicka z początku XII w.
Przykłady architektury sakralnej w Kijowie
to przede wszystkim wielka XIX-wieczna
Katedra Włodzimierska wybudowana na
pamiątkę przyjęcia chrześcijaństwa na
Rusi. Popularne miejsce odwiedzane przez
turystów to Maidan Niezależnosti z
wielkimi fontannami, pełen muzyków,
sprzedawców i spacerowiczów.
cerkiew
Troicka
Lwów
Lwów to miasto które od początku swojego
istnienia było wielonarodowościowe. Żyli tu,
Rusini, Polacy, Żydzi, Ormianie i Niemcy. To
właśnie to miasto jest najbliższe polskiemu
turyście. W mieście zachowało się wiele
cennych nie tylko polskich zabytków. Jednym z
ciekawszych zabytków są ruiny zamku
Kazimierza Wielkiego z połowy XIV w. We
Lwowie mieszczą się trzy katedry, katolicka,
ormiańska wzniesiona i unicka. Stare Miasto
Lwów to jego rynek, na którym znajduje się
szereg kamienic z XV-XVIII w. Najpiękniejsza
budowla Lwowa to ozdobiony trzema złotymi
figurami aniołów Teatr Opery i Baletu z przełomu
XIX i XX w. Będąc we Lwowie polski turysta musi
także odwiedzić Cmentarz Łyczakowski, który
stanowi jedną z piękniejszych nekropolii
środkowej Europy i miejscem spoczynku wielu
zasłużonych Polaków. To właśnie tam znajduje
się również Cmentarz Orląt Lwowskich - Polaków
- obrońców miasta z 1919 r.
Rynek we
Lwowie
Kurortem nadmorskim i miejscem niegdyś wypoczynku dygnitarzy
radzieckich stanowiły właśnie Odessa i Jałta.
Odessa
to liczne bulwary nadmorskie (promenady), oraz
piaszczyste plaże wraz z najsłynniejszą plażą Arkadii. Do
ciekawszych obiektów w mieście należy otoczony ogrodami Teatr
Opery i Baletu. Główny symbol miasta to słynne Schody
Potiomkinowskie o 192 stopniach, które sławę swą zawdzięczają
filmowi radzieckiemu "Pancernik Potiomkin" z 1925 r. Znajduje się
tu również Odeskie Muzeum Archeologiczne zawierające
eksponaty sztuki użytkowej z rejonu Morza Czarnego.
Jałta
to przede wszystkim miejscowość znana z podpisania tu
traktatu powojennego, ale także miejsce w którym warto
zobaczyć, Muzeum Czechowa, Sobór Św. Joanny Złotoustej,
katolicki Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, Jałtańskie
Państwowe Muzeum Historii i Literatury, Muzeum Narodowej Sztuki
Dekoracyjnej "Polana Bajek". Do pereł tego miejsca jak i Ukrainy
zaliczyć trzeba zamek "Jaskółcze Gniazdo". Położony na wysokim
klifie zamek tuż nad brzegiem morza robi naprawdę wielkie
wrażenie.
Odessa i Jałta
Czarnohora
Pasmo położone na wschód od
Gorganów, o podobnym
charakterze, lecz bardziej
zmienione przez człowieka.
Posiada sieć schronisk, więc jest
częściej odwiedzane przez
turystów. Ciekawostką są ruiny
zbudowanego tuż przed wojną
obserwatorium astronomicznego
na szczycie Popa Iwana.
Ruiny obserwatorium
Podole
Region nizinny nad Dniestrem pokryty
niegdyś stepem. Obecnie w większości
użytkowany rolniczo. Zasadniczo płaski
teren jest przecięty licznymi, niesłychanie
kręto meandrującymi rzekami, z
Dniestrem na czele. Ich mniejsze dopływy
wycinają w miękkim podłożu głębokie
jary o stromych brzegach
Bukowina
Obszar na terenie Ukrainy i Rumunii leżący
pomiędzy Karpatami i Dniestrem.
Charakterystyczny krajobraz ukraińskiej
Bukowiny to pokryte lasem wzniesienia
dochodzące do 537 m n.p.m. Lecz
najistotniejszą cechą tego regionu to
zróżnicowanie etniczne. Żyją tu Ukraińcy,
Rumuni, Polacy, Żydzi, Niemcy, Ormianie i
Lipowani, co również odzwierciedla architektura
(obok cerkwii stoi kościół katolicki, a za nim
synagoga i świątynia greko -katolicka).
KONIEC
DZIĘKUJĘ Z
A UWAGĘ!