Prehistoria

Starożytna

Grecja

Starożytny Rzym

Styl romański

Styl gotycki

Renesans

Barok

Sztuka XVIII w.

Autorzy 

Termin prehistoria inaczej
pradzieje, oznacza epokę w
historii ludzkości,
poprzedzającą pojawienie
się pisma. Dla historyków
najważniejszym źródłem są
dokumenty pisane, a te
powstały dopiero w
starożytności. Toteż
badaniem najdawniejszych
dziejów zajmują się
archeolodzy, a nie historycy

.

Menu

Menu

W starożytnej Grecji rozwijała się
architektura. Grecy budowali wielkie i
piękne domy, wyposażone w
reprezentacyjną salę, wokół której
znajdowały się inne pomieszczenia.
Dzisiaj zachwycamy się pięknym
kolorem kamienia, z którego były
wznoszone świątynie greckie. Warto
jednak wiedzieć, że – podobnie jak
rzeźby – były one przez Greków
polichromowane, czyli malowane.
Wyróżniamy trzy style: styl dorycki,
styl joński i styl koryncki.

Menu

Wiele elementów Rzymianie przyjęli od
Greków. Rzymianie wznosili znacznie
więcej budynków użyteczności
publicznej niż Grecy. Oprócz trzech
greckich porządków wykorzystywali dwa
inne toskański i kompozytowy.
Wyprzedzali natomiast Greków pod
względem konstrukcyjnym i
technicznym. Doskonale opanowali
technikę wyboru zapraw i tynków.
Ponadto wyrabiali cement z wapnia i
popiołów wulkanicznych.

Menu

Nazwa stylu romańskiego pochodzi od
łacińskiej nazwy Rzymu (Roma), który
od początków średniowiecza był
stolicą chrześcijaństwa. Cechy
kościoła romańskiego to:
- grube, wykonane z kamienia mury,
- proste, geometryczne kształty z
licznymi wieżami i apsydami.
- małe, wąskie okna
- sklepienie kolebkowe lub krzyżowe

Menu

Słowo „gotyk” początkowo miało
znaczenie pejoratywne
(negatywne), ponieważ
wywodzący się z terenu Niemiec i
Skandynawii Goci uczestniczyli w
upadku cesarstwa rzymskiego.
Chociaż nie mieli nic wspólnego z
tworzącym się we Francji nowym
stylem, nazwano go tak, aby
podkreślić barbarzyński
charakter sztuki, całkowicie
zrywającej z tradycją antyczną.

Menu

Renesans to czas ludzi światłych i
wszechstronnie wykształconych. Większość
artystów zajmowała się kilkoma
dziedzinami sztuki, a często także nauki.
Podobnie uczeni nie ograniczali swoich
badań do jednej dyscypliny. Dlatego też
znany jest termin człowiek renesansu, czyli
człowiek wszechstronny, którym także
dzisiaj określamy osoby wykształcone w
wielu dziedzinach. Prawdziwym
człowiekiem był Leonardo da Vinci, a także
Michał Anioł oraz Mikołaj Kopernik.

Menu

Barok narodził się pod koniec XVI wieku
w Rzymie. Nadał nowe oblicze miastu, a
następnie przyjął się w innych państwach,
a nawet na innych kontynentach.
Przetrwał do końca XVIII stulecia, choć
równolegle, już od połowy tego wieku,
rozwijało się oświecenie, a wraz z nim
nowe ideały piękna. Początkowo barok
oznaczał odejście od pełnego harmonii i
symetrii piękna renesansu. Artyści nie
mieli jednak poczucia, że tworzą nowy
styl, gdyż nie zrezygnowali z form, których
źródłem inspiracji był antyk.

Menu

Klasycyzmem nazywamy
kierunek w sztuce, dla którego
wzorem była kultura
starożytna. Sztukę II połowy
XVIII w. i pierwszych
dziesięcioleci XIX wieku
nazywamy też
neoklasycyzmem, ponieważ
antykiem inspirowano się
również w epoce renesansu i
baroku. Przedrostek neo –
nowy, wskazuje, że inspiracja
sztuką antyczną nie jest
zjawiskiem nowym.