Zapis i odtwarzanie

dźwięku

• Pierwszym urządzeniem służącym do rejestracji i

odtwarzania dźwięku był wynaleziony przez Edisona

w 1877 roku fonograf. Składał się on z poruszanego

korbką walca pokrytego zamiast sadzami parafiną,

oraz stalowej igły (która zastąpiła szczecinę),

połączonej z membraną. Drgająca pod wpływem fal

dźwiękowych membrana połączona z igłą rzeźbiła

odpowiednio drgający rowek. Tym razem nie tylko

membrana przekazywała drgania dźwiękowe igle, ale

również walec parafinowy mógł odesłać drgania

membranie. Głos można było powtórzyć, na razie

wprawdzie tylko raz. Kiedy jednak miękką parafinę

Edison wymienił na folię aluminiową, jego

"gramofon" powtarzał już jak papuga wypowiedziane

słowa trzy lub cztery razy. W 1888 roku Edison

udoskonalił swój wynalazek, zastępując walec

cynfoliowy woskowym.

• Rok później Amerykanin niemieckiego pochodzenia

Emil Berliner zmodyfikował wynalazek Edisona,

zastosowawszy do nagrywania dźwięku zamiast

walców płyty woskowe. Z tych płyt można było

łatwo wykonywać metalowe matryce, a z nich

tłoczyć dowolną ilość kopii w trwałym tworzywie

sztucznym. Tak powstała płyta gramofonowa i

urządzenie do odtwarzania dźwięku z płyt -

gramofon.

Mechaniczny zapis dźwięku
(gramofon)

• W 1898 roku inżynier duński Valdemar Poulsen uzyskał

patent na magnetyczne nagrywanie i odtwarzanie

dźwięku. Razem ze współpracownikiem Pedersenem łączy

on telefon z fonografem (stąd niezwykła nazwa jego

wynalazku - telegramofon lub telefonograf) i nagrywa

słyszane rozmowy. W ich aparacie do zapisywania i

odtwarzania dźwięku służył cienki drut stalowy, nawinięty

na obrotowy cylinder. Drut przesuwał się przed szczeliną

elektromagnesu, zasilanego prądem kształtowanym przez

mikrofon. W celu odtworzenia dźwięku należało

przesuwać namagnesowany drut przed szczeliną z tą

samą prędkością, a elektromagnes połączyć ze

słuchawkami. Ten pierwszy " druciany" magnetofon został

opatentowany przez Poulsena w roku 1900. Udoskonalone

aparaty do magnetycznego zapisu dźwięku na taśmie

stalowej pojawiły się w rozgłośniach na przełomie lat

dwudziestych i trzydziestych naszego stulecia. Prototyp

nowoczesnego magnetofonu, w którym do zapisu i

odtwarzania dźwięku zastosowano taśmę magnetyczną w

takiej postaci, jaka ma obecnie, pokazała niemiecka firma

AEG na Wystawie Radiowej w Berlinie w 1935 roku.

Jakość zapisu/odtwarzania

•

Opatentowana przez ISD technologia DAST

zapewnia naturalny zapis i odtwarzanie

dźwięków. Wejściowe sygnały dźwiękowe

są zapamiętane bezpośrednio w komórkach

nieulotnej pamięci EEPROM i odtwarzane

bez efektów syntetycznych, często

słyszalnych w rozwiązaniach cyfrowych.

Cała próbka jest zapamiętana w

pojedynczej komórce, minimalizując obszar

pamięci niezbędny do przechowania zapisu

o danym czasie trwania

Urządzenia odczytu audio

• Odtwarzacz płyt kompaktowych, CD - laserowy

gramofon cyfrowy służący do odtwarzania tzw.

płyt kompaktowych (dysk kompaktowy).

Podstawowymi elementami odtwarzacza płyt

kompaktowych są: mikroprocesor wytwarzający

wszystkie napięcia potrzebne do sterowania

gramofonem, laserowa głowica odczytująca,

wraz z mechanizmem skupiania strumienia

światła lasera i mechanizmem ścieżkowania,

silnik prądu stałego (do obracania płyt) wraz z

układem automatycznej regulacji obrotów

talerza oraz układ elektroniczny do

przetwarzania sygnałów cyfrowych na sygnały

analogowe.

Magnetofon

• Magnetofon jest urządzeniem do nagrywania i

odtwarzania dźwięku na taśmie magnetycznej.

Są dwa rodzaje magnetofonów - analogowe i

cyfrowe. Urządzenia służące tylko do nagrywania

są nazywane dyktafonami, a tylko do

odtwarzania - odtwarzaczami magnetofonowymi.

Pierwszy
magnetofon

Magnetowid

• Obecnie w technice nazwa ta obejmuje

urządze nia związane z nagrywaniem i

odtwarzaniem dźwięku i obrazu meto

dami elektronicznymi - magnetowidy,

kasety, kamery TV, gramowidy, płyty

wizyjne, filmy, telewizory, monitory.

Zapis dźwięku
komputerowy

• Współczesnym urządzeniem do

zapisu i odtwarzania dźwięku jest
mp3,mp4, itp.

Koniec