Kartografia tematyczna

Metody prezentacji map
tematycznych

Mapy tematyczne

Def. map tematycznych – uwypuklone elem. map
ogólnogeograficznych (sieć drogowa), graficzna
interpretacja zjawisk i procesów przyrodniczych,
gospodarczych, społecznych (rozkł. temp.)
Podkład mapy – elem. treści ogólnogeogr.
spełniające funkcję lokalizacji obiektów
(hydrografia).
Formalnie mapami tematycznymi są również mapy
przeznaczone dla konkretnego użytkownika, np.
mapy samochodowe, mapy lotnicze, mapy
geologiczne.

Przeznaczenie map
tematycznych

Przeznaczeniem map tematycznych (instr.
K-3) jest zaspokojenie różnorodnych potrzeb
gospodarki narodowej, a w szczególności:



potrzeb planowania przestrzennego,
rolnictwa
i gospodarki żywnościowej, górnictwa itp.,



rozwiązywania problemów naukowo –
badawczych,



administracji i zarządzania.

Klasyfikacja map
tematycznych

Mapy tematyczne można klasyfikować (za
PTIP) zależnie od:



prezentowanych obiektów przestrzennych,
które mogą być dyskretne i ciągłe, 0-, 1-, 2- i 3-
wymiarowe, z ewentualnym uwzględnieniem
czasu jako dodatkowego wymiaru;



charakteryzujących te obiekty atrybutów, które
stanowią temat mapy, z uwzględnieniem typów
danych odpowiadającym tym atrybutom;



kartograficznego sposobu przedstawienia tych
atrybutów, który może przybierać postać
prezentacji multimedialnej.

Redakcja map
tematycznych

Legenda - wykaz znaków występujących
na mapie wraz z objaśnieniami oraz
uzupełniające informacje o mapie.
Rodzaje wypowiedzi prezentowanych na
mapach tematycznych:



jakościowe



ilościowe



absolutne



relatywne

Metody prezentacji

Jakościowe:



Sygnatur – prezentacja obiektów nie możliwych do
przedstawienia w skali mapy:



Punktowe, liniowe, ilościowe.



Zasiegów - prezentacja zjawisk występujących w
rozproszeniu:



Zasięg liniowy, sygnaturowy, plamowy, opisowy.



Chorochromatyczna (met. tła jakościowego) –
rozwinięcie met. zasięgów. Polega na podzieleniu
powierzchni na wzajemnie wykluczające się zasięgi –
pola – różna pod względem jakościowym (np. mapa
użytkowania ziemi, polityczna)

Metody prezentacji cd.

Ilościowe:



Kartodiagramy – zbiór diagramów umiejscowionych w
przestrzeni geograficznej.



Kartogramy – przedstawiają średnią intensywność zjawiska
w granicach pól odniesienia.



Dazymetryczna - ukazuje obszary reprezentujace zjawiska o
takiej samej gęstości, przy czym wyraz liczbowy tej gęstości
ma charakter skokowy.



Kropkowa – met. ciągła, polega na zastąpieniu sygnatury
kropką reprezentującą nie jeden, a pewną liczbę obiektów
(waga kropki).



Izolinii - linie łączące jednakowe wartości liczbowe,
przedstawia się tak zjawiska charakteryzujące się ciągłą
przestrzenną zmiennością natężenia(np. wysysokości n.p.m)
ale także zjawiska występujące wyspowo, które moga być
interpretowane jako ciągłe, jeżeli zostana odniesione do
innego zjawiska o charakterze ciągłym (gęstość zaludnienia,
lesistość, tzw. izoplety (pseudoizolinie)).

Met. zasięgów i sygnatur

Met. zasięgów i sygnatur

Met. chorochromatyczna

Met. kartogramów i kartodiagramów

Met. kartogramu prostego i
dazymetrycznego

Met. kropkowa

Met.
izolinii

Kartodiagram wektorowy

Kartodiagram wektorowy potokowy

Kartodiagra
m
kołowy

Literatura

Ratajski L., 1973: Metodyka kartografii
społeczno – gospodarczej. Państwowe
Przedsiębiorstwo Wydawnictw
Kartograficznych, Warszawa.
Kraak M., Ormeling F., 1998:
Kartografia. Wizualizacja danych
przestrzennych. Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa.
Instrukcja techniczna K-3.