- przyrząd optyczny znoszący
lub zmniejszający skutki wady,
takiej jak nadzwroczność*,
krótkowzroczność*,
astygmatyzm*
, czy starczowzroczność*.

*Nadwzroczność- jest drugą obok
krótkowzroczności najczęściej
spotykaną wadą refrakcyjną oka
ludzkiego. Jest wynikiem zbyt małych
rozmiarów przednio - tylnych oka lub
niewystarczającą siłą łamiącą układu
optycznego oka.

tak widzi osoba z nadzwrocznością

*Krótkowzroczność- jest jedną z
najczęściej spotykanych wad
refrakcyjnych oka ludzkiego. Jest
wynikiem zbyt dużych rozmiarów
przednio - tylnych oka lub zbyt
dużą siłą łamiącą układu
optycznego oka.

tak widzi osoba z krótkowzrocznością

*Astygmatyzm- jest wadą polegającą na zniekształceniu
widzenia wskutek niesymetryczności rogówki oka. Jeżeli
promień krzywizny rogówki oka w płaszczyźnie pionowej jest
inny niż w płaszczyźnie poziomej, to promienie świetlne
padające na różne części rogówki załamywane są w różnym
stopniu. Powoduje to, że obraz widziany przez pacjenta jest
nieostry. Często zdarza się, że gdy pokazuje się pacjentowi
znak krzyżyka, on widzi ostro tylko jedno jego ramię - pionowe
lub poziome.

tak widzi większość osób

taki widzi osoba z astygmatyzmem

*Starczowzroczność- jest pogorszeniem widzenia na bliskie
odległości wynikającym ze zmniejszenia lub utraty zdolności
akomodacji oka. Jest to proces fizjologiczny, powodujący
zmniejszenie elastyczności gałek ocznych .

* okulary korekcyjne – okulary korygujące wady wzroku.
- Okulary dwuogniskowe-okulary korekcyjne, w których
soczewki zawierają dwa obszary o różnych mocach
optycznych.
- Okulary progresywne-soczewka, która służy do korekcji
starczowzroczności i innych zaburzeń akomodacji.
Używana jest w okularach korekcyjnych, oraz jako korekcyjna
soczewka kontaktowa.
* okulary ochronne – okulary, które za zadanie mają chronić
oczy pracowników przed urazami.
* okulary przeciwsłoneczne – okulary chroniące przez zbyt
dużym natężeniem światła.
* okulary polaryzacyjne – okulary z filtrem polaryzacyjnym,
przez który przedostaje się jedynie światło
o polaryzacji zgodnej z kierunkiem polaryzacji filtru, dzięki
czemu nie są widoczne niepotrzebne odbicia od powierzchni
niemetalicznych.

OCHRONNE

PRZECIWSŁONECZNE

POLARYZACYJNE

KOREKCYJNE

Nie wiadomo, kto i kiedy wynalazł okulary. Pierwsze przyrządy, które można
nazwać okularami pojawiły się w Chinach, co potwierdza znany podróżnik
Marco Polo.
Twierdził, że Chińczycy do czytania używają szkieł utrzymywanych na
miejscu przez druty zaczepione za uszy.
Równocześnie inne źródła twierdzą, że okulary pojawiły się już w Xw u
Arabów.
Kiedy dokładnie okulary weszły do powszechnego użycia, nie wiadomo na
pewno. Wielu wierzy, że miało to miejsce w Toskanii pod koniec XIII
wieku i za wynalazcę uważają Salvino d’Armato degli Armati. Nie wiadomo
jednak, czy taka osoba istniała naprawdę.
W Europie pierwsze okulary pojawiły się w około 1286 r. we Włoszech. Ich
twórcą był Alessandro de Spina, Dominikanin.
Inne źródła wskazują na Wenecję, jako na miejsce pochodzenia okularów w
Europie.
Jednakże wielu uważa, że rozwój zakładów produkujących tam okulary, był
raczej następstwem ich wcześniejszego odkrycia i
Teorię tę potwierdza fakt, że w tym samym czasie w Murano kwitła już sztuka
wytwarzania szkła.
Pierwsze egzemplarze były wyposażone w wypukłe soczewki do korygowania
dalekowzroczności. Jak widać informacje na temat historii okularów są bardzo
zbieżne, w zależności od rodzaju źródła informacji.

- dają poważniejszy wygląd i poczucie mądrości osoby
noszącej
- nie wymagają pielęgnacji
- nie tracimy czasu na zakładanie i ściąganie
- nie musimy pamiętać o ich ściąganiu na noc i terminach
wymiany
- nie męczą wzroku i nie powodują wysuszania oczu
- długa praca przed komputerem i czytanie książek

-każdy widzi ,że mamy wadę wzroku
-przeszkadzają przy uprawianiu sportu
-ograniczone pole widzenia
-mogą nie pasować danej osobie i psuć jej wygląd
-wysokie koszty w przypadku stłuczenia lub
zagubienia
-nie zawsze je mamy przy sobie (np. do czytania)

W ciągu dwóch lat mają się pojawić na rynku
elektryczne okulary, które ciemnieją po naciśnięciu
przycisku .
Używane dotychczas, zmieniające kolor szkła
fotochromowe, ciemnieją pod wpływem światła
słonecznego, a bledną w ciemności.
Nowe szkła, opracowane przez Chao Ma oraz Chunye
Xu z University of Washington w Seattle, ciemnieją w
dowolnym momencie, po naciśnięciu małego guziczka.
Nałożona na szkło przezroczysta, polimerowa elektroda
z materiału pod wpływem napięcia elektrycznego staje
się ciemnoniebieska.
Prąd elektryczny potrzebny jest tylko w momencie
zmiany koloru, więc pobór energii jest minimalny.