Adaptacja dziecka do życia w

żłobku

Adaptacja - definicja

• Adaptacja pochodzi z łacińskiego –

adaptare, co dosłownie oznacza –
przystosować.

• W psychologii oznacza dostosowanie

zachowania do potrzeb i do
środowiska.

• Czyli: powszechnie wiadomo adaptacja jest

przystosowaniem się, zaakceptowaniem nowych

warunków, odnalezieniem się w nowej roli. Może

ona przebiegać prawidłowo tylko wtedy, gdy nowe

środowisko zaspokaja podstawowe potrzeby, a

przede wszystkim potrzebę bezpieczeństwa, która

jest jedną z najważniejszych potrzeb stojących u

podstawy piramidy potrzeb Maslowa.

Etapy adaptacji

• reorientacja psychologiczna – uczenie

się nowych wzorów i stosowanie ich w
praktyce

• tolerancja – szacunek dla cudzych

poglądów, upodobań, wierzeń

• asymilacja – całkowite przystosowanie

się jednostki lub zbiorowości do
istniejących warunków.

Od czego zależy przebieg

adaptacji

• - z kim przebywało dziecko przed

zapisaniem do przedszkola

• - jak silna emocjonalna wieź łączy

dziecko z rodzicami

• -czy przed przedszkolem miało kontakt

z rówieśnikami i jak intensywny

• - czy zostawało pod opieką osób

trzecich

• Adaptację przechodzą także rodzice-

muszą pogodzić się z sytuacją oddania
własnego dziecka pod opiekę obcych
osób, pokonać własne poczucie winy,
niechęć, niepokój, strach. Potrzebują
czasu zanim przestaną myśleć jak
radzi sobie ich maleństwo, czy niczego
mu nie brakuje, czy ma zaspakajane
wszystkie potrzeby.

• W związku z tak dużą zmianą w życiu, u

dzieci mogą pojawić się różnego rodzaju
objawy psychosomatyczne związane z
adaptacją.

• Pojawienie się objawów jest zależne od

stopnia dojrzałości układu nerwowego
dziecka, dojrzałości emocjonalnej, progu
odporności psychicznej, jak również
umiejętności przygotowania dziecka do
przedszkola.

• Do najczęściej występujących możemy

zaliczyć:

■ płaczliwość, rozdrażnienie, wpadanie w histerię
■ labilność emocjonalna- częste zmiany

nastrojów

■ trudności ze spaniem, częste wybudzanie się,

niespokojne wiercenie

■ napady agresji, buntu, sprzeciwy, popychanie,

bicie, rzucanie się na ziemię

■ zmniejszenie apetytu (całkowite odmawianie

jedzenia) lub jego wzmożenie

■ wymioty, bóle brzucha, biegunka
■ apatia, lękliwość, zahamowanie emocjonalne
■ regres- cofnięcie się nabytych już umiejętności

( powrót do wypróżniania się w pieluchy itp.)

Kilka wskazówek pomocnych w

adaptacji:

• Trzeba pamiętać, że w pierwszych dniach pobyt dziecka w

przedszkolu powinien być krótki, stopniowo należy

przyzwyczajać go do rozłąki z rodzicem. Dlatego ważne jest,

aby było odbierane po obiedzie

ok godz. 12.

• Pożegnanie z maluchem zawsze jest bardzo trudne dla

wszystkich również dla rodziców- dlatego ważne aby trwało

jak najkrócej. Przedłużanie przytulania, całowania

powoduje, że dziecko jeszcze mocniej koncentruje się na

swoich emocjach i płaczu.

• Gdy dziecko weszło już na salę i pożegnało się z rodzicem,

ważne jest aby nie stać w drzwiach i nie zaglądać ponownie

na salę. To powoduje ponowne rozdrażnienie i podtrzymanie

emocji żalu i rozpaczy.

• W pierwszych tygodniach można pozwolić maluchowi na

zabieranie ze sobą ulubionej zabawki, misia, kocyka, która

zapewnia poczucie bezpieczeństwa i kojarzy się z domem.

W momencie kiedy dziecko przyzwyczai się do przedszkola

należy stopniowo ograniczać zabawki np. zostawiać w

szatni na półce.

• Indywidualne plany adaptacyjno-

wychowawcze na przykładach