Pobierz cały dokument

Rozmiar 172,5 KB

Plan opieki nad chorym po udarze mózgu

background image

Plan opieki nad chorym po 

udarze mózgu

background image

Problem 1: Ryzyko wystąpienia powikłań wczesnych u chorych 

z udarem niedokrwiennym lub krwotocznym: 

niebezpieczeństwo wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego, 

zaburzeń sercowo-naczyniowych, oddechowych, gospodarki 

wodno-elektrolitowej, metabolicznych, zakażeń

Cel opieki: zapobieganie i wczesne wykrywanie rozwijających 

się powikłań klinicznych

Interwencje pielęgniarskie: 
- Monitorowanie podstawowych parametrów życiowych oraz 

stanu świadomości i stanu źrenic

- Ocena dominujących objawów neurologicznych przy 

zastosowaniu wystandaryzowanych skal klinicznych np. NIH 

Stroke Scale, Scandinavian Stroke Scale, Glasgow Coma 

Scale

- Dokumentowanie wyników obserwacji w sposób 

umożliwiający ocenę zmiany stanu chorego w czasie

background image

- Prowadzenie bilansu płynów

- Pobieranie materiału biologicznego do zleconych 

badań laboratoryjnych 

- Podawanie tlenu na zlecenie, zwykle 2-4 l/min przez 

cewniki donosowe

- Przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki przy 

zabiegach inwazyjnych w celu zapobiegania 

zakażeniom

- Ułożenie głowy chorego w pozycji uniesionej do 30º, 

w ramach profilaktyki wzrostu ciśnienia 

wewnątrzczaszkowego

- Wykluczenie czynników mogących powodować wzrost 

ciśnienia wewnątrzczaszkowego

- Udział w postępowaniu farmakologicznym – 

podawanie zleconych leków zgodnie z 

obowiązującymi zasadami

Uwaga: pacjenci z ciężkim udarem niedokrwiennym lub 

udarem krwotocznym wymagają leczenia w 

warunkach intensywnego nadzoru medycznego

background image

Problem 2: Ryzyko wystąpienia zapalenia płuc i niedodmy 

płuc wskutek unieruchomienia

Cel opieki – zapobieganie powikłaniom oddechowym przez 

zapewnienie drożności i prawidłowej wentylacji dróg 
oddechowych

Interwencje pielęgniarskie:
- Nauczenie pacjenta skutecznego odkrztuszania 

zalegającej wydzieliny w drogach oddechowych, 
prowadzenie gimnastyki oddechowej

- Oklepywanie klatki piersiowej w celu ułatwienia 

usunięcia wydzieliny z drzewa tchawiczo-oskrzelowego. 
Oklepywanie nie jest wskazane u chorych ze 
wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym

- W razie konieczności – odsysanie wydzieliny z drzewa 

tchawiczo-oskrzelowego

- Częsta zmiana ułożenia pacjenta (co 2-3 godz), wczesne 

uruchamianie (zgodnie z decyzją lekarza)

background image

Problem 3: Ryzyko wystąpienia odleżyn i odparzeń z 

powodu unieruchomienia i trudności w samodzielnym 
utrzymaniu higieny

Cel opieki – zapobieganie odleżynom i odparzeniom

Interwencje pielęgniarskie:
- Ocena ryzyka powstawania odleżyn  wg 

wystandaryzowanych skal

- Odciążenie miejsc narażonych na ucisk, zmiana ułożenia 

pacjenta co 2-3 godziny

- Pielęgnacja skóry, masaż miejsc narażonych na odleżyny
- Utrzymanie czystości skóry, okolic krocza
- Poprawa stanu ogólnego przez pełnowartościową dietę
- Utrzymanie higieny osobistej, izolowanie warstw skóry 

przylegających do siebie za pomocą gazy i talku

background image

Problem 4: zagrożenie chorobą zakrzepowo-zatorową żył 

wskutek unieruchomienia

Cel opieki – profilaktyka zakrzepicy żylnej i zatorowości płucnej

Interwencje pielęgniarskie:
- Usprawnienie układu oddechowo-krążeniowego przez 

możliwie wczesne uruchamianie, ćwiczenia mięśni klatki 
piersiowej, ćwiczenia oddechowe

- Częsta systematyczna zmiana pozycji chorego
- Gimnastyka kończyn dolnych w celu polepszenia krążenia, 

stosowanie pończoch uciskowych, masaż kończyn dolnych w 
kierunku w kierunku serca, unikać podkładania wałków pod 
kolana, ponieważ utrudnia to odpływ krwi żylnej

- Dbałość o prawidłowe nawodnienie pacjenta, jeśli nie ma 

przeciwwskazań i specjalnych zaleceń lekarskich najlepiej 
ok. 2-2,5 l na dobę

background image

- 

W przypadku wystąpienia objawów zakrzepowego 

zapalenia żył głębokich (ból kończyny, 
niesymetryczny obrzęk, zaczerwienienie, 
ocieplenie kończyny, sinica stopy i podudzia, 
gorączka, tachykardia) – elewacja kończyny 
chorej, wykonywanie okładów np. z altacetu, po 
ustąpieniu objawów – powolne uruchamianie 
chorego z założoną opaską uciskową na 
kończynie

background image

Problem 5: Ryzyko wystąpienia infekcji dróg moczowych w 

związku z obecnością cewnika moczowego i obniżeniem 
odporności

Cel opieki – zapobieganie zakażeniu układu moczowego

Interwencje pielęgniarskie:
- Zakładanie cewnika na stałe tylko tym chorym, u których jest 

to konieczne

- Przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki przy zakładaniu 

cewnika

- Podczas manipulacji cewnikiem (np. przy wymianie worka na 

mocz) koniec cewnika należy utrzymać w warunkach 
aseptycznych

- Utrzymanie w czystości ujścia cewki moczowej
- Prawidłowe nawodnienie pacjenta (2,-2,5 l / dobę)
- Pobieranie moczu do badania bakteriologicznego (na zlecenie 

lekarza)

- Usunięcie cewnika tak szybko, jak to jest możliwe

background image

Problem 6: Ryzyko zachłyśnięcia i zachłystowego zapalenia płuc 

spowodowane zaburzeniami połykania, zaburzeniami 
świadomości, unieruchomieniem, osłabieniem odruchu 
kaszlowego

Cel opieki – zapobieganie aspiracji śliny i pokarmu do dróg 

oddechowych

Interwencje pielęgniarskie:
- Wstrzymanie się z żywieniem doustnym do czasu upewnienia 

się, że chory nie ma zaburzeń połykania

- W celu stwierdzenia obecności ewentualnych zaburzeń 

połykania należy sprawdzić czy chory nie wykazuje zaburzeń 
podczas picia niewielkiej ilości wody i czy jest w stanie kaszleć 
na polecenie

- Przy karmieniu doustnym należy zapewnić pacjentowi pozycję 

siedzącą lub półsiedzącą 

- Chory z zaburzeniami połykania powinien być karmiony przez 

zgłębnik nosowo-żołądkowy lub gastrostomię

background image

Problem 7: Możliwość wystąpienia przykurczów z powodu 

wzmożonej spastyczności oraz zaników mięśniowych na 
skutek braku aktywności motorycznej

Cel opieki – profilaktyka przykurczów i zaników mięśniowych

Interwencje pielęgniarskie:
- Ocena zaburzeń ruchowych za pomocą skal klinimetrycznych 

(ocena stopnia i zakresu deficytów)

- Staranne ułożenie chorego mające na celu przeciwdziałanie 

spastyczności. Najlepiej na łóżku zautomatyzowanym, 
wielopozycyjnym, z materacem przeciwodleżynowym

- Układanie na plecach: w zasadzie nie jest zalecane gdyż 

wzmaga wzorzec zgięciowo-wyprostny ciała

- Ułożenie na boku zdrowym: kończyna górna porażona 

wysunięta do przodu z barkiem przywiedzionym, kończyna 
dolna w lekkim zgięciu w stawie biodrowym i kolanowym, 
kończyny niedowładne/porażone – n/p- ułożone na 
poduszkach

background image

- Ułożenie na boku dotkniętym  n/p: leżenie na niesprawnym 

boku jest zalecane ze względu na stymulację kory mózgowej, 

bark wysunięty do przodu (przywiedziony) powoduje, że masa 

ciała podparta jest płaszczyzną łopatki, co zapobiega uciskowi 

na staw ramienny i umożliwia ruchy niedowładną kończyną 

górną, kończyna dolna powinna się znajdować w ułożeniu 

pośrednim w stawie biodrowym i lekkim zgięciu w stawie 

kolanowym, pozycja ta zapewnia stabilność i przeciwdziała 

nasilaniu spastyczności

- Regularna zmiana pozycji zarówno leżącej jak i siedzącej co 2 

godz. Lub co godzinę w zależności od stanu chorego, zmiany 

pozycji powinny być inicjowane od strony n/p, co sprzyja 

wytłumianiu odruchów i pobudza niedowładną kończynę do 

czynności wspierających

- Nie należy stosować podciągów, lejców, drabinek sznurowych 

do chwytania lub podciągania, wyzwalają one bowiem odruchy 

chwytne kończyn górnych i zwiększają napięcie prostowników, 

nasilając spastyczność

- Wykonywanie ćwiczeń biernych i czynno-biernych 

uwzględniając pełny zakres ruchów w poszczególnych stawach 

kończyn górnych i dolnych, sprawnych i niesprawnych 

(ćwiczenia te zapobiegają nie tylko przykurczom, zanikom 

mięśniowym ale też zastojowi krwi żylnej w kończynach)

background image

Problem 8: Ryzyko podwichnięcia w stawie barkowym 

Cel opieki – zapobieganie podwichnięciu w stawie barkowym

Interwencje pielęgniarskie:
- W okresie „wiotkości” należy bardzo ostrożnie dokonywać 

zmian pozycji chorego

- Podczas dokonywania obrotów ciała pacjenta nie należy 

pociągać kończyny n/p za bark, ale obejmować chorego za 
okolicę łopatkową i plecy

- Należy zwracać uwagę, aby kończyna n/p nie zwisała z 

łóżka, fotela lub wózka siedzącego

- Trzeba stosować właściwy temblak w okresie wiotkości 

kończyny, jeśli nie ma wiotkości podwieszanie nie jest 
konieczne

background image

Problem 9: Trudności związane ze zmianą pozycji ciała w łóżku 

spowodowane niedowładem/ porażeniem połowiczym

Cel opieki – pomoc choremu przy zmianie pozycji i uruchamianiu 

we wczesnej fazie choroby, zapewnienie mu bezpieczeństwa 

fizycznego

Interwencje pielęgniarskie:
- Zapewnienie dostępu do łóżka ze wszystkich stron, szafka, 

stolik, krzesło powinny być umiejscowione zawsze po stronie 

n/p

- Pomoc przy zmianie pozycji 

- Na stronę sprawną – zgiąć staw kolanowy kończyny n/p, 

następnie podtrzymując kończynę n/p w ułożeniu do przodu, 

ująć plecy, zwłaszcza okolicę łopatkową i dokonać obrotu 

pacjenta na stronę n/p

- Na stronę niesprawną – stanąć po stronie n/p, polecić zgiąć 

zdrową kończynę w stawie kolanowym, następnie skierować 

zdrowe ramię i bark nad ciałem pacjenta do siebie i dokonać 

obrotu j.w.

background image

- Instruowanie chorego podczas zmiany pozycji
- W trakcie udzielania pacjentowi pomocy w 

zmianie pozycji należy unikać rozpraszania jego 
uwagi przez inne bodźce np. TV

- Unikanie mikrourazów, ponieważ skóra po stronie 

niedowładu jest delikatna wskutek zaburzeń 
troficznych i tym samym szczególnie narażona na 
występowanie odleżyn

- Jeśli istnieje zagrożenie wzrostu ciśnienia 

śródczaszkowego chorego należy odwracać bez 
wysiłku z jego strony

background image

Problem 10: Trudności w chodzeniu/przemieszczaniu się 

spowodowane niedowładem lub porażeniem

Cel opieki – pomoc pacjentowi w przemieszczaniu się i 

poprawa sprawności lokomocyjnej

Interwencje pielęgniarskie:
- Pomoc przy wstawaniu

- Balansując pośladkami, pacjent przesuwa się z pomocą 

pielęgniarki do brzegów łóżka, stopy same przesuwają 
się do tyłu, a jeśli nie, trzeba je tam przesunąć, należy 
zwracać uwagę na stopę n/p, czy jest właściwie ułożona 
na podłożu, ponieważ może ulec podwichnięciu

- Niezbędne są obserwacja wyglądu pacjenta, pomiar 

ciśnienia tętniczego, tętna i innych parametrów 
mogących świadczyć o zaburzeniach krążenia 
spowodowanych zmianą pozycji

 

background image

- Przyjęcie pozycji siedzącej

- Chory siedzi na twardym, prostym krześle z 

lekkim pochyleniem do przodu, obie ręce 
spoczywają na stole

- Kończyna górna n/p ułożona jest tak, aby siła 

nacisku była przenoszona na staw ramienny, a 
stopa dobrze oparta, nieopadająca

- Jeśli pacjent odzyskał już jakieś ruchy ręki, 

należy zachęcać go do używania jej w różnych 
codziennych czynnościach

background image

- Pomoc w nauce chodzenia: pielęgniarka pełni 

funkcję asekuratora i instruktora

- Stabilizacja kolana n/p, ponieważ łatwo może dojść do 

gwałtownego zgięcia w stawie kolanowym i upadku 
pacjenta

- Pacjent stawia pierwszy krok zawsze kończyną sprawną
- Pielęgniarka znajdująca się po stronie niedowładu 

utrzymuje kontakt biodrami z ciałem pacjenta, co 
powoduje że masa ciała z kończyny sprawnej przenosi 
się na stronę niesprawną, tak jak przy chodzie 
prawidłowym

- Przy niewielkich niedowładach chory uczy się chodzenia 

jedynie pod nadzorem, natomiast pacjent z głębokimi 
niedowładami – za pomocą sprzętu ortopedycznego

- Przy poruszaniu się za pomocą wózka należy zwracać 

uwagę na stopę n/p, która powinna być ułożona w takiej 
samej pozycji jak stopa sprawna

background image

Problem 11: Trudności w samoobsłudze spowodowane 

niedowładem lub porażeniem

Cel opieki – wdrożenie pacjenta do samoobsługi

Interwencje pielęgniarskie:
- Ocena stopnia upośledzenia sprawności samoobsługowej
- Ustalenie planu postępowania z chorym w zakresie 

samoobsługi, motywowanie go do podejmowania działań i 
aktywne wdrażanie do codziennych czynności

- Pomoc w wykonywaniu czynności higienicznych: toaleta 

jamy ustnej co 3-4 godziny, toaleta całego ciała 1-2 razy 
dziennie w miarę potrzeby, mycie rąk przed posiłkami, 
mycie głowy 2-3 razy w tygodniu, obcinanie paznokci w 
zależności od potrzeby, łazienka powinna być dostosowana 
do potrzeb osób z niedowładem połowiczym

background image

- Pomoc chorym z niedowładem połowiczym w 

ubieraniu się

- Wszystkie czynności należy zaczynać od słabszej strony, 

postępowanie takie jest elementem rehabilitacji ruchowej i 
usprawniania funkcji poznawczych

- Wkładając górną część garderoby należy zaczynać od 

kończyny niesprawnej, koszulę, sweter położyć na udach, 
rękawy podciągnąć daleko na ramiona żeby ułatwić 
włożenie ubrania przez głowę

- Przy zdejmowaniu koszul/swetrów należy zaczynać od 

kończyny sprawnej, podobnie przy zakładaniu  dolnej części 
garderoby czy obuwia należy zaczynać od niesprawnej 
kończyny dolnej, a przy zdejmowaniu zachować kolejność 
odwrotną

- Należy poinstruować chorych żeby używali dwuczęściowych 

ubrań, unikali sukienek, tunik, odzieży zapinanej na guziki, 
a korzystali z odzieży i obuwia na suwaki, rzepy zatrzaski

background image

- Pomoc przy wkładaniu spodni: pacjent siada na krześle, 

zakłada dolną kończynę chorą na zdrową, sprawną rękę 
wkłada nogawkę na nogę niedowładną, którą stawia na 
podłodze, przed wciągnięciem spodni pacjent musi upewnić 
się czy zachowuje równowagę w pozycji stojącej, powinien 
opierać się biodrem o umywalkę lub stół oraz wesprzeć się 
nań niedowładną kończyną górną co przeciwdziała 
opadaniu spodni i umożliwia ich zapięcie

- Pomoc przy nakładaniu skarpet i obuwia: chory rozwiera 

skarpetkę kciukiem, palcem wskazującym i środkowym 
sprawnej ręki i nakłada na stopę, buty wkłada w powietrzu 
na przednią część stopy, stawia stopę z butem na podłodze 
i wsuwa piętę naciskając dłonią niedowładne kolano

- Wyposażenie chorego w sprzęty pomocnicze ułatwiające 

samoobsługę: stolik przyłóżkowy, łyżki o szerokich 
uchwytach, uchwyty pozwalające na unoszenie 
przedmiotów, balkonik lub trójnóg do chodzenia, wózek 
inwalidzki

background image

Problem 12: Trudności w samoobsłudze i poruszaniu się 

spowodowane zaburzeniami wyższych czynności nerwowych

Cel opieki – poprawa samodzielności chorego łagodzenie 

objawów zaburzeń funkcji poznawczych

Interwencje pielęgniarskie:
- Stosowanie bodźców akustycznych, wzrokowych i 

dotykowych, kierujących uwagę chorego na stronę 
„zaniedbywaną”

- Angażowanie strony „zaniedbywanej” w wykonywanie 

czynności samoobsługowych

- Ustawienie szafki przyłóżkowej od strony zaniedbywanej
- Pochodzenie do pacjenta od strony zaniedbywanej
- Dbanie o prawidłowe ułożenie kończyny zaniedbywanej, 

zwrócenie uwagi aby kończyna porażona nie zwisała z łóżka

background image

Problem 13: Trudności w przyjmowaniu posiłków spowodowane 

niesprawnością ruchową oraz utrzymującymi się 
zaburzeniami połykania, mogące prowadzić do powstania 
niedoborów żywieniowych

Cel opieki – zmniejszenie trudności w jedzeniu, zwiększenie 

komfortu chorego podczas przyjmowania posiłków, 
zapewnienie prawidłowego stanu odżywienia

Interwencje pielęgniarskie:
- Karmienie chorego lub pomoc podczas jedzenia

- Należy wygospodarować wystarczającą ilość czasu, aby 

podczas karmienia rozmawiać z chorym, nie ponaglać go 
i pozwolić mu na samodzielność

- Zapewnić choremu bezpieczną pozycję
- Zapewnić choremu sprzęt ułatwiający przyjmowanie 

posiłków np. łyżki o szerokich uchwytach, słomki do 
picia, podkładki przeciwpoślizgowe pod naczynia

background image

- Należy nakłaniać pacjenta żeby żuł i gryzł pokarm, również 

osłabioną stroną, ponieważ z braku aktywności może dojść 
do nasilenia spastyczności i asymetryczności strony 
niedowładnej

- Jeśli chory sobie nie radzi, gdyż niedowład obejmuje także 

szyję i język, należy pomagać mu i wspierać go psychicznie, 
ale nie wyręczać, nie okazywać poirytowania z powodu 
nieporadnego i powolnego jedzenia, podczas karmienia 
należy zapewnić warunki intymności

- Należy dbać o estetykę, temperaturę i właściwy skład 

posiłków, uwzględniać nawyki żywieniowe chorego

- W razie potrzeby stosować śliniak z kieszonką dla dorosłych

Po zakończeniu jedzenia niezbędne jest
- Wykonanie toalety jamy ustnej, sprawdzenie czy nie 

pozostały resztki jedzenia, zwłaszcza w niedowładnej części 
jamy ustnej, każdorazowo po posiłku należy umyć protezy 
zębowe

background image

Problem 14: Zaburzenie komunikacji werbalnej spowodowane 

uszkodzeniem o.u.n.

Cel opieki – podtrzymanie kontaktu z chorym z uwzględnieniem 

rodzaju zaburzeń – afazja ruchowa, czuciowa, dyzartria

Interwencje pielęgniarskie:
U chorych z afazją ruchową:
- Nawiązanie kontaktu z chorym w trakcie wykonywania 

codziennych czynności pielęgnacyjnych

- Podtrzymanie chęci nawiązania kontaktu przez chorego
- Stosowanie pytań rozstrzygnięcia, aby  ułatwić udzielanie 

odpowiedzi przez chorego

- Stworzenie choremu korzystnych warunków zewnętrznych do 

mówienia

- Cierpliwe wysłuchiwanie chorego

background image

- Nie należy poprawiać nieprawidłowo artykułowanych słów w 

tkacie wypowiedzi chorego, po wypowiedzi wskazane jest 
podanie poprawnego brzmienia danego słowa

- Wykazywanie zainteresowania problemem pacjenta, 

cierpliwości,  serdeczności i zrozumienia

- Zauważenie niewielkiej nawet poprawy mówienia przez 

pacjenta

U chorych z afazją czuciową
- Zwracanie się do chorego twarzą w twarz, używanie krótkich 

zdań i prostych słów, akcentowanie w zdaniu najważniejszych 
wyrazów, mówienie powoli, wyraźnie, z przerwami pomiędzy 
słowami, bez podnoszenia głosu

- Unikanie mówienia do pacjenta przy innych głośnych 

rozmowach lub hałasie w tle

- Wzmacnianie komunikowania, pokazywanie aktualnie 

używanych przedmiotów, a także za pomocą mimiki, gestów, 
intonacji głosu

background image

- Okazywanie aprobaty słownej i przez dotyk w przypadku 

nawet minimalnych postępów chorego w mówieniu

- Przestrzeganie krótkiego czasu rozmowy

U chorego z dyzartrią
- Uczenie i motywowanie do wykonywania ćwiczeń 

wzmacniających mięśnie twarzy i warg, np. ćwiczenia 
mimiczne, wysuwanie i chowanie języka, wykonywanie 
ruchów ssania, wydmuchiwania

- Uczenie prawidłowego oddychania
- Korygowanie wysokości głosu i napięcia mięśni 

artykulacyjnych

- Dostrzeganie postępów w procesie reedukacji mowy i 

wyrażanie aprobaty z tego powodu

background image

Problem 15: Możliwość wystąpienia tzw niepełnosprawności 

wtórnej w związku z zaniechaniem kontynuowania rehabilitacji

Cel opieki – wzmacnianie efektów rehabilitacji, aktywizowanie 

psychofizyczne pacjenta  w celu poprawy jego samodzielności

Interwencje pielęgniarskie:
- Pozyskanie chorego do współpracy, zachęcanie do cierpliwości, 

wytrwałości, wzmacnianie chęci uczestniczenia w procesie 
rehabilitacji

- Konturowanie ćwiczeń ruchowych zaleconych przez 

rehabilitanta

- Zgłoszenie lekarzowi gdy pacjent wykazuje objawy depresji a 

podjęte działania wsparcia emocjonalnego nie dają rezultatu

- Niewyręczanie chorego w czynnościach które sam może i 

powinien wykonywać zwracanie uwagi na najmniejsze 
osiągnięcia pacjenta

- Ćwiczenie pamięci motorycznej przez ruch i wizualizację 

określonych czynności

background image

- Instruowanie chorego podczas wykonywania przez niego 

prostych ćwiczeń ruchowych, ćwiczenia rozpoczyna się od 
kończyn zdrowych

- Zachęcanie chorego do wykonywania prostych ćwiczeń 

czynno-biernych i prowadzonych tułowia:

background image

Problem 16: Utrzymujące się zaburzenia w wydalaniu mocz, 

zwiększające ryzyko zakażeń układu moczowego i 

pogarszające jakość życia pacjenta

Cel opieki – przywrócenie właściwych wzorców wydalania 

moczu, zapobieganie zakażeniom układu moczowego, 

poprawa jakości życia chorego

Interwencje pielęgniarskie:
- Obserwacja pacjenta w celu określenia charakteru zaburzeń 

(nietrzymanie moczu, nagłe parcie na mocz, niecałkowite 

opróżnianie pęcherza)

- Po usunięciu cewnika u pacjentów z nietrzymaniem moczu 

należy prowadzić trening pęcherza moczowego

- Systematyczne (np. co 1 godz., potem rzadziej co 2-4 

godz) najlepiej skojarzone z podawaniem płynów do picia, 

podawaniem basenu lub zaprowadzeniem do toalety

- Zalecenie choremu aby próbował świadomie 

powstrzymywać mikcję do czasu podania basenu/kaczki 

lub zaprowadzenia do toalety

- Zalecenie choremu aby usiłował wstrzymywać mocz na 

kilka sekund podczas mikcji

background image

- Wykluczenie z diety substancji moczopędnych (mocna 

kawa, herbata)

- Zastosowanie wkładek urologicznych, pampersów u 

chorych z nietrzymaniem moczu, dbanie o higienę okolicy 
krocza

 

background image

Problem 17: Zaburzenia wydalania stolca spowodowane brakiem 

ruchu i dysfunkcją neurologiczną

Cel opieki – przywrócenie prawidłowego rytmu wypróżnień, 

zmniejszenie dyskomfortu pacjenta

Interwencje pielęgniarskie:
- Rozpoznanie charakteru zaburzeń oddawania stolca (zaparcia, 

nietrzymanie)

- U chorych z zaparciami wykonywanie zabiegów 

poprawiających perystaltykę jelit, masaż brzucha rano i 
wieczorem, ciepłe okłady na powłoki brzuszne – godzinę po 
jedzeniu, przy zachowaniu ostrożności, wczesne uruchamianie

- Podawanie pokarmów stymulujących perystaltykę jelitową 

(owoce, kasze gruboziarniste, otręby)

- Podawanie odpowiedniej ilości płynów do picia
- W sytuacjach uporczywych zaparć wskazane są działania 

umożliwiające/wspomagające wypróżnienie (czopki, wlewki, 
lewatywa)

background image

- 

W przypadku nietrzymania stolca konieczne jest 

zabezpieczenie chorego przed zanieczyszczeniem – 
pampersy, pieluchomajtki, wkłady chłonące, podkłady, 
konieczność utrzymania w czystości okolicy krocza, ochrony 
skóry przed maceracją, eliminacji dyskomfortu

background image

Problem 18: Ryzyko wystąpienia ponownego udaru 

Cel opieki – zmniejszenie ryzyka ponownego udaru

Interwencje pielęgniarskie:
- Omówienie z pacjentem i jego rodziną istoty choroby i 

czynników ryzyka wystąpienia udaru mózgu

- Podanie zaleceń dotyczących stylu życia, odżywiania, 

aktywności fizycznej po udarze

- Wskazanie konieczności wyeliminowania czynników 

szkodliwych: nadwagi, braku aktywności fizycznej, palenia 

tytoniu, spożywania alkoholu, diety bogatej w tłuszcze

- Podkreślenie konieczności regularnego przyjmowania 

zaleconych leków, systematycznej kontroli ciśnienia 

tętniczego, stężenia glukozy, cholesterolu, przestrzegania 

terminów wizyt kontrolnych

- Nauczenie pacjenta i jego rodziny umiejętności 

rozpoznawania objawów mogących wskazywać na 

wystąpienie udaru

background image

Problem 19: Możliwość trudności adaptacyjnych chorego po 

wypisaniu ze szpitala

Cel opieki – ułatwienie przystosowania się do życia po 

przebytym udarze mózgu

Interwencje pielęgniarskie:
- Rozpoznanie potrzeb edukacyjnych pacjenta i jego rodziny

background image

- Udzielenie odpowiedzi na pytania i wyjaśnienie wątpliwości 

pacjenta i jego rodziny

- Nauczenie opiekunów pacjenta wymagającego dalszej 

opieki wykonywania czynności pielęgnacyjnych i prostych 
ćwiczeń usprawniających

- Uświadomienie choremu i jego rodzinie konieczności 

kontynuowania rehabilitacji

- Podanie zaleceń dotyczących stylu życia, odżywiania, 

aktywności fizycznej po udarze

- Dostarczenie informacji dotyczących przygotowania 

środowiska domowego (adaptacja mieszkania, wyposażenie 
w sprzęt)

- Ułatwienie kontaktu ze stowarzyszeniami, organizacjami 

samopomocowymi chorymi i opiekunom osób po przebytym 
udarze mózgu

background image

Problem 20: dotyczy chorych z krwiakiem podpajęczynówkowym
Ryzyko powtórnego krwawienia i wystąpienia innych powikłań u 

chorych leczonych zachowawczo

Cel opieki – przeciwdziałanie powikłaniom

Interwencje pielęgniarskie:
- Ścisłe unieruchomienie chorego przez ok. 4 tygodnie od 

wystąpienia krwawienia

- Wykluczenie czynników wzmagających ciśnienie 

wewnątrzczaszkowe

- Monitorowanie podstawowych parametrów życiowych i stanu 

świadomości, stale monitorowanie ciśnienia tętniczego co 15 
minut, mankiet założony na stałe

- Podawanie zleconych leków i pobieranie materiału 

biologicznego do zleconych badań laboratoryjnych

- Zapewnienie realizacji potrzeb związanych z higieną, 

odżywianiem i wydalaniem, przy biernym zachowaniu pacjenta

background image

- Nietransportowanie chorego
- Wspieranie psychiczne chorego i jego rodziny, wyjaśnianie 

konieczności przestrzegania „reżimu łóżkowego” mimo 
braku niedowładów

- Prowadzenie profilaktyki przeciwodleżynowej i 

przeciwzakrzepowej

- Wprowadzenie ruchów czynnych po upływie 4 tygodni, po 

upływie 5 – siadanie, a po 6 tygodniach – wstawanie i 
chodzenie pod warunkiem, że przebieg choroby jest 
niezakłócony, okres ten może być skrócony lub wydłużony,


Document Outline

  • Slide 1
  • Slide 2
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
  • Slide 16
  • Slide 17
  • Slide 18
  • Slide 19
  • Slide 20
  • Slide 21
  • Slide 22
  • Slide 23
  • Slide 24
  • Slide 25
  • Slide 26
  • Slide 27
  • Slide 28
  • Slide 29
  • Slide 30
  • Slide 31
  • Slide 32
  • Slide 33
  • Slide 34
  • Slide 35
  • Slide 36
  • Slide 37
Pobierz cały dokument

Rozmiar 172,5 KB

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PLAN OPIEKI NAD CHORYM Z ROZPOZNANIEM RZS, Studium medyczne
5 Udar mózgu opieka pielęgniarska nad pacjentem po udarze mózgu
Diagnoza i plan opieki nad chorą po operacji tarczycy
Usprawnianie po udarze mózgu, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
proces pielęgnowania.po udarze mozgu, dokumenty, szkoła ola
PIELĘGNOWANIE NIEPEŁNOSPRAWNYCH Pielęgnowanie chorego po udarze mózgu pielęgnowanie chorego z RZSx
Jakość życia po udarze mózgu Część I — badanie prospektywne
Nowe kierunki w fizjoterapii po udarze mózgu
Plan opieki nad kobietą ciężarną, biologia, Położnictwo-procesy pielęgnowania
Usprawnianie kończyny górnej po udarze mózgu w fazie podostrej(1), Fizjoterapia w neurologii
Plan opieki nad kobieta ciezarna, pielęgniarstwo, PODSTAWY PIELEGNIARSTWA!, proces pielegnowania
Wskazówki do usprawniania chorych po udarze mózgu, terapia zajęciowa
Masaż po udarze mózgu, TEORIA MASAŻU
Jakość życia po udarze mózgu Część II — uwarunkowania
opieka nad chorym po urazach narzadu ruchu
Fizjoterapia po udarze mózgu
Neuropsychologiczna ocena dysfunkcji poznawczych w depresji po udarze móżgu
BÓL I OGRANICZENIE RUCHOMOŚCI W KOŃCZYNIE GÓRNEJ U CHORYCH PO UDARZE MÓZGU
EDUKACJA CHOREGO PO UDARZE MÓZGU, Udar Mózgu

więcej podobnych podstron

Kontakt | Polityka prywatności