Paradygmaty pedagogiki
Paradygmaty pedagogiki
specjalnej
specjalnej
paradygmat
paradygmat
biograficznego ujmowania
biograficznego ujmowania
niepełnosprawności
niepełnosprawności
jako znaczeniowo szerszy,
jako znaczeniowo szerszy,
uwzględniający podejście integracyjno-społeczne,
uwzględniający podejście integracyjno-społeczne,
zamiast medycznego ujmowania odchyleń w
zamiast medycznego ujmowania odchyleń w
kategoriach indywidualnego przystosowania;
kategoriach indywidualnego przystosowania;
paradygmat
paradygmat
pozytywnego myślenia i
pozytywnego myślenia i
życiowego ukierunkowania osób
życiowego ukierunkowania osób
niepełnosprawnych
niepełnosprawnych
, jest on niezbędny do
, jest on niezbędny do
ukazania i wyeksponowania posiadanych, lecz
ukazania i wyeksponowania posiadanych, lecz
nie ujawnionych możliwości i sprawności, a nie
nie ujawnionych możliwości i sprawności, a nie
zakresu i rodzaju uszkodzeń, braków czy
zakresu i rodzaju uszkodzeń, braków czy
dysfunkcji;
dysfunkcji;
paradygmat
paradygmat
autorewalidacji
autorewalidacji
–
–
dopuszcza przedmiotowe,
dopuszcza przedmiotowe,
indywidualne preferencje działań
indywidualne preferencje działań
adaptacyjnych i samorealizacyjnych;
adaptacyjnych i samorealizacyjnych;
paradygmat pomocy
pomagającemu – zakłada twórcze
i poszukujące metody pracy
przezwyciężające schemat,
rutynę i znużenie;
paradygmat podmiotowości w metodach
oddziaływania –
wskazuje na potrzebę pogłębionej analizy w poznawaniu
niepełnosprawności, jej objawów i skutków subiektywnie
odniesionych do człowieka;
paradygmat profilaktyki i integracji w rodzinie –
podkreśla potrzebę wcześnie różnicowanej pomocy w
tym pierwotnym środowisku wychowawczym, pomocy
dotyczącej zarówno interakcyjnych zależności, jak i
poczucia autonomii;
paradygmat antystygmatyzacyjny –
wskazuje na potrzebę oparcia zasad
pedagogicznego oddziaływania na normie
funkcjonalnej, zawartej w jednostkowych
możliwościach człowieka;
paradygmat pojęciowy – podkreśla potrzebę
dostrzegania względności i zmienności
interpretacyjnej wielu pojęć oraz wielości
rozwiązań teoretycznych w dotychczasowych
modelach praktyki edukacyjnej;
paradygmat zignorowany –
nieobecny do niedawna, związany z
życiem seksualnym niektórych grup
osób o cięższej niepełnosprawności;
paradygmat bytowy,
egzystencjalny – związany z
prawem do normalnej partycypacji
niepełnosprawnych w życiu
społecznym /za I. Obuchowska
1995/.