Zjednoczenie Włoch i
Niemiec
Agnieszka Ambroży
klasa 3B
Rola premiera Prus
Bismarcka w jednoczeniu.
Ograniczył rolę opozycji liberalnej, rządził bez zgody parlamentu
poprzez dekrety;
Rozbudował armię, rozwój przemysłu związany z zamówieniami
wojskowymi – reformy w armii przeprowadzał hen. Helmut von
Moltke, wykorzystujący sieć kolejową i telegraficzną w działaniach
wojennych,
Dążył do zjednoczenia, prowadząc aktywną politykę zagraniczną -
wykorzystanie kryzysu w Austrii w wojnie we Włoszech, konwencja
Alvenslebena w czasie powstania styczniowego; - wojna Prus i
Austrii z Danią o Szlezwik-Holsztyn (1864) (Dania utraciła
księstwa) - konflikt Prus i Austrii o podział wpływów; -wojna
austriacko-pruska (walki trwały 7 tygodni), zwycięstwo Prus pod
Sadową pokój w Pradze: Austria zrzekła się prawa do Szlezwiku-
Holsztynu na rzecz Prus i wystąpiła ze Związku Niemieckiego,
który został rozwiązany; utworzono Związek Północnoniemiecki na
czele z królem pruskim Wilhelmem I, - dążenie Bismarcka do wojny
z Francją, która była przeciwna zjednoczeniu, miała wpływy w
katolickich państwach południowoniemieckich.
ZJEDNOCZNIE WŁOCH
20.09.1870r.
Rozbicie polityczne Włoch po kongresie wiedeńskim
Wpływ Austrii w Lombardii, Wenecji, Parmie, Toskanii;
utworzono Królestwo Obojga Sycylii, Państwo Kościelne,
Królestwo Sardynii;
Włoski ruch narodowy – idea karbonariuszy Młode
Włochy G. Mazziniego – żądania zjednoczenia Włoch,
wystąpienia antyaustriackie
Żądania swobód konstytucyjnych, likwidacji feudalizmu,
zjednoczenia ekonomicznego wprowadzenia republiki
Nieudana próba zjednoczenia Włoch w Wiośnie Ludów w
1848: utworzono Republikę Wenecji i Republikę
Rzymską; Karol Albert (król Sardynii i Piemontu)
wypowiedział wojnę Austrii – klęski pod Custozzą i
Novarą; klęska spowodowała ponowne rządy reakcji,
odebranie swobód demokratycznych
Rola Królestwa Sardynii i
Piemontu w jednoczeniu
Włoch.
Rozwój gospodarki; handel zagraniczny, flota handlowa –
burżuazja dążyła do zjednoczenia, aby uzyskać większe
możliwości rozwoju gospodarczego;
Polityka W Emanuela II i premiera Cavoura (od 1852) –
udział w wojnie krymskiej (1853-1856) w koalicji
antyrosyjskiej; tajny układ z Napoleonem III w Plombieres
przeciw Austrii (1859); Piemont miał uzyskać Lombardię,
Wenecję i utworzyć federację na czele z Wiktorem
Emanuelem II, a Francja miała otrzymać Niceę i Sabaudię;
1859 wojna z Austrią (zwycięstwa pod Magentą i Soferino)
pokój w Villafranca – Austria utraciła Lombardię, którą
Francja przekazała Sardynii za Niceę i Sabaudię; - po tej
wojnie Szwajcar H. Dunant założył Czerwony Krzyż, w 1864
zawarto Konwencję Genewską – oznaczone czerwonym
krzyżem oddziały medyczne uznano za neutralne i
podlegające ochronie.
Ruchy narodowe – pod
wpływem klęski Austrii
Powstanie w Toskanii, Parmie, Modenie i części Państwa
Kościelnego – po plebiscycie w 1860 przyłączenie do Sardynii;
Rewolucja w Królestwie Obojga Sycylii przeciw Burbonom w
1860 „wyprawa tysiąca” ochotników ubranych w czerwone
koszule pod przewodnictwem G. Garibaldiego, który uznał
zjednoczenie Neapolu z Piemontem pod berłem króla W
Emanuela.;
1861 oficjalne ogłoszenie powstania Królestwa Włoskiego ze
stolicą w Turynie.
Przyłączenie Wenecji po przegranej przez Austrię wojnie z
Prusami w 1866
Likwidacja Państwa Kościelnego w 1871 – po klęsce Francji z
Prusami odwołano oddziały francuskie – papież Pius IX ogłosił
się „więźniem Watykanu”; Rzym zastał stolicą zjednoczonych
Włoch.
Włochy po zjednoczeniu
Państwo monarchistyczne; - parlament 2-
izbowy – Senat mianowany dożywotnio przez
króla, Izba Deputowanych pochodząca z
wyborów opartych na cenzusie majątku i
wykształcenia.
Brak reform, zwłaszcza rolnej; niska sprawność
administracji państwowej, korupcja, mafia;
Różnice w rozwoju gospodarczym północy
(przemysł) a biednym rolniczym południem,
wysoki procent analfabetyzmu.
Miały ambicje zostać potęgą światową,
zbliżenie polityki zagranicznej do Niemiec.
Podobieństwa obu
procesów
1. Na każdym z terenów (Włochy, Niemcy ŕ współcześnie) pojawił się
człowiek, silna i wpływowa osobowość chcąca zająć się
problemem zjednoczenia.
2. Obydwa przyszłe państwa chciały się już zjednoczyć przy okazji
Wiosny Ludów.
3. W jeden i drugi proces zamieszana była Austria (pośrednio i
bezpośrednio).
4. Ludzie na terenach zjednaczanych chcieli być zjednoczeni.
5. Każde z państw-inicjatorów (Piemont-Sardynia, Związek
Niemiecki) posiadało silnego protektora.
6. Działania zjednoczeniowe wiązały się z działaniami wojennymi.
7. Procesy zostały podzielone na dwa okresy: zjednoczenie
pierwotnie i dołączanie nowych terenów do istniejącego już
państwa.
8. Na każdym z omawianych terytoriów (na każdym z osobna)
istniały więzi kulturowe, tradycja bycia jednym, potężnym
państwem i wspólny język.
Cechy różniące te dwa
procesy
1. W Niemczech istniały już organizacje przed
zjednoczeniowe o charakterze związkowym, we
Włoszech nie.
2. Przyszłe Włochy miały dualizm gospodarczy,
podział na bogatych i biednych. W przyszłych
Niemczech ten problem nie istniał.
3. Kraje w Niemczech były powiązane silnie
gospodarczo co ułatwiło proces. We Włoszech
powiązania były słabe i niewiążące.
4. Zjednoczenie Włoch zostało wypracowane przez
lud, w Niemczech zaś narzucone odgórnie.
5. Włochy przyjęły statut królestwa, a Niemcy
Cesarstwa.
Ważne postaci oraz
pojęcia
Zjednoczenia Włoch i
Niemiec
Napoleon III Bonaparte
Karol Ludwik Napoleon
Bonaparte (ur. 20 kwietnia
1808 w Paryżu, zm 9
stycznia 1873). Uczestnik
zjednoczenia Włoch.
Prezydent Francji w latach
1848-1852, cesarz
Francuzów w latach 1852-
1870. Syn Ludwika -
krótkotrwałego króla
Holandii i Hortensji de
Beauharnais - córki Józefiny,
z jej pierwszego małżeństwa
z hrabią de Beauharnais.
Wilhelm II Hohenzollern
(ur. 27 stycznia
1859 w Berlinie,
zm. 4 czerwca
1941 w Doorn w
Holandii) – ostatni
niemiecki cesarz i
król Prus.
Otto von Bismarck
Otto Eduard Leopold von
Bismarck-Schönhausen (ur. 1
kwietnia 1815 w
Schönhausen, zm. 30 lipca
1898 w Friedrichsruh). Książę
von Bismarck-Schönhausen,
książę von Lauenburg;
niemiecki polityk, premier
Prus, kanclerz Rzeszy zwany
Żelaznym Kanclerzem.
Przyczynił się do zjednoczenia
Niemiec. W polityce
wewnętrznej zwolennik
ewolucyjnego
konserwatyzmu.
Giuseppe Garibaldi
Włoski rewolucjonista, żołnierz i
polityk, działacz i bojownik na
rzecz zjednoczenia Włoch, do
czego w znacznym stopniu się
przyczynił. Postać barwna i
kontrowersyjna, tworząca swą
własną legendę za życia. Wróg
papiestwa i Austrii, niechętny
legendzie napoleońskiej, choć
na tej legendzie wychowany.
Zawodowy marynarz, a zarazem
żołnierz obeznany z taktyką
walk partyzanckich. Bohater
narodowy Włoch, twórca ich
odrodzenia znanego jako
Risorgimento[1]. Szczególnie
aktywny podczas walk na
Sycylii i w bojach o Rzym.
Franciszek II Burbon
Franciszek II Burbon, wł.
Francesco d'Assisi Maria Leopoldo
(16 stycznia 1836 – 27 grudnia
1894) - król Obojga Sycylii w
latach 1859-1861.
Syn i następca Ferdynanda II
Burbona, oraz jego żony Marii
Krystyny Sabaudzkiej. Franciszek
II był ostatnim królem Neapolu z
dynastii Burbonów. Rodzice
zaniedbali jego edukację, a dorosły
Franciszek okazał się człowiekiem
słabego charakteru i podatnego na
wpływy jego macochy - Marii
Teresy Habsburg, arcyksiężniczki
austriackiej; księży i stronnictwa
reakcyjnego na dworze sycylijskim.
Związek Północnoniemiecki
(Norddeutscher Bund)
Flaga Związku Północnoniemieckiego. Godło
Związku
Związek Północnoniemiecki
(Norddeutscher Bund)
Związek Północnoniemiecki – związek państw utworzony przez
Prusy w 1866, po wojnie austriacko-pruskiej i rozwiązaniu
Związku Niemieckiego. Na początku był to związek wojskowy a
od 1. lipca 1867 państwo federalne.
Do Związku Północnoniemieckiego weszły 22 państwa niemieckie
położone na północ od linii Menu oraz Wielkie Księstwo
Poznańskie, jako część Prus. Do Związku nie weszła Austria,
Bawaria, Wirtembergia, Badenia, Luksemburg, Liechtenstein i
część Hesji.
Przewodniczącym Związku Północno-Niemieckiego był król Prus.
Kolegialnymi organami Związku były Sejm Rzeszy (Reichstag) i
Rada Związku (Bundesrat). Sejm realizował kompetencje
ustawodawcze i ratyfikował umowy międzynarodowe. Rada
Związku realizowała uprawnienia przy pomocy wydziałów.
Powoływała także Prezydium Rady, do którego należała władza
wykonawcza. Na czele Prezydium stał kanclerz (pierwszym był
Otto von Bismarck).
Królestwo Sardyni
(Regno do Sardegna)
Flaga
Godło
Królestwo Sardynii
Królestwo Sardynii – państwo historyczne istniejące
już od średniowiecza, od 1720 pod rządami dynastii
sabaudzkiej, w 1743 połączone z Księstwem
Sabaudii-Piemontu.
Na początku XIX wieku Królestwo Sardynii
obejmowało Piemont, Ligurię, Sardynię i Sabaudię
stanowiąc jedno z najsilniejszych i
najzamożniejszych państw na Półwyspie
Apenińskim, w latach 60. XIX wieku rozpoczęło
proces zjednoczenia Włoch (Risorgimento).
Królestwo Prus
(Königreich Preußen)
Flaga Prus
Herb Prus
Zjednoczenia Włoch
i Niemiec
Ważne Daty
04.03.1848r./1852r./185
9r./
1864r/1901r.
Od 04.03.1848r. Królestwo Sardynii (Piemontu) było
jedyną monarchią konstytucyjną na ziemiach włoskich.
Burżuazja uważała zjednoczenie ze niezbędny warunek
dalszego ich rozwoju gospodarczego. Camillo Cavour,
który w 1852r. został premierem, uznał plan
zjednoczenia Włoch za realny.
Dowodzone przez Napoleona III wojska francuskie i
sardyńskie pokonały Austriaków w bitwach pod
Magentą i Solferino w 1859r.
W 1864r. w Genewie została podpisana Konwencja.
W 1901r. Dunantowi przyznano pokojową Nagrodę
Nobla.
1860r./1861r./1866r./183
4r./ 1859r.
Kiedy Napoleon III zgodził się na wydanie plebiscytów
dotyczących dalszych losów ziem włoskich, w 1860r.
nagle wybuchła w Królestwie Obojga Sycylii rewolucja.
W marcu 1861r. parlament włoski ogłosił powstanie
zjednoczonego Królestwa Włoskiego ze stolicą w
Turynie.
Państwo włoskie przyłączyło Wenecję w 1866r., a
Rzym zajęło w 1870r., po likwidacji Państwa
Kościelnego.
Utworzenie związku Celnego w 1834r.
W 1859r. wprowadzono jednolitą monetę pruską, co
umocniło pozycję Prus. Burżuazja domagała się
obalenia niemieckich granic politycznych i
gospodarczych.
1861r./1866r./1867r./187
0r.
W 1861r. królem Prus został Wilhelm I.
Działania wojenne w 1866r. rozstrzygnęły się pod
Sadową, gdzie Austria poniosła klęskę. Na mocy pokoju
w Pradze w tym samym roku Austria zrzekła się praw
do Szlezwika i Holsztynu na rzecz Prus oraz wystąpić ze
Związku Niemieckiego, który jednocześnie rozwiązano.
Do Niemczech przyłączono Hanower i część Hesji, a w
1867r. utworzono pod przewodnictwem pruskim
Związek Północnoniemiecki (w miejsce Związku
Niemieckiego).
1870r.-Spór Prus z Francją gdy Francja sprzeciwiła się
temu, by na tronie hiszpańskim zasiadł pruski książę
Leopold von Hohenzollern.
01.09.1870r./10.05.1871
r
Francja wypowiedziała Prusom wojnę. Do
decydującej bitwy doszło 01.09.1870r. pod
Sedanem, gdzie armia francuska skapitulowała, a
Napoleon III dostał się do niewoli. 18.01.1871r. w
Wersalu dokonano zjednoczenia Niemiec, koronę
cesarską ofiarowano Wilhelmowi I i powstała II
Rzesza Niemiecka.
Na mocy pokoju we Frankfurcie nad Menem
10.05.1871r. Francja straciła Alzację i Lotaryngię,
a także zobowiązała się do zapłacenia
odszkodowania w wysokości 5 mld franków w
złocie.