SSANIE KCIUKA

O nawyku

Ssanie kciuka we wczesnym wieku

uważane jest za normalne i naturalne u

dzieci. Wynika ono z bardzo silnego

odruchu ssania, który jest niezbędny dla

przetrwania dziecka. Gdy niemowlęta ssą

w celu pozyskania pokarmu, odczuwają

przyjemne doznania oralne kojarzące się

z jedzeniem, bliskością i miękkością. W

większości przypadków, w miarę jak

dziecko rośnie, znajduje ono inne,

alternatywne sposoby na otrzymanie

takiego emocjonalnego zaspokojenia.

Jednakże niektóre dzieci
szukają

sposobu,

aby

przedłużyć to wczesne i
przyjemnie

kojące

doświadczenie
przyjmowania

pokarmu

poprzez ssanie (piersi lub
smoczka

butelki)

i

popadają wtedy w nawyk
ssania kciuka (lub palca).
Ten

nawyk,

jeżeli

nie

zostanie wyeliminowany w
pewnym wieku, może stać
się

szkodliwy

dla

fizycznego, emocjonalnego
i

społecznego

rozwoju

dziecka.

Wbrew powszechnej opinii wyrażanej
przez

niektórych

dentystów

dziecięcych, którzy twierdzą, że ten
nawyk powinien zostać wyeliminowany
przed pojawieniem się stałych zębów
(w wieku pięciu-sześciu lat). Ostatnie
badania

naukowe

oraz

zalecenia

uznanych

instytutów

stomatologicznych wskazują, że dzieci
powinny zaprzestać tego nawyku
pomiędzy trzecim a czwartym rokiem
życia, zanim nastąpi uszkodzenie
płaszczyzny zgryzu.



Intensywne

ssanie

kciuka

może w znacznym stopniu

spowodować

zmiany

rozwojowe jamy ustnej oraz

ustawienie zębów w górnej i

dolnej szczęce. Skutkiem tego

może

być

wypchnięcie

podniebienia ku górze i jego

zwężenie, co prowadzi do

powstania zgryzu krzyżowego.

Niewłaściwe przednich zębów

i

języka

może

często

prowadzić do zaburzeń mowy

(niezdolność

wymawiania

niektórych

głosek).

Aby

skorygować

takie

nieprawidłowości, potrzebna

będzie droga, czasochłonna i

uciążliwa

interwencja

ortodontyczna

oraz

nieprzyjemne

zabiegi

dentystyczne

(jeżeli

ten

nawyk

nie

zostanie

wyeliminowany

w

odpowiednim czasie.)

Inne problemy związane z

ssaniem kciuka:



zwiększone ryzyko zakaźnych chorób

dziecięcych spowodowanych wkładaniem

brudnego kciuka do ust;



możliwość spowolnienia rozwoju społecznego

dziecka ponieważ dziecko, które ssie kciuk

(palec) jest postrzegane przez swoich

rówieśników jak niemowlę i, w wielu

przypadkach, albo nieakceptowane przez

grupę albo wyśmiewane przez rówieśników;



aby złagodzić stres wywołany przez

konkurujących rówieśników lub przez

nieprzyjemną sytuację, dziecko zaczyna ssać

kciuk i woli się wycofać zamiast rozwiązać

problem.

Jeżeli

ssanie

kciuka

zostanie

wyeliminowane odpowiednio wcześnie,
to wiele z wymienionych powyżej
problemów same się rozwiążą w sposób
naturalny, w tym także kształt szczęk i
ustawienie zębów. Badania wykazują,
że „naturalna korekta nieprawidłowego
zgryzu spowodowanego ssaniem kciuka
i palca jest powiązana nie tylko z
samym

stopniem

nieprawidłowości

zgryzu, ale także z funkcją końca
języka i innych mięśni okołoustnych.

Leczenie:

Jest

kilka

sposobów

leczenia

chronicznego (nawykowego) ssania
kciuka. Można je podzielić na trzy
kategorie:



Behawioralne



Awersyjne



Mechaniczne

Zwykle pierwsze czynione

przez

rodziców

próby

powstrzymania

ssania

kciuka

należą

do

pierwszej

kategorii

–

behawioralnej.

Aby

dowiedzieć się więcej o

tej

metodzie,

można

uzyskać

profesjonalną

poradę od logopedów i

psychologów dziecięcych.

Ta metoda nie zdaje

egzaminu,

ponieważ

dzieci często wkładają

kciuk do ust nieświadomie

(szczególnie w nocy) w

czasie, gdy ich umysł nie

kontroluje

ich

zachowania.

Metody awersyjne można podzielić na
dwie kategorie: sposoby domowe
(takie jak niesmaczne substancje oraz
plastry, które zwykle nie działają) oraz
terapie za pomocą stałych aparatów
takich jak wkładki doustne (sita i
ograniczniki) oferowane przez
dentystów. Takie aparaty mocuje się w
ustach dziecka i przykleja do zębów
trzonowych na okres od sześciu do
dwunastu miesięcy. Zgodnie ocenami
klinicznymi, aparaty doustne powinny
być stosowane w ostateczności

Metoda
mechaniczna polega
na stosowaniu
przedmiotów
zapobiegających lub
przeszkadzających
w ssaniu kciuka.
Przykładem może
być skarpetka na
dłoni lub plaster na
kciuku.

Najnowszą

i

najskuteczniejszą

wersją

metody mechanicznej jest

ThumbGuard. Nie ogranicza

dziecku możliwości zabawy i

nie

powoduje

żadnego

poważniejszego

dyskomfortu.

Przerywa

proces

ssania

likwidując

próżnię powodowaną przez

ssanie i, w ten sposób,

pozbawia

dziecko

przyjemności bez stwarzania

negatywnych odczuć, które

dziecko mogłoby uznać za

karę. Leczenie za pomocą

urządzenia

ThumbGuard™

trwa zwykle cztery tygodnie

i

ma

wysoki

wskaźnik

skuteczności.

Dziękujemy