ZIMOZIELONE

LASY LISCIASTE

KLIMATU

UMIARKOWANEG

O

Michał Olszewski

Geografia

•

Lasy te jak sama nazwa wskazuje nie
zrzucają liści w półroczu zimowym, tym
różnią się do lasów wiecznie zielonych (las
tropikalny).

•

Obejmują one obszary poza strefą
międzyzwrotnikową, aczkolwiek w większości
przypadków leżą blisko tejże strefy.

•

Lasy są bardzo podobne do wilgotnych lasów
podzwrotnikowych (w miejscu sąsiadowania
trudno ustalić granicę i je zaklasyfikować).

Rozmieszczenie

Rozmieszczenie



Występowanie zimozielonych lasów
liściastych:

→ Ameryka Północna

(np. Luizjana, środkowa Floryda czy też wschodnie

wybrzeże USA)

→ Ameryka Południowa

(Chile, Patagonia Zachodnia)

→ Azja Wschodnia

(np. w południowej Japonii, na Półwyspie

Koreańskim).

→ Południowa część Nowej Zelandii.
→ Na Tasmani
→ W górskich regionach południowo-wschodniej

Australii



Zajmują niewielkie obszary w strefie
klimatu ciepłego i wilgotnego (głównie
morskiego i oceanicznego).



Lasy tego typu występują na
obszarach wilgotnych o wysokim
poziomie opadów deszczu powyżej
1500 mm rocznie do 3000 mm,



Nie występuje wyraźna pora zimowa z
ujemnymi temperaturami.

Klimat

Strefa lasów zimozielonych obejmuje

Strefa lasów zimozielonych obejmuje

także obszary

także obszary

:

:

-

-

leżące w chłodniejszych strefach

leżące w chłodniejszych strefach

klimatycznych (umiarkowanej i subpolarnej).

klimatycznych (umiarkowanej i subpolarnej).

Lasy te występują w Europie, Rosji, Kanadzie

Lasy te występują w Europie, Rosji, Kanadzie

i w Skandynawii, czyli wszędzie tam gdzie

i w Skandynawii, czyli wszędzie tam gdzie

rosną gatunki drzew wiecznie zielonych.

rosną gatunki drzew wiecznie zielonych.

Lasy te obejmują obszary, gdzie występuje

Lasy te obejmują obszary, gdzie występuje

wyraźna pora zimowa, w tym także w

wyraźna pora zimowa, w tym także w

POLSCE

POLSCE

.

.

Struktura lasu

→

→

Jest dość złożona

Jest dość złożona

;

;



Drzewa

Drzewa

nie są one zbyt wysokie (20-30-[50]

nie są one zbyt wysokie (20-30-[50]

metrów);

metrów);



mają korony raczej wąskie;

mają korony raczej wąskie;



Liście

Liście

są średniej wielkości;

są średniej wielkości;



U wielu gatunków nie odpadają na zimę;

U wielu gatunków nie odpadają na zimę;



U niektórych trafiają się

U niektórych trafiają się

korzenie

korzenie

skarpowe;

skarpowe;



Lian

Lian

jest na ogół nie wiele;

jest na ogół nie wiele;



Wśrod

Wśrod

epifitów

epifitów

przeważają

przeważają

mszaki

mszaki

i niektóre

i niektóre

paprocie

paprocie

(głównie z rodziny

(głównie z rodziny

Hymenophyllaceae)

Hymenophyllaceae)

;

;



(Nieliczne) epifityczne

(Nieliczne) epifityczne

rośliny kwiatowe

rośliny kwiatowe

;

;

Bardzo charakterystycznym elementem

na

(półkuli południowej) są:

→ PAPROCIE DRZEWIASTE:

(Dicksonia )

(Cyathea )



Południowa część Patagonii Zachodniej

Południowa część Patagonii Zachodniej

(las jest znacznie niższy

(las jest znacznie niższy

8-20m

8-20m

i uboższy

i uboższy

florystycznie);

florystycznie);



Mogą występować drzewostany jednogatunkowe;

Mogą występować drzewostany jednogatunkowe;



Na półkuli

Na półkuli

„N”

„N”

występowanie fragmentaryczne

występowanie fragmentaryczne

(Irlandia) w przeciwieństwie do półkuli

(Irlandia) w przeciwieństwie do półkuli

„S”

„S”

.

.



Ameryka Południowa

Ameryka Południowa

Zimowe lasy liściaste ciągną się wąskim pasem

Zimowe lasy liściaste ciągną się wąskim pasem

pobrzeża pacyficznego (od 40

pobrzeża pacyficznego (od 40

◦ [Valdivia] po 50◦

◦ [Valdivia] po 50◦

szer.geogr.

szer.geogr.

„S”

„S”

)

)

→

→

Wilgotność klimatu

Wilgotność klimatu

tutaj łagodzi ostrzejsze wahania

tutaj łagodzi ostrzejsze wahania

temp., jak również przyczynia się do istnienia

temp., jak również przyczynia się do istnienia

zimozielonej roślinności.

zimozielonej roślinności.

F

A

U

N

A

wiewiórka

Wiewiórka pospolita, wiewiórka
ruda (Sciurus vulgaris) – gatunek
gryzonia z rodziny
wiewiórkowatych (Sciuridae).
Występuje w Europie i Azji. Jest
pospolita na terenie całej Polski.

borsuk

Borsuk, jaźwiec (Meles meles) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny
łasicowatych. Okres godowy borsuka trwa od lutego do października.
Najczęściej do kopulacji dochodzi w sierpniu. Zagnieżdżenie się
zapłodnionych jajeczek może być opóźnione na okres 7-15 miesięcy, jeżeli
warunki środowiskowe są nieodpowiednie dla samicy.

Szop – rodzaj ssaków z

rodziny szopowatych.

Posiadają kciuk, który

umożliwia im otwieranie

drzwi i kubłów na śmieci.

Są inteligentnymi

wszystkożercami. Mają

do metra długości, z

czego na ogon przypada

do 40 cm, i ważą do 15

kg. Samce są na ogół

większe od samic.

W Polsce stwierdzono od

1927 r. obecność szopa

pracza żyjącego w

warunkach naturalnych.

Jest to populacja

uciekinierów z hodowli.

Przewidywane jest

rozprzestrzenianie się

tego gatunku na terenie

całej Polski.

szop

Sowy (Strigiformes) –

rząd ptaków z

podgromady ptaków

nowoczesnych

Neornithes. Obejmuje

gatunki drapieżne,

które przystosowały

się do polowania nocą

i o zmroku, choć

niektóre gatunki

powróciły do

dziennego trybu

życia. Zamieszkują

cały świat, prowadząc

zasadniczo osiadły

tryb życia, lecz

niektóre północne

populacje koczują lub

stały się wędrowne.

sowa

Jeż europejski

Występuje w Europie i Azji.
Jeże mają długie kolce i
zaniepokojone zwijają się w
kłębek. Ma krótkie kończyny i
wydłużony pysk. Prowadzi
nocny tryb życia, jest
wszystkożerny. Zapada w sen
zimowy na 5 miesięcy

Niedźwiedź brunatny

Daniel

Występuje w Eurazji i
Ameryce Północnej.
Liczebność niedźwiedzi
spadła, w Polsce jest ich
od 60 do 70 osobników.
Jest największym
drapieżnikiem lądowym,
żyje samotnie. Prowadzi
nocny tryb życia i zjada
ssaki, ryby, rośliny oraz
miód. Zapada w sen
zimowy.

SDaniel jest mniejszy od
jelenia szlachetnego. Długość
ciała wynosi 130 – 150 cm,
wysokość w kłębie ok. 105 cm.
Samce są wyraźnie większe od
samic i przeciętnie ważą od 65
do 80 kg (nawet do 120 kg),
samice 30 – 50 kg (do 90 kg).
Najczęściej występującym
wariantem szaty jest
rudobrązowe ubarwienie
grzbietu z charakterystycznymi
białymi plamami. Wzdłuż
kręgosłupa biegnie ciemna
smuga. Spód ciała jest biały,
na pośladkach występuje biała
plama z ciemnym
obrzeżeniem, tzw. lusterko.
Ogon jest od góry czarny, od
spodu biały. W zimie
ubarwienie grzbietu ciała
zmienia się na szare, bez plam
(tzw. szata zimowa).