Contras, Tupac Amaru,

Świetlisty Szlak - terroryści

czy „rycerze wolności”?

Odrodzenie lewicy

Większość struktur uznawanych przez USA za

terrorystyczne, działających na terenie

Ameryki Łacińskiej ma swoje korzenie w

ruchach lewicowych.

Odrodzenie lewicowe, które obserwujemy na

terenie Ameryki Południowej sięga roku

1989.

Pojawiło się wraz z upadkiem systemu

komunistycznego w Europie Środkowej i

Wschodniej oraz systematycznym spadkiem

zainteresowania USA tym rejonem świata.

Lewicowi przywódcy Ameryki

Łacińskiej

Do końca XX wieku większość

prezydentów była umiarkowana w
poglądach i zachowawcza w działaniach:

• Paz Zamora w Boliwii (1989-1993),
• César Gaviria Trujillo (1990-1994) i

Ernesto Samper Pizano w Kolumbii
(1994-1998),

• Figueres w Kostaryce (1994-1998),
• wszyscy prezydenci Chile od 1990

Lewicowi przywódcy cd.

Zmiany przyniosło zwycięstwo w wyborach prezydenckich w

Wenezueli radykała Hugo Chaveza w 1999.

• 2003 - w Brazylii wygrał Luiz Inacio Lula da Silva oraz Nestor

Kirchner w Argentynie;

• 2004 - Martin Torrijos w Panamie;

• 2005 - Tabare Vazquez w Urugwaju;

• 2006 - Evo Morales w Boliwii, Michelle Bachelet w Chile, Alan

Garcia Perez w Peru, Manuel Zelaya w Hondurasie, Rene

Preval w Haiti;

• 2007 - Daniel Ortega w Nikaragui, Rafael Correa w Ekwadorze,

• Nestor Kirchner został zastąpiony przez swoją żonę, Cristinę

Fernandez de Kirchner;

• 2008 - Fernando Lugo w Paragwaju;

• 2009 – Mauricio Funes w Salwadorze
Wraz z Raulem Castro na Kubie daje to piętnastu prezydentów, z

czego przynajmniej pięciu o radykalnych poglądach.

Contras

• Antyrządowa partyzantka walcząca w Nikaragui przeciwko

reformom, które wprowadzali Sandiniści i ich sojusznicy.

• Miała swoje bazy w Hondurasie i Kostaryce.

• Jej początki sięgają formacji paramilitarnych przeciwnych

dyktaturze Somozy znanych jako Militia Populares Anti-

Sandinistas (Milpistas).

• Przywódcy to Pedro Joaquin Gonzales Chamorra oraz

German Pomares Ordenheza.

• Poważną siłą zasilającą szeregi wrogów rewolucji

sandinistowskiej były indiańskie grupy etniczne chcące

ukarać rząd za odrzucenie ich próśb o autonomię.

• Na południu kraju działał założony w 1982 Sojusz

Rewolucyjno-Demokratyczny (ARDE) pod dowództwem

Edena Pastory.

• Była nielegalnie wspierana przez USA (afera Iran-Contras) w

okresie prezydencji Ronalda Reagana.

Contras

Rozmowy o zakończeniu wojny domowej

toczyły się w latach 1988-1990

23 marca 1988 w Sapoa podpisano

zawieszenie broni.

Demobilizacja oddziałów antysandinowskich

rozpoczęła się 1 kwietnia 1990.

Contras winni byli morderstw, tortur,

gwałtów, podpaleń oraz porwań na wielką
skalę.

Ruch Rewolucyjny im. Tupaca

Amaru

• Movimiento Revolucionario Tupac Amaru (MRTA) –

jest organizacja o charakterze marksistowskim

znajdująca się na liście ugrupowań

terrorystycznych USA

• Patronem ruchu był XVIII-wieczny bohater

narodowy Peru, Indianin Tupaca Amaru II (José

Gabriel Condorcanqui y Noguera), który stanął na

czele ludowego powstania skierowanego przeciwko

Hiszpanom. Miał on być potomkiem ostatniego

króla Inków Tupaca Amaru zgładzonego 1572.

• Początki ruchu sięgają roku 1980. Aktywnie

działała do roku 1997.

• Założony i kierowany przez Wictora Polaya

Camposa (comrade Rolando) a następnie przez

Néstora Cerpa Cartoliniego (comrade Evaristo) do

jego śmierci w 1997.

Ruch Rewolucyjny im. Tupaca

Amaru

• Cerpa stał na czela komanda, które w grudniu

1996 roku zajęło ambasadę Japonii w Limie i

wzięło 72 zakładników

• Wśród nich brata prezydenta Peru, kilku

generałów, dowództwo policji, ministra spraw

zagranicznych, sędziów Sądu Najwyższego,

członków parlamentu oraz ambasadorów

Japonii i Boliwii.

• 22 kwietnia 1997 roku peruwiańskie jednostki

specjalne (szkolone przez Delta Force) odbiły

ambasadę zabijając wszystkich członków MRTA

• Celem MRTA jest ustanowienie w Peru rządów

socjalistycznych.

Świetlisty Szlak (Sendero

Luminoso)

• Maoistowska organizacja terrorystyczna

działająca w Peru

• Oficjalnie była odnogą Komunistycznej

Partii Peru (Bandera Roja - Czerwony

Sztandar), która wydzieliła się ze

struktur właściwej El Partido Comunista

del Perú.

• Na czele organizacji stał były profesor

uniwersytecki, Abimael Guzman

(Presidente Gonzalo), aresztowany 1992.

Świetlisty Szlak

• Między 1973 a 1975 Świetlisty Szlak kontrolował

rady studenckie, potem zdecydował się porzucić

uczelnie i rozpocząć walkę o miasta.

• W 1977 przeniesiono walkę zbrojną z prowincji do

miast.

• 1980 powołano wojskowy i polityczny Dyrektoriat

Rewolucyjny by rozpocząć zbrojną rewolucję

proletariacką.

• W latach 80. SL sukcesywnie powiększał swój

obszar działania. 1991 kontrolował duże obszary

w centrum i na południu Peru, a także okolice

Limy.

• SL zwalczał Ruch Rewolucyjny im. Tupaca Amaru.

Świetlisty Szlak

• Mimo formalnego upadku ruchu do dziś działają

jego zwolennicy.

• 2004 jeden z ostatnich przywódców

Świetlistego Szlaku określający się jako Artemio

stwierdził, że grupa podejmie działania zbrojne,

jeśli rząd peruwiański nie udzieli w ciągu 60 dni

amnestii uwięzionym przywódcom organizacji.

• Świetlisty Szlak jest uważany za grupę

terrorystyczną. Jest na czarnej liście

Departamentu Stanu USA. Zjednoczone

Królestwo i Unia Europejska zakazują jej

wspierania.

Tupamaros

Ruch Wyzwolenia Narodowego

• Movimiento de Liberación Nacional – partyznacka

organizacja lewicowa działającej w Urugwaju w latach 60.

i 70. Jej liderem był Raúl Sendica.

• Tupamaros zaczynało od rabowania banków. Pieniądze i

żywność rozdawało wśród biedaków Montevideo.

Zaangażowało się w porwania i zabójstwa oraz zbrojną

propagandę. Uprowadziło m.in. ambasadora Wielkiej

Brytanii w Urugwaju.

• Szczyt działalności to lata 1970 i 1971.

• Bezwzględne działania wojska doprowadziło do

rozproszenia Tupamaros.

• Pomimo, że nie stanowili zagrożenia prezydent Juan María

Bordaberry przekazał znaczną część stanowisk w rządzie

wojskowym, którzy przeprowadzili zamachu stanu w 1973

• Po powrocie rządów demokratycznych 1985 Tupamaros

powrócili do publicznego życia Urugwaju jako legalna

partia polityczna (Movimiento de Participación Popular).

Zjednoczone Siły Samoobrony

Kolumbii

• Związek prawicowych organizacji paramilitarnych

założony 1997 przez Carlosa Castaño Gila.

• Celem AUC jest ochrona interesów elit ekonomicznych i

baronów narkotykowych przed działaniami partyzantek

o charakterze lewicowym.

• Walczyło przy wsparciu państwa z FARC i ELN.

• 1998 został delegalizowany za liczne przestępstwa

• W 2001 roku Departament Stanu USA uznał AUC za

organizację terrorystyczną.

• O współpracę z AUC podejrzewane są międzynarodowe

koncerny z USA, które wykorzystywała ruch do

zwalczania związków zawodowych.

• W 2007 do finansowania AUC przyznał się koncern

Chiquita

Armia Wyzwolenia

Narodowego

• Ejército de Liberación Nacional (ELN) –

kolumbijska organizacja lewicowa
działająca od 1967.

• Druga co do wielkości po FARC
• Dowodzi nią Antonio Garcia
• Od 2005 prowadzi negocjacje pokojowe
• Jej działania to głównie porwania dla

okupu, pobiera też „podatek
rewolucyjny”

Rewolucyjne Siły Zbrojne

Kolumbii - Armia Ludowa

• Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia –

Ejército del Pueblo, FARC-EP

• Najstarsza kolumbijska partyzantka powstała 1964

jako zbrojne skrzydło Kolumbijskiej Partii

Komunistycznej.

• Na czele FARC do 2008 stał Manuel Marulanda Vélez

znany pod przydomkiem Tirofijo.

• Uważana za organizacje terrorystyczną czerpie

zyski z porwań i handlu narkotykami.

• W marcu 2008 w wyniku akcji wojsk kolumbijskich

zabity został przywódca ugrupowania Luis Edgar

Devia Silva przy którym znaleziono dokumenty

świadczące o finasowaniu FARC przez Wenezuelę i

Ekwador

Iran a Ameryka Łacińska

• 1992 w wyniku ataku terrorystycznego

Islamskiego Dżihadu na ambasadę izraelską w

Argentynie zginęły 22 osoby.

• 1994 w budynku Stowarzyszenia Argentyńsko-

Izraelskiego wybuchła bomba. Śmierć poniosły

84 osoby

• W wyniku dochodzenia władz argentyńskich

wyszły na jaw powiązania zamachowców z

finansowanym i wspieranym przez Teheran

libańskim Hezbollahem.

• 2000 wykryto spisek, którego celem było

zniszczenie ambasad amerykańskich i

izraelskich w stolicy Paragwaju.

„tri-border area”

• Obszar przy granicy trzech państw: Brazylii,

Argentyny i Paragwaju znany z wysokich

wskaźników przestępczości i przemytu.

• Zamieszkuje tam stosunkowo liczna mniejszość

muzułmańska, a swoje komórki mają takie

organizacje terrorystyczne, jak Hezbollah czy Al

Kaida.

• Istnieją nawet poszlaki, iż w 1995 był tam

Osama Bin Laden.

• Szacuje się, że przez Ciuadad del Este

(Paragwaj), największą bazę nielegalnej

aktywności „tri-border area” przepływa rocznie

6 miliardów USD (połowa PKB Paragwaju).

„tri-border area”

• Obecny prezydent Paragwaju nie jest

przychylnie nastawiony do

Waszyngtonu, woli Teheran.

• Departament Stanu uznał to za

zagrożenie penetracji regionu przez

muzułmańskich terrorystów.

• Minister spraw zagranicznych

Paragwaju Alejandro Hameda Franco

wywodzi się z Bliskiego Wschodu i

popiera Hezbollah.