Dostępne są trzy rodzaje gipsów:
Gips modelowy (do modeli
diagnostycznych)
Gips odlewowy (używany do wycisków przy
bezzębiu)
Gips odlewowy supertwardy (tzw. kamnień
odlewniczy)
Tlenek cynku z eugenolem
Agar lub alginat
Masy silikonowe kondensacyjne
Masy silikonowe addycyjne
Masy polisulfidowe
Masy polieterowe
Wszystkie trzy gipsy mają taki sam skład
chemiczny (półwodzian siarczanu wapnia) i
wszystkie wytwarzane są z gipsu
mineralnego.
Różnią się sposobem, w jaki usunięto
skrystalizowaną wodę.
Reakcja wiązania gipsu:
CaSO
4
* ½ H
2
O + 1 ½ H
2
O CaSO
4
* 2H
2
O
+ ciepło
Do związania gipsu potrzebna jest większa
ilość wody niż ta, która wynika z równania
chemicznego.
Woda nie biorąca udziału w reakcji to tzw.
woda dodatkowa. Jej ilość zależy od
właściwości cząsteczek gipsu, np.:
Gips modelowy wymaga więcej wody niż
odlewowy.
Gips odlewowy supertwardy wymaga
najmniej wody.
Początkowy czas wiązania (rozpoczyna się w
chwili połączenia gipsu i wody)
Końcowy czas wiązania (gips może zostać
oddzielony od wycisku bez jego
uszkodzenia)
Należy odczekać ok. 45-60 min przed
oddzieleniem gipsu od wycisku.
Gipsy nie odtwarzają detali tak dobrze jak
galwaniczne pokrycie metalem lub
matryce epoksydowe (ze względu na
porowatość powierzchni)
Zdolność do odtwarzania detali zależy od
kompatybilności masy odlewowej i
wyciskowej (np. gips jako materiał wodny
lepiej ‘zwilża’ i odwzorowuje powierzchnię
alginatową niż powierzchnię sikilonową)
Wytrzymałość gipsu na zgniatanie jest
zależna od gęstości związanej masy.
Istnieją wytyczne dotyczące minimalnych
dopuszczalnych wskaźników oporności,
aby dany gips mógł spełniać oczekiwania.
Podgrzewanie gipsu podczas wiązania
może powodować zmniejszenie jego
wytrzymałości.
Idealny materiał odlewowy nie
powinien się kurczyć ani rozszerzać.
Wszystkie gipsy rozszerzają się, a
najmocniej gips modelowy.
Ekspansja (rozszerzanie) gipsu nie
jest równomierna, co może
spowodować zmianę proporcji.
Istnieję substancje wpływające na
ekspansję (np. NaCl), dodanie wody
do gipsu po jego zmieszaniu zwiększa
ekspansję (tzw higroskopijną)
Przyspieszacze (siarczan VI potasu,
kryształy dwuwodnego siarczanu wapnia)
Spowalniacze ( boraks, agar, alginat)
Gips modelowy cechuje największy
stosunek płyn-proszek, zaś gips odlewowy
twardy najmniejszy stosunek.
Gipsy wymagają 19 ml wody na 100g
proszku do reakcji wiązania, reszta to
woda dodatkowa.
Zmiana stosunku płyn-proszek wpływa na
czas wiązania, wytrzymałość i
rozszerzalność po związaniu (gęstsze
mieszaniny mają większą rozszerzalność)
W pewnym zakresie temperatury czas
wiązania gipsu maleje wraz z jej
wzrostem. Powyżej 37,5 stopni czas
ten wydłuża się.
Gipsy jako materiały higroskopijne
absorbują wodę z powietrza, co
powoduje wydłużenie czasu wiązania.
Gipsy powinny być przechowywane w
zamkniętym pojemniku chroniącym
przed wilgocią.
Roztwory zwiększające twardość to woda z
krzemionką koloidalną i modyfikatorami
dodawane do gipsu zamiast czystej wody.
Wzrasta odporność na zarysowania,
twardość i ekspansja.
Ustalenie proporcji proszku i wody
Powolne dodawanie proszku do wody
Zarabianie
Sporządzanie modelu
◦
Z użyciem wosku pudełkowego
◦
Z użyciem najpierw wosku odlewowego w potem
modelowego
◦
Z użyciem foremki modelowej
Dezynfekcja
(jodoformem w sprayu lub zanurzając w
roztworze 1:10 5% podchlorynu na 30min.)
WAŻNA JEST TEŻ DEZYNFEKCJA
WYCISKU.
Vel Mix (Kerr-Sybron)
Die Rock (Whip Mix)
Silky Rock (Whip Mix)