Pomieszczenia i
urządzenia higieniczno
sanitarne
Techniczne bezpieczeństwo
pracy
2008
Wymagania ogólne -
dotyczące pomieszczeń
pracy
Obiekty budowlane, w których znajdują się
pomieszczenia pracy, powinny spełniać
wymagania dotyczące bezpieczeństwa i
higieny pracy, bezpieczeństwa użytkowania,
bezpieczeństwa pożarowego oraz ochrony
środowiska. Układ funkcjonalny powinien być
stosowany do rodzaju prowadzonej
działalności i liczby zatrudnionych
pracowników.
Budowę nowych, modernizację lub rozbudowę
dotychczasowych obiektów powinno się prowadzić
na podstawie projektu pozytywnie zaopiniowanego
pod względem zgodności z wymaganiami:
bezpieczeństwa i higieny pracy (przez
rzeczoznawcę do spraw bezpieczeństwa i higieny
pracy - uprawnionego przez Głównego Inspektora
Pracy)
ochrony przeciwpożarowej (przez właściwą ze
względu na lokalizację komendę Wojewódzkiej
Państwowej Straży Pożarnej lub rzeczoznawcę do
spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych)
higieniczno – sanitarnymi (przez rzeczoznawcę do
spraw sanitarno- higienicznych - uprawnionego
przez Głównego Inspektora Sanitarnego).
Wymagania dotyczące
pomieszczeń pracy
Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie
powinny zapewniać pracownikom
bezpieczne i higieniczne warunki pracy. W
szczególności powierzchnia i wysokość
pomieszczeń pracy powinny być
dostosowane do rodzaju wykonywanej
pracy, stosowanych technologii oraz
czasu przebywania pracowników w tych
pomieszczeniach.
Powierzchnia i
wysokość pomieszczeń
Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy
powinny być uzależnione od rodzaju
wykonywanej pracy.
Na każdego z pracowników jednocześnie
zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy (tj.
takich, w których pracownicy przebywają powyżej
4 godzin) powinno przypadać co najmniej 13 m
3
wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej
2m
2
wolnej powierzchni podłogi (nie zajętej przez
ma- szyny i inne wyposażenie stanowisk pracy).
Wysokość pomieszczeń stałej pracy nie może być
mniejsza niż 3m w świetle.
Dopuszcza się obniżenie wysokości tych
pomieszczeń do 2,5m w świetle, jeżeli w
pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4
pracowników, a na każdego z nich przypada co
najmniej po 15m
3
wolnej objętości pomieszczenia;
a także w przypadku zastosowania w tych
pomieszczeniach klimatyzacji - pod warunkiem
uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego.
Natomiast wysokość pomieszczeń, w których
pracownicy przebywający jedynie
od 2 do 4 godzin w ciągu doby - nie może być
mniejsza niż 2,2m.
Wymagania dotyczące pomieszczeń
i urządzeń higieniczno-sanitarnych
Warunki higieniczno - sanitarne i higiena osobista pracowników
w piekarniach podlegają szczególnym wymaganiom.
Ściany pomieszczeń produkcyjnych, ekspedycji pieczywa i myjni
koszy ekspedycyjnych należy wykładać do wysokości co najmniej
2m płytkami łatwo zmywalnymi, nienasiąkliwymi, odpornymi na
działanie wilgoci.
Podłogi w pomieszczeniach produkcyjnych powinny być odporne
na ścieranie, gładkie, nienasiąkliwe i łatwo zmywalne. Podłogi w
pomieszczeniach, w których ściany są wykładane płytkami łatwo
zmywalnymi (poza ciastowniami), powinny być wykonane ze
spadkiem 1,5% w kierunku kratek ściekowych. Między
poszczególnymi pomieszczeniami, magazynami i ekspedycją
pieczywa nie należy stosować progów.
Pomieszczenia higieniczno
sanitarne powinny znajdować się
w budynku, w którym odbywa się
praca, albo w budynku
połączonym z nim obudowanym
przejściem,
Drzwi i okna należy zabezpieczyć odpowiednio
przed gryzoniami i owadami. Konstrukcja okien
powinna umożliwiać wietrzenie pomieszczeń
przez uchylenie górnych skrzydeł za pomocą
mechanizmów dostępnych z poziomu podłogi.
Oświetlenie pomieszczeń piekarni
(z wyjątkiem komory rozrostowej, gdzie
oświetlenie dzienne jest niedopuszczalne)
powinno być zarówno naturalne (dzienne), jak i
sztuczne (elektryczne). W pomieszczeniach
przewidzianych do stałego pobytu ludzi (co
oznacza przebywanie w pomieszczeniu minimum
4 godziny na dobę) stosunek powierzchni okien
do powierzchni podłogi powinien wynosić co
najmniej 1:8.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić
pracownikom odpowiednie pomieszczenia i
urządzenia higieniczno - sanitarne, do których
m.in. zalicza się szatnie, umywalnie, ustępy
oraz pomieszczenia do spożywania posiłków.
Pomieszczenia te muszą być dostosowane do
liczby zatrudnionych pracowników,
stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz
warunków, w jakich ta praca jest wykonywana.
Wymienione pomieszczenia powinny się
znajdować w budynku, w którym
odbywa się praca, albo w budynku
połączonym z nim obudowanym
przejściem, które w przypadku
przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń
pracy powinno być również ogrzewane.
Wszystkie pomieszczenia
higieniczno - sanitarne należy utrzymywać w
nienagannej czystości.
Wysokość pomieszczeń higieniczno-sanitarnych
nie powinna być mniejsza niż 2,5m w świetle (a w
przypadku usytuowania ich w suterenie, piwnicy
lub na poddaszu nie mniejsza niż 2,2m).
Pomieszczenia te powinny być ogrzewane,
wentylowane, a ich ściany do wysokości co
najmniej 2m powinny być pokryte materiałami
gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na
działanie wilgoci - umożliwiającymi łatwe
utrzymanie czystości.
W zakładzie pracy zatrudniającym
powyżej 5 pracowników różnej płci
pomieszczenia szatni, umywalni,
natrysków i ustępów powinny być
urządzone oddzielnie dla kobiet i
mężczyzn.
Jednakże, gdy na jednej zmianie jest
zatrudnionych mniej niż 5 pracowników,
pomieszczenia te mogą być wspólne,
pod warunkiem zapewnienia możliwości
osobnego korzystania przez kobiety i
mężczyzn z tych pomieszczeń.
Umywalnie
Powinny być usytuowane w bezpośrednim
sąsiedztwie szatni. Powinny być
wyposażone w umywalki emaliowane lub
wykonane z materiału odpornego na
korozję, do których powinna być
doprowadzona bieżąca ciepła woda. Na 5
pracowników powinna przypadać co
najmniej l umywalka, lecz nie mniej niż l
przy mniejszej liczbie zatrudnionych. W
pomieszczeniach umywalni należy
zapewnić co najmniej 2-krotną wymianę
powietrza w ciągu godziny
Ustępy
Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości
nie większej niż 75m od stanowiska pracy. Wejścia
do ustępów powinny prowadzić bezpośrednio z
pomieszczeń, korytarzy lub dróg służących
komunikacji ogólnej. Ustęp powinien mieć
wejściowe pomieszczenie izolujące wyposażone w
umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody w
ilości 1 umywalka na 3 miski ustępowe lub pisuary,
lecz nie mniej niż 1 umywalka. Ustępy powinny być
wyposażone w instalacje i urządzenia
przeznaczone do utrzymania wymagań
higieniczno-sanitarnych.
Ustępy powinny być zlokalizowane w
odległości nie większej niż 75 m od stanowiska
pracy. Odległość ta może być większa jedynie
dla pracowników pracujących stale na otwartej
przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać 125
m od najdalszego stanowiska pracy.
Ustępy powinny mieć wejściowe
pomieszczenie izolujące wyposażone w
umywalki z dopływem ciepłej i zimnej wody w
ilości jedna umywalka na trzy miski ustępowe
lub pisuary, lecz nie mniej niż jedna
umywalka.
W budynkach ustępy powinny być urządzone na
każdej kondygnacji. Jeżeli na kondygnacji pracuje
mniej niż 10 osób ustępy mogą znajdować się nie
dalej niż na sąsiedniej kondygnacji.
W pomieszczeniach ustępów należy zapewnić
wymianę powietrza w ilości nie mniejszej niż 50
m
3
na godzinę na jedną miskę ustępową i 25 m
3
na jeden pisuar.
Zainstalowane w ustępach miski ustępowe i
pisuary powinny być spłukiwane bieżącą wodą
oraz podłączone do kanalizacji.
Na każdych 30 mężczyzn
zatrudnionych na jednej zmianie
powinna przypadać co najmniej jedna
miska ustępowa i jeden pisuar, lecz nie
mniej niż jedna miska i jeden pisuar
przy mniejszej liczbie zatrudnionych.
Na każde 20 kobiet zatrudnionych na
jednej zmianie powinna przypadać
jedna miska ustępowa, lecz nie mniej
niż jedna miska przy mniejszej liczbie
zatrudnionych.
Jadalnie
Pracodawca powinien zapewnić
pracownikom pomieszczenie do
spożywania posiłków (jadalnie), o
powierzchni nie mniejszej niż 8m2.
Spożywanie posiłków na
stanowiskach pracy jest
wzbronione
Na każdego z pracowników jednocześnie
spożywających posiłek powinno przypadać co
najmniej 1.1m
2
powierzchni.
Każdemu pracownikowi spożywającemu posiłek
w jadalni należy zapewnić indywidualne miejsce
siedzące przy stole. Niedopuszczalne jest
ustawianie w jadalni ławek.
W jadalni powinny być zainstalowane:
urządzenie do podgrzewania przez pracowników
posiłków, dwukomorowy zlewozmywak,
indywidualne zamykane szafki przeznaczone do
przechowywania własnego posiłku pracownika.
W pomieszczeniu jadalni typu I
powinno przypadać co najmniej 1,1
m2 powierzchni na każdego z
pracowników jednocześnie
spożywających posiłek. Powierzchnia
jadalni nie powinna być mniejsza niż 8
m2.
Ustala się następujące typy
jadalni
Jadalnia przeznaczona do spożywania
posiłków własnych (typ I).
Jadalnia przeznaczona do spożywania
posiłków własnych i wydawania
napojów (typ II).
Jadalnia z zapleczem – przeznaczona
do spożywania posiłków
profilaktycznych (typ III).
Jadalnia typu II powinna składać
się z dwóch części:
Jadalni właściwej odpowiadającej
wymaganiom jadalni typu I oraz
Pomieszczeń do przygotowania,
wydawania napojów i zmywania
naczyń stołowych.
Jadalnia typ III -powinna
odpowiadać wymaganiom
określonym dla jadalni typu II oraz
powinna posiadać węzeł sanitarny
dla konsumentów i węzeł sanitarny
z szatnią dla pracowników obsługi.
POMIESZCZENIA HIGIENY
OSOBISTEJ KOBIET
W zakładzie pracy zatrudniającym od 20 do 200
kobiet w jednym budynku powinna być
urządzona w umywalni dla kobiet kabina higieny
osobistej wyposażona w bidet, umywalkę z
ciepłą bieżącą wodą i miskę ustępową. Na każde
następne 200 kobiet należy urządzić dodatkową
kabinę. Powierzchnia kabiny, nie może być
mniejsza niż 2,4 m
2
. Powierzchnia pomieszczenia
nie może być mniejsza niż 8 m
2
.
W pomieszczeniach higieny osobistej kobiet
należy zapewnić przynajmniej dwukrotną
wymianę powietrza w ciągu godziny.
W zakładzie pracy zatrudniającym na
jedną zmianę więcej niż 20 kobiet w
jednym budynku należy urządzić
pomieszczenie z miejscami do
wypoczynku w pozycji leżącej dla
kobiet w ciąży i karmiących matek,
przyjmując co najmniej jedno miejsce
na każdych 300 kobiet zatrudnionych
na jednej zmianie, lecz nie mniej niż
jedno miejsce.
Pomieszczenia higieniczno sanitarne powinny znajdować
się w budynku, w którym odbywa się praca, albo w
budynku połączonym z nim obudowanym przejściem,
które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń
pracy powinno być również ogrzewane.
Wysokość pomieszczeń nie powinna być w świetle mniejsza niż
2,5 m.
Dopuszcza się zmniejszenie wysokości pomieszczeń do 2,2 m w
świetle – w przypadku usytuowania ich w suterenie, w piwnicy lub
na poddaszu.
Podłoga oraz ściany pomieszczeń higieniczno sanitarnych powinny
być tak wykonane, aby możliwe było łatwe utrzymanie czystości w
tych pomieszczeniach. Ściany do wysokości co najmniej 2 m
powinny być pokryte materiałami gładkimi, nienasiąkliwymi i
odpornymi na działanie wilgoci.
Pracodawca zatrudniający powyżej 20
pracowników na jednej zmianie
powinien zapewnić pracownikom
pomieszczenie do spożywania, zwane
dalej “jadalnią”.
W jadalni należy umieścić w
widocznych miejscach napisy lub znaki
informujące o zakazie palenia tytoniu.
Szatnie
Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy
powinny być urządzone oddzielnie dla kobiet i mężczyzn.
Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub piwnicach, pod
warunkiem zastosowania odpowiedniej izolacji ścian
zewnętrznych i podłóg zabezpieczającej pomieszczenia przed
wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz zapewnienia
warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń.
Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub
wydzielonych pomieszczeniach, powinny być one suche i w
miarę możliwości oświetlone światłem dziennym. W szatniach
powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50
% zatrudnionych na najliczniejszej zmianie.
Szerokość przejścia między dwoma rzędami
szaf oraz głównych przejść komunikacyjnych
powinna być nie mniejsza niż 1,5 m.
Szerokość przejść między rzędami szaf a
ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m.
W szatniach należy zapewnić przynajmniej
czterokrotną wymianę powietrza na
godzinę, a w szatniach wyposażonych w
okna otwierane przeznaczonych dla nie
więcej niż dziesięciu pracowników wymiana
powietrza nie może być mniejsza niż
dwukrotna na godzinę.
Szatnie dzieli się na:
Szatnie odzieży własnej pracowników –
przeznaczone do przechowywania odzieży
należącej do pracowników (domowej),
jeżeli ze względów higienicznych odzież ta
nie powinna się stykać z odzieżą roboczą i
środkami ochrony indywidualnej.
Szatnie odzieży roboczej i ochronnej –
przeznaczone do przechowywania odzieży
i obuwia roboczego oraz środków ochrony
indywidualnej.
Szatnie podstawowe – przeznaczone do
przechowywania odzieży własnej
pracowników oraz odzieży roboczej i
środków ochrony indywidualnej.
Szatnie przepustowe – składające się z
części przeznaczonej na odzież własną
pracowników, części przeznaczonej na
odzież roboczą i środki ochrony
indywidualnej oraz przepustowego zespołu
sanitarnego z natryskami, łączącego obie
te części.
UMYWALNIE I POMIESZCZENIA Z
NATRYSKAMI
W skład zespołu szatni powinny wchodzić
umywalnie łatwo dostępne i zapewniające
bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i
przebranych w odzież własną. Do umywalek
powinna być doprowadzona woda bieżąca.
Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde
dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych
przy pracach biurowych lub w warunkach
zbliżonych do tych prac przypadać powinna co
najmniej jedna umywalka.
Na każdych dziesięciu pracowników
najliczniejszej zmiany powinna w umywalni
przypadać co najmniej jedna umywalka
indywidualna a przy pracach brudzących i w
kontakcie z substancjami szkodliwymi lub
zakaźnymi – co najmniej jedna umywalka na
każdych pięciu pracowników – lecz nie mniej
niż jedna przy mniejszej liczbie
zatrudnionych.
W pomieszczeniach umywalni należy
zapewnić co najmniej dwukrotną wymianę
powietrza w ciągu godziny, natomiast w
pomieszczeniach z natryskami wymiana ta
nie powinna być mniejsza niż pięciokrotna w
ciągu godziny.
Temperatura wody ciepłej
doprowadzonej do umywalek,
natrysków i brodzików przy
stosowaniu centralnej regulacji lub
zbiorowego mieszania wody powinna
wynosić od 35 do 40°C, a w
przypadku indywidualnego mieszania
wody od 50 do 60°C.
USTĘPY
Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości
nie większej niż 75 m od stanowiska pracy.
Odległość ta może być większa jedynie dla
pracowników pracujących stale na otwartej
przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać 125 m
od najdalszego stanowiska pracy.
Ustępy powinny mieć wejściowe pomieszczenie
izolujące wyposażone w umywalki z dopływem
ciepłej i zimnej wody w ilości jedna umywalka na
trzy miski ustępowe lub pisuary, lecz nie mniej
niż jedna umywalka.
PALARNIE
Palenie tytoniu w zakładach pracy jest
dozwolone wyłącznie w odpowiednio
przystosowanych pomieszczeniach
(palarniach) lub innych wyodrębnionych
miejscach wyposażonych w dostateczną ilość
popielniczek. Palarnie lub miejsca
przeznaczone do palenia tytoniu powinny być
usytuowane w sposób nie narażający osób
niepalących na wdychanie dymu tytoniowego.
W palarni powinno przypadać co
najmniej 0,1 m
2
powierzchni podłogi
na każdego pracownika najliczniejszej
zmiany z tym jednak, że powierzchnia
poszczególnych pomieszczeń
przeznaczonych na palarnie nie
powinna być mniejsza niż 8 m
2
.
W palarni należy zapewnić
przynajmniej 10 krotną wymianę
powietrza w ciągu godziny.
A zatem po stronie pracodawcy
powstaje konieczność wyznaczenia
palarni, jeżeli zatrudnia on co
najmniej 20 pracowników. Obowiązek
ten jest niezależny od tego, czy
zatrudnia się pracowników palących
czy niepalących. Wystarczy więc, że
zostanie spełnione kryterium liczby
zatrudnionych i firma będzie objęta
tym obowiązkiem, nawet w sytuacji
gdy żaden z pracowników nie pali
Ujęcie pomieszczenia „palarni” w ogólnych
przepisach bhp musi świadczyć o tym, że
normodawca odnosi to pomieszczenie do
przeciętnego, typowego zakładu pracy. W tych
warunkach definicyjne określenie palarni jako
pomieszczenia higieniczno-sanitarnego można
i trzeba uznać jako oczywisty, aksjomatyczny
błąd ministra ds. pracy.
Analizę omawianego problemu rozpocząć więc
należy od założenia, iż minister ds. pracy, bez
umocowania ustawowego, dopuścił się
oczywistego błędu, nazywając palarnię
pomieszczeniem higieniczno-sanitarnym,
którym ona ponad wszelką wątpliwość być nie
może.
Przepisy prawne
Na każdego pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20
osób przepisy prawne nakładają obowiązek organizacji
palarni, bez względu na liczbę palących pracowników.
Palarnia ta powinna spełniać określone w przepisach
wymogi. Jeśli pracodawca nie dopełni tego obowiązku, może
zostać ukarany grzywną w wysokości do 5.000 zł, a od 1
lipca br. do 30.000 zł.
Obowiązek ten wynika z rozporządzenia z 26.09.1997 r. w
sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
(t.jedn.: Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) oraz dodatkowo
z ustawy z dn. 09.11.1995 r. o ochronie zdrowia przed
następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych
(Dz.U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.). W szczególności te
ostatnie przepisy wprowadzają zakaz palenia na terenie
firmy poza odpowiednio wyodrębnionymi i przygotowanymi
pomieszczeniami. Natomiast te parametry techniczne
określa wspomniane rozporządzenie.
Jedynie takie założenie pozwala na
systemowo spójne wyjaśnienie
wszystkich aspektów zagadnienia
związanego z pomieszczeniem palarni
w zakładzie pracy. Przyjmując, że nie
jest ona pomieszczeniem higieniczno-
sanitarnym, lecz pewnego rodzaju
pomieszczeniem socjalnym, można
ewentualnie przyjąć, że zamiarem
normodawcy było społeczne, realne
podejście do problematyki palenia
tytoniu, w celu stopniowej walki z tym
nałogiem w zakładach pracy.
Czy znikną palarnie w
zakładach pracy?
Sejm pracuje nad nowelizacją ustawy z 9.11.1995 r. o
ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu
(Dz.U. z 1996 r. nr 10, poz. 55 z późn. zm.), w którym m.in.
przewiduje sie całkowity zakaz palenia w każdym zakładzie
pracy. Niektóre palarnie miałyby być zlikwidowane w ciągu
miesiąca od wejścia w życie nowelizacji ustawy.
Z projektu m.in. wynika, że:
w pomieszczeniach zakładów pracy, a także w obrębie 10
m od siedziby firmy, nie będzie można palić wyrobów
tytoniowych,
pracodawcy, którzy nie dopilnują przestrzegania nowych
przepisów, zapłacą kary do wysokości 20 tys. zł,
pracownikom łamiącym zakaz grozi grzywna w wysokości
100 zł.
Jeśli nowelizacja ustawy wejdzie w życie,
zniesiony zostanie obowiązek tworzenia
palarni w zakładach pracy przewidziany w
odrębnych przepisach. Palarnie już istniejące,
utworzone na podstawie tych przepisów, a
niespełniające nowych wymogów, będą
likwidowane w ciągu miesiąca od dnia
wejścia w życie ustawy. Oznacza to, że
pracodawcy, którzy zatrudniają minimum 20
osób, nie będą już musieli wydzielić im
palarni, i to bez względu na to, czy
którykolwiek z pracowników pali papierosy.
Zgodnie z nowymi przepisami pracodawca nie
będzie musiał wyłączyć spod zakazu palenia
wyodrębnione i odpowiednio przystosowane
pomieszczenia w zakładach pracy. Muszą być
one jednak wyposażone m.in. w wentylację
nawiewno-wywiewną oraz urządzenia
filtrujące i oczyszczające powietrze.
Ponadto pracodawca będzie musiał oznaczyć
siedzibę firmy i teren wokół niej (10 m)
międzynarodowym znakiem zakazującym
palenia.
Nowe wymogi dla palarni - znacznie
bardziej rygorystyczne
Jeśli jednak pracodawca zdecyduje się na zorganizowanie
palarni w swoim zakładzie pracy, będzie musiał dostosować to
pomieszczenie do nowych wymagań. Natomiast wymagania
te, są znacznie bardziej rygorystyczne niż obowiązujące
obecnie:
a) palarnie będą musiały być oznaczone międzynarodowym
znakiem zezwalającym na palenie oraz tabliczką o wymiarach
nie mniejszych niż 40 cm x 20 cm z napisem „palarnia”
zawierająca informacje o dopuszczalnej liczbie osób mogących
jednorazowo przebywać w jej pomieszczeniu,
b) palarnia powinna być pomieszczeniem uniemożliwiającym
przedostawanie się substancji powstałych ze spalania tytoniu
do innych pomieszczeń lokalu, trwale oddzielonym od
pozostałych pomieszczeń, zamkniętym, wyposażonym w drzwi
zamykane automatycznie - ogólnie zamknięte,
c) powierzchnia pojedynczej palarni nie może
być mniejsza niż 10 m2. Palarnia powinna mieć
szerokość w świetle ścian nie mniejszą niż 200
cm i wysokość w świetle co najmniej 250 cm;
powierzchnia wszystkich palarni w danym
lokalu powinna stanowić nie więcej niż 30%
powierzchni użytkowej całego zakładu pracy,
d) w przypadku zakładów pracy o więcej niż
jednej kondygnacji przynajmniej jedna palarnia
powinna znajdować się na tej kondygnacji, na
której znajduje się wejście do zakładu pracy,
e) palarnia nie może być pomieszczeniem
przechodnim,
wentylacja palarni powinna spełniać - poza
wymaganiami dla danego lokalu (zakładu
pracy) - następujące wymogi:
» być wyposażona w wentylację mechaniczną
nawiewno-wywiewną, zapewniająca co
najmniej 25-krotną wymianę powietrza w
pomieszczeniu w ciągu godziny.1
» być wyposażona w urządzenia filtrujące i
oczyszczające wywiewane powietrze
uniemożliwiające przedostawanie się do
atmosfery przynajmniej 80% substancji
pochodzących z palenia tytoniu.
g) podłoga palarni powinna być wykończona
materiałem niezapalnym; wyposażenie
wystroju palarni powinno być wykonane z
materiałów niezapalnych lub trudno
zapalnych,
palarnia powinna być wyposażona w przenośne
gaśnice spełniającą wymagania Polskich Norm,
będących odpowiednikami norm europejskich,
i) popielniczki powinny być wykonane z materiałów
niezapalnych oraz utrudniać przenoszenie się
ognia na inne części pomieszczenia palarni.
Przynajmniej jedna palarnia dostosowana do
niepełnosprawnych
Dodatkowo, co najmniej 1 palarnia powinna być
przystosowana do osób niepełnosprawnych.
Powinna zatem:
» zapewniać przestrzeń manewrową (1,5 m x 1,5
m),
» na trasie do palarni oraz w palarni powinny być
stosowane drzwi bez progów.