Podczas tej Drogi Krzyżowej spotkamy się z

uczniami Pana Jezusa, czyli ze świętymi.
Każdy z nas żyje po to, aby zostać wspaniałym
człowiekiem, pełnym dobroci i miłości; czyli
świętym. Na pewno nie jest to droga łatwa, ale
możliwa dla każdego z nas.
Poprośmy na początku tej drogi, by Chrystus
,,zaraził nas” pragnieniem świętości.

Stacja I

Oskarżenie niewinnego Pana

Jezusa (spotkanie ze św.

Dominikiem)

Pewnego zimowego dnia, podczas

nieobecności nauczyciela w klasie, chłopcy

znani

z różnych wybryków wrzucili do rozpalonego
pieca duże kule śniegowe. Wkrótce całe
pomieszczenie napełniło się dymem, a z pieca
wypłynęły strugi brudnej wody. Gdy

nauczyciel

wrócił do klasy,zapytał groźnym głosem: Kto

to

zrobił?

Winowajcy oskarżyli św. Dominika. Ten

przyjął naganę bez tłumaczenia się i obrony.
Kiedy potem nauczyciel dowiedział się

prawdy,

zapytał Dominika: Dlaczego nic nie
powiedziałeś?
-To był kolejny wybryk kolegów – wyjaśnił
Dominik.-Na pewno zostaliby usunięci ze
szkoły. A poza tym, miałem przed oczami
scenę, w której niewinny Pan Jezus stoi
przed sądem i milczy...

Przed sądem Piłata Pan Jezus

przyjmuje w milczeniu fałszywe oskarżenia.
Trzeba wiele odwagi, aby naśladować Jego
przykład. Taką odwagę posiadają najlepsi
uczniowie Pana Jezusa.

Św. Dominik Savio

Stacja II

Pan Jezus bierze krzyż na swoje

ramiona

(spotkanie ze św. Bratem

Albertem)

Adam Chmielowski był malarzem.

Pewnego razu znalazł się przypadkiem w
krakowskiej, miejskiej ogrzewalni. Było

to

miejsce schronienia dla najuboższych —
ludzi bez domu i bez rodziny. Adam
postanowił im pomóc. Nie podarował im
pieniędzy, nie przyniósł nowych ubrań.
Zamieszkał pośród nędzarzy, stał się
biedny tak, jak oni. Jego dobroć i miłość
zaczęła przemieniać smutny świat
krakowskiej ogrzewalni.

Adam, czyli Brat Albert Chmielowski,

za przykładem Pana Jezusa wziął na
ramiona krzyż swoich najuboższych braci,
aby stać się ich przyjacielem, obrońcą i
duchowym ojcem.

Nigdy nie wiedzielibyśmy, jak bardzo

Pan Jezus nas kocha, gdyby On nie

poniósł

ciężkiego krzyża za nasze grzechy aż na
szczyt Kalwarii.

Brat
Albert

Stacja III

Pierwszy upadek

(spotkanie ze św. Ignacym

Loyolą)

Św. Ignacy Loyola był hiszpańskim

szlachcicem - rycerzem. Nosił długie włosy,
różnobarwne spodnie i kolorowe czapki.
Lubił życie pełne przygód i wesołych,
beztroskich zabaw. Pewnego razu, podczas
bitwy został zraniony w nogę. Znudzony
długim leżeniem w łóżku poprosił, aby
przyniesiono mu do czytania kilka

rycerskich

powieści. Zamiast nich otrzymał „Żywoty
Świętych" i „Żywot Jezusa".
Pod wpływem tych książek w sercu

Ignacego

zaczęła działać mocno łaska Boża. Ignacy
zobaczył, jak puste i płytkie było jego
dotychczasowe życie. Od tej chwili,
powierzając się opiece Matki Bożej został
„rycerzem" Pana Jezusa.

Upadki zdarzają się w życiu każdego

człowieka. Trzeba tak, jak uczynił to św.
Ignacy, powstawać z ziemi, aby coraz
bardziej żyć dla nieba.

Św. Ignacy Loyola

Stacja IV –

Matka Boża na drodze krzyżowej

(spotkanie ze św. Maksymilianem

Kolbe)

Rajmund był wesołym i żywym chłopcem.

Lubił płatać figle i zawsze miał w głowie sto
różnych pomysłów. Mama przyprowadzała go
nieraz do porządku, ale pewnego razu,
zniecierpliwiona kolejnym wybrykiem syna,
zawołała z wyrzutem: „Mundek, co z ciebie
wyrośnie!" Słowa mamy głęboko zapadły w
serce chłopca. Gdy Rajmund miał 12 lat,
ukazała mu się Matka Boża trzymająca dwie
korony. Biała była znakiem czystości,

czerwona

-znakiem męczeństwa. Chłopiec miał wybrać
jedną z nich, ale wyciągnął ręce po obie
korony i otrzymał je obie.

Rajmund - Ojciec Maksymilian Kolbe,

czynił wszystko, co mógł, aby zdobyć świat

dla

Matki Bożej Niepokalanej. Zginął w obozie
oświęcimskim oddając życie za ojca rodziny.

Pan Jezus dał nam swoją Mamę, aby

prowadziła nas do nieba. Kto wzywa Jej

opieki,

dojdzie tam na pewno i z Jej rąk otrzyma
koronę chwały.

Św. Maksymilian Maria Kolbe

Stacja V

Szymon Cyrenejczyk

(spotkanie ze św.

Marcinem)

Św. Marcin był cesarskim

żołnierzem. Pewnego zimowego dnia
zobaczył człowieka siedzącego pod
murami miasta. Biedak drżał z zimna,
na próżno usiłując otulić się

strzępami

podartego ubrania. Wtedy Marcin
rozciął mieczem swój żołnierski
płaszcz i połowę ciepłego materiału
podarował biedakowi. Następnej

nocy

zobaczył we śnie Pana Jezusa
okrytego połową żołnierskiego
płaszcza.

Panu Jezusowi mogę pomagać

wtedy, gdy pomagam drugiemu
człowiekowi.Cokolwiek uczyniliście
jednemu z tych braci moich
najmniejszych, Mnieście uczynili
— pouczał nas Zbawiciel.

Św. Marcin

Stacja VI

Święta Weronika

(spotkanie z błogosławioną

Matką Teresą z Kalkuty)

Wszyscy podziwiali tę kobietę:

drobną staruszkę o twarzy pełnej
zmarszczek i spracowanych rękach.
Matka Teresa zaczęła wielkie dzieło
miłości od bardzo małych rzeczy:

otarcie

twarzy, przemycie ran, trzymanie za
rękę biedaków umierających na ulicach
Kalkuty.

Pewnego razu jeden z dziennikarzy

zapytał ją: Na świecie jest tyle zła, jak
je można pokonać? Matka Teresa swoim
zwyczajem pogodnie popatrzyła w jego
oczy i powiedziała: Pan się nawróci, ja
się nawrócę i już świat będzie lepszy.

Jedną z najważniejszych prawd,

których uczyła Matka Teresa, było –
czynić małe rzeczy z wielką miłością.

Gest św. Weroniki był bardzo mały.

Kobieta otarła tylko twarz Pana Jezusa.
Ale była w nim wielka miłość. I to
wystarczy...

Bł. Matka Teresa z
Kalkuty

Stacja VII

Drugi upadek

(spotkanie ze św. Karolem de

Foucauld)

Karol po przyjęciu Pierwszej Komunii św.

przestał uczęszczać do kościoła. Tak mało
przykładał się do nauki, że wyrzucono go ze
szkoły. Wszystkie pieniądze odziedziczone po
dziadku wydał na zabawy z kolegami. Jednak
pod wpływem dobrego przykładu swojej
kuzynki Marii, zaczął sobie zadawać pytanie,
czy Pan Bóg istnieje i Kim naprawdę jest.
Powoli łaska przemieniała jego serce tak, że
Karol postanowił żyć już tylko dla Pana
Jezusa. Został kapłanem, a potem zamieszkał
na pustyni w zupełnym ubóstwie, spędzając
wiele godzin w dzień i w nocy na adoracji
Najświętszego Sakramentu.

Św. Karol de Foucauld pozwolił, by Pan

Jezus podniósł go z grzechu. Kiedy coś nam
się nie udaje, nie zniechęcajmy się. Szczerze
przepraszajmy Pana Boga oraz tych, wobec
których zawiniliśmy, i z odwagą zaczynajmy od
nowa!

Św. Karol de Foucauld

Stacja VIII

Płaczące kobiety

(spotkanie ze św. Moniką)

Przy tei stacji spotkamy się ze

św. Moniką, mamą św. Augustyna.
Jej syn przez długie lata swojego
życia nie wierzył w Pana Boga.
Św. Monika przez 16 lat nie
przestawała modlić się i błagać o
jego nawrócenie. I tak też się
stało. Wytrwała modlitwa matki
została wysłuchana. Augustyn nie
tylko przyjął chrzest, przemienił
swoje życie, ale został wielkim
świętym.

Pan Jezus cierpiący na drodze

krzyżowej poucza nas, abyśmy nie
płakali nad Nim, ale nad
grzechami swoimi i naszych
bliskich.

Św. Monika

Stacja IX

Trzeci upadek

(spotkanie z

błogosławionymi dziećmi z

Fatimy)

Kiedy Matka Boża ukazała się trojgu

portugalskim pastuszkom - Łucji, Hiacyncie
i Franciszkowi - prosiła o modlitwę i
pokutę za grzeszników. Dzieci odważnie
podjęły wezwanie Maryi. Do tej pory,
podczas pasienia owiec, wiele godzin
spędzały na wesołej, beztroskiej zabawie.
Teraz jednak, coraz częściej klękały
razem w cieniu drzewa, aby odmawiać
różaniec, modlitwę tak bardzo ukochaną
przez Matkę Bożą. Wymyślały sobie także
drobne pokuty i umartwienia: w słoneczne,
upalne dni rezygnowały z picia wody,

innym

dzieciom oddawały kanapki, znosiły
cierpliwie choroby. Zrozumiały, że ofiara I
wyrzeczenia jednych ludzi, wypraszają
łaskę nawrócenia innym.

Chociaż jesteśmy tak mali, jak

błogosławieni Hiacynta i Franciszek,

możemy

pomóc Panu Jezusowi dźwigać z grzechu

tych,

którzy potrzebują nawrócenia.

Bł. Łucja, Franciszek i Hiacynta,
Fatima

Stacja X

Pan Jezus zastaje odarty z szat

(spotkanie ze św. Marią Goretti)

Dwunastoletnia Maria Goretti

została ciężko poraniona. Zadano jej
tyle ran, bo dziewczynka nie chciała
zgodzić się na grzech. Zachowała
czystość, chociaż zapłaciła za to życiem.
Przed śmiercią mała Święta przebaczyła
swojemu mordercy i obiecała, że w niebie
będzie się modlić za niego. W pogrzebie
Marii Goretti uczestniczyło tysiące ludzi.
Z okien sypano na trumnę kolorowe

płatki

róż, orszak pogrzebowy prowadziło 300
kapłanów. Mama dzielnej męczennicy
była obecna na placu watykańskim, gdy
Ojciec Święty ogłaszał jej córkę
błogosławioną, a potem świętą.

Pan Jezus na górze Kalwarii został

odarty z szat. To było dla Niego wielkim
cierpieniem. Módlmy się, aby nasze
serca, oczy i myśli były zawsze czyste.

Św. Maria Goretti

Stacja XI

Przybicie do krzyża

(spotkanie ze św. Dominikiem)

Przy tej stacji poznamy jeszcze

jedno wydarzenie z życia św. Dominika.
Pewnego razu między jego kolegami
wybuchła ostra kłótnia. Nie pomagały
próby łagodzenia przeciwników. Chłopcy
chwycili kamienie...i mogło dojść do
najgorszego. W tym momencie Dominik

z

odwagą stanął pomiędzy nimi, podniósł
do góry krzyżyk, który nosił na sercu i
zawołał:
-Spójrzcie na krzyż. Pan Jezus
przebaczył swoim katom, a wy chcecie
się mścić?! - Z rąk chłopców wypadły
kamienie. Przecież one najpierw
musiałyby trafić w krzyż, zanim
dosięgłyby przeciwnika....

Pan Jezus przybity do krzyża uczy

nas, że dobroć, łagodność i cierpliwość
są większą siłą niż gniew i nienawiść.

Stacja XII

Śmierć Pana Jezusa

(spotkanie ze Sługą Bożym

Janem Pawłem II)

Pan Jezus, umierając na

Krzyżu, przebacza tym, którzy
Go ukrzyżowali. Przebaczenie
jest najpiękniejszą cechą
wszystkich świętych uczniów
Zbawiciela.

13 maja 1981 roku na placu św.

Piotra rozległy się strzały. Jan
Paweł II został ciężko zraniony.
Rozpoczęła się walka o życie
papieża. Jednym z pierwszych

słów,

jakie Jan Paweł II wypowiedział po
zamachu, były słowa:

„Przebaczam

mojemu bratu".

Święci to ci, którzy byli

mistrzami przebaczenia.

Czy umiem przebaczyć tym,

którzy wobec mnie zawinili?

Sługa Boży Jan Paweł II

Stacja XIII

Zdjęcie z krzyża

(spotkanie ze św, Katarzyną)

Pewnego razu św. Katarzyna

miała dziwny sen: zobaczyła ołtarz,
na którym leżały rozsypane
komunikanty. Podejdź i zbierz

Hostie

do kielicha - usłyszała Głos.
Św. Katarzyna - przejęta tym, co
ma zrobić - pełna czci i miłości
zbliżyła się do ołtarza, by wziąć do
rąk Hostie, w których mieszka
prawdziwy i żywy Bóg. Nagle
wszystko znikło, a ten sam Głos
powiedział: Z jaką miłością
podchodziłaś do ołtarza, z taką
samą miłością podchodź do

każdego

człowieka.

Pan Jezus powiedział nam, jak

możemy Go kochać - kochając
wszystkich tych, którzy żyją obok
nas.

Św. Katarzyna

Stacja XIV

Pogrzeb Pana Jezusa

(spotkanie ze św. Teresą od

Dzieciątka Jezus)

Kiedy św. Teresa była małą

dziewczynką, lubiła chodzić ze
swoim tatą na długie spacery.
Czasami tato siadał nad rzeką,
by łowić ryby, a wtedy mała
Terenia kładła się na trawie,
patrzyła na obłoki przesuwające

się

po błękitnym niebie i

powtarzała

wiele razy jedno słowo:
Wieczność! Wieczność!

Wieczność!

Tak zaczęła się droga Teresy do
świętości.

Święci to ci, którzy odkryli,

że

prawdziwym Skarbem, o który
warto walczyć i zabiegać -jest
NIEBO, wieczne Królestwo Boże.

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus

Najwspanialsi uczniowie Pana Jezusa to byli

ludzie, którzy patrzyli na Cel. A ich Celem było
zdobycie Nieba i zaprowadzenie tam innych.

Pan Jezus powstał z grobu zmartwychwstały

i zwycięski, a teraz czeka na nas w Królestwie
szczęścia i pokoju.

Idźmy tam z takim zapałem, z jakim szło

przed

nami wiele dziewcząt i chłopców. Pamiętajmy;
skoro oni mogli - możemy i my, bo, jak nauczał
Jan Paweł II:
„...Światu potrzeba takich właśnie szaleńców,
którzy będą szli przez ziemię, jak Chrystus, jak
Wojciech, Stanisław, Maksymilian Maria Kolbe i
wielu innych...".