METODY I TECHNIKI ROZWIJAJĄCE
TWÓRCZE MYŚLENIE.
Twórcze myślenie to próba nowego
spojrzenia na sytuację. Twórczość jest
potrzebą biologiczną daną nam w dniu
narodzin, a jej zaspokajanie jest
absolutną koniecznością optymalnego
rozwoju jednostki. Małe dziecko
posiada już „czarodziejską moc” –
„kreatywność”. Jest to umiejętność
wyobrażania sobie, wymyślania,
zdolność do fantazjowania,
umiejętność improwizowania i duża
produktywność. Wyraża się ona za
pomocą języka mówionego, pisanego,
plastyki, muzyki itp. Twórczość stanowi
pewien rodzaj aktywności człowieka i
można ją ćwiczyć łącząc wiedzę,
wyobraźnię i twórcze myślenie.
Dziecko ma wrodzoną potrzebę
poznawania i odkrywania świata i
cieszy się z efektów swoich działań,
jak i z procesu odkrywania.
Dziecko buduje sobie swój własny
świat i bardzo dobrze w nim
funkcjonuje do momentu, kiedy
dorośli nie zamkną go w schematy i
sztywne struktury.
Nauczyciel powinien mieć twórczy,
otwarty na innowacje i modyfikacje
stosunek do własnych działań. W
takich warunkach kwitnie aktywność
twórcza, uczeń potrafi uczyć się sam,
mimowolnie przez własne działanie.
„Ceńcie twórcze myślenie,
Poddawajcie w wątpliwość
wszystko o każcie się
dziwić wszystkiemu” –
Jan Amos Komeński
Oto kilka przykładów ćwiczeń twórczego
myślenia.
1. Ćwiczenie to polega na zapisaniu
listy rzeczy, które może przedstawiać
poniższy rysunek.
2. Uzupełnij na kilka możliwych
sposobów poniższe porównanie:
„Życie jest jak słońce, ponieważ…”
3. Masz do dyspozycji 8 wyrażeń. Napisz
bajkę w taki sposób, żeby każdy kolejny
wyraz znalazł się w kolejnym zdaniu. Możesz
zmienić formę gramatyczną wyrażeń.
–
pałac
–
tajemnica
–
lustro
–
wschód słońca
–
krokodyl
–
moc
–
ziarnisty
–
klucz
4. Wymyśl, jak najwięcej imion dla
rudego kota, który ma trzy łapy i uwielbia
czekoladowe ciasteczka.
…………………………………………………………
…………………………………………………………
……………………
5. Masz ręce zajęte zakupami. Wymyśl jak
najwięcej sposób naciśnięcia dzwonka u drzwi.
…………………………………………………………………
…………………………………………………………………
…...
6. Poniżej znajduje się typowe ogłoszenie
prasowe. Przekształć je tak, aby było bardziej
oryginalne i przyciągało uwagę klientów.
„USG: głowy, serca, piersi, jamy brzusznej. Suwałki,
ul. Nietypowa 17. Czynne w soboty i niedziele w
godz. 10 – 17.
7. Właściciel pięknego domu z ogródkiem kupił
wielkiego wilczura, alby w ten sposób odstraszyć
złodziei. Po kilku dniach okazało się, że pies nie
szczeka (skutek trwałego uszkodzenia gardła). Co
w takiej sytuacji powinien zrobić właściciel?
…………………………………………………………………
…………………………………………………………………
……
W odróżnieniu od typowych testów
ten nie posiada klucza
„prawidłowych” i „nieprawidłowych”
odpowiedzi. Jest to impuls do
twórczej aktywności i dobrej zabawy.
W punkcie 7 porównaj swoje
odpowiedzi z odpowiedzią Edwarda
de Bono: Właściciel willi powinien
wywiesić informację – „Uwaga pies
nie szczeka”.
Słowo przypadkowe
Słowo przypadkowe jest to technika
twórczego myślenia, która polega na
wyszukiwaniu zupełnie przypadkowych
wyrazów (słów), czyli bodźców do pomysłów i
łączenie ich z konkretną sprawą czy
zagadnieniem. Technika wykorzystywana jest
najczęściej przez ludzi, którzy zajmują się
wymyślaniem innowacji.
Technikę tą można stosować w różnych
dziedzinach życia, ponieważ jej istotę stanowi
wykorzystanie zupełnie przypadkowych słów.
Szukanie słów, tych „lepszych”, doprowadzi
do rzeczy znanych, a w metodzie chodzi o
odejście od schematu.
1. Nauczyciel dzieli dzieci na kilka grup (4 – 5
osobowych).
2. Grupy siadają w kręgu. Każdy uczestnik
dostaje kartkę A4.
3. Każdy uczeń podpisuje swoją kartkę, a
następnie u góry karki zapisuje
przypadkowe słowo np. kocha, zagina
kartkę, tak aby wyraz zapisany nie był
widoczny i przekazuje kolejnej osobie.
4. Dalej uczniowie postępują tak
jak poprzednio, a więc wpisują
kolejne przykładowe wyrazy,
zaginają kartki, po czym podają
je kolegom siedzącym po prawej
stronie.
5. Kiedy kartki wrócą do
właścicieli, oni je rozkładają i
odczytują zapisane słowa
przypadkowe, np.
6. Nauczyciel zadaje uczniom
konkretną pracę myślową np.
napisz krótkie opowiadanie lub
wiersz, którego fabułę będą
tworzyły zapisane w wyniku pracy
grupowej słowa przypadkowe.
7. Uczniowie pracują indywidualnie.
8. Chętne osoby odczytują swoje
opowiadania lub wiersze.
Przykład
Uwielbienie
Janeczek kocha Jagienkę. Jagienka
promienieje z radości. Jej dom tryska
miłością i uwielbieniem. Radości nie
ma
granic. Janek myśli o Jagience.
Jagienka
myśli o Janku. Jedno uwielbia drugie-
drugie uwielbia pierwsze.
Uwagi Warte Uwagi
Technikę można stosować w bardzo
różnych dziedzinach życia a jej istotę
stanowi wykorzystanie słów zupełnie
przypadkowych.
Szukanie słów, tych „lepszych”,
doprowadzi do rzeczy znanych, a w
metodzie chodzi o odejście od schematu.
Zamiast zatem wybierać, należałoby
przyjąć wyraz narzucony przez przypadek,
np. wylosowana kartka z wyrazem,
pierwsze hasło z 89 strony słownika lub –
jak podano w powyższym przykładzie.
Niezwykłe zadania
Niezwykłe zadania – to proste
sposoby uruchamiania twórczego
myślenia w oparciu o dostępny
materiał i w połączeniu z różnymi
treściami nauczania (plastycznymi,
muzycznymi, polonistycznymi itp.)
Istota metody polega na stworzeniu
sytuacji dydaktycznej, inspirującej do
działania twórczego poprzez ciekawe,
różnorodne zadania do wykonania.
Przebieg zadania
1. Uczniowie siedzą przy stolikach.
2. Każdemu z nich rozdaj po jednej
kartce papieru i poproś, aby narysowali
3 kontury np. koła, kwadrawtu,
chmurki.
3. W pierwszym kole uczniowie wpisują
lub maluja swój znak zodiaku, w drugie
koło wypełniają swoim ulubionym
kolorem, a w trzecim wpisują miejsce,
dokąd najchętniej zabraliby swojego
przyjaciela.
4. Teraz poproś, aby uczniowie wycięli
lub wydarli każde koło oddzielnie.
5. Po wykonaniu polecenia uczniowie
dobierają się w grupy znakami zodiaku.
Po czym wykonują niezwykłe zadanie:
każda grupa tworzy prosty, jednozwrotkowy
wiersz, w którym to „głównym bohaterem”
będzie odpowiedni znak zodiaku.
6. Po upływie określonego czasu poproś o
grupowe prezentacje wierszy.
7. Następnie uczniowie dobierają się w
grupy ulubionymi kolorami.
Po czym wykonują kolejne niezwykłe
zadanie:
Każda grupa wyszukuje jak największą liczbę
nazw kwiatów, które są z natury w
prezentowanych kolorach.
8. Po upływie wyznaczonego przez
Ciebie czasu, poproś grupy i odczytanie
zapisany pomysłów.
9. Po wykonaniu drugiego zadania,
uczniowie dobierają się w grupy
miejscami, gdzie chcieliby zabrać
swoich przyjaciół.
Niezwykłe zadania Cd
Po czym wykonują ostatnie
niezwykłe zadanie:
Każda grupa zastanawia się nad
tym, co niezwykłego może
spotkać w wybranych
miejscach.
10. Teraz pozostała już tylko
prezentacja prac grupowych.
Uwagi Warte Uwagi
Niezwykłe zadania możesz zastosować w
celu typowo integracyjnym.
Propozycje kółek możesz zastąpić
dowolnymi konturami, mogą to być np.
obrysowane pięści, dłonie, stopy…
Niezwykłych zadań może być mniej,
może byś więcej – a wszystko zależy od
grupy wiekowej, w której metodę
zastosujesz.
Zauważ, że powyższa propozycja może
być punktem wyjścia do dalszych zajęć
np. zadanie:
ulubiona potrawa,
przepis na jej wykonanie,
jej przygotowanie
FABUŁA „z kubka”
Fabuła „z kubka” – to propozycja
na zainspirowanie ucznia do pracy
twórczej, która następuje w wyniku
podania pewnego tylko ogólnego
planu( postacie, fabuła, miejsce
akcji).
Do przeprowadzenia tej metody
potrzebne są pojemniki – „kubki” i
kartki z różnymi informacjami. Fabuła
„z kubka” to wspaniały sposób na
zrozumienie procesu towrzenia
opowiadania.
Przebieg
1. Wypełnij pojemniki kartkami, na
których znajdują się znane uczniom
informacji.
W pojemniku z naklejonym napisem
„Postacie” umieść kartki z różnymi
znanymi postaciami np. Ksiądz,
Zbyszko, Danuśka, Twardowski ipt.
W pojemniku z napisem ”fabuła”
umieść kartki z poleceniami ogólnymi
typu :”niech rozwikła tajemnicę” ,
„niech dokona kontroli”, „niech kupi
prezent” ipt.
W pojemniku z napisem „Miejsce
akcji” umieść informacje typu:
„dom nad brzegiem morza” ,
„szkoła”, „polna droga”
W kubku z napisem „cechy
charakterystyczne” umieść
kartki z b z przymiotnikami
lub z dłuższymi opisami np.
„zmartwiony”, „boi się
utraty syna”
W pojemniku z napisem
„komplikacje” umieść elementy
fabuły takie jak: „choroba” , „utrata
przyjaciela” itp.
Teraz poproś każdego ucznia, aby
wybrał sobie z każdego pojemnika po
jednej kartce i stworzył historię o
wybranej postaci, z zachowaniem
elementów wybranej fabuły.
Uwagi Warte Uwagi
Zamiast kubków w dosłownym tego słowa
znaczeniu możesz zastosować dowolne
pojemniki.
Liczb pojemników może być bardzo różna
(minimum dwa)
Na kubkach możesz umieszczać dowolne
elementy planu, np. postacie, sytuacje,
miejsce akcji, itp..
Na początek możesz podzielić uczniów na
grupy i wówczas zadaniem każdej z nich
będzie wybranie po jednej kartce z każdego
pojemnika i stworzenie wspólnej historii
W pojemniku z „postaciami” może być
więcej kartek, co umożliwi stworzenie
opowiadania z udziałem większej liczby
bohaterów.
Fabułę dostosuj do możliwości
umysłowych i pisarskich uczniów.
Kiedy uczniowie poznają istotę
metody, mogą sami wypełniać
pojemniki kartkami z własnymi
propozycjami.