Krzywa możliwości

produkcyjnych

Wstęp

Różnorodność czynników produkcji umożliwia, ale i
równocześnie zmusza przedsiębiorstwa do
podejmowania wielu zróżnicowanych decyzji, co
wiąże się głównie z faktem ich ograniczoności
(rzadkość). Rzadkość jest to cecha zasobów
ekonomicznych wykorzystywanych w procesach
produkcji, jak również cecha dóbr i usług
zaspakajających potrzeby ludzkie w procesach
konsumpcji. Cecha ta jest odzwierciedleniem
stosunku potencjalnego zapotrzebowania ludzi na
dane dobro (czynnik produkcji) do ograniczonych
ich ilości. Rzadkie są m.in. wszelkie dobra
konsumpcyjne i produkcyjne, będące efektem
procesu produkcyjnego.

Gospodarowanie zmusza do dokonywania
wyborów ekonomicznych, dotyczących
alternatywnego wykorzystywania rzadkich
zasobów.

Możliwości wyborów gospodarczych
określa

granica (krzywa) możliwości

produkcyjnych.

Definicja

Granica (krzywa) możliwości
produkcyjnych

przedstawia w sposób

graficzny różne kombinacje ilości dóbr i
usług, które mogą być wykorzystane, gdy
wszystkie dostępne zasoby są w pełni
efektywnie wykorzystane, przy
zastosowaniu najlepszej znanej
technologii.

Krzywa możliwości produkcyjnych
nazywana jest też

krzywą

transformacji

, ze względu na fakt, iż

przemieszczając zasoby produkcji z
jednego dobra do produkcji drugiego
powoduje to swoistą transformację
jednego dobra na drugie.

Wykresy krzywej

możliwości produkcyjnych

Liniowa krzywa możliwości

produkcyjnych

wskazuje, że ilość

dobra z której trzeba zrezygnować w

zamian za konkretną ilość drugiego

dobra pozostaje stała w miarę wzrostu

produkcji.

Wypukła krzywa możliwości

produkcyjnych

wskazuje na to, że gdy

wzrasta produkcja jednego dobra trzeba

zrezygnować z coraz większej ilości dobra

drugiego lub przy zmniejszeniu produkcji

określonego dobra uzyskać w zamian coraz

to większe ilości innego dobra.

Analiza wykresów

Krzywa możliwości produkcyjnych
oddziela od siebie dwa zbiory - kombinacji

nieefektywnych

, ale osiągalnych (pod

krzywą,

punkt G

) i kombinacji

nieosiągalnych

(nad krzywą,

punkt H

Wyborów można dokonywać jedynie w
przypadku kombinacji osiągalnych, gdyż
obejmują wszystkie punkty leżące na
krzywej i w polu ograniczonym przez tą
krzywą oraz osie współrzędnych.

Położenie w

punkcie G

, to sytuacja, w

której nie wykorzystujemy wszystkich
zasobów, którymi dysponujemy w danym
momencie. Oznacza to mniejszą
produkcję rozpatrywanych dóbr.

Kombinacja w

punkcie H

jest

nieosiągalna przy danych zasobach oraz
danym poziomie wiedzy i techniki.

Punkt H

może zostać osiągnięty w

dłuższym okresie czasu, np. w wyniku
postępu technicznego. Pozwala to na
intensywniejsze wykorzystanie zasobów
produkcji, w wyniku czego krzywa
możliwości produkcyjnych przesunie się w
górę.

Równoczesne zwiększenie zasobów
czynników produkcji i efektywniejsze ich
wykorzystanie przy pomocy nowych
technologii będą powodować, że granica
możliwości produkcyjnych będzie coraz
bardziej oddalać się od początku układu
współrzędnych.